Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Τι ήταν η εικοστή Οκτώβρη

Χτες συμπληρώθηκαν δυο χρόνια από το θάνατο του εργάτη δημήτρη κοτζαρίδη. Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσουν όλοι με τον όρο δολοφονία, αλλά σίγουρα δεν ήταν ο τυχαίος θάνατος ενός κομμουνιστή, για να παραφράσουμε ένα γνωστό θεατρικό τίτλο. Τα γεγονότα εκείνης της μέρας εξάλλου είχαν σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις.

Τι ήταν λοιπόν η 20ή οκτώβρη; Θα πρέπει να το εξετάσουμε σε δύο επίπεδα: των πραγματικών γεγονότων και του αντίκτυπου που είχαν στη συνείδηση του κόσμου. Που προφανώς δεν ήταν μία κι ενιαία, αλλά αντιφατική, με ποικίλες εκδηλώσεις.

Στο πρώτο κομμάτι η άχλη του (μικρο)αστικού μύθου απειλεί να σκεπάσει με λήθη κάποια σημεία πέραν αμφισβήτησης, γι’ αυτό χρειάζεται να επιμείνουμε στα αυτονόητα.

Η περιφρούρηση του παμε δεν εμπόδισε ποτέ μεμονωμένους διαδηλωτές να περάσουν και να κάνουν βόλτες στο οδόστρωμα της αμαλίας. Αντικειμενικά όμως δε γινόταν να ανοίξουν τα μπλοκ μας, σαν τα νερά της ερυθράς, για να περάσει ο περιούσιος αγανακτισμένος λαός και να εφοδεύσει στη βουλή, το ράιχσταγκ τον ουρανό ή όπου αλλού φαντασιωνόταν. Όπως δε γινόταν να διεμβολίσουν οι δικοί μας την πρώτη μέρα της απεργίας, στις 19 οκτώβρη τον ήδη συγκεντρωμένο κόσμο και να περάσουν από πάνω του, για να ‘χουμε να καμαρώνουμε ότι περάσαμε μπροστά από τη βουλή.
Παρεμπιπτόντως, αν κάποιος ήθελε όντως να δοκιμάσει να μπουκάρει στη βουλή και να την καταλάβει, υποθέτω ότι είχε ελεύθερο πεδίο για να το κάνει την προηγούμενη ακριβώς μέρα όπου δεν υπήρχε κανένα «προδοτικό παμε» να τον εμποδίζει και είχε κατέβει συγκριτικά πολύ περισσότερος κόσμος (η καθολική συμμετοχή των εβε στην απεργία είχε νεκρώσει τα πάντα). Παρόλα αυτά η βουλή έμεινε παραδόξως ανέπαφη κι η αστική δημοκρατία σώθηκε.

Η επίθεση στα μπλοκ (κι όχι στην περιφρούρηση) του παμε ήταν δολοφονική, με πέτρες, τσιμέντα και φλεγόμενα αντικείμενα, πραγματικό φεστιβάλ λεβεντιάς από τα μπουμπούκια που σημάδευαν εν ψυχρώ «άμαχο πληθυσμό» κι ανυποψίαστους διαδηλωτές. Η παρέμβαση της ελας με τα χημικά, αφού η περιφρούρηση είχε απωθήσει τα… παιδιά, ήταν καταλυτική και σωτήρια· το θέμα είναι για ποιον.
Ο επιθετικός προσδιορισμός «δολοφονική» στέκει ανεξάρτητα από το αν υπήρξαν τελικά ή όχι θύματα και από την κατάληξη του κοτζαρίδη. Ελάχιστη σημασία έχει αν ο θάνατός του προκλήθηκε από τα χημικά που έπεσαν στη συνέχεια ή από άλλο αίτιο, αν δηλ έπεσε θύμα της κρατικής ή της παρακρατικής βίας. Κι ακόμα λιγότερη αν οι θύτες ήταν μαύροι, καμουφλαρισμένα φασιστοειδή ή λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις από τον αγανακτισμένο χυλό. Ενώ δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν πρόκειται όντως για προβοκάτορες ή για χρήσιμους ηλίθιους, που δρουν αντικειμενικά ως τέτοιοι.
Αυτό που έχει σημασία είναι η πρόθεση κι η δολοφονική επίθεση εναντίων διαδηλωτών. Κι αν τυχόν κάποιος έχει αμφιβολίες κι η κρίση του δυσκολεύεται ή θολώνει από τη γνώμη του για το παμε και τα περιβόητα ‘κνατ’, αρκεί να συνυπολογίσουμε πως τα… παιδιά την είχαν πέσει την προηγούμενη ακριβώς μέρα (που δε φαινόταν παμε στον ορίζοντα) σε ένα μπλοκ εκπαιδευτικών.

Ας μην πιάσουμε καλύτερα πώς θα παρουσιαζόταν το θέμα, με τι όρους και τι αντίκτυπο θα είχε, αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά και οι ρόλοι (θύτη και θύματος) αντεστραμμένοι. Ούτως ή άλλως και τώρα ως ένα βαθμό βγήκαν διάφορες εκδοχές που πήγαν να κάνουν το άσπρο-μαύρο, με κάποια καθεστωτικά μμε πχ να κάνουν προκλητικά λόγο για σύγκρουση παμε-διαδηλωτών. Γιατί προφανώς από τη μία είχαμε αγνούς κι αυθόρμητους διαδηλωτές, κι από την άλλη το παμε, που μάλλον είναι κάτι διαφορετικό από τον υπόλοιπο κόσμο και δεν έχει διαδηλωτές στις γραμμές του, παρά μόνο κομματόσκυλα που ό, τι παθαίνουν τους αξίζει και πήγαιναν γυρεύοντας. Τέτοια σκυλιά αμετανόητα είναι οι σταλινικοί..

Το ουσιαστικό διακύβευμα βέβαια είναι κατά πολύ ευρύτερο από την εικοστή οκτώβρη και τα γεγονότα εκείνης της μέρας κι έχει να κάνει συνολικά με τις κρατικές και παρακρατικές μεθόδους για το χτύπημα του κινήματος. Μπορεί σε έναν κόσμο (συχνά και με.. κινηματικές αναφορές) να μοιάζουν κούφιες και ξύλινες αυτές οι έννοιες, αλλά καμία ανάλυση δε μπορεί να διεισδύσει στην ουσία του πράγματος, αν δεν πάρει θέση σε αυτό το ζήτημα. Και έχουμε δει πολλές φορές το έργο, για να μείνουμε απαθείς και ανυποψίαστοι, χωρίς να κάνουμε τη σύνδεση.

-Η προβοκάτσια στη μαρφίν το μάιο του 10’, στη μεγαλύτερη διαδήλωση των τελευταίων χρόνων και την κορύφωση των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στο πρώτο μνημόνιο. Μια υπόθεση που τότε έστειλε τον κόσμο σπίτι του και ‘σέρνεται’ μέχρι σήμερα, για να ξανάρθε στο προσκήνιο κάθε φορά που βολεύει το σύστημα, για να δέσει την περίφημη ‘θεωρία’ των δύο άκρων.
-Ένα χρόνο μετά τα γεγονότα της 20ής οκτώβρη κι η 48ωρη απεργία με την περικύκλωση της βουλής.
-Και πέρσι το φλεβάρη τα συγχρονισμένα χτυπήματα κι οι πυρκαγιές σε κτίρια στο κέντρο της αθήνας, με τα κανάλια να παίζουν τις προγραμματικές της κυβέρνησης παπαδήμου με φόντο τη φλεγόμενη πόλη, χωρίς να βρίσκουν χώρο και χρόνο για πλάνα από τις μεγάλες διαδηλώσεις και το πλήθος που είχε γεμίσει τους δρόμους γύρω από το σύνταγμα μέχρι και πέρα από την ομόνοια.
Υλικό για συμπεράσματα υπάρχει άφθονο, το θέμα είναι ποιος κάθεται να τα βγάλει και τι κάνει πρακτικά για αυτό.

