Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Ξεφυλλίζοντας το Ρίζο

Το προχτεσινό φύλλο του ρίζου ήταν κυριακάτικο κι ενισχυμένο: με 19 σελίδες προσυνεδριακό και σαράντα συνολικά (χωρίς ισολογισμούς), μερικά ζουμερά άρθρα και ενδιαφέρον ιστορικό ένθετο. Αφήνουμε κατά μέρος την επανάσταση του 21’, για να την πιάσουμε ίσως σε επόμενη ανάρτηση και πάμε να δούμε σε τι γίναμε σοφότεροι από την υπόλοιπη εφημερίδα και τι ακριβώς περιείχε:

-«Άρθρο γραμμής» του γιώργου μαρίνου για το κουκουέ και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, με κάποιες γνωστές, βασικές κατευθύνσεις, που περιμένουμε τώρα να τις πιάσουν τα εξυπνοπούλια του αστικού τύπου, για να τις κάνουν «ιδεολογική πλατφόρμα» εν όψει του συνεδρίου και της «κούρσας διαδοχής της αλέκας». Το πιο ενδιαφέρον πάντως είναι ότι πλέον ασκούμε ανοιχτά –διακριτική έστω- κριτική στη διακυβέρνηση του ακελ, που «ανεξαρτήτως προθέσεων και διακηρύξεων, δε μπορούσε να είναι φιλολαϊκή στο πλαίσιο της εε και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης», στοχεύοντας έτσι εμμέσως προς τους θιασώτες του κοινοβουλευτικού δρόμου που καλλιεργούν συγχύσεις κι αυταπάτες σε ελλάδα κι εξωτερικό.
Ένα σημείο που μπαίνει τόσο στο άρθρο του μαρίνου, όσο και στο κείμενο του Π. στη σελίδα 3 για τις εξελίξεις στην κύπρο. Και πρέπει να το δούμε παράλληλα με μια άλλη πρόσφατη εξέλιξη: τη συγκρότηση δικών μας κομματικών οργανώσεων στην κύπρο, πέρα από την όποια σχέση είχαμε ως τώρα με το ακελ, η οποία έδωσε διέξοδο σε αρκετούς συντρόφους, που ασφυκτιούσαν στα σύγχρονα πολιτικά δεδομένα της κύπρου και του «κ»κ που παράγει (ε, ναι! Αυτό με τα εισαγωγικά στο πρώτο κάπα, ήταν ένα απωθημένο που πάντα ήθελα και έψαχνε δικαίωση).

-Ανταπόκριση του ζαχαρόπουλου από το συνέδριο της γσεε στην αλεξανδρούπολη. Όπου οι συσχετισμοί έμειναν κατά βάση αμετάβλητοι, ο παναγόπουλος επανεκλέχτηκε πανηγυρικά και η γσεε παρέμεινε ακλόνητη στη νιρβάνα της, ανεπηρέαστη από οποιαδήποτε κοινωνική διεργασία. Μπορεί το πασόκ να κατέρρευσε εκλογικά, αλλά οι μηχανισμοί του στο συνδικαλιστικό κίνημα ζουν και βασιλεύουν· αυτονομούνται και παζαρεύουν από θέση ισχύος το μέλλον τους στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται. Κι ο φαύλος κύκλος της κυριαρχίας τους δεν πρόκειται να σπάσει με συμβατικά μέσα –είτε εκλογικά, είτε με μικρές κι άμεσες διεκδικήσεις, κυρίως συντεχνιακού χαρακτήρα που δεν ξεφεύγουν από το γήπεδό τους, όπου έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Αλλά με ένα γερό ταξικό κίνημα, που θα τους γίνει καρφί στο μάτι μέχρι να τους σαρώσει. 

Αυτό βάζει στη διπλανή ακριβώς σελίδα κι η ανακοίνωση του παμε.
Ο βασικός ρόλος και η αποστολή του ΠΑΜΕ δεν περιορίζεται στην καθημερινή πάλη, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Εκεί, η παρουσία και η δράση των ταξικών δυνάμεων είναι δεδομένη και αποτελεσματική. Δεν υπάρχει καθημερινό πρόβλημα της εργατικής οικογένειας που να μην ασχολήθηκε. Ο βασικός στόχος και η αποστολή του ΠΑΜΕ είναι να ενώσει, να συσπειρώσει την εργατική τάξη σε ταξική κατεύθυνση! Κίνημα που μπορεί να τους φοβίσει, να αποσπάσει κάποιες κατακτήσεις είναι αυτό που θα παλεύει για όλα τα καθημερινά προβλήματα και ταυτόχρονα θα διεκδικεί την εξουσία για το λαό.

Μήπως όμως έτσι, θα πουν κάποιοι, συγχέουμε το κόμμα με το κίνημα και την τακτική στρατηγική; Πολύ καλό ερώτημα. Το οποίο μας δίνει πάσα για το τρισέλιδο με τα αποσπάσματα από την ομιλία της αλέκας στη συνδιάσκεψη της κο θεσσαλίας.

Μας λένε τώρα ότι αυτό που λέμε για τη λαϊκή συμμαχία, ότι βάζουμε μέσα στο μαζικό κίνημα το θέμα της πολιτικής εξουσίας. Όχι, σύντροφοι, εμείς λέμε ότι η λαϊκή συμμαχία εκφράζει συμμαχία της εργατικής τάξης με τους συμμάχους της, που σημαίνει ότι απευθύνεται η συμμαχία σε όλους, αντικειμενικά. Έτσι δεν είναι; (…) Βεβαίως, δεν μπορεί αυτή η συμμαχία να έχει πολιτικό πρόγραμμα, σαν να είναι το ΚΚΕ, αλλά είναι δυνατόν το κίνημα το εργατικό, το λαϊκό να μην αντιπαλεύει την κυβέρνηση, τι κάνει τότε; Μια υποτυπώδη άποψη διακυβέρνησης, εξουσίας δεν πρέπει να έχει; (…) Τι λέει π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ; Κίνημα το οποίο ρίχνει αυτή την κυβέρνηση και ανεβάζει μια άλλη, μέσω εκλογών. Εμείς τι λέμε; Ότι αυτή η συμμαχία πρέπει να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων και να κάνει την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Και σε ένα άλλο σημείο.
Δεν μπορεί να μιλάς για κίνημα υπεράσπισης των λαϊκών κατακτήσεων, για κίνημα εναντίον των μέτρων που παίρνονται αν δεν ανοίξεις - τουλάχιστον οι κομμουνιστές - μέσα στο κίνημα τη συζήτηση για την αιτία της κρίσης. Ήταν δυνατόν σαν Κόμμα αυτά να μην τα κάνουμε; Να μην οξύνουμε την αντιπαράθεση μέσα στο κίνημα; Μπορούσες να μην κάνεις αυτή την αντιπαράθεση και μέσα στο κίνημα; Να την κάνεις απλώς σαν Κόμμα, μέσα στις Οργανώσεις, ή μόνο μέσα από τα έντυπά σου; Τότε θα ήμαστε ιερατείο.

