Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Σα να μην έγιναν

Το κακό με τις φοιτητικές εκλογές είναι πως καταφέρνουν να μην παρουσιάζουν κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον, ακόμα και όταν έχουν φαινομενικά (ή προμηνύουν) εντυπωσιακές ανακατατάξεις. Ας το πιάσουμε ανά χώρο, ξεχωριστά.

Η ΔΑΠ είχε τη διάσπαση του Μορμόλη (για όσους έχουν σχετικές παιδικές αναμνήσεις: τώρα έχουμε δύο Μορμόληδες, τρεις Μορμόληδες...) ή μάλλον της γλιτσερής αμοιβάδας. Όπου στο τέλος, το μόνο που μένει είναι απλώς μια γλιτσερή αμοιβάδα περισσότερο (σε αντίθεση με την ατάκα στο ανέκδοτο: ένας ρηγάς λιγότερο). Οι οποίες αμοιβάδες παραλίγο (που λέει ο λόγος) να πετύχουν μάλιστα το 1-3 ή και το 1-2, όπως στη Φόρμουλα 1. Γιατί είχαν μεταξύ τους ανταγωνισμό, που στη δική μας διάλεκτο το λέμε άμιλλα, αλλά στη δική τους πραγματικότητα είναι ο θάνατός σου η ζωή μου, τομάρια που σφάζονται μεταξύ τους για αξιώματα. Κι έτσι, κατέβασαν ό,τι είχαν και δεν είχαν, για να ξεπεράσουν το βασικό τους ανταγωνιστή, δηλ τον άλλο τους εαυτό, που λέει και η Αλέξια. Οπότε, ναι μεν τα ποσοστά της επίσημης ΔΑΠ εμφανίζονται ψαλιδισμένα, αλλά στην πράξη, η δικέφαλη ΔΑΠ αθροιστικά (μαζί με τους παπαμιμίκους και την Οννεδ εσωτερικού) σαρώνει, αυξάνοντας τα ποσοστά της. Κάτι που βγαίνει αντικειμενικά, χωρίς τα μάστερ-σεφ μαγειρέματα, που είναι δεύτερη φύση για το δαπιταριό.

Παρεμπιπτόντως, είναι να απορεί κανείς πώς κάποια ΜΜΕ και δημοσιογράφοι δίνουν βάση στα αποτελέσματα που δίνει η ΔΑΠ, ενώ γνωρίζουν πχ τι γίνεται (αλλά δε λέγεται, όπως τους έμαθε ο εθνάρχης Τριανταφυλλίδης) στις εσωτερικές εκλογικές τους διαδικασίες, όπου βγαίνουν μαχαίρια και ψηφίζουν ακόμα και τα δέντρα (όπως τους έμαθε πάλι ο εθνάρχης Τριανταφυλλίδης).
Και γιατί να εμπιστευτούμε δηλ τα αποτελέσματα που δίνει το ΜΑΣ; Για πάρα πολλούς λόγους, αλλά και για τον εξής απλό, εμπειρικό κανόνα που λέει ότι τα αποτελέσματα που δίνει μια παράταξη, είναι αξιόπιστα, όταν η ίδια δίνει στον εαυτό της μικρότερα ποσοστά απ' ό,τι της δίνουν οι υπόλοιποι με τις αλχημείες και τις μαγειρικές συνταγές (για να φουσκώσουν τα δικά τους). Νόμος.

