Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Απεργιακό ημερολόγιο – 7η νοέμβρη

Ανταπόκριση από το μέτωπο

Η αλήθεια είναι ότι χτες ένιωσα πολύ τυχερός. Κατά τύχη δε θρηνήσαμε θύματα στα μπλοκ μας, που δέχτηκαν μια ύπουλη –όσο και σχεδιασμένη- επίθεση και κόπηκαν αναγκαστικά στη μέση. Κατά τύχη όλα αυτά άρχισαν, ακριβώς μόλις είχε σταματήσει η πρώτη ψιχάλα και είχε φανεί ότι ο καιρός δε θα διέλυε (ακόμα) τον κόσμο. Κατά τύχη λίγο πριν τις οκτώ, για να έχουν τα δελτία ζωντανά υλικό για να φοβίσουν τον κόσμο. Και κατά τύχη κάθε φορά που κατεβαίνει μαζικά πολύς κόσμος στο δρόμο και νιώθουν οι από πάνω ότι πιέζονται.
Κατά τύχη τα σκηνικά μεταφέρθηκαν στο κάτω μέρος της πλατείας, όπου βρίσκονταν οι δυνάμεις του παμε και ο κύριος όγκος του συγκεντρωμένου κόσμου. Και ξεκινούσαν πάλι, κάθε φορά που πλησιάζαμε προς το σύνταγμα. Κατά τύχη πετάχτηκαν κι αυτή τη φορά στα μπλοκ μας (στον άμαχο πληθυσμό κι όχι προς την περιφρούρησή μας) κάνα δυο μολότοφ, πριν τα ψεκάσουν με χημικά για να τα διαλύσουν. Χωρίς να υπάρχει καν αυτήν τη φορά το πρόσχημα για τα παιδιά ότι «περιφρουρούσαμε τη βουλή», κτλ. Μα τότε γιατί; Έλα ντε! Επειδή, ξέρω ‘γω, «περιφρουρούσαμε» απ’ την οργή των παιδιών το υπουργείο οικονομικών. Ή απλώς επειδή περιφρουρούσαμε τους εαυτούς μας.

Είναι αυτή η διαλεκτική σχέση του τυχαίου με το αναγκαίο. Όπου φαντάζεσαι το μπάτσο και το μπάχαλο, να σε βάζουν στη μέση και να σου λένε με νάζι, σαν την αλίκη: ω, με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο... Όπως λέμε, ο τυχαίος θάνατος ενός οικοδόμου.

Ας το πάρουμε όμως απ’ την αρχή.
Πήγαμε στην προσυγκέντρωση της κάνιγγος, στις τεσσερισήμισι, μαζί με γιατρούς, μηχανικούς, καλλιτέχνες, σπουδαστές ιεκ, το σωματείο των λαϊκατζήδων, και άλλους. Ο κόσμος είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται, όταν δώδεκα άτομα (μετρημένα), πέρασαν απέναντι και κρέμασαν ένα πανό του σύριζα-εκμ εξαρχείων! Έτσι που αν περνούσε κανείς άσχετος (δε θα περνούσε τέτοια ώρα, αλλά λέμε) θα νόμιζε ότι όλος αυτός ο κόσμος ήταν συριζαίοι! Η τέχνη του καπελώματος στις καλύτερες στιγμές της. Ενώ αρκετά αντίστοιχα σκηνικά πρέπει να έγιναν και στην αμαλίας, μπροστά από τη βουλή, με τα αναρτημένα πανό του σύριζα να καλύπτουν την απουσία του κόσμου του.

Η προσυγκέντρωση ξεκίνησε στις πέντε παρά τέταρτο κι ενώθηκε με τις υπόλοιπες στη σταδίου, δίπλα από την ομόνοια, για να προχωρήσει κατευθείαν προς το σύνταγμα, χωρίς να σταματήσει στον προκαθορισμένο χώρο συγκέντρωσης, η οποία δεν έγινε ποτέ. Κι αυτό γιατί το σχέδιο προέβλεπε να μη γίνει καν κεντρική ομιλία και να προχωρήσουμε χωρίς χρονοτριβή σε «αιφνιδιαστικό ελιγμό», για να μην προλάβουν να μας κλείσουν το δρόμο, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προς το σύνταγμα. Έτσι όποιος έφτανε στην ώρα του στην ομόνοια, έβρισκε μια άδεια πλατεία κι έτρεχε στον ανήφορο να προλάβει τους υπόλοιπους.

Στην αρχή τρέχαμε κι εμείς, σα να ‘μασταν στην εθνική, αλλά όσο πλησιάζαμε στο σύνταγμα, συναντούσαμε αυξανόμενη κίνηση, για να φρακάρουμε τελικά στο μποτιλιάρισμα. Κι από εκεί βλέπαμε σταματημένοι για μια ώρα και βάλε, δίπλα μας στο πεζοδρόμιο να περνάει μια μικρή πορεία που σχημάτιζαν όσοι ερχόντουσαν αργοπορημένοι από την ομόνοια (που ήταν ο πιο κοντινός σταθμός του μετρό που είχε μείνει ανοιχτός από την αστυνομία). Σε κάποια στιγμή πέρασαν δίπλα μας και οι «δεν πληρώνω» με τα πλακάτ τους, που πάρκαραν λίγο παρακάτω, κοντά στους δικούς μας. Ενώ το «ξεκίνημα» αντιλήφθηκε πως το πεζοδρόμιο ήταν κομβικό πέρασμα και έστησε πρόχειρα ένα συνεργείο του με φυλλάδια κι εφημερίδες.

Εμείς στο μπλοκ μας είχαμε κολλήσει μεταξύ βουκουρεστίου και κολοκοτρώνη, ενώ πίσω μας υπήρχαν κι άλλα που έφταναν τουλάχιστον ως την κλαυθμώνος και πιθανότατα εκτείνονταν και πιο κάτω. (Αργότερα μάθαμε ότι υπήρχε κι ένα άλλο κομμάτι, που είχε σπάσει στην αθηνάς κι ανέβηκε στο σύνταγμα από ερμού). Υποψιαζόμασταν ότι το μας μπροστά μας είχε καταφέρει να φτάσει στην πλατεία. Αλλά τις πραγματικές διαστάσεις της πορείας τις αντιληφθήκαμε λίγο αργότερα, που αφήσαμε το μπλοκ μας και κάναμε μια μικρή βόλτα για αυτοψία.

Το παμε βρισκόταν σε όλο το κάτω μέρος της πλατείας (μαζί με το μπλοκ της ολμε) και έπιανε όλο το μήκος της φιλελλήνων, μέχρι τη συμβολή με την αμαλίας, όπου είχαν προχωρήσει οι σύντροφοι, για να χωρέσουν και τα επόμενα μπλοκ. Το ΜΑΣ είχε μια μικρή λαοθάλασσα από τα παλιά κι ένα σημείο γεμάτο σημαίες που κυμάτιζαν ενθουσιωδώς, θυμίζοντας προεκλογική συγκέντρωση. Ενώ ο 902 έκανε λόγο για τη μεγαλύτερη διαδήλωση της τελευταίας τριετίας –και των τελευταίων ετών γενικότερα.

Οι υπόλοιποι ήταν όλοι μαζί (ως και μια σημαία του λαος είδαμε, που θυμήθηκε μετά θάνατον να γίνει αντιμνημονιακό) και σχημάτιζαν ένα πι στο πάνω μέρος της πλατείας, με σχετικά καλή πυκνότητα, που μειώθηκε αισθητά μόλις έπιασε η πρώτη ψιχάλα. Εμείς επιστρέψαμε στο μπλοκ μας, που είχε προωθηθεί στο ύψος της γεωργίου (ο δρόμος μπροστά από το μεγάλη βρετανία). Και τότε άρχισε το πανηγύρι.

Οι πρώτες κουμπουριές ήταν σχετικά χαμηλής έντασης κι έπεσαν στο πάνω μέρος της πλατείας. Σταδιακά όμως άρχισαν να δυναμώνουν και να μας πλησιάζουν απ’ τη γεωργίου. Μετά από μια σύντομη ανακωχή κι αφού ένας κόσμος βρήκε καταφύγιο στις γραμμές μας (που ήταν σχετικά περιφρουρημένες, αλλά όχι απροσπέλαστες), ξέσπασε ο δεύτερος γύρος στην αρχή της καραγιώργη σερβίας. Ένα σημείο τελείως άκαιρο σε σχέση με τη βουλή, αλλά απολύτως επίκαιρο αν σκεφτεί κανείς πού βρίσκονταν οι συντεταγμένες δυνάμεις κι ο πραγματικός κίνδυνος για αυτούς. Τα «παιδιά» ξεκίνησαν κλεφτοπόλεμο με τους ματατζήδες,  πέταξαν μερικές μολότοφ –κάνα δυο από αυτές προς τα δικά μας μπλοκ, όπως είδαν αρκετοί σύντροφοι- κι αυτοί απάντησαν με χημικά (τα οποία θα καταργούσε η ευαίσθητη δημαρ) και τα οποία στην ουσία στόχευαν την πορεία.

Όσα μπλοκ βρίσκονταν στο επίμαχο σημείο πνίγηκαν στα δακρυγόνα κι η πορεία μας κόπηκε εκ των πραγμάτων στη μέση. Ένα κομμάτι έμεινε πίσω κι υποχώρησε προς την ομόνοια, ενώ εμείς κρατήσαμε για λίγο τις θέσεις μας και προχωρήσαμε συντεταγμένα προς τους στύλους του ολυμπίου διός. (Το κομμάτι που είχε έρθει από μοναστηράκι, οπισθοχώρησε προς την ερμού, αλλά δε γνωρίζω λεπτομέρειες για το πώς κινήθηκε στη συνέχεια).
Όλα αυτά όμως έγιναν χωρίς πανικό και συντεταγμένα. Κι αν δεν ήταν οι δυνάμεις του παμε σε αυτό το σημείο, θα είχαμε πάλι το γνωστό σκηνικό με το συνηθισμένο άναρχο μπουλούκι, που αποτελεί εύκολη λεία για τα ματ και τον κουκουλοπόλεμο.

Κι εκεί είναι που βλέπεις κι εκτιμάς κάποια πράγματα. Τους καθηγητές στο παμε εκπαιδευτικών, που ρωτάνε να μάθουν αν είναι καλά τα παιδιά τους, οι μαθητές τους. Το σύντροφο δίπλα σου στην αλυσίδα, που σφίγγει τα δόντια και συνεχίζει να περπατά στα τυφλά, με κλαμμένα μάτια. Που φωνάζει συνθήματα με όσο αέρα του έχει μείνει στα πνευμόνια. Και σου δίνει κουράγιο, ή κάτι να σε ανακουφίσει (μάσκα ή μαλόξ), χωρίς να σε γνωρίζει προσωπικά.

Βγαίνοντας στην αμαλίας για ανασύνταξη δυνάμεων, βλέπουμε δίπλα τους σεκίτες που μας ακολούθησαν μετά τον χαμό, να κατεβαίνουν προς τα κάτω με συνθήματα και δυο τρία κινηματικά ψευδώνυμα (εκ των οποίων το πιο πρόσφατο είναι η συνδικαλιστική εργατική συνάντηση). Κι οι πιο υποψιασμένοι θέλουν να τους πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα και να φωνάξουν: ΠΟΥ ΠΑΤΕ; ΓΙΑΤΙ ΦΕΥΓΕΤΕ; ΓΥΡΙΣΤΕ ΠΙΣΩ, ΠΡΟΔΟΤΕΕΕΣ...
Τελικά οι μισοί φωνάζουν «τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες», ενώ οι άλλοι μισοί χειροκροτάν την περιφρούρηση που ανεβαίνει απ’ το αντίθετο ρεύμα και ξαναπαίρνει θέσεις προς τη βουλή. Κι ως εκ θαύματος οι σεκίτες κάνουν κι αυτή αναστροφή κι ακολουθούν «πίσω απ’ τα παιδιά»...
Εν τω μεταξύ ακούμε ότι τα μέτρα μπορεί να ψηφιστούν την επομένη (δηλ σήμερα) εξαιτίας της δεκάλεπτης απεργίας των υπαλλήλων της βουλής και σκεφτόμαστε ότι θα ξανάρθουμε όσες φορές χρειαστεί. Ηθικόν ακμαιότατο.

Κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια να επιστρέψουμε στο σύνταγμα, αλλά όλως τυχαίως ανάβει μια φωτιά σε ένα περίπτερο στη γωνία αμαλίας και όθωνος –από την πλευρά που πλησιάζαμε κι εμείς. Αρχίζει άλλος ένας γύρος με μπαμ-μπουμ και κουμπουριές και παράλληλα μια δυνατή καταιγίδα, σαν χαριστική βολή. Όπου ψάχνεις να βρεις τι είναι αυτό που αστράφτει κι αν αυτό που ακούς είναι μπουμπουνητό ή χημικά. Χρειάστηκαν όμως πολύ περισσότερα από μια βροχή για να τους σώσει...

Κατεβαίνουμε στο μετρό (όπου είχαν ανοίξει όλοι οι σταθμοί πλην συντάγματος) κι οι σύντροφοι φωνάζουν συνθήματα για τους αλύγιστους κομμουνιστές* (ούτε σε ξερονήσια, ούτε και με βροχές...). Κι ο καθένας πηγαίνει προς το σπίτι του για να δει τη συνέχεια. Ή εναλλακτικά το τσάμπιονς λιγκ. Και το V for vendetta, περιμένοντας την 5η νοέμβρη.
Αλλά όπως είπε κι ο παφίλης, στις 7 νοέμβρη, 95 χρόνια πριν...



