Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Κρίση, με πιάνει κρίση

Για τους κομμουνιστές το ζητούμενο στη δοσμένη συγκυρία (πρέπει να) είναι το εξής: πώς να μετατρέψουμε την παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού σε πολιτική κρίση του συστήματος. Κάτι που θα ισοδυναμούσε με μια δυνάμει επαναστατική κατάσταση, για την ανατροπή της αστικής εξουσίας και του συστήματος που γεννά νομοτελειακά τις κρίσεις με τις καταστρεπτικές τους συνέπειες.

Η πραγματικότητα ωστόσο υπερβαίνει πολλές φορές τη φαντασία και τις αναζητήσεις μας. Κι έτσι αντί για την πολιτική κρίση του συστήματος –ή μάλλον παράλληλα με αυτήν- και την παρακμή παραδοσιακών αστικών δυνάμεων, προέκυψε μια κατάσταση που κάποιοι έσπευσαν να περιγράψουν ως πολιτική κρίση του κουκουέ και της κομμουνιστικής αριστεράς εν γένει. Ενώ η τρέχουσα συγκυρία περιγράφεται ως η ώρα της κρίσης, για την τακτική μας, τις πολιτικές μας ιδέες, την ικανότητά μας να πείθουμε τον κόσμο και να οργανώνουμε τις αντιστάσεις του.

Εάν δεχτούμε συμβατικά, χάριν συνεννόησης, τον όρο «αριστερά», εντός ή εκτός εισαγωγικών, προκύπτει το εξής παράδοξο. Το κομμάτι της αριστεράς που φαίνεται να μένει ανεπηρέαστο από αυτή την κρίση, είναι αυτό ακριβώς που δικαιολογεί την χρήση των εισαγωγικών στον επίμαχο όρο. Αυτό που προέταξε το μνημόνιο ως αιτία της κρίσης, υιοθέτησε αυτούσιες τις αστικές αναλύσεις περί κρίσης χρέους και δεν έκανε καμία σοβαρή συλλογική επεξεργασία για το θέμα. Αυτό τέλος που ούτε σε φραστικό θεωρητικό επίπεδο δεν έθεσε ως στόχο του τη μετατροπή της καπιταλιστικής κρίσης σε πολιτική κρίση της αστικής εξουσίας για την ανατροπή της.

Με άλλα λόγια εκτός της κρίσης έμεινε εκείνη η αριστερά που στην πραγματικότητα δεν είναι αριστερά, παρά μόνο κατ’ ευφημισμόν. Το μη είναι που κάποιοι επιμένουν από συνήθεια να το ταυτίζουν με το είναι, παίζοντας με τα όρια της διαλεκτικής και συγχέοντας τις κατηγορίες του είναι και του φαίνεσθαι (φαινόμενο και ουσία).

Κι η διαλεκτική εκδικείται με το δικό της τρόπο. Γιατί αυτό που φαίνεται ως δυναμικό κι ανερχόμενο ρεύμα, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η άλλη όψη της πολιτικής χρεοκοπίας ενός χώρου που ολοκλήρωσε ταχύτατα τη σοσιαλδημοκρατική του μετάλλαξη. Μια χρεοκοπία που θα γίνει έκδηλη διαλεκτικά, μέσα από το φαινομενικά αντίθετό της: δηλ την άνοδο και τον εκλογικό θρίαμβο του σύριζα, που θα κληθεί να γίνει κυβέρνηση και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και τις εξαγγελίες του. Κι αυτή θα είναι η αρχή του τέλους του –όχι απαραίτητα με εκλογικούς, αλλά με πολιτικούς όρους. Ή μάλλον το τέλος των αυταπατών για τον κόσμο που τον ψήφισε και στήριξε πάνω του τις ελπίδες του για κάτι διαφορετικό.

Αλλά ας αφήσουμε τις εισαγωγές για την αριστερά των εισαγωγικών για να έρθουμε στα αμιγώς δικά μας. Πώς εννοείται και πώς ακριβώς ορίζεται η κρίση; Οι περισσότεροι επιμένουν να το κάνουν με εκλογικούς όρους, μιλώντας για το στάσιμο κκε του 5%, που επέστρεψε στα ποσοστά του 93’ και σημείωσε ιστορικό χαμηλό από τη δεκαετία του 30’.

Οι εκλογές βέβαια είναι ένας σημαντικός δείκτης, αλλά δεν είναι ο κεντρικός πολιτικός στόχος και δε μπορεί να αποτελούν απόλυτο κριτήριο για τη δουλειά των κομμουνιστών. Το αντίθετο επιχείρημα μπορεί εύκολα να καταρριφθεί με μια απλή ματιά στα εκλογικά ποσοστά των μπολσεβίκων πριν το 17, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σημερινό κουκουέ μπορεί να σταθεί στο δικό τους ύψος (ένα τέτοιο κείμενο είχε κυκλοφορήσει ευρέως στην καθ’ ημάς κόκκινη μπλογκόσφαιρα μετά τις 17 ιούνη.

Μια άλλη άποψη βασίζεται στο εκλογικό αποτέλεσμα χωρίς να εστιάζει στην αριθμητική του πτυχή, για να δει τις πολιτικές προεκτάσεις και να βγάλει αντίστοιχα το συμπέρασμα ότι το κκε χάνει τους μισούς ψηφοφόρους του εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης και εκλογικής κατάρρευσης της δικομματικής παγίδας, που κρατούσε τον κόσμο εγκλωβισμένο σε ψευτοδιλήμματα.

