Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Νίκη στην οαχάκα

Ημερολόγια κατασκήνωσης - ημέρα έκτη

Κι ο διεθνισμός συνεχίστηκε με διμερείς συναντήσεις.
-Αυτά για την τυνησία ας μιλήσουμε για εσάς τώρα.
-Έχουμε ως σημείο αναφοράς το μαρξ και το λένιν. Είμαστε μαρξιστές, είμαστε λενινιστές, αλλά δεν είμαστε μαρξιστές-λενινιστές.

Ο τυνήσιος απέναντι τα ‘χασε.
-Είστε μαοϊκοί; -Μπα. –Είστε τροτσκιστές; -Τσου.
Την αλήθεια ρε-ε-ε…

-Ρε σεις εγώ στα γαλλικά δε μπορώ να το αναλάβω αυτό. Αρχίζει η μεταξύ μας συνεννόηση στα ελληνικά.
Να τους πούμε ότι ο στάλιν κήρυξε το τέλος της πάλης των τάξεων;
Τι λες παιδί μου; Εδώ είχε πει ότι όσο προχωράει το προτσές οικοδόμησης η ταξική πάλη οξύνεται. Κι απ’ αυτό άρχισε ολόκληρη ρουσολογία στον προσυνεδριακό, γιατί σου λέει αν οξύνεται πώς θα έχουμε απονέκρωση του κράτους;

Να τους πούμε ότι υπήρχε κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός;
Μα τότε είναι που θα σε πει τροτσκιστή. Και δε θα ‘χει και πολύ άδικο δηλ, αλλά τέλος πάντων. Εκτός κι αν δηλώνεις αρχειομαρξιστής σκέτο, σαν το ρασκόλνικοβ.

Κοίτα να δεις, κι ο λένιν έγραψε μετεπαναστατικά ότι στόχος μας είναι να επιβάλουμε εργατικό έλεγχο στην παραγωγή και να φτάσουμε στον κρατικό καπιταλισμό. Να χάνεις το λογισμό σου δηλ. Αλλά τότε ήμασταν κι από αυτό πιο πίσω ακόμα. Αυτός το έγραψε στα μικροαστικά παιδιαρίσματα, λίγο πριν τη νεπ. Δεν είναι το ίδιο.

Αυτό που είπε ο στάλιν το 36’ ήταν πως τέθηκαν οι βάσεις του σοσιαλισμού κι αυτό το προτσές ολοκληρώθηκε. Και δεν είχε άδικο, οι βάσεις είχαν τεθεί.
Αν θες κάνε κριτική σε άλλα πράγματα. Γραφειοκρατία, ατροφία σοβιέτ, τη θεωρία για το κομμουνιστικό κράτος. Κοίτα να δεις που θα πω εγώ στο ναρ τι κριτική να κάνει για το στάλιν.

Αλλά πάλι φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα. Ήταν ή δεν ήταν υπαρκτός;
Κι εκεί δεν ξεφεύγεις με συνδικαλιές και κορδελάκια. Εκτός από κάτι ναρίτες που για να βρουν κοινό σημείο επαφής με τους μουλάδες έλεγαν ότι δεν ήταν σοσιαλισμός αυτό που είχαμε τη δεκαετία του 70 και του 80. Για πιο πριν θα μας το πουν οι ιστορικοί.

Με τόσα μουλάρια γύρω, το ναρ κι η αραν θύμιζαν έργο του χεμινγουαίη. Τι γυρεύω εγώ εδώ; Έλα ντε.
Ναι, αλλά δεν είναι σαν τα δικά μας τα μουλάρια έλεγε μια σφισσα. Αυτοί είναι πολύ καλύτεροι.
Μωρέ καλά είναι και τα δικά μας, αλλά τα πετυχαίνεις μόνο για πολεμική σε συνελεύσεις. Αλλιώς μπορεί να τα αγαπούσες. Αλλά η λογική του φοιτητικού συνδικαλισμού έχει κάνει μεγάλο κακό. Και πολλοί μένουνε πάντα παιδιά –με χρόνιες παιδικές αρρώστιες- και την κουβαλάνε ως τα γεράματά τους.

Τέλος πάντων, κάθε κίνημα έχει τα μου-λου που του αξίζουν. Κι η τουρκία έχει τέσσερα –ζωή να ‘χουν. Τα σημείωσα εντυπωσιασμένος. TKPML. TKP-ML. TKP (ML). Και τέλος το TKP/ML. Ούτε στο δίσκο του χαρούλη δεν είχε τόσα.

