Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Και πάλι για τις διαλεκτικές σχέσεις

-Είμαστε που λες με το μικρό διαλεκτικό που είναι δεκαοχτώ, μες στις διαλεκτικές αντιφάσεις και την αντιδιαλεκτική σκέψη, όπως κάθε συνομήλικός του. Έκανε την κλασική αφαίρεση για τις γυναίκες που είναι όλες… αλλά το ‘χασε στην αντίστροφη ανάβαση στο συγκεκριμένο και στους άνδρες που είναι όλοι… Για να κλείσει με την αντικειμενική ανάγκη συγκρότησης του αντικαριολικού μετώπου ως επαναστατικού υποκειμένου της εποχής μας.
Ζούμε σε έναν κόσμο, όπου βασικά όλοι έχουμε δίκιο, αλλά πού να το βρεις…

-Κοίτα να δεις, αν σου τη δίνουν οι γυναίκες, υπάρχουν κι οι οργανώσεις που είναι πάνω-κάτω το ίδιο.
Δίνουν νόημα στη ζωή σου, θέλουν δέσμευση κι αποκλειστικότητα, τρώνε όλο τον ελεύθερο χρόνο σου κι αρκετά λεφτά κι αν δε μπορείς να ανταπεξέλθεις, αρχίζει η γκρίνια. Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό έρχεται η φθορά. Και τα διαζύγια ποτέ δεν είναι πολιτισμένα, να πεις να βρεθείτε μετά σε καμιά πορεία, να τα πείτε σαν φίλοι.
Μόνο μη φτάσεις στο ίδιο συμπέρασμα πάλι, ότι όλες είναι… Που οι μισοί δηλ, αυτό κάνουν.





-Ήσουν κάποτε μες στη ζωή, γεμάτη όρεξη για έρωτα, περιπέτειες, μεγάλα άλματα κι αριστερισμούς. Αλλά προσγειώθηκες στη μπρεζνιεφική μου πραγματικότητα με το παλλαϊκό κράτος και τις αγαπημένες τάξεις που σφιχταγκαλιάζονται και πνίγουν τη βάση και το αυθόρμητο. Όλα με πρόγραμμα, όλα με σχέδιο, πρωτοκολλήσαμε… την επανάσταση. Είπες να κάνουμε συντήρηση δυνάμεων για μετά, αλλά ξέμεινες από δυνάμεις κι έμεινε η συντήρηση.

Κι έτσι γίναμε σαν αδελφάκια, αδελφές λαϊκές δημοκρατίες -που είναι και δεν είναι σοσιαλισμός- με δεσμούς ακατάλυτους και δεσμοφύλακά μας τον κόκκινο στρατό.
Αλλά το απ’ έξω μόνο επικουρικό μπορεί να είναι. Χωρίς αντιφάσεις κι έρωτα, δυο πόλους να ενώνονται και να εξελίσσονται σε κάτι άλλο, ποια είναι η κινητήρια δύναμη της σχέσης; Μαζί με τις αντιφάσεις, χάθηκε κι η προοπτική.
Ξεκινήσαμε απ’ το αντι-πρώην μέτωπο, αλλά μόνο με αυτό δεν πάμε πουθενά. Εγώ το νόμισα σοσιαλισμό, για σένα ήταν κάτι άλλο. Τα ‘χουν αυτά οι συμμαχίες.

Όλη η ουσία είναι στη μεταφυσική. Όταν κάτι βγαίνει απ’ το υποσυνείδητο, το πιστεύουμε για αληθινό κι αντικειμενικό, γιατί δε μπορούμε να το εξηγήσουμε. Είτε είναι σουξέ που σου κόλλησε, είτε σχόλιο στις ειδήσεις, ή ερωτικός σύντροφος.
Ο κόσμος δεν έμαθε ποτέ να σκέφτεται κι εγώ ουδέποτε είχα καλές σχέσεις με το αυθόρμητο.

