Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Προβληματίζομαι

Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε. Αν αρχίζεις και χορεύεις στο ταψί ή συμβατικά, χάνεις την ανάσα σου και μαζί την όρεξη να τραγουδήσεις. Πρέπει λοιπόν να αποκτήσεις καλή φυσική κατάσταση ή αν μιλάμε με πολιτικούς όρους, να γίνεις σφος παντός καιρού, να μη βάζεις κώλο κάτω, χωρίς όμως να χάνεις την ανάσα σου και τη λαλιά σου, να μην προβληματίζεσαι, τι δεν πάει καλά, τι θα μπορούσε να πάει καλύτερα. Και το δικό σου τραγούδι θα έχει μεγαλύτερη αξία, γιατί δεν είναι η ματιά του εξωτερικού παρατηρητή, ο εύκολος αφορισμός, το μακρύ μας και το κοντό μας, αλλά μπορεί να εντοπίσει το πρόβλημα και να εστιάσει στην ουσία.

Αρκεί να μην κουραστείς, να μη γίνεις σαν τους πρώην που ιδιωτεύουν, I 'm never gonna dance again guilty feet I 've got no rythm. Και να μην είσαι από αυτούς που φοβούνται να δράσουν, να χορέψουν, να εκτεθούν. Κι αν δεν ξέρεις το χορό του Ησαΐα, μη φοβάσαι θα στον μάθει ο παπάς...

Επίσης, νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Αλλά κινητοποιείται, για να διεκδικήσει το ψωμί του. Ενώ αν παραφάει ούτε να χορέψει μπορεί, γιατί θα τα ξεράσει όλα στην πίστα, ούτε να κινητοποιηθεί σοβαρά, γιατί θα τα ξεράσει όλα στον πρώτο ανακριτή, χαρτί και καλαμάρι. Γενικά όμως, το αν θα βγεις μπροστά να αντιδράσεις και να κινητοποιηθείς, δεν έχει να κάνει (μόνο) με το αν τρως ή αν πεινάς και με το ότι μας χορεύουν στο ταψί οι κρατούντες. Δε διαμορφώνεται αυτομάτως από αυτά η συλλογική συνείδηση.

Δεν ξέρω πόση αξία έχουν τα παρακάτω λοιπόν (τουλάχιστον οι φορές που κατεβαίνω στο δρόμο είναι πολλαπλάσιες από αυτές που ανεβαίνω στην πίστα -αν και τώρα που το σκέφτομαι, τα πολλαπλάσια του μηδέν είναι μηδέν) ως λόγια ενός εξωτερικού παρατηρητή, που πολλά τραγούδια λέει. Αλλά θα απαντούσα σε κάποιον που πιστεύει πως ευθυγραμμιζόμαστε πλήρως με τη γραμμή και έχουμε φωνή μόνο για να την περάσουμε στους άλλους, τα εξής.

Προβληματίζομαι πώς θα μπορούσε η καπιταλιστική κρίση να μετατραπεί σε επαναστατική κρίση. με ποιον τρόπο θα μπορούσε η πρωτοπορία κι ο υποκειμενικός παράγοντας να αξιοποιήσει κάποια ρήγματα και να οξύνει τα πράγματα ως την αντικειμενική εμφάνιση της επαναστατικής κατάστασης. Ποια είναι η σχέση τακτικής-στρατηγικής κι αν η τελευταία ταυτίζεται ή όχι με το στρατηγικό στόχο (που για αυτό χρειάζεται ξεχωριστό κείμενο).

Προβληματίζομαι τι θέση θα έχουν στην κοινωνία του μέλλοντος οι εμπορευματικές σχέσεις. Αν η αυτοματοποίηση μπορεί να εξαλείψει αυτόματα τα κατάλοιπα του παρελθόντος ή χωρίζεται κι αυτή σε κατώτερες κι ανώτερες φάσεις. Προβληματίζομαι αν ο εργάτης κι η νοικοκυρά θα μπορούν όντως να αναλάβουν την απλοποιημένη διεύθυνση μιας ολοένα και πιο σύνθετης, εξελιγμένης παραγωγής. Ποια θα είναι η θέση των ειδικών κι αν θα χρειαστεί να τους πληρώνουμε περισσότερο, αν μπορούμε να κρατήσουμε μόνο το κριτήριο του χρόνου (ποσότητα εργασίας) για την ειδικευμένη εργασία. Και ποια θα είναι η προωθητική δύναμη της εξέλιξης σε μια κοινωνία όπου επιλύονται οι βασικές αντιθέσεις.

Προβληματίζομαι πώς θα διαπαιδαγωγηθεί στις μέρες μας το κίνημα σε ποιο δυναμικές διαδηλώσεις (βλέπε και την μπροσούρα "από τη μαχητική πείρα των μπολσεβίκων"), που δε θα είναι εκτονώσεις, στα όρια της προβοκάτσιας, με όρους κοινωνίας του θεάματος.
Πώς θα πιάσουμε επαφή με περισσότερος μετανάστες-πρόσφυγες κι αν θα μπορούσε ποτέ να γίνει ένα επαναστατικό άλμα με αξιώσεις, χωρίς να συγκινήσει αυτές τις μάζες και να εξασφαλίσει τη δική τους ενεργό συμμετοχή κι υποστήριξη.
Πώς θα αντιμετωπίσουμε το λούμπεν προλεταριάτο την κρίσιμη στιγμή, πώς θα εξουδετερώσουμε τη μαφία και το οργανωμένο έγκλημα.
Προβληματίζομαι ακόμα και για το ζήτημα των έμφυλων σχέσεων και την ανάγκη να βγει μια πιο ολοκληρωμένη επεξεργασία σχετικά.

Σου φαίνονται λίγα όλα αυτά; Ή χωρίς σημασία; Σου φαίνεται πως λιβανίζουμε τη γραμμή και λέμε πως τα κάνουμε όλα σωστά, έχοντας για όλα έτοιμες απαντήσεις; Με/μας προβληματίζουν πολλά και διάφορα, αλλά δεν είναι αυτά που θα ήθελες να ακούσεις.

Όχι, δε με προβληματίζει -με την έννοια που μπαίνει συνήθως- η  εξάρτηση, το ΑΑΔΜ, αν είναι ιμπεριαλιστική η Ελλάδα ή η Ρωσία. Χρειάζεται οπωσδήποτε μια πιο ολοκληρωμένη επεξεργασία και συνεχής μελέτη για το σύγχρονο ιμπεριαλισμό, αλλά δεν καταλαβαίνω να την βοηθάν και να την προωθούν τέτοιου είδους προβληματισμοί (εντός ή εκτός εισαγωγικών).

Όχι, δε με προβληματίζει πως το ΚΚΕ χάνει ιστορικές ευκαιρίες, είναι κόμμα λαθών, όπως το 15', ότι δε συνεργάζεται με κανέναν, δε θέλει να κυβερνήσει, να συγκυβερνήσει, να βγάλει υπουργούς, κοκ. Για την ακρίβεια, θα με προβλημάτιζε περισσότερο το αντίθετο.

Με προβληματίζει πχ πώς θα πιάσουμε το νέο ως μορφή και περιεχόμενο στο Φεστιβάλ για να το κάνουμε καλύτερα. Αλλά δε με προβληματίζει το δέντρο του τάδε σελέμπριτι που θα έρθει ή πχ ο Νταλάρας, που είναι εντελώς Πασόκος, αλλά νομίζω πως θα πάω να τον ακούσω κιόλας, ιδίως αν είναι στο πλαίσιο κάποιου αφιερώματος στο Λοΐζο, γιατί -πώς να το κάνουμε;- έχει πει ιστορικά κι ανεπανάληπτα τραγούδια, αντικειμενικά μιλώντας.

Το πρόβλημα είναι πως αυτά που μας προβληματίζουν δεν ικανοποιούν όσους θεωρούν πρόβλημα το ΚΚΕ και περιμένουν κι από εμάς να πούμε το ίδιο, για να αποδείξουμε πως δεν είμαστε κολλημένοι. Αλλιώς θα είμαστε από κομματόσκυλα έως -κατά φαντασίαν- έμμισθοι και δεν υπάρχει σωτηρία -για εμάς, ούτε για αυτούς. Οπότε το ζήτημα είναι να κερδίσουμε όλους τους άλλους, που μπορεί και να επηρεάζονται από όλα αυτά, αλλά δεν είναι χαμένη υπόθεση.

53 σχόλια:

Poe είπε...

Καθεις με τα προβληματα του
αυτοι πως να διαλυσουν/εκφυλισουν το κομμα/κινημα
εμεις πως να το βελτιωσουμε και δυναμωσουμε

faros είπε...

Ουφ ... Ζέστες ...
Που όρεξη για σοβαρά ...

Χαλαρά το λοιπόν !

Εμένα, πάλι, με προβληματίζει που ... προβληματίζεσαι!!!

Ανώνυμος είπε...

Να προβληματίζεσαι λιγότερο. Το 20ο πήγε μία χαρά και οι "φίλιες αριστερές"- οπορτουνιστικέςδυνάμεις έχουν λουφάξει ή αναμασούν τα ίδια και δεν πείθουν.

Είχα διαβάσει την "Ηλέκτρα" της Διδώς Σωτηρίου. ΄Εχει ένα πολύ συγκεκρίμενο εδάφιο.
Λοιπόν η ταξική συνείδηση σε στροφές της ιστορίας κάνει απίστευτα άλματα εκεί μάλιστα που δεν το περιμένεις

17-57

Ανώνυμος είπε...

Μην τους ακούς Σφυροδρέπανε

Εγώ που διαφωνώ σε αρκετά - και συμφωνώ σε άλλα τόσα - μαζί σου, σου λέω συνέχισε να προβληματίζεσαι. Γι αυτά που σε απασχολούν. Κάποια απασχολούν και εμένα, επίσης και κάποια όχι (π.χ. για τα έμφυλα ζευγάρια ας πούμε). Κάποια που απασχολούν εμένα, δεν αγγίζουν εσένα (π.χ. το πως θα αξιοποιήσει το κίνημα το ανεκπλήρωτο αίτημα της ανεξαρτησίας από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά στην κατεύθυνση της ένταξης περισσότερων μαζών σε επαναστατική τροχιά). Με απασχολεί η αυτοαναφορικότητα στα συνθήματά μας που ανέκαθεν με απωθούσε, όπως πιστεύω απωθεί και πολύ κόσμο που θα μπορούσε να συζητήσει - υπό προϋποθέσεις - δρόμους συμπόρευσης με τους κομμουνιστές, φτάνει να μην του δίνουν την εντύπωση ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Γιατί δεν είναι - για την ακρίβεια δεν είναι μόνο αυτοί, αλλά ως πρωτοπορία μιας ολόκληρης τάξης/κοινωνικού μπλοκ που αυτό (οφείλει να) είναι το "κέντρο" των εξελίξεων...

Αλλά στην τελικά από τον προβληματισμό θα έρθει το αποτέλεσμα. Από χειροκροτητές και αυτάρεσκους οπαδούς, ποτέ δεν προέκυψε τίποτε. Και αυτό αφορά και το σήμερα και το χθες και το προχθές, για να μην παρεξηγηθώ.

Συνέχισε.

Johnny Red

Ανώνυμος είπε...

Κάτι σαν μανιφέστο;

ένας/μια/ένα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όχι, ανώνυμε. Τα μανιφέστα έχουν πολύ σοβαρότερα και περισσότερα πράγματα να πουν.

Τζόνι Ρεντ, απ' όσα μου έχεις δείξει, συμπεριλαμβάνεσαι σε μία από τις κατηγορίες που αναφέρω στο κείμενο. Όχι ακριβώς σε αυτούς που προβληματίζονται. Και όχι σε αυτούς που θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν το πρώτο πληθυντικό.

Ανώνυμος είπε...

Δε με απασχολεί τι γνώμη έχεις για εμένα, δεν πρόκειται να με παντρευτείς εξάλλου.

Εδώ συζητάμε για την αξία του προβληματισμού. Είτε συμφωνείς, είτε όχι, σε κάποια θέματα οι προβληματισμοί μας ταυτίζονται, άσχετα αν καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα. Σε κάποια πάλι, όχι. Κι αυτό στη ζωή είναι.

Μην αισθάνεσαι ότι πρέπει να διαφοροποιηθείς σώνει και καλά από εμένα ή τον χ ή τον ψ που αναγνωρίζει σε κάτι που είπες και δικές του ανησυχίες. Δεν έχεις εσύ και οι ιδεολογικοί και πολιτικοί σου συνομιλητές το προνόμιο της ανησυχίας για το μέλλον της επαναστατικής υπόθεσης.

Το ποιος μπορεί και ποιος όχι να χρησιμοποιεί το α' πληθυντικό, κρίνεται από τη ζωή. Ούτε εγώ θα το αποφασίσω, ούτε εσύ ή όποιος άλλος.

Επιλέγω να είμαι από την ίδια πλευρά με όσους προβληματίζονται και αγωνιούν για το πώς θα πάμε μπροστά. Κάποιοι θα έχουν το δίκιο και κάποιοι το άδικο. Η ζωή και η ταξική πάλη θα δείξει ποιοί είναι αυτοί.

Και για καληνύχτισμα:

...Να οι αστόχαστοι που ποτέ δεν αμφιβάλλουν.
Η χώνεψη τους είναι άψογη, κι η κρίση τους αλάθευτη.
Δεν πιστεύουν στα γεγονότα, πιστεύουν μόνο στον εαυτό τους.
Αν χρειαστεί πρέπει αυτούς τα γεγονότα να πιστέψουν.
Είναι απέραντα υπομονετικοί — με τον εαυτό τους.
Τα επιχειρήματα τ’ακούνε με αυτί σπιούνου...


Μπρεχτ, Εγκώμιο στην αμφιβολία

Johnny Red

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ούτε εμένα με απασχολεί η γνώμη σου για μένα, δε μιλάμε για αυτό εδώ, ελπίζω να το καταλαβαίνεις (όπως κι ότι συμπεριλαμβάνεσαι σε μία από τις κατηγορίες του κειμένου).
Αλλά ποτέ δε θα με έβαζα στο ίδιο σύνολο -και σε πρώτο πληθυντικό- με κάποιον που ήρθε με ύφος φωτεινού παντογνώστη και με ένα μάτσο βεβαιότητες να μας κουνήσει το δάχτυλο ότι αναθεωρούμε το μαρξισμό-λενινισμό (το απαύγασμα του οποίου είναι το ενιαίο αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο) και τώρα μιλάει για τους προβληματισμούς του και την αυτοαναφορικότητα στα συνθήματα, που ξαφνικά έγιναν "μας" (συνθήματά μας), τη ζωή που θα δείξει ποιος έχει δίκιο.
Όχι λοιπόν, δεν είμαστε στην ίδια πλευρά, πολιτικά και γενικότερα, ούτε χρειάζομαι προτροπές να συνεχίσω -ή να σταματήσω.
Καληνύχτα και αντίο από μένα.

Ανώνυμος είπε...

Στο βαθμό που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως κομμουνιστές και στη χώρα μας δεν υπάρχει άλλο κομμουνιστικό κόμμα, τα συνθήματά του είναι και δικά "μας", είτε συμφωνούμε ατομικά με αυτά, είτε όχι, είτε εν μέρει. Έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα είναι. Κι επειδή δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή και που γέρνει κάθε φορά η κομματική πυξίδα, μάθε να μη θίγεσαι τόσο εύκολα και να μην χολώνεις με την ιδεολογικοπολιτική κριτική, όσο οξυμένη κι αν είναι - άλλωστε δε σε πρόσβαλα προσωπικά σε τίποτε, πολιτική κριτική σου άσκησα, έλεος πια με αυτό το "θιγμένο ύφος"! Εγώ τι να πω για άλλους που με αποκάλεσαν χωρίς να με ξέρουν βολεμένο, ρουφιάνο του ΣΥΡΙΖΑ (κι ας μην έχω ψηφίσει ή στηρίξει ποτέ μου τίποτε άλλο από ΚΚΕ και τις εκάστοτε επιλογές του, σε πολιτικό ή συνδικαλιστικό επίπεδο) και άλλα "ανθηρά"; Εκεί, δηλαδή, είσαι ΟΚ με αυτά; Έλα, Σφυροδρέπανε, μείνε στην ουσία και τα υπόλοιπα θα τα κρίνει η ζωή.

Johnny Red

Ανώνυμος είπε...

