Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Μια εκδήλωση για τα δεκεμβριανά

Αυτή η εβδομάδα ήταν γεμάτη, με μια σειρά εκδηλώσεις που τράβηξαν το ενδιαφέρον της κε του μπλοκ.
Τις προάλλες βρέθηκα σε μία δική μας εκδήλωση για το δεκέμβρη, ο οποίος αρχίζει να γίνεται κάτι σαν τον παπακωνσταντίνου. Ο καθένας που το λέει εννοεί κάτι διαφορετικό, άλλος το θανάση του 08’, άλλος το βασίλη του 44’. Αλλά το περιβάλλον όπου το λες αντιστοιχεί με τα συμφραζόμενα και δεν χρειάζεται διευκρίνιση.

Το ρεπορτάζ για την εκδήλωση μπορείτε να το βρείτε στον προχτεσινό ρίζο. Το δικό μου ταξικό επιμύθιο θα το θέσω εξ αρχής με σχήμα πρωθύστερο. Πέρσι αν θυμάμαι καλά, είχε γίνει μια αντίστοιχη εκδήλωση με τον μαΐλη και το μάργκαρετ, αλλά εγώ ήμουν στην αθήνα και την έχασα. Αναντικατάστατη απώλεια.
Μετά από αυτό, οτιδήποτε άλλο θα περνούσε αναγκαστικά κάτω από τον πήχη. Η συντρόφισσα που μας μίλησε κατέβηκε για να χάσει. Αλλά ήττα από ήττα διαφέρει. Ειδικά όταν τρέχεις μόνος σου σε φιλικό περιβάλλον και καταφέρνεις να έρθεις δεύτερος χάνοντας απ’ τον κακό σου εαυτό (φαντάσου να ‘ταν καλός με τι σκορ θα χάναμε).

Αυτά που είχε γραμμένα μπροστά της και μας εισηγήθηκε ήταν βασικά σωστά. Λιτά, στρωτά και μας τα διάβασε ωραία. Αλλά μετά στις ερωτήσεις βραχυκύκλωσε. Έχασε τη σιγουριά της και (αρχι)πελαγοδρομούσε στην άγνοιά της. Δε λέω ότι εγώ είμαι παντογνώστης, αλλά αν ήμουν στη θέση της (όπως και στη δική μου επίσης) δε θα αναλάμβανα να κάνω εισήγηση σε μια τέτοια εκδήλωση, γιατί πέρα από κάποια βασικά γεγονότα και συμπεράσματα, αυτό που θα εισηγούμουν θα ήταν η άγνοιά μου και μερικοί προβληματισμοί για σάλτσα.

Ευτυχώς βέβαια, έχουμε αρκετές εναλλακτικές (πχ το σκολαρίκο). Δεν είναι ή αυτή ή εγώ.
Δε γίνεται να λες όμως ότι το 4ο συνέδριο της κομιντέρν έγινε το 28’. Να σε ρωτάνε πότε αποκηρύξαμε τη θεωρία των σταδίων και να μη λες τίποτα για τη μεταπολίτευση και το πρώτο αντιμονοπωλιακό στάδιο του ενιαίου επαναστατικού προτσές. Ή να σε ρωτάνε αν υπήρχαν διαφωνίες κι άλλες απόψεις στελεχών μες στο κόμμα για τη γραμμή και να μην αναφέρεις τουλάχιστον το βελουχιώτη, ή τη «σύγκρουση» μεταξύ σιάντου-ιωαννίδη. Και δεν λέω ότι τα απέκρυψε επίτηδες, αλλά ότι δεν τα ήξερε. Ή στην καλύτερη αγχώθηκε και δεν πήγε καν εκεί το μυαλό της.

Αντιθέτως, το κοινό από κάτω στάθηκε στο ύψος της περίστασης. Καλή προαίρεση, πνεύμα ανήσυχο (πολύ δύσκολος συνδυασμός), αυτοκριτική διάθεση κι ερωτήσεις που έπιαναν ένα ευρύ φάσμα από τα αίτια της ήττας μέχρι τον πρόσφατο δεκέμβρη και την απαραίτητη σύγκριση.
Ένας ασπρομάλλης κύριος είπε ότι πρώτη φορά άκουσε στοιχεία αυτοκριτικής (έστω και διακριτικής) από το κόμμα. Αλλά ήταν ο μόνος ασπρομάλλης κι από τους υπόλοιπους οι πιο πολλοί ήταν μαθητές (αυτό κι αν ήταν ελπιδοφόρο).

Τι μπορεί όμως να πει κανείς για τα αίτια; Ας κάνουμε μια σύντομη παρέκβαση για να εξετάσουμε το ρόλο της ανθρώπινης βλακείας στην ιστορία. Υπάρχει νομίζω κι ένα παλιό δοκίμιο σχετικά που το συνιστούσε συχνά κι ο ραφαηλίδης στην προτεινόμενη βιβλιογραφία του και το οποίο εξηγούσε την καταλυτική της χρησιμότητα σε ορισμένες περιπτώσεις.

Είναι δύσκολο βέβαια -κι αντιεπιστημονικό επίσης- να αποδεχτούμε τη βλακεία ως καθοριστικό παράγοντα στην ερμηνεία της ιστορικής εξέλιξης, γιατί έτσι θα χάναμε την ουσία των γεγονότων κι η ηλιθιότητα μάλλον εμάς θα χαρακτήριζε παρά τους πρωταγωνιστές τους.

Πίσω από τον «παραλογισμό» του πολέμου για παράδειγμα, υπάρχει ο λογικός πυρήνας του καπιταλισμού που οδηγείται ως τις τελικές του συνέπειες. Πίσω από τον «παράφρονα» χίτλερ, τον «παρανοϊκό» δικτάτορα που αιματοκύλησε τους λαούς, υπάρχει η τετράγωνη λογική του γερμανικού ιμπεριαλισμού και η πολιτική του κατευνασμού στο μόναχο που ήθελε να στρέψει τους ναζί προς τη σοβιετική ένωση.

Τι υπάρχει όμως πίσω από την ανεπάρκεια και το θεωρητικό έλλειμμα μιας ηγεσίας; Ή αυτό που είπε με άλλα λόγια ο μπιτσάκης σε μια περσινή εκδήλωση για τον εμφύλιο (τόσο ήξεραν, τόσο μπόρεσαν); Μετά την έπεσε και μια μου-λου στους ναρίτες επειδή δανείστηκαν τον αστικό όρο «εμφύλιος» για τον τίτλο της εκδήλωσης, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Οι πιο πολλοί σύντροφοι έχουμε την τάση πίσω από κάθε ανεπάρκεια να βλέπουμε οπορτουνισμό και ταξική προδοσία. Δεν είναι τόσο απλό όμως. Καταρχήν ένας οπορτουνιστής δεν είναι απαραίτητο να είναι προδότης. Μπορεί να εμπίπτει στην κατηγορία του τίμιου οπορτουνιστή (καλή ώρα ο γράφων) που είναι σύμφωνα με τους κλασικούς κι η πιο επικίνδυνη.