Τι λέγαμε όμως; Α, ναι. Για τον υπαρκτό. Λέγε ρε, ήταν ή δεν ήταν;
-Όχι, εμείς λέμε πως δεν ήταν σοσιαλισμός. Ε, αν είναι έτσι το ψόφησες, δε σώζεται με τίποτα.
Είχε λέει δεξιά γραμμή ο στάλιν. Δεν ήταν η τάξη ενεργό υποκείμενο.
Α, ναι; Κι η κολεκτιβοποίηση πώς έγινε δηλ; Με διάταγμα από τα πάνω και δεξιά; Δεν ήταν ταξική πάλη στην ύπαιθρο; Τον πόλεμο με τους ναζί ποιος τον έκανε;
Ναι, αλλά εκείνος ήταν μεγάλος πατριωτικός πόλεμος, σου λέει, όχι ταξικός. Και για ποια πατρίδα πολεμούσαν; Να σώσουμε τη μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα έλεγαν σε όλους τους τόνους. Κι ο κομαντάντε που τελείωνε τις επιστολές του με το σύνθημα πατρίδα ή θάνατος; Εθνικιστής κι αυτός;

Ναι, αλλά τα σοβιέτ δεν είχαν ενεργό ρόλο στην παραγωγή.
Κοίτα να δεις, η μονοπρόσωπη διεύθυνση επί λένιν αποφασίστηκε. Όχι λόγω εμφυλίου, αλλά πριν καν αρχίσει. Αν είμαστε συνεπείς αναρχικοί στην κριτική μας να το πάμε μέχρι τέλους. Μη σταματάμε στο στάλιν.
-Κι εμείς κάνουμε κριτική στα λάθη, αλλά το θεωρούμε σοσιαλισμό, είπε ο τυνήσιος. Ψάξε βρες τώρα ποιος είναι ο δογματικός της υπόθεσης.

Επόμενη στάση οαχάκα και συνέντευξη με το μεξικάνο που είναι δάσκαλος και μέλος του πολιτμπιρό της νεολαίας του εκεί μ-λ κόμματος. Ναι, η νεολαία έχει πολίτ μπιρό. Και ναι, όταν λέμε μουλού, βασικά εννοούμε το ρεύμα σκέψης χότζα.

Η οαχάκα είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου οι χοτζικοί κατάφεραν να είναι πρωτοπορία κι η ακατανίκητη δύναμη κι ακτινοβολία των ιδεών του αλβανού ηγέτη παρέμεινε φωτεινή κι επίκαιρη όσο ποτέ.
Και το ναρ παραμένει η μοναδική οργάνωση που όταν τους δείχνουν σε βιντεάκι τον χότζα κι οι γύρω χειροκροτούν (ή αποδοκιμάζουν, ανάλογα το περιβάλλον) ψάχνονται μεταξύ τους και ρωτάν ο ένας τον άλλον για να βρουν ποιον δείχνει η εικόνα.
Για να μην το παίζω ξύπνιος να πω ότι κι εγώ τον ξέρω χάρη σε ένα γραφικό σύντροφο εδώ στη θεσσαλονίκη που έρχεται σε κάθε πορεία –ανεξαρτήτως θέματος- με ντούμπλεφας σημαία που έχει απ’ τη μια το χότζα κι απ’ την άλλη το σύντροφο με το μουστάκι.

Άρχισε ο χουάν να μιλάει σαν χείμαρρος χωρίς σταματημό (το ποτάμι δε γυρίζει πίσω πια) κι είπε ένα σωρό ενδιαφέροντα πράγματα. Για την απεργία των δασκάλων και τον κόσμο που αγκάλιασε τον αγώνα τους. Για τους 27 νεκρούς από τους οποίους μόνο ένας ήταν δάσκαλος. Για την κορύφωση στις 14 ιούνη, μαζί με τα γενέθλια του γκεβάρα που αν ζούσε τότε θα γινόταν 79 χρονών. Για το λαό που αναπολεί αυτές τις στιγμές και θέλει να τις ξαναζήσει. Και για το αντίκτυπο στα παιδιά που αντί να ακούν σακίρα τραγουδάν το βενσερέμος.

