Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Καλή αντάμωση

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θυμάστε μια παλιότερη δήλωση του εθνάρχη τριανταφυλλίδη, απ’ αυτές τις ντεμέκ αποφθεγματικές «μεγάλες αλήθειες», ότι η χώρα έχει μετατραπεί απ’ άκρη σε άκρη σε ένα απέραντο φρενοκομείο. Αλλά και την αντίστοιχη σάτιρα του χάρρυ κλυνν, που συνομιλούσε με τον καραμανλή –τον οποίο μιμούνταν πολύ καλά ο ίδιος- για να βρουν δια της μαιευτικής μεθόδου τον κατάλληλο χαρακτηρισμό για ένα απόφθεγμα με προεδρικό κύρος.

Η χώρα έχει μετατραπεί από άκρη σε άκρη…
σε ένα απέραντο μπουρδέλο
σας παρακαλώ κύριε πρόεδρε, μας ακούνε και μικρά παιδιά
…σε ένα απέραντο κωλοχανείο
μα για το όνομα του θεού, κύριε πρόεδρε, εσείς δε μιλάγατε έτσι
…σε ένα απέραντο παρθεναγωγείο
ε δεν είπαμε κι έτσι. Κάτι αιχμηρό βέβαια, αλλά εντός των ορίων της πραγματικότητας
…σε ένα απέραντο φρενοκομείο
μπράβο κύριε πρόεδρε, τώρα μάλιστα.
Ε και με τα πολλά το πέτυχε κι έμεινε η φράση στην ιστορία

Προσωπικά λοιπόν αυτό μου θύμισε η ιστορία που προέκυψε με την περίφημη δήλωση για τα γουναράδικα του συριζαίου αναρχικού βουλευτή (που κερδίζει δικαιωματικά μια θέση στο σουρεάλ πάνθεον, δίπλα στον αναρχικό τραπεζίτη του πεσόα). Κι αυτός θα το ‘φερε από δω… το πήγε από εκεί… μέχρι να βρει την ατάκα που γράφει καλύτερα και παίρνει τους περισσότερους επικοινωνιακούς πόντους.
Ραντεβού, ραντεβού… …ραντεβού στα γυράδικα!
Όχι, δεν ταιριάζει και με την εστέτ αισθητική των παραδοσιακών ψηφοφόρων του χώρου, άλλωστε…
Ραντεβού, ραντεβού… στα τσιπουράδικα!
Ναι, αλλά χρειαζόμαστε κάτι πιο αγωνιστικό.
Ε τότε… ραντεβού στα λουλουδάδικα, μπροστά από τη βουλή!
Ναι αλλά εκεί (τα) στρίβουν συνήθως οι δικοί μας.
Ε… ραντεβού στα γουναράδικα!
Μπράβο κύριε βουλευτά. Τώρα μάλιστα…

Θα μπορούσε να πει βέβαια ραντεβού με την ιστορία για να τελειώνουμε, αλλά αυτό θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε δυσάρεστους παπανδρεϊκούς συνειρμούς, που προσπαθεί να αποφύγει η αριστερή πλατφόρμα, κρύβοντας το κεφάλι της στην άμμο. Θα μπορούσε επίσης να εμπνευστεί κι αυτός από το δίσκο του χαρούλη, που είχε τίτλο «ραντεβού με την εισαγγελία», για να παραπέμπει στη νομική καταγγελία της μέρκελ και του μνημονίου, στο λεγκαλιστικό δρόμο της νομιμότητας προς το σοσιαλισμό και την αταξική κοινωνία και στην αδέκαστη ζωή κωνσταντοπούλου, που θα τον διασφαλίσει. Αλλά ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει στη δύση της αλλαγής, με τίτλο εμπνευσμένο από το πασοκ και το σκάνδαλο κοσκωτά, και παραπέμπει στους ίδιους δυσάρεστους συνειρμούς, συνεπώς απορρίπτεται.

