Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Ο καπιταλισμός του στρατώνα

Πώς φτάσαμε στο φλεβάρη του 13’

Διαβάζοντας κανείς το κλασικό βιβλίο του λιναρδάτου για τη δικτατορία του μεταξά «πώς φτάσαμε στην 4η αυγούστου», μπορεί να βρει πολλά κι ενδιαφέροντα, που αποτελούν τροφή για σκέψη και «προβοκατόρικους» συνειρμούς. Στον πρόλογο της δεύτερης έκδοσης, ο συγγραφέας συγκρίνει τη μεταξική δικτατορία με την –πρόσφατη τότε- χούντα των συνταγματαρχών, και σημειώνει πρόχειρα τις βασικές τους ομοιότητες.

-επίκληση του κομμουνιστικού κινδύνου –που σημειωτέον, δεν ήταν ισχυρός κι απειλητικός σε καμία από τις δυο περιπτώσεις που επιβλήθηκαν δικτατορικά καθεστώτα.
-μέτωπο κατά της φαυλοκρατίας και του πολιτικού συστήματος –για να το ξεπεράσουν αργότερα οι ίδιοι οι δικτάτορες σε διαφθορά και φαυλότητα
-και μπόλικη πατριδοκαπηλία, την ίδια στιγμή που υπηρετούσαν δουλικά τα ξένα συμφέροντα.
Αυτό το τελευταίο σηκώνει πολλή συζήτηση σχετικά με τη θεωρία της εξάρτησης και τη θέση της ελληνικής αστικής τάξης, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι αδιαμφισβήτητο ότι η μεν 4η αυγούστου δρομολογήθηκε με βάση τα αγγλικά συμφέροντα στην περιοχή εν όψει του δεύτερου παγκόσμιου, η δε επταετία είχε ως εμπνευστή κι άμεσο υποκινητή τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες.

Παίρνουμε λοιπόν τα παραπάνω κριτήρια, τα μεταφέρουμε στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα κι αρχίζουμε να τα τσεκάρουμε ένα προς ένα.
Υπάρχει σήμερα αντικομμουνιστική υστερία; Τσεκ. Η οποία εντείνεται μάλιστα με αφορμή ακόμα κι επιμέρους θέσεις του σύριζα, που δεν έχει εδώ και καιρό ούτε εξ αγχιστείας πολιτική συγγένεια με την κομμουνιστική ιδεολογία και πρακτική.
Έχει μπει στο επίκεντρο του δημόσιου λόγου η διαφθορά, τα λαμόγια και το φαύλο πολιτικό σύστημα, που συμπυκνώνονται και στο γνωστό σύνθημα: οι τριακόσιοι στο γουδή; Τσεκ. Με πρωτοστάτες μάλιστα τους «αδιάφθορους» φασίστες, το ροζ ξενοδοχείο του αρχηγού τους και τις αγαστές υπόγειες σχέσεις τους με το εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Έχουμε φτηνή πατριδοκαπηλική δημαγωγία, για μια χώρα που σώζεται κάθε φορά πριν το χείλος της χρεοκοπίας, ενώ βγαίνει στο σφυρί η δημόσια περιουσία της και διαλύεται το κράτος πρόνοιας; Τσεκ. Με την ενωμένη πια ευρώπη και την υπόλοιπη τρόικα να μοιράζονται από κοινού το ρόλο που είχαν κάποτε άγγλοι κι αμερικάνοι.

Τα σημάδια εκφασισμού της ελληνικής πολιτικής σκηνής είναι εμφανή. Κι αυτό δεν το λέω με τη συνήθη ευκολία κάποιων χώρων που μιλούσαν από την αρχή της κρίσης για κατοχή και χούντα του δντ –θυμίζοντας τη γνωστή ιστορία του τσοπάνη με το λύκο που φώναζε για πλάκα τους συγχωριανούς του κι όταν τελικά τους χρειάστηκε πραγματικά, δεν έτρεξε κανείς να το βοηθήσει. Ούτε επειδή εντοπίζω το φασιστικό κίνδυνο αποκλειστικά στην άνοδο της χρυσής αυγής, προκρίνοντας κατά συνέπεια ως αναγκαιότητα τη συγκρότηση ενός αντιφασιστικού μετώπου ενάντια στη δράση της.
Το λέω μετρώντας την πραγματικότητα συγκεκριμένα, με βάση τα κύρια χαρακτηριστικά με τα οποία εμφανίζεται ο φασισμός.