Ας κάνουμε μία ακόμα παρέκβαση κι ας πάρουμε το παράδειγμα του νικήτα –του σοβιετικού ηγέτη που έκανε χρουτς-χρουτς και χτυπούσε το παπούτσι του πάνω στα έδρανα του οηε. Αν πάρουμε την περίπτωση του τίμιου οπορτουνιστή, έχουμε να κάνουμε με κάποιον που ήθελε να διορθώσει λάθη κι υπερβολές του προηγούμενου γραμματέα, αλλά στράβωσε το κλαδί από την ανάποδη μέχρι που το έσπασε.

Οι σοβιετικοί είχαν να αντιμετωπίσουν πρωτόγνωρα προβλήματα, όπως το ζήτημα της απόδοσης της εργασίας και του περάσματος από την εκτατική στην εντατική ανάπτυξη (που τελικά μας οδήγησε απλώς στην εντατική κι από εκεί στο θάνατο). Βάδισαν σε απάτητα μονοπάτια, μέσα από λαιστρυγόνες και κύκλωπες, αλλά έχασαν την ιθάκη γιατί λάσκαρε η πυξίδα τους κι έδειχνε τη δύση, την αγορά και τις εμπορευματικές σχέσεις.

Παρόλα αυτά, η αποσταλινοποίηση, ο τρόπος με τον οποίο έγινε και η εξαγωγή της στις αδελφές λδ και το κουκουέ, δε δείχνουν πολλή τιμιότητα. Το εικοστό συνέδριο κι η μυστική έκθεση ήταν μια προδοσία. Αλλά η προδοσία στην ιστορία είναι σαν τη βλακεία κι έχει περιορισμένη ερμηνευτική ικανότητα. Το βασικό είναι να βρούμε ποια ήταν τα κίνητρα του ιούδα, ποιες κοινωνικές δυνάμεις τον ανέδειξαν και ποιοι του έδωσαν τα 30 αργύρια. Αλλιώς δε φτάνουμε στην ουσία του πράγματος.

Οι αιτίες βρίσκονται πάντα στην οικονομία κι εκεί πρωτίστως πρέπει να τις αναζητούμε. Αν επικεντρωθούμε στο κομμάτι της πολιτικής και ψάχνουμε για οπορτουνιστές καθαρά σε επίπεδο ιδεών, τότε η προσέγγισή μας ολισθαίνει στον καθαρό ιδεαλισμό. Αν ακολουθήσουμε την αντίστροφη λογική θα πρέπει να αναζητήσουμε μια τάξη που να αναδεικνύεται σε κοινωνικό επίπεδο και να αντανακλά τις αλλαγές (οπορτουνιστική στροφή) στο πολιτικό.
Αυτή για εμάς είναι η εκκολαπτόμενη –ακόμα την εποχή του χρουτσόφ- αστική τάξη, για τα μουλού η νέα αστική τάξη –ήδη υπάρχουσα στα χρόνια του νικήτα, αλλά μη ολοκληρωμένη- και για τους τροτσκιστές και όλους τους υπόλοιπους η γραφειοκρατία που (στην πραγματικότητα δεν ήταν καν τάξη, αλλά) είχε επιβάλει από τη δεκαετία του 30’ την ταξική/στρωματική της κυριαρχία.
Όλα αυτά σηκώνουν συζήτηση, αλλά δεν είναι της παρούσης.

Πού οδηγεί αυτή η λογική στο ελληνικό παράδειγμα; Στο συμπέρασμα ότι το εαμ δεν είχε ταξική ομοιογένεια κι αυτό έκανε το κόμμα ευάλωτο στις μικροαστικές πιέσεις, τις αναστολές και τις αυταπάτες ηγετικών στελεχών σαν τον σβώλο και τον τσιριμώκο, θόλωνε το πολιτικό του κριτήριο και το στρατηγικό του στόχο. Αλλά αν την πάρουμε μέχρι τις τελικές της συνέπειες μπορεί να προσεγγίσουμε την τροτσκιστική προσέγγιση. Το κουκουέ τελούσε υπό μικροαστική ηγεμονία κι έθετε ως στόχο στη συγκυρία το πρώτο στάδιο της αστικοδημοκρατικής επανάστασης, γιατί ως εκεί έφτανε ο ταξικός του ορίζοντας.
Κι έτσι φτάνουμε στην άλλη άκρη της τσουλήθρας. Τον –ενίοτε και χυδαίο- ταξικό αναγωγισμό.

Ιδεαλισμός και ταξικός αναγωγισμός (ως μια εκδοχή του υλικού ντετερμινισμού) είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, τα δύο άκρα ενός φάσματος που κλείνει εντός του κάθε είδος ιστορικής ερμηνείας. Γίνονται έτσι φάρμακο για πάσα νόσο και χρήσιμα επιχειρήματα για μια ιδεολογική διαμάχη, όπου μπορείς κατά το δοκούν να κατατάξεις τον συνομιλητή σου σε ένα απ’ τα δύο άκρα, ανάλογα με το σκεπτικό του. Αρκεί να μη χρειαστεί να εξετάσεις και τους δικούς σου συλλογισμούς υπό το ίδιο πρίσμα.

Ποιες άλλες παραμέτρους μας μένει να εξετάσουμε; Καταρχήν, το ρόλο των σοβιετικών. Τη θεωρία για το ραβασάκι του τσώρτσιλ, τις σφαίρες επιρροής, το ξεπούλημα του ελληνικού αντάρτικού. Ή σε ένα δεύτερο –πιο σοβαρό από τα χαρτάκια- επίπεδο, τη στρατηγική της κομιντέρν και τις συνέπειες της διάλυσής της.

Οποιαδήποτε σχετικά νηφάλια κι αμερόληπτη ερμηνεία θα βρει το ρόλο των σοβιετικών μάλλον δευτερεύοντα σε σχέση με τα εσωτερικά λάθη και τις ευθύνες της δικής μας ηγεσίας. Οι γιούγκοι εξάλλου έδρασαν κάτω από λίγο-πολύ παρόμοιες συνθήκες, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να φτάσουν τον αγώνα τους ως το τέλος.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο εγγονός του τίτο ίδρυσε λέει πρόσφατα νέο κομμουνιστικό κόμμα στη σερβία (αν κι ο τίτο ήταν κροάτης) κι ανάμεσα στα άλλα, είπε πως όταν ήμασταν σύντροφοι ζούσαμε σαν κύριοι και τώρα είμαστε κύριοι που η ζωή μας δεν έχει καμία αξία. Μάλιστα. Εμείς με ποιον είμαστε;

Αυτό που δε μου κολλάει με την κομιντέρν είναι πως διαλύθηκε με το σκεπτικό ότι τα κομμουνιστικά κόμματα ήταν πλέον ώριμα και δεν χρειαζόταν να παίρνουν γραμμή από ένα παγκόσμιο καθοδηγητικό κέντρο. Σκέψου και να μην ήμασταν ώριμοι πόσα λάθη θα κάναμε. Και μη χειρότερα..

Τον παράγοντα της προδοσίας τον αποκλείουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Εξάλλου όπως είπε κι η συντρόφισσα εισηγήτρια δεν προκύπτει από πουθενά. Σωστά. Μόνο από κάτι κομματικά ντοκουμέντα που έβγαζαν χαφιέ το σιάντο.
Καλά, εσύ γιώργη, μας άφησες νωρίς. Και φορτώσαμε στην καμπούρα σου, ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε από ευθύνες και λάθη. Αλλά η ρετσινιά του προδότη είναι δηλητήριο που δεν καταπίνεται.

Πού καταλήγουμε λοιπόν; Το κόμμα δε μπόρεσε να διαμορφώσει στρατηγική… κτλ, κτλ. Ναι, αλλά γιατί; Τι διδάγματα θα βγάλουμε αν μείνουμε μόνο στις διαπιστώσεις; Ότι σήμερα έχουμε μεγαλύτερη εμπειρία, δεν θα επαναλάβουμε… Κτλ, κτλ.

Και το πράγμα μπλέκει ακόμα περισσότερο αν σκεφτείς ότι τα περισσότερα στελέχη είχαν πολύ καθαρό τι ήταν η αγγλία και τι ρόλο θα έπαιζε μεταπολεμικά. Παρόλα αυτά...

Ίσως να έφταιγε κι ο εφησυχασμός πάνω στην κρίσιμη συγκυρία. Παλιά μας έσφαζαν γιατί ήμασταν λίγοι κι ανίσχυροι, ενώ τώρα που έχουμε τον ελας αποκλείται να το τολμήσουν. Μας το ανέφερε μεταξύ άλλων κι ο σκολαρίκος, αλλά αυτός είναι από άλλη εκδήλωση που αφορά μια ανάρτηση του -άμεσου- μέλλοντος.

Πώς να κρυφτείς από τη βάση; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρει όλα. Ακόμη κι οι μικροί μαθητές που δεν μαθαίνουν τίποτα για όλα αυτά στο σχολείο. Αλλά η οργάνωση είναι το καλύτερο απ' όλα, εδώ θα τα μάθουν όλα. Κι ας μην έχουμε έτοιμες απαντήσεις στα ερωτήματα της σφίγγας όπως αυτά που πιάσαμε εδώ.

Κι όσα περισσότερα μάθουν, τόσο καλύτερα. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε να κάνουμε δύσκολες ερωτήσεις κι αιχμηρές τοποθετήσεις, για να μην πελαγώσουν κι απογοητευτούν πριν καλά-καλά αρχίσουν.
Αυτό είναι το πιο βασικό που κέρδισα εγώ από την εκδήλωση.

31 σχόλια:

Il Trovatore είπε...

Τον κακό τον γκαστρωτή
τον αμποδάνε οι τρίχες.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι πιστεύω ότι καλό είναι να υπάρχουν και νεοι ομιλητές σε εκδηλώσεις με άγνοια, άγχος και δεν ξέρω εγώ τι άλλο για να μπορέσουν και αυτοί να διαβάσουν και να διορθωθούν. Καλοί οι επικοινωνιακοί αλλά χρειάζονται και οι άλλοι. Ακόμα και η αλέκα με τα χρόνια είχε στο επικοινωνιακό δραματική βελτίωση. Στα υπόλοιπα αναμένω το δεύτερο τόμο της ιστορίας του ΚΚΕ για να δούμε.

ζαχαριαδικός αντιρεβιζιονιστής είπε...

Δεν ξέρω αν το έχει προσέξει ή παρατηρήσει κανείς, αλλά με το θέμα του Δεύτερου Τόμου του Δοκιμίου Ιστορίας υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα.

Ο πρώτος τόμος, που εκδόθηκε το 1995 αλλά ουσιαστικά γραφότανε από τη μεταπολίτευση και δώθε και έχει γενικά δεξιά ρεβιζιονιστική γραμμή - κριτική στο Ζαχαριάδη... (π.χ. τον κατηγορεί ότι έλεγε το 1935 ότι το δίπολο είναι φασισμός - επανάσταση ενώ έπρεπε να λέει φασισμός - δημοκρατία)...

...πώς θα δέσει με το δεύτερο τόμο, που είναι γραμμένος την περίοδο του έξαλλου νεοτροτσκιστικού αντικαπιταλισμού των Μπέλλου - Κατροδαύλη - Αρβανιτάκη - Μαϊλη, που θεωρεί δεξιό το Δημητρώφ, το Στάλιν, το Ζαχαριάδη, ακόμα και το Λένιν γιατί εισήγαγε τη ΝΕΠ;;

Θα έχουμε δηλαδή ένα δοκίμιο-έκτρωμα 2 τόμων που θα σφυροκοπάει την ιστορία του επαναστατικού ΚΚΕ στη χώρα μας (από το '18 μέχρι το '56 δηλαδή) από δεξιές ρεβιζιονιστικές κι έπειτα από έξαλλα "αριστερές" ρεβιζιονιστικές θέσεις...

Και με βάση αυτό θα πάνε να γαλουχήσουνε τα νεαρά φυντανάκια που ελλείψει άλλου μαζικού σφυροδρέπανου, πάνε και στρουγγίζονται στην αυλή της παπαρήγα(ς).

Α ρε Μπελογιάννη, τι σού 'μελλε να πάθεις...

ένας πολύ παλιός είπε...

Επειδή εμείς δεν έχουμε εκκλησιές γιά να πααίνουμε στα μνημόσυνα αφήνω κι εγώ το χαρτάκι μου με τα ονόματα, μέρες πούναι, εδώ λοιπόν.

Γιά τους μαχητές της ΟΠΛΑ Βύρωνα-Παγκρατίου που έπεσαν στην Αντίσταση, το Δεκέμβρη, στην τρομοκρατία και το ΔΣΕ.

Πράγματι, τα ερωτήματα αρχίζουν από κει που τελειώνει ο Μπιτσάκης. Γιατί ήξεραν επίτέλους μέχρι τόσο που ήξεραν; Και γιατί κάποιοι που φαίνεται να ήξεραν παραπάνω έχασαν και έκαναν κουμάντο αυτοί που ήξεραν μέχρι τόσο, συμπεριλαμβανομένου και του Ζαχαριάδη; Μην ξεχνάτε επίσης σύντροφοι κάτι που σε όλες τις ιστορίες μας ίσα που αναφέρεται αλλά είναι ένα βασικό κλειδί γιά τις εξελίξεις και την κατανόησή τους, τότε και τώρα.

ένας πολύ παλιός είπε...

εννοώ το κίνημα της Μέσης Ανατολής.

Ανώνυμος είπε...

Είναι εντυπωσιακό πως συνεχίζετε να θεωρείτε ως δεδομένο και σωστό το σταλινικό μοντέλο του κόμματος-πυραμίδα και ψάχνετε μέσα από κει να βρείτε τί έφταιξε. Οπότε σαν λογική συνέπεια έρχεται το, ελάχιστα βοηθητικό, ερώτημα του ΓΙΑΤΙ ο Ιωαννίδης και οι άλλοι δε μπόρεσαν να καταλάβουν περισσότερα...

Και γιατί να καταλάβουν δηλαδή? Ως εκεί φτάνανε. Τί να κάνουμε? Δεν ήταν και ημίθεοι!
Βέβαια, θα μπορούσα να πω εγώ, πως μέχρι ένα χρονικό σημείο δεν είχαν ιδέα του τί κοσμογονικό αναπτύσσονταν στα βουνά της πατρίδας μας. Και ότι ήταν κολλημένοι στο γράμμα της επανάστασης του προλεταριάτου της πόλης κτλ κτλ. Ή ότι όντως τους επηρρέαζε και το μέτωπο με τους μετριοπαθείς προοδευτικούς σβώλους κτλ.