Αν το καλοσκεφτείς πάντως, σφε αναγνώστη, αυτό με τη ΔΑΠ, που διασπά τις δυνάμεις της, για να τις αυξήσει, προσφέροντας δαπίτικη πολυφωνία για όλα τα γούστα (αστικό κύρος, αλλά και λούμπεν μπράβοι να προστατεύουν την εξουσία) είναι σε μικρογραφία το στρατηγικό τέχνασμα του αστικού πολυκομματισμού-κοινοβουλευτισμού, που μας παρουσιάζει την ίδια ακριβώς πολιτική (μνημόνια, ΕΕ, καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης) σε διάφορες συσκευασίες για να διαλέξουμε ποια θέλουμε. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι το παραμύθι της (αριστερής) ενότητας, που έχει και την παλιά Αρεν. Πρόκειται βασικά για την εκλογική ενοποίηση του αριστεροχωριού (που παραμένει όμως από δέκα χωριά χωριάτες) και την κορύφωση μιας διαδικασίας, που είχε ξεκινήσει από το Μαϊούνη με τα κοινά πλαίσια της εποχής.
Ναι αλλά δεν είναι τόσο απλό.

Υπάρχει ένα ολόκληρο διαλεκτικό δίπολο χαζοχαρούμενης ενότητας για την ενότητα - αγνού κι άδολου σεχταρισμού, που αποτυπώνεται σε μια σειρά αντιφατικές στιγμές του αριστερού χυλού στα πανεπιστήμια κι εκτός.
Η/τα Εαακ είναι ο κορμός που σφυρηλάτησε ουσιαστικά τη μετωπική συγκρότηση της Ανταρσυα -και τώρα πλέον το φλερτ με τη ΛαΕ του Λαφαζάνη, όπου κατέληξαν δύο ιδρυτικές συνιστώσες της (Αραν, Αρας). Την ίδια στιγμή βέβαια, κάθε χώρος κατεβαίνει κινηματικά κατά βούληση, σε όποια πορεία-συγκέντρωση θέλει, κρατώντας τις ενωτικές διαθέσεις του για την κάλπη. Ενώ πολλές φορές μπορεί να συναντήσει κανείς Ναρίτες να κράζει ανοιχτά τους Σεκίτες ή τους αλτουσεριανούς (ή και δικούς του ακόμα) κι αντίστροφα. Παρόλα αυτά, η συγκεκριμένη ενότητα ζυμώθηκε επί χρόνια, σε άπειρα κοινά πλαίσια, που την καθιστούσαν σχεδόν φυσική συνέχεια. Σε αντίθεση με την κεντρική, πολιτική σκηνή, όπου οι αντίστοιχες οργανώσεις καταφέρνουν διαλεκτικά να κάνουν μια πολιτική εκλογικής ενότητας χωρίς αρχές, παρά τις στρατηγικές συμφωνίες που έχουν και τις αναμεταξύ τους ζυμώσεις.
Επ' αυτού όμως, περισσότερα σε άλλο κείμενο.

Αυτή η ενότητα πάντως, όχι μόνο δε διαμορφώνει απαραίτητα κάποια δυναμική, αλλά πολύ συχνά καταλήγει να μη συγκεντρώνει ούτε καν το άθροισμα των επιμέρους συνιστωσών της. Αν προσθέσει κανείς την/τα αμιγή Εαακ με τις προσμίξεις της/τους (και το Μπλόκο ξεχωριστά), θα βγάλει κάτι αισθητά μικρότερο από το περυσινό άθροισμα Εαακ και Αρεν, ακόμα κι αν πάρει κανείς τα απίθανα στοιχεία της νΚα*. Έτσι, ο αντικειμενικός εκλογικός στόχος της ενότητας, να χτυπήσουν τη δεύτερη θέση και την ΠΚΣ, αναβάλλεται για του χρόνου.

*της νΚα, που: α) έχει αφήσει καμιά εξηνταριά σχολές απέξω, αλλά όσο πάει το διορθώνει στην ενσωμάτωση, β) συγκρίνει μήλα με πορτοκάλια, αφού επιμένει να βάζει στο συγκριτικό πίνακα το περυσινό τελικό ποσοστό κάθε παράταξης κι όχι το αποτέλεσμά της στις ίδιες σχολές, για να γίνει ουσιαστική σύγκριση, οπότε γ) αν επισκεπτόσουν χτες βράδυ τη σελίδα της, θα πίστευες ότι παίζουν για την πρωτιά με τη ΔΑΠ (κι εμάς αουτσάιντερ).