"(π.χ. το πως θα αξιοποιήσει το κίνημα το ανεκπλήρωτο αίτημα της ανεξαρτησίας από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά στην κατεύθυνση της ένταξης περισσότερων μαζών σε επαναστατική τροχιά)."
Τι σημαίνει για μια καπιταλιστικη χωρα το 2017 αιτημα ανεξαρτησιας απο τα ιμπεριαλιστικα δεσμά? Για την εργατική ταξη μπορεί να σημαίνει κατι αλλο περα απο επανάσταση και εργατικη εξουσια? Για την αστικη ταξη πιθανον σημαίνει ανοδος της ανταγωνιστικοτητας της, ανοδος της οικονομικης, πολιτικης και στρατιωτικης ισχυς της ωστε να μειωθεί ή να έρθει τουμπα η ανισοτιμια και οι εξαρτησεις στη σχέση της με αλλες πιο ισχυρες καπιταλιστικες χωρες.
Πισω απο πιο στόχο θα καλεσουν οι κομμουνιστες την εργατικη ταξη?

ratm

Υγ. Αν δεν προβληματιζομαστε καθε μερα είναι αδύνατο να συνεχισουμε να έχουμε επαφη με το διαλεκτικο τροπο σκεψης. Βέβαια αλλο ο καθημερινος προβληματισμος αλλο η εσωστρέφεια που επιασες και στο προηγούμενο κείμενο. Χρειάζεται η σωστή ισορροπία σε όλα.

zoot horn rollo είπε...

"Θιγμενα" κλισε. Απειρες φορες επανειλημμενα.

Ανώνυμος είπε...

Αρκετά Παράπονα με λίγο ΑΑΔΜ το Νο3 του Best of του 19ου Προσυνεδριακού
Αυτοαναφορικότητα στα συνθήματά μας όπως π.χ. "Νόμος είναι το δίκιο του Εργάτη", "Τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το Κεφάλαιο ή με τους Εργάτες"
Ο Κομμουνιστής "αυτοπροσδιορίζεται" όπως π.χ.ο Κατρούγκαλος
Αξίες σταθερές και ανεκτίμητες

17-57

Ανώνυμος είπε...

Αυτοί δεν προβληματίζονται καθόλου

https://www.youtube.com/watch?v=YQLYCrQrWrk

17-57

Ανώνυμος είπε...

Καλώς ή κακώς οι περισσότεροι που στηρίζουν κκε το κάνουν επειδή βλέπουν κάποια θετικά χαρακτηριστικά σε αυτό και όχι στην λογική ότι "δεν υπάρχει κάτι άλλο". Το τελευταίο είναι κριτήριο στήριξης αστικό και όχι επαναστατικό και για αυτό ανάξιο εμπιστοσύνης.

Η φούρια ορισμένων να πλασαριστούν ως τίμιοι διαφωνούντες προδίδει τις πραγματικές τους προθέσεις.

Ο.Χ.Ε.Π.

Vankas είπε...

Η σχεση του Johnny Red με το μαρξισμο ειναι ιδια με αυτη που εχει η μερα με το ομωνυμο ουισκι.

Αναυδος είπε...

ο κοινωνικος χρονος δηλ αυτος στον οποιο εκτυλισεται το κοινωνικο γιγνεσθαι δεν εχει σχεση με τον ανθρωπινο χρονο με αλλα λογια για την κοινωνια 100 χρονια ισως ειναι λιγα για τον καθε ενα απο εμας ειναι απειρα

απο κει και περα η αληθεια ειναι οτι οσο αριστοι κι αν ειμαστε (που δεν ειμαστε) οσο τιτανια κι αν ειναι η προσπαθεια ειναι απλως η αναγκαια αλλα οχι και η ικανη συνθηκη για να την επανασταση και το σοσιαλισμο

Ανώνυμος είπε...

Με αφορμη την ειδησιογραφια των ημερων, προβληματίζομαι για τις υπογειες σχεσεις και διαδρομές μεταξύ αστικης ταξης και Α/Α χωρου. Πως και γιατι θέματα δικαιοσυνης που κατα κανονα κρυβονται απο τα ΜΜΕ, οταν αφορουν "αντιεξουσιαστες" μεγενθυνονται απο τα συστημικα μεσα και γινονται πρωτο θεμα; Γιατι ξαφνικα γίνονται μαραθωνιοι ενημερωσης για ζητηματα περιπτωσεων τυπου Σακκά, Ρωμανου, Ηριαννας οταν άλλα θεματα δικαιοσύνης με πολυ μεγαλυτερη βαρύτητα (εργασιακο δικαιο, δικαίωμα συνταξης) και που αφορουν χιλιαδες κοσμο αποσιωπουνται; Γιατι να βλεπω μπροστα μου παντου το θεμα του Χ δηλωμενου αντιεξουσιαστη για βδομαδες, οταν δεν φτανουν ουτε σε μονοστηλο στις εφημεριδες ζητημστα του Χ εργαζομενου στα ναυπηγεια που εμεινε αναπηρος και διεκδικει την αποζημίωση, του Χ εργατη στη βιομηχανια που απολυθηκε παρανομα απο υποδικο εργοδοτη, του Χ εργαζομενου στη πολυεθνικη που με αφαλιστικα μετρα ζητα αυτα που δουλεψε; Αυτες ειναι ενδείξεις μιας ΑΤ που ξερει να παιζει καλα το παιχνιδι των Μεσων και προβαλει αυτους που τον βολευει. Προβληματίζομαι ομως για αυτους που αυτοβαυκαλιζονται οτι αποτελουν πρωτοπορια του κινηματος επειδη βλεπουν την φατσα τους στα καναλια. Προβληματιζομαι για αυτους τους νεους που πεφτουν στην παγίδα και θεωρούν ομαδες τύπου Ρουβίκωνα στην αιχμη της επερχομενης επανάστασης. Προβληματιζομαι για ολους αυτους που εμφανίζονται ξανά και ξανα να καινε την αθηνα, να σπανε βιτρινες,λεωφορεία εργαζόμενων, να οδηγουν σε αδιέξοδους δρόμους καλοπροαίρετους αντιεξουσιαστες που μπερδευουν το μπαχαλο με την επαναστατικοτητα, το τσουρμο με το μαζικο λαικο κινημα. Ολη αυτη η ανοχη-προβολη της ΑΤ προς τους δηθεν Α/Α σιγουρα δεν ειναι τυχαια. Ο "χωρος" εχει δειξει την ικανοτητα του να ξεπαστρευει καθε κοινωνικη αντίδραση που θα μπορουσε να μετατρσπει σε ταξικη αντιδραση. Προβληματιζομαι μεχρι που θα φτασει η ανιερη συμμαχία των αστων με τους πολυ χρησιμους ηλιθιους και εαν επιτελους το κινημα πρεπει να ξεβρασει μία και καλη αυτη την 5 φαλαγγα απο τους κολπους της. Προβληματιζομαι εαν αυτο το ξεμπροστριαμα πρεπει να γίνει μετωπικα, να βγουν οι μασκες των αυτοκλιτων τιμωρων ή θα πρεπει να γινει με τετοιο τροπο που η ιδια η ΑΤ θα αναγκαστει να άρει την ανοχη της στο "χωρο".

Τάκης

GT είπε...

Τι είδαν τα ματάκια μου στο σημερινό ριζοσπάστη Νταλάρας επιστροφή στο φεστιβάλ της ΚΝΕ?

AGIS είπε...

Είναι αλήθεια, @Τάκης, ότι η "επικοινωνιακή" (και όχι μόνο) διαχείριση αυτών των ζητημάτων αποσκοπεί να διοχετεύσει την ανώριμη, νεανική αμφισβήτηση σε κατευθύνσεις βολικές για το σύστημα και χειραγωγήσιμες από αυτό.
Ωστόσο η τελική συνέπεια των προβληματισμών που περιγράφεις είναι και αυτή παράγωγη της ίδιας αυτής διαχείρισης. Με μια έννοια είναι συνέπεια προβλέψιμη γι' αυτή τη διαχείριση και ικανή ν' να εντάσσεται σε αυτήν.
Επικοινωνιακή χειραγώγηση θα πει ενεργοποίηση εξαρτημένων αντανακλαστικών, και αυτή με τη σειρά της δεν περιλαμβάνει μόνο τα αντανακλαστικά των άλλων αλλά και τα δικά μας.
Και ως προς το "δια ταύτα";
Ως προς το "δια ταύτα" δεν έχω συνταγή δυστυχώς. Έχω μόνο την "αρχή" ότι αυτή η ανώριμη αμφισβήτηση πρέπει να κερδηθεί στην κατεύθυνση της ουσιαστικής αμφισβήτησης του συστήματος της εκμετάλλευσης, και ότι κάθε δραστηριότητα πρέπει να είναι τέτοια που να υπηρετεί αυτόν τον στόχο.

Ανώνυμος είπε...

το να τρως 13 χρονια κάθειρξη -ενω δεν έχεις κάνει τίποτα- πράγμα που σημαινει εκ των πραγμάτων, απόλυση, ανεργία, στιγματισμος, κ.ο.κ εξισώνεται στο μυαλό κάποιων ταλαίπωρων με την απλή απόλυση.


Τι να πω...

πέμπτος πίνοντας εσπρέσσο στο μπαλκονάκι μου στην ανταρτομάνα Καισιαριανή.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Τάκης, 23 Ιουλίου 2017 - 5:41 μ.μ.,
δεν πρόκειται για "ανίερη συμμαχία" της αστικής τάξης με τον "χώρο". Ισα-ίσα ιερώτατη είναι , και πραγματώνει μια εξαιρετικά μελετημένη ταχτική της Α/Τ με στρατηγικά χαρακτηριστικά, που μάλλον μπήκε σε εφαρμογή αμέσως μετά τον Β'ΠΠ, όταν οι αστοί φάγανε τα μούτρα τους και κατάλαβαν πως το οχυρό δεν μπορεί να καταληφθεί με έφοδο απέξω. Κάτι έχει γράψει ο Αθανασιάδης στο "Cogito Ergo Sum", προ καιρού. Και λέω "ιερώτατη" γιατί το έτερο σκέλος, ο "χώρος", εκφράζει χαρακτηριστικώτατα τα μικροαστικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας,που μεταπολεμικά γνώρισαν ασύμμετρη άνοδο (τυχαίο; - Δε νομίζω, νά γιατί λέω πως πρόκειται για ταχτική "στρατηγικού" επιπέδου) και αυτό έγινε σε συνθήκες παράλληλης χειραφέτησής τους από το κομμουνιστικό κίνημα και κόμμα, που ιστορικά τα είχε "βραχυκυκλώσει". Κάπου θεώρησαν πως "απελευθερώνονται", κι αυτό συνοδεύτηκε από ένα πρωτόγνωρο μίσος γι αυτούς, που θεώρησαν πως τους είχαν τόσα χρόνια φράξει τον δρόμο προς τον κεϋνσιανό καπιταλιστικό παράδεισο!
Θεωρώ πως είναι ένα προβλημα για το Κόμμα, το ότι δεν είχε αποδώσει μέχρι σήμερα στο φαινόμενο την σημασία που του αξίζει, εννοώντας να το μελετήσει σε βάθος και να επεξεργαστεί μια ταχτική αντιμετώπισής του. Κυριολεκτικά είχαμε μείνει στις επεξεργασίες μιας άλλης εποχής, για μικροαστικά στρώματα = εφεδρεία και εν δυνάμει "σύμμαχοι" της Ε/Τ, κλπ., την ώρα, που η πραγματικότητα άλλα βοούσε.
Ξέρω, πως αυτές οι απόψεις είναι αμφιλεγόμενες, προκαλούν και αντιδράσεις (πιο σοβαρές από τα ....εσπρέσσο στα μπαλκονάκια!), αλλά μέχρι να ακούσω μια σοβαρή αντίκρουση κυρίως στην πράξη , επιτυχή πολιτική δηλαδή, θεωρώ χρέος μου να τις θέτω.
Να προσθέσω, πως το μικροαστικαριάτο μπορεί να εκπροσωπείται χαρακτηριστικά και ανόθευτα από τον "χώρο" και τον ακατέργαστο αντικομμουνισμό του, αλλά τον ίδιο ρόλο παίζουν και οι "λοιπές αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις", που αποτελούν την δεξαμενή τροφοδοσίας του, απλά με πιο ντελικάτες και καμουφλαρισμένες μορφές: Πασοκ-τΣύριζα και ΟΛΟ το αριστεροχώρι.
Προς το παρόν, πιστεύω, πως σαν στρώματα, αυτή η γενηά, και ίσως και η επόμενη, δεν θα συνταχτούν με το εργατικό κίνημα. Το χούϊ θα βγεί μετά την ...ψυχή, και δεν ξέρω ποιά συνταρακτικά γεγονότα θα μπορουσαν να αλλάξουν τα πράγματα. Θα τους έχουμε απέναντι, ακριβώς, όπως εκείνο το μεσημέρι της 20/10/11 στα σκαλάκια της "Μ. Βρετάνιας", σαν αιχμή του δόρατος της Α/Τ. Επειδή όμως η προλεταριοποίησή τους παίρνει επιταχυνόμενους ρυθμούς, οι ελπίδες πρέπει να στραφούν σε αυτούς, που περνάνε άκοντες στην Ε/Τ. Εκεί χρειάζεται μελετημένη παρέμβαση και ίσως έχει νόημα.
Οσο για τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, μην έχουμε αυταπάτες και χάνουμε καιρό. Μόνο αμείλικτος πολιτικός πόλεμος, σε όλα τα επίπεδα, μπορεί να σώσει κάτι, αν σώζεται. Οσο αμφιταλαντευόμαστε, παίρνει αέρα ο κώλος τους.

Αναυδος είπε...

εχει βαση αυτο που γραφει ο τακης
τους μικροαστους τους ενδιαφερει η αστικη δημοκρατικα και δικαιοσυνη να λειτουργουν οπως γραφουν τα βιβλια η απολυση, η ανεργια κλπ ειναι προβληματα τωνεργατων ειναι επισης συμφυτα με το συστημα και συνεπως δεν τους αφορουν

μην ξεχναμε οτι η ηριανα ο ρωμανος ο σακκασ κλπ στο τελος δικαιωνονται απο την αστικη δικαιοσυνη ενω οι εργατες παραμενουν ανεργοι και βυθισμενοι στη φτωχεια δεν ειναι ομως ο α/α χωρος αυτος που θα υπερασπιστει τα εργατικα συμφεροντα ουτε η ανταρσυα κλπ

Ανώνυμος είπε...

Οι προβληματισμοί είναι πάντα χρήσιμοι. Απλά νομίζω πολλοί από αυτούς χρειάζονταν συχνά βαθύτερη επεξεργασία ώστε τελικά να διαμορφώνουν και τα σωστά ερωτήματα!
Π.χ. απέναντι σε ένα δίλημμα, τις περισσότερες φορές η ερώτηση δεν είναι πια από τις 2 επιλογές είναι η σωστή, αλλά το πια είναι η σωστή επιλογή για το συγκεκριμένο πρόβλημα γενικά, χωρίς να αφήνουμε να βάλουν τη σκέψη μας σε αυλάκια...

Ας πούμε λες: "Προβληματίζομαι πώς θα διαπαιδαγωγηθεί στις μέρες μας το κίνημα σε ποιο δυναμικές διαδηλώσεις (βλέπε και την μπροσούρα "από τη μαχητική πείρα των μπολσεβίκων"), που δε θα είναι εκτονώσεις, στα όρια της προβοκάτσιας, με όρους κοινωνίας του θεάματος."

Μήπως εδώ η σωστή ερώτηση είναι: Άραγε πως, και μέχρι πόσο καλά μπορεί να διαπαιδαγωγηθεί το κίνημα στην περίοδο που ζούμε;
Στο βιβλίο που αναφέρεις υπάρχει ένα χαρακτηριστικό άρθρο για τον παρτιζάνικο αγώνα. Εκεί ο Λένιν είναι ξεκάθαρος στο ότι το Κόμμα δεν μπορεί να επιβάλει τις μορφές πάλης του λαού πόσο μάλλον την ίδια την πάλη του.
Το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να τις αντιληφθεί γρήγορα, να τις αναλύσει, να τις οργανώσει και τους δώσει ταξικό και επαναστατικό περιεχόμενο!

Ιβάν Τζόνι

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τάκη, μπορώ να καταλάβω τον προβληματισμό σου, αλλά αν έχω καταλάβει καλά, η Ηριάννα δεν είναι καν ιδιαίτερα ενεργή πολιτικά, απλώς έτυχε να έχει σχέση με αναρχικό και να μην τον παρατήσει, όπως την νουθέτησαν οι αρχές.

Κάθε εφαρμογή του τρομονόμου πρέπει να βρίσκει αντίστοιχη δημοσιότητα και έκταση. Το ζήτημα που πρέπει να θέτουμε, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι γιατί να γίνεται με αυτές τις περιπτώσεις, αλλά γιατί δε γίνεται με αυτές που περνάνε στα ψιλά της επικαιρότητας, δίκες εργατών, διάφορα μαθητοδικεία, αγροτοδικεία, κοκ, και ποια είναι τα αντανακλαστικά συγκεκριμένων χώρων.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ιβάν Τζόνι, η αλήθεια είναι πως τα άρθρα που επιλέγονται στην μπροσούρα αναφέρονται ιστορικά σε επαναστατικές περιόδους. Αλλά ο πυρήνας του προβληματισμού παραμένει, ανεξάρτητα από αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Aπολίθωμα, σωστός. Εγώ ήθελα μόνο να πω ότι μερικές φορές βιαζόμαστε να εξωτερικεύσουμε ένα προβληματισμό, με αποτέλεσμα να μη τον επεξεργαζόμαστε όσο θα βοηθούσε και εμάς τους ίδιους τελικά να βρούμε μια καλή απάντηση-εκτίμηση.
Δεν το λέω για εσένα συγκεκριμένα, αλλά σαν μια προσπάθεια να βοηθήσω στη κατανόηση των ερωτημάτων που βάζεις, αφού είναι πολλά και σύνθετα για να απαντηθούν ένα ένα.

Ιβάν Τζόνι

Γιώργος είπε...

"μην ξεχναμε οτι η ηριανα ο ρωμανος ο σακκασ κλπ στο τελος δικαιωνονται απο την αστικη δικαιοσυνη ενω οι εργατες παραμενουν ανεργοι "

Αν καποιος προσεχτικος αναγνωστης δει τις παραπανω υποθεσεις θα συνειδητοποίησει μια νορμα που επαναλαμβανεται καθε 1~2 χρονια: καποιος που εχει σχέση έμμεσα ή άμεσα με τον " χώρο " θα αδικηθει καταφωρα , σχεδον προκλητικά απο την αστικη δικαιοσυνη , οι αλληλεγγυοι θα οργώνουν Μεσα και διαδίκτυο για βδομαδες μονοπολωντας τα κοινονικοπολιτικα ζητηματα και στο τελος θα ερθει μια "δικαιωση" που θα βολεψει και την αστικη δικαιοσύνη και τον χωρο.

Αποτελεσμα: χαρες και πανηγύρια στο αριστεροχωρι για την νικη και προσέλκυση νεων θαυμαστων στους κολπους των αυτοαποκαλουμενων αντισυστημικων, καταδικαζοντας τους σε στρατηγικές ανουσιες και ακινδυνες για το Συστημα. (Το 2008 εβγαλε μια γενια αντισυστημικων που εξαντλησε τη δυναμη της σε ατομικες αδιέξοδες ενεργειες ενω ειχαν και ορεξη και πεισμα για κοινωνική αλλαγή. Ποσο θα δυναμωνε το κινημα με τετοια δυναμικη γενια που ομως καηκε γρηγορα σε πυρινες της φωτιας, χωρις πραγματικο σχεδιο και στρατηγική...)

Φυσικα και η υποθεση της Ηριαννας αξιζει προβολη. Αυτο που συζηταμε ειναι γιατι δεν προβαλεται το ίδιο ενας εργατης που αδικειται και αυτος κατάφωρα απο την αστικη δικαιοσυνη. Ο λογος ειναι προφανης: τοτε θα προβαλαν εστω ακουσια την ταξικη συνειδηση, την πολιτικη τοποθέτηση, την μαζικη διεκδίκηση, πραγμα επικίνδυνο για το συστημα. Ενω τωρα προβάλουν την ατομικοτητα, την επαναστατικοτητα των social media, την δικαιωση μεσα απο τα likes. Ξερουν τι κανουν, το θεμα ειναι τι πρεπει να κανουμε εμεις.

Poe είπε...

"το να τρως 13 χρονια κάθειρξη -ενω δεν έχεις κάνει τίποτα- πράγμα που σημαινει εκ των πραγμάτων, απόλυση, ανεργία, στιγματισμος, κ.ο.κ εξισώνεται στο μυαλό κάποιων ταλαίπωρων με την απλή απόλυση."

Ναι απλα το ενα αφορα μια περιπτωση ενω το αλλο αφορα εκατομμυρια περιπτωσεις... επισης δεν μιλησε μονο για ανεργους αλλα και για ακρωτηριασμους/τραυματισμους εργαζομενων πυο τους καθιστουν ανικανους να εργαστουν για το υπολοιπο της ζωης τους. Απο εκει και περα, καλως υπαρχει η οποια ευαισθητοποιηση υπαρχει για την ηριαννα, αλλα και η απορια γιατι εκει ενδιαφερον και οχι αλλου ειναι απολυτα ευλογη

Ανώνυμος είπε...

"Απλή απόλυση" υπάρχει μόνο στα μυαλά αυτού που μιλά εκ του ασφαλούς. Εμπεδώσαμε ότι ζεις σε ένα μικροκοσμό, αλλά κάπου έλεος. Το να απολύονται χιλιάδες άνθρωποι για συνδικαλιστική δράση είναι σημαντικότατο ζήτημα.

Αντίστοιχα η κοπέλα στο κιλκίς που δικάζεται και είναι αθώα, γιατί δεν την προβάλλουν σαν την ηριάννα; Τα μαθητοδικία; Ολοι αυτοί ένοχοι ή "αδιάφορες" υποθέσεις;

Εγώ δεν λέω ότι η περίπτωση της ηριάννας δεν είναι σημαντική (ίσα ίσα είναι απολύτως σημαντική), αλλά όχι να ξεπλένουμε τις άλλες περιπτώσεις καταστολής στο όνομα της.

Η συγκεκριμένη λογική είναι πολύ επικίνδυνη στο πυρήνα της, γιατί η "χειρότερη" καταστολή θα δικαιολογεί πάντα το θάψιμο της λιγότερο "χειρότερης".

Σαν να λέμε η ύπαρξη της μακρονήσου δικαιολογεί την μη ενασχόληση με την ηριάννα. Η ύπαρξη του Αουσβιτς δικαιολογεί το θάψιμο της Μακρονήσου κλπ. (υπερβολή, αλλά η λογική είναι ίδια). Αρα έτσι για όλα τα εγκλήματα του καπιταλισμού υπάρχει μια δικαιολογία με ελευθεριακό περιτύλιγμα.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

@Vankas ( 23 Ιουλίου 2017 - 3:56 μ.μ. )
Είναι σε Red Label αντί για Black ή Blue Label για τους πολύ μερακλήδες και λεφτάδες που δίνουν 250 ευρώ τη φιάλη!

17-57

Ανώνυμος είπε...

Για να συμπληρώσω τον ΟΧΕΠ στο "Αντίστοιχα η κοπέλα στο κιλκίς που δικάζεται και είναι αθώα, γιατί δεν την προβάλλουν σαν την ηριάννα; Τα μαθητοδικία; Ολοι αυτοί ένοχοι ή "αδιάφορες" υποθέσεις; "

http://www.902.gr/eidisi/politiki/132145/ayrio-paraskeyi-i-diki-tis-m-altiparmakidoy-stelehoys-tis-kne-sygkentrosi-sta

"Έγκλημα", γιατί συζητούσε έξω από το σχολείο με τους μαθητές για την οργάνωση και το περιεχόμενο των μαθητικών κινητοποιήσεων που ήταν προγραμματισμένες εκείνη τη μέρα σε μια σειρά πόλεις της χώρας, όπως και στο Κιλκίς, διακινώντας την ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής των Μαθητών. Η εργαζόμενη και μεταπτυχιακή φοιτήτρια της ΚΝΕ έχει την "ατυχία" να μην έχει Likes στα FB και κυρίως να είναι κομμουνίστρια. 'Αρα ποιος νοιάζεται για ένα "παλιοκομμούνι";

Διώκεται με κατηγορητήριο που εξομοιώνει οποιοδήποτε κάλεσμα σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις με πρόσκληση σε διάπραξη εγκλήματος ή πλημμελήματος. Με τη συγκεκριμένη δίωξη να γίνεται με βάση νόμο της μετεμφυλιακής Ελλάδας του 1951.
Το κράτος των αστών έχει συνέχεια, και ας ψηφίζουν από τις επόμενες εκλογές οι μαθητές από τα 16.

https://www.youtube.com/watch?v=znL_xQkU5Z8

Αναβλήθηκε η δίκη της. Είχε προηγηθεί μαχητική συγκέντρωση συμπαράστασης στο Κιλκίς

https://www.youtube.com/watch?v=ypHAhgHH_6Q

Για την Ηριάννα.
Ανακοινώσεις από ΚΝΕ και ΚΚΕ

http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2017/06/blog-post_24.html
http://www.902.gr/eidisi/neolaia-paideia/132905/sholio-gia-tin-katadikastiki-apofasi-se-varos-tis-iriannas-v-l

17-57

Ανώνυμος είπε...

Ολόκληρο διαλεκτικό άλμα Σφυροδρέπανε που προβληματίζεσαι.
Ένα τραγούδι από πρώην αναρχικούς νυν Λενινιστές!
https://www.youtube.com/watch?v=vBpeV4BE0fk

Δεν ξέρω αν το συγκεκριμμένο γκρουπ (παίζεται να είναι ή δεν είναι Μαοικοί) έχει ή δεν έχει αρνητική άποψη για τον Στάλιν. Κανείς δεν είναι τέλειος και ειδικά οι Μαοϊκοι. Αν και για τους ορίτζιναλ Μαοϊκούς ο Στάλιν ήταν σωστός κατά 70% όπως έγραφε ο Λαϊκός Στρώμας χωρίς να τον πρήζουμε να ολοκληρώσει κάποτε το ημιτελές αριστούργημα του Αριστερισμού.
Οι Αρανίτες στο youtube (οι ποιοι;) αφήνουν να εννοηθεί σε σχόλια πως είναι αντι-Σταλινικοί. Αν και είδα σε άλλο video τον Τραγουδιστή του γκρουπ που φορούσε μπλουζάκι με τον "Γεωργιανό". Αυτό δεν σημαίνει κάτι απαραίτητα για το γκρουπ με εμφανή κάποια σημάδια του αναρχοπανκ παρελθόντος του.

Παρόλα αυτά δεν θα θεωρούσα και τόσο αρνητικό να τους προσεγγίσει η ΚΝΕ για να παίξουν σε κάποιο φεστιβάλ της. Από τον Νταλάρα και ειδικά την Βιτάλη καλύτερα να παίξουν οι Καταλωνοί Eina σε φεστιβάλ της ΚΝΕ

17-57

Ανώνυμος είπε...

Η "χάρη" του ΚΚΕ εκτός συνόρων.
Το ίδιο τραγούδι.
https://www.youtube.com/watch?v=kGIz6i6PgZs

Αυτή τη φορά, αν και δεν ξέρω αρκετά από τα πρόσωπα που έχει το video, υπάρχουν αρκετές εικόνες από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ στα τελευταία 20 δευτερόλεπτα!

Go KKE, go.

17-57

Χαμένος είπε...

Προβληματίζεσαι γιατί βλέπεις μια στρέβλωση της πραγματικότητας , μια εικονική πραγματικότητα που εμφανίζει το ΚΚΕ για να συγκρατήσει μια μερίδα αγωνιστών σαν και σένα στις τάξεις του.Η αλήθεια μάλλον παρά είναι σκληρή για να ειπωθεί, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι κάποιοι στο ΚΚΕ τη γνωρίζουν και πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετοί.

Η επανάσταση θα αργήσει τόσο που ίσως ακόμα και τα δισέγγονα των σημερινών νεογέννητων κομμουνιστών να μην την προλάβουν ως γερόντια.Ίσως λέω.Αφήνω μια απειροελάχιστη πιθανότητα.

Εικονική πραγματικότητα Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα είναι να πετάς οδοντογλυφίδες σε ένα τείχος και να ελπίζεις ότι του προκαλείς φθορά. Είναι να πατάς ένα κουμπί κάθε λίγες ώρες νομίζοντας πως αν δεν το πατήσεις θα καταστραφεί ο κόσμος, γιατί έτσι σου είπε κάποιος (Lost).

Η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν πάει χαμένο , όπως λέει και το τραγούδι.Κάποια μέρα στο μακρινό μέλλον, πιθανότατα και όχι νομοτελειακά (άλλη στρέβλωση της πραγματικότητας αυτό το νομοτελειακά), όλες οι θυσίες των αγωνιστών και η στρατηγική του ΚΚΕ και άλλων λίγων Μαρξιστικών Λενινιστικών Κομμάτων στο κόσμο να φέρουν τον πραγματικό κομμουνισμό στον πλανήτη μας.

Το ερώτημα είναι αν αντέχεις να είσαι το αναγκαίο θύμα ενός πολέμου που κρατά πάνω από αιώνα. Και εσύ προφανώς το αντέχεις και παίζεις αυτό το ρόλο προς τιμή σου , άλλοι όπως εγώ όχι γιατί η ζωή είναι μικρή και είναι ωραία για να τη θυσιάζω για σκοπούς όμορφους αλλά μακρινούς.

Ένας μικροαστός πρώην Κνίτης-Κουκούες που θυσίασε 17 χρόνια από τη ζωή του σε έναν σκοπό και μετά κιότεψε γιατί δεν το είχε μέσα του.(θερμή παράκληση μη δημοσιευτεί)

Ανώνυμος είπε...

Απαράδεκτη και επικίνδυνη η απόφαση του εφετείου που επικυρώνει απόλυση συνδικαλίστριας

http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/135488/aparadekti-kai-epikindyni-i-apofasi-toy-efeteioy-poy-epikyronei-apolysi

"..Σύμφωνα με το Συνδικάτο, η συγκεκριμένη απόφαση, η οποία σημειώνεται ότι εκδόθηκε την παραμονή της πανελλαδικής απεργίας στον κλάδο του Επισιτισμού - Τουρισμού που έγινε στις 20 Ιούλη, καταργεί στην πράξη «την προστασία των εκλεγμένων συνδικαλιστών, με βάση το νόμο 1264/82, που με σαφήνεια προβλέπει την προστασία των συνδικαλιστών από την απόλυση, ανοίγοντας πολύ επικίνδυνα μονοπάτια».."

"..Το εφετείο επικύρωσε απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου Λάρισας υποστηρίζοντας ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα της εργοδοσίας να λαμβάνει συγκεκριμένες επιχειρηματικές αποφάσεις ενώ υποχρεώνει την εργαζόμενη να πληρώσει και τα δικαστικά έξοδα.."

"..Η συγκεκριμένη απόφαση, έρχεται να προστεθεί σε σειρά άλλων απαράδεκτων δικαστικών αποφάσεων σε βάρος των εργαζομένων και της συνδικαλιστικής δράσης τους.
Έρχεται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, πέρα από τους νόμους που μειώνουν μισθούς, συντάξεις, διαλύουν τις ΣΣΕ, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, προωθεί παράλληλα για λογαριασμό των εργοδοτών τις ομαδικές απολύσεις και αντιδραστικές αλλαγές σε βάρος του δικαιώματος στην απεργία, επαναφορά του λοκ-άουτ, γενικότερα στη συνδικαλιστική δράση. Η νομοθεσία με ευθύνη και της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων γίνεται ακόμα πιο αντεργατική.

Η Διοίκηση του Συνδικάτου Επισιτισμού -Τουρισμού Ν. Λάρισας καλεί τους εργαζόμενους του κλάδου που δέχονται άγρια αντεργατική επίθεση από εργοδοσία και κυβερνήσεις καθημερινά, να μην νομιμοποιήσουν τέτοιου είδους αποφάσεις, που ακυρώνουν το δικαίωμα στη δουλειά και στη συνδικαλιστική δράση. Να συσπειρωθούν στο Συνδικάτο και να αγωνιστούμε, για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών, ενάντια στην ακύρωση των συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων, για να ανοίξουμε το δρόμο της ικανοποίησης όλων των αναγκών μας, κόντρα στα κέρδη των καπιταλιστών»..."

Το χρονικό μίας "απλής" απόλυσης που δεν χρειάζεται να πάρει και τόσο μεγάλη δημοσιότητα ειδικά από όσους ( εκτός "Λακεδαιμονίων" ) κόπτονται για τα Δικαιώματα της Εργατικής Τάξης.

17-57

zoot horn rollo είπε...

Αφού δεν ήθελες να δημοσιευθεί, γιατί το έγραψες;
"Στρεβλή" ερώτηση.

Ανώνυμος είπε...

Χαμένε (όχι κυριολεκτικά αλλά ονομαστικά) αυτά να τα πεις στην αστική τάξη. Να την ενημερώσεις δηλαδή ότι δεν θα γίνει επανάσταση μέχρι τα δισέγγονα μας ώστε να μην απολύει/κυνηγάει/καταπιέζει/δολοφονεί τόσους αγωνιστές εργάτες μέχρι τότε. Οχι τίποτα άλλο, αλλά τελευταία το πράγμα έχει καταντήσει ανυπόφορο.

Στρεβλή πραγματικότητα είναι να βλέπεις την μπουνιά για τοίχο που δεν κινείται και να της αφήνεις χώρο να σου σπάσει τα μούτρα.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

χαμενε η στρατευση δεν σημαινει γενικα χασιμο.ισως ειναι και κινητρο μιας ζωης με νοημα.μη χανεις το κουραγιο σου ετσι κ αλλιως ακομα και αν η επανασταση ερθει σε 2 γενιες μετα,αυτο θα οφειλεται στους αγωνες που γινονται τωρα.αμφισημο?τεσπα.συνεχιζω ανενταχτος με ερωτηματικα.η σχεση βασης και ηγεσιας καπου πασχει.ανοιχτα πιστευω ουτε 10 κνιτες σε ολο το πανελληνιον δε θα εριχναν στο τραπεζι τον δεν μας χεζεις για μεγαλο ονομα στο φεστιβαλ τους.1000 φορες ο αγαθωνας που ακουσα προσφατα στην πατρα(στα πλαισια του φεστιβαλ στις γειτονιες απο τον δημο) και εγινε και ωραιο γλεντι.ας σηκωσουμε μανικια λεω εγω.

ετερος πολος

Poe είπε...

"Αμα αργησω φατε"
η επανασταση


Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Χαμένε να με συγχωρείς αλλά δεν έχω πάντα χρόνο να διαβάζω ολόκληρα τα σχόλια όταν τα εγκρίνω. Όποιος θέλει κάτι τέτοιο (να μη δημοσιεύεται το σχόλιό του) να το γράφει στην αρχή και με κεφαλαία γράμματα ή αλλιώς να μου στέλνει μέιλ. Αν θες να αφαιρεθεί εκ των υστέρων έχει καλώς.

Επίσης μου είναι αδύνατο να μην κάνω το χαρυκλυννικό συνειρμό με το ψευδώνυμό σου.
Αμ εμείς θα την φτιάξουμε την οργάνωση χαμενε α χαμένε

Ανώνυμος είπε...

Χαμένος, όπως...λέμε παρτάκιας. Σαν τον Καρανίκα ένα πράγμα! Μόνο που κάτι τέτοιους το καπιταλιστικό σύστημα σαν αυτό που είναι, φελλοί που επιπλέουν και πετάγονται στα σκουπίδια γιατί χαλάνε στο νερό μετά από καιρό!
kk-1

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Λοιπόν, το πρώτο σχόλιο μάλλον δεν μπορώ να το διαγράψω, γιατί θα διαγραφούν (τεχνικά εννοώ) και κάποιες απαντήσεις σε αυτό. Το δεύτερο το διάβασα εγώ και πέρασε στα ανεπιθύμητα. Καλύτερα είναι να μην απαντάνε οι σφοι αναγνώστες ούτε στο πρώτο σχόλιο, αφού δεν υπήρχε εξ αρχής πρόθεση για ανοιχτή συζήτηση.

Ανώνυμος είπε...

"..στρέβλωση της πραγματικότητας , μια εικονική πραγματικότητα.."
Τέλος στην πολιτική εκπροσώπηση του οπορτουνισμού με αξιώσεις για την επόμενη δεκαετία. έρχεται η γενιά 18αρηδων περισσότερο συνειδητοποιημένη για το επαγγελματικό της προλεταριακό μέλλον

"..Η αλήθεια μάλλον παρά είναι σκληρή για να ειπωθεί.."
ή σοσιαλισμός ή μνημόνια μέχρι το 2060

"..πιθανότατα και όχι νομοτελειακά (άλλη στρέβλωση της πραγματικότητας αυτό το νομοτελειακά).."
Ακόμα και η τυχαιότητα έχει νομοτελειακά μαθηματικά μοντέλα. Π.χ. μοντέλα της τυχαιότητας καθορίζουν απλές καθημερινές συνήθειες, πέρα της χαρτοπαιξίας του καζίνο στην ιατρική στην πληροφορική κ.α. Νομοτελειακά, όποιος δεν θέλει να προσφέρει ο,τι μπορεί για σκοπούς "όμορφους αλλά μακρινούς" αμφισβητεί την Νομοτέλεια. Λούκατς και τα 5 γνωρίσματα του Οπορτουνισμού.

"..γιατί η ζωή είναι μικρή και είναι ωραία για να τη θυσιάζω για σκοπούς όμορφους αλλά μακρινούς.."
Πηγαίνουμε σε εποχή που τα πιο ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη θα αρχίσουν σταματήσουν να κανονίζουν τις διαφορές τους μέσω "αντιπροσωπών". Δημιουργούνται ή έχουν ήδη δημιουργηθεί νέα ιμπεριαλιστικά μπλοκς με επίδικο αρκετές περιοχές του πλανητη. Η μία είναι η Ν.Α.Μεσόγειος. Αν ήταν του "εδώ και τώρα" θα είμασταν αναρχικοί χωρίς "νομοτέλειες".
Η δική μου γνώμη: Αρκετά θα κριθούν Μέσα στα επόμενα 15 - 20 χρόνια. Το "Μέσα στα" αρχίζει από την ώρα που μιλάμε.

"..Η επανάσταση θα αργήσει τόσο που ίσως ακόμα και τα δισέγγονα των σημερινών νεογέννητων κομμουνιστών να μην την προλάβουν ως γερόντια.."
Τον σοσιαλισμό θα τον δουν τα παιδιά μας και αυτά σε βαθιά γεράματα, έλεγε ο Βλαδίμηρος 8 - 9 μήνες πριν την Επανάσταση των Μπολσεβίκων του 1917. Καμία φορά η ίδια η ζωή σε διαψεύδει με πολύ ευχάριστο τρόπο

17-57

Ανώνυμος είπε...

@ετερος πολος

Ξέρουμε που πολιτικά ανήκει ο Νταλάρας αλλά δεν περιμένω να έχει το θράσος της Βιτάλη. Η οποία σε φεστιβάλ της ΚΝΕ που «πάντα ψήφιζε Ανδρέα, τώρα ψήφιζει Αλέξη» και ας δώσουν μία ευκαιρία στον Αλέξη. Και ας τραγουδάει το «Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας είναι από άριστο υλικό». https://www.youtube.com/watch?v=ELF7h9GD1jo

Κα Βιτάλη, ο Τσίπρας πήρε την "νέα ευκαιρία" που αρκετοί που ψηφίζατε "παλιό καλό ΠΑΣΟΚ" του δώσατε τον Σεπτέμβριο του 2015 παρά ό,τι πρωτύτερα ψήφισε το 3ο μνημόνιο μαζί με την Δεξιά και έφερε το νέο 4ο μνημόνιο.Τώρα ποιος από τους Αλέξη, Κούλη, Σταύρο "εκπροσωπεί" καλύτερα την Δεξιά και αυτό είναι αμφίβολο.

Δεν λέω, ο Αγάθωνας ίσως έπρεπε να τον καλέστεί. Ειδικά όταν από τα 2013 έλεγε πως σχολίαζε πως «ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το "νέο ΠΑΣΟΚ"»

Οι καλλιτέχνες δεν είναι πάντα διαθέσιμοι τις συγκεκριμμένες ημερομηνίες. Επιπλέον, όταν μια μεγάλη ομάδα των καλλιτεχνών της γενιάς του «ανατρεπτικού του δεν μας χέζεις» έχει εκφραστεί αρνητικά απέναντι σε αγώνες της εργατικής τάξης ή προς το ΚΚΕ ή προς την ΕΣΣΔ ή εργάστηκαν έμμεσα ή άμεσα για να έρθει ο Σύριζα στην Διακυβέρνηση πως να καλεστούν;

Τώρα πως "η σχεση βασης και ηγεσιας καπου πασχει" με αφορμή το αν παίζει η δεν παίζει ο Νταλάρας, σε φεστιβάλ της ΚΝΕ αυτό είναι πολύ βαθυστόχαστο για μένα ειδικά όταν αναφέρεται σε ένα Κόμμα Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί τα ίδια όταν καλεσμένος π.χ. ήταν ο Μικρούτσικος που ήταν και υπουργός πολιτισμού για ένα διάστημα ή όταν καλούνταν ο Μίκης. Οι επιλογές μπορεί να μην αρέσουν (σε μένα δεν μου αρέσει που θα παίξει ο Νταλάρας), αλλά αυτό απέχει παρασάγγας από βιαστικά ή "έτοιμα" συμπεράσματα.

17-57

Ανώνυμος είπε...

Σφυροδρέπανε, το ζήτημα είναι an και άλλοι γύρω σου προβλήματίζονται, γι' αυτά ή για παρόμοια ζητήματα. Αλλιώς η μοναξιά είναι δυσβάσταχτη.
Ardito

Ανώνυμος είπε...

Όπως στη Ρωσία το 1905 άρχισε κάτω από την καθοδήγηση του προλεταριάτου η λαϊκή εξέγερση ενάντια στην τσαρική κυβέρνηση, με σκοπό την κατάκτηση της λαοκρατικής δημοκρατίας, έτσι και στην Ευρώπη τα ερχόμενα χρόνια, σε σύνδεση ακριβώς μ’ αυτό τον αρπακτικό πόλεμο, θα οδηγήσουν σε λαϊκές εξεγέρσεις κάτω από την καθοδήγηση του προλεταριάτου ενάντια στην εξουσία του χρηματιστικού κεφαλαίου, ενάντια στις μεγάλες τράπεζες, ενάντια στους καπιταλιστές, και οι κλονισμοί αυτοί δεν μπορούν να καταλήξουν παρά μόνο στην απαλλοτρίωση της αστικής τάξης, στη νίκη του σοσιαλισμού.

Εμείς, οι ηλικιωμένοι, ίσως να μη ζήσουμε ως τις αποφασιστικές μάχες αυτής της επανάστασης που έρχεται. Μπορώ όμως, νομίζω, να εκφράσω με μεγάλη πεποίθηση την ελπίδα ότι η νεολαία που τόσο θαυμάσια δουλεύει στο σοσιαλιστικό κίνημα της Ελβετίας και όλου του κόσμου, θα έχει την ευτυχία όχι μόνο να αγωνιστεί, αλλά και να νικήσει στην επερχόμενη προλεταριακή επανάσταση.

Β. Ι. Λένιν, Διάλεξη για την επανάσταση του 1905 (9 (22) Γενάρη 1917), Άπαντα, Τόμος 30 (Ιούλης 1916‒Φλεβάρης 1917, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1981, σελ. 327‒328.


Και για την αντιγραφή:

Άγρυπνος

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Για την Βιτάλη, δεν την ...παρεξηγώ! Ενα μ@%@&3σμένο είναι, που ούτε κατάλαβε, που βρισκόταν, ούτε ήξερε τι έλεγε. Αφες αυτή, ου γαρ οίδε....
Για τον άλλο τον παρτάκια, τον "όλα τα σφάζω- όλα τα μαχαιρώνω" δεν μπορώ να χωνέψω ότι θα (γουρνο)ριννίζεται στην κεντρική σκηνή, ενώ π.χ. η Γλυκερία θα βολευτεί σε ρόλο παρακατιανής πιο πίσω, στην "Λαϊκή Σκηνή".
Θα τρίζουν τα κόκκαλα της Μαρίας Δημητριάδη...
Αν είναι, να το κάνουμε πανηγυράκι. Με σφυροδρέπανα.

Ανώνυμος είπε...

Αν έχω καταλάβει καλά ο ακατανόμαστος θα συμμετέχει μαζί με τους άλλους σε συναυλία αφιέρωμα στο Λοΐζο σαν αυτή που θα γίνει στην Πετρούπολη δύο βδομάδες πριν. Κ η λαϊκή δεν είναι παρακατιανή για κανένα λόγο.

mariori

Ανώνυμος είπε...

Καταργήθηκαν οι τσάμπα θέσεις για τους μπουρζουάδες τζαμπατζήδες

Να γιατί οι κομμουνιστές πρέπει να κερδίζουν τους Δήμους(και όχι μόνο)
https://twitter.com/polso_normale/status/889921585863327744

Μία απάντηση προς τον κύριο σκηνοθέτη του "Μα Έλληνες να ντουφεκάνε Έλληνες"
https://www.youtube.com/watch?v=eTNQcJ6Y6s8

@Άγρυπνος 25 Ιουλίου 2017 - 4:52 μ.μ.
Ευχαριστώ και για την διακριτική μικροδιόρθωση. Η καλύτερη απάντηση προς τους πρώην ή "πρώην" σαν τον ( 24 Ιουλίου 2017 - 8:18 μ.μ. ) με τις "στρεβλώσεις"

17-57

Ανώνυμος είπε...

«Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας είναι από άριστο υλικό»

https://twitter.com/sfyrodrepano/status/890076944875782149

Εταιρεία στις ΗΠΑ εμφυτεύει σε υπαλλήλους της μικροτσίπ!
http://www.thetoc.gr/diethni/article/etaireia-stis-ipa-emfuteuei-se-upallilous-tis-mikrotsip

17-57

Ανώνυμος είπε...

χαμένε... ..εκει που χάθηκες...διάβασε λίγο
Οστρόφσκι:

Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να τη ζήσει κανείς έτσι που να μη τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα 'ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει πεθαίνοντας να πει: Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου - στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας.

πέμπτος, πίνοντας τον εσπρέσσο του στη πολιορκημένη φιλαδέλφεια

Ανώνυμος είπε...

[…]

Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ριζική διαφορά της ψυχολογίας του αγρότη, του επαγγελματία, του διανοούμενου, γενικά του μικροαστού, από την ψυχολογία του προλετάριου. Ο μικροαστός βλέπει και νιώθει ότι καταστρέφεται, ότι η ζωή γίνεται ολοένα και δυσκολότερη, ο αγώνας για την ύπαρξη ολοένα και πιο αμείλικτος, η κατάσταση η δική του και της οικογένειάς του γίνεται ολοένα και πιο αδιέξοδη. Γεγονός αναμφισβήτητο. Και ο μικροαστός διαμαρτύρεται ενάντια σ’ αυτό.

Αλλά πώς διαμαρτύρεται;

Διαμαρτύρεται σαν εκπρόσωπος μιας τάξης που χάνεται, χωρίς ελπίδα σωτηρίας, που έχει απελπιστεί για το μέλλον της, που είναι εξουθενωμένη και δειλή. Δεν γίνεται τίποτε. Ας υπάρχουν, τουλάχιστο, λιγότερα παιδιά που να υποφέρουν από τα μαρτύρια και τα βάσανα τα δικά μας, από τη φτώχια μας και τους εξευτελισμούς μας, να η κραυγή του μικροαστού.

Ο συνειδητός εργάτης είναι εντελώς ξένος προς αυτή την άποψη. Δεν θα επιτρέψει να του θολώσουν τη συνείδησή του με παρόμοιες κραυγές, όσο κι αν είναι ειλικρινείς και συγκινητικές. Ναι, και μεις, οι εργάτες, και η μάζα των μικρονοικοκυραίων κάνουμε μια ζωή γεμάτη από αφόρητη καταπίεση και βάσανα. Η ζωή της γενιάς μας είναι πιο δύσκολη και από τη ζωή των πατεράδων μας. Από μια άποψη όμως είμαστε πολύ πιο ευτυχισμένοι από τους πατεράδες μας. Μάθαμε και γρήγορα μαθαίνουμε να παλεύουμε και να παλεύουμε όχι ξεκομμένα, όπως πάλευαν οι καλύτεροι από τους πατεράδες μας, όχι στο όνομα των συνθημάτων των αστών φαφλατάδων που μας είναι ξένα, αλλά στο όνομα των δικών μας συνθημάτων, των συνθημάτων της τάξης μας. Εμείς παλεύουμε καλύτερα από τους πατεράδες μας. Τα παιδιά μας θα παλεύουν ακόμη καλύτερα και θα νικήσουν.

[…]

Β. Ι. Λένιν, Η εργατική τάξη και ο νεομαλθουσιανισμός (6 (19) Ιούνη 1913), Άπαντα, Τόμος 23 (Μάρτης‒Σεπτέμβρης 1913, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1979, σελ. 258.


Και για την αντιγραφή:

Άγρυπνος

Ανώνυμος είπε...

TWEET Μάθετε μπαλίτσα από τον Αλέφαντο
https://twitter.com/Trash2003/status/890466026340704261

" διπλό από ημίχρονο με κόντρα διαιτησία "
http://www.katiousa.gr/koinonia/dimos-patreon-ftocheia-kai-eksathliosi-gia-mas-den-einai-ena-koinoniko-event

http://www.902.gr/eidisi/topiki-dioikisi/135667/aytoi-poy-piran-fai-ap-trapezi-kiryssoyn-ti-litotita

TWEET "Μυγιάστηκαν"
https://twitter.com/papagalizw/status/890529790733824000


TWEET "Οι Ρουβικωνες στη Βουλή όλα μέλι γάλα
Οι συνταξιούχοι ξύλο στην Ηρώδου του Αττικού
προφανώς η κυβέρνηση δε φοβάται τα φέιγβολάν, άλλα τρέμει"
https://twitter.com/FotiosDaglis/status/890446955737960448

17-57