Τα πράγματα βέβαια δεν είναι τόσο απλά. Αφενός θα ‘ταν λάθος να υποτιμάμε τις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού και την προσπάθεια να αντικατασταθεί ο χρεοκοπημένος, παραδοσιακός δικομματισμός, με μια νέα άφθαρτη μορφή διπολισμού. Αφετέρου γιατί, παρά την κοινή πεποίθηση περί του αντιθέτου, η περίοδος της κρίσης δεν ευνοεί αυτομάτως το κομμουνιστικό κίνημα. Μπορεί εξίσου εύκολα να ενισχύσει την απογοήτευση, απαξιώνοντας τη συλλογικότητα και να ευνοήσει την εξατομίκευση ή το φασισμό, ως έσχατη εναλλακτική στα αδιέξοδα του συστήματος. Κι αυτό μπορεί να διαπιστωθεί με μια απλή, ιστορική επισκόπηση των γεγονότων που ακολούθησαν το κραχ του 29’.

Παραμένει βέβαια το αρχικό ζητούμενο. Να εξηγήσουμε τα αίτια της μείωσης και να αναπροσαρμόσουμε την τακτική μας κατάλληλα, για να ενισχυθεί το μαζικό κίνημα και να βρεθεί στο ύψος της επίθεσης που δέχεται σήμερα. Αν και αυτά δεν παραπέμπουν ακριβώς σε κάποια μορφή κρίσης που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Δεύτερο κριτήριο είναι το οργανωτικό. Το ρευστό σκηνικό της κρίσης βρήκε έκφραση στο εποικοδόμημα και την προτελευταία βουλή που ψηφίστηκε το 09’, όπου όλες οι κοινοβουλευτικές ομάδες υπέστησαν μικρές ή μεγαλύτερες αλλαγές στη σύνθεσή τους –διαγραφές, μαζικές αποχωρήσεις ή και διασπάσεις. Ή σχεδόν όλες, πλην λακεδαιμονίων, και της κο του κκε –με εξαίρεση το μακαρίτη τον τζέκη.

Αντί αυτό όμως να καταλογιστεί στα θετικά, ως δείγμα συνέπειας και σταθερότητας, άρχισαν οι επικρίσεις για το μονολιθικό κκε που κινείται στους δικούς του ρυθμούς και δεν επηρεάζεται από τα κοινωνικά ρεύματα και τις αλλαγές γύρω του (πχ πλατείες) και για τα κλειστά δόγματα στις μαρξιστικές γραφές σε ιδεολογικό επίπεδο που το κόμμα τα επαναλαμβάνει μονότονα και αταλάντευτα. Αυτές με τη σειρά τους, βρίσκουν στήριγμα στην εξ αριστερών κριτική για το κουκουέ που υποτίμησε την κρίση, τη μορφή εκδήλωσής της ως «κρίση χρέους» και μίλησε για μια τυπική περίπτωση κρίσης υπερσυσσώρευσης, αντιμετωπίζοντάς την ως «μία από τα ίδια».

Στην πραγματικότητα ωστόσο, αυτή που πιστοποίησε την κρίση της ήταν ακριβώς εκείνη η ποικιλώνυμη και πλην λακεδαιμονίων αριστερά, που στοιχήθηκε πίσω από την ουσία των αστικών αναλύσεων περί της κρίσης χρέους (που βάφτιζε εθνικά τα χρέη των κροίσων). Της αριστεράς που αφοπλίστηκε θεωρητικά απορρίπτοντας μεταμοντέρνα τις αναλύσεις των κλασικών για την κρίση, στο όνομα της ανάπτυξης και επικαιροποίησής τους. Και κάλυψε το μεγάλο θεωρητικό της κενό υιοθετώντας αυτούσια τη λογιστική προσέγγιση των οικονομολόγων αριστερών και το μεταβατικό τους πρόγραμμα γύρω από το χρέος, αναζητώντας δηλ τη διέξοδο από την κρίση, σε μεταρρυθμίσεις, που παρέμεναν εντός των πλαισίων του συστήματος.

Η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε τις εξελίξεις σαν καταλύτης και συνέβαλε να διαχωριστεί η ήρα απ το στάρι. Οι απαντήσεις που δίνει η κάθε δύναμη στη σημερινή συγκυρία και το ταξικό στρατόπεδο που διαλέγει, είναι αλάνθαστο κριτήριο συνολικά για την πολιτική της και τον χαρακτήρα της.

