Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Μπουλκουμέ

Το απόγευμα της δευτέρας η κε του μπλοκ βρέθηκε στο θέατρο ακροπόλ στην επίσημη πρεμιέρα της πρωτοβουλίας των δυο μουλού (μπρος και πίσω) και μερικών ανένταχτων για τη συγκρότηση αριστερής, αντι-ιμπεριαλιστικής συνεργασίας.

Υποθέτω ότι αν ήμουν μουλάς, θα είχα κουραστεί να ακούω το αστειάκι για τις διαφορές των δύο μουλού, τις οποίες ο πολύς κόσμος αγνοεί και τώρα μάλλον δε θα χρειαστεί ποτέ να τις μάθει. Τόσο άχαρο αστειάκι, που μέχρι και στο ράδιο αρβύλα έπαιξε –από εκεί δηλαδή να καταλάβεις. Αυτά τα σατίρισαν στον καιρό τους οι μόντι πάιθονς με το λαϊκό μέτωπο ιουδαίας κι ο χάρρυ κλυνν με το «κουκουέ μπουλκουμέ». Έκτοτε δεν υπάρχει κάτι καινούριο να ειπωθεί επί του θέματος.

Με αυτό το σκεπτικό θα αποφύγω και το κλασικό σχόλιο για τα πρεσβυωπικά παπούδια που μπέρδευαν το ψηφοδέλτιο του κόμματος με τα μουλού, ανεβάζοντας το ποσοστό τους, αλλά τώρα πλέον δε θα αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα. Θα μείνουμε στο ρεπορτάζ με τις εντυπώσεις από την εκδήλωση κι ένα μικρό επίλογο.

Ο χώρος δεν ήταν γεμάτος, αλλά υπήρχε μια σχετικά αξιοπρεπής παρουσία, κοντά στα 250 άτομα, αν υπολογίζω καλά. Ανάμεσά τους και διάφοροι εξωτερικοί παρατηρητές, όπως εγώ με μια σφισσα και λίγο μπροστά μας δύο ναρίτες, εκ των οποίων ο ένας βαρέθηκε σχετικά σύντομα κι έφυγε νωρίς.

Ένας βετεράνος στο τέλος είπε ότι ήταν χαρούμενος που έβλεπε τόσους νέους και λιγότερα  άσπρα κεφάλια. Αν και αυτό δεν είναι απαραιτήτως καλό, γιατί μπορεί να σημαίνει απλώς ότι λιγοστεύουν τα άσπρα κεφάλια και στο τέλος να μη μείνουν καθόλου κεφάλια –εκτός από του χαϊλάντερ.
-Άσε που μερικοί μπορεί να τα βάφουν, είπε η σφισσα δίπλα μου. Η οποία επισήμανε και τη βασική διαφορά με αντίστοιχες εκδηλώσεις πχ της ανταρσύα (αν και δεν είχε το σπόρτινγκ ως μέτρο σύγκρισης). Εκεί ο μέσος όρος ηλικίας είναι κοντά στα τριάντα και δίνουν τον τόνο οι φοιτητές. Ενώ εδώ τον δίνει η φοιτητική γενιά της ππσπ και... "οι 300 προβοκάτορες" –όσοι απέμειναν...

Το βασικό σύνθημα της εκδήλωσης στο πανό πάνω από το προεδρείο ήταν: δουλειά (με «ει»), ειρήνη, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία. Ενώ η μουσική υπόκρουση πριν την έναρξη, ήταν θεοδωράκης κι έφτιαχνε ρετρό ατμόσφαιρα. Η οποία προσωπικά μου θύμιζε κάπως το happy end από τη νεράιδα και το παληκάρι.
-Μα όχι. Φουρτουνάκηδες και βροντάκηδες! Πρώτα εσάς και μετά εμάς.
-Μα τι λέτε; Βροντάκηδες και φουρτουνάκηδες! Εσείς πρώτοι.

Ξεκινήσαμε με τις δύο ομιλίες, μία από κάθε οργάνωση. Ο ΜΛ– μπροστά θύμιζε στη σφισσα δίπλα μου τη φωνή της ελληνοφρένειας από τα σποτάκια του κουκουέ, με το «Ό-ΟΟΧΙ» (τίποτα δεν είναι τυχαίο). Ενώ ο (μ-λ) πίσω, μπερδεύτηκε στην αρχή και είπε ότι θα μας διαβάσει την τοποθέτηση του ΜΛ-ΚΚΕ, αλλά τον διόρθωσε το κοινό από κάτω. Εντάξει αν μπερδεύονται κι αυτοί μεταξύ τους, τα πράγματα είναι πιο σόβαρα απ’ όσο δείχνουν.

Οι ομιλητές διάβασαν τη γραπτή τοποθέτηση κάθε οργάνωσης, που δε διέφερε ουσιαστικά από το κείμενο που μοιραζόταν στην είσοδο. Κάλεσμα για κοινή δράση και μόνιμο μέτωπο συντονισμού, που θυμίζει ίσως το αντίστοιχο κάλεσμα της ανταρσύα –ακόμα και στο όνομα, αλλά έχει αντι-ιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, δίνει έμφαση στην αντίσταση και θεωρεί ενσωματώσιμα και ρεφορμιστικά τα μεταβατικά αιτήματα (μαζί με την «αφηρημένη, λαϊκή εξουσία» και τον ευρωπαϊσμό-κυβερνητισμό του συν). Μιλάει για εξάρτηση, υποτέλεια και ντόπιους υποτακτικούς. Βάζει αντι-ιμπεριαλιστικούς στόχους πάλης. Επιδιώκει ρήγματα σε μια πορεία προς την επανάσταση. Δίνει βάρος στην πάλη έξω απ’ το κοινοβούλιο και τονίζει ότι η πρωτοβουλία δεν έχει εκλογικό χαρακτήρα. Δεν υποκαθιστά τις πρωτοβουλίες από τα κάτω και δε βάζει στο κίνημα διαιρέσεις που δεν το αφορούν.

Περισσότερο ζουμί είχαν οι παρεμβάσεις του κοινού που ακολούθησαν. Ένας ασπρομάλλης είπε ότι έχουμε κατοχή και πόλεμο, που μπορούμε να τον κερδίσουμε, για να μη δεχόμαστε την εθνική ταπείνωση, να μη γίνουμε ραγιάδες και είλωτες. Μια άλλη είπε ότι το μέτωπο πρέπει να είναι κι αντι-ρατσιστικό, αλληλέγγυο προς τους μετανάστες. Ενώ ένας από το εεκ –κατά δήλωσή του τουλάχιστον- με φανερό πρόβλημα έκφρασης στην ομιλία, είπε να κάνουμε μέτωπο κατά της δεξιάς, αντί να μαλώνουμε μεταξύ μας (!).

Ένας παλιός συνεργάτης του περιοδικού θέματα παιδείας –και πρώην δικός μας- είπε ότι σωστά μεν δεν τίθεται ως άμεσος στόχος ο σοσιαλισμός, αλλά χρειάζεται ένας ενδι-άμεσος πολιτικός στόχος που να απαντά στο ερώτημα: «προς τα πού να πάμε;» Μια συναδέλφός του από τους εκπαιδευτικούς απάντησε ότι η πρωτοβουλία δε συγκροτεί το κόμμα της εργατικής τάξης, για να έχει ολοκληρωμένες απαντήσεις –αν και έχουμε τα εχέγγυα για να το κάνουμε.

Ένας τύπος «από την πορεία» –που μας άφησε με την α-πορ(ε)ία, μέχρι να καταλάβουμε ότι εννοεί την «πορεία αριστερή» από το ηράκλειο- είπε ότι η ελλάδα δεν έγινε ιμπεριαλιστική χώρα, επειδή άνοιξαν κάποιες αλυσίδες σούπερ μάρκετ στα βαλκάνια. Κι εκεί είναι που σκέφτεσαι ότι για κάποιους υπάρχουν ιμπεριαλιστές (των βαλκανίων κτλ), όχι όμως κι ιμπεριαλισμός -αναιρέθηκε με καινούριο στάδιο.

Ποιοι άλλοι μίλησαν;
Ο εκπρόσωπος μιας ομάδας τεσσάρων ανένταχτων (που στο δικό μου μυαλό ήταν κάτι σαν τη συμμορία των τεσσάρων, με την χήρα του μαο) για τη φασιστικοποίηση και την εξάρτηση του ελληνικού καπιταλισμού. Ένας άλλος βετεράνος για όσους σου λένε δημόσια «μπράβο» για την πρωτοβουλία, αλλά τα αλλάζουν μόλις τους γυρίσεις την πλάτη (και στο δικό μου μυαλό ήταν κάτι σαν το στιλέτο του τίτο). Για να προσθέσει ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τον καπιταλισμό, γιατί είναι μια χάρτινη τίγρης με πήλινα πόδια.

Ένας χαλυβουργός που ζήτησε ενότητα χωρίς συρματοπλέγματα και διάβασε ένα δικό του ποίημα για την περίσταση, με τον τίτλο άρμα, από το οποίο πρόλαβα να σημειώσω σκόρπια μερικούς στίχους. Σε γνώρισα εκεί που αντιστάθηκες, τη ζωή σου στα ζάρια την έπαιξαν, αντικρίζοντας την οδύνη, κλωναράκι η ελπίδα, καταθέτω ένα στίχο, το δάκρυ μου, μιας ελλάδας που άρμα να γίνει.

Μίλησαν επίσης εκπρόσωποι των αγωνιστικών κινήσεων και της της μαθητικής αντίστασης, όλα αυτά όμως ήταν απλώς το ορεκτικό μέχρι να φτάσει η σειρά του τσιριγώτη. Ανέβηκε στο βήμα ρώτησε πόσο χρόνο είχε, «τρία λεπτά» του είπαν από το προεδρείο. «Καλά, πήρα χρόνο κι από άλλους» απάντησε και συνέχισε με την ίδια μοναδική θεατρικότητα τη δεκάλεπτη τοποθέτησή του.

Το θέμα είπε είναι αν αυτός ο τόπος μπορεί να γεννήσει ξανά μπελογιάννηδες. Ο οποίος (μπελογιάννης) δεν ήταν ούτε πλατύς, ούτε στενός, ήτανε κομμουνιστής, δηλ πλατύς στο μέτωπο, αλλά στενός στο στρατηγικό περιεχόμενο. Γιατί ο κόσμος δεν ζητάει την ψήφο μας, την ψυχή μας ζητάει. Ενώ το σύστημα παίρνει τη σημαία, τη φανέλα της εργατικής τάξης και την κάνει άθυρμα... Θέλει να την αφήσει χωρίς τον βαθύ πυρήνα της, το κάπα –των κομμουνιστών.