Εμείς βλέπεις είμαστε πολύ έξυπνοι για να μας ξεγελάσει το ασυνείδητο. Και πολύ ξενέρωτοι για να νιώσουμε τη μαγεία και τη στιγμή που περνά και χάνεται.
Μόνο μου καταφύγιο το παρελθόν, το περιθώριο του παρόντος, η επιστροφή στα ανέμελα παιδικά χρόνια, στην κοιλιά της μαμάς πατρίδας που τα ‘χε όλα έτοιμα και μασημένα.

Τι το ενδιαφέρον μπορεί να συμβεί σε ένα έμβρυο-αναχωρητή; Το πολύ-πολύ να ρίξει καμιά κλωτσιά και να ‘χει την τύχη των αντιφρονούντων.
Ναι, αλλά μένει πάντα ζωντανή η ελπίδα να (ανα)γεννηθούμε απ’ τις στάχτες μας. Πότε; Ξέρω ‘γω; Όταν ωριμάσουν οι συνθήκες. Ως τότε θα αργοπεθαίνουμε κάθε μέρα στις αντιφάσεις μας.

Δε φταις εσύ, κανείς μας δε φταίει. Εσένα σου αρέσουν τα ταξίδια, εμένα η (μπρεζνιεφική) στασιμότητα.
Μη με παρεξηγείς. Όλες οι αλλαγές που έζησα ήταν ψεύτικες, ή προς το χειρότερο.
Δε σε παρεξηγώ, ούτε εγώ. Ψάχνεις απεγνωσμένα τη φυγή, κάπου να αποδράσεις απ’ όσα έχεις γύρω σου κι εμένα με νιώθεις σαν τείχους του βερολίνου.

Κι έτσι φτάσαμε σε εκφυλισμένες, εργατικές σχέσεις όπου εισχώρησαν μέσα τους τρίτα πρόσωπα, τρίτοι δρόμοι και νόμοι της αξίας. Στο δρόμο, στο δρόμο να σπάσουμε το νόμο (της αξίας) τις μεταρρυθμίσεις κοσύγκιν και τα μέτρα του γκόρμπι για την πολύμορφη ιδιοκτησία και την πολυγαμία.

Άρχισες να με κρίνεις από το εποικοδόμημα, ότι δεν πλένομαι καλά και βλέπω πολλά αθλητικά, ενώ η ουσιώδης σχέση είναι στη βάση κι εμείς εθελοτυφλούσαμε.
Σοσιαλισμός με το οικονομικό μόνο μπορεί να υπάρξει και να λειτουργήσει. Όλα τα άλλα να έχει εκτός από αυτό, δε μπορεί να σταθεί ως υπαρκτός ούτε μια μέρα.

Μα εγώ δε θέλω να με θαυμάζεις μεταφυσικά. Θέλω να με θέλεις με τις αντιφάσεις μου, αυτό είναι αγάπη. Το λάθος είναι ότι η μόνη μου αγωνία ήταν να τις δεχτείς κι ύστερα βολεύτηκα. Ξέχασα να εξελιχτώ και να τις ξεπεράσω.

Ο κόσμος στα γκάλοπ δηλώνει ευχαριστημένος, νοσταλγεί το σοσιαλισμό και τις παλιές του σχέσεις (παραγωγής), αλλά σήμερα δεν ξέρει τι του γίνεται.
Ο κομάντο λέει ότι οι κοπέλες εκτός αριστεράς δεν την παλεύουν καθόλου.
Ο σπαρίλας λέει ακριβώς το αντίθετο, έχει βρει την υγειά του εκτός χώρου και το καλοκαίρι ετοιμάζεται να παντρευτεί και να κάνει μικρά σπαριλάκια.

Τα πράγματα πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο κι όλοι ψάχνουν στο ερωτικό να καλύψουν χαμένες από αλλού ισορροπίες στη ζωή τους.
Εκεί είναι βασικά το πρόβλημα και γι’ αυτό το προσωπικό είναι (και) πολιτικό. Πρωτίστως πολιτικό.
Η μοναξιά θα απονεκρωθεί στο σοσιαλισμό μαζί με τις εμπορευματικές σχέσεις και την αλλοτρίωση που μας κάνει να βλέπουμε τους ερωτικούς μας συντρόφους σαν εμπορεύματα.

