Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Διδάγματα από τη Γαλλία

Η πραγματικότητα είναι τόσο σύνθετη, που ο καθένας μπορεί να βγάλει δικά του, διαφορετικά συμπεράσματα από την καθημερινή πείρα.
Ή μάλλον όχι.
Η πραγματικότητα, ακόμα κι όταν είναι σχετικά απλή, παρουσιάζεται κατακερματισμένη, σα μεταμοντέρνο ψηφιδωτό, ώστε ο καθένας να μπορεί να κρατήσει εκείνες τις ψηφίδες που θέλει και να τις προσαρμόσει στα έτοιμα από πριν συμπεράσματά του.
Αλλά για την ακρίβεια...
Ακόμα κι όταν οι αντιθέσεις οξύνονται στο έπακρο και τείνουν να εμφανιστούν στην πιο απλή, καθαρή μορφή τους, επεμβαίνουν πάντα οι σουπιές που θα ρίξουν το (σύγχρονο και διαδικτυακό πια) μελάνι τους, για να θολώσουν τα νερά και να ψαρεύουν πιο εύκολα συνειδήσεις σε αυτά.

Κάποιοι διαδικτυακοί αναλυτές λοιπόν έστυψαν το μυαλό τους και βρήκαν πως η βασική διαφορά της Ελλάδας με τη Γαλλία, κι αυτό που φταίει για τη δική μας αδράνεια, είναι πως εκεί δεν υπήρχε ένα ΚΚΕ να βάλει χαλινάρι στο εργατικό ξέσπασμα και να εξηγήσει στους εργάτες πως δεν έχουν ωριμάσει ακόμα οι συνθήκες για κάτι τέτοιο.
Ξεχνάνε βέβαια πως αν δεν υπήρχαν οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ τον τελευταίο χρόνο πχ, το αριστεροχώρι από μόνο του δε θα έφτανε καν για να κλείσει την Αμαλίας μπροστά από τη Βουλή και θα έμοιαζε με τον κόσμο που περιμένει στη στάση το λεωφορείο (και θα ήταν ζήτημα αν χρειαζόταν δεύτερο για να τους χωρέσει).

Αν βέβαια κάθε θυμωμένος, ψαγμένος χρήστης που ποστάρει αυτές τις μέρες κάτι για τον ξεσηκωμό στη Γαλλία και το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουμε αντί να κοιμόμαστε όρθιοι (άλλη μια βαθυστόχαστη προσέγγιση του ξεσηκωμού ως μαγκιάς που προκύπτει σε εθνικό επίπεδο, αλλά δε θα το πιάσουμε τώρα αυτό), κατέβαινε κιόλας στο δρόμο, για να δείξει έμπρακτα την οργή του, η ιστορία θα γραφόταν αλλιώς, με τελείως διαφορετικούς όρους.


Όσο για τη Γαλλία, αυτό που αναδεικνύεται, είναι το ακριβώς αντίθετο: η απουσία δηλαδή ενός αντίστοιχου ΚΚΕ, μιας πολιτικής πρωτοπορίας, που να γίνει το συνδετικό νήμα των κινητοποιήσεων, να τις εκφράσει σε ανώτερο, πολιτικό επίπεδο, να τους δώσει την ώθηση να βαθύνουν τα χαρακτηριστικά τους... Με δυο λόγια να επιτελέσει το επαναστατικό καθήκον που ξεφεύγει από τα στενά όρια και τις "αρμοδιότητες" των σωματείων, δηλ τον πολιτικό αγώνα.
Κι αυτή είναι η βασική αντίφαση σε αυτό το πανεργατικό κίνημα, με την ιστορική χρεοκοπία του ΚΚΓ να σφραγίζει ως ένα βαθμό τις αντιδράσεις και (ενδεχομένως) το ταβάνι των δυνατοτήτων τους, αλλά να μην μπορεί να ακυρώσει από την άλλη την μακρόχρονη επαναστατική παράδοση και την... πατροπαράδοτη ταξική οργάνωση του γαλλικού προλεταριάτου. Η οποία μπορεί να βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση και να περνά μεγάλα διαστήματα χειμερίας νάρκης, αλλά είναι παρήγορο πως δε δηλητηριάστηκε και δεν αποπροσανατολίστηκε από την ισλαμοφοβία και το υστερικό κλίμα που καλλιεργήθηκε συστηματικά, με τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών.

Άλλοι πάλι θυμούνται την χιλιοπιπιλισμένη καραμέλα της ενότητας (με ποιους; με τους απόντες;) και της σεχταριστικής απομόνωσης (των χιλιάδων από τις μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες). Το ωραίο της υπόθεση είναι πως στο γαλλικό συνδικαλιστικό κίνημα υπάρχουν παραδοσιακά πολλές διαφορετικές συνομοσπονδίες, με διακριτή οργανωτική δομή. Σα να λέμε δηλ πολλές διαφορετικές ΓΣΕΕ, που -τουλάχιστον παλιότερα- συνδέονταν με διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Η CGT που πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις συσπειρώνει πχ παλιά και νυν μέλη του ΚΚΓ σωματεία που έχουν επαφή με την ΠΣΟ, κτλ. Φαντάσου τώρα, σφε αναγνώστη, τι θα γινόταν στην Ελλάδα και τι άλλο θα ακούγαμε, αν το ΠΑΜΕ πχ συγκροτούσε μια συνομοσπονδία με διαφορετική οργανωτική δομή από τη ΓΣΕΕ, που υφίσταται μόνο ως σφραγίδα και εργοδοτικός, εκλογικός μηχανισμός (και να πεις ότι δε θα υπήρχαν λόγοι κι αφορμές να το κάνει...)

Υπάρχουν όμως και μερικά σοβαρά διδάγματα από τη γαλλική πείρα.
Καταρχάς τον τόνο στις εξελίξεις δεν τον δίνει η γαλλική εκδοχή των αγανακτισμένων (νουί ντεμπού) με τις ολονυχτίες -που πέρασε σχετικά γρήγορα στο περιθώριο- αλλά οι ταξικές κινητοποιήσεις, ο αγώνας της οργανωμένης εργατικής τάξης και όχι ένα συνονθύλευμα συλλογικής εκτόνωσης που φαντασιωνόταν ότι εκπροσωπεί κάτι ευρύτερο κι ότι αποτελεί τα σοβιέτ της εποχής μας και τις επαναστατικές πρώτες ύλες του μέλλοντος.

Δεύτερο κι εξίσου σημαντικό για όσους αριστεροχωριανούς χαίρονται αυθόρμητα με τις εικόνες που βλέπουν: τα περιπολικά που μένουν από βενζίνη, την παραγωγή που νεκρώνει, τον αστικό τύπο που δεν μπορεί να κυκλοφορήσει χωρίς τη συναίνεση των εργατών-τυπογράφων (αλλά καταφεύγει στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, στα χνάρια του πρωτοπόρου ΣΚΑΙ). Όλα αυτά δε γίνονται αγανακτισμένα κι αυθόρμητα. Είναι καρπός ενός σκληρού, πειθαρχημένου κι οργανωμένου απεργιακού αγώνα. Αυτή είναι κι η σημασία μιας γνωστής φράσης, που κάποιοι τείνουν να θεωρήσουν ξύλινη και κλισέ, γιατί δε σκέφτηκαν ποτέ πραγματικά τι σημαίνει: οργάνωση στους χώρους δουλειάς. Και ειδικότερα στις βιομηχανικές ζώνες.
Αν ο ταξικός πόλος, δεν καταφέρει να πατήσει γερά σε αυτούς τους κλάδους, αν δεν αποκτήσει την ικανότητα να τους συσπειρώνει και να τους κινητοποιεί σε αγωνιστική κατεύθυνση, η απεργία δε θα γίνει ένα χρήσιμο κι επικίνδυνο όπλο με πραγματική υλική αξία και δύναμη, που θα ασκεί πίεση και θα παραλύει την παραγωγή. Κι έτσι θα βρίσκουν αιώνιο άλλοθι οι συνένοχοι απεργοσπάστες, γιατί "οι απεργίες είναι ντουφεκιές στον αέρα, δε βγάζουν τίποτα", κτλ.

