Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Είναι μία, μόνο μία

Αυτές τις μέρες εν όψει των φοιτητικών εκλογών ο ρίζος έχει αρθρογραφία από μέλη του κσ που καθοδηγούν τη σπουδάζουσα. Τα περισσότερα βάζουν στο στόχαστρο το δικομματισμό της δαπ-πασπ, ενώ τα άλλα είναι πολεμική προς τον οπορτουνισμό στα πανεπιστήμια. Σε γενικές γραμμές την ουσία την έχουν, αλλά το στιλ θα μπορούσε να είναι καλύτερο (εξαιρώ αυτά του σιδέρη). Η κε του μπλοκ δίνει σήμερα ένα παράδειγμα για το τι κείμενα θα προτιμούσε να διαβάζει στο όργανο εν είδει πολεμικής στον αριστερισμό. Ας πούμε κάτι που θα ξεκινά με το κείμενο του διημέρου των εαακ.

Κείμενο που πέρασε από πολλά χέρια, μήπως και μπορέσει να καλλωπιστεί και να κρύψει τις αντιφάσεις του. Αλλά ο καθένας ήρθε με τη δική του μπογιά, έβαλε την πινελιά του και προέκυψε ένα χαρούμενο, παρδαλό πράγμα σαν τον σύριζα, του πουαντιγιστικού ρεύματος. Μεταμοντέρνοι και με τη βούλα που λένε. Κι άντε να βρεις μες σε τόσες βούλες την κόκκινη, την κομμουνιστική, και να τονώσεις το στίγμα της (και το περιοδικό της κομμουνιστικής ανανέωσης). Ή να μπορέσεις να καταλάβεις τι φρούτο μεταλλαγμένο είναι αυτό που ξεφύτρωσε στο σπόρτινγκ.

Σαν το πεπόνι της φρουτοπίας, τον ανανία, που ‘χε χάσει τη βούλα του και την έψαχνε παντού, για να είναι πεπόνι με τη βούλα. Και νόμιζε ότι του την πήρε η μάτα η ντομάτα και την φόρεσε στο κεφάλι της καπελάκι. Όπου το καπελάκι είναι σαφές υπονοούμενο για τα σηματάκια του σεκ. Και όλο το σκηνικό γενικά είναι για να πέφτουν ντομάτες, μπας και κοκκινίσει επιτέλους κανείς, αφού δεν το κάνει πολιτικά, ή από ντροπή έστω.

Γιατί αν πιστεύεις ότι το σεκ έχει γίνει αξιόπιστος σύμμαχος, είσαι το ίδιο παράλογος με το πεπόνι από το κουκλοθέατρο των αδερφών σοφιανού –λες κι ο νίκος από αυτούς να είναι;- που ψάχνει τη βούλα του. Συνεχίζεις να παίζεις το γνωστό κουκ(ου)λοθέατρο και να συσπειρώνεις κάτι μαύρους και ρασταφάρηδες στο στιλ του ρούχλα απ’ τα παραμύθια του κουτιού, με τη μικρή παρασκευούλα –βούλα κι αυτή- που το αγαπημένο της ήταν αυτό της ελε. Ο οποίος ρούχλας είναι λα και πάει από τη μία πολιτική παραφωνία στην άλλη.

Το κείμενο λοιπόν βγαίνει τόσο παρδαλό κι ασαφές, που γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Ναι, αλλά εμείς δεν είμαστε πρόβατα τουλάχιστον, να ακολουθούμε τη γραμμή, σου λέει. Κι έτσι τους μένει η ικανοποίηση ότι κάνουν του κεφαλιού τους. Το οποίο είναι γεμάτο κέρατα, από τη γενική έλλειψη πίστης (δηλαδή απιστία) προς οτιδήποτε πλήρες και συνεκτικό, όπως ο μαρξισμός. Κι αφετέρου επειδή κάτι έπρεπε να καλύψει το θεωρητικό κενό.

Ενίοτε διαφωνούν, τι χρώμα να βάψουν την τάδε γωνία του κειμένου, γιατί ο ένας λέει τιρκουάζ, ο άλλος σιελ κι ο τρίτος φωτεινό γαλάζιο. Κι αρχίζουν να πλακώνονται σαν κριάρια, με τα σκληρά τους κέρατα, κι ο άμαχος πληθυσμός –τα μικρά σχήματα- πληρώνει συνήθως τα κερατιάτικα. Κι οι ναρίτες φωνάζουν στους άλλους το στίχο στον τίτλο του κειμένου για την φρουτοπία και την εαακ.
Είναι μία, μόνο μία. Δεν υπάρχει άλλη καμία. Και δεν έχει πληθυντικό.

