Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Το αυθόρμητο του Δεκέμβρη

Πρόσφατα έτυχε να διαβάσω ένα κείμενο του Μαυροειδή στο Πριν, που επαναφέρει ένα γνωστό και διαδομένο μύθο, αυτόν του αυθόρμητου ξεσπάσματος του Δεκέμβρη και της ανεπαρκούς επίσημης Αριστεράς, που δεν το εξέφρασε και δεν κατάφερε να του δώσει άλλα, βαθύτερα χαρακτηριστικά. Εκεί κολλάει συνήθως μια μπηχτή για την Αλέκα και τη δήλωση για το Σύριζα που χαϊδεύει τα αυτιά αντιεξουσιαστών και την ατάκα της για την πραγματική εξέγερση, όπου δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι. Λες και η Οχτωβριανή δηλ –για να πάρουμε τη μεγαλύτερη των επαναστάσεων- δεν επικράτησε εύκολα και σχετικά αναίμακτα, σε πρώτη φάση, προτού δοθεί διεθνής χείρα βοηθείας στη μαύρη αντίδραση των λευκοφρουρών.

Ένας βασικός περιορισμός τέτοιων αναλύσεων από το συγκεκριμένο χώρο, που πρέπει πάντα να μετριούνται με κριτήριο την πράξη, είναι πως το εξωκοινοβούλιο πάσχει από το σύνδρομο του χαρταετού, γαντζώνεται από το αυθόρμητο, ζει και πεθαίνει μαζί του, γίνεται ουρά του, ενώ βαυκαλίζεται πως το καθοδηγεί, κι είναι καταδικασμένο να πέσει μαζί με το χαρταετό, μόλις εξαντληθεί η αρχική δυναμική του, ή αρχίσει να φυσάει κόντρα, και να περιμένει καρτερικά το επόμενο φύσημα του ανέμου, για να ανέβει, να νιώσει πως ταξιδεύει ή ότι εφοδεύει στον ουρανό.

Μια οργάνωση, συλλογικότητα, χώρος, μετωπικό σχήμα, ομάδα ανθρώπων (τέλος πάντων οτιδήποτε εκτός από κόμμα), που πίστευε ή έθετε ως στόχο να παρέμβει στο αυθόρμητο, έπρεπε να έχει συγκεκριμένο σχέδιο, να μετράει τα βήματα που καταφέρνει, να αναπροσαρμόζει τα πλάνα της, να δοκιμάζει συνθήματα, μορφές, μέσα, να τα εναλλάσσει, κτλ. Όποιος πιστεύει πως έχει καταφέρει κάτι από αυτά και πως τα ακολούθησε έστω κατά προσέγγιση, μπορεί να μιλήσει σε διαφορετική βάση. Αλλιώς αυτά που λέει δεν έχουν ιδιαίτερη αξία ούτε κάποιο πρακτικό αντίκρισμα.

Μπορεί ωστόσο να διηγείται ωραίες ιστορίες (για να τρώνε το φαγητό τους οι υπόλοιποι) και να μοιραστεί την πείρα του από το μπόλιασμα του αυθόρμητου με το συνειδητό στις μαύρες καταλήψεις του (μαύρου) Δεκέμβρη, όπου πήγαινε με τους συντρόφους του, με παλμό κι αλυσίδες (Θεοδωράκης-Φαραντούρη, Θεοδωράκης-Φαραντούρη) να το συναντήσουν κι έμεναν παγωτό αντικρίζοντας το συγκεντρωμένο λούμπεν στοιχείο, που καλούνταν να γίνει το επαναστατικό υποκείμενο της εξέγερσης.

Ένα βασικό συμπέρασμα που βγαίνει κι από την πρόσφατη πείρα, είναι πως το αυθόρμητο εκπαιδεύεται, διαπαιδαγωγείται. Κι αυτό σημαίνει ότι είναι εγκληματικό να το αφήνεις στην τύχη του, να το εξιδανικεύεις ή να πηγαίνεις με τα νερά του, για να το καλοπιάσεις και να το προσεγγίσεις. Αν άφησε κάτι πίσω του ο Δεκέμβρης, ως κληρονομιά στα κινηματικά ήθη και έθιμα και την πολιτική παιδεία ενός κόσμου, είναι ένα άγριο, αντιμπατσικό, αντικρατικό ένστικτο, που εξαντλεί τη στόχευση και τη δυναμική του σε βιτρίνες και τα όργανα της τάξης, αλλά είναι σχεδόν τυφλό, για να σημαδέψει την τάξη που υπηρετούν τα τελευταία.
Η αγανάκτηση των πλατειών ξεθύμανε σε ακίνδυνα (ή επικίνδυνα αν σκεφτείς το ξέπλυμα και τη νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής) εκλογικά μονοπάτια, με βασικά χαρακτηριστικά το αμεσοδημοκρατικό ακομμάτιστο (έξω τα κόμματα) και τις αντιμνημονιακές μούντζες. Όταν πας με τέτοιους όρους και βασικά χωρίς δικούς σου όρους, δε σου μένει παρά να υποκλιθείς μπροστά του και να περιμένεις να τσιμπήσεις εκλογικά μερικές ψήφους συμπάθειας. Κι όσο για το μπόλιασμα, αυτό μένει στα χαρτιά των μακροσκελών ανακοινώσεων.

Οφείλουμε επίσης να θυμηθούμε την πολύ χρήσιμη σημείωση του Βλαδίμηρου για την αυθόρμητη συνείδηση της εργατικής τάξης, που δεν μπορεί να φτάσει από μόνη της πέρα από το επίπεδο των οικονομικών διεκδικήσεων, στην αναγκαιότητα μιας άλλης κοινωνίας και μιας επαναστατικής εξουσίας που θα καθοδηγήσει το πέρασμα σε αυτήν. Η δουλειά των κομμουνιστών δεν είναι να ποτίζουν το αυθόρμητο για να μας δώσει από μόνο του καρπούς, αλλά η καλλιέργεια, που περιλαμβάνει πολύ περισσότερα πράγματα κι ανάμεσά τους και το ξερίζωμα (αυταπατών, ιδεοληψιών, κτλ), σε διάκριση με το «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν».

