Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Προσωπικά

Στον απόηχο του συνεδρίου η κε του μπλοκ θα ήθελε να σταθεί κριτικά σε δύο σημαντικά ζητήματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με το θέμα των προσώπων –πόσο σημαντικά είναι και τι ρόλο παίζουν στο γενικότερο προτσές- που έθιξαν αρκετοί σφοι αναγνώστες στα σχόλιά τους.

Καταρχάς υπάρχει η θεωρητική προσέγγιση του πράγματος. Τα άτομα φτιάχνουν το σύνολο κι αναδεικνύονται μέσα απ’ αυτό. Οι συνθήκες φτιάχνουν τον άνθρωπο κι αυτός με τη σειρά του τις συνθήκες που τον διαμορφώνουν. Ο οκτώβρης πχ δε θα ήταν νικηφόρος χωρίς το βλαδίμηρο, που δε θα είχε κερδίσει παγκόσμια φήμη αν δε δρούσε στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο απ’ τις γραμμές των μπολσεβίκων. Κι οι μάζες κινούν την ιστορία με την ταξική πάλη αλλά διαμεσολαβούν η οργανωμένη πρωτοπορία κι ένα κομμάτι χαρισματικών ηγετικών στελεχών, που μπορούμε να το δούμε σαν ένα είδος «πρωτοπόρων εντός της πρωτοπορίας».
Με άλλα λόγια τα πρόσωπα δε γίνεται να περάσουν πάνω από τα όρια της εποχής τους, μπορούν όμως να εκφράσουν το πνεύμα της, να επισπεύσουν τις τάσεις που κυοφορεί και να κερδίσουν έτσι μια θέση στο πάνθεο της ιστορίας.

Αυτά ως προς το θεωρητικό κομμάτι. Τι γίνεται όμως στην πράξη, όταν ο κόσμος που (του έμαθαν να) κατηγορεί τους κομμουνιστές για θρησκευτική σχεδόν προσωπολατρία (στάλιν, ζαχαριάδης, κονίσματα), περιστρέφει τα πάντα στην πολιτική γύρω από τα πρόσωπα και γίνεται προσωπολατρευτικότερος του «προσωπολάτρη»; Ή όταν επιχειρεί με τα ίδια ακριβώς κριτήρια να ερμηνεύσει τις εξελίξεις στο εσωτερικό του κουκουέ;

Ε, του εξηγείς μια πως η κανέλλη δε μπορεί να γίνει γγ γιατί δεν είναι καν μέλος του κόμματος. Δύο ότι ο μπογιό δε μπορεί να γίνει γγ γιατί δεν είναι καν στην κετουκε. Τρεις ότι ο παφίλης δεν είναι μέλος του πολιτικού γραφείου και δεν είναι πολύ πιθανό να γίνει απευθείας γγ. Τέσσερις ότι εμείς εκλέγουμε γενικό γραμματέα της κε κι όχι πρόεδρο, γιατί δεν είμαστε προσωποκεντρικό κόμμα. Και κάπου εκεί η υπομονή αρχίζει να εξαντλείται και του λες απλώς ότι τα πρόσωπα δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, για να ξεμπερδεύεις.

Είναι σωστό όμως αυτό σύντροφοι; Μπορούμε άραγε να ισχυριστούμε πως τα πρόσωπα δεν έχουν καμία απολύτως σημασία; Και ναι και όχι σύντροφοι, (δε) μπορούμε να το ισχυριστούμε αυτό. Γιατί δεν παίζουν μεν τον καθοριστικό ρόλο που πιστεύουν ίσως όσοι περιμένουν έναν ηγέτη καβάλα στο άλογο να τους σώσει, αλλά δεν είναι και άνευ σημασίας.

Υπενθυμίζω ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα. Στις περιφερειακές εκλογές του 10’ στην αττική –που ο πληθυσμός της αντιστοιχεί στο ¼ του εκλογικού σώματος πανελλαδικά- η λασυ (λαϊκή συσπείρωση) με τον παφίλη είχε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, συγκεντρώνοντας περίπου 15%, μολονότι είχε να αντιμετωπίσει διάφορους αστικούς σχεδιασμούς, ως πρόβα τζενεράλε για τις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν: τον «αντιμνημονιακό» δημαρά, το πασοκογενές ρεύμα προς το σύριζα, το αριστερό ανάχωμα του αλαβάνου, κτλ. Στο δήμο αθηναίων ο συνδυασμός του σοφιανού πέτυχε ένα εξίσου καλό αποτέλεσμα, παρά την πρώτη δυναμική εκλογική εμφάνιση της χρυσής αυγής –ως καμπανάκι κινδύνου για τις επόμενες- που ήρθε να προστεθεί στους παράγοντες που προαναφέραμε. Το μάη του 12’ όμως, μόλις ενάμιση χρόνο μετά, η αττική έριχνε το πανελλαδικό ποσοστό του κόμματος, σημειώνοντας πτώση ακόμα και σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του 09’.

Τι συμπέρασμα βγάζουμε λοιπόν σύντροφοι; Ότι έπρεπε να βγει γγ ο παφίλης ή ο σοφιανός; Όχι! Συμπεραίνουμε απλώς ότι τα πρόσωπα ναι, έχουν σημασία. Κι είναι πολύ σημαντικό να αξιοποιείται κάθε σύντροφος στην κατάλληλη θέση, ανάλογα με τις κλίσεις, τις δυνατότητες και τα ιδιαίτερα προσόντα που έχει. Είναι ασυγχώρητη αμέλεια πχ να μην αξιοποιείται το επικοινωνιακό χάρισμα που έχει ο μπογιόπουλος, σε έναν τομέα που υστερεί χαρακτηριστικά το κόμμα, σε κάποιο αντίστοιχο πόστο –πχ στο γραφείο τύπου ή σε κάτι άλλο παρεμφερές. Και θα ήταν σοβαρό λάθος αν δε συνέχιζαν να αξιοποιούνται στις εκλογικές αναμετρήσεις σύντροφοι με λαϊκό έρεισμα σαν το σοφιανό, τον παφίλη και άλλους. Ή αν παραμερίζονταν στελέχη με πείρα και οργανωτικές ικανότητες, επειδή πχ δεν είναι δεινοί ρήτορες ή υστερούν σε κάποιο άλλο τομέα.

Αν τώρα κάποιος πιστεύει ότι διυλίζω τον κώνωπα και επιμένει πως τα πρόσωπα δεν παίζουν καθοριστικό ρόλο σε ένα κομμουνιστικό κόμμα, θα συμφωνήσω επαυξάνοντας ότι ούτε και το αξίωμα του γενικού γραμματέα παίζει κάποιο ιδιαίτερο ρόλο σε ένα κκ με συλλογική καθοδήγηση κι επομένως θα μπορούσε να μην υπάρχει καν. Οι μπολσεβίκοι πχ δεν εξέλεγαν στο κόμμα τους γενικό γραμματέα μέχρι τη δεκαετία του 20’. Και ο λένιν ήταν αδιαμφισβήτητος ηγέτης τους χωρίς να κατέχει ποτέ αυτή τη θέση.

Εάν πάλι κρίνουμε χρήσιμη κι απαραίτητη την εκλογή ενός γγ, πρέπει να πούμε για ποιους λόγους είναι αναγκαία, και να κινηθούμε ανάλογα.

Αν δηλ κρίνουμε σκόπιμη την ανάδειξη ενός γγ για οργανωτικούς και πολιτικούς λόγους, εντελώς άσχετους με τις εκλογές, πρέπει πιθανόν να σκεφτούμε το ενδεχόμενο της πλήρους αποσύνδεσης της θέσης του από το κοινοβούλιο και τις εκλογικές διαδικασίες, αξιοποιώντας σε αυτές άλλα στελέχη με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Δε νομίζω εξάλλου ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, ή κάποιας μορφής «διαρχία» και δυαδική εξουσία, όπως λένε τα αστικά μέσα, τώρα που δεν είναι βουλευτής ο κουτσούμπας. Ίσως μάλιστα να είναι ο πιο πρόσφορος τρόπος για να δείξει το κόμμα ότι δε θέτει το κοινοβούλιο στο επίκεντρο της δράσης του, για να ρίξει εκεί το βάρος, με επικεφαλής τον γγ.

Αν όμως εκτιμάμε ότι ο γραμματέας της κε πρέπει για χι-ψι λόγους να ταυτίζεται με τον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κκε, τότε μπορεί ο κουτσούμπας να μην ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή για μια τέτοια θέση· και να έπρεπε να αναδείξουμε γραμματέα κάποιον άλλο, με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά, που να υπερέχει μόνο ως προς το λαϊκό έρεισμα και την επαφή του με τις μάζες.

Εδώ παίρνω την ευκαιρία να διευκρινίσω κάτι που είχα γράψει σε ένα προηγούμενο κείμενο για το συνέδριο και την ανάδειξη στελεχών με συγκροτημένο λόγο και αναγνωρισιμότητα, όπου η διατύπωσή μου δεν ανέδειξε μάλλον πολύ καλά αυτό που ήθελα να πω. Για τους κομμουνιστές ο συγκροτημένος πολιτικός λόγος σημαίνει πρωτίστως συγκροτημένη πολιτική σκέψη κι είναι απαραίτητο προσόν για τα στελέχη πρώτης γραμμής. Δεν είναι επικοινωνιακό τρικ για να επικαλύπτει την πολιτική ουσία με ωραία ρητορικά σχήματα, αλλά ένα μέσο για να την αναδεικνύει. Το καλό λέγειν πάει μαζί με το λένιν, για να θυμηθούμε τη συνηθισμένη παρανόηση των παιδικών μας χρόνων, όταν ταυτίζαμε στο μυαλό μας τις δύο λέξεις.

Κι υπάρχει άλλη μια παράμετρος που είναι άκρως πολιτική. Το καλό λέγειν κατά κανόνα δεν αποτελεί φυσικό χάρισμα, αλλά επίκτητη ιδιότητα που καλλιεργείται. Και την αποκτούν όσοι έρχονται σε επαφή με τον κόσμο, σε καθημερινή τριβή με τις έγνοιες, τις αυταπάτες του και το επίπεδο της συνείδησής του. Η αλέκα πχ μπορεί να ήταν έμπειρο στέλεχος και πριν από το 91’ αλλά βελτίωσε σταδιακά την εικόνα της και τον προφορικό της λόγο αποκτώντας εμπειρίες σε αυτό ακριβώς το κομμάτι, που δεν είναι τόσο επικοινωνιακό, πώς θα βγει ο-η γγ στα κανάλια, αλλά πολιτικό στην ουσία του.

Το δεύτερο θέμα που θέλω να πιάσω έχει να κάνει ακριβώς με τα αστικά μμε και την κάλυψη του συνεδρίου, αλλά θα το κρατήσουμε κάβα, για να μην ξεφύγει πολύ σε έκταση το κείμενο.

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγω ειμαι αισιοδοξος για την επικοινωνιακη ικανοτητα του Κουτσουμπα. Σε μια ομιλια που τον ειχα δει ηταν πολυ καλος ενω κ μια συνεντευξη του που ειδα στο youtube να εχει δωσει κατι χρονια πριν ηταν πολυ καλη επισης. Για ανθρωπο που δεν εχει δωσει κ πολλες συνεντευξεις προσεξα οτι δεν ειχε αυτο λεγεται (αν θυμαμαι καλα) itchy feet-δειγμα ηρεμης αυτοπεποιθησης κ σιγουριας. Φυσιογνωμικα επισης "παει καλα", αποπνεει στιβαροτητα κ σιγουρια.

ρα

demis είπε...

Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; O κόσμος ταυτίζεται με τα πρόσωπα. Όταν, βέβαια, αναγνωρίσει σε αυτά -όσοι μπορούν φυσικά- ένα ηθικό υπόβαθρο και μια ακολουθία λόγων και έργων (κάτι που δεν μπορεί να μην παραδεχτεί κανείς για την Αλέκα), αλλά και ένα δυνατό όραμα, προσανατολισμένο στον άνθρωπο και τα προβλήματά του, στην αξιοπρέπεια του τόπου και την απαλλαγή του από εγχώριες και ξένες εξαρτήσεις (βλέπε Τσάβες). Ας μην ξεχνάμε τα μεγάλα ΟΧΙ, μα και τις υπονομεύσεις που ένας ηγέτης καλείται να ορθώσει και να αντιμετωπίσει, τις συμμαχίες που θα πρέπει να επιλέξει. Πάνω από όλα πρέπει να είναι -όταν βρίσκεται στις επάλξεις- όχι απλά εκφραστής του λαού, αλλά λαός ο ίδιος.

Cos είπε...

Αν θεωρήσουμε ότι τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία, πρέπει να ορίσουμε και σε ποιο πράγμα δεν έχουν σημασία. Φαντάζομαι λοιπόν ότι τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία ως προς την πολιτική του κομμουνιστικού κόμματος, όχι ως προς την ικανότητά τους να επικοινωνούν αυτή την πολιτική στους εργαζόμενους. Ο Γ.Γ. δεν αποφασίζει για την πολιτική του κόμματος, πρέπει όμως να μπορεί να κάνει κατανοητή και πειστική αυτή την πολιτική.
Όσο για το ότι την ικανότητα επικοινωνίας την αποκτάς, είναι εν μέρει σωστό. Μπορείς να βελτιωθείς και να γίνεις καλύτερος από ότι ήσουν, αλλά πάντα θα είσαι λιγότερο καλός από αυτόν που έχει περισσότερο ταλέντο σε αυτόν τον τομέα και προσπαθεί και αυτός να βελτιωθεί.
Το θέμα της επικοινωνίας δεν έχει να κάνει με τις εκλογές, την βουλή κλπ. Έχει να κάνει με την ικανότητα του ΚΚ να πείθει. Η εργατική τάξη δεν θα επαναστατήσει επειδή κατανόησε τον Μ-Λ. Νομίζω ότι το επικοινωνιακό είναι ένας τομέας που υστερούμε, ίσως γιατί τον έχουμε παραμελήσει. Είναι κάτι που πρέπει να βρούμε τρόπους να διορθώσουμε, ιδιαίτερα από την στιγμή που ο εχθρός το αξιοποιεί στο μέγιστο βαθμό με εντυπωσιακά μάλιστα αποτελέσματα.
Δεν θέλω με αυτά να υπαινιχθώ ότι ο σ.Κουτσούμπας δεν είναι καλός επικοινωνιακά, είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε. Άλλωστε το ζήτημα της επικοινωνίας αφορά μεν τον γραμματέα, αλλά όχι μόνον αυτόν.

Ανώνυμος είπε...

Ας υπάρξει καταμερισμός ρόλων, πράγματι δεν είναι αναγκαίο να μπαίνει επικεφαλής ψηφοδελτίου ο γγ. Και στη χαμένη μας πατρίδα δεν ήταν ο γγ πρωθυπουργός, συνήθως άλλος έμπαινε.

Αυτό που φοβούνται κάποιοι (εγώ τέλος πάντων) είναι αυτό που ακούμε "τι καλά τα λέει ρε συ ο Μπογιόπουλος" όταν αναγκαστικά αυτά που λέει είναι ίδια με αυτά που λένε όλοι οι άλλοι εκπρόσωποι του ΚΚΕ.
Εκεί δεν καταλαβαίνω αν ακούει διαφορετικά αυτά που λέει το ΚΚΕ επειδή "λέγονται καλύτερα" ή αν απλά παθαίνει μια φούντωση από τη ρητορική ικανότητα και κλείνει τ' αυτιά του.

Αν συμβαίνει το δεύτερο, ακόμα και αν επρόκειτο να φέρει άμεσα περισσότερες ψήφους νομίζω μακροπρόθεσμα μόνο κακό θα έκανε. Ιδίως σε ό,τι αφορά την αντίληψη που έχουμε εμείς για τον περίγυρο και την ωριμότητά του κόσμου.

Και απ' όσο έχω καταλάβει, πράγματι συμβαίνει το δεύτερο.
Όσοι παινεύουν τον Μπογιόπουλο ή την Κανέλη ή τον Παφίλη, δεν αλλάζουν πολιτικές απόψεις. Απλά μένουν στο να τους παινεύουν.
Μπορεί να έχω και μη αντιπροσωπευτικό δείγμα εμπειριών, δε ξέρω.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

Διακρίνω μια δυσαρέσκεια για την απόφαση εκλογής του Κουτσούμπα ως ΓΓ ή μου φαίνεται; Αυτό πάντως που βλέπω εγώ είναι ότι, προς το παρόν τουλάχιστον είναι "εξαφανισμένος".
Ένα ξερό βιογραφικό και μια φωτογραφία και τίποτα άλλο μέχρι στιγμής.


Μπλέ Γαρίδα

Ανώνυμος είπε...

@ΓΜ
Οχι, δεν ειναι ισχυει τοσο απλα οτι κλεινουν τα αυτια τους.
Ειναι τελειως διαφορετικο καποιος να σου λεει "ο καπιταλισμος αυτα κανει, εχει αυτον τον τροπο αναπτυξης" κλπ.. Που αναποφευκτα μετα μια τετοια ρητορια θα ακολουθειται σε καθε συζητηση. Εκει μετα ενας παρατηρητης αρχιζει και βλεπει την επαναληψη.

Και ειναι διαφορετικο κεφαλαιο να μιλας με παραδειγματα, με απτα στοιχεια. Ξεβρακωνεις τον αλλον. Γι'αυτο ολος ο κοσμος γουσταρει μπογιο.

Τι να κανουμε. (Σχεδον) Ολος ο κοσμος (ειτε εκτος ειτε εντος κκε) ηθελε ειτε κρυφα ειτε φανερα Μπογιο, η αληθεια να λεγεται.

Χρ. Β.

Antonxxx είπε...

Πρωτη μου σκεψη ειναι οτι και ο Γκορμπι καλα τα ελεγε.

Αλλα για ενα επαναστατικο Κομμα νομιζω οτι αλλες ειναι οι πιο βασικες ιδιοτητες του/της ΓΓ.

Ειδα τη συνεντευξη του Δημητρη στο Κρητη tv (η μοναδικη συνεντευξη που υπαρχει στο διαδυκτιο) και η εντυπωση ειναι θετικη.

https://www.youtube.com/results?hl=sv&gs_rn=9&gs_ri=psy-ab&tok=RhPjgakZMcqfKzbfFS27CQ&cp=20&gs_id=2x&xhr=t&q=%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82+%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%82&bav=on.2,or.r_cp.r_qf.&bvm=bv.45373924,d.bGE&biw=850&bih=390&um=1&ie=UTF-8&gl=SE&sa=N&tab=w1

GBL είπε...

Καλοί οι προβληματισμοί, αλλά χρόνια τώρα η καθοδήγηση έλεγε και λέει ότι στο κκε δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα. Εγώ όποτε μου λεγόταν κάτι τέτοιο αντιπρότεινα αφού δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία να κάνουμε ...ΚΛΗΡΩΣΗ για την στελέχωση των οργάνων.

Τώρα όσο για την μη παρουσία του Κουτσούμπα στο Ριζοσπάστη, ρωτήστε τον Στέφανο Λουκά ή Κρητικό ή Ι.....διευθυντή του για λίγο ακόμα...και ο νοών νοείτω....

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πιστεύω ότι ο Δημήτρης Κουτσούμπας δεν θα υπογράψει την διάλυση/αφομοίωση του ΚΚΕ και γι αυτό το λόγο θα είναι μεταβατικός.
Ικανότητες έχει και μυαλό επίσης αλλά του έπεσε ο κλήρος σε πολύ δύσκολη στιγμή.

Από τη δεκαετία του 30 του ώς το 91, το ΚΚΣΕ-ΕΣΣΔ προέκρινε/προωθούσε για γενικούς γραμματείς του ΚΚΕ, ανθρώπους πιστούς μεν στην εκάστοτε σοβιετική ηγεσία αλλά που να χαίρουν πλατιάς αναγνώρισης (με την εξαίρεση, ίσως, του Κολιγιάννη).

Ο αείμνηστος Χαρίλαος ούτε γράμματα ήξερε πολλά ούτε από μαρξισμό-λενινισμό σκάμπαζε πολλά. Θα μπορούσα να πώ ότι δεν ήταν τόσο εμπνευσμένος ηγέτης. Όμως διέθετε κάτι πολύ ουσιαστικό που ήταν το ατού του. Είχε μια έμφυτη λαϊκότητα, μια ικανότητα να καταλαβαίνει και να ψυχανεμίζεται τον καημό του κοσμάκη και γι αυτό ή δημοφιλία του ήταν πολλαπλάσια από αυτή του ΚΚΕ. Τον εκτιμούσαν πολύ περισσότεροι από τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ.

Αυτός ήταν ο λόγος που στο ΚΚΕ τότε δεν έλεγαν τόσες βλακείες όσες σημερα.

Αυτή την λαϊκότητα δεν είχε καθόλου η Αλέκα ως κομματικό στέλεχος καριέρας. Προσπάθησε να μιμηθεί το θυμόσοφο στυλ του Χαρίλαου αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να αφουγκραστεί τα προβλήματα του κόσμου. Στην αιματηρή για το εργατικό κίνημα δεκαετία του '90 που έκλειναν τα εργοστάσια το ένα μετά το άλλο, μια εργάτρια στα κλωστήρια Νάουσας είχε αποκαλέσει κατάμουτρα την κα Παπαρηγα "κακοπούλι". Το εργοστάσιο ήταν έτοιμο να κλείσει και η γγ του ΚΚΕ έδινε στους εργάτες διάλεξη για τον καπιταλισμό και την ΕΕ. Καμία πρακτική συμβουλή. Πλήρης αδιαφορία για τους εργάτο-υπάλλήλους που έχαναν μαζικά τις δουλειές τους.

Μπλέ Γαρίδα

Ανώνυμος είπε...

για όλους εμάς που δεν είμαστε μέλη, βλέπουμε το κκε κριτικά αλλά και με ελπίδα, παρακολουθήσαμε το συνέδριο με αγωνία και σίγουρα με έντονο προβληματισμό.δε θέλω να σταθώ όμως τόσο στις αποφάσεις,όσο στα ζητήματα που θέτει στο συγκεκριμένο post ο σφυροδρέπανος.σύμφωνοι,το πρωτεύον για έναν γ.γ. δεν είναι και δεν θα έπρεπε να είναι η ρητορική του ικανότητα.και σωστά υπονοεί πως το γεγονός ότι ο μπογιόπουλος είναι δεινός ρήτορας δε σημαίνει και ότι διαθέτει όλα τα πραγματικά σημαντικά στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ενας γγ.επίσης συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτηση του ΓΜ. πως όμως θα πρέπει να αξιολογηθεί ότι ένας χαρισματικός επικοινωνιακά άνθρωπος σαν το μπογιόπουλο δεν αξιοποιείται,ειδικά όταν το κκε -κατά κοινή παραδοχή- πάσχει σε αυτόν τον τομέα?επίσης συμφωνώ με ένα προηγούμενο αρθρο σχετικά με το πως αξιοποιούνται από όλους τους αντιπάλους του κόμματος-από το ίδιο το σύστημα και τους εκπροσώπους του μέχρι τα μ-λ και την ανταρσυα- οι διάφορες εσωτερικές διαφωνίες αλλά αυτό δεν καθορίζει αν το κόμμα χειρίζεται σωστά τα εσωτερικά του.ξέρεις ότι ο αντίπαλος περιμένει στη γωνία έτοιμος να εκμεταλλευτεί οτιδήποτε με οποιοδήποτε μέσο.εδώ όμως δεν κρίνουμε-τις γνωστές άλλωστε- προθέσεις των αντιπάλων μας αλλά τους δικούς μας χειρισμούς. και εσύ σφυροδρέπανε δεν στέκεσαι καθόλου στο δεύτερο
Χ.Μ.Α

Ανώνυμος είπε...

Κάποιες Γαρίδες ζούν στον Βυθό του Μπικίνι μάλλον. Την ίδια ιστορία μας τη λέει ένα χρόνο τώρα, το κακοπούλι.

Είτε σαν Ικαρος.
http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2012/06/blog-post_28.html

http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2012/07/blog-post_21.html


Είτε τώρα σαν γαρίδα. Και έχει αλλάξει κανα δυό νικς ακόμα τουλάχιστον. Πως γίνεται κάποιος να ασχολείται με μια υπόθεση κατ αυτόν τελειωμένη, δεν ξέρω.

Βέβαια, άνθρωπος που διάβασε τον Ριφκιν και νομίζει οτι βρήκε το Ιερό Δισκοπότηρο, λογικό να μας περνάει όλους για κουτούς.


Καπιτάνο για πες του, είμαστε χαζοί;




metalorixos

anonymous anonymous είπε...

Το έγραψα εδώ τις προάλλες και το επαναλαμβάνω και τώρα: με δοσμένο ότι αποφασίστηκε η αλλαγή Γ.Γ., ο Κουτσούμπας ήταν η καλύτερη επιλογή. Υπάρχει κάποιος λόγος που το θέμα πρέπει να ανακυκλώνεται; Νομίζω πως όχι.

Ανώνυμος είπε...

όχι δεν είμαι ο Ίκαρος "μεταλορίξε" (πως να σε προφέρω;)

Η ιστορία για το "κακοπούλι" είναι γνωστή. Παραδέχομαι ότι την αλίευσα εδώ αλλά την διασταύρωσα στον ίδιο τον ριζοσπάστη, χαίρομαι δε ιδιαίτερα που υπάρχει κόσμος που δεν έχει ξεχάσει την καταστροφή της δεκαετίας του '90, που ήταν ο προάγγελος αυτού που ζούμε σήμερα.

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=2795117&textCriteriaClause=%2B%CE%9A%CE%91%CE%9A%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%99

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3260907&textCriteriaClause=%2B%CE%9A%CE%91%CE%9A%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%99

Γιατί είναι πολύ εύκολο να περιοδεύεις στα εργατικά κέντρα και στα εργοστάσια και να παριστάνεις τον Νοστράδαμο αλλά να μην έχεις να προτείνεις τίποτα το ουσιαστικό στους εργάτες. Το πολύ-πολύ να καταθέσεις επερώτηση στη Βουλή σε ένα άδειο κοινοβούλιο.

Τέτοιες βλακείες δεν θα έκανε ο Χαρίλαος γιατί ακριβώς διέθετε το λαϊκό ένστικτο που προανέφερα, το οποίο είχε χαθεί εντελώς από το νέο κομματικό απαράτ. Με όλες τις χίλιες του ελλείψεις, ο Χαρίλαος, μην ξεχνιόμαστε.

Άρα τα πρόσωπα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο γιατί εμπνέουν ή αποθαρρύνουν, γίνονται σύμβολά ή δεν γίνονται.

Μπλε Γαρίδα

Ανώνυμος είπε...

Πωπω φιλαράκι, κούραση.