Κι αν μέχρι τότε κάναμε δημιουργικό μαρξισμό και τραβούσε ο καθένας μας προς την πλευρά του για να ισορροπήσουν οι ανισορροπίες μας και να την παλέψουμε προσωρινά με την κρίση στα προσωπικά μας;
Αυτό κάνουμε. Αλλά είναι μέτρα εκτός της ιδεολογίας μας…

-Κάποτε πρέπει να πω και για την κολοντάι. Ίσως στα σχόλια. Αλλιώς υστερόγραφο (στην κυριολεξία).

25 σχόλια:

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Οι γυναίκες εντός κι εκτός αριστεράς παραμένουν γυναίκες και θέλουν να σε κάνουν όπως αυτές θέλουν γιατί πρέπει επιτέλους να ωριμάσεις. Οι άντρες εντός κι εκτός αριστεράς παραμένουν άντρες και θέλουν να μείνουν ως έχουν γιατί έτσι γουστάρουν ναούμ.

Η κατάληξη εάν δεν υπήρχε το θέμα της αναπαραγωγής και τα διάφορα ταμπού της κοινωνίας (και της αριστεράς πλην ΣΕΚ) θα ήταν μάλλον οι γυναίκες με τις γυναίκες και οι άντρες με τους άντρες. Το είχε δει αυτό ο σ. με το μουστάκι γι αυτό το σύνταγμα του '36 που θα μας πήγαινε στο σοσιαλισμό αποτελεί και το πιο φιλελεύθερο σύνταγμα πάνω σε αυτά τα θέματα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η λύση των σεξουαλικών προβλημάτων δε θα βρεθεί παρά μόνο με την επιβολή μιας κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης μεταρρυθμισμένης κατά τρόπο ριζικό βεβαιώνουν οι σοσιαλιστές. Αλλά αυτή η παραπομή δε δείχνει πως και μεις ακόμα δεν κρατάμε στα χέρια το νήμα που θα μας οδηγήσει;

Η σεξουαλική ηθική βασιζόταν στην αυστηρή ατομικοποίηση αντί της αρχής της τάξης. Τα τελευταία υπολείμματα κομμουνιστικών ιδεών που υπάρχουν σε διάφορους βαθμούς σε όλες τις εξελίξεις της ζωης της κάστας σαρώθηκαν από την αρχή της μεμονωμένης ατομικής ιδιοκτησίας.
Η ανθρωπότητα ζαλισμένη παραπατούσε επί αιώνες μεταξύ δύο σεξουαλικών κωδικών τόσο διαφορετικών στο πνεύμα προσπαθώντας να προσαρμοστεί με την κατάσταση ως τη στιγμή που το περίπλοκο εργαστήρι της ζωής έχυσε τα παλιά δόγματα στο νέο καλούπι και πέτυχε τουλάχιστο μια αρμονία μορφής.

Το δράμα της σημερινής ανθρωπότητας συνίσταται όχι μόνο στο ότι μπρος στα μάτια μας συντρίβονται οι συνηθισμένες μορφές ενώσεως μεταξύ των φύλων και οι αρχές που τις κανονίζουν αλλά ακόμη στο ότι από τα κοινωνικά υποστρώματα ανεβαίνουν τα άγνωστα δροσερά αρώματα μιας νέας μορφής ζωής που γεμίζουν την ανθρώπινη ζωή με νοσταλγία των μελλοντικών ιδανικών που σήμερα μένουν απραγματοποίητα.
Εμείς, οι άνθρωποι εμός αιώνα καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, οξύτατων ταξικών αγώνων και ατομιστικής ηθικής, ζούμε και σκεφτόμαστε ακόμη με την απαίσια σφραγίδα μιας ακαταμάχητης ηθικής μοναξιάς. Η μοναξιά αυτή μέσα στις πελώριες πολυάνθρωπες πόλεις, γεμάτες πειρασμούς και θόρυβο, η μοναξιά αυτή, ακόμα κι ανάμεσα σε φίλους και συντρόφους, οδηγεί το σημερινό άνθρωπο να προσκολλιέται με αρωστιάρικη δίψα στην ψευδαίσθηση της αδελφής ψυχής, της ψυχής που ανήκει σε ένα πλάσμα του άλλου φύλου, γιατί μόνο ο έρωτας έχει τη μαγιλή δύναμη να μπορεί να διώξει για κάμποσο καιρό τα σκοτάδια της μοναξιάς.
Ίσως ποτέ καμιά εποχή η ηθική μοναξιά να μην ήταν αισθητή με τόσο οδυνηρό τρόπο όσο σήμερα.
Κι είναι αδύνατο να συμβεί διαφορετικά. Η νύχτα φαίνεται τόσο πιο σκοτεινή όσο στο βάθος καίει ένα μικρό φως.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αποσπάσματα από τη μικρή μπροσούρα της κολοντάι οι σχέσεις των δύο φύλων και ο μαρξισμός, εκδόσεις γκοβόστη.
Λέει κι άλλα, στο τέλος το χάνει μάλλον, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Jean Sacque είπε...

