Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Πόλεμος κι επανάσταση

Η καπιταλιστική κρίση δεν ταυτίζεται με τη γενική κρίση της αστικής κυριαρχίας (την επαναστατική κατάσταση), ούτε συνεπιφέρει αυτομάτως κάποια ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά από το κραχ του 29’, που συνδέθηκε μάλλον με την άνοδο του φασισμού. Με άλλα λόγια, η κρίση δεν αποτελεί κάποια μορφή κλονισμού του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά αναπόσπαστη φάση του κύκλου ανάπτυξής του. Αυτή η διαπίστωση όμως, που αποκρούει τις εύκολες απλοϊκές προσεγγίσεις του τύπου «πώς γίνεται να μη δυναμώνει το κουκουέ σε περίοδο κρίσης», δεν εξαντλεί το θέμα και δε μας απαλλάσσει από το καθήκον της περαιτέρω διερεύνησής του.

Η πολιτική πρωτοπορία καλείται να απαντήσει πώς και με ποιους όρους μπορεί η οικονομική κρίση να μετατραπεί σε επαναστατική. Πώς μπορεί να αξιοποιηθούν τακτικά οι «δυσκολίες αναπαραγωγής» του αστικού, πολιτικού συστήματος, για να κερδηθούν περισσότερες συνειδήσεις, που ναι μεν δε θα ριζοσπαστικοποιηθούν αυτομάτως, αλλά μπορούν να απεγκλωβιστούν από παραδοσιακές, πολιτικές εντάξεις και ν’ απαλλαγούν από χρόνιες αυταπάτες, συσσωρεύοντας συμπυκνωμένη πείρα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και πώς μπορούν οι κομμουνιστές να ενισχύσουν τη θέση τους, ανεβάζοντας το επίπεδο συνειδητοποίησης και των αγωνιστικών διεργασιών, ανεξάρτητα από το αν θα παρουσιαστεί τελικά επαναστατική κατάσταση.

Με την εμφάνιση επαναστατικής κατάστασης και την επικράτηση της επανάστασης στους αδύναμους κρίκους της αλυσίδας, συνδέεται ιστορικά ο (α’ και ο β’ παγκόσμιος) ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Που ωστόσο δεν είναι άσχετος κι ανεξάρτητος ως φαινόμενο από την κρίση. Απεναντίας προϋποθέτει μια πρωτοφανή όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που δεν μπορούν να «επιλυθούν» με άλλο τρόπο και βρίσκουν «διέξοδο» στον πόλεμο, όπως μετά το παγκόσμιο κραχ του 29’. Για την ακρίβεια, η επαναστατική κατάσταση εμφανίζεται σε εκείνες τις χώρες που βγαίνουν ηττημένες από έναν πόλεμο, είτε αξιοποιείται από τον υποκειμενικό παράγοντα(ρωσία το 1917), είτε όχι (πχ ελλάδα το 44’).

Ας θυμηθούμε τώρα μια προηγούμενη ανάρτηση και την ομιλία του γγ στην καισαριανή, όπου έθεσε μεταξύ άλλων ως προβληματισμό αν μπορεί να ανατρέψει-σταματήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα τον πόλεμο που διεξάγει η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία, χωρίς να διεκδικήσει για λογαριασμό του αυτή την τελευταία. Γιατί όμως είναι τόσο συχνές οι αναφορές του κόμματος στον πόλεμο και σε ένα ενδεχόμενο γενικευμένης σύρραξης; Αφενός γιατί αυτό φαντάζει πολύ πιθανό στο σημερινό εύφλεκτο τοπίο, που μπορεί να επεκταθεί και στη γειτονιά μας, αν λάβουμε υπόψη τις πρόσφατες ανησυχητικές εξελίξεις στην όμορη φύρομ. Αφετέρου γιατί μια τέτοια απότομη όξυνση των αντιθέσεων μπορεί να οδηγήσει αντικειμενικά (αλλά όχι ανεξάρτητα από τη δράση του υποκειμενικού παράγοντα, κατά τη γνώμη μου) στην εμφάνιση επαναστατικής κατάστασης, η οποία απαιτεί μέγιστη ετοιμότητα, σωστά αντανακλαστικά και ανεβασμένες μεθόδους πάλης από την επαναστατική πρωτοπορία.

Ποιο θα είναι το σύνθημα των κομμουνιστών σε αυτή την περίπτωση; Το ορίζει το 19ο συνέδριο ως εξής: ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο. Σύντομο και εύληπτο, κατευθείαν για διαδήλωση και για τον πλαϊνό τοίχο του μπλοκ, με τον τραμπάκουλα.

Χρειάζεται όμως περαιτέρω εξειδίκευση –που την επιχειρώ πρόχειρα, μαζί με κάποιες δικές μου αφιλτράριστες αβεβαιότητες, που τίθενται υπό την κρίση της βάσης του μπλοκ.
Τι στάση θα κρατήσουν οι κομμουνιστές σε μια ενδεχόμενη ανάμιξη της ελλάδας στον πόλεμο; Πιθανότατα είναι ματαιοπονία να επιχειρήσουμε να δώσουμε μια αναλυτική απάντηση σε αυτό το ερώτημα, χωρίς να γνωρίζουμε τις συγκεκριμένες συνθήκες που το οριοθετούν, αλλά μπορούμε να δώσουμε ένα γενικό περίβλημα με κάποιες βασικές παραμέτρους.

Ο λαός οφείλει να υπερασπιστεί τα εδάφη της πατρίδας του ή να απέχει από μια τέτοια σύγκρουση, επιδιώκοντας την ήττα της δικής του αστικής τάξης; Να οργανώσει αυτοτελώς τη δική του αντίσταση ή να προτάξει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, που καθορίζεται αποκλειστικά από τους σκοπούς του, ανεξάρτητα από το αν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των εμπλεκόμενων έχουν επιθετικό ή αμυντικό χαρακτήρα; Κι αν τελικά ο λαός δώσει τη δική του απάντηση, με το όπλο στο χέρι, ποια συγκεκριμένη μορφή θα πάρει αυτή; Θα καταταχθεί στον εθνικό στρατό, για να πολεμήσει από τις γραμμές του ή  μήπως θα συγκροτήσει δικές του ένοπλες μονάδες; Οι κομμουνιστές θα οργανώσουν την αυτοτελή εργατική-λαϊκή αντίσταση; Θα καταταχθούν στον αστικό στρατό, προπαγανδίζοντας τον τερματισμό του πολέμου, όπως πχ στο μικρασιατικό μέτωπο; Ή θα προτιμήσουν τη «λιποταξία» και την παράνομη δράση για την ήττα της αστικής τάξης της χώρας τους;
Και πόσο προετοιμασμένοι είμαστε άραγε για αυτό το τελευταίο ενδεχόμενο, τη γενική κατακραυγή για «εθνική μειοδοσία» και τις ακραία δύσκολες συνθήκες που συνεπάγεται;

Η απάντηση στα παραπάνω δένει με την εκτίμηση για τον χαρακτήρα του πολέμου και για τη θέση της κάθε χώρας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Μπαίνει, λοιπόν, το εξής ερώτημα: τι ακριβώς καλείται να υπερασπιστεί ο ελληνικός (και κάθε άλλος) λαός; Γιατί να πολεμήσει για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών; Και τι άλλο, εκτός από ιμπεριαλιστικός, μπορεί να είναι ο επικείμενος πόλεμος, με την εμπλοκή της ελληνικής αστικής τάξης;

Το άρθρο του μαΐλη στον κυριακάτικο ρίζο, υπενθυμίζει –ανάμεσα σε πολλά κι ενδιαφέροντα- το εξής σημείο, από την πρόσφατη έκδοση του τμήματος ιστορίας για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και τη στάση του κκε.

Το ότι και από τις δύο πλευρές, του επιτιθέμενου και του αμυνόμενου, ο πόλεμος έχει ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα, δε σημαίνει ότι το εργατικό κίνημα είναι αδιάφορο όταν δέχεται ένοπλη επίθεση στη χώρα του. Το θέμα είναι να μη βρεθεί κάτω από τη σκέπη της αστικής τάξης, του "εθνικού" μετώπου, της "εθνικής ενότητας", σε τελευταία ανάλυση κάτω από "ξένη σημαία". Η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, πρέπει να έχουν ετοιμότητα και ικανότητα για να οργανώσουν κατά τη διάρκεια του πολέμου τη δική τους, ένοπλη πάλη, ώστε και να μην επιτρέψουν να αποσπαστούν εδάφη ή να προσαρτηθούν άλλα και να πραγματοποιηθεί η έξοδος από τον πόλεμο με επικεφαλής τη νέα εξουσία, της εργατικής τάξης».

Σημειώνει παράλληλα ότι η θέση της «παλιάς κε» δεν αδιαφορούσε για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, αλλά τη συνέδεε με την ανατροπή της κυβέρνησης μεταξά. Αυτά όμως, θα μας απασχολήσουν σε κάποια άλλη ανάρτηση. Το πιο βασικό, κατά τη γνώμη μου, ως προς το θέμα μας, είναι να εξηγηθεί αναλυτικά και να τεκμηριωθεί το συμπέρασμα που παρατίθεται παραπάνω.

37 σχόλια:

TRASH είπε...

Δεν νομίζω πως έχουν κάποιο νόημα τέτοιοι δημόσιοι προβληματισμοί, και πολύ περισσότερο μέσω διαδυκτίου.
Λες για παράδειγμα:
«..Θα καταταχθούν στον αστικό στρατό, προπαγανδίζοντας τον τερματισμό του πολέμου, όπως πχ στο μικρασιατικό μέτωπο; Ή θα προτιμήσουν τη «λιποταξία» και την παράνομη δράση για την ήττα της αστικής τάξης της χώρας τους;
Και πόσο προετοιμασμένοι είμαστε άραγε για αυτό το τελευταίο ενδεχόμενο, τη γενική κατακραυγή για «εθνική μειοδοσία» και τις ακραία δύσκολες συνθήκες που συνεπάγεται;...»

Η γενική κατακραυγή για «εθνική μειοδοσία» λοιπόν, θα έρχονταν άνετα και χωρίς να φτάσουμε σε τέτοιες συνθήκες, ακόμη και εάν και μόνον, επίσημα διατυπώνονταν τέτοιες απόψεις, ακόμη και σε ενδεχομενικό ή φιλοσοφικό επίπεδο.
Και φυσικά δεν είναι η «κατακραυγή για εθνική μειοδοσία» το πρόβλημα, αλλά τα πολύ υλικά έμπρακτα μέτρα καταστολής που θα συνόδευαν μια τέτοια κατάσταση.

Τι νόημα λοιπόν μπορεί να έχει μια κουβέντα πάνω σε ενδεχόμενα κάποια από τα οποία δεν «επιτρέπεται» καν να συζητηθούν;

Χώρια που αφού το Κόμμα έχει αποφανθεί πως ο ελληνικός καπιταλισμός έχει περάσει στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, τα καθήκοντα που απορρέουν μετά από μια τέτοια διαπίστωση είναι πολύ συγκεκριμένα, τουλάχιστον με μπούσουλα τον Λενινισμό, και δύσκολα χωράνε οποιαδήποτε «παρεμηνεία» ή «ενδεχομενικότητα».

Αφήνω αυτό και δεν θα σχολιάσω περισσότερο την συγκεκριμένη ανάρτηση, αφού δεν θεωρώ το διαδύκτιο πρόσφορο τόπο προβληματισμού για τόσο σοβαρά ζητήματα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τρας, το δεν είναι εδώ ο χώρος για να συζητηθεί αυτό, μπορώ να το δεχτώ. Το ότι όλα είναι ξεκάθαρα ή ότι δεν έχει νόημα να γίνει γενικά αυτή η συζήτηση, όχι.
Το νόημα της ανάρτησης, πέρα από την όποια συζήτηση μπορεί να ανοίξει, δεν είναι ότι ψάχνω εγώ για μένα απαντήσεις εδώ και τώρα στα ερωτήματα που βάζω. Αλλά ότι πρέπει να 'μαστε υποψιασμένοι για το τι θα βρούμε μπροστά μας.

Ανώνυμος είπε...

«..Θα καταταχθούν στον αστικό στρατό, προπαγανδίζοντας τον τερματισμό του πολέμου, όπως πχ στο μικρασιατικό μέτωπο; Ή θα προτιμήσουν τη «λιποταξία» και την παράνομη δράση για την ήττα της αστικής τάξης της χώρας τους;
Και πόσο προετοιμασμένοι είμαστε άραγε για αυτό το τελευταίο ενδεχόμενο, τη γενική κατακραυγή για «εθνική μειοδοσία» και τις ακραία δύσκολες συνθήκες που συνεπάγεται;...»

Παντως και στη μια και στην αλλη περιπτωση παλι κατακραυγη για εθνικη προδοσια θα προσπαθησει η αστικη ταξη να καλλιεργησει. Επιπλεον δεν νομιζω οτι οι μορφες που βαζεις αποκλειει η μια την αλλη. Στο μυαλο το δικο μου και οι 2 μορφες μπορουν να αξιοποιηθουν. Βεβαια οπως λες και συ ειναι εντελως φιλοσσοφικου χαρακτηρα σημερα μια τετοια συζητηση για τις μορφες παλης χωρις να ξερουμε τα δεδομενα και τις συνθηκες.

ratm

TRASH είπε...

Να απολογηθώ κιόλας για το απότομο του ύφους του πρώτου σχόλιου μου, αν και πιστεύω πως μεταξύ μας δεν θα υπάρξει κάποιου είδους παρεξήγηση.

Και κλείνοντας (οριστικά αυτή την φορά) την παρέμβαση μου, αφήνω εδώ αυτό:
http://www.komep.gr/2012-teyxos-6/o-lenin-gia-ton-polemo-kai-th-stash-ton-kommoyniston

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όντως δεν χρειάζεται απολογία, ούτε μπαίνει θέμα να παρεξηγηθούμε. Πολύ καλά έκανες κι υπενθύμισες και αυτό το κείμενο του πγ.
Αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω κι εγώ από την πλευρά μου ότι η ανάρτηση προσπαθεί να βάλει διάφορα σημεία.
Πως μπορεί η καπιταλιστική κρίση να μετατραπεί σε επαναστατική κρίση (δεν είμαι σίγουρος πως έχει επιχειρηθεί να απαντηθεί θεωρητικά αυτό το ερώτημα).
Πώς συνδέεται ο πόλεμος με την εμφάνιση επαναστατικής κατάστασης (όχι μόνο ιστορικά αλλά και σήμερα) και πώς μπορεί να αξιοποιηθεί;
Ποια είναι η ενδεδειγμένη γραμμή;
Και δίπλα στα άλλα, με ποια μορφή θα υλοποιηθεί συγκεκριμένα στην πράξη η αυτοτελής εργατική-λαϊκή αντίσταση;
Θέλω να πω ότι το ζήτημα της μορφής, αν υποθέσουμε πως το διαδίκτυο δεν είναι το πιο πρόσφορο μέσο, για να γίνει εδώ μια τέτοια συζήτηση, ήταν μόνο ένα από τα βασικά της σημεία.

Ανώνυμος είπε...

Γραφεις «..Θα καταταχθούν στον αστικό στρατό, προπαγανδίζοντας τον τερματισμό του πολέμου, όπως πχ στο μικρασιατικό μέτωπο; Ή θα προτιμήσουν τη «λιποταξία» και την παράνομη δράση για την ήττα της αστικής τάξης της χώρας τους;
Και πόσο προετοιμασμένοι είμαστε άραγε για αυτό το τελευταίο ενδεχόμενο, τη γενική κατακραυγή για «εθνική μειοδοσία» και τις ακραία δύσκολες συνθήκες που συνεπάγεται;...»

Κατά τη γνώμη μου η παράγραφός αυτή μπερδεύει τον αναγνώστη καθώς είναι πολύ ασαφής. Επετρεψέ μου να κάνω όρισμένες προσωπικές διευκρινήσεις.

Εάν η χώρα δεχθεί επίθεση από UCKαδες στη Ηπείρο ή από τους νεοοθωμανούς Τούρκους σε Θράκη, Αιγαίο ή Κύπρο είναι υποχρέωση καθενός από εμάς να πολεμήσει. Δηλαδή θα αφήσεις τις ζωές συμπατριωτών μας προλεταρίων ή φτωχοαγροτών στις παραμεθόριες περιοχές στο έλεος των επιδρομέων? Να αφήσουμε τα σπίτια τους να καταστραφούν ή να περάσουν στην κατοχή επιδρομέων και να έχουμε κύματα προσφύγων? Να αφήσουμε να καταστραφούν οι υποδομές της χώρας που με τόσο ιδρώτα πλήρωσε και πληρώνει ο λαός μας? Θέλω να πιστεύω ότι δεν αναφέρεσαι σε μια τέτοια περίπτωση.

Τώρα στην περίπτωση που η αστική τάξη της χώρας μας εμπλέξει σε έναν επιθετικό πόλεμο έξω από τα σύνορα τις χώρας μας π.χ Συρία, Λιβύη, Ιράκ κτλ, εκεί τα πράγματα είναι διαμετρικά αντίθετα. Εκεί θα πρέπει να αντιταχθούμε. Σε μια τέτοια περίπτωση πιστεύω ότι δεν θα σταλούν ωστόσο έφεδροι και ότι το ερώτημα σου απλά δεν θα έχει ίσχύ όσον αφορά την λιποταξία ή την προπαγάνδα εντός στρατεύματος.Ωστόσο στο πολιτικό επίπεδο θα πρέπει να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας!

Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν βρισκόμαστε όυτε στο 1914 αλλά όυτε και στο 1939. Ενας μεγάλος ιμπεριαλιστικός πόλεμος μεταξύ ΝΑΤΟ και συμμάχων του από την μία και Ρωσίας-Κίνας από την άλλη σημαίνει πυρηνικό ολοκαύτωμα. Απλά το τέλος της ανθρωπότητας. Η Ελλαδα ως μέλος του ΝΑΤΟ θα στοχοποιηθεί 'η είναι είδη στοχοποιημένη από τα ρώσικα πυρηνικά όπλα. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει όχι απλώς να αντιταχθούμε αλλά και να επαναστατήσουμε. Μάλιστα σε ένα τέτοιο σενάριο δεν θα ήμαστε εθνικοί μειοδότες αλλά το πιθανότερο είναι να έχουμε την πλειοψηφία του λαού με το μέρος μας.

Σταύρος

Ανώνυμος είπε...

Επανέρχομαι σε ένα θέμα προηγούμενης συζήτησης, για να δείξω που μπορεί να οδηγήσει η αντιδιαλεκτική υπεραπλούστευση των πάντων στο όνομα του "λενινισμού":

Με βάση τη λογική του ότι ο Β' ΠΠ ήταν ιμπεριαλιστικός πόλεμος ΚΑΙ αφότου μπήκε σε αυτόν η ΕΣΣΔ, σύμφωνα με όσα φαίνεται να συμφωνούν οι διάφοροι σύντροφοι συνομιλητές, έπεται ότι τα καθήκοντα των άγγλων, γάλλων, αμερικάνων κλπ. κομμουνιστών ήταν "η λιποταξία ή/και η κατάταξη στο στρατό και η προπαγάνδα για τερματισμό του πολέμου στο μέτωπο";;;

Και τα λένε αυτά άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους κομμουνιστές, που ορκίζονται ότι νοιάζονται για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ και "προσκυνούν" (σε εισαγωγικά) τη στρατηγική μεγαλοφυία του Στάλιν και των μπολσεβίκων;;;

Ήμαρτον...

Internationalist

Ανώνυμος είπε...