Ποια είναι αυτά; Δεν εννοώ την «επανάσταση των μικροαστών της μεσαίας τάξης» όπως χαρακτηρίζει κάπου το φασισμό ο ραφαηλίδης –αν και θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να παίρναμε αυτόν τον ορισμό και να επιχειρούσαμε να το συσχετίσουμε με τα χαρακτηριστικά του λεγόμενου κινήματος των πλατειών, για να βγάλουμε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Κάποιοι άλλοι θα επέλεγαν να εστιάσουν στις εικόνες από τους συλληφθέντες του βελβεντού, την καταστολή και τα βασανιστήρια, ως βασικό συστατικό κάθε δικτατορικού καθεστώτος. Εάν παρόλα αυτά κάποιος σοκάρεται με τη συγκεκριμένη πρακτική κυρίως επειδή (επέλεγε να) αγνοεί την ύπαρξή της, τότε συναγωνίζεται σε αφέλεια τον ισοβίτη του αρκά, που αναρωτιέται με φρίκη αν χτυπάνε τους κρατούμενους στις φυλακές, και του απαντά με ερώτηση το ποντίκι, ο μοντεχρήστος: χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

Στην πραγματικότητα λοιπόν το πιο ανατριχιαστικό –για να θυμηθούμε και την αντίδραση του ευαίσθητου αριστερού υπουργού δικαιοσύνης- στις σκληρές εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας, δεν είναι μόνο η κτηνώδης βία αυτή καθαυτή, αλλά η διαφήμισή της κι η ανερυθρίαστη προβολή τους, σα να πρόκειται για κατορθώματα. Το πιο ανατριχιαστικό είναι η παχυδερμία του πολιτικού προσωπικού που μπορεί να ανατριχιάζει με την πράξη, αλλά την καλύπτει πολιτικά, την εντέλλεται και την ευλογεί.

Κι αυτό αποδεικνύει πως η ρίζα του φασιστικού κινδύνου είναι πολύ βαθύτερη από το χρυσό αυγό που την εκκολάπτει, και φτάνει μέχρι το βαθύ πυρήνα του αστικού κράτους, της σιδερένιας φτέρνας που εκδηλώνεται πλέον ανοιχτά. Και βρίσκει το απαραίτητο συμπλήρωμά της στις καρικατούρες ενόπλων κινημάτων και τη σύμπραξη (sic) «αναρχικών ομάδων» που και σαν όνομα ακόμα καταλήγει να θυμίζει κρατικές εργολαβίες και τις κοινοπραξίες κράτους και κατασκευαστικών επιχειρήσεων. Σε λίγο καιρό η τρομοκρατία θα γίνεται με τη μορφή σδιτ και την αγαστή συνεργασία κρατικών και παρακρατικών οργανισμών.

Το πιο ανησυχητικό λοιπόν στην υπόθεση των συλληφθέντων του βελβεντού είναι το μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν. Τα αντίποινα που περιμένουν δυνητικά τον καθένα μας, η άμεση προτροπή στον κόσμο να λουφάξει σπίτι του και να περιμένει παθητικά το θέαμα από τις επόμενες κινηματογραφικές συλλήψεις που θα του προσφέρουν στο πιάτο –χωρίς άρτο, αυτός μας τελείωσε ένεκα κρίσης και δεν περισσεύουν πια ούτε τα ψίχουλα του παρελθόντος.