(αστείο)@Απολίθωμα πρόσεχε γιατί ένας γνωστός μας από το βορρά που διάβαζε και αράδιαζε συχνά τέτοιες μ*&%^#ς τελικά έμεινε χωρίς γυναίκα. Το Πρίσμα ξέρει.... (σοβαρό)Αν προσπαθήσεις (γενικά μιλάω,όχι προσωπικά) να εξηγήσεις τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σημερινή κοινωνία αλλά όπως εσύ (θέλεις να) φαντάζεσαι την κοινωνία, σημερινή ή αυριανή, έχεις χάσει το παιχνίδι. Οι σχέσεις καθορίζονται και αυτές από αυτό που ζούμε ΣΗΜΕΡΑ και όχι με ό,τι έχουμε στο μυαλό μας. Πάρτε το χαμπάρι! (αστείο) Γι' αυτό αφήστε τα μίση και πιάστε το *****σι!

Ανώνυμος είπε...

@ JEAN

ναι, αλλά ας μην γίνουμε και δομιστές. Πάντα υπάρχουν περιθώρια "επανάστασης στη καθημερινή ζωή".Και να προσέξουμε κιαυτό που λέει η Κολοντάι:
"..αλλά ακόμη στο ότι από τα κοινωνικά υποστρώματα ανεβαίνουν τα άγνωστα δροσερά αρώματα μιας νέας μορφής ζωής που γεμίζουν την ανθρώπινη ζωή με νοσταλγία των μελλοντικών ιδανικών που σήμερα μένουν απραγματοποίητα."

O Mάρξ έλεγε ότι αν θέλουμε να δούμε το πολιτισμικό επίπεδο μιας κοινωνίας, πρέπει να μελετήσουμε την ποιότητα των σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα.Καταλαβαίνετε ποι'ο είναι το επίπεδο σήμερα..


ο κομμάντο μέσα στο έαρ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δηλώνω γοητευμένος από το σχήμα διαλεκτικής σύνθεσης μεταξύ σοβαρού και αστείου του ζαν σακ
κι από την τελευταία παράγραφο του κομάντο ως προς το περιεχόμενο.

sniper είπε...

Δεν εχω ιδεα ποιος μπορει να ειναι ο μικρος διαλεκτικος που ειναι δεκαοκτω και μες την αντιδιαλεκτικη σκεψη, αλλα του αφιερωνω αυτο με ενα πονηρο κλεισιμο του ματιου προς αυτον και προς ολους μας.

http://www.youtube.com/watch?v=RvkDGwD9sf4

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

δομιστές δεν το κόβω, σο-δομιστές ίσως!!!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Επική ταινία! Το καλύτερο μιούζικαλ όλων των εποχών.
Φοβεροί στίχοι με επιτηδευμένες ατέλειες του στιλ: η μάνα μου στη φτώχεια μας κατάντησε πουτάνα (πού αναφέρεται το μας;).
Έχει την αναρχική (δε θέλω μεροκάματο, θέλω χιλιάρα μηχανή και θάνατο) και τη μαρξιστική (δούλεψε, μόνο απ' τον κόπο σου φέρνει η ζωή, έτσι τον έρωτα μόνο θα βρεις) άποψη για την εργασία, ειπωμένη βέβαια από μια θεούσα, η οποία όμως παίζει το ρόλο του διαφωτιστή (έλα στο φως και φύγε απ' το σκοτάδι, έλα στο φως που σε καλεί η κνε, εε... δηλ ο θεός, έλα να γνωρίσεις την αλήθεια).

