Μια άλλη ματιά στον προσυνεδριακό

(του συνεργάτη μας λούντο μάρτενς)

Με αφορμή τη διεξαγωγή του συνεδρίου που ολοκλήρωσε χτες τελικά τις εργασίες του, η κε του μπλοκ είχε σκεφτεί να συγκεντρώσει και να παρουσιάσει συνοπτικά τα πιο ζουμερά και χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη συζήτηση που άνοιξε στον προσυνεδριακό διάλογο. Παρόλα αυτά ο όγκος των επιστολών που δημοσιεύτηκαν στις σελίδες του ρίζου και της κομεπ κατέστησε σχεδόν απαγορευτικό ένα τέτοιο εγχείρημα. Αντ’ αυτού λοιπόν σκέφτηκα να ανεβάσω κάτι πιο χαλαρό, για να ηρεμήσουν κάπως τα πνεύματα, μαζεύοντας τις καλύτερες προλεκάλτ στιγμές από όλη την προσυνεδριακή περίοδο. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η διάθεση και το πνεύμα της ανάρτησης δεν είναι ειρωνικά, αλλά καθαρά σατιρικά, έως κι αυτοσαρκαστικά ακόμα –με την ένοια ότι οι επιστολές των συντρόφων εκφράζουν βασικά τις ενδόμυχες σκέψεις και τα κολλήματα όλων μας.

Ξεκινάμε το ποτ-πουρί με τη θρυλική σταλινική γιαγιά, τιτικά σαριγκούλη, που έκλεψε την παράσταση και στην έναρξη του συνεδρίου, και που την αγαπάμε όλοι, ακόμα και αν δεν καταλαβαίνουμε πού ακριβώς το πάει.

Διάβασα τις θέσεις του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο και το συμπέρασμά μου είναι, πως όσο το κόμμα θα τελεί μνημόσυνα και τρισάγια, για κείνους όλους, που σαν διάτονες αστέρες πέρασαν από την ηγεσία του και το μόνον που άφησε αυτή η θλιβερή τους πρυτανεία παρακαταθήκη στο κίνημα, ήταν ετούτα τα δύο αλήστου μνήμης λογότυπα: «Η δεξιά δεν είναι πια αυτή η δεξιά». Και το δεύτερο, πακέτο με το ...συνωστισμό της ιστορικού Ρεπούση στο Κε της Σμύρνη και του Ντιροσέλ, το ...επιστημονικό ανέκδοτο, πως η Ελλάδα δεν ανήκει στην ιστορία της Ευρώπης, έχουμε το: «Ολοι οι Ελληνες κάνανε αντίσταση», προσπάθεια ωστόσο, εξομοίωσης του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ με τους Γερμανοτσολιάδες και τους Μπουραντάδες, τους Τσαουσαντώνηδες και όλο τον υπόκοσμο της εθνικής προδοσίας και του κοινού ποινικού εγκλήματος. (...)

Και δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο, από επίσημο μάλιστα βήμα, όπως έγινε το 2012 στην επέτειο του ΕΑΜ στα προπύλαια, να αποδώσει ο ομιλητής την ευθύνη του «όλοι οι Ελληνες κάνανε αντίσταση» στη δεξιά, αντί να ξύσει την πληγή και να βγάλει το πύον από το σώμα του κόμματος, γιατί η αλήθεια είναι, πως η δεξιά είναι αμετάθετη στις θέσεις της για τα κονσεβοκούτια και τους κατσαπλιάδες, αφήνοντας στα κοπέλια της τα υπόλοιπα. Οπότε, όχι μόνον αυτές οι θέσεις για το 19ο Συνέδριο δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ αντικείμενο πάλης του λαού, όσο βασιλεύει στο κόμμα η παρασιώπηση και η απόκρυψη για το ρόλο των αναθεωρητών, αλλά η κάθε λαϊκή διαδήλωση και διαμαρτυρία θα καταλήγει και στο μέλλον, σε σχολική παρέλαση και η κάθε απεργία, θα συμπληρώνει τα πολιτιστικά δρώμενα.
Μπορεί να μη βγαίνει παντού ακριβές νόημα, αλλά το πολιτικό της στίγμα είναι ξεκάθαρο, όπως και οι μπηχτές της για την αντιδεξιά ρητορική.