Δηλ τα εαακ είναι κριός στο ζώδιο; Τι να σου πω, δεν ξέρω απ’ αυτά. Το κόμμα λέει ότι είναι υδροχόοι, που χύνουν νερό στο μύλο της αντίδρασης. Αυτοί φοράν λεοντές για να φαίνεται ότι βρυχώνται (κι ενίοτε παλεύουν) σα λιοντάρια για τα άσπιλα, αγνά ιδανικά τους, που έχουν ωροσκόπο παρθένο, και δε λερώνονται με διαμεσολαβήσεις κι αντιφάσεις της πραγματικότητας.

Αλλά βασικά, για να επιστρέψουμε στο κέρατο, είναι ταύροι σε υαλοπωλείο που σπάνε κάθε τζάμι στον διάβα τους και ερεθίζονται με το κόκκινο, κυρίως γιατί στην πραγματικότητα πάσχουν από αχρωματοψία και το περνάνε για κάτι άλλο –κόμμα της αστικής τάξης που ξεθώριασε κι όλα τα ξεπούλησε για τρία υπουργεία. Μπορεί όμως να τα βρουν και να ταιριάξουν με κάποιον τοξότη –όπως στο σίριαλ με τη σταθακοπούλου και το βούρο- που θα τους πάρει και θα τους κάνει βέλος στη φαρέτρα του.

Αλλά μπορείς να τους πεις και δίδυμους, με την κοε και την αρεν. Τα οποία διδυμάκια έχουν τα γενέθλιά τους τέτοιες μέρες, από τώρα μέχρι τα μέσα του άλλου μήνα. Στην καρδιά του ηρωικού μαϊούνη, δηλ.
Κι από ωροσκόπο; Δεν ξέρω πώς το βρίσκεις αυτό. Ό,τι λέει στην αφίσα, βάλε δυο ώρες αργότερα, να ‘σαι μέσα.

Γιατί μωρέ, τι κακό έχει μια διχρωμία μαύρο-κόκκινο με λίγη από μωβ; Καμία, κι εγώ αυτά ακριβώς τα χρώματα έχω στο δωμάτιό μου. Κάνουν κι ωραίο συνδυασμό. Αλλά αν τ’ αφήσεις μερικά χρόνια χύμα στην υγρασία, ξεθωριάζουν και πιάνουν μούχλα από τις ιδέες της σοσιαλδημοκρατίας κι αρχίζουν να πρασινίζουν.
Τι ρούχλας, τι μούχλας, όλοι οι σκύλοι μια γενιά, και μόνο ο κανέλλος έφυγε νωρίς, γιατί πάντα οι καλύτεροι φεύγουν πρώτοι. Αλλά μας έμεινε η κανέλλη. Γιατί πες μου τι θα κάναμε χωρίς κανέλλη και βαρβάρους.

Ναι, αλλά ο δικός μας ρόλος δεν είναι να βρούμε τέτοια μετρημένα παραδείγματα και να τα κάνουμε κανόνα. Αλλά να βρούμε τις αποχρώσεις που είναι κοντά μας, από λιλά και πορτοκαλί μέχρι τις παρυφές του σάπιου μήλου –αρκεί να μην είναι πολύ σάπιο- και να τις πάρουμε με το μέρος μας. Πώς θα γίνει αυτό; Έλα ντε! Μεγάλη ιστορία.

Κανονικά κάπου εδώ το κείμενο θα τελείωνε, αλλά είναι ευκαιρία να πω δυο πράγματα συνειρμικά για την οργάνωση και τα συλλογικά της κείμενα, που κι αυτά περνάνε από πολλά χέρια, αλλά έχουν όλα το ίδιο χρώμα, σε βαθμό που να καταντά μονότονο. Αλλά κάθε φορά που πήγαμε να τα βάψουμε άλλο χρώμα, αποτύχαμε οικτρά. Και ξέρεις πόσο στοιχίζει σε έμψυχο υλικό κι ελπίδες ένα ιδεολογικό ντεκαπάζ, για να ‘ρθουμε στα ίσια μας; Δες και τα κόμματα που άλλαξαν τροπάρι το 91 κι ακόμα να συνέλθουν.

Τα πρώτα χρόνια στην οργάνωση (πρώτα που πρόλαβα εγώ δηλ) είχαμε κι εμείς διχρωμία μαύρο-κόκκινο, που φαίνεται πολύ ωραία πάνω σε στράτσο. Κάπου στη μέση της διαδρομής, αλλάξανε οι συνήθειες και το μπλε πήρε τη θέση του μαύρου. Συνειρμική παραπομπή στο εθνικό γαλάζιο και φονικός συνδυασμός με το κόκκινο, με το οποίο αναμείχθηκαν το 89’ σαν γη και πυρά κι έβγαλαν το πένθιμο μωβ του αριστερισμού για τα δεξιά λάθη του κόμματος.