Σε αυτό το τελευταίο βασίζεται η ανάλυση του εξωκοινοβουλίου (και όχι μόνο) για τα μεταβατικά προγράμματα, που γεφυρώνουν θεωρητικά το χάσμα ανάμεσα στις άμεσες διεκδικήσεις και το στρατηγικό στόχο. Κι εδώ παρουσιάζεται μια βασική λογική αντινομία το αρχικού σχήματος που εξετάζουμε, καθώς προκρίνονται κάποιοι ενδιάμεσοι στόχοι, για να διαπαιδαγωγήσουν ένα «αυθόρμητο», που εκφράζεται είτε με βία, ανεβασμένα μέσα (πχ Δεκέμβρης), είτε με απογειωμένους στόχους, όπως η κατάργηση του χρήματος και των κομμάτων (στην περίπτωση των πλατειών).

Αυτό κατά τη γνώμη μου θέτει ένα σοβαρό ζήτημα τι ακριβώς ονομάζουμε αυθόρμητο και κατά πόσο είναι όντως αυθόρμητο (που εκφράζεται με αυθεντικό τρόπο) ή αν κουβαλά τα σημάδια της κυρίαρχης ιδεολογίας, που τα έχει ενσωματώσει ως δικές του ιδέες, κι όχι απλά μια ανώριμη ανυπομονησία. Οι «αυθόρμητες» απαντήσεις που λαμβάνουν πχ οι δημοσκόποι είναι αυτές που έχουν φροντίσει να καταστήσουν «κοινό τόπο» δια της επανάληψης, μέσω των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (που ήταν και βασικοί δίαυλοι προώθησης των πλατειών). Κι ως γνωστόν, όποιος δεν έχει γνώμη, δανείζεται τα κλισέ των ΜΜΕ, όταν καλείται να εκφράσει μια άποψη γύρω από ένα ζήτημα.

Εν πάση περιπτώσει, αν υπήρχε κάτι θετικό κι αυθόρμητο στο Δεκέμβρη, αυτό ήταν ότι κατέβηκαν μαθητές στους δρόμους, σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, ακόμα και σε μέρη-χωριά, που δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι πρέπει να του προσδίδουμε χαρακτηριστικά και βαρύγδουπους τίτλους που δεν αντιστοιχούν στην εικόνα του (πχ η πρώτη εξέγερση ενάντια στην οικονομική κρίση) κι ότι δεν είναι προβληματική η απουσία οποιασδήποτε συνέχειας σε αυτό το ξέσπασμα, και τα επιλεκτικά αντανακλαστικά για τα Εξάρχεια, ως κινηματική έδρα, που δεν εκδηλώθηκαν με την ίδια ορμή και ένταση, σε άλλες περιπτώσεις, με πιο ταξικά χαρακτηριστικά, όπως το παιδί στα δυτικά προάστια, που δεν είχε εισιτήριο και σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ενός πιεστικού ελέγχου.

Δεν αρκεί πάντως η καταπολέμηση των μύθων που εξιδανικεύουν το αυθόρμητο –καθώς λειτουργεί παράλληλα κι η εξωραϊστική λειτουργία της επιλεκτικής μνήμης, με το πέρασμα του χρόνου, και μπορείς να ακούσεις κάποιους «μπαρουτοκαπνισμένους βετεράνους» να σου μιλάνε για το Δεκέμβρη, όπως μιλούσε για το Πολυτεχνείο ο Σπύρος Παπαδόπουλος στους Απαράδεκτους. Χρειάζεται ένας σοβαρός και συστηματικός προβληματισμός γύρω από τα χαρακτηριστικά του και τους τρόπους προσέγγισης και διαπαιδαγώγησής του.

Αυθόρμητα ξεσπάσματα έχουμε όταν εισέρχονται απότομα και μαζικά στο αγωνιστικό προσκήνιο λαϊκές μάζες, που δεν είχαν ξαναπεράσει αυτό το κατώφλι, υπάρχει ανεβασμένη αγωνιστική διάθεση κι αντίστοιχα ανεβασμένη συμμετοχή (δεν είναι λίγες εξάλλου αυτές οι περιπτώσεις, που μπορεί να γνωρίζει ο καθένας μας την τελευταία πενταετία).


Η οργανωμένη πρωτοπορία κρίνεται από την ικανότητά της να προσελκύει το αυθόρμητο, να το κινητοποιεί και να το οργανώνει, να οικοδομεί δεσμούς μαζί του, να μην το αφήνει να ξεθυμάνει, αλλά να εξασφαλίζει το βάθεμα και τη συνέχειά του, να μπορεί να εκφράσει και να αγκαλιάσει την ανεβασμένη αγωνιστική διάθεση, την έντασή της, και να τη βγάζει ακόμα πιο δυνατή από κάθε αγωνιστικό σταθμό. Που είναι ένα πράγμα να το λες και να συμφωνείς, κι ένα άλλο, πολύ πιο δύσκολο, να το πετύχεις κιόλας…

26 σχόλια:

zoot horn rollo είπε...

Πολύ εύστοχο και περιεκτικό κείμενο.
Είναι καλό να επανέρχεσαι σε αυτά τα ζητήματα γιατί τα βλέπεις καλύτερα μετά από κάποια χρόνια. Και το '08 και οι πλατείες διαμόρφωσαν άλλους πολιτικούς συσχετισμούς (άποψή μου: το '08 άνοιξε ο δρόμος για ΠΑΣΟΚ-ΓΑΠ σε λίγους μήνες, αν θυμηθείς καλύτερα, όπως και οι "αγανακτισμένοι" έφεραν στο προσκήνιο ΣΥΡΙΖΑ φουλ ενισχυμένο,ΑΝΕΛ και βέβαια ΧΑ).
Για την επίθεση στο ΚΚΕ και στις δυο φάσεις δε το συζητάμε, απαραίτητη για να γίνει δουλειά.

Αυτό με τους "μπαρουτοκαπνισμένους" σκάει ήδη, δεν είναι μόνο αυτοί βέβαια,γενικώς πολλοί βιάζονται να γράψουν ιστορία, αυτοί ξέρουν γιατί...

Αναυδος είπε...

πολυ καλη αναλυση
να προσθεσω οτι αντιστοιχη ηταν και η αντιδραση του κατασταλτικου μηχανισμου που επελεξε την ανοχη οπως επισης και οτι η οργη εξαφανιστηκε ως δια μαγειας μολις εμφανιστηκαν οι κουραμπιεδες

fentagin είπε...

ωραίο κείμενο, απλά θέλω να συμπληρώσω δυο πράγματα.