Και το δεύτερο κάπα, του κόμματος; Το άλλο κάπα στην κίνα βρίσκεται.
Εκεί που ο σύντροφος μάο μιλούσε με σοφά αποφθέγματα, σαν αυτό του τσιριγώτη: η τάξη και η πατρίδα είναι τα δύο κοινωνικά πέδιλα (sic)! Γιατί η περήφανη πατρίδα είναι εδώ! (sic) Αυτό λέει το ρέμα μας (πάλι sic), αντίθετα με όσους λένε ότι η πατρίδα δε μας χρειάζεται και την εκχωρούνε ελαφρά τη καρδία.

Η παράσταση έκλεισε με την υπόμνηση μιας αντίστοιχης εκδήλωσης του –ενιαίου τότε- ΜΛ-ΚΚΕ, στο ίδιο θέατρο πριν από 37 χρόνια. "Μετά από αντιφάσεις και δολιχοδρομίες, εκείνο το εγχείρημα δεν ολοκληρώθηκε. Τι θα γινόταν όμως, αν λείπαμε εμείς τα τελευταία 30 χρόνια;" (Κανείς δε θα το καταλάβαινε, είπε χαιρέκακα η σφισσα δίπλα μου). -Δε θα υπήρχε αυθεντικό κομμουνιστικό κίνημα, απάντησε στην ερώτησή του ο τσιριγώτης.
Γιατί, ποιος μίλησε για ιμπεριαλισμό όλα αυτά τα χρόνια; Εμείς...
Ποιος έκανε αυτό και ποιος το άλλο; Πάλι "εμείς"...
Εμείς, εμείς οι μόνοι συνεπείς, που λέει και το σύνθημα.

Και κάπου εκεί το πήραμε απόφαση να φύγουμε. Γιατί αυτά σήμερα φαντάζουν κακόγουστοι μικρομεγαλισμοί.
Μπορεί να είχαν κάποιο νόημα 37 χρόνια πριν, ίσως και μέχρι το 08’. Γιατί αν τα δυο μουλού είχαν ενωθεί τότε, πριν από την ανταρσύα, θα ήταν πιθανότατα ηγεμονεύουσα δύναμη στο εξωκοινοβούλιο. Τώρα όμως η αυλαία φαίνεται να έχει πέσει. Σαν την κλειστή μπορντώ αυλαία του ακροπόλ, πίσω από το βήμα του τσιριγώτη.

Κρίμα ίσως από μία άποψη. Γιατί ο παραδοσιακός αριστερισμός ήταν μάλλον πιο συμπαθής πολιτικά από τον σύγχρονο, που έχει το πάνω χέρι –κι αυτό είναι μάλλον μη αναστρέψιμο. Μπορεί πάλι να μου είναι πιο συμπαθής, απλώς επειδή δεν τον έζησα στα ντουζένια του.
Ό,τι συμπαθώ εγώ πεθαίνει. Και ξαναρχίζει απ’ την αρχή...

30 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ποιος ειναι ο τριριγωτης που το παιρνεις για δεδομενο οτι τον ξερουμε??

TRASH είπε...

Θα διαφωνήσω με το οικοδεσπότη στα περί "παλιού" και "νέου" "αριστερισμού". Αρχικά γιατί ο όρος "αριστεριστές" μάλλον καταχρηστικά έχει αποδωθεί στα Μ-Λ, σε μία εποχή που το μέτρο της συνέπειας ήταν, το με μεγάλα οπορτουνιστικά λάθη, ΚΚΕ της δεκαετίας του '80. Οπότε ο "παλιός" μπορεί να μην ήταν και τόσο "αριστερισμός", όσο συνεπής στάση τελικά.
"Νέος αριστερισμός" τώρα, δεν υπάρχει, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του εξωκοινοβούλιο (με λένε και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) μαλλον στο δεξιό οπορτουνισμό κατατάσεται παρά σε κάποια μορφή "αριστερισμού".
Υ.Γ.
Αυτά μου κάνεις, και ξυπνάει ο "αντιρεβιζιονιστής" μέσα μου...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ο τσιριγώτης είναι εκπαιδευτικός και σημαίνον στέλεχος του μ-λ μπροστά, υποψήφιος σε διάφορες εκλογές μάχες της τοπικής αυτοδιοίκησης (τελευταία φορά στο δήμο πετρούπολης). Δεν είπα ότι είναι δεδομένο αλλά είναι μάλλον γνωστός σε όσους ασχολούνται με τον χώρο του μ-λ ρεύματος.

Τρας, η κε του μπλοκ συμφωνεί με το δεύτερο σκέλος του σχολίου σου και καταλαβαίνει το λογικό πυρήνα του πρώτου, χωρίς να το δικαιώνει συνολικά.

αντι-διαρρήχτης είπε...

Κρίμα που ο μέγας θεατρίνος, ο τρισμέγιστος σαλτιμπάγκος ονόματι Θ. Τσιριγώτης δε διηγήθηκε στην εκδήλωση για το πώς -μαζί με τους "συντρόφους" του τους Διαρρήχτες- πηδούσε μάντρες, διαρρήγνυε πόρτες 4 το βράδυ κι έκλεβε συνοδεία φορτηγού(!) χαρτί και κομματικό υλικό αξίας 700.000 δρχ. αξίας 1985 από τα γραφεία της ΟΑΚΚΕ στην Παλιά Κοκκινιά τον Ιούλη του 1985, σαν κακοποιός του κοινού ποινικού δικαίου.

Τι να θαυμάσεις, αντριλίκι, παλικαριά, ειλικρίνεια - γιατί φυσικά δεν είχαν τα κότσια να πάνε να τα πάρουν με τη βία την ημέρα (το μεσημέρι της ίδιας μέρας είχαν επισκεφτεί τα γραφεία για συζήτηση με τους ΟΑΚΚΕίτες για να λυθεί το θέμα της μοιρασιάς του κομματικού υλικού του ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ μετά τη διάσπαση, και το έπαιζαν χαλαροί, "θα τα βρούμε" κλπ.)

Και τότε η αιτία ήταν μια εκλογική συνεργασία του ΜΛΚΚΕ (ΕΚΚΕ-ΜΛΚΚΕ λεγόταν τότε) με το ΚΚΕ(μ-λ), η οποία τόσο πολύ είχε αναγκάσει τους Τσιριγωταίους να χαμηλώσουν τους τόνους με ΠΑΣΟΚ και "ΚΚΕ" στο όνομα του "αντιδεξιού και αντιαμερικάνικου αγώνα", που οδήγησε σε διάσπαση του ΕΚΚΕ - ΜΛΚΚΕ. Προτίμησαν δηλαδή να διασπάσουν το ίδιο τους το κόμμα για μια απατεωνίστικη ενότητα με το ΚΚΕ(μ-λ). Κι αυτά το 1985, που διατηρούσε ο μλ χώρος μία αίγλη, όχι σήμερα που τον κατάντησαν σκήνωμα.

Μιλάμε για έναν τύπο που έχει κάνει επάγγελμα την ιδιότητα του συνδικαστή της ΟΛΜΕ και τρέχει παντού πίσω από τα "κινήματα παιδείας" Περισσού - Κουμουνδούρου, πρωτοπόρος μάλιστα (ενίοτε κάνει κομπρεμί και με ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ κλπ.), ενώ ο άλλος "ΜΛΚΚΕ", ο Κάτσικας, είναι ο επίσημος παδειο-λόγος του ΔΟΛ (ΔΟΨ).

Α ρε Διαρρήχτες, που έχετε το θράσος να μιλάτε και για το Μπελογιάννη... Ο Μπελογιάννης ήταν επαναστάτης, όχι μικροαστός κρατικοδίαιτος γραφειοκράτης, ακολουθητής του σοσιαλφασισμού σα και τα μούτρα σας... Τουλάχιστο ο Ριτζάκης σας είχε την παλικαριά να αποχωρήσει από το "ΜΛΚΚΕ" και να ενταχθεί ανοιχτά στον Περισσό. Σαν τον TRASH ένα πράγμα... Γιατί δεν κάνετε το ίδιο;;

Αναυδος είπε...

ασε που αν δε με απατα η μνημη μου (και εκει φαινεται η ανεκτιμητη αξια του μισοτελειωμενου πονηματος του ΛΣ) οτι μερος του μ-λ μεσω των συσπειρωσεων και κατοπιν μεσω αραν-αρας ειναι σημερα στην ανταρσ

faros είπε...

αριστερισμός = παιδική ασθένεια του κομμουνισμού !

Με μια ακόμα παρατήρηση.

Μερικές "παιδικές ασθένειες" αν δεν τις περάσεις μικρός, σου αφήνουν ... κουσούρια !

Έχω την άποψη ότι όλος αυτός ο κόσμος (είτε έχει μπορστα το μλ είτε πίσω), δεν έχουν ιδέα τι θα πουν τα γράμματα αυτά ...
Τα πολλά λόγια, οι ατέρμονες συζητήσεις, τα ... κατεβατά, απλά επιβεβαιώνουν το παραπάνω.

υ.γ.: ώστε η Λαϊκή Εξουσία είναι ... αφηρημένη ;;; Από αυτό να καταλάβει κανείς ...

Anonymous anonymous είπε...

"Ολα τα λεφτά" είναι η κατακλείδα του άρθρου που ουσιαστικά "λέει" ότι ο παραδοσιακός αριστερισμός θα μπορούσε να είναι και συμπαθής.

