Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Για το 3ο Συνέδριο του ΝΑΡ

Σε αυτό το ρεύμα που στα δυο έχει σχιστεί…

Πριν από οτιδήποτε άλλο , η κε του μπλοκ οφείλει να ξεκινήσει με μια βασική παραδοχή: το τελευταίο διάστημα βρίσκεται μακριά από την πατρική εστία και το πριν που αγοράζει σταθερά ο άβερελ. Συνεπώς δεν παρακολουθεί πολύ στενά τις προετοιμασίες, το διάλογο και τις διεργασίες εν όψει του τρίτου συνεδρίου του ρεύματος, που ξεκινάει την παρασκευή. Επειδή όμως ουδέν κακό αμιγές καλού, αποφεύγω τουλάχιστον να εκνευρίζομαι συχνά με κάποια κείμενα σαν κι αυτό για την …υπόθεση μπογιόπουλου (το περιβόητο μπογιό-gate) που παίρνει ως αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης τις ρουφιανιές του σταυρόπουλου στο βήμα. Και να φανταστείς πως ο σκαμνάκης είναι από τις ήπιες περιπτώσεις αντικουκουεδίλας στην εφημερίδα της ανεξάρτητης αριστεράς, χωρίς δείγματα χυδαίας γραφής μέχρι τώρα.

Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι πως η κε του μπλοκ έχει απομακρυνθεί και ψυχολογικά από την περίοδο που έβρισκε ενδιαφέρον στην κριτική-πολεμική στον πολιτικό λόγο και τα επιχειρήματα του χώρου –κάτι που αποτυπωνόταν εν μέρει στα κείμενα, το αναγνωστικό κοινό και τα σχόλια του μπλοκ. Συνεπώς η σημερινή εισήγηση μπορεί να έχει τα πλεονεκτήματα της απαραίτητης αποστασιοποίησης, αλλά και όλα τα μειονεκτήματα που μπορεί να προκύπτουν από αυτήν την απόσταση –πχ έλλειμμα ‘εσωτερικής πληροφόρησης’.

Ας επιμείνουμε λίγο ακόμα σε αυτό το σημείο. Τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός πως έχουν αυξηθεί στο ρίζο και την κομεπ οι αναφορές κι η κριτική σε θέσεις και πρακτικές του εξωκοινοβουλίου –ενώ παλιότερα αναφέρονταν από σπάνια ως ποτέ. Αυτό από την πλευρά της ανταρσύα πχ εκλαμβάνεται ως αποτέλεσμα πίεσης που ασκεί στις γραμμές μας η δική τους γραμμή για τα μεταβατικά αιτήματα και καρπός της ανάγκης της βάσης για πειστικές εξηγήσεις για τη σεχταριστική τακτική της ηγεσίας, την άρνηση για κοινή δράση, κοκ. Αυτή η λογική βέβαια εντάσσεται αρμονικά στη λογική «μονά-ζυγά δικά μας» που αναλύσαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση. Αν κάποιος μας ασκεί κριτική, πάει να πει πως έχει θορυβηθεί κι ενοχλείται από την παρουσία μας, γι’ αυτό και μας επιτίθεται, για να φανατίσει και να συσπειρώσει τον κόσμο του. Αν πάλι δε μας δίνει σημασία και τον αφήνουμε αδιάφορο, βρε καλώς το λέω το πάθος το παράφορο. Φως φανάρι πως αποσιωπά τις θέσεις μας γιατί φοβάται να αντιπαρατεθεί ανοιχτά με αυτές. Κορώνα κερδίζουμε, γράμματα χάνουν οι άλλοι.

Προσωπικά δίνω πάντως μια τελείως διαφορετική εξήγηση, που έχει να κάνει με τη μετατόπιση όλου σχεδόν του πολιτικού φάσματος προς τα δεξιά. Για να το θέσω πιο απλοϊκά, από τη στιγμή που ο σύριζα πχ γίνεται το νέο πασοκ, η αντιπαράθεση μαζί του δεν αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση για το μέσο σφο, ούτε έχει και τόσο ενδιαφέρον στην τελική. Οπότε δημιουργείται ένα κενό και ένα περίσσευμα που πρέπει να διοχετευτεί κάπου. Κι αυτό το κάπου είναι η ανταρσύα –που επίσης έχει μετατοπιστεί δεξιά κατά τη γνώμη μου. Αν λοιπόν το ενδιαφέρον για κάποιους συντρόφους είναι πως έχουν βρει έναν καινούριο σύριζα να αντικαθιστά τον παλιό για να παίζουν, για μένα αυτός ακριβώς είναι λόγος που ατόνησε το δικό μου ενδιαφέρον και έχω σταματήσει να παρακολουθώ στενά τα τεκταινόμενα στον χώρο.

Υπάρχει όμως ένα ακόμα σημείο, που είναι ίσως και το πιο σημαντικό σχετικά με τις θέσεις και τις προγραμματικές επεξεργασίες του ρεύματος. Για ποιο λόγο να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με τις θέσεις (κείμενο εργασίας τέλος πάντων) και την απόφαση του συνεδρίου του ναρ, απ’ τη στιγμή που δεν επηρεάζουν ιδιαίτερα τα μέλη του στον τρόπο που συγκροτούν το δικό τους πολιτικό λόγο και εκθέτουν τις προσωπικές τους απόψεις;

Θα αλλάξει πχ τίποτα στον πολιτικό λόγο του πι-πι που θέλει λαϊκό μέτωπο και αριστερή κυβέρνηση γύρω από το σύριζα, γιατί αλλιώς θα μας ξεπεράσουν τα γεγονότα –όπως λέει στο τελευταίο βιβλίο του; Μήπως θα επηρεαστεί στο παραμικρό ο βαθιά συστημικός λόγος του δελαστίκ –ο οποίος έχει τουλάχιστον, σε αντίθεση με τον πι-πι, αρκετή κουκουέ παιδεία από το διεθνές ρεπορτάζ του ρίζου, για να ξεχωρίζει μια ιμπεριαλιστική επέμβαση από μια γνήσια λαϊκή εξέγερση, όπως στην περίπτωση της λιβύης; Και με τι θα ‘ρθει σε επαφή ο περισσότερος κόσμος; Με τις επίσημες αναλύσεις του ναρ ή με αυτές του πι-πι και του δελαστίκ;

Μήπως πάλι θα αλλάξει τίποτα στον γεροντοέρωτα του μπιτσάκη για την παναριστερά και την κυβερνητική προοπτική; Δεν είναι φανερό πως με τις δηλώσεις του και τις συνεντεύξεις του εκθέτει τον εαυτό του –που στα γεράματα ξαναέθεσε το ερώτημα «ρήξη ή ενσωμάτωση» για να απαντήσει το δεύτερο- όσο και τους συντρόφους του στο ρεύμα που προσπαθούν να τον υπερασπιστούν δικαιολογώντας κάθε φορά τα ασυμμάζευτα;

Πώς μπορεί να πάρει κανείς στα σοβαρά την ίδια τη λειτουργία και το καταστατικό του ναρ, που προβλέπει διεξαγωγή συνεδρίου τουλάχιστον κάθε τρία χρόνια (τρώει σκόνη το καταστατικό του κκε που τα προβλέπει ανά τετραετία) ενώ στην πράξη καταστρατηγείται και τα συνέδρια γίνονται περίπου ανά οκταετία; Φέτος μάλιστα έσπασε για ένα μόλις μήνα η ακολουθία (ίδρυση το 90’, πρώτο συνέδριο το 98’, δεύτερο το 06’, τρίτο δεκέμβρη του 13’ αντί για το 14’) που συνέπιπτε χρονικά με κάθε δεύτερο μουντιάλ.

Τα ίδια περίπου ισχύουν και στο μετωπικό σχήμα της ανταρσύα, όχι μόνο στο οργανωτικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Γιατί να πάρει κανείς τοις μετρητοίς το πολιτικό πλαίσιο και τις αποφάσεις της ανταρσύα, πχ για το ζήτημα των συμμαχιών και της συμπόρευσης, εφόσον δεν το σέβονται ούτε οι ίδιες οι συνιστώσες της κι επιμένουν να καταθέτουν σε κάθε ευκαιρία από την αρχή –όπως τώρα στη συζήτηση με το μέτωπο του αλαβάνου- τη δική τους αντίληψη για το μέτωπο και την τακτική του;

Μου είχε πει σε κάποια φάση ο μήτσος από το φυσικό, όταν ήταν στο φόρτε της η συζήτηση για το χρέος, ότι στην αντιπαράθεση με τους κνίτες τότε, μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα ίδια ακριβώς αντεπιχειρήματα που είχε κατά της χαρι-τάσης στο εσωτερικό του ρεύματος. Εγώ πάλι θα έλεγα ότι οι σημερινοί σύμμαχοι του ρεύματος (και κάποια μέλη του) μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναντίον του τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που έχει το ναρ στην κριτική κατά του κκε. Να του αντιστρέψουν δηλ μπούμερανγκ τα δικά του επιχειρήματα.

Όταν η συζήτηση περιορίζεται σε απλοϊκά σχηματικά δίπολα (καταστροφικός σεχταρισμός ή ενότητα και κοινή δράση) γιατί να μη συμπεριλάβει κι εσένα στο κάδρο του σεχταρισμού, που δεν ανοίγεις την αγκαλιά σου στο σφο αλαβάνο; Όταν πάλι έχεις επιχειρηματολογήσει εξαντλητικά για τη δυνατότητα αυτονόμησης του αιτήματος της αποδέσμευσης από την εε, γιατί να μη γίνει το ίδιο και για το νόμισμα, την ελε ή την παύση πληρωμών, αντί να τα μεταθέτουμε όλα σε ένα απώτερο μακρινό μέλλον; Αφού θέλουμε νίκες στο σήμερα.

Μπορεί κάποιος να αντιτείνει ότι το ρεύμα έχει πραγματοποιήσει στο ενδιάμεσο δύο ενδιαφέρουσες θεματικές συνδιασκέψεις (για την κρίση και το επαναστατικό υποκείμενο), πλούσιες εκδηλώσεις –αν και με ένα μεταμοντέρνο πολυσυλλεκτικό κριτήριο στο όνομα της ελεύθερης αναζήτησης- και έχει αναπτύξει αξιόλογη δραστηριότητα για τα δεδομένα του χώρου. Ή ότι με αυτό το συνέδριο αφήνει πίσω του τα αμαρτήματα του παρελθόντος (πιθανόν και το όνομά του) και θέτει τις βάσεις για την ανασυγκρότησή του σε κόμμα με σύγχρονα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά. Συνεπώς χρειάζεται μια πιο σοβαρή προσέγγιση του συνεδρίου.

Ο σεβασμός ωστόσο, ακόμα κι ο στοιχειώδης, πάει πακέτο με τη (στοιχειώδη) σοβαρότητα. Είναι λοιπόν πρωτίστως θέμα αυτοσεβασμού για το ρεύμα και τα μέλη του να αντιμετωπίσουν σοβαρά όσα εκθέτουν κι ακυρώνουν την προσπάθειά τους –αν υποθέσουμε πως έχουν την πολιτική βούληση να το κάνουν. Κι ύστερα να μιλήσουμε σοβαρά σε νέα βάση και για τις σοβαρές πολιτικές διαφωνίες μεταξύ μας.

Έτσι δεν είναι Ούτε Καν;

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον κείμενο και σε πολλάσυμφωνώ.
Πιστεύω ότι για να κρίνουμε σωστά το ρευμα ειναι αναγκαία μια ορισμενη αποστασιοποιηση. Εγω την αποστασιοποιηση την βλέπω με τον εξης τρόπο : Να αφησουμε πίσω κομπλεξισμους, σύνδρομα, χαρακτηρισμους κλπ και να αξιολογησουμε τις θέσεις και την πολιτικη πρακτική του ρευματος.
Είτε το θέλουμε είτε όχι το ρευμα παίζει ένα σημαντικο ρόλο στην ιδεολογικη ζύμωση που γίνεται μέσα στο ΚΚΕ εδώ και τουλαχιστον τρεις δεκαετίες, δηλαδη από το 1985. Η επιρροη των ιδεων του ανα καιρους και των θετικων και των λαθεμενων δεν είχε απηχηση στις μάζες του ΚΚΕ αλλά σε μια σειρα μέλη και στελέχη που με τον έναν η άλλο τροπο μπορουσαν να έχουν πιο βαρυνοντα ρόλο στην διαμορφωση της πολιτικη τους γραμμης. Τα ζητηματα της εξαρτησης, των σταδιών, της πολιτικης συμμαχιών κλπ παλιοτερα, σήμερα τα ζητηματα του χρέους, των μεταβατικων αιτηματων κλπ είναι σταθερα στο επικεντρο της ιδεολογικης αντιπαραθεσης.
Νομίζω πάντως ότι το ΚΚΕ στο σημερα είναι πάνω στην ιδεολογικη αντιπαραθεση σε σχέση με το ρευμα. Παλιοτερα σ/φε δεν ασχολουμασταν με τον Ρευμα γιατι δεν μας έπαιρνε, καθως για να απαντησουμε στα ζητηματα που εθετε έπρεπε πρώτα ως ΚΚΕ να έχουμε ξεκαθαρισει στην στρατηγικη και τις θέσεις πράγμα που δεν είχε γινει. Οποτε η ενασχοληση μαζι του σημερα είναι στοιχειο υπεροχης.

Ερνστ Τέλμαν

Ανώνυμος είπε...

Νομιζω τέλος ότι το πιο δυσκολο επιχειρημα Ναρίτη για να απαντηθει από το ΚΚΕ ειναι το εξης :
Οκ παιδια, αρνουμαστε κάθε κυβερνηση αστικης διαχειρισης, η διεξοδος ειναι η εργατικη εξουσια. Το μεταβατικο πρόγραμμα δεν τίθεται από εμας ως πολιτικη πρόταση συνεργασιας σε άλλες δυνάμεις.
Τιθεται αποκλειστικα ως μεταβατικά αιτήματα στο κίνημα για την πολιτικοποίηση του κινήματος. Αναγνωρίζουμε την αναγκη να ζυμωνεται η διεξοδος της εργατικης εξουσιας.
Αλλα όμως δεν αρκουμαστε στο κινημα,μεσα στα συνδικατα σε οικονομικες διεκδηκησεις, αιτηματα απλα για μισθους, συμβασεις κλπ. Αλλα επιδιωκουμε το κινημα να υιοθετει πιο προχωρημενα αιτήματα που πλήτουν βάθρα της αντιλαικης πολιτικης. Για αυτο επιδιωκουμε τα συνδικάτα να υιοθετουν ως αιτήματα
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ

Σε αυτο το επιχειρημα υπάρχουν πολλα ασε ρε φίλε. Να τι λεει ο Δελαστικ, ο Π-Π,ο Μπιτσάκης,που δεν μιλατε για αριστερη κυβερνηση.
Αλλα αυτο δεν απανταει. Γιατι οι Ναριτες κατακυριο λόγο δεν σου λένε τι πρέπει να κάνει το ΝΑΡ αλλα τι πρέπει να κάνει το ΚΚΕ. Οποτε πρέπει να απαντηθει ευθεως το επιχειρημα αυτό. Το ΚΚΕ που σε γενικες γραμμες έχει απαντήσει σχετικά καλά στο μεταβατικο πρόγραμμα, δεν νομιζω να έχει απαντησει ολοκληρωμενα στην λογικη των μεταβατικών αιτηματων για το κίνημα.
Το 3ο συνεδριο νομίζω δινει την ευακιρια στο ΚΚΕ μέσω ΚΟΜΕΠ η με άλλο τρόπο να απαντήσει στην ουσία αυτου του επιχειρηματος.
Εννοειται ότι το παραπάνω επιχειρημα μπορει να προβληθει από καποιων που δεν δεχεται το 4ο της ΚΔ που μιλαει για τον ενδεχομενο εμφανισης εργατικων κυβερνησεων. Αλλα να υποστηριζει την λογικη του 3ου συνεδριου της ΚΔ που μιλαει για ενιαιο μετωπο μόνο από τα κάτω, δηλαδη δουλια μέσα στα συνδικάτα στις μάζες αξιοποιώντας κάποιες μεταβατικες διεκδηκήσεις η μεταβατικα αιτηματα. Αυτα μπορούν να είναι λέει το 3ο της ΚΔ εναντια στους ρεφορμιστες που θεωρουν ότι τα συνδικατα πρέπει να περιοριστουν σε οικονομικο αγώνα και δεν καταλαβαινουν την αναγκη πολιτικοποίησης της πάλης. Αυτο τον ρόλο της γεφυρας αναμεσα στον οικονομικο και στον πολιτικο αγωνα για την εξουσια πρέπει να παίξουν καποιες μεταβατικες διεκδηκησεις η αιτηματα.

Ερνστ Τελμαν
Ερνστ Τέλμαν

Ανώνυμος είπε...