Το θέμα βέβαια, θα πει κανείς, δεν είναι να δίνουμε σωστές απαντήσεις, για να δικαιωνόμαστε αφηρημένα, αλλά να τις κάνουμε πράξη. Και εδώ βρίσκεται ο κόμπος του ζητήματος: πώς να πείσουμε τις μάζες και να τις πάρουμε με το μέρος μας, για να κάνουν τις ιδέες υλική δύναμη. Προς το παρόν νιώθουμε στριμωγμένοι στα σχοινιά από την αριστερά των εισαγωγικών και τη γοητεία της ουτοπίας του εφικτού.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δε μιλήσαμε για τα μικρά κι εφικτά, που θα φέρουν κατόπιν και τα μεγάλα, ή ότι βάλαμε το κάρο της εξουσίας μπροστά από τα βόδια. Και αν τυχόν πεις στο συμπαθές τετράποδο πως πρέπει να διορθώσει τα λάθη του, σου την πέφτουν οι ζωόφιλοι, που το θέλουν πάντα σκυφτό, να περπατά στα 4, σαν ζώο, πως το υποτιμάς και το σνομπάρεις. Αν δεν αλλάζει ο λαός, τότε να αλλάξουμε λαό, και δε συμμαζεύεται. Αλλά εσύ ξέρεις πως, αν ξυπνήσει, μονομιάς, θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι πώς θα αφυπνιστεί η συνείδησή του, για να πάει ένα βήμα παραπέρα. Κι αυτό δε θα συμβεί αν του χαϊδεύουμε τα αυτιά και το ταΐζουμε κουτόχορτο, με estámos despiertos ya! κι άλλα τέτοια δροσερά. Αλλά μόνο αν πάρει την κατάσταση στα χέρια του και σταματήσει να περιμένει σωτήρες.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία, που λέει και ο ποιητής. Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο.

24 σχόλια:

βραχόκηπος είπε...

Kαλησπέρα σας.

Όσο πιό σύντομα γίνεται. Ή θέλουμε να κάνουμε αυτοκριτική ή θέλουμε να μπαλώσουμε ότι μπαλώνεται. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται.

Παρακάτω. Αν πραγματικά προτιμούμε το πρώτο, αφήνουμε ότι δεν έχει σχέση με αυτοκριτική (συριζοανταρσύες και λοιπούς εντός ή εκτός εισαγωγικών)και ασχολούμαστε με μας.

Και όταν το κάνουμε αυτό, βάζουμε μπρος ακολουθώντας την σωστή παιδαγωγική μέθοδο: Από τα απλά στα σύνθετα και από τα εύκολα στα δύσκολα.

1) Η μείωση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ ήταν α. επιτυχία, β. αποτυχία, γ. ούτε το΄να ούτε τα΄λλο;

Σε περίπτωση που θριαμβεύσει με την επιλογή του β. η λογική, συνεχίζουμε με το

2) Που οφείλεται αυτή η αποτυχία; α. Στην...κακία του συστήματος και σε διάφορους μπαγάσες εξωκομματικούς παράγοντες
β. σε δικές μας αδυναμίες/παραλείψεις/πατάτες κτλ κτλ
γ. σε ένα κοκταίηλ από το α. και το β.

Και αφού δεν υπάρχει άλλη επιλογή εκτός του γ., πέφτουμε πάνω του με τα μούτρα και του δίνουμε να καταλάβει!

Το ποστάκι τα πήγε περίφημα με το 2. α! Άψογο! 95% του ποστ γιά τα όμορφα μάτια του 2.α και με το 2.β να έχει ανεβεί στο θρανίο και να ξιφομαχεί σαν τρελλό με τον δείκτη στα ουράνια: Να πω κυρία, κυρία, κυρία!

Τα γνωστά περί ταμπακέρας δηλαδή.Τι θέλω να πω; Ότι πρέπει να αρχίσουμε να σοβαρευόμαστε, πριν μας πάρουν με τις πέτρες τελικά. Γιατί δεν μας γύρισαν τις πλάτες τους μόνο απλοί φίλοι του κόμματος, αλλά και δεκάδες χιλιάδες ΜΕΛΗ του, αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι.

Παραμένω ακόμα στα "απλά" και "εύκολα". Ερώτηση: Έπαιξε έναν ρόλο στην απομάκρυνση του κόσμου η επιλογή του κόμματος α) να τα χώνει στα δεν πληρώνω-δεν πληρώνω, στις σπίθες, στις πατάτες, στις Κερατέες, στις πλατείες, στους Αγανακτισμένους, σε κάθε τι εξωκοινοβουλευτικό πολιτίκ ή απολιτίκ που έκανε την εμφάνισή του στην χώρα;

Έπαιξε μήπως έναν ρόλο, ότι διαδηλώναμε ΧΩΡΙΣΤΑ και την κάναμε μετά συντονισμένα, την στιγμή που οι άλλοι παρέμειναν και μας ζητούσαν να μείνουμε κι΄εμείς;

Έπαιξε μήπως ένα ρόλο, που χωρίς απολύτως κανένα λόγο, χωρίς να μας το ζητήσει κανένας, πήραμε τους τηλεβόες και τρελλάναμε τον κόσμο στα "εμείς ΔΕΝ σχηματίζουμε με καμμία κυβέρνηση, κυβέρνηση και όποιου δεν γουστάρει, να πάει στον Σύριζα";

Και αν όντως παίξανε τα παραπάνω έναν ρόλο, πόσο παρακαλώ; Επιστημονική ανάλυση, σε %, απλά πράγματα.

Και τέλος, όταν έχουν γίνει τα παραπάνω, πάμε στις ευθύνες: Ποιός, ποιοί ευθύνονται γιά την αποτυχία στις εκλογές, ποιός ή ποιοί θα σταθούν στην γωνία στο ένα πόδι.

Απλά πράγματα, δεν χρειάζεται αναγωγή σε Feurbach και Hegel γιά να τα φέρεις βόλτα. Θα το τολμήσουμε άραγε;



Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε πολύ η ανάρτηση.