Παραμένοντας στην ίδια κατηγορία, των καλλιτεχνών με τα υψηλά νοήματα, περνάμε στην επιστολή του βασίλη λιόγκαρη, που ασκεί κριτική σχετικά με το ρίζο, επειδή κόπηκε η στήλη του χαριτωμένου τηλέπαθου, εκφράζοντας έμμεσα το παλλαϊκό αίτημα να επιστρέψει. Δόξα σοι ο κάρολος κι ο βλαδίμηρος, που δεν εισακούονται τελικά όλες οι προτάσεις της βάσης.

Ένας περίπου συνομήλικός τους σύντροφος απ’ την τούμπα καταθέτει κι αυτός τη δική του γνώμη για τα πράγματα, αφού την προλογίσει κατάλληλα.

Αγαπητοί σύντροφοι, διάβασα τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο και συμφωνώ. Με τις αναλύσεις που πέρασαν από το 18ο Συνέδριο, αλλά και τις καινούριες Θέσεις για το 19ο που θα γίνει. Αλλά έχω ορισμένες απόψεις:
Κι ύστερα γίνεται ντόρος με τους διαφωνούντες που εκφράστηκαν ανοιχτά στο διάλογο. Εδώ ο σύντροφος έχει ορισμένες απόψεις κι αντιλήψεις...
Μια άλλη κατηγορία επιστολών είναι αυτές που δίνουν το στίγμα τους από τον τίτλο ακόμα κερδίζοντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη με γκολ από τα αποδυτήρια.

Προσωπικά ξεχώρισα την ειρωνική διασκευή ενός γνωστού συνθήματος (ένας είναι ο εχθρός, ο αντι-ιμπεριαλισμός;) καθώς και τη λιτή διαβεβαίωση ενός άλλου συντρόφου, «εγώ ανησυχώ», που μου θύμισε συνειρμικά μια παλιότερη συνεργασία της ελένης δήμου με τους πάντα επίκαιρους λαθρεπιβάτες του θαλασσινού. Σύνδεσμος ή εισαγωγή βίντεο
Αυτός όμως που έκλεψε την παράσταση ήταν ο σύντροφος που επέλεξε τον τίτλο ενός τεύχους από λούκι-λουκ για να περιγράψει τον πόλεμο του πετρελαίου: στη σκιά των ντερικς (ντέρικς είναι στα ιρλανδικά κάτι μακρόστενοι σωλήνες, που χρησιμοποιούνταν στην άντληση κοιτασμάτων).

Μια άλλη καλλιτεχνική κατηγορία είναι των επιστολών που ενέταξαν κάποιο ποίημα στο περιεχόμενό τους, για να γίνουν πιο γλαφυροί. Η β.χ. από τις σέρρες πχ έχει παράδοση και στέλνει ανελλιπώς ποιήματα τουλάχιστον από το 15ο. Ενώ ο π.σ. από τη νέα ζωή κλείνει την επιστολή του «με ένα στοίχο από την γ’ διεθνή» (κι όχι τη διεθνή γενικώς κι αορίστως).

Θεοί άρχοντες βασιλιάδες (οπορτουνιστές και σοσιαλδημοκράτες)
με πλάνα λόγια μας μεθούν
εμείς οι δούλοι και οι ραγιάδες
μοναχοί τους θε να σωθούν.

Εμπρός η μόνη μας ελπίδα
είναι η σφιγμένη μας γροθιά.

Ναι, αλλά δε μας είπε ολόκληρο τον στίχο· που είναι πιο μικρός σε έκταση και από το νέο λιτό και ευκολομνημόνευτο σύνθημα του κόμματος για την περίπτωση πολέμου: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο.

Πάμε τώρα όλοι μαζί. Μία η ντουντούκα, και τέσσερις εμείς..
Κάποιοι άλλοι σύντροφοι είναι ποιητές του πεζού λόγου και ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους στις επιστολές τους.