Τι άλλο είπε η αλέκα στη συνδιάσκεψη;
Μίλησε για την πολιτική συμμαχιών που γνωρίσαμε ότι αυτό που λίγο - πολύ περπατούσε, ως συμμαχία, όλα τα χρόνια μέσα στον 20ό αιώνα, ήταν με ποιο κόμμα θα πας, με ποιο κόμμα θα συνεργαστείς. Με την αριστερή σοσιαλδημοκρατία, με τη δεξιά, με τη σοσιαλδημοκρατία; Για να προσθέσει ότι η λαϊκή συμμαχία δεν είναι κίνημα με τον εαυτό μας, αλλά ένας όρος πολύ πιο πλατύς από το ααδμ, με το οποίο πήγαμε μέχρι τις εκλογές και χάσαμε –χωρίς φυσικά να φταίει το ααδμ. Κι ότι είναι άλλο το κίνημα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου που κι εμείς το επιζητούμε κι άλλο σύντροφοι να ταυτίζεις τον ιμπεριαλισμό με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και να τον αποσυνδέεις απ' τον καπιταλισμό.
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι κι η σημείωση ότι η ανασυγκρότηση του κόμματος (ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική) δε μπορούσε να γίνει σε ένα ή δύο χρόνια και κράτησε μέχρι και το 18ο συνέδριο. Καθώς κι ότι οι αδυναμίες που πιθανόν είχε το πρόγραμμα του 15ου συνεδρίου δεν είχαν να κάνουν ούτε με συμβιβασμούς, ούτε με κάτι τέτοια που λέγονται, αλλά με την ωρίμανση του κόμματος.
Παρόλα αυτά, στην ίδια ομιλία η αλέκα αναφέρεται δύο φορές στον εσωκομματικό οπορτουνισμό. Αρχικά με αφορμή ορισμένα στελέχη που έβαλαν διαφορετική άποψη για την όξυνση της διαπάλης στο κίνημα, ήδη από το δημόσιο διάλογο του 18ου. Τότε όμως μπορεί να μη βγήκαν πολλοί στο δημόσιο διάλογο γιατί ήταν άλλες οι συνθήκες, πίστευαν τότε ότι δε χρειάζεται να βγουν δημόσια, τώρα θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο λόγω του εκλογικού αποτελέσματος - αυτό κι αν είναι οπορτουνισμός - δηλαδή να λέω δημόσια τη γνώμη μου, ανάλογα με το αν με παίρνουν οι συνθήκες.
Και μια δεύτερη αναφορά για τα; φαινόμενα οργανωτικού φιλελευθερισμού που παρατηρούνται: Ο «Ριζοσπάστης» και η μη μελέτη του από όλα τα μέλη, δεν είναι σύντροφοι φιλελευθερισμός, για να μην το πω και οπορτουνισμός; Μη βλέπουμε τον οπορτουνισμό μόνο στα ιδεολογικά ζητήματα, είναι και στα οργανωτικά. Μπορεί να μην είναι συνειδητός οπορτουνισμός, αλλά υπάρχει θέμα.
Σε κάθε περίπτωση είναι η πρώτη φορά που η γγ (και το κόμμα γενικώς) μιλάνε τόσο ανοιχτά για τις διαφωνίες που μπαίνουν στο εσωτερικό του κόμματος και φαίνονται και στο ριζοσπάστη, στις σελίδες του δημόσιου διαλόγου.
Κλείνουμε τα της συνδιάσκεψης με μια δόση προλεκάλτ κι ένα σχετικό απόσπασμα από την αλέκα, που ξεκινά με ένα σχόλιο για τα αγράμματα στελέχη, που μιλάνε για υποχώρηση και υπανάπτυξη του καπιταλισμού, λόγω κρίσης και συνεχίζει.
Είναι μήπως σωστό, αυτό που λέγεται, ότι «τα παραπέμπουμε όλα στο σοσιαλισμό»; Οχι, σύντροφοι. Αλλά το σταλινικό σχήμα των αρνητικών ρητορικών αναρτήσεων ήταν μονάχα ο πρόλογος. Γιατί το καλύτερο έρχεται αμέσως παρακάτω.
Τουλάχιστον η Συνδιάσκεψη η σημερινή, με αυτά τα θέματα που ασχοληθήκατε στις ομιλίες σας - εκτός αν σας είπε κανείς να τα πείτε έτσι - δείχνει ότι δεν παραπέμπετε τη λύση των προβλημάτων στο σοσιαλισμό.
Εκτός αν σας είπε κανείς να τα πείτε έτσι… Θεά… Αυτή είναι η αλέκα και θα μας λείψει πολύ, αν αυτό είναι το τελευταίο της συνέδριο ως γγ της κετουκε –όπως φαίνεται.

-Υπάρχει επίσης κι ο 19σέλιδος προσυνεδριακός που θα χρειαζόταν δύο και τρεις αναρτήσεις, για να αναλυθεί σε βάθος. Απ’ την εξ ορισμού συγκινητική επιστολή του 90χρονου μακρονησιώτη χαράκτη φαρσακίδη και την κριτική του γεωργιάδη που έβαλε την προσωπική του σφραγίδα στο πρόγραμμα του 15ου συνεδρίου, μέχρι την ανήσυχη κόβα του ριζοσπάστη και το γραμματέα της στ. ξενικουδάκη (πηγή scientific american) να είναι μέχρι στιγμής ο μόνος από το όργανο της κε που συμφωνεί με τις θέσεις της απερχόμενης κε για το συνέδριο –απ’ όσους έχουν γράψει στον προσυνεδριακό, εννοείται.

Η κε του μπλοκ επιφυλάσσεται για το άμεσο μέλλον να γράψει κάτι σχετικά με το θέμα και κλείνει την ανάρτηση, αντιγράφοντας το τέλος μιας άλλης επιστολής στον προσυνεδριακό, από το ρίζο της παρασκευής, που έκλεινε με άκαμπτη επαναστατική αισιοδοξία.
Οι λαοί θα νικήσουν, όσα dislikes και να γίνουν

47 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ήμουν σίγουρος ότι δε θα άφηνες ασχολίαστα τα σταλινικά της αλέκας.

Θέτω και ένα ψιλοάσχετο θέμα για συζήτηση: Είμαι ο μόνος που ο πέρρος του θυμίζει το δημητρόφ;

Ανώνυμος είπε...

"αλλά ένας όρος πολύ πιο πλατύς από το ααδμ, με το οποίο πήγαμε μέχρι τις εκλογές και χάσαμε" Πως σου φάνηκε;

partydog είπε...

Είναι σχήμα λόγου προς αυτούς που λένε ότι "το ΚΚΕ κανει συμμαχία με τον εαυτό του για αυτό πέφτουν τα ποσοστά του". Και τους απαντάει λέγοντας ότι τώρα πάμε με έναν ακόμα πιο πλατύ όρο, καλούμε περισσότερους σε συμμαχία, όχι λιγότερους.

makis είπε...

αλέκα:

"Ολο και περισσότερες κυβερνήσεις - αστικές τάξεις βεβαίως αφού ξέρουμε ότι η κυβέρνηση, το πολιτικό προσωπικό εκφράζει την αστική τάξη ως σύνολο - στην ΕΕ λένε ότι το μνημόνιο απέτυχε."

ορίστε?

Αναυδος είπε...

Μου εκανε πραγματικα αλγεινη εντυπωση το ποσοστο των δημοσιογραφων του Ρ που βρισκονται σε αντιδιαστολή με τη γραμμη του κομματος. Δε μπορεσα να μην αναρωτηθω αν αυτο οφειλεται στις απολυσεις οπως δηλ ελεγε κι ο Σωμερσετ Μωμ αν δεν μπορεις να ζεις οπως σκεφτεσαι σκεφτεσαι οπως ζεις

Επισης περα απο κατηγοριες συνομοσιολογια και αναμασημα των ιδιων επιχειρηματων (ολα τα κειμενα των διαφωνουντων μοιαζουν να εχουν βγει απο την ιδια μητρα) δε μπορεσα να καταλαβω τι προτεινουν ολοι αυτοι. Τι θα εκαναν διαφορετικα αυτοι στη θεση του ΚΚΕ. Θα μοιραζαν πατατες θα ετρεχαν στη Ρωσια αναζητωντας συμμαχους θα διαδηλωναν στο συνταγμα με τη χρυση αυγη θα κατεβαιναν με τον φωτο στο συνεδριο της γσεε με τον μητροπουλο σην περιφερεια θα συμμετειχαν σε κυβερνηση συριζα (η οποια φυσικα θα βαφτιζοταν σε κυβερνηση ΑΑΔΜ) ναι η οχι κλπ κλπ

Το αποκορυφωμα ομως της επιχειρηματολογιας τους βρισκεται οταν εγκαλουν το ΚΚΕ για υποτασει την τακτικη στη στρατηγικη υποννοωντας οτι ακριβως επειδη το ΚΚΕ δεν κανει τα παραπανω δεν εχει και τακτικη. Οι απεργιες σε δεκαδες κλαδους και χιλιαδες επιχειρησεις, ο αγωνας ενατια στα χαρατσια, στα διοδια, οι αγροτικες κινητοποιησεις κλπ πεταγονται βολικοτατα στα σκουπιδια η αληθεια διαστρεφεται για να πειστουν οι κομμουνιστες να υπογραψουν αλλη μια Βαρκιζα.

zhukov είπε...

