Από το βιβλίο του Μπότσαρη που μνημονεύσαμε σε προηγούμενο σημείωμα αλιεύουμε μια ενδιαφέρουσα δήλωση -ομολογία για το ρόλο του παπανδρέου- από το γεράκι του πενταγώνου -λατρεμένο κλισέ- Αλεξάντερ Χαίηγκ που διετέλεσε και υπουργός εξωτερικών του Ρήγκαν.
"Το συναρπαστικό σενάριο της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που σαν πολιτικό κίνημα σχηματοποιήθηκε έντεχνα από τον ικανότατο ανδρέα παπανδρέου, είναι μια σοβαρή υπόθεση που ξεκίνησε από τα ειδικά γραφεία προγραμματισμού και μελέτης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Σε εκείνες τις χώρες που συνεργαζόμαστε και τις θεωρούμε γεωγραφικά και στρατηγικά κρίσιμες και μας ενδιαφέρει η ύπαρξη και λειτουργία βάσεών μας χωρίς προσκόμματα και προβλήματα, προετοιμάζουμε και βοηθάμε στη δημιουργία των κυβερνήσεων. Η προοπτική προώθησης μιας σοσιαλιστικής κυβερνήσεως στην ελλάδα, ήταν ζήτημα που απασχόλησε την κυβέρνηση νίξον και ειδικότερα τον υπουργό εξωτερικών χένρι κίσιγκερ, όταν η χώρα μας με τη φανερή υποστήριξη στις δικτατορίες, πλήρωνε τεράστιο τίμημα ήθους και γοήτρου από το ρόλο της σαν προστάτιδος και ηγέτιδος δύναμης των δημοκρατικών και ελεύθερων λαών όλου του κόσμου.
Όταν το πνεύμα λοιπόν και η νοοτροπία του στέιτ ντιπάρτμεντ μεταβλήθηκαν από τη νέα αντίληψη του δόκτορα κίσιγκερ, ορθώς χρειαζότανε να υποστηριχθούν και άλλες πολιτικές φόρμουλες, ακόμη και σοσιαλιστικές με απεριόριστες δυνατότητες συνεργασίας. Αφού αξιολογήθηκε αυτός ο ρόλος, ο ανδρέας παπανδρέου, χωρίς να διαφωνήσει κανένας ήταν δυναμικός, πειστικός και ευκίνητος ηγέτης που διεκδικούσε να διαδραματίσει το ρόλο του στην ελλάδα. Θα έπρεπε βεβαίως να περιμένει μέχρι να έρθει η σειρά του. Το ΠΑΣΟΚ είχε γίνει μια υπόθεση σωστή και δική μας και η αναρρίχησή του στην κυβέρνηση ήταν αποτέλεσμα που περιμέναμε, αφού το είχαμε προγραμματίσει".
Κι ακόμη:
"Ο ελληνικός σοσιαλισμός είναι θεωρητικά μια υπόθεση που τονίζει τα προβλήματα του λαού, διαφέρει βαθιά από τον παραδοσιακό σοσιαλισμό, τα σταθερά σημεία συμφερόντων των κοινωνικών τάξεων δεν μεταβάλλονται, η οικονομία διατηρεί την παρδοσιακή συντηρητική μορφή και ό,τι ουσιαστικό συμβαίνει είναι ο αναγκαίος εξωραϊσμός και συγχρονισμός του συστήματος. Γιατί θα έπρεπε να υπονομεύσει κανείς αυτό το μοντέλο, ακόμη κι αν αυτό συνέβαινε και μέσα στην αμερική; Έχει ο ελληνικός σοσιαλισμός του παπανδρέου μια ειδοποιό διαφορά που εμείς την έχουμε αντιληφθεί και την εγκρίνουμε. Δίχως αυτήν την παραχώρηση τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν δύσκολα σήμερα στην ελλάδα. που είναι μια χώρα μεσογειακή, ευαίσθητη και ιδιόμορφη στις πολιτικές συνήθειες και την ιστορική της διαδρομή".
Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει πολλά ακόμη, όπως αυτά που έλεγε η μάργκαρετ στους αμερικανούς "μην κοιτάτε τι λέει, αλλά τι κάνει", την αναστήλωση του αγάλματος του τρούμαν -που το είχαν ανατινάξει αναρχικοί- το 87, κίνηση με έξοχο συμβολισμό εν όψει των διαπραγματεύσεων για τη συμφωνία για τις βάσεις και πάει λέγοντας. Ας μείνουμε σε αυτά επί του παρόντος.
Μόνο δύο στοιχεία για τους διαδόχους του ανδρέα στο πασοκ για κλείσιμο.
Ο σημίτης ήταν λέει αυτός που είχε βγάλει την ομοιοκαταληξία στο στιχάκι "Εοκ και νατο το ίδιο συνδικάτο". Τρέλααα...
Κι ο γιωργάκης που ήταν αμερικανός υπήκοος, βαφτίστηκε τζέφρι και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν χρησιμοποιείται από κανέναν αυτό σήμερα. Πάντως από τότε φαινόταν ότι "το παιδί δεν κάνει.."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου