Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Ο καιρός γαρ εγγύς

Το κείμενο αυτό κανονικά ήταν να γραφτεί χτες προς τιμήν της επανάστασης του οκτώβρη. Τελικά γράφεται μία μέρα μετά, στη γιορτή του γκόρμπι, της μιχαλίδας των ιδανικών και της προδομένης μας επανάστασης.

Κείμενο εαακίτικης σύλληψης, από αυτά που δίνουν στους πρωτοετείς (διατηρείται η ορθογραφία κι η πολιτική λογική του χώρου).

Ένωση:(κατά το ενιαία) αντί να γράφουν προσάρτηση στη ρωσία ή στη σφαίρα επιρροής της.

Σοβιετικών: γιατί τα σοβιέτ είναι ο μόνος θεσμός που απονεκρώθηκε από το κράτος. Είχαν όλη την εξουσία, αιρετούς κι ανακλητούς που λογοδοτούσαν στις συνελεύσεις κι ασκούσαν έλεγχο από τα κάτω κι αριστερά.

Σοσιαλιστικών γιατί ίσχυε η αρχή στον καθένα ανάλογα με το αξίωμά του και μεταβαίναμε γοργά (εντός εικοσαετίας έλεγε ο χρουτσώφ) στον κομμουνισμό.
Που κατά το έγκυρο σάιτ της νΚα πάτρας δεν υπάρχει μόνο ως μακροπρόθεσμη επιδίωξη και τελικός σκοπός, αλλά κι ως αναγκαία και δυναμική τάση του παρόντος, ως αναγκαία και δυνατή ενιαία επαναστατική διαδικασία.
Εκτός της νκα πάτρας πρέπει να το λέει κι ο μαρξ, αλλά είμαι σίγουρος ότι εννοούσε πολύ διαφορετικά πράγματα.

και Δημοκρατιών για ξεκάρφωμα, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της δικτατορίας του προλεταριάτου που δεν ασκούνταν απ’ την τάξη καθαυτή, αλλά δια αντιπροσώπου.
Αυτά τα λένε επηρεασμένοι απ’ την αναρχία που θεωρεί ότι το μόνο πραγματικά επαναστατικό πρόταγμα είναι η αμεσοδικτατορία (του προλεταριάτου και γενικώς).

Πάμε και στη δική μας εκδοχή.
Ένωση γιατί τόσοι λαοί ζούσαν ειρηνικά σα να ‘ταν ένας (ας μην αφήσουμε μερικούς εκτοπισμούς να μας χαλάσουν μια όμορφη γενική εικόνα).

Σοβιετικών γιατί είναι η χώρα των σοβιέτ. Ακόμα κι εκφυλισμένα τους ενοχλούσαν και τα κατάργησαν το 93 για να ολοκληρώσουν την παλινόρθωση. Αν τους ήταν αδιάφορα θα τα κρατούσαν και το αυτό ισχύει και για την ένωση.

Σοσιαλιστικών γιατί πρώιμος ή επταμηνίτικος, με εισαγωγικά ή θαυμαστικά ήταν υπαρκτός. Υπάρχει κι όσο υπήρχε υπήρχαμε, αλλά αφότου έπαψε να υπάρχει μας έφαγε η ανυπαρξία και τα υπαρξιακά μας.

Δημοκρατιών γιατί όπως λέει κι ο λένιν η χειρότερη δικτατορία του προλεταριάτου είναι ένα εκατομμύριο φορές πιο δημοκρατική από την καλύτερη αστική δημοκρατία.

Λες κι ήξερε τη συνέχεια ο σύντροφος με το μουστάκι κι ήθελε να μας προειδοποιήσει. Αυτό σε απλά ελληνικά λέγεται προαίσθημα και σε απλά βαζιουλινικά οξυδερκής προτρέχουσα σύλληψη.

Δεν πειράζει, η επόμενη δικτατορία θα είναι ακόμα καλύτερη. Σε κάθε περίπτωση ανώτερη από κάθε αστική δικτατορία. Η σοσιαλιστική δημοκρατία απαιτεί συμμετοχή, όχι ανοχή –όπως η αστική.

Αντί επιλόγου κάτι προς τιμήν της εορτάζουσας μιχαλίδας. Που όσο πάει γίνεται ολοένα πιο θλιβερή. Αλλά πλέον δε σοκάρει κανέναν.

Απόσπασμα από το βιβλίο του γκιόργκι σαχναζάροφ (βοηθός του γκόρμπι, γκεσέμι της περεστρόικα) το τίμημα της ελευθερίας (εκδόσεις ελληνικά γράμματα). Οι ρώσοι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο την ελευθερία τους…

Την ημέρα που ο πρώτος και τελευταίος πρόεδρος της εσσδ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί, συναντήθηκε με τους δημοσιογράφους. Καθόμουν δίπλα του και δεν αισθάνθηκα να υπάρχει σε αυτόν καμιά ένταση. Η συζήτηση ήταν ελεγειακή. Θυμήθηκαν τις έντονες σχέσεις με τον τύπο. Τελείωσαν με την παροιμία: όποιος ξεχνάει τα παλιά, να του βγει το μάτι. Ο πάβελ γκουτιόντοφ στη λιτερνατούρναγια γκαζέτα έγραψε τα καλύτερα αποχαιρετιστήρια λόγια.

Την επομένη ο γκορμπατσόφ έπρεπε να δώσει τη συνέντευξη που είχε υποσχεθεί στον κάζο (σ.σ.: όνομα και πράγμα, κολλούσε με την περίσταση) συντάκτη της ιαπωνικής εφημερίδας ιομούρι.
Όταν νωρίς το πρωί πήγα να διαπιστώσω εάν ο χώρος υποδοχής ήταν έτοιμος αποδείχθηκε ότι τα πράγματα του προέδρου της εσσδ είχαν ήδη απομακρυνθεί από το γραφείο είχε ληφθεί εντολή μέχρι τις 10 το πρωί να είναι έτοιμο για την υποδοχή του νέου νοικοκύρη. Χρειάστηκε να δοθεί η συνέντευξη στο γραφείο του ρεβένκο.

Ξέρετε -είπε ο γκορμπατσόφ- θεωρώ πως εξεπλήρωσα την αποστολή μου. Το ζήτημα δεν είναι μόνο ότι καταλύσαμε το ολοκληρωτικό σύστημα που θεωρούνταν απόρθητο κάστρο και κάναμε την αρχή μιας βαθιάς αναμόρφωσης της κοινωνίας. Το κύριο είναι ότι άλλαξαν οι άνθρωποι. Πήραν τη γεύση της ελευθερίας και τώρα πια, ελπίζω κανείς και τίποτα δεν θα κατορθώσει να τους γυρίσει στην προηγούμενη κατάσταση.

Από το κρηπίδωμα του ανακτόρου του κρεμλίνου υπέστειλαν τη σημαία της ένωσης και στη θέση της κυμάτισε η τρίχρωμη σημαία της ρωσίας.

Για τους εραστές του μυστικισμού: μετρώντας από την οκτωβριανή επανάσταση (με το νέο ημερολόγιο) 73 χρόνια και 7 μήνες φτάνουμε στον ιούνιο 1991. Εδώ ξεχωρίζει η ημερομηνία 12. Μένει να υποθέσουμε ότι ο αστρολόγος του μεσαίωνα είχε συνδέσει την πτώση της τρίτης ρώμης με την εκλογή του πρώτου προέδρου της ρωσίας
.

Τι εννοεί ο σαχναζάροφ; Το 12 νομίζω παραπέμπει στις 12 σοβιετικές δημοκρατίες (πλην των τριών βαλτικών που είχαν ήδη αποσχιστεί) και μέχρι τον ιούνιο συζητούσαν το ενδεχόμενο να παραμείνουν ενωμένες. Τα υπόλοιπα μας τα εξηγεί ο σαχναζάροφ σε μια παράθεση στην αρχή του κεφαλαίου.

Και τον οκτώβριο θα ξεσπάσει μια μεγάλη επανάσταση, την οποία πολλοί θα θεωρήσουν τρομερότερη από όλες όσες έχουν διεξαχθεί. Η ζωή στη γη θα πάψει να εξελίσσεται ελεύθερα και θα πέσει σε μεγάλη ομίχλη. Κι αυτό θα διαρκέσει επί 73 χρόνια και 7 μήνες.

. Υπογραφή νοστράδαμος…

Ε, ναι λοιπόν. Είμαστε εραστές του μυστικισμού και κάποιοι από μας διαβάζουν και χέγκελ.

Έρχεται η συντέλεια του κόσμου και της ιστορίας. Μετανοείτε σύντροφοι. Ήγγικεν η ώρα. Η δευτέρα παρουσία της σοβιετίας πλησιάζει. Τα άπιστα αντισοβιετικά σκυλιά θα τα φάει η μαρμάγκα.

Ο κομμουνισμός είναι άντε πόρτας. Το λέει κι η προτρέχουσα σύλληψη του νοστράδαμου και της νκα πατρών…

8 σχόλια:

Αντώνης Δ. Πολίτης είπε...

Γεια σου Βασίλη!

Είναι δεδομένο ότι οι κατεστημένες δυνάμεις κάνουν ό,τι μπορούν για να υποβαθμίσουν τη σοσιαλιστική προοπτική μέσω της συκοφάντησης του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Γιατί κατά τη γνώμη σου επιλέγουν να το πράξουν με όχημα το ζήτημα της δημοκρατίας;

Δεύτερον, πολλοί αριστεροί και ολόκληρα κόμματα ενώ συμφωνούν με την αναγκαιότητα του κομουνισμού κατακρίνουν τις επιλογές της ΕΣΣΔ σε θέματα από απλά ζητήματα καθημερινότητας μέχρι ζητήματα στρατηγικής σημασίας. Τα περισσότερα που μπορούμε να σκεφτούμε έχουν να κάνουν με τη δημοκρατία. Αναφέρω: Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Γιουγκοσλαβία, Κίνα [αυτοδιάθεση], λειτουργία υπηρεσιών και διοίκησης, συμμετοχή στις πολιτικές αποφάσεις, λειτουργία σοβιέτ [γραφειοκρατία], λειτουργία των μονάδων παραγωγής, επιχειρήσεων, κολχόζ [αυτοδιεύθυνση], ελευθερία μετακινήσεων, επαφή με τον "έξω κόσμο", καθημερινότητα [ελευθερίες], ενημέρωση [προπαγάνδα] κτλ. Όλα αυτά αφορούν λίγο-πολύ τη δημοκρατία. Άσχετα από το αν οι διάφοροι κατά καιρούς αριστεροί κάνουν σωστή κριτική και προσφέρουν σωστές λύσεις στα παραπάνω ζητήματα πρέπει να απαντήσει κανείς το παρακάτω: γιατί επικεντρώνονται στο ζήτημα της δημοκρατίας;

Τρίτον, πάντα όταν ρωτάς κάποιον που ζούσε σε μια από τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού να σου μιλήσει για τα προβλήματα ξεκινά από τα ζητήματα της δημοκρατίας. Είναι τυχαίο;

Η απάντηση σε όλα αυτά είναι μια και είναι απλή: μιλούν για τη δημοκρατία διότι πράγματι υπήρχε πρόβλημα δημοκρατίας. Έτσι η δήλωση του Λένιν που αναφέρεις αποδεικνύεται άστοχη.

Καλή συνέχεια!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Γεια σου αντώνη!

Επιλέγουν το όχημα της δημοκρατίας μεταξύ άλλων γιατί πράγματι υπήρχε πρόβλημα. Το οποίο πρέπει να κρίνουμε με τα δεδομένα της ρωσικής κοινωνίας εκείνης της εποχής κι όχι τα δικά μας στο σήμερα. Ακόμα κι έτσι όμως ήταν υπαρκτό.

Αλλά η θέση του λένιν ισχύει στο ακέραιο. Εκατομμύρια φορές πιο δημοκρατική. Η αυταρχική κολεκτιβοποίηση απαιτούσε ενεργοποίησε εκατομμύρια μαζών για να έρθει εις πέρας και χωρίς αυτήν θα κολλούσε κάπου στη μέση. Η σοσιαλιστική δημοκρατία απαιτεί συμμετοχή, όχι ανοχή όπως η δικτατορία του κεφαλαίου.

Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί.
Το θέμα είναι να μη μείνουμε στις συγκρίσεις (όχι πως δεν έχουν νόημα) αλλά να κάνουμε αυτοκριτική. Με το βλέμμα στραμμένο στα επόμενα εγχειρήματα κι επί της ουσίας, όχι απλώς λάθη κι υπερβολές για να έχουμε καθαρή τη συνείδησή μας.

Κατά τα άλλα οι επικλήσεις των αστών σε ζητήματα δημοκρατίας (κι ελευθερίας γενικά θα έλεγα εγώ) δεν είναι καθόλου τυχαίες. Το θέμα είναι τι ελευθερίες υπερασπίζονται και τι πρότυπα προβάλλουν όταν συνδέουν τη δημοκρατία με την αγορά και το δικαίωμα στον καταναλωτισμό.

Εκεί είναι η ουσία και το ποιοτικά ανώτερο της σοσιαλιστικής δημοκρατίας (ακόμα και της χειρότερης). Και δεν είναι εύκολο να τα εξηγήσουμε στον κόσμο που αποχαυνώνεται καταναλώνοντας.

Ανώνυμος είπε...

Βασίλη σε λένε ρε μπρεζνιεφικέ;
Αποκαλύφτηκες...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κι εσύ αποκαλύφτηκες ανώνυμε. Χα!

Ανώνυμος είπε...

Εκπληκτικο το λιακοπουλιας εμπνευσης και ρητορικης τελευταιο σου πονημα. Στο επομενο αναμενουμε να μας μιλησεις για την πτωση του Αψινθου στη γηινη ατμοσφαιρα,με ποιο τροπο αυτος θα μολυνει το εν τριτο των υδατων και πως σχετιζονται ολα αυτα με την Τεταρτη Διεθνη.

Α! και μια διορθωση ετσι για να το παιξω εξυπνος (κατι που σε διαβεβαιω, δεν εκανα τοση ωρα): Στην τελευταια σου ψηφοφορια για τη σημασια των μ-λ, εκει που λες "μινι λιτρα" ειναι λαθος, στην πραγματικοτητα ειναι μιλι-λιτρα(ml).

Μετα τιμης, Συνονοματος (αν καταλαβες ποιος ειμαι, κλεισε μου πονηρα το ματι).

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ναι, μου το είπαν κι άλλοι για το λάθος.
Τι να γίνει; Σταλινικοί είμαστε, λάθη (κι υπερβολές) κάνουμε.
Αλλά η σημασία των μ-λ παραμένει όπως και να 'χει ανεκτίμητη.

Πιστεύω σε κατάλαβα. Αποκαλύφτηκες κι εσύ.
Σου χρωστάω και το βιβλίο. Αν κατάλαβες κάνε πονηρά διπλό κλικ.

Ανώνυμος είπε...

Ουδεν κρυπτον υπο τον ηλιον.
Το βιβλιο οποτε μπορεσεις. Θα βρεθουμε λιαν συντομως, τωρα εχω και τα καινουρια ματια (sharringan λεγεται, μη ρωτας πολλα).

Οι σταλινικοι δεν κανουν λαθη, απο αλλα πραγματα πασχουν (αν και αυτο ειναι αλλη ιστορια).
Και η σημασια των μ-λ ειναι οντως ανεκτιμητη και κυριως γιατι ΔΙΔΑΣΚΕΙ ελληνικη γλωσσα και γραμματικη σε αντιθεση με κεινους τους αμορφωτους του Μ-Λ χωρου.

Εκανα διπλο κλικ με πολυ πονηρο και γεματο νοημα βλεμμα, στρεχει?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Με τα τσαρούχια...