Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Το προγραμματικό συνέδριο

Τις προάλλες στη συνέντευξή της στο κόντρα τσάνελ, η αλέκα έδωσε την είδηση αφήνοντας να εννοηθεί ότι το επόμενο συνέδριο του κόμματος θα είναι προγραμματικό, και θα εκσυγχρονίσει το ισχύον πρόγραμμα. Κι όχι, αυτό δε θα αφορά το κεφάλαιο των εργασιακών σχέσεων, όπως υπέθεσε ο δαιμόνιος ρεπόρτερ του καναλιού. Αλλά πολύ ευρύτερα και σοβαρά ζητήματα.

Τι είναι το προγραμματικό συνέδριο; Ο έξω κόσμος μπορεί να το σκεφτεί σαν την αναθεώρηση του συντάγματος. Προστίθενται ή αλλάζουν κάποια άρθρα, βάση της συσσωρευμένης πείρας και των ζητημάτων που αναδεικνύονται, χωρίς όμως να αλλάζουν οι βασικές αρχές του προγραμματικού-συνταγματικού κειμένου. Κάποιοι άσπονδοι φίλοι του κόμματος βέβαια μπορεί να πιαστούν από τον όρο αναθεώρηση και να τον μεταφέρουν αυτούσιο στα καθ’ ημάς με την πολιτική του έννοια. Αναθεώρηση του μαρξισμού-λενινισμού, που έχει σαφώς αρνητική χροιά και παραπέμπει στο συχωριανό αναθεωρητή του τραμπάκουλα: είχαμε έναν, πάει τέλειωσε, προχτές τον πήρανε. *(Κι υπ’ αυτήν την έννοια ίσως θα τους βόλευε να καθυστερήσουν λιγάκι οι αλλαγές και να γίνουν στο εικοστό συνέδριο που θα παρέπεμπε ευθέως στο εικοστό συνέδριο του κκσε, τη στροφή στο ρεβιζιονισμό που σηματοδότησε και τις πολιτικές της συνέπειες στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα και ευρύτερα).

Στο κόμμα βέβαια είχαμε περισσότερους, αλλά μας τελείωσαν πριν από καμιά εικοσαετία και κανείς δεν τους νοσταλγεί ιδιαίτερα. Αλλά το πρόγραμμα, όπως κι η θεωρία μας είναι ένα ζωντανό κείμενο, που πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να εξελίσσεται και το ίδιο. Ας δούμε λοιπόν τι μπορεί να εξετάσει σήμερα ένα προγραμματικό συνέδριο του κόμματος.

Το πρώτο που μπαίνει προς συζήτηση είναι η τακτική συμμαχιών του κόμματος και ο χαρακτήρας του μετώπου που προτείνει. Ως γνωστόν η κεντρική πρόταση που επεξεργάστηκε το 15ο συνέδριο και υπάρχει στο ισχύον πρόγραμμα του κκε είναι συγκρότηση του ααδμ, αντι-ιμπεριαλιστικό, αντι-μονοπωλιακό, δημοκρατικό μέτωπο, που παλεύει για τη λαϊκή εξουσία-οικονομία. Το βασικό ζήτημα που καλείται να αντιμετωπίσει ένα μέτωπο είναι η σύνδεση τακτικής-στρατηγικής. Ότι πρέπει δηλ αφενός να προωθήσει το στρατηγικό στόχο, αφετέρου να συνάψει τακτικές συμμαχίες και να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις και μάζες, που δε συμφωνούν απαραίτητα με το στρατηγικό μας στόχο, δηλ το σοσιαλισμό. Με άλλα λόγια είναι μια τακτική συμμαχία, με τακτικά αιτήματα, που υπηρετούν όμως μια συγκεκριμένη στρατηγική.

Το ζήτημα της εξουσίας δε μπαίνει ως προαπαιτούμενο στα επιμέρους μέτωπα, πχ σε ένα σωματείο, ή μια επιτροπή αγώνα, αλλά ως η κοινή συνισταμένη του αγώνα τους, και το κριτήριο για μια συνεργασία, ανάλογα αν αυτή προωθεί ή όχι τον τελικό στόχο. Το μέτωπο δεν είναι αφηρημένη τέχνη, μέτωπο για το μέτωπο, αλλά τακτικές συμμαχίες, όπου τα σφυριά βαράνε προς την ίδια κατεύθυνση. Δε νοείται ένα κεντρικό μέτωπο, κοινωνικό και πολιτικό, να μην έχει πρόταση εξουσίας. Μήπως όμως η προβολή της στενεύει τον χαρακτήρα της συμμαχίας με δυνάμεις που δεν ενστερνίζονται την πάλη για σοσιαλισμό και οδηγεί στο σεχταρισμό, δηλ συμμαχία του κόμματος με τον εαυτό του και τους οπαδούς του που συμφωνούν με την πολιτική του; Όχι, η κε του μπλοκ δε συμφωνεί με αυτήν την εκτίμηση.

Η πρόταση εξουσίας του μετώπου πρέπει να προβάλλεται ανοιχτά ως η μόνη ρεαλιστική λύση που μπορεί να δώσει απάντηση στα ζητήματα τα οποία αναδεικνύει το μέτωπο. Μια πρόταση που δε θα λέει μόνο τι πρέπει να γίνει αλλά θα απαντά και στο βασικό ερώτημα ποιος θα τα κάνει. Η καθαρή στόχευση στο ζήτημα της εξουσίας είναι προϋπόθεση για την αφύπνιση του εργαζόμενου λαού, που πρέπει να καταλάβει ότι χρειάζεται να πάρει την κατάσταση στα χέρια του για να παλέψει για αλλαγές προς όφελός του και να τις διασφαλίσει κατακτώντας την εξουσία, δηλαδή τη δύναμη να τις επιβάλει. Στα πλαίσια αυτά οι κομμουνιστές διατηρούν τη δική τους αντίληψη για το σοσιαλισμό και τα χαρακτηριστικά της νέου τύπου εξουσίας, χωρίς να τα θέτουν ως προαπαιτούμενο για τη λαϊκή συμμαχία.