σφυροδρεπανε

Επειδη μάλλον ζορίζεσαι θα απαντήσω έγω στο ερώτημα που εθεσα :
Τα αιτήματα αυτά δεν συνιστούν στην σήμερον ημερα διεκδηκησεις πολιτικοποίησης της πάλης. Αυτο γιατι σήμερα η ενδο-αστικη διαπάλη αφορά δύο μίγματα διαχείρισης το ένα εντος ΕΕ με μνημόινια και το άλλο εκτος ΕΕ η ευρω, που θα σπάσει την δανειακη συμβαση και θα διαγραψει το χρέος. Αρα αυτα τα αιτηματα αν ζυμώνονται ξεκρέμαστα μεσα στα συνδικατα από το κομμουνιστες ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΛΗ αλλα θα εξυπηρετούν το ένα αντιλαικο μιγμα διαχειρισης που μπορει να ακολουθηθει, θα υπηρετούν την ...πολιτικοποηση των εργαζομενων σε μια σοσιαλδημοκρατικη γραμμη.
Πολιτικοποιηση της πάλης σημερα στον 21ο αιωνα μπορει να γινει μόνο αν ανοιξει θαρετα μεσα στα συνδικατα το ζήτημα της εξουσιας και της ιδιοκτησιας. Προκειται για δυσκολο ζήτημα αλλά πρέπει να ανοιξει.
Το 3ο της ΚΔ με τον έναν η τον άλλο τρόπο αποτέλεσε μια πρώτη υποχώρηση της ΚΔ σε επιπεδο επεξργασιων σε σχέση με το 2ο. Ο Λένιν αργοτερα είπε ότι παρασυρθηκα απο το αριστερ (αριστεριστικα εννοει) σημαιακια και βρέθει στην ακρα δεξια πτέρυγα του συνεδριου. Ο Τρότσκι από οτι ξέρω δεν έχει κανει αυτοκριτικη για το 3ο της ΚΔ όπως ο Λένιν.

Ερνστ Τέλμαν

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πάρτι άνιμαλ, επειδή άλλαξες ψευδώνυμο, δε σημαίνει πως έχεις να κάνεις με διανοητικά ανάπηρους, που δεν μπορούν να σε καταλάβουν.
Τρολάρεις τον εαυτό σου, όταν τρία σχόλια σε λιγότερο από μία ώρα και μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου, απαντάς μόνος σου στα ερωτήματά σου γιατί ζορίζομαι να σου απαντήσω!!
Άντε παλικάρι μου να τρολάρεις κάνα άλλο μπλοκ, που έπιασες κ τον τέλμαν

bandiera rossa είπε...

Οι νεκρολογίες δεν είναι και η καλύτερη φάση, χρονική, ιστορική, του οπορτουνισμού...
αλλά αυτό που έγραψες σφε ειναι η νεκρολογία του οπορτουνισμού του 1988 ...
ΥΓ
Θέλει ακόμα λίγο ερευνα και λιγο ψάξιμο...
Οι ναριτες δεν υπαρχουν πια τους πηρε το ποταμι,
οσοι σημερα εμφανιζονται είτε ειναι ζομπι, είτε αντικατασταθηκαν απο αντιστοιχα cyber spy...
το σύστημα φροντίζει πρίν απο σας για σας...

Ανώνυμος είπε...

Ας σταματήσει το ναρ να πουλάει πνεύμα (οι αριστεροί του) ή να προσπαθεί να γίνει ο νεος συριζα (οι δεξιοί του) και ας ξεκαθαρίσει την πολιτική του θέση. Χωρίς δημοκρατικο συγκεντρωτισμό, για να έχει πιο πολύ πλάκα η διαδικασία....

anonymous anonymous είπε...

Έξοχη η παρέμβαση του Σεχτάρ.

Ανώνυμος είπε...

http://www.narnet.gr/articles/κκε-αντικαπιταλιστική-ανατροπή-ή-«πάλη-κατά-των-συνεπειών»

Οποιος ΚΚες θέλει ας απαντήσει.

Ναριτης

Ανώνυμος είπε...

Δεν πουλαει το ΝΑΡ σ΄αυτο το μπλοκ πλεον. Γραψε για καναν Μπογιοπουλο, να δουμε νεα ψευδωνυμα στα σχολια.

sniper

Ανώνυμος είπε...

Σε αυτό το μπλοκ μας συγκινούσαν ισάξια οι αναρτήσεις για το εξωκονοιβούλιο και τα σχόλια εξωκοινοβουλιακών, κυρίως ναριτών. Μακράν η καλύτερη θεματολογία στο μπλοκ.
Άσε που αν ασχολείσαι με το ΝΑΡ, νιώθεις για πάντα νεολαίος.

κδ

Φώντας Φ. είπε...

Καλησπέρα κι από μένα
ευχαριστώ για την ικανοποίηση του αιτήματος (είχα ζητήσει από μ.α. να γράψε κάτι σχετικά με το 3ο συνέδριο)

Δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ κάπου, έχω παρακολουθήσει όλο τον προσυνεδριακό καθώς και διάφορα βιβλία που εκδίδονται από μέλη του ΝΑΡ ή έστω φίλα προσκείμενα. Πλέον κοντεύω να πάψω να πιστεύω και στην ύπαρξη γενικά και αόριστα καλών προθέσεων.

Το κείμενο του συνεδρίου πέρα από το ότι ΔΕΝ θα εφαρμοστεί για τους λόγους που ανέφερε ο αρθρογράφος, είναι καθαρά δομημένο πάνω στη λογική των ίσων αποστάσεων από κκε-συριζα και παμε-γσεε (μια πολύ ανέντιμη στάση που προφανώς βοηθάει σε τελική ανάλυση τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό καθώς και τα κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατικάκόμματα). Βέβαια με τη σειρά τους ούτε αυτές οι ίσες αποστάσεις τηρούνται καθώς σε συνδικαλιστικό ειδικά επίπεδο υπάρχει συχνή συνεργασία συριζα-ναρ. Επίσης αν είναι να καθιερωθεί μια μινιμουμ σοβαρότητα στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο είναι απαραίτητο να σταματήσουν να σκέφτονται πια με τη λογική της αντιπαράθεσης στο ΚΚΕ. Τι λέει το ΚΚΕ? το Χ πράγμα? ε ας πω το αντίθετο.Βέβαια αυτό το εγωπαθές κομπλεξάκι (συγνώμη που ψυχολογικοποιώ την πολιτική αλλά πώς αλλιώς να το πει κανείς) δεν ταιριάζει σε κομμουνιστές που νοιάζονται πρώτα για την εργατική εξουσία και σοσιαλιστική επανάσταση και μετά για την ηγεμονία μέσα στο κίνημα.