Για τη συνέλευση των λαών της οαχάκα (ΑΡΡΟ), όπου κάθε οργάνωση συμμετείχε με δικό της αντιπρόσωπο, όσο μικρή κι αν ήταν. Για την οριζόντια δομή που ήθελαν να περάσουν οι αναρχικοί. Και για το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό που λειτούργησε υποδειγματικά από τα πάνω προς τα κάτω και τανάπαλιν. Για την αναδίπλωση του νοέμβρη, όπου η ΑΡΡΟ αποφάσισε να αποφύγει τη σύγκρουση, αλλά κάποιοι κουκουλοφόροι με τσάντες τους φώναζαν προδότες και πετούσαν πέτρες μέχρι να τους ψεκάσουν όλους οι μπάτσοι.
Μικρός που είναι ο κόσμος…

Για την αφέλεια κάτι συντρόφων που δεν πήραν μέτρα προστασίας με τον ασύρματο και στοχοποίησαν τους δικούς μας. Για τον ηρωική τους συνεννόηση στα οδοφράγματα της οαχάκα για να σταματήσουν τα οχήματα των δυνάμεων καταστολής. Και για τις σχέσεις τους με τους ζαπατίστας και την άλλη καμπάνια του μάρκος που έχει πασιφιστικό χαρακτήρα, αλλά τη στηρίζουν κριτικά.
Αυτά κι άλλα τόσα, για μία ώρα, καταγραμμένα σε βιντεάκι. Άντε να δούμε ποιος θα τα μεταφράσει για να μπουν κι οι υπότιτλοι και να το σηκώσουν κάποτε στη σελίδα του ρεύματος.

Εν τω μεταξύ τα νέα των συντρόφων πίσω στην πατρίδα ήταν σκατά. Σαν τις ανθρώπινες σχέσεις δηλ. Ομιλίτες-στρείδια που βάζουν καπάκι στα συναισθήματα και τα κρατάν μέσα τους να σιγοβράζουν. Αλλά τα αίτια συσσωρεύονται κι οι κρίσεις ξεσπάνε πετώντας το καπάκι απέναντι, στον τοίχο του βερολίνου που είναι ετοιμόρροπος.

Οι κομμουνιστές τρομάξανε και κάστρα φτιάξανε να κλειστούν μέσα μαζί με τα παιδιά των εργατών. Κι όλοι μαζί με τον πι-πι προσπαθούμε να ρίξουμε γέφυρες ανάμεσά μας για να αρχίσουμε να επικοινωνούμε. Σαν απόρθητο κάστρο όπου λάμπει το άστρο του σοβιετικού γίγαντα με τα πήλινα πόδια. Κι ο ομιλίτης διαβάζει τη φαινομενολογία του πνεύματος της ηρεμίας και του χέγκελ και μένει φαινομενικά μακριά από κρίσεις. Οι οποίες πάντα ξεσπάνε απότομα σε κλειστά συστήματα κι ανθρώπους. Κι ύστερα ψάχνουμε τον προδότη που είναι απ’ το εσ. και τα αίτια που είναι πάντα μέσα μας.

Η μόνη διέξοδος απ’ το αδιέξοδο μοιάζει η απλή έξοδος (αντικαπιταλιστική ή σκέτη) απ’ όλα αυτά. Οι δημόσιες σχέσεις πέτυχαν, οι ανθρώπινες πέθαναν, αλλά τι σημασία έχει; Οι κακές μέρες περάσανε κι οι χειρότερες έρχονται. Και θα αρχίσουμε νομοτελειακά να νοσταλγούμε την πάλαι ποτέ υπαρκτή σχέση. Η νοσταλγία είναι σωσίβιο σωτηρίας πριν την ανυπαρξία και τα ναυάγια της καθημερινής ταξικής πάλης που τα ξεβράζει το new left wave.
-Όχι σύντροφε, στα αγγλικά current λεγόμαστε, όχι wave.
Α, μάλιστα.