Αυτά ήταν σε γενικές γραμμές τα γεγονότα –στο βαθμό που φτάνει ένα ζευγάρι μάτια για να τα δει και να τα καταγράψει πιστά. Στο επόμενο θα ακολουθήσει η ερμηνεία και η αποτίμησή τους.

*Η αθλητική σελίδα του ρίζου φιλοξενούσε την κυριακή ένα κείμενο με ρίζο-καλτ τίτλο για τον αλύγιστο κάρλες πουγιόλ, τον αμυντικό της μπαρτσελόνα (που αν δεν ήταν τραυματίας χτες, μπορεί τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για την ομάδα) Μετά το νίκο ζαχαριάδη και το νίκο πλουμπίδη, ένας ακόμα μεγάλος ηγέτης έρχεται να προστεθεί ως κρίκος στην αλυσίδα με τους αλύγιστους. Το νυστέρι δεν τον λυγά...

25 σχόλια:

ΝΑΡίτης είπε...

Παφίλης for the win!


ΥΓ και γραμματέας για το 19ο

Singularity είπε...

Πως το είδα εγώ απέξω: Απογοήτευση που το ΠΑΜΕ αποχώρησε με τα πρώτα χημικά και δεν κράτησε το έδαφος. Ενθουσιασμός και χειροκροτήματα στην μικρή ομάδα (περιφρούρηση;) που επέστρεψε από Φιλελλήνων στο Σύνταγμα (και μετά μας σκούπισε και τους ξέμπαρκους ως Αμαλίας). Και πολύ ενθουσιασμό και πολλά χειροκροτήματα όταν επέστρεψε η πορεία Σύνταγμα από Αμαλίας. Αισθάνθηκα ότι δεν είμαι μόνη μου μ@λ@κ@ς στην βροχή! Ε, και μετά δεν έφτανε που έπεφτε η βρόχα στρέιτ θρου, είχαμε και βροχή χημικά. Ήττα! Δεν υπάρχει τρόπος να μην παραχωρήσουμε κεκτημένο έδαφος;

Ανώνυμος είπε...

Τραγικό ψέμμα αυτό που γράφεις για τις μολότοφ στο μπλοκ του ΠΑΜΕ.
Ημουν όλη την ώρα στο Σύνταγμα και μάλιστα στο συγκεκριμένο σημείο και είναι πρώτη φορά που υπήρξε τόσο άψογη συνύπαρξη διαφορετικών διαδηλωτών χωρίς την παραμικρή προστριβή και παρά τις συγκρούσεις..
Μολότοφ έπεσαν σε διμοιρία η οποία προσπάθησε να μπει μέσα στη συγκέντρωση από την κάτω πλευρά του Συντάγματος και ΟΧΙ στο μπλοκ ΠΑΜΕ το οποίο χθες εκτιμήθηκε από όλους (και από αυτούς που λες ¨παιδιά".) για την άψογη αγωνιστική στάση του.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Singularity, η δική μου εντύπωση ήταν διαφορετική. Νομίζω ότι δε γινόταν να μην υποχωρήσει εκείνη τη στιγμή, αλλά το έκανε συντεταγμένα και με σκοπό να επιστρέψει.

Ανώνυμε, την εντύπωση αυτή τη μοιράζονται αρκετά άτομα από το μπλοκ στο οποίο βρισκόμουν, που ένιωσαν την κάψα από τις μολότοφ να τους έρχεται. Δεν υπονοώ ότι υπήρχε δολοφονική επίθεση στα πρότυπα της 20ης οκτώβρη, μπορεί οι μολότοφ να ήταν ξώφαλτσες και να είχαν αλλού στόχο. Υπήρξε όμως συγκεκριμένο σχέδιο να μεταφερθούν τα επεισόδια εκεί όπου ήταν συγκεντρωμένος ο κύριος όγκος της πορείας, και αυτό εκτελέστηκε στην εντέλεια.
Παρόλα αυτά ο κόσμος παρέμεινε για πρώτη φορά συντεταγμένος, μέχρι το τέλος. Κι αυτή είναι η ουσία του πράγματος.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω είναι λάθος η εντύπωση που έχεις για τις μολότωφ, όχι μόνο δεν έπεσαν αλλά και οι "μάχιμοι" σεβάστηκαν απόλυτα το ΠΑΜΕ και πέρναγαν βγάζοντας τυχόν κουκούλες. Κρατάω το χειροκρότημα που έδωσε ο κόσμος αυθόρμυτα όταν το μπλοκ του ΠΑΜΕ πήγε και στάθηκε για ώρα δίπλα στους άλλους στην Αμαλίας, πολλοί μάλιστα το συζητούν ακόμα. Δες και http://ergasiakodeltio.wordpress.com/2012/11/08/%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-48%CF%89%CF%81%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1-711-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7/

Ανώνυμος είπε...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα αυτό που βγαίνει από την 'ανταπόκριση" είναι ότι υπήρχε δολοφονική πρόθεση και ότι ο στόχος ήταν το μπλοκ του ΠΑΜΕ ,πράγμα που είναι ψευδές.
Έγραψα ότι ο στόχος ήταν διμοιρία η οποία πήγε να μπει μέσα στην συγκέντρωση από την κάτω πλευρά.Η δε "κάψα" μου είναι ακατανόητη γιατί και εγώ εκεί ήμουν.Κρότος υπήρχε μεγάλος και όντως δημιουργείται φόβος σε τέτοιες στιγμές (κρότου λάμψης ,δακρυγόνα μολότοφ.Από εκεί και πέρα θα σου ξαναπώ ότι όσο κι αν φαίνεται παράξενο το μπλοκ του ΠΑΜΕ και οι "μαύροι" δεν ήταν σε κατάσταση συγκρουσιακή μεταξύ τους.Αυτοί είχαν μέτωπο με τις διμοιρίες κυρίως στο πάνω μέρος της βουλής (και έτσι δεν υπήρχε πρόβλημα και στα άλλα μπλοκ) και το ΠΑΜΕ που κράταγε της αλυσίδες του και παρά τα δακρυγόνα μετά την εμπλοκή της διμοιρίας κάτω.
Τώρα αυτά με τα 'σχέδια' αν εννοείς ότι οι διμοιρίες πήγαν να μπουν μέσα στη συγκέντρωση για εμπλέξουν και όσους δεν είχαν επιλέξει να πλακωθούν ισχύει.
Αν εννοείς ότι οι "μαύροι" είχαν σχέδιο να διαλύσουν τη συγκέντρωση διαφωνώ.Είχαν πάρει ένα δρόμο (μπροστά στη Μ.Βρεττανία και προς τα πάνω) και έκαναν τα δικά τους σχεδόν ως "μπλοκ' -μέχρι και πανώ είχαν.
Ε όταν πήγαν να μπουν και οι διμοιρίες από κάτω ήταν λογικό και επόμενο να γίνει το μάλε-βράσε.
Τελοσπάντω εγώ τα χθεσινά τα είδα με άλλο μάτι από ότι εσύ (πολύ πιο θετικά).