Γιατί σταματήσαμε να τα βάφουμε μαύρα; Πολιτική επιλογή, ή κάτι πιο απλό; Πχ μια προσφορά στις μπλε μπογιές, ένα μαγαζί που δεν είχε μαύρες, ή ένας συνειρμός με τα μαύρα πανιά του ηλεκτρικού θησέα, κοκ. Ο ρόλος του τυχαίου στην ιστορία.

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, κάποιος την έγραψε στο τείχος με μπογιά. Το οποίο τείχος έζησε 28 χρόνια και κάτι, από το 61 ως το τέλος της ιστορίας. Και αν θυμάστε το 28 και τα πολλαπλάσιά του, έχουν ειδική σημειολογία για το κομμουνιστικό κίνημα και τις χρονολογίες που το σημάδεψαν (εξορία τρότσκι, εικοστό συνέδριο, γκορμπατσόφ –από το 84 στην ουσία να διοικεί- κτλ). 28 χρονών είναι αυτή την εποχή και τα παιδιά indigo που γεννήθηκαν απρίλη του 83 κι ο αστικός μύθος του χαρδαβέλα λέει ότι έχουν ειδικά χαρίσματα. Σε ένα τέτοιο, αφιερώνεται και το σημερινό κείμενο, κυρίως γιατί δε θα μπορέσει φέτος –μετά από πολλά χρόνια- να πάρει κλίμα από φοιτητικές εκλογές. Όχι ότι χάνει τίποτα. Προφανώς μια ιδέα είναι όλα. Μόνο μία..

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

επειδή μαζί με σένα και εγώ είμαι παιδί του 83 και εγώ φέτος φοιτητικές εκλογές γιοκ (αν και το είχα κόψει και από πέρσι)-ωχ πολλές συμπτώσεις χαχαχα-, αλλά αυτό με το μαύρο-κόκκινο δεν το θυμάμαι καθόλου.

Πολύ ωραίο κείμενο παρεπιπτόντως.

είμαι μακριά από τα φοιτητικά αλλά με αυτά που λες η ΕΑΑΚ, είναι πια όλο και πιο ΣΥΡΙΖΑ ή ιδεά μου είναι; Κάποτε η όλη φασαρία μεταξύ μας ήταν η ειδίκευση (θυμάσαι;), μετά έγινε τα της ενιαίας. Τώρα είναι τα της κρίσης, μια διαλεκτική πορεία χαχαχα.

Από την άλλη έχοντας σχέση μαζί τους πάντα μαθαινα τα εσωτερικά τους σε ένα βαθμό, τόσο αστεία όμως δεν ήταν τότε-θυμάμαι πάντως και τότε κάτι λεκτικές ακροβασίες προκειμένου να τους χωρέσουν όλους σε ένα πλαίσιο. Είχαν μία (που δήλωνε) αναρχική στο σχήμα έμπαινε μια φράση περί κράτους-εξουσίας. Αλλά ήταν λιγακι περιορισμένο το φαινόμενο. Το καλύτερο ήταν που περηφανεύονταν ο ΝΑΡιτης για το πως μίλησε στο συντονιστικό, ο ΑΡΑΝιτης πως κατατρόπωσαν τους ΝΑΡιτεw και λοιπές ανωριμότητες (όχι ότι ορισμένες δικές μας δεν ήταν αναλόγου επιπέδου για να είμαστε δίκαιοι)

Giorgosbookhunter

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μπορεί να ήταν τοπικό φαινόμενο στη νοπε και τα μμε η διχρωμία, τι να πω.
Γενικά δε μου αρέσει να ταυτίζω τις δύο αποκλίσεις, αλλά τσουβαλιάζονται από μόνες τους, με τη σύγκλισή τους, κυρίως σε συνδικαλιστικό επίπεδο και στο πολιτικό σκηνικό. Στο φοιτητικό κι εγώ έχω χάσει την επαφή αλλά ξέρω ότι έχει μείνει η λογική των κοινών πλαισίων.

Ανώνυμος είπε...

Ε μερικές φορές αυτά λειτουργούν όπως οι εθνικές ιδιομορφίες, ο κάθε χώρος με τον τοπικό καλλιτέχνη του χαχα

έχεις δίκιο δεν ταυτίζονται, αλλά ιδίως τώρα με την κρίση μου φαίνεται ότι είναι πιο έντονη η κοινή πρακτική, η λειτουργία σχεδόν σαν να είναι ο ίδιος χώρος δυστηχώς. Τώρα τι φταίει για αυτό; δεν ξέρω ακριβώς.