Κι αυτή είναι κατά τη δική μου αντίληψη το περιεχόμενο κι η σημασία αυτής της περιβόητης αποστροφής του προγράμματος για τη λαϊκή εξουσία-οικονομία, η οποία για εμάς είναι ο σοσιαλισμός, ενώ για τις σύμμαχες δυνάμεις μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο. (Μια διαπίστωση που οφείλω να ομολογήσω ότι με είχε ταλαιπωρήσει αρκετά κατά το παρελθόν –κι υποθέτω πως δεν ήμουν και ο μόνος).

Αυτά γενικά ως προς το μέτωπο. Περνάμε παρακάτω στα πιο ειδικά. Τι μπορεί να απασχολήσει το συνέδριο του κόμματος; Ο χαρακτήρας του μετώπου κι ο πιθανός επαναπροσδιορισμός των ααδ χαρακτηριστικών του. Για να μην αεροβατούμε σε υποθέσεις και προδικάζουμε τις εξελίξεις θα σταθώ συγκεκριμένα σε δυο σημεία, θέτοντας και τους αντίστοιχους προβληματισμούς.

Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά παλιότερα συνεδριακά –κι όχι μόνο- ντοκουμέντα του κόμματος, θα διαπιστώσει ότι τα ααδ χαρακτηριστικά δεν είναι κάποια καινούρια λογική που εισήγαγε το 15ο συνέδριο αλλά προϋπήρχαν σε προηγούμενες επεξεργασίες. Για παράδειγμα η εδα μιλούσε τη δεκαετία του 60 για εθνική, δημοκρατική αλλαγή, ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και τα μονοπώλια, ενώ τη δεκαετία του 80’, όπου το βασικό σύνθημα που συμπύκνωνε την τακτική του κόμματος ήταν η «αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό» το πρόγραμμα μιλούσε για ένα ενιαίο επαναστατικό προτσές με δυο στάδια εκ των οποίων το πρώτο θα ήταν ααδ: αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό.
Το σημερινό πρόγραμμα δε μιλάει για στάδιο, αλλά για μέτωπο. Μήπως όμως έχει έμμεση συγγένεια ή έστω κατάλοιπα από την πολιτική λογική εκείνης της εποχής, που είχε σοβαρά λάθη και αδυναμίες; Μήπως έχουν αλλάξει τα δεδομένα και κάποια σημεία χρήζουν αναπροσαρμογής;

Ένα δεύτερο σημείο προς επίρρωση αυτού του τελευταίου. Τι είναι αυτό που μεσολάβησε από το 95’ και άλλαξε δραματικά τα δεδομένα; Η μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Η κρίση αυτή δημιουργεί έκτακτες συνθήκες που δε μπορούν να αντιμετωπιστούν εξ ολοκλήρου με τα «παλιά εργαλεία». Εν μέσω κρίσης, το ζητούμενο στην τακτική συγκυρία είναι η έξοδος από αυτήν προς όφελος του εργαζόμενου λαού. Κι αυτό τείνει να προσεγγίσει διαλεκτικά το στρατηγικό μας στόχο, καθώς είναι αδύνατο να επιτευχθεί στα πλαίσια του καπιταλισμού. Έξοδος από την κρίση σημαίνει «έξοδος» από τον καπιταλισμό κι αυτό είναι κάτι που υπαγορεύεται από τις αντικειμενικές συνθήκες κι όχι ιδεαλιστικά από το φλογερό επαναστατικό μας ταμπεραμέντο.

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σοβαρές αδυναμίες στη μετωπική δράση του κόμματος και του κάθε σφου ξεχωριστά, στον χώρο δράσης του. Κάτι όμως που έχει να κάνει μάλλον με χρόνιες, γενικές αδυναμίες και δευτερευόντως με την άλφα ή βήτα κατεύθυνση των προγραμματικών και θεωρητικών επεξεργασιών του κόμματος, που δυστυχώς δεν επηρεάζουν άμεσα τη στάση του κόσμου της δουλειάς. Μακάρι να ήταν τόσο απλές οι ρίζες των προβλημάτων και να μπορούσαν να διορθωθούν εξίσου εύκολα.

Συνεπώς η τακτική οφείλει να προσαρμοστεί στα καινούρια δεδομένα και να ‘χει πιο καθαρή στόχευση. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι τα επιμέρους μέτωπα έχουν χάσει τη σημασία τους. Ειδικά το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο είναι εξαιρετικά επίκαιρο σήμερα, τόσο εξαιτίας των τεκταινομένων στην ελλάδα, όσο και διεθνώς. Δε θα ήταν επομένως προβληματική τυχόν αντικατάσταση του όρου;

Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου δεν προκύπτει από την αντικατάσταση ενός όρου με άλλο, αλλά από την αντιδιαλεκτική ερμηνεία της μιας ή της άλλης γραμμής. Προβληματική συνεπώς θα ήταν μια μονοκόμματη αντίληψη που δε θα έλεγε ότι το ααδμ έχει σε τελική ανάλυση αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα, αλλά θα αντιπαρέθετε μηχανιστικά το ένα στο άλλο, με όρους φοιτητικού συνδικαλισμού. Εξίσου προβληματική θα ήταν στον αντίποδα μια στείρα αντίληψη που δε θα βλέπει ότι μια πιο «καθαρή» αντικαπιταλιστική στόχευση, οφείλει να περιλαμβάνει διαλεκτικά τα επιμέρους ααδ αιτήματα και τα μέτωπα που συγκροτούνται γύρω από αυτό, αλλά θα απορρίπτει το αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο ως λανθασμένο, μιλώντας στο όνομα ενός πούρου αντικαπιταλισμού. Το πώς βάζεις και παλεύεις μια γραμμή είναι εξίσου σημαντικό με τη «γραμμή» καθαυτή.