Τη δε ημέρα εβδόμη η κε του μπλοκ ξεκουράστηκε και θαύμασε όσα είχε φτιάξει γύρω της, χωρίς να κρατήσει σημειώσεις. Έπαιξε μπάλα με τους επίλεκτους της ελληνικής αποστολής και μάλωσε διεθνιστικά με τους αντίπαλους που ήταν κλέφτες κι απατεώνες και δεν παραδέχονταν την ήττα τους. Πάνω στα νεύρα της μπήκε μαζί με το κινητό στη θάλασσα κι έχασε πολύτιμα τηλέφωνα. Ευτυχώς πολλά τα θυμάται απ’ έξω.
Οι αναγνώστες του μπλοκ που τη γνωρίζουν προσωπικά καλούνται να επικοινωνήσουν μαζί της για να ορίσουμε συνδέσμους και να αποκαταστήσουμε επαφή.

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τι τροτσκιστες μωρε το ναρ? καλα τοσα χρονια πρακτορας ακομα δεν εχεις μαθει τα βασικα? μα θα μου πεις, εδω λες αλλα κι αλλα αυτο μας πειραξε? απλα το ακουω πρωτη φορα, ασε που θα το διαβασει και κανενας σεκιτης και θα παθει κανενα εγκεφαλικο. "ΣΤΑΛΙΝ"

gortynios είπε...

Υπάρχει κι άλλο τούρκικο Μ-Λ, το MLKP, Marksist Leninist Komünist Parti

http://www.mlkp.info/index.php

Κι αν δεν κάνω λάθος συναγωνιστές από Τουρκία και Κουρδιστάν κατεβάζουν και σε πορείες στην Αθήνα πανό του (Πρωτομαγιά ή/και Πολυτεχνείο) - Αν ξέρει κάποιος ας μας πει.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τόσα χρόνια πράκτορας έμαθα να μην κρίνω τους άλλους από την άποψη που έχουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους αλλά από αντικειμενικά γεγονότα, όπως η τεκμηρίωση της ύπαρξης εκμεταλλευτικής τάξης στη σοβιετία, που είναι παρμένη από τον τόνι κλιφ και οι συμμαχίες στο κίνημα.
Κατά τα άλλα ο αυτοπροσδιορισμός τους είναι ρεύμα ανάδελφο που θα 'λεγε κι ο σαρτζετάκης. Όπως και το κόμμα ανάδελφο, από το οποίο προήλθαν δια μετάλλαξης.

Επιτέλους κι ένα που έχει το μ-λ μπροστά. Αυτά που μου είπαν όλα πίσω το είχαν. Εκτός κι αν δεν κράτησα καλές σημειώσεις.

Pablo Rabia είπε...

για το πολλ στο πλάι:

εντάξει δελαστικ, κανέλλη = μεγάλες αδυναμίες. ανάμεσα σε πι πι και λαφαζάνη προτιμώ τον δεύτερο. τα ίδια λένε αλλά καλύτερα ένας ρεφορμιστής που κινείται προς τα λίγο πιο "αριστερά" (λέμε τώρα) παρά ένας "αντικαπιταλιστής" που έχει πάρει την δεξιά κατρακύλα.

επίσης από οπορτουνιστές συμπαθείς είναι ο Μαϊλης, ο Παφίλης, η Παπαρήγα..

Αυτά..

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Βρε εγώ και στάλιν σκέφτηκα να βάλω αλλά απέκλεισα όλους τους ορθόδοξους κι άφησα την κανέλλη και για λόγους ισοτιμίας δεν έβαλα ούτε τρότσκι.
Τον εαυτό μου τον έβαλα για να δείξω τι οπορτουνιστής είμαι με τη σειρά μου κι εγώ, όχι για να με ψηφίστε.

ex Mao-Stalinist είπε...

Πιστεύω ότι μετά το Στάλιν το ΚΚΕ πρέπει να αποκαταστήσει και τον Τρότσκι. Τουλάχιστον ως αξιόλογο μαρξιστή θεωρητικό πέρα από τις τυχοδιωτκτικές του λοξοδρομήσεις.

@Αρκούδο Μίσα: Η σ. Λιάνα Κανέλλη είναι και αυτή ορθόδοξη δεν μπορείς να τη βάζεις με όλο το συρφετό λόγω του παρελθόντος της.

Για τον "τριπλό" αποστάτη Στ. Μαυρουδέα, (από τις "συσπειρώσεις" στο ΝΑΡ και μετά στο ΚΚΕ και μετά ξέρω γω που) καλά κάνεις και τον έχεις γιατί μπορεί να είναι μεγάλος οικονομολόγος αλλά τελευταία φλερτάρει με το ΣΕΚ. Ενώ είναι γνωστό ότι η σύζυγος του είναι φιλο-Ρουντική.

