Την Τετάρτη 29 Απριλίου 2015, στις 20:00, στο Floral (Θεμιστοκλέους 80, Πλατεία Εξαρχείων), θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου του Παναγιώτη Μανιάτη, «Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», υπό την αιγίδα του antapoCRISIS. Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο συγγραφέας και οι:
Μανόλης Αρκολάκης, ιστορικός
Χριστίνα Μπάρτσα, εκπαιδευτικός
Μανόλης Αρκολάκης, ιστορικός
Χριστίνα Μπάρτσα, εκπαιδευτικός
Από τη στήλη "σε α' πρόσωπο" στο διάστιχο.
Γράφω ποίηση και δεν συμφιλιώνομαι με την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που έγραψα αυτό το βιβλίο.
Χρόνια στο κίνημα και στην αναζήτηση, κατάλαβα πως ήρθε ο καιρός να καλυφθεί το κενό που υπάρχει στην ελληνική βιβλιογραφία σχετικά με το ζήτημα της σοβιετικής πρωτοπορίας στον τομέα της τέχνης. Έτσι, ξεκίνησα ένα πολύ όμορφο ταξίδι σε παλιές εικόνες της μελλοντικής ουτοπίας. Έχοντας άγνοια, καβαλούσα μια μηχανή και κάθε μέρα βρισκόμουν σε διαφορετικό αρχείο, για να βρω ξεχασμένους στίχους για την Επανάσταση που:
...πέρασε σαν τη φλόγα
πάνω απ' τα βουνά και τα χωράφια
καίγοντας τους θεούς που μας κρατούσαν στο φόβο
μαζί και τους βωμούς τους... (Σ. Αϊνί)
Το βιβλίο αναφέρεται στην εξέλιξη της ποίησης στη Ρωσία από την προεπαναστατική στη μετεπαναστατική περίοδο και συγκεκριμένα μέχρι και τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πρωταγωνιστές, τα κινήματα, η διαπάλη, καθώς και άγνωστες πτυχές της ποιητικής δημιουργίας ιστορούνται μέσα από ένα ταξίδι σε εκείνη την εποχή που η Ιστορία θα διατηρήσει ακέραια την εικόνα της.
Για την ανάδειξη του θέματος, χρησιμοποίησα μεταφράσεις σοβιετικών ποιημάτων που ανακάλυψα έπειτα από έρευνα στις ελληνικές κομμουνιστικές, αριστερές και προοδευτικές πολιτιστικές εκδόσεις. Μια τέτοια όμως χρησιμοποίηση εμπεριείχε τον κίνδυνο να φανεί η σοβιετική ποίηση ως κάτι το παλιακό και η μελέτη ως μια δουλειά μαυσωλείου. Την ποίησή μας όμως την αντλούμε απ' το μέλλον. Γι' αυτόν τον λόγο επέλεξα αποσπάσματα από αρκετά από αυτά, έτσι ώστε να περιορίσω τις όποιες «νεκρές» τάσεις που αντικειμενικά θα υπάρχουν στο έργο. Επίσης, αφιέρωσα ένα κεφάλαιο στον Μαγιακόφσκι, όπου εξετάζεται και το ζήτημα της αυτοκτονίας του, καθώς και ένα κεφάλαιο στην επαναστατική καλλιτεχνική διαπάλη της εποχής και την αντανάκλασή της στην ποίηση. Τα παραπάνω, μαζί με την ανάδειξη της προλεταριακής τάσης στην ποίηση της προεπαναστατικής περιόδου, αλλά και το ίδιο θέμα που δεν υπάρχει συγκεντρωμένο στην ελληνική βιβλιογραφία, αποτελούν τον ελάχιστο φόρο τιμής στους ποιητές που αγωνίστηκαν για μια καλύτερη κοινωνία. Ένας αγώνας που παραμένει επίκαιρος:
