Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Αρνητική διαλεκτική

Τα μέλη της νΚα έχουν την τάση να πηγαίνουν στον χώρο του φεστιβάλ με καθυστέρηση, πιο μετά κι απ' τις επιρροές τους. Κάποια άλλα έφτιαξαν δική τους τάση και δεν πήγαν καθόλου στον χώρο. Κι όλοι μαζί οι νΚαπελεύθεροι είναι ρεύμα μες στο ρεύμα, με δικό τους ωράριο εν μέσω θερινής ώρας. Δυο φορές αστική συνήθεια δηλ, για να μιλήσουμε με όρους σιάντου.

Πήρα ένα φυλλάδιο να περάσει η ώρα.
Η ανταρσύα δεν αποτελεί ενιαία οργάνωση, ή ενιαίο κόμμα. Είναι ένα πολιτικό κοινωνικό μέτωπο-συσπείρωση με προωθημένα πολιτικά και ιδεολογικά στοιχεία ενότητας.
Μαργαριτάρια στο βυθό που είναι κρυμμένα. Ας το πάρουμε απ' την αρχή.

Πρώτα απ' όλα γνώθι σεαυτόν. Ό,τι κι αν είμαστε δεν είναι ενιαίο.
Ναι, αλλά τι είμαστε; Μετωπική συσπείρωση; Μέτωπο που συσπειρώνει; Όχι ακριβώς. Ένα μέτωπο-συσπείρωση.
Τι χαρακτήρα έχει; Πολιτικό-κοινωνικό. Πολιτική συμφωνία κορυφών από τα πάνω. Και κοινωνικό ας πούμε με τα πρωτοβάθμια. Που κι αυτό στην ουσία πολιτικό είναι.

Και τα καλύτερα έρχονται. Με προωθημένα στοιχεία ενότητας.
Μάλιστα. Αλλά αν είναι έτσι τα προωθημένα, τα φυγόκεντρα στοιχεία και τις διαφωνίες πώς θα τα πούμε; Πλούσια γλώσσα η ελληνική, αλλά δε βοηθάει. Χρειάζεται μια περίφραση. Και λίγη διαλεκτική.

Ενότητα και πάλη των αντιθέτων. Αυτό είναι καλύτερο.
Η ανταρσύα είναι μια διαλεκτική πολιτική ενότητα με μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις που μπορεί να οξυνθούν και να εξελιχθούν σε αξεπέραστες αντιφάσεις. Η δομή της ακολουθεί το μοντέλο της αρνητικής διαλεκτικής. Οι αντιθέσεις δεν εκδηλώνονται ελεύθερα αλλά συγκαλύπτονται με την ελπίδα να πάρουν αντίστροφα τις διαλεκτικές κατηγορίες του καντ και να φτάσουν από τη διαφορά και την απλή διάκριση στο στάδιο της ταυτότητας.

Οπότε όσο να πεις, χωράει και λίγος χολογουέι με αρνητική διαλεκτική. Και μια αντιδιαλεκτική θεώρηση για εγχειρήματα όπως η σοβιετία που είναι και το βασικότερο στοιχείο ιδεολογικο-πολιτικής ενότητας στην ανταρσύα.

Αυτό εν τω μεταξύ πάντα το είχα απορία. Πώς αντιδρά αυθόρμητα ο μέσος αντάρτης στο άκουσμα του σοβιετικού ύμνου;
Αν το πάρουμε καντιανά με την έννοια του καθαρού συναισθήματος, η κατηγορική προσταγή που δίνει το υποσυνείδητο είναι να χαρεί και να πορωθεί. Στους απ' έξω όμως πρέπει να λέει για ντεμέκ σοσιαλιστικά καθεστώτα που κατασυκοφάντησαν τα αγνά, παρθένα ιδανικά μας. Μύλος...

Επιστροφή στη διαλεκτική ενότητα. Στην οποία όπως λέει κι ο σκληρός διαλεκτικός οι δύο πόλοι αλληλοπροϋποτίθενται αλληλοαποκλειόμενοι. Με άλλα λόγια μαζί δεν κάνουνε και χώρια δε μπορούνε. Καταλαβαινόμαστε τώρα.

Στη συνέχεια μετεξελίσσονται αμφότεροι σε μια άλλη ποιότητα, διαφορετική από πριν. Στην αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας πχ το ζητούμενο δεν είναι να νικήσουμε τον καπιταλισμό και να γίνουμε όλοι εργάτες, αλλά να καταργήσουμε όλες τις τάξεις. Μαζί και την εργατική.

Ας πάρουμε τώρα την περίπτωση της ανταρσύα.
Το επιθυμητό σενάριο είναι το εξής. Στον έναν πόλο έχουμε μεταλλαγμένο νεο-αριστερό ρεύμα με μεταμοντέρνα χαρακτηριστικά αναρχίας. Και στον άλλο πόλο σεκίτες με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Προσδοκώμενο αποτέλεσμα: ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κόμμα.

Την ίδια στιγμή όμως, ανοίγεις το πριν στις μέσα σελίδες να δεις φρέσκια ανάλυση για την κομμουνιστική προοπτική και τα χάνεις. Η συλλογική ιδιοκτησία θα είναι στο επίκεντρο της νέας κοινωνίας.
Για τα πέριξ δεν έχουμε λεπτομέρειες. Μας αρκεί όμως κι αυτό που μάθαμε για το επίκεντρο. Δεν έχουμε κοινωνική ή κρατική ιδιοκτησία, αλλά συλλογική. Που μπορεί να σημαίνει από κολχόζ κι αυτοδιαχειριζόμενες κολεκτίβες μέχρι συντροφιές και νοικοκυριά.
Επαναθεμελίωση τύπου γκόρμπι. Κι αυτά δεν τα λέει η χαρι-τάση, αλλά μέλος της πε στην οποία έχουν μεινει πλέον μόνο οι ορθόδοξοι.

Οπότε κερδίζει έδαφος το δεύτερο -μη επιθυμητό- σενάριο. Μετεξέλιξη σε συριζα του εξωκοινοβουλίου και συγχώνευση μεσοπρόθεσμα με κομμάτι του ρίζα.
Βαρύ κι άδικο; Σημασία έχει η τάση και το βελάκι. Πέντε χρόνια πριν κανείς δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά το νέο εαμ και την παναριστερά του ευτύχη. Τώρα;

Πρέπει να φάνε τα μούτρα τους αλλά με ελεγχόμενο τρόπο και να αλλάξουν πορεία. Όπως τότε που τα έσπασαν με τους μεταμοντέρνους. Σε μια κατεξοχήν κινηματική περίοδο που θεωρητικά ευνοούσε και δικαίωνε την χαρι-τάση, αλλά έδειχνε ταυτόχρονα τα όρια και τις αντιφάσεις της. Αν και για τους επτά ήταν ήδη αργά.

Ξεκίνησε η κουβέντα. Με τον πλανόδιο καζάκη που περιφέρει τη ρεφορμιστική του πρόταση σε ευήκοα ώτα. Για περισσότερη δημοκρατία με μια άλλη εξουσία που θα είναι αδιάφθορη.
Τον ιβάν λεμέτρ, ιστορικό στέλεχος του νουβό παρτί που ιδρύθηκε μόλις προ διετίας.
Τον σύντροφο γκαργκάνα που μας είπε ότι ο καπιταλισμός δε δουλεύει. Ε, να τον πάμε στον μάστορα της σοσιαλδημοκρατίας να μας τον φτιάξει.
Τον σκιώδη χάγιο που έβαλε τη γραμμή χωρίς ουσία κι έμπνευση.
Και τη συνιστώσα πι-πι(κατά κόσμον πέτρος παπακωνσταντίνου).

Που δε συμφωνεί ακριβώς με το νέο εαμ. Εκτός κι αν το πούμε Ελεύθεροι Αγωνιζόμενοι Μισθωτοί. Μην τυχόν προσβληθούν οι ντεφαιτιστές φίλοι μας. Αν και είναι η πρώτη φορά -λέει ο πι-πι- που τα συμφέροντα των εργατών συμπίπτουν τόσο άμεσα με το εθνικό.
Εθνικό με την καλή έννοια! συμπλήρωσε απνευστί, μη τύχει και θίξει το διεθνιστή σύντροφο. Σύντροφο... Με την καλή έννοια, που λέει κι ο λαζόπουλος.

Ποιος θα είναι σε αυτό το μέτωπο; Αυτό διαφέρει κάθε φορά, ανάλογα με τη σύνθεση του τραπεζιού. Αυτή τη φορά ήταν μέσα το κόμμα κι εκτός με σαφή οριοθέτηση το πασοκ. Και είχε θέση γενικώς όποιος αριστερός σέβεται τον εαυτό του!! Σα δε ντρεπόμαστε λέω εγώ.

Αν διαβάσετε ριζοσπάστη αυτές τις μέρες, μας είπε ο πι-πι, θυμίζει αριστερίστικη μαοϊκή γκρούπα, λες και είμαστε σε μέρες δυαδικής εξουσίας.
Κι εγώ που νόμιζα ότι η λαϊκή εξουσία είναι μικροαστικός σοσιαλισμός χωρίς επανάσταση...

Στο κουκουέ στέκονται σα νάρκισοι μπροστά στον καθρέφτη και λένε ότι είναι οι ομορφότεροι. Ε, λοιπόν, όχι σύντροφοι. Δεν είστε οι πιο όμορφοι...
Α-α-α! Πρώτα μαθαίνω ότι τελικά δεν κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια και μετά αυτό. Όλα τα χτυπήματα της μοίρας μαζεμένα.

Το πρόβλημα με τον απόλυτο αριστερό-αναλυτή δεν είναι η άποψή του για μας. Είναι μια στάσις κι αυτή. Νιώθεται.
Το πρόβλημά του είναι η πολιτική μυωπία. Που θέλει να φορέσει με το ζόρι το γοβάκι του κομμουνιστή σύμμαχου στα χοντρά πόδια του σεκ και του καζάκη.
Δεν είμαστε εμείς άσχημοι, αυτός είναι πολιτικά μύωψ.

Δε λέω ότι το γοβάκι είναι δικό μας και το χάσαμε. Αν και τις προάλλες στο σπόρτινγκ η αλέκα φορούσε φούστα με σπορτέξ -μάλλον για λόγους υγείας. Κι η κόβα στιλέτο είναι ό,τι πιο κοντινό στη σταχτοπούτα του παραμυθιού. Ενώ οι σεκίτες στην πρώτη ρίψη κρότου-λάμψης θα γίνουν πάλι κολοκύθες, προτού καν δούνε τη λάμψη.

Στο τέλος της ημέρας γνώρισα από κοντά και τον επίμονο παύλο, τον κομμουνιστή του ναρ που από κοντά είναι μια χαρά ταλιμπάν, με καλλιτεχνικές ευαισθησίες, ευχάριστος για παρέα σαν τον ύψιλον. Αλλά το πληκτρολόγιο είναι σαν την πολιτική. Αλλάζει τον άνθρωπο και τον κάνει αγνώριστο. Ιδίως όταν συνδυάζονται αυτά τα δύο.
Ρωτήστε και τη μπρέζνιεβα που είδε τη γλύκα από κοντά.

Το πιο σημαντικό με τον παύλο είναι που δεν ενθουσιάζεται εύκολα με βαρυσήμαντους μούσμουλους και τα σάπια που μας σερβίρουν.
Εδώ υπήρχαν άνθρωποι που ενθουσιάστηκαν με το βαρετό σκιώδη επειδή έβαζε τη γραμμή! Πόσο κουκουέ είναι όλοι τους κατά βάθος...
Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα πούμε σε άλλο κείμενο.

Υστερόγραφο: παρακαλείται όποιος έχει κονέ με την έλενα κατρίτση, ή το ψηφιακό αρχείο της νετ και βρει τη συνέντευξη που της έδωσε ο χρόνης μίσσιος, να δώσει τα φώτα του στον κομάντο που είναι στα πρόθυρα της απελπισίας.
Ο δε κομάντο παρακαλείται να ετοιμάσει ένα κείμενο για το μεγάλο του δάσκαλο και να το θέσουμε σε συζήτηση στην ολομέλεια.

12 σχόλια:

haridimos είπε...

Αν άνοιγες την τηλεόραση όταν έγραφες το ποστ, τότε θα έβλεπες την εκπομπη :-)
Στο ψηφιακό αρχείο έχει τα παλιά, όχι τα καινούρια.
Οπόταν χλωμό..