@ Pablo Rabia: Η αγάπη σου για το Τσιπρέικο τυχαία; Δεν νομίζω.

Ανώνυμος είπε...

Τελικά αγωνίζομαι αλλά δεν τα καταφέρνω να βγάλω ένα συμπέρασμα.
Μετά από τόσες μέρες διακοπές με τους ναρίτες, σε Ελλάδα Τουρκία, με αλκοολ και χωρίς αλκοολ, εβγαλες ακρη αν την παλεύουν?
στη θεωρία λες οτι είναι για τα πανηγύρια, συνδικαλίζουν και ακροβατούν σε κάθε σοβαρή κουβέντα. Κατάφεραν να έχουν και τάση αντιθεσμική.
Είναι μονόχνοτοι και αντικοινωνικοί αλλά έχουν ωραίες γκόμενες. Κράζουν το κκε για τον στάλιν και τη σοβιετία αλλά πάνε σε κάμπινγκ χοτζικών.
πραγματικά απαντησε μου είναι τόσο τσίρκα ή υπάρχει κάτι που μπορεί κάποιος να εκτιμήσει σε αυτούς???

Pabo Rabia είπε...

πρώην μαοσταλινικέ με παρεξήγησες. το τσιπρέικο δεν μου είναι συμπαθές. ούτε καν οπορτουνιστές δεν θα τους έλεγα. τρέντι πασόκους ίσως.

απλώς δεν τους είχε βάλει ο μπρέζνιεφ (τυχαίο; νομίζω) και δεν τους σχολίασα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αποκατάσταση του τρότσκι; Αν είχε μείνει λίγο ακόμα ο γκορμπατσόφ στα πράγματα θα αξιωνόμασταν να το δούμε κι αυτό. Τώρα πέταξε το πουλάκι.
Σε όλα αυτά πρέπει να πάρουμε υπόψιν μας και την οπτική του ραφαηλίδη που λέει ότι ο στάλιν ήταν ο μεγαλύτερος αναθεωρητής, ο λένιν κι αυτός με τη σειρά του -ο λενινισμός είναι ο μαρξισμός της εποχής μας- τον εξέλιξε, τον επικαιροποίησε, ή τον έφερε στα μέτρα του, διαλέγει και παίρνει ο καθένας.

Ούτε εγώ έχω βγάλει συμπέρασμα. Αν τα καταφέρεις πες μου. Γενικά μια χαρά παιδιά είναι και τα εκτιμάμε.
Στο τελικό σου ερώτημα θα απαντήσω όμως με μια ιστορία.
Κάπου κατά την όγδοη μέρα μπροστά στις σκηνές, πιάνουμε κουβέντα εφ' όλης της ύλης, απ' αυτές που πηδάν σαν καγκουρώ από το ένα στο άλλο κι ο συνδετικός κρίκος π τα ενώνει όλα είναι πάντα το κουκουέ.
Σε κάποια φάση μιλάμε για την κρίση, την εξουσία και ποιος είναι αυτός που βάζει τέτοιο θέμα. οπότε τους λέω ότι πριν ξεσπάσει η κρίση έλεγαν ότι η λαϊκή εξουσία είναι σοσιαλισμός χωρίς επανάσταση και το περιεχόμενό της υποτάσσεται στους φόβους των μικροαστών. Ενώ τώρα κάποιοι σαν τον πι-πι την θεωρούν μαξιμαλιστικό αίτημα και λεν ότι ζούμε φαντασιακά σε συνθήκες δυαδικής εξουσίας, ένα βήμα πριν από την επανάσταση.

Αυτό ειδικά χωράει πολλή κουβέντα, αλλά το αφήνω με μισή καρδιά. Τους λέω λοιπόν, δε γίνεται να είναι κ ρεφορμισμός και μαξιμαλισμός. Ένα από τα δύο, αποφασίστε τι είναι.
Ένας άλλος που ερχόταν από μακριά κι άκουσε μόνο την τελευταία φράση είπε: διαλεκτική, μπορεί να είναι και τα δύο.
Δε λέω, καλή συνδικαλιά. Με αυτό τον χρησμό κλείνει κι η απάντηση.

σχιζοφρενής οικοδόμος με το καδρόνι είπε...