Το μεγάλο ζήτημα είναι όμως ένα: Πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα με αύξηση των μελών του 1000% σε σχέση με πριν το πόλεμο, να μην κάνει ένα συνέδριο ή μια τέλοςπάντων αναδιάταξη στελεχών και συνεχίζει να έχει την ίδια ηγετική ομάδα? Όλα γίνονται άμα έχεις ιερό και απαραβίαστο παράδειγμα το ΚΚΣΕ του Ι.Β...

Πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα με τέτοια τεράστια ανανέωση δυνάμεων, να παραγκωνίζει αυτές τις ίδιες δυνάμεις που το έκαναν πλειψηφικό ρεύμα στη χώρα και να διαμορφώνει τη γραμμή του από τους ίδιους πέντε τύπους που την διαμορφώνανε και πριν?

Ε, λοιπόν, αν αυτό είναι δυνατόν, τότε είναι δυνατόν να χάσεις και την εξουσία μέσα απ'τα χέρια σου και έπειτα να κάνεις παροιμοιώδη μπρος-πίσω συρόμενος από τις εξελίξεις ως την τελειωτική ισοπέδωση του '49.
Γιατί,(λόγω αυτής της σταλινικής και ως εκ τούτου μη-μετακινούμενης με τίποτα ηγεσίας) όταν δεν εμπιστεύεσαι τους μαχητές σου και δεν τους δίνεις λόγο,όσο μαζικός και νάσαι, είσαι ένας γίγαντας με σάπιο κεφάλι. Και γι'αυτό χάνεις.

(και γι'αυτό βέβαια αυτοί που ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ότι ήξεραν κάτι παραπάνω έχασαν από τους λογιστάκους, στο ερώτημα που βάζει ο πολύ παλιός σύντροφος από πάνω)



ΚΟΜΜΑΝΤΟ ΔΕΝ-ΠΕΡΙΜΕΝΩ-ΣΕ-ΚΑΜΜΙΑ-ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ-ΤΟ-ΔΕΥΤΕΡΟ-ΤΟΜΟ-ΤΗΣ-ΙΣΤΟΡΙΑΣ-ΤΟΥ-ΚΚΕ-ΓΙΑ-ΝΑ-ΒΡΩ-ΤΟ-ΦΩΣ-ΜΟΥ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

-Αλλά ευτυχώς κάποια καρπερά φλόκια διασπάστηκαν κι έχουν το σπέρμα της επανάστασης, ε; Τρίχες στα χέρια (που εμποδίζουν)..

-Κι εγώ το πιστεύω, αρκεί να έχουν διαβάσει καλύτερα. Ο σκολαρίκος πχ δεν ήταν επικοινωνιακός, τουλάχιστον δεν ήταν αυτό το δυνατό του σημείο. Αλλά τα 'πε καλά και με το παραπάνω.

-Πώς καταφέρνει αυτό το κόμμα να δένει αντικαπιταλισμό με σταλινική στροφή.. γι' αυτό το αγαπήσαμε.
Δε μου προκύπτει ο δυισμός που λες (αν και τα βιβλία ιστορία των κκ ήταν πάντα πονεμένες ιστορίες με πολλά επεισόδια). Στον πρώτο τόμο του δοκιμίου θυμάμαι ότι γινόταν γενναία αυτοκριτική, επιφυλάσσομαι όμως να το ξαναδιαβάσω, γιατί δεν τον έχω πρόσφατο.
Πού ακριβώς έχεις υπόψιν σου ότι κατηγορούνται ως δεξιοί ο λένιν, ο στάλιν, ο δημητρόφ κι ο ζαχαριάδης;

-Τιμή και δόξα.
Και δική μου τιμή για την επίσκεψη

-Εμένα πάλι κάτι μου λέει ότι αν έμπαιναν άλλοι, σήμερα θα είχαμε να λέμε για την παλιά φρουρά που την εκτόπισαν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το κόμμα είχε βγει από την χειρότερη στιγμή της ιστορίας του, με τον μανιαδάκη να το έχει διαλύσει οργανωτικά, ο γραμματέας του ήταν κρατούμενος των ναζί και δεν είχε μεγάλες πολυτέλειες για συνέδρια, έλεγχο στην ηγεσία και πλατειά ανάδειξη νέων στελεχών.

Ευτυχώς πάντως δεν έκανε κουμάντο ο κομάντο -περιμένω αμάν και πώς τον τρίτο τόμο για το 89'.

port royal είπε...

νομίζω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε σαν παράγοντες τα παρακάτω:
1)οι γιουγκοι ήθελαν να κατεβουν στην μακεδονια, γιαυτο ο σιαντος και ο ιωαννιδης επέλεξαν το στρατηγειο με τους αγγλους και αφησαν τον τιτο που τους έλεγε ναι ναι και κατεβαινε. Υπήρξαν και συγκρουσεις μεταξυ μας
2)το εαμ είχε τόσο μεγάλη δυναμική που οδήγησε στο κομμα να ανοίξει τις πόρτες του σε τόσο πολυ κόσμο έτσι ωστε εν μέρει αλλοιώθηκε η βάση του με τίμιους αγωνιστές αλλά μην γνωρίζωντες τι εστι κομμουνισμός αλλά μονο να διωξουμε τον δυναστη (ειτε ξενος καταχτητης ειτε αφεντικο)
3)το κομμα περίμενε την γραμμη από την μαμα μοσχα μέχρι την τελευταία στιγμή 03/12/1944 όπου και άνοιξε πυρ η χωροφυλακή. Η μαμα μόσχα δεν έκανε τίποτα παρά να αναγγείλει ότι θα εγκαταστησει στην αθηνα επίσημη πρεσβεία την ωρα που οι υπουργοι της αριστερας παραιτουνταν
Από κει και πέρα υπήρχε μια τελείως λάθος εκτίμηση του κόμματος που το 1945 αν και έχει χάσει την αθήνα στρατιωτικά έχει στρατο και συμμαχους σε όλη την υπόλοιπη ελλάδα και μπορεί να παίξει μπάλα
Απέχει, αφήνει την λευκη τρομοκρατία και μετα από 2 χρονια επιτελους αποφασίζει να αντιδρασει
Πάλι καλά να λέμε

port royal είπε...