Κι αυτές οι σκηνές δένουν οργανικά με τις άλλες από την πλατεία βάθη, με τη διανομή δωρεάν τροφίμων και την κοσμοσυρροή που ακολούθησε, με τα απλωμένα χέρια που επαιτούσαν –άλλο σοκ και πτώση από τα σύννεφα για τους μακάριους ανυποψίαστους ισοβίτες, που μαθαίνουν γρήγορα όμως και σύντομα θα γίνουν πιο κυνικοί κι από το μοντεχρήστο.
Ο κοινός παρονομαστής στις παραπάνω περιπτώσεις είναι ο τρόμος. Φόβος από την καταστολή, τη φτώχια, την αποκτήνωση. Αυτή είναι η αληθινή τρομοκρατία και το πραγματικό κράτος τρόμου, για να καμφθεί κάθε αντίσταση, κάθε φρόνημα κι ελπίδα.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι γενικά κι αφηρημένα η έξαρση της καταστολής κι η προσβολή της αισθητικής κάποιων ευαίσθητων δημοκρατικών συνειδήσεων, που φρίττουν με τέτοιες εικόνες –όπως και με την ταξική πάλη άλλωστε, κι ας τους ζητήσουμε επί τη ευκαιρία συγνώμη γι’ αυτό, στο μερίδιο που μας αντιστοιχεί για τις... εξαλλοσύνες μας.
Το ζήτημα είναι πού στοχεύει συγκεκριμένα αυτή η έξαρση. Για μένα λοιπόν το μυστηριακό και πιο μεγάλο
Είναι ένα κίνημα που το ‘μποδίζουν να βαδίσει
Είναι ένα κίνημα που το αλυσοδένουνε –εσχάτως και στην κυριολεξία

Κι εδώ ερχόμαστε στην ουσία του πράγματος και τα χαρακτηριστικά του φασισμού που έρχεται. Εκ των οποίων δύο είναι τα πιο τυπικά. Η κήρυξη στρατιωτικού νόμου και το τσάκισμα του εργατικού κινήματος, των συνδικαλιστικών ενώσεων και των αγωνιστικών του κινητοποιήσεων. Αν σκεφτούμε τις εξελίξεις των τελευταίων μόνο ημερών, βάζουμε τσεκ σε αυτά τα δύο σημεία και συνεχίζουμε επ’ αυτής της βάσης την ανάλυσή μας.

Η τρικέφαλη κυβέρνηση βάζει την χώρα στο γύψο της επιστράτευσης, για να τη γλιτώσει από τον ασφυκτικό απεργιακό κλοιό, γιατί αυτός ρημάζει τον παραγωγικό ιστό του τόπου με τους 1,5 εκ. άνεργους και το νέο κύμα μετανάστευσης. Δρομολογεί την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, με πρόσχημα την έλλειψη απόλυτης πλειοψηφίας στις αποφάσεις των σωματείων –λες και αυτή εκλέχτηκε από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Ζούμε άλλωστε σε μια τόσο δημοκρατική χώρα, όπου οι κυβερνώντες αντί να εισάγουν το συνδικαλισμό στο στρατό (για φαντάρους κι αξιωματικούς) ώστε να τον εκδημοκρατίσουν, πήγαν ένα βήμα παραπέρα και έφεραν την επιστράτευση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Κι όταν κάποτε φουντώνει η οργή των απεργών και δε φτάνουν τα ματ για να την αντιμετωπίσουν, κατεβάζουν και τον ίδιο το στρατό, για να επιβάλει την ομαλότητα, όπως είχαν κάνει παλιότερα στο λιμάνι με τους οϋκάδες.

Όλα τα παραπάνω περιγράφουν μια κατάσταση, που θα μπορούσαμε κάλλιστα να ορίσουμε ως καπιταλισμό του στρατώνα, κατ’ αντιστοιχία του ψυχροπολεμικού αστικού ευφυολογήματος περί «κομμουνισμού του στρατώνα» για το ανατολικό μπλοκ. Και στο οποίο καταφεύγουν και σήμερα μερικά ξυπνοπούλια του συστήματος: φαντάζεστε, λέει, να γίνονταν στη σοβιετική ένωση απεργίες και καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, πώς θα αντιδρούσε εκεί το κράτος;
Ας (τους) αντιστρέψουμε το ερώτημα: φαντάζεστε να γίνονταν επί σοσιαλισμού τα μισά από όσα γίνονται σήμερα στη δημοκρατική και φιλελεύθερη ελλάδα (που κατά τα άλλα είναι, υποτίθεται, η τελευταία σοβιετική χώρα της ευρώπης), τι θα είχαν να λένε περί αυταρχισμού και στυγνής δικτατορίας αυτά τα παπαγαλάκια, που δικαιολογούν τώρα την καταστολή και την πάταξη της ανομίας;