Τώρα το ότι στο φεστιβάλ της νΚΑ το κυρίαρχο ζήτημα/πρόβλημα/θέμα είναι τι γράφει το 4σελιδο της Ανταρσύα, μάλλον δικαιώνει κάποιες παροιμίες ..

haridimos είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=2J6n763zRdU
Αυτό βρήκα σε ένα ψάξιμο (αναφορά στο ..ντιβιντι).
Είναι και παλιά η εκπομπή.. (χτες έπαιξε απογευμα-βραδυ η επανάληψη)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δεν ξέρω αν ήταν το κυρίαρχο θέμα. Αλλά ήταν ό,τι καλύτερο είχα να κάνω μέχρι να ξεκινήσει η κουβέντα που άρχισε με μιάμιση ώρα καθυστέρηση.

Δεν την ξέρω την παροιμία. Να το πάρει το ποτάμι (που δεν γυρίζει πίσω πια...)

Το κείμενο τέλειωσε δέκα λεπτά μετά την εκπομπή του μίσσιου κι επηρέασε το υστερόγραφο.
Ελεμένταρυ ντίαρ γουότσον.

Προσωπικά δε μου άρεσε αλλά μπορώ να καταλάβω τον κομάντο που πάσχει από σύνδρομο στέρησης.
Ευχαριστώ εκ μέρους του για την προσπάθεια. Αφού δεν το βρήκες κι εσύ...

Ανώνυμος είπε...

καλά ο παυλάρας είναι ιδιαίτερος γόης- πότε θα γράψεις για τους πέφτουλες του χώρου;

haridimos είπε...

Μέσα στην εβδομάδα δεν προβλέπεται να παίξει η εκπομπή κι από Δευτέρα με Μουντιάλ στο φουλ κατάχλωμο..

Αν πάντως θέλει να πάρει τζούρες από Μίσσιο, τότε στο ert-archives μπορεί να βρει τις εκπομπές που έκανε στη σειρά 'ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ'
http://www.ert-archives.gr/V3/public/index.aspx
βάζεις στο search ΜΙΣΣΙΟΣ
και σου βγάζει κάμποσα.

Παύλος είπε...

Τι λέτε ωρέ παιδιά; γόης εγώ; Αμάν, θα τρίζουν τα κόκκαλα του μαρλον μπράντο...

Ας πούμε και κάτι πιο σοβαρό...

Νομίζω πως το φεστιβάλ της ΝΚΑ ήταν καλό. Και μαζικότητα μεγάλη (για τα δεδομένα μας έτσι;) είχε, και ποιοτικά ανεβασμένο πολιτικό στίγμα. Καλές και οι συζητήσεις, με κόσμο και αρκετές τοποθετήσεις.

Όμως τα πολιτικά κενά χρόνων του ΝΑΡ και της ΝΚΑ δεν γίνεται να καλυφθούν μέσα σε λίγο διάστημα και θα χρειαστεί να δουλέψουμε πολύ για αυτό...

Το πάσχον οργανωτικό μας μοντέλο απόρροια της γέννησης του ΝΑΡ σε καιρούς αποδόμησης, καταρρευσης και μηδενισμού του κομμουνισμού, παραμένει ένα βασικό πρόβλημα.. Συνδέεται άμεσα, με την εποχή που γέννησε το ΝΑΡ.. Κατακλυσμιαίες αλλαγές, κατάρρευση ενός ολόκληρου συνολικού οράματος, όλα αυτά
δεν μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστο το ΝΑΡ, πόσο μάλλον που δεν είχε πρωθύστερη παράδοση σαν ξεχωριστή οργάνωση, παρά μόνο σαν τάση μέσα στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ μέ όλα τα αρνητικά που κουβαλά πάντα η φραξιονιστική διαμάχη...

Στην προσπάθεια μας να απαντήσουμε στα πολλά στραβά -που απέδειξε η πράξη και η ζωή- του δ.σ. γοητευτήκαμε κατά καιρούς από αντιλήψεις που συγγένευαν με αναρχοαντιλήψεις...

Στο υπαρκτό και μεγάλο ζήτημα της σχέσης κόμματος και τάξης, διαπιστώνοντας πως μέσα από το μονοκομματικό καθεστώς του υπαρκτού αναγεννήθηκε η άρχουσα τάξη των χωρών αυτών, πολλές φορές στραβώσαμε τη βέργα από την ανάποδη, υποτιμώντας βαθιά την ανάγκη για κόμμα.