Κι ερχόμαστε έτσι στο κομμάτι του υποκειμενικού παράγοντα και τις αντιδράσεις που προκάλεσε εκείνη η μέρα.
Υπήρξε καταρχάς μια μικρή κατηγορία ανθρώπων για τους οποίους τα γεγονότα αυτά αλλά και η στάση των άμεσα εμπλεκόμενων στάθηκαν.. πραγματική αποκάλυψη και τους έφεραν κοντά στο κόμμα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ίσως τον τραγουδοποιό και blogger γ. σαρρή. Που την ίδια χρονιά συμμετείχε και στις συνελεύσεις των πλατειών και δε νομίζω ότι μπορεί να τον θεωρήσει κανείς προκατειλημμένο από τη μια ή την άλλη πλευρά. Οδηγήθηκε όμως σε κάποια συμπεράσματα από τα ίδια γεγονότα και τη δυναμική τους, ως έντιμος και αντικειμενικός 'παρατηρητής' τους. Και μια απλή παρατήρηση αρκούσε σε αυτή την περίπτωση.

Κι αυτό ακριβώς είναι που έκανε αρκετούς σφους μας να θέλουν σχεδόν να βάλουν τα κλάματα από τα νεύρα τους με όσα διάβαζαν κι άκουγαν εκείνες τις μέρες, κυρίως στο διαδίκτυο, με την ανέντιμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και την τόσο εύκολη διάδοση του ψέματος σε διάφορα ιστολόγια και σε έναν κόσμο που έμοιαζε να ζει σε παράλληλο σύμπαν: το παμε περιφρουρούσε τη βουλή και την αστική δημοκρατία, επιτέθηκε σε α(ο)πλους, αθώους διαδηλωτές, πήγαινε γυρεύοντας και τις έφαγε κι άλλα τέτοια.

Και δεν είναι μόνο τα… παιδιά με την ιδιότυπη ασυλία τους, που την πληρώνει πολύ ακριβά το κίνημα με τις ομάδες και τις πρακτικές του χώρου, που ‘ναι διάτρητες στους μηχανισμούς του κράτους. Δεν είναι μόνο η «δημοσιογραφία των πολιτών» που αναπαράγει ταχύτατα, με τρομερή ευκολία και πειστικότητα τους μύθους της κυρίαρχης προπαγάνδας. Δεν είναι μόνο ένας κινηματικός κόσμος που στρεφόταν μυωπικά και με εξαρτημένα αντανακλαστικά κατά του κόμματος, συχνά ενάντια και στις επίσημες ανακοινώσεις του πολιτικού του χώρου.

Είναι ότι αυτό το παράλληλο σύμπαν, με τις τόσο διαφορετικές παραστάσεις κι αντιλήψεις για το τι πραγματικά έγινε εκείνη τη μέρα, έχει πρωτίστως πολιτικό χαρακτήρα. Το πώς θα δεις και θα αξιολογήσεις τα γεγονότα, η σκοπιά αυτής της αξιολόγησης, η συμφωνία ή διαφωνία με όσα γράφτηκαν παραπάνω, έχουν πρωτίστως πολιτικό χαρακτήρα.

Αυτό το ποικιλώνυμο παράλληλο πολιτικό σύμπαν επιβεβαίωσε με πολύ εμφατικό τρόπο την προκατάληψή του και το χάσμα που το χωρίζει με τους κομμουνιστές, καθιστώντας περιττά και υποκριτικά τα καλέσματα για κοινή δράση και ενότητα. Κι η επιβεβαίωση αυτού του χάσματος ήρθε με τόσο οδυνηρό, σχεδόν τραυματικό τρόπο, που έθεσε αρκετά καθαρά το ζήτημα «με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις», ακόμα και στους καλοπροαίρετους ‘εξωτερικούς παρατηρητές.

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που θέτεις το συγκεκριμένο ζήτημα για το "για ποιόν ήταν σωτήρια η παρέμβαση των ΜΑΤ". Γιατί όντως, οι αναρχικοί και λοιποί συμπαραστάτες τους έχουν και περιφέρουν μια φωτογραφία που δείχνει τα ΜΑΤ να κάθονται πίσω απο τα μπλόκ του ΠΑΜΕ, αλλά αυτό που "χάνουν" είναι το επικίδευμα: οτι την ώρα που το ΠΑΜΕ ήταν στην άμυνα, τα ΜΑΤ καθόντουσαν, την ώρα που ήταν στην επίθεση, τα ΜΑΤ θυμηθήκαν να επέμβουν.

Οπως επίσης και η λογική που χάσκει: οι ίδιοι που μιλάνε για συνεργασία ΠΑΜΕ-ΜΑΤ, λένε οτι ο Κοτζαρίδης πέθανε απο χημικά. Ποιόν; Αυτών που συνεργάζοταν;

Βρώμικη υπόθεση εκείνη η μέρα, και για να μη ξεχνιώμαστε...
http://www.youtube.com/watch?v=ON-BoxVZ4-U&noredirect=1


metalorixos

Ανώνυμος είπε...

Πολυ περιληπτικά και σύντομα.
Βασικα νομιζω οτι αυτο που εγινε ειναι αναπόφευκτο βήμα. Τι θελω να πω.
Αργά ή γρήγορα το κινημα πρέπει να συγκρουστεί με αυτό τον χώρο. Το οτι δεν συγκρούεται μονο πίσω μας κρατά.Βέβαια δεν μπορείς να πας στην συγκέντρωση της ΓΣΕΕ κτλ και να πεις θα την περιφρουρήσουμε. Αυτο ειναι αλλο θέμα και πρέπει να μπει και αυτό σαν θέμα σε επιπεδο εργαζομένων. Στν τελική το αν αυτά που γίνονται στις πορείες ειναι προβοκάτσια ή όχι ειναι ανεξάρτητο απο το αν αυτοί που καλούνε τον κοσμο να κατέβουν σε πορείες τον καλούν σαν τα πρόβατα στην σφαγή. Εχουν μεγάλη ευθύνη αυτοί που καλούν τον κοσμο και τον αφήνουν απροστάτευτο. Στην τελική έχω κουραστεί την γκρινια για το ξύλο που έφαγε ο κοσμος απο τα ΜΑΤ.

Οπως και να έχει το τι γινεται στις πορείες δεν μπορεί να ειναι αποτέλεσμα του κάθε χρήσιμου βλάκα. Δυστυχώς ολος αυτός ο χωρος ειναι μάλλον ανικανος να πάρει οποιαδηποτε απόφαση. Τι εννοώ;

Προσφατα είχα κάνει συζήτηση με άτομα του αναρχικού χώρου. (ἠ ορθοτερα ατομα που είναι κοντά σε αυτόν τον χώρο -lifestyle. Eχω υοθετήσει τον ορο απο τοτε που ειχα διαβάσει ενα βιβλιαράκι του μπουκτσιν που εκανε κριτική στην σύγχρονο αναρχικο χώρο)
Το συμπέρασμα μου ήταν οτι ακόμα και αν μιλήσεις και φτάσεις στο να παραδεχτούν οτι υπάρχει πρόβλημα εγώ δεν βλέπω να προχωράνε στο να προτείνουν λύση. Το πολύ πολύ να σου πουν οτι καταλαβαίνουν το πρόβλημα αλλά δεν τους αρέσει η λύση οποτε την απορρίπτουν.
Αυτή η στάση διαχέεται πάνω κάτω σε ολο τον κοσμο της ΓΣΕΕ (μικρότερων ηλικιών). Και ιδιαίτερα οσων ασχολούνται λίγο παραπάνω αλλά δεν ανήκουν σε κανένα σωματείο κτλ.

Το γιατί συμβαίνει αυτό μάλλον ειναι προιόν της "ποπ αριστεράς".
Οποτε τα πρώτα ερωτήματα που μου έρχονται στο μυαλο ειναι
1.Χρειάζεται να το προσεγγίσουμε αυτόν τον κόσμο;;;;
2.Αν ναι πως;;; Αν οχι τι κάνουμε;;;

Για το 1 δεν το θέτω σαν προτεραιότητα. Αν και μαλλον μεγάλο ποσοστό ακούγεται κάπως κοντά σε εσένα και ειναι και καλοπροαίρετοι δεν αξίζει πιστεύω να πολυ ασχοληθείς. Νομιζω οτι αυτο θα λυθεί στον δρόμο.

Για το τι να κάνουμε το μονο που μπορώ να σκεφτώ είναι να μπαινει πιο επιτακτικά το θέμα στα σωματεία και στους εργαζόμενους της περιφρούρησης. Δεν μπορώ να σκεφτώ τπτ καλύτερο. Αλλά θα μπορούσαμε να "χτυπάμε" τον συγκεκριμένο χώρο με την αναγκαιότητα να υπάρξει λύση στο παρον προβλημα.

Αυτα τα λίγα. Λίγο πρόχειρα, σύντομα και χαώδη.

xamogelo

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Τόχω κι εγώ πολύ βασανίσει, xamogelo και Κάπταιν, το πρόβλημα των οργισμένων μουτζαχεντίν,...ε..., συγγνώμην αναρχομπαχάλων, που συνήθως εντάσσονται στον ευρύτερο πασοκο-ανταρσυριζάνικο, ήγουν μικροαστικό χώρο.
Ας μιλήσω στην εύκολη ξύλινη διάλεκτο, αφού δεν έχω κατακτήσει την τέχνη να είμαι με πιό εύληπτο τρόπο συνοπτικός.
Εχω καταλήξει σε δύο παράλληλες ταχτικές:
1. Αφού το κίνητρό τους, ο μικροαστικός φιλελευθερισμός, είναι η αντανάκλαση της ψευδαίσθησης της ελευθερίας της "ελεύθερης" αγοράς, που γαλούχησε τους μικροεπαγγελματίες της πόλης και του χωργιού, μια τίμια εξήγηση είναι να τους εξηγήσεις ότι η συρρίκνωση μέχρις εξαφανίσεως αυτού του τρόπου παραγωγής, άρα και των ίδιων σαν στρώματος, δεν είναι συγκυριακή, αλλά ανεπίστρεπτη εξέλιξη της ανάπτυξης των δυνάμεων παραγωγής, που στα πλαίσια του μονοπωλιακού καπιταλισμού παίρνει την μορφή της απαλλοτρίωσης της ιδιοκτησίας τους, αδιάκριτα αν πρόκειται για μέσα παραγωγής η και προσωπικά αντικείμενα, της προλεταριοποίησης στις πιό άγριες εκδοχές της, ξεσπιτώματα, μετανάστευση, πείνα κλπ.
Αρα, να μην κοιτάνε πίσω, αλλά πιο μπροστά από το μέλλον, που τους προδιαγράφει το Κεφάλαιο, και το ...παρελθόν, που τους τάζουν οι άθλιοι πολιτικάντηδες του. Αυτά βέβαια σε γλώσσα αγκιτατόρική, λαϊκή, όχι σαν τον κομισσάριο του Χάρρυ Κλύν.
2. Τα παράγωγα "αντιεξουσιαστικά" τους σύνδρομα, τους δείχνω (προσπαθώ...) πως στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αυτοκτονική επιλογή-άρνηση στον οργανωμένο αγώνα, που θα έχει σαν σίγουρο έπαθλο την πιο σκληρή και επώδυνη ήττα, δηλαδή τον θρίαμβο των πραγματικών εξουσιαστών. Οτι το "Κράτος" δεν πέφτει από τον ουρανό αλλά γεννιέται και πατάει στην οικονομική βάση της ταξικής κοινωνίας, και σήμερα είναι καταπιεστικό για τον Λαό και για την πρόοδο, ενώ για τους κεφαλαιοκράτες είναι απελευθερωτικό. Το Κράτος της Δ.τ.Π. είναι απελευθερωτικό για τους εκμεταλλευομένους κλπ. Οτι μόνο σε αυτή την βάση μπορεί να διαβαστεί η ιστορία του υπάρξαντος Σοσιαλισμού, και ιδίως της εποχής της ανόδου και νικηφόρας πορείας της ταξικής πάλης στην ΕΣΣΔ του μεσοπολέμου. Οτι ο αντισταλινισμός είναι η άρνηση της μπολσεβίκικης επανάστασης, η έκφραση της ήττας του εργατικού και προοδευτικού κινήματος και η θεωρητική θεμελίωση του Θριάμβου της Αντίδρασης το '89.
Θα μου πείς, καλά είναι αυτά, αλλά ..."δεν λέγονται".
Εχω καταλήξει, πως την φάγαμε, ακριβώς γιατί κάπου υποχωρήσαμε κι εμείς (σαν παγκόσμιο κίνημα) στην πίεση γύρω από αυτά τα βασικά, νομίσαμε πως μπορούμε να τα παρακάμψουμε, κι έτσι χάσαμε και την ικανότητα να τα παλεύουμε.
Και ιδού τα αποτελέσματα: Ξεβράκωτος ο Λαός στην Κρίση, μοιρολατρία, αποδιοργάνωση, ανοίξανε οι τάφοι και βγήκαν οι βρυκόλακες του φασισμού, τρόμος και αθλιότητα στον "ελεύθερο κόσμο".
Η ανασύνταξη προ παντός θα είναι μαχητική και ασυμβίβαστη, δηλαδή αποφασισμένη. Και μόνο έτσι θα βρούμε και τα κατάλληλα ωραία λόγια, που θα χτυπάνε πιο δυνατά από τα ξύλινα.

Αναρχομαρξιστομαοϊκοτιτοϊκοσταλινικός είπε...

Η επαγωγική λογική δεν θα έπρεπε να είναι μέσο που χρησιμοποιούν οι εκάστοτε μαρξιστές. Σίγουρα εκείνη η ημέρα είχε πολλά κοινά με τη μέρα που έγινε η μαρφίν, σίγουρα μέσα στον Α/Α χώρο υπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι, από το χειρότερο λούμπεν μέχρι ασφαλίτες, αλλά το τσουβάλιασμα εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει... Πόσο μάλλον όταν χρεώνεις σε άτομα από αυτό το χώρο και κομματικές ταυτότητες. Όπως και να 'χει, ωραία ανάρτηση σφυροδρέπανε, η 4η παράγραφος σου νομίζω τα λέει όλα για εκείνο το μαύρο διήμερο. Ο κόσμος που ήταν κάτω εκείνη τη πρώτη μέρα, ίσως και να οδήγησε στα γεγονότα της 2ης...