Α) Οι μαθητές είχαν κατέβει στους δρόμους σε μεγαλύτερα νούμερα αλλα και διάρκεια κατά την περίοδο 98-99 με τους νόμους Αρσένη και κατά την περίοδο του πολέμου στο Ιράκ το 2003.

Β) Όταν σκωτώθηκε το παλικάρι στο Περιστέρι για ένα εισητήριο-λες και η ανθρώπινη ζωή στοιχίζει 1,20 ΕΥΡΩ-ήταν κατακαλόκαιρο...
Τα παλικάρια τότε την έβγαζαν σε κάποιο αυτοαυνανιζόμενο κάμπινγκ σε κάποιο εναλλακτικό νησάκι παρέα με χιπστεράδες και νεοχίπηδες...
Έμαθαν το σκηνικό και τα πήρανε στο κρανίο σε τέτοιο βαθμό που έλυωσαν στους μπάφους μετά.

demis είπε...

Ποτέ κανείς από διαχειριστές
κι από ανέξοδες ρητορικές
δε βρήκε λύση...
Πρέπει να σ' έχουν μπαρουτοκαπνίσει
οι εμπειρίες: οι απεργίες κι οι πορείες.

Τις εκλογές, αν ήταν όντως ανατρεπτικές,
δια νόμου θα είχαν καταργήσει...
όσοι κοιμίζουν συνειδήσεις ταξικές.
Πάνω σε πλάτες λαϊκές
όλοι αυτοί μια φάρσα έχουν στήσει.

Είναι καιρός, όμως, που βράζει το μελίσσι.
Είναι καιρός ο προλετάριος να ξυπνήσει,
να χτίσει μέρες επαναστατικές.

Στο Βασίλη

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Η οργανωμενη πρωτοπορια εκανε προσπαθειες να πλησιασει και να μιλησει στις πλατειες ,απο οσο θυμαμαι ,αλλα το συστημα ψιλιασμενο ειχε ηδη μπολιασει εναν κοσμο εκει με το "μακρυα τα κομματα(το εξης ενα) ,μακρυα τα συνδικατα (τα ταξικα) ,μονο με ελληνικες σημαιες "....και μουτζες .Ειχε στηθει αριστοτεχνικα το σκηνικο .

Ανώνυμος είπε...

Μια σημείωση, η δήλωση για το τζάμι δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με την πιθανή ένταση της σύγκρουσης αλλά με την κατεύθυνση και την οργάνωση της. Με άλλα λόγια, η επανάσταση δεν θα είναι ξεχαρμάνιασμα ούτε θα κάνει ο καθένας του κεφαλιού του.

ΓΜ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Kάπταιν, εξαιρετική ανάρτηση!
Ενα χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι η χρησιμοποίηση παλαιών "σημαντικών" όρων (από το "σήμανση") για σύγχρονες οντότητες, που έχουν μόνο ιστορική σχέση με τις οντότητες, στις οποίες αναφέρονταν, ας τις πούμε "προγονικές", και συχνά είναι είτε τελείως διαφορετικές είτε και αντίθετες με τις προγονικές. Πόσοι, π.χ. υποψιάζονται πως η λέξη "σκάφος", που στον καθένα θυμίζει είτε κάποια σεληνάκατο είτε, στην καλύτερη, ένα πλεούμενο αναψυχής, έχει σχέση με την ...εκσκαφή(!) κορμών δένδρων και τα πρωτόγονα μονόξυλα των αγρίων; Πόσοι υποψιάζονται, πως η ίδια η λέξη "σημαίνω", και "σημάδι", αναφέρονταν κάποτε σε ....βουνό(!), η "υψηλό μέρος", που επειδή ήταν ψηλό και φαινόταν από παντού γινότανε "σημάδι";
Θέλω να πω, πως και έννοιες, όπως "αυθόρμητο", η "αριστεριστής", άλλαξαν, και μάλιστα πολύ γρήγορα, περιεχόμενο, δε χρειάστηκαν τρία η πέντε χιλιάδες χρόνια, όπως τα παραδείγματα πιο πάνω. Είχε άλλο περιεχόμενο το "αυθόρμητο" πριν από μόλις εκατό χρόνια, και άλλο σήμερα. Καταρχήν ποτέ το "αυθόρμητο" δεν σήμαινε "απρόβλεπτο" η "τυχαίο". Πάντα προβλέψιμο ήταν γιατί πάντα είχε αιτίες, όπως κάθε κίνηση του υλικού κόσμου.
Ακριβώς σε αυτή την προβλεψιμότητα, στην αιτιότητα δηλαδή, έχει στηριχτεί το Social Engineering, που συχνά λέγεται, επί το λαϊκότερο (και επαγωγικότερο), human hacking η καμιά φορά και "puppeteering". Η διαφορά είναι πως, πριν από την κοινωνία των ΜΜΕ, τα αίτια που προσδιόριζαν την αυθόρμητη αντίδραση των μαζών (γι αυτή συζητάμε) ήταν λίγο-πολύ σταθερά και αμετάβλητα, ένστικτα η παγιωμένες εθιμικές αντιλήψεις και κανόνες, ριζωμένες δεισιδαιμονίες. Και με κυρίαρχο ρόλο του κλήρου βεβαίως. Ενας αφορισμός, π.χ., μπορούσε να προκαλέσει τον "αυθόρμητο" λιθοβολισμό του αφορεσμένου από το φανατικά ευσεβές πλήθος. Αλλά όλα αυτά αποτελούσαν δυσκίνητες και ανελαστικές δομές, εξαιρετικά προβλέψιμες.
Από τον καιρό, που ο ρόλος των ΜΜΕ έγινε κυρίαρχος, βρέθηκε το βασικό εργαλείο, χάρη στο οποίο τα αίτια του "αυθορμητισμού" των μαζών απέκτησαν μιαν αξιοζήλευτη ευελιξία και άμεση διαμορφωσιμότητα. Ο "αυθορμητισμός" έγινε διαχειρίσιμος, άρα ενεργητικά αξιοποιήσιμος. Και αυτό ακριβώς ήταν η αιτία της ανάπτυξης, τώρα πλέον, της αντίστοιχης επιστήμης του Social Engineering για την εξυπηρέτηση των εκμεταλλευτών, που θέλουν να χειριστούν ανθρώπους η και πλήθη. Μιλάμε για ένα σύνολο μεθόδων, που "πείθουν" δηλαδή υποβάλλουν ποικιλότροπα στον "στόχο" ("target" η "target group", έτσι αποκαλούνται το η τα άτομα, που αποτελούν αντικείμενο της επεξεργασίας) την πεποίθηση ότι είναι δικές του επιδιώξεις οι επιδιώξεις του "υποβολέα", ασχέτως αν αυτό αληθεύει η όχι. (Και συνήθως δεν αληθεύει, η δεν αληθεύει τόσο εμφανώς για "να πάει πιο γρήγορα η δουλειά", γι αυτό και επιστρατεύεται η μεθόδευση).
Δεν είναι σίγουρο δηλαδή, πως το S.E. χρησιμοποιείται πάντα για να "γυρίσει τη γή ανάποδα", αν και αυτό σε εξτρα καταστάσεις δεν είναι απορριπτέο από τους χρήστες του. Συνήθως αξιοποιείται πάνω σε ένα από τα πριν καλλιεργημένο έδαφος η σε υπαρκτές αντιφάσεις, για να γείρει την πλάστιγγα πιο γρήγορα, προς την επιθυμητή πλευρά.
(1/2)

