Είμαι κομμουνιστής

Από το ομώνυμο βιβλίο του Κώστα Τζατζάνη.
"Εγώ λοιπόν ο παπάρας (...) κάνω μια προσπάθεια προσέγγισης της αλήθειας, μέσα από αυτά που ξέρω και είδα, ειδικά αυτόν τον καιρό που γυρίζει η ιστορία ανάποδα. Δεν έχω τόσο καβαλήσει το καλάμι να πιστεύω ότι η προσέγγιση αυτή θα αξίζει και πολύ, πως θα μείνει να τη θυμούνται. Απλά θέλω να τα πω κι εγώ".

Παρακάτω λέει ότι γέμισε ο τόπος δημοσιολόγους, ότι ίσως κι ο ίδιος μπορούσε να γίνει καλός, αλλά μάλλον όχι γιατί τους άλλους τους σπρώχνουν οι παραλήδες και τα κυκλώματα ("όσα δε φτάνει η αλεπού..." παραδέχεται) κι ότι από αυτόν το ρόλο λείπει η ειλικρίνεια.
Και συνεχίζει:
"Προτιμώ λοιπόν αυτό που κάνω να το θεωρήσω μια εξομολόγηση, που αν δεν είμαι μπάφας(sic) θα φανεί χρήσιμη.
Ένα ξεγύμνωμα υποκειμενικό. Υπάρχει κανείς που να παρουσιάζει πράγματα αντικειμενικά; Ούτε ο κομπιούτερ δε μπορεί γιατί κάποιος καριόλης τον προγραμματίζει".

Λέει ότι αρχικά ήθελε αυτό το ξεγύμνωμα να είναι ειλικρινές, να μη διορθώσει τίποτα, αλλά μετά από φόβο ή σεβασμό μάζεψε πράγματα, χτένισε τα κείμενα, τα ισορρόπησε, παλεύοντας με τον εαυτό του:
"Γιατί στη δουλειά αυτή ένας διάολος με τσίγκλαγε. ο κομφορμισμός. Σβήσε αυτό, κάν' το αποδεκτό, τέτοιο που να νετυπωσιάζει. Κολάκεψ' τους τους μαλάκες, τσίγκλα τους κει που συμφέρει, σκέψου εδώ μπορεί να σου κολλήσουν και μάλιστα άγρια, ή να σε τυλίξουν σε καμιά κόλλα χαρτί. Κάνε ρε μαλάκα κάτι που να περνάει, είναι ανάγκη να τα βάλεις με όλους και όλα;
Δε θα 'μουν εγώ αυτός που θα έγραφε. Θα σας έλεγα ψέματα. Θα το 'χα κάνει μια ανούσια σούπα, που τι λόγο θα είχε να βγει; Κάθε μέρα τη μαγειρεύει όλος ο κόσμος.
Γι' αυτό παρακαλώ τους σεμνότυφους, υποκριτές, θρησκόληπτους, ηθικούς, εμπαθείς αντικομμουνιστές, όσους επιζητούν να τους θεωρούν σοβαρούς, πάσης φύσεως προστάτες και τους λειτουργούς της δικαιοσύνης,
να μην το διαβάσουν.
Αν το κάνουν ιεροσυλούν στα πιστεύω τους και γω ρε αδελφέ τους δε θέλω να τους απευθύνω το λόγο, τους θεωρώ ανάξιους να διαβάσουν το σύνολο μιας εξομολόγησης κάποιου, ίωσως όχι και τόσο ικανού, που πιστεύει ότι είναι καλοπροαίρετος και θέλει να δώσει ό,τι έχει, ακόμα και κινδυνεύοντας, όχι για να σώσει κανέναν, αλλά για να πηδήξει λέει, μαζί με άλλους τρελούς, άντε κατάλαβέ τον τον μαλάκα.
Κι ίσως, αν αυτοί το διαβάσουν να το κάνουν επίτηδες για να παριστάνουν μετά τον αγανακτισμένο πολίτη. Πουστιά δηλαδή.
Αν παρόλα αυτά το διαβάσει κανείς τους, από περιέργεια και σεβαστεί τούτο το "συμφωνητικό" μας εδώ, τότε μου κάνει μεγάλη τιμή. Κάναμε το πρώτο βήμα συνεννόησης που επιζητώ και με αυτούς που πιστεύω ότι πολλά θα μάθω, και θα αναθεωρήσω ίσως κάποιες σκέψεις και στάσεις μου, αν κάνουν μια προσπάθεια να με πείσουν. Αν όχι, αν το διαβάσουν με κακό σκοπό, τους γαμιέται η μάνα και θα μου απαυτώσουν τα απαυτά ό,τι και να μου κάνουν. Γιατί αν λυγίσω δε θα είμαι πια εγώ.
Πάρτε το κι αλλιώς. Αυτά που λέω εδώ μέσα είναι αποκλειστικές σκέψεις μου. Ε, αυτές τις σκέψεις μόνο σε φίλους μου ή ανοιχτομάτηδες, όπως τους καταλαβαίνω εγώ, επιτρέπω να τις μάθουν..."

Πέρα από κάποιες -αμελητέες- διατυπώσεις, υπάρχει ταύτιση σε αρκετά σημεία.
Έχει και συνέχεια...