Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Περί τακτικής συγκυρίας

Ένας αρκετά συχνός και διαδεδομένος μικρο-αστικός πολιτικός μύθος για το κόμμα είναι ότι συγχέει την τακτική με τη στρατηγική και καταλήγει να τις ταυτίζει παραπέμποντας τα πάντα στο σοσιαλισμό, ο οποίος περιγράφεται συνήθως στο ίδιο παραμύθι, ως δευτέρα παρουσία –κατά συνέπεια δεν έχομε παρά να προσευχόμαστε να έρθει σύντομα η βασιλεία των ουρανών, όπου θα εφοδεύσουμε, αντί να παλεύουμε για να τα καταφέρουμε στο επίγειο παρόν.

Αυτά βέβαια είναι περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση, καθώς δεν υπάρχει κανένας χώρος (επαναστατικός ή ρεφορμιστικός) στοιχειωδώς σοβαρός και αξιόλογος που να μην παλέυει με όσες δυνάμεις διαθέτει για τα άμεσα καθημερινά ζητήματα στο εργατικό κίνημα και μια σειρά άλλα μέτωπα, όπως αυτά μπαίνουν πχ στο πλαίσιο πάλης του παμε. Τα οποία προφανώς δεν ταυτίζονται με το πρόγραμμα του κκε για το σοσιαλισμό –που όπως φαίνεται στις θέσεις του συνεδρίου με το προσχέδιο, είναι εκτενές και σχεδόν εξαντλητικό. Και τα οποία παλεύονται με επιμονή και συνέπεια, αντίθετα με εκείνες ακριβώς τις δυνάμεις που κατεξοχήν προβάλλουν μίνιμουμ προγράμματα με άμεσα αιτήματα ως βάση συμφωνίας και συνεργασίας –βλέπε πχ τη στάση των συνδικαλιστών που πρόσκεινται πολιτικά στο σύριζα στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, το φάρμακο και τις ασφαλιστικές, όπου υπέγραψαν μείωση συλλογικών συμβάσεων προφανώς για την ανακούφιση των εργαζομένων από την κρίση.

Εάν λοιπόν κάποιος ισχυρίζεται ότι το κόμμα υποτιμά το κομμάτι της τακτικής και δεν παλεύει επιμέρους τακτικούς στόχους, ο ισχυρισμός αυτός είναι ψευδής και εκ του πονηρού. Αυτό που θα μπορούσε αντιθέτως να ισχυριστεί είναι ότι η τακτική του κκε δεν τον βρίσκει σύμφωνο, τη θεωρεί ελλιπή και αναποτελεσματική και να προκρίνει μια άλλη που να υπηρετεί καλύτερα τον στρατηγικό στόχο –αν υποθέσουμε ότι συμφωνούμε σε αυτό, που δεν είναι ακριβώς δεδομένο, κι όσο απλό φαίνεται- φέρνοντας πιο κοντά τη μετάβαση και το επαναστατικό άλμα.

Δίπλα σε αυτό μπορεί να ανοίξει και μια άλλη συζήτηση για το αν και κατά πόσο είναι εφικτοί και πραγματοποιήσιμοι αυτοί οι τακτικοί στόχοι. Κι αυτή η συζήτηση δεν πρέπει να γίνει γενικά και αφηρημένα, αν δηλ δέχεται κανείς γενικά από θέση αρχής επιμέρους μεταρρυθμίσεις, αλλά συγκεκριμένα, δηλ μαρξιστικά. Κατά πόσο είναι εφικτός ο άλφα ή βήτα στόχος (πχ αναδιανομή πλούτου) στη σημερινή φάση του καπιταλισμού, με ποιο σκεπτικό μπαίνει και με ποια πολιτική γραμμή μπορούν να κερδηθούν μερικές κατακτήσεις για τους εργαζόμενους.

Σε τι ακριβώς συνίσταται όμως ο ρόλος και η σημασία της τακτικής; Κατά την προσωπική μου αντίληψη, η τακτική ενός κόμματος πρέπει να υπολογίζει και να καθορίζεται από δύο βασικούς παράγοντες. Αφενός την τακτική συγκυρία και τις αντικειμενικές συνθήκες, αφετέρου τον υποκειμενικό παράγοντα και τη συνείδηση του κόσμου.

Το βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής συγκυρίας είναι η κρίση. Συνεπώς κάθε επαναστατική τακτική, πρέπει να παίρνει θέση σε αυτό και να απαντά συγκεκριμένα στο ερώτημα: ποια είναι η διέξοδος από την κρίση από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων; Μια απάντηση που δε θα μένει στην επιφάνεια και τα συμπτώματα, στην απαραίτητη πάλη για την ανακούφιση του λαού από τις συνέπειες της κρίσης, αλλά θα αντιμετωπίζει από τη ρίζα του το πρόβλημα και τη γενεσιουργό αιτία του.

Αν απαντήσουμε λοιπόν με βάση αυτό το κριτήριο, θα καταλήξουμε στο ότι φιλολαϊκή έξοδος από την κρίση, σημαίνει αναπόφευκτα «έξοδος» και από το σύστημα που γεννά νομοτελειακά τις οικονομικές κρίσεις, όπως το σύννεφο τη βροχή, και τις φορτώνει στις δικές μας πλάτες, για να επιβιώσει μια χούφτα μονοπωλίων κι εκμεταλλευτών. Με άλλα λόγια το τακτικό αίτημα για έξοδο από την κρίση ταυτίζεται με το στρατηγικό στόχο της υπέρβασης του καπιταλισμού και των αδιεξόδων του και της επαναστατικής μετάβασης στο σοσιαλισμό.

Αλλά μήπως αυτό αποτελεί ασυγχώρητο σεχταρισμό και σύγχυση των απαραίτητων τακτικών ελιγμών με τη στρατηγική καθαρότητα; Όχι σύντροφοι, δεν είναι σεχταρισμός, αλλά απλά μαθήματα διαλεκτικής. Αν η τακτική και η στρατηγική συνδέονται με μια διαλεκτική αντιθετική σχέση, τότε οι δυο πόλοι διατηρούν τη σχετική τους αυτοτέλεια, αλλά στις κρίσιμες καμπές μπορεί να συγκλίνουν και να τείνουν να ταυτιστούν. Κι αυτό αποτελεί ταυτόχρονα ευλογία και κατάρα για το κίνημα.

Ευλογία γιατί η εποχή απαιτεί συνολικές προτάσεις και λύσεις, και το στρατηγικό πρόταγμα του σοσιαλισμού δε μπαίνει βάση των φλογερών μας επιθυμιών και των επαναστατικών μας ονειρώξεων, αλλά τίθεται εκ των πραγμάτων στο προσκήνιο, ως αντικειμενική αναγκαιότητα και εναλλακτική στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής κρίσης. Γίνεται φανερό με άλλα λόγια αυτό που είπε πολύ γλαφυρά κι ο αθερίδης: θα κάτσουμε να τον πιούμε, αλλιώς όλοι (πρέπει να κάνουμε αυτό που λέει το) κουκουέ.

Αλλά ο έλληνας είναι γερό ποτήρι. Θα κάτσει να τον πιει! Κι έτσι ερχόμαστε στον υποκειμενικό παράγοντα και το δεύτερο σκέλος της κατάρας. Γιατί δεν είναι ντετερμινιστικά προκαθορισμένο ότι η κρίση επιφέρει αυτομάτως ραγδαία ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων –παρά τον κλασικό ανιστόρητο αφορισμό ότι είναι πρωτάκουστο εν μέσω κρίσης ένα κομμουνιστικό κόμμα να μη μπορεί να αυξήσει τη δύναμή του –που για αυτούς μετριέται πάντα με κοινοβουλευτικούς όρους.

Ενώ αναπτύσσονται αγωνιστικές διεργασίες, η ένταση, η συνέχεια και κυρίως η στόχευσή τους παραμένουν αναντίστοιχες με τη συγκυρία και τις απαιτήσεις της. Ναι μεν οι αντιθέσεις οξύνονται, εντείνεται η προλεταριοποίηση, σπάνε παραδοσιακές συμμαχίες της αστικής τάξης με τα μεσαία στρώματα, κι αφαιρείται το αντικειμενικό έδαφος καλλιέργειας αυταπατών κατά το προηγούμενο διάστημα· αλλά οι παγίδες και οι αυταπάτες συνεχίζουν να υπάρχουν με άλλη μορφή. Υπάρχει απογοήτευση, εξατομίκευση, εξαθλίωση, φόβος, ο κίνδυνος του φασισμού, κτλ.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι να επεξεργαστούμε εκείνα τα συνθήματα και την τακτική που θα ανεβάζουν το επίπεδο της μέσης συνείδησης του κόσμου και της πολιτικοποίησης των αγώνων του και της σπασμωδικής, ανοργάνωτης αντίδρασής του. Και αυτό δεν επιτυγχάνεται μόνο με τη συνεχή αφηρημένη επίκληση αυτής της πολιτικοποίησης (που πρέπει να έρθει μέσα από την πείρα του ίδιου του κινήματος) και τη σκέτη επανάληψη της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού, γιατί η συνείδηση του κόσμου δε βρίσκεται ακόμα σε αυτό το επίπεδο. Ούτε όμως και με τους πάγιους τακτικισμούς κάποιων χώρων, που πέφτουν στο επίπεδο αυτής της συνείδησης, την κανακεύουν και σέρνονται πίσω της (στις διάφορες αυθόρμητες εκδηλώσεις της με όλα τα ίχνη του ανώριμου χαρακτήρα της) βαυκαλιζόμενοι ότι την επηρεάζουν.

Με άλλα λόγια ο κόσμος δε συγκινείται και δε συνειδητοποιείται αυτόματα, επειδή θα ακούσει και μόνο την πρότασή μας για την λαϊκή εξουσία, ή για ένα μίνιμουμ πρόγραμμα συνεργασίας και τα μεταβατικά αιτήματα γύρω απ’ το χρέος. Ο κόσμος θα πειστεί από αυτόν που θα σταθεί δίπλα του στην πράξη και θα οργανώσει την αντίσταση και τον αγώνα. Και μέσα σε αυτόν θα αλλάξει έμπρακτα κι η δική του «στάσιμη» συνείδηση, θα ξεπεράσει το φόβο και τα κολλήματά του. Και είναι με αυτή την έννοια που βρίσκει ισχύ η περίφημη φράση του βλαδίμηρου ότι ένα πραγματικό βήμα του κινήματος στην πράξη αξίζει πολύ περισσότερο από μια προγραμματική απόφαση.

Σωστά; Και ναι και όχι. Αυτή είναι μόνο η μισή αλήθεια. Γιατί η πολιτική γραμμή δεν είναι εντελώς αδιάφορη κι άσχετη με την τελική έκβαση ενός αγώνα, τη ζύμωση των συνειδήσεων και την αποτελεσματικότητα της τακτικής μας. Με αυτή την έννοια λοιπόν είναι αναγκαία και αναντικατάστατη η ιδεολογική ζύμωση στην εργατική τάξη και τους οργανισμούς τους, για την εναλλακτική της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Είναι απολύτως σωστή η διαρκής προτροπή στο λαό να βγάλει επιτέλους πολιτικά συμπεράσματα (όσο κι αν ακούγετι κλισέ ή κωμική πολλές φορές), γιατί δεν είναι η πολιτική πείρα που του λείπει, αλλά η συνεκτική σκέψη και το κριτήριο για να την αξιολογήσει σωστά και να την οδηγήσει στις τελικές της συνέπειες.

Παράλληλα οι επαναστάτες πρέπει να αναπτύσσουν σωστό αισθητήριο, να πιάνουν το σφυγμό των μαζών και να διερμηνεύουν τις διαθέσεις τους, να είναι ευέλικτοι και να δοκιμάζουν πολλά μέσα, συνθήματα, μέτωπα, τρόπους δράσης. Μα πάνω απ’ όλα να μπορούν να ξεχωρίζουν το κύριο στην εκάστοτε συγκυρία. Κι αυτό στη δοσμένη περίοδο, σε ό,τι αφορά τον υποκειμενικό παράγοντα, δεν είναι άλλο από το απόστημα της λογικής της ανάθεσης.

Τα παραπάνω σημεία αποτελεούν και το βασικό κριτήριο για να αξιολογήσουμε την τακτική και τη στρατηγική του καθενός. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν, κατά τη δική μου αντίληψη, το βασικό στοιχείο στη σημερινή πολιτική του κουκουέ δεν είναι μια απλή, στείρα επανάληψη του σοσιαλισμού, λες και είναι κάποιο ξόρκι που θα σπάσει τα μάγια και θα γκρεμίσει τα τείχη του καπιταλισμού. Αλλά το σπάσιμο αυτής ακριβώς της ανάθεσης. Η προτροπή στον κοσμάκη να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να διεκδικήσει την εξουσία κι ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης. Να μην περιμένει τίποτα από μια κυβέρνηση, ακόμα κι αν ήταν μια κυβέρνηση κουκουέ, που δε θα είχε τίποτα άλλο πέρα από τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς.

Το κουκουέ δηλ κάνει κάλεσμα στον κόσμο και τον θέτει προ των ευθυνών του. Και αν κάποιοι το εκλαμβάνουν αυτό ως αφ’ υψηλού τελεσίγραφο, πρέπει να τους πούμε πως το τελεσίγραφο, πρέπει να τους πούμε πως το τελεσίγραφο αυτό δεν είναι δική μας εφεύρεση, αλλά έχει τεθεί εκ των πραγμάτων από την ίδια την ιστορία. Γιατί σήμερα μπαίνει περισσότερο επιτακτικά από ποτέ το δίλημμα: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.