Giorgosbookhunter

Ανώνυμος είπε...

Αντε ρε παιδιά δεν θα σχολιάσει κανείς τα αποτελέσματα; Ξεκινάω εγώ

1) Γενική εικόνα: Τράμπα μεταξύ ΔΑΠ (+3%) & ΠΑΣΠ (-1,5%) όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια (π.χ. πέρσι έγινε σχεδόν ανάποδα).Δυστυχώς εκεί και στις αλλαγές συμμετοχής καταγράφονται μεγαλύτερες αλλαγές τα τελευταία χρόνια.

http://ekloges.spoudastes.gr/sygkentrwtikaAEI.html

2) Αριστερά: Πτώση ΠΚΣ (η ίδια δίνει στον εαυτό της -1% σε ΑΕΙ και -1,2% σε ΤΕΙ),που είναι μεγάλη αλλά όχι συντριβή παρόλο που έπαιζε προδοτική-καταστροφική γραμμή.Πτώση ΑΡΕΝ (-0,5%),ίδιας τάξης απόλυτη και στο ίδιο ποσοστό (10%,ελάχιστη ποσοστιαία άνοδος) τα ΕΑΑΚ. Σημ Στο πιο αξιόπιστο σαίτ της ΠΚΣ και πανελλαδικό κάνει λάθος όσο αφορα τους ΧΜ ΕΜΠ. το πραγματικό είναι Λοιπα + ΕΑΑΚ

3) Η συμμετοχή μετά τη μεγάλη περσινή πτώση δεν έχει πέσει έως τώρα (είναι +300 μάλιστα σε αυτούς τους συλλόγους λόγω μεγάλης ανόδου 720 ψήφων σε Πάντειο),χωρίς να έχω εικόνα σε άλλες μεγάλες σχολές πλην ΦΛΣ,Ιατρικής (στα ίδια).Τα διάφορα είναι στα ίδια και έχουν σταθεροποιηθεί σε ποσοστό κάτω του 5% (γύρω στο 4% σε ΑΕΙ και 3,5% σε ΤΕΙ).Είναι κάτω και από την ΑΡΕΝ στα ΑΕΙ τα τελευταία χρόνια.Είναι σαφές ότι το σκηνικό στα ΑΕΙ έχει γίνει πολύ πιο πολιτικό μετά το κίνημα του '06-'07.

4) ΕΑΑΚ: Κατοχύρωση στο ποσοστό 10% πλέον.

Θ.Τ (Λογοκλέπτω τον σ/φο που η ομάδα του φέτος θα βγει champions league αλλά τι να κάνω.. )

Γοριλάκι είπε...

Η ΠΚΣ μάλλον πλήρωσε τη διασπαστική της πολιτική εντός των συλλόγων.Η οριακή πτώση των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ πως εξηγείται;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

ΘΤ εγώ λέω να τα κρατήσω για να τα πω εισηγητικά. Προς το σάββατο μάλλον

βουρνούκιος είπε...

Η μεγάλη πτώση της ΜΑΣ/ΠΚΣ εξηγείται απο την διασπαστική της πολιτική εντός των ΑΕΙ και των ΤΕΙ. Μιλάμε για 1% στα ΑΕΙ και 1,5% πτώση στα ΤΕΙ σύμφωνα με την ίδια.

Η ΕΑΑΚ σε ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι στα ίδια με περισυ περίπου 10% στα ΑΕΙ και 1,5% στα ΤΕΙ. Η συγκράτηση των δυνάμεων της εξηγείται από το γεγονός α. Η δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε ένα κρίσιμο στοιχείο που έλλειπε τόσα χρόνια. Την εμφάνιση ενός αναγνωρίσιμου και σχετικά μαζικού μετώπου της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς συνολικά στην κοινωνία. β. Οτι έχει πιο ολοκληρωμένη και σωστή πολιτική γραμμή και αντίληψη σε σχεση με ΠΚΣ και ΑΡΕΝ. γ. Οτι έχει πιο μαχητικό πλαίσιο πάλης.

Η ΑΡΕΝ πάλι δεν έχει την πτώση της ΠΚΣ. Εχει αισθητά μικρότερη πτώση.


Συνολικά όμως η Αριστερά ΔΕΝ κατάφερε να καρπωθεί την δυσαρέσκειασε ΑΕΙ/ΤΕΙ. Γιατί; με μια φράση που μπορεί να ανοίξει την συζήτηση θα λέγαμε πως η Αριστερά ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΔΟΧΕΣ της είναι απλά τραγικά ανίκανη. Και καλά η ρεφορμιστική του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι πως η κομμουνιστική Αριστερά είναι και αυτή απλά ανίκανη. Για την ώρα;; ίδωμεν...

Ανώνυμος είπε...

Συγγνωμη για την γλωσσα, αλλα ολοι αυτοι που μιλουν εξ ονοματος της "κομμουνιστικης αριστερας"(ποιους περιλαμβανει αραγε?), που παροτι του "χωρου" που ανεφερα πριν, δεν εχουν ιχνος, οχι ταξικης αναλυσης, που τετοια δυνατοτητα, αλλα ουτε καν συγκροτησης.
Ειναι ολοι αυτοι που κρινουν τα αποτελεσματα των εκλογων, εχοντας στο μυαλουδακι τους οτι το φ.κ. ειναι το πιο πρωτοπορο κομματι του λαου. Απο αυτη τη σκοπια λενε και το αστειο, περι διαλυσης των συλλογων, απαραδεκτης τακτικης κλπ της ΠΚΣ στα πανεπιστημια.
Ας δουν την κοινωνικοταξικη εξελιξη στα πανεπιστημια, τις εξελιξεις στους κλαδους, την μεγαλη μαζα των λαικων παιδιων που δεν πλησιαζουν ουτε απεξω απο τις εκλογες και υστερα ας μπουν στην διαδικασια να κρινουν μια γραμμη.
Η ΠΚΣ πεφτει, αλλα οχι για τους λογους που αναφερονται, ουτε παροτι τα κανει ολα τελεια. Αλλα το κριτηριο ολων αυτων δεν αντεχεται.

βουρνούκιος είπε...

ΑΝΏΝΥΜΕ λες ό,τι θέλεις!

Βρες μου ΜΙΑ (1) αράδα από τις θέσεις του ΝΑΡ και της ΝΚΑ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που να αναφέρουν πως "... το φ.κ. ειναι το πιο πρωτοπορο κομματι του λαου....".


Δεν θα βρεις γιατί δεν υπάρχει.

Οι ΔΑΠ/ΠΑΣΠ αντέχουν κανονικότατα κα ιοριακά αυξάνουν συνολικά. Τι σημαίνει αυτό;; Πως ούτε η ΠΚΣ/ΜΑΣ/ΚΝΕ με την υστερική σεχταριστική γραμμή της κατάφερε κάτι, παρόλο πο υέχει στο πλαϊ της ένα κόμμα με 7%, ούτε η ΕΑΑΚ, ούτε η ΑΡΕΝ. Κα ιο καθείς κρίνεται για τις ανεπάρκειές του!

Η ΠΚΣ/ΜΑΣ πλήρωσε για την διαλυτική τακτική της με μεγάλη πτώση.

Η ΕΑΑΚ είναι στα ίδια και μικρή πτώση η ΑΡΕΝ.

Συνολικά δεν τα καταφέραμε.

Και μην αρχίσεις τις παπατζες για τις ...εξαγορασμένες ψήφους και το βύσμα στα μαθήματα, διότι πολύ απλά, 1ον αυτά συμβαίνουν χρόνια και 2ον η φτώχια/ανέχεια μαζί με την ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ της κομμουνιστικής αριστεράς να ΔΙΕΜΒΟΛΙΣΕΙ τον δικομματισμό σε ΑΕΙ/ΤΕΙ ενισχύει περαιτέρω αυτά τα φαινόμενα...

Ελπίζω να μην κρυφτεί πάλι το ΚΚΕ -αλλά και το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ- πίσω από το φταίξιμο των...άλλων κομμουνιστών. Εάν το κάνει αυτό, να σαι σίγουρος πως του χρόνου θα έχεις ταβάνι το...10 %.

βουρνούκιος είπε...

Και για να προλάβω φαινόμενα...δημιουργική θεωρητικής τσαλαβούτας, για την μεγάλη πτώση της ΠΚΣ, τη στασιμότητα της ΕΑΑΚ κα ιτη μικρή πτώση της ΑΡΕΝ, δεν φταίει ούτε η ταξική συνθεση των ΑΕΙ/ΤΕΙ έτσι;;

Μια χαρά είναι για μια κομμουνιστικπη αριστερά που ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΙΚΑΝΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Ανώνυμος είπε...

Ημουν ετοιμος να πω κι εγω τη μαλακια μου για την ταξικη συνθεση στα ΑΕΙ, που τα τελευταια χρονια εχει αρχισει να αλλαζει και να εισερχονται ολο και λιγοτερα παιδια απο λαικα στρωματα, αλλα διαβασα πιο πανω οτι δεν φταιει οποτε ενταξει το κοβω εδω.

Οι φοιτητες θελουν πολυ ξυλο.