Περιττό να αναφερθούμε και στο ζητούμενο του διεθνούς συντονισμού. Που θα έχει αξία μόνο ως συνεννόηση και συσπείρωση μεταξύ εργατικών ενώσεων κι όχι ως διεθνές, αγανακτισμένο κάλεσμα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αυτονόητο τέλος, είναι πως ο αντιλαϊκός κατήφορος στην ΕΕ της κρίσης (ή της αναιμικής ανάπτυξης έστω) δεν έχει τέλος, και δεν πρόκειται να αφήσει άθικτο τον "σκληρό πυρήνα" της Ένωσης και τα στρώματα με τα ώριμα εργασιακά δικαιώματα (λες και των άλλων είναι ανώριμα ή εκτός εποχής και πρόωρα). Τα μέτρα που παίρνονται (για τις συλλογικές συμβάσεις, το 35ωρο, τις αποζημιώσεις των απολυμένων, τους μαθητευόμενους, ακόμα και για την παρακολούθηση των ανέργων στο όνομα της καταπολέμησης της διαφθοράς!) έχουν τον ίδιο ακριβώς χαρακτήρα, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, είτε με μνημόνιο, είτε χωρίς.

Κλείνουμε με το χαριτωμένο θράσος του Σύριζα, που θα είχε πολλή πλάκα αν δεν ήταν κυβέρνηση, όταν καλεί πχ με αφορμή τη Γαλλία σε πάλη κατά του νεοφιλελευθερισμού, καλή ώρα όπως κάνει η ΔΦΑ με το δικό της καλό, αντινεοφιλελέ μνημόνιο και τον αυτόματο κόφτη (λες και κόβουν λάχανα και ραπανάκια και όχι δικαιώματα και ζωές). Το δούλεμα είναι ακόμα πιο χοντρό, αν σκεφτεί κανείς πως για το Σύριζα, ο Ολάντ είναι στρατηγικός σύμμαχος, εκπροσωπώντας την καλή, "σοσιαλιστική" εκδοχή της ΕΕ, που κατανοεί κι υποστηρίζει τα δίκαια αιτήματά μας για το χρέος, σε αντίθεση πχ με τους Μερκελιστές (τι ωραία λέξη κι αυτή που ξεχάστηκε). Η πλάκα είναι πως αν τους βάλουμε στη ζυγαριά να τους συγκρίνουμε, η γαλλική κυβέρνηση δεν είχε την προνοητικότητα να χρησιμοποιήσει φαστ-τρακ διαδικασίες, με κατεπείγοντα και ΠΝΠ, και βασικά την πάτησε γιατί ακολούθησε πιστά το προβλεπόμενο "χρονοβόρο" τελετουργικό, με την κατάθεση του νομοσχεδίου δύο μήνες πριν την ψήφισή του. Έδωσε χρόνο δηλ στους εργαζόμενους να οργανώσουν την αντίστασή τους και δείχνει να χρειάζεται τη δική μας τεχνογνωσία (η ανταλλαγή γνώσης με τους φορείς του κουαρτέτου δεν μπορεί παρά να είναι αμφίδρομη).

44 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να κάνω και μια γραμματική διόρθωση. Το:

Καταρχάς τον τόνο στις εξελίξεις δεν το δίνει η γαλλική εκδοχή…

δεν είναι σωστό («Το τελικό ν φυλάγεται πάντοτε στο άρθρο των, στην προσωπική αντωνυμία του τρίτου προσώπου αυτόν, τον, καθώς και στο τροπικό επίρρημα σαν […]», πρβ. Νεοελληνική Γραμματική, ΟΕΔΒ, Αθήνα χ. χ., § 48)· το σωστό είναι:

Καταρχάς τον τόνο στις εξελίξεις δεν τον δίνει η γαλλική εκδοχή…

Παρατηρητικός

Ανώνυμος είπε...

Ο έλεγχος του άνεργου πλυθησμού ήταν και ένα απο τα κυρίαρχα εργαλεία του γερμανικού κράτους στην διαδικασία κυριάρχησης του πλυθησμού. Το αναφέρει ο Σερτζιο Μπολονια στην εργασία του "Ναζισμός και εργατική τάξη" και νομίζω το έχει αναφέρει και η Αλέκα σε κάποια δήλωση της πριν χρόνια.


Σ.

Poe είπε...

ειναι τρελοι αυτοι οι γαλατες

Ανώνυμος είπε...

Ίσως είμαι προκατειλημένος, παρόλο που συνήθως μου αρέσουν τα άρθρα σου, αλλά έχω την αίσθηση πως το κείμενο εκπέμπει μια αμυντική διάθεση. Ωραία, την είπαμε στο αριστεροχώρι/στους πασόκους/στους συριζαίους και κάθε οπορτουνιστή. Και μετά τι; Γιατί οι Γάλλοι εργάτες, έστω ένα μεγάλο κομμάτι τους, αντιδρούν με τέτοια ένταση και εδώ υποτονικότητα και τουφεκιές και την τιμή των όπλων; Και χωρίς ΚΚΕ εκεί.
Ναι, το ΠΑΜΕ είναι η μόνη αξιοπρεπής αγωνιστική παρουσία αλλά ως εκεί. Μια απεργία, δυό συγκεντρώσεις και έξω από την πόρτα. Δεν λέω πως έπρεπε ή μπορούσε παραπάνω. Και αυτό, αν θέλετε, ίσως είναι το χειρότερο πως δεν υπάρχουν συνθήκες για πιο δυναμικές αντιδράσεις.
Γιατί όμως εκεί; Λόγω κουλτούρας; Λόγω βιομηχανικών εργατών; Λόγω πιο μαζικών εργασιακών χώρων; Δεν μιλάω για μεταφορά τεχνογνωσίας, αλίμονο.

Λέων

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Παρατηρητικέ, ευχαριστώ για τη διόρθωση, νόμιζα ότι ισχύει για τις αντωνυμίες ό,τι και στα άρθρα.

Πόε, σωποδήποτε

Λέων, έχοντας την έγνοια να μην εκληφθεί έτσι το κείμενο, ξεκίνησα με τη φράση: Υπάρχουν όμως και μερικά σοβαρά διδάγματα από τη γαλλική πείρα.
Και συνέχισα εκθέτοντας μερικά σημεία που κατά τη γνώμη μου έχουν μια σημασία.
Και ναι, είναι καταλυτική η παρουσία στη Γαλλία (ή αντιστρόφως η απουσία για εμάς) μαζικών εργασιακών χώρων. Ήταν κάτι που ήθελα να θίξω, αλλά τελικά δεν το έκανα για να μην ξεφύγει σε έκταση το κείμενο.

Αναυδος είπε...

Ποιοι ελέγχουν τα συνδικάτα ενέργειας συγκοινωνιών κλπ στην Ελλάδα οι σοσιαλφασιστες που σε όλες τις κρίσιμες μάζες της τελευταία 6ετιας όταν δεν σέρνονταν πισω από το ΠΑΜΕ διακρίθηκαν στην απεργοσπασια και πολιτικά στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ ευελπιστώντας σε μικρότερες απώλειες. Με αλά λόγια οι αγώνες στην ΕΛλαδα σε μεγάλο βαθμό προδόθηκαν εν αναμονή της αναρησης ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ΣΤη Γαλλία οι σοσιαλφασιστες κυβερνούν

Υγ από τα καλύτερα κείμενα σου

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω με άναυδο.