Κατά τα λοιπά βραχόκηπε να στο πω όσο πιο απλά μπορώ (δεν είμαι μέλος ούτε καν παλιός ψηφοφόρος):

Ήταν πραγματικά εξαιρετικά δύσκολο να τα πάει πολύ καλύτερα στις πρώτες εκλογές το ΚΚΕ κ αδύνατο να τα πάει καλύτερα στις δεύτερες (ούτε καν σχετικά καλύτερα). Δε πα να 'ταν κι ο Θεός ο ίδιος στο τιμόνι.

Ο κόσμος απλά δεν ήθελε να ακούσει. Όταν ένας σου λέει ότι υπάρχει μια μαγική λύση που τα κάνει όλα τέλεια κ χωρίς κόπο πρέπει να έχεις ξεκόψει από τις αυταπάτες για να μην πέσεις στη παγίδα. Ε όπως κ να το κάνουμε ο λαός δεν έχει ξεκόψει ακόμα από τις αυταπάτες. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου ελπίζει ακόμα σε ένα θαύμα που θα τα κάνει όλα όπως παλιά.

Προφανώς αν το κόμμα τον τάϊζε κουτόχορτο ότι υπάρχουν εύκολες κ ανέξοδες λύσεις αυτό θα έφερνε μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό στις πρώτες εκλογές. Έναν όμως μη συνειδητοποιημένο κ μη αποφασισμένο κόσμο τι θα το έκανες;

Δες το Σύριζα τώρα-που υποθέτω ότι του χρεώνεις επιτυχία. Πώς μεταφράζεται αυτή του η επιτυχία; Τι βλέπεις δηλαδή να συμβαίνει γύρω σου επειδή πήρε 27% ο Σύριζα; Κι αν δε συμβαίνει τίποτα, αν δηλαδή αυτή η επιτυχία δε μεταφράζεται παρά στο απολύτως τίποτα, πώς μπορούμε να μιλάμε τότε για επιτυχία;

Unknown είπε...

βραχοκηπε, δε ξερω αν εχεις διαβασει ηδη την παρακατω αναρτηση του Αντωνη:http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/08/blog-post_9297.html
αν οχι, ριξε μια ματια.
Το ΚΚΕ ελαχιστα μπορουσε να κανει και αυτα πριν την 1η εκλογη.
Αν δουμε το αποτελεσμα του Μαη και με δεδομενες τις δημοσκοπησεις του Απριλη η μεγιστη δυνατοτητα του ΚΚΕ αγγιζε το 12 και η κατωτατη του Συριζα 12-13. το ΚΚΕ δεν αγγιξε αυτο το νουμερο γιατι φερεται πολιτικα και οχι πολιτικαντικα, ισως θα πεις επρεπε αυτη τη φορα δεδομενων των συνθηκων να τα λεμε και λιγο "μισα" τα πραματα αλλα ετσι αρχιζει και η κατρακυλα(βλ.συγκεντρωσεις με ξεπουλημενη ΓΣΕΕ και σωματεια δηθεν αναρχοαυτονομα-αυτο προτεινεις?- ψευτο συγκρουσεις με τα ΜΑΤ, κατρακυλα σε μπουρδολογικες οικονομικες θεωριες περι καζινοκαπιταλισμου, "κινηματα" πατατας γιαουρτωματα και δε συμμαζευεται.)Το βασικο "προβλημα" με τις θεσεις και το προγραμμα του ΚΚΕ ειναι οτι ο ψηφοφορος-αυτος ο μικροαστος σε ολη του τη διαστρωματωση- δε μπορει ακομα για πολλους λογους να δει τον εαυτο του μεσα σε αυτα που το ΚΚΕ προτεινει Λαϊκη εξουσια-σοσιαλισμος. Οταν αυτο θα αρχισει να συμβαινει τοτε ο λογος μας θα βρισκει ευηκοων ους.
Απο εκει και περα ο ιδιος ο Λενιν να κατεβαινε στις εκλογες του Ιουνη ειναι ζητημα αν θα ειχαμε 1 μοναδα παραπανω. Ας σταματησουμε πια την ομφαλοσκοπηση και ας δουμε απο δω και μπρος πως θα ανταπεξελθουμε στις νεες και χειροτερες για το λαο και το κινημα συνθηκες.

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλο θέμα άνοιξες Σφυρ, ίσως θα επρεπε να το παίξεις σε 2 αναρτήσεις με κριτική αφενός στο λαικό κίνημα και αφετέρου στην κεντρική πρόταση του Κόμματος. Αν δούμε λίγο ως πολύ όλοι εστιάζουν κάπως έτσι την κριτική τους. Μια παρατήρηση μόνο αρχικά, κατά την γνώμη μου σημαντική. Η πτώση των ποσοστών του Κόμματος δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ας θυμηθούμε τι γίνεται τα τελευταία χρόνια σε εκλογικές διαδικασίες συνδικα΄των ομοσπονδιών, τα πράγματα δεν π΄λανε πολύ καλά. Αλλά ακόμη και οργανωτικά η εικόνα που έχω είναι ότι έχουμε σημαντικές απώλειες.