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

(2/2)
Πολλά παραδείγματα μπορεί να παραθέσει κανείς σχετικά. Π.χ. ο εκβιασμός "Καραμανλής η τανκς" το '74, "Η Αυτοκρατορία του Κακού" προ '91, ο "Κίνδυνος της Τρομοκρατιας" μετά το '93 γενικά σε όλη την "Δύση", το "ΤΙΝΑ" της Θάτσερ, το Grexit πρόσφατα σ' εμάς εδώ, ήταν από τα πιο εξώφθαλμα. Κοντά σε αυτά υπήρξαν και άλλα, λιγώτερο γνωστά, όπως π.χ. η υποστήριξη των "αναρχοαυτόνομων" του '78 από συντηρητικούς(!) όπως ο Ανδριανόπουλος, ήταν εφαρμογή "κοινωνικής μηχανικής" για να ανακοπεί η τότε γρήγορη ανάπτυξη της ΚΝΕ. Ο λεγόμενος "κοινωνικός αυτοματισμός" είναι μια άλλη γνωστή τέτοια εφαρμογή για την αντιμετώπιση του συνδικαλιστικού κινήματος. Τέτοια ήταν και οι ποικιλόμορφες "ανοίξεις" και "πολύχρωμες εξεγέρσεις", που ξεκίνησαν το '53 με τα γεγονότα στην ΛΔΓ στο Βερολίνο, την Ουγγαρία το '56 και την Πράγα το '68, για να φτάσουν μέχρι την πρόσφατη "πλατεία Μαϊντάν" και τις "αραβικές ανοίξεις".
Κάτι ανάλογο ήταν κατά την γνώμη μου και ο "Μαύρος Δεκέμβρης". Μεθοδεύτηκε με άμεσο και ορατό στόχο την αντικατάσταση του Καραμανλή με το Γιοργάκι, σαν πιο κατάλληλο να εξαγγείλει το "Καστελόριζο" και να ξεκινήσει τη γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση, που εξελίσσεται μέχρι σήμερα. Και είχε προηγηθεί μια "προεργασία" προβολής και εξιδανίκευσης του "χώρου", που κυρίως χρησιμοποιήθηκε για την δημιουργία του. Κορυφαίο δείγμα της ήταν και τούτη η δισέλιδη-σαλόνι συνέντευξη ενός κορυφαίου "αντιεξουσιαστή" στα ...."αναρχικά"(!) "ΤΑ ΝΕΑ", με παρουσιαστή, μαντέψτε ποιόν....
To "αυθόρμητο κίνημα" είναι κατά την γνώμη μου ένα κορυφαίο σύγχρονο όπλο της άρχουσας τάξης, που η αντιμετώπισή του, χωρίς να είναι "χοντροκομμένη" θέλει μελέτη και επιδέξιους χειρισμούς, που πρέπει να ξεκινάνε πάντα από λεπτομερή εκτίμηση της φύσης του, που πολύ σπάνια είναι ό,τι δείχνει.

Poe είπε...

Πολυ ωραιο αρθρο
πολυ το ευχαριστηθηκα

Cos είπε...

@ΓΜ
Η επανάσταση δεν είναι "ξεχαρμάνιασμα", αλλά σίγουρα θα βρεθούν και αυτοί που για διάφορους λόγους (υπαρκτούς ή στημένους) θα "κάνουν του κεφαλιού τους".

@Ζούκωφ
Δεν νομίζω ότι η "οργανωμένη πρωτοπορία έκανε προσπάθειες να πλησιάσει και να μιλήσει στις πλατείες". Μόνο παροδικά. Τι κυριότερο είναι ότι αφήσαμε τους αστούς να τις στήσουν, αντί να τις στήσουμε εμείς.

Ανώνυμος είπε...

"Η επανάσταση δεν είναι "ξεχαρμάνιασμα", αλλά σίγουρα θα βρεθούν και αυτοί που για διάφορους λόγους (υπαρκτούς ή στημένους) θα "κάνουν του κεφαλιού τους"."

Κι εκείνοι που θα πυροβολούν τους εργάτες θα βρεθούν, δε ξέρω τι σχέση έχει με το θέμα μας.

"Δεν νομίζω ότι η "οργανωμένη πρωτοπορία έκανε προσπάθειες να πλησιάσει και να μιλήσει στις πλατείες". Μόνο παροδικά. Τι κυριότερο είναι ότι αφήσαμε τους αστούς να τις στήσουν, αντί να τις στήσουμε εμείς."

Ποιος μπορούσε να στήσει συγκεντρώσεις αντίδρασης εχθρικές σε "κόμματα και συνδικάτα" πέρα από την πλέον αντιδραστική τάξη; Και ποιος μπορούσε να συμμετάσχει μαζικά σε αυτές πέρα από τους ετοιμοθάνατους πρώην μεσοαστούς και τον άνεργο τριαντάρη δαπίτη;

Νομίζω το κόμμα υπέδειξε σχετική δειλία εκείνη την περίοδο μην προχωρώντας σε δυναμικές αντισυγκεντρώσεις αλλά βέβαια εκ των υστέρων όλα είναι εύκολα.

ΓΜ

Cos είπε...