Ο Σταύρος έχει δίκιο σε όσα λέει αλλά επιπλέον πρέπει να σκεφτούμε το εξής σημείο-κλειδί. Η χώρα μας δε μπορεί να αντέξει μια ιμπεριαλιστική εισβολή χωρίς σοσιαλιστική οργάνωση της παραγωγής. Το εθνικό συμφέρον ταυτίζεται με το ταξικό καθώς οι μεγαλοαστοί θα γίνουν σαμποτέρ και προδότες ενώ οι μικροαστοί θα δουν σαν μόνη επιλογή επιβίωσής τους σαν βιολογικά όντα την ένταξη στο σοσιαλιστικό σύστημα.. Πως ακριβώς θα είναι οργανωμένο αυτό είναι μια επίσης σημαντική συζήτηση...
Μιχάλης

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Σταύρο, οι διευκρινίσεις σου νομίζω πως ρέπουν αρκετά προς το διαχωρισμό μεταξύ επιθετικού και αμυντικού πολέμου.

Internationalist, το ήμαρτόν σου πρέπει να έχει καλύτερη τεκμηρίωση, αλλιώς πέφτεις απλώς στο επίπεδο του γεωργίου.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή μου ζητήθηκε, επανέρχομαι διευκρινιστικά.

Νομίζω ότι η τεκμηρίωση της απλής λογικής είναι αρκετή: οι κομμουνιστές των ΗΠΑ και της Αγγλίας θα καλούσαν σε λιποταξία ή/και σαμποτάζ ενάντια σε έναν πόλεμο που η ΕΣΣΔ ζητούσε απεγνωσμένα να ξεκινήσει το γρηγορότερο για να ανακουφιστεί από το τεράστιο βάρος που σήκωνε;;; Δεν είναι σοβαρό ούτε να το σκεφτόμαστε, όχι και να το λέμε!

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: είτε ο πόλεμος Αγγλίας-ΗΠΑ με τον Άξονα ήταν άδικος, ιμπεριαλιστικός πόλεμος και από τις δυο πλευρές, οπότε η δική μας δουλειά σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να είναι η διεξαγωγή του, αλλά η δουλειά για την άμεση επίτευξη δίκαιης ειρήνης χωρίς προσαρτήσεις, δηλαδή η απευθείας επαναστατική πάλη, είτε ήταν δίκαιος, αντιφασιστικός πόλεμος που αντικειμενικά εξυπηρετούσε την ΕΣΣΔ να αντέξει και να νικήσει. Στην πρώτη περίπτωση, η επανάσταση στις ΗΠΑ και την Αγγλία θα συντριβόταν (με βάση τον πραγματικό ταξικό συσχετισμό στις χώρες αυτές), οι συγκεκριμένοι ιμπεριαλιστές θα έβρισκαν αφορμή να κλείσουν χωριστή ειρήνη με τους χιτλερικούς, η ΕΣΣΔ θα δοκίμαζε τεράστια πίεση με άμεσο κίνδυνο (αν όχι βεβαιότητα) να συντριβεί και να διαλυθεί. Εκπληκτική στρατηγική, φαφλατάδων λογοκόπων που δεν έχει καμία σχέση με την επανάσταση. Στη δεύτερη περίπτωση, αυτό που έγινε: μαζικός αντιφασιστικός αγώνας, πίεση από τα κάτω στις κυβερνήσεις να διεξάγουν τον πόλεμο χωρίς καθυστερήσεις, αναβλητικότητα και "τρικλοποδιές", απόκρουση με όρους ταξικής πάλης κάθε συμβιβαστικής τάσης στην αστική τάξη των "δημοκρατικών" χωρών, ανακουφίζοντας την ΕΣΣΔ και δίνοντάς της την ευκαιρία να φτάσει μέχρι το Βερολίνο και στην υπόθεση της επανάστασης να νικήσει στο ένα τρίτο του πλανήτη.

Η "θεωρία" ότι ο πόλεμος μεν ήταν ιμπεριαλιστικός αλλά "εμείς" είχαμε άλλα καθήκοντα (ποια ακριβώς;) είναι εκλεκτικισμός του χειρίστου είδους, που κουρελιάζει τη μαρξιστική-λενινιστική θεωρία και τη μετατρέπει σε σημαία ευκαιρίας, έξω από αρχές. Κοινώς, ό,τι μας βολεύει για να βγει το συμπέρασμα που έχουμε προαποφασίσει. Το κομμουνιστικό κίνημα έκανε σαφή επιλογή, επιλογή νίκης. Οι "μετά Χριστόν" λογοκόποι, ας λυσσάνε όσο θέλουν, η ιστορία δεν ξαναγράφεται όπως τους βολεύει.

Internationalist

ΥΓ. Κάνω για άλλη μια φορά έκκληση: με το να συγχέουμε διαφορετικά πράγματα, δε βοηθάμε το κίνημα σήμερα. Το ζήτημα των καθηκόντων των ΚΚ στη φάση της λήξης του πολέμου, όταν πλέον η έκβασή του έχει κριθεί και το ζήτημα "τι θα γίνει μετά;" αρχίζει να αναδύεται ανάγλυφα, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ανάλυση για το χαρακτήρα του πολέμου και την τακτική της ΚΔ και της ΕΣΣΔ. Οι ταλαντεύσεις και οι λεγκαλιστικές αυταπάτες συγκεκριμένων δυτικών ΚΚ (συγκεκριμένα του Γαλλικού, του Ιταλικού και δευτερευόντως του Αυστριακού), οι οποίες οδήγησαν στην αδυναμία του κινήματος να εκμεταλλευτεί την πολιτική κρίση μετά τη λήξη του πολέμου, για να πάρουν την εξουσία δεν είχαν να κάνουν με την ανάλυση ότι ο πόλεμος ήταν αντιφασιστικός, ούτε με το ότι είχαμε τακτική ΛΜ, αυτά καθαυτά.

Να το πω με ένα ιστορικό παράδειγμα: το ενιαίο εργατικό κίνημα το 1912, στις αρχές του 1ου ΠΠ, με την απόφαση του Συνεδρίου της Βασιλείας, είχε σωστή εκτίμηση για το χαρακτήρα του πολέμου και είχε σαφή απόφαση για την γραμμή που έπρεπε να ακολουθηθεί, σε ρήξη με την αστική τάξη σε κάθε χώρα. Οι σωστές αποφάσεις δεν εμπόδισαν τη δεξιά πτέρυγα να κατρακυλήσει στο σοσιαλσοβινισμό και στην προδοσία. Οι αιτίες για την ανεπάρκεια των δυτικών ΚΚ να ξεκόψουν οριστικά από τις σοσιαλδημοκρατικές παραδόσεις είναι πολύ βαθύτερες, σχετίζονται με την ιστορική πορεία διαμόρφωσης των σοσιαλιστικών και μετέπειτα κομμουνιστικών κομμάτων στις χώρες αυτές και δεν έχουν να κάνουν με το ζήτημα που συζητάμε - είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης στην οποία πολύ ευχαρίστως να συμμετάσχω αν την ανοίξουμε.

Ανώνυμος είπε...

Ας πάρω δυο περιπτώσεις:

α) Μάιος 1940. Ο γαλλικός λαός πολεμά τη ναζιστική Γερμανία έχοντας αφήσει τη διεξαγωγή του πολέμου στην αστική του τάξη. Πολεμά δηλαδή κάτω από τη σημαία των αστών.
Αποτέλεσμα;
Η Γαλλία χάνει ουσιαστικά τον πόλεμο μέσα σε μια βδομάδα.
Η αιτία για αυτό το αποτέλεσμα;
Ακριβώς το ότι έμεινε ο έλεγχος της διεξαγωγής του πολέμου στη γαλλική αστική τάξη. Μια αστική τάξη που σε σημαντικό της μέρος πρόδωσε συνειδητά την άμυνα της χώρας και απόδειξη (πέρα από τη προετοιμασία και τους όλους χειρισμούς στη προ του πολέμου περίοδο) το καθεστώς του Βισύ και η στάση μεγάλου μέρους των στρατιωτικών δυνάμεων που διατηρούσε η Γαλλία στις αποικίες της.
Όλα έγιναν στη Γαλλία όπως ακριβώς θα τα ήθελε ο κάθε internationalιστής που προφανώς θα πρέπει να νιώθει πολύ δικαιωμένος από τις τότε εξελίξεις ώστε να διεκδικεί τις δάφνες του κλειδοκράτορα του μαρξισμού-λενινισμού. Εύγε παλικάρι...

β) Ελλάδα, χειμώνας 1940, άνοιξη 1941. Αλήθεια πόσο ικανοποιημένοι είμαστε από τη προετοιμασία του ορατού πια πολέμου με τη Γερμανία και τη διεξαγωγή του υπό τον έλεγχο της ελληνικής αστικής τάξης; Έκανε η ελληνική αστική τάξη ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για την άμυνα της χώρας έναντι στη γερμανική επίθεση ή μήπως στο ένα της μέρος συμβιβάστηκε με την ήττα πριν πέσει καν η πρώτη ντουφεκιά και στο άλλο της μέρος σαμποτάρισε την όποια δυνατότητα άμυνας αφήνοντας συνειδητότατα τον τεράστιο όγκο του στρατεύματος εκτεθειμένο στην άμεση πλαγιοκόπηση και περικύκλωση από τους γερμανούς (όπως και έγινε); Η συγκλονιστική αυτοθυσία και αυταπάρνηση του ελληνικού λαού βρήκε δικαίωση από τη διεξαγωγή του πολέμου υπό τη σημαία των αστών ή μήπως η αστική τάξη τις πέταξε τελικά στα σκυλιά προκειμένου να διασώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα συμφέροντά της;

Κατά τη γνώμη μου οι περιπτώσεις αυτές δείχνουν ότι σαφώς και κανένας πόλεμος, ακόμα και κάποιος που φαίνεται αμυντικός, δε πρέπει να αφήνεται στον έλεγχο της αστικής τάξης. Ο λαός δε πρέπει να δείχνει ποτέ εμπιστοσύνη στην αστική τάξη και να τίθεται κάτω από την καθοδήγησή της.

Προφανώς και ο συσχετισμός δύναμης λαμβάνεται υπόψη κάθε φορά όσον αφορά την επιλογή της πιο σωστής κάθε φορά τακτικής-αλλίμονο αν αυτό δεν γίνονταν, τότε θα έπρεπε να κηρύσσεται η επανάσταση κάθε μέρα. Άλλο όμως αυτό και άλλο η θεωρητική δικαίωση του να σούρνεται ο λαός να πεθαίνει για τα συμφέροντα των αστών που επιχειρούν κάποιοι, οι οποίοι διεκδικούν παράσημα μαρξισμού-λενινισμού αλλά τελικά μου φαίνεται ότι δικαιούνται μόνο παράσημα πολιτικής αλητείας.

ρα

Ανώνυμος είπε...

Σχετικά με "λαϊκά μέτωπα" και το σύμφωνο μη επίθεσης του 1939. Ο μόνος τρόπος που συνδέονται είναι θεωρώντας τα ως μέρος μιας προσπάθειας να προστατευθεί η ΕΣΣΔ από το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει μια ιμπεριαλιστική επίθεση μόνη της ή έστω να την καθυστερήσει. Δε συνδέονται με την έννοια του ότι το ένα έφερε το άλλο ούτε και συνδέονται με την έννοια του ότι ποιοτικά ήταν τα ίδια. Γνώμη μου είναι ότι το σύμφωνο μη επίθεσης ήρθε επειδή τα "λαϊκά μέτωπα" έγινε αντιληπτό ότι σε γενικές γραμμές δεν είχαν πετύχει στη βασική αποστολή τους (δε χρησιμοποιώ το αποτύχει γιατί δε θεωρώ απολύτως μηδενική ή ολοκληρωτικά αρνητική τη προσφορά τους). Δεν εμπόδισαν καθόλου τη στρατιωτική ισχυροποίηση της ναζιστικής Γερμανίας, δε βοήθησαν στο ελάχιστο να διασωθούν χώρες όπως η Αυστρία και η Τσεχοσλοβακία ή όταν βοήθησαν (πχ Ισπανία) αυτή η βοήθεια ήταν απολύτως ανεπαρκής (ακόμα και ελαστικοί αν είμαστε στην κρίση μας). Το κουπί όσον αφορά τη διάσπαση του μετώπου των ιμπεριαλιστών το τράβηξε πρώτα και κύρια το σύμφωνο μη επίθεσης μια κίνηση που ήταν και έγινε 100% αντιληπτή ως διπλωματική κίνηση και μόνο χωρίς τις πολιτικές διαστάσεις με τις οποίες πολλοί εξέλαβαν τα "λαϊκά μέτωπα" (που όπως και να το κάνουμε βέβαια δεν είναι μια 100% διπλωματική κίνηση. είναι όντως διαφορετική ποιοτικά).

ρα

λαθραναγνώστης είπε...

"Νομίζω ότι η τεκμηρίωση της απλής λογικής είναι αρκετή: οι κομμουνιστές των ΗΠΑ και της Αγγλίας θα καλούσαν σε λιποταξία ή/και σαμποτάζ ενάντια σε έναν πόλεμο που η ΕΣΣΔ ζητούσε απεγνωσμένα να ξεκινήσει το γρηγορότερο για να ανακουφιστεί από το τεράστιο βάρος που σήκωνε;;; Δεν είναι σοβαρό ούτε να το σκεφτόμαστε, όχι και να το λέμε!"

Σίγουρα κανείς δεν θα έπρεπε να πει τέτοια πράγματα ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΦΑΣΗ του πολέμου. Θα ήταν παιδαριώδες και μοιραίο λάθος. Και δεν το είπε άλλωστε, ούτε τώρα το λέει!
Αντίθετα, θα έπρεπε να τα πει και να τα επιδιώξει και στο στρατόπεδο του άξονα και στο στρατόπεδο των αγγλοαμερικάνων ΠΡΙΝ ξεκινήσει ο πόλεμος, για να τον σταματήσει.
Η σωστή προπαγλάνδα τη σωστή στιγμή!
Η ίδια προπαγάνδα, κάποια άλλη στιγμή, (μπορεί να) είναι λάθος!

λαθραναγνώστης

Ανώνυμος είπε...

Οι δυτικοι δηλαδη πηραν μερος στον πολεμο για να βοηθησουν την ΕΣΣΔ και οχι για το μοιρασμα αγορων! Τι μαρξιστικο συμπερασμα! Αρα οι κομμουνιστες επιβαλλονταν να στειλουν τον ταξικο αγωνα για βρουβες και να πανε στον πολεμο με εθνικη ενοτητα! Μαλιστα μεσα απο φουμαρα περι εθνους θα συσπειρωναν το λαο και θα τον οδηγουσαν χωρις να το καταλαβει στο σοσιαλισμο! Γιακωβινισμος τελευταιας κοπης που εκφραζεται και ως θαυμαστη τακτικη που πρεπει και σημερα να ακολουθησει το ΚΚΕ διεκδικωντας με ενα μεταβατικο προγραμμα την διακυβερνηση.... Γιατι ως γνωστων οι προλαιταριοι ειναι πλεμπα δεν μπορουν να καταλαβουν επιστημονικο σοσιαλισμο οπως οι "ειδικοι".

Μιλαμε για πληρη αποσυνδεση πολιτικης απο οικονομια, του πολεμου απο την ταξη που τον διεξαγει. Του πολεμου απο τις αντιθεσεις που τον προκαλουν και απο το εδαφος που αυτες οξυνονται!
Δηλαδη αν η Αλβανια ερθει σε συραξη με την Ελλαδα εμεις πρεπει να προταξουμε το επιχειρημα της υπερασπισης της πατριδας ξερο?(αραγε η Ελλαδα ή η Αλβανια ειναι ο ισχυρος σε ενα ενα τετοιο ενδεχομενο? Γιατι οι θιασωτες της ψωροκωσταινας δεν ξερω τι θα πουν αν δουν την εξαγωγη κεφαλαιων και τις ελληνικες επενδυσης στην Αλβανια). Εξω απο το οτι αλλη πατριδα εχει το κεφαλαιο και αλλη ο εργατης(που βασικα ουτε ο ενας ουτε ο αλλος εχουν πατριδα αλλα αυτο ειναι αλλη κουβεντα)?
Δηλαδη ο σοσιαλισμος, η επανασταση και ολα αυτα ειναι για ποτε? Για οταν ο καπιταλισμος θα εχει λυσει τα προβληματα της ανθρωποτητας? Τι ειναι ο σοσιαλισμος η γαρνιτουρα στην ηδη καλη ζωη που μας εξασφαλισε ο ιμπεριαλισμος? Αν δεν μιλισεις για σοσιαλισμο και επανασταση την ωρα που οι προλαιταριοι χανουν τη ζωη τους για την τσεπη των ιμπεριαλιστων στο μετωπο, αν δεν παλεψεις για το σοσιαλισμο την ωρα που κοβουν τα φαρμακα στους καρκινοπαθης για να φοροαπαλλασουν τους εφοπλιστες, αν δεν προπαγανδισεις την επανασταση ως λυση ωριμη την ωρα που οι αστοι σου δινουν οπλα και σου λενε τραβα ψοφα για τα κερδη μας , τοτε ποτε?
Και πως θα το κανουμε αυτο οταν λεμε οτι θα πεθανουμε ως κομμουνιστες για τη νικη της αστικης ταξης της χωρας μας?! Η νικητρια αστικη ταξη θα μας κανει μια χαψια η ηττημενη θα γινει μια χαψια απο το οργανωμενο - ενοπλο προλαιταριατο.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Ως προς το θέμα της ανάρτησης μου φαίνεται ότι όντως επαναστατική κατάσταση όταν προέκυψε, προέκυψε μέσα σε περιβάλλον οικονομικής κρίσης και πολέμου. Δεν έφερε δηλαδή ο πόλεμος σκέτος την επαναστατική κατάσταση, ούτε την έφερε μόνο η οικονομική κρίση. Ήρθε ως συνδυασμός των δυο παραπάνω και είναι νομίζω απολύτως λογικό να υποθέσει κανείς ότι είναι πολύ πιθανότερο να έρθει στη πλευρά των "ηττημένων" παρά στη πλευρά των "νικητών".

Η δύναμη και η ποιότητα παρέμβαση σου την ώρα της επαναστατικής κατάστασης έχει να κάνει με την προεργασία σου το προηγούμενο διάστημα. Έχεις καταφέρει να μιλάς για τους μεγάλους κινδύνους που έρχονται και να αναλύεις πειστικά και με αντιληπτό τρόπο το γιατί γίνονται οι διάφορες κινήσεις στη "μεγάλη σκακιέρα"; Έχεις κερδίσει το σεβασμό των λαϊκών στρωμάτων μιλώντας τους καθαρά χωρίς εύκολα καλοπιάσματα και αγωνιζόμενος δίπλα τους; Έχεις καταφέρει να κερδίσεις στη συνείδηση του κόσμου διακριτή θέση από όλους όσοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την απλή διαχείριση των πραγμάτων; Αν τα έχεις καταφέρει αυτά, τότε νομίζω ότι έχεις κάνει το πιο σημαντικό βήμα ώστε την κρίσιμη στιγμή η παρέμβασή σου να έχει και ποιότητα και ισχύ. Ένα άλλο βήμα που πρέπει να γίνει είναι να υπάρχει καταστρωμένο ένα σχέδιο αυτοάμυνας ώστε να αντέξεις στη πιθανότητα να εξαπολυθεί εναντίον σου ανελέητη επίθεση. Δεν έχω τη παραμικρή ιδέα σε τι θα συνίστατο αυτό αλλά νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο να μελετηθεί προσεκτικά η περίπτωση της τραγωδίας που συνέβη στην Ινδονησία ώστε να προκύψουν κάποιες ιδέες.

Στο δίλημμα "πολεμική εμπλοκή" ή "λιποταξία" θα έλεγα ότι από μια πρώτη άποψη το "λιποταξία" έχει την αδυναμία του ότι μένεις χωρίς όπλα. Περισσότερο μου μοιάζει να μπορεί να εφαρμοστεί σε περιπτώσεις που ο ένας εκ των αντίπαλων είναι αντικειμενικά πολύ μικρότερης ισχύος από τον άλλο. Και να μπορεί να εφαρμοστεί από τη πλευρά των "επιτιθέμενων" ως βοήθεια στο λαό των "αμυνόμενων". Σε αυτή τη περίπτωση είναι σαφώς πολύ περισσότερο εύκολο να περάσει επικοινωνιακά και για να το θέσω ακόμα πιο κυνικά, από ένα τέτοιο πόλεμο ρεαλιστικές πιθανότητες να προκύψει επαναστατική κατάσταση υπάρχουν στην ανίσχυρη χώρα και όχι στην ισχυρή. Σε άλλη περίπτωση νομίζω ότι δε θα πρέπει να υπάρξει άρνηση του να πάρεις όπλο για να πας στο μέτωπο. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να υπάρχει πολιτικός αγώνας (και φανερός και κρυφός) στα μετόπισθεν ώστε εκεί να δοθεί το ακαριαίο χτύπημα όταν υπάρξει η κατάλληλη ευκαιρία και το οποίο θα το διαφυλάξουν (δρώντας ταυτόχρονα ή την αμέσως επόμενη στιγμή) τα οπλισμένα πια τμήματα του λαού τόσο από την προσπάθεια της εσωτερικής αντίδρασης όσο και από τον εξωτερικό παράγοντα.

ρα

Ανώνυμος είπε...

@ Σταύρος
"Εάν η χώρα δεχθεί επίθεση από UCKαδες στη Ηπείρο ή από τους νεοοθωμανούς Τούρκους σε Θράκη, Αιγαίο ή Κύπρο είναι υποχρέωση καθενός από εμάς να πολεμήσει...
Τώρα στην περίπτωση που η αστική τάξη της χώρας μας εμπλέξει σε έναν επιθετικό πόλεμο έξω από τα σύνορα τις χώρας μας...εκεί τα πράγματα είναι διαμετρικά αντίθετα".
Νομίζω ότι με αυτή τη συλλογιστική αμέσως έχασες το κύριο. Και ρέπεις συνεπώς (άθελα προφανώς)στον αποπροσανατολιστικό διαχωρισμό επιθετικού-αμυντικού πολέμου, που πάντα καταλήγεί στην υποταγή και στη συμμαχία της εργατικής τάξης στην αστική τάξη. Η αστική τάξη και κάθε καπιταλιστικό κράτος στην εποχή του ιμπεριαλισμού διεξάγουν πόλεμο αντιδραστικό, είτε ως αμυνόμενοι είτε ως επιτιθέμενοι. Γιατί και όταν αμυνεται ένα καπιταλιστικόκράτος το κάνει για τη "μοιρασιά της πίτας" στα πλαίσια των γενικότερων ανταγωνισμών...Αν και η έννοια του αμυνόμενου τις περισσότερες φορές είναι τόσο θολό ώστε να κρύβει τις επιθετικές ενέργειες που γίνονταν την προηγούμενη περίοδο για να ενισχύσει η αστική τάξη την θέση της σε διεθνές επίπεδο. Και αυτό αποδείχτηκε και στους δύο παγκοσμίους πολέμους και σε κάθε πόλεμο.
Η προστασία του λαού δεν έχει να κάνει με αυτό που λές. Ισα-ισα η οργάνωση,η προετοιμασία και η αυτοτελής δράση κόντρα στην αστική τάξη (ακόμα και ένοπλη)είναι που εξασφαλίζει τον λαό από τις επιθέσεις.
Πάντως οι μπολσεβίκοι δεν ακολούθησαν την τακτική αποχής και λιποταξίας από τον στρατό, αλλά την τακτική ζύμωσης μέσα σε αυτόν (για να αναφέρουμε κάποια ιστορική πείρα).
kk-1

Ανώνυμος είπε...

@Internationalist
Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι ακριβώς προσπαθείς να απαντήσεις. Γιατί αυτά που αξιοποείς ώς "προβληματισμούς" για να απαντήσεις δεν έχει να κάνεις με τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ.
Αντίθετα μπορώ να σου πώ ότι όλη η συλλογιστική σου ήταν αυτή που χρησιμοποιούσαν διάφορα οπορτουνιστικά στοιχεία στα ΚΚ τη δεκαετία του 40 (π.χ. Μπάουντερ στις ΗΠΑ) που καταδικάστηκαν στην συνέχεια από τα ΚΚ.
Και όλα αυτά γιατί; Για να διακαιολογήσεις τη θέση σου ότι δεν ήταν ιμπεριαλιστικός και από την πλευρά των ΗΠΑ-Αγγλίας-Γαλλίας κ.α. Και όμως η ίδια η τακτική τους και η στάση τους, ακόμα και το που πολεμούσαν αποδεικνύουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα.
Λές:"Το ζήτημα των καθηκόντων των ΚΚ στη φάση της λήξης του πολέμου, όταν πλέον η έκβασή του έχει κριθεί και το ζήτημα "τι θα γίνει μετά;" αρχίζει να αναδύεται ανάγλυφα, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ανάλυση για το χαρακτήρα του πολέμου και την τακτική της ΚΔ και της ΕΣΣΔ".
Αλήθεια; Τα καθήκοντα στην λήξη του πολέμου ξεκινούν πριν από την εναρξή του! Άλλωστε αυτό αποδεικνύει η απόφαση της Βασιλείας (που κατά τα άλλα αναφέρεις)αλλά και η στάση των μπολσεβίκων και το 1914,1915, 1916 κλπ Μήπως τελικά έχεις "μπερδέψει" "λιγάκι" τις θέσεις του λένιν με αυτές του Κάουτσκι και του Τρότσκι;;; Μήπως τελικά θεωρείς οτι δεν έπρεπε να γίνει ο οργανωτικός διαχωρισμός από τον οπορτουνισμό;;
kk-1

Ανώνυμος είπε...

@Internationalist
"Οι ταλαντεύσεις και οι λεγκαλιστικές αυταπάτες συγκεκριμένων δυτικών ΚΚ (συγκεκριμένα του Γαλλικού, του Ιταλικού και δευτερευόντως του Αυστριακού), οι οποίες οδήγησαν στην αδυναμία του κινήματος να εκμεταλλευτεί την πολιτική κρίση μετά τη λήξη του πολέμου, για να πάρουν την εξουσία δεν είχαν να κάνουν με την ανάλυση ότι ο πόλεμος ήταν αντιφασιστικός, ούτε με το ότι είχαμε τακτική ΛΜ, αυτά καθαυτά".
Αλήθεια; Μόνο τα συγκεκριμένα ΚΚ ήταν; Τα ίδια δεν έγιναν σε Δανία,Βέλγιο,Λουξεμβούργο,Νορβηγία Φιλανδία, Ελλάδα κ.α.,δηλαδή σε όλες τις χώρες της Ευρώπης που δεν μπήκε ο Κόκκινος Στρατός. Σε όλες τις χώρς αναπτύχθηκε ισχυρό αντιστασιακό κίνημα. Δηλαδή πως εξηγείς ότι τελικά έγινε ο κανόνας(γιατί πρόθεση προδοσίας και βολέματος δεν υπήρχε-το αποδεικνύει η ηρωική δράση των κομμουνιστών μεεκατόμβες νεκρών σε όλες τις χώρες)και όχι η εξαίρεση;
Μήπως τελικά γιατί ακριβώς κυριάρχησε η λογική που υποστηρίζεις ότι "Το ζήτημα των καθηκόντων των ΚΚ στη φάση της λήξης του πολέμου, όταν πλέον η έκβασή του έχει κριθεί και το ζήτημα "τι θα γίνει μετά;"
Είναι άσχετο ότι δυστυχώς τα περισσότερα ΚΚ δρούσαν σε κοινα αντιστασιακά κινήματα με αστικές δυνάμεις, με εξαίρεση την Ελλάδα και μερικές άλλες χώρες; Στη Γαλλία για παράδειγμα δεν κυριαρχούσε η αντίληψη ότι κάνουμε κυβέρνηση με αντιφασιστικές δυνάμεις;
kk-1

Ανώνυμος είπε...

@Internationalist
"δεν είχαν να κάνουν με την ανάλυση ότι ο πόλεμος ήταν αντιφασιστικός, ούτε με το ότι είχαμε τακτική ΛΜ, αυτά καθαυτά".
Τελικά συμπεραίνω ότι δεν σε απασχολεί και δεν σε ενδιαφέρει να απαντήσεις για το αν είχε προβληματική στρατηγική η ΚΔ και τα ΚΚ. Στην πραγματικότητα επιχειρηματολογείς για να δικαιολογήσεις την οπορτουνιστική τακτική των τροτσκιστών τη δεκαετία του 1930! Άλλωστε και τα επιχειρηματά σου "βρωμούν" τροτσκισμό από χιλίόμετρα!
kk-1

Αναυδος είπε...

Όσοι εχουν απορίες για το ποια πρεπει να είναι η σταση των κομμουνιστων απεναντι στον ιμπεριαλιστικο πολεμο μπορουν να εντρυφησουν στην τακτικη των μπολσεβικων το 1914 αλλα και στο τι επραξε το ΚΚΓαλλίας το Σεπτέμβριο του 1939.

Σαν κομμουνιστες επιδιωκουμε τη συντριβη της αστικης ταξης της χωρας μας. Ο πόλεμος στον οποιο θα εμπλακει επιτιθεμενη η αμυνομενη είναι η μεγαλυτερη ευκαιρία. Το πώς θα επιδιωξουμε τη συντριβη της ώστε να βγουμε εμεις νικητες ειναι ένα προβλημα που δεν εχει ευκολη λυση.

Υγ τα περι υποδομων κλπ πρεπει να μας αφηνουν μαλλον αδιαφορους εκτος κι αν θελουμε να χυσουμε το αιμα μας για τη δοξα των αστων

Cos είπε...

Οι κομμουνιστές, ιδιαίτερα μάλιστα σε μια ιμπεριαλιστική χώρα, δεν μπορούν να τεθούν κάτω από την υπηρεσία της αστικής τάξης για τον οποιοδήποτε λόγο, είτε έχουμε πόλεμο είτε όχι. Σε περίπτωση λοιπόν πολέμου αυτός ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός είτε η Α.Τ. της χώρας είναι επιτιθέμενη είτε όχι και επομένως καθήκον των κομμουνιστών είναι να οργανώσουν τον δικό τους αυτοτελή αγώνα τόσο για την προστασία του προλεταριάτου όσο και για την κατάληψη της εξουσίας. «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών» και φονιάδες των λαών είναι όλοι οι ιμπεριαλιστές και όχι μόνο οι ΗΠΑ.
Αυτό που νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερο έρευνα είναι οι λόγοι που σε περίπτωση πολέμου δημιουργούν καλύτερες ευκαιρίες για την κατάληψη της εξουσίας από την Ε.Τ. και κυρίως αν είναι η μοναδική περίπτωση που μπορεί να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο. Τα λέω αυτό γιατί έχω την εντύπωση ότι σε κάποιους συντρόφους κυριαρχεί η άποψη αυτή (ότι δηλαδή η μεσολάβηση ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι η μόνη ή έστω σχεδόν μόνη λύση για κατάκτηση της εξουσίας από το προλεταριάτο) και τελικά καταλήγει η συζήτηση να γίνεται αποπροσανατολιστική. Το προλεταριάτο έχει την δυνατότητα να κατακτήσει την εξουσία και χωρίς να μεσολαβήσει ιμπεριαλιστικός πόλεμος και πρέπει πριν από όλα να ψάξουμε τον δρόμο για αυτό.

Ανώνυμος είπε...

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!!!! κατά την ταπεινή μου γνώμη τοποθέτηση σφσας (υποθέτω λόγω ψευδώνυμου γαλλιστί "κόκκινη λύκαινα") προς αντάρσυους ναρίτες σε σχόλια τοπικού μπλογκ της Νέας Φιλαδέλφειας. Είμαι ενθουσιασμένος και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας

http://krisseis.blogspot.gr/2015/05/blog-post_29.html?showComment=1432208827428#c2352068058552660616

Ανώνυμος είπε...

Καποιες οργανωσεις[που θεωρουνται εξωκινοβουλευτικη αριστερα] βρεθηκαν σε διλημα μετα την πολιτικη αλαγη του ιουλη του 74, οταν επρεπε να δικαιολογησουν τις λιποταξιες των μελων τους απο την επιστρατευση που εκανε η χουντα μετα την Τουρκικη εισβολη στην Κυπρο. Σε περιπτωση που γνωριζω-και δεν αναφερομαι σε τροτσκιστικου χαρακτιρα οργανωση αλλα του αντιθετου πολου-επιλεχτηκε οι λιποταχτες να φυγουν με πλαστα χαρτια στο εξωτερικο και εκει να παρουσιαστουν σαν διαφυγοντες στην διαρκεια τις διχτατοριας. Το ζητημα ειναι σοβαρο και δυσκολο και η απαντιση πρεπει να δοθει με βαση τις γενικοτερες προβλεψεις.Ο Σταλιν ελεγε καθοδηγω συμενει προβλεπω.Μανωλης.

Ανώνυμος είπε...

@kk-1

Αγαπητέ μου εγώ είμαι ενάς απλός προλετάριος ωστόσο μου αρέσει να μιλάω συγκεκριμένα, επί του πρακτέου.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως περιμένεις να σε ακολούθήσει ο λαός όταν δεν σπέυδεις να τον υπερασπιστείς όταν δέχεται επίθεση. Την στιγμή εκείνη τον λαό θα τον νοιάξει να σώσει τη ζωή του και το σπίτι του ή το χωράφι του. ¨Οταν θα πέφτουν οι βόμβες και οι σφαίρες βροχή κανείς δεν θα ακούει καθώς θα τρέχει να γλυτώσει. Τα αίτια της σύγκρουσεις θα έχει διάθεση να τα ακούσει σε δεύτερο χρόνο.

Επίσης πως θα οργανώσεις ένοπλο τμήμα αν δεν έχεις εκπαιδευμένους και εμπειροπόλεμους ανθρώπους που γνωρίζουν τι κάνουν? Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι στα πρώτα τμηματα του ΕΛΑΣ ένας στους δυο ήταν βετεράνοι του αλβανικού μετώπου.

Μιλώντας πάντα για την χώρα μας, οι αστικές κυβερνήσεις μπορεί να είναι ορντινάτσες των μεγάλων ιμπεριαλιστών, ωστόσο μόνες τους δεν είναι σε θέση να κρατήσουν την εξουσία στην ίδια τη χώρα πόσο μάλλον να εφαρμόσουν τέτοια ιμπεριαλιστική πολιτική, ούτε και να προστατεύσουν το δικό τους "κομματί της πίτας", γιαυτό άλλωστε και συμμετέχουν σε αυτούς τους συνασπισμούς τυπου ΕΕ και ΝΑΤΟ. Όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να διακρίνω μια εχθρική ενέργεια της αστικής ταξης της Ελλαδας απέναντι στην Τουρκία τα τελευταία 40 χρόνια η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί προκλητική. Αν έχεις κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα να μας πείς, είμαι όλος αυτιά.

Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζεις την έννοια της αυτοάμυνας. ¨Οταν έρθει κάποιος να σε σκοτώσει δεν θα κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια. Τώρα αυτό δεν σημαίνει ότι θα ξέχασεις τι εστί αστική τάξη ή ότι θα μπείς κάτω από την σημαία της, κάθε άλλο! Μπορείς κάλλιστα να αδράξεις την ευκαιρία ωστε να διαφωτίσεις τους γύρους σου, εντός στρατεύματος για τα αίτια της σύγκρουσης. Αν ως κομμουνιστές επιδιώκουμε τη συντριβή στης αστικής τάξης της χώρας μας αυτή θα πρέπει να γίνει από εμάς τους ίδιους και το λαό και όχι από ξένες λόγχες.

Σταύρος

Ανώνυμος είπε...

@cos
"Αυτό που νομίζω ότι χρειάζεται περισσότερο έρευνα είναι οι λόγοι που σε περίπτωση πολέμου δημιουργούν καλύτερες ευκαιρίες για την κατάληψη της εξουσίας από την Ε.Τ. και κυρίως αν είναι η μοναδική περίπτωση που μπορεί να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο...Το προλεταριάτο έχει την δυνατότητα να κατακτήσει την εξουσία και χωρίς να μεσολαβήσει ιμπεριαλιστικός πόλεμος και πρέπει πριν από όλα να ψάξουμε τον δρόμο για αυτό".
Η κατάληψη της εξουσίας, δηλαδή η επανάσταση, προϋποθέτει επαναστατική κατάσταση, που είναι ανεξάρτητη από τη θέληση ή από τη δράση του ΚΚ ή οποιοδήποτε κόμματος και δεν προκαλείται από αυτά. Το ζήτημα δεν είναι αν μόνο από τον πόλεμο δημιουργείται επαναστατική κατάσταση, αλλά ότι ο πόλεμος σίγουρά δημιουργεί επαναστατική κατάσταση αργά ή γρήγορα, ιδιαίτερα ύστερα από την ήττα της εγχώριας αστικής τάξης. Νομίζω ότι κάνεις το λάθος να αποσπάς τον πόλεμο(συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα) από την οικονομία,την κρίση,γενικότερα τις νομοτέλειες του ίδιου του καπιταλισμού. Όπως και η εξωτερική πολιτική είναι συνέχεια της εσωτερικής. Πόλεμος σημαίνει ότι οξύνονται στο έπακρο οι κοινωνικές ταξικές αντιθέσεις στο εσωτερικό των εμπόλεμων κρατών,μπαίνουν σε κινητικότητα όλες οι τάξεις και η αστική τάξη έρχεται σε τέτοια κατάσταση που από ένα σημείο δεν μπορεί να διαχειριστει την κατάσταση, το αστικό κράτος χρεοκοπεί και παραλύει, σπρώχνοντας τις λαϊκές μάζες σε αυτοτελή δράση.
Επομένως το ζήτημα είναι το ΚΚ να προετοιμάζει,να συγκεντρωνει δυνάμεις,να οικοδομεί και να διαπαιδαγωγεί οργανώνοντας την ταξική πάλη, ωστε να είναι έτοιμο να καθοδηγήσει και να κερδίσει την πλειοψηφία. Ο Λένιν έχει γράψει αρκετά για αυτά τα ζητήματα. Και δεν μιλώ για το α ή το β τσιτάτο...
kk-1

Ανώνυμος είπε...

Επειδή πρέπει να κάνουμε συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, καλό θα ήταν να διευκρινιστεί το σενάριο γιατί ίσως άλλο φαντάζεται ο ένας και άλλο ο άλλος. Μιλάμε πχ για εισβολή του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα, ή στημένη τζιχαντιστική προβοκάτσια από το ΝΑΤΟ για να βρεθεί πρόσχημα Ελληνικής επίθεσης σε Αλβανία-Τουρκία κλπ?

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Για όσους έχουν απορίες τι πρέπει να κάνουμε σαν πατριώτες κομμουνιστές, τάχει γράψει η Ιστορία:

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
12 Απρίλη 1944
Ελληνες του εξωτερικού
Εδώ και μια βδομάδα τώρα, στο στρατόπεδό μας γίνεται ένα θαύμα.
Ενα θαύμα, που δείχνει το μεγαλείο της Ψυχής του Ελληνα, του Ελληνα που προτιμάει και προτίμησε το θάνατο από την ατίμωση.
Εμείς, οι μαχητές της Αλβανίας, της Μακεδονίας, της Κρήτης και του Αλαμέϊν διαταχτήκαμε ύστερα από εισήγηση της δράκας των γνωστών μας και γνωστών σας ελληνικής υπηκοότητας προδοτών, αυτών, που θ' αρνηθεί να καλύψει οπωσδήποτε η ελληνική γή, η γη των ηρώων και των θαυμάτων και από έλλειψη κατανοήσεως από μερικούς συμμάχους αξιωματικούς, διαταχθήκαμε να καταθέσουμε εδώ στη συμμαχική γή τα όπλα μας, αυτά, που στεφανώσαμε με αθάνατη δόξα και που δεν τα καταθέσαμε ούτε στους εχθρούς μας.
Εμείς εδώ πήραμε την απόφαση λοιπόν να μη σας ατιμάσουμε και να φανούμε ότι είμαστε Ελληνες, Ελληνες πρώτα και μετά αντάξιοι των Ελλήνων στρατιώτες, που ξέρουν να πεθαίνουν με το όπλο τους.
Εξη μέρες κόπηκε κάθε εφοδιασμός. Αυτό δε μας πειράζει στην απόφασή μας, μάλλον μας ευχαριστεί, που μας δίδεται η τιμή να ζούμε όπως οι συμπολεμιστές μας στα ελεύθερα βουνά της Πατρίδας μας, στα ελεύθερα βουνά της Ελλάδας.
Είμαστε ελεύθερο Εθνος και πρέπει να έχουμε Διοίκηση, που αντιπροσωπεύει όλο τον Λαό, πρέπει να έχουμε λευτεριά και ν' απαλλαγούμε από τη μαύρη μαφία. Καλούμε τους αντιπροσώπους του λαού για να συνεννοηθούν με την Πολιτική Επιτροπή εθνικής ενότητας των ελληνικών δυνάμεων Μέσης Ανατολής.
Αν δεν μας δοθεί το δικαίωμα αυτό, ζητούμε σαν ελεύθεροι Ελληνες να πολεμήσουμε οπουδήποτε, τώρα, ναι, τώρα αμέσως, στο πλησιέστερο ελεύθερο βαλκανικό μέτωπο.
Αλλοιώς θα μείνουμε εδώ και αν δε μας δείτε ποτέ πέστε σ' όλους τους Ελληνες πως εδώ πεθάναμε για την πραγματική ελευθερία της Ελλάδας μας:
Ζήτω το Εθνος,
Ζήτω ο συμμαχικός αγώνας,
Ζήτω η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Ενότητας Ενόπλων Δυνάμεων Μέσης Ανατολής,
Νίκη - Ελευθερία η θάνατος.

Αιώνια Τιμή και Δόξα στους ήρωες κομμουνιστές πατριώτες της εξέγερσης του ΑΣΟ!
Και στους ηγέτες τους Γιάννη Σαλλά και Γιάννη Μαλαγάρη.
----------------
Συνεπώς, ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!

Cos είπε...

@kk1
Συμφωνώ ότι "η κατάληψη της εξουσίας, δηλαδή η επανάσταση, προϋποθέτει επαναστατική κατάσταση, που είναι ανεξάρτητη από τη θέληση ή από τη δράση του ΚΚ ή οποιοδήποτε κόμματος". Ταυτόχρονα όμως η δράση του ΚΚ αποσκοπεί και στην προετοιμασία των από κάτω "να μην θέλουν να κυβερνηθούν όπως πρώτα" και επομένως συμβάλλει και αυτό στην επαναστατική κατάσταση, όταν βέβαια πληρούνται όλοι οι άλλοι όροι.
Αυτό όμως που λέω είναι ότι επαναστατική κατάσταση μπορεί να υπάρξει και χωρίς ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Με βάση λοιπόν αυτό το σκεπτικό, θεωρώ ότι πρέπει πρώτα και κύρια να επεξεργασθούμε τις θέσεις και τους τρόπους για επανάσταση χωρίς να περιμένουμε να εκδηλωθεί ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Διαφωνείς; Εκτός αν θεωρείς αυτό που έγραψα και πριν, ότι δηλαδή η επανάσταση προϋποθέτει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Δεν διαφωνώ στο ότι "ο πόλεμος σίγουρα δημιουργεί επαναστατική κατάσταση αργά ή γρήγορα, ιδιαίτερα ύστερα από την ήττα της εγχώριας αστικής τάξης", λέω ότι ο πόλεμος δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ήττα (από τον εσωτερικό πλέον εχθρό) της αστικής τάξης.

Ανώνυμος είπε...

Μπορειτε να δωσετε ιστορικα παραδειγματα που η καταληψη της εξουσιας απο το προλεταριάτο, δεν αποτελουσε συνεχεια μιας εμπολεμης καταστασης;

Απο οσα βλεπουμε ιστορικα, η ΕΣΣΔ γιγαντωθηκε μεσα απο τους δυο ΠΠ και αποδυναμωθηκε σε περιοδο ειρηνης.

Ο κανονας φαινεται να ειναι οτι η επαναστατικη κατασταση προϋποθέτει πολεμικη συγκρουση και η εξαίρεση ειναι η κατακτηση της εξουσιας με ειρηνικες διαδικασιες.
Ηλιας

Ανώνυμος είπε...

Η επαναστατικη κατασταση ειναι λαθος να λεμε απολυτα οτι προυποθετει τον πολεμο. Ωστοσο η ιστορικη πειρα αλλα και η λογικη λενε οτι ενας πολεμος διαμορφωνει περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλα τις συνθηκες κλωνισμου της αστικης εξουσιας οταν η αστικη ταξη ηττατε στον πολεμο που διεξαγει και ταυτοχρονα δημιουργει προυποθεσεις ωστε ο συσχετισμος και η δυναμη πυρος να γυρει προς το προλαιταριατο και αυτο να νικησει τις αντιδραστικες δυναμεις.
Γενικα το αστικο κρατος, οι δυναμεις καταστολης του και η δυνατοτητα του να χειραγωγει μαζες αδυνατιζουν σε μαγαλο βαθμο στη διαρκεια και πολυ περισσοτερο στο τελος ενος χαμενου απο τη μερια της αστικης ταξης ιμπεριαλιστικου πολεμου.
Αυτο ομως δεν μπορουμε να το απολυτοποιουμε και να το κανουμε αξιομα, οτι μονο μετα απο πολεμο μπορει να δημιουργηθει επαναστατικη κατασταση.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον ένα ζήτημα που πρέπει να λύσουμε είναι το τι εννοεί ο καθένας "επαναστατική κατάσταση" και ποιά η σχέση του πολέμου με την πολιτική και οικονομική κρίση.
Κανείς θεωρητικά δεν μπορεί να αποκλείσει το ξέσπασμα επαναστατικής κατάστασης από διάφορες αιτίες και χωρίς να προηγηθεί πόλεμος. Όμως η ιστορική εξέλιξη του καπιταλισμου (για να μην πάμε σε προηγουμενα συστήματα)αποδεικνύει ότι σχεδόν όλες (για να μην πώ όλες) οι επαναστατικές κατστάσεις ξεσπασαν κατά τη διάρκεια ή μετά από πολέμους, ιδιαίτερα μετά από την ήττα των εμπόλεμων αστικών κρατών. Για σκεφτείτε το: πότε δημιουργούνται τέτοιες συνθήκες παραλυσίας του αστικού κράτους συνδυασμένα με ενοπλο λαό και αδυναμία στήριξης της αστικής τάξης από άλλα καπιταλιστικά κράτη; Και μια σημείωση: κυβερνητική κρίση ή κρίση του εκάστοτε πολιτικού συστήματος δεν σημαίνουν από μόνα τους επαναστατική κατάσταση! Όπως και κάθε επαναστατική κατάσταση δεν σημαίνει ότι καταλήγει σε επανάσταση και μάλιστα νικηφόρα!
kk-1

Ανώνυμος είπε...

@Cos,
"Ταυτόχρονα όμως η δράση του ΚΚ αποσκοπεί και στην προετοιμασία των από κάτω "να μην θέλουν να κυβερνηθούν όπως πρώτα" και επομένως συμβάλλει και αυτό στην επαναστατική κατάσταση, όταν βέβαια πληρούνται όλοι οι άλλοι όροι".
Σε αυτό το σημείο κάνεις ένα λάθος.Το ΚΚ δεν συμβάλει με αυτή τη δράση στη δημιουργία της επαναστατικής κατάστασης, αλλά μπορεί να επιδράσει στο να αποκτήσει μεγαλύτερο βάθος. Το ΚΚ συμβάλει στο να οδηγήσει η επανασταση σε εξέσπασμα νικηφόρας επανάστασης.
Για να εξηγησουμε την επαναστατική κατάσταση πρέπει να ισχύουν αλληλένδετα και οι τρείς όροι που θέτει και ο Λένιν με πρωτευοντα την αδυναμία των άνω να κυβερνήσουν όπως πρώτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΚΚ κάθετε και περιμένει και δεν οργανώνει την ταξική πάλη. Ίσα ίσα αυτή η δράση είναι που καταλήγει σε αποτελέσματα. Και για να τελείωνω: η ταξική πάλη δεν οδηγεί και δεν προκαλεί από μόνη της επαναστατική κατάσταση. Και αυτό αφορά και τις δύο ανταγωνίστριες τάξεις.
kk-1

Ανώνυμος είπε...