Ανώνυμος είπε...

Ο βασικός σύμμαχος ήταν το πρώτο ψιλοβρόχι που κράταγε τα χημικά και τα δακρυγόνα κολλημένα κάτω . Σε προηγούμενες πορείες πέφτουν τα μισά απ ότι χθες στο πάνω μέρος της πλατείας και η ατμοσφαίρα γίνεται αποπνικτική μέχρι την φιλελλήνων. Χθες έπεφταν στο κάτω μέρος της πλατείας και στην πλατεία δεν καταλάβαινες τίποτα όλα μια χαρά. Έπρεπε να πέσουν πάνω στα μπλοκ για να τα καταλάβεις . Πράγμα που βοήθαγε και στην ψυχραιμία όλων.

Ανώνυμος είπε...

εγω ειδα το κομμα άψογο
έκανε αλυσίδες όπου έπρεπε και μάλιστα στην φιλελληνων και μητροπόλεως έκανε αλυσίδες και υπερασπίστηκε όλο τον κόσμο όχι μόνο τον δικό του
η αναρχια έχει σχεδιασμό από 12 φλ που λεει πεσίματα σε 2 γωνιες στην πλατεία και προσπάθεια για ένα έξτρα παιχνίδι μακριά (κλαυθμωνος πχ)
δεν την επεσαν στο παμε
το παμε ανοιξε να περασουν χωρις προβλήματα
και ήμουν στην καρ σερ με το παμε όπου μαζι φωναζαμε για τον εργατη και το γραναζι
Όλα πήγαν τόσο καλά που η πορεία του κκε μου θύμισε (σε λογικη όχι σε κόσμο είχε άπειρο παραπάνω) πορείες 90 του αριστερισμού
Μια χαρά και όταν φτάσετε το 2,5% θα μας αγαπήσετε ακόμα παραπάνω
Φιλικά και συντροφικά

Ανώνυμος είπε...

και το αμίμητο
Αμαλίας στο υψος του μποδοσάκη είμαστε αγκαλιασμένοι και στριμωγμένοι κκε,επαμ,συριζα,ανταρσυα,μλ&ΜΛ,συριζα,αναρχια
κκε:το γραναζι
επαμ:ποτε θα φλεβαρισει
συριζα:ουτε μπενι ουτε σαμαρας
ανταρσυα:το γραναζι
μλ:φευγανε
αναρχια:πολεμο στον πολεμο των αφεντικων
Γυριζει λοιπόν η πολιτικη καθοδήγηση της περιφρούρησης και λεει
Πούστηδες και παλικάρια γιναμε μαλλια κουβαρια
εκει ψόφησα απο τα γελια
Φιλικα και συντροφικα

Ανώνυμος είπε...

Ρε αδέρφια ανώνυμοι, πλάκα μας κάνετε; Δηλαδή εντάξει, ούτε εγώ είδα μολότωφ προς τα μπλοκ του ΠΑΜΕ, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Δεν ήταν ο μοναδικός, ο απόλυτος στόχος, όλο το ζήτημα αυτών που ξεκίνησαν την αντιπαράθεση, να μην υπάρχει άνθρωπος μπροστά στη βουλή την ώρα που θα ψηφίζονταν τα μέτρα.

Συνεχώς οι συγκρουόμενοι μεταφέρονταν προς τους συγκεντρωμένους στην κάτω πλευρά του Συντάγματος. Τυχαίο; Όταν υποχώρησε το ΠΑΜΕ στη Φιλελλήνων και έπειτα στην Αμαλίας, για πολύ ώρα τα επεισόδια κόπασαν. Όταν όμως ανασυντάχθηκε και ξεκίνησε να ξανανεβαίνει, ξαναξεκίνησαν. Ήταν η ώρα που κάηκε το εκδοτήριο. Κι αυτό τυχαίο;

Ήθελαν δεν ήθελαν, είναι δεν είναι πολλοί από αυτούς ασφαλίτες, αντικειμενικά έπαιξαν το ρόλο που τους επιφύλαξε ο κρατικός κατασταλτικός μηχανισμός.

Ανώνυμος είπε...

Απολίθωμα, μεταφέρω κι εδώ τη δικιά μου αποτύπωση εικόνων απ' το χθεσινό βράδι, όπως τα κατέθεσα στο blog του LR και για να είμαι δίκαιος ως προς εσένα. Δηλώνω εξ αρχής πως δε θα απαντήσω σε κανένα μπετόβλακα μικροαστό capitalist-friendly, είτε είναι αναρχοχαρούμενος, είτε γαδα ορμόμενος, είτε ότι άλλο θέλει και αγαπά. Κι εμείς σας αγαπάμε.

"Η χθεσινή βραδιά ήταν πραγματικά συγκλονιστική για όποιον βρέθηκε στο δρόμο με το ΠΑΜΕ.

Έτυχε ή μάλλον πέτυχε, γιατί έχω τον δακρυγονομαγνήτη όπως λέει κι ένας κολλητός μου, να είμαι στα τελευταία μπλοκ του ΠΑΜΕ που έφευγαν από Φιλελλήνων προς Αμαλίας μετά από το αναγκαστικό απ’ ότι έμαθα εκ των υστέρων, άνοιγμα των μπλοκ στην Καραγεώργη Σερβίας. Κάνανε βλέπεις εκεί οι σύντροφοι χώρο για να περάσουν τα «παιδιά» και οι φίλοι τους τα ζώα, καθώς κατεβαίνανε με φόρα από τα λουλουδάδικα την πλατεία μπροστά απ' τα ξενοδοχεία και τις κάμερες. Δυστυχώς όμως δεν τους έφτασε ο εκεί χώρος και χρειαστήκανε ολόκληρο το χώρο της πλατείας και των δρόμων πέριξ αυτής, για να ξεδιπλώσουνε το ταλέντο τους στο χορό της βροχής και της καταιγίδας, όπως αποδείχθηκε αργότερα.