Δεύτερο ζήτημα, κάπως πιο συνοπτικά. Η εξέταση του σύγχρονου καπιταλισμού, η θέση της ελλάδας στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα και το ζήτημα της εξάρτησης. Κατά τη γνώμη μου αυτό το θέμα θα απαιτούσε προηγουμένως μια βαθύτερη συλλογική μελέτη του ελληνικού καπιταλισμού από το κμε και το τμήμα οικονομίας της κετουκε, για να βγουν ολοκληρωμένα και τεκμηριωμένα συμπεράσματα, κατά αναλογία της δουλειάς που έγινε με το δεύτερο τόμο του δοκιμίου ιστορίας του κόμματος και το ογκώδες κεφάλαιο που περιείχε, με τα εκτενή οικονομικά στοιχεία.

Όπως έχει διαφανεί από την αρθρογραφία του ρίζου, η κρατούσα αντίληψη είναι αυτή της αλληλεξάρτησης. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, αυτό θα πρέπει να εκτεθεί διεξοδικά και να τεκμηριωθεί στα ντοκουμέντα του συνεδρίου και του νέου προγράμματος, ώστε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη ερμηνεία που να απαντά σε βασικά ερωτήματα: τι είναι το σχήμα της αλληλεξάρτησης, πώς την εννοούμε, ποια χαρακτηριστικά έχει.

Εντελώς περιληπτικά θα πω ότι κατά τη δική μου εκτίμηση μια τέτοια θεώρηση πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλαμβάνει και να τονίζει τον όρο ανισότιμη, καθώς επίσης να περιέχει διαλεκτικά την έννοια της εξάρτησης. Διαφορετικά θα αποτύχει να ερμηνεύσει μια σειρά σύγχρονα κι ιστορικά φαινόμενα, που εκδηλώνονται με την καπιταλιστική κρίση και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Κατά τη δική μου αντίληψη πάντα, το πρόβλημα με τη θεωρία της εξάρτησης είναι πρωτίστως πολιτικό και αφορά τη θέση που υποστηρίζει ότι χρειάζεται μια ενδιάμεση περίοδος-φάση στο επαναστατικό προτσές, όπου η χώρα θα απεμπλακεί από την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, προχωρώντας σε παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας της, πριν το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Μια λογική που –είτε το παραδέχονται οι θιασώτες της, είτε όχι- ισοδυναμεί με τη θεωρία των σταδίων. Κι είναι αυτή ακριβώς η ουσία της λογικής των αριστερών οικονομολόγων στην οποία συγκλίνουν μια σειρά ετερόκλιτες δυνάμεις, οπαδοί και -θεωρητικά- πολέμιοι της θεωρίας της εξάρτησης ή της λογικής των σταδίων.

Σε αυτά τα πλαίσια τέλος πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η θέση σχετικά με το θέμα της κυβέρνησης και της λαϊκής διακυβέρνησης, καθώς κι οι δρόμοι και οι προϋποθέσεις από τους οποίους περνάει μια επαναστατική κατάσταση-διαδικασία. Αλλά αυτό είναι το θέμα μιας άλλης ανάρτησης.

Κλείνοντας το κείμενο επαναλαμβάνω και τονίζω ότι τα παραπάνω αποτελούν προσωπική προσέγγιση και εκτιμήσεις. Δεν επιχειρούν να παρουσιάσουν κάτι τετελεσμένο, ούτε να προδικάσουν τίποτα, παρά μόνο να θέσουν έναν προβληματισμό και πιθανόν να ανοίξουν ένα διάλογο, γόνιμο και ουσιαστικό.

33 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πότε θα γίνει το συνέδριο ξέρουμε; Μάιο?

Ανώνυμος είπε...

Περιμένουμε να ανακοινωθεί από νέα συνέντευξη της Αλέκας στον Κουρή...

Ανώνυμος είπε...

Αρχίσαμε τα ειρωνικά σχολιάκια... Σφυροδρέπανε καλά έκανες κι εξέθεσες τους προβληματισμούς σου μπροστά στο Συνέδριο. Θεμιτό και χρήσιμο είναι. Προβλέπω όμως ότι από δω και κάτω θα αρχίσει ένας "διάλογος" χωρίς αρχές, ξέρεις με μορμόνους, λαθρεπιβάτες και τέτοια, που δεν θα βοηθήσει κανέναν.
Για να προλάβω τίποτα σχόλια του τύπου "λογοκρισία", "μας φιμώνουν" κτλ. κτλ. λέω ότι δεν είμαι ενάντια στη συζήτηση. Προφανώς χρειάζεται, προφανώς λύνει και διασαφηνίζει ζητήματα. Αλλά...

