Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Συριζα, η Ανταρσυα και η Μεικτή Οικονομία

Σήμερα η κε του μπλοκ "φιλοξενεί" άλλη μία ανάλυση του Άναυδου (που το τελευταίο διάστημα γράφει με ρυθμούς εν ενεργεία blogger;) με θέμα συναφές με την προηγούμενη ανάρτηση για τον κεϋνσιανισμό, αλλά περισσότερες πολιτικές προεκτάσεις. Καλή ανάγνωση και σχολιασμό.


1. Εισαγωγή

Σε ένα προηγούμενο κείμενο δείξαμε ότι η πτώση του ρυθμού αύξησης της γενικής παραγωγικότητας (τάση σύμφυτη με τον ιμπεριαλισμό, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού) αφαιρεί από το σύστημα τη δυνατότητα να αυξάνει με τον ίδιο ρυθμό την υπεραξία που καρπώνεται το κεφάλαιο αφενός κι αφετέρου τον εργατικό μισθό και τις κρατικές δαπάνες. Η δυνατότητα αυτή, που έγινε πραγματικότητα χάρη στον ευνοϊκό συσχετισμό δυνάμεων (ύπαρξη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, ισχυρά ΚΚ στις καπιταλιστικές χώρες, ισχυρά συνδικάτα) πλέον δεν υπάρχει. Η αρχή της δομικής κρίσης του καπιταλισμού εντοπίζεται στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μία κρίση που οδήγησε το κεφάλαιο να καταφύγει στη νεοφιλελεύθερη ρύθμιση που συνοψίζεται σε μια επίθεση κατά των προηγουμένων κερδών της εργατικής τάξης.

Από το 2008 ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται μπροστά σε μία κρίση υπερσυσσώρευσης. Ειδικότερα στην Ελλάδα η κρίση εκδηλώθηκε με μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια με αποτέλεσμα να μειωθεί μέσα σε τέσσερα χρόνια το ΑΕΠ κατά 25% από τα επίπεδα του 2008 και να μην είναι ορατή, τουλάχιστον σήμερα, η έξοδος από αυτή. Η κρίση υποχρεώνει το κεφάλαιο να επιταχύνει ραγδαία τις αναδιαρθρώσεις που έχει ξεκινήσει την τελευταία 20ετία.


2. Οι διαφορετικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση
Η κρίση θέτει μπροστά στις διαφορετικές τάξεις στην Ελλάδα το καθήκον να διαμορφώσουν μια πολιτική διεξόδου, που να υπερασπίζει με τον καλύτερο τρόπο τα ταξικά τους συμφέροντα. Το κεφάλαιο έχει επιλέξει μία πολιτική που επιβεβαιώνει τη μαρξιστική θεωρία μεταφέροντας τα βάρη της κρίσης στις πλάτες του εργαζόμενου λαού. Αρωγό του στην προσπάθεια του αυτή βρήκε και τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) αλλά και ακροδεξιές και ‘αριστερές’ παραφυάδες τους (ΛΑΟΣ – ΔΗΜΑΡ). Από την άλλη το κόμμα της εργατικής τάξης (ΚΚΕ) ξεκαθάρισε τη θέση του λέγοντας ότι η εργατική τάξη δεν έχει κανένα συμφέρον να βγάλει το κεφάλαιο από την κρίση του και θα πρέπει να παλέψει για την δική της εξουσία.

Όπως αναμενόταν οι δύο όψεις του μικροαστικού σοσιαλισμού (Συριζα – Ανταρσυα) κατέληξαν σε μία εν πολλοίς πανομοιότυπη διέξοδο από την κρίση που καταφέρνει να είναι και με το κεφάλαιο και με τους εργάτες!  Διαβάζοντας τα προγράμματα και των δυο βλέπουμε ότι:

Αναφορικά με τις αιτίες της κρίσης ο Σύριζα αναγνωρίζει ότι η κρίση που ζούμε δεν είναι απλώς μια κρίση διαχείρισης, αλλά μια κρίση του ίδιου του συστήματος, χωρίς όμως να τολμά να αναφέρει τη λέξη καπιταλισμός. Αντίθετα η Ανταρσύα μιλά ευθαρσώς για καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης. Στην πράξη βέβαια και οι δύο χώροι ανέδειξαν σαν αιτία της κρίσης το δημόσιο χρέος, ο μεν Συριζα για να αποφύγει να μιλήσει για τον καπιταλισμό, η δε Ανταρσυα για να επιτύχει τη μέγιστη κατ’ αυτήν συσπείρωση.

Αναφορικά με την έξοδο από την κρίση ο Σύριζα προτείνει ένα μείγμα πολιτικών που συνοψίζονται σε αύξηση των δημόσιων εσόδων με σκοπό τη διαμόρφωση  μιας συνολικής στρατηγικής για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης και των αναγκών της κοινωνίας, χτυπώντας αποφασιστικά τη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία, αυξάνοντας τη φορολογία των πλουσίων, αναδιαπραγματευόμενος το χρέος  κλπ. Με τον τρόπο αυτό μετατρέπεται  ο Δημόσιος Τομέας σε μοχλό ποιοτικής και ποσοτικής αναβάθμισης και ανασυγκρότησης του παραγωγικού συστήματος

Η Ανταρσυα από την πλευρά της προτείνει παύση πληρωμών (αφήνει αόριστο το μέλλον του χρέους) εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση στους ιδιοκτήτες τους, για να στρέφονται τα δάνεια όχι στις «μαύρες τρύπες» των μεγαλοκαρχαριών καπιταλιστών αλλά σε δημόσιες επιχειρήσεις και κοινωνικά αναγκαίες επενδύσεις, σε αυτοαπασχολούμενους, στους μικρομεσαίους αγρότες, στους βιοτέχνες, για την εγγύηση των μικροκαταθετών.

Η Ανταρσυα προτείνει όπως κι ο Σύριζα τη γενναία φορολόγηση του κεφαλαίου και του πλούτου γιατί μόνο έτσι είναι δυνατόν να υπάρξει η αναγκαία αναδιανομή εισοδήματος που θα επιτρέψει και τη λειτουργία του δημοσίου, χωρίς τις δόσεις των δανείων και το τσάκισμα των κερδοσκοπικών κινήσεων των καπιταλιστών, ντόπιων και ξένων.

Ο Σύριζα μιλά για νέους θεσμούς κοινωνικού και εργατικού ελέγχου, ενώ η Ανταρσυα για εργατικό και λαϊκό έλεγχο και σχεδιασμό παντού, με αυτό το παντού να περιορίζεται στις εθνικοποιημένες και λοιπές δημόσιες επιχειρήσεις

Για να μην αδικήσουμε την Ανταρσυα προσθέτει στην πρόταση της μια γεύση προστατευτισμού μιλώντας για άμεση έξοδο από το Ευρώ, αλλά όχι για ταυτόχρονη έξοδο από την ΕΕ. Η έξοδος αυτή θα συμβεί (αν συμβεί) σε διαφορετικό χρόνο.

Με άλλα λόγια και τα δύο κόμματα πιστεύουν ότι η έξοδος από την κρίση είναι εφικτή με μια επιστροφή στη μεικτή οικονομία της κευνσιανής ρύθμισης. Όπου πλάι στον καπιταλιστικό τομέα της οικονομίας θα υπάρχει και ένας ισχυρός κρατικός τομέας που θα αποτελέσει την ατμομηχανή της ανάπτυξης και της αναδιανομής εισοδήματος. Οι προτάσεις τους θυμίζουν την Ελλάδα της δεκαετίας του ’70 και ’80, όπου το σύνολο των υποδομών (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια), των μεταφορών (ΗΛΠΑΠ, ΕΑΣ, Ολυμπιακή, ΟΣΕ κλπ), μεγάλο μέρος του τραπεζικού τομέα (Εθνική, Ιονική, Εμπορική, Αγροτική, ΤΤ κλπ) αλλά και του ενεργειακού τομέα (ΕΚΟ) ήταν στην ιδιοκτησία του κράτους. Η έλξη που ασκεί η πολιτική του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980 (με τις εθνικοποιήσεις ακόμη και προβληματικών επιχειρήσεων – ΑΓΕΤ, Πειραϊκή-Πατραϊκή, Πυρκαλ κλπ) και του ‘καλόβολου’ καπιταλισμού στους δύο αυτούς σχηματισμούς έχει την εξήγηση της στην ταξική τους διάρθρωση.