Όπως λέει όμως κι ο μπρεχτ στο στρατηγό σε ένα ποίημά του: ο στρατιώτης έχει ένα ελάττωμα. Ξέρει να σκέφτεται. Κι οι επιστρατευμένοι απεργοί σήμερα πρέπει να σκεφτούν ταξικά και να βγάλουν πολιτικά διδάγματα από την πλούσια, συσσωρευμένη πείρα τους, αν δε θέλουν να ξαναρχίζουν κάθε φορά από το μηδέν, χωρίς αποτέλεσμα, σαν το μαρτύριο του σισσύφου. Πρέπει να σηκώσουν το γάντι που τους πέταξε η αστική εξουσία, να πολεμήσουν με οργάνωση, επιτελικό σχέδιο και πειθαρχία, κι όχι σαν ασκέρι που σκορπάει στην πρώτη δυσκολία και δίνει μάχες οπισθοφυλακής, χαμένες από χέρι.

Εδώ δε συγχωρείται η λιποψυχία και η λιποταξία. Δεν χωράει λούφα και παραλλαγή. Δεν είναι εννιά (ή δώδεκα ή δεκαοχτώ) μήνες χαμένοι από τη ζωή, αλλά ολόκληρη η ζωή μας που διακυβεύεται. Χρειάζεται στράτευση, συνειδητή και δραστήρια, για να ασκούμε έλεγχο και στους στρατηγούς και να καλύπτουμε συλλογικά το όποιο στρατηγικό έλλειμμα τυχόν δείξει σε μια κρίσιμη καμπή η στρατιωτική ηγεσία.

Το φύλλο πορείας που έχει ο καθένας μας είναι για το μέτωπο του αγώνα και της αντίστασης, στον ταξικό πόλεμο που έχουμε μπροστά μας.
Άλλωστε οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά
κι έξω από τα ταξικά τους σύνορα δεν έχουνε δουλειά.

Εργάτη αγρότη άνεργε φοιτητή
Σου κήρυξαν τον πόλεμο, πολέμα τους κι εσύ

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

όποιος κάνει κριτική στο σοσιαλισμο που γνωρισαμε από την σκοπιά της κομμουνιστικης στρατηγικης δεν σημαίνει ότι υιοθετεί τα αστικα εφυολογηματα

ο σοσιαλισμός του στρατώνα είναι αποτέλεσμα του αστικου γραφειοκρατικου εκφυλισμου της επανάστασης και της εκαθάρισης της μπολσεβικικης φρουρας που την έκανε

προέκυψε ως αποτέλεσμα της ήττας της επανάστασης στην Ευρώπη στην οποία συντέλεσε η στρατηγική των σταδιών

δηλαδή ο σοσιαλισμος του στρατωνα είναι αποτέλεσμα της υποχώρησης της επανάστασης και όχι της προελασής της
για αυτό μπορεί να χαρακτηριστει κατα αναλογια των γεγονοτων της γαλλικης και ως
Το σοβιετικο θερμιδωρ

επισης για τους επαναστατες ο καπιταλισμος του στρατωνα με τον φιλελευθερο δημοκρατικο καπιταλισμό δεν έχει καμμια διαφορά

Καμιλο Μπερνέρι

Μπρεζινσκι είπε...

Πολυ καλο άρθρο απολιθωμενε...

μαλιστα αν το διαβαζεις με συνοδεια Λοβερδου στο ΣΚΑΙ...Που λέει κατά λέξη η χρυση αυγή είναι το μόνο αυθεντικό κίνημα της μεταπολίτευσης...Το αιτιολογεί δε σε ελεύθερη μετάφραση με το ότι κάνει αυθεντικές ακτιβίστικες πράξεις που απαντούν στα καθημερινά προβλήματα...Μας αναφέρει μάλιστα πως και ο ίδιος σε κάποιο περιστατικό με "παράνομους" εμπόρους (μαυρο το χρ΄μα μας ανέφερε) ήταν έτοιμος να χυμήξει να τους αρπάξει αυτός τα προιοντα(όχι γιατι είναι μαυροι, είπε, αλλά γιατί άλλοι κρύβονται από πίσω)αλλα σκέφτηγκε το πολιτικό κόστος....