Κασπερ

zamorano είπε...

Nα ρωτησω εγω κατι?αυτο για την ταξικη συνθεση που εχει αλλαξει στα πανεπιστημια,πως ακριβως το συμπεραινετε?ειδικα την τελευταια δεκαετια που εμπαιναν οι παντες στο πανεπιστημιο,μου φαινεται πολυ περιεργο να εχει αλλαξει.Εκτος αμα υπαρχουν καπου ερευνες η στοιχεια που αγνοω.

Αλλα και παλι,γιατι αν ισχυει κατι τετοιο ειναι ντε και καλα ανασταλτικος παραγοντας για την αριστερα?ακομη και στις γειτονιες πλεον,πιο μεγαλα ποσοστα παιρνει σε μεσαιες παρα σε φτωχες συνοικιες. Παντως σιγουρα δε μπορει να ειναι δικαιολογια για τυχον κακη εκλογικη καταγραφη (αποψη μου παντα).

Γοριλάκι είπε...

Διαβάζοντας κανείς τα σχόλια για την ταξική σύνθεση των ΑΕΙ-ΤΕΙ θα μπορούσε να συμπεράνει ότι οι περισσότεροι φοιτητές κατάγονται από αστικές οικογένειες,η ζωή των οποίων έχει μείνει ανεπηρέαστη από την οικονομική κρίση,άρα ο λόγος της αριστεράς δε τους αφορά.Εγώ πάλι λέω ότι η αυτοκριτική δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση...

RedBoy είπε...

H ίδια η συζητήση για την ταξική σύνθεση των σχολών εκφράζει την επαναστατική προοπτική που δρομολογείται στα πλαίσια της αντικαπιταλιστικής/κομμουνιστικής κίνησης και παράδοσης .

Αυτο έλειπε μοναδικο κριτήριο μας να είναι οι ψήφοι. Σίγουρα γίνονται λάθη και μακάρι να άλλαζαν λίγο οι συσχετισμοί, αλλά δεν πρέπει να χαριζόμαστε σε "αταξικές" ερμηνείες του φαινομένου.

Χτυπάμε απο παντού με κέντρο τις εργατικές ενώσεις.

KOMMANTO είπε...

@Red Boy

Tί λες ρε άνθρωπα?
Έχει καλά ναρκωτικά εκεί στην Αγγλία ε..?

Επιρροή είπε...

¨Ενα πρόβλημα με τα ΕΑΑΚ είναι ότι με τα επιλεγμένα αποτελέσματα που δίνουν μέχρι στιγμής εμφανίζουν άνοδο 1% ενώ η ανακοίνωση τους από χθες το βράδυ μιλάει για "αξιοσημείωτη αντοχή", οπότε ξέρανε από χθες τα πραγματικά αποτελέσματα αλλά δεν τα έδωσαν στη δημοσιότητα;
Γιατί δεν μπορούν να δώσουν κοινά αποτελέσματα με την ΠΚΣ (ή αυτά της ΠΚΣ που δίνει από όλες τις σχολές); Πως θα γίνει μετά η κοινή δράση αν κάποιοι αρνούνται τα αυτονόητα;

Η πτώση της ΑΡΕΝ είναι φυσιολογική. Το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε παρακμή και έπρεπε να έχει μεγαλύτερη κατρακύλα. Οι νέοι της ΔΗΜΑΡ ψηφίζουν ουσιαστικά ΠΑΣΟΚ, οι πρώην α/συνεχάδες λοξοκοιτάζουν προς τα ΕΑΑΚ κτλ.

Η ΠΚΣ βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο μετά την ίδρυση του ΜΑΣ και έγιναν και λάθη. Η αδυναμία του φοιτητικού κινήματος στην "πιο σκυφτή εποχή" να αναδειχτεί σε πρωτοπόρο ρεύμα αντίστασης δεν οφείλεται στην αποχή της ΠΚΣ από ορισμένες γενικές συνελεύσεις πάντως.

Για τα ΕΑΑΚ φέτος έπρεπε να είναι η χρονιά τους. Εκλογική "απογείωση" της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διεύρυνση του ακροατηρίου με Αριστερό Βήμα, ΕΛΕ, debtocracy κ.τ.λ. Ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει. Οι λόγοι πρέπει να μας προβληματίσουν όλους. Το ΜΑΣ προσπαθεί τουλάχιστον να γειώσει το φοιτηταριό με τους νέους της εργασιακής περιπλάνησης, της "νέας εργατικής βάρδιας", των ΙΕΚ και της ανεργίας. Το αντίστοιχο μέτωπο των ΕΑΑΚ ποιό είναι; Νέοι Συντονιστικάριοι Πρωτοβάθμιων;



Η ταξική συνείδηση των φοιτητών πανεπιστημίων την εποχή της κρίσης, σαν μελλοντικό καταπιεζόμενο στρώμα είναι διαφορετική από την αντίστοιχη των περασμένων ετών. Υπάρχει δεξιά μετατόπιση ή απλά οι φοιτητές δεν έχουν την πολυτέλεια που είχαν στο παρελθόν για πολιτικούς "πειραματισμούς" πριν καταλήξουν στον ταξικό τους προσανατολισμό; Σε κάθε περίπτωση είναι νωρίς για οριστικά συμπεράσματα.