Όπως όμως θα δείξουμε παρακάτω η διέξοδος  που προτείνουν οι Συριζα -
Ανταρσυα , όχι μόνο δε βγάζει την ελληνική οικονομία από την κρίση αλλά έχει σα στόχο να διαπραγματευτεί τον επιμερισμό από τις απώλειες της κρίσης προς όφελος  ορισμένων κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων, συνεπώς σε βάρος κάποιων άλλων.

3. Το κράτος στον καπιταλισμό
Το κράτος εκτός από μηχανισμός επιβολής της κυριαρχίας του κεφαλαίου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ασκεί και οικονομική δραστηριότητα, είτε σαν εισπράκτορας είτε σαν παραγωγός (συνήθως στο τομέα των υποδομών όπου το κεφάλαιο δεν μπορεί ή δεν θέλει να επενδύσει). Το κράτος επιβιώνει από την υπεραξία που αποσπά έμμεσα ή άμεσα. Πιο συγκεκριμένα τα έσοδα του κράτους προέρχονται είτε από τη φορολογία είτε από την επιχειρηματική του δραστηριότητα, η οποία μετά από δεκαετίες νεοφιλελευθερισμού έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Η φορολογία προέρχεται από τη νέα αξία που παράγεται κάθε χρόνο και προέρχεται από τους μισθούς (άμεσοι, έμμεσοι φόροι και ασφαλιστικές εισφορές) και από τα κέρδη (δηλ. την υπεραξία).  Οι δαπάνες του κράτους αποσκοπούν στην αναπαραγωγή του συστήματος, τόσο στη βάση του όσο και στο εποικοδόμημα του. Περιλαμβάνουν δαπάνες για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης (υγεία, πολιτισμός, αθλητισμός, κλπ) για την αύξηση της αξίας και της παραγωγικότητας της εργατικής δύναμης (παιδεία κλπ), για την προστασία του κεφαλαίου από τον ταξικό του εχθρό, αλλά και από πιθανό εξωτερικό σφετεριστή (ασφάλεια, άμυνα, ΜΜΕ, κλπ). Σημαντικό μέρος των κρατικών δαπανών διοχετεύεται άμεσα στο κεφάλαιο με τη μορφή επιχορηγήσεων ή δανειοδοτήσεων, κλπ. με αποκλειστικό σκοπό την ενίσχυση της κερδοφορίας του.

Με την επιχειρηματική του δραστηριότητα το κράτος γίνεται παραγωγός υπεραξίας (στην περίπτωση που το παραγόμενο προϊόν εμφανίζεται σαν εμπόρευμα στην αγορά) που του επιτρέπει να καλύψει μέρος των εξόδων του. Το κρατικό μονοπώλιο σε ορισμένους τομείς μπορεί να οδηγεί σε μονοπωλιακά κέρδη αλλά αυτά δεν είναι παρά μια άλλη μορφή φορολόγησης του καταναλωτή.

Η κρίση σταματά τη συσσώρευση του κεφαλαίου και εκδηλώνεται στην αγορά σαν υπερπαραγωγή και συνεπώς ανεργία. Η κρίση εμφανίζεται όταν τα κέρδη δεν είναι πλέον αρκετά για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μεγέθυνσης του υπάρχοντος κεφαλαίου. Στην περίπτωση αυτή, οποιαδήποτε επιπλέον αφαίρεση από τη μάζα της υπεραξίας που ήδη είναι ανεπαρκής μπορεί μόνο να χειροτερέψει την κρίση.

Με βάση τις προτάσεις του Συριζα και της Ανταρσύας, το κράτος στη μέση της κρίσης καταρχήν θα αυξήσει τις δαπάνες του (η περίφημη ενεργός ζήτηση του Κέυνς). Η αύξηση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την αύξηση της φορολογίας ή τον (απίθανο στην παρούσα συγκυρία) επιπλέον δανεισμό που δεν είναι τίποτε παραπάνω παρά η φορολόγηση της μελλοντικής νέας αξίας). Το αποτέλεσμα θα είναι να επιδεινωθεί η κρίση στον καπιταλιστικό τομέα της οικονομίας και να έχουμε ακόμη περισσότερους ανέργους και ακόμη πιο χαμηλούς μισθούς. Ακόμη και αν η αύξηση των δαπανών θέσει σε κίνηση μέρος του κεφαλαίου που σήμερα αργεί, αυτού του είδους η παραγωγή δεν αυξάνει τη μάζα της υπεραξίας αλλά αντίθετα τη μειώνει μέσω της επιπλέον φορολογίας που θα απαιτηθεί για να πληρωθούν οι κρατικές αγορές. Όσο και αν ο ατομικός καπιταλιστής που εφοδιάζει το κράτος θα βγάζει κέρδη, το συνολικό κεφάλαιο θα δει την κερδοφορία του να μειώνεται ακόμη περισσότερο. Άρα μία μερίδα καπιταλιστών θα βγει ωφελημένη, ενώ οι υπόλοιποι είτε θα μετακυλήσουν τα βάρη στην εργατική τάξη, είτε θα πάψουν να δραστηριοποιούνται, αυξάνοντας την ανεργία..

Η δήθεν πολλά υποσχόμενη πάταξη της παραοικονομίας και αυτή με τη σειρά της  θα οδηγήσει σε μείωση των ‘μαύρων’ μισθών και σε αύξηση της ανεργίας στο συγκεκριμένο τομέα. Μπορεί στατιστικά οι άνεργοι αυτοί να μην καταγραφούν (αφού δεν είναι δηλωμένοι) αλλά στον πραγματικό κόσμο θα είναι εξίσου άνεργοι με τους καταγεγραμμένους στους καταλόγους του ΟΑΕΔ

Από την άλλη το κράτος-επιχειρηματίας που θα λειτουργεί παράλληλα με τον καπιταλιστικό τομέα θα έχει να λύσει 3 άλυτα προβλήματα:
-          αν επιλέξει να είναι ανταγωνιστικό (δηλ. λειτουργήσει με κέρδος ή με υψηλές τιμές) τότε θα πρέπει είτε να πιέσει την αξία της εργατικής δύναμης που απασχολεί προς τα κάτω είτε να φορολογήσει έμμεσα και την εργατική τάξη που απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα μέσω των υψηλών τιμών. Οι απώλειες της εργατικής τάξης (όλης ή του μεγαλύτερου μέρους της) είναι δεδομένες
-          αν επιλέξει να μην είναι ανταγωνιστικό και να λειτουργήσει με ζημιές τότε το όποιο όφελος που θα προκύψει στην εργατική τάξη του ιδ. τομέα από τις χαμηλές τιμές θα ισοσκελιστεί από την αυξημένη φορολογία που θα απαιτηθεί για να καλυφθούν οι ζημιές
-          αν επιλέξει να μην είναι ανταγωνιστικό αλλά να λειτουργήσει χωρίς ζημιές, τότε τα προϊόντα του δεν θα είναι ανταγωνιστικά και η εργατική τάξη στον ιδ. τομέα θα αδυνατεί να τα πληρώσει. Επίσης στην περίπτωση που το κράτος δραστηριοποιηθεί σε τομείς όπου θα υπάρχει ατομικό κεφάλαιο, οι υψηλές τιμές στα κρατικά παραγόμενα εμπορεύματα θα οδηγήσουν σε μεταφορά υπεραξίας προς τον πιο ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα

Επιπλέον  είναι φανερό ότι η πρόταση για μεικτή οικονομία αφήνει στο έλεος των αφεντικών όσους έχουν την ατυχία να εργάζονται στον καπιταλιστικό τομέα της οικονομίας. Για να ξεπεραστεί η κρίση στον τομέα αυτό απαιτείται τόσο η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, όσο και η καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Κατά συνέπεια οι χαμηλοί μισθοί και η ανεργία θα αποτελέσουν τη μοίρα της εργατικής τάξης του ιδ. τομέα.

Τέλος η πρόταση των παραπάνω αφοπλίζει συνολικά τους εργαζομένους μπροστά στην επόμενη κρίση που με μαθηματική βεβαιότητα θα ξεσπάσει μερικά χρονιά μετά, που θα ξεπεραστεί η παρούσα.