Στον Ριζοσπάστη της 18ης Φεβρουαρίου 2001 διαβάζουμε: «Δε χωράει αμφιβολία πως επρόκειτο για έναν απαράδεκτο συμβιβασμό, για μια συνθηκολόγηση του ΕΑΜικού κινήματος, που ούτε ο συσχετισμός δυνάμεων την επέβαλε αλλά ούτε και η έκβαση της ένοπλης σύγκρουσης το Δεκέμβρη, δεδομένου ότι ο κύριος όγκος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ ήταν ανέπαφος κι ετοιμοπόλεμος κάτι που γνώριζαν πολύ καλά οι Εγγλέζοι». Το ίδιο δημοσίευμα συμπληρώνει : « Για παράδειγμα ο Βρετανός στρατάρχης Αλεξάντερ, ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στη Μεσόγειο την περίοδο 1944 – 1945, έγραφε στον Τσόρτσιλ στις 21 Δεκεμβρίου του ’44: ««Εάν υποθέσομε ότι ο ΕΛΑΣ εξακολουθεί τον αγώνα, νομίζω ότι θα είναι δυνατόν να ξεκαθαρίσομε την περιοχή Αθηνών – Πειραιώς και να την κρατήσομε σταθερά, αλλά έτσι δε νικούμε τον ΕΛΑΣ σε σημείο που να τον αναγκάσομε να συνθηκολογήση. Δεν είμαστε αρκετά ισχυροί για να κάνωμε περισσότερα και να αναλάβωμε επιχειρήσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα…. εύχομαι να κατορθώσετε να βρήτε μια πολιτική λύση στο ελληνικό πρόβλημα γιατί έχω πεισθή ότι κάθε στρατιωτική ενέργεια, μετά την εκκαθάριση της περιοχής Αθήνας και Πειραιά θα ξεπερνούσε τις δυνατότητες των σημερινών μας δυνάμεων»». Την επομένη ο Τσόρτσιλ απαντούσε: «Δεν υπάρχει θέμα να συνεχίσωμε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση εκτός από την εκκαθάριση της περιοχής Αθηνών – Πειραιώς»» . ( Πηγή : Ουίνστον Τσώρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος πόλεμος- Απομνημονεύματα», εκδόσεις Ελληνική Μορφωτική Εστία, μετάφραση Α. Σαμαράκης, τόμος ΣΤ’, σελ. 319- 320).

calicl jack είπε...

Την αποχώρηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ ακολούθησαν χιλιάδες λαού της Αθήνας που αντιλαμβάνονταν ότι αν έμεναν στην πρωτεύουσα θα ήταν έρμαιο στα χέρια των Εγγλέζων, των δωσιλόγων και κάθε λογής φασιστικών αντικομμουνιστικών στοιχείων. Επίσης, εκτός πρωτεύουσας μεταφέρθηκαν προσωρινά και οι μηχανισμοί της ΚΕ του του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Η ήττα, παρά το γεγονός ότι ήταν βαριά, δεν είχε πτοήσει το ηθικό και το φρόνημα των λαϊκών δυνάμεων, και η ηγεσία του κινήματος - όπως επιβεβαιώνεται και από το ανακοινωθέν της ΚΕ του ΕΛΑΣ που προαναφέραμε - έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να το τονώσει. Ηταν φυσικό άλλωστε. Ο κύριος όγκος του ΕΛΑΣ είχε μείνει ανέπαφος και κυριαρχούσε στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Μπορεί βεβαίως να είχε χαθεί η πρωτεύουσα αλλά κυριαρχούσε, βάσιμα, η εντύπωση πως επρόκειτο για μια πρόσκαιρη νίκη του εχθρού και πως σύντομα θα αντιστρέφονταν τα πράγματα. Μάλιστα η εντύπωση αυτή είχε γίνει και τραγούδι στα χείλη του λαού:

"- Μας πήραν την Αθήνα - τραλά, λαλά, λαλά!

- Μας πήραν την Αθήνα - τραλά, λαλά, λαλά!

- Μας πήραν την Αθήνα - Τζούμ, τραλά, λαλά

- Μονάχα για ένα μήνα - Κάπα, Κάπα, Εψιλον, Κούκου, Κούκου, Ε".
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 07/11/1996

jolly rogger είπε...

για το φίλο που ήθελε συνεδριο κόμματος....
εκλογες ελευθερη ελλαδα
αυγουστος-σεπτεμβριος 1943
για τοπικη αυτοδιοικηση
εκλογες μαρτιος 1944 για κυβερνηση ελευθερης ελλαδας
και να μην ξεχναμε τα συνεδρια του εαμ, τοπικα και πανελλαδικα
απο διαδικασιες μια χαρα τα πηγαιναν...

Kreator είπε...

Φιλοι το Δεκέμβρη του 44 υπήρχε μια μεγάλη αντίφαση.Ο λαός ΕΙΧΕ την Εξουσία.Μέσα απο τις μεγαλύτερες δυσκολίες κατα τη διάρκεια της κατοχής ο λαός ανέβασε τη δράση του,απέκτησε πολιτική πείρα "αιώνων"
και το κυριότερο δημιούργησε δικές του δομές Λαίκής Εξουσίας.Αυτό που απέμενε ήταν να πάρει στα χέρια του το κράτος κτλ κτλ.Ήταν αυτή η επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού?Μέσες άκρες ναι και νομίζω πως ποτέ σε παρόμοιου είδους διαδικασίες δεν θα είναι πλήρως ξεκάθαρες και χωρίς καποιές αντιφάσεις οι συνθήκες.
Το κόμμα και το ΕΑΜ έδειξαν αναποφασιστικότητα και καθυστέρηση που δεν εξηγούνται ούτε με τη θολούρα κάποιου προγράμματος ούτε με την έλλειψη πείρας.
Μάλιστα η συνέχιση του πολέμου σε άλλα μέτωπα της ευρώπης αποτελούσε ένα ακόμη πλεονέκτημα για το κόμμα και το ΕΑΜ.
Επίσης η επιλογή να τα ρίξουμε όλα σε κάποια πρόσωπα είναι τουλάχιστον αποσπασματική και συσκοτίζει την κατάσταση
Θεωρώ πως σίγουρα έπαιξαν ρόλο οι αυταπάτες που υπήρχαν για το ρόλο των συμμάχων και ποιο συγκεκριμένα των Αγγλων.Για τους υπόλοιπους παράγοντες και εγώ ακόμη προσπαθώ να καταλάβω...
Ετσι η αντίφαση μεταξύ της συγκεκριμένης κατάστασης και της αναβλητικότητας /αναποφασιστικότητας για τα περαιτερω λύθηκε όπως λύθηκε..."Χτες ήταν πολύ νωρις-αύριο θα είναι πολύ αργα" καπως έτσι το είπε ο Λένιν.
Πάντως και η Εαμικη αντίσταση και τα Δεκεμβριανα και ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελουν πολύτιμα παραδείγματα οξυμένης πάλης,απο τα οποία βγήκαν και σαφώς πρέπει να βγούν περαιτέρω συμπεράσματα για το σήμερα.
Τέλος να πω και κάτι για το σήμερα.Εχουμε συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει?Αν περάσουν και νομιμοποιηθουν στη συνείδηση του λαού τα νέα μέτρα αλλά και αυτα που έρχονται έχουμε αντιληφθει οτι με μαθηματική ακρίβεια θα αυξηθεί κατακόρυφα η απόλυτη εξαθλίωση?....

Αντώνης είπε...