Κατά τα άλλα. Οι μαύροι βγήκαν παγανιά στην Αθήνα, τραμπούκιζαν αδιακρίτως, ματαίωσαν τις εκλογές στο Πάντειο, χτύπησαν έναν Εαακίτη στη ΝΟΠΕ (κι έβγαλε μια πολύ σωστή ανακοίνωση η νΚα, αλλά το ζήτημα είναι τι συμπεράσματα θα βγάλουν στην πράξη για τα παιδιά). Ξεχνάνε βέβαια πως αν το να σαμποτάρεις τις εκλογές μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο, θα ήταν παράνομο. Κι αυτοί πιθανότατα, θα ψήφιζαν...

Η Πασπ είναι το νεκροζώντανο ζόμπι, που -όπως κι η μήτρα του ΠαΣοΚ- αρνείται να πεθάνει (ιδίως στα ΤΕΙ) και σε μερικές σχολές μάλιστα, νεκρανασταίνει το μηχανισμό της.
Ενώ το Μπλόκο του Σύριζα (που σταματάει, υποτίθεται, τι ακριβώς; Μήπως στις επόμενες εκλογές να το ξανασκεφτούν και να κατέβουν ως Κόφτης;) κατάφερε να σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ γελοιότητας κι ανυπαρξίας για τα δεδομένα κυβερνητικής παράταξης, κι έμεινε κάτω από τη μονάδα, στην πρώτη του εμφάνιση.

Η αύξηση της αποχής ήταν σε κάθε περίπτωση θεαματική. Σίγουρα υπήρχαν αρκετές αντικειμενικές παράμετροι που την ερμηνεύουν (η ημερομηνία διεξαγωγής μέσα Μαΐου, λίγο πριν την εξεταστική και το καλοκαίρι, η μετακόμιση των εκλογών του Πολυτεχνείου στου Ζωγράφου, η στάση εργασίας στον ηλεκτρικό που εξυπηρετεί κάποιες περιοχές, τα μπάχαλα στο κέντρο της Αθήνας κι ο φόβος των Ιουδαίων, του Λαϊκού Μετώπου τους, του Ιουδαϊκού Λαϊκού Μετώπου, κοκ). Αλλά τίποτα δε φτάνει για να αναιρέσει την ουσία και το σοβαρό προβληματισμό που γεννάει η έκτασή της -όπως σημείωσε και ο Αμπατιέλος στη δήλωσή του. Ένα γενικό συμπέρασμα πάντως είναι πως αντί με τον καιρό να αντιμετωπίζονται τα όποια εκφυλιστικά φαινόμενα, αυτά εδραιώνονται κι αυξάνονται, καθιστώντας άκρως προβληματική τη λειτουργία του φοιτητικού κινήματος συνολικά και παρεμπιπτόντως και τις αρχαιρεσίες του.

Τα παραπάνω δίνουν το μέτρο για την αποτίμηση του αποτελέσματος της Πανσπουδαστικής. Έχουμε μια σχετική σταθεροποίηση και μικρή ανοδική τάση στα ποσοστά, παρά την πτώση σε απόλυτο αριθμό ψήφων. Καταγράφεται αξιοσημείωτη αποχή στην ενωτική πίεση του αριστεροχωριού και μερικές σημαντικές πρωτιές, όπως το 5/6 στα φυσικά όλη της χώρας (και παραλίγο αυτοδυναμία στο ΕΚΠΑ), την Αρχιτεκτονική, τους Ηλεκτρολόγους στο ΑΠΘ κ.ά., καθώς και την αυτοδυναμία στα ηρωικά ΜΜΕ του ΑΠΘ (αυτό το ΕΜΜΕ είναι αθηναϊκή διάλεκτος, που μπορεί να καταγραφεί στις μεταξύ μας διαφορές) μετά από μια σύντομη "αριστερή" παρένθεση, όπου οι ζευγάδες έφυγαν, αλλά η σπορά έμεινε;)

