Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν

Γι' αυτό στο κόμμα βγάζουμε τους καλύτερους φιλόσοφους. Λακωνικοί σύντροφοι που χωράν όλους τους προβληματισμούς τους σε πεντάλεπτες τοποθετήσεις, ή σε μία εισήγηση. Τα πάντα πρέπει να αναλυθούν και να φιλοσοφηθούν μέσα στα όργανα, αλλά το κόμμα δεν είναι λέσχη συζητήσεων. Η καλύτερη φιλοσοφία είναι η πράξη κι ο γκράμσι δεν ονόμαζε τυχαία το μαρξισμό φιλοσοφία της πράξης.

Να 'χαμε και λίγο χρόνο να μελετήσουμε τον γκράμσι (κι όχι μόνο)! Τέτοιο θα βρούμε ξανά μόνο στις φυλακές ως πολιτικοί κρατούμενοι. Η πολλή κομματική δουλειά τρώει τον αφέντη κι αναπαράγει τα αφεντικά, γιατί χωρίς θεωρία δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα.

Ο όμιλος πάλι βγάζει καλούς αμπελοφιλόσοφους. Καλή σχέση με τη θεωρία, πρώην σχέση με το κόμμα και κάκιστη με το λακωνίζειν, γι' αυτό και δε θεωρούνται φιλόσοφοι με την κλασική έννοια του όρου.
Εδώ στα όμορφα και γραφικά χανιά, οι εξίσου γραφικοί, αν κι όχι τόσο όμορφοι, σύντροφοι πιστεύουν ακράδαντα ότι το χανιάζειν εστί αμπελοφιλοσοφείν κι ότι η φετινή εν τω χανίω σύναξη δε θα γίνει... (τέλος πάντων κάτι ομοιοκατάληκτο με το ποιητική αδεία σε ενικό εν τω χανίω).

Θυμάμαι την πρώην νιφάδα της μακεδονίας να μονοπωλεί τη σιωπή στις οβες, παρά το σκληρό ανταγωνισμό, κάνω τις συγκρίσεις με το φαφλατάδικο παρόν κι απελπίζομαι.
Επιθετικοί οπαδοί του μονισμού και των τριών συστατικών του δημιουργικού μαρξισμού: μονοκομματικό πολιτικό σύστημα, μονοπρόσωπη διεύθυνση και σοσιαλισμός σε μία μόνο χώρα, διαλεκτικά δεμένα με το μονοπρόσωπο διάλογο, όπου ο απέναντι είναι απλώς αφορμή για μονόλογο.
Ιμπεριαλιστικές αναλύσεις που δε σταματάν να επεκτείνονται, μονοπώλια του λόγου που πνίγουν τη δημοκρατία και τη δυαδική συζήτηση. Η ανάγκη συγκρότησης του ααδμ στις κουβέντες μας είναι επιτακτική ανάγκη των καιρών.

Σε αυτή τη θερινή σύναξη θα ξαναδούμε πολλούς ήρωες της σοσιαλιστικής εργασίας που γνωρίσαμε μέσα απ' το μπλοκ.
Τον χωμένο στο βούρκο του αντισπαρτιατισμού κώστα-γιάννη με τα δύο ονόματα και τη διπλή ηθική. Αλλά και τον παλαίμαχο κομσομόλο και κοσμοναύτη γιούρι κακάριν, που με την ανταρσύα έχει αρχίσει να σκέφτεται σεκίτικα και λέει πως το επόμενο απαγορευτικό σηματάκι τους θα είναι με την αλέκα.
Αλλά η συντρόφισσα γγ δεν έχει (ακόμα) διεθνή αναγνώριση και το κόλπο θα είχε μόνο εθνική εμβέλεια. Το πραγματικά διεθνιστικό λάβαρο που θα 'μενε πιστό στις αρχές του προλετκαλτ θα ήταν το απαγορευτικό με τον σύντροφο με το μουστάκι. Θα μπορούσε να βγει και φτηνά, με ευρωπαϊκή επιδότηση.

Θα υποδεχτούμε επίσης δυο απ' τα πιο γόνιμα πνεύματα αντιλογίας του διαδικτύου, τον σύντροφο κριτία από το κκυ και τον καπετάνιο του γκράνμα Υ που θα ρίξει άγκυρα λίγες μέρες στο λιμάνι μας.
Αλλά θα μας λείψει ο σοβιετικός κυριούλης, ο μεγάλος απών βενιαμίν και το παπαγαλάκι του κρεμλίνου που τον στέλνουν να υπηρετήσει την πατρίδα του στη σμύρνη και στη σαρδηνία.
Γιατί... τι είναι η πατρίδα μας; Είναι τα δέντρα, τα βουνά, του νατο οι ασκήσεις. Κι οι συμβατικές μας υποχρεώσεις προς τους συμμάχους της αστικής μας τάξης.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μια σειρά εκπλήξεις για το κοινό.
Η μεγαλύτερη είναι ότι δεν υπάρχουν εισηγήσεις και παρουσιάσεις, μόνο διακοπές κι αμπελοφιλοσοφίες.
Το φίδι απ' τη μαύρη τρύπα της θεωρίας καλείται να βγάλει ο σκληρός διαλεκτικός με επτά γράμματα που ετοιμάζει κάτι σχετικό με πολιτική οικονομία και τη λογική του κεφαλαίου του βαζιούλιν.
Περιμένω να ακούσω καινούρια πράγματα που ίσως φανούν αιρετικά και προκαλέσουν αίσθηση. Υπόσχομαι να ανταποδώσω το συναίσθημα αυτό με το ρεπορτάζ που θα ακολουθήσει. Από την εκδήλωση και γενικότερα.

Ζούμε σε καιρούς αντιπνευματικούς και χαλεπούς για τη θεωρία.
Ως κι οι -γνωστοί κι εξαιρετέοι- λακεδαιμόνιοι την παραμελούν τελευταία. Τρέχουν όλη μέρα στον πόλεμο με τους πλην λακεδαιμονίων και τους συν ασπισμένους, όπου κάποιος θα γυρίσει ταν και κάποιος επί τας για να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας. Και μετά δεν τους μένει πολύς χρόνος για διάβασμα.

Χωρίς θεωρία όμως η πράξη μένει τυφλή, το αμάξι της ιστορίας τρακάρει κι ο φουκουγιάμα προβλέπει το τέλος της. Ή που θα πέσει πάνω στο τείχος του βερολίνου να το γκρεμίσει, ή στη λακούβα με το θεωρητικό κενό και θα μείνει από λάστιχο.

Εμείς, οι εν τω χανίω αμπελοφιλοσοφούντες, χωρίς αξιώσεις να (καθ)οδηγήσουμε τίποτα, απλώς βαυκαλιζόμαστε γλυκά ότι βάζουμε ένα λιθαράκι για να γεμίσει αυτή η λακούβα...