Η αυθεντική φράση βέβαια δεν κλείνει κάποιο ραντεβού, αλλά λέει «καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Κι έχει δίκιο ο νίκος σαραντάκος πως δε λεγόταν μόνο μετά τη βάρκιζα, αλλά ήταν σε όλη τη διάρκεια του αντάρτικου ο καθιερωμένος αποχαιρετισμός του άρη και των άλλων αγωνιστών στο βουνό, που δεν ήξεραν αν ήταν γραφτό τους να ξαναϊδωθούν ή αν θα τους προλάβαινε ο θάνατος –μαύρος αδερφός. Ναι αλλά το θέμα είναι τι αφόπλισε (ιδεολογικά και κυριολεκτικά) αυτό το μεγάλο κίνημα, ποιες κινήσεις το οδήγησαν μαζικά στα γουναράδικα στο (φυσικό ή πολιτικό του) θάνατο. Κι είναι αδύνατο να μιλήσεις για όλα αυτά χωρίς να σταθείς στη βάρκιζα και τις συμφωνίες που την προετοίμασαν και οδήγησαν στο πνεύμα της.

Στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα, λίγες μέρες πριν αποβιώσει, πλήρης ημερών, ο αντώνης πέτρουλας –θείος του σωτήρη που δολοφονήθηκε στα ιουλιανά το 65’ κι έγινε τραγούδι από το μίκη θεοδωράκη- χαρακτηρίζει πολιτικό θάνατο τις δηλώσεις μετανοίας που πιέζονταν να υπογράψουν οι αγωνιστές στις φυλακές και τα ξερονήσια. Ας δούμε τι άλλο γράφει για την παράδοση των όπλων του ελας το 45’ στο βιβλίο του με τίτλο «η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου κομμουνιστή» -μπορεί ο τίτλος να θυμίζει ταινία του ξανθόπουλου, αλλά η μαρτυρία του πέτρουλα είναι πολύ αξιόλογη, παρά τις όποιες διαφωνίες ή ενστάσεις, μπορεί να έχει κανείς.

Φεύγοντας από τα λεβέτσοβα πήγαμε στο σκλαβοχώρι –λίγο έξω από τη σπάρτη. Στο χωριό αυτό έγινε και η παράδοση των τιμημένων όπλων του τρίτου τάγματος του ελας ύστερα από λίγες μέρες. Δεν έχω ξαναπεράσει από αυτό το χωριό, ούτε και το επιθυμώ. (…) Σαν ήρθε η ώρα της παράδοσης των τιμημένων όπλων μας, η πίκρα και το δάκρυ περίσσευαν. Μου είναι αδύνατο να ξεχάσω αυτή την ώρα του αποχαιρετισμού των συναγωνιστών μας. Το δάκρυ και το σφιχταγκάλιασμα του τιμημένου ταγματάρχη μας κώστα κανελλόπουλου. Το «γεια και καλή αντάμωση» που μου ευχήθηκε δε μπορώ να το ξεχάσω. Για το ότι δεν ξανανταμώσαμε άλλοι έχουν την ευθύνη.

Εδώ τα γουναράδικα δεν αναφέρονται μαζί με την αντάμωση, αλλά ουσιαστικά υπονοούνται και σε κάθε περίπτωση προέκυψαν εκ των πραγμάτων, στην εξέλιξή τους. Το πιο εντυπωσιακό ωστόσο είναι η εκπληκτική σημειολογία με το χωριό όπου έγινε η παράδοση και το όνομά του: σκλαβοχώρι…! Κάθε άλλο σχόλιο περισσεύει, νομίζω.

