Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Κομμουνιστές της κερκίδας

Κάπου-κάπου μου έρχονται κάτι άκυροι συνειρμοί με το κόμικ του αρκά μετά την καταστροφή. Σκέψου λέει να ήταν οι ήρωες οι δυο τελευταίοι κομμουνιστές που είχαν απομείνει, ούτε καν τριάδα για να φτιάξουν όβα ή πυρήνα, και να καταλήγουν να τρώνε τις σάρκες τους, μεταφορικά και γενικώς. Κι ίσως κάποια πράγματα να είναι εντελώς τυχαία, αλλά δε γίνεται να αγνοηθεί κι η σημειολογία τους. Ο αρκάς κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ το 92’, λίγο μετά το τέλος της ιστορίας, που μπορεί να ήταν και η κύρια πηγή έμπνευσής του. Καλύτερα να μη δραματοποιούμε όμως με συνειρμούς την κατάσταση.

Η διαχείριση της ήττας ήταν πάντα δύσκολη υπόθεση, ανάλογα με το μέγεθος και τις συνέπειές της. Μετά τον εμφύλιο –που ήταν και η μεγαλύτερη- ακολούθησαν εκτελέσεις, διωγμοί, φυλακίσεις και σε βάθος χρόνου γκρίνια, διαγραφές, διασπάσεις. Κι η υποκρισία των «μεγαλόψυχων» νικητών που αναλύουν αφ’ υψηλού τα «χάλια» των ηττημένων, ενώ αυτοί χρειάστηκαν βοήθεια απ’ το κοράκι του ιμπεριαλισμού για να κρατηθούν στο παιχνίδι και να το πάρουν τελικά με το ζόρι –με το στανιό, που έλεγε κι ο καραδεξιός ιωαννίδης (ξανθός).

Η ήττα είναι κάτι σχετικό κι απόλυτο ταυτόχρονα. Υπάρχουν ήττες που συσσωρεύουν χρήσιμη πείρα και προετοιμάζουν τις νίκες που έρχονται, όπως η ρώσικη επανάσταση του 1905. Και πύρρειοι νίκες που τις πληρώνουμε ακριβά σαν ήττες, όπως η συντριβή του φασισμού στο δεύτερο παγκόσμιο, που στοίχισε είκοσι εκατομμύρια νεκρούς κι ανυπολόγιστες υλικές ζημιές στους σοβιετικούς.

Υπάρχουν όμως στιγμές της ταξικής πάλης, που η ήττα –έστω και προσωρινή- είναι μονοσήμαντη και δεν επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Κι ο κόσμος που χρειάζεται μια παρηγοριά, ψάχνει από κάπου να πιαστεί, προσεγγίζοντας μερικές φορές την ψυχολογία του ποδοσφαιρικού οπαδού. Δε μπορείς όμως να τον κοροϊδέψεις και να του πεις πως η ήττα μας ήταν περιφανής νίκη, γιατί δεν είναι κάνας χουλιγκάνος χωρίς κριτήριο και θα νιώσει ότι τον υποτιμάς. Ούτε να του πεις μόνο για τις αντίξοες αντικειμενικές συνθήκες, το βαρύ στίβο και τα αγριογούρουνα που είχαν φάει κάτι αηδίες (βλέπε αστερίξ στους ολυμπιακούς αγώνες). Αυτά είναι σωστά και τα βλέπει από μόνος του, δεν χρειάζεται κάποιον τρίτο να του τα πει. Άσε που από μόνα τους δε φτάνουν να εξηγήσουν και τίποτα. Ο κόσμος θέλει αυτοκριτική, γενναία κι έμπρακτη, να του δώσεις και μια προοπτική που να δίνει διέξοδο από την στενωπό.

Αν δεν το κάνεις, ένας κόσμος θα πιαστεί από αυτόκλητους ειδικούς, προπονητές της κερκίδας, που ξέρουν πολλά και μοιάζουν σίγουροι για τον εαυτό τους και για την νίκη. Αλλά εάν τελικά δεν έρθει, θα είναι επειδή δεν τους άκουσαν κι έκαναν του κεφαλιού τους η (τεχνική) ηγεσία και το προπονητικό επιτελείο. Αυτοί είναι οι πρώτοι που την πληρώνουν μετά από άσχημες εμφανίσεις, στις διάφορες καφενειακές προσεγγίσεις. Και δεν είναι τυχαίο πως οι συνήθεις κριτικές προς την αλέκα είναι γηπεδικού τύπου κι επιπέδου. Πώς είναι έτσι μωρέ, άντε να την αλλάξετε, δεν πας πουθενά με τέτοια ηγεσία, κτλ.

Κάποιοι φίλοι της ομάδας λένε πως πρέπει να αλλάξουμε τακτική, αλλά αυτό που εννοούν στην ουσία είναι το επικοινωνιακό κομμάτι. Η επικοινωνία εντάσσεται στο κομμάτι της τακτικής, αν και συμπεριλαμβάνει τακτικίστικα κόλπα, που δεν πρέπει να συγχέονται με την τακτική. Ένα επικοινωνιακό τρικ για παράδειγμα, μπορεί να είναι κι ένα κάλεσμα «για συνεργασία της αριστεράς» με τους δικούς σου όρους (αντι-εε μέτωπο, διαγραφή χρέους, κοινωνικοποίηση μέσων παραγωγής κτλ) που ξέρεις ότι δε θα βρει ανταπόκριση, αλλά το κάνεις για να αποκρούσεις την πίεση του «ενωτικού» χυλού, που κι αυτός με επικοινωνιακούς όρους παίζει κι όχι επί της ουσίας.

Η τακτική όμως είναι κάτι πιο βαθύ κι ουσιαστικό, μια συμμαχία ή ένα μέτωπο που υπηρετεί τη στρατηγική σου και δε μπορεί να εξαντλείται σε επικοινωνιακές κινήσεις εντυπωσιασμού, γιατί το ζητούμενο είναι η ουσία κι όχι το φαίνεσθαι. Ο μουρίνιο πχ μπορεί να παίζει ψυχολογικά παιχνίδια (mind games) με τις δηλώσεις του αλλά αν η τακτική στο παιχνίδι της εκάστοτε ομάδας του περιοριζόταν σε αυτά, θα ‘ταν χαμένη από χέρι κι απ’ τα αποδυτήρια.

Οι σύντροφοι δε φαντασιώνονται εικονικές νίκες για να αποτινάξουν από πάνω τους το στίγμα της ήττας, ούτε κατατρύχονται από ηττοπάθεια. Γνωρίζουν όμως ότι η νίκη δεν έρχεται μια και έξω, σε μια μάχη, όταν μιλάμε για ταξικό πόλεμο, αλλά σε βάθος χρόνου, που μπορεί να ξεπερνάει τα δικά μας βιολογικά όρια. Δε διακατέχονται από μικροαστικά σύνδρομα που αναζητούν δικαίωση «εδώ και τώρα», ούτε τα βάζουν κάτω απογοητευμένοι μετά από χαμένες μάχες, γιατί έχουν περάσει πολλά κι έχουν φτιάξει γερό στομάχι.

Το θέμα είναι να μη συνηθίσουμε στις ήττες και ξεχάσουμε πώς έρχονται οι νίκες. Ο ραφαηλίδης έλεγε ότι οι κομμουνιστές είναι συνηθισμένοι να κερδίζουν μάχες αλλά να χάνουν τον πόλεμο. Τώρα που οι μικρές νίκες είναι είδος υπό εξαφάνιση κι έρχονται με το σταγονόμετρο, πώς ακριβώς θα έρθει η τελική νίκη στον πόλεμο; Εκτός κι αν έρθει διαλεκτικά, όπως σε εκείνο το παλιό επιτραπέζιο παιχνίδι που λεγόταν κερδίστε χάνοντας.

Εξάλλου όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα. Όπως με τα μικρά παιδιά, που μπορεί να συλλαβίζουν μικρές λέξεις μέχρι τα δύο ή τα τρία χρόνια τους κι οι γονείς τους να ανησυχούν ότι δε θα μιλήσουν ποτέ και τελικά παίρνουν μπρος και τα λένε όλα μαζεμένα. Το κίνημα μπορεί να βρίσκεται καιρό τώρα σε εμβρυακή κατάσταση και να αρνείται πεισματικά, σα μωρό, να ωριμάσει, αλλά δεν έχει πει ακόμα την τελευταία λέξη του. Ούτε καν την πρώτη..
Κι εδώ οι γνώμες διίστανται, αν πρέπει να του μιλάς απλοϊκά, να πηγαίνεις με τα νερά του κι ως εκεί που φτάνει η δική του πρόσληψη (ντου, ουστ, μνημόνιο) ή να του εξηγείς από τώρα την προοπτική και να προτρέχεις, για να τρέξει κι αυτός πίσω σου και να σε ακολουθήσει. Αυτό όμως είναι άλλου μωρού ευαγγέλιο...

Το βασικό είναι ότι εμείς δεν ψάχνουμε πιστούς, φανατικούς οπαδούς, αλλά ενεργούς αθλητές στον στίβο της ταξικής πάλης. Μπορεί κι επιβάλλεται να γίνει κριτική στις επιλογές του προπονητή για το σύστημα που παίζουμε (λαϊκή αντεπίθεση) για να φτάσουμε στο σύστημα που θέλουμε (σοσιαλισμός-κομμουνισμός). Το βασικό όμως είναι να παίξουμε και εμείς, αφήνοντας στον πάγκο τη γκρίνια των προπονητών της κερκίδας και την παθητικότητα.

Γιατί η δική μας ομάδα είναι σαν την κορίνθιανς του σόκρατες, όπου οι αποφάσεις παίρνονταν συλλογικά, κι ο προπονητής εκλέγεται. Και δεν χρειάζεται τίτλους στο σικέ κοινοβουλευτικό παιχνίδι, για να αποδείξει την αξία της. Αλλά η τελική νίκη θα είναι δική της, και το βάθος του ουρανού πάντα κόκκινο. Vencerémos.

72 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλό!
Δημητρης κκ

demis είπε...

Δηλαδή είστε κάτι σαν το Μεταξά (το ποτό, για να μην παρεξηγηθούμε). Το μόνο που περιμένει να ωριμάσεις!

Υπερίπτασθε των ταπεινών, που "τόσο τους κόβει" και αισθάνεστε υποχρεωμένοι να τους... επιμορφώσετε!

Με τέτοιες "στιβαρές και ανοιχτόμυαλες" πεποιθήσεις, το μωρό μπορεί να μην ξεκινήσει την αλληλεπίδρασή του με κουβέντα, φίλε απολίθωμα, αλλά με χειρονομία!

Ανώνυμος είπε...

Μπορείς κι εσύ να βοηθήσεις έμπρακτα «απολίθωμα», αν το θέλεις. Εντάξου στις οργανωμένες δυνάμεις του Κόμματος και βάλε λουκέτο σε αυτό το παραμάγαζο που σπέρνει εξακολουθητικά τη σύγχιση και εντάσσεται στη δίχως αρχές φραξιονιστική πάλη για τη διάλυση τού ΚΚΕ.
Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.

--
Κλαύδιος

Ανώνυμος είπε...

ντεμη το έχετε κουράσει.

ο αρχηγός σου δήλωσε μόλις προχθες ότι είναι η δύναμη σταθερότητας για τη χώρα που εγγυαται την ασφάλειά της από τα άκρα, το χάος και τη Χρυση Αυγή.

οποιοσδήποτε έχει κλείσει το 21ο ετος της ηλικίας του καταλαβαινει ότι η φράση "τα άκρα και η Χρυση Αυγη" σημαινει "το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καιη Χρυση Αυγη"

άντε μην καθυστερείτε άλλο. συνταχθείτε με το Μαυρο Μέτωπο, ζητείστε να τεθούν εκτός νόμου ταυτόχρονα κομμουνιστές και ναζιστές και ελάτε να δούμε μετά πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος.θα σας περιμενουμε.

drazen

Unknown είπε...

Το ερώτημα είναι, τι ακριβώς θέλει το ΚΚΕ;
Ποιά νίκη και έναντι ποιού;

Ανέκαθεν οι κομμουνιστές (θεωρούσαν ότι) είχαν τις απαντήσεις. Έγινε όμως κάτι δραματικό απο το '90: Τους άλλαξαν τις ερωτήσεις...

Το ίδιο πρόβλημα έχει και το ΚΚΕ. Με τη διαφορά ότι έχει σταματήσει κάθε θεωρητική επεξεργασία αλλά και έχει χαθεί και εκείνο το λαϊκό ένστικτο που είχαν οι παλιοί αγωνιστές του ΚΚΕ μέχρι τη δεκαετία του 80.

Θυμηθείτε τη θυμοσοφία του Χαρίλαου Φλωράκη (όσο και αν διαφωνείτε κάποιοι με το 89). Ο Χαρίλαος Φλωράκης δεν είχε βαθια μαρξιστική παιδεία είχε όμως λαική ευστροφία και αντιλαμβανόταν τα πράγματα με πρακτικό τρόπο.

Γενικά δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι. Υπάρχει αυτός της μπολσεβίκικης επανάστασης ή κάτι αντίστοιχο και ο δρόμος του "ειρηνικού περάσματος"

Το ΚΚΕ βρίσκεται σε πρωτοφανές ΑΔΙΕΞΟΔΟ, ειρηνικό πέρασμα δεν θέλει, αλλά δεν μπορεί να εμπνεύσει τις μάζες για επανάσταση, αμφιβάλλω και αν το θέλει.

Επιστρέφουμε πάλισ το αρχικό ερώτημα: Τί ακριβώς θέλει να κάνει το ΚΚΕ;

demis είπε...

drazen,

Ειλικρινά νομίζεις τώρα ότι μου τη βγαίνεις από αριστερά;
Η εμηνεία σου είναι εντελώς αυθαίρετη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ η μόνη πραγματικά υπεύθυνη δύναμη αυτήν την ώρα. Και θα τους περιμένει στη γωνία.
Εσείς είχατε την ευκαιρία σας. Κάνατε την επιλογή σας. Και θα κριθείτε -ακόμη αυστηρότερα, αν θες τη γνώμη μου- στο μέλλον.
Αν ήταν να σας βγάλουμε στα ακρα, δεν θα σας καλούσαμε σε κυβέρνηση -δική μας και κανενός άλλου φούστη...
Έρχονται απεργίες!
Όλα τα άλλα είναι για τις εντυπωσεις.

Unknown είπε...

@ Icarus Icarus, οποιος εχει παρεβρεθει σε καποια απο τις εκδηλωσεις ακομα και σε αρκετες προεκλογικες συγκεντρωσεις εχει ακουσει τα στελεχη και τη γραμματεα να λεει οτι δεν υπαρχει περιπτωση να ερθει το ΚΚΕ στην εξουσια με εκλογες και εν μεσω ομαλοτητος, οποτε οι αμφιβολιες σου δεν εχουν λογο υπαρξης, τωρα για το αν μπορει να εμπνευσει τις μαζες αυτο σηκωνει πολλη συζητηση κυριως στον τροπο με τον οποιο μπορει να γινει αρκει μια ΙΚΑΝΗ και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ μειοψηφια να το χει αποφασισει.