Εμένα ο Πέρρος μου θυμίζει τον Τσιαντάκη....
Όχι μόνο φυσιογνωμικά...
Οργανωτής με επιθετικές αρετές και γαμώ τις πλαγιοκοπήσεις...
Δυστυχώς παίζει κι αυτός μπάλα στα πέτρινα χρόνια του εργατικού κινήματος...

anonymous anonymous είπε...

Ως εδώ με τους λεγόμενους "διαφωνούντες".

Διαβάστε τα άρθρα τους την τελευταία βδομαδα στον προσυνεδριακό διάλογο: copy/paste από το σάιτ του εργατικού αγώνα και της νέας σποράς. Οι κομμουνιστές ποτέ δεν ήταν αρνητικοί στον οργανωμένο διάλογο στα πλαίσια ενός συνεδρίου όμως εδώ μιλάμε για κάτι άλλο: μιλάμε για φραξιονισμό, το καθοδηγητικό κέντρο του οποίου είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Δυστυχώς η κατάσταση έχει αρχίσει να μού θυμίζει (σε μικρογραφία ακόμα) τον προσυνεδριακό διάλογο του 13ου. Όπως και τότε, έτσι και τώρα πρέπει οι πραγματικοί κομμουνιστές, ανεξάρτητα αν είναι στελέχη ή όχι, να βγουν μπροστά. Και να πράξουν το αυτονόητο: δηλ. να υπερασπίσουν το Κόμμα από τους δεξιούς αναθεωρητές.

Ναι σύντροφε μου, σε σένα μιλάω, που θεωρείς υπερβολικό τον όρο "δεξιοί αναθεωρητές". Τέτοιοι είναι. Γι' αυτό τους έπιασε ο πόνος για το ΑΑΔΜ. Που βέβαια, τού αλλάζουν τα φωτα και μένουν μηχανιστικά στη φράση για την "κυβέρνηση του ΑΑΔΜ". Αυτό τους νοιάζει: το οριστικό κλείσμο της πόρτας σε πιθανό ενδεχόμενο κυβερνητικής σύμπραξης με το ΣΥΡΙΖΑ.

Η φράση της σ. Γ.Γ. περί "αγράμματων στελέχων" αν και καυστική, νομίζω ότι ήρθε σχετικά αργά. Όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Ανώνυμος είπε...

thea, re pousti mou, THEA!!!!!
kai xoris na xrieastei na ti pei kanenans nestora tis aristeras...
FOUL TOY RIGA ...ALEKA PAPARIGA...
(ego eimai me tin prosopolatreia)

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν, το ΜΠΑΤΣΟΚ είναι δώ, ενωμένο δυνατό, κι όποιος αφήνεται να παραπλανιέται από το 6% των δημοσκοπήσεων δεν ξέρει που πατά και που βαδίζει. Ετσι νομίζαμε και το 1989, τότε που ο Ανδρουλάκης και το Συγκρότημα το ξέσκιζαν (έτσι νομίζαμε...) με τα ειδικά δικαστήρια, για να το δούμε να ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του σαν φοίνικας το 1993 και όχι με την μία βασική μορφή του αλλά και με άλλα μπουμπούκια, που εξακολουθούν να σκάνε μέχρι τις μέρες μας, ανάμεσα στα οποία το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. του λιράτου φωτό είναι το πιο αθώο.
Ετσι για να καταλαβαίνουμε τι θα πεί ταξική πάλη.
Πάνω από ΣΥΝ, Σύριζα, συνιστώσες, "ανεξάρτητα κινήματα", αντιεξουσιαστές του Σόρος η μη, αναρχοαυτόνομους η αναρχοφασίστες, αμεσοδημοκράτες η μπλανκιστές, αγανακτισμένους Ναρίτες η Σπινθηροβόλους καζακικούς Επαμίτες, νετσαγιεφικούς τρομοκράτες της φωτιάς η του Νοέμβρη, εργατοαγώνες και νεοσπόρους, εσωκομματική αντιπολίτευση του ΚΚΕ, πάνω και πέρα από την πολύχρωμη θάλασσα της ελληνικής αντιδεξιάς αριστεράς, είναι το ΜΠΑΤΣΟΚ όλα αυτά και σύγχρονα κάτι πολύ βαθύτερο και πλατύτερο.
Είναι κοινωνική τάξη, κι ας με αγριοκοιτάει ο Βλαδίμηρος!
Ηταν μια μετάλλαξη εργαστηρίου, που δημιουργήθηκε τεχνητά, σαν το μόνο αποτελεσματικό φράγμα ενάντια σε ότι επαπειλούσαν για την αστική τάξη οι καταβολές της Αντίστασης και του ΔΣΕ.
Σαν μετάλλαξη το μισούσε και ο ίδιος ο δημιουργός του, απλά μισούσε ακόμη περισσότερο τον κομμουνισμό.
Τώρα τα λεφτά τελειώνουν, και αρχίζει η δύση αυτής της μεταλλαγμένης και εκτός προδιαγραφών κοινωνικής τάξης.

Υπομονή, αντοχή, και πείσμα χρειάζονται, για την νίκη.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κατά σειρά εμφάνισης.
Νομίζω ότι ο ντιμιτρόφ ήταν λίγο πιο βράχος, δεν εννοώ από ιδεολογικής άποψης, αλλά σωματικά.
Συμφωνώ περισσότερο με τον ζούκοφ. Ο τσιαντάκης ανήκει δικαιωματικά στους μεγάλους νικους του κινήματος (ζαχαριάδης, μπελογιάννης, πλουμπίδης, μπουχάριν, τσαουσέσκου, και πάει λέγοντας). Το πρόβλημα είναι ότι συνδύασε την παρουσία του με τα πέτρινα χρόνια του ολυμπιακού και δεν πήρε ποτέ πρωτάθλημα. Αλλά εμείς θα το σηκώσουμε κι όλους θα τους τρελάνουμε.

-Το δεύτερο σκέλος της φράσης είναι δικός μου πλάγιος λόγος, δεν πρέπει να μπει σε εισαγωγικά. Δε μπορώ να πω ότι έχω καταλάβει γιατί ως μορφή η συμμαχία είναι πιο πλατιά από το μέτωπο. Αν είναι έτσι να κάνουμε το παμε πας -όχι γιάννινα, σκέτο. Αλλά δε συμφωνώ ούτε με το αντίθετο, ότι είναι τάχα πιο στενό. Ακόμα και αν μια συμμαχία αποκλείσει τα μεσαία στρώματα (που δεν έχω καταλάβει ότι κάνει κάτι τέτοιο η λαϊκή συμμαχία) πόσα είναι αυτά εν μέσω κρίσης και με ποιον θα ταχθούν αντικειμενικά αν έχουν διατηρήσει ακόμα προνόμια;

Μάκη, το κκε έχει πει πολλές φορές ότι το μνημόνιο δεν απέτυχε γενικά, ίσα-ίσα πέτυχε απόλυτα ως προς τους πραγματικούς του στόχους -τσάκισμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, φτηνή εργατική δύναμη για το κεφάλαιο.
Αυτό που καταλαβαίνω ότι εννοεί η γγ είναι ότι όλο και περισσότερες αστικές τάξεις (πχ γαλλική, ιταλική κτλ) καταλαβαίνουν ότι έρχεται κι η δική τους σειρά και προσπαθούν να βάλουν φρένο στους γερμανούς, ή να έχουν κάποιο εναλλακτικό σχέδιο που μπορεί να εκφραστεί στα καθ' ημάς από το σύριζα μέχρι τον αλαβάνο και τον πι-πι (παρεμπιπτόντως τρομερή αντιμνημονιακή συνύπαρξη χτες των δυο με τον τράγκα το γλέζο κ.ά, ενώ στον άλφα έπαιζε ψυχή βαθιά, για τη σημειολογία του κόμματος).

Καμίλο, δε θεωρώ πως τα σχόλιά σου στοχεύουν σε εποικοδομητικό διάλογο και για αυτό δεν έχουν μπει ακόμα. Μπορείς να τα στέλνεις, αλλά δε θα δημοσιευτούν άμεσα. Όσο περισσότερα στέλνεις για την ακρίβεια, τόσο πιο πολύ θα καθυστερήσουν να μπουν.
Ευχαριστώ και με τις υγείες μας..

kortsagin είπε...

asxeto me to ti pisteuw proswpika, autoi pou mpainoun kai grafoun gia fraksionismo, antipoliteusi ktl den mporoun na katalavoun oti kanoun kako sto idio to komma? eidika grafontas edw kai m' auto ton tropo? toso asygkrathtoi einai? basta na poume basta

Ανώνυμος είπε...

Φράσεις όπως "φορείς του φραξιονισμού" (Μαρίνος), "ο δρόμος είναι ανοιχτός" (Σκολαρίκος), "αγράμματοι" (Παπαρήγα), είναι φιλελευθερισμός. Προδίδουν όχι μόνο την ύπαρξη "ζητήματος" , αλλά μια απόσταση, ως και ψυχολογική, που προσωπικά, μη όντας πια επιρροή, δεν είχα καταλάβει την έκτασή του.

Η ψυχολογική, όμως, απόσταση μεταξύ μελών ή στελεχών, δεν είναι λόγος για να μην ανήκεις στο ίδιο κόμμα με κάποιον. Αναρωτήθηκα πώς μετά θα δουλέψουν μαζί τέτοιοι σύντροφοι. Και κατάλαβα πως δεν μπορούν. Κατάλαβα πως κάποιοι επέλεξαν τη διάσπαση.

Ιδιαίτερη εντύπωση μού προκάλεσαν τα μπετοναρισμένα κείμενα των στελεχών, που μάλιστα είναι σχετικά νέα,και των στελεχών της ΚΝΕ. Πλην των μαθητών, που ήταν πραγματικά ενδιαφέροντα, τα κείμενα των στελεχών της ΚΝΕ είναι ρηχά.Δείχνει την ποιοτική χαλάρωση της διαπαιδαγώγισης. Νόμιζα ότι στα μπλογκ γράφουν κάποιοι φανατισμένοι νεολαίοι, που πάντα υπάρχουν σε πολιτικές νεολαίες. Έκανα λάθος. Ας γνωρίζουν, πάντως, κάποιοι, πως πάντοτε, οι όποιοι φραξιονιστές, αν παρέσερναν ενίοτε νεολαίους, τους παρέσερναν από τα "αριστερά".

Η κατηγορία περί "αστικής διαχείρισης" είναι εντελώς σαθρή, ακριβώς γιατί λειτουργεί και ανάποδα.Γιατί όταν ασχολείσαι με το 10% (μάξιμουμ), αφήνεις την αστική διαχείριση να παίζει μπάλα στο υπόλοιπο 90%.

Το ΚΚΕ ως παράγοντας που καθόριζε εξελίξεις στην ελληνική κοινωνία χάνεται. Θα υπάρχει, αλλά θα παίζει ό,τι ρόλο έπαιζε η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, δηλαδή, μηδαμινό. Δυστυχώς, όμως, όσοι επιλέγουν να κάνουν το ΚΚΕ "κοινοβουλευτικό κόμμα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς", δεν πήραν κανένα δίδαγμα από τις μεταπολιτευτικές περιπέτειες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Αποδεικνύεται πως όταν ο ένας εξωκομματικός σου μυρίζει και ο άλλος σου ξινίζει, αργά ή γρήγορα αυτή η "λογική" θα περάσει και "για εσωκομματική χρήση".Η χρησιμοποίηση ορολογίας εναντίον συντρόφων, η οποία άλλοτε χρησιμοποιούταν για εξωκομματικούς, το μαρτυρά.

Έτσι, για άλλη μια φορά στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος αποδεικνύεται πως ο σεχταρισμός πάει "πακέτο" με το λικβινταρισμό. Και δυστυχώς δεν υπάρχει πια κάποιος που να απευθύνει "Έκκληση" σαν εκείνη του Νοέμβρη του '31.

Είναι λυπηρό πως αυτή η περίοδος του ΚΚΕ συμπίπτει με την περίοδο στην οποία τυπικά αναγνωρίστηκε (αλλά δεν αφομοιώθηκε) η πείρα από την περίοδο των Στάλιν και Ζαχαριάδη, οι οποίοι με "τους Μητρόπουλους και τους Φωτόπουλους" ήταν όταν έπρεπε "κώλος και βρακί" (για να τους έχουν συν τοις άλλοις "στο βρακί τους"), και μόνο σε καλό για τον ελληνικό λαό βγήκε.

Είναι πικρό να καταλαβαίνεις πως ο ελληνικός λαός θα βαδίζει πια μόνος.
Καθήκον πια είναι η μελέτη των αιτιών ύπαρξης και δημιουργίας του "αριστερού" οπορτουνισμού, όχι μόνο η καταγγελία του.

anonymous anonymous είπε...

@kortsagin:

Επειδή αναφέρεσαι εμμέσως σε μενα, θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής: το γεγονός ότι όλα τα κείμενα των διαφωνούντων είναι "φωτοτυπίες" των κειμένων του "εργατικού αγώνα" και της "νέας σποράς" είναι ή δεν είναι φραξιονισμός;

Ανώνυμος είπε...

Γεια στο στόμα σου, Σεχτάρ!

Ναι, Σεχτάρ, «πέτυχες το καρφί στο κεφάλι» όπως θα ’λεγαν κι οι Γερμανοί, έτσι είναι όπως τα λες, κι εγώ το ίδιο ακριβώς συναισθάνομαι κι ας είμαι τριάντα τόσα χρόνια μακριά απ’ την Ελλάδα…

Να ’σαι πάντα καλά!

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Ανώνυμος είπε...

Αν "οι πλίνθοι & κέραμοι" της Αλέκας στη Θεσσαλία σε κάνουν να την αποκαλείς θεά & δεν βλέπεις πόσοοοοο την αδικούν, τότε ή κάτι πίνω & δεν σου δίνω ή κάτι πίνεις και δεν μας δίνεις...Η μόνη δικαιολογία για τον αχταρμά του συγκεκριμένου λόγου είναι η πιθανότητα να ήταν μόνο προφορική η παρέμβαση και απλά μεταφέρθηκε στο χαρτί...

kortsagin είπε...

@anonymous

isa isa niwthw na symvainei to antitheto. h uparxi twn site einai anikeimeniki kai isws na dra "provokatorika" pali antikeimenika enantion oxi mono tou kommatos alla kai oswn diafwnoun kaloproaireta. kai tha sou antistrepsw kai tha sou epanalavw to erwthma autoi pou symfwnoun kai grafoun san ki esena kanoun h den kanoun kako sto komma?

Ανώνυμος είπε...

η ύπαρξη των site είναι αντικειμενική;;;; αυτών των site που αναφέρονται παραπάνω (εργατικός αγώνας, νέα σπορα κτλ);;;; ποιος τα πιστεύει αυτά;;; και επίσης αυτοί που κάνουν κριτική με ανέντιμο τρόπο μέσω αυτών των site (αλλά και οι πολύ όμοιες με αυτά απόψεις που διατυπώνονται και στον προσυνεδριακό) από που κι ως που είναι υπεράνω κριτικής;;; που είναι γραμμένο αυτό;;;;

kortsagin είπε...

'antikeimenikh' me thn ennoia oti uparxoun oxi oti prepei na uparxoun h oti kanoun antikeimenikh h swsth kririkh. isws na mhn to ekfrasthka swsta parapanw. to erwthma mou pantws paramenei anapanthto..