Κι όχι μεταρρύθμιση ή βαρβαρότητα, όπως θα πίστευαν κάποιοι. Εκτός κι αν εκ παραδρομής εννοούσαν το δίλημμα μεταρρύθμιση ή επανάσταση, στο οποίο επίσης είχε απαντήσει η ρόζα στον καιρό της ρητά και κατηγορηματικά. Καθείς εφ ω ετάχθη λοιπόν. Αλλά αυτά θα τα δούμε στο δεύτερο μέρος, σε κάποια άλλη ανάρτηση, στο άμεσο μέλλον.

85 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι αντίφαση από τη μια να έχεις (σωστά) ένα άμεσο πρόγραμμα πάλης (εντός καπιταλισμού), όπως αυτο που ανέφερες για το ΠΑΜΕ, και από την άλλη να αρνείσαι να συνεργάζεσαι και με τους άλλους που μιλάνε για σοσιαλισμό, επανάσταση κλπ, όπως π.χ. το ΕΕΚ, επειδή διαφωνείς όχι ως προς το στόχο, δηλ. το σοσιαλισμό -που και οι δύο συμφωνούν ότι δεν είναι για τη 2α Παρουσία- αλλά ως προς το πώς εννοείς το σοσιαλισμό.
Είναι μάλιστα διαλυτικό για το ίδιο το κόμμα,αφού βγάζεις εκτός κόμματος όσους διαφωνούν ως προς το πώς εννοείς το σοσιαλισμό.
Κάνεις ένα άλμα, και συμπεριφέρεσαι λες και έχεις ήδη νικήσει.

Ανώνυμος είπε...

"Ο κόσμος θα πειστεί από αυτόν που θα σταθεί δίπλα του στην πράξη και θα οργανώσει την αντίσταση και τον αγώνα. Και μέσα σε αυτόν θα αλλάξει έμπρακτα κι η δική του «στάσιμη» συνείδηση, θα ξεπεράσει το φόβο και τα κολλήματά του."
Φιλε Βασιλη,μπορεις σε παρακαλω με πιο αναλυτικο τροπο και πιο επι του πρακτεου τροπο να πεις καποιες προτασεις?

Μπρεζινσκι είπε...

Σφε Μπρεζνιεφ πολύ καλό άρθρο ...

Όσο για τον αθερίδη μου θύμισε ο,τι είπε, τα λόγια της γατας του μικρου μύθου του καφκα...Που και το κκε από άλλο μετερίζι χωρις τη χαιρεκακια του αθεριδη, και τον εφιαλτικα πρακτικο διδακτισμό της γατας, τα ίδια του λέει του εργατη...Πρέπει ΑΠΛΑ να αλλάξεις πορεία.

Αχ" είπε το ποντίκι, "Ο κόσμος κάθε μέρα και μικραίνει. Στην αρχή ήταν τόσο μεγάλος που τον έτρεμα, έτρεχα πέρα-δώθε κι ήμουν ευτυχισμένο που επιτέλους έβλεπα από μακριά, δεξιά κι αριστερά τους τοίχους, αλλά αυτοί οι μεγάλοι τοίχοι πλησιάζουν τόσο γρήγορα ο ένας τον άλλον, που βρίσκομαι ήδη στο τελευταίο δωμάτιο, κι εκεί μπροστά μου στη γωνιά η φάκα, κι εγώ να τρέχω καταπάνω της".
"Δεν έχεις παρά ν' αλλάξεις κατεύθυνση" είπε η γάτα στο ποντίκι και το έφαγε.

(Παρεμπιπτόντως σε 5 γραμμες τα είπε όλα από την υπαρξιακη διάσταση του θέματος. Ένα κόσμος απεριόριστων δυνατοτήτων που ο πόντικας θα φτιάχνει το δικό του δρόμο, είναι τρομακτικός για τον πόντικα. Χαιρεται με τη βία των τοίχων που περιορίζουν τη στράτα του. Ολοι οι προκατ δρόμοι όμως του σπιτιού , αρχιζουν καποια στιγμη νομοτελειακα να στενεύουν και δεν μπορούν παρα να οδηγούν στην φακα και στο στομα του γάταρου. Επρεπε απλα να αλλαξεις πορεια ποντικα λέει ο γαταρος και περιμενει τον επόμενο.)

Ανώνυμος είπε...

κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ(χειροκροτήματα)


metalorixos

near east είπε...

Μία από τις βασικές αρχές του διαλεχτικού υλισμού είναι η θέση ότι η ύλη είναι το πρωτεύον και το πνεύμα παράγωγό της. Υπ' αυτή την έννοια, η συνείδηση έπεται της ύλης.
Σωστά βέβαια κάποιος θα παρατηρήσει ότι η διαλεκτική δίνει παράλληλα τη δυνατότητα στη συνείδηση μας να διαμορφώσει την ύλη και επιπλέον στο επίπεδο της θεωρητικής αφαίρεσης να προβλέψει αυτό που θα συμβεί. Συμφωνώ απολύτως αλλα αυτό είναι συνήθως η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα: Η συνείδηση έπεται της αντικειμενικής πραγματικότητας.
Αν το αναφέρω αυτό είναι γιατί με βάση αυτή την αντίληψη οι αλλαγές στο επίπεδο της πραγματικότητας προηγούνται της αλλαγής της συνείδησης. Ας δούμε την ιστορία των τριών τελευταίων χρόνων παγκοσμίως. Οι αλλαγές στην πραγματικότητα που ζούμε έχουν τη ρίζα τους όπως πάντα στην οικονομική βάση. Ποια είναι αυτή η οικονομική βάση; Μία καπιταλιστική οικονομία στην πιο μεγάλη σε ένταση και έκταση κρίση της. Δυσκολεύονται να την ελέγξουν; Σίγουρα. Θα καταφέρουν να την ελέγξουν; Άγνωστο αλλά σίγουρα θα το προσπαθήσουν με κάθε κόστος.
Έχουν χάσει σήμερα το έλεγχο; Σίγουρα όχι.
Άρα στο οικονομικό επίπεδο, βλέπουμε ότι οι καπιταλιστες κρατούν ακόμη στα χέρια τους την οικονομική εξουσία έστω και χρησιμοποιώντας πλέον ως εργαλείο ελέγχου όχι το καρότο της εξαγοράς αλλά το μαστίγιο του τσακίσματος των εργατικών κατακτήσεων. Αν ο μαρξισμός είναι σωστός τότε η αντανάκλαση αυτής της κατάστασης στο εποικοδόμημα και κατα συνέπεια στην συνείδηση θα είναι (έστω και όχι ευθέως) αντιστοιχη. Δηλαδή η κυρίαρχη ιδεολογία (που διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τη "μέση "συνείδηση") θα συντηρητικοποιηθεί ακριβώς γιατί αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.
Γίνεται αυτό; Αναμφίβολα.
Θα λύσει αυτό το πρόβλημα στο εποικοδόμημα; Ίσως για λίγο.
Θα λύσει αυτό το πρόβλημα στην οικονομική βάση; Σίγουρα όχι
Πως θα λυθεί το πρόβλημα στην οικονομική βάση; Μόνο με πόλεμο, εκτός κι αν κάποιος ξέρει άλλον τρόπο (αν τον ξέρει θα παίρνει το νόμπελ οικονομίας για τα επόμενα 100 χρόνια).
Τι θα κάνουμε λοιπόν; Θα περιμένουμε μοιρολατρικά τον επικείμενο αρμαγεδδώνα; Όχι
Μπορούμε να αποτρέψουμε τον επικείμενο αρμαγεδδώνα; Μάλλον όχι (τη δεκαετία του 30 δεν το καταφεραμε και με σαφώς καλύτερους συσχετισμούς)
Τι κάνουμε λοιπόν; Κατά τη γνώμη μου δρούμε και αγωνιζόμαστε για το καθημερινό, συσπειρώνοντας κόσμο μέσα από τα συνδικάτα και τις λαϊκές επιτροπές, με ξεκάθαρο στόχο να σπείρουμε στη συνείδησή του την ιδέα του σοσιαλισμού. Κι επειδή τα φυτά μεγαλώνουν στιγμιαία μόνο στα παραμύθια όπως το "Ο Τζακ και η φασολιά" για να μεγαλώσει ση συνείδηση του λαού το δέντρο του σοσιαλισμού, θέλει χρόνο και κυρίως πότισμα με ίδιες τις προσωπικές εμπειρίες κάποιου. Και αυτές τις εμπειρίες θα τις πάρει αν μάθει τι πραγματικά ήταν και είναι ο σοσιαλισμός αλλά κυρίως όταν διαπιστώσει και βιώσει τι πραγματικά είναι ο καπιταλισμός.
Ας ρίχνουμε λοιπόν εμείς το σπόρο και ας φροντίσουμε να καρπίσει. Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει, που λέει κι ο Μάνος, αρκεί εμείς να είμαστε συνεπείς. (Και) Αυτή πρέπει να είναι η τακτική μας.

Ανώνυμος είπε...

το ΚΚΕ εχει τακτικη και οποιος λεει το αντιθετο δεν ξερει τι του γινεται
δες πχ. την δηλωση της αλεκας στο σημερινο πρωτοσελιδο του ριζοσπαστη για την Βενεζουέλα
για να μην λενε και οι αντιπαλοι ότι δεν υπάρχει και πουθενα μια αυθεντικη αριστερη κυβερνηση που μαχεται για την εθνικη ανεξαρτησια

Ανώνυμος είπε...

αληθεια γιατι εγινε αυτη η δηλωση?
μην ειναι πολιτικαντισμος
μην ειναι διαπαλη στο ΠΓ
μην είναι χαμελαιοντισμός
μην είναι ισοροπιες με τα αδελφα ΚΚ
μην τις ξεφυγε της σ/φισας
ποιος ξέρει ποιος θα μαθει ποιος θα γνωρισει
ποιος θα μπει στα αδυτα του περισσου
αυτος είναι περικλειστος και μεσα στα τειχη του μπορει να κρυβει τις νεκροκεφαλες του Σταλιν

Ανώνυμος είπε...

Πολυ καλος κ σημερα ο απολιθωμας πολυ καλος ομως νιωθω κ ο νηαρ ηστ

Ανώνυμος είπε...

ας μιλησουμε θεωρητικα
τι είναι τακτικη?
συμφωνα με τον Λένιν στον αριστερισμο τακτική είναι η τεχνη του ελιγμού
η τεχνη του ελιγμου είναι απαραιτητη για να κερδίσεις τις μαζες
αυτήν την τέχνη δεν γνώριζαν τα νεαρα κομμουνιστικά κομματα την δεκαετια του 20
συμφωνα με τον εργατικο αγώνα το ΚΚΕ δεν κατεχει την τεχνη του ελιγμού

Ανώνυμος είπε...

θελουμε να θεσουμε ενα ερωτημα
η τακτική είναι οργανο διαμεσολάβησης ανάμεσα στο κόμμα και στις μάζες
για τον εργατικό αγώνα αυτή η τέχνη του ελιγμού, η τακτική αναφερεται και πέρα από την σχέση του κόμματος με τις μάζες
αναφέρεται δηλαδή στην σχεση της ηγεσίας προς την βάση μέσα στο κόμμα
δηλαδή η ηγεσία έχει δικαίωμα να ακολυθει τακτική, δηλαδη την τεχνη του ελιγμου απέναντι στην πολιτική μάζα του κομματος?

Ανώνυμος είπε...

η τακτική έχει λοιπον υποχρεωτικά μέσα της την τέχνη της απόκρυψης
όταν πας στις μάζες λες
ελα να παλεψουμε εναντια στα μετρα
ελα να παλεψουμε για αυξησεις κ.οκ.
δεν λες όλα αυτά είναι μπουρδες
εμενα με ενδιαφέρει η ανατροπή του καπιταλισμού
ο κομμουνισμος
απλώς βρισκω μια μεθοδο επαφης με τις μαζες
δηλαδή ακολουθω μια τακτική
η τακτικη, η τεχνη της διαμεσολαβησης, της αποκρυψης,
για αλλους τακτική είναι η τεχνη της χειραγωγησης
ο εργατικος αγωνας και η νεα σπορα κατηγορουν την ηεγτικη ομάδα ότι δεν κατέχει την τέχνη της χειραγωγησης
δηλαδή δεν ασκουν πολιτική, δεν έχουν σχέδιο και δεν είναι λενινιστές

Ανώνυμος είπε...

τώρα για να περάσουμε στην ουσία
η ηγετικη ομάδα κατηγορεί τον εργατικο αγωνα και την νεα σπορα
γιατί στην σχέση της με την κομματική μάζα ακολουθει τακτικη
δηλαδή τους κατηγορεί ότι πίσω από όλα αυτά που λένε κρύβεται η διάθεση συνεργασιας με τον ΣΥΡΙΖΑ
η νεα σπορα κρυβει ότι θελει να τα βρει με τον ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΑΛΛΑ προσπαθωντας να χειραγωγησει την κομαμτική μαζα
δηλαδή ακολουθει την τακτική ως οργανο διαμεσολάβησης

Ανώνυμος είπε...