@ΓΜ
α)Εννοώ βέβαια ότι στην επανάσταση και τζάμια θα σπάσουν και πολλά άλλα, γιατί δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν τα πάντα, ιδιαίτερα σήμερα.
β) Έχεις δίκιο ότι εκ των υστέρων όλα είναι εύκολα. Δεν μιλάω βέβαια για συγκεντρώσεις εχθρικές σε κόμματα και συνδικάτα, αλλά για συγκεντρώσεις με τους δικούς μας όρους.

Ανώνυμος είπε...

Οσο αφορα τις πλατειες, δεν θα πρεπε το κομμα να ειναι εκει, μεσα στις μαζες, να προσπαθει να στρεψει τον κοσμο στη σωστη κατευθυνση?

dr

Poe είπε...

Το κομμα οχι οτι εκανε καμια υπερπροσπαθεια να τους προσσεγγισει
τους προσσεγγισε παντως τους πλατειστας με την ταυτοτητα του και οχι ατιμα
αρχιζαν να το κραζουν και να του πετανε καφεδες
δεν λεω οτι δεν επρεπε να επιμενουμε κι αλλο
παντως να παμε στα μουλωχτα να το παιζουμε ακομματιστου και ετσι θα ηταν μεγαλο λαθος
και εκεινη την περιοδο ο κοσμος στις πλατειες ειχε φαει τετοια προπαγανδα που οποιον πηγαινε με την ταυτοτητα του σαν κυριος ηθελε να τον λιντσαρει

δεν καναμε οτι καλυτερο μπορουσαμε και βγαλαμε και μερικες αγαρμπες ανακοινωσεις τοτε
αλλα με την πειρα πυο εχω σημερα, θεωρω οτι ακομα και αν επιμεναμε μεχρις εσχατων, ακομα και αν ημασταν πιο προσεχτικοι στο τι λεγαμε, ο κοσμος δεν προκειται να ανοιγε τ αυτια του να μας ακουσει... ειχε διαφορους κολακες και εμεις το ρολο του κολακα ουτε μπορουσαμε ουτε επρεπε να τον παιξουμε
θεωρω λοιπον, οτι δεν χασαμε καμια χρυση ευκαιρια τοτε οπως λενε καποιοι
γιατι ο κοσμος ειχε εναν τονο αυταπατες, δεν ηθελε να ακουσει καποιον που θα τους τις διελυε αλλα καποιον που θα του τις ενισχυε, και δεν ηταν καθολου μα καθολου ετοιμος γα κατι παραπανω

ισως αν καναμε καποια πραγματα καλυτερα να ηταν παρακαταθηκη για αργοτερα
παντως δεν ειναι οτι χασαμε τη "χρυση ευκαιρια"

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Oπως τα λεει ο Ποε .Μαλλον τα εζησε απο κοντα ,οπως κι εγω .Δεν ξερω αν οι παρεμβασεις ηταν οργανωμενες απο το Κομμα αλλα οπου εγιναν εξ αρχης συναντησαν την αντιμετωπιση που περιγραφει .. Και η μυρωδια οποιασδηποτε ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ σε ταξικη κατευθυνση εκανε τα "πληθη " να αλυχτουν ,λες και ηταν "ετοιμα " απο καιρο ! Η αντιμετωπιση αυτη μας ειχε κανει να σχολιασουμε απο τοτε στο ΡεντΦλαι οτι ολο το σκηνικο ηταν "ΣΤΗΜΜΕΝΟ" καπου απο τα πανω ...Σε χρονο dt μας επιβεβαιωσε το αγκαλιασμα (ερωτας ) των πλατειων απο τα καναλια

Poe είπε...

Δεν τα εζησα απο κοντα φιλε ζουκωφ μιας και δεν ειμαι αθηναιος
εδω στην επαρχια -τουλαχιστον εγω- δεν ημουν μπροστα σε καποια προσεγγιση ή αποπειρα προσεγγισης, δεν ξερω να εγινε κιολας

Απλα ειχα τα αυτια μου και τα ματια μου ανοιχτα
και τα συμπερασματα τα βγαζω και αναδρομικα βλεποντας την εξελιξη ολου αυτου του πραγματος που αντανακλαται και στις συνειδησεις του κοσμου

Δεν εχει σημασια που βγηκε ο κοσμος εξω μαζικα... η τελοσπαντων δεν εχει σημασια μονο αυτο... σημασια εχει σε τι φαση βρισκεται το κινημα... και αν το κινημα ηταν πολυ ψηλα ο κοσμος θα ειγε βγει με διαφορετικο τροπο και διαφορετικη οργανωση, αν το κινημα ηταν ψηλα δεν θα παρατηρουνταν αυτος ο χυλος που μπηκαν στα μουλωχτα και τον επλασαν απο χρυσες αυγες μεχρι εξωκοινοβουλιο και συριζαιους ...κυριως ομως οι συριζαιοι που τους εκανε πλατες το εξωκοινοβουλιο, και οι χρυσαυγιτες που τους εκαναν πλατες ολοι οι υπολοιποι αντι να τους εκδιωξουν-αντ αυτου εξεδιωκαν το παμε οσες φορες τους πλησιασε...

Ανώνυμος είπε...

Για το θέμα του αυθόρμητου, δε διαφωνώ ότι δε μπορείς ούτε να το αγνοείς, ούτε να γίνεσαι ουρά του. Επίσης και με τις παρατηρήσεις για την "κληρονομιά του Δεκέμβρη", γενικά συμφωνώ.

Για τις πλατείες, έχει δίκιο ο Poe. Και πολιτικά λανθασμένο και ατελέσφορο θα ήταν να πας εκεί με την "ακομμάτιστη" ταμπέλα. Είδαμε, από την άλλη και πόσο "σεβάστηκαν" ο,τιδήποτε θύμιζε "κόκκινο" (θυμηθείτε το ξύλο που έφαγε το ΚΚΕμ-λ) και δεν το θεωρώ τυχαίο. Όσο για το αν έπρεπε να παρέμβεις και πως, αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση. Στο ότι έπρεπε να παρέμβουμε νομίζω όλοι θα συμφωνήσουν. Στο πως, υπάρχει συζήτηση. Δεν είμαι από εκείνους που κατηγορούν το ΚΚΕ γιατί στο ζήτημα αυτό δεν επέλεξε να "συγχωνευτεί" με τους "πλατεϊστας", όπως καλή ώρα οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και είδαμε τα "λαμπρά" αποτελέσματα...