ΠΑΜΜΕΓΓΙΣΤΟΣ ΕΡΜΗΣ, του σοσιαλφασιστα ρεκβιεμ

παράπονο είπε...

Χθες πήγα στη συναυλία στο Ιβανώφειο. Γιάννης Χαρούλης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου (που τελικά δεν βγήκε λόγω τεχνικού προβλήματος) και Χαϊνηδες, συναυλία υποστήριξης στη ΒιοΜε, δεν το είχα παρακολουθήσει το θέμα, απ' όσα κατάλαβα οι εργαζόμενοι κατέλαβαν το παρατημένο εργοστάσιο και το δουλεύουν με "αυτοδιαχείριση", δηλαδή είμαστε ήδη σε τροχιά Αργεντινής.

Γνωρίζω πολύ καλά για ποιο λόγο το κόμμα βρίσκεται μακριά από τέτοιες εκδηλώσεις, και συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Το ερώτημα είναι γιατί δεν εκμεταλλεύεται το μέσο. Οι θέσεις της ΚΕ είναι άρτιες, η πολιτική του γραμμή ωριμότερη από ποτέ άλλοτε στην ιστορία του, αλλά ο τρόπος δράσης του παραμένει εσωστρεφής. Δεν ξέρω τι δουλειά γίνεται στα συνδικάτα, ως άνεργος δεν ανοίκω σε κάποιο, και δεν ξέρω και πως προχωράει η δουλειά του ΠΑΜΕ για την απεργία.

Σκεφτόμουν όμως ένα πιθανό σενάριο, να κάνει το κόμμα απεύθυνση στον καλλιτεχνικό χώρο, τόσους τραγουδιστές έχει είτε δικούς του είτε δίπλα του, είτε ακόμα και του "ευρύτερου χώρου" που όμως ποτέ δεν θα έλεγαν όχι σε μια συνεργασία, να ξεκινήσει μια ανοιχτή συναυλία, σύντομης διάρκειας, να έρθουν 15 μεγάλα ονόματα και να πουν από 2 μόνο τραγούδια ο καθένας, και στο τέλος της συναυλίας μια μεγάλη πορεία να σαρώσει την πόλη, ανοιχτό κάλεσμα στην ενότητα του λαού, όχι ενότητα συριζικού τύπου, ενότητα ταξική, ενότητα στον αγώνα, μια μεγάλη συγκέντρωση-πορεία, αγωνιστική γιορτή, γύρω από 2 συνθήματα, "τέρμα στην ανεργία" και "ζωή με αξιοπρέπεια" - έτσι κι αλλιώς κανένα από τα δύο δεν είναι εφικτά πλέον στον καπιταλισμό, μόνο η λαϊκή εξουσία θα μπορέσει να τα εξασφαλίσει.

Ίσως τα παραπάνω να είναι μόνο συναισθηματική έξαρση λόγω της χθεσινής απογοήτευσης (τόσες χιλιάδες νέος κόσμος να χειροκροτά τις μαλακίες που ακούγονταν απ' τα μεγάφωνα, πρωτοβουλίες και οργανώσεις να φαντασιώνονται την κοινωνία χωρίς αφεντικά, χωρίς καμία ιδέα για την αποτυχία των ουτοπικών σοσιαλιστών, ή καλύτερα για την αρνητική πείρα της Αργεντινής, και ο αρχιχαϊνης να προπαγανδίζει θέσεις ιδεαλιστικές αναφερόμενος ονομαστικά στον Μπέρκλεϋ και συμπυκνώνοντας ό,τι άθλιο ιδεολόγημα φοριέται τα τελευταία χρόνια - μπορούσα να φανταστώ το Μπιτσάκη να παθαίνει... έμφραγμα αν ήταν από μια μεριά και τον άκουγε!)