Τι να λέμε τώρα; Δαλιανίδης και πάσης ελλάδος.
Εν αρχή ην ο μέσι, μετά αυτός και μετά το χάος...

spiti tou laou είπε...

Τύφλα νάχουν οι αστικές φυλλάδες! Ο sparilas δημοσίευσε στην Ελευθεροτυπία την αναγγελία του γάμου του, πλήρωσε 36 ευρώ και δεν κουνήθηκε φύλλο.
Με το που μπήκε στο Σφυροδρέπανο, δωρεάν παρακαλώ, άρχισαν να χτυπούν τα τηλέφωνα. Από γυναίκες του "χώρου" φυσικά...

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

σιγά μην διαβάζουμε Ελευθεροτυπία...στη μυστική συνάντηση με τον Λεονίντ ανέκυψε το θέμα του γάμου σου και σκεφτόμουν να σου αποστείλω επίσημη πρόταση μομφής αλλά πρόλαβε και το έβγαλε στη φόρα άρα δεν έχει σημασία. Στείλε ημερομηνίες για να σε βάλω στο πρόγραμμα. Γιατί χωρίς πρόγραμμα δεν μπορούμε να πάμε μπροστά!

KOMMANTO είπε...

Αχ!!
Θα κλάψουν πολλές καρδιές (του χώρου κι εκτός) μέχρι το καλοκαίρι..

Εύχομαι βίον ανθόσπαρτον.

Eρυθρό Πρίσμα είπε...

Η ανακοίνωση για την τέλεση του γάμου του σπαρίλα έχει επισκιάσει μέχρι και την 4αρα του Μέσι στην Άρσεναλ. Αν είναι ποτέ δυνατόν...η αριστερά πάντα εκτός τόπου και χρόνου.

spiti tou laou είπε...

Ευχαριστώ κομάντο.
Μοχθηρό πρίσμα, πάλι κακεντρέχειες ετοιμάζεις.
Η πιο καλτ επιλογή θα ήταν να δημοσιευόταν η αγγελία στο τεύχος 1της εφημερίδας "Δράση" που πρόκειται να εκδώσει η "Τάση" (όχι τυχαία η ομοικαταληξία, λένε οι έμπειροι του χώρου, που επισημαίνουν και την ταύτιση του τίτλου με το κόμμα του Στέφανου Μάνου). Το τεύχος μηδέν έχει από καιρό εξανληθεί, όμως είναι άδηλο ακόμα το μέλλον. Έτσι θα υπήρχε νομικό κώλυμα, γιατί δεν έχει γίνει γνωστό μέχρι στιγμής αν θα είναι καθημερινή εφημερίδα ή όχι. Για τον παραπάνω και μόνο λόγο αποκλείστηκαν άλλωστε και παραδοσιακά φιλικά προσκείμενα στο Σπαρίλα φύλλα, όπως Προλεταριακή Σημαία, Νέα Ανατολή και Νέα Προοπτική.

Κ.Ρ.Α.Μ.Α. είπε...

Πάντως έτσι και σε κατάσταση σχεδόν καλλιτεχνικής παρέμβασης στον εκρού τοίχο του blog, έχοντας πάντα στραμμένα τα μάτια στον δεκαοχτάρη , τον έρωτα και τις σχέσεις στον καπιταλισμό που πάσχουν από οξεία οσφυοκαμψία και χαμερπή σύνδρομα δουλοπρέπειας εγώ θα έλεγα μιας και η άνοιξη εφτασε με βήμα ταχύ να ξαναθυμουθούμε λίγο το βιβλιαράκι εκείνο του μίσσιου "το κλειδί είναι κάτω απ' το γεράνι" που εμφανίζει τις τάσεις απελευθέρωσης του έρωτα στον καπιταλισμό σαν την μορφή της καθολικής επικοινωνίας. οι φοιτητάμπουρες και οι πάσης γης αλητάμπουρες θα μας δείξουν το δρόμο..