ο εργατικος αγωνας και η νεα σπορα κατηγορουν την ηγετική ομάδα ότι τελικά αυτή έχει τακτική απεναντι στην κομματική μάζα γιατι το πάει προς τον τροτσκισμο
ο εργατικος αγώνας κατηγορεί το ΚΚΕ ότι όσον αφορα προς τις μάζες δεν έχει τακτική
αλλά όσον αφορά προς την κομματική μάζα έχει
το πάνε στον τροτσκισμό

Ανώνυμος είπε...

οποιος κατηγορεί την ηγετικη ομαδα ότι δεν έχει τακτική είναι απλως ένας μάστορα της τακτικης
γιατί η ηγτικη ομάδα έχει τακτική και ως προς τις μαζες
(δες δηλωση αλεκας για βενεζουελα) όσο και προς την κομματική μάζα

Ανώνυμος είπε...

είναι φανερο ότι εδω έχουμε να κάνουμε με την διαπάλη δύο μαστορών της τακτικής

το ερώτημα είναι
η τακτική απέναντι στην κομματική μάζα, η τεχνη της χειραγωγησης, η τεχνη της εξαπατησης και της απορριψης
συνάδει με την δημοκρατική λειτουργία ενός κόμματος??

αν ναι να διαλεξουμε στρατοπεδο
με τους σταλινικους 9ηγετικη ομαδα) στην ουσία που υποτιθεται το παν στον τροτσκισμο
ή με τους τροτσκιστές (εργατιος αγωνας) στην ουσία που δήθεν το παν στην αποκατασταση του Σταλιν που ξηλωσ η ηεγτικη ομαδα

αν όχι το ερωτημα είναι γιατί η τακτική είναι απαράδεκτη ως οργανο διαμεσολαβησης

Ανώνυμος είπε...

γιατι λοιπον η τακτικη δεν είναι αποδεκτη ως οργανο διαμεσολαβησης αναμεσα σε βαση ηγεσια και είναι αποδετη στο επιπεδο της κοινωνιας
δηλαδη αναμεσα σε κομμα εργατικη τάξη

Ανώνυμος είπε...

οι αντιπαλοι του ΚΚΕ κατηγορουν το ΚΚΕ ότι απεχει από την πολιτική
αλλα από ποια πολιτική απεχει
θα πει καποιος από την αστική πολιτικη
και τι είναι αστικη πολιτικη
ποια είναι τα γνωρισματα της
πχ. στην φεουδαρχια δεν μπορυμε να μιλαμε για λαοπλανους πολιτικους που χρησιμοποιουν πλατια την τεχνη της εξαπατησης και της χειραγωγησης
αυτα όλα ακολουθουν τον κοινβουλευτισμό και ερχονται μαζί του

Ανώνυμος είπε...

ένα ΚΚ πρέπει να κατεχει την τέχνη της εξαπάτησης
που γεννιεται και πεθαινει μαζι με τον κοινοβουλευτισμο
πρέπει να εχε τακτική???

Ανώνυμος είπε...

περι τακτικης λοιπον
περι εξαπάτησης
περι χειραγωγησης
περι κοινοβουλευτισμου
και πάνω από όλα
περι της ουσιας της κριτικης του Λένιν στους αριστεριστες στον αριστερισμό
αυτοί οι αριστεριστες δεν έιχαν τακτικη
υποστήριζαν την αποχη από την πολιτικη (αστικη)
εξου και η αποχη από το κοινοβούλιο
την αποχη από τα συνδικάτα
την αποχή από την τέχνη του ελιγμου
υποστηριζαν ότι τα ΚΚ πρέπει να βοηθούν την αυτονομη δράση της εργατικης τάξης μακρια από τους αστικους θεσμους
μπορει να δρα αυτονομα, ανεξαρτητα η τάξη μεσα σε αστικους θεσμους
η αστικη ταξη προσφέρει πραγματι τα μεσα για να την χτυπησουμε?????
οι αριστεριστες ελεγαν όχι για αυτό χτυπηθηκαν από τον Λένιν
με βάση αυτα είναι γελοια η κατηγορια του εργατικου αγωνα ότι το ΚΚΕ δεν είναι λενινιστικό
δηλαδή ότι δεν έχει τακτικη η απεχει από την πολιτικη

Ανώνυμος είπε...

ο εργατικος αγωνας τώρα τελευταια προσπαθει να ακολουθησει τακτικη και απεναντι στην αστικη τάξη
λέει
δεν αξιοποιουμε τις ενδοιμεριαλιστοικες αντιθεσεις
θελει δηλαδη να ακολουθησουμε την τεχνη της χειραγωγησης απεναντι στην αστικη ταξη
ενας αστος θα γελαγε αν τα ακουγε αυτα και θα τους έλεγε :
αγορι μου αγορι μου
τα μεταξωτα βρακια θελουν και επιδεξιους κώλους
τουλαχιστον το ΚΚΕ τα παίρνει από το ΚΚΚ
αυτό μπορει να εχέι τακτική

Ανώνυμος είπε...

Ολα τα ειπες ρε σφυρ, και με τον αστυφυλαξ, και με τον χωροφυλαξ και με τον αγροφυλαξ..Δεν ειναι ετσι η ρημαδα η πραγματικοτητα...Τι στο διαολο, εκστρατεια να γινεις αρεστος ξεκινησες????Ωραια ολα αυτα, αμα το κομμα κλεισει ποιος θα τα κανει....Και εγω που νομιζα οτη στην Βενεζουελα εχουν αστικη κυβερνηση διαχειρισης του καπιταλισμου...Τρικυμια εν κρανιω

Αναυδος είπε...

ο/η εγγυς ανατολή κανει μια κρισιμη παρατηρηση

Σημερα ο ατομικος καπιταλιστης βρισκεται σε πολλές περιπτωσεις σε απόγνωση. Για να επιβιώσει καλεί τους εργαζόμενους του να αποδεχτουν μειωση σημαντικη των αποδοχων τους η κάποιες απολύσεις. Σε υπερβολικα πολλές περιπτώσεις αυτο γίνεται αποδεκτό χωρίς καμμία αντίδραση από το φόβο της απόλυσης την ανοικτή προδοσια των συνδικάλιστικών ηγεσιών (και του Συριζα) η την ανυπαρξια οργανωσης κλπ. Πριν απο 3 χρόνια τετοιες υποχωρήσεις θα ηταν αδιανοητες ακομη και σε προσωπικό επιπεδο
Η αντανακλαση του φαινόμενου αυτού στη συνειδηση των εργαζομενων ειναι σε καθε περίπτωση σε αντιδραστικη κατευθυνση και παιρνει δυο κυριως μορφες
- πιο στενη συνδεση με τα συμφεροντα του εργοδοτη συνδεση που ηταν πιο αδυναμη οταν η αγορα εργασιας ηταν ανοικτη
- αφου ο ιδιος δεν μπορεσε να σταθει στο υψος του θα ριξει την ευθυνη σε οσους αντιστεκονται , αναζητει σωτηρες (τυπου τσιπρα) και αποδιοπομπαιους τραγους (μεταναστες κλπ)

Απο την αλλη κι εδω ειναι το μεγα ζητουμενο ποια θα πρεπει να ειναι η τακτικη των κομμουνιστών και τι θα πρεπει να λενε στους εργαζομενους σε αυτές τις περιπτώσεις
- διαπραγματευτειτε τη μειωση ή το ποσοι και ποιοι θα απολυθούν? Ετσι θα συσπειρώνουν μεν αλλα απο την αλλη θα εξυπηρετουν το κεφαλαιο θα αρνουνται τον εαυτο τους και την αποστολή τους
- μην δεχτειτε καμια μειωση καμία απόλυση? Ο τρομος και οχι η ελλειψη ή η λαθος τακτικη θα αποσυσπειρώνει

Με αλλα λογια η τακτικη δεν ειναι συμμετρικη
- στις περιόδους ανοδου του καπιταλισμού το να ζητας αυξησεις και οχι απαραιτητα την απαλλοτριωση των απαλλοτριωτων ειναι σωστη τακτική
- στις περιόδους κρισης και πτωσης το να ζητας λιγοτερες μειωσεις ή λιγοτερες απολύσεις και οχι την απαλλοτριωση των απαλλοτριωτων ειναι λαθος και ταξικος συμβιβασμός

Η μονη λυση ειναι οργανωση και αγωνας

κομμαντο καλοκαιρινής εντροπίας είπε...

Αυτός ο ανώνυμος με τα πολλά ποστ ή έχει διαβάσει πρόσφατα το Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου και μας κάνει πλάκα ή είναι απλά για δέσιμο και πρέπει όντως να διαβάσει προσεκτικά το βιβλίο του μεγάλου συγγραφέα και ποιητή ως βοήθημα ψυχανάλυσης/ψυχοθεραπείας.
Καμμιά φορά δεν αρκεί μόνο το "σφυροδρέπανο"..

Ανώνυμος είπε...

φιλε κομαντο της καλοκαιρινης εντροπιας
ναι το ομολογω ότι διαβασα το κιβωτιο του Αλεξανδρου πριν χρόνια
υπάρχουν βεβαια και καλυτερα έργα για την περιπτωση του ΚΚΕ
μπορείς να διαβάσεις τον πύργο του Κάφκα
ή την Δίκη του Κάφκα ή κατι τετοιο
επισης υπάρχει η "Υποθεση Τουλάγεφ" του Βικτορ Σερζ που αναφερεται στις δικες της μοσχας και στην ψυχοπαθολογια αυτών που δικάζονταν

Ανώνυμος είπε...

αληθεια φιλε κομαντο της καλοκαιρινης εντροπειας
δεν είναι οπισθοδρομηση να υπερασπιζεις τις δικες της μοσχας και τον σταλινισμο εν έτη 2013
Ποιοι καταδικάστηκαν εκεί?
αυτοι που εκαναν την επανασταση
και ποιοι τους καταδικασαν?
μα αυτοι που μετά από λιγο καταικάστηκαν

Ανώνυμος είπε...

Για πες μου κομαντο της καλοκαιριης εντροπιας που
είσαι μάστορας της τακτικής?
έχεις διαβάσει την τριτομη βιογραφία του Στάλιν γραμμενη αοό το χέρι του Τροτσκι
ο Τρότσκι παρουσιάζει εκει τον Σταλιν με τον θεο ήλιο
ο Λουδοβικος έλεγε πριν την γαλλικη επανασταση ότι η κοινωνια είμα εγω
ο Σταλιν έλεγε ότι το κρατος είμαι εγ'ω

Ανώνυμος είπε...

Αν την έχεις διαβάσει ή κάτι αναλογο πως είναι δυνατον να είσαι ΚΚΕ
έχεις αυταπάτες ότι το ΚΚΕ είναι τροτσκιστικό
μα ο Τροτσκι δεν ήταν αυτός που στην προδωμενη ζήτησε ελευθερια των εργατικών πολιτικών κομματων
κατι αναλογο δεν ζητησε από το 1918 η ροζα λουξεμπουργκ
με την διαφορα ότι αυτη η τελευταια μιλαγε και για συντακτικη συνελευση μαζι με τα σοβιετ

Ανώνυμος είπε...

έχεις καταλαβει κομαντο της καλοκαιρινης εντροπιας ότι δεν μπαζει η τακτικη του ΚΚΕ αλλά η στρατηγική του
γιατί η προταση εξουσίας που προτείνει δεν είναι ελευθερα σοβιετ
αλλά σοβιετ υπό την ηγεσία ενός κομματος
που θα έχει μια πολιτικη γραμμή
που θα καθορίζεται από μια μονολιθικη κεντρικη επιτροπη
που θα καθοδηγειται από ένα συμπαγες πολιτικο γραφείο
και το οποίο θα εξουσιάζει ένας πανίσχυρος γραμματέας

Ανώνυμος είπε...

δεν δοκιμάστηκε αυτο το μοντελο κομμαντο της καλοκαιρινης εντροπειας
και μην μου πεις ότι το πράγμα στραβωσε από τις μεταρρυθμισεις Κοσυγκιν
εκει απλως κομαντο της καλοκαιτρινης εντροπειας παίχτηκε η τελευταια πράξη του δράματος

το παιχνιδι παίχτηκε μέχρι το 1936, παρόλη την κολλεκτιβοποιηση
γιατί μεχρι το 1936 κρίθηε το ζήτημα της εξουσιας

Ανώνυμος είπε...

πες μου λοιπον κομαντο και εσυ σφυροδρεπανε
η πειρα του οκτωβρη τι έδειξε
έδειξε ότι τα πράγματα είναι πιο σύνθετα
μετα το θανατο του Λένιν το ΠΓ χωριστηκε στα δύο, στα τρια, στα τεσσερα, στα πεντε κ.οκ.
όλα τα εργατικα κομματα είχαν ήδη απαγορευτει
(δηλαδη μενσεβικοι, αριστεροι εσεροι, αριστεροι μενσεβικοι, αναρχικοι κλπ)

ως εδω καλά, ας τα πουμε καλά
όλες οι φραξιες στο κομμα απαγορευτηκαν
εργατικη αντιπολιτευση
αριστερη αντιπολιτευση
αντιπολιτευση Ζινοβιεφ Καμενεφ
ενωμενη αντιπολιτευση
αντιπολιτευση μπουχαριν
αντιπολιτευση τομσκι και παει λεγοντας

Ανώνυμος είπε...

στο κομμα κομαντο καλοκαιρινης εντροπειας δεν επιτρεποταν η διαφορετικη αποψη
προσοχη δεν μιλαμε για άλλες ιδεολογιες
γιατι μαρξιστες ήταν και ο μπουχαριν και ο τροτσκι και ο ζινοβιεφ

ενω υπηρχαν πολλες αποψεις αναμεσα στους μαρξιστες ή αν προτιμας πολλοι μαρξισμοί που καναν θρυψαλα την εικονα του ατσαλινου συμπαγους κομματος
θεωρηθηκε ότι μόνη η άποψη της ηγετικης ομαδας που πλειοψηφουσε μπορει να λογαριάζετε ως μαρξιστική

Ανώνυμος είπε...

θα μου πεις τι μας λες ρε μεγαλε ο λενιν δεν ήταν εναντια στην ελευθερια κριτικης του επαναστατικου μαρξισμου
ναι αλλα ο λενιν έλεγε στο τι να κανουμε
ειστε ελευθεροι μαγκες να κανετε κριτικοί αφηστε ομως τα χερια μας ελευθερα και τραβηξτε τον δικο μας δρομο

ε λοιπον το 1930 ο Μπουχαριν Τροτσκι δεν μπορουσαν να φυγουν από το κομμα και να φτιαξουν δικο τους κομμα γιατί όλα τα κομματα ήταν απαγορευμενα

Ανώνυμος είπε...

το αποτελεσμα είναι κομαντι της καλοκαιρινης εντροπειας όχι απλα ένα κόμμα, αλλά μια κοινωνια ολοκληρη 300 εκατομυριων υποχρεωμένη να συμφωνει με την κάθε φορά άποψη του γενικου γραμματέα

Ανώνυμος είπε...

ολα αυτα οδηγηαν στην καταργησει τον Σοβιετ το 1936 με το δημοκρατικο συνταγμα που χαρισε ο Σταλιν στους αστους δημοκρατες της δυσης ως ανταλαγμα για το αντιφασιστικο μετωπο

τα σοβιετ ατροφησαν και καταργηθηκαν από την μονοκρατορια του κομματος και την απουσια ελευθεριας πολιτικης κριτικής

για πες μου κομαντο ποιος θα έλεγχει την ηγεσία ή το κομμα από τις αυθαιρεσιες αν δεν μπορεις να οργανωνοται στοιχειωδως σε πολιτικες οργανωεις κλπ
πως θα κριθει ποιος θα είναι ο σωστος δρομος για την σοσιαλιστικη οικοδομηση αναμεσα στους πολλους μαρξισμους

Ανώνυμος είπε...

όλα αυτα που λέω μπορεί να είναι λαθος αλλά τέλος
πες μου κομαντο καλοκαιρινης εντροπειας
το ΚΚΕ φτιάχνει πρόγραμμα για τον σοσιαλισμο σε μια μονο χώρα και την ίδια στιγμη δεν έχει μελετησει το εποικοδόμημα στην περιφημη αποφαση για το σοσιαλισμό του 18ου

λοιπον η αντιληψη του ΚΚΕ για τον σοσιαλισμο πάσχει γιατί μιλάει για την μονοκρατορια ενος κομματος πράγμα που θα εκφυλισει τα Σοβιετ

η αντιληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμο πάσχει και δεν είναι τροτσκιστικη γιατι ο τροτσκι στην προδομενη μιλαγε για την ελευθερια των εργατικ'ων κομματων

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Φίλε ή θα μάθεις στοιχειωδώς να συγκεντρώνεις τη σκέψη σου σε ένα σχόλιο ή δε θα δημοσιεύω το ποτάμι που μου στέλνεις. Δε γίνεται δουλειά έτσι, εκτός κι αν η δουλειά σου είναι το τρολάρισμα.

Ανώνυμος είπε...

πες μου τελος κομαντο καλοκαιρινης εντροπιας σε παρακλαω πες μου
ολοι αυτοι οι άθλιοι του εργατικο αγωνα πρέπει να διαγραφουν ταχυτατα από το κόμμα γιατί είναι οπορτουιστες
οι νεοσποριτες πρέπει αφου το θέλου να πάνε στο Συριζα
οι ναριτες και οι αυτονομοι και αναρχοαυτονομοι πρέπει να πολεμηθουν ιδεολογικοολιικως μεχρις εσχατων

αλλά όταν παρουμε την εξουσια θα απαγορευτει η ύπαρξη τους έξω από το κόμμα
θα τους κυνηγαμε, θα τους εκτελουμε, θα τους στελνουμε στα ξεροησια
εισαι έτοιμος να παίξεις τον ρόλο του υπαλληλου της τσεκά

το πρόγραμμα του ΚΚΕ το καινουριο αυτο λέει
οπότε αν εφαρμοστει ετοιμαζόμαστε όχι για την κοινωνια των ελευθερα συνεταιρισμενων παργωγων που έλεγε ο μαρξ αλλά μάλλον για τον πύργο του κάφκα

Ανώνυμος είπε...

ωραια ρε φιλε, με μια κουβεντα λεω
τα μελη του ΚΚΕ ας παρουν θέση απέναντι
στη θέση του Τροτσκι για την ελευθερια των εργατικών κομματων στα σοβιετ

διαλεξτε σταλινικη αντιληψη για το σοσιαλισμο
ή τροτσκιστικη αντιληψη για το σοσιαλισμό

αυτο είναι στον πυρηνα του προγραμματος του ΚΚΕ αφηστε τις τριχες περι τακτικης

Ανώνυμος είπε...

εννοειτε πως δουλια μου είναι το τρολαρισμα
εγω νομιζα πως εδω κάνατε ρε παιδια χαλαρες κουβεντες
για σου ρε κομαντο καλοκαιριης εντροπειας

Ανώνυμος είπε...

ΠΕΣ ΤΟΥ ΡΕ ΚΟΜΜΑΝΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΞΥΣΩ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΤΟΥ!

Ανώνυμος είπε...

σφυροδρεπανε τελιεωνεις το ωραιο ποστ σου με Ροζα

το ποσο δογματικοι και σταλινικοι είναι οι ηγετες του ΚΚΕ φαινεται και από το ότι δεν εχουν κάνει τον κόπο να εκδόσουν ένα βιβλιο της Ροζα Λουξεμπουργκ

ευτυχως που υπήρχε και αυτός ο κατασυκοφαντημενος αγις Στίνας και εξεδωσε την "Κριτικη τη Ρωσοκης επαναστασης" και άλλα

Ανώνυμος είπε...

Επίσης σφυροδρέπανε κανεις κριτικη στο ποστ σου για τον λεγομενο τηλεγραφισμό

ο τηλεγραφισμος υπάρει ως κίνδυνος που συνηθως συνδεεται με την γραφειοκατια του μηχανισμου

ο τηλεγραφισμος εμεινε γνωστος από τον Μπογκντανωφ ο οποίος το 1905 όταν φτιαχτηκαν τα πρώτα σοβιετ είπε ότι οι μπολσεβικοι δεν πρεπει να πανε γιατι δεν ειναι μπολσεβικικα
προτεινε να στειλουν ένα τελεσιγραφο στα Σοβιετ που να τα καλουν να αποδεχτουν το μπολσεβικικο πρόγραμμα το οποίο συν τοις άλλος τότε είχε και στάδια

Ο Λένιν αντιθετα όλο το 1905 εξηγουσε στους μπολσεβικους ότι το κίνημα μπορεί σε κάποεις περιπτωσεις να περιπτώσεις να περασει πάνω από τα κεφαλια των ηγεσιων

το ίδο υποστηριζει και η ροζα που αναφερεις στο εργο της για το 1905 ότι το κινημα πηφηξε πανω από τα κεφαλια των ηγεσιων

Ανώνυμος είπε...

το ΚΚΕ επεδιξε τηλεγραφισμο καταγγελοντας το κινημα που στην πραγματικοτητα το ξεπερναγε περνωντα πανω από τα κεφαλια της ηεγτικης ομαδας στις εξης περιπτώσεις

δεκεμβρης του 2008
αγανακτησμένοι
μαχες του συνταγματος κ.α.

σε αυτες τις περιπτώσεις το ΚΚΕ δεν συμμετειχε στο κίνημα γιατι δηθεν δεν υιοθετει το συνολο της πολιτικής του κλπ

Ανώνυμος είπε...

στην πραγματικοτητα βεβαια οι αιτιες του τελεγραφισμου είναι άλλες όπως συμβαινει πάντα

το ΚΚΕ δεν συμμετειχε γιατι δεν θελει να του κοπει η κρατικη χρηματοδοτηει και γιατι ο φλωράκης έχει υπογράψει ότι για να νομιμοποιηθει το ΚΚΕ αυτο είναι υποχρεωμενο να τηρει το συνταγμα

αυτο που θελω να σου πω είναι ότι ο τηλεγραφισμος είναι όπως πάντα έτσι και στην περιπτωση του ΚΚΕ αλλα λογια να αγαπιομαστε
στριβειν από τα φλεγοντα προβληματα της ημερας δια της στρατηγικής

Ανώνυμος είπε...

όσον αφορα τον τηλεγραφισμο έχω μια ερωτηση
τι λέτε ρε σ/φοι το κόμμα μόνο διδάσκει τις μάζες ή μπορει και να διδασκεταιαι από αυτες??

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τα νεύρα έσπασαν. Ο πάγος χαράχτηκε. Ή κάτι τέτοιο. Τέλος πάντων η αρχή έγινε, με περίπου έξι ή επτά μαζεμένα σχόλια του ανώνυμου φίλου με το τηλεγραφικό στιλ, που επιβεβαιώνουν ότι εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει και η μοναξιά.
Αλλά εκτός από τα ιστολόγια υπάρχει και το εμεσεν, για όποιον επιθυμεί τέτοιου είδους "διάλογο" για να βομβαρδίζει τις οθόνες μας. Όσοι έχουν υπομονή θα αμειφθούν και θα τα δουν σε κανά δυο τρεις μέρες όλα μαζί. Ως τότε οι υπόλοιποι μπορούν να σχολιάζουν χωρίς να χάνονται τα δικά τους σχόλια σε ένα αρχιπέλαγος τρολαρίσματος.

Ευμένης είπε...

Όπως είναι γνωστό στην πολιτική, όπως και καθετί άλλο σ' αυτόν τον κόσμο αντιπαραβάλλονται σε σχέση με το σύνολο. Συνεπώς κάθε αιτία, όσο μικρή και ασήμαντη να είναι, το αποτέλεσμα της επιρεάζει όλη την πολιτική του κόμματος, μεταβάλλοντας όμως το τελικό αποτέλεσμα σε κάποιον βαθμό, όσο μικρός και αν είναι αυτός.
Η στρατηγική θα έπρεπε να είναι η χρήση της τακτικής για την επίτευξη του στόχου, αλλά ο στόχος αυτός στην πολιτική δράσης του κόμματος απόμακρος και άπιαστος.
Στην ουσία δεν έπρεπε να ασχολείται μόνον με την τακτική, αλλά η θεωρία μας έπρεπε να συμπεριλάβει και όλες τια επιμέρους παραμέτρους της και την κάθε ειδική δραστηριότητα της, αφού και η τακτική καθορίζεται απ' αυτές και ανταμείβεται απο τα άμεσα αποτελέσματα της. Η αποτελεσματικότητα της τακτικής πρέπει πάντα να αποτιμάται κάτω απο το πρίσμα των δυνατών κερδών ποτ μπορεί να αποφέρει. Και των πόσο σημαντικών ηθικών, διανοητικών και προπάντων λαϊκών δυνάμεων μπορεί να κινητοποιήσει.
Η στρατηγική όμως όταν όλα εκτυλίσσονται με πολύ αργούς ρυθμούς, τότε δημιουργεί πολύ μεγαλύτερο χώρο σε θέσεις αμφιβολίας. Που πηγάζουν απο άλλες ή και απο τον ίδιο της τον εαυτό, στις αντιρρήσεις και στους δισταγμούς άρα και σε άκαιρες μεταμέλειες. Και καθώς στην στρατηγική είμαστε αναγκασμένοι να μαντεύουμε, και να εικάζουμε για τα πάντα, η τακτική μας δεν ταυτίζονταν με την επίτευξη του κύριου στόχου, και το λάθος που παραμόνευε γινόταν πιο εύκολα.

Ανώνυμος είπε...

είπα να γράψω ένα κατεβατο για την σχέση τακτικής-στρατηγικής αλλά νομίζω ότι οι απαντήσεις κρύβονται στο αριστούργημα "η ζητιάνα" που δημοσιεύτηκε κάποτε στον ριζοσπάστη. Χωρίς πλάκα. Τα πάντα όλα, το μάαστριχτ, η φτώχεια που βγάζει παλικάρια, το Κομμα που έχει αποκοπεί από τα προβλήματα του κοσμάκη, η "Ρηνιώ" που δίνει τα τελευταία της λεφτά στο κόμμα, και το κομματικό χάπυ έντ.

Με μπόλντ ό,τι κρίνω ως σημναντικό ή απλώς ό, τι με ενθουσίασε

για την αντιγραφή

Τάκιτος.