Μου βγαίνει όμως ένα παράπονο. Ο κόσμος βράζει, οι μέρες είναι γκαστρωμένες που έλεγε κι ο Χαρίλαος. Κι εμείς τι κάνουμε ρε γαμώτο;

Ανώνυμος είπε...

ΒΙΟΜΕ και Χαριλαος δεν κολλάει
Ξέχασες ότι ο Χαρίλαος έβαλε τους κνιτες να βγαλουν το 86 από το χημειο σηκωτούς τους α/α?
ούτε σε ρολο ματατζη δηλαδη

αν θες Χαρίλαο καλύτερα μιλά για Τσιπρα, μη σου πω για Κουβέλη

neophyte_commie είπε...

«αν και θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να παίρναμε αυτόν τον ορισμό και να επιχειρούσαμε να το συσχετίσουμε με τα χαρακτηριστικά του λεγόμενου κινήματος των πλατειών, για να βγάλουμε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα.»

Χεχεχε. Εύγε.

«Μου βγαίνει όμως ένα παράπονο. Ο κόσμος βράζει, οι μέρες είναι γκαστρωμένες που έλεγε κι ο Χαρίλαος. Κι εμείς τι κάνουμε ρε γαμώτο;»

Τι κάνουμε; Του λέμε «εμείς βάζουμε νοσοκομείο, γιατρούς, νοσοκόμες, φορμάκια (κόκκινα με σφυροδρέπανο), αλλά εσύ πρέπει να κάτσεις κάτω να γεννήσεις το μωρό». Αυτό κάνουμε.

Α, και απαντάμε σε όσους λένε «μωρέ ξέρεις τι, μήπως δεν είναι εγκυμοσύνη, μήπως είναι αέρια και με λίγο συριζοbuscopan βγει ένα κλάσιμο κι ανακουφιστεί ο κόσμος;»

Ανώνυμος είπε...

Παιδιά, δεν ξέρω αν το μπλογκ σας είναι αυθεντικό-δεν ασχολούμαι τελευταία, και δεν έχω κριτήριο-πάντως δε φανταζόμουν οτι αυτό είναι πια το επίπεδο του κκε.

Πολλοί ελπίζουν να αλλάξει προς το καλύτερο. Δεν το πιστεύω.

Π.χ. Ενότητα ταξική, με δεδομένο ότι την εργατική τάξη την εκπροσωπεί μόνο το κκε, σημαίνει ενότητα με τον εαυτό μου.
Ε, όχι, δε θα χάσουμε και τη λογική μας.

Ανώνυμος είπε...

ι κάνουμε; Του λέμε «εμείς βάζουμε νοσοκομείο, γιατρούς, νοσοκόμες, φορμάκια (κόκκινα με σφυροδρέπανο), αλλά εσύ πρέπει να κάτσεις κάτω να γεννήσεις το μωρό». Αυτό κάνουμε.

Αυτό μοιάζει μ εκείνα που λένε οι αναρχικοί-ατομικιστές.

Όταν κανείς δε θέλει να κάνει τίποτα φτιάνει θεωρίες.

Στους αγανακτισμένους μεγαλύτερη αγανάκτηση νοιώσαμε εμείς οι της κάτω πλατείας, όταν είδαμε το κκε να φεύγει. Γιαυτό και όταν έγινε η φάση με τις μολότωφ, πολλοί που δεν εγκρίνανε την προβοκάτσια, δεν υπερασπίστηκαν το κκε.
Έπρεπε να έρθετε και να μείνετε ακόμα και με σκηνές.

Γρηγόρης είπε...

Θα ήθελα ν' ακούσω ολοκληρωμένα πάντως την άποψη ΚΚΕ για την ΒΙΟ.ΜΕ. Είναι ένα θέμα που εμένα τουλάχιστον με προβλημάτισε πολύ. Όχι σε επίπεδο χειρισμού από πολιτικούς χώρους, όσο στο πώς γενικά πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοια εγχειρήματα και πόσο κοντά είναι σε δομές βάσης(καθώς υποτίθεται το σωματείο τους έχει πάρει εργολαβία το έργο της "διάδωσης" της αυτοδιαχείρισης). Αν πάλι δεν ακούσω άποψη ΚΚΕ, βολεύομαι και με κάναν κνίτη από δω :)

Ανώνυμος είπε...