Στην Ελλάδα έφαγε και τρώει ο λαός την φόλα της "αριστεράς", η οποία έστειλε όλους τους άλλους πλην ΠΑΜΕ σπίτια τους, και του αριστεροχωρίου που έγινε ουρά της πρώτης.
Επίσης αυτοί που ποτέ δεν κάνουν ούτε μονοήμερες απεργίες περιμένοντας τις 15θήμερες (που τυχαίνει να είναι και η προαναφερθείσα ουρά της ΔΦΑ), έχουν και αυτοί μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση!

Θέλουμε να γίνουμε κάτι σαν τους Γάλλους; Όσοι πιστεύουμε στο αγώνα, πρέπει να μην αφήσουμε μέρα που να μην προσπαθήσουμε να οργανώσουμε κόσμο σε σωματεία, η που να μην στηρίξουμε απεργία ή έστω και μια ώρα στάση εργασίας!
Τέρμα οι μαλακίες, τέρμα οι δικαιολογίες για να κρύβονται οι απεργοσπάστες, πίσω από υπερεπαναστατικά σχήματα.
Άμα θες 2μηνη απεργία με πολιτικά αιτήματα, πρέπει να μπορείς να πείσεις πρώτα για την 24ωρη!
Τέλος πρέπει να σταματήσεις να είσαι ουρά της ΔΦΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα!
Ναι ρε ανταρσοπουλα! Δεν θα πάθετε κάτι άμα συμφωνήσετε με το ΠΑΜΕ, δεν θα σας κλέψει την δόξα!

Ιβάν Τζόνι

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν, συχώρα μου μιαν κάπως προσαρμοσμένη αναπαραγωγή και εδώ κάποιων σκέψεων, που έστειλα στον στρατάρχη, αλλά μπορεί εκεί να καθυστερήσει η ανάρτηση.
Είναι ταξική η πάλη σήμερα, στην Γαλλία των ταξικών αγώνων, και όχι "πλατείες"; Ξεμπλέξαμε τόσο εύκολα με τα νουϊ-ντεμπού;
Εχω ζωηρές αμφιβολίες.
Το να παλεύουν εργάτες, με πείσμα, και με μαχητικές μορφές πάλης, δείχνει "αποφασιστικότητα", ....αλλά αποφασιστικότητα για τί; Αυτό, θαρρώ, είναι η λυδία λίθος της ταξικότητας.
Αν η "αποφασιστικότητα" στοχεύει στην επιστροφή στις "παληές-καλές μέρες" του "κεϋνσιανικού ιμπεριαλισμού" (ελπίζω να γίνεται κατανοητός ο, ενδεχομένως, νεολογισμός), τότε μάλλον έχουμε πάλι "πλατείες" αλλά βόρειο-δυτικοευρωπαϊκού τύπου. Κι αν δε λένε "έξω τα κόμματα", (όπως, προσφυώς, μου παρατήρησε προχτές σύντροφος), αυτό, θαρρώ, οφείλεται κυρίως στο ότι ....εκεί δε χρειάζεται! Δεν υπάρχει κομμουνιστικό κόμμα - μπαμπούλας για τους αλλοτριωμένους εργάτες, να απειλεί το ιδιοτελές "όραμά" τους. Αυτό τώλυσαν οι ευρωκομμουνιστές. Νοιώθουν σαν εργατική αριστοκρατία, που απειλούνται τα προνόμιά της, και πιθανότατα γι αυτό "εξεγείρονται". Υπάρχει ταξικότατη επίθεση της αστικής τάξης, αλλά μάλλον δε θέλουν να δούν πιο έξω από τη μύτη τους.
Θα μου πείτε σε τι στηρίζεσαι και τα λές αυτά. Και κυρίως σε τι εξυπηρετούν;
Ελπίζω να μην είναι ...όπως τα λέω(!), αλλά η λογική άλλα μου λέει. Σήμερα η αστική τάξη, παγκόσμια, "ρευστοποιεί" τον καλλιεργημένο από την ίδια αντικομμουνισμό, επενδύοντας σε "ανοίξεις", "πλατείες", "εξεγέρσεις", "τζιχαντιστές", "τρομοκράτες", ποικίλα "κινήματα", από εθνικιστικά, ρατσιστικά, ξενοφοβικά μέχρι τα λεγόμενα "μονοθεματικά", που βασικό συστατικό όλων τους στοιχείο είναι ακριβώς αυτός ο ουσιαστικός αντικομμουνισμός (γιατί μπορεί ενίοτε να κραδαίνουν και σφυροδρέπανα) και η ενσωμάτωση, που σερβίρεται σαν "αμφισβήτηση" για καμουφλάζ. Σκοπός η εμπέδωση από τους εργάτες και τους Λαούς ότι "ΤΙΝΑ", και το άνοιγμα έτσι του δρόμου για σκληρότερη εκμετάλλευση/καταπίεση, που μάλλον είναι όρος διάσωσης του Καπιταλισμού από τις εγγενείς θηριώδεις αντιφάσεις του.
(1/2)

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

(2/2)
Γιατί να αποτελεί εξαίρεση η Γαλλία; Και, άλλωστε, στην Ιστορία της, εκτός από την Γαλλική Επανάσταση και την Κομμούνα, υπάρχουν και άλλα πράματα, όπως ο Λεόν Μπλούμ, ο Πεταίν με το Βισύ, και ο Ντε Γκώλ, που είναι και πιο φρέσκα.... Πρέπει να βλέπουμε την ιστορική εξέλιξη στην ολότητά της και όχι μόνο ό,τι ζεσταίνει τις μύχιες ελπίδες μας.
Οχι για να σταθούμε μακρυά, σαν δήθεν κήνσορες μιας αμόλυντης "επαναστατικής καθαρότητας", αλλά για να παρέμβουμε με σωστό τρόπο, να απελευθερώσουμε και όχι να εγκλωβίσουμε δυνάμεις, ημών συμπεριλαμβανομένων. Το ΚΚΕ, εδώ στα καθ' υμάς, προσπάθησε να προσεγγίσει τις "πλατείες" αλλά με σωστό τρόπο, συντεταγμένο και χωρίς έκπτωση στους στρατηγικούς σκοπούς του. Δε υποχώρησε στην πίεση των "πλατειών" να συγχωνευτεί-αλλοτριωθεί, με τα γνωστά αποτελέσματα. Και θάλεγα, αυτό έσωσε το όποιο ελληνικό λαϊκό κίνημα από τα χειρότερα. Η απελπισμένη προπαγάνδα των χρυσαυγητών, να χρεώσουν τις "μεταρρυθμίσεις" στο ΚΚΕ(!), μέσω του "κομμουνιστικού" τΣύριζα, κατέρρευσε, ακριβώς γιατί το ΚΚΕ διαχωρίστηκε έγκαιρα και χωρίς δισταγμό, οριζοντίως και καθέτως από την Π/ΔΦΑ και τις ουρές της. Ηδη από το 2008, όταν μπήκαν τα σχέδια μπροστά, "σαν έτοιμο από καιρό".....
Και τι δε θάδινε η Αντίδραση να κάνει το ΚΚΕ συνένοχο στα σχέδιά της.... Μέχρι και τον σταυρό στην Πηγάδα μπορεί να γκρέμιζε!
(Βέβαια, η Αντίδραση δεν παραιτείται εύκολα από την Μεγάλη Κυκλωτική Κίνηση εγκλωβισμού/εξουδετέρωσης του κομμουνιστικού-λαϊκού κινήματος: Κάτι ακούω για κίνημα κατσαρόλας στις 15/6/2016, "μένουμε Ευρώπη", τάχατες εναντίον του τΣύριζα κλπ. Αυτό το χαρτί θα το παίξουν δυνατά-έχουν και σχετική τεχνογνωσία.)
Ασφαλώς υπάρχουν ανοργάνωτοι κομμουνιστές στην Γαλλία, που σίγουρα πρωτοστατούν στα γεγονότα, και μάλλον δε χρειάζονται τη σοφία μας, πρέπει να βλέπουν τις δυσκολίες και τους κινδύνους. Ορθώς πήγε η αντιπροσωπεία της ΚΕ/ΚΚΕ να εκφράσει τη συμπαράστασή μας. Δεν ξέρω, βέβαια, τι αντιδράσεις θα υπήρχαν, αν μπορούσε να υπάρξει σήμερα στη Γαλλία πιο έντονη κομμουνιστική παρέμβαση, από οπουδήποτε.... Μην ξεχνάμε πως οι κομμουνιστές είναι καλόδεχτοι .....αρκεί να είναι πεθαμένοι η διακοσμητικοί!
Δεν ελπίζω πολλά από τις τρέχουσες εξελίξεις στη Γαλλία, για τη Γαλλία, για όλους μας. Η αστική τάξη, μάλλον θα πετύχει μιαν ακόμη νίκη για τους άμεσους στόχους της. Γιατί να κάνει πίσω; Αν όμως η όλη εμπειρία μιας ακόμη ήττας, συμβάλει στην συνειδητοποίηση της ανάγκης για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την επανίδρυση του Κόμματος στη Γαλλία σε Μ/Λ βάση, αν ο "τυφλοπόντικας σκάψει καλά", τότε η Αντίδραση θάχει χάσει κάτι σημαντικό, και αυτό θα ν' τώχουμε κερδίσει όλοι μας. Και θάναι μια μικρή νίκη, αλλά με πολύ μεγάλες συνέπειες.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Συμμετοχη των Ελληνων εργατων στα σωματεια τους: 7-8%
Συμμετοχη των Γαλλων εργατων στα σωματεια τους: γυρω στο 50%