Φοβερά διαλεκτικός ο "ζαχαριαδικός αντιρεβιζιονιστής"! Έχει βγάλει συμπε΄ρασμα πριν διαβάσει 600 σελίδες! Η βουλησιαρχία δεσπόζουσα...

aliekos είπε...

ti θα γινει ρε συντροφια με τον 902?
γιατι κανει μαλακιες το κομμα
απολυει κοσμο για δευτερη φορα
ας πει οτι δεν εχουμε λεφτα, δεν βγαινει η καπιταλιστικη μας μικροαστικη επιχειρηση και ας καλεσει ολα τα μελη του κομματος να τον δουλεψουν εθελοντικα...
απο τα κατω και αριστερα, με γενικες συνελευσεις εργαζομενων που θα αποφασιζουν την φυσιογνωμια του σταθμου κλπκλπ

αντι να βγαινει ο γιωργακης και να σε κανει ρεζιλι στην βουλη στο στυλ:
οι δικες μας απολυσεις βρωμανε αλλα οι δικες σας τι ειναι κομμουνιστικες??
αχ αχ αχ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Είναι φανερό πιστεύω ότι οι εκλογές στην ελεύθερη ελλάδα (που ήταν ένα μικρό έπος) διαφέρουν ποιοτικά από ένα συνέδριο κόμματος που έχει κι άλλες εργασίες πέρα από την ανάδειξη νέων στελεχών που πολεμούσαν στα βουνά. Παρόλα αυτά η συλλογική λειτουργία του κόμματος εκείνη την περίοδο είναι ζήτημα προς διερεύνηση και κριτική. Αλλά και διδάγματα για το σήμερα (πχ ως προς τη συγκρότηση και λειτουργία του εαμ).

Για τον 902 δεν έχω να πω πολλά. Πέραν του ότι η τυποεκδοτική είχε ένα μεγάλο κύκλο εργασιών που μειώθηκε δραματικά και τις εκεί απολύσεις μπορώ να τις καταλάβω και να τις χωνέψω πιο εύκολα.

Το ότι απαντάω επιλεκτικά δε σημαίνω ότι σνομπάρω τα υπόλοιπα. Ειδικά στο τραγουδάκι με την αθήνα μου ήρθε να κάνω μαύρο χιούμορ με το τραλαλά που μας κυνηγά έκτοτε μέχρι σήμερα, αλλά αυτολογοκρίθηκα.

Αναυδος είπε...

Αναφορικά με την προδοσία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και χαφιέδες υπήρχαν και προδότες σαν τον Παπαζήση κλπ.. Αν έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο θα συμφωνήσω μάλλον όχι. Αλλά αν ο Σιάντος ήταν βαλτός τότε….

Αν με 50-60χιλ τουφέκια, 400 χιλ μέλη περίμεναν το χρησμό από την ΕΣΣΔ τότε πραγματικά κλάψτα Χαράλαμπε

Αυτό που συνέβη είναι ότι κατ’ αναλογια στη ηγεσία βρέθηκε ο Αλαβάνος ή το Δαμανακι ή ο Τσίπρας. Με άλλα λόγια ρεφορμιστές.

Manuel είπε...

"...όταν ήμασταν σύντροφοι ζούσαμε σαν κύριοι και τώρα είμαστε κύριοι που η ζωή μας δεν έχει καμία αξία..."
Φοβερή ατάκα. Δεν τον ξέρω τον Τιτογιό, αν πει κι άλλα τέτοια όμως θα κερδίσει την εκτίμησή μου.
Για τον Δεκέμβρη τι να πούμε;
Νομίζω ότι είναι άστοχο να συζητάμε τα αίτια της ήττας επικεντρώνοντας στα λάθη της ηγεσίας του κομματος ή σε πιθανές ή απίθανες προδοσίες. Από τη στιγμή που οι Άγγλοι κουβάλησαν από την Ιταλία (όπου ακόμη μαίνονταν οι μάχες με τους Γερμανούς) αλεξιπτωτιστές είναι φανερό ότι δεν είχαν την παραμικρή διάθεση συμβιβασμού. Θα το πήγαιναν το πράγμα εκεί που ήθελαν. Πιστεύω ότι αν ο ΕΛΑΣ είχε μεγαλύτερη εμπλοκή στην πρωτεύουσα, απλά θα βομβάρδιζαν ακόμη και την Ακρόπολη, προκειμένου να επικρατήσουν. Θα μου πεις έτσι θα εκτίθονταν στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και της ελληνικής κοινής γνώμης. Πάλι θα το κάλυπταν, ίσως πιο δύσκολα, αλλά θα το κατάφερναν. Από τα Δεκεμβριανά άλλωστε τι έμεινε στην αγγλική κοινή γνώμη; Οι ομαδικοί τάφοι στο Περιστέρι και οι ομηρίες. Ακόμη και σήμερα, που ακόμη και στα σχολικά βιβλία εμφανίζονται φωτογραφίες με αγγλικά τανκς στην Κοραή και αγγλικά πολυβόλα στην Ακρόπολη η "αντικειμενική" Wikipedia προβάλλει ως αμφιλεγόμενο το κατά πόσο οι Άγγλοι ενεπλάκησαν σε μάχες στην Αθήνα. Εντυπωσιακό επίσης είναι ότι στα δημοσιευμένα αρχεία του Φόρειν Όφις στις ημερομηνίες 3-6 Δεκεμβρίου του 44 δεν υπάρχει καμία αναφορά από την Ελλάδα. Περίεργο έτσι; Καθόλου. Η προπαγάνδα αυτή έχει επιτυχία και η απροκάλυπτη συγκάλυψη επίσης, γιατί απευθύνεται σε κάποιους που θέλουν μια ψεύτικη αλήθεια και βολεύονται επίσης με το να "μην ξέρουν" αυτό που ξέρουν.

Geddon είπε...

Οφ τόπικ: Δυστυχώς 66 χρόνια μετά τα Δεκεμβριανά και το ΚΚΕ κάνει απολύσεις, ελπίζω σύντροφοι να γράψετε κάτι για τις ανακοινώσεις των εργαζομένων εκτός αν το θεωρείται ηθικό.

Ανώνυμος είπε...

Ένα μόνο σχόλιο, για την διάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Θέλοντας να δώσει αποδείξεις για την φερεγγυότητα της πολιτικής του απέναντι στους "Συμμάχους" Η.Π.Α. και Βρεττανία ο Στάλιν διέλυσε την Κ.Δ.
Αυτό δεν πήγαινε μόνο του. Στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ άρχισε μια αλλαγή σ' όλες τις πτυχές της κοινωνίας.
Ενδεικτικά αναφέρω τα κάτωθι.
1) Θέσπιση παρασήμων με τα ονόματα των Τσαρικών αριστοκρατών Κουτούζωφ, Σουβόρωφ και επίσης ίδρυση σχολής αξιωματικών με το όνομα του δευτέρου, έτσι για να εκπαιδεύονται τα νέα στελέχη του στρατού στα ιδεώδη του Τσαρισμού.
2) Επανίδρυση της στρατιωτικής ιέραρχίας, που καταργήθηκε μετά την επανάσταση του '17, με όλα τα παράσημα, ονόματα βαθμών και προνόμια
3) Σε συνάφεια με το προηγούμενο κατάργηση της πολιτικής διοίκησης στις στρατιωτικές μονάδες, δηλαδή κατάργηση των πολιτικών κομμισαρίων. Αυτοί υποβαθμίσθηκαν σε συμβουλευτικό ρόλο και μόνο αν τον ζητούσαν οι στρατιωτικοί
4) Επανίδρυση με τιμές και λαμπρότητα του Πατριαρχείου Μόσχας, για να δηλωθεί έμπρακτα η μετάνοια στην πρότερη Αθειστική πολιτική
Είναι κωμικοτραγικό να προσπαθούμε να βρούμε αιτιολογήσεις για τέτοιες ενέργειες άλλες απο το ολοφάνερο, ήτοι απεμπόληση της Παγκόσμιας Επανάστασης και δεξιά ολοταχώς στροφή στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ
Δεν είμαι ούτε Σταλινικός, Τροτσκιστής, Μαοικός ή οπαδός όποιου άλλου "Αγίου" της Κομμουνιστικής αγιογραφίας γιατί απλά δεν είμαι θρησκευάμενος και με θλίψη βλέπω πως η θρησκοληψία καλά κρατεί στο όλο κίνημα.

TALIBAN

Ανώνυμος είπε...

Ένα ακόμη σταχυολογικό που θυμήθηκα.
Η Επιχείρηση Παγκράτιον του Σοβιετικού Στρατού κατά των Γερμανών το 1944, που ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν του Κόμη Παγκράτιον τσαρικού στρατηγού στον πόλεμο κατά του Ναπολέοντος.
Τυχαία ήταν όλα αυτά ή συνειδητή επιλογή με ξεκάθαρο συμβολισμό.
Και προφανώς δεν εφευρέθηκαν απο τους Τροτσκιστο-Μπουχαρινικούς πράκτορες του Χίτλερ και του Μικάδο.
Αλήθεια οι γνωστές γραφικές και καρτουνίστικες ομάδες παραφρόνων σαν την Ανασύνταξη, ΟΑΚΚΕ κ.τ.λ. πως μπορούν να προσεγγισθούν παρά μόνο σαν ψυχωσικοί Θρησκευάμενοι, κωμικοί σήμερα, αλλά φονικά επικίνδυνοι σε άλλες ιστορικές στιγμές ?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

-Μανουέλ απ' ό,τι θυμάμαι από τον χατζή που διάβασα πρόσφατα, κάποιες δυνάμεις των άγγλων είχαν ακροβολιστεί στην ακρόπολη και ήξεραν ότι από εκεί δρούσαν εκ του ασφαλούς και δεν θα τους πείραζε ο ελάς.

-Δεν είναι θέμα ηθικής, ή αποκλεισμού της είδησης, αλλά αν αναφέρεσαι σε μένα, δε σκόπευα να κάνω ανάρτηση ειδικά για το θέμα, εκτός κι αν προκύψει κάτι που θα μου αλλάξει γνώμη. Καταλαβαίνω το επιχείρημα ότι η τυποεκδοτική έτρεφε και τα μέσα του κόμματος που αιμορραγούν οικονομικά, αλλά η κίνηση αυτή δυσκολεύει εξαιρετικά την προπαγάνδα κατά των απολύσεων και δίνει ένα ισχυρό όπλο στους αστούς και τα παπαγαλάκια τους που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω.
Αυτό που θα είχε γενικό ενδιαφέρον να συζητηθεί είναι οι κομματικές επιχειρήσεις κι η στάση ενός κκ πάνω στο θέμα.

-Στην προδομένη επανάσταση μπορείς να βρεις κι άλλα στοιχεία σχετικά, στο κεφάλαιο για το στρατό. Δεν θα υπερασπίσω κινήσεις όπως την κατάργηση του πολιτικού επιτρόπου (τον οποίο όμως ο δσε διατήρησε!) και την επαναφορά των παρασήμων, αλλά θα πω ότι η επίκληση του θρησκευτικού συναισθήματος και των τσάρων, ο χαρακτηρισμός της νίκης επί των ναζί ως μππε (μεγάλος πατριωτικός πόλεμος) κτλ σε μεγάλο βαθμό υπαγορεύονταν από τις συνθήκες της εποχής, όπου έμπαινε θέμα επιβίωσης κι απαιτούνταν η καθολική συστράτευση των λαών της σοβιετικής ένωσης, ακόμα και των πιο καθυστερημένων στοιχείων της. Είναι άδικο να τα αποκόπτουμε από το γενικό, ιστορικό τους πλαίσιο για να τα κρίνουμε, αλλά είναι απαραίτητο να ασκήσουμε κριτική σε όσα συνέχισαν να υφίστανται κ μετά το πέρας των έκτακτων συνθηκών του πολέμου -πχ στην εγκατάλειψη του μαχητικού αθεϊσμού.

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ απίθανο να μην εξαντλήθηκε κάθε δυνατότητα για να αποφευχθούν οι απολύσεις. Φαντάζομαι ότι η μόνη λύση θα ήταν η σύμπραξη με επιχειρηματίες ή το χρηματιστήριο. Και πάντα το ερώτημα που βάζω εγώ στον εαυτό μου είναι:πρέπει να υπάρχει ριζος και 902 με όλες τις αδυναμίες? Μακάρι να πουλούσε ο Ρ 200000 φύλλα. Θα λύνονταν πολλά θέματα.

Yannis Theocharis είπε...

"Οποιαδήποτε σχετικά νηφάλια κι αμερόληπτη ερμηνεία θα βρει το ρόλο των σοβιετικών μάλλον δευτερεύοντα σε σχέση με τα εσωτερικά λάθη και τις ευθύνες της δικής μας ηγεσίας."

Θέλω να σε ρωτήσω αν αυτό είναι δική σου άποψη ή άποψη της ομιλίτριας.
Κατά τη γνώμη είναι ατεκμηρίωτη.

Είναι κοινός τόπος στους παροικούντες την Ιεροσαλήμ πως ο Στάλιν ήθελε ανοιχτό το ζήτημα της Ελλάδος σαν διαπραγματευτικό όπλο. Ακόμα και όταν η ήττα είχε διαφανεί, με εντολή του παρατάθηκε η παραμονή του ΔΣΕ στις θέσεις του εντός των Ελληνικών συνόρων.

Δε τα λέω αυτά από αντικομμουνιστική ψύχωση. Γνωρίζεις πως αξιολογώ συνολικά θετικά το Στάλιν για την προσφορά του στο κομμουνιστικό κίνημα και την ανθρωπότητα εν γένει. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι υπεράνω κριτικής και ειδικά όταν μιλάμε για το ελληνικό ζήτημα. Αντικειμενικά αν το σκεφτούμε για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης ήταν πρώτη πρωτεραιότητα από την άποψη της ασφάλειας της ΕΣΣΔ. Και εγώ στη θέση του Στάλιν αυτές θα επέλεγα έναντι της Ελλάδας. Όχι όμως να εμπαίζεις τους Έλληνες ότι δήθεν θα στείλεις ενισχύσεις κλπ. κλπ.

Υ.Γ. Για τη φράξια της ΚΕ στο Μπούλκες και τις βρωμιές της κατ' εντολήν του Τίτο και με υμάντα τα πολυάριθμα σλαβομακεδονίτικα τμήματα του ΔΣΕ σας είπε η ομιλίτρια;;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δική μου άποψη, είναι αλλά δεν αναφέρομαι στην περίοδο του εμφυλίου.

Ανώνυμος είπε...

@ Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

φίλε μου, το σχόλιο των 6.51μ.μ. το έκανα σχετικά με την διάλυση της Κ.Δ.
Σ' αυτό εσύ μου απαντάς με αναφορές στα επιμέρους χωρίς να θίγεις ΚΑΘΟΛΟΥ το κυρίαρχο. Αναφέρεις συγκεκριμένα :

"ο χαρακτηρισμός της νίκης επί των ναζί ως μππε (μεγάλος πατριωτικός πόλεμος) κτλ σε μεγάλο βαθμό υπαγορεύονταν από τις συνθήκες της εποχής, όπου έμπαινε θέμα επιβίωσης κι απαιτούνταν η καθολική συστράτευση των λαών της σοβιετικής ένωσης, ακόμα και των πιο καθυστερημένων στοιχείων της"

Μήπως παράλληλα εννοείς πως η ανάγκη της καθολικής συστράτευσης απαιτούσε την διάλυση της Κ.Δ. ?
Άν αυτό ισχύει, σκέψου τα τραγελαφικά που ανακοινώθηκαν τότε σαν εξηγήσεις οι οποίες δεν λέγαν τίποτε τέτοιο. Άν έχεις άλλη γνώμη διαφορετική από την επίσημη του τότε ΚΚΣΕ ή και του σημερινού ΚΚΕ που παρεπιπτόντως δεν διαφέρουν, πολύ θα ήθελα να την μάθω.
Την δικιά μου εκτίμηση την έγραψα με σαφήνεια.

TALIBAN

Ανώνυμος είπε...

Nα υπενθυμίσω, ώρα που είναι, ότι οι γερμανοί αποχωρούν απο την Αθήνα στις 12 Οκτώβρη.(ορισμένες ισχνές δυνάμεις βρετανών αποβιβάζονται στην Πελοπόνησσο στις 14) - Ο Παπανδρέου με Σκόμπι και μικρή δύναμη Βρετανών στρατιωτών φτάνουν στην Αθήνα στις 18 (ως τις 11 Δεκέμβρη, οι 12.000 χιτοταγματασφαλίτες παραμένουν κλεισμένοι σε στρατόπεδο).

Το ΕΑΜ μπορούσε να κατακτήσει τον πλήρη έλεγχο της πρωτεύουσας πριν φτάσει ο Παπανδρέου. Με το πρόσχημα της "διατήρησης της τάξης" ή ό,τι άλλο, μπορούσε να παραβιάσει "κομψά" τις συμφωνίες Καζερτλιβάνου και έτσι να τους πει μετά γκελ μπουρντά.Μπορούσε να κάνει το ίδιο, χωρίς προσχήματα, και μετά. Ως, τουλάχιστον, τις 5 Δεκέμβρη ο ΕΛΑΣ είχε αδιαμφησβήτητη υπεροχή έναντι των Βρετανών(είχε καταλάβει 22 από τα 25 αστυνομικά τμήματα της Αθήνας).

Αλλά επειδή η ηγετική ομάδα δεν ειχε καταλάβει ότι η λαϊκή εξουσία μόνο να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ όρους επιτρέπεται και όχι να διαπραγματεύεται, η εντολή για τις πρώτες δειλά-δειλά επιχειρήσεις ενάντια σε βρετανούς δόθηκε στις 7 Δεκέμβρη.

Πριν ακόμη τον καταραμένο αυτό μήνα ο στρατηγός Μακρίδης είχε παρουσιάσει ολοκληρωμένο στρατιωτικό σχέδιο κατάληψης της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ. Ο Ορέστης και ο Άρης ήταν έτοιμοι, αλλά οι λογιστάκοι δεν ήθελαν.

Για τον Τζουκασβίλι να μιλούμε τώρα??



κομμάντο καταθλιπτικής εντροπίας

Ανώνυμος είπε...

@ Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

Συμπλήρωση :
Αναφέρεσαι στην "Προδομένη Επανάσταση" του Λ. Τρότσκι, πλην όμως αυτός δολοφονήθηκε τον Αύγουστο 1940 ενώ τα ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΙΚΑ που αναφέρω αρχίζουν και υλοποιούνται από τον Αύγουστο 1942 (παράσημα προς τιμήν των στραταρχών-αριστοκρατών του Τσάρου) και ολοκληρώνονται το Μάιο 1943 με την διακύρηξη της διάλυσης της Κομοντέρν.
Όπως γνωρίζουμε καλά η νίκη στο Στάλινγκραντ ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο 1943 και ήταν ήδη ξεκάθαρη η αντιστροφή των εξελίξεων του πολέμου υπέρ της ΕΣΣΔ. Κατά συνέπεια ακόμη και τα επιχειρήματα της μέγιστης συσπείρωσης δεν θα ευσταθούσαν.
Ένα ακόμη σχετικά μικρότερης σημασίας αλλά χαρακτηριστικό. Ο Στάλιν που είχε αυτοανακυρηχθεί Αρχιστράτηγος ονόμασε το επιτελείο του ΣΤΑΒΚΑ όπως δηλαδή ονομάζονταν επί Τσάρων το αντίστοιχο όργανο.
Τώρα τι έχουν να κάνουν αυτά με κομμουνιστές μόνο ένας Θεός γνωρίζει !

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μα δεν ισχυρίστηκα εγώ ότι απαντάω στο κύριο, για το επιμέρους έγραψα.
Στο κείμενο αφήνω μια σπόντα για τη διάλυση της κομιντέρν. Για πιο πολλά παραπέμπω σε ένα περσινό κείμενο που είχε ανοίξει κουβέντα σχετικά. http://sfyrodrepano.blogspot.com/2009/12/blog-post.html
Προσθέτω επίσης ότι προβληματική ήταν κι η λειτουργία της τα χρόνια πριν την τυπική της διάλυση. Μόλις ένα συνέδριο τα τελευταία 15χρόνια της ύπαρξής της -από το 28 και μετά

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αυτά από την προδομένη επανάσταση τα έβαλα απλώς συμπληρωματικά. Αλλά τον αύγουστο του 42 τα πράγματα ήταν στη κόψη του ξυραφιού και οι σοβιετικοί ζητούσαν απεγνωσμένα να ανοίξει το δεύτερο μέτωπο όλη τη διάρκεια του 43. Τελικά οι δυτικοί το άνοιξαν το καλοκαίρι του 44, όταν πράγματι είχε διαφανεί οριστικά τι τροπή έπαιρνε ο πόλεμος και ποια θα ήταν τα δεδομένα μεταπολεμικά.

Αναυδος είπε...

Ο θεσμός του πολιτικού επίτροπου είχε καταργηθεί και στα μέσα του'30 μετά από τις πιέσεις της τότε στρ. ηγεσία (Τσουχατσέφσκι κλπ). Επανήλθε περί τα τέλη του 1938 για να καταργηθεί περίπου το 1942.
Οι υπόλοιπες αλλαγές (πατριάρχης, παράσημα κλπ) είναι το αποτέλεσμα της εκατόμβης των μελών του ΚΚΣΕ τα πρώτα 2 χρόνια του αγώνα.

Αναυδος είπε...

Επίσης να σημειώσω ότι η μόνη σχέση με τις αναλογίες 1/10 50/50 κλπ είναι οι επιτροπές συμμαχικού ελέγχου σε όλες της κατηλλειμένες χώρες του άξονα