Άνοιξε η ΒΙΟΜΕ από το σωματείο
το ΝΑΡ έβγαλε σχετικά καλη ανακοινωση
υποστηριξης με καποιες κριτικες παρατηρησεις και προτροπές
το ΚΚΕ φαίνεται να δυσκολευετε να τοποθετηθεί
η τακτική του είναι να υποβαθμίζει το θέμα στην λογικη του στρουθοκαμηλου ή να το καταγγείλει ως ρεφορμιστικό λες και οι αγώνες άλλων κλάδων που έβγαλε ανακοινωσεις αληλλεγγυης δεν ήταν ρεφορμιστικοί και οικονομιστικοι
στο ΚΚΕ με τα κόμπλεξ που έχει είναι δύσκολη φαίνεται η κριτική στηριξη

Ανώνυμος είπε...

κι εγω σκεφτομουν να ανοιξω ενα καφενειο αλλα δεν ειδα υποστηριξη απο το ΝΑΡ κι εκανα πισω

KOMMANTO είπε...

Λίγα για τον Αποστολάκη.
Άμα δε κατάλαβες τί είπε (πολύ λογικό,για διάφορους λόγους) πες δε κατάλαβα.
Ο μεγάλος άλανος ο Αποστολάκης χτύπησε φλέβα, είπε τη πιο σοφή κουβέντα απ'όλους. Είπε πως είμαστε καταδικασμένοι να ξαναφτιάξουμε μια ΑΦΗΓΗΣΗ. Ο κόσμος προχωράει με αφηγήσεις. Το ότι ο καπιταλισμός είναι ξεδιάντροπα αντιδραστικό σύστημα αποδεικνύεται στην μετά το '70 διακήρυξή του για το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων.
Να ξαναφτιάξουμε μια καινούργια αφήγηση για τους λαούς, αυτό είναι το στοίχημα.
-Και βέβαια η καινούργια αφήγηση δεν είναι η λαϊκή εξουσία, ούτε οι κατακτήσεις του πρώιμου σοσιαλισμού. Αυτά είναι ελεγείες, όχι αφηγήσεις.-

Ανώνυμος είπε...

Αντιγραφω απο το http://www.alterthess.gr/ (ανταποκριση)
18.56: Στην Αγίου Δημητρίου βρίσκεται αυτή την στιγμή η πορεία όπου μεταξύ άλλων συμμετέχουν τα πανό της ΑΚ, των Νέων ΣΥΡΙΖΑ, του ΕΕΚ, Libertatia,της ΟΚΔΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπενθυμίζεται πως18.36: Την πορεία οδηγεί το πανό του Σωματείου Εργαζομένων στην Βιο ΜΕ, ακολουθεί το πανό της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης.
18.31: Με πολύ παλμό η πορεία. Συνθήματα που ακούγονται:
Ούτε ΠΑΜΕ ούτε ΓΣΕΕ στα χέρια σου οι αγώνες εξέγερση λαέ.

Νομιζω οτι το λιγοτερο που εχει να κανει το ΠΑΜΕ ειναι να αυτοδιαλυθει αμεσα και τα μελη του να αυτομαστιγοθουνστις πλατειες.Να θυμηθουμε οτι το συνθημα ουτε ΠΑΜΕ ουτε ΓΣΕΕ ηταν απο τα αγαπημενα των φασιστων στη ανω πλατεια Συνταγματος.
Να σταματησει δρασεις οπως

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=6253347&textCriteriaClause=%2B%CE%92%CE%99%CE%9F%CE%9C%CE%95

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7061201&textCriteriaClause=%2B%CE%92%CE%99%CE%9F%CE%9C%CE%95
Το ΚΚΕ τωρα,
Να παραδεχτει αμεσα οτι μεσα στο καπιταλισμο μπορουν οι εργατες να γινουν καλυτεροι επιχειρηματιες διοτι ως γνωστο δεν φταει ο καπιταλισμος σαν συστημα αλλα οι κακοι καπιταλιστες.
Να παραδεχτει αμεσα οτι γινεται ανθρωπινος ο καπιταλισμος αρκει να διοικουν οι εργατες το εργοστασιο αλλα με καπιταλιστικες σχεσεις παραγωγης...
Α και να μην ξεχασω να παραδεχτει οτι ειναι πιο τροτσκιστικο απο το ΕΕΚ και την ΟΚΔΕ που συμμετειχαν στην πορειΑ...