Στο μεταξύ κι ενώ αυτοί ανταλλάσανε φιλοφρονήσεις εκατέρωθεν, με μολότωφ, χημικά και λοιπά καλούδια, εμείς στα μπλοκ αλλά και κόσμος απ’ έξω εισέπραττε τα αποτελέσματα και την «αγάπη» των. Νάσται καλά, κι εμείς σας αγαπάμε. Η αλήθεια είναι πως δεν αντιλήφθηκα να εισπράττουμε απευθείας «δωράκια» εμείς ή ο κόσμος απ’ έξω. Και για τις μολότωφ που περιγράφει ο σφυροδρέπανος, αν και είχα μέτωπο προς τα επάνω και την πλατεία, πήρε το μάτι μου μία που μάλλον όμως είχε στόχο τη γνωστή διμοιρία μπροστά στο ΥΠΟΙΚ. Αυτήν, οι σύντροφοι που ήτανε στην εκεί πλευρά, μάλλον τη νιώσανε καλά.

Τέσπα, αφού λουστήκαμε για τα καλά τη στοργή των «παιδιών» και των μπάτσων, ξεπλυθήκαμε των αμαρτιών των που φέραμε ως άλλοι χριστιανοί, χάρη σε αυτή τη μεγαλειώδη καταιγίδα. Αλήθεια, βρέχει πάντα τόσο έντονα στην Αθήνα;

Φτάνοντας προς την έξοδο της Φιλελλήνων στην Αμαλίας για ανασυγκρότηση, κι ενώ ως οπισθοφυλακή κλείνανε οι οικοδόμοι νομίζω και άλλοι μεγαλόσωμοι, έμπειροι και ψύχραιμοι σύντροφοι, μπορέσαμε να χαλαρώσουμε λίγο αφήνοντας πίσω μας ένα κουβάρι ηλιθίων να προσφέρει θέαμα στους τηλεοπτικούς φακούς και στα αποχαυνωμένα πλήθη. Εκεί έψαχνα να βρω τον κολλητό που είχαμε χωριστεί πιο πριν στην προσπάθεια καθαρισμού του αναπνευστικού μας συστήματος από τις κρατικές «χορηγίες» και προχώραγα κοιτάζοντας γύρω μου. Εκεί περάσανε δίπλα μου τρεις συντρόφισσες σε αλυσίδα και με πήρανε και μένα. Έτσι, για να μην είσαι μόνος είπανε… Προχωρήσαμε λίγο μαζί συζητώντας τι έγινε πιο πριν στην πλατεία κι έπειτα μπήκαμε στη διαδικασία ανασυγκρότησης των μπλόκων για τη μεγάλη επιστροφή στην πλατεία. Συντρόφισσες να είστε καλά για τη μοναδική εμπειρία και μάθημα αλληλεγγύης και συντροφικότητα που μου προσφέρατε.

Για τη μικροαστική σαπίλα της πάνω πλατείας, γιατί χθες εμείς ήμασταν η κάτω πλατεία, δε θα πω τίποτε. Τα γνωρίζουν και τα καταλαβαίνουν οι ίδιοι πολύ καλά πλέον. Ειδικά όσοι χθες απ’ αυτούς βρέθηκαν κάποια στιγμή στα μπλοκ του ΠΑΜΕ, συνειδητά ή εξ ανάγκης, κατάλαβαν τη διαφορά μεταξύ ξεπλυμένου πασοκικού ατομικισμού και πραγματικά καθαρού ταξικού αγώνα.

Και εις άλλα με υγεία."

Ανώνυμος είπε...

αυτά που λες ότι με το πρώτο ψιλοβρόχι αραίωσαν οι "πάνω" είναι απότοκο του κολλήματός σου για τη διάσπαση του '68, ότι και καλά εμείς πήραμε τους "σκληρούς" ενώ αυτοί τους "φλώρους".
Περάσαν, όμως, αυτά, αγαπητέ, εδώ και κανά δίχρονο τουλάχιστον.Αν το καταλάβεις,εσύ και κάποιοι άλλοι σ., τόσο το καλύτερο για το Κόμμα και τον κομμουνισμό στην Ελλάδα.
Όσο για την αναφορά Παφίλη στην Οκτωβριανή, ήταν σαν μνημόσυνο,με εξαίρεση την τελευταία φράση ότι τους έμπηξε τη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ.

L. είπε...

γ@μ@ει ο Παφίλης !!!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ανώνυμε, δεν ξέρω από πού χρεώνομαι το κακό μάτι κι εσύ κρατάς για τον εαυτό σου την αισιόδοξη οπτική, αλλά η μισή σου αλήθεια μπορεί να είναι χειρότερη από ψέμα. Προσωπικά δε με ενδιαφέρει να διαχωρίσω τους μαύρους της μιας και της άλλης πλευράς, πολύ περισσότερο το αντικειμενικό αποτέλεσμα των πράξεών τους που είναι ταυτόσημο. Μ’ άλλα λόγια το αν οι «κινηματικοί» μαύροι, δεν ήταν μέρος του αρχικού σχεδιασμού, αλλά τον εξυπηρέτησαν ούτως ή άλλως, μου είναι εντελώς αδιάφορο. Κι εξακολουθώ να είμαι βέβαιος για όσα ιπτάμενα κατέληξαν στα μπλοκ μας.
Κατά τα άλλα, η δική μου αποτίμηση απ’ τα χτεσινά και τη 48ωρη είναι απολύτως θετική, -προφανώς για διαφορετικούς λόγους από τους δικούς σου- και θα μπει σε ξεχωριστή ανάρτηση.

Λάμπρος Φούντας είπε...