Όλα αυτά όμως δεν έχουν την παραμικρή σημασία, εφόσον δεν αναπτύσσεται ένα ζωντανό και δραστήριο φοιτητικό κίνημα. Το οποίο προς το παρόν δεν πάει κατά διαόλου, διότι για να συμβαίνει αυτό, πρέπει κάτι να υφίσταται. Και προς το παρόν δεν...


19 σχόλια:

Antonxxx είπε...

Ασχετο αλλα εχω την απορια.
Υπαρχει λογος και σοβαρος και αφινει το ΠΑΜΕ την Αμαλιας στους 50 του Λαφαζανη την Κυριακη;

Δεν νομιζω οτι καποιος θεωρει θετικο το γεγονος οτι η εικονα που παρουσιαστηκε τελευταια ηταν αυτη της αδειας πλατειας που ηθελαν οι Κατρουγκαλοι.

Γιατι θα επαναληφθει το ιδιο την Κυριακη;
Βοηθαει το κινημα;

Dreaming Neon Red είπε...

Φέτος ήταν χρονιά σταθεροποίησης κι ας χάσαμε ψήφους, με τέτοια πτώση στη συμμετοχή θα ταν απιθανο να συνέχιζες να έχεις άνοδο σε απόλυτους αριθμούς για 3η συνεχόμενη χρονιά.
πρέπει επίσης να εξετάσουμε τι σημασία έχει στο εκλογικό αποτέλεσμα και γενικότερα στην ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος η αλλαγή της ταξικής σύνθεσης των φοιτητών. οι ταξικοί φραγμοί στην Παιδεία οδηγούν τα εργατόπαιδα στις επαγγελματικές σχολές πια, και τα παιδιά των μικροαστών και μεσοαστών είναι που συνεχίζουν τις σπουδές τους σε ΑΕΙ ΤΕΙ.

ΥΓ. Στη παλιά μου σχολή (που ναι κάστρο της ΔΑΠ) με την τεράστια πτώση της ΠΑΣΠ βγήκαμε 2η δύναμη, όταν το είδα χαιρόμουν σαν μικρό παιδί!

Ανώνυμος είπε...

Σε τι ποσοστό οι εικοσάρηδες είναι σε επαγγελματικές σχολές, σε τι σε ΤΕΙ, σε τι σε ΑΕΙ και σε τι ήδη στο εργατικό δυναμικό;

Αν το ξέραμε αυτό, θα κάναμε καλύτερες εκτιμήσεις.


ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

Τα παίρνω με τη σειρά των αποτελεσμάτων:

Για τη ΔΑΠ:
Ήταν αναμενόμενη μια διάσπαση αν σκεφτεί κανείς τις αγεφύρωτες ιδεολογικές διαφορές στους κόλπους της παράταξης που κρατούν χρόνια τώρα. Βίσση ή Βανδή ; Μύκονος ή Σαντορίνη; Βερσάζε ή κάλβιν κλάιν; Και για τους πιο παραδοσιακούς, βασιλιάς ή ταγματάρχες ή και τα δύο; Η όξυνση αυτών των αντιθέσεων οδήγησε αναπόφευκτα σε σύγκρουση.

Για τη ΠΚΣ:
Δεν περιμένω θεαματικά αποτελέσματα, τουλάχιστον μέχρι να υποχωρήσει σημαντικά το φαινόμενο μετάλλαξης της ελπίδας για μια φιλολαϊκή αστική διαχείριση. Και μην νομίζει κανείς ότι αυτή έσβησε. Απλά επειδή η μικροαστική αντίληψη δεν μπορούσε να αποδεχτεί τη μονομερή διαγραφή της, αρχικά την κούρεψε με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και τώρα την έχει βάλει σε πρόγραμμα επιμήκυνσης. Όπως μου λένε διάφοροι φίλοι, σε 30-40 χρόνια τα πράγματα θα είναι καλύτερα, το οποίο αν το καλοσκεφτείς με βάση το προσδόκιμο ζωής, δεν είναι ούτε καν μισή ζωή. Τέλος πάντων πάλι καλά που υπάρχει ένας Κανάκης, ένας Λαζόπουλος και έχει μια διέξοδο το πόπολο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση με την πίεση που δέχεται, μέχρι επανάσταση και ανατροπή εξουσίας μπορεί να σκεφτόταν. Ας μην τρομάζουμε όμως τον κόσμο. Δόξα το καναπέ να λέμε, δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα.

Για την ΠΑΣΠ:
Εγώ αυτούς τους θεωρώ έντιμους πασόκους (κάτι σαν να λέμε πιτόγυρο λάιτ). Δεν έχουν βάσιμες ελπίδες για κάποιο βόλεμα, αλλά δεν είναι και αχάριστοι να ξεχνάν ποιοι βόλεψαν την οικογένεια σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ΠΑΣΟΚ που όχι μόνο δεν κράτησαν το όνομα αλλά δεν σέβονται και αυτούς που τους έμαθαν την τέχνη.

Για τα ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, ΑΡΔΙΝ, ΝΑΡ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΛΑΕ τη ΣΑΡΑ(σοσιαλιστική αριστερή αποστροφή), τη ΜΑΡΑ(μέτωπο αριστερής απάθειας) και το κακό ενωτικό συναπάντημα τους:
Για μένα πάντα οδηγός θα αποτελεί το μήνυμα που άφηνε πίσω της εκείνη η ανακοίνωση αποχώρησης των ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ότι και να είναι ο Λαφαζάνης, έχει μεγαλύτερη εκλογική επιρροή από εσάς, ενώ συμπλήρωνε ότι αυτό (το ότι τους έφτυσαν δηλαδή) δεν σημαίνει ότι οι δρόμοι τους χωρίζουν για πάντα (πες ότι ψιχαλίζει) και ότι σε κάθε περίπτωση θα συναντηθούν στους δρόμους στους κοινούς αγώνες (έχει και συνέχεια το φτύσιμο). Έτσι σφυρηλατείται η ενότητα και η συντροφικότητα, γατάκια του ΚΚΕ, ή σε ελεύθερη μετάφραση, τίποτα δεν είναι τζάμπα σ’ αυτή τη ζωή, ούτε καν η συντροφικότητα.

Για το μπλόκο:
Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι πήραν σχεδόν μονάδα αλλά ότι ακόμα και αυτή η μονάδα βρήκε τα κουράγια να φτάσει μέχρι την κάλπη. Βέβαια αν έχεις αντάρτικο παρελθόν, όπως διατείνονται οι περισσότεροι από αυτούς, δεν μασάς σε τίποτα. Ούτε καν μπροστά στην αξιοπρέπεια σου. Μέριασε τσίπα να διαβώ.

Β.Δ.

Αναυδος είπε...

Ο μεγάλος νικητης των φ.ε είναι αναμφισβητητα η αποχη
Η αποχη έπληξε ολες τις παρατάξεις αλλα το 50% περιπου προηλθε από το αθροισμα ανταρσυα-συριζα (ενώ το 2015 αντιπροσωπευαν το 21% των ψηφων)

Η αποχη είναι το αποτελεσμα της εκπληρωσης της προβλεψης του ΚΚΕ ότι οποιαδηποτε κυβερνηση στα πλαισια του καπιταλισμου θα ειχε αποτελεσμα επιπλεον μνημονια σε βαρος του λαου ανεξαρτητα από το προσημο της