Ένας φίλος του κόμματος από τον πειραιά λέει πχ ότι στην πορεία μας πρέπει να έχουμε το μάτι του αϊτού, τη γνώμη και σκέψη του λύκου και το αυτί του λαγού, γιατί ρεύματα, λαιστρυγόνες και κύκλωπες θα βρεθούν στο δρόμο μας. Αποφαίνεται επίσης για τα πολιτικά ποντίκια που πρόδωσαν το κόμμα στο μέσο του πελάγους, πως «άπαξ προδότης, εσαεί προδότης». Και κλείνει με την πρόταση, χωρίς να είμαι ελληνολάτρης, να μεταφραστούν λέξεις όπως: 

Οπορτουνισμός - καιροσκοπισμός, τουφεκιές στον αέρα

Δικτατορία του προλεταριάτου - σιδερένια εξουσία κ.λπ.
Κι αν μας δίνει μόνος του την ελληνική μετάφραση του οπορτουνισμού, αναρωτιέμαι πώς ακριβώς θα μπορούσαν να μεταφραστούν (και σε ποια γλώσσα) οι τουφεκιές στον αέρα κι όλα τα υπόλοιπα που αναφέρει.

Ένας οικοδόμος από τη λιβαδειά μιλάει αρχικά για εκείνους που παρασύρθηκαν απ' τα ψευτοκινήματα των ετερόκλητων μαζών, τα ψευτοδιλήμματα, τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας φιλί ζωής στα εμπυογλοιώδη χείλη του συστήματος. Και προσθέτει ότι πρέπει να «διώξουμε τις αυταπάτες απ' το νου, καθώς σκορπίζει τις φαντασιώσεις της νυχτός, η μέρα με το στιβαρό της χέρι, το φως» και να δείξουμε «ότι δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους, δε μασάμε φούμαρα και ταραμά, δεν μπαίνουμε στο ίδιο τσουβάλι με του συστήματος την κοπριά να αλληλοσκωληκοφαγωθούμε από τη σαπίλα, την παλιανθρωπιά».

Κι ένας άλλος πατρινός σφος γράφει για αυτά που «λέει η γκλάβα μου» κι αρχίζει σε κάποιο σημείο να δίνει οδηγίες από το εγχειρίδιο του αντάρτη. Ο αντάρτης είναι απρόβλεπτος στις κινήσεις του. Αλλού τον περιμένεις και αλλού σου παρουσιάζεται.
Ο αντάρτης είναι διαρκώς σε κίνηση και κυρίως κινείται νύχτα. Ο αντάρτης δεν κάνει ποτέ άμυνα. Είναι πάντα επιτιθέμενος και πάντα από τα νότα του αντιπάλου. Ο αντάρτης αξιοποιεί τη μορφολογία του εδάφους και τους φίλους κρυφούς και φανερούς. Ακόμη δεν υποτιμάει τον αντίπαλο, μα και δεν τον υπερτιμάει. (...)
Μπορεί και να χρειαστεί να κάνει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Μπορεί και το καμουφλάζ να χρειαστεί.
Κάποιοι άλλοι σύντροφοι δείχνουν τους βαθιούς δεσμούς τους με τις μάζες, την κινηματική μούσα και τη λαϊκή θυμοσοφία.

Ένας σύντροφος από το κιάτο κορινθίας μεταφέρει μια παροιμία για τα τσινιάρικα άλογα:
Η λαϊκή πείρα και η ουσιαστική επαφή των στελεχών με τις ΚΟΒ και το λαό έχει να μας διδάξει πολλά. Σας μεταφέρω τι μου είπε ένας φίλος του κόμματος μετά το αρνητικό αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών. [Ηλία, το τσινιάρικο άλογο πρώτα το ημερεύεις και μετά το καβαλάς». Πρόλαβα να του πω «Εμείς δεν θέλουμε να καβαλήσουμε...». Φεύγοντας βιαστικά μου είπε «Σκέψου το!». Μήπως αγριεύουμε τον κόσμο;
Κάποιος άλλος στην κομεπ αναφέρεται στη συμμαχία με τους μικροαστούς, που αντιλαμβάνονται σαν πονηροί βλάχοι ποιος τους μιλάει για θυσίες και ποιος τους υπόσχεται εύκολες λύσεις και συμπεραίνει πως «κάποιος πρέπει να μιλήσει στο βλάχο για το rexona». Και δεν εννοεί προφανώς το μιχάλη βλάχο που το διαφήμιζε.
Ενώ ένας κνίτης σφος μας βεβαιώνει πως «οι λαοί θα νικήσουν όσα dislike και να γίνουν».
Η εξέλιξη της λαϊκής θυμοσοφίας στον χρόνο, από γενιά σε γενιά, είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή.

Για το τέλος έχω κρατήσει μερικές sui generis επιστολές, που είναι δηλ μία στο είδος της η καθεμιά, και δεν εντάσσεται εύκολα σε καλούπια και ομαδοποιήσεις.

Κατά πρώτον η επιστολή μιας σφισσας κνίτισσας από τη λδ του βορρά που λέει ότι πρέπει να δημιουργείται ανησυχητικό κλίμα όταν μια οβα έχει να στρατολογήσει πάνω από δύο εβδομάδες και σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις χάσει επεισόδια τόσο καιρό που δεν είσαι οργανωμένος στη νεολαία.


Η επιστολή ενός σφου από την πάτρα που έχει μεν σοβαρό σκεπτικό, αλλά βασίζει τα συμπεράσματά της στα αποτελέσματα μιας αναζήτησης από το ψαχτήρι του ριζοσπάστη, που δεν είναι ακριβώς και το πιο ασφαλές εργαλείο για τέτοιου είδους μετρήσεις.
Το γράμμα ενός γαλατσιώτη φίλου του κόμματος, με θέμα το καταστατικό (θεωρητικά), όπου βασικά μας διηγείται τον πόνο του, για να τα πει κάπου να ξεσπάσει. 

Επειδή η ΚΟΒ που έπαιρνα ψηφοδέλτια κάθε εκλογική αναμέτρηση, Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου, έκλεισε λόγο οικονομικής δυσπραγίας, πέρασα από το κιόσκι του ΚΚΕ της Ομόνοιας, δεν είχε ψηφοδέλτια και κατέληξα στην ΚΟΒ επί της Βερανζέρου και Κοτοπούλη και αφού μου έδωσε μια γυναίκα ώριμης ηλικίας μερικά ψηφοδέλτια που ζήτησα για δικά μου και για μερικούς γνωστούς μου συνανθρώπους μου, έφυγα.
Επειτα από μικρό χρονικό διάστημα ήλθε μία κυρία από αυτούς που τους έδωσα από τα ως άνω ψηφοδέλτια και μου είπε το εξής: «Χρήστο ψήφισα το ψηφοδέλτιο που μου έδωσες αλλά συνέβη το εξής: Η κοπέλα που έδινε τα ψηφοδέλτια των κομμάτων κυκλοφορούσε ελεύθερα στην αίθουσα του εκλογικού τμήματος που ήταν δίπλα από το Δημαρχείο της Δραπετσώνας του Πειραιά και ήλθε μέχρι το παραβάν που ψηφίζουμε και παρακαλούσε να με βοηθήσει με επιμονή, εάν ήθελα βοήθεια και της απάντησα με θυμό γνωρίζω να ψηφίσω και τότε μου έδωσε τα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Και όταν μπήκα στο παραβάν πέταξα τα ψηφοδέλτια που μου έδωσε των κομμάτων και έριξα στην κάλπη το ψηφοδέλτιο που μου έδωσες εσύ».
Κατάλαβα ότι της κυρίας της έκανε εντύπωση η συμπεριφορά της κοπέλας. Εγώ πήγα αμέσως στην ως άνω ΚΟΒ και κατήγγειλα το ως άνω συμβάν. Πληροφορήθηκα εκ των υστέρων ότι δεν είχε εκπροσώπους το Κόμμα μέσα στα εκλογικά τμήματα.
Εάν το ΚΚΕ μελλοντικά δεν τοποθετήσει στα εκλογικά τμήματα δυναμικούς και έξυπνους εκπροσώπους να παρακολουθούν τη διεξαγωγή των εκλογών και στη συνέχεια τη διαλογή των ψηφοδελτίων, φοβάμαι μην το πάνε από 4,5% στο 2,5%, δηλαδή εκτός Βουλής

Κι ένας ακόμα σφος από τη λδ του βορρά, που διηγείται την πικρή του πείρα από τις διασπάσεις της διετίας 89-91.Συγχωρήστε με, που το ύφος μου δεν είναι Μαρξιστικό - Λενινιστικό, αλλά είμαι από χωριό και στο χωριό μου, όταν οι «σύντροφοι» αριστεροί οπορτουνιστές του ΝΑΡ και οι «σύντροφοι» δεξιοί οπορτουνιστές του «ΣΥΝ», την «κοπάνησαν» μείναμε δύο ΚΝίτες και ψάχναμε τον τρίτο για να συνεδριάσουμε!
Ενώ απαντάει με εξίσου γλαφυρό τρόπο στη γνωστή άποψη για την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου εαμ.
Γράφω τις τελευταίες γραμμές κάτω από «βροχή» φαγητών και έτσι αδυνατώ να προσαρμόσω στο σήμερα, την εμπειρία, την εν μέσω βομβών, του ΕΑΜ!

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και διάφορες πετυχημένες στιγμές της αλέκας από την προσυνεδριακή περίοδο, αλλά τις κρατάμε κάβα, για να μην ξεφύγει και άλλο σε έκταση το κείμενο.

Κλείνουμε λοιπόν την ανάρτηση με τρία ακόμα σημεία.
-την ευχή που έδωσε ένας σφος κνίτης –από τη λδ του βορρά κι αυτός- στο κλείσιμο της επιστολής του, για καλή επιτυχία στις διεργασίες του συνεδρίου.

-τα αδελφά κκ, που μπορεί να μην ήρθαν φέτος λόγω οικονομικής στενότητας του κκε, αλλά απέστειλαν χαιρετιστήρια μηνύματα. Κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να πληροφορηθούμε μεταξύ άλλων την ύπαρξη κομμουνιστικής πρωτοβουλίας –sic- στην αυστρία (πέρα από το κκ στυρίας, που δρα στην αυστριακή επικράτεια) αλλά και του κκ σουαζιλάνδης! Το οποίο αναφέρεται στον αντι-ιμπεριαλισμό του κκε, που είναι πραγματικός και γνήσιος.

Να τ’ ακούν και μερικοί-μερικοί κατά δω μεριά.

-τρίτο και φαρμακερό –και κάπως άσχετο χρονικά με τα υπόλοιπα, αλλά σχετικό με τη συγκυρία και επίκαιρο.
Ένα παλιότερο ρεπορτάζ του ρίζου από την εποχή του 16ου συνεδρίου από τον περιφανή θρίαμβο της ποδοσφαιρικής ομάδας του ριζοσπάστη επί της αυγής, με το μπογιό να βάζει τον οπορτουνισμό στα δίχτυα, εντός κι εκτός γηπέδου –όπως και σήμερα άλλωστε- και να δίνει απαντήσεις σε όσους επιχειρούν να αξιοποιήσουν την παρουσία του για να πλήξουν το κόμμα.
Τι την έκανε τη μπάλα ο νικολιός...

Υστερόγραφο
Καταλαβαίνω ότι κάποιους αστούς πολιτικούς δε μπορούσαμε να τους αποφύγουμε, βάση της πολιτειακής τους θέσης στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας (μεϊμαράκης, καμίνης, κτλ). Ο θεοδωρικάκος της τζι-πι-ο όμως ως τι ακριβώς ήρθε; Ως πολιτικός αναλυτής; Και τι ήρθε να μας πει αλήθεια; Ότι το 91’ δεν τα κατάφερε να μας διαλύσει όπως ήθελε, αλλά του γίναμε απωθημένο και μας ερωτεύτηκε παράφορα;
-Το κείμενο ήταν να ανέβει κανονικά χτες, αλλά καθυστέρησε λόγω τεχνικών προβλημάτων και μπαίνει σήμερα με τον κίνδυνο να μοιάζει τελείως ανεπίκαιρο. Αλλά για τα πιο φρέσκα κουλούρια έχουμε χρόνο να τα πούμε εν καιρώ.