Το θέμα λοιπόν είναι πως ο… αναρχικός βουλευτής θα είναι από αυτούς, που όταν εμείς «με το καλό» ανταμώσουμε στα γουναράδικα, θα κάθονται στην απέξω και θα κοιτάνε εκ του ασφαλούς. Το βασικό είναι πως η συμφιλιωτική πολιτική του χώρου του, που εν μέσω κρίσης κλαίει κι οδύρεται για την χαμένη κοινωνική συνοχή (;!), οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέες βάρκιζες και αφοπλισμούς και θα στείλει όσες λαϊκές κατακτήσεις έχουν απομείνει στα γουναράδικα. Το σημαντικό είναι πως ο σύριζα δεν ενσαρκώνει τη συνέχεια του ένοπλου αγώνα του άρη ή το νέο εαμ, αλλά τους σύγχρονους τσιριμώκους και παρτσαλίδηδες. Δεν εκπροσωπεί την ελπίδα του κόσμου της εργασίας, αλλά τις φοβίες των μεσαίων στρωμάτων και τη μεταφυσική τους ελπίδα για επιστροφή στο πρόσφατο, προκρισιακό παρελθόν, όπως σημειώνει πολύ εύστοχα ο μαργαρίτης σε αυτό το άρθρο του.

Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος αισθητικής φύσης με πολιτικό υπόβαθρο. Η αποστροφή στο λόγο του διαμαντόπουλου, απέχοντας πολύ από το να σημάνει την έναρξη κάποιου ένοπλου κινήματος, έρχεται να προστεθεί σε μια αλυσίδα κακόγουστων κοινοβουλευτικών παραστάσεων με βαρύγδουπες φράσεις και τηλεοπτικούς όρους, όπως τα λούμπεν καραγκιοζιλίκια της χρυσής αυγής, ή τις πομφόλυγες του βορίδη για τις κυβερνήσεις του παπανδρέου επί αλλαγής, οι οποίες εξυπηρετούν –με διαφορετικό στιλ και τρόπο η καθεμία- τον ίδιο ακριβώς σκοπό: να καλύψουν την εκκωφαντική απουσία πολιτικού λόγου από την πλευρά των πρωταγωνιστών τους. Κι εκφράζουν την αγωνία διαφόρων πτερύγων του αστικού πολιτικού φάσματος να καλύψουν αυτό το κενό και να επανανοηματοδοτήσουν ιδεολογικά τις μεταξύ τους διαφοροποιήσεις, τώρα που αρχίζει να ξεφτίζει το δίπολο μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί, και γίνεται φανερή η σύγκλισή τους στον ευρωμονόδρομο.
Κι αυτό πέρα από την πολιτική ουσία του πράγματος, εκφράζει και μια αξεπέραστα κακόγουστη αισθητική, που δε μπορεί παρά να απασχολεί όσους ιεραρχούν ψηλά αυτό το κριτήριο.

Όσο για το λαϊκό κορίτσι από την καστοριά, μπορεί να συμπήξει ένα ευρύτερο πολιτικό μέτωπο με τους πολιτικούς θαυμαστές του γούναρη, τις γούνες χουντάλας (όνομα και πράγμα) και τον παλαίμαχο πρόεδρο του σφαχ –ως εκπρόσωπος του κλισέ για το «αλεξάνδρειο με τις γούνες» στη δεκαετία με τις βάτες, που ο άρης είχε γίνει μόδα- ενάντια σε όσους τα έχουν βάλει με το συμπαθή παραγωγικό κλάδο της περιοχής και φώναζαν τότε έξω οι γούνες απ’ το παλέ. Κι αν εξακολουθεί να έχει απορίες επί του θέματος, μπορεί να εντάξει στα πλαίσια της επιμόρφωσής της την παρακολούθηση των τοπικών εκδηλώσεων του κόμματος με αντίστοιχη θεματική, όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην πόλη της καστοριάς.


16 σχόλια:

Αναυδος είπε...

Εκεί που κρεμούσαν οι κλέφτες τ’ άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια.

Salot Sor είπε...

Οσον αφορα τον ΓΕΛΟΙΟ "αναρχικο" βουλευτη(!!!!)-τριζουν τα κοκκαλα του Ντουρουτι- δυστυχως ο Παφιλης που ακολουθησε στο βημα δεν τον ξεχεσε ουτε για την καπηλεια ουτε για την ασχετοσυνη του και αυτο ηταν ακομα ενα επικοινωνιακο λαθος του ΚΚΕ που υπερτιμα τη σοβαροτητα του εκλογικου σωματος και εχει κανει το "πολιτικως ορθο" σημαια στον τροπο αντιπαραθεσης με τα υπολοιπα κομματα.
Γραφεις "αλλά το θέμα είναι τι αφόπλισε (ιδεολογικά και κυριολεκτικά) αυτό το μεγάλο κίνημα, ποιες κινήσεις το οδήγησαν μαζικά στα γουναράδικα στο (φυσικό ή πολιτικό του) θάνατο." Αν επηλθε ο θανατος τοτε το ΚΚΕ τι περιμενει "ανασταση νεκρων"?μαλλον το σωστο θα ηταν η ηττα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Salot, δημοσίευσα εγώ κουτσουρεμένο το σχόλιό σου με το ψευδώνυμό σου, γιατί έπρεπε να αναπροσαρμόσω κάπως το αρχικό κείμενο και δε μπορούσε να μείνει το σχόλιο ως είχε.
Δικό μου λάθος και να με συμπαθάς για τη "λογοκρισία" (εντός ή εκτός εισαγωγικών).

Ανώνυμος είπε...

Θα μπορούσε να ναι επίσης και Ραντεβου στον αέρα, απο την ομονυμη ταινία,μια και λογια του αέρα σερβίρει ο Τσιπριζα και ο συγκεκριμένος τύπος. Ο ρόλος δε της κατα τα άλλα συμπαθούς Ρενας Βλαχοπουλου ταιριάζει γάντι στον "σύντροφο" βουλευτή μια και προσπαθεί να εξαπατήσει το κοινό και απο την άλλη το κοινό γουστάρει να εξαπατιέται και να τα βλέπει όλα όμορφα και επιφανειακά οπως του τα σερβίρουν. https://www.youtube.com/watch?v=OMG-jxoCmRA

Ραντεβού στον αέρα λοιπόν σύντροφοι!!

Sentic

Ανώνυμος είπε...

Ο Σαραντάκος βγήκε να διορθώσει δήθεν το ΚΚΕ και το 902.gr, αλλά στην ουσία να κάνει πλάτες στον ΣΥΡΙΖΑ.

Καλά την έκανε την τρολιά του, τάχα μου, τάχα μου "αποκαθιστώντας" την ιστορική αλήθεια (αυτή τον μάρανε, δεν κοιτάει τα καθημερινά αντιΚΚΕ αίσχη της δικής του εφημερίδας της "Αυγής").

Απ’ ό,τι βλέπω, κάπταιν και ΚΕ του μπλογκ, τον έχετε πάρει τον "αντικομμουνιστή με την αποπληκτική φινέτσα" (πάντα σφάζει ο Σαραντάκος τους κομμουνιστές με το μπαμπάκι) υπό την υψηλή προστασία σας.

Μπράβο σας, καλά πάτε, πολύ καλά…

Εξολοθρευτής μεταλλαγμένων τρολ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν,
Αυτή η ιστορία με τις αλεπούδες σε μένα έδειξε την θλιβερή εικόνα μιας "αριστερας", ικανότατης να διυλίζει τον κώνωπα και να χάνει (η να θάβει, αφου δεν μπορεί να χάβει) την κάμηλο . Συμβολικές στερεοτυπικές εκφράσεις η γλώσσα μας έχει χιλιάδες. Αλλά το σημαίνον δεν έχει καμιά μεταφυσική ακλόνητη εξάρτηση με το σημαινόμενο, χωρίς αυτό να εννοεί πως είναι και ξεκάρφωτο. Η σχέση τους εντάσσεται στα πλαίσια της γενικώτερης ολικής αντανάκλασης (δε θυμάμαι τον ακριβή όρο τώρα).
Για να μη θεωρητικολογώ και πολύ, μπορεί η ίδια έκφραση, μέσα σε ένα διαφορετικό κοινωνικό πλαίσιο να αποκτήσει ένα αρκετά (μέχρι και τελείως) διαφοροποιημένο περιεχόμενο. Δες τι σήμαινε η λέξη "σκάφος" πριν από 5-6 χιλιάδες χρόνια, και τι σχέση έχει το τότε σημαινόμενο με το σημερινό Μπόϊνγκ 747, που επίσης λέγεται "σκάφος", και πως καθόλου τυχαία ("αυθαίρετη"....) δεν είναι αυτή η αλλαγή.
Τον Αρη, και όχι μόνο τον Αρη, αλλά και πολλούς άλλους, ανάμεσά τους και τον υπέροχο μετέπειτα Επιτελάρχη της ΙΙΙ Μεραρχίας/ΔΣΕ Κώστα Κανελλόπουλο, μια που,β μας τον θύμισε ο Α. Πέτρουλας, είχαν αρχίσει να ζώνουν τα φίδια όχι με την Βάρκιζα, αλλά πολύ νωρίτερα, με την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στην Μέση Ανατολή, τα γεγονότα εκεί κλπ. Διαβάζω μετά μανίας απομνημονεύματα "απλών" και μη αγωνιστών και αυτό δεν το συζητάω. Δεν πέσανε από τα σύννεφα οι άνθρωποι. Ψυχανεμίζουνταν τι θα γίνει.
Προφανώς και λέγοντας "καλή(ν) αντάμωση..." δεν εννούσαν τον τυχαίο, λόγω πολέμου, θάνατο, που έχει μιαν Α πιθανότητα, αρκετά μικρότερη του 100%, αλλά τον προδιαγεγραμμένο 100% θάνατο, και "θάνατο" βέβαια όχι τον δικό τους βιολογικό (δεν ήταν "γυναικούλες"...), αλλά τον κατατρεγμό όλου αυτού του ανυπέρβλητου κινήματος. Και αυτό, βέβαια, μετά την Βάρκιζα, όταν οι φόβοι έγιναν βεβαιότητες. Πριν από την Βάρκιζα η έκφραση μπορεί να έφερνε λίγο και σε αυτό, που λέμε μπλακ (μακάβριο) χιουμοράκι, η, σωστότερα, μια συνηθισμένη για γενναίους μαχητές δήλωση αποφασιστικότητας.
Μετά την Βάρκιζα ήταν αλλιώς.
Ηταν τόσο δύσκολο να σκεφτούμε τόσο απλά και φυσιολογικά, παρά σαν γερο-παρατατικοί βυζαντινολόγοι, να χανόμαστε στην μελέτη της συμβολής της σαρδέλας στην κυματαγωγή της Μεσογείου;
Ο Ρίζος μπορεί να κάνει και λάθη, αλλά σπανίως χάνει την ουσία.
Με την ευκαιρία: Η (και όχι τα) Λεβέτσοβα, σημερινές Κροκεές (αυτή η αμάθεια να κάνουμε όλα τα σλαβικά/αρβανίτικα σε -α- ουδέτερα. Δεν είναι λάθος του Α.Π., μάλλον δακτυλογραφικό είναι). Ο δε Α. Πέτρουλας εξαιρετικός, γιατί η ειλικρίνειά του είναι ανεπιτήδευτη και δεν προσπαθεί να κρύψει τα λάθη του από τον κριτικό αναγνώστη. Η διάστασή του με το Κόμμα ήταν κυρίως δική του πολιτική ανεπάρκεια. Τούλειπε διάβασμα. Κυριολεκτικά τον ρούφηξα σε μιάμιση μέρα.

Dreaming Neon Red είπε...