Ανώνυμος είπε...

Στις εκλογες και μετα, το ΚΚΕ εθεσε ενωπιον του προλεταριατου και της κοινωνιας την θεση οτι η κοινοβουλευτικη παλη δεν ειναι ουτε η αποφασιστικη ουτε η κυριαρχη. Οτι το προλεταριατο και τα μαχητικα στοιχεια των αλλων εργαζομενων ταξεων πρεπει να ξεκοψουν απο την αστικη αυταπατη της λυσης μεσω μιας παραλλαγης της αστικης διακυβερνησης. Αυτο δεν σημαινει φυσικα αρνηση συμμετοχης στις εκλογες η κατι τετοιο, σημαινει χρησιμοποιω την δημοκρατια για την ανοδο της ταξικης παλης και οχι το αντιθετο. Επειδη ετσι τοποθετημενο το ζητημα στην Ελλαδα ειναι καινουργιο, ειναι φυσικο να προκαλει αντιδρασεις και στο εσωτερικο του κομματος. Οσο για την εξωκοινοβουλευτικη αριστερα, ας μην συγχεουμε τις γκρουπες διαννοουμενων με το προλεταριακο κομμα. ΑΑ

Ανώνυμος είπε...

Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά στη μεταπολίτευση, ειδικότερα τα μ-λ κόμματα και οργανώσεις είχαν κυρίως εργατική βάση τότε.

Ανώνυμος είπε...

Μα συγνώμη, είναι άδικη η Αλέκα να μιλάει για αγράμματους; Δηλαδή, σοβαρά.

Βλέπουμε εδώ την τοποθέτηση μιας ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΤΟΥ ΡΙΖΟΥ παρακαλώ, όχι κανενός απλού μέλους ή φίλου του κόμματος, που αμφισβητεί το αν η Ελλάδα ειναι ιμπεριαλιστική χώρα και την απάντηση που της δίνει ο Αντώνης.
http://leninreloaded.blogspot.gr/2013/03/blog-post_2453.html

Η συντρόφισα αυτή, με το βάρος του ρόλου της, δεν σκέφτηκε καν να γκουγκλάρει έστω πριν γράψει το γράμμα της; Να βεβαιωθεί ρε παιδί μου, μην τυχώ και λέει μαλακιές. Γιατί εγώ, ο κατσαπλιάς και αμόρφωτος-δεν το παίζω τέρας μαρξιστικής κατάρτισης, μπορώ να βρώ μάνι μάνι και αυτά:
http://www.dealnews.gr/epixeiriseis/item/16772-O%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-E%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C

http://franchiseportal.gr/el/sections/127/articles

http://www.sofokleousin.gr/archives/107880.html
(ο τίτλος εδώ όλα τα λεφτά ε; :Ρ )

και άλλα (πάρα) πολλά, για να μη μακρυγορώ.

Αλλά και στην Ελλάδα
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1530410


Οταν λοιπόν ένας σύντροφος, γράφει με τέτοιο (τουλάχιστον) ερισιτικό ύφος και γράφει πράγματα που δεν στέκουν, πως μπορεί να αντιμετωπιστεί; Δεν ξέρω και δεν είναι δική μου δουλειά να ξέρω. Αυτό είναι δουλειά των οργάνων. Πάντως στα μάτια μου η Αλέκα έχει δίκιο και ίσως πρέπει να σφίγγουν λίγο οι κώλοι.



metalorixos

Ανώνυμος είπε...

Μάλιστα, ωστε ο «Αντώνης» θα μας αναλύσει αν η Γερμανία, η Ελλάδα και η Σομαλία είναι ιμπεριαλιστικές χώρες. Τι να το κάνουμε το ΚΜΕ...

471

Ανώνυμος είπε...

Καμμιά απάντηση πέρα απο τις μαλακίες έχεις 471; Ή θα κρατήσεις τη γραμμή "βρίζω και γίνομαι όσο πιο εριστικός γίνομαι μπας και κάνω το ΑΑΔΜ απεχθές" όπως κάνουν οι λοιποί "ααδιμίτες";




metalorixos

Ανώνυμος είπε...

Δεν κατάλαβα, σύντροφοι. Ο "εργατικός αγώνας" και η "νέα σπορά" ασφαλώς είναι φορείς του ηλεκτρονικού φραξιονισμού (ο όρος είναι αδόκιμος, αλλά για να συνεννοηθούμε τον αποδέχομαι). Το "σφυροδρέπανο", όμως, τι είναι;;; Δηλαδή, σύντροφε metalorixe σε ποιο ντοκουμέντο της ΚΕ, σε ποιες "Θέσεις", απόφαση ολομέλειας κλπ., είδες εσύ την εκτίμηση ότι "η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα"; Είναι ίδιο πράγμα η εκτίμηση ότι ο ελληνικός καπιταλισμός είναι στο ιμπεριαλιστικό στάδιο, δηλαδή στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού και ίδιο ότι η ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα; Το Κόμμα εκτιμούσε ότι στην Ελλάδα κυριαρχούν οι μονοπωλιακές σχέσεις από τα τέλη της δεκαετίας του '60, δεν το ήξερες αυτό; Πότε είπε, όμως, ότι η θέση της Ελλάδας στο σύστημα του ιμπεριαλισμού είναι ιμπεριαλιστική και όχι ενδιάμεση με εξαρτήσεις από ΗΠΑ, ΕΕ; Νισάφι, πια! Είναι ολοφάνερο ότι δεξιός και "αριστερός" φραξιονισμός - καθοδηγημένοι από τα κέντρα της αστικής τάξης - ξεσαλώνουν στην πλάτη του Κόμματος. Οι μεν με "σημαία ευκαιρίας" το 15ο Συνέδριο, οι δε τάχα για να "υπερασπιστούν" τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ έναντι των πρώτων. Και το'να χέρι νίβει τ'άλλο και τα δυο το πρόσωπο, για να βυθιστεί το Κόμμα σε νέα κρίση. Αλλά δε θα τους περάσει,το Κόμμα θα νικήσει τους φανερούς και κρυφούς, παλιούς και όψιμους "φίλους" του, θα εξουδετερώσει το φραξιονιστικό δηλητήριο. Και οι συμμετέχοντες με τόση ευκολία σε τέτοιες συζητήσεις όπως αυτή, ας το πάρουν αυτό υπόψη τους...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Έχοντας πλέον μια ανασφάλεια λιγότερη, με τον προσδιορισμό μου από τον ανώνυμο ως φορέα του ηλεκτρονικού φραξιονισμού -ξέρω επιτέλους ποιος είμαι και πού πάω- να πω ότι παρεμφερές με το κείμενο και τα ζητήματα που θίγει είναι το σημερινό άρθρο του μεντρέκα, που βάλλει ευθέως κατά των γεωργιάδη, πετρόπουλου και μαυρούλη, σε πολύ οξείς τόνους.

http://rizospastis.gr/page.do?id=14520&publDate=28%2F3%2F2013&direction=&pageNo=8

Το πράγμα αρχίζει και ξεφεύγει..

Από το σημερινό προσυνεδριακό η κε του μπλοκ ξεχωρίζει ως προς την ουσία αυτή την επιστολή με τίτλο
19 Παρατηρήσεις - ερωτήματα για τις Θέσεις

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7357973

Ανώνυμος είπε...

Τι εννοείς "το πράγμα αρχίζει να ξεφεύγει"; Μόνο όταν μπαίνουν ανοιχτά όλα τα ζητήματα υπάρχει περίπτωση για πραγματική επίλυση τους. Όποια κι αν είναι αυτή...
Κι επειδή η καινούρια καραμέλα των "εργατο"αγωνιστών έγκειται στο ότι είναι δήθεν αντικαταστατικό να δίνουν απαντήσεις τα στελέχη σε λαθεμένες απόψεις και λαθροχειρίες εκτός προσυνεδριακού διαλόγου, να θυμίσω απλώς ότι η ΚΕ έγραψε τις Θέσεις και τα μέλη της έχουν κάθε δικαίωμα να τις υπερασπιστούν. Η ίδια συζήτηση είχε γίνει και στο 16ο Συνέδριο όταν είχε ανακύψει το ζήτημα Θεωνά - Κωστόπουλου. Πάντως όταν κάποιοι περιχαρακώνονται πίσω από δικές τους ερμηνείες του καταστατικού, είναι για να αποφύγουν τη συζήτηση για την ουσία. Ας απαντήσουν οι διάφοροι "ανησυχούντες" τι από αυτά που γράφει ο Μεντρέκας είναι λάθος!