Εκει βασιζεται η μαζικοτητα και η δυναμικοτητα που εχει κληροδοτηθει απο παραδοση δεκαετιων σε αυτο το θεμα. Μιλαμε αλλωστε και για μια χωρα που το ΚΚ ειχε 25% στις εκλογες για μια εικοσαετια. Απο την αλλη παρα τους μεγαλους αγωνες τους οι οποιοι ενοπλοι αγωνες (βασικα η Κομμουνα) δεν ειναι προσφατοι και δεν ειχαν ξεπερασει πληρως τα λεγκαλιστικα στεγανα που εβαζαν οι εκπροσωποι των αλλων τασεων των πρωιμων σοσιαλιστικων θεωριων απεναντι στο μαρξισμο. Οι οποιοι σκορπιοι κομμουνιστες μεσω του cgt προσπαθουν να δειξουν στο λαο να βαζει πολιτικα αιτηματα γενικα, αλλα ακομα βασικα κανουν διαπαλη μεσα στο ιδιο το cgt. Βεβαια με αλλες 7 συνομοσπονδιες και βασικα μονο οικονομικο αγωνα τιθεται σε κινδυνο ακομα και η προοπτικη απο μια πιθανη προσωρινη αποκρουση της επιθεσης.

Απο την αλλη η Ελλαδα ειχε ενα ΚΚ σε σκληρες πολιτικες διωξεις, σε ενοπλα ανταρτικα και εν τελει σε ενα πολιτικο περιθωριο την ιδια εικοσαετια. Ενα πολιτικο περιθωριο που βασικα ποτε δεν αποχωριστηκε ασχετα με το τι θελει να πιστευει ο καθενας κοιτωντας μονο τα τεσσερα πρωτα χρονια του εαμ, τα δυο τελευταια της χουντας και τα τρια τεσσερα μετα. Σε πολλες απο τις περιπτωσεις το κινημα δεν ειχε καν επιλογη να συμβιβαστει. Επρεπε ή να παψει να υπαρχει ή να κανει πολιτικο αγωνα (ακομα και τα τελευταια χρονια βασικα αυτο λενε αφου δεν υπαρχει ουτε καν ξεροκομματο εξαγορας).

Αυτη ειναι λοιπον η ιδιαιτεροτητα που εχει η Ελλαδα παρα την χαμηλη συμμετοχη. Το ελληνικο συνδικαλιστικο κινημα εχει εντονη παραδοση στα πολιτικα αιτηματα μεσα στον συνδικαλισμο ασχετα αν σε μεγαλο κομματι του αυτα αποτελουν απλως μεγαλοστομιες που κληρονομησε απο το πολιτικο του παρελθον. Εκει πατανε αλλωστε και οι γελοιοτητες του καθε αριστεροτετοιου μεχρι και πασοκοτετοιου που ζητα πολιτικη απεργια διαρκειας, ενω την ιδια στιγμη δεν κατεβαινει μαζικα ουτε σε μια ηρεμη μονοημερη για το μεροκαματο του. Μια αποκρουση ενος μετρου εστω και ελαχιστου απο το πουθενα μπορει ανοιγει περισσοτερα ρηγματα στην επιρροη της κυριαρχης ιδεολογιας μεσα στον λαο. Εδω πρεπει να μαθουμε να εχουμε αυτη την κουλτουρα στον οικονομικο αγωνα και στην οργανωση που εχουν οι Γαλλοι χωρις να θυσιασουμε το σωστοτερο πολιτικο περιεχομενο που εχουμε.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

"Συμμετοχη των Ελληνων εργατων στα σωματεια τους: 7-8%
Συμμετοχη των Γαλλων εργατων στα σωματεια τους: γυρω στο 50%"

Υπάρχει κάποια έγκυρη πηγή για τη συμμετοχή στη Γαλλία; Γιατί τα στοιχεία που διαβάζω λένε άλλα.

Π.χ. αν και από το βήμα:
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=804179
"Η Γαλλία διαθέτει πράγματι ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά συνδικαλισμού στη Δυτική Ευρώπη, με λιγότερο από 8% του εργατικού δυναμικού να είναι ενταγμένο σε συνδικαλιστικά σωματεία, όταν το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 60% σε σκανδιναβικές χώρες, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ".

ΒΧ

Αναυδος είπε...

Ο οασα δειχνει χαμηλη συμμετοχη στη Γαλλια <8% ενώ στην ελλαδα > 22%
https://stats.oecd.org/Index.aspx?DataSetCode=UN_DEN

τα στοιχεια του οασα συμφωνουν με αυτά του Γραφειου Εργασιας των ΗΠΑ
http://www.bls.gov/opub/mlr/2006/01/art3full.pdf

συμφωνουν και με τα στοιχεια των συμβουλιων εργαζομενων της ΕΕ
http://www.worker-participation.eu/National-Industrial-Relations/Across-Europe/Trade-Unions2

τα μελη της CGT είναι περιπου 700-800 χιλ και αντιπροσωπευουν το 30-33% ολων των συνδικαλισμενων συνεπώς το 8% μοιαζει σωστό

Ανώνυμος είπε...

Εξαρταται τι μετρας. Στην Γαλλια ειδικα μπορεις να το παρουσιασεις οπως γουσταρεις αφου τα πραγματα ειναι περιπλοκα οσο δεν παει. Υπαρχουν 7 συνομοσπονδιες που εχω εγω υποψη μονο στο βιομηχανικο προλεταριατο. Απο αυτες μονο το cgt (γκκ και παρατρεχαμενοι) συσπειρωνει 710.000, το cfdt(σοσιαλδημοκρατες) συσπειρωνει 875.000, το cftc (χριστιανοδημοκρατες, κεντρο) συσπειρωνει 160.000, το fo (αριστεριζοντες) 300.000. 2 εκατομμυρια στα 25. Το 8% το επιασαν αερα μονο τα λεγομενα "αριστερα" και "κεντρωα" σωματεια μονο του βιομηχανικου προλεταριατου και δεν εχουμε μετρησει αλλες τρεις συνομοσπονδιες, τις ενωσεις επιστημονων, τις αγροτικες ενωσεις κλπ. Αμα το αφησουμε εκει τοτε ο οοσα σου πετα ενα 8% και καθαρισε ασχετα που επι της ουσιας δεν μετρησε ουτε τους μισους.