Στα πλαίσια του καπιταλισμού η μόνη βιώσιμη έξοδος από την κρίση μπορεί να έρθει μόνο όταν αποκατασταθεί η συσσώρευση του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης. Βασική αλήθεια του Μαρξισμού, που από ό,τι φαίνεται αγνοείται από την  πρόταση του Συριζα και της Ανταρσύας, που πιστεύουν ότι μια μορφή καπιταλισμού μπορεί να λύσει τη βασική αντίθεση του συστήματος. Φρούδες ελπίδες που πολλές φορές διαψεύστηκαν στο παρελθόν για να γυρνούν όμως και να στοιχειώνουν το εργατικό κίνημα κάθε φορά που ο καπιταλισμός συγκλονίζεται.

Η πρόταση του Συριζα και της Ανταρσυα ακριβώς επειδή είναι ανεφάρμοστη και ουτοπική, έχει σα στόχο να καταλήξει σ’ ένα συμβιβασμό που ξεκινά από την παραδοχή ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να πληρώσουν μέρος της κρίσης του κεφαλαίου. Είναι μία πρόταση που με μοχλό το αστικό κράτος θα διαχειριστεί τις απώλειες των εργαζομένων σε όφελος του κεφαλαίου. Η μερική επιστροφή των κλεμμένων από το κεφάλαιο στην εργατική αριστοκρατία, τη δημοσιοϋπαλληλία και σε κάποια μικροαστικά στρώματα μπορεί να γίνει μόνο σε βάρος της εργατικής τάξης.  Κατά συνέπεια είναι συνεπής με τα συμφέροντα των στρωμάτων που οι δυο σχηματισμοί εκφράζουν και υπηρετούν (μικροαστικά στρώματα, διανόηση δημ υπάλληλοι στο χώρο τη υγείας, εκπαίδευσης και ΟΤΑ). Είναι επίσης μια ιδανική πλατφόρμα συνάντησης με τα στρώματα εκείνα που συναίνεσαν στη νεοφιλελεύθερη επίθεση του κεφαλαίου τη δεκαετία του ’90 και ’00 και εκφράστηκαν κύρια μέσα από το ΠΑΣΟΚ (δημ υπάλληλο, μικροαστοί, νέο κεφάλαιο κλπ). Επειδή έχουν τη γνώση ότι μόνοι τους δεν μπορούν και ότι χρειάζονται την μαχητικότητα και την οργάνωση της εργατικής τάξης σαν αιχμή του δόρατος, διαλαλούν σε κάθε τόνο την ανάγκη ενός νεφελώδους μετώπου που το μόνο ορατό του σημείο είναι η μη αμφισβήτηση του καπιταλισμού. Μια εργατική τάξη που θα σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος των απωλειών της αναμέτρησης και θα την ξεπουλήσουν στην πρώτη διαπραγμάτευση. Ήδη τα πρώτα δείγματα είναι ορατά (λευκές απεργίες σε εκπαίδευση, φαρμακοποιούς, γιατρούς, κλπ) όπου καταφέρνουν να μεταφέρουν τα προβλήματα της αστικής πολιτικής στην εργατική τάξη. Κόβουν και ράβουν την ιστορία του εργατικού κινήματος για να δικαιολογήσουν την ταξική συνεργασία, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ την εθνική αντίσταση για να δικαιολογήσει τον αστικό εκσυγχρονισμό. Οργίζονται με το ΚΚΕ που τους χαλά τα όνειρα κι έτσι εξηγούνται κατά κύριο λόγο οι επιθέσεις ενάντια σο ΠΑΜΕ που κορυφώθηκαν με το λιθοβολισμό της συγκέντρωσης του στις 10/10/2011 με αποτέλεσμα έναν νεκρό οικοδόμο και δεκάδες τραυματίες.

Η κρίση υπερσυσσώρευσης μπορεί να οδηγήσει είτε σε μία επαναστατική κατάσταση ή σε μία νέα φάση καπιταλιστικής συσσώρευσης, εφόσον μεταβάλει τη σχέση κεφαλαίου-εργασίας. Συνεπώς για άλλη μια φορά στην ιστορία αυτού του τόπου το ΚΚΕ πράττει το ταξικό του καθήκον

34 σχόλια:

kontoxontros είπε...

Πρώτον για την ταύτιση ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΥΡΙΖΑ ξεμπλέγει σε μισή παράγραφο, λέγοντάς μας ότι θέλουμε την έξοδο από ΕΕ σε δεύτερο χρόνο. Πόθεν βγαίνει αυτό, δεν μπορώ να καταλάβω.

Δεύτερον αυτοί με τις λευκές απεργίες, πως μπορούν να διαμαρτυρηθούν χωρίς να ταλαιπωρηθεί και η εργατική τάξη. Η βασικά ποιο κοινωνικό στρώμα μπορεί να απεργήσει χωρίς να ενοχληθεί και η εργατική τάξη. Μήπως να βγάλουμε παράνομη την απεργία στα μμμ επειδή ενοχλεί και την εργατική τάξη? Από την στιγμή που μία απεργία επηρεάζει και την σφαίρα της κυκλοφορίας προφανώς επηρεάζει και την εργατική τάξη.
Εμείς οι δάσκαλοι που κάναμε (κάνανε τότε) απεργίες 6 εβδομάδων είχαμε να αντιμετωπίσουμε το ίδιο επιχείρημα από την κυβέρνηση της ΝΔ. Στις φοιτητικές καταλήψεις από την ΔΑΠ, μαθαίναμε ότι τα παιδιά του λαού καθυστερούν να πάρουν πτυχίο και επειδή δεν έχουν να πληρώσουν νοίκι, γυρίζουν στο χωριό και χάνουν την σχολή εξαιτίας μας.

Το ότι το δημόσιο χρέος όπως λέει είναι ένα ποιοτικό στοιχείο της κρίσης υπερσυσσώρευσης και καταλυτικός παράγοντας πολιτικών εξελίξεων είναι κάτι που πρώτον είναι αυτονόητο να το πεις, δεύτερον μπορείς να του ασκήσεις κριτική ως ανάλυση, αλλά όχι και να ανάγεις σε ρεφορμιστές όσους το λένε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει όντως για κρίση χρέους οπότε συμφωνώ

Απορία περισπούδαστε κύριε άναυδε αφού το κράτος απαλλοτριώνει και παράγει υπεραξία, οι εργαζόμενοι σε αυτό γιατί είναι μικροαστοί?


"Επιπλέον είναι φανερό ότι η πρόταση για μεικτή οικονομία αφήνει στο έλεος των αφεντικών όσους έχουν την ατυχία να εργάζονται στον καπιταλιστικό τομέα της οικονομίας."


Μακροπρόθεσμα συμφωνώ ότι μπορεί να αποπροσανατολίσει και να σταθεροποιήσει μια κατάσταση αλλά βασικά βραχυπρόθεσα η θέση της τάξης και στον ιδιωτικό τομέα θα βελτιωθεί
Επίσης αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα αντίληψη που όμως αντιβαίνει στα γνωστά μας παραδείγματα μικτής οικονομίας όπου έστω με αντιθέσεις έχουμε καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης (βλ. Βενεζουέλα, Βολιβία ή ακόμα και Εκουαδόρ) Αυτό αφορά τόσο τους μισθούς όσο και το κοινωνικό εισόδημα πχ δαπάνες για σχολεία νοσοκομεία κτλ.

Πάντως αυτό που είπες για τις απεργίες που επηρεάζουν την εργατική τάξη έγραψε. Μνημείο αντιδιαλεκτικής σκέψης. Εύγε

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δεν έχω σκοπό να απαντήσω εγώ εκ μέρους του άναυδου, αφενός γιατί δεν χρειάζεται συνήγορο κι αφετέρου γιατί σκοπεύω να γράψω κι εγώ κάτι σχετικό με το θέμα και να εκθέσω τις απόψεις μου. Παρόλα αυτά, μπορώ να πω τα εξής

Η έξοδος από την εε σε δεύτερο χρόνο προκύπτει από την ανάλυση της φράσης: έξοδος από την ευρωζώνη, ρήξη με την εε, που απαντάται σε αρκετά κείμενα της ανταρσύα. Και το σημείο αυτό αποτελούσε την βασική κριτική του χώρου σε ντοκουμέντα και κείμενα του κουκουέ κατά το πρόσφατο παρελθόν.

Το σημείο για τις λευκές απεργίες, νομίζω ότι δεν το κατανόησες σωστά, μπορεί να φταίει και η διατύπωση. Είναι εντυπωσιακό πάντως, αυτό που επισήμανε και ο χιώνης στην ομιλία του για την επέτειο του εαμ: http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/apospasmata_apo_thn_omilia_toy_grammatea_toy_ks_ths_kne_thodorh_xionh_sthn_ekdhlosh_gia_ton_eortasmo_ths_71hs_epeteioy_apo_thn_idrysh_toy_eam_poy_diorganonoyn_h_peaea_%E2%80%93_dse_kai_to_ks_ths_kne
Ο Συριζα λέει να σκεφτούμε άλλες μορφές πέρα από την απεργία, διότι χάνεται το μεροκάματο, δηλαδή όχι σύγκρουση στο τόπο δουλειάς. Στο όνομα του μικρότερου κακού συμβιβάζονται με χαμηλότερους μισθούς που τους υπογράφουν και τολμάν να μιλάνε για νέο ΕΑΜ όταν οι απεργιακές κινητοποιήσεις επί κατοχής δεν είχαν για θυσία το μεροκάματο αλλά την ίδια τη ζωή.

Για τη μικτή οικονομία, πέρα από όλα τα άλλα, πιστεύω να συμφωνείς ότι δε μπορεί να αποτελεί ενδιάμεσο μεταβατικό στόχο. Αν όχι, τότε να το συζητήσουμε σε άλλη βάση.

Ανώνυμος είπε...

Να σου πω το κλασικό ότι συμφωνώ, απλά σε περίπτωση που προκύψει ως κόμβος της διαδικασίας της διαρκούς επανάστασης, πρέπει τα ΚΚ να δουν τι θα κάνουν. Κατά την γνώμη μου δεν συμμετέχουμε σε κυβέρνηση και κάνουμε αριστερή αντιπολίτευση στους δρόμους, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην πιθανότητα από πιθανό πραξικόπημα και προωθώντας μεγαλύτερη ριζοσπαστικοποίηση στον κόσμο με το να φωτίσουμε και να προπαγανδίσουμε το στρατηγικό

Και να σου κάνω και εσένα και του άναυδου με την σειρά μου την ερώτηση αν σε Βενεζουέλα Βολιβία Εκουαδόρ, έχει ανέβει ο μισθός και το βιοτικό επίπεδο των εργατών.

Τα όριά του τα ανιχνεύω. Και εκεί πρέπει ιστορικά να βρεθούμε και εμείς οι πυροδότες. Αλλά μην λέμε ότι η εργατική τάξη δεν ζει καλύτερα

κοντόχοντρος

haridimos είπε...

Ε ναι, όταν λέμε
Έξω τώρα από ευρώ - Ε.Ε., η ΕΕ είναι σε 2ο χρόνο.
Θα έπρεπε να λέει έξω τώρα από ΕΕ-ευρώ..
(αλλά τότε βέβαια θα μας κατηγορούσατε ότι θέλουμε να φύγουμε από το ευρώ σε 2ο χρόνο...)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αυτό το προεκλογικό πρωτοσέλιδο για παράδειγμα ρε χαρίδημε, τι σου λέει; http://www.prin.gr/2012/06/1_09.html
Κι έχει τη σημασία του που είναι προεκλογικό. Εν πάση περιπτώσει δεν έχει μόνο αυτό το σημείο το κείμενο, για να αναλωθούμε σε αυτό.

Κοντόχοντρε,
Δεν είμαι σίγουρος αν είναι σωστό μεθοδολογικά να κάνουμε αναλογίες μεταξύ ελλάδας και βενεζουέλας, από την άποψη του επιπέδου ανάπτυξης που έχει η καθεμιά. Αλλά το βασικό ερώτημα, πέρα από όλα τα άλλα, είναι τι αντιλαμβάνεται ο καθένας ως διέξοδο από την κρίση. Κι αυτό είναι που πρέπει πρωτίστως να ανιχνεύσουμε.

Αναυδος είπε...

κοντοχοντρε

Η ΛΕΥΚΗ απεργια δηλ ειμαι στην ταξη τσεπωνω το μεροκαμματο αλλα δεν κανω μαθημα (φαινομενο έντονο στις 26/9) εχει το εξης αποτελεσμα:
ο δηθεν και εκ τους ασφαλους ‘αγωνιστης’ δεν χανει τιποτα ο μαθητης τα χανει ολα (ουτε καν απο την κοπανα δεν ωφελειται). Συνεπως οχι μονο δεν οικοδομεις μετωπο αλλα αγωνιζεσαι μονο μεσω τρίτων (που πληρωνουν μονο αυτοι τα σπασμενα). Η ξεφτιλα είναι εμφανης κατα τη γνωμη μου. Ο φαρμακοποιοι και γιατροι επειδη τους χρωστα ο ΕΟΠΥ αποφασισαν να ζητησουν τα σπασμενα απο τους ασφαλισμενους. Και σε αυτοι την περιπτωση εισπρατουν αλλα οχι απο αυτους που πρεπει.

Δεν απεκαλεσα τους δημ υπαλληλους μικροαστους (υπάρχει (,) στο κείμενο) οι δημ υπαλληλοι στη συντριπτικη πλειοψηφεια ειναι οι υπηρετες του κεφαλαιου (σε αντιδιαστολη με τους εργατες που ειναι οι δουλοι)

Τις θεσεις της Ανταρσυας της πηρα απο το προεκλογικο της προγραμμα

(...) Άμεση έξοδος από το ευρώ, για να υπάρχει δημοκρατικός εργατικός – λαϊκός έλεγχος στην οικονομία και την κοινωνία συνολικά. Ρήξη με το Ευρώ και τα μνημόνια σημαίνει ρήξη με τον πυρήνα των πολιτικών και των θεσμικών μορφών της ΕΕ. Γι’ αυτό και πρέπει να ολοκληρωθεί με την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση (...)
http://www.antarsya.gr/node/570

Ειναι φανερο οτι προηγειται η έξοδος απο το ευρώ που πρεπει να ολοκληρωθει (δηλ. σε μεταγενεστερο χρόνο) απο την έξοδο απο την ΕΕ. Δηλ. δεν ταυτιζονται ουτε προγραμματικα ουτε χρονικα η εξοδος απο το Ευρω και η εξοδος απο την ΕΕ.

Αναυδος είπε...

αν και φοβαμαι οτι παλι θα βγουμε εκτος θεματος

Στη Βενεζουελα και στη Βολιβια είμαστε μαρτυρες μιας αστικο-δημοκρατικής αντι-αποικιακής επαναστασης οπου σημαντικο ρόλο παιζει και το εθνικο-απελευθερωτικο κινημα των ινδιανων. Δυστυχως ο αντι-ιμπεριαλισμος του Τσαβεζ είναι κατα βάση αντι-αμερικανισμός. Απο την αλλη σε μια ευνοικη τοπικά οικονομικη συγκυρια πραγματι βελτιωσε σημαντικά τη θεση της εργατικής τάξης ξεκινοντας ομως απο μια πολλη χαμηλη βαση. Ακομη και σημερα το κατα κεφαλη ΑΕΠ εχει την 96η θεση στον κοσμο (η Ελλαδα στην 52) , 8% ανεργια 27% του πληθυσμου κατω απο το επιπεδο της φτωχειας, 26% πληθωρισμο, με βαση το δεικτη gini εχει την 67 θεση στο χαρτη των κοινωνικών ανισοτητων αλλα το βασικοτερο ολων ειναι η 12 μεγαλυτερη χωρα παραγωγος πετρελαιου στον κοσμο Το ΑΕΠ αυξηθηκε το 2011 κατά περιπου 4% ισοφαριζονταν την πτώση των ετων 2009-2010. Το πετρέλαιο κατα βάση δημιουγει ενα εμπορικο πλεονασμα 50δις $. Ο μεγαλυτερος εμπορικός εταιρος οι ΗΠΑ ! υπευθυνες για το 40% των εξαγωγών και για το 30% των εισαγωγων Οπως λεει και ο ιδις ο Τσαβεζ:
- Fidel is a communist, I’m not. I’m a Social Democrat. Fidel’s Marxist-Leninist. I’m not. Fidel is an atheist. I’m not

haridimos είπε...

Μάλιστα όταν λέει το πριν για ρηξη με ευρω-εε η εε είναι σε 2ο χρόνο

Με την ίδια λογική αφού η αφίσα του ΚΚΕ λέει : εξω απο την εε με λαικη εξουσία, χωρίς αναφορα για ευρώ, κι αυτό βάζει την έξοδο από το ευρώ σε 2ο χρόνο, γιατί μπορεί να φύγει από την εε με τη λαικη εξουσια αλλά να μεινει στο ευρω...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ειλικρινά εμένα αυτό το τελευταίο με υπερβαίνει ως επιχείρημα για να απαντήσω κάτι σοβαρό

haridimos είπε...

Κι εμένα με υπερβαίνει το ότι η ρήξη με ευρω-εε σαν 8στηλο σημαίνει πως η εε παει σε 2ο χρόνο ..

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κατά πρώτον η ρήξη δεν ταυτίζεται με την έξοδο. Κατά δεύτερον, μπορείς να δεις και το κομμάτι που παραθέτει ο άναυδος από την προεκλογική διακήρυξη της ανταρσύα.
Αν δεν αρκούν αυτά για τη διαπίστωση μιας -αν μη τι άλλο- αμφισημίας, εγώ ειλικρινά δεν έχω άλλα επιχειρήματα, ούτε με ενδιαφέρει να το ξεψειρίσω περισσότερο.

haridimos είπε...

η ρηξη δεν ταυτιζεται με την εξοδο..
οτι πειτε..
αμα θες να βρεις πρόβλημα, βρίσκεις..

Εγώ πάντως βλέπω
"εξω από ευρω-εε" τον Ιουνιο
και "έξοδο από ευρω-εε" τον Μαη..

μαης
ιουνης

και τα ίδια λέγαμε και το 2010, και το 2011, όταν έβγαινε Το Κόμμα και έλεγε πως η έξοδος από το ευρώ θα είναι καταστροφή κλπ .

Ανώνυμος είπε...

http://www.antarsya.gr/media/afisa_ANTARSYA_3.jpg

προς απάντηση της ηλιθιότητας, γιατί δεν μπορώ να την εκλάβω διαφορετικά. πραγματικά δλδ.
από συνελεύσεις σε σχολές, στο σμτ (του οποίο είμαι μέλος και έχεις ανταποκρίσεις τελευταία), άρθρα στο ριζοσπάστη κλπ. δεν μπορώ να αναπαράγονται αυτά τα επιχειρήματα.
ρε παιδί μου κάνε μας κριτική αλλά επί πραγματικών στοιχείων και όχι στη σφαίρα του φαντασιακού.

ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
επιτέλους καταλάβετέ το. δεν λέμε παύση πληρωμών, αλλά ΔΙΑΓΡΑΦΗ (σαν να μιλάω σε παιδάκι δημοτικού αισθάνομαι γαμώτο)

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩ-ΕΕ
πως να το βάλουμε πιο καθαρά, δεν ξέρω (παρεπιπτόντως, κεντρική προεκλογική αφίσα ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με αυτό παρεμβαίνουμε δλδ)


Άρα, όταν στο κείμενο της συνδιάσκεψης λέμε "παύση πληρωμών - διαγραφή δημόσιου και ιδιωτικού χρέους των εργαζομένων" αυτολεξεί, προφανώς δεν αφήνουμε αόριστο το θέμα του τι θα γίνει με το χρέος.

Όταν λέμε "Έξοδος από το ευρώ, ρήξη και αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ, μέχρι την οριστική διάλυσή της" προφανώς δεν λέμε έξοδο από το ευρώ και βλέπουμε (ξέρεις το έξοδος χρησιμοποιείται συνώνυμα με το αποδέσμευση, όπως αποτυπώνεται και στην αφίσα). Α! και βάζουμε και διεθνιστικό στοιχειάκι διάλυσής της!

Τώρα αν επιμένετε να παίζετε με τις λέξεις (πρώτα ευρώ, μετά από δύο μήνες ΕΕ, το οποίο είναι αδύνατο γιατί θα έχει μπει ο Δίας στη Αφροδίτη και άρα είναι ρεφορμισμός) και δεν αντιλάμβάνεστε ότι το εννοούμε ταυτόχρονα, τι να πώ.
Επίσης, για να μην ξεχαστώ...
ΔΙΑΓΡΑΦΗ!!!!!!!
είστε ηλίθιοι στον Περισσό? αφού το γράφει έτσι, τι επιμένετε? νομίζω ότι μιλάω με ηλίθιους που όταν το διαβάζουν στην Αγία Γραφή του Ρίζου, έτσι πρέπει να είναι και το αναπαράγουν!

Φορολόγηση του κεφαλαίου και αναδιανομή του πλούτου....
τώρα βγαίνει ρεφορμιστικό αίτημα....
ήμουν νιος και γέρασα να ακούω το ΚΚΕ να λέει για γενναία φορολόγηση του κεφαλαίου και αναδιανομή του πλούτου. από μικρό παιδί, πριν ασχοληθώ με το κομμουνιστικό κίνημα!
τώρα είναι ρεφορμιστικό...
τι να πω...

αν δεν θέλετε να σταματήσουμε να παίζουμε τις κουμπάρες και να κάνουμε γόνιμη κριτική ο ένας στον άλλον, σταματήστε το παιχνίδι των λέξεων χάριν ετεροκαθορισμού, και ασχοληθείτε με τα ουσιώδη.

δεν έχω κέφι να ασχοληθώ τώρα με κριτική στο ΚΚΕ, γιατί δεν έχω κέφι να γράφω σε ένα μπλογκ που πλέον κάνει τη νύχτα μέρα για να υπαρσπιστεί τη Γραμμή (το κεφαλαίο παραπέμπει στη λογική του Κυρίου μας, της Πόλης κ.ο.κ.)

αλλά όπως είπε και ένας σύντροφος σε πηγαδάκι ΚΚΕδων-δικών μας στην τελευταία συνέλευση του ΣΜΤ...
-Τι κάνεις ρε Τάσο?
-Συγχέω την τακτική με τη στρατηγική, απ'ότι φαίνεται...(αναφερόμενος στη γραμμή του ΚΚΕ-λαϊκή εξουσία, και τα μυαλά στο μπλέντερ)

εγώ θα το συνέχιζα...
το Κόμμα με το μέτωπο κλπ.

άντε να τελείωσει αυτό το παραμύθι της αστοιχείωτης, παραπλανητικής, αντεπιστημονικής κριτικής, και να τσακωθούμε για άλλα πιο ενδιαφέροντα.
Στα μαρμαρένια αλώνια σύντροφοι!

ΥΓ θα το ξαναπώ, αλλά είναι ηλιθιότητα αυτή η κριτική! δεν σας κολακεύει σε επίπεδο νοημοσύνης ρε παιδί μου!
όταν κατεβάζουμε πλαίσιο στη συνέλευση που λέει
-ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
-ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΕΥΡΩ-ΕΕ

και στην τοποθέτηση λέτε "γιατί λέτε παύση πληρωμών και όχι διαγραφή του χρέους?"
"γιατί δε λέτε για έξοδο από ΕΕ και λέτε μόνο για ΕΥΡΩ?"
ε ρε φίλε έρχεται το κοριτσάκι σχηματίας και δικαίως σου λέει...
-ηλίθιοι είναι αυτοί? αυτά ακριβώς δεν λέει το πλαίσιο που μόλις μοιράσαμε?

TRUE STORY!!!

Αναυδος είπε...

Χαριδημε
Ακομη και αν δεχτουμε οτι η Ανταρσυα μιλα για ταυτοχρονη εξοδο απο ΕΕ-Ευρώ δεν αλλάζει σε τιποτα η αναλυση. Τις αρνητικές συνέπειες μονο μια πραγματικα λαικη εξουσια μπορει να τις αντιμετωπισει και οχι μια κυβερνηση στα πλαισια του καπιταλισμού. Αν δεν εισαι σε θεση να ελεγξεις πληρως τις εκροες και εισροες εμπορευματων, κεφαλαιου και ρευστού οι απώλειες στα πλαισια της διεθνοποιημενης οικονομιας απο μια τετοια κινηση θα ειναι σε βαρος της αδυνατης οικονομίας. Ο έλεγχος αυτός θα μπορει να επιβληθει μονο βίαια (κατασχεσεις φυλακισεις κλπ)

Αναυδος είπε...

Για τον τελευταιο ανωνυμο
Αν υποθετεις οτι μπορεις να φορολογησεις το κεφαλαιο οταν η μαζα της υπεραξιας συρρικνωνεται τοτε μου φαινεται οτι εχεις παρει διαζυγιο με τον μαρξισμό, Μπορεις να αυξησει τη φορολογια των κερδων οταν η οικονομια βρισκεται σε ανοδικη φαση αλλά στην αντιθετη περιπτωση μπορει μονο να απαλλωτριωσεις το κεφαλαιο. Δεν σας εμαθαν στην ανταρσυα οτι οι μεταρρυθμισεςι εχουν ορια ?
Τα περι ανοησιας τι να πω διαβαζε λιγο τα κειμενα σας και μην μενεις μονο στις αφισσες (αν και υποθετω και τον Μαρξ σε κομικ τον διαβασες). Οι βελτιώσεις της γραμμης σε μετεπειτα αρθρα δείχνουν οτι το κειμενο του Ιουνη 2012 ήταν προβληματικό ακόμη και για τους συντακτες του

Ανώνυμος είπε...

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7001075&publDate=24/8/2012

5 γραμμές από το τέλος
εκτός αν αλλάξατε γραμμή από τις 24 αυγούστου μέχρι σήμερα.

άμα σου λέω για την ανοησία, κάτι ξέρω...

στην κοβ σου θα πας να τους μάθεις μαρξισμό ή να σου φέρω κανά κόμιξ?

άιντε....

Ανώνυμος είπε...

τώρα για το κείμενο τι να σου πω...παράθεση από το κείμενο της συνδιάσκεψης έβαλα.
τώρα αν έχεις πάρει διαζύγιο και από την κατανόηση κειμένου τι να σου πω.

δεν με πειράζει η κριτική. δεν έχω κανένα πρόβλημα με την πολιτική αντιπαράθεση. έχουμε διαφορές και το ξέρω. έχω όμως τεράστιο πρόβλημα με την ηλιθιότητα. πιο απλά δεν μπορώ να το πω.

το θεωρώ οριακά ρουφιανιά να στοιχίζεις τα μέλη σου πίσω από τέτοιες κριτικές.

είναι άθλιο. θεωρείς ότι έχω έλλειψη στρατηγικής πρότασης?
κατ'αρχάς το αναγνωρίζω κι εγώ. κάνε κριτική σε αυτό.
για τις λάθος θέσεις στο εργατικό που προκύπτουν από τις διαφορετικές τάσεις εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (είμαι ναρίτης προσωπικά και θεωρώ απαράδεκτη την εμμονή ορισμένων με ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και μας πληγώνει πολιτικά αυτό αλλά κυρίως ουσιαστικά στο επίπεδο της συγκρότησης ενός ταξικού εργατικού κινήματος). ωραία, κάνε κριτική σε αυτό.

αλλά με ψέματα να μου την πέφτεις, και να επιμένεις και από πάνω?
ε όχι ρε φίλε.

spiritus είπε...

Ενώ το να ισσχυρίζεσαι ότι το ΚΚΕ πιστεύει ότι η έξοδος από το ευρώ είναι καταστροφική (επειδή κάπως έτσι ακούστηκε σε μια από τις 100άδες συνεντεύξεις της Αλέκας σε μια αποστροφή του λόγου της τη στιγμή που εξηγούσε κάτι και ο δημοσιογράφος τη διέκοψε) είναι πράγματι μια πολύ ώριμη και γόνιμη κριτική. Όπως και η εμμονή με την τζανετακειάδα, η εμμονή μέχρι πριν λίγα χρόνια του ΠΡΙΝ ότι όταν το ΚΚΕ λέει "λαϊκή εξουσία", εννοεί κατά βάση τους μικροαστούς και πάει λέγοντας.
Πού να δείς τι λένε οι δικές μας "σχηματίες" για σας.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πράγματι, η ρήξη δεν ταυτίζεται με την αποσύνδεση. Μπορεί να οδηγήσει σε αυτήν, αλλά όχι υποχρεωτικά, το ρήγμα μπορεί να κλείσει. Ως όρος αλλά κι ως έννοια, παραπέμπει στη λογική των μεταβατικών αιτημάτων και των μικρών ρηγμάτων εντός του συστήματος, που θα του φέρουν σταδιακά το καίριο πλήγμα.
Τέλος πάντων το κείμενο του άναυδου έχει συγκεκριμένες παραπομπές, δεν τα βγάζει από την κοιλιά του, για να κάνει πολεμική. Κι αν κάποιος θέλει να πάει πέρα από αυτό και να μιλήσει γενικά για τη στρατηγική, νομίζω ότι η ανάλυσή του για αυτό ακριβώς προσφέρεται, κι όχι για να αναλωθούμε στο συγκεκριμένο σημείο -έτσι κι αλλιώς δεν είναι αυτό το πιο σημαντικό

kk είπε...

Ας υποθέσουμε ότι οι υπερασπιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν δίκιο στην παρούσα συζήτηση. Ας υποθέσουμε ότι όντως δεν τα σχηματοποιούνε και ότι όντως βάζουν πλώρη για αποδέσμευση από την Ε.Ε. Τότε έχω ορισμένα ερωτήματα:
-Αν είναι έτσι, τότε που θα βρείτε τα κοινά σημεία αναφοράς με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπως ζητάγατε σε ανοιχτές επιστολές;
-Επίσης πως μπορείτε και συνεργάζεστε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αφού πολλές συνιστώσες επιμένουν ότι πρέπει να υπάρχει συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν τον στήριξαν κιόλας;
-Στις λεγόμενες Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου συμμετείχαν και οικονομολόγοι που ανήκουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όλη η λογική και η φιλοσοφία αυτής της επιτροπής (που συμμετείχαν και οι του ΣΥΡΙΖΑ) ήταν να μελετηθεί το χρέος και να αποκαλυφθεί πιο είναι το "επαχθές" και πιο το "πραγματικό". Μήπως αυτό δεν είναι έμμεση αναγνώριση ότι η αιτία της κρίσης είναι το δημόσιο χρέους και αναγνώριση ότι υπάρχει και "νόμιμο" χρέος που πρέπει να πληρώσουμε; Και εφόσον θέλετε διαγραφή του χρέους (το μονομερής το φάγατε)πως συμβιβάζεται αυτό με τη συμφωνία με τους οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ;
-Κι αν υποθέσουμε ότι όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν, πως συμβιβάζεται αυτό με αυτή τη θέση:«Με δεδομένα πως η πραγματοποίηση ενός συνολικού ενδιάμεσου στόχου προοδευτικής διεξόδου, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής εξουσίας, της κυριαρχίας της ΕΕ και των πολυεθνικών είναι εντελώς παράλογος, είναι η απάτη που υποτάσσει όχι μόνο την επαναστατική συνείδηση αλλά και τις άμεσες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, αλλά και πως είναι δύσκολο, ακόμα και να το φανταστεί σήμερα κανείς, πως με τους σημερινούς συσχετισμούς μπορεί να επιβάλει τη σοσιαλιστική αναδιοργάνωση της κοινωνίας. Με αυτά ως δεδομένα, οφείλουμε το κυβερνητικό ζήτημα να το αντιμετωπίσουμε θετικά μέσω ενός άμεσου προγράμματος εργατικών στόχων που θα επιβάλλονται με τον σύγχρονο επαναστατικό αγώνα της εργατικής πλειοψηφίας, θα συνδέονται με την αναγκαιότητα της επανάστασης και της κυβερνητικής εξουσίας, θα συνοδεύονται από την αποδεικτική κατάθεση - επαγγελία της σύγχρονης κομμουνιστικής κοινωνίας ως στοιχείο ενότητας και όχι διχασμού των αγωνιζόμενων. Διαφορετικά, η κομμουνιστική και επαναστατική Αριστερά θα κινδυνεύει να συνθλιβεί ως περιττή κι ο λαός για απροσδιόριστο διάστημα να γονατίσει» (εφημερίδα «ΠΡΙΝ», 23/9/2012);
-Πως συμβιβάζονται αυτά που γράφετε με την κριτική ότι αυτά που λέει το ΚΚΕ είναι για τη "Δευτέρα Παρουσία";
-Πως συμβιβάζονται αυτά με την αποψάρα ότι έπρεπε να θέσουμε προεκλογικά κάποια σημεία συνεργασίας στον ΣΥΡΙΖΑ;
Και επιτέλους σταματήστε να κάνετε σπέκουλα με τα αιτήματα πάλης για την βελτίωση της θέσης των εργαζομένων απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση με το πρόγραμμα εξουσίας. Αυτά τα αιτήματα βοηθούν στη ανέβασμα της ταξικής συνείδησης και δεν μπαίνουν αποκομμένα, λές και είναι κονσέρβες σε μπακάλικο και αγγουράκια στη λαϊκή! Εκτός αν υπονοείται ότι μια κυβέρνηση πρέπει να αρκεστεί μόνο σε κάποιες μεταρρυθμίσεις προς "όφελος των εργαζομένων" αφήνοντας άθικτη την καπιταλιστική ιδιοκτησία...Αυτό και αν είναι για τη "Δευτέρα Παρουσία"!

Ανώνυμος είπε...

κατα την αποψη μου θετετε λαθος το ζητημα της ΕΕ οπως το βαζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λεει αντικαπιταλιστικη αποδεσμμευση απο την ΕΕ.τι σημαινει αυτο?πολυ απλα σημαινει οτι η Ελλαδα πρεπει να εχει δραχμη κ να εινιαι με μεικτη καπιταλιστικη οικνομια εκτος ΕΕ.
η τετοια θεση της δειχνει οτι αφενος καθοδηγειται απο τμηματα της κοινωνιας που πιστευει στη διατηρηση του καπιταλισμου απλα με αλλους ενδοαστικους συσχετισους.πολυ απλα εκφραζει τμημα του κεφαλαιου κ ανταγωνιζεται ενα αλλο.

οσο για τον εργατικο ελεγχο που κ οι 2 βαζουν ειναι ο ορισμος του κλασικου οποτουνισμου που αποσπα την οικονομια απο τη πολιτικη.λενε οτι γινεται να υπαρχει εργατικος ελεγχος σε μη κομμουνιστικες συνθηκες.ειναι κοροιδια σκετη κ δεν το κανουν απο αφελεια.

Ανώνυμος είπε...

Τελικά ρε Άναυδε το ΚΚΕ μιλάει για 45% φορολογία του κεφαλαίου ?
Εννοεί ότι θα το φορολογήσει στην λαϊκή εξουσία ?
Είναι μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα αίτημα ?

Ανώνυμος είπε...

ναι εννοειται το ΚΚΕ προωθει στο κινημα τη φορολογηση 45% του κεφαλαιου για απκαλυψη του καπιταλιστικου συστηματος,των κυβερνησεων του κ τω νομων που αυτες ψηφιζουν.και τελος γιατι αυο ειναι η αναγκη του λαου μεσα στον καπιταλισμο.
δεν ειναι μεταρρυθμιστικο χαρακτηα γτ το ΚΚΕ δε θελει να συμμετασχει ξανα σε αστικη κυβερνηση.
ειναι πολυ απλο.
οποιος διαχωρζει τις σχεσσεις παραγωγης που υπαρχουν αο την πολιτικη που ασκειται ειναι πολυ πλ οπορτουνιστης.κ ο ΣΥΡΙΖΑ που πλεν δεν ειναι οπορτουνισμος αλλα αστικο κυβερνητικο κομμα το κανει για να εγκλωβισει.η ηγεσια του ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλι εχει γινει δεξιοτερη κ απο το βασιλεια τι να πει κανεις για την καταντια πρωην κομουνιστων.

Αναυδος είπε...

χρειαζεται να ρωτας αν η φορολογια του κεφαλαιου ειναι μεταρρυθμιστικο αιτημα αφου απαραιτητη προυποθεση ειναι η υπαρξη του κεφαλαιου ? (και η δευτερη η κερδοφορία του)

Ανώνυμος είπε...

προς τον ανωνυμο: βλεπω τον Μαρξισμο στα δαχτυλα τον παιζεις φιλε ε....να χαρω εγω...

το ΚΚΕ αποκαλυπτοντας τη φορολογικη ασυλεια του μεγαλου κεφαλαιου ντοπιου κ ξενου ζηταει σαν ΑΜΕΣΟ αιτημα τη φορολογια του μεγαλου κεφλαιου.σου λει οτι μεσα στον καπιταλισμο αυτο πρεπει να γινει.οπως κ να απαγορευεθει η επιχειργματικη δραση ε παιδεια υγεια κτλ κτλ....
η λαικη εξουσια δεν στηριζεται στα κεφαλαια ουτε στο κρατος του κεφαλαιου εστω κ αν εχει εθνικοποιημενες επειχειρισεις.η εξουσια αυτη ειναι μια αλλη οικονομια κ κοινωνια.σοσιαλιστικη-κομμουνιστικη.
δεν ειναι μεταρρυθμιστικο αιτημα γτ το ΚΚΕ δε θελει να κυβερνησει στον καπιταλισμο.

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλοι μαρξιστές εξηγήστε μου λοιπόν τι εννοεί ο άναυδος στο παρακάτω απόσπασμα και πως συνδέεται με το αίτημα του ΚΚΕ για φορολόγηση του κεφαλαίου.

Αν υποθέτεις οτι μπορεις να φορολογησεις το κεφαλαιο οταν η μαζα της υπεραξιας συρρικνωνεται τοτε μου φαινεται οτι εχεις παρει διαζυγιο με τον μαρξισμό, Μπορεις να αυξησει τη φορολογια των κερδων οταν η οικονομια βρισκεται σε ανοδικη φαση αλλά στην αντιθετη περιπτωση μπορει μονο να απαλλωτριωσεις το κεφαλαιο. Δεν σας εμαθαν στην ανταρσυα οτι οι μεταρρυθμισεςι εχουν ορια ?

Λεει ότι μια κυβέρνηση ανταρσυα αφού παλεύει για κυβερνητική λύση(sic!!) και να θέλει δεν θα μπορεί να φορολογήσει το κεφάλαιο. Το ΚΚΕ δεν θέλει να το φορολογήσει γιατί δεν θέλει να κυβερνήσει στον καπιταλισμό όπως η ανταρσυα(sic,sic!!!!) και άρα ζητάμε να το φορολογήσει η σημερινή κυβέρνηση που εκτός του ότι δεν μπορεί δεν θέλει κιόλας (sic,sic,sic !!!!!) και αυτό κάποιοι εδώ μέσα το ονομάζουν μαρξισμό .

Η ακόμα καλύτερα θα εξαρτάται απ το ποιος διατυπώνει το αίτημα .

Μιλάει ο εκπρόσωπος της ανταρσυας και λέει 45% φορολογία στο κεφάλαιο πετάγεται ο ΚΚες και του λέει εσύ δεν μπορείς γιατί θες να κυβερνήσεις ενώ εγώ μπορώ γιατί δεν θέλω να κυβερνήσω ή ακόμα καλύτερα ούτε γω μπορώ άλλα το λέω για να αποκαλύψω το κεφάλαιο όπως είπε ο παραπάνω και τα μυαλά στο μπλέντερ μαρξισταρες μου φιλάκια ρουφηχτά

Αναυδος είπε...

Αδυνατω να καταλαβω τι προσπαθει να πει ή αποδειξει ο ανωνυμος (1 Οκτωβρίου 2012 3:58 μ.μ)
Το άρθρο του Ρ που παρεθεσε ένας αλλος ανωνυμος λεει καθαρά τη θεση του ΚΚΕ
(....)
Το ΚΚΕ στο σχέδιο νόμου που κατέθεσε στη Βουλή για την κατάργηση των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου και των εφαρμοστικών τους νόμων, μεταξύ άλλων ζητάει εδώ και τώρα την κατάργηση του ειδικού φορολογικού καθεστώτος που ισχύει για τους εφοπλιστές και την άμεση φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου με συντελεστή 45% σε διανεμόμενα και αδιανέμητα κέρδη. Σ' αυτή τη γραμμή πάλης καλούν οι κομμουνιστές τους εργαζόμενους, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα ότι ο μόνος δρόμος για την πραγματική ευημερία του λαού περνάει μέσα από την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και τη συγκρότηση της λαϊκής εξουσίας, η οποία θα κάνει πραγματική λαϊκή περιουσία το σύνολο του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη.
(....)

45% ήταν ο φορολογικός συντελεστης επι ημερων Σημιτη ήταν αυτη μια λαική κυβερνηση ?

Ανώνυμος είπε...

Άρα να αποσυρθεί το αίτημα !!!
Μπορεί να μιλήσει το ΚΚΕ για 100% φορολογία στο κεφάλαιο ώστε να συνδέεται με την απαλλοτρίωση...

Ξαναρωταω λοιπον.
η ανταρσυα το λέει ρεφορμιστικά (όπως είπες πριν) και το ΚΚΕ όχι. Είπε η ανταρσυα ότι με την φορολογία του κεφαλαίου θα έρθει η λαϊκή ευημερία ?
Λέει το ΚΚΕ ότι η αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου είναι αδύνατη επειδή είμαστε σε κρίση ?
Η αυτό το λες εσύ και άρα διαφωνείς με το αίτημα του ΚΚΕ.
Κατά συνέπεια το ΚΚΕ είναι μαρξιστικό κόμμα ή δεν έχει καταλάβει τίποτα από μαρξισμό επειδή νομίζει ότι μπορεί να φορολογηθεί το κεφάλαιο?
Η δεν το νομίζει και άρα δεν πρέπει να διατυπώνει το αίτημα?
Αλήθεια για το 89 απάντησες ?
Άμα θες και ποιο νιανια πες μου .

Αναυδος είπε...

Τις αποριες σου τις λυνει συνοπτικα το αποσπασμα από τον Ρ πιο πανω. Επανάληψη μητηρ μαθησεως Ξαναδιαβασε το

Λαμογιος είπε...

Το ΚΚΕ απο την μια λεει ορθα οτι σε περιοδο καπιταλιστικης κρισης δεν μπορεις να εχεις παρα μικρες νικες,ή και καθολου σε πολλες περιπτωσεις,αλλα απο την αλλη καλει τον λαο σε αιτηματα που ειναι απραγματοποιητα σε κινηματικο επιπεδο.

Δεν νομιζω να βγαζει πουθενα αυτη η γραμμη,ουτε οτι δεν μπερδευει τον εργαζομενο,αλλα απο την αλλη δεν εχω να προτεινω κατι καλυτερο.

Η λογικη παντως οτι βαζουμε απραγματοποιητα αιτηματα στον καπιταλισμο για να δειξουμε ποσο σαπιος ειναι,μαλλον καταληγει στο να θεωρει ο κοσμος το ΚΚΕ εκτος τοπου και χρονου.

Ανώνυμος είπε...

Αναυδε το ξερω απανταει ακομα και για το 89 χαχαχαχα Καψε και αλλα εγγεφαλικα κυτταρα και κανε τα μυαλα μας ταρτα . Κριμα πιστευα οτι θα ειχες το θαρρος να πεις βλακεια εγραψα υπερβολη κλπ ουτε αυτο ρε κουμπαρε?
ΥΓ ξερω απανταει το αποσπασμα απο πανω ή το 18 συνεδριο ή ο 2ος τομος ή η συνδιασκεψη κλπ κλπ κλπ !!!!
Στον κοσμο ποιος απανταει ειναι το θεμα αλλα....

Αναυδος είπε...

Λαμογιε

Νομιζω οτι μπερδευεις την αιτία με το αποτελεσμα
Τα αιτήματα που προβαλει το ΚΚΕ είναι περίπου τα ίδια με αυτά προ της κρίσης το πρόβλημα είναι ότι ο καπιταλισμός στο σημερινο του σταδιο αδυνατει να τα ικανοποιησει. Αυτο δειχνει πολυ απλα οτι το συστημα δε μεταρρυθμιζεται και ακομη και οι πιο μικρες κατακτησεις είναι δυσκολο να κατακτηθούν και ακομη πιο δυσκολο να κρατηθούν.
Αν π.χ βαλουμε στην ακρη το αιτημα για φορολογηση των κερδων με συντ. 45% θα πρεπει στην παρουσα συγκυρία να το αντικαταστησουμε με μειωσεις μισθών όχι κατα 30% που απαιτει το κεφαλαιο αλλα 25% ?. Οχι με 100 απολύσεις αλλά 60 ?.
Το αίτημα να έχουν ΟΛΟΙ ιατροφαρμακευτικοι περιθαλψη σημερα σήμερα φαινεται ουτοπικό να συμβιβαστουμε με τους θανατους των συνταξιουχων επειδη στον κόσμο αυτό φαινεται εξωπραγματικό ?

Ισα ισα ολα αυτα ειναι μια ευκαιρία (που δεν την αποζητουμε) ωστε να δειξουμε τα ορια του συστηματος και την αναγκη της ανατροπής του.

Ανώνυμος είπε...

Το κεφάλαιο σε περιόδους κρίσης,όταν δλδ. τα κέρδη του μειώνονται ή παραμένουν στάσιμα, αποφασίζει μέσω των διαχειριστών του να τα αναπληρώσει, αρπάζοντας- με όλους τους τύπους της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας βέβαια-,τα εισοδήματα όλων των εργαζόμενων(μέτρια, μικρά ή και πενιχρά),και καταργώντας δικαιώματα που κατακτήθηκαν με μακροχρόνιους αγώνες και αίμα.
Το ΚΚΕ με την πρόταση νόμου που κατέθεσε "προκαλεί" τους διαχειριστές των συμφερόντων του κεφαλαίου να υποχρεώσουν τα αφεντικά τους να συνεισφέρουν "λίγα προιόντα υπεραξίας" που συσσώρευσαν την περίοδο της εκρηκτικής ανάπτυξης, μέσω της αυξημένης φορολογίας.Θα το κάνουν;Σε καμμιά περίπτωση, καθώς η εξουσία ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ,το οποίο αποδέχεται μία και μόνη κατάσταση στην οικονομία:ΤΗΝ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ.Άλλωστε ο Μάρξ ανέλυσε τους τρόπυς με τους οποίους ο καπιταλισμός αντιμετωπίζει τις κρίσεις του:
1)καταστρέφοντας ένα μέρος του κεφαλαίου,όπως έγινε στις ΗΠΑ το 1929, με τους τραπεζίτες να ακολουθούν τις μετοχές τους στην πτώση
2)Ανακαλύπτοντας νέες πηγές εκμετάλλευσης
3)Υπερεκμεταλλευόμενος τις παλιές
Είναι φανερό ότι σήμερα τα διεθνή κέντρα που ρυθμίζουν και ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία ΔΕΝ προέκριναν τον 1ο τρόπο.Έτσι οι μετοχές των Τραπεζών καλά κρατούν, ενώ τα ομόλογα των χωρών καταρρέουν, και οι ευρωπαικοί λαοί υποχρεώνονται ό ένας μετά τον άλλο να χάσουν σταδιακά εισοδήματα,δικαιώματα, μέσα διαβίωσης.
Όμως αυτά τα λαικά δικαιώματα και εισοδήματα μέσα στον καπιταλισμό, τόσο "φυσικά και δεδομένα" για τους νεότερους,δεν ήρθαν από μόνα τους, αλλά τα προκάλεσαν τρείς παράγοντες -σταθμοί στην πορεία της ανθρωπότητας:ο επιστημονικός σοσιαλισμός,το εργατικό κίνημα και η Οκτωβριανή Επανάσταση.
Alone

Λαμογιος είπε...

Αναυδε καταλαβαινω τι λες,καθως και το σκεπτικο του ΚΚΕ,αλλα δεν νομιζω να οδηγει πουθενα.Ο κοσμος που θα συμμετεχει σε μερικους αγωνες και θα φαει τα μουτρα του,το πιο πιθανο ειναι οτι θα απογοητευτει και θα ιδιωτευσει,οχι οτι θα αμφισβητησει το συστημα.

Προσωπικα θα ειχα μεγαλο προβλημα να ζυμωσω στον κοσμο ενα απραγματοποιητο αιτημα,οταν ξερω και γω ο ιδιος οτι δεν μπορει να πραγματοποιηθει.

Καταλαβαινω οτι αντικειμενικα δεν υπαρχουν περιθωρια,αλλα επισης αντικειμενικα ο κοσμος χρειαζεται να δει νικες απο την δραση του,για να προχωρησει παραπερα.

Ολη αυτη η κατασταση μου φανταζει αδιεξοδη,οπως και η γραμμη του ΚΚΕ,αλλα ξαναλεω κατι καλυτερο δεν μπορω να σκεφτω.