@Σταυρος
"Αγαπητέ μου εγώ είμαι ενάς απλός προλετάριος ωστόσο μου αρέσει να μιλάω συγκεκριμένα...",
Δεν ζήτησα συστάσεις από κανέναν... Μόνο που και το ΚΚΕ μιλά συγκεκριμένα. Και εμείς μιλάμε συγκεκριμένα. Και η αστική τάξη και τα κόμματά της μιλούν συγκεκριμένα, όπως και οι εξελίξεις!
Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, τα σενάρια(κανείς δεν μπορεί να τα αποκλείσει ότι θα γίνουν) που περιγράφεις και ο τρόπος που τα αξιοποιείς για να καταλήξεις στον προβληματισμό σου είναι ακριβώς το ζήτημα όπως το θέτει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, γενικά αστικά επιτελεία, για να δέσουν το λαό και να τον σύρουν στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στο επικίνδυνο ανακάτεμα που πρωταγωνιστούν!
"Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζεις την έννοια της αυτοάμυνας. ¨Οταν έρθει κάποιος να σε σκοτώσει δεν θα κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια. Τώρα αυτό δεν σημαίνει ότι θα ξέχασεις τι εστί αστική τάξη ή ότι θα μπείς κάτω από την σημαία της, κάθε άλλο! Μπορείς κάλλιστα να αδράξεις την ευκαιρία ωστε να διαφωτίσεις τους γύρους σου, εντός στρατεύματος για τα αίτια της σύγκρουσης. Αν ως κομμουνιστές επιδιώκουμε τη συντριβή στης αστικής τάξης της χώρας μας αυτή θα πρέπει να γίνει από εμάς τους ίδιους και το λαό και όχι από ξένες λόγχες".
Στο τέλος δενκατάλαβα σε πιον απαντάς περί σταυρωμένων χεριών. Μάλλον έχεις υπόψην σου τη φιλολογία άλλων δυνάμεων. Πάντως μέρος της οργάνωσης,της ζύμωσης και της πάλης είναι να στραφεί η εργατική τάξη και ο λαός ενάντια και στη δική μας αστική τάξη, τη δική μας κυβέρνηση να μην τους στηρίζει, να μην ακολουθεί τα σχέδια της. Να οργανώνει τη δική του ένοπλη αυτοάμυνα. Και μην αθωώνεις τη δική μας αστική τάξη απέναντι στην τουρκική, όσο και αν η δευτερή είναι σεσημασμένη σε επιθετικές και προκλητικές ενέργειες! Και πάντως σίγουρα η καπιταλιστικη Ελλάδα δεν θα διεξάγει πόλεμο για τη σωτηρία του λαού μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται!!!!
kk-1

Cos είπε...

@kk-1
«Για έναν μαρξιστή δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επανάσταση είναι αδύνατο να γίνει χωρίς επαναστατική κατάσταση. Ποια είναι μιλώντας γενικά, τα γνωρίσματα μιας επαναστατικής κατάστασης; Ασφαλώς, δε θα πέσουμε έξω, αν υποδείξουμε τρία βασικά γνωρίσματα, τα παρακάτω: 1) Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους: η μια είτε η άλλη κρίση των «κορυφών», η κρίση της πολιτικής της κυρίαρχης τάξης που δημιουργεί ρωγμή, απ' όπου εισχωρεί η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων. Συνήθως, για να ξεσπάσει η επανάσταση δεν είναι αρκετό «τα κάτω στρώματα να μη θέλουν», μα χρειάζεται ακόμη και «οι κορυφές να μη μπορούν» να ζήσουν όπως παλιά. 2) Επιδείνωση μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη της ανέχειας και της αθλιότητας των καταπιεζόμενων τάξεων. 3) Σημαντικό ανέβασμα για τους παραπάνω λόγους της δραστηριότητας των μαζών, που σε «ειρηνική» εποχή αφήνουν να τις ληστεύουν ήσυχα, ενώ σε καιρούς θύελλας τραβιούνται τόσο από όλες τις συνθήκες της κρίσης, όσο και από τις ίδιες τις «κορυφές» σε αυτοτελή ιστορική δράση.
Χωρίς αυτές τις αντικειμενικές αλλαγές, που δεν εξαρτώνται ούτε από τη θέληση ορισμένων χωριστών ομάδων και κομμάτων, αλλά ούτε και από τη θέληση ορισμένων χωριστών τάξεων, η επανάσταση, κατά κανόνα δεν μπορεί να γίνει»
Από τις θέσεις αυτές του Λένιν, από το σημείο που αναφέρει "συνήθως, για να ξεσπάσει η επανάσταση δεν είναι αρκετό «τα κάτω στρώματα να μη θέλουν», μα χρειάζεται ακόμη και «οι κορυφές να μη μπορούν» να ζήσουν όπως παλιά", εγώ συμπεραίνω (ανάποδα) ότι όταν οι "οι κορυφές δεν μπορούν" δεν αρκεί αλλά χρειάζεται και "τα κάτω στρώματα να μη θέλουν". Γιατί όταν υπάρχει το πρώτο αλλά δεν υπάρχει το δεύτερο δεν θα έχουμε επαναστατική κατάσταση ποτέ. Το δεύτερο λοιπόν είναι παράγοντας που επηρεάζεται (με πολλούς τρόπους) ΚΑΙ από την δράση του ΚΚ. Όμως όσο και τα "τα κάτω στρώματα να μη θέλουν", όταν "οι κορυφές μπορούν", δεν θα υπάρξει επαναστατική κατάσταση.

Ανώνυμος είπε...

@Cos
Το δικό σου συμπέρασμα προϋποθέτει ως δεδομένο την κρίση κορυφών.Όπότε τιο σχόλιο σου μάλλον δικαιώνει τη σκέψη μου. Και εγώ σου εξήγησα ότι πρέπει να ισχύουν όλοι οι παραπάνω παράγοντες οι οποίοι είναι αλληλένδετοι. Γιατί όμως δεν παρατηρείς ότι ο Λένιν ξεκινά πρώτα από την "κρίση κορυφών"; Μήπως δεν καταλαβαίνεις ότι δεν τα κατατάσσει τυχαία με αυτή τη σειρά; Γιατί επίσης ξεχνάς το σημείο παρακάτω "Χωρίς αυτές τις αντικειμενικές αλλαγές, που δεν εξαρτώνται ούτε από τη θέληση ορισμένων χωριστών ομάδων και κομμάτων";Σε άλλα έργα του ο Λένιν, όπως τα "Καθηκοντά μας και το Σοβιετ των εργατών Βουλευτών" και "Διάλεξη για την επανάσταση του 1905" τα κάνει αυτά περισσότερο λιανά!
Γιατί έχει αξία αυτή η συζήτηση; Γιατί κινδυνευουμε να εξηγούμε με αποσπασματικότητα τους όρους της επαναστατικής κατάστασης, όπως βολεύει τον καθένα, να παίρνουμε το α ή το β, και μετά να βαφτίζουμε το κρέας ψάρι. Έτσι πολύ ευκολα θα αναγορευουμε επανάσταση το αυθόρμητο λαϊκό ξέσπασμα σε μια συγκεκριμένη στιγμή, θα κατάντάμε ουρά στο αυθόρμητο ή θα αναγορευουμε επαναστατική κατάσταση την οικονομική κρίση ή μια ενδεχόμενη κυβερνητική κρίση! Και όταν λοιπόν κάνουμε τέτοια μπερδέματα τότε δυσκολευόμαστε και να κατανοήσουμε τη σχέση πολέμου και επαναστατικής κατάστασης! Γιατί απλούστατα δεν κατανοείται το τι σημαίνει "κρίση κορυφών" και πως σπρώχνει τις λαϊκές μάζες σε αυτοτελή δράση και μάλιστα ένοπλη! Δηλαδή το τι σημαίνει επί της ουσίας αδυναμία του αστικού κάτους να καταστέλει,να ελέγχει και να ενσωματώνει λάϊκες μάζες! Και αυτό το τελευταίο που γράφω δεν απευθύνεται σε εσένα προσωπικά.
kk-1

Cos είπε...

@KK-1
"Το δικό σου συμπέρασμα προϋποθέτει ως δεδομένο την κρίση κορυφών."
Ναι, το έγραψα και προηγούμενα "όταν βέβαια πληρούνται όλοι οι άλλοι όροι".
Από και έπειτα: για να έχουμε πραγματικό "αυθόρμητο λαϊκό ξέσπασμα", απαιτείται να έχει δημιουργηθεί "ρωγμή, απ' όπου εισχωρεί η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων." Όμως μπορεί η ρωγμή να δημιουργηθεί αλλά να μην "εισχωρήσει σε αυτήν η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων." Εκεί βρίσκεται η διαφωνία μας, θεωρώ ότι το ΚΚ συμβάλλει με την δράση του στο να επιτευχθεί το παραπάνω, δηλαδή στο "να εισχωρήσει σε αυτήν η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων."
Αν λοιπόν και όταν παρουσιασθεί η ρωγμή, το ΚΚ πρέπει να είναι έτοιμο να συμβάλλει στο να εκδηλωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια (άρα δεν γίνεται ουρά σε τίποτα)και επιπλέον πρέπει να είναι έτοιμο και για ένοπλο αγώνα. Μόνο τότε θα δει αν υπάρχει "αδυναμία του αστικού κράτους να καταστέλλει,να ελέγχει και να ενσωματώνει λαϊκές μάζες"! Αν το γνωρίζει εκ των προτέρων, τότε θα το γνώριζε και πριν ξεκινήσει τον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ. Καμία επανάσταση δεν ξέρει ότι θα νικήσει όταν ξεκινάει.
Εντέλει η επαναστατική κατάσταση (όσον αφορά τον όρο "οι κάτω να μην θέλουν") και η επανάσταση απαιτούν δράση των μαζών και η δράση των μαζών επηρεάζεται και από την δράση του ΚΚ.

Ανώνυμος είπε...

@Cos
"Εντέλει η επαναστατική κατάσταση (όσον αφορά τον όρο "οι κάτω να μην θέλουν") και η επανάσταση απαιτούν δράση των μαζών και η δράση των μαζών επηρεάζεται και από την δράση του ΚΚ".
Νομίζω ότι αυτό που έγραψες αποδίδει πιο σωστα αυτό που ήθελες να πείς και σε αυτό δεν έχω αντίρηση. Αν πρόσεξες παραπάνω έγραψα "Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΚΚ κάθετε και περιμένει και δεν οργανώνει την ταξική πάλη. Ίσα ίσα αυτή η δράση είναι που καταλήγει σε αποτελέσματα". Νομίζω ότι το πιο σωστό είναι να πούμε ότι με τη δράση του το ΚΚ μπορεί να επιδράσει ώστε να έχει μεγαλύτερο βάθος και διάρκεια η επαναστατική κατάσταση! Για τα υπόλοιπα νομίζω ότι έχουμε ίδια γνώμη.
kk-1