Σάρκα απ' τη σάρκα του λαού η Ρηνιώ, ευλογημένο γέννημα της μήτρας της φτωχολογιάς, σαν πάτησε γερά στης νιότης τα ποδάρια οργανώθηκε στην ΚΝΕ. Στα δυο χρόνια πάνω έγινε και μέλος του ΚΚΕ. Καλή συντρόφισσα και συνεπής επαναστάτρια. Ερωτας γαρ όμως μέσα σ' όλα τ' άλλα κι η όμορφη Ρηνιώ μικροπαντρεύτηκε. Δυο αγγελούδια οι καρποί του επιπόλαιου γάμου της κι όταν ταχιά χώρισε τ' αντρόγυνο τα παιδιά μείνανε στην απόλυτη ευθύνη της, ηθικά και οικονομικά.

Πάμφτωχη η Ρηνιώ, άνεργη ή ημιεργαζόμενη, εργαζόμενη ή ημιάνεργη και με την πολιτεία παντελώς απούσα, ανέβαινε ασταμάτητα το Γολγοθά της φτώχειας και της βιοπάλης μετά το διαζύγιο της. Κι όποτε εξασφάλιζε μεροκάματο δούλευε πότε ολημερίς και πότε ολονυχτίς, για να μπαλώσει φτώχεια και χρέη. Μοιραία, λίγο - λίγο άρχισε να χάνεται απ' την οργάνωση. Οι σύντροφοί της όμως δεν την ξέχασαν. Κάθε που 'χανε μάζωξη, συνέλευση, εξόρμηση, εκλογές κλπ., την έπαιρναν τηλέφωνο και την καλούσαν να συμμετάσχει. Εκείνη ανταποκρινόταν μα λειψά, αφού πάλευε άνισα με το μερονυχτοκάματο.

Νοίκια, σχολειά, φροντιστήρια, γυμναστήρια, ξένες γλώσσες, διατροφή, ένδυση, υπόδηση, θέρμανση, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, πού να τα βγάλει πέρα η δόλια με δυο χέρια... Σιμά κόπηκε και το τηλέφωνο, μια κι είναι το πρώτο που αφήνει απλήρωτο ο φτωχός σαν θεριεύει η ανέχεια. Οι σύντροφοί της όμως και πάλι δεν την ξέχασαν. Κάθε που 'χανε μάζωξη, συνέλευση, εξόρμηση κλπ., την επισκέπτονταν στο φτωχικό της να την καλέσουν να συμμετάσχει. Βέβαια, τα πράγματα είχανε παρασφίξει για τη φτωχολογιά. «Μάαστριχτ» που να πάρει ο διάβολος κι είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται ορατά τ' αποτελέσματά του. Η ταλαίπωρη η Ρηνιώ τραβιότανε δεκάξι και δεκαοκτώ ώρες το εικοσιτετράωρο μπας και τα καταφέρει οικονομικά.

Ανάποδα πράματα όμως. Ενώ δούλευε όλο και περισσότερες ώρες ημερησίως, τα έσοδά της όλο και μειώνονταν και τα έξοδά της όλο και αυγαταίνανε. Αδύνατον πια ν' ανταποκριθεί έστω και λειψά στις τυπικές της υποχρεώσεις σαν μέλος του Κόμματος. Συντρίμμια τα κουράγια της που θάψανε τη διάθεσή της κι ο χρόνος αμείλικτος εχθρός κι αυτός. Οι σύντροφοι της όμως δεν την ξεχνούσαν. Κάθε που 'χανε μάζωξη, συνέλευση, εξόρμηση κλπ., την καλούσαν να συμμετάσχει. Την τελευταία δε φορά που την επισκέφθηκαν της ανακοίνωσαν πως τη διέγραψαν απ' το Κόμμα γιατί η διαρκής απουσία της εμπόδιζε τη λειτουργία της οργάνωσης. Μεμιάς βουρκώσανε τα μελιά της μάτια, μα έκρυψε την υγρασία τους με του τσιγάρου της τον καπνό που τάχα τα ενόχλησε. Φύγανε οι σύντροφοι της...

Η Ρηνιώ σωριάστηκε στο παλιό ντιβάνι που 'τριξε απορημένο απ' τ' αναφιλητά της πίκρας και της απογοήτευσής της. Καθώς τα δάκρυα ασυγκράτητα αυλάκωναν τ' ολόδροσο πρόσωπό της, γιγαντώθηκε μέσα της το άσβεστο φίλτρο της αντικειμενικής μάνας. Σκούπισε με την ανάστροφη της παλάμης της και το τελευταίο άτακτο δάκρυ κι αποφάνθηκε πως οι σύντροφοί της αναμφίβολα είναι τίμιοι άνθρωποι, μα κείνο που τους λείπει για να 'χει αξία η τιμιότητά τους είναι η παραπέρα διαπαιδαγώγησή τους. Πήρε λοιπόν χαρτί και μολύβι κι έγραψε μια επιστολή προς την κομματική οργάνωση της περιοχής της.

(συνεχίζεται)

Ανώνυμος είπε...

«Στις εννιά Οκτώβρη, τραβώντας κατά το Πεδίον του Αρεως να πάρω κι εγώ μέρος στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ ενάντια στη φτώχεια που επιβάλλουν στη λαϊκή οικογένεια οι πλουτοκράτες και τα πολιτικά τσιράκια τους, πέρασα απ' την Ομόνοια. Περπατώντας γοργά, πάνω στη σκουντούφλα μου σκουντουφλάω σε μια γυναίκα, σαραντάρα στην ηλικία, που καθισμένη οκλαδόν στην άκρη του δρόμου ζητιάνευε. Τη ρωτώ πόσα χρήματα ελπίζει να μαζέψει ολημερίς. Είκοσι ευρώ. μ' απαντά. Τόσα είχα κι εγώ στην τσέπη. Παρ' τα, της λέω. Παρ' τα, μόνο σήκω, την παροτρύνω. Σήκω να πάμε μαζί στο συλλαλητήριο ενάντια στην ανεργία και τη φτώχεια που σε κατάντησε ζητιάνα, της εξηγώ. Σιγά μην τρέχω εγώ σε συλλαλητήρια, μ' απαντά αποφασιστικά. Εβαλα τα είκοσι ευρώ πάλι στην τσέπη μου και τάχυνα το βήμα μου κατά κει που ανέμιζαν τα κόκκινα λάβαρα της περηφάνιας.

Οχι, αυτή η γυναίκα, Η ΖΗΤΙΑΝΑ, δε χρειάζεται βοήθεια. Βιολογικό καθαρισμό εγκεφάλου, που λέει ο λόγος, χρειάζεται, για να συνέλθει. Ολοι εκείνοι όμως που ζουν γύρω απ' το όριο της φτώχειας και που αντιμετωπίζουν περήφανα την ταξική τους θέση και κατάσταση, δικαιούνται βοήθεια για ν' αναπνεύσουν. Και φυσικά, οι σύντροφοί τους που έχουν έστω κι ελάχιστο περίσσευμα οξυγόνου οφείλουν να τους το προσφέρουν.

Θα σας το θέσω ξεκάθαρα, σύντροφοι. Αδυνατώ να πιστέψω πως συνειδητά δε νιώθετε άβολα όσοι από σας έχετε τη δυνατότητα ν' απολαμβάνετε σε ανεκτό επίπεδο όσα δικαιούται ο άνθρωπος, την ίδια στιγμή που ο σύντροφός σας, δίπλα σας μωρέ κι όχι παραπέρα, βουλιάζει μες στην άγρια φτώχεια.

Αλήθεια, ορέ σύντροφοι, πόσο άνετα νιώθετε όσοι στο σπίτι σας μπαίνουν δυο και τρεις μισθοί, όταν στου συντρόφου σας το σπίτι με το ζόρι μπαίνει μισός, άντε ένας ολόκληρος μισθός; Πόσο άνετα νιώθατε κάθε που διαβαίνατε το κατώφλι του υγρού ημιυπόγειου διαμερίσματός μου; Νοιαστήκατε στα γεμάτα για τα βάσανα μου; Κόμπιασε μια στάλα ο λαιμός σας όταν μάθατε πως είμαι πάλι άνεργη; Και 'κειο το καφεδάκι που σας φίλευα απ' το λαρύγγι μου το στερούσα. Το ξέρατε; Οχι! Δεν το ξέρατε, γιατί ποτέ δε νιώσατε σε βάθος τη φτώχεια μου. Μοιρολατρικά τη δεχόσασταν. Αυτό είναι όλο. Κι αυτό εν πολλοίς οφείλεται στο ότι η έννοια της συντροφικότητας, δυστυχώς, αποδεικνύεται αυστηρά περιορισμένη και μόνο σαν υπηρεσιακό κομματικό σας καθήκον. Μη στραβομουτσουνιάζετε, αγαπημένοι μου σύντροφοι, γιατί αν ήταν αλλιώς, εσείς που ζείτε κάπως αξιοπρεπώς οικονομικά, σίγουρα δε θα μ' είχατε αφήσει αβοήθητη, θα με είχατε βοηθήσει με τις όποιες δυνάμεις σας, στα όποια επίπεδα και τομείς, ώστε να μη βαλτώσω μες στη φτώχεια μου, που σημαίνει πως δε θα 'χα συρθεί να ρίξω άθελά μου σε δεύτερη μοίρα τις υποχρεώσεις μου την οργανωμένη πάλη. Θα μου πείτε πως ήταν υποχρέωση των συγγενών μου να μου συμπαρασταθούν. Διαφωνώ! Αυτοί δεν είναι κομμουνιστές. Δεν είναι σύντροφοί μου και σαν έρθει η ώρα της μεγάλης ταξικής σύγκρουσης, οι συγκεκριμένοι ή θα κλειστούν στο καβούκι ή θα σταθούν απέναντι, δίπλα στους εχθρούς του λαού.

Αν, λοιπόν, με δική σας πρωτοβουλία, μου 'χατε προσφέρει λίγο απ' το περίσσιο οξυγόνο σας ασφαλώς δε θα πάθαινα ασφυξία. Δεν το κάνατε όμως και δε γινόταν να σας το ζητήσω εγώ. Δεν είμαι ζητιάνα. Είμαι τόσο περήφανη και τόσο αποφασισμένη να πολεμήσω ενάντια στο καθεστώς που παράγει ζητιάνες - όποιας μορφής κι επιπέδου - που ενόψει του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ αποφασίζω να προσφέρω για την οικονομική ενίσχυση του Κόμματός μας όλα μου τα χρήματα...».

συνεχίζεται (για την αντιγραφή, Τάκιτος)

Ανώνυμος είπε...

Σηκώνεται ορθή, ανακλαδίζεται να ξεμουδιάσει το ταλαιπωρημένο της κορμί κι ανοίγει το ντουλάπι της κουζίνας. Μισό κιλό φακή, ένα τέταρτο του κιλού μακαρόνια, μισό μπουκάλι σπορέλαιο και λίγο αλάτι, όλες κι όλες οι προμήθειες στα ράφια του. Ανοίγει και το μικρό ξεχαρβαλωμένο της ψυγείο. Λίγο παραπάνω από μισό κουτί γάλα εβαπορέ, δυο ελιές κι ένα κομματάκι τυρί ό,τι κουβαλά στα σωθικά του. Παίρνει βαθιά ανάσα κι αναζητά με το βλέμμα της τη φθαρμένη μα και μοναδική τσάντα της. Κάπου εκεί μέσα έχει φυλαγμένο ένα πενηντάευρω για εξαιρετικά έκτακτη ανάγκη.

Χαμογελά και μονολογεί κατά το συνήθειο της, που τ' απέκτησε ανεβαίνοντας χρόνια τώρα μονάχη το Γολγοθά της φτώχειας της. «Με 50 ευρώ ούτε εγώ ούτε τα παιδιά μου σωνόμαστε. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να σωθούμε: Η ενίσχυση του ταξικού λαϊκού κινήματος. Μα για να δυναμώσει τούτο πρέπει πρώτα να δυναμώσει η μάνα του, το ΚΚΕ. Και για να δυναμώσει το ΚΚΕ χρειάζεται ανθρώπους και χρήμα. Φαντάσου λέει, μαζί με την εξόρμηση, την προκήρυξη και την αφίσα, στους χώρους δουλιάς και τις γειτονιές, να μπορούσε το ΚΚΕ να διαφημίσει την πραμάτεια του και μέσα απ' τα ηλεκτρονικά κι έντυπα ΜΜΕ που υπηρετούν τους αφεντάδες. Ε, ρε κέφια! Φαντάσου λέει, ο "902" τηλεοπτικός σταθμός κι ο "902" ραδιοφωνικός, να μπορούσαν να σταθούν οικονομικά όπως απαιτείται. Ε, ρε γλέντια!

Φαντάσου λέει, να μπορούσε ο "Ριζοσπάστης" να διαφημιστεί μέσα απ' τις διαπλεκόμενες κεραίες τους και η "Σύγχρονη Εποχή" να 'χε τη δύναμη να προβάλλει τις εκδόσεις της. Ε, ρε επιτυχίες! Ε, ρε ζόρια που θα τραβήξουνε οι δικομματικοί εταίροι και οι ουρίτσες τους, σαν πάρει σάρκα και οστά η μαζική αφύπνιση του λαού. Εκεί να δεις συναίνεση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. ΣΥΝ και Λ.Α.Ο.Σ... Με χεσμένα βρακιά θα τρέχουν να προλάβουν το κακό που τους βρήκε, οι κανάγιες»...

Η Ρηνιώ περιεργάζεται το τελευταίο της πενηντάευρω, ανάβει ένα τσιγάρο και ξαναπιάνει το μολύβι ν' αποτελειώσει την επιστολή.

