Ολοκληρωτικός σοσιαλισμός

Λένε ότι η σοβαρή συνιστώσα (ή τουλάχιστον κάποιες από τις συνιστώσες της) ετοιμάζει κάτι θεωρητικό με θέμα την κομμουνιστική προοπτική. Έχοντας παγκοσμίως πρωτοτυπήσει στην ανάλυση του καπιταλισμού της εποχής μας με τη θεωρία του ολοκληρωτικού, έχει μπροστά της νέο πεδίο δόξης λαμπρό.
Το βασικό καθήκον που έχει μπροστά της είναι η ονοματοδοσία του ανέκδοτου ιστορικά τύπου κοινωνίας που παρουσιάστηκε στη σοβιετία.

Σε αυτό το σημείο έρχεται να συμβάλει με τις δικές της δυνάμεις η κε του μπλοκ και να προτείνει τον όρο ολοκληρωτικός σοσιαλισμός. Γιατί να τρέχουμε να βρίσκουμε άλλα επίθετα, όταν το έχουμε ήδη έτοιμο από προηγούμενη επεξεργασία;

Ολοκληρωτικός είναι ο σοσιαλισμός που διεισδύει (ενίοτε εισβάλλει και με στρατεύματα κατόπιν διεθνιστικής πρόσκλησης) σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας και δεν αφήνει κανέναν τομέα εκτός κρατικής παρέμβασης.

Ως όρος παρουσιάζει μια σειρά πλεονεκτήματα.
Αφενός πιάνει τον όρο integrated, τις ολοκληρώσεις νέου τύπου με κομεκον, κονκακαφ, σύμφωνο βαρσοβίας κ.ά. Αφετέρου παραπέμπει στο totalitarian και τον ολοκληρωτισμό αναδεικνύοντας τις –κατά ναρ- εκμεταλλευτικές και καταπιεστικές δομές της σοβιετίας.
Εξάλλου ο κάουτσκι δεν έχει εισηγηθεί καμιά θεωρία περί υπερσοσιαλισμού κι έτσι αποφεύγονται οι παραλληλισμοί κι η σχετική καζούρα.

Σε ένα τρίτο πεδίο ανάγνωσης ο τόταλ σοσιαλισμός (με πολλά λιπαρά) παραπέμπει στο τόταλ φούτμπολ του άγιαξ και της ολλανδίας (βασίλισσα χωρίς στέμμα κι αυτή, βιρτουόζα, αλλά αυτοκαταστροφική).
Κάθε παίκτης μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις, από αντιφρονών προδότης μέχρι λαϊκός ήρωας. Υπάρχει κυκλική εναλλαγή (σύστημα ροτέισον) όπου ο καθένας με τη σειρά του γίνεται γραφειοκράτης κι έτσι στο τέλος δεν υπάρχει κανένας γραφειοκράτης, όπως γράφει ο λένιν στο κράτος κι επανάσταση.

Το πράγμα αρχίζει να μπερδεύει διαλεκτικά.
Ο ολοκληρωτικός σοσιαλισμός είναι ανολοκλήρωτος κομμουνισμός, το τελευταίο σκαλοπατάκι πριν από την κοινωνία του μέλλοντος. Το οποίο τελικά ήταν πλατύσκαλο και μας μπέρδεψε. Το κίνημα σκόνταψε, έπεσε, κατέρρευσε και σακατεύτηκε κάτω από ιδεολογικά συντρίμμια και τις σιδερένιες νομοτέλειες, αφήνοντας ανολοκλήρωτη την επανάσταση.
Αλλά θα την επαναθεμελιώσουμε.

Εμείς οι παλαιοκομμουνιστές τον όρο τον καταλαβαίνουμε διαφορετικά.
Για εμάς ο σοσιαλισμός της σοβιετίας ήταν ολοκληρωτικός, ο απόλυτος σοσιαλισμός, ο καλύτερος που γνωρίσαμε.
Αυτόν ξέρετε, αυτόν εμπιστεύεστε.

Αλλά κάποιοι γνώρισαν τον υπαρκτό κι αγάπησαν τον τρίτο δρόμο (κατά το γνώρισα τον άνθρωπο κι αγάπησα τη φάρμα των ζώων).
Αυτοί με τη σειρά τους χωρίζονται σε τρεις βασικές συνιστώσες με δυσδιάκριτες διαφορές.
Τους σεκίτες που πανηγύριζαν όταν έπεφτε το σταλινικό τείχος που έστησαν οι ρεβιζιονιστές, τους αγνωστικιστές που πιστεύουν ότι δε γνωρίσαμε κανένα σοσιαλισμό και το μεταμοντέρνο ρεύμα του ανυπαρξισμού, που θεωρεί ότι ο σοσιαλισμός της σοβιετίας ήταν ανύπαρκτος και δυσφήμησε τις δικές μας αγνές ιδέες.

Αδυνατώντας να σκεφτώ κάποιον επίλογο ολοκληρώνω με ένα καλτ υστερόγραφο.
Η γελοιογραφία στο σημερινό ριζοσπάστη ανήκει στο πάνθεον του δεν υπάρχει.

Πλέον είναι επίσημο, αφού το έγραψε ο ρίζος αρχίζω να το πιστεύω.