ΥΓ Σφυροδρέπανε σ'αγαπώ σ'εκτιμώ αλλά με τέτοιες αναρτήσεις, πιο Μαιλικος πεθαίνεις !!!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Θέλουμε να κάνουμε αυτοκριτική, αλλά δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε στο είδος ή στα συμπεράσματά της.
Τις άλλες δυνάμεις τις αναφέρουμε, γιατί το θέμα μας (κι ο εναλλακτικός τίτλος της ανάρτησης θα μπορούσε να) είναι: κρίση και αριστερά. Όχι για να αποφύγουμε την αυτοκριτική.
Το αποτέλεσμα ήταν οπωσδήποτε κακό, η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα είναι το κοκτέιλ, αλλά πέρα από την αναζήτηση των αιτίων, δε μπορεί να γίνεται λόγος για κρίση κατά τη γνώμη μου. Πραγματική ανησυχία θα υπήρχε αν ο κόσμος είχε διαλέξει την ανατροπή, αλλά μας είχε γυρίσει την πλάτη παρόλα αυτά.
Από τις επιμέρους παρατηρήσεις, θα συμφωνήσω εν μέρει μόνο με το θέμα της κυβέρνησης, από επικοινωνιακή άποψη -κι όχι ως ουσία. Όπως και να 'χε όμως, δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αλλάξει δραματικά το εκλογικό αποτέλεσμα. Θα μπορούσε να είναι ίσως λίγο καλύτερο, αλλά όχι πολύ διαφορετικό, όπως περίπου λέει κι ο ανώνυμος κάτω σου.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δεύτερε ανώνυμε, κι εγώ σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να έχει αυτή η ανάρτηση δύο μέρη. Όταν ωριμάσει μέσα μου το δεύτερο θα βγει παραέξω. Αλλά είναι και θέμα πληροφόρησης και εικόνας στη δουλειά μας στα συνδικάτα κτλ. Η δική μου δεν είναι σε καμία περίπτωση πλήρης, αλλά σίγουρα δεν συμφωνεί με αυτή που έχεις σχηματίσει εσύ. Πτώση μου προκύπτει στους οικοδόμους, όπου είναι κι αντικειμενικό το πράγμα. Κι αυτή δεν αφήνει να φανεί κι η άνοδος στα υπόλοιπα, που παρόλα αυτά δεν είναι στο ύψος που απαιτεί η συγκυρία. Με την πασκε τώρα σε μεταβατικό στάδιο είναι ζήτημα τι θα γίνει με κάποιον κόσμο και διακυβεύονται πολλά. Αλλά το σημαντικό παραμένει ο κόσμος που παραμένει απ' έξω και ανοργάνωτος. Αυτός είναι η συντριπτική πλειοψηφία

Ανώνυμος είπε...

εγω νομιζω οτι αυτο που έχασε το κκε και αποτυπωθηκε σε αυτες τις εκλογες και ειναι το ποιο σημαντικο το εξής:
όπως λες και εσυ:
"Αλλά το σημαντικό παραμένει ο κόσμος που παραμένει απ' έξω και ανοργάνωτος. Αυτός είναι η συντριπτική πλειοψηφία"
Αυτος ο κοσμος μεχρι χτες πίστευε ότι το κομμα είναι εκείνος ο φορέας της διαφορετικής άποψης σε όλη την οργάνωση της ζωής μας. Μπορεί να διαφωνούσε ή να το χλεύαζε αλλά του αναγνώριζε το "αλλο"
Και ενώ όλοι κατάλαβαν ότι μέσα στην κρίση ήρθε η ώρα να δικαιωθεί η γραμμη του κομματος εκείνο απομακρύνθηκε από τις μάζες. Εκείνες τις πασόκικες μάζες που όμως κοίταξαν αριστερά τους να δουν τον πολιτικό βράχο που πίστευαν ότι υπήρχε αλλά τελικά αποδείχτηκε παγώβουνο που ξεμάκραινε. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οτι ο κόσμος πίστεψε ότι το κομμα δεν είναι εκείνος ο φορέας που θα τον σώσει από την πείνα και την σκλαβιά
Από δω και πέρα έχοντας την πλειοψηφία του κόσμου ανοργάνωτη, τα συνδικάτα με πασοκικές ηγεσίες, και κατοχυρωμένη την φοβία σου να βγάλεις προς τα έξω ένα υποτυπώδες πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με πρόταση μετάλλαξης της κοινωνίας έχεις πρόβλημα. Γιατί όντως ο σύριζας θα γίνει πασοκ και δεν θα πείραζε αν εσυ είχες 5% αλλά έλεγες τι πρέπει να γίνει. Αλλά όταν ο σύριζας θα γινει πασοκ εσύ τι θα πεις? Σας τα λεγα εγώ μωρέ? Οκ τα λεγες and now what?
Στο τι θα κάνουμε θα παιχτεί το ζήτημα. Αν το βρούμε κάτι θα γίνει αλλιώς το σύστημα θα βγει να παίξει μπάλα χωρίς αντίπαλο για ακόμα μια φορά. Ουγκ θυρα 7.

Αναυδος είπε...

Βραχοκηπε

Πριν προχωρησεις στην αναλυση που θελεις πρεπει πριν απο ολα να απαντησεις στα ερωτηματα που εβαλες με διαφορετικο τροπο

- έπρεπε το ΚΚΕ να συνταχθει με τα δεν-πληρωνω τις πλατειες, τις πατατες τη σπιθα κλπ ?
- μηπως στις 20/10/2011 οταν το ΠΑΜΕ βρεθηκε στο Συνταγμα (μαζι με ολους τους αλλους) το πληρωσε με εναν νεκρο και πολλυς τραυματιες ?
- μηπως επρπε να πουμε στον κοσμο προεκλογικα οτι υπαρχει ελπιδα να γινει η Ελλάδα Δανια ότι μια αριστερη κυβερνηση στα πλαισια του καπιταλισμού θα σωσει το λαό

Αν η απαντηση ειναι ναι τοτε το ΚΚΕ ηττηθηκε εκλογικα επειδη ακολουθησε μια λαθος γραμμη, Αν η απαντηση ειναι όχι τοτε το ΚΚΕ ηττηθηκε απρολη τη σωστη γραμμη

Αναυδος είπε...

Ανωνυμε 28 Αυγούστου 2012 2:29 μ.μ

Στις 17/6 ο λαος πηγε στις καλπες με την αυταπατη οτι η ψηφος του μπορει να ανατρεψει τη πολιτικη του μνημονιου. Περιμενε οτι μια αντι-μνημονιακη κυβερνηση θα μπορουσε να ανακοψει την επιθεση του κεφαλαιου και να δωσει πισω τα χαμενα/κλεμενα Ψηφισε ΣΥΡΙΖΑ, ΑΕ, ΧΑ με την ιδια λογικη που ψηφιζε παλαιοτερα ΠΑΣΟΚ για να φυγει η ΝΔ ή ΝΔ για να φυγει το ΠΑΣΟΚ. Οι ιδιες συνεπως αυταπατες του γαλαζιου η πρσινου εκλογικου σωματος απλως βαφτηκαν ειτε λιγο ροζ ειτε πιο βαθυ-μπλε ως φαιο.

Η πραγματικοτητα αυτη ειναι και εμεις εχουμε δυο δρομους
- ειτε να τα διπλωσουμε και να παμε με το ρευμα βαυκαλιζομενοι οτι αναιμακτα μπορουμε να βαλουμε φρενο στην επιθεση
- ειτε να συνεχισουμε στον ιδιο δρομο το δρομο που οταν τελειωσουν και οι αυταπατες απο τα πολιτικά αναχωματα της αστικης ταξης θα βρει η πλειοψηφια των εργαζομενων


Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=mVuJJxsRYww

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Και δε μου λες ρε παίκτη, τι εστί κατά τη γνώμη σου "υποτυπώδες πρόγραμμα εξόδου από την κρίση"; Γιατί κάτι μου λέει ότι εκεί βρίσκεται ο κόμπος και η διαφωνία μας

Αναρχομαρξιστομαοϊκοτιτοϊκοσταλινικός είπε...

Με προϋπόθεση ότι συμφωνούμε πως, μέσες άκρες, η γραμμή του Κ.Κ.Ε ήταν και είναι στη σωστή κατεύθυνση και πως σωστά έκανε κριτική στα διάφορα ακηδεμόνευτα σε μεγάλο βαθμό κινήματα που προέκυψαν μέσα στα δύο τελευταία χρόνια, θεωρώντας τα(όχι άδικα) μικροαστικές εκρήξεις για να περνάει η ώρα και να εκτονώνεται το λαϊκό κίνημα, θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού το πρόβλημα στην εκλογική συρρίκνωση του Κ.Κ.Ε και εν γένει στην "λάθος στροφή" που έχει πάρει η κοινωνία η οποία είναι ένα στάδιο κάτω από λούμπεν προλεταριάτο, ή όπως θα έλεγαν και κάποιοι συνομήλικοι μου, πιο λούμπεν πεθαίνεις. "Τις πταίει;" όμως σύντροφοι και έφτασε το Κ.Κ.Ε εδώ που είναι σήμερα; Τώρα λοιπόν θα έρθω σε σένα συνάδελφε απολίθωμα και θα χρησιμοποιήσω μια ρήση από τη Γένεση (ή από το ευαγγέλιο του Ιωάννη αν προτιμάτε) που είναι αρχή της δημοσιογραφίας. "Εν αρχή ην ο λόγος" λοιπόν, και όταν απευθύνεσαι σε παιδιά δημοτικού στην καθαρεύουσα δεν έχεις και πολλές πιθανότητες να σε καταλάβουν. Πιο απλά το βασικό πρόβλημα του Κ.Κ.Ε , κατά τη γνώμη μου, δεν είναι άλλο από την επικοινωνία που έχει με την πλειοψηφία της κοινωνίας. Από τον τρόπο προσέγγισης των νέων παιδιών και τις αφίσες που βγάζει, μέχρι τον λόγο που χρησιμοποιούν οι διάφοροι εκπρόσωποί του (πλην λακεδαιμονίων που λέει και ο απολίθωμας, δηλαδή Κανέλλη και καμιά φορά Μπογιόπουλος, Παφίλης), ακόμα και η κοπέλα που μιλάει σε πολλές συγκεντρώσεις και στο φεστιβάλ καμιά φορά (για Αθήνα μιλάω) στο μικρόφωνο χρησιμοποιεί λεξιλόγιο δύσκολο να αφομοιωθεί, πόσο μάλλον να κατανοηθεί βαθιά, από άτομα που δεν έχουν εντρυφήσει πάνω σε πολιτικά και φιλοσοφικά δοκίμια, δεν είχαν ασχοληθεί με την όλη φάση τελοσπάντων και τώρα "ξύπνησαν" και θέλουν να κάνουν κάτι γι αυτό. Εκεί νομίζω υστερεί το Κ.Κ.Ε και δεν είναι το μόνο από τη μεριά του κινήματος που υστερεί σ' αυτόν τον τομέα... Αυτά, ελπίζω να μην κούρασα θα με ενδιέφεραν οι απόψεις σας.

Ανώνυμος είπε...

ΠΡΟΣ Αναυδος.

Στα λεγομενα σου φαινεται φαινεται μεγαλο μερος της λαθος μεθοδολογιας που εχει το ΚΚΕ.

Δηλαδη για σενα το οτι το ΚΚΕ ειχε νεκρο οφειλεται στο οτι προσπαθησε να παει στις πλατειες!!???!! Οχι στο κρατος και στα επικινδυνα χημικα που χρησιμοποιει!!!

Ετσι και τοτε, και ειναι ντροπη για το ΚΚΕ, βγαλατε σχεδον λαδι το κρατος και τους μηχανισμους του και τα ριξατε στον οπορτουνισμο.

Σε αλλες εποχες με νεκρο εργατη-κομμουνιστη απο το κρατος (το επαναλαμβανω) θα ειχε γινει της πουτανας,

τωρα για ολα φταιει ο Τσιπρας..

Καποιος.. περιπλανομενος κομμουνιστης.

Δεν κάνω διακοπές - μοιράζω οδηγητές είπε...

Καλά όλα αυτά αλλά ρε Απολίθωμα, έχουν περάσει τόσες μέρες που ανακοινώθηκε η αντιδιαλεκτική και αντιπρολεκάλτ εμφάνιση των goin' through στο φεστιβάλ της νεολαίας του κόμματος.

Οι μάζες απαιτούν άμεση αυτοκριτική από την κε του μπλοκ και σχόλιο επί του ζητήματος -με αρκετά inside jokes όμως.

papa gee είπε...

Μήπως δεν ερμηνεύουμε τις εκλογές όπως θα έπρεπε?Δηλαδή ως αποτύπωση του επιπέδου ωριμότητας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της όπως πρέπει να κάνει κάθε wannabee μαρξιστικό κόμμα.Αν είναι έτσι τότε το πρόβλημα δεν συνίσται μόνο στην κατ εξοχήν προεκλογική περίοδο, αλλά στις ελλείψεις που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή αντιπαράθεση με αντίπαλα ιδεολογήματα, στην "ανασυγκρότηση" του κινήματας τόσο ποσοτικά(με είσοδο νέων-άπειρων μαζών) όσο και ποιοτικά. Και το δεύτερο δεν υπήρχε σε επαρκή βαθμό.
By the way περιμένω και ευχαριστήρια επιστολή εκ του απολιθώματος για το πρώτο μου σχόλιο
"Ο πάγος έσπασε
Ο δρόμος χαράχθηκε"

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ ανακοινώνει τα εξής.
Είναι φανατική μαλλιαρή και δεν την κατέχει την καθαρεύουσα.
Όπως δεν κατέχει και τα περί του χιπ-χοπ χόρου. Αλλά θα πάει σε αυτήν την συναυλία, να δει το έλα να δεις και ίσως δώσει ανταπόκριση.
-Πας παπατζής ευπρόσδεκτος. Κι ο λαός με το δείκτη ωριμότητάς του συνεχίζει να σπάει τα άγουρα σπυράκια του. Και εμείς ρίχνουμε τάπες βαρελιών, ενώ πλησιάζουμε στον πάτο του και περιμένουμε τις συνθήκες να ωριμάσουν. Αγάλι-αγάλι

Αναρχομαρξιστομαοϊκοτιτοϊκοσταλινικός είπε...

Σύντροφε απολίθωμα κάπου στη διαδρομή σε έχασα , πάντως αγάλι αγάλι, αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει. Δεν θεωρείς πως οι κοινωνία θα έπρεπε να μπει σε ένα σύστημα ταχείας ωρίμανσης, με τη βοήθεια της ετε που λες και 'συ (όπου ετε βάλτε το Κ.Κ.Ε στη συγκεκριμένη περίπτωση); Όσο για τη συμμετοχή των γκοιν θρου στο φεστιβάλ, είναι αδικαιολόγητη από κάθε άποψη και προκαλώ οποιονδήποτε θέλει να υπερασπιστεί αυτή την επιλογή, είτε είναι εντός, είτε εκτός του κόμματος και μην ακούσω τις εξυπνάδες που είπε στους Συριζαίους ο Γ.Γ της Κ.Ν.Ε. Κρίμα γιατί κάποιοι μεγαλώσαμε μαθαίνοντας πράγματα τουλάχιστον σχετικά με την μουσική σ' αυτά τα φεστιβάλ, αλλά είπα και προηγούμενη φορά "o tempora o mores"... Υ.Γ. Αγαπητό απολίθωμα θα σε παρακαλούσα αν παρευρεθείς στο φεστιβάλ να φοράς κάποιο διακριτικό για να σε αναγνωρίσουμε οι φανς και να ζητήσουμε αυτόγραφο, ίσως μία μπλούζα με φωτογραφία του Μπρέζνιεφ να ήταν ιδανική.

Ανώνυμος είπε...

Περιπλανώμενε "κομμουνιστή" (τελικά μπορείς να είσαι ότι δηλώσεις ρε πούστη μου...) χωρίς λίγη τσίπα και ντροπή,

πες ότι σκατά θες, αλλά για τις 20 Οκτώβρη και το νεκρό εργάτη απλά βγάλε το σκασμό! Ναι, το αστικό κράτος τον σκότωσε, έχεις δίκιο! Γιατί οι "μάγκες" με τα μαύρα (ακριβώς ίδια εμφάνιση με Χρυσαυγίτες!) καπνογόνα πετούσαν, γκλομπ είχαν, ΗΤΑΝ σε τελική ανάλυση το αστικό κράτος χωρίς στολή! Το παραδέχεσαι ή το κάνεις γαργάρα; Αυτή η τρισμέγιστη παπαριά ότι δεν τον έφαγε πρακτικά ο συρφετός που επιτέθηκε χρυσαυγίτικα (ναι, χρυσαυγίτικα!) στο ΠΑΜΕ κάπου πρέπει να σταματήσει... Σε τελική ανάλυση εκεί ήμασταν όλοι.
Και όσο για τις "παραινέσεις" σου που δεν κάναμε πουτάνα την Αθήνα τότε, τι να σου πω... Τον νεκρό τον τιμήσαμε στους αγώνες που αναπτύχθηκαν, στις μάχες που δώσαμε 2,5 χρόνια ενάντια ΚΑΙ σε κάτι τύπους σαν του λόγου σου, "κομμουνιστή" του βούρκου (από το γνωστό απόσπασμα στο "τι να κάνουμε"...). Γιαλατζί "εξεγέρσεις" από τις οποίες τελικά κερδίζει η αστική τάξη είτε με τη μορφή του χωροφύλακα και της Χ.Α., είτε με τη γλοιώδη μορφή του οπορτουνισμού, ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε!

Ανώνυμος είπε...

Ο μέγας κ τρανός επαναστατικός Δεκέμβρης 2008 πάντως ουδόλως έριξε τις βάσεις σε στρατό κ αστυνομία.

Ανώνυμος είπε...

Άναυδε, επομένως θεωρείς ότι το κράτος προσπάθησε να αποτρέψει την παρέμβαση του Κ.Κ.Ε. στους αγωνιζόμενους των πλατειών και το Κόμμα απλά υποχώρησε;

Π.Δ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αναρχοτέτοιε, απαντούσα σε όλους μαζί για αυτό χάθηκε ο ειρμός στη διαδρομή
Εκτός από την απάντηση του γγ του κσ υπάρχει κι αυτό, από τους άμεσα εμπλεκόμενους κι ενδιαφερόμενους: http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7007150
Πολύ καλό μπορώ να πω.

Η κε του μπλοκ παραμένει από θέση αρχής ενάντια στις τυχόν εκδηλώσεις προσωπολατρίας, και το μόνο διακριτικό που (εν)δέχεται να φορέσει ένεκα της περίστασης είναι κάνα μπλουζάκι το γκόιν θρου, έτσι για σπάσιμο..

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σας.
Όταν λέω υποτυπώδες πρόγραμμα εννοώ ότι δεν έχω τι απαίτηση να μου παρουσιάσεις το υπερπρόγραμμα των 5 ηπείρων και 10 θαλασσών που θα τα εξηγεί όλα.
Αντιλαμβάνομαι όλες τις θεωρητικές δυσκολίες που έχουν όλα τα ρεύματα στην σύγχρονη εποχή, αντιλαμβάνομαι τις ιδιαίτερες καταστάσεις της κρίσης της σημερινής, της κατάστασης του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος τις δυσκολίες κλπ.
Γαιτί παρόλλο που έχουμε πολλούς κόμπους και διαφωνίες εγώ αντιλαμβάνομαι ότι η αριστερά πρέπει να είναι και χρήσιμη στην κοινωνία, αλλιώς η κοινωνία δεν την χρειάζεται.
Να καλυπτόμαστε πίσω από την διαπίστωση ότι η κοινωνία ψάχνει τον σίγουρο δρόμο και την εύκολη λύση δεν λέει τελικά κάτι. Από την μεριά μας ποια είναι εκείνα τα αντιπαραδείγματα που έχουμε να δείξουμε έστω σε μικροκλίμακα που πείθουν ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός?
Λες "να δίνεις το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται"
Εσύ μου δίνεις το χέρι σου ή μόνο κριτική μου ασκείς ότι δεν σηκώθηκα σωστά και αρκετά κομμουνιστικά?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εγώ λέω ότι να σηκωθείς σημαίνει να μην περιμένεις σωτήρες, σημαίνει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Εκείνη είναι η πρώτη ειδοποιός διαφορά.
Λέω επίσης ότι η κρίση οξύνει αντικειμενικά την κατάσταση. Η εποχή απαιτεί συνολικές απαντήσεις. Χωρίς αυτές, τα υποτυπώδη θα μείνουν μισά, δε θα μπορούν να σταθούν, και δε θα είναι χρήσιμα σε τελική ανάλυση.

Ανώνυμος είπε...

''Ο μέγας κ τρανός επαναστατικός Δεκέμβρης 2008 πάντως ουδόλως έριξε τις βάσεις σε στρατό κ αστυνομία.''

Εκεινη τη χρονια παντως, αν θυμασαι καλα, τις ειχε ριξει...