Ήταν κάποτε σ' ένα μακρινό Μέτωπο μια βασίλισσα, πολύ όμορφη αλλά ζηλιάρα και κακιά.

Είχε ένα μαγικό καθρέφτη και κάθε μέρα κοιταζόταν σ' αυτόν και ρώταγε: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια έχει την ωραιότερη αφάνα απ' όλες;» Ο καθρέφτης απαντούσε: «Ω, Σάββα, εσύ έχεις την ωραιότερη αφάντα απ' όλες».

Τα χρόνια όμως πέρασαν και μια ημέρα ο καθρέφτης τής είπε: «Έχεις ωραία αφάνα. Αλλά οι ΝΑΡίτες είναι πιο τροτσκιστές και εφαρμόζουν καλύτερα τη στρατηγική του ενιαίου μετώπου από εσένα».

Η υπόλοιπη ιστορία μου διαφεύγει, αλλά στο τέλος ο πρίγκηπας Παλούκης φιλάει το sparila και ζουν ευτυχισμένοι για πάντα στον κόσμο του παραμυθιού τους.

Ανώνυμος είπε...

Αναγκάζομαι να υπερασπιστώ τον σύντροφο Παλούκη. Είναι τόσο τροτσκιστής όσο και Ζαχαραίος. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Δεν έχει καμία σχέση με την περιοχή, απλά κάνει ολιγοήμερες διακοπές για να παίξει με τα κύματα.

ο π-π είναι πολύ ενδιαφέρον άνθρωπος και σύντροφος. Διαφωνώ με τις απόψεις του αλλά διαφωνώ και να μην τις λέει. Διαφωνώ να κάνει ότι του έρθει αλλά τα τελευταία χρόνια στην αριστερά έγινε κεκτημένο να κάνει ο καθένας ό,τι του έρθει, ακόμα και στο ΚΚΕ.
και έλεος σφοι αν η λαϊκή εξουσία είναι μαξιμαλισμός. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει γλυκήτατοι εβέδες μου.

ΓΟΥΦΙΟΥΣ

Ανώνυμος είπε...

το ΚΚΣΕ ακύρωσε τη διαγραφή του Τρότσκι το 1990.Ναι, η ανθρωπότητα το έζησε κι αυτό.

Ευρυτερος είπε...

H απάντηση στο ερώτημά σου Μπρεζνιεφικέ συναγωνιστή βρίσκεται στο "poll στο πλάι". Η πρόταση λαϊκής εξουσίας του ΚΚΕ δεν είναι ούτε ακριβώς ρεφορμιστική, ούτε αριστερίστικη/μαξιμαλιμαστική, είναι κυρίως οπορτουνιστική.

΄Το "αριστερίστικη" το έχω ακούσει μόνο από τον Π.Π, ο οποίος όμως αναφέρεται -όχι την πρόταση λαϊκής εξουσίας, αλλά τους φραστικούς λεονταρισμούς του ΚΚΕ τύπου: " Η μόνη λύση για το λαό είναι η Λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, σχεδιασμένη ανάπτυξη, χωρίς τους καπιταλιστές» τους οποίους εκτοξεύουν με στόχο όχι την κινητοποίηση των μαζών, αλλά τη χάραξη ασφαλών διαχωριστικών γραμμών από τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς.

σημείωση δική μου:
Πίσω από αυτές τις κορώνες προσπαθεί να καλύψει το ΚΚΕ τη ρεφορμιστική λογική ότι "δεν μπορούν να υπάρξουν ουσιαστικές νίκες στο εργατικό κίνημα, ας ψηφίσουμε τουλάχιστον ΚΚΕ"

Τώρα για το περιεχόμενο της θολής "λαϊκής εξουσίας" του ΚΚΕ με τους μικρομεσαίους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν ήδη γραφτεί πολλά αλλά ο κόσμος είναι ακόμα μπερδεμένος (ειδικά μετά το κυριακάτικο κάλεσμα "ενότητας δράσης" όπως αποκάλεσε το ΚΚΕ την έκκληση σε ΠΑΣΟΚους και Δεξιούς να το ακολουθήσουν)

Θα ασχοληθώ κάποια στιγμή αφού πρώτα προχωρήσω στην αποδόμηση της με την επιστημονική αρχή της "Αντίστροφης Ιεράρχησης" .