Unknown είπε...

@salot sor

Αυτό ακριβώς λέω και εγώ και γι αυτό επιμένω στο στρατηγικό ΑΔΙΕΞΟΔΟ του ΚΚΕ το οποίο δεν μπορεί πια ούτε να ωραιοποιηθεί ούτε να κρυφτεί.Και δεν είναι μόνο η πρωτοφανης εκλογική ήττα.

Δεν θα έρθει το κομμα (ή έστω ο "λαός") στην εξουσία με εκλογές. Σύμφωνοι. Και πως θα έρθει;
Αυτό ρωτάει ο κόσμος. Το ΚΚΕ δεν απαντάει ή απαντάει πάντα εκτός θέματος.

Τελικά εκτός από το ερώτημα "Τί θέλει το ΚΚΕ" υπάρχει και ένα άλλο, πολύ πιο αμείλικτο:

"Σε τί χρησιμεύει το ΚΚΕ μέσα στο Κοινοβούλιο; Πρέπει να υπάρχει απλώς για να υπάρχει;"

Ππαρτε για παράδειγμα τις δράσεις του ΚΚΕ ενάντια στα νέα μέτρα. Υπήρξε έστω μια φορά που να φάνηκε η προοπτική ότι μπορεί να έκανε την παραμικρή παραχώρηση η Κυβέρνηση και ο ξένος παράγοντας απέναντι στην δράση του "οργανωμένου ταξικού κινήματος";

Αντίθετα γυρίσαμε 100 χρόνια πίσω σε σχέση με τα εργατικά δικαιώματα. Όχι μονο δεν έγιναν κατακτήσεις αλλά χάθηκαν τα πάντα.

Αρα σε τι χρησιμεύει το ΚΚΕ μέσα στο Κοινοβούλιο;

Ανώνυμος είπε...

[Χωρίς καμία διάθεση προβοκάτσιας μα το Στάλιν και την αγια τριαδα μαρξ-ενγκελς-λενιν]

Γιατί το σφυροδρέπανο εντάσσεται στη δίχως αρχές φραξιονιστική πάλη για τη διάλυση τού ΚΚΕ;

Διονυσης

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=WKZVKyqAyko

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Συμπληρωματικά με τους συνειρμούς της ανάρτησης ταιριάζει το σύνθημα "τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη σου ελπίδα" και το παλιό σύνθημα που έβγαλε ο κραουνάκης: έχουμε αγώνες αύριο.

Κι εσύ ρε κλαύδιε, ως τι ακριβώς παρεμβαίνεις αν επιτρέπεται; Ως αγορανομία;

Ανώνυμος είπε...

Συριζα, δυναμη ευθύνης!!!!!!!

Ρε ντέμη θέλεις και τα λες η σου ξεφεύγουνε;

Ερχονται απεργίες ε Είσαι εκτός γραμμής απολυτα. Ο αρχηγός σου είπε (και μην μου το διαψεύσεις γιατί ακόμα και σήμερα στη σελίδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει επίσημη διάψευση (αν έχει τα ... ας βγάλει όλο το αγγλικό κείμενο της συνέντευξης στο Reuters) ότι δεν θα κατεβάσουν τον κόσμο στο δρόμο.

Αποφασίστε λοιπόν (αν μπορείτε που δεν μπορείτε) τι κυβέρνηση θέλετε (αριστεράς, ευρείας συναίνεσης, ή όπως αλλιώς την πείτε), τι θα κάνετε με το μνημόνιο θα το καταγγείλετε πολιτικά, νομικά ή καθόλου, πείτε το στον κόσμο ξεκαθαρα (και όχι άλλα ο ένας άλλα ο άλλος) και τα ξαναλέμε.

Unknown είπε...

@Icarus icarus, μαλλον δε θελεις να καταλαβεις τι προτεινει το ΚΚΕ και πως θα επιτευχθει,γαι να χρησιμοποιησουμε και πιο επικοινωνιακα λογια "πεπει να κανουμε και κακα" για να καταλαβεις η εξουσια θα παρθει οπως παιρνεται σε ολες τις μεγαλες ιστορικες στιγμες σε ολο τον πλανητη. Τωρα το τι χρειαζεται το ΚΚΕ στο κοινοβουλιο ιδεολογικα εχει λυθει απο το λενιν ο οποιος ειπε οτι θα χρησιμοποιησουμε και το σταβλο του αστικου κοινοβουλιου ή καπως ετσι τελος παντων . Ο κοσμος ρωταει και παιρνει απαντηση αλλα ο κοσμος ΔΕ θελει σε αυτη γτη φαση να συγκρουστει και να παρει την εξουσια πιστευει οτι υπαρχουν ανωδυνες λυσεις τις οποιες και καλλιεργουν ολοι οι υπολοιποι εκτος ΚΚΕ και πολλοι απο αυτους καλλιεργουν και ηττοπαθεια με αναφορες περι Δευτερας Παρουσιας. Απο τα γραφομενα σου πιστευω οτι μια χαρα θα σου ρχοταν το ΚΚΕ εκτος βουλης και ακομα καλυτερα στην παρανομια-μαλλον οχι παρανομια γιατι ποτε δε ξερεις- θες ενα ΚΚΕ με μηδενικη απηχηση στις μαζες και ενσωματωσιμο στο συστημα, θα μετρηθουμε ολοι μας συντομα.

Il Trovatore είπε...

Τα πρωινά συνομιλώ στην δουλειά με μια παρέα που περιλαμβάνει σχεδόν όλα τα φρούτα.
Εις εκ των συνομιλητών μου είναι ένας γέρος (80 και βάλε) σε καλή κατάσταση που είναι φανατικός οπαδός του ΚΚΕ με διασυνδέσεις με την τοπική οργάνωση του κόμματος.
Προσπαθούμε όλοι να μην του πηγαίνουμε κόντρα γιατί είναι μεγάλος άνθρωπος με αγώνες και δεν θέλουμε να τον προκαλούμε.
Οι βασικές συζητήσεις γίνονται όταν λείπει.
Όταν έρχεται σταματάμε και συζητάμε για τον ΑΟ Κέρκυρα.
Ώριμοι και άγουροι συμφωνούμε σε ένα πράγμα "ο καθένας έχει δικαίωμα σε έναν ήσυχο θάνατο".
Τελευταία είναι πολύ αναστατωμένος.
Τα βάζει με όλους χωρίς να ανοίξουμε κουβέντα.
Βρίζει τον ταπετσιέρη τον πασόκο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ .
Βρίζει έναν δεξιό λουλουδέμπορο που είναι κατά του μνημονίου.
Βρίζει την Κατερίνα που μας φέρνει τους καφέδες γιατί πήγαινε στις "πλατείες".
Βρίζει εμένα γιατί "την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την πληρώνει το ΠΑΣΟΚ"
Βρίζει και την Λουτσίντα (τη γάτα μου) γιατί ανεβαίνει στο τραπέζι.

Έχει τρεις μέρες να κοιμηθεί.

Λυπάμαι πολύ.

"Ο καθένας έχει δικαίωμα σε έναν ήσυχο θάνατο."

Ο ταπετσιέρης μου λέει ότι το ΚΚΕ έχει γίνει μισητό ακόμα και σε αυτόν που το 2009 το είχε ψηφίσει.

Ο Διαφημιστής της γειτονιάς μας μου λέει ότι, επίσης, το 2009 ψήφισε το κόμμα αλλά τώρα δεν θέλει ούτε να τους βλέπει.

Η Κατερίνα μου λέει ότι "δεν μπορεί να καταργούνται εργατικά δικαιώματα εκατό ετών, να βγαίνει ο κόσμος κατά εκατοντάδες χιλιάδες στο δρόμο για ενάμιση χρόνο, να διαλύεται το ΠΑΣΟΚ και εσύ να μην πίνεις ούτε ένα ποτήρι νερό. Αντιθέτως να χάνεις και την μισή σου δύναμη. Κάτι δεν έχεις κάνει καλά."

Εγώ τους λέω ότι το σημαντικότερο όλων δεν είναι η ανθενωτική πολιτική του ΚΚΕ. Η περιχαράκωση. Η έχθρα προς ότι πάει να κινηθεί.
Δεν είναι η αδυναμία άσκησης μετωπικής πολιτικής κλπ.

Αυτά είναι τα επακόλουθα.

Το κυριότερο είναι ότι το ΚΚΕ κάνει το ίδιο λάθος που κάνουν και οι Αναρχικοί.
Εστιάζει στο Έλασσον και φεύγει κατευθείαν στο υπερπέραν ενός ακαθόριστου κομμουνιστικού προορισμού.
Δεν μπορεί να υπάρχει στρατηγική χωρίς τακτική δημιουργίας ρηγμάτων.
Δεν μπορεί να υπάρχει η τακτική χωρίς στρατηγική διότι οδηγεί κατευθείαν στην ήττα.
Λυπάμαι αλλά υπάρχει ανάγκη να ανακαλυφθούν όλα αυτά.

Ανώνυμος είπε...

"για συνεργασία της αριστεράς» με τους δικούς σου όρους (αντι-εε μέτωπο, διαγραφή χρέους, κοινωνικοποίηση μέσων παραγωγής κτλ) που ξέρεις ότι δε θα βρει ανταπόκριση, αλλά το κάνεις για να αποκρούσεις την πίεση του «ενωτικού» χυλού, που κι αυτός με επικοινωνιακούς όρους παίζει κι όχι επί της ουσίας."

Απαντάω σε αυτό πρώτα , εμείς μιλάμε για κοινή δράση και όχι γενικά και αόριστα συνεργασίες .
Να σου πώ σφυροδρέπανο ? Η κοινή δράση και η αλληλεγγύη στην χαλυβουργία δεν είναι κάτι αναγκαίο ? Φαντάσου λοιπόν να γίνονται ολη η Ελλάδα μία Χαλυβουργία .

"Η τακτική όμως είναι κάτι πιο βαθύ κι ουσιαστικό, μια συμμαχία ή ένα μέτωπο που υπηρετεί τη στρατηγική σου και δε μπορεί να εξαντλείται σε επικοινωνιακές κινήσεις εντυπωσιασμού, γιατί το ζητούμενο είναι η ουσία κι όχι το φαίνεσθαι. Ο μουρίνιο πχ μπορεί να παίζει ψυχολογικά παιχνίδια (mind games) με τις δηλώσεις του αλλά αν η τακτική στο παιχνίδι της εκάστοτε ομάδας του περιοριζόταν σε αυτά, θα ‘ταν χαμένη από χέρι κι απ’ τα αποδυτήρια."

Δεύτερο κομμάτι διαφωνίας .
Αυτή η απάντηση έχει πραγματικά χρησιμοποιηθεί απο το κόμμα για να αποφύγει το ζήτημα .
Οι συμμαχίες και τα μέτωπα πρέπει να υπηρετούν την στρατηγική .
Μάλιστα , δηλαδή οι συμμαχίες με άλλες δυνάμεις και ανθρώπους για άμεσους πολιτικούς στόχους , ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΝ , όλους οι οποίοι ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ γνωρίζουμε ότι διαφωνούν στο πώς πάμε στον στρατηγικό στόχο να συμφωνούν .
(Μην χαθεί ο συλλογισμός μου , τον συνεχίζω) Συνεπώς η μερωπική δράση μετατρέπεται σε βαθιά ιδεολογική και πολιτική ενότητα . Μετατρέπεται σε κομματική ενότητα .
Ξεκινάμε δηλαδή και λέμε ότι οι όποιες μετωπικές συνεργασίες ή εκφράσεις αλληλεγγύης (όπως η χαλυβουργία επαναλαμβάνω) προυποθέτουν την στρατηγική συμφωνία . Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου μία μεγάλη υπεκφυγή , γιατί ακριβώς αν όλος ο λαός ή ένα μεγαλύτερο κομμάτι του που είναι διατεθημένο να αγωνιστεί , πολλές χιλιάδες κόσμου πάνω απο τους οργανωμένους , για να αγωνιστεί ενωτικά στο κίνημα και όχι στις εκλογές καταρχήν , (όπως θέλανε κάποιοι) θα πρέπει να συμφωνούν με την δική μου λαική δημοκρατία .
Σύντροφοι νομίζω ότι πολύ καλοπροαίρετα μπορούμε να βρούμε κοινούς τόπους επαναστατικούς και να πάμε να οργανώσουμε τον παλλαικό ξεσηκωμό και όχι απλά πορειούλες .
Με τον Ίκαρους ψιλοσυμφωνώ . Συμφωνώ με το πλεύμα αυτοκριτικής που έχεις σφυροδρέπανο , προφανώς και ο χώρος μου έχει τέτοια ανάγκη αυτοκριτικής απο τα αριστερά , αλλά διαφωνώ με τα περί φραξιονιστικη΄ς πάλης . Όταν καποιος λέει την κριτική φραξιονιστική πάλη είναι επικίνδυνος και δεν έχει καμία σχέση με τον κομμουνιστμό . 'Αρα τις πρακτορολογίες άστες για άλλους .
Η ξεφτίλα της πρακτορολογίας και της συνομοσιωλογίας δεν έχει τελειωμό και έχει κάνει τεράστια ζημιά .

Συντροφικά

makis είπε...

"Ο Χαρίλαος Φλωράκης δεν είχε βαθια μαρξιστική παιδεία" 18 χρόνια φυλακή κι εξορία έπλεκε καλάθια... γελάει ο κόσμος

Ανώνυμος είπε...

η αιχμή για φραξιονιστική πάλη δεν πάει για σένα σφυροδρέπανο αλλά για αυτόν που το αναφέρει

Ανώνυμος είπε...

Από την άποψη της ιστορικής αναλογίας το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης του Ιούνη είναι χειρότερο και από το αποτέλεσμα των εκλογών του 1993, κατά τις οποίες το Κόμμα μας είχε αποσπάσει 313.001 ψήφους έναντι 277.179 ψήφων στις εκλογές της 17ης του Ιούνη και το 4.54% έναντι του 4.50% των ψηφισάντων. Η διαφορά με τις εκλογές του 1993 βρίσκεται στο γεγονός ότι, τότε, το Κόμμα μας τελούσε ακόμη κάτω από την ισχυρή επίδραση των δραματικών γεγονότων των ανατροπών των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Κ. και Αν. Ευρώπης αλλά και κάτω από την επίδραση της διάσπασης που είχε υποστεί, όπου έχασε τα 2/3 των κομματικών οργανωμένων του δυνάμεων.
Το εκλογικό αποτέλεσμα αναδεικνύει και επιβεβαιώνει την αδιαμφισβήτητη διαπίστωση ότι το Κόμμα μας έχει εισέλθει σε μια νέα φάση της πορείας του, που το εμφανές χαρακτηριστικό της στοιχείο είναι ότι απομονώνεται από τις λαϊκές και εργαζόμενες μάζες, γεγονός που θα θέσει σε ισχυρή δοκιμασία τη δυνατότητα ανάκαμψής του, παραπέρα θα διακινδυνεύσει ακόμη και την ίδια του την ύπαρξη, εάν συνεχίσει να πορεύεται με μια πολιτική, που για δεύτερη φορά και σε διάστημα ενός μηνός και με τον πιο καταλυτικό και επίσημο τρόπο απορρίφθηκε.