Η βασική μου παρατήρηση αφορά το περιεχόμενο της πολεμικής που έπρεπε να ασκηθεί. Η γνώμη μου είναι ότι έπρεπε ακόμα πιο θαρραλέα και ξεκάθαρα να ειπωθεί ότι οι πλατείες ήταν το εν Ελλάδι δημιούργημα των αμερικάνων, κατ'αναλογία με το Euromeidan της Ουκρανίας (όπως το είδαμε μετά) και της πλατείας Ταξίμ στην Κων/πολη για την αποσταθεροποίηση του Ερντογκάν σε μια φάση που οι ΗΠΑ ανοιχτά είχαν επιλέξει να τον στριμώξουν. Αν θέλετε και για το Δεκέμβρη του '08, την ίδια άποψη έχω: ήταν μέρος του σχεδίου αποσταθεροποίησης του Καραμανλή, όπως και του Μπερλουσκόνι την ίδια περίοδο και για τον ίδιο λόγο: South Stream και προετοιμασία για την "αραβική άνοιξη" που θα ερχόταν...

RFB

Ανώνυμος είπε...

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΟΕ ΜΟΥΡΗ!!

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΛΙΑ ΜΑΚΡΥΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΣΑΝ ΤΟ ΜΕΓΚΑ.

ΧΑΧΑ

ΘΕΡΣΙΤΗΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Poe είπε...

να πω επισης
οτι εκεινον τον καιρο που συνεβαιναν ολα αυτα ημουν πιο αισιοδοξος οτι κατι μπορουσε να βγει
δεν ειχα την αναλογη πειρα
εβλεπα βεβαια τη σαπιλα

να σας αφηγηθω και ενα επεισοδιο εδω στα χανια
ηταν εκεινη την περιοδο και ειχαν γινει καποιες συγκεντρωσεις
δεν θυμαμαι για ποιο πραγμα ακριβως
ειχαμε λοιπον εμεις τη συγκεντρωση μας στα νεα καταστηματα και οι αγανακτιστας και οι υπολοιπη στην αγορα(ειναι μερη στα χανια αυτα)

κατα την πορει μετα τη συγκεντρωση και περνωντας απο το κτελ το οποιο ειχε φραχτη και δεν φαινονταν απο πισω, καποιοι μας πεταξαν αυγα

αργοτερα, οταν φτασαμε στα γραφεια και καποιοι ανεβηκαμε πανω για να αφησουμ σημαιες κλπκλπ, απο κατω μαζευτηκαν οι της αλλης συγκεντρωσης που περνουσε απο εκει και αρχισαν να φωναζουν συνθηματα εναντιον μας και να μας πετανε πετρες πανω στα γραφεια, εμεις κλεισαμε τα παντζουρια για να προστατευθουμε

καποιοι απο αυτους τουλαχιστον, δεν ξερω αν ηταν στο συνολο τους που φωναζαν και πεταγαν, αλλα και παλι καταλαβαινει κανεις για τι "καθοδηγηση" μιλαμε...
και ολα αυτα χωρις να τους προκαλεσουμε ουτε στο ελαχιστο
και ολα αυτα στα χανια ετσι, που ειναι μια μικρη πολη

Poe είπε...

θερσιτη ζουμε σε εναν κοσμο που υπαρχουν πολλες πηγες πληροφορησης
επισης και ο χρονος και τα οσα συνεβησαν απο τοτε μεχρι σημερα μας εχει διδαξει πραγματα
δεν χρειαζεται να εισαι ακριβως εκει για να εχεις αποψη
υπαρχουν βιντεο
κειμενα
αναρτησεις
εκλογες
αποτελεσματα εκλογων
ε και καποια πραγματα τα ζησαμε και εδω σε μια μικρογραφια της αθηνας με τα δικα της βεβαια ιδιαιτερα χαρακτηριστικα

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΕ

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΑ. ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ.

ΘΕΡΣΙΤΗΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Poe είπε...

σε παραξηγησα νομιζα το ελεγες ειρωνικα

Αναυδος είπε...

Ενώ ο δεκεμβρης 2008 ηταν η εξεγερση του λουμπεν οι πλατειες ηταν η εξεγερση των στρωματων της εργατικης αριστοκρατιας της κρατικης γραφειοκρατιας και των μικροαστων. Και τα δυο σαν κινηματα είναι από τη φυση τους εχθρικα στην εργατικη ταξη και το σοσιαλισμο. Ουτε είναι δυνατον να καθοδηγηθουν από την εργατικη ταξη ουτε να αλλαξουν κατευθυνση.
Δεν είναι δημιουργηματα μυστικων υπηρεσιων αλλα εκφραση της γνησια αγανακτησης των στρωματων που ανεφερα. Στις πλατειες τα στρωμτα που ειχαν συμμαχησει πολιτκα με το κεφαλαιο σε βαρος της εργατικης ταξης ειδαν τη συμμαχια να διαλυεται και να καλουνται οι πιστοι υπηρετες να πληρωσουν την κριση των αφεντικων.

Προσωπικα επειδη ημουν παρων στις πλατειες μου εκανε αλγεινη εντυπωση η εχθρικη τους σταση στο ΠΑΜΕ τις λιγες φορες που προσεγγισαμε (και ορθα απομακρυνθηκαμε γιατι την συρραξη που θα ακολουθουσε χρονια θα τη σηκωναμε στις πλατες μας αν και στις 20/10/2011 αρκετοι αγανακτιστας πεταγαν πετρες στο ΠΑΜΕ ).
Αλγεινη εντυπωση εκανε επισης η μη συμμετοχη τους στις απεργιες εκεινης της περιοδου (π.χ. τα βραδυ πριν την απεργια μπορει στο συνταγμα να ειχε 50-60χιλ κοσμο και τη μερα της απεργιας ουτε 2-3χιλ).

Η παερμβαση του ΚΚΕ και του ταξικου κινηματος δεν είναι αποτελεσματικη όταν γινεται σε εχθρικο περιβαλλον. Αυτό που ολοι καναμε είναι να συνεχιζουμε να μιλαμε στους ανθρωπους που αφελως κατεβαιναν στο συνταγμα και να τους εξηγησουμε ότι περιμενοντας μουγγοι ένα θαυμα ποτε στην ιστορια δεν εφερε αποτελεσμα

Cos είπε...

