Γιατί νίκησε η οκτωβριανή επανάσταση

Εν όψει της επετείου της 7^ης νοέμβρη και της συμπλήρωσης 96 χρόνων από τη μεγάλη οκτωβριανή επανάσταση, η κε του μπλοκ παίρνει το δεύτερο τόμο της ιστορίας του κόμματος των μπολσεβίκων –όπως γράφτηκε εν έτει 1938, με την έγκριση της κεντρικής επιτροπής- και αντιγράφει ένα σχετικό απόσπασμα που περιγράφει τους λόγους που νίκησε ο οχτώβρης, διατηρώντας την αρχική ορθογραφία. Αν δεν κάνω λάθος το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις ‘να υπηρετούμε το λαό’ (μαοϊκής κατεύθυνσης).

Η μεγάλη σοσιαλιστική οχτωβριανή επανάσταση είχε νικήσει. Από τις αιτίες που καθόρισαν την τέτοια σχετικά εύκολη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης στη ρωσία, πρέπει να σημειωθούν οι ακόλουθες κυριότερες:

1. Η οχτωβριανή επανάσταση είχε μπροστά της ένα τέτοιο σχετικά αδύνατο, άσχημα οργανωμένο, πολιτικά λιγόπειρο εχθρό, όπως ήταν η ρωσική αστική τάξη. Μην έχοντας ακόμα στερεωθεί οικονομικά κι εξαρτημένη εντελώς από τις κυβερνητικές παραγγελίες, η ρωσική αστική τάξη δεν είχε ούτε την πολιτική ανεξαρτησία, ούτε αρκετή πρωτοβουλία, απαραίτητη για να βρει μια διέξοδο από την κατάσταση. Δεν είχε ούτε την πείρα των πολιτικών συνδυασμών και της πολιτικής απάτης σε μεγάλη κλίμακα, που είχε πχ η γαλλική αστική τάξη· ούτε το σχολειό των αγυρτικών συμβιβασμών μεγάλης ολκής, που είχε πχ η αγγλική αστική τάξη. Επιζητώντας χτες ακόμα, συνεννόηση με τον τσάρο, που ανέτρεψε η επανάσταση του φλεβάρη, δε μπόρεσε, όταν ύστερα απ’ αυτό ανέβηκε στην εξουσία, να σκεφτεί τίποτα καλύτερο από το να συνεχίσει στις βασικές γραμμές την πολιτική του μισητού τσάρου. Κι αυτή, όπως κι ο τσάρος, ήταν υπέρ του πολέμου, ως χώρα και είχε κουράσει το λαό και το στρατό. Κι αυτή, όπως κι ο τσάρος, ήθελε να διατηρήσει βασικά την ιδιοκτησία των τσιφλικάδων πάνω στη γη, παρόλο που η αγροτιά πέθαινε από έλλειψη γης και από το ζυγό των τσιφλικάδων. Όσο για την πολιτική απέναντι στην εργατική τάξη, η ρωσική αστική ξεπερνούσε τον τσαρισμό στο μίσος της προς την εργατική τάξη, γιατί προσπαθούσε όχι μόνο να διατηρήσει και να στερεώσει την καταπίεση των εργοστασιαρχών, αλλά και να την κάνει ανυπόφορη εφαρμόζοντας μαζικά λοκ-άουτ.

Δεν είνε παράξενο ότι ο λαός δεν είδε καμιά ουσιώδικη διαφορά ανάμεσα στην πολιτική του τσάρου και την πολιτική της αστικής τάξης και μετάφερε στην προσωρινή κυβέρνηση της αστικής τάξης το μίσος του για τον τσάρο.

Όσο τα συμβιβαστικά κόμματα των εσέρων και των μενσεβίκων είχαν κάποια επιρροή στο λαό, η αστική τάξη μπορούσε να κρύβεται πίσω τους και να διατηρεί την εξουσία. Από τότε όμως που οι μενσεβίκοι και οι εσέροι ξεσκεπάστηκαν σαν πράκτορες της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης κι έτσι έχασαν την επιρροή τους στο λαό, η αστική τάξη κι η προσωρινή της κυβέρνηση έμειναν στον αέρα.

2. Στην ηγεσία της οχτωβριανής επανάστασης βρισκόταν μια επαναστατική τάξη σαν την εργατική τάξη της ρωσίας, που είχε ατσαλωθεί στους αγώνες, που πέρασε σε σύντομο χρονικό διάστημα από δυο επαναστάσεις και που στις παραμονές της τρίτης επανάστασης είχε αποκτήσει το κύρος του αρχηγού του λαού στην πάλη για την ειρήνη, τη γη, τη λευτεριά, το σοσιαλισμό. Αν δεν υπήρχε τέτιος αρχηγός στην επανάσταση που να έχει κατακτήσει την εμπιστοσύνη του λαού, όπως η εργατική τάξη της ρωσίας, δε θα υπήρχε η συμμαχία των εργατών κι αγροτών δίχως αυτή τη συμμαχία δε θα μπορούσε να νικήσει η οχτωβριανή επανάσταση.

3. Η εργατική τάξη της ρωσίας είχε ένα σοβαρό σύμμαχο στην επανάσταση, όπως ήταν η φτωχή αγροτιά, που αποτελούσε την τεράστια πλειοψηφία του αγροτικού πληθυσμού. Η πείρα από τους οχτώ μήνες της επανάστασης, που μπορεί αδίσταχτα να παραβληθεί με την πείρα από κάμποσες δεκαετίες «ομαλής» ανάπτυξης, δεν πήγε χαμένη για τις εργαζόμενες μάζες της αγροτιάς. Στο διάστημα αυτό είχαν τον τρόπο να δοκιμάσουν στην πράξη όλα τα κόμματα της ρωσίας και να πεισθούν, πως ούτε οι καντέ, ούτε οι εσέροι κι οι μενσεβίκοι θα τα χαλάσουν στα σοβαρά με τους τσιφλικάδες και θα χύσουν το αίμα τους για χάρη των αγροτών και πως στη ρωσία υπάρχει μόνο ένα κόμμα, που δε συνδέεται με τους τσιφλικάδες και είνε έτοιμο να τσακίσει τους τσιφλικάδες για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των αγροτών: κι αυτό είνε το μπολσεβίκικο κόμμα. Αυτή στάθηκε η πραγματική βάση της συμμαχίας του προλεταριάτου με την αγροτική φτωχολογιά. Η συμμαχία αυτή της εργατικής τάξης με την αγροτική φτωχολογιά, καθόρισε και τη στάση των μεσαίων αγροτών, που ταλαντευόταν για πολύ καιρό και που μόνο στις παραμονές της εξέγερσης του οχτώβρη έκαναν κανονική στροφή με το μέρος της επανάστασης, προσχωρώντας με το μέρος της αγροτικής φτωχολογιάς.

Είνε περιττό να αποδείξουμε πως χωρίς αυτή τη συμμαχία δε μπορούσε να νικήσει η οχτωβριανή επανάσταση.

4. Επικεφαλής της εργατικής τάξης βρισκόταν ένα κόμμα δοκιμασμένο στους πολιτικούς αγώνες, σαν το κόμμα των μπολσεβίκων. Μονάχα ένα τέτιο κόμμα, σαν το κόμμα των μπολσεβίκων αρκετά τολμηρό για να οδηγήσει το λαό στην αποφασιστική έφοδο και αρκετά προσεχτικό για να αποφεύγει τους λογής-λογής σκοπέλους στο δρόμο προς το σκοπό του, μόνο ένα τέτιο κόμμα μπορούσε να συνενώσει τόσο επιδέξια, σε ένα κοινό επαναστατικό χείμαρρο, τα τόσα διαφορετικά επαναστατικά κινήματα, όπως το πανδημοκρατικό κίνημα για την ειρήνη, το αγροτικό δημοκρατικό κίνημα για την κατάληψη της γης των τσιφλικάδων, το εθνικαπελευθερωτικό κίνημα των καταπιεζόμενων λαών για την εθνική ισοτιμία και το σοσιαλιστικό κίνημα του προλεταριάτου για την ανατροπή της αστικής τάξης, για την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Είνε αναμφισβήτητο πως η συνένωση αυτών των διαφορετικών επαναστατικών ρευμάτων σ’ ένα κοινό, ισχυρό επαναστατικό χείμαρρο έκρινε την τύχη του καπιταλισμού στη ρωσία.

5. Η οχτωβριανή επανάσταση άρχισε σε μια στιγμή, που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος βρισκόταν στη μεγαλύτερή του ένταση, όταν τα κυριότερα αστικά κράτη ήταν χωρισμένα σε δυο εχθρικά στρατόπεδα και απασχολούνταν στο να αλληλοπολεμούνται και να αλληλοεξασθενούν· έτσι δε μπορούσαν να ανακατωθούν σοβαρά στις «ρωσικές υποθέσεις» και να επιτεθούν ενεργά κατά της οχτωβριανής επανάστασης.

Είνε ολοφάνερο πως το γεγονός αυτό διευκόλυνε σημαντικά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης του οχτώβρη.