Ανώνυμος είπε...

Ουαου, "ΑΦΗΓΗΣΗ"..... τι σοσιαλισμος-κομμουνισμος και μαλακιες.... αφηγηση κυριοι. Που κολλαει σε ολα τα συστηματα.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ναί, ρε, ΑΦΗΓΗΣΗ!
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣΜΑ, δηλαδή!
Αλλά που να νοιώσεις εσύ, χοντροκέφαλε....

Ανώνυμος είπε...

ανωνυμε τον 12 : 04
μακαρι το ΚΚΕ να ήταν τροτσκιστικης κατευθυνσης
σταματα επιτελους να χρησιμοποιεις ένα ρεύμα που σε πολλα δικαιωθηκε ως μπαμπουλα για να κανουμε σοβαρη συζητηση

επίσης εντάξει η ΒΙΟΜΕ σπερνει αυταπατες για φιλολαικες λυσεις μέσα στην καπιταλιστικη αγορα

το ΠΑΜΕ που σε παρα πολλους χώρους οργανωνει κινητοποιησεις για καλυτερους μισθους
δεν καλλιεργει αυταπατες ότι υπάρχει και καλη μισθωτη σκλαβια

το συνθημα που φωναζουν οι Κνιτες
εμεις δεν δουλευουμε για 500 ευρω δεν σκορπαει αυταπάτες
τα 1000 ή τα 1400 μήπως αλλάζουν έστω και κατα ένα χιλιοστο της αλυσιδες της εκμετάλλευσης

επίσης γιατι το ΚΚΕ όπως διαβασα στον Ριζοσπαστη παλευει εναντια στις ιδιωτικοποιησεις, μήπως είναι με την κρατικη καπιταλιστικη ιδιοκτησια που λειτουργει στα πλαισια της καπιταλιστικης αγορας

τέλος για τον ανωνυμο που κανει πλακα για τα καφενεια του υπενθυμιζω ότι πρόκειται για ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ, που μάλλον ο ίδιος για να αστειευται έτσι θα είναι κανενας φοιτητης που θα τους βλέπει μόνο σε καμμια πορεία λες και είναι ζωολογικος κήπος

Ανώνυμος είπε...

πράγματι πάντως
αν έχουμε συλλογικες συμβασεις, ένσημα και 1400 ευρώ κατωτερο μισθο
έγινε ανθρώπινος ο καπιταλισμός

ξέχασα και την καλή συνταξη με εφάπαξ που από ότι ξέρω και αυτη είναι στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ

ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΜΦΩΝΟΙ

ας παμε τώρα στην οργανωση του κινηματος να διαφωνησουμε

Ανώνυμος είπε...

ανωνυμε με το καφενειο
εσενα το ΚΚΕ πιστευω ότι δεν θα σε στηριξει γιατί είσαι μόνο ένας

πάντως η θέση του για τους αγρότες που τώρα κινητοποιούνται είναι ΕΓΓΥΗΜΕΝΕΣ ΤΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΠΑΡΑΓΩΓΟ

Αυταπάτες δηλαδή ότι με καπιταλιστική κρατικη προστασια μπορεί να είναι φιλικη η καπιταιστικη αγορά υπέρ των μικροαστών

ούτε καν συνεταιρισμους δεν προτεινουν στο κίνημα

μόνο σε κανενα φύλλο του "ριζοσπαστη" πετανε που και που για κανενα συνεταιρισμο

Η ΒΙΟΜΕ κατά τα άλλα τους μαράνε ότι καλλιεργει τον ρεφορμισμο και τον μικροαστισμο

Ανώνυμος είπε...

το μπλοκ πλεον δεν αντεχει το παραμικρο επιχειρημα που επικρίνει την γραμμή
συγχαρητηρια