RedBoy είπε...

@

Η κομμουνιστική κριτική δεν είναι τυχαίο φαινόμενο και δεν μπορεί να αναχθεί σε μία απλή αντιπραθεση για τον "σεχταρισμο" και την ταχτική ενος χώρου. Δεν συμφωνώ με αυτο το πλαίσιο συζητησης. Άσε δε που το ΚΚΕ κινείται ποιο δυναμικά απ΄ολους για την ώρα.

Προχτες ρωτουσε ο Λαπαβίτσας τον Χαγιο και του έλεγε...Μα καλά ΟΚ ο ένας είναι σεχταριστής ο άλλος ευρωπαιστής...Εσείς γιατι δεν τα βρίσκετε μεταξυ σας? Κι ο Χαγιος του απαντούσε ότι το πρόβλημα είναι οτι ο κόσμος δεν συσπειρωνέται γύρω απ'τον συντονισμό...Κατάλαβες τπτ? Ούτε εγώ.

Το ότι αναλύουμε ομώς ακόμα κάποια τέτοια φαινόμενα με ταξικά κριτηρια είναι μέρος της κίνησης στην οποία ανήκουμε και η τελευταία μέρος της αντιστασιακής δράσης του προλεταριάτου.

Μα τι θέλετε να τα κάνουμε όλα?? ένα ατελείωτο αλισβερίσι αλληλοκατηγοριών περί τακτικής κλπ.?

Ωραία Φωτο Κομμάντο..

Ανώνυμος είπε...

"ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ! ΔΑΠ!!!! ΚΑΙ ΞΑΝΑ: ΔΑΑΑΑΠ!" φωναζε εξαλλη απο χαρα μια δαπιτισσα στη σχολη μου ανεμιζοντας τα ψηφοδελτια την ωρα της καταμετρησης. Και οι υπολοιποι δαπιτες, απο τα εδρανα του αμφιθεατρου, φωναζαν το ακρως ταξικο και -τι ντροπη- εμπνευσμενο απο το SUPER-3- συνθημα: "Δεν εχω σπιτι δεν εχω δουλεια δεν εχω γκομενα δεν εχω λεφτα" κλπ κλπ. Εχετε δικιο, η ταξικη συνθεση δεν παιζει κανενα ρολο στα ΑΕΙ. Ολοι προλεταριοι ειναι.

Κασπερ

RedBoy είπε...

y.Γ. Το προηγούμενο σχόλιο πήγαινε στον Κομμάντο.

Θέλω να σημειώσω κάτι εδώ. Η ταξική σύσταση δεν συνίσταται στο πόσα λεφτά έχει ο κάθε φοιτητής ή αν ο πατέρας του είναι βιομήχανος (αν και φυσικά και δεν πρέπει να παραβλέπουμε αυτήν τη διάσταση).

Η ταξική φύση του αγώνα στα πανεπιστημία συνδέεται με το γεγονός οτι μέσα από το πανεπιστήμιο και τον επιστημονισμό εδραιώνεται η καπιταλιστική συσσωρευση.

Ο κάθε λεχρίτης δαπίτης είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Το πρόβλημα είναι η ταξική θέση του πανεπιστημίου ως μορφή μέσα απ΄την αναδιοργανώνεται η καπιτα-ληστρική αφαίμαξη της κοινωνίας και αναδιοργανώνεται το κεφαλαιικό αίσχος.

Εμείς στηριζουμε τις ταξικές δυνάμεις στα πανεπιστήμια λόγω της αντιπαράθεσης που οργανώνουν στην ευρύτερη κοινωνία. Όποιος δεν το κάνει και χάνεται σε σχήματα αφαιρετικού εργαλειακού λόγου προσφέρει υπηρεσίες στον αστισμό.
Αναγνωριζούμε την αναγκαιότητα στήριξης των ταξικών δυνάμεων στα πανεπιστημία και κατάυον τον τρόπο αξιολογούμε τα αποτελέσματα ως κομμουνιστές κι όχι ως αλλοι Νικολακόπουλοι.