«Η θύελλα! Ας έρθει!» Αυτό φωνάζει
ο περήφανος, ο αντάρτης
Άλμπατρος που τριγυρνώντας
στ' οργισμένο κύμα ανάμεσα
και στο μαύρο αστροπελέκι
για τη νίκη προμηνά:
«Ω θύελλα! Ξέσπασε πια!» (Μ. Γκόρκι)
Χρόνια στο κίνημα και στην αναζήτηση, κατάλαβα πως ήρθε ο καιρός να καλυφθεί το κενό που υπάρχει στην ελληνική βιβλιογραφία σχετικά με το ζήτημα της σοβιετικής πρωτοπορίας στον τομέα της τέχνης. Έτσι, ξεκίνησα ένα πολύ όμορφο ταξίδι σε παλιές εικόνες της μελλοντικής ουτοπίας. Έχοντας άγνοια, καβαλούσα μια μηχανή και κάθε μέρα βρισκόμουν σε διαφορετικό αρχείο, για να βρω ξεχασμένους στίχους για την Επανάσταση που:
...πέρασε σαν τη φλόγα
πάνω απ' τα βουνά και τα χωράφια
καίγοντας τους θεούς που μας κρατούσαν στο φόβο
μαζί και τους βωμούς τους... (Σ. Αϊνί)
Το βιβλίο αναφέρεται στην εξέλιξη της ποίησης στη Ρωσία από την προεπαναστατική στη μετεπαναστατική περίοδο και συγκεκριμένα μέχρι και τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πρωταγωνιστές, τα κινήματα, η διαπάλη, καθώς και άγνωστες πτυχές της ποιητικής δημιουργίας ιστορούνται μέσα από ένα ταξίδι σε εκείνη την εποχή που η Ιστορία θα διατηρήσει ακέραια την εικόνα της.
Για την ανάδειξη του θέματος, χρησιμοποίησα μεταφράσεις σοβιετικών ποιημάτων που ανακάλυψα έπειτα από έρευνα στις ελληνικές κομμουνιστικές, αριστερές και προοδευτικές πολιτιστικές εκδόσεις. Μια τέτοια όμως χρησιμοποίηση εμπεριείχε τον κίνδυνο να φανεί η σοβιετική ποίηση ως κάτι το παλιακό και η μελέτη ως μια δουλειά μαυσωλείου. Την ποίησή μας όμως την αντλούμε απ' το μέλλον. Γι' αυτόν τον λόγο επέλεξα αποσπάσματα από αρκετά από αυτά, έτσι ώστε να περιορίσω τις όποιες «νεκρές» τάσεις που αντικειμενικά θα υπάρχουν στο έργο. Επίσης, αφιέρωσα ένα κεφάλαιο στον Μαγιακόφσκι, όπου εξετάζεται και το ζήτημα της αυτοκτονίας του, καθώς και ένα κεφάλαιο στην επαναστατική καλλιτεχνική διαπάλη της εποχής και την αντανάκλασή της στην ποίηση. Τα παραπάνω, μαζί με την ανάδειξη της προλεταριακής τάσης στην ποίηση της προεπαναστατικής περιόδου, αλλά και το ίδιο θέμα που δεν υπάρχει συγκεντρωμένο στην ελληνική βιβλιογραφία, αποτελούν τον ελάχιστο φόρο τιμής στους ποιητές που αγωνίστηκαν για μια καλύτερη κοινωνία. Ένας αγώνας που παραμένει επίκαιρος:
«Η θύελλα! Ας έρθει!» Αυτό φωνάζει
ο περήφανος, ο αντάρτης
Άλμπατρος που τριγυρνώντας
στ' οργισμένο κύμα ανάμεσα
και στο μαύρο αστροπελέκι
για τη νίκη προμηνά:
«Ω θύελλα! Ξέσπασε πια!» (Μ. Γκόρκι)
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε
Μια συνέντευξη του συγγραφέα στο περιοδικό βακχικόν
Και λίγα λόγια για το βιβλίο, όταν πρωτοκυκλοφόρησε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου