Είμαστε σκλάβοι κι αν χρειαστεί, θα παλέψουμε για τη σκλαβιά μας...
Αυτή τη θρυλική ατάκα του Αστερίξ από τις "δάφνες του Καίσαρα" (κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν), θυμίζει η κατάσταση πολλών ανέργων που σπουδάζουν στα δημόσια ΙΕΚ, μήπως και μπορέσουν να ανοίξουν κάποια χαραμάδα προοπτικής στο σκλαβοπάζαρο που λέγεται αγορά εργασίας. Και σα να μην τους έφτανε η ανεργία κι όσα μύρια κακά έπονται αυτής, πρέπει τώρα να πολεμήσουν για να τους αναγνωριστεί η ιδιότητα του ανέργου και ο χρόνος της ανεργίας τους.
Τι θεωρούνται αυτή τη στιγμή; Έλα ντε. Εργαζόμενοι δεν είναι, άνεργοι (υποτίθεται) ούτε, τα δικαιώματα της σπουδαστικής ιδιότητας (πάσο, δωρεάν συγγράμματα, κτλ) δεν τα έχουν... Οπότε για την Πολιτεία θεωρούνται μάλλον άεργοι κι αργόσχολοι, που κάνουν το χόμπι τους. Αλλά παραμένει η κρίση ταυτότητας, με τα υπαρξιακά ερωτήματα: "ποιος είμαι;", "τι είμαι;", ενώ το βάθος ηχεί η φωνή του Κορκολή, με τη γνωστή... προστυχιά (αν και ο μόνος πρόστυχος στην όλη υπόθεση ήταν ο Ζούγκλας).
Το ωραίο της υπόθεσης είναι πως για τον ΟΑΕΔ μπορεί κανείς να είναι παράλληλα σπουδαστής και εργαζόμενος, αλλά αν χάσει στο ενδιάμεσο τη δουλειά του ή σταματήσει η σύμβασή του, δεν μπορεί να θεωρηθεί άνεργος και να έχει κάρτα ανεργίας! Έτσι ο οργανισμός διαγράφει μαζικά σπουδαστές από τα μητρώα του, ως μαθητευόμενους (!) -λες και κάνουν κάποια μαθητεία, για την οποία πληρώνονται, πάνω στη δουλειά (που δεν έχουν)- με ένα νόμο του 85' που προϋπήρχε της ίδρυσης των ΙΕΚ!
Το νομικό κομμάτι δεν έχει ίσως τόση σημασία (μια κουβέντα είναι αυτό βέβαια, αν το λέμε μεταξύ μας, αλλά βουνό ολόκληρο, αν πρέπει να το εξηγήσεις σε κάποιον τρίτο, αμύητο, που χάνει συνήθως το πολιτικό δάσος πίσω από τις νομικές λεπτομέρειες). Έχει όμως μια σημασία ότι ο ΟΑΕΔ βγάζει αυθαίρετες ερμηνείες κατά το δοκούν κι αγνοεί προκλητικά διατάξεις του ισχύοντος πλαισίου, όπως έναν ευρωπαϊκό κανονισμό που αναφέρει σαφώς ότι άνεργος θεωρείται, όποιος είναι διαθέσιμος για εργασία. Κάτι που είναι αυτονόητο για όσους σπουδαστές παρακολουθούν μαθήματα κατά τις απογευματινές ώρες, για αυτόν ακριβώς το λόγο, και μπήκαν στα ΙΕΚ με κριτήριο (μεταξύ άλλων) την προϋπηρεσία τους στον εκάστοτε κλάδο, για να βελτιώσουν την επαγγελματική τους προοπτική.
Τι σημαίνει η απώλεια της κάρτας για αυτούς τους σπουδαστές;
Ότι πρακτικά εκμηδενίζονται οι πιθανότητές τους να βρουν δουλειά για λίγους μήνες, παράλληλα με το ΙΕΚ, σε κάποια σύμβαση, διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, κοινωφελές πρόγραμμα του ΟΑΕΔ, κοκ, αφού δεν αναγνωρίζεται και προφανώς δε μοριοδοτείται ο χρόνος της ανεργίας τους. Όσοι λίγοι πρόλαβαν να βρουν κάποια θέση, προτού ανακληθεί η κάρτα τους, αντιμετωπίζουν τώρα τον κίνδυνο να απολυθούν και να βρεθούν ξεκρέμαστοι. Ενώ οι άνεργοι που δικαιούνταν κι έπαιρναν το τελευταίο διάστημα επίδομα ανεργίας ή άλλο αντίστοιχο βοήθημα, απειλούνται με χρεωστικά που τους ζητάνε πίσω όσα χρήματα πήραν!
Παράλληλα όσοι διαγράφονται από τα μητρώα του ΟΑΕΔ, χάνουν το δικαίωμα δωρεάν μετακίνησης στις συγκοινωνίες, τα κοινωνικά τιμολόγια των ΔΕΚΟ, μικρές φοροαπαλλαγές, κτλ.
Το πιο τραγικό στοιχείο της υπόθεσης δεν είναι όμως, τα απειροελάχιστα προνόμια που δικαιούνται οι άνεργοι, για να τους χρυσώσουν το χάπι, και ότι πρέπει να παλέψουν για να μην τα χάσουν και να κρατήσουν μια ελπίδα να πετύχουν σε ολιγόμηνες συμβάσεις που απλώς ανακατεύουν και μοιράζουν την τράπουλα της ανεργίας, σαν τον μουντζούρη. Ούτε καν ο κυνισμός του κράτους που αφήνει σαν σκουπίδια έξω από την παραγωγή χιλιάδες εργαζόμενους, ενάντια στην συνταγματική υποχρέωσή του να εξασφαλίσει το δικαίωμα της εργασίας. Αλλά η κανιβαλική λογική που καλλιεργείται για την αναδιανομή αυτών των ψίχουλων, ο θάνατός σου η ζωή μου (ή απλά να ψοφήσει -και- η κατσίκα του γείτονα), που στρέφει τον έναν άνεργο απέναντι στον άλλο, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να εναντιωθούν στην πολιτική που δημιουργεί αυτήν την κατάσταση.
Μια λογική που εκφράστηκε χαρακτηριστικά στις ανώνυμες καταγγελίες για τους σπουδαστές κάποιων ειδικοτήτων, που διατηρούσαν κάρτα ανεργίας (από σύγχρονους χαφιέδες που λειτουργούν ανταγωνιστικά ή απλώς εκδικητικά). Το ζήτημα φαίνεται να ξεκίνησε από τέτοιες καταγγελίες, πήρε όμως γρήγορα ευρύτερες διαστάσεις και γενικεύτηκε σε όλες τις ειδικότητες των ΙΕΚ, για να φανεί πως υπάρχει πιθανότατα κεντρική πολιτική κατεύθυνση.
Προφανώς η ΔΦΑ βρήκε μια χρυσή ευκαιρία να παρουσιάσει μείωση στα ποσοστά ανεργίας και να χτίσει πάνω στις πλάτες των διαγραμμένων σπουδαστών το δικό της σαξές στόρι. Κι έτσι προσθέτει άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα με τα αντεργατικά κατορθώματά της, που δεν τα προλαβαίνει κανείς τον τελευταίο καιρό (κι αδικούνται, γιατί περνάνε απαρατήρητα).
Μπορείτε να δείτε εδώ την κάλυψη του θέματος από το Ριζοσπάστη.
Και την αντίθετη σκοπιά από το χαφιέ της ενημέρωσης (όνομα και πράγμα).
Αυτή τη θρυλική ατάκα του Αστερίξ από τις "δάφνες του Καίσαρα" (κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν), θυμίζει η κατάσταση πολλών ανέργων που σπουδάζουν στα δημόσια ΙΕΚ, μήπως και μπορέσουν να ανοίξουν κάποια χαραμάδα προοπτικής στο σκλαβοπάζαρο που λέγεται αγορά εργασίας. Και σα να μην τους έφτανε η ανεργία κι όσα μύρια κακά έπονται αυτής, πρέπει τώρα να πολεμήσουν για να τους αναγνωριστεί η ιδιότητα του ανέργου και ο χρόνος της ανεργίας τους.
Τι θεωρούνται αυτή τη στιγμή; Έλα ντε. Εργαζόμενοι δεν είναι, άνεργοι (υποτίθεται) ούτε, τα δικαιώματα της σπουδαστικής ιδιότητας (πάσο, δωρεάν συγγράμματα, κτλ) δεν τα έχουν... Οπότε για την Πολιτεία θεωρούνται μάλλον άεργοι κι αργόσχολοι, που κάνουν το χόμπι τους. Αλλά παραμένει η κρίση ταυτότητας, με τα υπαρξιακά ερωτήματα: "ποιος είμαι;", "τι είμαι;", ενώ το βάθος ηχεί η φωνή του Κορκολή, με τη γνωστή... προστυχιά (αν και ο μόνος πρόστυχος στην όλη υπόθεση ήταν ο Ζούγκλας).
Το ωραίο της υπόθεσης είναι πως για τον ΟΑΕΔ μπορεί κανείς να είναι παράλληλα σπουδαστής και εργαζόμενος, αλλά αν χάσει στο ενδιάμεσο τη δουλειά του ή σταματήσει η σύμβασή του, δεν μπορεί να θεωρηθεί άνεργος και να έχει κάρτα ανεργίας! Έτσι ο οργανισμός διαγράφει μαζικά σπουδαστές από τα μητρώα του, ως μαθητευόμενους (!) -λες και κάνουν κάποια μαθητεία, για την οποία πληρώνονται, πάνω στη δουλειά (που δεν έχουν)- με ένα νόμο του 85' που προϋπήρχε της ίδρυσης των ΙΕΚ!