βουρνούκιος είπε...

Από ανάλυση ΜΗΔΕΝ!!!

Επιρροή: σοβαρά μιλάς ωρέ;

Δλδ το ΚΚΕ που δημοσκοπικά φτάνει μέχρι και το 12% διατί είχε μεγάλη πτώση;;

Καμμία αναλυση, μόνο εθελοτυφλία...

η στασιμότητα της ΕΑΑΚ έχει την θετική πλευρά πως κρατά το 10% στα ΑΕΙ και φτάνει σχεδόν το -μικρό ούτως ή άλλως- 2% στα -πολύ πιο εργατικά- ΤΕΙ έχει όμως και την μεγάλη αρνητική πλευρά πως δεν καταφερε να διεμβολήσει ΠΑΣΠ-ΔΑΠ.

Συνεπώς, χρειάζεται να στρέψει την προσοχή της αφενός στην παραπέρα γείωση του προγραμματικού-πολιτικού της λόγου με τα καθημερινά προβλήματα των φοιτητών στην κατεύθυνση του μετώπου παιδείας-εργασίας-δημοκρατίας και αφετέρου να βαθύνει τα αξιακά-οραματικά στοιχεία του!

Επίσης η ΕΑΑΚ πρέπει να εντέινει την προσπάθεια κοινής δράσης με ΠΚΣ ΚΑΙ ΑΡΕΝ πάντα στην κατεύθυνση του μετώπου παιδείας-εργασίας-δημοκρατίας με στόχο την απόκρουση της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και του μνημονίου στις σχολές! Πάνω στη βάση της υπεράσπισης του οργανωτικά ενιαίου ιστου του φοιτητικού κινήματος. Πράγμα που σημαίνει 1 σχολή 1 φοιτητικός σύλλογος!

KOMMANTO είπε...

Ποια ταξική σύνθεση ρε σύντροφοι?
Αυτό ίσως νά'ναι το 5% του προβλήματος. Αφήστε που αυτοί που τα έχουν πάνε κατευθείαν στο εξωτερικό, δεν ασχολούνται καν με τα ελληνικά ΑΕΙ.
Εδώ δεν συνειδητοποιείται κανένας από την ταξική προοπτική -θα πάρουμε σαν λόγω της πτώσης την ταξική καταγωγή? Ήμαρτον.
Το '70 και το '80 που η ταξική προοπτική ήταν πολύ καλή για τους έλληνες αποφοίτους γιατί η Αριστερά ήταν στα πάνω της?

Το ζήτημα πλέον είναι ότι η νεολαία ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ. Η μεταμοντέρνα επικοινωνιακή πανούκλα έχει μετατρέψει το μυαλό της σε άθροισμα διαφημιστικών σλόγκαν.
Δεν υπάρχει εδώ σύνδεση με τους υλικούς όρους διαβίωσης. Το Πραγματικό έχει αντικατασταθεί πλήρως απ'το εικονικό. Είναι φυσικό οι παρατάξεις που το εικονικό είναι ο φυσικός τους χώρος να κερδίζουν μια νεολαία που είναι μεγαλωμένη να σκέφτεται έτσι -ΑΝΕΞΑΡΤΉΤΩΣ ταξικής θέσης.
Γι' αυτό η ΔΑΠ στο ΤΕΙ θεσσαλονίκης έχει τη μεγαλύτερη οργανωτική της στην Ελλάδα.

Αν η Αριστερά διάβαζε τον Λυοτάρ όταν έπρεπε, αντί να λέει 'μεταμοντερνισμός φτου κακά' θα είχε καταλάβει κάποια πραματάκια και ίσως αναδιπλωνόταν μαχητικά στην θύελλα που έρχονταν. Αντί γι'αυτό προτίμησε τα τηλεοπτικά στούντιο. Και τώρα προσπαθεί να εξηγήσει με όρους 19ου αιώνα γιατί πέφτει στα πανεπιστήμια.

γαμησέ τα

Κάποτε σε αγαπούσα είπε...

Σφε σφυροδρέπανε, έχω λατρέψει κείμενα σου, αλλά η μπότα της λογοκρισίας τσάκισε τα όνειρά μου. Κομμουνισμός κ ίντερνετ πάνε μαζί άραγε? Γραμμή κ τρόλλινγκ?

Ραντεβού στα διαδικτιακά γουναράδικα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κάποτε ήσουνα πουλί
και σε αγαπούσανε πολλοί

Όλα διαλεκτικά δεμένα είναι.
Τα τσακισμένα όνειρα θα εκδικηθούν τη μπότα και θα φορέσουν το γοβάκι της σταχτοπούτας.

Ραντεβού δίπλα στην άμαξα