Επειδή τον Δεκέμβρη του 2008, ως κάτοικος του κέντρου της Αθήνας, τον έζησα από πολύ κοντά, δεν νομίζω ότι ήταν "εξέγερση του λούμπεν". Η πλειοψηφία ήταν φοιτητές και μαθητές. Νομίζω λοιπόν ότι ήταν κυρίως μια εξέγερση των νέων απέναντι στο σύστημα, εξέγερση που είχε πολιτικά χαρακτηριστικά, αλλά δεν είχε στόχους. Επιπλέον η αφορμή για όσα έγιναν (η δολοφονία ενός παιδιού από την αστυνομία) άγγιξε και πολλούς άλλους. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι μεγάλες διαδηλώσεις έκανε τότε και το ΚΚΕ.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Το "αυθόρμητο", όταν δεν είναι τελείως "μαϊμού", μπορεί να εκδηλώνεται και στην βάση υπαρκτών κοινωνικών αντιθέσεων, αλλά, καθώς εξ ορισμού αποτελεί άρνηση της οργάνωσης, είναι τελείως έκθετο στην επιρροή των κυρίαρχων κοινωνικών αντιλήψεων, με τις οποίες μόνο επιδερμικά μπορεί να αντιπαρατίθεται, ακριβώς όσο χρειάζεται για να συντηρεί το φαντασιακό σχήμα μιας υποτιθέμενης "σύγκρουσης", που, εννοείται, είναι πάντα φραστικά "ολική" και "αγεφύρωτη", γιατί έτσι αυτοδικαιώνεται και τελικά αυτοεκτονώνεται. Επειδή σήμερα οι κυρίαρχες κοινωνικές αντιλήψεις, που εκφράζουν την κυρίαρχη ιδεολογία, ελέγχονται ασφυκτικά από το ολοκληρωτικό σύστημα χειραγώγησης της σκέψης, που παρέχουν τα ΜΜΕ, είναι αναμενόμενο και το σημερινό "αυθόρμητο" να βρίσκεται κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της τάξης, που ελέγχει τα ΜΜΕ. Γι αυτό σήμερα οι "αυθόρμητες" εκδηλώσεις, και ανάμεσά τους οι πιο φασαριόζικες από αυτές, οι ταραχές, (που αρέσκονται αλλά και ενθαρρύνονται σύμφωνα με τα προηγούμενα να αυτοπροσδιορίζονται σαν "εξεγέρσεις"), ποτέ δεν χρειάζεται να κατασταλούν πραγματικά από το κράτος. Συνήθως είτε ξεφουσκώνουν μόνες τους, είτε, αφού χειραγωγηθούν επιδέξια για την εξυπηρέτηση τρεχόντων η γενικοτέρων πολιτικών η/και οικονομικών σκοπών από την Α.Τ., οδηγούνται με ήπιες κατασταλτικές μεθόδους στην γρηγορότερη εκτόνωσή τους. Εξ άλλου, η "ήπια καταστολή" συντηρεί έναν μύθο, που εξυπηρετεί την Α.Τ. Εχω ξαναπεί, π.χ., μη φανταστεί κανείς, ότι οι ταραχές του "Μαύρου Δεκέμβρη" η η "Μαρφίν", θα μπορούσαν να είχαν οργανωθεί από την ΚΝΕ και να είναι ακόμη το ΚΚΕ νόμιμο. Κι αν είναι πια βαρετό για τους λίγους το σόου των "αντιεξουσιαστών", που, μετά από κάποιες εθιμοτυπικές-ανώδυνες αψιμαχίες στην Πανεπιστημίου (πέντε-δέκα "κρότου-λάμψης" και κανα δυό κιλά πιπερόσκονης/χημικών), εξωθούνται από την Αστυνομία, για να εκτονωθούν, στον καθιερωμένο τόπο εκτόνωσης, στην καμπούρα των αμοίρων κατοίκων και επαγγελματιών των Εξαρχείων, φαίνεται ότι το όλο σκηνικό εξακολουθεί να "πουλάει" και γι αυτό επαναλαμβάνεται σε τακτικά και σε σταθερή βάση με κρατική μέριμνα - μια άψογη συνεργασία Κράτους-"αντιεξουσιαστών".
Για τον ίδιο τον "Μαύρο Δεκέμβρη" σχημάτισα γνώμη από την πρώτη στιγμή, παρακολουθώντας τα γεγονότα από κοντά, συχνά με κίνδυνο της σωματικής μου ακεραιότητας δίπλα σε όλο αυτό το τσούρμο χαφιέδων και ηλιθίων, που έκαναν τις άσκοπες(;)/άδικες βιαιοπραγίες. Είχε ξεκάθαρα φασιστικά μορφολογικά γνωρίσματα: Τυφλή-θρασύδειλη βία σε ανυπεράσπιστους-εύκολους στόχους, μίσος για τον απλό κόσμο, που αλλοίμονό του αν τολμούσε, όχι ν' αντιδάσει αλλά να εκφραστεί λεκτικά και μόνο εναντίον της συμπεριφοράς τους. Στις βιαιοπραγίες σίγουρα εκτός από τους εντεταλμένους χαφιέδες πρωταγωνίστησαν και λούμπεν στοιχεία. Αλλά ο "Μ.Δ.", εκτός από τα "τζάμια-πλιάτσικο", είχε και τις μαθητικές εκδηλώσεις καθ' υπαγόρευση της "Ελευθεροτυπίας" ("Μάθημα πρώτον: Επίθεση στα Α.Τ.") και τους πιο συντηρητικούς φοιτητές+μέλη της Αγίας Οικογένειας τΣύριζα-Ναρ-εξωκοινοβουλίου, που απλώς περιορίζονταν να δίνουν "κινηματικό" άλλοθι στους προβοκάτορες "διαχωρίζοντας" φραστικά την θέση τους (: "δεν αστυνομεύουμε το κίνημα"). Ηταν ταραχές μικροαστικών στρωμάτων, καθοδηγούμενες από ανώτερα υπερκυβερνητικά "κλιμάκια" της Α.Τ., δες σχετικά κι εδώ, κάπως εκτενέστερα για τα κίνητρα, που σίγουρα δεν ήταν οι συνέπειες μιας κρίσης, που ούτε καν είχε εκδηλωθεί τότε, και πολύ λιγώτερο "η γενηά των 700 €", όπως ισχυρίζεται a posteriori ένας από αυτούς, που δείχνει να έχει ισχυρούς λόγους να συντηρεί τον μάλλον εξωφλημένον αστικό μύθο του "Μ.Δ.".
Ο,τι έχει επακολουθήσει έκτοτε, επιβεβαίωσε ακόμη πιο πολύ την αρχική μου εκτίμηση.