Το νομικό κομμάτι δεν έχει ίσως τόση σημασία (μια κουβέντα είναι αυτό βέβαια, αν το λέμε μεταξύ μας, αλλά βουνό ολόκληρο, αν πρέπει να το εξηγήσεις σε κάποιον τρίτο, αμύητο, που χάνει συνήθως το πολιτικό δάσος πίσω από τις νομικές λεπτομέρειες). Έχει όμως μια σημασία ότι ο ΟΑΕΔ βγάζει αυθαίρετες ερμηνείες κατά το δοκούν κι αγνοεί προκλητικά διατάξεις του ισχύοντος πλαισίου, όπως έναν ευρωπαϊκό κανονισμό που αναφέρει σαφώς ότι άνεργος θεωρείται, όποιος είναι διαθέσιμος για εργασία. Κάτι που είναι αυτονόητο για όσους σπουδαστές παρακολουθούν μαθήματα κατά τις απογευματινές ώρες, για αυτόν ακριβώς το λόγο, και μπήκαν στα ΙΕΚ με κριτήριο (μεταξύ άλλων) την προϋπηρεσία τους στον εκάστοτε κλάδο, για να βελτιώσουν την επαγγελματική τους προοπτική.
Τι σημαίνει η απώλεια της κάρτας για αυτούς τους σπουδαστές;
Ότι πρακτικά εκμηδενίζονται οι πιθανότητές τους να βρουν δουλειά για λίγους μήνες, παράλληλα με το ΙΕΚ, σε κάποια σύμβαση, διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, κοινωφελές πρόγραμμα του ΟΑΕΔ, κοκ, αφού δεν αναγνωρίζεται και προφανώς δε μοριοδοτείται ο χρόνος της ανεργίας τους. Όσοι λίγοι πρόλαβαν να βρουν κάποια θέση, προτού ανακληθεί η κάρτα τους, αντιμετωπίζουν τώρα τον κίνδυνο να απολυθούν και να βρεθούν ξεκρέμαστοι. Ενώ οι άνεργοι που δικαιούνταν κι έπαιρναν το τελευταίο διάστημα επίδομα ανεργίας ή άλλο αντίστοιχο βοήθημα, απειλούνται με χρεωστικά που τους ζητάνε πίσω όσα χρήματα πήραν!
Παράλληλα όσοι διαγράφονται από τα μητρώα του ΟΑΕΔ, χάνουν το δικαίωμα δωρεάν μετακίνησης στις συγκοινωνίες, τα κοινωνικά τιμολόγια των ΔΕΚΟ, μικρές φοροαπαλλαγές, κτλ.
Το πιο τραγικό στοιχείο της υπόθεσης δεν είναι όμως, τα απειροελάχιστα προνόμια που δικαιούνται οι άνεργοι, για να τους χρυσώσουν το χάπι, και ότι πρέπει να παλέψουν για να μην τα χάσουν και να κρατήσουν μια ελπίδα να πετύχουν σε ολιγόμηνες συμβάσεις που απλώς ανακατεύουν και μοιράζουν την τράπουλα της ανεργίας, σαν τον μουντζούρη. Ούτε καν ο κυνισμός του κράτους που αφήνει σαν σκουπίδια έξω από την παραγωγή χιλιάδες εργαζόμενους, ενάντια στην συνταγματική υποχρέωσή του να εξασφαλίσει το δικαίωμα της εργασίας. Αλλά η κανιβαλική λογική που καλλιεργείται για την αναδιανομή αυτών των ψίχουλων, ο θάνατός σου η ζωή μου (ή απλά να ψοφήσει -και- η κατσίκα του γείτονα), που στρέφει τον έναν άνεργο απέναντι στον άλλο, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να εναντιωθούν στην πολιτική που δημιουργεί αυτήν την κατάσταση.
Μια λογική που εκφράστηκε χαρακτηριστικά στις ανώνυμες καταγγελίες για τους σπουδαστές κάποιων ειδικοτήτων, που διατηρούσαν κάρτα ανεργίας (από σύγχρονους χαφιέδες που λειτουργούν ανταγωνιστικά ή απλώς εκδικητικά). Το ζήτημα φαίνεται να ξεκίνησε από τέτοιες καταγγελίες, πήρε όμως γρήγορα ευρύτερες διαστάσεις και γενικεύτηκε σε όλες τις ειδικότητες των ΙΕΚ, για να φανεί πως υπάρχει πιθανότατα κεντρική πολιτική κατεύθυνση.
Προφανώς η ΔΦΑ βρήκε μια χρυσή ευκαιρία να παρουσιάσει μείωση στα ποσοστά ανεργίας και να χτίσει πάνω στις πλάτες των διαγραμμένων σπουδαστών το δικό της σαξές στόρι. Κι έτσι προσθέτει άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα με τα αντεργατικά κατορθώματά της, που δεν τα προλαβαίνει κανείς τον τελευταίο καιρό (κι αδικούνται, γιατί περνάνε απαρατήρητα).
Μπορείτε να δείτε εδώ την κάλυψη του θέματος από το Ριζοσπάστη.
Και την αντίθετη σκοπιά από το χαφιέ της ενημέρωσης (όνομα και πράγμα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου