Ενωτικά στα UHF

Τις τελευταίες μέρες έχει στοιχειώσει το μυαλό μου αυτή η φαεινή ενωτική πρόταση της αυγής –να παραμείνει η συχνότητα του 902 «στην αριστερά, όπου και δόθηκε»- και προσπαθώ να σκεφτώ πώς ακριβώς το φαντάζονται και πώς θα μπορούσε να είναι.

Θα μπορούσε πχ να υπάρχει ένα κεντρικό δελτίο ειδήσεων με δυο παρουσιαστές, ένα δικό μας κι έναν των αναθεωρητών και να λέει ο καθένας τα δικά του· να παρουσιάζει δηλ τις δικές του ειδήσεις, ή και την ίδια είδηση με δυο διαφορετικά βιντεάκια, ένα για κάθε εκδοχή. Θα προλόγιζε πχ ο δικός μας παρουσιαστής αυτό το προλεκάλτ αισθητικής σποτάκι που βγάλαμε για το ταξίδι του τσίπρα στην αμερική, και στο κλείσιμο θα ‘λεγε: ακολουθεί τώρα η οπορτουνιστική εκδοχή των πραγμάτων.

Ή θα έβγαινε πχ έκτακτο απεργιακό δελτίο με το δικό τους παρουσιαστή την τετάρτη και ζωντανή σύνδεση με τον κούκο για ανταπόκριση από τη συγκέντρωση της γσεε, να μας πει τι κάνουν οι άλλοι τρεις. Και στο καπάκι θριαμβολογικά σχόλια για το μέγα πλήθος, με πλάνα αρχείου από τα μπλοκ της πορείας του παμε προς επίρρωση, και προσεκτικά σβησμένα τα διακριτικά στα πανό –τώρα που πήρανε το κολάι απ’ τις αφίσες με το φότοσοπ- για να μη φαίνεται η απάτη στο μέσο τηλεθεατή.

Μετά θα χωρίζαμε τις μέρες του προγράμματος και στη δική τους σειρά οι τηλεοπτικές βραδιές θα γέμιζαν με πολιτικές συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης κι ιππότες της παναριστεράς να κουβεντιάζουν για το ενδεχόμενο και την ανάγκη σχηματισμού μιας αριστερής κυβέρνησης –πλην λακεδαιμονίων- παζαρεύοντας ζωντανά τα χαρτοφυλάκια. Εναλλακτικά θα μπορούσε να υπάρχει θεματική συζήτηση με καλεσμένο το γιώργο ρούση για τα τρία σίγμα του (σταλινικού, σεχταριστικού, συντηρητικού) κκε και τα τρία σίγμα που μας ενώνουν (συγκυβέρνηση 89’, σχηματισμός εργατικής κυβέρνησης, σύριζα). Ή μια σειρά εκπομπών σε εβδομαδιαία βάση με τη δεξαμενή σκέψης (think tank) του σύριζα, νίκο κοτζιά και τίτλο: κράτος και μεταρρύθμιση, μια άλλη ματιά στο λένιν.

Τα σαββατοκύριακα, την ζώνη υψηλής τηλεθέασης (prime time) θα κοσμούσε το βαρύ πυροβολικό του σταθμού: ένα τηλεπαιχνίδι τύπου ριάλιτι, με όλους τους τηλεαστέρες οικονομολόγους: καζάκης, λαπαβίτσας, βαρουφάκης, μηλιός, κ.ά. Με βαρυσήμαντες οικονομικές αναλύσεις κι υποψήφιος προς αποχώρηση –στη θέση του αδύναμου κρίκου- που θα αναδεικνύονταν μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και τη μαζική ψηφοφορία πολιτών που θα συγκεντρώνονταν στις πλατείες για να κρίνουν τους διαγωνιζόμενους.

Στις δικές μας βραδιές θα περιείχε την εκπομπή «στα μπλόκα της αγροτιάς» με το βαγγέλη μπούτα και ζωντανή σύνδεση με το μπλόκο της νίκαιας, καθώς και το «εργάτες, αγρότες, φοιτητές», που θα καταπιανόταν με το πώς προχωρά το μέτωπο ενάντια στις πολυεθνικές –και όχι μόνο- και η πρόοδος της λαϊκής συμμαχίας στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές. Τα σαββατόβραδα θα υπήρχε κάποιο ψυχαγωγικό πρόγραμμα με τη σεμίνα διγενή και τον απόστολο γκλέτσο –που έχει προϋπηρεσία από τον 902 σε αντίστοιχες εκπομπές- με μουσική και καλεσμένους, στο στιλ του «κοίτα τι έκανες» -που ως τίτλος, θα μπορούσε ίσως να παραπέμπει ως υπονοούμενο ακόμα και στον υπαρκτό σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.