Τείνω να συμφωνήσω με τον Salot Sor ότι παραείμαστε "πολιτικά ορθοί" για το καλό μας.
Εμένα αυτό που μου την δίνει πάντως είναι ότι κι οι δεξιοί και οι "αριστεροί" του Κοινοβουλίου χαρακτηρίζουν την Ελλάδα σαν τελευταία σοβιετική χώρα. Κι αυτό γίνεται σ όλη την Ευρώπη όταν θέλουν να ξηλώσουν τις τελευταίες κατακτήσεις της εργατικής τάξης.
Ακόμα και για την Νορβηγία το χω διαβάσει απ τον Varg Vikernes,που μουσικά τον λατρεύω αλλά πολιτικά ο τύπος είναι το ίδιο merde με τα Χρυσαύγουλα.

Ανώνυμος είπε...

Ο Αντώνης ο Πετρουλας που έγραψε το βιβλίο ήταν μέχρι το θάνατο του δίπλα στο κόμμα, ποτέ ενάντια παρά τις κριτικές που έκανε πάντα συντροφικές και ποτέ επίσημες σε διάφορα ΜΜΕ ή αλλού.
Ένας που ξέρει.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εξολοθρευτή, δεν είμαι διαδικτυακός νταβατζής για να πουλάω προστασία, ούτε νομίζω να την χρειάζεται κανείς. Το μόνο από το οποίο προσπαθώ ενίοτε να προστατεύσω τους αναγνώστες είναι τα ανόητα σχόλια, όταν το παρακάνουν.

Από βλαχοπούλου για σύριζα κολλάει sentic και η ατάκα τράβα μαλλί ανεβαίνουμε
http://www.youtube.com/watch?v=eT6cWrlEVsw

Σεχτάρ συμφωνώ κι επαυξάνω. Λέω να αξιοποιήσω το βιβλίο για την επέτειο των ιουλιανών και της δολοφονίας του ανιψιού του, του σωτήρη.

Ανώνυμος είπε...

Υψηλή προστασία δεν προσφέρουνε, κάπταιν και ΚΕ του μπλογκ, οι νταβατζήδες, αφήστε κατά μέρος τα σπαραξικάρδια και μην το ρίχνετε σ’ ορολογία Κωστάκη, υψηλή προστασία προσφέρουνε όσοι κλείνουνε τα μάτια τους μπροστά στο σφάξιμο με το μπαμπάκι που κάνει ο αντικομμουνιστής με την αποπληκτική φινέτσα.

Τώρα ποια είναι τα "ανόητα σχόλια" που το "παρακάνουν" (δηλαδή άμα λάχει και βρεθεί κανένας που πραγματικά ξέρει και ξεμπροστιάσει στο δικό του γήπεδο τον προστατευόμενό σας, τότε αυτός είναι "εξτρεμιστής", ε;), αυτό ας το κρίνει ο κόσμος που διαβάζει και καταλαβαίνει.

Αν χρειαστεί θα τα ξαναπούμε…

Εξολοθρευτής μεταλλαγμένων τρολ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Άλλα αντ' άλλα τα μεγάλα, της παρασκευής το γάλα, που λένε. Εμάς να δούμε ποιος θα μας προστατέψει από όσα σπαραξικάρδια διαβάζουμε και καταλαβαίνουμε. Όσο για τα ανόητα σχόλια, ο έχων τη μύγα μυγιάζεται.
Καλή αντάμωση.

Ανώνυμος είπε...

"Καλή αντάμωση."