1ον ουσιαστική συζήτηση για αυτό το ζήτημα μπορεί να γίνει μόνο στις Οργανώσεις του Κόμματος, πρόσωπο με πρόσωπο με αυτούς που δεν είναι οργανωμένοι στο Κόμμα αλλά δίπλα του κι ενδιαφέρονται πραγματικά για την υπόθεση μας και στον Προσυνεδριακό Διάλογο. Για να δούμε, θα εμφανιστούν ανοιχτά όλοι οι του Μ.Α. και της Μ.Σπ. στον προσυνεδριακό;

2ον. Δυστυχώς στις τελευταίες σου αναρτήσεις έχει γίνει του μ... το πανηγύρι, πρέπει να το παραδεχτείς. (Ζητώ συγγνώμη από ευαίσθητα αυτιά που μπορεί να θιγούν από την χωρίς τακτ έκφραση μου... Το να ξεχέζεις ολόκληρο Κόμμα και την ηγεσία του με τους χειρότερους χαρακτηρισμούς δεν σας πειράζει, για κάτι τέτοια βγαίνετε στα κεραμίδια...) Ξαναλέω, δεν με ενοχλεί η κριτική όσο σκληρή και να είναι. Αρκεί να είναι τεκμηριωμένη και να βοηθά. Τώρα "μορμόνοι" (χωρίς ονόματα ποιοι και πως), "σχέδιο άλωσης του ΚΚΕ", "ηγετική ομάδα" κτλ, πιο πολύ για Γκέμπελς μου κάνει παρά για διάλογο...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δεν ξέρουμε κάτι παραπάνω από σενάρια. Εγώ υποθέτω ότι μπορεί να ανακοινωθεί επίσημα στην εκδήλωση για τα γενέθλια του κόμματος. Αλλά αυτό είναι μια εικασία. Ο παρακάτω ανώνυμος μοιάζει να ξέρει περσότερα (αλλά όχι τη διαφορά μεταξύ είδησης κι επίσημης ανακοίνωσης)

Ανώνυμος είπε...

Λοιπον εχω μια απορια σφυροδρεπανε. Γιατι στην εποχη του μονοπωλιακου καπιταλισμου ο ορος αντι-ιμπεριαλιστικος δε θεωρεις οτι ειναι συνωνυμος του αντικαπιταλιστικος; Δεν ειναι ο ιμπεριαλισμος ενα σταδιο του καπιταλισμου; Κανω τοσο λαθος; (οχι δηλαδη οτι θα μου εκανε εκπληξη αν οντως σφαλλω)

Ανώνυμος είπε...

Ο Μαρξισμος Λενινισμος στο απογειο του...Σφυροδρεπανε εσυ δηλαδη το αντιιμπεριαλιστικος το εχεις στο μυαλο σου κατι σαν "yankees go home" και ΕΕΔΥΕ ετσι ????? Αυτο ειναι ο ιμπεριαλισμος ε???? Μονο καποιοι πολεμοι ε????Μαγκες εγω εχω φυγει απο το ΚΚΕ πολυ καιρο πια, 6-7 χρονια, αυτο που βλεπω ειναι οτι ολοι εκει μεσα εχετε φτιαξει τις σχηματοποιησεις στο μυαλο σας , εχετε κολλησει σε 10 λεξεις και συζηταται για το τι λεξουλες θα αλλαξουμε στο προγραμμα...Αλληλεξαρτηση και μαλακιες με τα δυο χερια...Ασε ρε φιλε , εχει γαμηθει το συμπαν εδω και εσειες ασχολειστε ακομη με τις εσωτερικες θφησκευτικες εριδες , τι θα πει η Σπορα, ο Καλτσωνης και απο που θα κλασει η Αλεκα....Σας βαρεθηκε η ψυχη μου.....
ΥΓ: Θα μπορουσε να ηταν το θεμα :"Ποσο πολυ μας ξεκολιαζει ο ΣΥΡΙΖΑ"

Ανώνυμος είπε...

Ειμαι αυτος που εγραψε για το αντι-ιμπεριαλιστικος αντικαπιταλιστικος. Νιωθω την αναγκη να διευκρινησω οτι η απορια/ερωτηση μου καμια σχεση δεν εχει με τον ανωνυμο που ακολουθησε ο οποιος προφανως ισχυριζεται οτι η συμμετοχη καποιου σε ενα επαναστατικο κομμα εχει να κανει με το αν ξεκωλιαζεται ο συριζα. Αυτο κι αν ειναι μαρξισμος λενινισμος...

Ανώνυμος είπε...

Προς τον ανωνυμο (2 Νοεμβρίου 2012 8:41 μ.μ.)
Δες. Άκου και σαλτα και πηδήξου.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=G6NW-sg8EIc#!
Δημητρης κκ

Ανώνυμος είπε...

Περί ανισομετρίας και εξάρτησης. Απ'το σημερινό Ρίζο:

Σκόνη τα περί «υποτέλειας»

Στο μεταξύ, αναταράξεις συνεχίζει να προκαλεί η δήλωση της Α. Μέρκελ, μετά τη συνάντηση που είχε την Πέμπτη με τον πρωθυπουργό της Ιρλανδίας Ε. Κένι στο Βερολίνο, ότι «με ένα χρέος που υπερβαίνει ας πούμε το 80 ή 90% του ΑΕΠ, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρήσεις την ανεξαρτησία σου». Πρόσθεσε μάλιστα ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα και για την ίδια τη Γερμανία.

Στην πραγματικότητα, η Α. Μέρκελ περιγράφει την ανισομετρεία στον καπιταλισμό, που οξύνεται σε συνθήκες κρίσης, όπως γίνεται τώρα και στην ΕΕ. Η δήλωσή της κάνει φύλλο και φτερό την προπαγάνδα των αστικών κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ που μιλάνε για «υποτέλεια» της Ελλάδας, ενώ στην πραγματικότητα υπηρετούν τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης, που εθελοντικά και από υποδεέστερη θέση συμμετέχει στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Ανώνυμος (αλλά όχι τρολ)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Προς απορούντα ανώνυμο. Κοίτα να δεις. Αν ο ιμπεριαλισμός είναι το μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού, τότε το ααδμ θα έπρεπε να είναι δύο φορές αντικαπιταλιστικό, και το ένα α να περισσεύει. Από την άλλη όπως λέει μες στο παραλήρημά του κι ο από κάτω ανώνυμος, (άλλο αν καρφώνεται μετά), ιμπεριαλισμός δεν πρέπει να θεωρείται μόνος ένας πόλεμος, η επεκτατικότητα, ή η σχέση εξάρτησης με την αποικία, αλλά κάτι παραπάνω.
Κι εγώ είχα παλιότερα την ίδια απορία. Κι απλώς κατάλαβα εμπειρικά ότι με πολιτικούς όρους οι έννοιες αυτές διαφέρουν (χωρίς να λύσω επί της ουσίας την αρχική απορία).

Αναυδος είπε...

Από τη μεριά του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Τσακαλώτος, πρόβαλε την επιζήμια για το λαό και το κίνημα θεωρία των σταδίων. Θέλοντας να δικαιολογήσει τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για άλλη διαχείριση, όπως η «εθνικοποίηση των τραπεζών», η «αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ» και άλλα παρόμοια, τα οποία στηρίζουν και μερίδες της πλουτοκρατίας, είπε μεταξύ άλλων ότι «μεταβατικές παρεμβάσεις, παρεμβατικά αιτήματα, ενδυναμώνουν την εργατική τάξη και τον κόσμο της εργασίας, του δίνουν εμπιστοσύνη ότι τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, επεκτείνουν την ατζέντα και αλλάζουν συνειδήσεις».
Εφτασε μάλιστα σε σημείο να ισχυριστεί ότι με την πρόταση νόμου «η λογική της Γ' Διεθνούς επιστρέφει και το ΚΚΕ θα μπορέσει να βάζει σε μια αντιμνημονιακή συζήτηση τις δικές του προτάσεις», καλώντας σε μέτωπο της αριστεράς.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=2/11/2012&id=14285&pageNo=10&direction=1

Ταδε εφα Ε. Τσακαλωτος στη βολη με μια ταυτοσημη επιχειρηματολογια με συγκεκριμενα λαθροβια αντι-ΚΚΕ site (ακόμη και στις ιστορικές αναφορές)

Στην κριση του αναγνωστη
- αν τα μεγαλα πνευματα συναντιωνται
- ή αν υπαρχει μια σχεση μεταξυ Συριζα ΕΑ και ΝΣ που βολικά κρυβεται πισω απο την ανωνυμια και τα γεωγραφικου προσδιορισμου ψευδωνυμα.


Ανώνυμος είπε...

Από σχόλιο σε άλλο μπλογκ. Πιστεύω πως βοηθάει σε σχέση με τον προβληματισμό ως προς μονοπωλιακό - ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού και ως προς το αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο...

"...Σχετικά με το σήμερα και συγκεκριμένα σχετικά με το αντιμονοπωλιακό "στάδιο" θα ήθελα απλώς να παραθέσω ορισμένα οικονομικά στοιχεία παρμενα από εδώ (2008):
http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=4657794

Στο σύνολο των 203.899 επιχειρήσεων -κάθε είδους- που δήλωσαν κέρδη ύψους 16,98 δισ. ευρώ, οι 42.549 είναι ΑΕ οι οποίες συνολικά απέσπασαν κέρδη 13,46 δισ. ευρώ δηλαδή το 79,3% από την πίτα των κερδών.
Από αυτές πάλι, 195 απέσπασαν 9,1 δισ. ευρώ, δηλαδή το 54% της συνολικής κερδοφορίας.

Με βάση επίσης τα στοιχεία από το λινκ του "ρ", μας βγαίνει εντελώς ενδεικτικά:
α) Για τις «κορυφαίες» 195 ΑΕ, μέσος όρος κέρδους ανά επιχείρηση 46.666.666 ευρώ.
β) Για τις υπόλοιπες 42.354 ΑΕ, μο κέρδους 102.941 ευρώ ανά επιχείρηση.
γ) Για τις 23.719 ΕΠΕ, μο κέρδους 42.160 ευρώ ανά επιχείρηση.
δ) Για το σύνολο των 137.631 ΟΕ, ΕΕ κλπ, μο κέρδους 18.164 ευρώ ανά επιχείρηση.

Πέρα λοιπόν από κάθε πιθανή λογιστική αλχημεία που αφορά εξίσου και μάλιστα αναλογικά μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, από "αντιμονοπωλιακή" άποψη η κρατικοποίηση (με όρους κατοχής από την κοινωνία) των 195 "μόνον" μεγαλύτερων επιχειρήσεων (χωρίς να γίνομαι δογματικός σ' αυτό το "μόνον"), αφορά λίγο-πολύ το 54% της συνολικής καπιταλιστικής παραγωγής, με βάση τα στοιχεία του 08 (εισοδήματα που αποκτήθηκαν μέσα στο 2006 και εκκαθαρίστηκαν το 2007).