Η αποχη είναι η αναμενομη αντιδραση οσων πιστεψαν ότι υπαρχει εναλλακτικη με μια άλλη κυβερνηση αριστερη-ριζοσπαστικη κλπ. Το εργο παιχτηκε το Σεπτ 2015 στις βουλευτικες εκλογες και οι – 8,500 ψηφισαντες στις φ.ε είναι η αποληξη του

Η ΠΚΣ λαμβανει το 20% περιπου της ψηφου σε ΑΕΙ/ΤΕΙ ωστοσο περίπου το 50-60% εξ αυτων ψηφιζουν ΚΚΕ στις βουλευτικες εκλογες Οι υπολοιποι μαστιζονται από την ιδια αυταπατη που προωθουν ενεργα οι ανταρσιοσυριζεοι τα τελευταια 6 χρονια. Ψηφιζουν εμας στις φ.ε. λογω της δυναμικης μας παρουσιας στους οποιους αγωνες ξεδιπλωνονται αλλα και καθημερινα. Είναι η συνδικαλιστικη μας επιρροη που όμως πολιτικα απογοητευτικε από τον Συριζα και την προοπτικη λυσης χωρις συγκρουση.

Η αποστρατευση/ιδιωτευση είναι το μεγαλυτερο πληγμα που εχει επιφερει ο συριζα στο κινημα και η αντιμετωπιση της δεν θα είναι ουτε ευκολη ουτε γρηγορη

zoot horn rollo είπε...

"Η αποστρατευση/ιδιωτευση είναι το μεγαλυτερο πληγμα που εχει επιφερει ο συριζα στο κινημα και η αντιμετωπιση της δεν θα είναι ουτε ευκολη ουτε γρηγορη"

Ακριβώς, δε "μάλλιαζε" έτσι για πλάκα κι από καπρίτσιο η γλώσσα των κκεδων το 2012 (και μετά), όταν μας έπρηζαν με τις "ιστορικές ευκαιρίες" κι όλα τα τραγικά που ακούγονταν τότε.
Αλλά...

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει την Κυριακή να εκφραστεί η οργή του λαού.Ας συγκρουστούμε.Φτάνει πια .Η αλητεία τους είναι απίστευτη.
Τσέχος

λαθραναγνώστης είπε...

Στην πραγματικότητα, ο κόσμος έχει πέσει σ έναν φαύλο κύκλο.
Θεωρεί ότι όποια ενέργεια και να κάνει δεν θα έχει αποτέλεσμα με συνέπεια να μην κάνει τίποτα και επειδή δεν κάνει τίποτα, δεν έχει και αποτέλεσμα.
Το πρόβλημα είναι ότι αναζητεί λύσεις εντός του συστήματος, αντί να καταλάβει και είναι και απρόθυμος να καταλάβει, ότι δεν υπάρχουν πλέον τέτοιες λύσεις.
Κι εδώ αρχίζει και ο πεμπτοφαλαγγίτικος ρόλος των ρεφορμιστών που συνεχίζουν και τροφοδοτούν τις αυταπάτες του κόσμου με μεσσιανικές λύσεις εντός του καπιταλισμού, δήθεν, ότι το πρόβλημα βρίσκεται στη διαχείριση αυτού του συστήματος κι όχι στη φύση του.
Στη πραγματικότητα, ο ρεφορμισμός είναι μια πανίσχυρη μορφή καταστολής, πολύ πιο ισχυρή και αποτελεσματική από τις χαρακτηρισμένες ως μονάδες καταστολής του αστικού κράτους.

Υ.Γ Αλήθεια, τι απέγιναν οι "true"?

λαθραναγνώστης είπε...

Τσέχο, είσαι ίδιος που έγραφε κάποτε στο "granma"?

Ανώνυμος είπε...

1.Εύστοχες όλες οι παρατηρήσεις του Απολιθώματος.
2.Οι τυριά-κασέρια-βουτύρατα ιδιαιτέρως σιωπηλοί. Σοδίτσα παιδιά! θαυματουργή.
3.Τι έγινε στα ΤΕΙ κεν. Μακεδονίας; είχαμε συνεργασία όλων των αντιΚΚΕ δυνάμεων;

Αποτέτοιος

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με τον @Antonxx ότι την Κυριακή 22/5 δεν πρέπει να αφήσουμε τα 50 ναυάγια-ρετάλια των Λαφαζαναίων και λοιπών συγγενών να καταλάβουν το Σύνταγμα, αβαντάροντας στην ουσία την κυβέρνηση αλλά "πουλώντας" προς τα έξω μαζικά συλλαλητήρια κατά του πολυνομοσχεδίου με τις δικές τους σημαίες μπροστά και από πίσω το δικό μας κόσμο. Τέρμα τα κολπάκια. Στην άκρη από το Σύνταγμα και ο οπορτουνισμός, αριστερός και δεξιός. Και με λιγάκι σπρώξιμο.

Ανώνυμος είπε...

χαζούλια ΚΕδες, πάμε πάλι:

1. Την Κυριακή 15 Μάη Ο κόσμος ήταν πολύ πυκνός πρ η Βουλή και μέχρι αρχές ΠΑνεπιστημίου και μέχρι εκεί που ήταν η κεφαλή του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ. Και να ήθελε το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ να περάσει δεν γινοταν.

2. 15% και κατι η συνεργασία ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ στα ΑΕΙ και πολύ-πολύ μικρότερο ποσοστό στα ΤΕΙ λίγο πάνω απο 2%. Η αποχή χτύπησε κυρίως το κομμάτι που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι στιγμής παραμένει απογοητευμένο. Αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα στα ΑΕΙ, προβληματικό αποτέλεσμα στα ΤΕΙ: Η συνεργασία δεν κατόρθωσε ΄μως να ανακόψει την τάση προς την αποχή του κομματιού που είχε ελπίσει στον ΤΣΙΡΙΖΑ και αυτό είναι ρπόβλημα. Το πολιτικο περιεχόμενο ης συνεργασίας καλό και σε σωστή ταξική πολιτική κατεύθυνση.

Το ΜΑΣ-ΚΚΕ, πέφτει σε απόλυτο αριθμό ψήφων και σε ποσοστό στα ΤΕΙ (περίπο 1000 ψηφους και 0,8% πτώση) και το ίδιο συμβαίνει στα ΑΕΙ όπου χάνει 1400 ψήφους και πέφτει 0,50. Η μετάλλαξη του ΤΣΙΡΙΖΑ σε σοσιαλφιλελευθερο αστικό κόμμα, όχι μόνο δεν ενισχύει το ΚΚΕ-ΜΑΣ-ΠΚΣ, αλλά πεφτετε κιόλας! Εχετε το ίδιο πρόβλημα και εσείς και ας κάνετε πως δεν χτυπήσατε!!

Το βασικο μήνυμα των φοιτητ. και σπουδ. εκλογών, είναι το προχωρημα του ρεύματος απαξιωσης και διάλυσης των συλλόγων με την σημερινη τους μορφή, προςε μια κατεύθυνση συντεχνιασμού/τεχνοκρατισμού. Αυτή είναι και η τάση που πρεπει να απαντηθει και να αναχεθεί, προς μια κατευθυνση δημοκρατικης -και όχι κοματικοκεντρικής που θα είναι και η οριστική ταφόπλακα- ανασυγκρότησης των φοιτητ. και σπουδ. συλλόγων.

τύριον

Ανώνυμος είπε...

Επίσης χαζούλια του ΚΚΕ, πρέπει να γνωρίζετε πως η λύσσα σας εναντίον της υπόλοιπης κομμουνιστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, μόνο ζημιά κάνει στον κομμουνισμό.