Αν μετρουσαμε με τον ιδιο τροπο την Ελλαδα και αυτης τα ποσοστα θα επεφταν πολυ. Οχι τοσο τρελα επειδη εχεις μια συνομοσπονδια, αλλα αρκετα ωστε να το ριξεις στο μισο τουλαχιστον.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

@ΟΧΕΠ
Αν δε γνωρίζουμε καλό είναι να αποφεύγουμε να γράφουμε ανακρίβειες.
Τι σχέση έχουν οι ενώσεις επιστημόνων και οι αγροτικές ενώσεις;
Ποσοστό συνδικαλισμένων εργατών συζητάμε.
Και η FO μόνο αριστερίζοντες δεν είναι. Με χρήματα της CIA έχει φτιαχτεί από τη δεκαετία του '50 για διάσπαση της CGT. Το ότι παίζει και κάνας τρότσκας μέσα, αριστερίζοντες δε τους κάνει.
Ο ΟΟΣΑ με τον ίδιο τρόπο μετράει και σε Ελλάδα και σε Γαλλία.
Και τα άλλα στοιχεία που βάζει ο άναυδος τα ίδια λένε.
Επομένως, δεν ισχύει ότι στην Γαλλία είναι περισσότερο οργανωμένοι.
Και δε κατάλαβα, τι θέλουμε να αποδείξουμε δηλαδή;
Άλλοι παράγοντες παίζουν ρόλο και όχι το ποσοστό οργάνωσης στα σωματεία εν προκειμένω ή η Κομμούνα του Παρισιού.
Διαβάστε τον Κυριακάτικο Ρίζο, έγραψε και κάποια πράγματα ο Σεχτάρ που γενικά συμφωνώ.
ΒΧ

Cos είπε...

Η ουσία είναι ότι στην Γαλλία υπάρχει σαφέστατα μεγαλύτερη αντίδραση από ότι στην Ελλάδα, παρότι τα μέτρα που έχουν πάρει οι αστοί και αυτά που προσπαθούν να πάρουν, είναι (ακόμα) πολύ ηπιότερα από αυτά που έχουν πάρει εδώ.
Επιφυλάξεις θα υπάρχουν πάντα, σε κάθε αντίδραση των εργαζομένων. Μόνο όταν οι αντιδράσεις γίνουν εξέγερση και η εξέγερση σοσιαλιστική επανάσταση, θα πάψουν οι επιφυλάξεις. Το θέμα δεν είναι αν υπάρχουν επιφυλάξεις, αλλά πως μπορεί οι κομμουνιστές να παρέμβουν ώστε τελικά να τις άρουν. Μέχρι τότε νομίζω ότι πρέπει να σταθούμε δίπλα στην εργατική τάξη της Γαλλίας και να δούμε αν υπάρχουν πράγματα να διδαχθούμε από τις εκεί αντιδράσεις.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Παιδια μην το ψαχνετε.Σκατα ειναι οι Ευρωπαιοι με τα ανυπαρκτα ΚΚ τους,σκατα ειμαστε και μεις που εχουμε κανονικο ΚΚ.

Φυσικα και ειναι καλο που χουμε ΚΚ,αλλα μεχρι στιγμης δε μεταφραζεται σε αποτελεσματα στο δρομο.Με εξαιρεση τον πρωτο χρονο εφαρμογης του Μνημονιου (Μαιος 10 με Αγανακτισμενους και λιγο αργοτερα πορεια του Οκτωβρη του'11) και τον περασμενο χειμωνα με το ασφαλιστικο-αγροτικο,η αντιδραση των ελληνων στα μετρα ηταν απο χλιαρη εως ανυπαρκτη.

Αυτο που χω καταλαβει μετα απο δεκαδες συζητησεις 5 χρονια που διαβαζω αυτο το μπλογκ,ειναι οτι κανεις μας -ουτε το ΚΚΕ- δεν ξερει πως ο κοσμος μπορει να σηκωθει απο τον καναπε.

Το μπιρι μπιρι στους χωρους εργασιας,σπουδων κλπ ειναι εμφανες οτι δεν φτανει.Ουτε και η ηρωικη αυτοθυσια των λιγοστων κομμουνιστων με την εμπρακτη σταση τους.

Ολα τα αλλα που λεμε περι οπορτουνισμου,ιμπεριαλισμου,αυταπατων κλπ,ενω ειναι σωστα θεωρητικα,δε δινουν απο μονα τους απαντηση στο ερωτημα:γιατι ο κοσμος αδρανει?

Για να προλαβω κλισε απαντησεις,επειδη πιθανον δεν με θυμουνται εδω και τις αποψεις μου:δεν προτεινω ουτε αλλαγη του κομμουνιστικου χαρακτηρα του ΚΚΕ ουτε μεμφομαι κανεναν.

Την αδυναμια κατανοησης και προσεγγισης του λαου επισημαινω,οχι ενοχους.

Ανώνυμος είπε...

ΒΧ

Αρχικα, εχω την εντυπωση πως ο οοσα και το γραφειο των ηπα με τα ιδια χρηματα εχουν φτιαχτει. Οπως και η ituc στην οποια προσκειται διεθνως το μεγαλυτερο κομματι του cgt. Που ακριβως θελεις να καταληξεις; Οτι δεν μπορουμε να εμπιστευομαστε το fo για να βγαζουμε συμπερασματα; Γιατι αυτο το κλαδι γυριζει και απο την αλλη μπαντα.

Δεν ξερω ποιος ειναι ο σεχταρ, τι εχει γραψει και γιατι θεωρειται ειδικος στα θεματα της γαλλιας. Οχι πως θελω να τον μειωσω τον ανθρωπο δηλαδη αλλα δεν νομιζω οτι μιλαμε και για κανεναν μεγιστο θεωρητικο του μαρξισμου που θα επρεπε να ειναι ευρυτερα γνωστος.

Επισης και εγω δεν καταλαβα τι θες να αποδειξεις και τι φταιει. Περα δηλαδη οτι εγω ειμαι μαλακας και οτι το βημα, ο οοσα και ο... Σεχταρ εχουν δικιο δεν εχεις πει και τιποτα στην πραγματικοτητα.