Εκεί που φάνηκε περισσότερο ο "σχεδιασμός" για απομάκρυνση του ΠΑΜΕ από το Σύνταγμα ήταν στο κομμάτι της πορείας που έσπασε προς τη Σταδίου, όπου μάλλον δε βρέθηκε άλλος σχολιαστής.
Ο πλακακοπόλεμος και τα δακρυγόνα έσπρωχναν αυτό το κομμάτι της πορείας του ΠΑΜΕ όλο και πιο κάτω και δε σταμάτησαν καθόλου.
Αυτό το μπλοκ του ΠΑΜΕ, ειδικά όσοι ήταν στη "κορυφή", προς το Σύνταγμα δηλαδή, έφαγε πολύ δακρυγόνο.
Μετά την πρώτη υποχώρηση κατά 150 μέτρα για κανένα 5λεπτο, έγινε προσπάθεια να ανέβουμε πάλι προς το Σύνταγμα. Αμέσως τα επεισόδια δυνάμωσαν, "κατεβαίνοντας" τη Σταδίου και ερχόμενα κατά πάνω μας. Ξανά μεταβολή και οπισθοχώρηση.
Όπου "σταθμεύαμε" στη Σταδίου, μετά από λίγο στο ύψος της κορυφής της πορείας επί της Πανεπιστημίου και στις καθέτους της Σταδίου έπεφταν δακρυγόνα.
Παράλληλα, όσοι "ρίχνονταν στη μάχη" με τα ΜΑΤ εντελώς τυχαία συνέχιζαν να κατεβαίνουν παράλληλα με το ΠΑΜΕ από Πανεπιστημίου. Δεν έστριψαν π.χ. προς Εξάρχεια.
Στη πλατεία Σανταρόζα έπεσαν χημικά πιο κοντά στη πλευρά της Σταδίου παρά της Πανεπιστημίου.
Όταν τα μπάχαλα φτάσανε στη Πατησίων, δε στρίψανε σε αυτή, αλλά κατέβηκαν προς Ομόνοια και μπήκαν ΜΕΣΑ στη πλατεία, όπου ήταν εκείνη την ώρα το μεγαλύτερο μέρος του μπλοκ του ΠΑΜΕ.
Σχηματίστηκαν πλαϊνές αλυσίδες και αναγκαστήκαμε να προχωρήσουμε προς την Πειραιώς. Κατεβήκαμε 100 μέτρα την Πειραιώς.
Μετά από 10 λεπτά, όταν προχωρήσαμε ξανά προς Ομόνοια, τα επεισόδια εκεί φούντωσαν και η πλατεία γέμισε δακρυγόνα.
Δεν υπήρχε πλέον δυνατότητα εισόδου στη πλατεία, έτσι γυρίσαμε πίσω, κατεβήκαμε ξανά τη Πειραιώς, στρίψαμε προς Κολωνού και πήγαμε εν μέσω καταιγίδας πλέον στη πλατεία Καραϊσκάκη.
Ακόμη κι εκεί για περίπου 15 λεπτά περιμέναμε κάτω από υπόστεγα για κανένα 20λεπτο και αν είχε κοπάσει η βροχή υπήρχε πρόθεση να ξαναπροσπαθηθεί άνοδος προς Ομόνοια και Σύνταγμα.
Ο καιρός είχε όμως άλλη άποψη και διαλυθήκαμε.

Οπότε μη βλέπω παπαριές πως "η αναρχια έχει σχεδιασμό από 12 φλ που λεει πεσίματα σε 2 γωνιες στην πλατεία", εκτός αν ο "φίλος" εννοεί τη πλατεία Ομονοίας και τη πλευρά της προς Πειραιώς...

Αναυδος είπε...

Ο καθένας βλέπει τα ίδια γεγονότα αλλά τα ερμηνεύει αναλογα με την ήδη διαμορφωμένη συνείδηση του

Στο Συνταγμα ήταν μαζεμένοι οι παντες. Αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ ουτε η μιση πλατεια δεν θα ηταν γεματη. Η συντριπτικη πλειοψηφεία αποφασισμένη να κάτσει και να διαμαρτυρηθεί ολο το βράδυ. Οι αναρχικοί με στόχο να κάψουν καμία βιτρίνα να σπασουν κανενα πεζοδρομιο ή και να χτυπησουν κανενα μπατσο πιστευοντας ακραδαντα οτι ετσι θα αποσυρθουν τα μετρα και θα καταργηθει η ατομικη ιδιοκτησία. Το κρατος να διαλυσει τη συγκεντρωση.
Οι μολοτοφ επεσαν και στο ΠΑΜΕ ειτε απο προθεση ειτε απο αστοχία λιγη σημασια εχει αφου οταν ξεκινας οδομαχιες στο μεσο μιας αοπλης διαδηλωση γνωριζεις οτι οι αμαχοι θα αποτελεσουν την καλυτερη ασπιδα και θα φανε το περισσοτερο ξυλο και χημικα.
Ανεξαρτητα απο προθεσεις αναρχικοι και κρατος συναντηθηκαν ξανα και διελυσαν μια μεγαλη διαδηλωση. Απο κει και περα διμοιριες των ΜΑΤ υπήρχαν παντου και σε στενα και πανω στην πλατεια και στο φρακτη. Η επιλογη για επιθεση στην καρ.σερβιας δειχνει προθεση ειτε να χτυπηθει το ΠΑΜΕ ειτε να εμπλακει το ΠΑΜΕ σε μια συγκρουση που δεν την εχει επιλεξει.

Το ωραιοτερο συνθημα την Πεμπτη ηταν το ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ψηφίσανε το Μααστριχτ πληρωνει ο λαός που φώναξε το ΠΑΜΕ επιστρέφοντας από την Αμαλίας

Σιγα-σιγα οι δημοσιοι υπαλληλοι, η εργατικη αριστοκρατία και οι μικροαστοι σκύβουν το κεφαλια και αναζητουν πριοσωπικές στρατηγικές για να μην πληρωσουν αυτό που τους αναλογει για να βγει το κεφαλαιο απο την κριση. Αραίωσαν οι πλατειες, η συμμετοχη στις απεργίες ακομη και στις ΔΕΚΟ-Δημοσιο μειώθηκε, Ο Συριζα με το νεο σχεδιο Μαρσαλ σπερνει αυταπατες υποσχομενος καλυτερο μελλον στον καπιταλισμό και οι αριστεριστες ψαχνονται αν θα πρεπει να συνταχθουν με το νεο ΠΑΣΟΚ που το βαφτισαν αριστερα και μετωπο (οπως οι καλογηροι το κρεας ψαρι) Το μονο σταθερο τους σημειο η επιθεση στο ΚΚΕ τοσο πολιτικά όσο το χειρότερο στους τοους δουλιάς και στα συνδικάτα

Υγ οτι ειδε ο Μπ.Α ειδα και εγω και δεν ειμασταν μαζι στην πορεια παρά για 5’

Ανώνυμος είπε...