ΤΦ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Βάση και της παραπομπής που δίνω στη συνέχεια, εννοώ κυρίως ότι οι απαντήσεις που δίνονται πρέπει να είναι πολιτικές -δεν το χάνει εδώ ο μεντρέκας, ίσα-ίσα- αλλά χωρίς να στοχοποιούνται προσωπικά άτομα και κομματικά μέλη που έγραψαν στον προσυνεδριακό. Δε μπορεί να γίνει σε τέτοιο κλίμα το συνέδριο.
Επιπλέον θεωρώ πως τα στελέχη έχουν μια ευθύνη παραπάνω για να κατευθύνουν με την αρθρογραφία τους το διάλογο πέρα από το δίπολο πρόγραμμα 15ου-θέσεις 19ου και σε άλλα σημαντικά ζητήματα και να μην αναλωθούμε αποκλειστικά σε αυτό το δίπολο.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν, πέρασε και από το δικό μου μυαλό αυτή η σκέψη: Μήπως τελικά οι νεοσποριτοαγώνες μας αποπροσανατολίζουν; Είχα κι εγώ θέματα να βάλω, που δεν έχουν σχέση (η ...υπερφίαλη άποψή μου!) με την συντηρητική αναδίπλωση των "15-ιστών".
Αλλά, είναι φανερό πως πρόκειται για μείζον πρόβλημα, που μοιραία θα αφήσει την σφραγίδα του στο 19ο.
Δεν ήθελα να το θέσω ανοιχτά, αλλά, αν κι απόξω, διαισθανόμουνα, πως "κάτι τρέχει". Θυμάσαι τότε με τον "Παυλομωραϊτη" του Imprecor, μια νύξη, που έκανα στο αλήστου μνήμης granma και πως αντέδρασαν οι διάφοροι μ/αριστερούληδες εκεί (Δημήτρης "Μίχας" και ήσσονες...).
Εβλεπα κι άλλα, πιο χαρακτηριστικά σημάδια: Η τρανταχτή διαφορά στην μαζικότητα του ΠΑΜΕ ανάμεσα στις δικές του συγκεντρώσεις, και στις "ενωτικές" συγκεντρώσεις, που συνήθως καλούσε η ΓΣΕΕ....
Ηταν, για μένα, φανερό, πως κάποιοι μέσα στο κόμμα δεν παίρνανε γραμμή για κινητοποίηση από το κόμμα αλλά από την ...ΓΣΕΕ!
Δεν ήταν δική μου δουλειά να προβοκάρω το θέμα και έκανα υπομονή. Το κόμμα δεν ήταν εκείνο, που έδειχνε. Φαίνεται πως περίπου το 50% (;) των κομματικών μελών, και ίσως περισσότερο (;)σε στελέχη (πάλι η ιστορία του '89;), ήταν αδρανοποιημένοι στην υλοποίηση της γραμμής. Ισως γι αυτό και η επιρροή του κόμματος έμεινε σε επίπεδο διαμαρτυρίας, χωρίς να μπετοναριστεί με την προσωπική επαφή, την προσέλκυση στα συνδικάτα κλπ. Και χωρίς να πιστεύω, πως χωρίς αυτούς, το κόμμα δεν είχε και άλλες αδυναμίες.
Νομίζω πως αυτό το θέμα πρέπει να λυθεί το ταχύτερο. Φαίνεται πως κουφοβράζει από το 2000 και δώθε, δεν ξέρω για παληότερα.
Μάλλον τα μαχαίρια βγήκαν τότε, πριν από το 18ο, με αφορμή τις "θέσεις για τον Σοσιαλισμό" και το "Δοκίμιο", και υποψιάζομαι πως μπορεί να υπήρξε και οργανωμένο χτύπημα, αμέσως μετά την 6/5/12, έστω και με την μορφή της λευκής απεργίας, στην βάση του "η τώρα η ποτέ". Με διαολίζει ιδιαίτερα αυτό το καρμπόν των επαναλαμβανομένων απόψεων, τα ψευδώνυμα οργανωμένων κ.μ., και ο φραξιονισμός κόντρα στο καταστατικό, που δήλωσαν πως αποδέχονται.
Υποθέσεις κάνω, δεν εκφράζω παρά μόνο τον εαυτό μου, αλλά θαρρώ είναι καλύτερο να μιλήσουν όλοι ανοιχτά και ξάστερα τώρα, που όπως λές "το πράγμα ξεφεύγει".
Δεν τους αναγνωρίζω καμιά δικαιολογία, ανεπάρκειες της άλλης πλευράς κλπ. Εχουν κατάφωρα άδικο, είναι μια συντηρητική, ιστορικά ξεπερασμένη άποψη, που όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτε θετικό, αλλά αντίθετα προβοκάρει την όποια προσπάθεια ανασύνταξης και του κόμματος και του εργατικού κινήματος. Είναι ταξικά αλλού.

anonymous anonymous είπε...

@απολίθωμα:
Κάνεις λάθος στην εκτίμησή σου για το άρθρο του Μεντρέκα (αν κατάλαβα καλά λες ότι συμφωνείς με τις απόψεις του, αλλά όχι με τη στοχοποίηση μελών). Οι απόψεις αγαπητέ μου, πάντα έχουν πρόσωπα ως φορείς. Η λενινιστική παράδοση λέει "όλα στο φως" -ο Λένιν πάντα έκανε αυστηρή κριτική σε πρόσωπα όταν μιλούσε/έγραφε -δεν μιλούσε/έγραφε γενικώς. Επομένως ο Μεντρέκας έπραξε άριστα που μίλησε με ονοματεπώνυμα (εγώ προσωπικά -λίγη σημασία έχει αλλά θα το πω- θα πρόσθετα και τα ονόματα του Καλαματιανού και του Σκυλλάκου).

Ανώνυμος το λέει και το όνομα μου είπε...

Δεν ξέρω εγώ πάντως σήμερα anonymous anonymous είδα πολλούς ύποπτους στον προσυνεδριακό. Να προστεθούν και αυτοί στη λίστα.

Ανώνυμος είπε...

Κι εγώ είδα δυο γάτες που μου φάνηκαν ύποπτες κάτω απ το σπίτι, δεν περίμενα να τις βάλω στη λίστα τις καθάρισα!

αμετανόητα μαλάκας

Ανώνυμος είπε...

Ο Πετρόπουλος κατήγγειλε ότι η ΚΕ δεν υλοποίησε το πρόγραμμα, παραβιάζοντας το καταστατικό και ο Μεντρέκας τον κατήγγειλε ότι είχε διαφωνήσει με το πρόγραμμα. Σε μία τοποθέτηση σχετικά με την τήρηση καταστατικών αρχών ο άλλος απαντάει με μία τοποθέτηση πάνω στην καταστατικά εκφρασμένη γνώμη.

-"Δεν υλοποιήσατε το πρόγραμμα!!"
-"Τι σε νοιάζει, αφού δε σου άρεσε;"

Ρ.Λ.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάντως τη μαλακία μου θα τη παραδεχτώ. Οντως ο ανώνυμος έχει δίκιο, η έκφραση μου είχε λάθος. Τα στοιχεία που προσκόμισα όμως, όχι.

Απο κει και πέρα, κανείς εδώ μέσα δεν μιλάει σαν μέλος ή στέλεχος του κόμματος(τουλάχιστον εγώ δεν νομίζω να το έχω κάνει, και αν το έχω κάνει μάλλον παρανόηση) και ο διάλογος που γίνεται εδώ μέσα δεν έχει τίποτα παραπάνω απο έναν καφενειακό διάλογο(με τη καλή έννοα) της εποχής του διαδικτύου. Δε θέλω να μιλήσω εκ μέρους του Απολιθώματος, αλλά ουτε και εκ μέρους του μπορεί να θεωρηθεί πιστεύω φραξιονισμός αυτό που κάνει.


Αυτά, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.



metalorixos

Ανώνυμος είπε...

Η κατηγορία περί "επαναλαμβανόμενων απόψεων" ισχύει και για τους υποστηρικτές των Θέσεων (του Μηλιού-χαχα). Ειδικά η άποψη-ανοησία περί "αστικής διαχείρισης" (εκτός κι αν θα φωνάζονται πλέον συνθήματα "εδώ και τώρα κομμουνισμός, απόψε πεθαίνει ο καπιταλισμός")είναι καρμπόν σε όλα τα κείμενα των υποστηρικτών. Αντίθετα, στους διαφωνούντες, υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία.
Ελπίζω μόνο, οι υποστηρικτές να μην έχουν την ίδια, Σκουλαρίκεια άποψη και για το δρόμο που είναι ανοιχτός και τα σκυλιά που είναι δεμένα.

Ανώνυμος είπε...

Το συνέδριο απ' ότι φαίνεται θα γίνει "σε τέτοιο κλίμα" και ίσως δεν είναι αυτό και τόσο κακό.

Κάποιοι, όπως ας πούμε ο Γεωργιάδης που ζήτησε ...αναβολή συνεδρίου, κάτι άλλοι που τελειώνουν το άρθρο τους με το βαρύγδουπο "να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να σώσουμε το κόμμα", δε βλέπω πώς μπορούν να έχουν ρόλο αύριο σ' αυτό.

Και κάτι άλλο που δεν καταλαβαίνω είναι πώς φέρονταν άραγε αυτοί μέχρι χτες. Με αυταπάρνηση και επιμονή προωθούσαν τις απόψεις της πλειοψηφίας; Αν όχι, ίσως έτσι εξηγείται και το πώς κομματικά κείμενα διέρρεαν σε εφημερίδες και διαδίκτυο.


Βλέπουμε οργανώσεις του κόμματος να προχωρούν σε εκστρατείες ενημέρωσης, να επισκέπτονται χώρους εργασίας και καφενεία. Από τις θέσεις γίνεται κριτική στο ότι στο παρελθόν τέτοιες ενέργειες ήταν "καμπανιακές" γύρω από εκλογές. Απέδωσαν τελικά στην κάλπη τα χιλιόμετρα του Παφίλη και του Σοφιανού κάποια χρόνια πίσω αλλά δεν είχαν τα ίδια αποτελέσματα στις συνειδήσεις. Έγινε έτσι εφικτό το πισωγύρισμα.

Στοίχημα είναι το κόμμα πράγματι να έμαθε απ' ό,τι έπαθε, τέτοιες ενέργειες να συνεχιστούν.
Δεν πρέπει ν' ανησυχούμε για κάποιες μονάδες κι ας είναι αρκετές, όταν αυτές έχουν μπροστά το αρνητικό πρόσημο και φέρνουν παράλυση στην πραγματική δράση.


ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

471: "Μάλιστα, ωστε ο «Αντώνης» θα μας αναλύσει αν η Γερμανία, η Ελλάδα και η Σομαλία είναι ιμπεριαλιστικές χώρες. Τι να το κάνουμε το ΚΜΕ..."


Χρειαζόμαστε κάποια αυθεντία να μας πει αν στην Ελλάδα έχουμε τέσσερις τράπεζες, τρεις βιομηχανίες χάλυβα, από μια χούφτα βιομηχανίες σε κάθε κλάδο παραγωγής τροφίμων, τρεις-τέσσερις κυρίαρχες αλυσίδες σουπερμάρκετ κοκ;

Χρειαζόμαστε κάποια αυθεντία να μας πει ότι το Τζάμπο είναι πολυεθνική κι ότι μαζί με τις επενδύσεις ρώσων ολιγαρχών στην Κύπρο κάηκαν και δικά του 58 εκατομμύρια, που μέχρι χτες μια χαρά αποδόσεις του έδιναν;

Δηλαδή να το κάνουμε το ΚΜΕ αλλά όχι για να λέει τα αυτονόητα για το επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού στη χώρα, να το κάνουμε για να μας λέει ότι είμαστε κατεχόμενη χώρα της υποσαχάριας αφρικής και να πρέπει όλοι να γνέφουμε σ' αυτή την ανοησία.

Να λειτουργήσει το ΚΜΕ γιατί όχι. Να λειτουργούνε και τα μυαλά μας όμως.


Γράφουν κάποιοι το 2013 για "μια χούφτα χώρες". Το επιχείρημα που ηττήθηκε κατά κράτος το 1917 το επαναφέρουν έναν αιώνα μετά!
Τι κάνουν αυτοί όταν μπλέκουν με κομμουνισμούς;
Ας στήσουν ένα αστικό κόμμα, ας απαλλάξουν τον καπιταλισμό από τις εξαρτήσεις του, ας κάνουν την Ελλάδα βιομηχανική υπερδύναμη στα πρότυπα των ΗΠΑ, Γερμανίας και αφού τα καταφέρουν αυτά, τότε ας ξαναγίνουν κομμουνιστές.
Σήμερα τι πρακτικά σημαίνει γι' αυτούς αυτή τους η ιδιότητα; Προτείνουν κάποια άλλη πολιτική από αυτή του πεφωτισμένου αστικού κόμματος;


Εναλλακτικά ας πάνε να στήσουν ΚΚ στη Γερμανία. Αλλά κάτι μου λέει ότι κι εκεί για να μην αποκοπούν από τις μάζες συνιστώσα στο ντιε λινκε θα έφτιαχναν.
Όπως ο Λοράν στη Γαλλία, όπως ο Ζιουγκάνοφ που θέλει να πολεμήσει την εξάρτηση από τις ΗΠΑ στη Ρωσία, όπως ο Γουέμπ στις ΗΠΑ που θέλει να πολεμήσει... την ακροδεξιά.


Δε λείπουν ποτέ οι δικαιολογίες για να πεις στον εργάτη "κάτσε πείνα".
Αν θες να του το πεις, θα βρεις τον τρόπο.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

@ΓΜ

Έπιασες την ουσία...

ΡΓ

kortsagin είπε...

hthela na 'ksera kanenas ap tous 'xolerikous.. sumfwnountes' (ennowntas suntrofos-melos) grafei edw mesa mono h tha apolausoume ton mesto tou logo kai ston prosunedriako, opws shmera to apolithwma? ug. h mphxth den einai gia to apolithwma kai perimenw akoma apanthtsh kai se prohgoumeno erwthma..

Ανώνυμος είπε...

Εμένα με προβληματίζει πώς μπορεί να έχει το Κόμμα ρόλο στην κοινωνία, όταν το κύριο που απασχολεί την ηγεσία του είναι ο φραξιονισμός, ανεβασμένου μάλιστα επιπέδου. Ξετυλίγεται προς τα έξω, αφού η ΚΕ παραβιάζει το διάλογο με ύβρεις και επιθέσεις σε απόψεις χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το συνέδριο. Οργανώνει εκδηλώσεις με στόχο τη διαπόμπευση συντρόφων της, λες και δεν καταλαβαίνουμε, ακόμα και εμείς οι οπαδοί, ότι είναι ακραίο αντικαταστατική ενέργεια. Μάλλον είναι η επίγνωση της ανικανότητα μιας γραφειοκρατίας να επιτελέσει το ρόλο που ανέλαβε, για αυτό προτιμάει να βάλει σε κίνδυνο τον ίδιο το μηχανισμό που την ανέδειξε.

Ρ.Λ.

Αναυδος είπε...

Η μονολιθικότητα ενος κομμουνιστικου κομματος δεν ειναι ποτέ δεδομενη παντα θα ειναι το ζητουμενο. Στον καπιταλισμό τόσο η κομματικη επιρροη οσο και το κομματικο δυναμικο δεχονται την επιδραση του εχθρου ποικιλοτροπως. Το ότι το 45% των ψηφοφόρων του Μαιου που ειτε απειχε ειτε ψηφισε Συριζα τον Ιουνιο του 2012 ειναι η πιο ασφαλής αποδειξη οτι ο εχθρος διεισδυει στις γραμμες και τα μυαλά μας σχετικά ευκολα. Απο την διεισδυση αυτη ειναι αδυνατον να ξεφυγει και μερος της κομματικης βασης το οποιο βολικά ανακαλυπτει οτι στην Ελλάδα η εργατικη ταξη δεν ειναι πλειοψηφια, οτι δεν υπαρχουν μονοπωλια και εξαγωγη κεφαλαίου οτι υπαρχει μια κυριαρχη αντιθεση που αν δεν λυθει η βασικη δεν μπορει να λυθι και αλλα φαιδρα που υποτιθεται τα ειχαμε ξεπερασει εδω και 15 χρονια. Δυστυχως η αναπτυξη του ελληνικου καπιταλισμού γέμισε εκτος από τις τσεπες και τα μυαλά πολλών απο εμας με αυταπατες.

Κι εγω αναρωτιεμαι οπως κι ο Σεχταρ λιγο πιο πανω τι επιδραση ειχε αυτη η αγραμματοσυνη στη δραση του κομματος τα τελευταια 3-4 χρονια και μηπως η διαφωνια με την κεντρικη γραμμη μεταφραζομενη σε αδρανεια δεν ειχε και αυτη τη δικη της συμβολή στο εκλογικό αποτέλεσμα αλλα και στην λειψη προπαγανδιση του συνθηματος για λαική εξουσια στις μαζες.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ επίσης απορώ γιατί θεωρούνται τοοοοοόσο υψηλού επιπέδου τα copy-paste άρθρα των όψιμων δήθεν "υποστηρικτών" του 15ου και ανάξια λόγου όσων συμφωνούν.

ΤΦ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=29/3/2013&id=14521&pageNo=9&direction=1

Το βασικό ερώτημα είναι τι όνειρο είδε ο ανώνυμους και τι κονέ έχει με το μάκη. Τα υπόλοιπα εντός της μέρας.

Ανώνυμος είπε...

Η Κ.Ε. έχει δικός της προσυνεδριακό όπου μπορεί να γράφει άρθρα όποιου μεγέθους θέλει και όσα θέλει;

Ανώνυμος είπε...

Ο Μαΐλης απαξιώνει τη διαφορετική άποψη, αφού πέταξε λάσπη, λέγοντας ότι είναι για γέλια. Έτσι δίνει απαντήσεις για κλάματα. Κατηγορεί τους διαφωνούντες για συμμαχία με εθνική αστική τάξη, μπλέκει τον πόλεμο, τις κυβερνήσεις, τα στάδια, το φραξιονισμό και τον οπορτουνισμό, τον Αλιέντε, τον Κόκκινο Στρατό. Το μόνο που μένει να πει είναι ότι στην Ανατολική Ευρώπη δεν έγινε επανάσταση και μετάβαση, αλλά πραξικόπημα.

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω το άρθρο του Μαϊλη. Ενώ ο Καλαματιανός μιλά για "τακτικούς στόχους"(που προφανώς δεν μπορεί να είναι η εργατική εξουσία), ο Μαϊλης το διαστρεβλώνει σε "στόχους".
Έπειτα, εξισώνει την επαναστατική πολιτική των ανατολικοευρωπαϊκών κομμάτων, με την οπορτουνιστική του ΚΚ Χιλής.
Ταυτόχρονα, θεωρεί λανθασμένη την επιτυχημένη πολιτική των ανατολικοευρωπαϊκών κομμάτων, και απολυτοποιεί τη συμβολή του Κόκκινου Στρατού (που είχε φύγει από την Τσεχοσλοβακία από το 1945).
Παράλληλα, ενώ ο Σκυλλάκος λέει ότι έπρεπε ο Αλιέντε να πάρει μέτρα δικτατορίας του προλεταριάτου(εξοπλισμός εργατών), ο Μαϊλης σφυράει αδιάφορα και ειρωνεύεται περί ανάγκης εύρεσης νέου Αλιέντε.
Πέραν του ότι ο Μαϊλης αποδίδει πράγματα που δεν έχουν πει οι Σκυλλάκοι (συνεργασία με σοσιαλδημοκρατία), αγνοεί δύο πράγματα:
1)και μόνο που γίνεται συζήτηση εσωκομματική για τέτοια θέματα δείχνει ότι δεν προϋποτίθεται ενότητα με σοσιαλδημοκράτες για να μπει η σοσιαλδημοκρατία και ο οπορτουνισμός μέσα σου.
2)Όσοι παρακολουθούν τη συζήτηση δεν είναι εξ ορισμού δεδομένο πως θα περνούν το Μαϊλη ως το μη σοσιαλδημοκράτη της συζήτησης.

Άλλωστε, επί Μαϊλη γιγαντώθηκε ο οπορτουνισμός, που οι Σκυλλάκοι είχαν ρίξει στο 3% στις εθνικές, στο 4% στις φοιτητικές, και στις 2 έδρες στη ΓΣΕΕ (32ο συνέδριο, 2004). Τώρα, με τη Μαϊλεια πρακτική, ο λαός θεωρεί σήμερα το ΣΥΡΙΖΑ νέο ΕΑΜ και το ΚΚΕ τους νέους Στίνες (άλλο μέτρο, πέραν του εκλογικού).

Πάντως, και μόνο το γεγονός πως από την Κυριακή, οι υποστηρικτές βγάζουν στα φόρα δύο πρώην εκπροσώπους τύπου σημαίνει πως δεν έχουν παρά μόνο δικολαβικά και επικοινωνιακά τεχνάσματα να αντιτείνουν.

Ανώνυμος είπε...

Μια χαρα τα ειπε κ ο Μεντρεκας κ ο Μαιλης. Μην καρτερατε νεοσποριτες να λυγισουμε

Κορτσαγιν76

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εγώ από την πλευρά μου το μόνο που θέλω να απαντήσω προς το παρόν είναι ότι σαφώς και οι απόψεις έχουν ως φορείς τους τα πρόσωπα, αλλά είναι ζήτημα τι ακριβώς είναι αυτό που θέλεις να πετύχεις σε ένα συνέδριο; Να δείξεις σε αυτά τα πρόσωπα το λάθος τους συντροφικά ή να τους βάλεις στο στόχαστρο; Δεν είναι ίδιες όλες οι περιπτώσεις, και υπάρχουν άτομα που με όσα έγραψαν στον προσυνεδριακό έθεσαν ουσιαστικά εαυτούς εκτός κόμματος. Αλλά μα το δια τη μπελισάμα και το μπελενός, δεν ήταν αντικομματικοί οι προβληματισμοί που εξέφραζε ο σκυλάκος στην επιστολή του, ούτε τους έβαλε με χυδαίο τρόπο. Και το συνέδριο κατά τη γνώμη μου έχει να κερδίσει πολλά από επιστολές στον προσυνεδριακό που δε συμφωνούσαν με τη βασική κατεύθυνση των θέσεων αλλά έθιγαν κρίσιμα ζητήματα, κάνοντας καίριες παρατηρήσεις. Αυτή είναι κι η πραγματική αξία του προσυνεδριακού, ο πραγματικός πλούτος του κομματικού δυναμικού. Και για να αξιοποιηθεί ουσιαστικά, δε μπορεί να πάμε στο συνέδριο με αυτό το κλίμα, κατά τη γνώμη μου -αν και δεν πιστεύω ότι το συνέδριο θα κρύβει ιδιαίτερες εκπλήξεις και εντάσεις από την "αντιπολίτευση".

Τα υπόλοιπα θα τα δούμε εντός των ημερών. Μέχρι τότε ψυχραιμία και.. αγαπάτε συντρόφους..