Πρόκειται λοιπόν για ξεχωριστό "στάδιο" πριν το σοσιαλιστικό, πρόκειται για "εφεύρεση", ή πρόκειται για καθαυτό μέρος της "λύσης της σύγκρουσης" σε σχέση με τις παραγωγικές δυνάμεις που η ανάπτυξή τους είναι τόση ώστε να μην ανέχονται πια παρά μόνο την κοινωνική διεύθυνση;"

AGIS

Ανώνυμος είπε...

Σφυροδρεπανε , την αποκαλυψη δεν την κανω εγω , εσεις την κανετε για αυτοικανοποιηση...Εφτιαξες στο μυαλο σου οτι ειμαι μετανοουντας κκες που πηγα συριζα για να κυβερνησω , οτι ειμαι μικροαστος και ετσι..Φιλε, αμμοβολιστης ειμαι κ δουλευα ζωνη και σε καρναγια απο τα 17...Τωρα ανεργος και κανω κανενα ντιλιβερι.. Δεν με κανει λιγοτερο κομμουνιστη αν πω οτι ο συριζα εκλογικα και τακτικα ( μετα την στηριξη του νομου) ξεκωλιαζει το ΚΚΕ και οπως το παει θα το κανει εξωκοινοβουλιο...Και επειδη ενα λελεσι απο πανω ειπε να παω να γαμηθω γιατι κ καλα ειμαι συριζαιος...Νομιζω εγω κ πολλοι αλλοι εχουμε μργαλυτερο συμφερον να γινει επανασταση κ σοσιαλισμος απο 10 νεοκνιτες που γραφουν στα μπλογκ ολη μερα και καυλωνουν με βερμπαλισμους και μαλακιες....Ισως δεν ασχολειστε με ενδιαμεσους στοχους και καταστασειες , με συσπειρωση και δραση για το τωρα στρωνοντας και προοπτικη γιατι τα εχετε ποιος ξερει...Εχω δει πολλους κουμουνισταραδες να τους τα σπρωχνει ο μπαμπακας και να φοραν αμπεχονο για μοδα...

Ανώνυμος είπε...

Καλά είπα ότι άρχισε η μαλακία... Βέβαια από αλλού το περίμενα από αλλού ήρθε... Το να μιλάει πάντως κάποιος για θρησκευτικές έριδες είναι σαν να μιλάει για μορμόνους. Κι επειδή είσαι ότι δηλώσεις, εγώ είμαι παλικάρι εργάτης που έφυγα πριν 6 χρόνια από τον ΣΥΝ γιατί τους βαρέθηκα και τώρα είμαι ΚΚΕ. Άρα έχω το μεγαλύτερο ηθικό κύρος να βρίζω, άσχετο αν μπορεί να μην ισχύει τίποτα από αυτά που δηλώνω... Αυτο είναι το πρόβλημα του μέσου, για αυτο κι έχω ενδοιασμούς για το που μπορεί να βγάλει η συζήτηση εδώ!

Ανώνυμος είπε...

Περίεργο δεν έγινε το ξεκατίνιασμα που όλη περιμέναμε στα σχόλια όταν διαβάσαμε αρχικά την ανάρτηση.Ας ελπίσουμε στον προσυνεδριακό διάλογο.

KOMMANTO είπε...

πσσσσσσσσσσστ! Άναυδεεε

παρακαλείσαι να πας μέχρι τη γωνία
να δεις αν έρχομαι (με φόρα)

Ανώνυμος είπε...

Με ολο το σεβασμο σφυροδρεπανε αν δε θεωρησουμε οτι ο ιμπεριαλισμος δεν ειναι το μονοπωλιακο σταδιο του καπιταλισμου που πτυχες του ειναι,αναμφιβολα, αυτα που αναφερεις τοτε δε μπαινει ζητημα για το αν τελικα η Ελλαδα ειναι ιμπεριαλιστικη δυναμη; (για να μη παρεξηγηθω εγω θεωρω οτι ειναι). Αν δηλ δε τη θεωρησουμε ιμπεριαλιστικη τοτε τι νοημα εχουν τα περι ιμπεριαλιστικης πυραμιδας, ανισοτιμης αλληλεξαρτησης κτλ κτλ (με τα οποια συμφωνω). Αν παλι τη θεωρησουμε ιμπεριαλιστικη δυναμη τοτε με βαση τι την θεωρουμε τετοια αν οχι με βαση το σταδιο της καπιταλιστικης της αναπτυξης; Με τη συμμετοχη της στις ιμπεριαλιστικες ενωσεις ΕΕ κ ΝΑΤΟ 'η την οποια εμπλοκη της στις νατοικες επιχειρησεις; Αν ομως αυτο ειναι το κυριο τοτε πως θα μπορουσαν χωρες εκτος ΕΕ κ εκτος ΝΑΤΟ (κ με καμμια-επισημη τουλαχιστον εμπλοκη-σε νατοικες επιχειρησεις) να θεωρηθουν περισσοτερο ιμπεριαλιστικες απο την Ελλαδα; Μηπως θα επρεπε να φτασουμε τοτε στο σημειο να υποχρεωθουμε να παραδεχτουμε οτι δεν υπαρχουν τετοιες; Νομιζω οτι τα πραγματα γινονται πιο απλα (για το απλοικο μυαλο μου τουλαχιστον) αν παραδεχτουμε τον ιμπεριαλισμο ως σταδιο του καπιταλισμου κ απο εκει κ περα το βαθμο στον οποιο δειχνει ολες τις πτυχες του ως εξαρτωμενο απο την ισχυ που εχει συσσωρευσει η αστικη ταξη καθε χωρας. Νιωθω επισης οτι μια περιγραφη της Ελλαδος ως μη ιμπεριαλιστικη οδηγει κατευθειαν σε προτασεις τυπου "ενδιαμεσων σταδιων".

Ανώνυμος είπε...

Πρώτη φορά βλέπω αμμοβολιστή με τόσο καλή ορθογραφία! Φαίνεται στη ΓΑΔΑ έχουν τμήμα "αμμοβολιστών". Τους επαναστάτες με τα λεφτά του Μπαμπά να τους ψάξουν στο εξωκοινοβούλιο. Έχει το θράσος να βάζει στο στόμα του τη Ζώνη το ασφαληταριό.
Δάσκαλος, μισθός 800, στο νοίκι, σάλτα για άλλη μια φορά

Ανώνυμος είπε...

Πώς γινεται ο καθε πικραμενος, προκειμενου να μην παραθεσει ουτε ενα επιχειρημα της προκοπης, αρχιζει και λεει τι ειναι ο ιδιος στη ζωη του και τι δεν ειναι ολοι οι αλλοι, αυτο θα παρεμενε μυστηριο αν δεν μιλουσαμε ολοι με τους ιδιους ορους ανωνυμιας σε ενα μπλογκ (κι εμεις που "βερμπαλιζουμε" κι εσεις που τα λετε "τσεκουρατα"). Ας εισαι οποιος θες μαγκα, ειτε λες αληθεια ειτε ψεματα, εφοσον γραφεις δημοσια κρινεσαι απ αυτα που λες κι ελαχιστα απ το αν εισαι εργατης.

Οσο για το συριζα, ΜΙΣΟστηριξε εκ του ασφαλους ενα νομοσχεδιο, το οποιο τελικα δεν τεθηκε καν σε ψηφοφορια (για να βλεπαμε αν θα εκανε τελικα πραξη τα λογια του). Και λεω μισοστηριξε, γιατι καταφερνει ακομα και στις δηλωσεις στηριξης του να μη λεει κουβεντα για τη δανειακη συμβαση.

Ανώνυμος είπε...

ανωνυμε 11.16 Αυτοι οι ενδιαμεσοι στοχοι ,τι χρονικο διαστημα εχουν?Ανα τεσσερα χρονια δηλαδη με το ψηφοδελτιο ανα χειρας?Γιατι εγω απο τις εκλογες και μετα το Παμε και το ΚΚΕ βλεπω να κινητοποιουν το κοσμο.Χαλαρωστε λοιπον λιγο εκει στο Συριζα,γιατι ο χωρος που θελετε να πιασετε,εχει και αλλα παλαιολαμογια να τον γλυκοκοιταζουν.Και οποιος καταλαβε ,καταλαβε....Σε λιγο καιρο θα μας το παιζεται και σεις ανενταχτοι αριστεροι, χωρις αμπεχονο βεβαια.

Ανώνυμος είπε...

"Δεν με κανει λιγοτερο κομμουνιστη αν πω οτι ο συριζα εκλογικα και τακτικα ( μετα την στηριξη του νομου) ξεκωλιαζει το ΚΚΕ και οπως το παει θα το κανει εξωκοινοβουλιο..."
Και όλα τα καλόπαιδα του ΣΥΡΙΖΑ, οι αγράμματοι διανοούμενοι και οι αριστεροί στον ύπνο τους, θα γίνουν επιτέλους υπουργοί και τα τσιράκια τους ΓΓ στα υπουργεία. Και μετά εσύ θα φας καλά. Σα δεν ντρέπεσαι προδότη της τάξη σου -αν είσαι όντως αυτός που λές ότι είσαι-. Και πανέξυπνε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στήριξε την πρόταση νόμου, αλλά το να συζητηθεί η πρόταση στο Κοινοβούλιο, πράγμα που ήξερε βέβαια ότι δεν θα γίνει αφού δεν βγαίναν τα κουκιά. Έτσι, για να γουστάρετε συριζαίικη επανάσταση εσύ και οι όμοιοί σου "κομμουνιστές". Πολύ της μόδας τελευταία να είσαι κομούνι ε?

TRASH είπε...

Ανώνυμο τρολίδιο:
Αν είσουν όντως ντιλιβεράς θα γνώριζες πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει "ξεκωλιάσει" το ΚΚΕ, αλλά εσένα με με αυτά που έχει υπογράψει για να περάσουν, και στο δικό σου κλάδο!
Οπότε φρόντισε πρώτα να γειάνεις την δική σου κωλοτρυπίδα από τους ξεκωλιαστές του κώλου(-είδες κάνουμε και εμείς ωραία λογοπαίγνια...), και μετά ασχολήσου με το Κόμμα της εργατικής τάξης, εθελοντή ξεκωλιασμένε...

TRASH είπε...

Παράρτημα περί ανώνυμου σχολιασμού:
1) Ο ανώνυμος (χωρίς χωρίς διακριτή υπογραφή) σχολιασμός είναι ο ορισμός του τρόλινγκ, καθώς γίνεται προκειμένου να σπείρει σύγχυση στο ποιός μιλάει ή απαντάει σε ποιόν, και απέναντι σε τι (φανταστήτε μόλις τρεις ανώνυμους σε μία κουβέντα και το μπάχαλο που θα επακολουθήσει). Εμποδίζει εν ολίγοις την ομαλή διεξαγωγή μίας συζήτησης. Από αυτό συμπερένουμε πως οι ανώνυμοι σχολιαστές είναι κατά κανόνα χαφιέδες ή τους αρέσει ο ρόλος του χαφιέ.
2)Ο ανώνυμος σχολιασμός είναι η ύψιστη αγένεια, καθώς υποδηλώνει ευθαρσώς πως ο φορέας του δεν έχει πρόθεση να συζητήσει (αφού δεν υπάρχει χρηστικός τρόπος να του απευθηνθεί αντίλογος αν οι ανώνυμοι είναι πάνω από ένας), αλλά να προκαλέσει.
3)Λαμβάνοντας υπόψην τα παραπάνω, η λογική αντίδραση στον ανώνυμο σχολιασμό είναι:
α)απαντήσεις ανάλογης αγένειας με αυτήν που πρεσβεύει η "ανωνυμία" από μόνη της.
β)Ψαλίδι και να πάνε να γαμηθούν.