Στην πρωινή ζώνη το πρόγραμμα θα άνοιγε με το ενημερωτικό μαγκαζίνο όπως μπαίνεις αριστερά και παρουσιαστή τον κώστα αρβανίτη, που τον έχουνε απολύσει από παντού και έχει μείνει άνεργος. Θα συνέχιζε με την εκπομπή «σύντροφοι είμαστε όλοι» με τη μαριλίζα ξενογιαννακοπούλου που διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα, γιατί είχε σύντροφό της στο πασόκ τον πάγκαλο, που ανταποκρίνεται στην κυριολεκτική σημασία (βάση ετυμολογίας) της λέξης σύντροφος, με αυτό το περίφημο: όλοι μαζί τα φάγαμε –άλλο αν κάποιοι έφαγαν και τις κάλτσες τους, που έλεγε παλιά ο χάρρυ κλυνν, και κάποιοι άλλοι τα ψίχουλα που περίσσεψαν.

Αμέσως μετά θα προβάλλονταν οι εκπομπές «στο βούρκο» και «σύντροφος είσαι και φαίνεσαι» με πολεμική στον οπορτουνισμό κάθε απόχρωσης, απ’ τη δική μας σκοπιά κι επιμέλεια της ιδεολογικής επιτροπής της κετουκε. Κι αργότερα το χιουμοριστικό πρόγραμμα «σύντροφοί μου τους γέλασα» με το γιώργο πάντζα και τον πολιτικό του θίασο. Γκεστ σταρ ο λάκης λαζόπουλος.

Στη μεσημεριανή ζώνη θα υπήρχαν ανάλαφρες εκπομπές με σχόλια και παραπολιτικά κουτσομπολιά από τις τάσεις και τις ενδοφραξιονιστικές αντιθέσεις του σύριζα και εναλλακτικά από το συντονιστικό της ανταρσύα· καθώς επίσης και καυτό ρεπορτάζ από το σταυρόπουλο του βήματος και τον πέτρο χαρκοβίτη του εργατικού αγώνα για τα ενδότερα μυστικά στο γυάλινο κτίριο του περισσού.

Το απόγευμα θα έπαιζε η εκπομπή «συντροφικά μαχαιρώματα» με εκλογικά μαγειρέματα και πολλές συνταγές για την κουζίνα του μέλλοντος από διάφορους επίδοξους πολιτικούς σεφ. Και η δραματική-κοινωνική σειρά «αριστερά της εδέμ» για το σοσιαλιστικό παράδεισο που χάσαμε και το προπατορικό αμάρτημα των εμπορευματικών σχέσεων, με πρωταγωνιστή τον κώστα καζάκο στο ρόλο του κακού επιχειρηματία, που τον καθιέρωσε στη λαϊκή συνείδηση της μέσης νοικοκυράς.

Ενδιάμεσα, πριν από το κεντρικό δελτίο, θα προβάλλονταν ιστορικά ντοκιμαντέρ, με περιεχόμενο που θα άλλαζε από μέρα σε μέρα. Τη μία θα αφορούσε την προσφορά του στάλιν στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και την επομένη θα έπαιζε ένα αφιέρωμα για το κατίν και τα «αναρίθμητα σταλινικά εγκλήματα», με τη σημαντική κι ανιδιοτελή συμβολή του στέλιου κούλογλου.

Το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε και με εκπομπές άλλου ύφους. Τη μία μέρα πχ ο σταθμός θα είχε ένα αφιέρωμα με τον αρβανίτη –ως μέλος του δσ του κεθεα αυτή τη φορά- για τη σημασία της πρόληψης της απεξάρτησης και των στεγνών προγραμμάτων. Και την επομένη ένα αφιέρωμα στο φεστιβάλ του legalize it για την νομιμοποίηση των μαστουρογόνων ουσιών.

Τα πρωινά του σαββατοκύριακου θα ήταν η ώρα του παιδιού και του εξωκοινοβουλίου, με πλούσιο παιδικό πρόγραμμα και ποικίλες εκπομπές, όπως «αριστερή παρέκκλιση», «αριστερίξ και οβελίξ», «όλη η εξουσία στα σοβιέτ φοιτητών», οι οποίες θα μεταδίδονταν σε επανάληψη και τις βραδινές ώρες, κατόπιν απαίτησης πολλών τηλεθεατών που ήθελαν, αλλά δε μπόρεσαν να ξυπνήσουν αρκετά νωρίς για να τις παρακολουθήσουν.

Εν πάση περιπτώσει αυτός είναι μόνο ένας πρόχειρος σκελετός με ένα αρχικό προσχέδιο, το οποίο μπορεί να εμπλουτιστεί με τις ιδέες και τις προτάσεις των σφων αναγνωστών για τις προσθήκες που απαιτούνται. Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού κατά τη γνώμη μου.

Έμαθαν πως πτωχεύουμε, πλάκωσε κι ο σύριζα. Με μικρομέγαλη νοοτροπία, πολιτικά νεόπλουτου, που θέλει να βάλει στο χέρι τη συχνότητα, χωρίς να νοιάζεται για τα προσχήματα και τα σάλια που τρέχουν από το απύλωτο στόμα του, γιατί έχει λεφτά να την τρέξει και μεταχειρίζεται κάθε πολιτικό σόφισμα για να το καταφέρει. Αν και ξέρει ότι κατά πάσα πιθανότητα θα μείνει με την όρεξη. Κι όχι μόνο για τη συχνότητα του 902, αλλά και για άλλα ζητήματα που τον καίνε περισσότερο...