Ήμουν στο μπλογκ της Σταδίου. Μπροστά από την παλιά Βουλή. Φοβερή πυκνότητα του κόσμου και παλμός. Τα συνθήματα τα φώναζαν οι περισσότεροι. Είδα και αρκετές καινούργιες φάτσες. Όταν έπιασε η πρώτη βροχή, ούτε ένας δεν έφυγε από τη θέση του. Σε λίγο φάνηκαν και οι μαυρούληδες με ομπρέλες αντί για νερά, που έδιναν μέχρι τότε. 5 ευρώ το κομμάτι. Πήραμε όσοι δεν είχαμε και κάτσαμε από κάτω.
Κατά τις 7.30 ακούσαμε τα πρώτα μπουμπουνητά που δεν ήταν της βροχής. Ο κόσμος τα αντιμετώπισε με χιούμορ. Μετά από λίγο, αρχίσαμε να υποχωρούμε. Δεν φύγαμε. Απομακρυνθήκαμε. Αρκετός κόσμος ήρθε και στάθηκε πλάι μας. Και μπροστά μας. Κοίταζαν τι θα κάνουμε εμείς για να δουν τι θα κάνουν και αυτοί.
Σε λίγο άρχισε να μυρίζει χημικά. Όσοι σύντροφοι είχαν έδιναν και στους άλλους μαλόξ και βρεγμένα πανάκια. Άρχισε ένα παιχνίδι 1 βήμα μπροστά, 2 βήματα πίσω. Όποτε προσπαθούσαμε να γυρίσουμε τα χημικά έπεφταν με μεγαλύτερη ένταση. Προφανώς οι "μπάχαλοι" μας είχαν πάρει από πίσω. Λες και δεν υπήρχαν άλλοι δρόμοι να πάνε. Κατά τις 8.30, υποχωρώντας συντεταγμένα φτάσαμε Ομόνοια. Το μπλογκ εκτεινόταν από αρχή Πειραιώς μέχρι Αιόλου. Εκεί προσπάθησαν να μας κόψουν στα 2. Έπεφταν χημικά και κρότου-λάμψης την Πανεπιστημίου.
Υποχωρήσαμε συντεταγμένα ξανά, μέχρι Κουμουνδούρου. Τότε έπεσαν χημικά και στην Ομόνοια. Γυρίσαμε μέσα από τα στενά και βγήκαμε πλατεία Καραϊσκάκη. Εκεί μείναμε συντεταγμένοι για κανένα 10λεπτο, περιμένοντας το σύνθημα για να γυρίσουμε. Εκεί έπιασε και η μπόρα. Μετά από μισή περίπου ώρα δόθηκε το σύνθημα για αποχώρηση.
Συμπεράσματα:
1. Μεγάλη θέληση του κόσμου να αντιπαλέψει την καταστολή. Αλλά όχι ανοργάνωτα. Οργανωμένα και με πειθαρχία.
2. Το ΠΑΜΕ παίρνει το ρόλο του προστάτη, όταν τα πράγματα σκουραίνουν. Κι εκεί ξεχνιούνται οι ιδεοληψίες και οι αντικομμουνιστικές κορώνες.
3. Οι "μπάχαλοι" αντί να καταλάβουν την Βουλή τώρα που δεν την "περιφρουρούσε" το ΠΑΜΕ, ακολουθούσαν το μπλογκ μας όπου και να πηγαίναμε. Λες κι εμείς ψηφίζαμε για τα μέτρα. Ή μήπως πράγματι αυτό φοβόντουσαν;
4. Το χιούμορ δεν έλειψε ούτε μια στιγμή.
- Όταν είχαμε φτάσει Πειραιώς, μετά από αλλεπάλληλες μεταβολές, ένας σ/φος λέει σε άλλον της καθοδήγησης:"Πες να μας δώσουν και καμία ημιανάπαυση. Τόσες συνεχόμενες μεταβολές θεωρείται καψόνι".
- Όταν περνάγαμε μέσα από τα στενά, γεμάτο μπουρδέλα, φωνάζαμε το σύνθημα "Λαέ μη σκύβεις άλλο το κεφάλι..." και πετάγεται ένας σ/φος: "Ρε παιδιά, μήπως δεν το κατάλληλο σύνθημα για την περιοχή; Μόνο το κεφάλι να μη σκύβουν;"
Συνεχίζουμε δυνατά, στους τόπους δουλειάς και στις συνοικίες. Ραντεβού όλοι μαζί πάλι την Κυριακή.

Βαγγέλης Φ.

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα μόνο τις πρώτες παραγράφους, και χωρίς να θέλω να σε θίξω νομίζω ότι το θέμα τις 20ης Οκτώβρη το αναφέρεις συνέχεια μήπως τελικά το πιστέψεις εξ' ολοκλήρου και εσύ ο ίδιος. Είναι λογικό τον κάθε έντιμο αγωνιστή που υπάρχει στις γραμμές του Περισσού (υπάρχουν και τέτοιοι) να τον "ξενίζει" η περιφρούρηση στου αστικού κοινοβουλίου από εργάτες, σε αστυνομικό σχηματισμό και οπλισμένους με κράνη και ρόπαλα που απαγόρευαν μέχρι και σε ...δασκάλες από μπλοκ της ΟΛΜΕ (πολύ πριν ξεκινήσει η σύγκρουση)να πλησιάσουν στον άγνωστο στρατιώτη. Όσο για τον αδικοχαμένο οικοδόμο Κοτζαρίδη είτε το θέλεις είτε όχι πέθανε από τα χημικά τον ΜΑΤ. Αλλά είπαμε "παιδιά του λαού είναι και αυτοί" και η Αλέκα δεν θέλει να τους κόψουν ούτε δραχμή οι κυβερνώντες.

Ανώνυμος είπε...

είναι πολύ ευχάριστο που παιδιά και σύντροφοι από το ΠΑΜΕ ζουν,έστω και μετά από καθυστέρηση πολλών μηνών, την εμπειρία των χημικών και την αδελφική και συντροφική αλληλεγγύη του διπλανού που μας δίνει ως και τη μάσκα του για να πάρουμε ανάσα.

Ανώνυμος είπε...

"Σιγα-σιγα οι δημοσιοι υπαλληλοι, η εργατικη αριστοκρατία και οι μικροαστοι σκύβουν το κεφαλια και αναζητουν πριοσωπικές στρατηγικές για να μην πληρωσουν αυτό που τους αναλογει για να βγει το κεφαλαιο απο την κριση. Αραίωσαν οι πλατειες, η συμμετοχη στις απεργίες ακομη και στις ΔΕΚΟ-Δημοσιο μειώθηκε..."

Οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ σε ποια κατηγορία εντάσσονται; Εργατική αριστοκρατία, δημόσια υπαλληλία ή και στις δύο ταυτόχρονα; Αυτή η περιγραφή συμπεριλαμβάνει και τους εργάτες της ΔΕΗ;

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

@ Ανώνυμο της"9 Νοεμβρίου 2012 6:14 μ.μ"


Είναι το λιγότερο χυδαίο εκ μέρους σου να προσάπτεις την κατηγορία ότι το ΠΑΜΕ περιφρούρησε το αστικό κοινοβούλιο,ένω έχει αποδειχθεί ότι είναι ψέμα.Αλλά βέβαια για κάποιους σαν του είδους σου είναι ανώφελο να αποδείξουμε ότι δεν ήμαστε ελέφαντες.Φυσικά σε καταλαβαίνω ότι σε τσούζει το γεγονός ότι η προχθεσινή απεργία απέδειξε περίτανα ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι συστημιτικό(εκτός και αν τα χημικά τα έφαγε απο βίτσιο...)αλλά την κάνουμε...αυτά έχει η ταξική πάλη....

@ Απολίθωμα,

Να μαντέψω ότι απο την ανταπόκριση ότι ήσουν Αθήνα,έ? Εμείς πάλι στα Γιάννενα ο καιρός δεν ήταν και πολύ με το μέρος μας και προς το τέλος της ομιλίας άρχιζαν οι ψιχαλες.......για αυτό και η πορεία σε μαζικότητα μπορούσε και καλύτερα(χωρίς να σημαίνει ότι δεν ήταν μαζική)μάλιστα το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι συμμετείχαν μαζί μας και τα ταξί(στα οποία η συμμετοχή τους αναφ΄ρθηκε και στην ομιλία)

ΜΠΟΥΜΠΗΣ

Ανώνυμος είπε...