Ανώνυμος είπε...

Περα απο καθε τι αλλο ηταν ευθεια, σχεδιασμενη επιθεση στο ΚΚΕ καιτο ΠΑΜΕ. Το επιδικο ηταν η ηγεμονια σε ολο αυτο που συνεβαινε. Το κυκνειο ασμα του "κινηματος των πλατειων", η ανοικτη συγκρουση του μικροαστου διαννοουμενου με το εργατικο κινημα. Το εκτελεστικο οργανο ηταν ο εσμος της αλητειας, που πηρε ομως το μαθημα του, οτι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ δεν ειναι του χεριου τους. Αυτο ας μην το ξεχναμε. Οι βρωμιες τους δεν εχουν σημασια. ΑΑ

Αναυδος είπε...

θα συμφωνησω περισσοτερο με τον ΑΑ. Οι μικροαστοι η εργατικη αριστοκρατια και η κρατικη γραφειοκρατεια σα μοναδικο πολιτικο στοχο εχουν την επιστροφη στο 2008 οπου ναι μεν καπιταλισμο ειχαμε αλλα αυτά τα στρωματα αποσπουσαν ένα ικανοποιητικο μερος της παραγωμενης υπεραξιας. Η κριση μειωνει την παραγωμενη υπεραξια συνεπως το κεφαλαιο είναι υποχρεωμενο να αφαιρεσει από τους υπηρετες του το εξτρα πιατο. Αυτό τους εξαγριωνει και τους υποχρεωνει να ψαξουν για συμμαχους εκει που τοσα χρονια εφτυναν δηλ την εργατικη ταξη Όταν το κομμα της δεν τους κανει το χατηρι να μπει σε μια συμμαχια που θα σωσει αυτά τα στρωματα αλλα θα βυθισει ακομη περισσοτερο την εργατια στη φτωχεια και την ανεργια ολος αυτος ο εσμος οργιζεται και με το ΚΚΕ και με το ΠΑΜΕ.
Αυτοι που χτυπαγαν τον χατζιδακι ηταν πασοκοι συνδικαλιστες για τον απλο λογο ότι εχασαν το εδαφος από τα ποδια τους πριν 3 χρονια ο εργατης που πεινα δεκαετιες είναι πολύ πιο καρτερικος δεν πετα γιαουρτια γιατι α) δεν του περισσευουν τα φραγκα και β) δε μπορει να πετας γιαουρτια μια ζωη
Τελος μην ξεχναμε ότι η κοινωνικη βαση του φασισμου και της αναρχιας είναι κοινη. Ο μικροιδιοκτητης που βαζει πανω από όλα το δικο του συμφερον

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αμμτσ, τις κομματικές ταυτότητες δεν τις χρεώνω σε αυτούς που έκαναν την επίθεση. Αλλά σε κόσμο που δεν την καταδίκασε κι έμεινε στο ναι μεν αλλά και στις ίσες αποστάσεις που ούτε καν τέτοιες ήταν.

Κατά τα άλλα τα τρία πρώτα σχόλια ειδικά έπιασαν πολύ καλά το ερώτημα που έμπαινε έμμεσα από την ανάρτηση, την αντιμετώπιση απέναντι στον χώρο. Και αν δεν απαντάω κάτι είναι επειδή δεν έχω την απάντηση ολοκληρωμένη και καλύπτομαι από αυτά που διάβασα

Αναρχομαρξιστομαοϊκοτιτοϊκοσταλινικός είπε...

Φίλε σφυροδρέπανε στο προηγούμενο σχόλιο μου αναφερόμουν στο σχόλιο του Σεχτάρ και όχι στην ανάρτησή σου (περί επαγωγικής και κομματικών ταυτοτήτων), λάθος μου που δεν το διευκρίνισα.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Αναρχο..κλπ. (22 Οκτωβρίου 2013 - 7:33 μ.μ.),
Νομίζω πως η άποψή σου για τον επαγωγικό συλλογισμό και τους "εκάστοτε μαρξιστές" είναι μάλλον προσωπική, και θάλεγα αρκετά απόλυτη, εκτός αν μπορείς να αποδείξεις παραγωγικά (ιδού η Ρόδος!), από ποιά αδιαμφισβήτητη (;!;!) αλήθεια παράγεται.
Μπορεί καμιά φορά, σε κάποιες τολμηρές επαγωγές (=λίγα εμπειρικά δεδομένα) να τρώμε τα μούτρα μας, αλλά μην ξεχνάμε ότι η ανθρώπινη γνώση ξεπήδησε από την εμπειρία με επαγωγικούς συλλογισμούς (κι αφού έφαγε αρκετές φορές τα μούτρα της). Αλλος δρόμος δεν μπορούσε να υπάρξει για τους υλιστές και για την Επιστήμη. Για τους ιδεαλιστές, βέβαια, η Γνώση προϋπήρχε κλπ.
Επί του συγκεκριμένου τώρα, (και υποθέτοντας πως αυτό εννοείς), θα μου ήταν δύσκολο να υιοθετήσω για τον Α/Α "χώρο" την άποψη (μάλλον: τις απόψεις, και καλύτερα: τις αξιώσεις) της ιδιαιτερότητας, που έχει ο ίδιος για τον εαυτό του, σε σχέση με τις κοινωνικές τάξεις και τους υπόλοιπους πολικούς σχηματισμούς. Πολύ περισσότερο, που ούτε και οι ίδιοι μπορούν να συμφωνήσουν για τα, έστω βασικά, χαρακτηριστικά της ιδιαιτερότητάς τους. Και μάλιστα, επικαλούνται αυτήν ακριβώς την υπαρξιακή αδυναμία τους σαν ...απόδειξη της ιδιαιτερότητάς τους (δηλαδή αυτού, ...που τελικά δεν μπορούν να αποδείξουν, γιατί απλά δεν υπάρχει...!)
Από την άλλη βλέπω μια χαρακτηριστική όσμωση ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα του μικροαστικού τόξου και τον Α/Α "χώρο", ξέχωρα από την αμοιβαία ανεκτικότητα, σύμπραξη η και συνεργασία, κυρίως στη βάση, και αυτό το τελευταίο το θεωρώ πολύ σημαντικό, γιατί οι πολιτικαντισμοί των ηγεσιών τους φροντίζουν να θολώνουν τα νερά.
Τα κορυφαία γεγονότα του "Δεκέμβρη 2008" (μέ έμφαση στην προβοκάτσια στην Ομόνοια την Δευτέρα το βράδι), των "πλατειών" και της 20/10/2011, απλά είναι η κορυφή ενός παγόβουνου πολλών περισσοτέρων αναλόγων μικρότερης έκτασης, που τα συναντά κανείς συχνά και στον προσωπικό του κύκλο, στη δουλειά, στο σωματείο του κλπ. Να προσθέσω πως η αποδειγμένη πια κουκουλοφορική ανάμειξη/δράση και των χρυσαυγητών ξεσκεπάζει έναν πολύ βρώμικο χώρο συνίζησης αναρχικών-φασιστών, που δείχνει ότι χωρίς φωτιά αναρχοφασιστικός καπνός δεν βγαίνει, και προσθέτει ένα ακόμη επαγωγικό λιθαράκι στις παληές υποψίες (ισπανικός εμφύλιος - συμβιβασμός με Φράνκο στο φινάλε, δες παραπομπές και στο παρόν μπλόγκ), που συντείνουν στην απλή αλήθεια πως το αναρχομπάχαλο δεν είναι παρά μιά ακόμη έκφραση των μικροαστικών κοινωνικών στρωμάτων σε πλήρη σύμφυση με τα υπόλοιπα πολιτικά μορφώματα αυτών των στρωμάτων. Πρόκειται δηλαδή για ποκιλόμορφες εξωτερικά εκφράσεις ενός αρκετά και ιδιόμορφα συνεκτικού μέχρι χθές στη χώρα μας κοινωνικού χώρου, που μπορεί τώρα να βρίκεται σε καθεστώς αποδόμησης, αλλά γι αυτό ακριβώς παρουσιάζει έξαρση αντιδράσεων με κεντρική αναφορά τον έξαλλο αντικομμουνισμό, σαν απελπισμένη προσπάθεια να σωθεί εκλιπαρώντας από την αστική τάξη την αναγνώριση αυτής ακριβώς της χρησιμότητάς του.
Δεν τους τσουβαλιάζω εγώ, λοιπόν, ούτε και κανένας άλλος - μόνοι τους τσουβαλιάζονται.
Κι αν δεν αντιδράσαμε, (το ΚΚΕ εννοώ, και καθ' υπόθεσιν, γιατί δεν είμαι μέλος, ούτε έχω καμιά ειδική πληροφόρηση) πιό δυναμικά την 20/10, είναι ακριβώς γιατί δε θέλουμε να τσουβαλιάσουμε στο στρατόπεδο του πιο μάβρου μετώπου ανθρώπους, που παρά τις πλάνες τους, δεν έχουν κανένα λόγο και μέλλον να είναι εκεί.