Μάλιστα! "Συμπαθείς αριστεριστές" λοιπόν οι (διαχρονικά) εχθροί του Κόμματος της εργατικής τάξης.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όπως αντιλαμβάνεστε κάποια σχόλια περνάνε κατ' εξαίρεση. Παραείναι διασκεδαστικά για να κοπούν.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ρε, TRASH, κάνεις θαρρώ λογικά άλματα στο 5-4-2012/4:23. Τα "οππορτουνιστικά λάθη" του ΚΚΕ-'80 δεν μπορούν να ξεπλένουν τα οππορτουνιστικά λάθη κανενός μη-ΚΚΕ και κυρίως δεν μπορούν να γίνονται αντι-ΚΚΕ άλλοθι.
Ο οππορτουνισμός όλων, (ΚΚΕ, παρα-ΚΚΕ, αντι-ΚΚΕ) δεν είναι μεταφυσικό φαινόμενο, έχει εξηγήσιμες υλικές αιτίες, που μέσες-άκρες έχουν εντοπιστεί, για μένα τουλάχιστον: Οι μετασεισμικοί κλυδωνισμοί μιας μεγάλης ήττας ('49), οι ελιγμοί του εχθρού (εξαγορά, παραχωρήσεις), η καταστολή, η υποκειμενική αδυναμία της πρωτοπορίας να αντιμετωπίσει όλα αυτά, οι ανάλογες αδυναμίες του παγκόσμιου Κ.Κινήματος, που το οδήγησαν σε στροφή το '56 (και έκτοτε φθίνουσα διεθνιστική βοήθεια).
ΩΦΕΙΛΑΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΑΓΕ ΤΟ ΚΚΕ Η ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟΡΓΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΟΥΛΗΣ.
Τον βρήκαν; Δεν τον βρήκαν! (Που θάλεγε κι ο πατερούλης αν ζούσε).
Ολοι οι αριστεριστές, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά:
1. Τις ίδιες αδυναμίες με το ΚΚΕ αλλά σε κλίμακα αντιστρόφως ανάλογη με το μέγεθός τους.
2. Αποστασιοποίηση από την Εργατική Τάξη, με πρώτο (και εξωφθαλμικό) χαρακτηριστικό σύμπτωμα την μικρή μαζικότητα.
Από εκεί και πέρα αναφύονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που (θα συμφωνήσω με το Απολίθωμα) επιτρέπουν την διάκριση σε αριστερισμό παλαιού και νέου τύπου.
Σωστά επισημαίνεις, πως ο νέος οππορτουνισμός είναι καραμπινάτος δεξιός. Αλλά, θα παρατηρούσα, και ο παληός αριστερισμός επίσης δεξιός ήταν, άλλο άν επικαλούνταν πιό "αριστερές" αφετηρίες από τον "αντι-τζανετακισμό".
Χοντρικά, οι μουλούδες είχαν πιο ταξικές αφετηρίες, ξεκίνησαν από ΜΕΣΑ από την ελληνική εργατική τάξη, υποχωρώντας στην επιρροή των ανερχόμενων μικροαστικών στρωμάτων.
Οι "νεο-αριστεριστές" είναι ξεκάθαρα "κινήματα της μικροαστικής διανόησης" (Κ. Μπατίκας....πριν αυτομολήσει στον τροτσκισμό...), και ανταποκρίνονται καλύτερα στα πρότυπα της εξ εσπερίας εισαγόμενης "αυτοκρατορικής Αριστεράς", πράγμα, που αντανακλάται πολύ χαρακτηριστικά στον trendy τρόπο οργάνωσης και δράσης τους.

TRASH είπε...

@Σεχτάρ ο Τρομερός:
Δεν είπα πως μπορούν να γίνονται αντί-ΚΚΕ άλλοθι, ούτε και δικαιολόγησα αυτό. Απλά υπενθύμισα (και με μια δόση χιούμορ) πως πολλές από τις θέσεις που είχαν χαρακτηρίσει σαν "αριστερίστικα" τα M-Λ τότε, αποτελούν επίσημες θέσεις του ΚΚΕ σήμερα. Το σχόλιο πιο πολύ το έγραψα γιατί μου φαίνεται αδιανόητο να μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι ο υπαρκτός ή μη "αριστερισμός" της M-Λ αριστεράς, με τον δεξιό σημερινό εξωκοινοβουλευτικό οπορτουνισμό. Το μονο τους κοινό είναι η μη δυνατότητα εισόδου στην βουλή...
κατά τα λοιπά δεν έχουμε ιδιαίτερες διαφωνίες...

TRASH είπε...

Y.Γ.
Το μεγάλο ζήτημα με τον M-Λ χώρο, είναι πως ο αντί-"κκεδισμος" του, είναι υπαρξιακός....

Ανώνυμος είπε...

δεν ημουνα σε αυτη την εκδηλωση αλλα νομιζω οτι δεν επρεπε να φυγεις πριν το τελος
η αντιστοιχη εκδηλωση που πηγα εγω ηταν κατι σαν πολιτικο reunion παρα πολιτικη εκδηλωση οργανωσεων (αυτη την αισθηση μου αφησε,η κουβεντα βεβαια ηταν κανονικη) και νομιζω οτι καποιοι θεατες ηταν πραγματικα συγκινημενοι...

kolokotronis είπε...

@ Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα,
πού να δεις, τι γινόταν στα ντουζένια του Μ-Λ χώρου:
Τέλη δεκαετίας του ΄70, τότε που ΑΑΣΠΕ και ΠΠΣΠ έπαιρναν ακόμα πάνω από 10% στις φοιτητικές εκλογές, πηγαδάκι (δηλαδή, τι πηγαδάκι, πηγαδάρα καλύτερα) με 200 άτομα στην Γραμματεία της Νομικής στην Αθήνα, να επιχειρηματολογούν μανιασμένα, να βρίζονται, να σπρώχνονται, να ουρλιάζουν, για το "πώς ο ηρωϊκός κινέζικος λαός, με την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Μεγάλου Τιμονιέρη, έδιωξε τα περιστέρια, που κατέστρεφαν τη σοδειά" !!! Αν θέλεις το πιστεύεις!
Ή το άλλο:
Σε ΓΣ του συλλόγου του Νομικού τμήματος, μομφή από την ΠΠΣΠ εναντίον του ομιλητή-συνδικαλιστή της Πανσπουδαστικής, γιατί αποκάλεσε την Καμπότζη, "Καμπότζη" και όχι "Καμπουτζέα", όπως ήταν το όνομα, που χρησιμοποιούσαν οι Ερυθροί Χμέρ!!! Και να καθόμαστε 500 φοιτητές να συζητάμε, εάν οι Βιετναμέζοι ήσαν ή όχι "σοσιαλιμπεριαλιστές", επειδή εισέβαλαν στην Καμπουτζέα, και στο τέλος, μετά από κανά 2ωρο, να ψηφίζουμε κιόλας επί της αρχικής μομφής!
Άσε, σου λέω. Εάν δεν έζησες τα ντουζένια του Μ-Λ χώρου, έχασες!
ΥΓ. Πάντως, εκείνα τα χρόνια, από το '74 ως το '79, η βασική συζήτηση μέσα στο φοιτητικό κίνημα ήταν το ποιός είναι καλύτερος μαρξιστής-λενινιστής. Πράγμα, που σταμάτησε, με την εμφάνιση των πρώτων, σχετικά μαζικών, αναρχοαυτόνομων ομάδων και της Β΄Πανελλαδικής, από τον 815 και μετά, οπότε η βασική συζήτηση στράφηκε αλλού, (στο αν θέλουμε οργανωμένο κίνημα ή όχι), αλλά αυτό είναι κουβέντα για άλλη φορά.

Ανώνυμος είπε...

''Ενώ ένας από το εεκ –κατά δήλωσή του τουλάχιστον- με φανερό πρόβλημα έκφρασης στην ομιλία, είπε να κάνουμε μέτωπο κατά της δεξιάς, αντί να μαλώνουμε μεταξύ μας (!)''
Το χιούμορ ξεχειλίζει, ακόμη και η τετραπληγία κάποιου νέου ανθρώπου κι ας μην είναι ΜΟΥΛΟΣ κατα το αληθινό απολίθωμα, γίνεται αστςεισμός! Τίποτε άλλο μπούλη .,,,,,,ένας, ίσως Η ΧΗΡΑ, από την ομάδα των τεσσάρων

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κανένας αστεισμός με το πρόβλημα κανενός. Δεν τον έβλεπα όταν μιλούσε απλώς άκουγα οπότε το πρόβλημα έκφρασης ήταν το εμφανές. Στο αρχικο κείμενο ήταν να μπει το ή και γενικότερο πρόβλημα αλλά τελικά δεν μπήκε.

Ανώνυμος είπε...

το ζήτημα εδώ είναι ότι θέση του εεκ δεν είναι το αντιδεξιό μέτωπο. οπότε σημαντικό είναι να ξεκαθαριστεί ότι ο τύπος μάλλον δεν εκπροσωπούσε κανένα εεκ, κι όχι αν είχε ή όχι πρόβλημα ομιλίας. το τελευταίο έχει να κάνει με τις καννιβαλλικές διαθέσεις του απολιθώματος.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Οι καννιβαλικές διαθέσεις του απολιθώματος επέβαλλαν το κατά δήλωση του για να μη χρεωθεί στο εεκ μια θέση που εμφανώς δεν είναι δική του.

Ανώνυμος είπε...

δεν μιλάω για χρέωμα στο εεκ, το "κατά δήλωση του" στο αναγνωρίζω. μιλάω για την σώνει κ ντε αναφορά ότι είχε πρόβλημα ομιλίας ενώ δεν ενδιέφερε κανένα και δεν προσέφερε τίποτα στο κείμενο. απλά μωρέ, νταξ, το συνηθίζεις όταν μιλάς για το εξωκοινοβούλιο να προβάλλεις εικόνες ενός φρηκ σόου ή κλουβί με τις τρελές. όταν όμως εμπλέκονται κ αληθινά ανθρώπινα προβλήματα, τότε μάλλον είναι λίγο άτιμο να τα χρησιμοποιείς για να προσθέσεις σε αυτή την εικόνα.

Ανώνυμος είπε...

ουτε που σκεφτηκα οτι μπορει να ηταν ατομο με ειδικες αναγκες,μεχρι που το ανεφερες.η εκφραση ''προβλημα στην εκφραση'' ειναι πολυ γενικη.οι περισσοτεροι νεοι εχουν προβλημα στην εκφραση,λογω φτωχου λεξιλογιου και ελλειπους μορφωσης.οποτε δε θεωρω οτι εγινε το απολιθωμα προσβλητικο λεγοντας κατι τετοιο.

Κάποιος είπε...

Προς κάθε λοβοτομημένο:
Άλλο πρόβλημα έκφρασης, που συνήθως έχει σαν αιτία την προσπάθεια κάποιου να πει την μεγαλύτερη μαλακία με ύφος 100 καρδιναλίων, ή να πει κάτι που δεν το πολυπιστεύει ούτε ο ίδιος και άλλο το πρόβλημα ομιλίας. Αν ήταν έτσι τον Σιφονιό θα τον είχε κρεμάσει στην Ομόνοια ο Μπρέζνιεφ. Το ψάρεμα σε θολά νερά καλά κρατεί.

Ανώνυμος είπε...

Και μην ξεχνάμε και την πρώτη στιγμή που τα μλ (μπρος πίσω δεν έχει σημασία) έγιναν γνωστά μέσω της ιδιωτικής τηλεόρασης.

http://www.youtube.com/watch?v=QNDqogHmxZE

Μετά το 4.40. Γιατί τέτοιες επαφές καταστρέφουν τα παιδιά μας...

mariori

raskolnikov είπε...

ευχαριστώ πολύ.... για το link με τις 3 χάριτες ... ήταν καταπληκτικό....

Τροτσκιστης είπε...

Οταν τα δυο μουλου αποστασιοποιουνταν απο την εργατικη ταξη, το κκε τι εκανε;
http://kkeml.blogspot.com/2012/02/blog-post_29.html

Ανώνυμος είπε...

Όσοι από τους αριστεριστές έχουν έστω και λίγη επαφή με την κοινή λογικη έχουν πάει στην Ανταρσύα.

Το μεγάλο ερώτημα που θα έπρεπε να απαντήσουν οι μουλάδες είναι ένα:

Αφού το βασικό ζητούμενο για να κινηθούν οι μάζες είναι να υπάρχει ένα σοβαρό επεξεργασμένο ΜΛ πρόγραμμα γιατί 30 χρόνια τώρα η μαζικότητά τους δεν αυξάνει?

Ανώνυμος είπε...

δεν αυξήθηκαν επειδή 1)οι αναλύσεις τους έθεταν σε προτεραιότητα τις διεθνείς αντιθέσεις και όχι τις ελληνικές.
2)η διάσπασή τους ήταν καθοριστικής σημασίας.Σχεδόν εξ ορισμού περισσότερος χρόνος αφιερωνόταν στην αντιμετώπιση του άλλου μ-λ παρά στην αντιμετώπιση των νέων ρευμάτων,όπως το ΠΑΣΟΚ. Αυτό το έπαθε (και το πλήρωσε) και το ΚΚΕ.
3)Με τον καιρό, η εργατική τάξη αδιαφορούσε για τα παραπάνω, και καλώς αδιαφορούσε.Έτσι, τα δύο Μ-Λ έχασαν σε μεγάλο βαθμό την εργατική τους βάση.Αυτό είχε συνέπειες σε όλη την εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Γινόταν κυρίως διανοουμενίστικη-φοιτητοκεντρική. Οι γνήσιοι εκφραστές της αυτής της κοινωνικής βάσης(αναρχοαυτονομοροζ) μπόρεσαν να επικρατήσουν των δύο μ-λ. Παράλληλα με μια υλική άνοδο των μικροαστικών-διανοουμενίστικων στρωμάτων, η επικράτηση των γνήσιων εκφραστών της έγινε πιο μόνιμη. Ίσως έτσι μπορεί να εξηγηθεί το μη αναστρέψιμον των δύο μ-λ, παρότι εν μέσω κρίσης υπάρχει μια πτώση του βιοτικού επιπέδου μικροαστικών-διανοουμενίστικων στρωμάτων.
Αυτή η πτώση, τα κάνει ακόμα πιο ταλαντευόμενα. Έτσι,μεταξύ άλλων (οργανωτικών ανεπαρκιών κλπ), εξηγείται και η άνοδος των αναρχικών οργανώσεων.

ΑΝΤΡΕΑΣ είπε...

Μιά μικρή ιστορική υπενθύμιση... όταν εκεί κάπου το "89 ,όλη η αριστερά, από το λεγόμενο εσ. έως και τους τροτσκιστες τύπου Σ.Μιχαήλ αλλά και το Κόμμα της Αργατιάς μαζί με διάφορους (τότε)διανοούμενούς της-λέγε με Ρούση κλπ- αλλα και σύσσωμη την τοτε ηγεσία(ποιός θυμάται άραγε την Αλέκα να χαρίζει αγαλματακια του ηρακλή;;), έγλειφαν το δεξί αλλά και το αριστερό ...χέρι του Μιχαήλ pitsaRoma, στην επαρχία της Ελλάδας μόνο ο Μ-Λ χώρος είχε διαφοροποιηθεί.
Και μόνο για αυτό το λόγο ίσως θα έπρεπε αγωνιστές προερχόμενοι από το ΚΚΕ , να μιλούν με μεγαλύτερο σεβασμό (και ολίγη αιδώ) ,για ένα χώρο ,που άσχετα με την σημερινή του συρρίκνωση και τις αναμφίβολες
πολιτικές,ιδεολογικές και οργανωτικές αδυναμίες, είχε φιλοξενήσει στις τάξεις του πρωτοπόρους για την εποχή τους κομμουνιστές,παιδιά του ΔΣΕ,, που μέσα στις γνωστές συνθήκες των καθεστώτων εκείνων ,είχαν το θάρρος να αντισταθούν από το 56 και μετά. Πολλοί από αυτούς πλήρωσαν την επιλογή τους αυτή με διώξεις και φυλακίσεις ,τη στιγμή που άλλοι "συνωστίζονταν" έξω απο τις Μέκκες του υπαρκτού για το χρίσμα.
Πως είναι δυνατόν νέοι άνθρωποι ,που θέλουν να αυτοχαρακτηρίζονται ως κομμουνιστές ,να μιλούν με τρόπο αντίστιχο μεσημεριανάδικου(αυτό το ύφος έχει το αρχικό άρθρο), για ένα ολόκληρο κομμάτι της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας.
Τα επιχειρήματα περι αριστερισμού είναι τουλάχιστον ανεπίκαιρα. Αν κοιτάξουμε την ιστορία του ΚΚΕ, ΠΟΣΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΣΥΝΕΠΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΘΑ ΔΟΥΜΕ;;;
( το 28-31;; ,το 56-68;;, το 85-91;; ...και στέκομαι μόνο σε αυτα που καποιο μέλος που ακολουθεί την ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ μπορεί να αποδεχθεί... γιατι ΑΥΡΙΟ...ποιός ξέρει σε ποιανού προδότη την πλάτη θα πέσει πάλι το ανάθεμα.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα στην ιστορία της ταξικής πάλης και οι μανιχαισμοί ειναι καλοί και χρήσιμοι στα επιτελεία για να χτίζουν τους κομματικούς στρατούς... όμως ας κρατήσουμε λίγο πιο χαμηλά το μέτρο της απαξίωσης ,ειδικά όταν στο συγκεκριμένο χώρο δεν έχεις παρά ελάχιστα με μεμθείς ως προς το ηθικό τουλάχιστον κομμάτι
(ναι ,ναι ξέρω ..η λέξη ηθική βρωμάει μικροαστισμό... έλα μου ντε όμως που δεν είναι έτσι ..αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)
Καμιά φωνή σήμερα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με απαξίωση και χλευασμό , γιατί όσοι νομίζουν ότι όλες οι απαντήσεις χωρανε στο τάδε ή στο δείνα πρόγραμμα , μάλλον θα πρέπει να δούνε λίγο πιο συγκεκριμένα τον πλούτο της πραγματικής ταξικής πάλης και την (μικρή ή μεγάλη ) απόσταση που χωρίζει κάποιες φορές την πράξη από από την θεωρία.
Υ.Γ. Δεν είμαι μέλος ,ούτε οπαδός καποιας ΜΛ συλλογικότητας

Ανώνυμος είπε...

Πίσω τομάρια ρεβιζιονιστές οι πρόγονοι σας δολοφόνησαν τον Στάλιν και το Ζαχαριάδη και έχετε και μούτρα και μιλάτε. Παρτε κανένα φράγκο από τους Κινέζους να βγάλετε τον οδηγητή φωνάξτε τη χρυσή αυγή στη χαλυβουργία, κάντε και καμιά σοσιαλιστική απόλυση στην τυποεκδοτική και εδώ θα είμαστε

Ανώνυμος είπε...

Από τα πιο ρηχά κείμενα που έχετε δημοσιεύσει!

Πραγματικά, περίμενα από ανθρώπους που δηλώνουν κομμουνιστές να εμβαθύνουν στα πράγματα κι όχι να μένουν στη μορφή τους.

Έχω διαβάσει τόσα και τόσα άρθρα σας, γεμάτα προβληματισμούς, ιστορία, ανάλυση, χιούμορ, ερωτήματα, μα ειλικρινά η κυνική κι όχι χιουμοριστική αντιμετώπιση-αφήγηση της συγκεκριμένης εκδήλωσης έμεινε μοναχά στην επιφάνεια!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ανδρέα, αν το ηθικό κομμάτι είναι αυτό που σε ενδιαφέρει, μπορώ να σε βεβαιώσω ότι δεν το αμφισβήτησα ούτε είχα κάποια τέτοια πρόθεση. Αλλά εάν μας αφορά το πολιτικό, ο ακριβώς από πάνω ανώνυμος έπιασε την ουσία πολύ καλά και δεν είδα κάποιον να απαντάει σε όσα βάζει.

Από την πλευρά μου δεν στάθηκα ιδιαίτερα στο πολιτικό, γιατί δε θεώρησα ότι υπήρχε κάτι καινούριο ή ενδιαφέρον που έχρηζε ιδιαίτερου σχολιασμού. Εάν σε κάποιους αυτό το στιλ φαίνεται ρηχή προσέγγιση μεσημεριανάδικου, τι να κάνουμε.. Εγώ μια φορά το προτιμώ από τις γνωστές άχρωμες ανταποκρίσεις με τα αφόρητα κλισέ για την "μεγάλη επιτυχία της εκδήλωσης" άντε και ένα κλείσιμο με αποσπάσματα της εισήγησης.

Αν κάποιος έχει κάποια διαφορετική προσέγγιση για την εκδήλωση και θα ήθελε να τη μοιραστεί μαζί μας, με χαρά μου θα τη διάβαζα -έως και θα τη δημοσίευα..

KK είπε...

Το δήθεν "υπαρξιακό" ζήτημα του μ-λ χώρου, ο οποίος συγκροτήθηκε σε "αντιΚΚΕ" βάση, και ειδικά μετά την υποτιθέμενη αυτοκριτική του ΚΚΕ στο 18 συνέδριο και την αποκατάσταση του Ζαχαριάδη, δεν υφίσταται. Προσέξτε αλαζόνες του Κόμματος, γιατί η ιστορία είναι πανούργα, μην αντιμετωπίσει ο δικός σας χώρος υπαρξιακά ζητήματα στο επόμενο διάστημα. Η αλαζονεία να ξέρετε, μπορεί να πληρωθεί πικρά!

Όσο το ΚΚΕ φοβάται την ταξική πάλη όπως εκφράζεται στην Ελλάδα και αφήνει τους Δεκέμβρηδες στους αναρχικούς, τους Μαη-Ιούνηδες στα ΕΑΑΚ και τα Συντάγματα στους ψευτο-αμεσοδημοκράτες κρυφοφασίστες, πάντα ο χώρος μας θα έχει το καθήκον να συκγροτείται μέσα στην ταξική πάλη, κόντρα σε κάθε είδους ρεφορμισμό.