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εμείς οι σταλινικοί είμαστε με το άλλο. Διαφωνώ με τις ιδέες σου και θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου σου το δικαίωμα να μην τις λες.
Η αντίθετη άποψη είναι του βολταίρου κι είναι φανερό πως είναι από αστική σκοπιά.

Περιμένοντας την αποδόμηση θα ήθελα να πω τα εξής από πλευράς μου.
Ο πι-πι αυτό που λέει είναι ότι το κκε φαντασιώνεται μέρες δυαδικής εξουσίας. Η κριτική του στο κόμμα δηλ είναι ότι βάζει θέμα εξουσίας ενώ αυτός το θεωρεί ανεπίκαιρο και βάζει ως πρώτο καθήκον να σωθεί η χώρα κι η οικονομία για να έχει νόημα οποιαδήποτε αριστερή πρόταση.
Από αυτή την άποψη είμαστε με το κουκουέ, όπως και να έχει.
ο πέτρος εν τω μεταξύ προτάσσει τα δικά του μεταβατικά αιτήματα και τα συγκρίνει με το αίτημα για γη στους αγρότες και ειρήνη που βαζαν οι μπολσεβίκοι ακριβώς σε συνθήκες δυαδικής εξουσίας. Επομένως ποιος ακριβώς φαντασιώνεται τη δυαδική εξουσία;
Όποιος μπορεί, ας καταλάβει.

Η πρότασή μου είναι θολή
μα η δική σου πιο λειψή
σας θόλωσε το δου νου του
γεια σου ρε συ πετράν γκουρού

Η πρόταση της λαϊκής εξουσίας είναι όντως θολή σε μια σειρά ζητήματα. Όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτό στέκεται κριτικά και βοηθάει με την κριτική του να ξεκαθαρίσουν τα λάθη κι οι θολούρες. Αυτό είναι το πρώτο.
Το δεύτερο είναι να κάνει μια απλή σύγκριση. Όταν το δεκέμβρη και πιο πριν ακόμα ο βερμπαλισμός ήταν η σταθερή λύση του εξωκοινοβουλίου για πάσα νόσο και στην κρίσιμη συγκυρία που οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του συστήματος οξύνονται αρχίζουμε να ψάχνουμε μεταβατικούς κρίκους γιατί το θέμα της εξουσίας δεν τίθεται στην ημερήσια διάταξη, μπορούμε να καταλάβουμε ποιανού ακριβώς κουσούρι είναι οι ανέξοδες αντικαπιταλιστικές κορώνες. Κατά τα άλλα μπορούμε να ανατρέξουμε στον ορισμό του ένγκελς για τον οπορτουνισμό: να τρέχεις πίσω από τη συγκυρία και για τα καθήκοντα της στιγμής να ξεχνάς το στόχο σου το στρατηγικό.

Όπως θα λεγε κι η ορίτζιναλ κε, ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα

Ευρυτερος είπε...

¨Εχουμε κάνει έναν κύκλο:

α. Ο "μπρεζνιεφικός" σύντροφος έθεσε το ερώτημα:

Πως γίνεται από τη μια, (οι ΝΑΡίτες κυρίως) πριν ξεσπάσει η κρίση να λένε ότι η Λαϊκή Εξουσία του ΚΚΕ είναι σοσιαλισμός χωρίς επανάσταση ενώ τώρα κάποιοι σαν τον πι-πι την θεωρούν μαξιμαλιστικό αίτημα και λεν ότι ζούμε φαντασιακά σε συνθήκες δυαδικής εξουσίας: "Τους λέω λοιπόν, δε γίνεται να είναι και ρεφορμισμός και μαξιμαλισμός. Ένα από τα δύο, αποφασίστε τι είναι."

β) Μετά έγινε μια σύγκριση μεταξύ των θέσεων της συνιστώσας Π.Π και ΚΚΕ και ο ευγενικός οικοδεσπότης παρατήρησε ότι ο σ. Πέτρος είναι που φαντασιώνεται ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες μεταβατικής κοινωνικής κατάστασης.