Ανώνυμος είπε...

Κατά τη γνώμη μου ξεφεύγει λίγο σ'αυτό.
Είναι μάλλον μια τραβηγμένη(απ'τα μαλλιά-θελκτική παρ'όλα αυτά)συνέχεια του ανεπανάληπτου και συγκλονιστικού αριστουργήματος "Τα κεραμίδια στάζουν".Ένα βιβλίο που μπορεί ν'αλλάξει ζωές.
Το δάνεισα στην πρώην μου (εκτός χώρου..)τον Νοέμβρη που μας πέρασε μπας και φτάσουμε σε ανώτερα επίπεδα επικοινωνίας. Τζίφος. Μου είπε πως την "μπέρδευε έτσι όπως ήταν γραμμένο" και το παράτησε στην αρχή..

Και μιας και μιλάμε για λογοτεχνία: http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=3/4/2010&id=11941&pageNo=13&direction=1

ρε Σιδέρη
(είσαι και στο ΚΣ τρομάρα σου. αντί να βάλουνε το απολίθωμα, βάζουνε τον κάθε κολλημένο ημιμαθή παρλαπίπα)
εντάξει για τα υπόλοιπα.. Για το "Κιβώτιο", του παγκοσμίου βεληνεκούς πεζογράφου/Ποιητή και χιλιοταλαιπωρημένου αγωνιστή Άρη Αλεξάνδρου, τί πίπες είναι αυτές που λές? Και άντε πες έχεις δίκιο στην βαθυστόχαστη ανάλυσή σου, τί σημαίνει αυτό? Ότι δεν πρέπει να διδάσκεται αυτό το βιβλίο-σταθμός στην ελληνική πεζογραφία επειδή δε συμφωνεί το ΚΚΕ?? όπως παλιά στην πατρίδα ε??
Καλά για την "Λέσχη" του Στρατή Τσίρκα και για το ότι οι σοβιετικοί "αυτοκτόνησαν" το Μαγιακόφσκυ τί να σχολιάσει κανείς?
Όταν το ΚΣ λέει τέτοια πράματα και δε ντρέπεται, φαντάσου τί γινεται στη βάση..

-και για να γεφυρώσουμε τ'αγεφύρωτα... :
http://www.youtube.com/watch?v=IywcRy4V5S0&NR=1
[ 3.02'- 3.47' ]


κομμάντο μεταμεσονύχτιας εντροπίας

Ανώνυμος είπε...

Επανέρχομαι γιατί ο τύπος μ'έχει τρελάνει βραδυάτικα.
Βεβαίως και έχει δίκιο η καθηγήτρια στο Μαθηματικό Πάτρας να λέει αυτά που λέει, τη στιγμή που το ΚΚΕ δεν έχει πει λέξη αυτοκριτικής για το "ούτε φαί ούτε νερό στον Άρη", την ώρα που δόλια και υποκριτικά του είπε να κάνει την πορεία μέχρι τα σύνορα και μόλις βγεί να καταθέσει εκεί τις απόψεις του "και βλέπουμε...". τον είχανε τροφοδοτήσει μάλιστα και με ειδικό χαρτί απο το γραφείο για επαφή με τους γιουγκοσλάβους.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΥΤΕ ΦΑΙ ΟΥΤΕ ΝΕΡΟ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΡΤΙΖΑΝΟ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΠΟΤΕ Η ΕΥΡΩΠΗ.
Ο μόνος που έκανε αυτοκριτική για την υπόθεση Βελουχιώτης ήταν ο Ζαχαριάδης που στη τελευταία του συνέντευξη δε θυμαμαι σε ποιον έλληνα που πηγε να τον βρει είπε πως ήτανε ένα απτα μεγαλύτερα λάθη της ζωής του και πως ο Αρης ήταν ο νέος Καραισκάκης και κ'άτι τέτοια.
Όταν το ΚΚΕ σοβαρή και σκληρή αυτοκριτική για την υπόθεση Βελουχιώτης- τότε η ΚΝΕ θα μπορεί να βγάζει αφίσσες χωρίς να της την λέει η κάθε κυράτσα απτο Μαθηματικό Πάτρας.

http://www.youtube.com/watch?v=dCDyYvyr-Qw

Ανώνυμος είπε...