Ο.Χ.Ε.Π.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Aς μην αναλονωμαστε αλλο με τα "επισημα" ποσοστα συνδικαλισμενων εργατων .Ειναι αποπροσανατολιστικο ως προς την ουσια της καταστασης του εργατικου κινηματος και απλα ενδεικτικο .Και η ουσια του εργατικου κινηματος ειναι ο βαθμος ετοιμοτητας του απεναντι σε επιθεσεις απο τον εχθρο που δεχεται και η συνειδητοποιηση του ρολου του καθε φορα .Σε οτι αφορα την Γαλλια δεν ειναι σωστο οτι δεχεται "ηπιοτερη" επιθεση απο εμας μια και ο νομος που παει να περασει χτυπα την καρδια του μελλοντος της εργατικης ταξης και της συνδικαλιστικης (κυριως) εκφρασης της κι αυτο ειναι που εχει καταλαβει ο Γαλλος εργαζομενος και οχι μονο ! Επιθεση που θα ολοκληρωθει σε εμας απο τον Σεπτεμβρη (ισως και μες το καλοκαιρακι!).Εξ αλλου μην ξεχναμε οτι νομοθετικα ειχαμε μεινει "πισω" απο την υπολοιπη ευρωπη για χρονια (και λογω αδυναμιας της αστικης πολιτικης μας ταξης και λογω αντιδρασεων ) .Πχ στην Γερμανια 7,5 εκ. εργαζομενοι (στα 35 εκ.συνολικα ) δουλευουν πανω απο μια δεκαετια με μινι -τζομπς των 400 ευρω . Το πιθανοτερο ειναι οτι ο νομος στην Γαλλια θα περασει ,ομως η καθολικη αντιδραση που συναντα πιστευω θα εχει δημιουργησει μια μαγια ετοιμη και ενα καθοριστικο για το μελλον του ευρωπαικου ταξικου κινηματος αποτελεσμα : Την επαναδημιουργια του υποκειμενου εκεινου που θα μπορεσει να το βαλει σε αλλη τροχια και λεγεται Μ-Λ ΚΚΓ ..Μονο αυτο να ευχομαστε και να ελπιζουμε και να κοιταμε αδιαλυπτα και αποφασιστικα ...τα του ΟΙΚΟΥ μας και τα του δικου μας εχθρου και της επιθεσης του .
Η ταξικη παλη ειναι μεγαλη πορνη (σαν την μπαλλα ) .Εκει που νοιωθεις χαμενος και ηττημενος κατι συμβαινει και σε προδιαθετει για νεα "εφοδο στα ανακτορα " ! Αρκει η στιγμη αυτη να σε βρει συσπειρρωμενο ,οργανωτικα ετοιμο και ιδεολογικα/επιστημονικα και λειτουργικα αξιομαχο .

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι νομίζω ότι ο λαός εχει αντιδράσει απλώς αντιδράει ετσι όπως εχει μάθει μετά από τόσα χρόνια ακινησιας. Νομίζω ότι χρειάζονται αρκετές ήττες για να δούμε πραγματική ριζοσπαστικοποίηση.
Ή γαλλια με Ελλάδα δεν συγκρίνονται. Διαφορετική βάση(βιομηχανία) διαφορετικο οικοδομημα, όπως κ ιστορία κτλ
Χαμογελο

zoot horn rollo είπε...

Ζημιές (ιδεολογικές,πολιτικές) με ρίζες δεκαετιών, δεν διορθώνονται εύκολα, κι αυτό φαίνεται κι εδώ κι έξω. Μακάρι να ήξερα πως μπορεί να "σπάσει" η διαρκώς αυξανόμενη αδράνεια/απάθεια (γαρνιρισμένη και με μπόλικη αντιδραστικότητα δυστυχώς). Από περιπτώσεις που συνάντησα, παίζει το "όλοι ίδιοι", "τώρα πέρασαν τα μέτρα, δεν αλλάζει τίποτα", που και που φασίζουσες απόψεις, μια απροθυμία να ακούσουν, πόσο μάλλον να δράσουν. Εμένα μου κόβονται τα πόδια μ'αυτή τη στάση, κι ας επιμένω στις κουβέντες,δύσκολα όντως τα πράγματα.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Συμφωνώ στην ουσία της τοποθέτησης του ΟΧΕΠ (και στο γράμμα, σε ό,τι αφορά την αφεντομουτσουνάρα μου!), αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί έχουν τόση σημασία τα συγκεκριμένα νούμερα στη θεμελίωσή της (η, στην αμφισβήτησή της).
Πιστεύω, πως, στις capitalies τα συνδικάτα είναι είτε ενσωματωμένα στο σύστημα, είτε περιθωριποιημένα, οπότε ο καυγάς για την μαζικότητα είναι καυγάς περί όνου σκιάς: Οταν είναι "μαζικά" (σκανδιναυϊα;, δεν το αμφισβητώ) είναι ακίνδυνα, η, για να το πω σωστότερα, όταν είναι στυλοβάτες του Καπιταλισμού "μαζικοποιούνται", ενώ, όταν είναι επικίνδυνα (η απλά δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη) στριμώγνουνται στο ..8%!
Δεν γνωρίζω από κοντά την κατάσταση του σ.κ. στη Γαλλία, αλλά από γνωστούς είχα σχηματίσει εικόνα αποδυνάμωσης, όπως κι εδώ. Και δεν θα έβαζα το κεφάλι μου για πράγματα, που δεν μπορώ να είμαι και πολύ γνώστης, γι αυτό και η επιφυλακτικότητά μου για τις ίδιες τις απόψεις μου. Πάντως ό,τι γίνεται σήμερα στη Γαλλία (κι εδώ, κι αλλού....) νομίζω πως έχει περισσότερη σχέση με την ρευστότητα της κατάστασης, λόγω της έντασης της συντονισμένης επίθεσης του Κεφαλαίου, και λιγότερο με τις υπάρχουσες δομές. Η ανασφάλεια κλονίζει βεβαιότητες και σίγουρα ξυπνάει μνήμες, όταν υπάρχουν.
----------------------------
Στρατάρχα μου, μήπως νάσβηνες τα (1 Ιουνίου 2016 - 1:33 π.μ.) και ... ουπς, τάσβησες, Ο.Κ.!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ μέσες άκρες με τον Σεχτάρ. Στη Γαλλία "εξεγείρονται" γιατί πιστεύουν ακόμα στο Πασόκ, όπως συνέβαινε και στην Ελλάδα μέχρις ενός σημείου.

Το πολιτικό υπόβαθρο αυτών των εξεγέρσεων είναι δε τέτοιο που αύριο χαλαρά θα ψηφίζει το ΚΚΓ και οι εξεγερμένοι τον Σαρκοζύ για να μη βγει η Λεπέν και απομακρύνει τη χώρα από το κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι.

Ο κόσμος στην Ελλάδα δε σηκώνεται από τον καναπέ επειδή
1) πήρε χαμπάρι ότι με σκέτες μούτζες δε γίνεται κάτι
2) τρέμει το φυλλοκάρδι του να κάνει κάτι παραπάνω

Το 2 οφείλεται σε πολλούς λόγους, με νομίζω κυριότερο το ότι τον έχουν πείσει πως ζει μόνο λόγω ελεημοσύνης, είτε εκ μέρους του αφεντικού του είτε των Ευρωπαίων.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

O κόσμος δεν έχει κάτσει σπίτι επειδή του έχουν κάνει μαγικά, και το ΚΚΕ έχει μιλήσει πολλές φορές για το γιατί έχει κάτσει σπίτι. Όπως και να έχει, ένα είναι σίγουρο, ότι δεν μπορεί να κάτσει εκεί για πάντα, και η ώρα που θα σηκωθεί δεν είναι μακριά, αφού σε λίγο δεν θα μπορεί γιατί δεν θα έχει να ζήσει.

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

Α εσενα εννοουσε ο ΒΧ. Ειπα και εγω.

Ο.Χ.Ε.Π.

Μαύρο πρόβατο είπε...