«... Σύντροφοί μου, δε φτάνει να μπαίνετε στο σπίτι του φτωχού βιοπαλαιστή με "υπηρεσιακή" συνείδηση. Πρώτα πρέπει να χτυπάτε την πόρτα του με διάπλατα ανοιχτά συναισθήματα, ώστε ν' αφουγκραστείτε το προσωπικό του πρόβλημα. Επειτα να πάρετε διάφανα το πρόβλημά του και μπεσαλίδικα, κομμουνιστικά, να το συνδέσετε με τα κοινά προβλήματα, να νιώσει κι αυτός πως δεν είναι μόνος, ούτε ο μόνος που μαστιγώνεται απ' τον ιμπεριαλισμό. Και τέλος αν και όπως μπορείτε βοηθήστε τον και παραπέρα. Μόνο τότε θα τον πείσετε πως όντως αγωνίζεστε συνειδητά για τα παιδιά της Παλαιστίνης, του Ιράκ κλπ., άρα και για τα δικά του παιδιά πρώτα. Ισως, τότε σύντροφοί μου νιώσετε κι εμένα...».

Ανάβει ένα τσιγάρο ακόμη, καρφιτσώνει στην πρώτη σελίδα της επιστολής το χαρτονόμισμα και συνεχίζει το γράψιμο.

«...50 ευρώ έχω όλα κι όλα, σύντροφοι. Πάρτε τα. Δώστε τα στο Κόμμα από μένα και κυρίως απ' το στέρημα των παιδιών μου. Αυτό μπορώ να κάνω μόνο τούτη τη στράτα. Αύριο, αν χρειαστεί, θα δώσω και το αίμα μου, για να γυρίσει ο τροχός και να δρομολογηθεί επιτέλους ο σοσιαλισμός. Και μ' όλο το σεβασμό και την αγάπη που σας έχω. Είναι νομίζω ανάγκη να ζυγιάσετε κι εσείς στην παρούσα κατάσταση την οικονομική προσφορά σας στο μέλλον. Το δικό μου ζύγιασμα έδειξε 50 ευρώ. Δε γίνομαι φτωχότερη κι ας μην έχω ούτε σέντσι στο πορτοφόλι. Εμπρός, λοιπόν, όσοι δεν είστε αυστηρά μισθοσυντήρητοι κι έχετε ένα κάποιο οικονομικό απόθεμα, ενισχύστε το Κόμμα μας ενόψει του 17ου Συνεδρίου μ' ένα ολάκερο κόκκινο μισθό. Οι αυστηρά μισθοσυντήρητοι με μισό μισθό. Κι αυτοί που 'σαστε σαν κι εμένα και ζείτε γύρω απ' το όριο της φτώχειας, δώστε σύντροφοι ένα κόκκινο μεροκάματο, ακόμη κι αν χρειαστεί να το κόψετε απ' το γάλα των παιδιών σας, αφού πρώτα είναι συμφέρον των δραματικά φτωχών να δυναμώσει το ΚΚΕ κι έπειτα των υπολοίπων που κι αυτοί βασανίζονται απ' τον ιμπεριαλισμό.

συνεχίζεται (για την αντιγραφή Τάκιτος)

Ανώνυμος είπε...

Η Ρηνιώ πεισμένη πως δε λαθεύει, έβαλε σ' ένα φάκελο την επιστολή με το χαρτονόμισμα και κίνησε για την οργάνωση. Εκεί βρήκε το γραμματέα με άλλα τρία στελέχη της οργάνωσης να συζητούν στο μικρό γραφειάκι αριστερά και τους παρέδωσε το φάκελο. Επειτα έπιασε κι η ίδια την κουβέντα με 4-5 συντρόφους της που βρίσκονταν στο μεγάλο γραφείο. Αφού είπανε τα τυπικά κι αντάλλαξαν και κάμποσες απόψεις για τα τρέχοντα, τους καληνύχτισε και σηκώθηκε να φύγει. Πριν κλείσει την πόρτα πίσω της άκουσε τη φωνή του γραμματέα.

«Στάσου Ρηνιώ. Η επιστολή σου μας έκανε όλους να δούμε καθαρότερα τη θέση μας και τις υποχρεώσεις μας τη δοσμένη στιγμή απέναντι στο μέλλον. Ενα κόκκινο βδομαδιάτικο σκόπευα να προσφέρω για οικονομική ενίσχυση του Κόμματος ενόψει του 17ου Συνεδρίου. Λάθος μου, όμως, αφού μπορώ να προσφέρω πολλά περισσότερα και δίχως μάλιστα να ζοριστεί άγρια η καθημερινότητα της οικογένειάς μου. Να... νοικιάζω μια γκαρσονιερούλα σ' έναν εργένη. Ε, δυο νοίκια απ' την γκαρσονιέρα μαζί μ' ολόκληρο το δώρο των χριστουγέννων απ' τη δουλιά μου θα τα δώσω στο Κόμμα.

Ο μισθός μου, ο μισθός της γυναίκας μου και το δώρο απ' τη δουλιά της θα μας φθάσουν να ψευτοπορευτούμε οικονομικά μέχρι να ματαπληρωθούμε. Κι οι άλλοι τρεις σύντροφοι που μαζί διαβάσαμε την επιστολή σου, αποφάσισαν πως ούτε αυτοί θα προσφέρουν λιγότερο από μισό ως ένα κόκκινο μισθό ο καθένας τους στο Κόμμα. Παράλληλα, αποφασίσαμε να δώσουμε όλοι και κάτι παραπάνω να καλύψουμε και το δικό σου πενηντάευρω. Να γιατί σου ζητώ να πάρεις πίσω τα χρήματά σου. Απλά είναι τα πράματα Ρηνιώ μου. Θα σφίξουμε εμείς λίγο παραπάνω το ζωνάρι της φαμίλιας μας, για να καταφέρεις να πορευτείς κάπως κι εσύ οικονομικά. Κράτα λοιπόν τα λεφτά σου να στήσεις τσουκάλι για τα παιδιά στο σπίτι».

Τη Ρηνιώ την πήραν πάλι τα ζουμιά και πάλι φόρτωσε την υγρασία των ματιών της στον καπνό του τσιγάρου της. Ο γραμματέας την αγκάλιασε και της πρόσφερε καρέκλα να τα πουν με την άνεσή τους, έτσι ίσως όπως δεν τα 'χαν πει τόσα χρόνια, με μια συντροφικότητα φουντωμένη πυρκαγιά. «Κάτσε Ρηνιώ, να παραγγείλω απέναντι δυο σουβλάκια κι ένα καραφάκι κοκκινέλι. Να τα πούμε με την ησυχία μας», την κανάκεψε και κάτι ψιθύρισε στα πεταχτά στους άλλους συντρόφους που 'ταν παρόντες. «Πάμε για τα σουβλάκια και το κρασί», είπαν αυτοί και χάθηκαν.

Απόφαγαν κι απόπιαν και πριν αυτή αποχωρήσει, εκείνος της είπε με φωνή βαθιάς υπευθυνότητας κι αντρίκειας αυτοκριτικής, «φτιάξε Ρηνιώ μου ένα καινούριο βιογραφικό και δώσ' το μας... λάθος μας ήτανε που σε διαγράψαμε». Εκείνη βάσταξε τα τελευταία του λόγια βάλσαμο στην επαναστατική της ψυχή και πετώντας στα ουράνια από ευτυχία έφτασε στο φτωχικό της. Σαν άνοιξε την πόρτα βρήκε τα παιδιά της να καμαρώνουν και τα δυο μπρος στο παλιό καθρέφτη. «Μαμάκα, ήρθαν κάποιοι σύντροφοί σου απ' το ΚΚΕ. Η οργάνωση μας έστειλε δώρο αυτά τα δύο μπουφάν. Και για σένα μαμά αφήσανε αυτό το φάκελο». Η Ρηνιώ με χέρια ιδρωμένα από αγωνία άνοιξε το φάκελο. Βρήκε μέσα 250 ευρώ κι ένα διπλωμένο λευκό χαρτί Το ξεδιπλώνει και διαβάζει. «Συγνώμη συντρόφισσα».

Ενας κόμπος βαθιάς συγκίνησης κι ασύγκριτου δέους της φράζει το λαιμό και λύνεται μέσα από ένα λυγμό χαράς κι αισιοδοξίας. Τα παιδιά της κουρνιάζουν μες στο βλέμμα της γεμάτα απορία. «Τι συμβαίνει μανούλα»; Τα σφίγγει τρυφερά στην αγκάλη της και τους εξηγεί. «Σε λίγο παιδιά μου ξεκινά το 17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ του ΚΚΕ. Αυτό συμβαίνει!»

Τέλος

Για την αντιγραφή,

Τάκιτος

Ανώνυμος είπε...

http://aristerovima.gr/details.php?id=3982
είναι του θυμιου Κ. από ελληνοφρενεια για την βίλα
η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετειχε στην σημερινη πορεια αλληλεγγυης
οι κνιτες πάλι με τους μπάτσους

Ανώνυμος είπε...

Για να επανέλθουμε στο θέμα μας: τακτική και στρατηγική, ή αλλιώς πως συνδέεται η πάλη για το σήμερα με τον σοσιαλισμό.

Εμπειρικά επιβεβαιωμένο είναι το γεγονός ότι αν σήμερα κερδίσεις κάποιες κατακτήσεις, θα χάσεις σε ριζοσπαστισμό. Όπου και όποτε η εργατική τάξη κέρδισε κατακτήσεις (αυξήσεις μισθών, μείωση ωρών εργασίας, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, ιατρική και ασφαλιστική κάλυψη) έχασε την αιχμή της. Άρα λοιπόν το ερώτημα πρέπει να τεθεί απο την αρχή: Μπορούμε να πιστεύουμε ότι η πάλη για συγκεκριμένες κατακτήσεις στο σήμερα θα οδηγήσει σε ενίσχυση της πάλης για τον σοσιαλισμό;

Ελπίζω η απάντηση σε αυτό το ερώτημα να μην είναι η επιδερμική αντίληψη ότι με την κρίση ριζοσπαστικοποιούνται οι συνειδήσεις, γιατί αυτό το έχουμε δει στην πράξη και τέτοια ριζοσπαστικοποίηση που έχουμε τελευταία δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε.

Ανώνυμος είπε...

το μεσημερι οι ειδησεις είχαν πρωτο θέμα την βιλα
προεβαλαν τις δηλώσεις Τσιπρα ότι ΚΑΙ εμεις στον ΣΥΡΙΖΑ ειμαστε ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ

Τετοια δηλωση το ΚΚΕ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ πάντως

Ανώνυμος είπε...

Αφού ο προβοκάτορας Τάκιτος επιμένει λογοτεχνικά να του στείλω κι εγώ κάτι λογοτεχνικό που του ταιριάζει. Του Διονύση Σαββόπουλου είναι οι στίχοι από τη «Ρεζέρβα» το 1979 (αν και νομίζω πως είχε βγει και πρωτύτερα σε 45άρη δίσκο). Πάει κουτί (άμα μπει κανείς στο νόημα) στον προβοκάτορα Τάκιτο και τονισμένα είναι τα σημεία που θεωρώ σημαντικά (έτσι για να δούμε λογοτεχνικά τι κουμάσι είναι).


ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ

Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα,
τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή
κι ένας φαλάκρας, απ’ έξω και από μέσα χαμογελούσε,
ναι, γιατί να σκοτιστεί.


Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία;
τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.


Στη φοιτητριούλα που σ’ έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.
Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω
το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.

Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει

και ό,τι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία.

Ο πρώτος προβοκάτορας απ’ όλους στη ζωή μου
είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου.
Άλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει.

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα.

Ανώνυμος είπε...

επαναστατικη τακτικη είναι αυτη που ανεβάζει την ταξική πάλη και όχι αυτη που δρα πυροσβεστικά σε αυτήν
το ΚΚΕ δεν έχει επαναστατικη τακτικη γιατι εδώ και τρια χρόνια όταν οι αγώνες ξεπερνάγαν ένα "όριο" τους μάζευε
στις θέσεις για το συνεδριο ούτε καν αναφερει ότι η απαντηση στην ανεξελεγκτη χρεοκοπια θα είναι η εξεγερση
το ότι μιλάει μόνο για την περιπτωση πολέμου χωρίς να διασαφηνιζει σκοπίμως και σε αυτό το ζήτημα λενινιστικά την στάση του δείχνει την έλλειψη επαναστατικης τακτικής

Ανώνυμος είπε...

το ΚΚΕ ανωνυμε δεν εκανε δηλωση σαν του Τσιπρα
αλλά ανακοινωση αλληλεγγυης όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έβγαλε
αντι να καταγγειλει την κρατικη καταστολη καταγγειλε τους συλληφθεντες κο.κ
να ένα παραδειγμα συγκρουσιακης ή υπεύθυνης τακτικής

Ανώνυμος είπε...

Ρε συ ναρίτη, καλά τα λες. Οντως στη πορεία για τη Villa ήσασταν και μάλιστα μαζικά.


Στα υπόλοιπα λείπετε. And it makes me wonder...

Υγ. Σφυροδρεπανε, καταλαβαίνεις οτι γενικά υπάρχει ζήτημα με τα τρολλια, έτσι; Κρίμα ενα τοσο ωραίο νήμα να μη συζητιέται για να περνάει του κάθε καμμένου το χατήρι. Δεν είναι δημοκρατία αυτό.


metalorixos

Ανώνυμος είπε...

Ειχα ξεχασει πως ειναι να γραφουν εαακιτες στο ιστολογιο... "συγκρουσιακη".... μου εφερε δακρυα στα ματια.... κι οχι μονο απο τα γελια.

Ανώνυμος είπε...

το ζητημα σ/φε δεν είναι τι κανει το ΝΑΡ που δεν ισχυριζεται ότι αποτελει την πρωτοπορια της εργατικης τάξης αλλά τι κάνει το ΚΚΕ που ισχυριζεται ότι είναι

από την πορεία λειπατε γιατι αγχωνεσται για το κοινοβουλευτικο ποσοστό

αντε παιδιά αλλη μία εκλογικη μάχη να πάει στραβα και θα βαρέσετε διάλυση-διάσπαση
αλλά ετσι διαπαιδαγωγειται τον κόσμο σας

Ανώνυμος είπε...

η συγκρουσιακή λογικη σου προκαλει γελια και κλαμα γιατί το ΚΚΕ ύστερα από το 1949-52 ξέχασε τι σημαίνει σύγκρουση

μεχρι και την χαλυβουργία αφησατε χωρις πολιτική κάλυψη όταν έβαλε θέμα ο Σαμαράς

για αυτο τα μεγαλοστελέχη σας γκρινιάζαν ότι πρέπει να βρεθει λύση γιατι η απεργια οδηγειται σε αδιεξοδο

Ανώνυμος είπε...

και κατι τελευταιο μεγάλε
σας βολέυει εσας τους ΚΚεδες να αντιπαρατίθεσται με τον "εργατικο αγώνα" και τους δεξιους του ΝΑΡ

απαντήστε ρε συντροφια όμως στο πραγματικο έλλειμα του ΚΚΕ που από το 74 (για να αναφερθουμε πρόσφατα) έχει μετατραπει σε μέρος του συστηματος και του αστικου πολιτικου παιχνιδιου της μεταπολιτευσης
την οπορτουνα τον Φλωράκη ακόμα αφιερωματα του κάνετε μαζί με τον Σταλιν

Ανώνυμος είπε...

To εκλογικό ποσοστό... τι λε ρε παιδί μου. Αυτό που δεν διστάσαμε να θυσιάσουμε πριν λίγους μήνες για να ξεπουλήσουμε αγώνες για μερικές καρέκλες υπουργείων λέμε; Που θα μπορούσαμε να κάνουμε "κύβερνηση της Αριστεράς με πρωθυπουργό Παπαρήγα" που έλεγε ο διαχειριστής της πολυτακοικίας σας, σ.Πρόεδρος;

Ναι. Το βρήκες μάγκα. Για αυτό λοίπαμε.

Τη Χαλυβουργία τώρα, που "την αφήσαμε χωρίς πολιτική στήριξη", τι να σου πω. Τη μέρα που την πεσαν τα ΜΑΤ εγώ ήμουν εκεί. Απο το πρωί. Εσυ; Εσύ δεδομένου οτι ΔΕΝ ήσουν, μάλλον έπινες καφέ στη Βίλλα, ικανοποιόντας τον εαυτό σου οτι "κατι έκανες" για την επανάσταση.


Παρεπιπτόντως, οι σχέσεις εαακιτών και αναρχικών, είναι σχέσεις s&m ε;

metalorixos

Ανώνυμος είπε...

Γιατί ρε ανώνυμε με χαρακτηρίζεις "προβοκάτορα"; Σε χαρακτήρισα εγω "ξενέρωτο";

Τάκιτος

Ανώνυμος είπε...

το ΚΚΕ καλά κανει και αναδυκνυει τους δεξους του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
με την ίδια λογικη όμως θα μπορουσε και το εξοκοινοβούλιο να προβάλλει τους δεξιους του ΚΚΕ
απο συνιστωσες (εργατικος αγωνας, νεα σπορα) αλλο τίποτα
από στελέχη ως γνωστόν στους μη αφελής δεκαδες μελη της ΚΕ του ΚΚΕ (μειοψηφια) είναι υπέρ της αριστερης κυβερνησης

Ανώνυμος είπε...

με το ΝΑΡ και το εξοκοινοβούλιο το ΚΚΕ δεν συνεργάζεται γιατι φοβαται ότι αυτο μπορει να το βάλει σε περιπέτειες (υποχρέωση για συγκρούσεις κλπ)

η κριτικη της Αλέκας ότι το ΝΑΡ συγκροτειται από πρωην στελ'εχη είνια για γέλια

το ΚΚΕ έχει συνεργαστει στις δημοτικες εκλογες με την Κομμουιστικη ανανεωση που τωρα είναι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και έχει ριζα σε διάσπαση του ΚΚΕ μαλιστα διερευνησε και για κοινη καθοδο σε γενικες εκλογες

τοτε ρε ΚΚΕΔΕΣ οι πρωην δεν πειράζανε αλλά τώρα πειράζουνε

δύο μέτρα και δύο σταθμα, κόφτε λοιπον το δούλεμα στον κόσμο σας

Ανώνυμος είπε...

εσυ σ/φε εισουν στην χαλυβουργια όπως και γενικα ανγκαλιαστηκε από τον κόσμο του ΚΚΕ
όμως η ηγεσία μουρμουραγε συνεχεια για ένα καυτο πρόβλημα που επρεπε να διαχειριστει
το προβλημα ενταθηκε μετα την επίθεση του Σαμαρα
γιατι έβαζε την ηγεσια προ των ευθυνων της
σου θυμιζω ότι παρόλη την ηρωικη δράση των μελων του ΚΚΕ και αρκετω στελεχων του,
η απεργια έλειξε χωρις να ανοιξει ρουθουνι με εντολη της ηγεσίας
φυγαμε όλοι απο την πορεια σαν καλα καλα παιδακια

Ανώνυμος είπε...

αντε τωρα μαζι με τους μπατσους της αριστερης ΔΗΜΑΡ σ/φε του ΚΚΕ
και καλη αλληλεγγυη στους Νοικοκυραιους της μεσαιας τάξης που εκπροσωπει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά ΤΣΙΠΡΑ

Ανώνυμος είπε...

@ Τάκιτο

Με συγκίνησες με την ιστορία της γνήσιας Μπολσεβίκας Ρηνιώς.
Μία μόνο παρατήρηση.
Φράγκο δεν είχε να θρέψει τα 2 αγγελούδια και την ίδια, αλλά το τσιγάρο πήγαινε σύννεφο !

Taliban

Ανώνυμος είπε...

Τι θα πρότεινες σύντροφε που λες για Χαλυβουργία; Δεδομένου οτι το ξυλάκι είχε πέσει απ τα αξημέρωτα, στο οποίο, τι να κάνουμε, τα ΜΑΤ ρίξαν καλές και σπάσαν την απεργία.

Έχεις στρατηγικό πλάνο που θα άλλαζε τα πράγματα, ως νέος Μεγαλέξανδρος στα Γαυγάμηλα;

Ή μήπως να καθόμασταν άλλες 2 ώρες να κάνουμε παρέα στους ροζουλίδες που αποφάσισαν να έρθουν κατα το απογευματάκι;


metalorixos

Ανώνυμος είπε...

καλά όλη η ιστορία είναι ένας ύμνος στο τσιγάρο.

Η "Ρηνιώ" καπνίζει μέσα στο σπίτι με κλειστά τα παράθυρα (συγγνώμη αλλά δεν το διευκρινίζει) αδιαφορώντας για τα "δύο αγγελούδια".
Έρχονται οι συντροφοι και καπνίζουν όλοι μαζί στο "υγρό ημιυπόγειο διαμέρισμα" της
χειροτερεύοντας την κατάσταση.
Τα γραφεια της ΚΟΒ τα έχουν κάνει τεκέ (με το συμπάθειο) με τον "γραμματέα".

Όλοι οι ήρωες της ιστορίας έχουν σίγουρα μαύρα πνευμόνια.

Τέλος πάντων είναι ένα αληθινό διαμάντι αυτή η ιστορία. Είναι ένα βαθιά θρησκευτικό χριστουγεννιάτικο ανάγνωσμα.
Πίσω απο την κάπνα του τσιγάρου κρύβεται το μυστήριο της σχέσης τακτικής-στρατηγικής.
Θα επανέλθω.

Τάκιτος




Ανώνυμος είπε...

@Τάκιτος

Σε χαρακτηρίζω «προβοκάτορα» πρώτα γιατί είσαι και μετά γιατί το «προβοκάτορας» σε αντίθεση με το «ξενέρωτος» είναι πολιτικός χαρακτηρισμός.

Κι εκτός από προβοκάτορας είσαι και λογοκλόπος, αφού δεν γράφεις την συγγραφέα του διηγήματος που αντίγραψες κι αφήνεις να εννοηθεί σ’ όποιον δεν πολυπροσέξει πως είσαι και λογοτέχνης, τρομάρα σου!

«Η ζητιάνα» είναι γραμμένη από την Καλή Γκελμπέση-Γκιούνη και δημοσιευμένη στο «Ρίζο» της 6/2/2005.

Ανώνυμος της 12ης Ιανουαρίου 2013 ώρα 5:10 μ. μ.

Ανώνυμος είπε...

ρε μαγκες, αμα θελετε να πεφτετε στα τεσσερα καθε φορα που σας καλει η αναρχια (το να θυμισω περιστατικα ειναι σα να προσβαλλω τη νοημοσυνη ολων) καντε το ελευθερα. Το ΚΚΕ τι το καλειτε? Να σας κραταει το φαναρι ή να σκηνοθετει την τσοντα? Οσο για κολλητηλικια με μπατσους, ψαχουλεψτε λιγο καλυτερα τα μαυροφορεμενα φιλαρακια σας με τα αλφαδια. Ξερουν αυτοι που να σας πουν να ψαξετε.

Και ελεος με τη Χαλυβουργια. Για να το πουμε μια και καλη, μιας και ολοι οι αλλοι ειστε ανυπαρκτοι, το ΚΚΕ φερει ακεραια την ευθυνη για οτι καλο και κακο εγινε εκει μεσα. Ετσι ωραιοτατα και απολυτοτατα, χρησιμοποιωντας τη δικη σας πρωτογονη λογικη. Ο καθενας να γαβγιζει στα κυβικα του παρακαλω.

Αντε τωρα να πεισετε κανα δεκαοχταχρονο αλτερνατιβ οτι το ΚΚΕ εχει κοινοβουλευτικες αυταπατες, οταν 7-8 μηνες πριν γλυφατε για αριστερη κυβερνηση, πανηγυριζατε για το ποσοστο του συριζα και παρακαλουσατε να μπειτε στη βουλη ως η πιο συνεπης αντιμνημονιακη δυναμη. "Συγκρουσιακη λογικη"... κλαιμε.....

Σορι για το υφος, καθολου συντροφικο, αλλα μερικοι μονο αυτο καταλαβαινετε και σε καθε ζωντανο πρεπει κανεις να μιλαει στη γλωσσα του. Χαιρετε.

Ανώνυμος είπε...

Τακιτε, μη μας απειλεις εμας. Ακου "θα επανελθω"....

Χωρις πλακα τωρα, μην επανελθεις σε παρακαλω. Εχει κοκκινησει η φατσα μου απο το facepalm.

Ανώνυμος είπε...

...λογοκλόπος;;; χαχαχαχαχα!!!

πολύ θα ήθελα να ειχα γραψει εγώ αυτό το μεγαλούργημα αλλά φεύ! είμαι πολύ μέτριος συγγραφέας. Ζηλεύω, το παραδέχομαι.
Αν βγάλεις την κομματική τσίμπλα θα δείς πάντως ότι στην εισαγωγή λέω ότι δημοσιεύτηκε κάποτε στον Ριζοσπαστη. επίσης υπογράφω "για την αντιγραφη, Τακιτος" καμια δεκαρια φορές. Το όνομα τηςσυγγραφεως το παρέλειψα κατα την μεταφορά copy-paste απο την σελιδα στο word.

shit happens.


Τάκιτος



Ανώνυμος είπε...

η λογικη σ/φε ότι το εξοκοινοβουλιο είναι ανυπαρκτο είναι λογικη ΣΥΡΙΖΑ και εργατικου αγώνα

αυτο δεν λενε οι αστοι και οι σοσιαλδημοκρατες για το ΚΚΕ
θα στο βάλω το ζητημα για παραδειγμα σε διεθνες επιπεδο
ποιο ΚΚ σημερα παλευει άμεσα για το σοσιαλισμο??
κανένα, άρα το ΚΚΕ είναι απομονωμενο παγκοσμια σε μια μικρη χώρα κλπ
είναι ανυπαρκτο

Ανώνυμος είπε...

επίσης η λογικη ότι όποιος κάνει κριτικη από τα αριστερα ειναι προβοκατορας, μυστικος πρακτορας κλπ
είναι λογικη ΣΥΡΙΖΑ, ΕΔΑ, ΣΤΑΛΙΝ

σου θυμιζω τις μονιμες κατηγοριες των δεξιων
-ο Λενιν το 1917 ήταν πράκτορα των Γερμανων
-ο Τρότσκι ήταν πράκτορα του Χιτλερ και του Μουσολίνι επειδη μιλαγε για σοσιαλιστικη επενασταση και όχι σταδια
-Ο Ζαχαριάδης ήταν πράκτορας κατά Σταλιν-Ντεζ-Κοληγιάννη γιατι έκανε τον ΔΣΕ
- οι δυνάμεις της αυτονομιας στην Βολιβία αντιπαλοι από τα αριστερα του αριστερου Μοράλες πράκτορες των αμερικανων
- οι από τα αριστερα αντιπαλοι του Τσαβες που κανατε πρόσφατα και δηλωση στηριξης επισης πρακτορες των αμερικανων
- οι ινδιανικες κοινοτητες που εξεγερθηκαν εναντια στον Ραφαελ Κορεα επίσης πράκτορες των αμερικανων
- οι αντικαπιταλιστικες ομαδες που έκαναν τον Μαη του 68 κατα ΓΚΚ και Σοβιετικη Ένωση τα έπαιρνα από τους αμερικάνους
- ο Αντονιο Νεγκρι και ο Σερτζιο Μπολωνα κατα την Σοβιετικη ένωση μυστικοι πράκτορες
(και επειδη τοο θυμηθικα, για το πως πολεμας τον φασισμο- παρε ρε μεγαλε το βιβλιο του Μπολωνα για την Γερμανια να ξεστραβοθεις- αλλα εσεις την Χρυση Αυγη θα την αντιμετωπισετε στο κονοβουλιο και με την δράση των νομιμων συνδικατων)

Ανώνυμος είπε...

μπορω να επεκκτεινω και τα παραδειγμα για τους εξεγερμενους του πολυτεχνειου που και αυτους στο φυλλο 8 πρκτορες τους βγαλατε

από ότι είδα η οπορτουνα ο Λιοσης στον εργατικο αγωνα υπερασπιζετε μεχρι και το φύλο 8

όξω ρε αντεπαναστατη Λιοση μαντροσκυλο του καπιταλισμου

Ανώνυμος είπε...

μπραβο και πάλι μπραβο στο ΝΑΡ για το σημερινο εξωφυλο του "ΠΡΙΝ"

την πέφτει στον ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ"

Ντροπη στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ του ΤΣΙΠΡΑ και τον καλυπτει

ωραιοι αντικαπιταλιστες είστε ρε ΚΚεδες

Ανώνυμος είπε...

Έγινε κοινός τόπος ο ρόλος που παίζουν ο εργατικός αγώνας και η νέα σπορά, δεν πιάνονται πλέον νέα ψάρια και την κατάλληλη στιγμή τσουπ! βγήκαν αυτοί που λένε ακριβώς τα ίδια, βρίζοντας τους όμως. Μαγικό.

Ανώνυμος είπε...

πηγαινε προσκυνα τον Σταλιν και τους μπατσους
ρε φλωρακικε μαζι με τον εργατικο αγωνα και την νεα σπορα
να κρίνεις χωρις ταμπελες αλλιως θα σου βαζω και εγω ταμπελες

Ανώνυμος είπε...

@Τάκιτος

shit happens.

That is right: shit like Τάκιτος happens; unfortunately for us it happens all the time…

Ανώνυμος της 12ης Ιανουαρίου 2013 ώρα 5:10 μ. μ. και της 13ης Ιανουαρίου 2013 ώρα 12:18 π. μ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ευχαριστώ τους σφους αναγνώστες που σχολίασαν το θέμα της ανάρτησης και απολογούμαι δημόσια που τα σχόλιά τους χάθηκαν σε έναν ωκεανό ανοησιών. Η κε του μπλοκ θα λάβει τα μέτρα της για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο, και θα λάβει υπόψη της τα ουσιαστικά σχόλια, για το επόμενο κείμενο που θα ασχολείται με το εν λόγω ζήτημα.

Ανώνυμος είπε...

για όσους αναρωτιούνται τί απέγινε η ερωτική "Ρηνιώ" του Ριζοσπάστη και τι λέει για το 19ο Συνεδριο, είμαστε στην ευχάριστη θέση να ενημερώσουμε ότι είναι μια χαρά και κατέβηκε στο ΣΕΦ για τα 94χρονα του κομματος. Τα δυο "αγγελούδια" μεγάλωσαν και είναι περηφανοι ΚΝίτες.

Τάκιτος




Ήμουν στα τρένα που τραβούσαν ίσα για το στάδιο τής «πάλης».
Φτάνω μαζί με χιλιάδες και χιλιάδες άλλους.
Μπήκα μαζί τους στο στάδιο απ’ όλες τις εισόδους.
Κάθισα στις πιο απόμακρες και πιο κεντρικές μεριές του.
Ήμουν χωμένος στην ψυχή, τα συνθήματα και τα χειροκροτήματά τους.
Ζούσα, ζω και θα ζω πάντα μέσα απ’ τις ζωές τους. Μέσα απ’ τα βάσανα και τις χαρές τους. «Κλέβω» την κάθε τους στιγμή.
Χαλαλίζω το αίμα μου μέσα απ’ το δικό τους. Κι εκείνο τρέχει καυτό, απ’ το παρελθόν ως το μέλλον, για τη λευτεριά τής εργατικής τάξης! Ένα με τα κόκκινα λάβαρα!
Η καρδιά μου είν’ οι καρδιές τους και χτυπά μόνο μέσα απ’ το σφυροδρέπανο. Ένα με το σφυροδρέπανο!
Τα λόγια μου βγαίνουν απ’ τη συνείδησή τους, όπως η ομιλία τής Αλέκας Παπαρήγα.
Ιερότερη στιγμή(!), η Κομμουνιστική Διεθνής. Την τραγούδησα με βροντερή φωνή με τα στόματα όλων.

Εμπρός τής γης οι κολασμένοι
Της πείνας σκλάβοι εμπρός-εμπρός
Το δίκιο απ’ τον κρατήρα βγαίνει
Σα βροντή σαν κεραυνός

Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια
Όλοι εμείς οι ταπεινοί τής γης
Που ζούσαμε στην καταφρόνια
Θα γίνουμε το παν εμείς

Στον Αγώνα ενωμένοι
Κι ας μη λείψει κανείς
Ω! Νάτη, μας προσμένει
Στον κόσμο η Διεθνής

Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες
Με πλάνα λόγια μάς γελούν
Της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες
Μοναχοί τους, θα σωθούν

Για να λείψουν τα δεσμά μας
Για να πάψει πια η σκλαβιά
Να νοιώσουν πρέπει τη γροθιά μας
Και της ψυχής μας τη φωτιά

Στον Αγώνα ενωμένοι
Κι ας μη λείψει κανείς
Ω! Νάτη, μας προσμένει
Στον κόσμο η Διεθνής


Σφιγμένη και ψηλά σηκωμένη η γροθιά μου, με τα δικά τους χέρια.
Βούρκωνα μες στα μάτια τους από περηφάνια και συγκίνηση.
Υποσχέθηκα με την μπέσα και την επαναστατικότητά τους, να γίνομαι όλο και καλύτερος! Αποτελεσματικότερος!
Ορκίστηκα μέσα απ’ τον όρκο τους, ότι ποτέ δε θα προδώσω το λαό!
Δήλωσα με το επαναστατικό πείσμα τους, πως νερό στο κρασί μου, δε θα βάλω!
Ξεκαθάρισα ολόρθος με την στεντόρεια φωνή τους, πως «φίλοι» κι οχτροί τσάμπα καρτεράνε να λυγίσω!
Κι όμως
Κανείς δεν μ’ είδε σαν κάτι ξέχωρο απ’ τον εαυτό του! Ήμουν όλοι αυτοί!
Όλοι που με το «εισιτήριό» μου πήραν το τρένο για το στάδιο «πάλης»!
Όλοι που με το βήμα μου πέρασαν τις εισόδους του και το γέμισαν!
Όλοι ήμουν εγώ(!) στις πιο απόμερες και πιο κεντρικές μεριές του!
Όλοι ήμουν εγώ(!) στις ψυχές, τα συνθήματα και τα χειροκροτήματά τους!
Όλων το αίμα που τρέχει καυτό στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ένα με τα κόκκινα λάβαρα(!), είναι το δικό μου!
Όλων οι καρδιές που χτυπούσαν, χτυπούν και θα χτυπούν, μόνο(!) και πάντα(!) μέσα απ’ το σφυροδρέπανο, είναι η καρδιά μου!
Όλοι και όλες που αγωνίζονται με αυτοθυσία για την ανατροπή τού καπιταλισμού, είμαι εγώ!
Όλοι που σήμερα δεν είναι παρόντες, μα θά ’ρθουν αύριο μαζί, είμαι εγώ!
Όλοι και όλες που οργανώνουν το λαό για τη Σοσιαλιστική-Κομμουνιστική Επανάσταση, είμαι εγώ!
Όλοι και όλες στο στάδιο «πάλης», ήμουν, είμαι και θα είμαι, εγώ! Η πρωτοπορία τής εργατικής τάξης! Το Κόμμα!
Όλοι οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης, νεκροί και ζωντανοί, είναι το είδωλό μου στον καθάριο καθρέφτη μου. Το Κόμμα!
Ναι, όλοι οι επαναστάτες κομμουνιστές, είμαι εγώ!
Δική τους η τιμή και η δόξα τού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας!
Δική μου η τιμή και η δόξα τού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας!
Δική μας η τιμή και η δόξα του επαναστατικού στρατού μας και στο μέλλον!
Εγώ είμαι το Κόμμα! Η επαναστατική θεωρία αντάμα με την επαναστατική πράξη.
Εγώ είμαι το Κόμμα(!) και πάνω μου καθρεφτίζεται ο Μαρξισμός-Λενινισμός!
Όλοι οι σύντροφοι κομμουνιστές, όλοι οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης, χτες, σήμερα, αύριο, είμαι εγώ! Το Κόμμα!
Το τιμημένο ΚΚΕ!!!




(Αφιερωμένο απ’ τη συγγραφέα Καλή Γκέλμπεση στα 94 χρόνια ηρωικής και τιμημένης ύπαρξης και δράσης τού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που γιορτάστηκαν στις 25-11-12 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας-Φάληρο).

ΑΝΕΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ είπε...

@ Τάκιτος

Τυχαίνει να γνωρίζω πάρα πολύ καλά τη συγγραφέα Καλή Γκέλμπεση, η οποία έχει τα κότσια και βγαίνει φανερά με τ' όνομά της, λέγοντας πάντα αυτό που πιστεύει.

Εφόσον λοιπόν σχολιάζεις την πένα της, αρνητικά ή θετικά, αδιάφορο εφόσον είσαι άσχετος,
μήπως θα ήταν τίμιο να ανέφερες και ποιος είσαι;

Εννοώ το όνομά σου κι όχι την ιδιότητά σου.

Αυτήν την καταθέτεις ξεκάθαρα.
Είσαι ένας επαγγελματίας αντικομμουνιστής.

Μόνο που δεν πρωτοτυπείς καθόλου.
Διότι υπάρξαν πάρα πολλοί πριν από σένα, που προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν το όνομα τής Καλής Γκέλμπεση για να χτυπήσουν το ΚΚΕ.

Το μόνο που κατάφεραν ήταν να αυτογελοιοποιούνται και να αυτοεξευτελίζονται.

Μια στάλα μυαλουδάκι να είχες, θα διέκρινες για ποιο λόγο ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε αυτό το διήγημα,
που εσύ ο άσχετος κρίνεις για να ...κρίνεις...

Ξέρεις πόσοι "μαύροι", πόσα φασιστοναζομορφώματα μαυροκακομοίρη έκαναν το ίδιο με σένα τότε που δημοσιεύτηκε;;;

Ξέρεις..., γιατ' ήσουνα ένας απ' αυτούς, τους προβοκάτορες.

Γιατί μόνο οι προβοκάτορες, τα φασιστοναζομορφώματα ...στήνουν στον τοίχο τούς κομμουνιστές συγγραφείς, καίνε τα βιβλία τους και στρέφονται ενάντια σ' οτιδήποτε ...αναστατώνει τον ύπνο των καπιτα-ληστών...

Εκείνο που με προβληματίζει, είναι που ενώ η συμπεριφορά σου αποδεικνύεται άκρως φασιστική, παρουσιάζεσαι και σαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΑΡ...

Για να τελειώνουμε. Η Καλή Γκέλμπεση είναι 60 χρονών γυναίκα, τα παιδιά της είναι άνω των τριάντα, κι είναι και μια ευτυχισμένη γιαγιά.

Αυτά στα αναφέρω μπας και καταλάβεις ότι το διήγημα "Η Ζητιάνα" δεν είναι αυτοβιογραφικό.
Πόσο χαζός μπορεί να είσαι όμως, που την ταυτίζεις με τη νεαρή πρωταγωνίστρια του έργου της; Πόσο;;;

Κι εκ μέρους της σου μεταφέρω, πως αν θες να τα πείτε μέσα απ' το blog μου ΕΠΩΝΥΜΑ, εσύ, αυτή και ο Taliban, με τις δικές τους ...εξυπνάδες,
θα το χαρεί ιδιαίτερα...

ΕΠΩΝΥΜΑ όμως!
Τον τρόπο τον ξέρετε.
Ένα σχόλιο με τα ονοματάκια σας, κι αμέσως θα πάρετε απάντηση.
==========================
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ΖΗΤΑΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠ' ΤΟ ΒLOG "ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΟ" ΠΟΥ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ.

ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