στο βάλτο αδελφοί μου, στο βάλτο!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όχι στο βάλτο, ρε. Στο κσ αδελφοί μου, στο κσ...

Το συμπέρασμα της κε του μπλοκ είναι ότι κάποιος εξορμητής βρήκε τον κομάντο και διάβασε ρίζο της κυριακής μετά από καιρό.
Κατά τα άλλα έχει πάρει γραμμή να πει μόνο ως προς την αχμάτοβα ότι ήταν λέει αστούρα. Όχι και να τους απαγορέψουμε δηλ, αλλά θέση πρέπει να πάρεις.
Για να τσιγκλίσω τον κομάντο θα μπορούσα να πω ότι τον εμπειρίκο τον αγάπησαν οι ειδικοί για κείνη την ιστορία στον εμφύλιο, αλλά δεν έχω πλήρη γνώση κι επιχειρήματα να το στηρίξω.

Για τον μίσσιο πρέπει κάποτε να γίνει ανάρτηση ολόκληρη αλλά δεν τα έχω πολύ πρόσφατα. Διαβάζοντας στο στρατό τα κεραμίδια στάζουν κλονίστηκα και μόνο διαβάζοντας ρούση για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας ως ιδανικό του κομμουνισμού, ανένηψα.
Από εκεί και πέρα νομίζω πως είναι δέσμιος στις αναρχικές αυταπάτες του και στο κλειδί κάτω απ' το γεράνι προσπαθεί να τις δικαιώσει περιγράφοντας μια ουτοπία που επιβιώνει ενάντια στην πολυεθνική και στο κράτος της με ματζούνια κι άλλες ιστορίες.
Στο τελευταίο του με τη ντομάτα και τη μπανάνα επαναλαμβάνεται χωρίς έμπνευση. Αλλά είχα προλάβει να ξενερώσω από πριν όταν διάβασα ότι η επανάσταση είναι υπόθεση προσωπική -δε θυμάμαι σε ποιο ακριβώς το έγραψε. Αυτή είναι και η τελική συνέπεια όσων λέει ο μίσσιος κι ως προς αυτό πρέπει να κριθούν κι όλα τα άλλα που λέει.
Το κλειδί -κάτω από το γεράνι- για να καταλάβουμε τη φιλοσοφία του.

Αυτά τα αφοριστικά για αρχή.

ουγκ, ουγκ! είπε...

το Κόμμα βγάζει Άρηδες, το Κόμμα Μαγιακόβσκη..Τα θεμέλιά μας στα βουνά!
Κρίμα τέτοιο ραπάρισμα να χει τόση χολή και να αναγορεύει στο τέλος διάδοχους του Αρη τους χαβαλέδες του ΕΜΠ..

Ανώνυμος είπε...

Η χολή χρειάζεται επειδή χρειάζεται η πολιτική μνήμη. Η μνήμη είναι δύσκολο πράγμα δε μυρίζει καμάι, που λέει και το απολίθωμα.
Πολύ χαβαλές πέφτει στο ΕΜΠ. Είδες και στο βίντεο.. Όλη την ώρα παλουκοπόλεμος με τα ΜΑΤ.
Καλά περνάνε..


κομμάντο φλωμπεριανής εντροπίας

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΡΙΧΤΕΡ είπε...

υπογραφουμε καπου για το κειμενο? να βαλω και εγω την τζιφρα μου?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Το κείμενο;

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΡΙΧΤΕΡ είπε...

Ότι συμφωνούμε ρε παιδί μου!! Με την ανάρτηση!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Στις καρδιές σας.