Ο Ζούκοφ θίγει την ουσία κατά τη γνώμη μου. Κι εδώ δύο λόγια σχετικά. Όλο το πολιτικό σκηνικό, αστικά (συμπεριλαμβανομένου του φασισταριού) και ρεφορμιστικά κόμματα παρακαλάνε να περάσει (αλώβητο! - οι εκφράσεις είναι ζυγισμένες) το νομοσχέδιο για να ανοίξει ο δρόμος του ξηλώματος των εργατικών κατακτήσεων που θα φέρει στο γαλλικό κεφάλαιο στην ίδια θέση με το γερμανικό μετά τα μέτρα Χαρτζ. Τα συνδικάτα πιέζονται από τη λαϊκή τους βάση, κύρια αλλά όχι μόνο η σεζετε. Αμα χαθεί η μάχη αυτή θα συσσωρευτεί η οργή του λαού και αυτό θα ληφθεί υπόψη από την αστική πολιτική («εναλλακτικές λύσεις»). Αμα κερδηθεί, θα ανοίξουν νέες πολιτικές δυνατότητες που οι κομμουνιστές θα πρέπει να εκμεταλευθούν για να προχωρήσουν στο βαρύ τους καθήκον. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία όχι μόνο απορρίπτουν τα μέτρα, αλλά διατηρούν μια μετρημένη αισιοδοξία για τη μάχη. Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είναι ένα άλλο βρώμικο όπλο της κυβέρνησης.
Θα επανέλθω με πληροφόρηση.
Μέχρι τότε, θυμηθείτε οτι η σύγκριση με την Ελλάδα κρύβει τον κίνδυνο να διατυπωθούν πολλές ανοησίες.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Xαμογελο

Εγω πιστευω το αντιθετο.Οτι οσο βλεπουν οτι οι αγωνες δεν εχουν αποτελεσμα,τοσο περισσοτερο συντηρητικοι θα γινονται,ειδικα οταν εχουν μια δουλεια εστω.Το βλεπω συνεχως στο περιβαλλον μου.

Cos είπε...

"Εγώ πιστεύω το αντίθετο. Ότι όσο βλέπουν ότι οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα,τόσο περισσότερο συντηρητικοί θα γίνονται,ειδικά όταν έχουν μια δουλειά έστω. Το βλέπω συνεχώς στο περιβάλλον μου."
Συμφωνώ απόλυτα. Νομίζω ότι η αναποτελεσματικότητα των αγώνων που έγιναν (σε στυλ γκολ αυτοί, σέντρα εμείς) είναι η βασική αιτία της μεγάλης κάμψης των (όποιων) αντιδράσεων και της απάθειας που φαίνεται να έχει κυριεύσει τους εργαζόμενους. Ο λαός δεν "τρέμει το φυλλοκάρδι του να κάνει κάτι παραπάνω", δεν το κάνει γιατί δεν ξέρει πως να κάνει αποτελεσματικό τον αγώνα του. Δική μας δουλειά, να του το δείξουμε.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@cos

''Δική μας δουλειά, να του το δείξουμε''

Το δειχνει το ΚΚΕ πολλα χρονια τωρα,δεν νομιζω να αρκει αυτο.

Ανώνυμος είπε...

Βραχυπρόθεσμα σίγουρα όμως αυτή η παθητικότητα δεν μπορεί να είναι διάρκης. Οσο χειροτερεύουν οι συνθήκες τόσο περισσότερο δεν θα μπορεί το παρόν σύστημα να ενσωματώνει τον λαό.
Ο λαός θα συνεχίσει να χάνει όσο δεν αντιδράει.
Το ζήτημα πιστεύω δεν είναι αν θα κατέβει ο λαος μαζικά στο δρόμο αλλά το αν έχει κατεύθυνση και αν δεν είναι μία αδιέξοδη εξέγερση.
Η πίστη του λαού στο κοινοβουλευτικό σύστημα πιστεύω ότι ήταν πολύ ισχυρή που δεν θα μπορούσαμε πρακτικά να αποφύγουμε την αντίδραση στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Όπως και ήταν πρακτικά ο συριζα.
Χαμόγελο

Ανώνυμος είπε...

Για συγκρίσεις με τη Γαλλία, το σχόλιο από το Μαύρο πρόβατο .
Εκτιμήσεις δεν μπορούμε να κάνουμε εύκολα εκτός αν ζούμε εκεί ή έχουμε πληροφόρηση από κόσμο που ζει εκεί. Για αρχή αρκούμαστε στον Ρ. Η Γαλλική Αστική Τάξη φαίνεται να έχει ως πρώτο ορίζοντα το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.


Στα εδώ, κάποιοι από τους ΟΧΙδες το σκέπτονται προς ΚΚΕ. Πέρσι το καλοκαίρι με το Δημοψήφισμα με αγγλικούς οικονομοτεχνικούς όρους των 7 ημερών, τα “μερκελιστές” και “ευρώδουλοι” και άλλα εθνικοπατριωτικά, με τον κόσμο στα κάγκελα, τις τράπεζες κλειστές, το αδιαπραγμάτευτο γέμισμα των σούπερ μάρκετ για κανένα 6μηνο.
Παρά την ήττα της Εργατικής Τάξης στην Ελλάδα στο Ασφαλιστικό, το ΚΚΕ αρχίζει λίγο-λίγο να ανεβαίνει για την συνέπειά του, την στάση του στο Δημοψήφισμα και την προοπτική που δίνει αφού είδαν όλες τις άλλες . Σύμφωνοι δεν είναι στο επιθυμητό βαθμό αλλά είναι κάτι. Για εμένα δεν βγήκε τυχαία η πλεύση ελευθερίας της πρώην κας προέδρου και με τόση προβολή από τα ΜΜΕ. Άρα, λιγότερη απαισιοδοξία.


Σαν να φαίνεται πως δεν πείθει η Αγρυπνία στην Γαλλία και ο με ένα ν ασχολείται με τα της Γηραιάς Αλβιώνας

Margaret Thatcher was 'completely and utterly right' to stay out of Europe, says former Greek finance minister
http://www.telegraph.co.uk/science/2016/05/30/margaret-thatcher-was-completely-and-utterly-right-to-stay-out-o/


“She was probably completely correct it is because of that you don’t have 50 per cent unemployment which you would have had if you had been in Europe.
“Even though I spent my youth joining every demonstration against Mrs Thatcher’s government, and there were many, I always had a great appreciation of her.”
Δεξιοί είναι σχεδόν όλοι τους. Απλά, μερικοί άργησαν να το συνειδητοποιήσουν.


Στα καλά νέα της ημέρας
Συντριβή της Χ.Α. στις εκλογές του ΣΑΤΑ (ταξί): έχασε δύο έδρες και τερμάτισε τελευταία
http://fadomduck2.blogspot.gr/2016/06/blog-post_4.html?spref=tw

Ο 4:14

Ανώνυμος είπε...

Ελα ρε 0 414 στον με ενα ν κολλησες
εδω ο johhny o Lydon ( aka Rotten) πριν χρονια ειχε δηλωσει οτι δεν εχει κανενα προβλημα με τη Βασιλισσα και τη βασιλεια γενικοτερα
:))
Kabamaru

Ανώνυμος είπε...

johhny o Lydon ( aka Rotten). Ποιος είναι(σοβαρά);

Νεοφιλελέ και ο Gianis. Πολύ ΟΟΣΑ. Πολύ Θάτσερ που αν δεν ηταν αυτή, η ανεργία θα πήγαινε στο 50% κατα τον Gianis

Ο 4:14

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Ευχομαι να μην αρχισαν οι γνωστες κωλοτουμπες του οπορτουνισμου και να ειναι μια απλη "δηλωση τακτικης",αλλιως παρακαλατε να επικρατησουν οι αληθινοι κομμουνιστες μεσα στην CGT (γιατι θα υπαρχουν και τετοιοι δεν μπορει ...)

"Πάντως, μιλώντας προχτές στο δίκτυο RTL, ο γγ της CGT, Φιλίπ Μαρτίνες, σημείωσε ότι «υπάρχει ανάγκη να βγούμε από (αυτή) την κρίση, να συνεχιστούν οι διαβουλεύσεις». Πολλοί αναλυτές έσπευσαν να επισημάνουν ότι η συγκεκριμένη οργάνωση αρχίζει να απομακρύνεται από το αίτημα για «απόσυρση του νόμου», τονίζοντας ότι και ο Μαρτίνες εμφανίστηκε έτοιμος να συζητήσει αρκετά σημεία του νόμου, χωρίς τελικά να ζητά την πλήρη «απόσυρση» του άρθρου 2 (που αχρηστεύει τις κλαδικές συμβάσεις προτάσσοντας τις επιχειρησιακές). Αμεσα άδραξε την ευκαιρία και η ίδια η υπουργός Εργασίας, Μιριάμ Ελ Κομρί, που, χτες το πρωί, δήλωσε σε ΜΜΕ ότι περιμένει τις «προτάσεις» της CGT, για να επιβεβαιώσει και αυτή με τη σειρά της τα εμπόδια που μπορούν να βάλουν στον οργανωμένο αγώνα οι εδώ και καιρό «κοινωνικοί εταίροι».