Ανώνυμος είπε...

Εισαι καλα σφυροδρεπανε; Ολα ενταξει; Ανησυχησα λιγακι. Κοιτα να προσεχεις σε δρομους κ την υγεια σου.

demis είπε...

Σαράκι της αριστεράς ήταν και είναι η (πολυ)διάσπαση.
Πείθει ο Σύριζα ότι είναι έτοιμος να φέρει άμεσα ριζοσπαστικές αλλαγές, κι όχι απλά μια νέου τύπου διαχείριση, στο ενδεχόμενο μιας κυβερνώσας αριστεράς; H απάντηση είναι: Όχι! Και προς τα που μπορεί να στραφεί ο απελπισμένος προλετάριος, ο άνεργος, αυτός που δεν έχει στον ήλιο μοίρα; Πώς εκμεταλλεύτηκαν τα κόμματα της αριστεράς αυτήν την εγγενή κρίση του καπιταλισμού; Και ποιος ο μελλοντικός ρόλος του ΚΚΕ, όταν διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλον, εμμένοντας ουσιαστικά στην απομόνωση και στην εξουθένωση της θεωρητικής ανάλυσης;
Η πραγματικότητα είναι πολύ τρομακτικότερη από τους εφιάλτες!

Ανώνυμος είπε...

Trash σε καταλαβαινω αλλα διαφωνω. Κ θα σου θεσω συνοπτικα τη διαφωνια μου: Το ανωνυμο σχολιο σε μια συγκεκριμενη μερα κ ωρα σε ενα συγκεκριμενο νημα κ blog δεν ειναι περισσοτερο ανωνυμο απο το να ειχε μια "υπογραφη". Γιατι δηλαδη καποιος που θα υπεγραφε ως καρολος πχ θα ηταν λιγοτερο ανωνυμος;

Ανώνυμος είπε...

Σφυροδρέπανε, αποτυχία την βλέπω την ανάρτηση;
19ο συνέδριο και δεν έχουν εμφανιστεί νεοσπορίτες και εργατοαγωνιστές να το κάνουν μπάχαλο, να φτάσεις 300 σχόλια!!

Ανώνυμος είπε...

Επανεμφάνιση του "ποιητή"! Ζήτω! Τώρα θα μάθουμε από "άνθρωπο του πνεύματος" για την απομόνωση του ΚΚΕ... (προσπάθησα να κρατηθώ αλλά ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου...)

demis είπε...

Μάλλον του οινοπνεύματος.
Όσο για την φιλότιμη προσπάθεια, ξέρεις τι λεν: "..και η χαρά δεν την αφήνει!"

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ έχει να πει τα εξής. Είναι καλά, χωρίς δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στο ίντερνετ, και εκτενών απαντήσεων στα σχόλια -με τα θετικά και τα αρνητικά που συνεπάγεται αυτό. Συνιστά επίσης στον κομμάντο να προσέχει το σήμα με το οποίο εμφανίζεται η διαδικτυακή του ταυτότητα, μην πέσει στα χέρια κανενός συριζαίου φοτοσοπά και φύγει στο άψε σβήσε το σφυροδρέπανο από τη θέση του. Επί τη ευκαιρία να καταθέσω και την άγνοιά μου -δεδομένου ότι δεν είχα παρακολουθήσει την αντίστοιχη διαδικασία του 96'- για το πώς ακριβώς γίνεται ένα προγραμματικό συνέδριο, κι αν δίνεται πχ στη δημοσιότητα από την κε κάποιο προσχέδιο-πρόταση προγράμματος που συζητείται εσωκομματικά και δημόσια -όπως γίνεται δηλαδή και με τις θέσεις- ή αν ακολουθείται κάποια άλλη διαδικασία. Αλλά αυτά υποθέτω θα τα δούμε κι εν καιρώ.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή μάλλον είμαι κολλημένος βραδύνους δεν μπορώ να καταλάβω demis από που κι ως που εκδίδομαι για χρήματα και ποια ακριβώς είναι η χαρά που αποκομίζω ασχολούμενος με σένα...
Άκου φίλε μου, θα μπορούσα να μιλήσω με σένα, ακόμα και να πιω με σένα αφού είσαι του οινοπνεύματος (μάλλον του κονιάκ των σαλονιών είσαι...), να μιλήσουμε για όλα αν είχα μνήμη χρυσόψαρου και ξεχνούσα τη στάση σου πέρσι στις 20/10. Αυτο δεν εξαπλώνεται με τίποτα!
Άντε, γράψε τις εξυπνάδες σου λεύτερα κύριε ποιητά! Δεν θα σε ξαναενοχλήσω...

Ανώνυμος είπε...

Εξαπλώνεται = εξιλεώνεται... Αυτά παθαινεις όταν γράφεις στο κινητο

demis είπε...

Γεια και χαρά σου, λοιπόν! Κι άσε με εμένα ξάπλα με τις τύψεις...