Ναι;

Αλήθεια;

Και πού;

Στα γουναράδικα;

Με σένα Κάπταιν συν την ΚΕ του μπλογκ γουναράδες και το Σαραντάκο αρχιγουναρά;

Αλλά δε φταις εσύ, άλλοι φταίνε που ενώ ξέρουνε και καταλαβαίνουνε το κάνουνε τουμπεκί ψιλοκομμένο: και σ’ αυτούς τους άλλους κολλάει το όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται…

Εξολοθρευτής μεταλλαγμένων τρολ (και μη)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ραντεβού πρώτα με τον κάπταιν και μετά με την κε του μπλοκ. Μέχρι να καταλάβεις πόσοι είναι τελικά και να εξολοθρεύσεις τη λογική.
Αλλά δε φταις εσύ, φταίω εγώ που το συνεχίζω. Και με αυτό τερματίσαμε κι οι δύο για αυτήν την ανάρτηση.

Ανώνυμος είπε...

δεν φαντάζεστε πόσο άστοχη είναι η αλαζονεία σας , και η αυτοπεποίθηση σας ότι η Βάρκιζα ... δεν σας βαραίνει .

την πολιτική κουλτούρα " να έχει ο λαός αποκούμπι " .

Τις ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχει αγώνας για εθνική ανεξαρτησία , δημοκρατία , ψωμί , δουλειά και ελευθερία .
Ότι αυτά δεν είναι της επανάστασης , αλλά ... του ΠΑΣΟΚ ( ? ) . Επειδή τσιμπήσατε με την " αλλαγή " , αντί να εντοπίσετε την τότε ενσωμάτωση του ΚΚΕ στο κράτος , πετσοκόβετε μνήμες , σημαίες , νεκρούς , αγώνες , επαναστάσεις .

δεν σας βαραίνει τελικά η Βάρκιζα σύντροφοι . με τα μυαλά σας ο λαός δεν θα έπαιρνε ποτέ τα όπλα .

οι ήττες της στρατηγικής της ταξικής συνεργασίας , της μικροαστικής εγγραφής μέσα στο κίνημα , βαραίνουν όσους οδηγούν τον λαό σε εκείνα τα διλήμματα και του δίνουν λάθος δρόμο .

αποκαταστήστε λοιπόν τον Άρη ... πολιτικά και όχι κομματικά , τον Ζαχαριάδη ( με την γραμμή του στα σκουπίδια , άλλωστε ποιος διαβάζει ιστορία , ποιος νοιάζεται . Υπάρχει και το " άλλες συνθήκες τότε " , ακούγετε ψαγμένο , κόβει τα ερωτηματικά και τις απορίες κυρίως για το γιατί το ΚΚΕ κοπιάρει γραμμές από τότε , τις πιο ηττημένες και περιφρονημένες )

γιατί τελικά ο ταξικός αντίπαλος , το κράτος και ο ιμπεριαλισμός , θα σας βάλουν στον χορό , δεν θα κρατήσει η κανονικότητα στην οποία επενδύετε , ότι έρχεται ένα καινούριο ΠΑΣΟΚ , και δεν την ξαναπατάτε . Την έχετε πατήσει ήδη , που σας έπεισαν ότι είναι τόσο ανίκητοι .

Θα είναι όμως αργά όταν θα σας σύρουν στον χορό .

καλή αντάμωση στα γουναράδικα .

" κάποιος σύντροφος "

Ανώνυμος είπε...

Life style τριχες ήταν.

Με χιούμορ , και μεγάλο κοινό !

Γενικά , μια ανάμνηση μικροαστικου νεοπλουτισμού , και υποχώρησης λαϊκών δημοκρατικών ιδεολογικών πρακτικών .Με σημαντικές δόσεις αναπαραγωγής συντηριτικων ιδεολογικών υποσύνολων , δήθεν αθώων κάποτε , θλιβερά επικαιρων σήμερα .

Βγάζαν γέλιο πάντως . Έξυπνοι εκπρόσωποί του κοσμοπολίτικου αστικού στυλ ψυχαγωγιας .
" κάποιος συντροφος "

Ανώνυμος είπε...

Εδω το έβαλα όντως ?

Προφανώς λάθος , για το fight club πήγαινε , μήπως μου κανεις πλάκα ?

" κάποιος συντροφος "