Νομίζω όμως σύντροφοι μου, πως η επιλογή δημιουργίας του ΝΑΡ εκείνο το μακρινό Γενάρη του '90 ήταν σωστή. Υπάρχει η ανάγκη στην ελληνική κοινωνία του σήμερα, για ένα νέο κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο προγραμματικά θα αντιλαμβάνεται διαφορετικά την έννοια της πολιτικής πρωτοπορίας και τη σχέση της με την εργατική τάξη, σε σχέση με την αντίληψη του ΚΚΕ.

Τι σημαίνει αυτό; Πολλά για τα οποία θα κουβεντιάσουμε, θα λογομαχήσουμε, πολλές φορές ακομα...

Τέσπα, συγνώμη για το σεντόνι κόκκινε συγγραφέα και κοίτα να τα δέσεις τα κείμενά σου (ειδικα τα λιγότερο κομματικά) σε ένα βιβλιαράκι για έκδοση, γιατί έχεις τ α λ έ ν τ ο (και δεν είναι αποκλειστικά αστική έννοια αυτό)! Χαιρετισμούς στη Μπρέζνιεβα αλλά ρε σεις, -γνώμη μου-βρείτε άλλα παρατσούκλια!!!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Καλά ας μην ήταν ο γιανάεφ και τα λέγαμε.

Η μπρέζνιεβα θα αλλάξει εκ των πραγμάτων. Στην ιδιωτική μας ζωή τη φώναζα με εκείνο το χαϊδευτικό για τους βαρυσήμαντους που δεν γουστάρουμε να ακούμε

haridimos είπε...

Τον ιβάν λεμέτρ, ιστορικό στέλεχος του νουβό παρτί που ιδρύθηκε μόλις προ διετίας.

Την ταμπέλα "ιστορικό στέλεχος του νουβό παρτί" την έβαλες μόνος σου, μια που δεν την είδα σε κάποιο δελτίο τύπου αφίσα κλπ. .
Ιστορικό στέλεχος στη Γαλλία είναι, μια που προέρχεται από τη LCR που δεν εχει ιστορία 2 ετών .

Υ.Γ. a, btw περιμένω να κάνεις σχολιασμό για τον Λάκη Χαλκιά και τον Θάνο Μικρούτσικο, την επόμενη φορά που με προεκλογικές δηλώσεις τους θα στηρίξουν ΚΚΕ, μια που ο ένας φέτος και ο άλλος πέρσι ήταν στις συναυλίες της ΓΣΕΕ την Πρωτομαγιά :-)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Την ταμπέλα του την έβαλε αυτός που την παρουσίασε στην εκδήλωση. Εν τέλει κατάλαβα τι εννοούσε αλλά έτσι που το 'πε γάμησέ τα.

Στις επόμενες δηλώσεις εκλογικής στήριξης θα προτιμήσω να εστιάσω στη σούλα βαζούρα που βγήκε στο τηλεάστυ, στο σπύρο μπιμπίλα, στους ποσαδίστας κι άλλες τέτοιες κινηματικές μορφές

haridimos είπε...

Συνέντευξη Μίσσιου στο χθεσινό Βήμα
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=338700&dt=20/06/2010

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Την έχω ήδη στείλει στον κομάντο. Αλλά καλά έκανες και την έβαλες.

Ανώνυμος είπε...

πώς είναι αρνητική η διαλεκτική που αξιοποιεί η ανταρσυα αφού εχει σαν στόχο την ταυτότητα, όπως λες;

τελείως αυθαίρετη η ταύτιση του μέλους της ανταρσύας με τον ιδεαλιστή που φαντάζεται έναν ουράνειο κομμουνισμό ο οποίος διαφθείρεται από την επίγεια έκφραση του. Κείμενο του μετώπου για τη σοβιετική ενωση συγκεκριμένα δεν υπάρχει, κάθε οργάνωση ξεχωριστά έχει τις θέσεις της οι οποίες φυσικά απέχουν από μια τέτοια πλατωνική θεώρηση που ειρωνεύεσαι.

να σημειωθεί τέλος, επ αφορμής για την αρνητική διαλεκτικη, ότι η σημασία της δεν εξαντλείται στη συγκρότηση του κόμματος αλλά προεκτείνεται στη σχέση κόμματος-τάξης, όπου αποτελεί (σε επιπεδο θεωρίας τουλάχιστον) την ασφαλιστική δικλείδα για να αποφευχθεί η ταυτιση τους