τύριον

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εξυπνοπούλι τύριον, που από τη μύτη πιάνεσαι, το επόμενο σχόλιό σου που θα έχει εξυπνακίστικους προκλητικούς χαρακτηρισμούς, θα πάει κατευθείαν στον κάδο με τα ανεπιθύμητα.

Αν δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι καλύτερο για να την πεις στον άλλον, η σιωπή είναι πιο αξιοπρεπής επιλογή.

λαθραναγνώστης είπε...

Τύριον, έχεις και έχετε πλάκα!
Αν δεν κάνατε τόσο μεγάλη ζημιά, σαν καρακόλια του ΣΥΡΙΖΑ, θα βγάζατε πολύ γέλιο!

λαθραναγνώστης είπε...

".....υπόλοιπης κομμουνιστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.."
Από βερμπαλισμούς καλά πάμε. Βάλε κι άλλα.......!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Να προσθέσω επίσης τα εξής.
Δεν ξέρω αν υπάρχει όντως τελικά αυτή η δήλωση-αποστροφή του Αλαβάνου για το συνασπισμό της μη κομμουνιστικής αριστεράς, αλλά αν όχι, θα έπρεπε να τον επανεφεύρουμε. Ή μάλλον βλέπουμε μπροστά μας την επανεφεύρεσή της στην πράξη. Αυτό ακριβώς είναι η Αντάριζα των τελευταίων χρόνων, με διάφορα ονόματα και παραλλαγές, τελευταία από τα οποία είναι η εκλογική σύμπραξη του εξωκοινοβουλίου και του "καλού Σύριζα" στα πανεπιστήμια. Κι αυτό παρά τις όποιες, τίμιες, μειοψηφικές φωνές (να τις πω κομμουνιστικές; κομμουνιστογενείς; κομμουνίζουσες;) που μπορεί να υπάρχουν (;) στην Ανταρσυα.

Για όσους είναι πάνω κάτω στη γενιά μου (πχ ο ΒΔ) και συγκρίνουν με τα δικά τους χρόνια, είναι πολύ πιθανό η απότομη μείωση σε απόλυτο αριθμό ψήφων να οφείλεται στη δραματική μείωση των εισακτέων και κατ' επέκτασηη των φοιτητών συνολικά. Αυτό επηρεάζει προφανώς άμεσα και την ταξική τους σύνθεση. Αλλά αν υποθέσουμε ότι είναι ένας αντικειμενικός παράγοντας για την τελευταία δεκαετία, δεν αρκεί προφανώς να εξηγήσει τη μεγάλη πτώση της συμμετοχής συγκριτικά με την περυσινή χρονιά.

Ανώνυμος είπε...

Συγνώμη, διάβασα καλά; Αυτοί που πέρσι πήραν 14,5+7,5=22% και φέτος 16% μαζί μιλάνε για αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα και λένε ότι έπεσε η ΠΚΣ που σταθεροποιήθηκε στο 20% μετά από τρία χρόνια ανόδου;

Αλλά τώρα το παραμύθι αν κατάλαβα καλά είναι ότι η πτώση είναι όλη της ΑΡΕΝ γιατί απογοητεύτηκε ο κόσμος από το ΣΥΡΙΖΑ. Όχι παιδάκια μου. Έχετε και εσείς μερίδιο στην απογοήτευση του κόσμου και το εισπράτεται και εκλογικά γιατί και εσείς καλλιεργήσατε προσδοκίες για την αριστερή κυβέρνηση και το ξέρετε και το ξέρουμε.

(Όλα αυτά στα ΑΕΙ, γιατί στα ΤΕΙ που είναι άλλη η ταξική σύνθεση άκουσα κάτι ρέγγες να κλαίνε...)

Ανώνυμος είπε...

Τώρα έγινε ΤΣΙΡΙΖΑ;
lolololololol
Πολιτική φαρσοκωμωδία.

ΓΩ