Πολύ κακό βρίσκω επίσης το ότι αναγνωρίζονται ως έγκυρες πηγές ο εργατικός αγώνας και η νέα σπορά. Ειδικά για τους δεύτερους και καθαρά προσωπικά, δε θεωρώ ότι μπορεί να θεωρείται έστω και γενικά συναγωνιστής όποιος βασίζει την πολιτική κριτική του σε πρακτικάριους της σχολής του μανιαδάκη.

Τέλος (για να πω και κάτι το θετικό), όσον αφορά την προσέγγιση του ΝΑΡ στο ζήτημα της τέχνης και του πολιτισμού και στο αναρχικό κίνημα (2 θέματα στα οποία έχω και προσωπικό ενδιαφέρον άλλωστε) μπορώ να πω ότι σε μεγάλο βαθμό δείχνει πολύ καλή στάση. Αυτά τα θέματα είτε τώρα σιγα σιγά αρχίζει να τα πιάνει το ΚΚΕ (τέχνη) είτε τα προσπερνάει με την ταμπέλα του αναρχοαυτόνομου ασφαλίτη/μπάχαλου/φρικιού. Βεβαίως το ναρ και η ανταρσυα έχουν πολιτικά κέρδη χρόνια τώρα με το οτι χαιδεύουν τα αφτάκια των αυτόνομων, όπου αυτοί δεν έχουν δικές τους οργανώσεις αλλά συμμετέχουν στις μαζικές διαδικασίες (μια βόλτα από ΓΣ φοιτητικού συλλόγου θα σας πείσει, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η στάση τους (αναγνώριση της ύπαρξης αξιοπρεπούς κινήματος με βάση την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό - παρέμβαση εκεί μέσα) είναι τελείως λάθος. Θα έλεγα ότι στα συγκεκριμένα θέματα μπορούμε να κάλλιστα πάρουμε κάτι.

Ανώνυμος είπε...

Φιλε Ναριτη για να απαντησει καποιος θα πρεπει το ιδιο το αρθρο να δινει απαντηση στο κειμενο της κομεπ το οποιο πηρε την αποφαση της παν. Συνδιασκεψης της ανταρσυα και κυριολεκτικα την κονιορτοποιησε. Το αρθρο που υποτιθεται οτι ανταπανταει καταρχην δεν απανταει.! Κοβει αποσπασματα οχι τα ουσιωδη απο το κειμενο της κομεπ και προσπαθει να κανει κριτικη στο ΚΚΕ παρα να υπερασπιστει τις αποφασειςτης παν. Συνδιασκεψης της ανταρσυα. Ειναι δυσκολο βεβαια να υπερασπιστεις μια αποφαση που βριθει λογικων αλματων ταλαντευεται αναμεσα στην αντικαπιταλιστικη φρασεολογια και και την ενσωματωση που κλεινει το ματι οντως στην αριστερη κυβερνηση και πως αλλιως οταν στο κυριο ερωτημα επανασταση ή μεταρυθμιση απαντας μεταβατικο προγραμμα το οποιο θα το υλοποιησει ποιος? Προφανως μια κυβερνηση στο εδαφος του καπιταλισμου. Αρα επανασταση ή μεταρυθμιση? Προφανως μεταρυθμιση. Και συμπληρωνει η ανταρσυα μα το μεταβατικο προγραμμα δεν θα τοωυλοποιηση μια κερνηση διαχειρησης! Αλλα ποιος? Το κινημα! Ολα τα σφαζω ολα τα μαχαιρωνω το κινημα θα εφαρμωσει πολιτικο προγραμμα διακυβενησης? Τοτε δεν θα ηταν κινημα αλλα κυβερνηση. Μαλλον εννοουν οι φιλοι της ανταρσυας για να μην τους αδικω μια κυβερνηση που θα την στηριζει και θα την πιεζει το κινημα ολο και αριστεροτερα... εγω θυμαμαι μια κυβενηση που ειχε τη στηριξη κκτου σιγουρα μαζικου τοτε εργατικου κινηματος. ΠΑΣΟΚΑΡΑ 1981! Τετοια κυβερνηση θελουμε? Ασφαλως οχι. Αλλα οι πασοκοι ηταν υποκριτες θα πουνε ολοι(για τους φιλους του ναρ δεν ειμαι σιγουρος οτι συμφωνουνε με αυτο καθως τα εαακ ολη τη δεκαετια του 90 μεχρι και αρχες του 2000 ηταν καπς ουρα της πασπ ειχαν πει και εκεινο το φοβερο σε ανακοινωση τους οτι το κινημα αναγκασε το πασοκ να ερθει σε ρηξη με το κεφαλαιο!) εχουμε ομως και παραδειγμα κυβερνησης καλων προθεσεων με το κινημα μαζι της Αλιεντε! Θελουμε το τελος του αναμφισβητητα αγνου αλλα κι αφελη Σαλβαδορ? Οχι! Αν ομως κανεις κυβερνηση με τα μονοπωλια αφεντη στην οικονομια ή Σαλβαδορ θα γινεις ή Ακελ για να μην επαναλαβω το πασοκ και κατηγορηθω για εμπαθεια. Κατα τα αλλα το πιο αστειο στο αρθρο ειναι οτι η ανταρσυα ψεγει το ΚΚΕ για το χαρακτηρα της κρισης. Λιγο ελεος ρε παιδια το ΚΚΕ ηταν οχι τ πρωτο αλλα το μονο που απο το 2008 που ξεκινησε η κριση στις ΗΠΑ μιλισε για κςπιταλιστικη κυκλικη κριση υπερσυσσωρευσης και μαλιστα μιλισε για μεγαλη δομικη κριση εξαιτιας της πτωσης οχι του ποσοστου οπως λαθεμενα λεει το αρθρο αλλα του κεσου ποσοστου κερδους παγκοσμια το οποια σταθερα πεφτει απο τη δεκαετια του 70. Μετα απο ολα αυτα κριτικη και εξ ονοματος του Λενιν? Παει πολυ νομιζω. Ο Λενιν δεν απεκοπτε την πολιτικη απο την οικονομια ουτε υπετασε τη στρατηγικη στην τακτικη μαλλον το αντιθετο εκανε

ratm

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ναρίτη, θα μου επιτρέψεις καταρχάς να αμφιβάλλω αν εσύ έχεις διαβάσει το κείμενο από την κομεπ στο οποίο απαντά ο δραγανίγος, για να μπορούμε να συζητήσουμε σφαιρικά σε τι και πόσο πειστικά απαντά. Όποιος θέλει παρεμπιπτόντως μπορεί να το βρει στον παρακάτω σύνδεσμο

http://parafonix.blogspot.gr/2013/07/2.html

Αν έχεις διαβάσει πάντως το δικό μου εισηγητικό κείμενο, το ζουμί σε γενικές γραμμές είναι ότι δεν υπάρχει νόημα στην αντιπαράθεση με κείμενα του ρεύματος (ακόμα και συλλογικά) στο βαθμό που αυτά δε δεσμεύουν τελικά κανένα. Πχ είναι πολύ αμφίβολο αν θα συμφωνούσε με την απάντηση του δραγανίγου κάποιο άλλο μέλος της ανταρσύα ή ακόμα κι ένας άλλος αρθρογράφος του πριν. Αν εσύ συμφωνείς με το δραγανίγο, είναι απλώς μια ευτυχής συγκυρία και τίποτα παραπάνω όπως φαίνεται. Και σε κάθε περίπτωση, δεν απαντάν σε τίποτα από όσα έβαλα εισηγητικά στο δικό μου κείμενο.

Ούτε καν, δεν είναι σκοπός μου να τις βάλουμε κάτω να τις μετρήσουμε αλλά επιστημονικά συνέδρια σαν και αυτά που διοργανώνει στον περισσό το πολιτιστικό τμήμα της κετουκε τα τελευταία χρόνια, άλλοι χώροι δε μπορούν ούτε να τα ονειρευτούν, βάση μεγέθους κι όχι μόνο. Το ίδιο ισχύει και για τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ, αν και εκεί μπαίνει και το υποκειμενικό στοιχείο για το πρόγραμμα και τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν.
Κατά τα άλλα, δε βλέπω μετά τις 20 οκτώβρη ειδικά, πώς θα μπορούσε να υπάρχει μια ειρηνική συνύπαρξη με τα "παιδιά" του χώρου. Ούτε (πολύ περισσότερο) τι νόημα θα είχε και τι θα εξυπηρετούσε.

Ανώνυμος είπε...

Οπου κεσο = μεσο ποσοστο κερδους.

ratm

Ανώνυμος είπε...

"Αν έχεις διαβάσει πάντως το δικό μου εισηγητικό κείμενο, το ζουμί σε γενικές γραμμές είναι ότι δεν υπάρχει νόημα στην αντιπαράθεση με κείμενα του ρεύματος (ακόμα και συλλογικά) στο βαθμό που αυτά δε δεσμεύουν τελικά κανένα"

Με αυτην την λογικη δεν έχουμε νόημα ολα αυτα τα κείμενα της ΚΟΜΕΠ που κριτικαρουν το ρευμα.
Νομιζω ότι εκφράζεις μια πολυ απαξιωτικη αποψη για την αντιπαραθεση που διεξαγεται στον χωρος της κομμουνιστικης αριστερας.

Ναριτης

Φώντας Φ. είπε...

σφ δε σου κρύβω ότι έχω κάνει παρόμοιες σκέψεις με τις δικές σου μετά τις 20/10

η μόνο διαφωνία μας ίσως είναι στο ότι εγώ βλέπω με απογοήτευση τα συναισθήματα που επικρατούν εκατέρωθεν και όχι με τη σχετική σιγουριά του ότι πλέον ξεκαθάρισε η κατάσταση και πορευόμαστε σωστά.

όπως και να χει δεν μπορεί να εξαντληθεί η συζητηση από δω για τέτοια θέματα. ούτε γόνιμο είναι άλλωστε τη στιγμή που υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες προτεραιότητες

Ανώνυμος είπε...

Αρχικά να πω ότι έχω διαβάσει το άρθρο της κομέπ για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως και το άρθρο-απάντηση του Δραγανίγου στην κομέπ. Διάβασα και την απάντηση του ratm στον Ναρίτη και θα ήθελα να του θέσω κάποια ερωτήματα.(Δεν είμαι μέλος του ΝΑΡ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά παρακολουθώ γενικά τις θέσεις τους) Λες κάπου στην αρχή: << Κοβει αποσπασματα οχι τα ουσιωδη απο το κειμενο της κομεπ και προσπαθει να κανει κριτικη στο ΚΚΕ παρα να υπερασπιστει τις αποφασεις της παν. Συνδιασκεψης της ανταρσυα >> Ήθελα να σου ζητήσω αν μπορείς πιο συγκεκριμένα να πεις ποια θεωρείς ότι είναι τα ουσιώδη σημεία του κειμένου της κομέπ που έκοψε ο Δραγανίγος. Στο λέω αυτό γιατί προφανώς θα παρατεθούν αποσπάσματα δεν είναι δυνατό να παρατέθει ολόκληρο το κείμενο, όπως αντίστοιχα έκανε και ο συντάκτης της κομέπ με την απόφαση της Παν. Συνδ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οποιοσδήποτε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα μπορούσε να κατηγορήσει τον Μακρή ότι δεν παραθέτει τα ουσιώδη σημεία της απόφασης.
Μετά λες, απαντώντας στον Ναρίτη, : << στο κυριο ερωτημα επανασταση ή μεταρυθμιση απαντας μεταβατικο προγραμμα το οποιο θα το υλοποιησει ποιος? Προφανως μια κυβερνηση στο εδαφος του καπιταλισμου. Αρα επανασταση ή μεταρυθμιση? Προφανως μεταρυθμιση. Και συμπληρωνει η ανταρσυα μα το μεταβατικο προγραμμα δεν θα το υλοποιηση μια κυβερνηση διαχειρησης! Αλλα ποιος? Το κινημα! Ολα τα σφαζω ολα τα μαχαιρωνω το κινημα θα εφαρμωσει πολιτικο προγραμμα διακυβενησης? Τοτε δεν θα ηταν κινημα αλλα κυβερνηση. >> Να σε ρωτήσω λοιπόν κάτι; Τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από την ΕΕ και την Εργατική-Λαϊκή εξουσία ( που λέει το ΚΚΕ ) ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ; ΤΟ ΚΚΕ ΛΕΕΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ; Μήπως ο << συσχετισμός δύναμης >> , μήπως μια << εργατική-λαϊκή κυβέρνηση >> ή μήπως θα υλοποιηθούν με τη << σοσιαλιστική επανάσταση >> ; Όσον αφορά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το μεταβατικό της πρόγραμμα: Εγώ συμφωνώ με την άποψη που υποστηρίζει ότι συνολικά θα το εφαρμόσει μια κυβέρνηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Μόνο που αυτή η κυβέρνηση δεν προκύπτει από το κοινοβούλιο, αλλά από θεσμούς ανταγωνιστικούς προς αυτό. Κυβέρνηση που μπορεί να ενισχύσει τη διαδικασία κλονισμού της αστικής εξουσίας. Κυβέρνηση που δημιουργείται από θεσμούς που, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κάποιος με το ΚΚΕ που ισχυρίζεται ότι μόνο σε επαναστατικές συνθήκες μπορούν να δημιουργηθούν, πρέπει από ΤΩΡΑ να παλεύεις για να δημιουργούνται και να μαζικοποιούνται. Τα πράγματα λοιπόν είναι πιο σύνθετα και διαχωρισμοί του στυλ: επανάσταση=κίνημα και μεταρρύθμιση=κυβέρνηση νομίζω πως δεν βοηθάνε.

ένας οπαδός του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ναρίτη, η απαξίωση που λες αφορά κάτι συγκεκριμένο, όχι την αντιπαράθεση γενικά, αλλά τους όρους που την καθιστούν κενή νοήματος.
Απαξίωση επίσης κατά μία έννοια είναι να μην απαντάς σε κάτι από όσα βάζω εισηγητικά, αλλά να ποστάρεις ένα κείμενο που απαντά σε ένα άλλο κείμενο -όχι της ανάρτησης- και να λες: απαντήστε. Ένα κείμενο τέτοιας έκτασης μπορεί να απαντηθεί πειστικά με ανάλογης έκτασης κείμενο κι αυτό όχι πάντα -όπως μας δείχνει η απάντηση του δραγανίγου.

Ανώνυμος είπε...

Παρεξήγησες φίλε.Όπως έγραψα και παραπάνω δεν είμαι μέλος του ΝΑΡ. Δεν είμαι ο Ναρίτης των πιο πάνω σχόλιων. Εξέφρασα απλώς κάποιες απορίες στον ratm που μου γεννήθηκαν από την απάντηση του στον Ναρίτη. Αν δεν θέλει να μου απαντήσει, ΟΚ δικαίωμά του.
έοτΚκτΑ

Ανώνυμος είπε...

Φιλε μου η κυβερνηση εχει παντα οπως και το κρατος ταξικο προσημο ή θα ειναι εργατικη ή αστικη. Φαινομενα δυαδικης εξουσιας για μικρο χρονικο διαστημα ως στιγμη στην επαναστατικη διαδικασια μπορει να προκυψουν αντικειμενικα και δεν συνιστουν επιδιωξη του επαναστατικου κινηματος σε καμια περιπτωση. Η κυβερνηση εκφραζει παντα τα συμφεροντα της ταξης που εχει τα μεσα παραγωγης και διασφαλιζει τις υπαρχουσες σχεσεις παραγωγης που κυριαρχουν. Η κυβερνηση δεν μπορει να προκυψει απο λαικους θεσμους στο εδαφος του καπιταλισμου γιατι δεν μπορουν να υπαρξουν τετοιοι και σε τετοια εκταση χωρις επαναστατικη κατασταση και σε τετοια περιπτωση μιλαμε για επανασταση οχι για μεταβατικα προγραμματα. Το ΚΚΕ εχει κανει σαφες οτι στοχοι οπως αποδεσμευση απο ΕΕ και μονομερη διαγραφη χρεους οταν αποσπουνται απο το ζητημα της εξουσιας δηλαδη απο το ερωτημα τα μεσα παραγωγης σε ποιον? Τοτε αυτοι οι στοχοι ειναι ενσωματωσιμοι ή ακομα και επιδιωξη μεριδας του κεφαλαιου. Πχ στην υπολοιπη ευρωπη ακροδεξια κομματα προβαλουν στοχο αποδεσμευσης αλλα ουδεμια σχεση εχουν με τα λαικα συμφεροντα. Με λιγα λογια τα μινιμουμ και μαξιμουμ προγραμματα κριθηκαν απο την ιστορια. Και δυστυχως εφεραν ηττες ή ενσωματωση. Η ανταρσυα κρινεται οχι μονο για οσα λεει τα οποια δεν εχουν συνοχη αλλα αλληλοαναιρουνται αλλα κρινεται για τη σταση της στο κινημα. Για τον αντικομμουνισμο της, τη συκοφαντια στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ. Το οτι για χρονια ηταν ουρα του πασοκ και τωρα του συριζα, για τη σταση της απεναντι στην πρωτη αποπειρα οικοδομησης του σοσιαλισμου τον 20ο αιωνα.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Φίλε ratm, η απάντηση σου μου γέννησε κάποιες άλλες απορίες; Μήπως θα σε ενδιέφερε να στις θέσω; ( Περιμένω μήνυμα θετικής απάντησης από εσένα, διαφορετικά δεν χρειάζεται να προσθέσω κάποιο άλλο σχόλιο στη συγκεκριμένη ανάρτηση )
έοτΚκτΑ

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστως να κουβεντιασουμε οτι θες. Αν μπορω φυσικα να απαντησω. Ωστοσο ετυχε σημερα να διαβασω στο αρθρο απο το πριν που αναφερεται στο κειμενο της κομεπ ια την πορεια αποκαταστασης των επαναστατικων χαρακτηριστικων του ΚΚΕ. Αυτο το αρθρο απλα μου υπενθυμισε οτι οσον αφορα την ηγεσια του ναρ και της ανταρσυα η κουβεντα ειναι χασιμο χρονου. Ευχαριστως θα κουβεντιαζα με κοσμο στηβαση αυτων των σχηματων αλλα οι ηγεσιες τους χρονια τωρα για μενα ειναι σε διατεταγμενη υπηρεσια εναντια στην υποθεση του σοσιαλισμου και το ΚΚΕ. Οταν λεω σε διατεταγμενη υπηρεσια δεν εννοω καποια συνωμοσια ή μισθωση απο το κεφαλαιο απαραιτητα. Ουτε αποδειξεις εχω ουτε θα μπορουσα να γνωριζω κατι τετοιο. Αλλα η εποχης της αφελειας εχει παρελθει για μενα και ξερω πολυ καλα οτι δεν χρειαζεται καποιος να μισθωνεται απο την ασφαλεια για να εχει ασφαλιτικη λογικη ή και δραση. .. Και αυτο που διαβασα στονωπριν ειναι τοσο συκοφαντικο κα διαστρεβλωνει τοσο αυτα που γραφει η κομεπ που θυμιζει το Μανιαδακη.

ratm

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

έοτΚκτΑ
ούτε εγώ απαντούσα σε σένα όμως αλλά στον παραπάνω ναρίτη, που υπέγραφε ως τέτοιος.

Προσωπικά το ζήτημα που βάζεις (για την κυβέρνηση, το κίνημα και την επανάσταση) το βλέπω πρωτίστως συγκεκριμένα. Τι έρχεται σήμερα να εξυπηρετήσει μια κυβέρνηση με ένα μεταβατικό πρόγραμμα, αν σπάει το απόστημα της λογικής της ανάθεσης, αν προετοιμάζει τις μάζες για την απαραίτητη σύγκρουση ή αν σκορπάει αυταπάτες για τον χαρακτήρα που θα έχει η διέξοδος από την κρίση.
Η λύση δε θα 'ρθει ούτε από το κίνημα σκέτο, ούτε από τα πάνω με μια κυβέρνηση λαϊκή, αριστερή ή όπως αλλιώς την ονομάζει κανείς. Η λύση στο σημερινό κόμπο είναι να πάρουμε στα χέρια μας την εξουσία κι αυτό πρακτικά σημαίνει δυνατό, λαϊκό κίνημα, συσπειρωμένο γύρω από μια πολιτική πρωτοπορία.
Η λογική του εξωκοινοβουλίου, πέρα από όλα τα άλλα, φανερώνει νομίζω και μια ψυχολογικού τύπου ταλάντευση στο κρίσιμο ζήτημα. Να μην πάρουμε την εξουσία, για να μην μπλέξουμε με γραφειοκρατικούς, αλλοτριωτικούς μηχανισμούς που θα απορροφήσουν το επαναστατικό κύμα, αλλά να υποχρεώσουμε με μαζικό, λαϊκό εκβιασμό κάποιον άλλο, μια αστική κυβέρνηση να πραγματοποιήσει όσα απαιτούμε και προβλέπει το μεταβατικό πρόγραμμα. Παραμένει φυσικά αναπάντητο το ερώτημα, εφόσον είναι τόσο δυνατό το κίνημα ώστε να επιβάλλει στους αστούς τις πολιτικές του επιλογές, γιατί να μείνει εκεί και να μην προχωρήσει παρακάτω για να πάρει την εξουσία στα χέρια του;


Παρεμπιπτόντως, εδώ και η ανακοίνωση του ρεύματος για την ολοκλήρωση των εργασιών του τρίτου συνεδρίου.

http://www.narnet.gr/articles/%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF-3%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B1%CF%81

Το όνομα δεν αλλάζει ουσιαστικά, προστίθεται απλώς ο όρος 'για την κομμουνιστική απελευθέρωση'. Όλοι οι άλλοι προφανώς είναι πιασμένοι από άλλους...

Ανώνυμος είπε...

Επειδή οι απορίες μου νομίζω πως είναι λίγο περίπλοκες, θα μου πάρει λίγο χρόνο να τις σκεφτώ καλά πριν τις θέσω. Ελπίζω σύντομα να σας τις στείλω με τη μορφή σχόλιου.
έοτΚκτΑ