Ανώνυμος είπε...

Σε ό,τι αφορά το "Δεκέμβρη" του 2008 και τις "πλατείες", διαφωνώ με τον Άναυδο. Είναι διαφορετικό να εκτιμήσεις ότι αξιοποίησαν ως υπόβαθρο την αγανάκτηση, την οργή κλπ. σε τμήματα είτε της νεολαίας (πολιτικά αδιαμόρφωτα ή/και καθυστερημένα), είτε γενικότερα του λαού, καθώς και τη δυνατότητα χειραγώγησης τυχόν αυθόρμητων ξεσπασμάτων που θα εκδηλώνονταν σαν αποτέλεσμα των σχεδιασμών τους και διαφορετικό να λες ότι τα γεγονότα ξεπήδησαν αυθόρμητα από αυτή την οργή και την εξέφρασαν. Στην πραγματικότητα, είχαν όλα τα χαρακτηριστικά του κατασκευασμένου. Δηλαδή, τι ακριβώς "αυθόρμητο" είναι αυτό που σε μια ώρα μέσα από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, "έσκαγαν" πάρα πολύ "οργανωμένα" επεισόδια σε όλη τη χώρα; Που υπάρχουν καταγγελίες ότι «αναρχικοί» έφταναν με …πούλμαν σε επαρχιακές πόλεις για να αρχίσουν «εισαγόμενα» επεισόδια; Τι είδους αυθόρμητο είναι αυτό που - στην περίπτωση των πλατειών - το "έπαιξαν" όλα τα social media με τέτοιο τρόπο ώστε να το προετοιμάσουν με αξιοζήλευτη μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα, να το καθοδηγούν και να το υποδαυλίζουν; Το ότι συγκεκριμένοι κομματικοί μηχανισμοί (ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ) έπαιξαν κεντρικό ρόλο στις πλατείες, σημαίνει απλώς ότι ήδη από τότε ήταν ελεγχόμενοι και καθοδηγημένοι από τους μηχανισμούς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Στην περίπτωση του "Δεκέμβρη", το ΚΚΕ ενώ κάτι πήγε να πει το καλοκαίρι του '07 με τις πυρκαγιές (η δήλωση της τότε ΓΓ, σ. Αλέκας Π. περί "ματωμένων και καμένων δρόμων του πετρελαίου"), αυτό δε συνεχίστηκε και δεν ξεκαθαρίστηκε στην περίπτωση των επεισοδίων του '08. Υπήρξε βεβαίως η θετικότατη τοποθέτηση της ίδιας, για να πάψει ο ΣΥΡΙΖΑ να χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων, αλλά αυτή έμεινε μετέωρη καθώς δεν εξηγήθηκε, δεν αναλύθηκε γιατί, τι εννοεί, τι είναι και τι ρόλο έπαιζαν οι κουκουλοφόροι όχι γενικά και αόριστα (τα γνωστά περί προβοκατόρων που χτυπούν το κίνημα) αλλά συγκεκριμένα, στην τότε γεωπολιτική χρονική συγκυρία. Έτσι, απλώς αξιοποιήθηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους μηχανισμούς προπαγάνδας (μαζί και διάφορες επικοινωνιακές αστοχίες όπως το γνωστό "διήγημα" του "Ρ" τότε) για να παρουσιαστεί ως έκφραση της "συστημικότητας" του ΚΚΕ. Στην περίπτωση των πλατειών, δυστυχώς, ακόμα και τα μισόλογα του '08 χάθηκαν κι αυτά και το Κόμμα εστίασε, λαθεμένα κατ'εμέ, στο αυθόρμητο και την ανεπάρκειά του κλπ., στις αυταπάτες του, αφήνοντας στο παρασκήνιο την ουσία. Κάποια επιμέρους – αλλά εύστοχα – ερωτήματα που τέθηκαν όπως «ποιοι κρύβονται πίσω από τους bloggers;» ή «προς τι η ανωνυμία;» κλπ., δεν ήταν, φυσικά, αρκετά για να ξεσκεπάσουν το τι συνέβη.

Τι έπρεπε να γίνει; Επειδή δε μου αρέσει να κάνω σκέτη κριτική χωρίς να λέω και γνώμη, θα πω τη δική μου γνώμη, όπως έκανα και με το θέμα του δημοψηφίσματος. Έπρεπε να ειπωθεί ξεκάθαρα ότι ξετυλίγεται σχέδιο του αμερικάνικου παράγοντα στην ευρύτερη περιοχή (όχι μόνο στην Ελλάδα) για δημιουργία ελεγχόμενης αποσταθεροποίησης και απώτερο στόχο (στη χώρα μας) την ανάσχεση και τελικά την αντιστροφή του κλίματος αντιαμερικανισμού, την υπόσκαψη των θέσεων του γερμανικού ιμπεριαλισμού, την προώθηση κυβερνητικών λύσεων εντελώς ελεγχόμενων που θα αποδεικνύονταν - όπως καλή ώρα η σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ - πρόθυμες να παίξουν το ρόλο της μαριονέτας στα σχέδια της προετοιμαζόμενης ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην περιοχή. Επικουρικά σε αυτό, θα έπρεπε να αναδειχθεί ότι αυτός ο σχεδιασμός όχι μόνο δεν αντιπαλεύεται, αλλά τουναντίον υπηρετείται με τακτικές ουράς στο - φαινομενικά - αυθόρμητο, που στην ουσία είναι κανονικότατα καθοδηγημένο. Αντίστοιχα προσανατολισμένη έπρεπε να είναι και η κριτική στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ. Ειδικά για το ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε ανοιχτά να τους βαφτίσουμε «εργαλείο της αμερικάνικης ιμπεριαλιστικής παρέμβασης» στη χώρα, όπως και τη ΧΑ, αναδείχνοντας ότι πίσω από τους δυο κρύβεται το ίδιο ιμπεριαλιστικό κέντρο. Αυτό, θεωρώ ότι δεν έγινε στο βαθμό που έπρεπε. Το βελτιώσαμε, αλλά αργότερα, μετά τον Ιούνη του '12, όταν ήταν πια αργά.

RFB