Κατ αρχάς, μην υποτιμάς τη νοημοσύνη μας. Δε θα το ξαναπώ. Οχι μόνο για το κακοπούλι(που το αλίευσες πριν απο κάτι μήνες εδώ μέσα αλλά τώρα το θυμήθηκες και πόσταρες), αλλά και για το τάχα μου "δεν έχει προοπτική το ΚΚΕ για τον εργάτη", μας τα χεις ξαναπεί. Αλλαξε το ρεπερτόριο μαζί με το νικ μιας και έχεις τέτοια ανάγκη να ασχολείσαι με το ΚΚΕ και το συγκεκριμένο blog.


Κατα δεύτερον. Το αν το ΚΚΕ έχει να προτείνει κάτι στους εργαζόμενους είναι γνωστό σε όποιον κοιτάει: Τρόφιμα-Ποτά, Ανακύκλωση, Phonemarketing, Novotel, Αγνό και πόσα και πόσα άλλα παραδείγματα. Νικες της εργατιάς στη πράξη. Ακύρωση των μνημονίων στη πράξη. Πόλεμος με το σύστημα στη πράξη.
Ακόμα και η Χαλυβουργία είναι μια επιβεβαίωση του ΚΚΕ και των θέσεων του, ειδικά όπως εξελίχθηκε.

Αντιθέτως, αυτό που δεν δίνει προοπτική στον εργάτη, είναι ότι του προτείνουν όλοι οι άλλοι, μηδενός εξαιρουμένου: να ψάχνει τον καλύτερο διαπραγματευτή της μιζέριας του.
Ψηφίζει Καραμανλή, τον "προδίδει".
Ψηφίζει ΓΑΠ, τον "προδίδει".
Ψηφίζει Σαμαρά, τον "προδίδει".
Ψηφίζει Τσίπρα, τον "προδίδει".


Η μόνη πολιτική δύναμη που το προτείνει άλλο δρόμο είναι το ΚΚΕ. Και θα περάσει δια πυρός και σιδήρου, αλλά θα το καταφέρει. Και εσείς καθίστε να διαβλέπετε "καταστροφές" οι οποίες κιόλας ξεκινήσαν... τη δεκαετία του 90!

Τα φιλιά μου.



metalorixos

Ανώνυμος είπε...

"Νικες της εργατιάς στη πράξη. Ακύρωση των μνημονίων στη πράξη. Πόλεμος με το σύστημα στη πράξη. "

είσαι απίθανος! προσκυνώ!

Που τα είδες όλα αυτά;

Με τις 1200 απολύσεις τη μέρα;
Με τις 32.578 υπογραφές κατα του Μνημονίου; (km.kke.gr)
Με τις επερωτήσεις στη Βουλή;

Μεταλορίξο, φαίνεται ότι δεν έχεις την παραμικρή σχέση με εργάτες.

Αν παρ' όλα αυτά αυτές οι φαντασιώσεις σε νανουρίζουν και σε κάνουν να κοιμάσαι καλύτερα τα βράδια, δεν θα στη χαλάσω.

μπλε γαρίδα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ δηλώνει τα εξής.
Έχει παντελή άγνοια για τη σημασία του ίτσι φιτ κι αν το άκουγε εκτός συμφραζομένων θα μπορούσε να πιστέψει ότι πρόκειται για κάποιο είδος μασαζοκορσέ, κολάν ή και σουτιέν που είναι και της μόδας. Παρόλα αυτά συμφωνεί με την ουσία όσων λέει ο ρα και μένει ιστορικά αισιόδοξη για την επικοινωνιακή ικανότητα του συντρόφου γγ.
Συμφωνεί με το σχόλιο του cos -χωρίς να επαυξάνει, γιατί δεν έχω κάποια προσθήκη να κάνω. Και με την παρατήρηση του antonxxx για το γκόρμπι, που ήταν νομικός και κατά συνέπεια καλός ρήτορας. Για τους κομμουνιστές η ρητορική δεινότητα δεν έρχεται βέβαια να σκεπάσει την ουσία αλλά να την αναδείξει. Αλλά ο γκόρμπι δεν ήταν κομμουνιστής κι ανήκει σε άλλο ανέκδοτο..
Εφαρμόζει πιστά την αρχή του διαλεκτικού κεντρισμού κ συμφωνεί τόσο με τον προβληματισμό του γμ, ότι ο κόσμος μένει σε ένα γενικό "αυτός καλά τα λέει" χωρίς όμως να εμβαθύνει στο "τι του λέει" και να το ασπάζεται, όσο και με αυτό που λέει ο χρ.β. ότι δεν είναι όλοι οι εκπρόσωποι του κόμματος το ίδιο καλοί και δεν τα λένε με τον ίδιο τρόπο -χωρίς ωστόσο να συμφωνώ με την τελευταία του παράγραφο.
Διαψεύδει κατηγορηματικά ότι έχει κάποια δυσαρέσκεια από την εκλογή του κουτσούμπα και λυπάται αν αυτό δυσαρεστεί τη μπλε γαρίδα. Κι αν κάποιος μένει σε αυτό από όλο το κείμενο (καλή ώρα όπως ο ανώνυμους στο τετράγωνο), δεν έχει καταλάβει τίποτα από την ουσία όσων λέμε εδώ πέρα.
Κάνει υπόθεση εργασίας ότι η μπλε γαρίδα έχει δίκιο για τον χαρίλαο κι αναρωτιέται αν θα μπορούσαμε να τον αναστήσουμε και αν έχει κάποιο νόημα αυτή η συζήτηση πέραν του να αποδείξει ότι το κόμμα είναι τελειωμένη υπόθεση και "λέει τόσες βλακείες, χωρίς να έχει τίποτα να προτείνει". Κι αλήθεια τι άλλο θα μπορούσε να προτείνει το κκε στους εργάτες της νάουσας; Αυτοδιαχείριση; Σοσιαλισμό εδώ και τώρα; Μια αριστερή κυβέρνηση που να τους στηρίζει; Έναν ανθρώπινο καπιταλισμό που θα τους λυπηθεί και δε θα τους αφήσει ξεκρέμαστους;
Άσε που αν διαβάσει κανείς πιο προσεκτικά ΟΛΟ το απόσπασμα, θα δει ότι η εργάτρια δε λέει στην αλέκα: "είσαι κακοπούλι και δεν έχεις να μας προτείνεις κάτι στο σήμερα" αλλά γιατί "αμάν βρε παιδί μου, όλα μαύρα μας τα λες, σαν το κακοπούλι είσαι". Ενώ αν τους είχε προτείνει μια εύκολη λύση, θα ήταν όλα μέλι-γάλα.
Πρότεινέ μου κάποια λύση, δε θα σου παρακοστίσει, όπως έγραφε και ο άσιμος.
Αλλά τα διάφορα εξυπνοπούλια μας πλασάρουν ένα ρεζουμέ άλλα αντάλλα τα λόγια τα μεγάλα και ποντάρουν ότι θα βαρεθούμε να ανοίξουμε το σύνδεσμο και θα δεχτούμε τυφλά τη δική τους εκδοχή.
Τέλος μια απάντηση προς τον χμα. Αν δεν έχεις δει σημεία κριτικής στα πρόσφατα κείμενα για διάφορους χειρισμούς του κόμματος, μάλλον δε σου αρέσει το είδος της κριτικής που κάνω. Μπορείς λοιπόν να κάνεις τη δική σου στα σχόλια και να την συζητήσουμε.

Ανώνυμος είπε...

@Απολίθωμα:

Η Αλέκα παρουσιάζει το αφηγημά της με τον τρόπο που την βόλευε γιατί μετά από τόσα χρόνια δεν είχε ξεχαστεί το κάζο που έπαθε (δηλαδή την προσγείωση στην πραγματική ζωή) τότε στην εργατούπολη της Νάουσας. Όλοι στη Νάουσα ξέρουν τί έγινε τότε.

Και φυσικά ήξεραν οι εργάτες ότι "θα χτυπήσει η καμπάνα" αντίθετα με όσα ισχυρίζεται η Αλέκα. Απλώς είναι βολικό να θεωρείς ότι οι εργάτες είναι ανώριμα παιδάκια που ενδιαφέρονται για μαμ-κακά-νάνι η ηλίθιοι για να έρθεις και να τους "ενημερώσεις" για την τύχη τους, λες και δεν την ξέρουν.

Ένα μικρό δείγμα της αγωνίας των εργατών στη δεκαετία του ενενήντα θα δεις εδώ

https://www.youtube.com/watch?v=OwHYehwY9eg
https://www.youtube.com/watch?v=p0M0Qc6A0Bs

και τα ξαναλέμε.

Μπλε Γαρίδα






Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μπλε γαρίδα, δεν απαντάς σε τίποτα απ' όσα ρώτησα, αλλά δεν περίμενα κιόλας κάποια απάντηση να σου πω την αλήθεια. Θα σταθώ σε ένα μόνο σημείο γιατί μάλλον μας περνάς για ηλίθιους όπως λέει ο μεταλλωρύχος.
Μόνος σου παραδέχτηκες παραπάνω πως το σκηνικό στη νάουσα το έμαθες εδώ και το διασταύρωσες στο ριζοσπάστη. Λίγα σχόλια παρακάτω όμως είσαι σε θέση να βεβαιώσεις έγκυρα κι υπεύθυνα πως όλοι στη νάουσα ξέρουν τι έγινε τότε.
Λίγη προσοχή παραπάνω όταν γράφεις παραμυθάκια, γιατί σε λίγο δεν θα πείθεις ούτε μικρά παιδιά.
Και όχι, δε θα τα ξαναπούμε μαζί. Αν βρεις κάποιον άλλο να τσιμπήσει και να σου απαντήσει, έχει καλώς. Τόσο το χειρότερο γι' αυτόν.

Ανώνυμος είπε...

τί να απαντήσω μπρεζνιεφικέ;

Στο αν πρέπει να αναστήσουμε τον Χαρίλαο; Η αν ευχαριστήθηκα που (δεν) δυσαρεστήθηκες για τον Κουτσούμπα; Έτσι κι αλλιώς
ίξεις-αφίξεις γράφεις πάντα με αποτέλεσμα να μπερδεύεσαι και εσύ ο ίδιος.

Το μπλογκ σου το διαβάζω από καιρού εις καιρόν και το σχόλιο για το κακοπούλι μου έκανε εντύπωση. Το διασταυρωσα από συγγενικό -εξ αγχιστείας- πρόσωπο με καταγωγή από Νάουσα και μιλώ μετα γνώσεως. Όλη η Νάουσα το γνωρίζει και γι αυτό το "θυμήθηκε" μετά από τόσα χρόνια η Αλέκα στο ΕΚ Νάουσας και το παρουσίασε κατα το δοκούν.

"Επιβεβαιωθήκαμε... καταστράφηκε η Νάουσα"

Αντίο,

Μπλέ Γαρίδα



Ανώνυμος είπε...

δεν έβαλες το σχολιό μου που άλλωστε θα ήταν και το τελευταίο, ε;
Αυτό και μόνο δείχνει το πόσο γελοίος είσαι Βασιλάκη...

Μπλε Γαρίδα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Και με αυτόν τον (καθόλα αντάξιο της γελοιότητάς σου) τρόπο ολοκλήρωσες την καριέρα σου εδώ μπλε γαρίδα.
Καλή τύχη στο επόμενο μαγαζί που θα τραγουδήσεις.

Ανώνυμος είπε...

Μπορει να κανω λαθος στον ορο-εχουν περασει χρονια απο τοτε που πηγαινα για lower. Αναφερομαι στο νευρικο κουνημα των ποδιων που μπορει να μαρτυρα αγχος αδημονια ανασφαλεια κ αλλα. Εμενα ας πουμε με επιανε οταν πλησιαζε η ωρα διαλειμματος 'η οταν εγραφα διαγωνισμα. Καπου γυρω στο 92 με 93 το ειχαν αναφερει (ενας νομιζω ηταν ο Βουλγαρακης) οτι το εκανε ο "σταρ" τοτε Σαμαρας στη πρωτη του συνεντευξη ως αρχηγος κομματος ("ενωπιως ενωπιων" με χατζηνικολαου αν θυμαμαι καλα - 16χρονος τοτε).

ρα

anonymous anonymous είπε...

@απολίθωμα:

Με αυτό που έγραψα πιο πριν δεν αναφερόμουν σε σένα.

Ανώνυμος είπε...

ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΧΥΔΑΪΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ

[…]

Οι ίδιοι οι άνθρωποι κάνουν την ιστορία τους, την κάνουν όμως ως τώρα όχι με συλλογική θέληση, σύμφωνα μ’ ένα γενικό σχέδιο, ούτε καν μέσα στα πλαίσια μιας καθορισμένης, δοσμένης κοινωνίας. Οι προσπάθειές τους διασταυρώνονται, κι ακριβώς γι’ αυτό σ’ όλες αυτές τις κοινωνίες κυριαρχεί η αναγκαιότητα, που ολοκλήρωση και μορφή έκφρασής της είναι η σύμπτωση. Η αναγκαιότητα που επιβάλλεται εδώ, μέσα από κάθε λογής συμπτώσεις, είναι πάλι σε τελευταία ανάλυση η οικονομική αναγκαιότητα. Και δω φτάνουμε στην εξέταση του ζητήματος των λεγόμενων μεγάλων ανδρών. Ότι κάποιος, κι ακριβώς αυτός ο μεγάλος άνδρας εμφανίζεται σε τούτη την ορισμένη εποχή, σ’ αυτή τη δοσμένη χώρα, είναι φυσικά καθαρή σύμπτωση. Αν όμως τον σβήσουμε, τότε ζητείται αντικαταστάτης του, κι αυτός ο αντικαταστάτης βρίσκεται tant bien que mal*, μα βρίσκεται με τον καιρό. Ότι ο Ναπολέοντας, ακριβώς αυτός ο κορσικανός ήταν ο στρατιωτικός διχτάτορας που τον έκανε απαραίτητο η εξαντλημένη από το δικό της πόλεμο γαλλική δημοκρατία, αυτό ήταν σύμπτωση. Ότι όμως, αν έλειπε ένας Ναπολέοντας, ένας άλλος θα είχε πάρει τη θέση του, αυτό αποδείχνεται από το γεγονός ότι βρισκόταν πάντα ο άνθρωπος μόλις χρειαζόταν: ο Καίσαρας, ο Αύγουστος, ο Κρόμβελ κτλ. Αν ο Μαρξ ανακάλυψε την υλιστική αντίληψη της ιστορίας, ο Τιερρύ, ο Μινιέ, ο Γκιζώ και όλοι οι άγγλοι ιστορικοί ως το 1850 αποδείχνουν ότι τα πράγματα έτειναν σ’ αυτήν, κι η ανακάλυψη της ίδιας αντίληψης από τον Μόργκαν, αποδείχνει ότι ο καιρός ήταν ώριμος γι’ αυτήν και ότι ακριβώς έπρεπε να ανακαλυφθεί.

Το ίδιο γίνεται και με όλες τις άλλες συμπτώσεις και τις φαινομενικές συμπτώσεις στην ιστορία. Όσο περισσότερο ο τομέας που μελετάμε απομακρύνεται από τον οικονομικό και πλησιάζει στον καθαρά αφηρημένο ιδεολογικό, τόσο περισσότερο θα βρίσκουμε ότι παρουσιάζει στην εξέλιξή του συμπτώσεις, τόσο περισσότερο η καμπύλη του διαγράφει ζικ-ζακ. Αν όμως χαράξετε τον μέσο άξονα της καμπύλης, θα δείτε ότι όσο μακρύτερη είναι η εξεταζόμενη περίοδος κι όσο μεγαλύτερο το μελετώμενο πεδίο, τόσο περισσότερο αυτός ο άξονας είναι παράλληλος με τον άξονα της οικονομικής ανάπτυξης.

[…]

Ο Ένγκελς στον Στάρκενμπουργκ (25 του Γενάρη 1894)

* Καλά ή κακά (Σημ. Σύντ.)

(Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, Διαλεχτά Έργα σε δυο τόμους, Τόμος ΙΙ, Εκδοτικό της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Δεκέμβρης 1951, σσ. 593–594)


Και για την υπενθύμιση συν την αντιγραφή:

Περαστικός