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδη οποιος εχει κανει 18 χρονια φυλακη κ εξοριες παιζει ντε κ καλα τους Μαρξ κ Ενγκελς στα δακτυλα; Ορθολογιστικο δε λεω.

Ανώνυμος είπε...

Το' χω γράψει και αλλού. Πρόταγμα λαϊκής εξουσίας, σε συνθήκες που το εργατικό κίνημα αδυνατεί να κλείσει το ρημάδι στο Βόλο και να εξασφαλίσει μία έστω μεμονωμένη απεργιακή νίκη (Χαλυβουργία). Ξέρετε πώς θα ΄το λέγαν αυτό οι σοφοί, παρά τα λάθη τους, σύντροφοι της δεκαετίας με τις βάτες? Αριστερισμό.
Hellacopter13

Ανώνυμος είπε...

Με την επίσημη αναγνώριση της καπιταλιστικής κρίσης, τον Οχτώβρη του 2008, από τη διεθνή και ντόπια ολιγαρχία και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους, η ηγεσία του Κόμματος προβάλλει τη θέση ότι η διέξοδος από την οικονομική κρίση και από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι «η Λαϊκή Εξουσία και η Λαϊκή Οικονομία», που επεξηγείται περαιτέρω με την επίσημη θέση: Αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έξοδος από την οικονομική κρίση με εργατική λαϊκή εξουσία, μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους και κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.
Όσο χρονικό διάστημα αυτή η θέση, που με τους κομματικούς όρους σημαίνει αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έξοδος από την οικονομική κρίση με σοσιαλιστική επανάσταση, δεν γίνεται από τις λαϊκές και εργαζόμενες μάζες, από τα μικροαστικά στρώματα, που βρίσκονται σε πορεία μαζικής καταστροφής, πραχτικά κατανοητή και για όσο χρονικό διάστημα δεν έχουν απεμπλακεί από το κυρίαρχο αστικό πολιτικό σύστημα του δικομματισμού, το Κόμμα μας μπορεί ακόμα να διατηρεί τις δυνάμεις του και να γίνεται αποδέχτης και ενός μέρους της δυσαρέσκειας που προκαλεί η αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων.
Από τη στιγμή, όμως, που οι εργαζόμενοι και τα μικροαστικά στρώματα άρχισαν να εγκαταλείπουν το δικομματισμό - εξ αιτίας της εφαρμοζόμενης, κύρια, οικονομικής πολιτικής - με κορύφωση τις εκλογές της 6ης του Μάη και δεν αναγνώριζαν στην πρόταση διεξόδου που πρόβαλε το Κόμμα μας μια ουσιαστική πρόταση που θα αφορούσε στα άμεσα και καυτά προβλήματα που αντιμετώπιζαν, σε συνδυασμό με το πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας και την επίλυση του αναπτυξιακού της προβλήματος, οι εργαζόμενοι και τα μικροαστικά στρώματα που επηρέαζε το εγκατέλειψαν με τον πιο εκκωφαντικό, τιμωρητικό και ιστορικά παραδειγματικό τρόπο.

Ανώνυμος είπε...

Οποιος νομιζει οτι μεσα σε μια παγκοσμια καπιταλιστικη κριση μπορει στην ελλαδα να δωσει με μια διαχειριση λυσεις "εδω κ τωρα" ειναι στην καλυτερη περιπτωση αξιοθαυμαστα ηλιθιος.

Ανώνυμος είπε...

@IL TROVATORE

Δεν ηξερα οτι τα ορια συνταξιοδοδτησης εχουν φτασει τα ογδοντα.Ωραια η ιστορια σου φιλε,αλλα μηπως να τον εκανες λιγο νεοτερο τον γεροντακο?Δεν θα γινοσουν πιο πιστευτος αν ελεγες οτι ειναι πχ εξηντα η εβδομηντα?Οκ,το καταλαβαινω,ειναι η ατιμη προπαγανδα που λεει οτι κομμουνιστες ειναι μονο οσοι ξεχασαν να πεθανουν η τους ξεχασε ο Χαρος,αυτα σου χουν πει να λες,αυτα γραφεις.Αλλα ξεχνας οτι μια μικρουλα λεπτομερεια μπορει να αφαιρεσει ολη την αληθοφανεια απο μια πλαστη ιστορια.Την επομενη φορα λοιπον να εισαι προσεχτικος οταν θα κανεις copy-paste απ τον φακελο "αντιΚΚΕ οχετος"

Φιλικα παντα


Προλεκαλτ

Ανώνυμος είπε...

Εντιτ,ειχα διαβασει μονο το μισο αρθρο,δεν αντεξα μεχρι το τελος.Συμβολοικη λοιπον η ιστορια σου


Προλεκαλτ

Unknown είπε...

Για να το πούμε και πιο απλά:

Το ΚΚΕ μετα τα γεγονότα του 89 στο σοσιαλιστικο μπλοκ και τη διάσπαση του 91 δεν έχασε απλώς τα 2/3 των στελεχών του έχασε και τον ανώτερο, πνευματικά, κόσμο του. Αυτό το φυλλορόημα συνεχίστηκε σε όλη τη δεκαετία του 90.

Ακόμα εκδιώχθηκε ένα κομμάτι πρωτοπόρων αγωνιστών της εργατικής τάξης που ήταν γνήσιοι λαϊκοί άνθρωποι και αγωνιστες. Ξεχωριστή θέση σε αυτούς εχει κατα τη γνώμη μου ο Μήτσος Κωστόπουλος.
Σε αντίθεση με τους σημερινούς "εργάτες" του κομματικού σωλήνα που στελεχώνουν το ΠΑΜΕ...

Δείτε την κατάσταση των σωματείων/συνδικάτων που ελέγχει το ΚΚΕ. Εχουν μετατραπει τα περισσότερα σε "σφραγίδες". Το ηρωικό Συνδικάτο Οικοδόμων αθηνας με το ζόρι μαζεύει σημερα 100 (εκατό) εργάτες και κατ' ουσίαςν εργολάβους αφου οι μετανάστες δουλέυουν ως εργατες...

Σημερα η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και στελεχών του ΚΚΕ δεν έχει ούτε την πνευματική συγκρότηση αλλά ούτε και το αλάνθαστο λαϊκό κριτήριο των παλιότερων. Οι δε ηγετες του ΚΚΕ (με εξαίρεση ίσως τον Κολιγιάννη)ήταν άνθρωποι οξυδερκείς και με πλατιά αναγνώριση στα λαϊκα στρωματα. Αν θυμάστε ο Χαρίλαος Φλωράκης σύμφωνα με δημοσκοπησεις, είχε ΤΡΙΠΛΑΣΙΑ λαϊκη αποδοχή από το ΚΚΕ.

Η κατάπτωση του ΚΚΕ είναι πολυσύνθετη λοιπόν. Αυτο φαίνεται και από την αδυναμία να εκφραστούν συλλογικά οι διαφωνίες μέσα στο Κόμμα. Είναι τόσο χαμηλός ο πνευματικός μέσος όρος του μέσου στελέσους ή μέλους που είναι αντικειμενικά δύσκολο να βρουν ισχυρά επιχειρηματα κοντρα στην παράλογη κομματική γραμμή, ακόμα και όταν διαισθάνονται ότι το Κομμα οδηγείται στον γκρεμο.

makis είπε...

"Δηλαδη οποιος εχει κανει 18 χρονια φυλακη κ εξοριες παιζει ντε κ καλα τους Μαρξ κ Ενγκελς στα δακτυλα; Ορθολογιστικο δε λεω."

Μία σελίδα να διαβάσει κανείς από τις χιλιάδες που έχουν γραφτεί για τη "ζωή" των κομμουνιστών στην εξορία είναι αδύνατο να μη πέσει πάνω στα απίστευτα "πέτρινα" πανεπιστήμια που πάντα οι αγωνιστές έστηναν αμέσως μετά τις ομάδες συμβίωσης . Εκτεταμένη βιβλιογραφία μπορεί κανείς να βρει μ ένα γκουγκλάρισμα.

Να ένα παράδειγμα:
http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=3275404

κι ένα άρθρο:http://giorgossarris.blogspot.gr/2012/01/blog-post_9998.html

Για χίλια πράγματα μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους Έλληνες κομμουνιστές αλλά αν ξέρουν ένα πράγμα καλά είναι η οργάνωση στη φυλακή και την εξορία... Μήπως να τα ξεσκονίζουμε αυτά τα βιβλιαράκια? (λέω εγώ τώρα... σαν μετεκλογική αίσθηση ένα πράμα...)

Αναυδος είπε...

Η καπιταλιστικη κριση ειναι η στιγμη που ο καπιταλισμός φτανει στα ορια του Δεν μπορει να θρεψει πλεον την εργατικη ταξη και αντικειμενικα δημιουργουνται οι οροι για την ανατροπη του. Κριση σημαινει μειωμενη υπεραξια και για τον ατομικο καπιταλιστη χρεοκοπια , οι ανεργοι υπαλληλοι του τι εχουν να διεκδικησουν εκτος απο κυριολεκτικα πλεον τα παντα. 3-4 χρονια πριν διεκδικουσαν ενα επιδομα μια αυξησουλα σημερα που το εμπορευμα δεν πραγματοπειται και η αναπαραγωγη του κεφαλαιου σταματα ή γινεται μετα τεραστειων εμποδιων τι ελπιδα εχουν τα οικονομικα και συντεχνιακα τυς αιτηματα ? Στην ουσια καμμία . Η μονη ελπιδα ειναι ενα εργατικο κινημα που στοχο εχει την απαλλοτριωση των αφεντικών αλλιώς δε θα μεινει παρα η ανεργια και η μισθοι πεινας.

Ειναι αληθεια οτι 40 χρονια τωρα ζουσαμε σε μια ρεφορμιστικη ουτοπια που στηριχτηκε στην επεκταση της πιστης, στη μεταναστευση και στην επεκταση του ελληνικου κεφαλαιου κυριως στη βαλκανικη. Αυτο οδηγησε εκτεταμενα στρωματα των εργαζομενων να ταχθουν πολιτικα και ιδεολογικα πισω απο το κεφαλαιο και τους πολιτικους τους εκπροσωπους. Την ωρα της κρισης δεν μπορουν να συλλαβουν αυτο που τους λεει το ΚΚΕ δηλ οτι οι εργαζομενοι της Ελευθεροτυπιας, του Αλτερ και των αλλων χρεοκοπημενων καπιταλιστικων επιχειρησεων δεν εχουν κανενα ενδιαμεσο τοπο παρα μονο τη λαικη εξουσια ή το κνουτο της φτωχειας.

Ολα τα αλλα καλοπροεραιτα ή εσκεμενα δεν ειναι τιποτε αλλο παρα υποχωρηση μπροστα στις δυσκολιες της ταξικης παλης. Το να ψαχνουμε συμβιβασμο οταν το κεφαλαιο δεν μπορει εντελει θα καταληξει σε ταξικη συνεργασία και πολιτικη προδοσια

Ανώνυμος είπε...

Εναν βασικό θέμα που έθεσε το ΚΚΕ μετ' επιτάσεως ακόμη και κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας ήταν το account kkegr, το οποίο πλέον έχει "πέσει". Αν αυτό δεν είναι μια μικρή νίκη, τι είναι;

Ο πιο παλιός...

TRASH είπε...

Νομίζω πως οι περισσότερες κουβέντες που κάνουμε τις τελευταίες μέρες, δεν λαμβάνουν υπόψην τους κάποια αντικειμενικά στοιχεία.
-Την πολιτική του ΚΚΕ για μη-ενδιάμεσα στάδια προς τον σοσιαλισμό, δεν την υπαγορεύει κάποιος "σεχταρισμός" ή "αριστερισμός", αλλά μία ανάλυση του σημερινού καπιταλισμού εν μέσω κρίσης (που παρεπιπτόντως δεν έχει αμφισβητίσει κανείς με σοβαρά επιχειρήματα), που λέει πως ακόμη και αν οι αστοί ήθελαν να προσφέρουν μία ανακούφιση στα Λαϊκά στρώματα απλά δεν μπορούν να το κάνουν λόγω των σιδερένιων νομοτελειών του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης. Για αυτόν τον λόγο το άμεσο πέρασμα στον σοσιαλισμό είναι ιστορική αναγκαιότητα, και όχι γιατί ξύπνησε ένα πρωί στραβά ο Μαΐλης... Αυτή η αναγκαιότητα βέβαια έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το επίπεδο ωρίμανσης των πλατιών λαϊκών μαζών που αδυνατούν να δουν πέρα από τον ορίζοντα της σοσιαλδημοκρατίας ή του φασισμού. Αυτήν την αντίφαση πληρώνει το ΚΚΕ, και λίγα πράγματα μπορεί να κάνει για αυτό. Πολύ περισσότερο που η πρόταση για λαϊκή εξουσία-οικονομία συκοφαντήθηκε, διαστρευλώθηκε και λιδωρήθηκε σε πρωτοφανή βαθμό, από εκείνο ακριβώς τον πολιτικό χώρο που αυτοαποκαλείται "αριστερά"ή ακόμη και "αντικαπιταλιστική αριστερά", επιτείνοντας την ήδη μεγάλη λαϊκή σύγχυση στον μέγιστο βαθμό, αφού έπαιξε με τα συναισθήματα απελπισίας του, την ίδια στιγμή που το ΚΚ προσπαθούσε να απευθηνθεί στην λογική του.
-Υπάρχει μία συνολικά δεξιά στροφή της ελληνικής κοινωνίας, και όποιος δεν το βλέπει είναι τυφλός. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του 1981 αλλά του 2009, αφού δεν αμφησβητεί ούτε καν την παραμονή της χώρας, όχι στην ΕΕ αλλά ακόμη και σε αυτό, το ΝΑΤΟ! Η ΝΔ έχει πλέον μία καθαρά ακροδεξιά αντζέντα και αν αρθροίσουμε τα ποσοστά της με αυτά της εθνικιστικής δεξιάς του Καμμένου και των ναζί που έχουν εκτοξευτεί, η άκρα δεξιά είναι κοινωνική πλειοψηφεία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες της φασιστικοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας θα ήταν παράλογο να περιμένει κάποιος να μην συρρικνωθεί η κοινωνική (και κατά συνέπεια η εκλογική), επιρροή του ΚΚ.
-Τα παραπάνω επιβεβαιβεώνονται από το γεγονός πως παράλληλη πορεία με το ΚΚΕ, είχαν και όσες άλλες δυνάμεις έχουν κομμουνιστική αναφορά. Η συνεργασία των μ-λ έχασε και αυτή την μισή εκλογική της δύναμη, ενώ οι απώλειες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έφτασαν στο ιλιγκιώδες 70%!
Με αυτά τα δεδομένα, πιστεύω πως μπορεί να γίνει μία πιο πλατιά και ουσιαστική συζήτηση που να αφορά όχι τα στενά εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ, αλλά την συνολική ήττα των ιδεών που σχετίζονται με το πρόταγμα χειραφέτησης της εργατικής τάξης.

Ανώνυμος είπε...

Κανείς δεν δοκίμασε να απαντήσει σοβαρά στο κκε επί των σταδίων, αφού καμία σοβαρή ανάλυση δεν έγινε από το κόμμα για το ζήτημα. Ποια στάδια, πότε ήταν σωστά και πότε όχι? Το πρόγραμμα αφήνει περιθώριο για αυτή τη λογική, οποτε ορθώς οι λεγόμενοι αριστεριστές θεωρούσαν ρεφορμιστική τη στρατηγική της λαϊκής εξουσίας?

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Καλά, αυτό για τα στάδια έχει γίνει πια, ανέκδοτο!

είπαμε να καταργήσουμε τα στάδια, αλλά το κκε κατάργησε μαζι με αυτά και την τακτική.

Καταργησε τα στάδια, αλλά ΔΕΝ αποδεχεται το κκε ΚΑΜΜΙΑ λογική μετάβασης. είναι που είναι και αγοραφοβικό και να η συντριβή. Εχει και πιο κάτω αν συνεχίσει έτσι!

Ανώνυμος είπε...

Ανεξάρτητα από τις όποιες ευθύνες θα υπάρξουν εσωκομματικές διαδικασίες και θα επιληφθούν του ζητήματος. Όμως παρότι δεν έχω πρόθεση να δικαιολογήσω κανένα πιστεύω ότι μερικά κοινωνικά φαινόμενα δεν ανατρέπονται ούτε αλλάζουν πορεία λογω ενός πολύπλοκου συστήματος αιτιών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το φαινόμενο της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιστρέφεται όποιες κινήσεις και να γίνουν. Απαριθμώ πρόχειρα 1. Παγκόσμιος αρνητικός συσχετισμός.2. Πρόσφατη, σχετικά, κατάρρευση του σοσιαλισμού.3. Μικροαστικός ωκεανός στην Ελλάδα. 4. Εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο οργάνωσης της εργατικής τάξης. Αν υπάρχει καποιο πεδίο δράσης για να αρχίσει κάποια μεταβολή είναι το 4. Καλώς ή κακώς θα ζήσουμε εκτός απροόπτου και κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Έχετε υπομονή και μελετάτε. Μην αγχώνεστε. Ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα. Σταθείτε όρθιοι. Κυρίως δε μη χάνετε την υπομονή σας και μη δείχνετε χολωμένοι. Ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και δύσβατος.
ΧιΟμικρον

Ανώνυμος είπε...

Το ζήτημα στην εσωκομματική του διάσταση δεν είναι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η κατρακύλα του κόμματος. Στη σφαίρα θεωρίας, πολιτικής και δράσης. Η αδράνεια και άγνοια των μελών θα έχει ως συνέπεια τη διαρκή αναζήτηση ενός ανύπαρκτου πατου. Η ανασυγκρότηση πρέπει να ξεκινήσει. Σε λίγο καιρό θα είναι αργά.

Π.Δ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Trovatore, πρόσεξε μόνο μη γίνεις κι εσύ κάνας γεροπαράξενος, που θα βρίζει την παναριστερά του μπιτσάκη, τον πι-πι που λέει ότι δίνουμε κοινό αγώνα με το σύριζα (αλλά με άλλες σημαίες), τους εαακίτες που ψήφισαν μαζικά σύριζα, τους πενήντα της αραν, και τα αδιέξοδα του χώρου σου, που δεν έκανε το λάθος των αναρχικών, παρόλα αυτά συμπιέστηκε εκλογικά. Το χειρότερο απ' όλα όμως είναι η προγραμματική σύγκλιση με τον κάθε κουβελάκη, που μετά διαλέγει να πάει στο σύριζα, συνεπείς στις οπορτουνιστικές του απόψεις. Και πρέπει να αποκαλυφθούν όλα αυτά.
Αλλά επειδή ο καθένας δικαιούται ένα ήσυχο πολιτικό τέλος, για πες, τη βγάζει φέτος ο αοκ, ή πάει για φούντο στη βήτα;

Διεθνιστή, το πρώτο κομμάτι της διαφωνίας σου πήγαινε σε ενωτικό χυλό συγκεκριμένης ροζ απόχρωσης. Η κοινή δράση είναι άλλο πονεμένο θέμα και η χαλυβουργία εκτός από δυνατότητες έδειξε και τα όριά της κοινής δράσης -όπως την εννοούν κάποιοι- σε κρίσιμες καμπές.
Σίγουρα πάντως δεν περιελάμβανε το σύριζα -ας μην το προσπερνάμε έτσι ελαφρά αυτό το τελευταίο.

Για το δεύτερο σημείο.
Η τακτική δεν έχει ως προϋπόθεση τη στρατηγική συμφωνία αλλά πρέπει να υπηρετεί το στρατηγικό στόχο. Δεν κάνουμε μέτωπα για τα μέτωπα, και συμμαχίες για τις συμμαχίες. Συμμαχία μπορείς να κάνεις και με το διάβολο, όπως λέει το γνωστό τσιτάτο, αρκεί να ευνοεί τη δική σου υπόθεση κι όχι του διαβόλου.

xavi hernantez είπε...

Για να επιστρέψουμε λίγο στα ποδοσφαιρικά...
Το 1994 η Μπαρτσελόνα αγωνίστηκε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο ΟΑΚΑ κόντρα στη Μίλαν. Έχασε με το βαρύ 4-0.
Όσοι παρακολουθούν ποδόσφαιρο γνωρίζουν ότι από τότε κιόλας η Μπαρτσελόνα προσπαθούσε να εφαρμόσει το είδος του ποδοσφαίρου που παίζει σήμερα. Σίγουρα τότε ήταν σε εμβρυακή μορφή, σίγουρα δεν ήταν τόσο τελειοποιημένο όσο είναι σήμερα.
Αλλά σκεφτείτε μετά την ήττα με 4-0, πόσοι δεν θα έσπευσαν να κανουν κριτική, να πουν "μα δεν βλέπετε ότι αυτό το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί" "αυτή η λογική θα μας οδηγεί από ήττα σε ήττα" κλπ.
Τώρα σκεφτείτε: Αν τότε η Μπαρτσελόνα έκανε τότε πίσω τι θα γινόταν;
Μπορεί βέβαια να έπαιρνε έναν τίτλο (όπως και τόσες άλλες ομάδες) αλλά σίγουρα δεν θα έμενε στην ιστορία του ποδοσφαίρου ως μία ομάδα ορόσημο.

Το ηθικό δίδαγμα:
Αν πραγματικά πιστεύεις ότι κάνεις το σωστο, συνέχισε στον ίδιο δρόμο. Σίγουρα στη διαδρομή θα χρειαστεί να αλλάξεις παίκτες και προπονητή, θα χρειαστεί να τελειοποιήσεις το στυλ σου, θα χρειαστεί να κάνεις υπομονή μέχρι να ωριμάσουν οι καταστάσεις και οι συνθήκες, αλλά στο τέλος θα δικαιωθείς.
Όχι επειδή θα πάρεις έναν τίτλο, αλλά επειδή θα γίνεις η ομάδα που άλλαξε επαναστατικά την ιστορία του ποδοσφαίρου...

Unknown είπε...

Αααα ξεχάσαμε τη Χαλυβουργία...!

Επειδή βλέπω ότι υπάρχουν πολλοί σκεπτόμενοι σε αυτό το μπλογκ θέλω να μοιραστώ μαζί σας την εξής πληροφορία όπως φανηκε από τα μισόλογα ενός διευθυντικού στελέχους της Χαλυβουργίας.

http://www.youtube.com/watch?v=Dq3xPzF5UM8

Αυτός ο κύριος αφησε να εννοηθεί ότι το εργοστάσιο του Ασπροπύργου σκόπευαν να το κλείσουν από το 2010 γιατί τροφοδοτούσε την εσωτερική παραγωγή με πλέγματα χάλυβα που ως γνωστόν ο κατασκευαστικός κλάδος έχει καταρρεύσει.

Αναρωτηθήκατε ποτέ να έχει γίνει απεργία 8 και βάλε μηνών σε εργοστάσιο; Αν ασκούσε πίεση η εργοδοσία θα είχε βγει καταχρηστική και παράνομη η απεργία στο άψε-σβήσε.

Εκτός από τα θεωρητικά αδιέξοδα υπάρχουν και τα αδιέξοδα της πράξης. Ενα τέτοιο ΑΔΙΕΞΟΔΟ για 400 οικογένειες είναι και η "εποποιία" της Χαλυβουργίας. Σε επόμενο ποστ θα σας πω για το παρατσούκλι που κόλλησαν στην Παπαρήγα οι εργάτριες των κλωστηρίων του Λαναρά στη Νάουσα

Ανώνυμος είπε...

Εκείνο το έρμο το ΑΑΔΜ, με τι υλικά θα το φτιάξουμε; Ή το παρατήσαμε;

Ανώνυμος είπε...

Οι ευθύνες της ηγεσίας του Κόμματος είναι τεράστιες και καθίστανται ακόμη πιο σοβαρές από τη στιγμή που συνεχίζει να αρνείται να τις αναγνωρίσει και να τις παραδεχτεί, από τη στιγμή που ενοχοποιεί, ασυλλόγιστα και ακατανόητα, τις ίδιες τις λαϊκές και εργαζόμενες μάζες, τα μικροαστικά στρώματα, γιατί έπεσαν «θύματα των αυταπατών τους» και της «διαχειριστικής λογικής» της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ!
Η ηγεσία του Κόμματος αποδεικνύει με τη στάση της, στην καλύτερη περίπτωση, ότι είναι ολοκληρωτικά αποσπασμένη από τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, ότι έχει κατασκευάσει στο μυαλό της και υπηρετεί μια εικονική πραγματικότητα, θολή και συγχυσμένη κι αυτή, που την έχει θεωρητικοποιήσει και που αυτή οδηγεί στη μείωση του κύρους του Κόμματος, στην απομάκρυνση λαϊκών δυνάμεων από αυτό, στην αποδιάρθρωση και στην ασυναρτησία του πολιτικού του λόγου, στη διάλυση της οργανωτικής του δομής, στον πολιτικό και ιδεολογικό αφοπλισμό των μελών του κόμματος, των οπαδών και ψηφοφόρων του. Με τη στάση της αυτή, επίσης, η ηγεσία του Κόμματος συμβάλλει στην καλλιέργεια εύλογων αποριών, αναπάντητων ερωτημάτων, ενοχικών αισθημάτων και τάσεων φυγής και απομάκρυνσης των κομματικών δυνάμεων που απέμειναν σ’ αυτό.
Η απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ του Κόμματος, της 18ης του Ιούνη, καταδεικνύει την αποφασιστικότητα της ηγεσίας του Κόμματος να φορτώσει τις ευθύνες για το κραυγαλέα άσκημο εκλογικό αποτέλεσμα στον ίδιο τον εργαζόμενο λαό, να προχωρήσει στον ίδιο ολισθηρό δρόμο που έχει χαράξει. Αναδεικνύει την περίσσεια του ανορθολογικού πολιτικού λόγου που χαρακτηρίζει τη σημερινή ηγεσία του Κόμματος, την αμεριμνησία της και την έλλειψη ευθύνης για το μέλλον του και την ύπαρξή του, αποκαλύπτει τον αλαζονικό της χαρακτήρα.

Ανώνυμος είπε...

Η ηγεσία του Κόμματος δεν αντιλαμβάνεται ότι ήδη άλλαξαν οι όροι για την πολιτική δράση του Κόμματος και της δυναμικής του μέσα στο λαϊκό και εργατικό κίνημα, της εθνικής και διεθνούς απήχησής του. Ο σχηματισμός κυβέρνησης και η προσπάθεια για τη διαμόρφωση ενός νέου αστικού πολιτικού συστήματος περιλαμβάνει την με κάθε κόστος εφαρμογή του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, γεγονός που θα οδηγήσει στην αύξηση του αυταρχισμού και της καταστολής, την ίδια στιγμή που το μακρύ χέρι της «Χρυσής Αυγής» θα αναλαμβάνει να «παρεμβαίνει» στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας και στην καθημερινότητα των εργαζομένων με την καλλιέργεια του φόβου και της τρομοκρατίας.
Όσο για τη δική μας πρωτοβουλία να δημοσιοποιήσουμε το πολιτικό και κομματικό μας πρόβλημα αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης του Μάη ήρθε η ίδια η ζωή να μας δικαιώσει μπροστά στα μάτια όλων των κομματικών δυνάμεων, των οπαδών και ψηφοφόρων του Κόμματος, να αποδείξει την πολιτική αμετροέπεια όλων εκείνων που μας κατηγόρησαν για τους άδηλους σκοπούς μας, την ίδια στιγμή που οι μεν μας κατέτασσαν στην «απέναντι όχθη» ως «άσπονδους φίλους» και οι άλλοι «στο πλευρό» της ηγεσίας. Αυτοί οι τελευταίοι δεν είχαν καν και το πολιτικό θάρρος να ανακοινώσουν την ανοιχτή τους υποστήριξη στο Κόμμα στις εκλογές, μιλούσαν και μιλούν στο όνομα της σωτηρίας του, αλλά, δυστυχώς, στην πραγματικότητα, λειτουργούν ως κληρονόμοι των ερειπίων του. Από την πλευρά μας κλείνουμε οριστικά και αμετάκλητα αυτό το θέμα και «με τους μεν» και «με τους δε» και δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για το ΚΚΕ και να παλεύουμε με το ΚΚΕ.

Ανώνυμος είπε...

Ικαρους ίκαρους συγνώμη αλλά μήπως είσαι με την ΟΑΚΚΕ που λένε ότι η αριστερά θέλει να κλείνει τα εργοστάσια στην Ελλάδα και έχει ταχθεί με την εργοδοσία τόσες φορές ?. Δηλαδή τι μας λές τώρα ότι για να μην υπάρξουν αντιδράσεις οι εργάτες τις χαλυβουργίας αφέθηκαν να απεργούν ώστε να νιώσουν καλά με την ανεργία τους ? Να κάνουν μία ηρωική έξοδο του μεσσολογγίου ?
Τι είναι αυτά τα πράγματα . Νόμιζα ότι μιλούσαμε σοβαρά ... Ο Μάνεσης πήγε να φτιάξει λιμάνι στον ασπρόπυργο για να εξάγει τα εμπορεύματα του , το εργοστάσιο είχε εκατομμύρια τζίρο παρόλη την κρίση.Αυτοί λένε ότι το εργοστάσιο είχε ζημιές .Ας φέρουν τα επίσημα στοιχεία λοιπόν και ας αφήσουν την σπέκουλα.
Αν είναι να μιλάμε σοβαρά να μιλάμε . Αλλιώς καλύτερα να σιωπάμε . Έλεος

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα , να σου πώ ,δηλαδή νίκες εργατών και εργαζομένων κόντρα στο κεφάλαιο δεν είναι νικηφόρες έκβασης της ταξικής πάλης ? Μικρές νίκες στις οποίες εξειδικεύεται η γενική κατεύθυνση ? Δηλαδή οικονομικός αγώνας που προφανώς υποτάσσεται στον πολιτικό αγώνα?
Όμως ο οικονομικός αυτός αγώνας δεν ξεκινάει για να οδηγήσει στην επανάσταση , είναι μία έκφραση και εξειδίκευση του πολιτικού αγώνα της εργατικής τάξης .
Αρα ναι κάθε εργατική κινητοποίηση που πάει κόντρα στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και διεκδικεί υπηρετεί έμμεσα την στρατηγικό στόχο . Ο οποίος γενικά είναι η εργατική τάξη και ο λαός στην εξουσία .
Υπάρχουν λοιπόν δυνάμεις μέσα στην αλληλεγγύη της χαλυβουργίας που έχουν αυτή την άποψη . Εμείς δεν βάλαμε προαπαιτούμενο στην αλληλεγγύη μας κατι τέτοιο , ούτε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτός και αν θεωρείς ότι περισσεύουμε ... Δεν σε προβοκάρω , φιλικά το λέω .

βουρνούκιος είπε...

Αντικαπιταλιστική/αντιϊμπεριαλιστικό μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ !!!!

Μεταβατικό πρόγραμμα και στόχευση για ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του μετώπου αυτού!!!

συμβολή όλης της αριστεράς στη συγκρότηση λαϊκών θεσμών και δομών αλληλεγγύης!!!

Να αποφασίσουν κκε και συριζα, ΤΟ 50% της κοινοβουλευτικής αποζημίωσης να το δίνουν τακτικά σε απεργιακά ταμεία συνδικάτων και σε δομές αλληλεγγύης στις γειτονιές!!

ΝΑ η έμπρακτη ταξική αυτοκριτική για κκε, αντατρσυα, να η έμπρακτη απόδειξη για τον συριζα πως θέλει κυβέρνηση για το λαό.

ΤΩΡΑ, όχι αύριο!!!!!

Ούτε υποταγή στον ρεφορμισμό, ούτε υποταγή στην αριστερίστικη περιθωριοποίηση!

ενας είπε...

Να πω καποιες σκορπιες σκεψεις.Κατ'αρχην σχετικα με τη τακτικη.Εχει λοιπον το ΚΚΕ στρατηγικο στοχο το σοσιαλισμο.Απο κει και περα ομως εχει τοποθετηση πως μπορει να λειτουργησει αυτο στο σημερινο διεθνη συσχετισμο,πως πχ θα καταφερει η επανασταση να στεριωσει ιδεολογικα αλλα και στο υλικο επιπεδο.Παραπερα εχει αποψη για τη τακτικη σε επιπεδο συμμαχιων η στοχευσεων η γενικα τροπων παλης που θα χρησιμοποιησει.Και εννος με αυτο εχει καποιο σχεδιο για αυτα τα ζητηματα περα απο γενικες τοποθετησεις και αποσπασματα απο καλσσικους.

Σε ποιο βραχυπροθεσμο επιπεδο,δηλαδη σε επιπεδο τακτικισμων,επικοινωνιας κτλ εχει καποιο σχεδιο?Πχ βγηκε ο Τσιπρας και λεει αριστερη κυβερνηση-κατω το μνημονιο και τα σαρωσε ολα και εμεινε η αλλη αριστερα να παιζει το ρολο του ηθικολογου και του ριγμενου συγγενη.Ομως οι κομμουνιστες δεν ειναι παπαδες αλλα επαναστατες και τους ενδιαφερει η αλλαγη της κοινωνιας δηλαδη θελουν αποτελεσμα.Το να λες οτι χτυπας τον οπορτουνισμο αλλα ο οπορτουνισμος να θριαμβευει δε λεει τιποτα,με ιστορικους ορους εισαι εξισου οσο και ο οπορτουνιστης εμποδιο στο δρομο προς το σοσιαλισμο.

Για να απαντησω στα παραπανω ερωτηματα θεωρω και γω οτι το ΚΚΕ δεν εχει στοχευση στο τομεα της τακτικης(ειτε μακροπροθεσμης ειτε βραχυπροθεσμης).Θα αναφερω 2 παραδειγματα.Οσον αφορα τις εκλογες το ΚΚΕ ελεγε σε προηγουμενες αναμετρησεις,ψηφισε ΚΚΕ και ας μη συμφωνεις και οτι με τη ψηφο σου αυτη θα φοβηθουν οι αστοι.Τωρα πλεον λεει οι εκλογες δε παιζουν κανενα ρολο,ειναι κοροιδια κτλ.Υπαρχει καποιος λογικος ειρμος?Μετα αναρωτιουνται καποιοι γιατι αυτοι οι ψηφοφοροι πανε στο συριζα(καλυτερα να εισαι κυβερνηση παρα να περιμενεις μηπως φοβηθουν οι αλλοι)Ταυτοχρονα το ΚΚΕ δε λεει καν πως θα φτασουμε στη λαικη εξουσια που λεει.Περιγραφει καποια πραγματα (πχ να παρει ο λαος τη τυχη του στα χερια του) αλλα δεν λεει πως θα γινει.Δε θελει να πει μεσω εκλογων αλλα φοβαται(ανοιχτα τουλαχιστον) να πει κατι αλλο.Για το κοσμο που εχει αμεσα προβληματα ειναι πολυ πιο λογικο(για το μεσο ψηφοφορο) να ακολουθησει το Τσιπρα που λεει ψηφιστε να κανουμε κυβερνηση.

Ενα αλλα παραδειγμα,συνδεδεμενο με πριν,ειναι η συνεχης αναφορα στη λαικη εξουσια χωρις να ακολουθει καποια τακτικη ωστε να το πετυχει.Απλως λεει λαικη εξουσια,παρτε τη τυχη στα χερια σας(σωστα πραγματα) αλλα μετα τι?Προφανως δε πειθονται μαζες μετα και απλως το κομμα τους εγκαλει για τη ψηφο τους η και καποια μελη του κομματος κατηγορουν το λαο(λες και οι αλλοι λαοι που εκαναν επαναστασεις ηταν παντα προοδευτικοι).Οπως και με τη μαχη κατα του οπορτονισμου,κανενα αποτελεσμα και αυτο ειναι το βασικο.Ειναι,και συγγνωμη για το σεξισμο,σα να πηγαινεις σε μια γκομενα και με το που τη βλεπεις να της λες θελω να σε γαμησω και οταν σε στειλει στο διαολο να λες οτι φταιει αυτη.

Να πω και κατι για τα προσωπα,η λογικη του να υπαρχουν επαγγελματικα στελεχη ειναι οι καλυτεροι που εχει το κομμα να μπορουν,απαλλαγμενοι απο την αναγκη να δουλευουν, να αφιερωνται στις αναγκες του κομματος στο τομεα που ειναι καλοι.Με αυτη την εννοια για θεματα που ειναι πχ οικονομικα θα χρησιμοποεις καποιον που ειναι πχ οικονομολογος κοκ.Οπως πχ και αυτοι που αναλαμβανουν να επικοινωνησουν την αποψη του κομματος να εχουν τα αναλογα χαρακτηριστικα πχ καλος ρητορας,με γρηγορη σκεψη κτλ σε αντιθεση περιπτωση δινεται η εντυπωση μιας κομματικης γραφειοκρατιας που ενδιαφερεται μονο για τη βολεψη της

Ανώνυμος είπε...

demis

"στη βγαίνω από τα αριστερά" (;;;;) . αν είναι δυνατόν. ετσι μιλάνε αυτοί που νομίζουν ότι το να υπηρετείς τη γραμμή που θεωρείς ότι προαγει ως την τελικη τους δικαιωση τα εργατικα συμφεροντα , είναι επίδειξη μαγκιας, ωραιοπάθειας και ναρκισσισμού.

ο τρόπος που σκεφτεστε είναι θλιβερός.

μας καλουσατε λεει σε κυβερνηση. μάλιστα....και ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ. και ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Οικολόγοι. τσαρλατανισμός στη νιοστή. και ποιο θα ήταν εντέλει το κεντρο βάρους της κυβερνησης; η ...επαναδιαπραγματευση με τους νεοναζί της ΕΕ;


την πιο σοφή κουβεντα την έχει πει ο trash. η ΝΔ έχει εκφασιστεί και τώρα που ζορίζουν τα πράγματα αυτό θα συνεχιστεί.η ΧΑ ανεβαίνει στα σχολεία. το πρόταγμα της εργατικής χειραφέτησης υπέστη ΣΥΝΟΛΙΚΗ ηττα και η συζήτηση πρέπει να επεκταθεί και στις ευθυνες ΑΝΤΑΡΣΥΑ , μ-λ χώρου.

ειδικά για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ βγαζει μάτι ότι δε μπορεί να αποσαφηνίσει το στρατηγικό της όραμα. βγαζει μάτι ότι δε μπορεί να περιγράψει μια πρόταση για το σοσιαλισμό που να αντιπαρατίθεται-συμπληρωνεται με τη λαικη εξουσία του ΚΚΕ. χανει πολυτιμο χρόνο στον κινηματισμό και η περιφέρεια της δεν ατσαλώνεται.
χαρακτηριστικό παράδειγμα: οι περσινες πλατείες: κατέβηκε. δεν έκανε το λάθος του ΚΚΕ. πήγε τουλαχιστον εκεί που ήταν οι μαζες.
αλλά γιατί πήγε με τον τρόπο που ήθελαν οι μαζες; στο χαμηλότερο παρονομαστή; (αντιμνημόνιο). γιατί πηγε χωρίς αυτοπεποίθηση; γιατί δεν έδωσε τη μάχη για περίπτερο ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα στην πλατεία Συνταγματος; δεν το δικαιούνταν άραγε μετά από τόσα χρόνια στους δρόμους;

drazen

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δε νομίζω ότι η κουβέντα χρειάζεται εμένα για να τσουλήσει, αλλά θέλω να σημειώσω κάτι: αν κάποιος γουστάρει νέα σπορά, ας βάλει κατευθείαν τον σύνδεσμο να τελειώνουμε. Δε βλέπω γιατί πρέπει να μας το πλασάρει λίγο-λίγο, κομμάτι-κομμάτι.

-Διεθνιστή κι εγώ φιλικά απαντάω, δεν τίθεται ζήτημα.

Ανώνυμος είπε...

drazen συμφωνώ εν μέρει ... Χαίρομαι που υπάρχουν τόσοι συναγωνιστές και σύντροφοι απο άλλους χώρους με τους οποίους συμφωνούμε ...
Σε αυτό που διαφωνώ είναι ότι και το περιεχόμενο της λαικής εξουσίας δεν είναι καθόλου διασαφηνισμένο . Ούτε η σύνδεση της με την δικτατορία του προλεταριάτου . Νομίζω εδώ παίζεται ένα κρυφτούλι (όχι απο σένα) . Έχω διαβάσει την κριτική για τους αγοραίους και αντιαγοραίους πχ για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ και την δικαιολογία στο δοκίμιο Β της ιστορίας του ΚΚΕ ότι ήταν ανώριμο το κόμμα και συν τοις άλλοις παρασύρθηκε απο την οπορουνιστικη στροφή του ΚΚ Ρουμανίας του Ντεζ και άλλων ευρωπαικών που στήριξαν την δεξιά στροφή του 18ου στυνέδριου ...
Θέλω να πώ ότι η ανάλυση για την ανάδυση μίας νέας εκμεταλεύτριας τάξης που αναδύθηκε μέσα και απο την κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας μέα στο κόμμα στην σοσιαλιστική οικοδόμηση , ή το γεγονός ότι δεν υπήρχε δημοκρατική έκφραση των μαζών στην λήψη των αποφάσεων ,λόγω του ότι τα σοβιέτ είχαν πάψει , παίζουν μεγάλο ρόλο στο κατα πόσο στον σοσιαλισμό το κόμμα είναι το εκτελεστικό όργανο της τάξης και ο συλλογικός της διανοούμενος ή η τάξη και ο λαός είναι ο χειροκροτητής του κόμματος και αμέτοχος στην λήψη των αποφάσεων ?
Να στο πώ αλλιώς . Κάνω μία κριτική ακόμη και στο ΚΚΕ του 40 σε αυτή την βάση .
Διάβασε αυτό που θα πώ με προσοχή ώστε να μην παρεξηγηθούμε , θεωρώ ότι σε ζητήματα στρατηγικής σημασίας πρέπει όλο το κόμμα να αποφασίζει , πχ συνέχιση ή όχι του ένοπλου αγώνα , συνθυκολόγηση κτλπ . Όχι για ζητήματα τακτικής επαναλαμβάνω για τα χοντρά θέματα , και αναφέρομαι σε περιόδους πολέμου και επαναστατικές έτσι όπου επάρχει παρανομία συνωμοτικότητα και έλλειψη χρόνου . Γιατί τα λέω όλα αυτά , μήπως έχω χρόνο για χάσιμο ? Καθόλου .
Αυτό που θέλω να πώ είναι το εξής .Πάντα τα ζητήματα είναι πολιτικά και όχι ψυχολογίες και λάθη προσώπων . Με αυτή την έννοια ποιά ήταν η άποψη της πλειοψηφίας των ανταρτών για τον Λίβανο Γκαζέρτα και Βάρκιζα ? Η άποψη ήταν προφανώς αρνητική . Αυτό εκφράστηκε μέσα στο κόμμα ? Και αν ναι πώς? Όχι δεν εκφράστηκε αν και αυτές οι αποφάσεις οδήγησαν στην συνθηκολόγηση και την ήττα .
Σίγουρα οι εξορίες απο την δικτατορία του μεταξά το χτύπημα του κομματικού μηχανισμού οι τρομερά δύσκολες συνθήκες και η μικρή κομματική ηλικία και πείρα των ΚΚΕδων του 40 δεν έχει σχεση με των ΚΚΕδων 10 χρόνια μετά .
Είναι πολύ ουσιαστικό αυτό που λέω , η πάλη γραμμών μέσα στο κόμμα ,το μαοικό στοιχείο αν θες . Το πολιτικό κριτήριο των ανταρτών ελασιτών ηταν καλό και καταλάβαιναν ενστικτωδώς ότι η απόφαση είναι λάθος (δεν θα επεκταθώ) αλλά δεν υπήρξε διαδικασία τέτοια που να επιτρέψει όλο αυτή η αντιπαράθεση να γίνει . Εδώ πέρα σύντροφε δεν υπάρχει χρόνος και ξεχρόνος δυσκολίες ή όχι .
Τι θέλω να πώ με αυτό ? Συνδέεται το σοσιαλιστικό όραμα με μία τέτοια κριτική στο κομμουνιστικό κίνημα ? Η Μεγάλη προλεταριακή πολιτιστικη επανάσταση στην Κίνα ήταν ένα γεγονός που ανέδειξε τέτοια αδιέξοδα στην οικοδόμηση ? Ποιά είναι η αποψη του ΚΚΕ για την Κίνα ας πούμε και την κριτική που ασκεί απο 1965 και μετά ?

Ανώνυμος είπε...

Εγώ νομίζω ότι όλα αυτά δεν έχουν απαντηθεί και ότι κρατιούνται λίγο και επίτηδες στην σκιά . Δεν μπορεί να μην πάρει θέση κάποιος για αυτά και να επικαλείται γενικά μία λαική εξουσία .
Σημειωτέον δεν λέω να φτιάξει στα γραφεία το σοσιαλιστικό πρόγραμμα , λέω να απολογίσει με έναν καθαρό και συμπυκνωμένο τρόπο την ιστορική πείρα σε επαναστατική κατεύθυνση . Αυτό δεν έχει γίνει , εκτός απο μεμονωμένες περιπτώσεις ,όπως η οργάνωση μου , με την αποσπασματική της ανάλυση αλλά αρκετά αιχμηρή , και κάποιοι άλλοι διεθνώς δεν έχει γίνει .
Τώρα το χόντρυνα λίγο το θέμα αλλά δεν νομίζω ότι μπορείς να απαντήσεις στο όραμα αν δεν επανεξετάσεις όλο το κομμουνιστικό κίνημα μέχρι και την ήττα του 1991 και αυτό συμπεριλαμβάνει και την Κίνα του Μάο που για μία ολόκληρη δεκαετία συντάραξε τον κόσμο .

βουρνούκιε , χτύπα τον κώλο σου κάτω , σοσιαλδημοκράτες δεν πρόκειται να γίνουν οι κομμουνιστές αν θέλεις να κυβερνήσει ιδού η ρόδος ιδού και το πήδημα .
Ευτυχώς που δεν τρώνε την φόλα του κυωερνητισμού και της σταδιολογίας .
Για πές μας βουρνούκιε ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ του καπιταλισμού επετέυχθησαν ριζικές ανατροπές ενάντια του κεφαλαίου απο κυβερνήσεις διαχείρισης ?
Υπάρχουν και κάποιοι που δεν υποτάσσονται στα πλαίσια του συστήματος και πάνε κόντρα στα συμφέροντα των εκμεταλευτών .
Πρόσεχε αυτοί οι κάποιοι δεν μιλάνε εκ του ασφαλούς , δεν έχουν καβάτζες και λεφτά , απλά ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ απο σένα και όλους αυτούς που πιστεύουν σε μεταρρυθμίσεις .
Αν δείς και την ιστορία , μόνο με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ η εργατική τάξη μπόρεσε να κυβερνήσει και όχι χωρίς αυτήν .
Άντε τράβα στην κυβέρνηση και εμείς θα πάμε για την εξουσία .

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω αν πήρε κανείς χαμπάρι τις νέες δηλώσεις "μελών και στελεχών του ΚΚΕ" στη Νέα Σπορά...

http://www.neaspora.blogspot.gr/2012/06/blog-post_3363.html

Anonymous anonymous είπε...

@Διάφορους ανώνυμους "νεσπορίτες":

Τόσο δειλοί και άθλιοι είστε; Με σύστημα copy-paste φέρνετε εδώ παραγράφους ολόκληρες από το τελευταίο κείμενο που αναρτήθηκε στο λαθρόβιο σάιτ "νέα σπορά". Ντρέπεστε να πείτε ποια είναι η προέλευση των παραγράφων αυτών; Έχει αυτό που κάνετε οποιαδήποτε σχέση με την κομμουνιστική ηθική (τι ζητάω κι εγώ;) ή έστω με τη στοιχειώδη πολιτική εντιμότητα;

Ανώνυμος είπε...

Η εκλογική αποτυχία του Κόμματος δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». Είναι το αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμα της συνολικής πορείας του, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Οι παράγοντες που το διαμόρφωσαν είναι οι παρακάτω:
1. Η εγκατάλειψη εκ μέρους της ηγεσίας του Προγράμματος του Κόμματος, που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο. Με τον τρόπο αυτό στερήθηκε τη δυνατότητα να προτείνει λύση στην πιο κρίσιμη περίοδο που οι εργαζόμενοι, μετά την εγκατάλειψη του δικομματισμού, πρακτικά έβαζαν θέμα διακυβέρνησης της χώρας. Ταύτισε την τακτική με τη στρατηγική - αποκλείοντας τη πρώτη και στρέφοντάς τη, ταυτόχρονα, σε βάρος της δεύτερης, και εγκλωβίστηκε στο στρατηγικό στόχο του κόμματος με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην εργάζεται για να δημιουργηθεί το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο πάλης, που θα διεκδικούσε και τη διακυβέρνηση της χώρας και την εξουσία, αλλά, παραπέρα, αφού, μ’ αυτόν τον τρόπο δε δημιουργούνται οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική επανάσταση τελικά να την υπονομεύει αδυνατίζοντας στο έπακρο τη δύναμη και το ρόλο του Κόμματος, που είναι προϋπόθεση για την πραγματοποίησή της.

Η ουσιαστική εγκατάλειψη της ιδεολογία μας και η αντικατάστασή της από ένα συνοθύλευμα τροτσκιστικών και νεοτροτσκιστικών επεξεργασιών, που ιστορικά αποδείχτηκαν λαθεμένες, έχουν ως υπόστρωμα τη μικροαστική ανυπομονησία για τη σοσιαλιστική επανάσταση, ενώ δεν είναι σε θέση στο πολιτικό επίπεδο να αποδώσουν πολιτικές λύσεις με βάση τη λενινιστική αρχή: «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης». Η ηγεσία του Κόμματος παρασύρθηκε από το γενικό σχήμα ότι ανάμεσα σε δυο κοινωνικοοικονομικούς σχηματισμούς δεν μπορεί να παρεμβληθεί ένας τρίτος, που αυτό είναι σωστό, αλλά το επέκτεινε και στα ζητήματα της πολιτικής εξουσίας, πράγμα που είναι λάθος. Δεν υπάρχει πλήρης αντιστοιχία ανάμεσα στο «πολιτικό» και το «κοινωνικό». Έτσι διέγραψε τις μεταβατικές περιόδους, οι οποίες υπάρχουν στην κοινωνία (και στη φύση) και ιστορικά έχουν καταγραφεί (και στη φύση έχουν αποτυπωθεί).

Ανώνυμος είπε...

ωραία δεξιά κριτική γίνεται απο την "παλιά σπορά" ...

Πάει να φέρει την διακυβέρνηση απο την πίσω πόρτα γαρνιρισμένη με δήθεν μέτωπα .

Ανώνυμος είπε...

Η πολιτική και η στάση του Κόμματος στο εργατικό κίνημα, γιατί απομονώθηκε από την εργατική τάξη, γιατί πέραν του αναγκαίου πολιτικού και ιδεολογικού διαχωρισμού με τις αστικορεφορμιστικές, σοσιαλρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις διαχώρισε και οργανωτικά το εργατικό κίνημα κάθετα μέχρι κάτω. Το αποτέλεσμα ήταν να αποσύρει πρακτικά και επί της ουσίας τις δυνάμεις του από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες με παράγωγο αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασχοληθεί ουσιαστικά, παρά μόνο αποσπασματικά, με τα πραγματικά και άμεσα προβλήματα των εργαζομένων, στη σύνδεσή τους με το πρόγραμμα του κόμματος και την προοπτική του σοσιαλισμού, αφού αναίρεσε τη βασική αρχή του κομμουνιστικού κινήματος ότι «το κόμμα είναι ο επιστημονικός σοσιαλισμός μέσα στο εργατικό κίνημα». Το γενικό αποτέλεσμα ήταν να αδρανοποιηθούν τα σωματεία των εργαζομένων, αυτός ο θεμελιώδης και αναντικατάστατος οργανωτικός και συνδικαλιστικός θεσμός τους. Έτσι το Κόμμα μας δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει παράλληλα και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό και γενικότερα τον οπορτουνισμό. Τελικά αυτή η πολιτική και η στάση του Κόμματος έφερε και τη μείωση των δυνάμεών του μέσα στο εργατικό κίνημα.
Η οργανωτική του δομή και λειτουργία, γιατί αναίρεσε στην πράξη το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και τους λενινιστικούς κανόνες λειτουργίας ενός επαναστατικού, κομμουνιστικού κόμματος. Αφαίρεσε το αντικείμενο δουλειάς των ΚΟΒ με αποτέλεσμα αυτές να γενικολογούν γύρω από το στρατηγικό στόχο του κόμματος, να αποσπαστούν από τη ζωντανή πραγματικότητα των εργαζομένων, να σπάσουν τους δεσμούς τους μ’ αυτούς. Να μη μπορούν να αναπτύξουν τη δράση τους στο χώρο τους, που είναι το οξυγόνο για τη λειτουργία των ΚΟΒ, το καθημερινό «σχολείο» για τη δραστηριότητα των κομματικών μελών και για την ανάδειξη στελεχών. Αυτή η κατάσταση έφερε οργανωτική καχεξία και η ανάδειξη των στελεχών δεν ήταν το αποτέλεσμα της δράσης τους και της άμεσης επαφής τους με τους εργαζόμενους.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μπράβο καμάρι μου. Δώστα όλα στόκε..

Ανώνυμος είπε...

Το Κόμμα μας έχει περιέλθει σε κρίση. Κρίση που εκφράζεται στην πολιτική του, την ιδεολογία του και την οργανωτική του λειτουργία. Κορυφαία έκφραση αυτής της κρίσης, γι αυτή τη περίοδο, είναι η ίδια η αλαζονική στάση της ηγεσίας του Κόμματος που αυτοεπαίρεται ότι εν γνώσει της ως προς το εκλογικό αποτέλεσμα πήγε «κόντρα στο ρεύμα». Δηλαδή, ισχυρίζεται η ηγεσία του Κόμματος ότι είχε προβλέψει το εκλογικό αποτέλεσμα και πήγε στις εκλογές «χτυπώντας τις καμπάνες» μήπως και ακούσουν οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός για την «εργατική, λαϊκή εξουσία». Αδιαφόρησε παγερά και παρέκαμψε όλες τις σαφείς και καταγεγραμμένες προειδοποιήσεις εκ μέρους των οπαδών και ψηφοφόρων του Κόμματος για τη γραμμή του Κόμματος. Δεν έλαβε υπόψη της ότι στις δημόσιες συσκέψεις κανείς από τους οπαδούς του Κόμματος δεν τη κατηγόρησε γιατί είπε «όχι» στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την «Αριστερή κυβέρνηση». Την κατηγόρησαν, όμως, γιατί εγκατέλειψε το Πρόγραμμα του Κόμματος.
Μία απάντηση και ένα ερώτημα.
Η απάντηση είναι: Το Κόμμα μας από τότε που δημιουργήθηκε πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα. Πηγαίνει κόντρα στις αστικές ιδεολογίες, στα κόμματα της ολιγαρχίας, στη σοσιαλδημοκρατία, στο φασισμό, στις προκαταλήψεις των λαϊκών μαζών, στις αντιδημοκρατικές πρακτικές των αστικών πολιτικών δυνάμεων, στην καταστολή, στον αυταρχισμό, στον πόλεμο, στον ανορθολογισμό, στο μυστικισμό, στη μεταφυσική, στις θρησκείες, στις θεωρίες της «ψωροκώσταινας», στην καθυστέρηση, στην εξαθλίωση των εργαζομένων, στην υποτέλεια, στην εξάρτηση, στις ξένες επεμβάσεις, στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Σ’ αυτήν την αιματόβρεχτη και γεμάτη θυσίες πορεία κόντρα στο ρεύμα απέκτησε κύρος, καθορίστηκε ως ιστορικός πατριωτικός και διεθνιστικός προοδευτικός πολιτικός οργανισμός με αδιαμφισβήτητη προσφορά στην ιστορική εξέλιξη της χώρας μας. Υποκλίθηκαν μπροστά του ακόμη και οι αντίπαλοί του. Κόντρα στο ρεύμα αυξήθηκε στις εκλογές του 1981 και κόντρα στο ρεύμα αύξησε τις ψήφους του στις εκλογές το 1985, παρά τη μικρή μείωση του ποσοστού του.
ΠΟΤΕ, όμως δεν πήγε κόντρα στους όρους και τις προϋποθέσεις ωρίμανσης της πολιτικής συνείδησης των λαϊκών μαζών. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Η ηγεσία του Κόμματος οδήγησε τα πράγματα σε τέτοιο σημείο, που στη συνείδηση των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών να μειωθεί το κύρος του, να απαξιωθεί ο πολιτικός του λόγος με αποτέλεσμα να του γυρίσουν την πλάτη.

makis είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=7Wwkdr6gG3c

Δημήτρης Κ. είπε...

Το μόνο σίγουρο είναι πως η Νέα Σπορά δε γράφεται από πραγματικούς κομμουνιστές.
Διότι ως τακτική, οι φερόμενες ως δηλώσεις μελών και στελεχών του κόμματος δίνουν πολύ καλή αφορμή για την ηγεσία να φέρει ως αντεπιχείρημα σε μία λογική που ευσταθεί, το γεγονός ότι αυτό γίνεται από προβοκάτορες.
Ναι, όντως είναι προβοκατόρικη αυτή η κίνηση.
Αλλά η προβοκάτσια γίνεται πάντα από αυτόν που ωφελείται.
Ποιός ωφελείται αν τα επιχειρήματα αυτά έρθουν για συζήτηση στις ΚΟΒες;
Μήπως δηλαδή η προβοκάτσια είναι τελικά ο αφοπλισμός των επιχειρημάτων επειδή αυτά χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο μιας προβοκάτσιας;
Δεν ξέρω, μπορεί να βλέπω συνωμοσίες εκεί που δεν υπάρχουν.

Ανώνυμος είπε...

Το ερώτημα είναι: Πως συμβαίνει οι θέσεις του Κόμματος να έχουν ευρύτερη απήχηση αλλά να βρίσκονται «σε αναντιστοιχία» με το εκλογικό αποτέλεσμα και ταυτόχρονα να έχει προβλέψει αυτό το αποτέλεσμα; Κάθε πολιτικός οργανισμός που προβλέπει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό γι αυτόν, ταυτόχρονα, διαπιστώνει ότι η απήχηση των θέσεών του μειώνεται. Κάθε πολιτικός οργανισμός που διαπιστώνει την ευρύτερη απήχηση των θέσεών του ανταμείβεται με την αύξηση των δυνάμεών του, ίσως όχι στο βαθμό που θα έπρεπε. Πως εδώ, με την ηγεσία του Κόμματος, συμβαίνει αυτό το παράλογο φαινόμενο;
Φαίνεται ότι η ηγεσία του Κόμματος δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ότι το Κόμμα μας το στήριξαν και το ψήφισαν αυτοί που το πόναγαν, που αντιλαμβάνονταν την αναγκαιότητα της ύπαρξής του, την αναγκαιότητα να μην αποκλειστεί από τη βουλή κι ας διαφωνούσαν με την πολιτική του γραμμή. Και μ’ αυτήν την έννοια σημειώθηκαν και ορισμένες επιστροφές ψηφοφόρων.
Το Κόμμα μας βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Οι κομματικές δυνάμεις θα επωμιστούν το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης και ανάτασης του Κόμματος. Όλοι πρέπει να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας και όλες μας τις δυνάμεις. Η ηγεσία του Κόμματος πρέπει να αντιληφθεί και να αναλάβει τις ευθύνες της και να διευκολύνει την ανασυγκρότηση του Κόμματος. Αυτό που χρειάζονται αυτή τη στιγμή οι κομματικές δυνάμεις είναι να κατανικήσουν τα αισθήματα λύπης και απογοήτευσης. Αυτό που δεν χρειάζονται οι κομματικές δυνάμεις είναι να βρεθούν μπροστά σε ένα ανοίκειο κυνήγι μαγισσών. Οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές.

Ανώνυμος είπε...

Δημήτρη Κ.,

Λες ότι η συλλογιστική της νέας σποράς είναι τόσο σαθρή, που δίνει περιθώρια στην ηγεσία για αντεπίθεση. Θα μπορούσες να είσαι λίγο πιο αναλυτικός;
Αν είδες, έχουν και σημείο κριτικής στον "Εργατικό Αγώνα".

κάστορας είπε...

Αγαπητοί φίλοι, παρακολουθώ περιστασιακά το μπλογκ τούτο και παρότι διαφωνώ σχεδόν πλήρως με την οπτική την δική σας και του ΚΚΕ (με εκνευρίζει ο διαχωρισμός ηγεσίας βάσης), ας μου επιτραπεί το παρακάτω σχόλιο. Δεν χρειάζεται να δράσετε υπό το κράτος του πανικού και της ηττοπάθειας. Η επιρροή των θέσεων του ΚΚΕ, όχι τόσο των πολιτικών επεξεργασιών όσο της ανυποχώρητης φιλολαϊκής και αντικαπιταλιστικής στάσης, παραμένει μεγάλη. Κοντά στο 10 με 12% που έδιναν τα γκάλοπ τον Ιανουάριο. Εν πάσει περιπτώσει το ΚΚΕ θα επιβιώσει και θα ξαναδυναμώσει ως δυναμική αντιπολίτευση γιατί έχει και οργανωτκή δύναμη και πραγματικούς δεσμούς με τις λαϊκές μάζες. Αν δε αρνηθεί μέχρι τέλους την διαπραγματευση με το ΣΥΡΙΖΑ για ένα μεταβατικό πρόγραμμα φιλολαϊκών μέτρων, ο ΣΥΡΙΖΑ αναπόφευκτα θα μετακινηθεί προς τα δεξιά, επιβεβαιώνοντας την στάση αυτή. Αν αυτό είναι το θέμα, δεν χρειάζεται προβληματισμός, μόνο όντως επικοινωνιακές βελτιώσεις σαν κι αυτές που προτείνετε, ίσως και μια εγκατάλειψη του θεολογίζοντος λόγου ("οππορτουνιστές") για μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση με πιο ήπιους και θεωρητικούς χαρακτηρισμούς. Αλλά το πρόβλημα της μετάβασης στο σοσιαλισμό σε μια ανεπτυγμένη δυτική δημοκρατία δεν θα έχει επιλυθεί. Αλλά το να μην θέλει κανείς να εμπλακεί σε αυτον τον προβληματισμό είναι θεμιτό, αν και αδιέξοδο μακροπροθεσμα κατά τη γνώμη μου. Καλή δύναμη εύχομαι

Δημήτρης Κ. είπε...

Όχι, δεν είπα ότι είναι σαθρή.
Η γνώμη μου είναι πως είναι αρκούντως τεκμηριωμένη! Αλλά επειδή εκπορεύεται από μια ιστοσελίδα που δηλώνει ότι αυτά τα επιχειρήματα τα παραθέτουν "μέλη και στελέχη του ΚΚΕ", δίνουν πολύ καλή αφορμή να απορριφθούν ως προβοκατόρικα από την ηγεσία, δίχως να μπαίνει καθόλου στον κόπο να δώσει απαντήσεις.
Για σκέψου να βάλεις αυτά τα ζητήματα σε μια κόβα. Δε θα σου απαντήσουν ότι "αυτά τα γράφουν τα βοθρομπλογκ που καπηλεύονται τον τίτλο του μέλους/στελέχους του κόμματος για να το χτυπήσουν";

Από αυτή την άποψη, ΙΣΩΣ ο προβοκάτορας να είναι τελικά η ίδια η ηγεσία, η οποία "καίει" τεκμηριωμένη κριτική με αφορμή τον φορέα της.
Γιατί, συγγνώμη, αλλά δε μπορώ να δεχτώ ότι μέλος του κόμματος ασκεί κριτική στο κόμμα έξω από τα όργανα.

Ανώνυμος είπε...

Αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μάη, σχολιάζοντας την ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα τότε αποτελέσματα, θέσαμε ένα ρητορικό ερώτημα: «Ένα τέτοιο ΚΚΕ θέλουμε; Κι αν εμείς το θέλουμε, το θέλει ο λαός; Και το σημαντικότερο: το έχει ανάγκη;». Στις 17 Ιούνη η ζωή απάντησε εν μέρει σ’ αυτό το ερώτημα.

Μέσα σε 40 μέρες, οι 536.072 ψήφοι (8,48%) του ΚΚΕ έγιναν 277.179 (4,50%). Δηλαδή η επιρροή του κόμματος μειώθηκε κατά 50%. Θα περίμενε κανείς στη νέα ανακοίνωση της η ΚΕ του κόμματος να είναι περισσότερο προσεκτική στις διατυπώσεις της. Φευ!

Το σημαντικότερο σημείο της οκτασέλιδης ανακοίνωσης είναι η τελευταία φράση της που μιλά για «πολυμέτωπη και πολυεπίπεδη επίθεση που θα ενταθεί σε βάρος του κόμματος με πρόσχημα το εκλογικό αποτέλεσμα». Σε απλά ελληνικά, η «αθώα» αυτή φράση κλείνει απότομα την όποια σοβαρή συζήτηση θα μπορούσε να γίνει για το αποτέλεσμα καθώς οποιαδήποτε άλλη άποψη από εκείνη της ΚΕ αυτόματα θεωρείται άλλο ένα επίπεδο της… πολυεπίπεδης επίθεσης.

Ανώνυμος είπε...

καλα ρε βουρνούκιε, θα μας τρελανεις; αντικαπιταλιστικό μετωπο με το ΣΥΡΙΖΑ;;;; από που κι ως που; δε βλέπεις τι γίνεται τις τελευταίες μερες;

τον Τσίπρα να δηλώνει ότι είναι εγγυητής της σταθερότητας απέναντι στα άκρα, το χάος και τη ΧΑ δεν τον είδες; την Αυγή να φερεται με το σεις και με το σας στον δοσίλογο ψευτοδημοκράτη ψευτοαριστερό Κουβελη, δεν την είδες; τον Τσίπρα να δηλώνει ότι είναι αφθαρτος και άρα μόνο αυτός μπορεί να εφαρμόσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις (έτσι ακριβώς:χωρίς κανενα ταξικό πρόσημο) για τον τόπο , δεν τον είδες;τον Παπαδημούλη να δηλώνει με νοημα θα σας ταραξουμε στη νομιμότητα δεν τον είδες;

η Παπαρηγα είπε το Δεκεμβρη του 2008 ότι στην πραγματική εξεγερση δε θα σπασει ούτε ενα τζαμι και το καναμε σημαία για να δείξουμε τη φοβια του ΚΚΕ μπροστα στις αποτομες επιταχυνσεις της κινησης των μαζων.

τωρα θα εχουμε τον καθε ανυποφορο Παπαδημούλη να δηλωνει προκλητικα "θα σας ταραξουμε στη νομιμοτητα", μια νομιμοτητα που σημερα ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, και δε θα τον ξεφτιλίσουμε, δε θα τον αποδομησουμε, δε θα τον λιωσουμε;

γιατί; από που κι ως που;δεν τα καταλαβαινω καθόλου αυτα.

drazen

Ανώνυμος είπε...

Ένα από τα «αρνητικά στοιχεία» που εντοπίζει η ΚΕ είναι «οι μεγάλες απώλειες του ΚΚΕ, σε αναντιστοιχία με την απήχηση των θέσεων και της δράσης του, μπροστά στις αρνητικές εξελίξεις που προβλέπονται». Οι συντάκτες της ανακοίνωσης δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν την αντίφαση: αφού οι θέσεις του ΚΚΕ έχουν τόση απήχηση πώς εξηγούνται οι μεγάλες απώλειες; Κι αντίστροφα, αν οι απώλειες είναι τόσο μεγάλες, τότε η απήχηση των θέσεων του ΚΚΕ στην κοινωνία είναι αυτή που αποτυπώνει το αποτέλεσμα της κάλπης. Ή θα χιονίζει ή θα έχει καύσωνα. Καύσωνας με χιόνι δεν πάνε παρέα, τουλάχιστον στη Φυσική. Για τη Μεταφυσική δεν έχουμε γνώση.

Φυσικά για τις απώλειες υπάρχει εξήγηση: οι απώλειες προκληθήκαν εξ αιτίας της «συστηματικής και ύπουλης επίθεσης των ιδεολογικοπολιτικών μηχανισμών του συστήματος ως και με την συστηματική χρησιμοποίηση του διαδικτύου. Βασικός στόχος ήταν η αποδυνάμωση του Κόμματος ώστε να αποτραπεί η άνοδος του εργατικού κινήματος σε συνθήκες που χειροτερεύει η θέση του λαού». Αυτό συνιστά μια εντυπωσιακή αλλαγή πλεύσης. Ως τώρα, το ΚΚΕ εκτιμούσε πως είναι καλά και χρήσιμα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα αλλά σε καμιά περίπτωση δε μπορούν να υποκαταστήσουν τη ζωντανή επαφή των κομμουνιστών με το λαό. Τώρα, η ΚΕ παραδέχεται πως η ύπουλη επίθεση μέσω του διαδικτύου νίκησε το μεγάλο όπλο των κομμουνιστών. Εκτός αν αυτό το όπλο (η ζωντανή επαφή με τους εργαζόμενους) δεν βγήκε από το θηκάρι του καθώς το κόμμα έριξε το βάρος σε άλλες μορφές πάλης στις οποίες δεν είναι και τόσο εξοικειωμένο (αν υπολογίσει κανείς τις ατέλειωτες ώρες παρακολούθησης «φιλικών» και «εχθρικών» ιστοσελίδων και τις ανακοινώσεις που εκδόθηκαν ή τις περιπέτειες στο tweeter).

Ανώνυμος είπε...

Σύμφωνα με την ΚΕ, το δυσμενές αποτέλεσμα δείχνει πως «οι αγώνες που αναπτύχθηκαν δεν μπόρεσαν να δώσουν μεγαλύτερο βάθος και σταθερότητα στον ριζοσπαστισμό καθώς δεν απέκτησαν την μαζικότητα και κυρίως την οργάνωση και τον πολιτικό προσανατολισμό που απαιτούν οι συνθήκες». Οι αγώνες δεν είναι πρόσωπα αλλά αποτέλεσμα της δράσης προσώπων και ομάδων. Άρα αυτοί που οργάνωσαν, καθοδήγησαν και πραγματοποίησαν τους αγώνες απέτυχαν να δώσουν βάθος και σταθερότητα στον ριζοσπαστισμό. Ποιοι είναι αυτοί; Αναζητούνται με τον λύχνο του Διογένη.

Διαβάζουμε πως «η επίθεση στο Κόμμα είχε στόχο την στρατηγική του, την άρνηση συμμετοχής σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης της κρίσης». Μα και άλλοι σχηματισμοί είχαν ευθαρσώς προεξοφλήσει πως δεν θα πάρουν μέρος σε κυβερνήσεις είτε αστικής είτε… εργατικής διαχείρισης της κρίσης. Και δεν υπέστησαν τις απώλειες που υπέστη το ΚΚΕ. Να υποθέσουμε πως αυτούς ο… Κύκλωπας τους κρατά για επιδόρπιο καθώς χωνεύει τις ψήφους και τα ποσοστά του ΚΚΕ;

Στην ανακοίνωση της η ΚΕ αυτοδικαιώνει την προεκλογική τακτική της που στρέφοταν σχεδόν αποκλειστικά ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ εντείνοντας ακόμα περισσότερο τη σύγχυση που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ επεδίωκε: Να δείξει πως ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ είναι δυο «όμοροι» «αριστεροί» χώροι με όχι και τόσο μεγάλες διαφορές. Η ιδιαίτερη αντιμετώπιση που το ΚΚΕ παρέσχε σε ένα αστικό συστημικό κόμμα ήταν εκείνη που τελικά έκανε απλούς αριστερούς ή απλούς προοδευτικούς ψηφοφόρους να προτιμήσουν τον λιγότερο επαναστατικό αλλά αρκούντως «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ όπως ακριβώς πήγαν το 1981 στο ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας την «αλλαγή». Κι αυτό το αριστερό άλλοθι δεν το έδωσε το σύστημα αλλά το ίδιο το ΚΚΕ ζυγίζοντας με το καντάρι την αριστεροσύνη του Τσίπρα και του Δραγασάκη. Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ δεν κοίταξε πώς να κερδίσει ψηφοφόρους με την πολιτική και τις θέσεις του αλλά πώς θα τις εμποδίσει να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι επειδή συνήθως παθαίνεις αυτό που φοβάσαι, οι εκλογείς πραγματοποίησαν τους χειρότερους φόβους του. Μετεκλογικά, η ΚΕ καμαρώνει που αποκάλυψε το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ως ευνοούμενου του συστήματος και των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ. Μικρή "νίκη" αλλά "νίκη". ΄

Ανώνυμος είπε...

Δημήτρη Κ.,

Οι υποψίες σου έχουν βάση, ιδίως επειδή όντως η ηγεσία έχει επιβάλει σιωπητήριο στο κόμμα, όχι τόσο γιατί το σενάριο ότι μέλη κάνουν κριτική εκτός οργάνων, από τη στιγμή που η ηγεσία παραβιάζει πρόγραμμα και καταστατικό, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με το σταυρό στο χέρι. Πόσο μάλλον τωρα που η καταστροφή πλησιάζει.


Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί το αποτέλεσμα να μην συμφωνεί, ωστόσο «η πολιτική γραμμή και οι προβλέψεις του ΚΚΕ που επιβεβαιώνονται με βάση και τις ίδιες εξελίξεις, θα είναι στήριγμα και σημαντική βοήθεια στον αγώνα του λαού». Γιατί το ΚΚΕ «ανέδειξε στον λαό τον χαρακτήρα της κρίσης και των προϋποθέσεων για διέξοδο υπέρ των εργαζομένων, τις προϋποθέσεις για να συμμετέχει το ΚΚΕ στην διακυβέρνηση, που συνδέονται με την αποδέσμευση, την μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση, δηλαδή την διακυβέρνηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας». Και η πλειοψηφία το λαού το κατάλαβε και τη στήριξε (ως γνωστόν ο ελληνικός λαός είναι περίπου 277.179 άνθρωποι, οι υπόλοιποι είναι πράκτορες της ΕΕ και διαδικτυακοί προβοκάτορες).

Το "υπέροχο" είναι πως «το ΚΚΕ παρέμεινε όρθιο με λιγότερη εκλογική δύναμη σε σύγκριση με την ευρύτερη πολιτική του επιρροή». Ας μη σκεφτούμε τι θα συνέβαινε αν το ΚΚΕ έπεφτε. Ας αναρωτηθούμε καλόπιστα ποιος εκτός από μας βεβαιώνει πως η πολιτική επιρροή του κόμματος είναι μεγαλύτερη από την εκλογική του δύναμη. Καλά τα «θέλω» αλλά κάπου πρέπει και να στηρίζονται.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ο τίτλος του κειμένου πάντως μπορώ να πω ότι βρίσκει το διαλεκτικό του συμπλήρωμα σε αρκετούς σχολιαστές. Πραγματικά διαλεκτικά δεμένα σχόλια..

Ανώνυμος είπε...

Αν αναρωτιέστε για τις ευθύνες της ηγεσίας, η απάντηση είναι κατηγορηματική: Δικαιώνεται η στρατηγική «για τους δύο δρόμους ανάπτυξης, για την αναγκαιότητα της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας και την πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία, η διεύρυνση και εμβάθυνση των δεσμών του με την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα». Κι όπου υπάρχουν αδυναμίες αυτές οφείλονται στον «γενικότερο συσχετισμό δυνάμεων» (ο οποίος, εξ όσων θυμόμαστε, ποτέ δεν ήταν υπέρ του κινήματος).

Κι αν αναρωτιέστε τι έφταιξε που το ΚΚΕ δεν κατάφερε να πείσει την εργατική τάξη, ο ένοχος είναι εδώ: οι υποκειμενικοί παράγοντες «που μεσοπρόθεσμα επιδρούν στην πολιτική διείσδυση του Κόμματος ή σε υποκειμενικές αδυναμίες κατά την προεκλογική περίοδο ανεξάρτητα από την επίδραση ή τον βαθμό επίδρασης στο εκλογικό αποτέλεσμα». Φυσικά, η ΚΕ είναι σκληρή με τον εαυτό της και παραδέχεται πως «δεν πρέπει να μας εφησυχάζει ότι η πολιτική μας επιβεβαιώνεται ως προς τις εξελίξεις. Απαιτείται να εξετάσουμε το επίπεδο ικανότητας του Κόμματος με κριτήριο πώς ανταποκρινόμαστε σε όλες τις συνθήκες».

Θα περίμενε κανείς πως η ΚΕ του ΚΚΕ λίγες ώρες μετά από ένα οδυνηρό αποτέλεσμα για την εργατική τάξη της χώρας μας θα είχε τη στοιχειώδη παλληκαριά να παραδεχτεί πως δεν στάθηκε στο ύψος των καιρών. Θα ήταν σκληρό αλλά καθόλου μεμπτό. Στην πάλη έχεις επιτυχίες και αποτυχίες. Κρίνεις μόνος σου την ανεπάρκεια σου, ζητάς συγγνώμη από κείνους που μάτωσαν για τις αρχές τους υπό τις διαταγές σου και ανοίγεις το δρόμο των αλλαγών.

Ανώνυμος είπε...

α ώστε ετσι... η καταστροφή πλησιαζει. για το ΚΚΕ πάντα.

γιατί; μήπως δεν λειτούργησαν οι δευτερες εκλογές ως δεύτερος γύρος; μηπως δεν τρόμαξε ένα σωρό κόσμος βλέποντας την εκφασισμένη ΝΔ να είναι ανοιχτότατα πλέον ΕΡΕ του '50 και τη ΧΑ να ανεβαίνει, οπότε το έριξαν Τσίπρα για να μη βρουν μπροστα τους το Βορίδη Υπουργό των Ματατζήδων;

μήπως αυτός ο κόσμος δεν γνωριζε τι κουμασια είναι οι Συριζαίοι; μηπως αυτός ο κόσμος δεν βλέπει τώρα τον Τσίπρα να το παίζει Νόσκε και να δηλώνει εγγυητής απέναντι στα "άκρα";

μήπως αυτός ο κόσμος εάν δει τους κομμουνιστες (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μ-λ) να βρίσκουν κοινο βηματισμό στο εργατικό κίνημα, δε θα επιστρέψει;

μήπως αυτός ο κόσμος στις κινηματικές μαχες πάλι τους κομμουνιστές δε θα στηρίξει; ποιος τσακισε την απεργοσπασία προχθες ; το ...27% του ΣΥΡΙΖΑ;

Η καταστροφή που έρχεται είναι η καταστροφή του λαού εάν συνεχίσει να εμπιστεύεται τους ευρωλαγνους του ΣΥΡΙΖΑ.

α και κατι τελευταίο : καθε φορά που κατηγορείται το ΚΚΕ για άκρο θα πρέπει να απανταει ότι το μόνο άκρο στη χωρα είναι το Μαύρο Μετωπο.

drazen

Ανώνυμος είπε...

Ναι οι κομμουνιστές της κερκίδας και οι κομμουνιστές του γηπέδου

TRASH είπε...

Πάντως, τις οργισμένες αντιδράσεις των ΑΝΤΑΡΣΥων στις δηλώσεις Τσίπρα περί "άκρων", τις περιμένουμε ακόμη...
Η σοσιαλδημοκρατική μόλυνση, μάλλον έφτασε στο μεδούλι...

Ανώνυμος είπε...

ΚΙ ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

Το ανέκδοτο που ακολουθεί μάλλον ανήκει στην σωρεία των ανεκδότων που παρήγαγε η εποχή μεταξύ του 21ου (Ιανουάριος–Φεβρουάριος 1959), 22ου (Οκτώβριος 1961) και 23ου (Μάρτιος–Απρίλιος 1966) Συνεδρίου του ΚΚΣΕ. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ανεκδότων ήταν ότι σ’ αυτά «πρωταγωνιστούσαν» πάντα ο Ι. Β. Στάλιν και ο Ν. Σ. Χρουστσιόφ• το περιεχόμενό τους ποίκιλλε, αλλά κατά κανόνα εξέφραζε την λαϊκή δυσπιστία προς την επίσημη εικοστοσυνεδριακή προπαγάνδα. Τα ανέκδοτα αυτά συνέχισαν, ανάλογα με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, να αναπαράγονται και να μένουν «ζωντανά» στην προφορική διηγηματική παράδοση των λαών της αθάνατης Σοβιετικής Ένωσης, βρήκαν δε και ταχεία διάδοση σ’ όλες τις τότε χώρες της Λαϊκής Δημοκρατίας φτάνοντας μέχρι και την μακρινή Κίνα. Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν μπόρεσα να εντοπίσω το πρωτότυπο του ανέκδοτου στα ρωσικά.

Στα ελληνικά παρουσιάστηκε το συγκεκριμένο ανέκδοτο στις αθλητικές σελίδες του περιοδικού «Ταχυδρόμος» το καλοκαίρι–φθινόπωρο του 1973, την εποχή δηλαδή της μαρκεζινικής «φιλελευθεροποίησης» της χούντας πριν από το Πολυτεχνείο. Το δημοσίευμα που περιλάμβανε το ανέκδοτο έφερε τον τίτλο «Ο Στάλιν είχε δίκιο!» και αφορούσε τα κακώς κείμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και του αθλήματος γενικότερα• ο δημοσιογράφος, του οποίου δεν θυμάμαι πια το όνομα, αφού ευθύς εξ αρχής τόνιζε ότι επ’ ουδενί λόγω συμφωνούσε με την πολιτική του Ι. Β. Στάλιν πλην του σημείου που αναφερόταν στο άθλημα, αναπαρήγαγε το ανέκδοτο και κατόπιν προχωρούσε στις κριτικές του παρατηρήσεις επί του ποδοσφαίρου. Παραθέτω από μνήμης το ανέκδοτο και ζητώ προκαταβολικά συγνώμη αν η μνήμη με απατά σ’ ό,τι αφορά την ακρίβεια του αρχικού δημοσιεύματος, το οποίο χάθηκε σε μια από τις πολλές μετακομίσεις της οικογένειάς μου στην Ελλάδα.

«Ο Χρουστσιόφ χρόνια πολλά πάσχιζε να πείσει τον Στάλιν να πάει να παρακολουθήσει ποδοσφαιρικό αγώνα. Ο Στάλιν αρνιόταν επικαλούμενος πάντοτε φόρτο εργασίας. Κάποτε τέλος πάντων τα κατάφερε ο Χρουστσιόφ και τα κανόνισε έτσι ώστε μια μέρα που έπαιζαν δύο μεγάλες σοβιετικές ποδοσφαιρικές ομάδες να μην έχει πολλή δουλειά ο Στάλιν και πήγαν μαζί σ’ ένα μεγάλο στάδιο της Μόσχας όπου και παρακολούθησαν τον αγώνα. Ο Στάλιν παρακολούθησε με ενδιαφέρον χωρίς ωστόσο να κάνει κανένα ιδιαίτερο σχόλιο. Την άλλη μέρα τον ρωτάει ο Χρουστσιόφ αν του άρεσε ο αγώνας. “Ωραία έπαιξαν οι ποδοσφαιριστές”, του απαντά ήρεμα ο Στάλιν, “αλλά το ποδόσφαιρο δεν μου άρεσε”. Έκπληκτος ο Χρουστσιόφ ρωτάει πώς και γιατί. Κι ο Στάλιν του λέει: “Ε, μα άθλημα είναι αυτό, σύντροφε Χρουστσιόφ; Εκατό χιλιάδες να παρακολουθούν είκοσι δύο να αθλούνται; Το σωστό θα ήταν το αντίστροφο: Είκοσι δύο στην κερκίδα να παρακολουθούν εκατό χιλιάδες να αθλούνται στο γήπεδο!”».

Νομίζω ότι το ανέκδοτο «κολλάει» καλά στον τίτλο της ανάρτησης και στην συζήτηση που προκάλεσε…

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Unknown είπε...

Γραφει ο Διεθνιστής
",Ικαρους ίκαρους συγνώμη αλλά μήπως είσαι με την ΟΑΚΚΕ που λένε ότι η αριστερά θέλει να κλείνει τα εργοστάσια στην Ελλάδα και έχει ταχθεί με την εργοδοσία τόσες φορές ?. Δηλαδή τι μας λές τώρα ότι για να μην υπάρξουν αντιδράσεις οι εργάτες τις χαλυβουργίας αφέθηκαν να απεργούν ώστε να νιώσουν καλά με την ανεργία τους ? Να κάνουν μία ηρωική έξοδο του μεσσολογγίου ?
Τι είναι αυτά τα πράγματα . Νόμιζα ότι μιλούσαμε σοβαρά ... Ο Μάνεσης πήγε να φτιάξει λιμάνι στον ασπρόπυργο για να εξάγει τα εμπορεύματα του , το εργοστάσιο είχε εκατομμύρια τζίρο παρόλη την κρίση.Αυτοί λένε ότι το εργοστάσιο είχε ζημιές .Ας φέρουν τα επίσημα στοιχεία λοιπόν και ας αφήσουν την σπέκουλα.


Λοιπόν όπως τα πραγματα δεν είναι άσπρο ή μαύρο, ΚΚΕ ή καπιταλισμός
έτσι είναι και στην "εποποιία της Χαλυβουργίας"

Πριν μπω στο θεμα της Χαλυβουργίας θέλω να πω το εξής:
Η "ταξικη πάλη" μέχρι τη δεκαετία του '80 ήταν ένα εσωτερικό ζήτημα του Κράτους ανάμεσα στους εργάτες και τους κεφαλαιούχους με διαιτητή το Κράτος. Όταν όμως παγκοσμιοποιείται η οικονομία, μπορεί να αλλάξει ριζικά το οικονομικό-παραγωγικό πλαίσιο μιας χώρας χωρίς να μπορεί κανένας εσωτερικός παράγοντας να σταματήσει την εξέλιξη.

Παραδειγμα η αποβιομηχάνιση στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια.

Στην δεκαετία του '90 η Αλεκα Παπαρηγα επισκέφτηκε τη Ναουσα και τα εργοστάσια του Λαναρά που ήταν έτοιμα να κλείσουν. Εβγαλε μαι ομιλία για τον καπιταλισμό από τα εγχειρίδια της ΕΣΣΔ του '50 και είπε όλα αυτά τα δεινά που φέρνειο καπιταλισμος κτλ. Μια εργάτρια την αποκάλεσε "κακοπούλι" γιατί οι άνθρωποι που γνώριζαν τη μοιρά τους ήθελαν να ακούσουν μια λύση από το ΚΚΕ που φυσικά δεν μπορούσε να τους δώσει (νομίζω ότι η Παπαρήγα προτεινε να τους χορηγηθεί ένα επίδομα επι μακρόν από κονδύλια της ΕΕ...)

Στο πλαίσιο αυτό ανήκει και η Χαλυβουργία που τροφοδοτούσε την εσωτερική αγορά. Τώρα εσωτερική αγορά δεν υπάρχει και οι εξαγωγές δεν αποδίδουν για μια σειρά από λόγους (σκληρο νόμισμα κτλ)

Το ΚΚΕ σήμερα, για να δείξει ότι, ορίστε, κάνει αγώνες και μάλιστα γνήσιους, προλεταριακούς και μάλιστα στη "Βαρια βιομηχανία" (τρομάρα της) της χώρας αποφάσισε να παίξει με την τυχή 400 οικογενειών κλείνοντας ένα εργοστάσιο που ήταν ήδη έτοιμο να κλεισει. Χωρίς προοπτική, χωρίς τίποτα. Αν μακροημερεύει η απεργία και κρατήσει καμια δεκαετία είναι γιατί ο Μάνεσης ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται πια για τον Ασπρόπυργο.

Κάποτε μια απεργία σε ένα εργοστάσιο συντάραζε το συμπαν, αφού η αγορά ήταν κυρίως εσωτερική και υπέφεραν και άλλοι κλάδοι. Υπάρχει τώρα κάτι τέτοιο? Οχι βέβαια!

Ακομα και αν κλεισουν οριστικά οι περισσότεροι κλαδοι της παραγωγής με απεργίες (που φυτοζωούν ήδη)το παγκοσμιοποιημενο οικονομικό σύστημα θα βρει αμέσως λύση. Το ΚΚΕ το γνωρίζει αυτό και όμως για λόγους ψηφοθηρικούς παίζει με τις τύχες τόσων ανθρώπων χωρίς να μπορεί καν να παρέμβει ωστε να τους εξασφαλίσει το κράτος ένα επίδομα

Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Στον Ασπρόπυργο το ΚΚΕ καταποντίστηκε, πιο χαμηλά δεν γινόταν. Ούτε χίλιους (1000) ψήφους δεν πήρε