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8913087

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Στρατάρχα μου, για νά την έχει πέσει η ΠΣΟ με τα μπούνια μέσα, κάάάτι θα υπάρχει....
Γράφει κι ο Ρίζος σήμερα πάλι.
Εμείς εδώ πρέπει τώρα να εξουδετερώσουμε την κυκλωτική κίνηση της 15/6/2015.
Πάντως το θετικό είναι, πως μέχρι στιγμής το αριστεροχώρι είναι από επιφυλακτικό μέχρι αρνητικό στη συγκεκριμένη μανούβρα. Σε αντίθεση με τις πρώτες "πλατείες"....
Είδες; Πες-πες, κράξε-κράξε, κάτι γίνεται!

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Ναι το διαβασα .Ο Γιωργης μιλησε και σε 45.000 απεργους στην Μασσαλια χτες !!!
Για τα δικα μας ,πεφτει πολυ κραξιμο στους φιλελεδες που οργανωνουν το "παραιτηθειτε " και λογω πατροναρισματος του απο την ΝΔ ,οποτε ισως και να μην εχω καλη εικονα .Πιστευω θα ναι τρεις και ο κουκος ,μπορει να πεφτω κι εξω ...

Ανώνυμος είπε...

@ o 414
ο Johnny rotten Ο τραγουδιστης των sex pistols, καλα δεν ειναι και καμμια σοβαρη προσωπικοτητα

Kabamaru

Ανώνυμος είπε...

Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
Εμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης και πολύτιμη ανταλλαγή πείρας
Συζήτηση του «Ριζοσπάστη» με την Γιώτα Ταβουλάρη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, η οποία πήρε μέρος στην αντιπροσωπεία που βρέθηκε στη Γαλλία, ενώ συνεχίζονται οι μαζικές κινητοποιήσεις και απεργίες για την απόσυρση του νόμου «Ελ Κομρί»
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8919376


H ταξική πάλη στην Γαλλία. Το Γαλλικό «παράδοξο»
http://fadomduck2.blogspot.gr/2016/05/h_30.html


Ο 4:14

montilianni είπε...

Θα μπορούσατε να δωσετε κάποιες πληροφορίες για το κομμουνιστικό κίνημα στην Γαλλία σήμερα,ειδικά τον Πόλο για την Κομμουνιστική Αναγεννηση; Θα ήταν χρήσιμο να κάνετε σταδιακά και έναν χάρτη των συνεπών κομμουνιστικών-κομμάτων ανα την Ευρώπη.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δε νομίζω ότι είμαι ο πιο κατάλληλος να το κάνω.
Για τη Γαλλία πχ ξέρω περίπου όσα κι εσύ, ότι υπάρχει αυτός ο Πόλος, κι ότι η βασική δύναμή του είναι σε κάποιο διαμέρισμα του Παρισιού, αν δεν κάνω λάθος (κι αν δεν έχει αλλάξει από τότε που το διάβασα). Αλλά δε γνωρίζω λεπτομέρειες, πώς σκέφτονται, γιατί μένουν στο ΚΚΓ κτλ.
Επίσης δε νομίζω ότι ο διαχωρισμός είναι τόσο απλός για να περιοριστεί στο δίπολο συνεπής-ασυνεπής. Σε πολλά, μάλλον στα περισσότερα, ΚΚ υπάρχει έντονη διαπάλη στο εσωτερικό τους, που αντανακλά εν μέρει και τον απόηχο της στρατηγικής ήττας το 91'.

Ανώνυμος είπε...

@ montilianni

Διάλογος γίνεται. Αν σε ενδιαφέρουν

ΤΡΕΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Συμβολή στην ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8144992

Ο 4:14

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν και αυτά
Παρασκευή 27 Μάη 2016
ΓΑΛΛΙΑ - ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ «ΕΛ ΚΟΜΡΙ»
Επέκταση των απεργιών σε κρίσιμους κλάδους. Χιλιάδες εργαζόμενοι ορθώνουν το ανάστημά τους ζητώντας να δουλεύουν με δικαιώματα. Διαδηλώσεις και χτες σε δεκάδες πόλεις
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8906889

Αργότερα, έγινε γνωστό ότι αύριο, Σάββατο, ο Βαλς θα επιδιώξει συνάντηση με συνδικαλιστές από το χώρο των διυλιστηρίων. Πάντως, είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση ελπίζει στις πολύτιμες υπηρεσίες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, στο συντεχνιασμό και τη διάσπαση που κυριαρχεί και στο γαλλικό εργατικό κίνημα, όπου πλειοψηφούν δυνάμεις οι οποίες συνδέουν τις τύχες των εργατών με αυτές των εταιρειών και συμμετέχουν πολύμορφα στη διαφύλαξη της λεγόμενης «κοινωνικής ειρήνης».


Τετάρτη 1 Ιούνη 2016
ΓΑΛΛΙΑ. Συνεχίζονται οι δυναμικές απεργιακές κινητοποιήσεις ...ενώ η κυβέρνηση ψάχνει πρόθυμους για έναρξη διαβουλεύσεων
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8913087


Παρασκευή 3 Ιούνη 2016
ΓΑΛΛΙΑ. Η ΠΣΟ στο πλευρό των απεργών και των αγωνιζόμενων εργατών. Αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας με επικεφαλής τον γγ, Γιώργο Μαυρίκο, συμμετείχε χτες σε μεγάλη διαδήλωση στη Μασσαλία
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8916510

Στα συγκεκριμένα διυλιστήρια, όπως και γενικά στη Μασσαλία, η συμμετοχή στις πολυήμερες απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις ενάντια στον «Ελ Κομρί» συνεχίζεται με σημαντική μαζικότητα και μαχητικότητα, αποτυπώνοντας αγωνιστικές διαθέσεις που υπάρχουν σε τμήματα της εργατικής τάξης, αλλά και τη σημασία που έχει να δυναμώσει η ταξικά προσανατολισμένη παρέμβαση, ενάντια στα κελεύσματα ρεαλισμού και «διαλόγου» των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, έτσι ώστε αυτός ο κύκλος κινητοποιήσεων να αφήσει μια γόνιμη παρακαταθήκη για τη συνέχεια, συνολικά για την κατάσταση του εργατικού κινήματος στη Γαλλία.


Πέμπτη 9 Ιούνη 2016
«Όλα τα σφυριά» κατά των αγωνιστικών εργατικών διαθέσεων. Στενή η συνεργασία κυβέρνησης, εργοδοσίας και συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8925084


Σάββατο 11 Ιούνη 2016
ΓΑΛΛΙΑ. Η κυβέρνηση απειλεί ευθέως τους απεργούς. Θα χρησιμοποιηθεί «κάθε απαραίτητο μέσο» για την απρόσκοπτη διενέργεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. «Υπεύθυνες» δηλώσεις εντοπίζει ο Βαλς
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8928332


Ο 4:14

Ανώνυμος είπε...

Για το http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8928332

To «Υπεύθυνες» δηλώσεις εντοπίζει ο Βαλς
δεν είναι μέρος του τίτλου του Ρ αλλά υποπαράγραφος στο δημοσίευμα του Ρ.

Ο 4:14