Ανώνυμος είπε...

Όσο παρακολουθώ το πώς τα μπλογκ που στηρίζουν φανατικά το κκε, παρουσιάζουν τα εξωφρενικά που έγιναν στις 20/10/11, αντιλαμβάνομαι πως τα χρησιμοποιούν τόσο αντεστραμμένα που αναγκάζομαι να γράψω αυτό το σχόλιο, χωρίς να έχω αυταπάτες για το ότι υπάρχει περίπτωση να αποκαταστήσω την αλήθεια όπως αυτή εκλαμβάνεται από εσάς, τον διαχειριστή και τους σχολιαστές. Δεν βλάπτει όμως να έχετε και μιαν άλλη εικόνα. Γι’αυτό ελπίζω να δημοσιευτεί.
Το βράδυ της 19ης (και ενώ την ίδια μέρα το πρωί είχαν γίνει εκτεταμένες συγκρούσεις και ο κόσμος στο δρόμο ήταν πραγματικά πάρα πολύς χωρίς όμως ελπίδα να κερδίσει την καταστολή) μάθαμε ότι για την επόμενη, το ΠΑΜΕ είχε οργανώσει αποκλεισμό της Βουλής.
Σε αυτό το σημείο να κάνω την αυτοκριτική μου. Το πίστεψα ότι όντως θα πρόκειται για αποκλεισμό (όπως και όσοι σύντροφοι από τον «χώρο» είχαμε επαφή εκείνες τις ώρες). Και όχι μόνο το πίστεψα, αλλά είχα και μια απροσδιόριστη ελπίδα πως με το ΠΑΜΕ στην πλατεία άλλαζε το σκηνικό. Υπήρχε μία εξάντληση από τα χημικά και το κυνηγητό της 19ης και μία πικρία για το ότι όλο τον προηγούμενο καιρό το κκε απείχε και μάλιστα κατήγγειλε και όλους τους άλλους, οπότε πόσο κακή θα μπορούσε να είναι αυτή η συνύπαρξη, σκέφτηκα...Ένα αίσθημα του στιλ, «επιτέλους θα κάνουν κάτι και οι κκέδες». 40 χρόνια φούρναρης και ακόμα δεν έμαθα.
Το πρωί λοιπόν της 20ης, κατεβαίνουμε αρκετά χαλαροί στη συγκέντρωση η οποία φαινόταν να είναι πολύ πιο ήρεμη από την προηγούμενη. Όσους συντρόφους (ναι από το «χώρο»)συνάντησα εκείνη την μέρα ήταν πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση. Ούτε κράνη, ούτε μάσκες για χημικά, ούτε βέβαια καμία διάθεση για ξύλο με το ΠΑΜΕ. Ο κόσμος πολύ λιγότερος από την προηγούμενη και μάλλον εξαντλημένος από τα χτεσινά. Στο σημείο δε της συγκέντρωσης που στάθηκα εγώ τα πράγματα ήταν μάλλον ήρεμα και όλα έδειχναν ότι πάει για να γίνει μία ακόμα άνευ σημασίας συγκέντρωση. Δεν κινήθηκα κοντά στην περιφρούρηση του ΠΑΜΕ, για να έχω ιδία γνώμη, αλλά από ένα σημείο και έπειτα, διάφοροι διαδηλωτές ,( όχι από τον «χώρο»), μας ανέφεραν περιστατικά στα οποία ενεπλάκησαν σχεδόν χωρίς να υπάρχει κάποια αφορμή. Άλλος ήθελε να πλησιάσει στη Βουλή και του ζητούσαν ταυτότητα, άλλος προπηλακίστηκε γιατί αντέδρασε βλέποντας τους να είναι παρατεταγμένοι έναντι των υπόλοιπων διαδηλωτών, ακούσαμε για τους συνδικαλιστές της ποε-οτα που τους έδιωξαν τραμπούκικα ενώ ήταν ο πιο μάχιμος κλάδος εκείνη την περίοδο, για το «δεν πληρώνω» που επίσης απωθήθηκε, και γενικά επικρατούσε μια εχθρικότητα. Αυτό το κλίμα και τέτοια και παρόμοια με αυτά που ανέφερα περιστατικά, μόνο όποιος δεν ήταν εκεί δεν τα καταλάβαινε. Δηλαδή όπως και αν προσπαθείτε να το βαφτίσετε, αυτό το πράγμα δεν ήταν αποκλεισμός της Βουλής, αλλά ξεκάθαρα περιφρούρηση της. Δεν είναι μόνο ότι όλοι οι βουλευτές μπήκαν ανενόχλητοι, είναι κυρίως ότι έτρωγαν πόρτα (από το να πλησιάσουν έστω), όσοι το επιθυμούσαν.
Και για ποιο λόγο? Τι σκόπευε και τι κέρδισε τελικά το κκε από αυτή την περικύκλωση-περιφρούρηση? Δεν το περίμεναν οι φωτεινοί καθοδηγητές σας, ότι κάποια στιγμή θα πέσετε και σε κανέναν τρελαμένο που δεν σηκώνει απαγορεύσεις μετακίνησης? Η την περίπτωση να πέσετε σε κάποιον/ους βαλτούς δήθεν τρελαμένους που θα ξεκινούσαν φασαρία? Ποιος κέρδισε τελικά από αυτό το καταπληκτικό σας σχέδιο να πάτε να κάνετε το ανθρώπινο τείχος ανάμεσα στην διαδήλωση και τη βουλή?
Μ’αρέσει που για όλα αυτά, μετά είχατε έτοιμη την απάντηση της προβοκάτσιας.
Τέλος πάντων, αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο ξεκίνησε αυτή η ηλίθια σύγκρουση, και με το να παραλείπεις να το αναφέρεις τελείως, αφαιρείς όλη την ουσία.
N.M.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί ουσία δεν είναι ποιος κέρδισε μετά, στον διαγωνισμό καφρίλας. Και οι δύο πλευρές έσκισαν όλα τα ρεκόρ. Πέτρες πετάχτηκαν εκατέρωθεν(ναι εκατέρωθεν), άνθρωποι συχνά και άσχετοι γκρεμίζονταν από σκάλες της πλατείας(μάντεψε από ποιόν), μολότοφ εναντίον ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ,έστω, ως κομμουνιστές, ντου από κοινού με τα ματ από τους ίδιους, φασισταριά που το έπαιζαν αγανακτισμένοι κτλ.
Γενικά είναι να σε πιάνει μια αηδία για ό,τι έγινε εκείνη την μέρα.
Και ακόμη περισσότερη αηδία για τον σύντροφο σας που σκοτώθηκε από τη δράση των χημικών της αστυνομίας και εσείς πήγατε να ρίξετε την ευθύνη σε αυτούς που δέρνατε την ίδια μέρα. Ακόμα και εσύ σήμερα λες ότι δεν έχει σημασία από ποιο αίτιο πέθανε. Καταλαβαίνεις καθόλου τι γράφεις?
υγ.Εσύ σφυροδρέπανε μπορεί να θυμάσαι κάποια μμε «να κάνουν το άσπρο-μαύρο, με κάποια καθεστωτικά μμε πχ να κάνουν προκλητικά(???) λόγο για σύγκρουση παμε-διαδηλωτών».
Εγώ θυμάμαι να παίρνετε συγχαρητήρια για τη στάση σας από σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα και φυσικά και τα μμε. Να τα βάλουμε κάτω πολιτισμένα για να καλύψουμε τα κενά στη μνήμη που και οι δυο έχουμε...Αφού πέσετε να με φάτε.
N.M.

Ανώνυμος είπε...

Πάμε πάλι από την αρχή.
Κόσμος άσχετος με το ΠΑΜΕ κυκλοφορούσε χωρίς κανείς να τον εμποδίσει ή να τους ζητά στοιχεία. Υπάρχουν βίντεο με κόσμο με άλλες σημαίες κλπ. Εγώ περιφερομουν στη συγκέντρωση από διαφορετικά σημεία και κανείς δε μου ζήτησε ταυτότητα. Ούτε ξέρω όλη την περιφρούρηση.
Αντίθετα(επειδή από κάποιο σημείο και μετά ήμουν κοντά στην περιφρούρηση) υπήρχαν κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι και καθόλου τρελαμένοιόπως στελέχη του μλ, αγανακτισμένοι από τον άγιο παντελεήμονα που όλοι ξέρουμε τι είναι (και όχι δεν τους ταυτίζω), απόστρατοι αξιωματικοί κλπ που απλά προκαλούσαν και έβριζαν.
Προφανώς μπλοκ δεν μπορούσαν να περάσουν όπως αντίστοιχα και στις 19/10 το ΠΑΜΕ δεν πέρασε πάνω από τους άλλους. (Εκεί αλήθεια γιατί δεν έγινε το ντου στη βουλή;
Στις 12 Φλεβάρη που το ΠΑΜΕ δεν μπόρεσε να φτάσει στη Βουλή γιατί δεν έγινε το ντου, αλλά αντίθετα έγιναν επεισόδια σε όλη την Αθήνα;)
Και ξαφνικά αρχίζει απίστευτος πετροπόλεμος που δεν ήταν από μεμονωμένους μέσα στα μπλοκ του ΠΑΜΕ.Γι αυτό άλλωστε ανάμεσα στους τραυματίες υπήρχαν και γυναίκες.
Όταν έγινε το ντου και σκοτώθηκε ο Κοτζαρίδης η αστυνομία δεν είχε ρίξει ακόμα χημικά. Οι "τρελαμένοι" έκαιγαν πυροσβεστήρες κλπ.
Και τέλος πάντων υπάρχουν και συγκεκριμένες μαρτυρίες στο ντοκιμαντέρ της guardian για τη χρυσή αυγή που δίνουν πολύ συγκεκριμένα στοιχεία για το ότι είναι πολύ πιθανή η προβοκάτσια.

mariori

Ανώνυμος είπε...

Καταρχήν πολύ θα ήθελα να δω τα βίντεο με τις σημαίες άλλων(ποιών αλήθεια?) να κυματίζουν ανάμεσα στο παμε. Επίσης οι αγανακτισμένοι του αγίου παντελεήμονα είχαν κατέβει με δικό τους μπλοκ? Τι, δηλαδή είχες τη Σκορδέλη μπροστά σου με τα άλλα φασιστοειδή και καθόσουν και τους κοίταζες? Πραγματικά τα πιστεύετε αυτά που γράφετε ορισμένοι?
Το «προφανώς μπλοκ δεν μπορούσαν να περάσουν» μόνο εσύ μπορείς να μου το εξηγήσεις? Είχατε συνεννοηθεί με την αστυνομία ας πούμε?
Αλλά εσύ δεν κατάλαβες κανένα εχθρικό κλίμα, να φουντώνει όσο περνούσε η ώρα και συνέχιζε ο «αποκλεισμός». Απλά άρχισε ξαφνικά ένας πετροπόλεμος. Σαν ξαφνική μπόρα ε? Τα να πω… Μάλλον ιδέα μου θα ήταν…
Για τις 12 Φλεβάρη που επιμένετε να την συγχέετε έχω τελείως διαφορετική αποτίμηση. Για εμένα εκείνη η νύχτα ήταν μία ισοπαλία μετά από πάρα πολλές ήττες απέναντι στην καταστολή. Μην ανησυχείς, κανείς από τους κριτές σας(αυτούς που σας ενδιαφέρουν όπως το μέγκα πχ) δεν σας έριξε ευθύνες για τις συγκρούσεις που έγιναν εκείνη την μέρα σε όλο το κέντρο.
Το ότι δεν είχε νόημα άλλη μια σύγκρουση όπως της προηγούμενης ημέρας (19/10) συμφωνώ, αλλά εσύ και εγώ θα το κρίνουμε?
Το νέο και ολοδικό σου υποθέτω επιχείρημα, ότι ο σύντροφος σας πέθανε εξαιτίας του πυροσβεστήρα που άνοιξε, είναι επιεικώς γελοίο και επειδή το θέμα του θανάτου ενός ανθρώπου είναι πολύ σοβαρό, δεν θα το σχολιάσω.
Μάθε πάντως ότι και από την άλλη πλευρά οι τραυματίες ήταν όλων των ηλικιών και των φύλων.
Αν πω ότι περιμένω να πάρω σοβαρές απαντήσεις στα ερωτήματα που έβαλα σε αυτό και στα προηγούμενα σχόλια, θα πω ψέματα. Μπορεί να είχαν ειρωνικό ύφος, αλλά όποιος δεν θέλει να δει και μπει στην ουσία, μένει στο ύφος. Για όσα μεταφέρω σαν γεγονότα από εκείνη την μέρα δεν μπορώ να σας πείσω. Εσείς τα ξέρετε όλα. Απορία θα μου μείνει πάντως, αφού τα ξέρετε όλα τόσο καλά, πως διάολο την πατήσατε έτσι εκείνη την ημέρα?
Ν.Μ.

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχει νόημα να μου παραθέτεις μαρτυρίες από τρίτους και «αντικειμενικούς». Όπως καταλαβαίνεις υπάρχουν και άλλοι «αντικειμενικοί» που έχουν σχηματίσει πολύ διαφορετική εικόνα. Εγώ έγραψα ότι είδα και έμαθα μόνος μου. Αν αρχίσουμε παραπομπές σε βίντεο, φωτογραφίες και άλλες μαρτυρίες δεν θα τελειώσουμε ποτέ. (Το ξέρω ότι εγώ το ζήτησα πριν αλλά ήταν κυρίως ρητορικό. Δεν υπάρχει βίντεο με σημαίες άλλων να υπάρχουν ανάμεσα στο παμε. Πώς να το κάνουμε τώρα?)
Στις πορείες του χώρου, σπάνια υπάρχουν άλλα μπλοκ, οπότε σπάνια υπάρχει κάποια ανάγκη να γίνουμε τουρλουμπούκι. Η 20/10 όμως ήταν δική σας πορεία? Αποφασίσατε κάποια στιγμή πως έτσι είναι? Ας το λέγατε και σε κανέναν άλλο να σας αδειάζουμε τη γωνιά λοιπόν.
Μετά από τόσα χημικά που έχουν ριχτεί εναντίον μας τα τελευταία χρόνια, μαθαίνουμε ότι η ατμόσφαιρα μπορεί να γίνει εξίσου αποπνικτική και από πυροσβεστήρα. Και ένας να ανοίξει σε όλο το σύνταγμα, υπάρχει κίνδυνος θάνατος. Σοβαρολογείς μαριορί? Αντί να αντιμετωπίσετε αυτό που έγινε σαν μια κρατική δολοφονία ΟΠΩΣ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ, αρχίσατε από το πρώτο μισάωρο του θανάτου του Δ.Κ. να θολώνετε τα νερά, και τα ήξεις αφίξεις.
Λίγη ντροπή δεν έχετε? Εγώ ομολογώ ότι ντρέπομαι για λογαριασμό των ατόμων από τον χώρο που έριξαν μολότοφ εναντίον της περιφρούρησης σας. Και ας ήταν σε στιγμή εφόδου της. Και ας έπεφταν καδρονιές αβέρτα.
Ντου έγιναν και την προηγούμενη μέρα αφού τόσο σε έχει βασανίσει αυτό το ερώτημα.Και σε άλλες άπειρες πορείες-συγκεντρώσεις κτλ έχουν γίνει συγκρούσεις. Καμία δεν κατέληξε στην κατάληψη των ανακτόρων, συγνώμη κιόλας αν σε απογοητεύσαμε. Έλα εσύ με την κοβ σου να τους πάρετε φαλάγγι.
Και ένα τελευταίο αφού και αυτό σε βασανίζει. Την προηγούμενη μέρα το άκουσα και εγώ αυτό το περιστατικό με την ολμε. Δεν ξέρω που ανήκαν και αν ανήκαν κάπου όσοι ενεπλάκησαν, αλλά με τη σύγκρουση με το παμε την επόμενη μέρα, τι σχέση έχει? Προφανώς κατακριτέο, αλλά μη προσπαθείς να το παρουσιάσεις σαν αρχή του συμβάντος.
υγ.Αν δεν καταλαβαίνεις την αντίφαση του να έχεις απέναντι σου τους στρατόκαβλους και τα φασιστόμουτρα της επιτροπής κατοίκων αγ.παντελεήμονα και να λες ότι όλοι αυτοί απειλούσαν και έβριζαν αλλά η περιφρούρηση του παμε τσακωνόταν εκείνη την ώρα με τους εργαζόμενους της ποε-οτα(πχ) και δεν έκανε τίποτα, λυπάμαι δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Ξαναδές ποιους έχεις στην λίστα σου ως εχθρούς, γιατί μυρίζομαι μπέρδεμα.
Ν.Μ.

Ανώνυμος είπε...

Αν και η κουβέντα δε νομίζω ότι έχει νόημα, η εννοια περιφρουρημένο μπλοκ είναι ότι προσπαθώ να είμαι ένα ενιαίο σύνολο. Οπότε το ΠΑΜΕ θέλει (και καλώς κατά τη γνώμη μου) να μη σπάει σε κομμάτια με άλλα μη περιφρουρημένα μπλοκ ανάμεσα. Γι αυτό και πολλές φορές τα μπλοκ των αναρχικών είναι τετραγωνισμένα.
Άρα λοιπόν μου λες ότι σε άλλες περιπτώσεις το ΠΑΜΕ (πχ 19/10) έπρεπε να περάσει πάνω από τα άλλα μπλοκ για να φτάσει στη Βουλή ή να την κατηγορήσει ότι την περιφρουρούσαν.
Η επίθεση που αναφέρω και στην ολμε είναι ίδιας λογικής. Όποιος δε συμφωνεί με το υπερεπαναστατικό σχέδιο κάποιων είναι στην καλύτερη ρεφορμιστής, στη χειρότερη ρουφιάνος και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εχθρός.
Δεν είπα για έναν πυροσβεστήρα ή για 3000. Δεν έχει σημασία άλλωστε.Λέω ότι εκείνη την ώρα δεν υπήρχε ακόμα ρίψη χημικών από τους μπάτσους.Κρατική δολοφονία ήταν όπως και να έχει.
Και ποιος σου είπε ότι δε τσακωνόταν η περιφρούρηση με τους "αγανακτισμένους" κλπ;Εννοείται ότι υπήρχαν αψιμαχίες με αυτούς. Και δεν ξέρω ποιος ξεκίνησε τον πετροπόλεμο εναντίον του ΠΑΜΕ. Αν ήταν αναρχικοί,φασίστες,ασφαλίτες ή ό,τι άλλο.
Και τι να κάνουμε υπήρχαν σημαίες της ολμε,του μετώπου του αλαβάνου κλπ. Σου χαλάει την ιστορία αλλά τι να κάνουμε.
Απλά αναφέρω ότι είδα.
Κατά τ άλλα για τα υπόλοιπα σε παραπέμπω (για σπάσιμο) στο άρθρο του sarajevo.
Α και μια τελευταία ερώτηση. Γιατί δεν έχει γίνει σχεδόν ποτέ ντου, επεισόδια κλπ σε πορεία αναρχικών; Αυτό είναι μια απορία που έχω από παλιά.Γιατί πρέπει να υπάρχει κάλυψη από "αμάχους";Ποιος τελικά αποφασίζει τη σύγκρουση;
Και ευτυχώς δεν έχω καμία κοβ γιατί πού να τρέχεις τώρα ως τη βουλή.

mariori

Ανώνυμος είπε...

Σημαίες άλλων οργανώσεων μέσα στις γραμμές του παμε? Και μάλιστα του Αλαβάνου που ρεφορμιστή τον ανεβάζετε αναθεωρητή τον κατεβάζετε? (Δεν έχει μόνο ο α/α χώρος τα κολλήματα του με τους ρεφορμιστές. Πρώτοι και καλύτεροι σε αυτό είστε εσείς.) Όοοτι πεις όμως. Μικρή σημασία έχει!
Αν ήταν κρατική δολοφονία , γιατί πέρασε έτσι? Από τις δηλώσεις της παπαρήγα μετά, εσύ αυτό το συμπέρασμα έβγαζες, ότι την θεωρεί κρατική δολοφονία? Πραγματικά η ζωή του συντρόφου σας δεν είχε την αξία ούτε μιας διαμαρτυρίας απέναντι στην κρατική καταστολή? Τι να πω, εσείς ξέρετε καλύτερα προφανώς.
Δεν ξέρω πως προκύπτει ότι το παμε μας έκανε την χάρη και στις 19/10 δεν πέρασε από πάνω μας. Πιο σημαντικό όμως είναι το «τι ήθελε να κάνει στις 20/10»?
Ξέρει κανένας να μας πει? Το τι έγινε το είδαμε, τον λόγο δεν καταλάβαμε…
Οι πορείες των αναρχικών συνήθως έχουν όλα τα ματ της αττικής σε κορδόνι γύρω τους, και αν δεν το έχεις ζήσει αυτό, όντως σου φαίνεται περίεργο που δεν μπορεί να γίνει σύγκρουση με αυτούς τους όρους. Γενικά με την καταστολή σε αυτό το επίπεδο ούτε σε μεγάλες διαδηλώσεις υπάρχουν όροι για να συγκρουστείς. Αυτό όμως είναι άλλη κουβέντα.
Από μια άποψη, δεν τα είπαμε και άσχημα τελικά. Ήμουν ελαφρώς προκατειλημμένος, γιατί από κάποια σχόλια που διάβασα πιο πάνω είναι να παθαίνεις κατάθλιψη…
πχ «Τελος μην ξεχναμε ότι η κοινωνικη βαση του φασισμου και της αναρχιας είναι κοινη. Ο μικροιδιοκτητης που βαζει πανω από όλα το δικο του συμφερον»
θεωρία των 2 άκρων αλά κκε! Μπράβο και εις ανώτερες αναλύσεις!
υγ. Για τα γεγονότα της 20/10 ευθύνη έχουν και φασισταριά που χώθηκαν μόλις μύρισαν αίμα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ότι είναι όμως δευτερεύον σε σχέση με την βλακώδη(για να μην αρχίσω τις συνομωσιολογίες) στάση του κκε εκείνη την μέρα, είναι επίσης αναμφίβολο κατ’εμέ.
Ν.Μ.

zoot horn rollo είπε...

N.M. κρίμα τα κατεβατά που γράφεις...και κάνεις και το χαζό παρά την "αυτοκριτική"...

Αναυδος είπε...

Ο ΝΜ αποκαλυπτει την αφελεια και την αμορφωσια που δερνει τον δηθεν αντιεξουσιαστικο χωρο.

Η επιθεση του αοπλου πληθους στο πολιτικο προσωπικο της αρχουσας ταξης βαφτιζεται η πεμπτουσια του αγωνα Το οτι φυσικα αρκουν 2-3 διμοιριες ματ για να διαλυσουν περι του 20-50 χιλ διαδηλωτες δεν τους λεει απολυτως τιποτε Η συγκρουση πανω από ολα του αοπλου λαου με την ενοπλη εξουσια που φτανει στα ορια του μαζοχισμου βαρατε με και ας κλαιω ειναι η μονη πολτικη γραμμη των αναρχικων σημερα Με ποιο σκοπο μονο οι ιδιοι στους αυτοδιαχειριζομενους χωρους τους γνωριζουν Το αποτελεσμα δεκαδες σακατεμενοι άσχετοι που δεν ηξεραν αρα πως να φυλαχτουν και παραδιδοντας εκατονταδες καθε φορα στους μπατσους γεμιζοντας χαφιεδες (κυριως από τον φοβο τους) τα στεκια τους Η αναγωγη των ταγερ της βιτρινας και των ΑΤΜ στο μεγιστο εχθρο απλως εχει ανοιξει της δουλιες των τζαμαδων και των μαστορων Μαζι με τους φασιστες πανω απο ολα μισουν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ ενω με τον Συριζα ειναι ετοιμοι να συνδιαλαγουν στις πλατειες και τα αυτοδιαχειριζιμενα καφε

Αποκαλυπτει και μια εμπιστοσυνη στην αστικη ταξη που ας υποθεσουμε οτι μερικες χιλιαδες αοπλοι (η εστω ματσουκομολοτοφοροι) θα καταλαβουν τη βουλη θα τους παραδωσει την εξουσια !!!

Αποκαλυπτει και την δειλια του αντιεξουσιαστικου χωρου που προχωρα σε δυναμικες ενεργειες μονο με την καλυψη του πληθους το οποιο θα πληρωσει και οχι οι καταδρομεις Οταν ακολουθουν μονο αυτους τα ματ περπατουν σαν τις κυριες στο ζαπειο (και τσακωνονται μεταξυ τους)

Δυστυχως ετσι ειναι οι μικροαστοι ή σπανε κεφαλια μεταναστων ή κεφαλια εργατων (οπως εγιεν στις 20/10) προσδοκωντας το συστημα να τους προσεξει

Ανώνυμος είπε...

Έχω ήδη καταχραστεί την φιλοξενία του σφυροδρέπανου, καθώς εγώ είμαι λαθραναγνώστης και ακόμα πιο λαθραίος σχολιαστής σε αυτό το μπλογκ.
Προκαταβολικά λοιπόν, συγνώμη για αυτό το «κατεβατό», εσύ zoot horn rollo μην κουραστείς καν, αλλά τώρα το ξεχειλώνει ο άναυδος και πετάει και τη μπάλα στην κερκίδα.
Άναυδε άσε τις συκοφαντίες που πετάς για το «χώρο» και ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΣΟΥ!
(τα οποία δεν θα αντιπαραθέσω. Κάνε ότι νομίζεις… και εσύ και οι όμοιοι σου)Είσαι και ανορθόγραφος, που θα μιλήσεις για αμορφωσιά!

Αναφέρθηκα μόνο στα γεγονότα της 20/10/11. Και θα ήταν πολύ διαφωτιστικό εσύ που δεν είσαι αφελής να μας πεις: τι ήθελε να κάνει το παμε στις 20/10? Μπορείς ή δεν τα λένε σε όλους αυτά?
Και εφόσον ήταν κρατική δολοφονία αυτή του Κοτζαρίδη, γιατί το αφήσατε (σαν κκε) να περάσει έτσι?

Ανώνυμος είπε...

Ν.Μ. για το προηγούμενο

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Πάρτε κι αυτό:
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1498930
για να δείτε πως ο αναρχισμός μια χαρά συνδιαλέγεται με τον φασισμό και τον καθ' υμάς μοναρχοφασισμό.
Μόνοι τους τα λένε.

Αναυδος είπε...

αν και ειναι χαμενος κοπος
η 20/10 ηταν απεργια κι ο πρωτος και βασικος στοχος του ΠΑΜΕ ηταν να απεργησουν οι παντες. Μονο αν απεργουσαν εκατομυρια θα ειχαν λαο οι συγκεντρωσεις και πιθανα να τρομαζαν τους αστους. Το ΠΑΜΕ δεν αποτελειται από ανεγκεφαλους που παιζουν πολεμο στις πλατες των αλλων. Γνωριζει ότι η οποια δυναμικη πραξη θα εχει αντιποινα κατι που οι ηλιθιοι (οσοι δεν είναι πρακτορες) αδυνατουν να το καταλαβουν. Είναι ετοιμο να αμυνθει αλλά ως εκει δεν εχει ψευδαισθησεις ότι μερικες μολοτοφ και λιγα μαρμαρα 1-2 καμμενα καταστηματα και κινηματογραφοι θα ενοχλησουν εστω και στο ελαχιστο την εξουσια των αφεντικων,. Αντιθετα αποτελουν μεγαλη ευκαιρια για τον προπαγανδιστικο μηχανισμο να διασυρει ολους τους διαδηλωτες και τις διαδηλωσεις να τρομαξει οσους παρακολουθουν από τον καναπε και να βαλει στο χερι ορισμενους για μελλοντικη χρηση

Υγ με αφηνει αναυδο η ευαισθησια ενός αναρχικου για την ορθογραφια !!!