ποιες μολοτοφ στο μπλοκ του παμε?τι φιδιες ειναι αυτες παλι?
μα καλα ρε παιδι μου το κρατος τοση αναγκη εχει τους αναρχικους για να σας διαλυσει την πορεια?δλδ αμα ηθελε δεν το κανει οποτε γουσταρει και με οποια προφαση γουσταρει?εδω νεκρος απο τα χημικα των ματ υπηρξε περυσι στις γραμμες του παμε και ουτε μια καταγγελια προς τους κρατικους ενστολους δολοφονους...

Ανώνυμος είπε...

Αυτες οι ''υποψιασμενες'' ερωτησεις των ΚΚΕδων!!! Τυχαίο εκεινο, τυχαιο το αλλο?
Να πω και εγω μια ''κακια''?
Τυχαίο που το μονο "τυχαιο" για το οποιο δεν αναρωτηθηκατε ηταν το γεγονος οτι εριξε -την μοναδικη φετος- καταιγιδα την μερα που ψηφιζονταν τα μετρα?
Υγ, ας μην αναρωτιουνται μερικοι γιατι προχθες τους "ακολουθουσαν" τα μπαχαλα οπου πηγαιναν. Ειναι γνωστο οτι μπαχαλα μπορουν να γινουν μονο οταν υπαρχουν μαζικα μπλοκ και γενικα πολυς κοσμος στο δρομο. Και αυτο φανηκε και στην πανω πλευρα της πλατειας...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ ήμουν από κάτω. Από αυτούς που κατεβήκαμε προς Ομόνοια και μετά Μεταξουργείο. Στην αρχή δεν είχαμε πάρει χαμπάρι ότι είχαν μείνει από πάνω άλλοι. Ήμασταν πολλοί και ας ήμασταν μόνο οι μισοί.

Γενικά πάντως ήταν καραστημένο το μπάχαλο. Μόλις τελείωσε η βροχή και μόλις είχε αρχίσει να χαλαρώνει ο κόσμος.

Κάποια στιγμή και αφού είχαμε κατέβει τη μισή Πειραιώς κάναμε μια ακόμα προσπάθεια να ξανανέβουμε όμως με το που γυρίσαμε άρχισαν και πάλι τα "γνωστά-άγνωστα".

Αυτό που είδα ήταν ότι πολύς κόσμος που δεν είχε έρθει με το ΠΑΜΕ με το που έσκασαν τα δακρυγόνα έτρεξε μέσα στο ΠΑΜΕ να προστατευτεί. Καταρρίηφθηκε για άλλη μια φορά ο μύθος ότι οι αλυσίδες του ΠΑΜΕ είναι απροσπέλαστες στους απλούς διαδηλωτές.

ΥΓ. Παφίλης respect

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Επειδή η κε του μπλοκ δεν έχει δυνατότητα άμεσης παρέμβασης και διαλόγου, προτιμά να συγκεντρώνει στο τέλος τα σχόλια, όταν (φαίνεται να) έχει κλείσει η συζήτηση, για να δώσει μερικές αργοπορημένες απαντήσεις, όπου είναι απαραίτητο.

Ανώνυμε των 9.54 στις 8 νοέμβρη.
Δεν έχω ζήσει τη διάσπαση του 68’, για να κουβαλάω κάποια ψυχολογικά σύνδρομα από τότε. Αν και είναι εντελώς σίγουρο ότι εσείς τα πηγαίνατε ιστορικά καλύτερα με την άλλη πλευρά –είτε πρόκειται για τους ρηγάδες, είτε πρόκειται για τον κύρκο στο χημείο, ή το σύριζα σήμερα- και την προτιμάτε από τους δογματικούς κουκουέδες, που είναι εξ ορισμού προδότες. Η δική μου αναφορά πάντως δεν ήταν για τους σκληρούς δικούς μας, με τις υπερφυσικές δυνάμεις που στέκονταν αλύγιστοι σαν τον πάβελ κορτσάγιν, σε αντίθεση με τους οπορτουνιστές που λυγάνε παντού και πάντα. Αλλά για ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο. Την οργάνωση και τη συγκρότηση στα μπλοκ, που επέτρεψε στον κόσμο να μη διαλυθεί και αργότερα να ανασυνταχθεί και να επιστρέψει. Αν θες το παίρνεις υπ’ όψιν, αν όχι δικαίωμά σου. Αξίζει να διαβάσετε εδώ κι ένα κείμενο του πριν http://prin.gr/?p=214. Παρά τους περιορισμούς του χώρου του (αρνείται πχ να «στοχοποιήσει» τα παιδιά, για να μην χαλάσει τις ισορροπίες) πιάνει πολύ καλά την ουσία του πράγματος.

Ανώνυμε των 6.14 στις 9 νοέμβρη
Χωρίς να θέλω να σε θίξω νομίζω ότι το ζήτημα της «περιφρούρησης της βουλής» το βάζεις, μήπως και το πιστέψεις εσύ ο ίδιος. Είναι λογικό να αναρωτιέται κάθε έντιμος αγωνιστής στις γραμμές του αναρχικού χώρου γιατί δεν καταλήφθηκε η βουλή στις 19 οκτώβρη, που δεν υπήρχε κανένα παμε να την περιφρουρεί και να τον ξενίζει η απρόκλητη δολοφονική επίθεση σε άλλα μπλοκ διαδηλωτών –μέχρι και σε μπλοκ εκπαιδευτικών, στις 19 του μήνα. Τη δολοφονία του αδικοχαμένου κοτζαρίδη την χρεώνω από κοινού σε κράτος και παρακράτος, ο περαιτέρω καταμερισμός είναι εσωτερική υπόθεση της υπηρεσίας. Αλλά είπαμε, παιδιά του κινήματος είναι κι αυτοί, κι ο αλέξης δε θέλει να χάσει ούτε κουκί από ψηφοφόρους του.
Παρεμπιπτόντως, η βασική απορία όσων έχουν φάει χημικά από τα ματ ή κινηματικά σπρέι πιπεριού και μολότοφ από τα παιδιά δεν είναι για το θάνατο του (όποιου) κοτζαρίδη αλλά πώς και δεν έχουμε θρηνήσει περισσότερα θύματα.

Κατά τα άλλα οι ανταποκρίσεις των σφων αναγνωστών είναι περιεκτικές και με καλύπτουν σχεδόν απόλυτα.

Δείτε κι εδώ πώς μας τιμούν στο indymedia (1435980) https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1435130