Οπότε έχουμε τον Π.Π από τη μια να είναι "αντικαπιταλιστής σε δεξιά πορεία" @ Pablo Rabia και από την άλλη σύμφωνα με τον οικοδεσπότη έχει και αριστερίστικα στοιχεία και φαντασιώνεται ότι βρισκόμαστε σε επαναστατική κατάσταση. Οπότε επιστρέφουμε στην αμφισβήτηση του πρώτου θεωρήματος ότι "ρεφορμισμός και μαξιμαλισμός" δεν γίνεται.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ρε αρχηγέ: ή που είναι θεωρία των σταδίων χωρίς επανάσταση κ γι' αυτό ρεφορμιστική, ή είναι μαξιμαλισμός γιατί πάει ντουγρού για επανάσταση και δεν βάζει τίποτα μεταβατικό κι ενδιάμεσο.
Αυτή είναι αντίφαση τυπικής λογικής, δεν είναι όλες διαλεκτικές σε αυτή τη ζωή.

Ο πι-πι τσαλαβουτάει στο παρελθόν, παίρνει επιλεκτικά ό,τι -νομίζει πως- τον συμφέρει και καταλήγει να χρησιμοποιεί λάθος παραδείγματα για να στηρίξει τη θέση του. Αν ισχύουν αυτά που λέει -να βάλουμε αιτήματα όπως ο λένιν στις θέσεις του απρίλη- είμαστε σε συνθήκες δυαδικής εξουσίας, αυτό ακριβώς που χλευάζει δηλ.

Ο επόμενος κύκλος μπορεί να γίνει σε ανώτερο στάδιο και να εντοπίζει τις αντιφάσεις εκεί που πραγματικά υπάρχουν. Και βασικά δεν εννοώ τις διαλεκτικές..

Pablo Rabia είπε...

Η "λαϊκή εξουσία" και το "ΑΑΔΜ" του ΚΚΕ που πρέπει να εξετάζονται μαζί είναι ξεκάθαρα μπρεζνιεφικής εμπνεύσεως. Και ειδικά η όλη λογική του ΑΑΔΜ στηρίζεται στη θεωρία των σταδίων. Ότι δηλαδή πάνω-κάτω πριν την επανάσταση προηγείται ένα άλλο μεταβατικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό στάδιο κτλ Απλώς το ΚΚΕ έχει σε μεγάλο βαθμό έχει απομακρυνθεί από αυτή τη λογική (τη δική του λογική). Όχι εντελώς αλλά σε μεγάλο βαθμό. Ετσι η "λάϊκή εξουσία" του όλο και περισσότερο ταυτίζεται με το σοσιαλισμό.

Η ηττοπάθεια του ΚΚΕ, βέβαια, είναι υπαρκτή. Δλδ π.χ δεν φαίνεται να πιστεύει ότι το μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί.

Κάποιοι άλλοι (π.χ Π.Π), ωστόσο, θυμήθηκαν την μπρεζνιεφική καταγωγή τους και μιλούν για μεταβατικές κυβερνήσεις κτλ. Και βαφτίζουν την ελεγχόμενη χρεοκοπία αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, αλλά έτσι έχει η ζωή.

Dimitrov είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=NwRZvyluLAI&feature=related

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η ελλάδα θα φτάσει στο σοσιαλισμό μέσα από μια ενιαία επαναστατική διαδικασία που θα περιλαβαίνει δύο στάδια επαναστατικών μετασχηματισμών, τα οποία είναι στενά δεμένα μεταξύ τους -αν και το καθένα έχει δικά του, ακριβή, καθορισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Ένα αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό κι ένα σοσιαλιστικό στάδιο.

Αυτά έλεγε ένα παλιό πρόγραμμα του κκε. Κι ως προς την καταγωγή του έχει γονίδια και από το σύντροφο με το μουστάκι, που θεωρούσε τη λδ ως δυνατότητα περάσματος στο σοσιαλισμό χωρίς δικτατορία του προλεταριάτου -που ήταν ο σοβιετικός τρόπος.
Αλλά σήμερα είναι πολύ μακριά από τέτοιες λογικές.

Δεν ξέρω αν ο πετράν θυμήθηκε την καταγωγή του, αλλά δε θεωρώ ότι είναι ο τρελός του χωριού που εκφράζει απλώς τον εαυτό του. Κι ως προς την ουσία όσων λέει, ψάχνω φράσεις να τα χαρακτηρίσω κι όλο κάτι παλαιοκομμουνιστικού τύπου αφορισμοί μου έρχονται στο μυαλό.
Δεκανίκια της σοσιαλδημοκρατίας και κάτι τέτοια.