Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Είμαστε όλοι κομμουνιστές

Τις προάλλες η κε του μπλοκ έπεσε πάνω σε αυτή την ανάρτηση του οικοδόμου κι ένα κείμενο του μπογιόπουλου στο περιοδικό unfollοw, που σατίριζε τους παλιούς κλασικούς μύθους για τους κομμουνιστές που θα ‘ρθουν να μας πάρουν τα σπίτια και τις γυναίκες (έγκυρες φήμες λένε πως σκοπεύουν να καταργήσουν και το τσάμπιονς λιγκ).

Το κείμενο αυτό ο οικοδόμος το «ξεσήκωσε» από το βαθύ κόκκινο, που το δανείστηκε προφανώς με τη σειρά του από το περιοδικό. Αυτό είναι το ωραίο εξάλλου με το διαδίκτυο, που λειτουργεί αλυσιδωτά (αν και όχι πάντα για καλό) και προπαντός με την πληροφορία και τη γνώση, που σε αντίθεση με τα υπόλοιπα αγαθά (εμπορεύματα στον καπιταλισμό), όταν τη δώσεις σε κάποιον άλλο δεν την χάνεις, αλλά τη μοιράζεσαι και την χαίρεσαι, εκπληρώνοντας κατά κάποιον τρόπο τον προορισμό της.
Κι αν αυτό αποδεικνύει κάτι, δεν είναι πως περνάμε σε κάποια ‘μετακαπιταλιστική κοινωνία της γνώσης’ χωρίς να μεσολαβήσουν πιο ενδιαφέρουσες επαναστατικές διαδικασίες, όπως μας λένε διάφορες θεωρίες, αλλά ότι τα καλούπια της καπιταλιστικής (πνευματικής) ιδιοκτησίας καθίστανται τελείως αναχρονιστικά, όπως και το οικονομικό-κοινωνικό σύστημα που τις επιβάλλει.

Αναφέρω λοιπόν ως πηγή τον οικοδόμο, όχι μόνο επειδή είδα πρώτη φορά το κείμενο, αλλά και για πιο ειδικούς λόγους, που θα εξηγήσω στη συνέχεια. Αφού θυμηθούμε πρώτα τι έγραφε ο μπογιό στο κείμενό του.

Την εποχή των δωσίλογων, των μαυραγοριτών, των χιτών, των γερμανοτσολιάδων, πριν απ' αυτούς και αρκετά μετά απ' αυτούς, το κράτος, που τότε λειτουργούσε με Ούλεν και Πάουερ και σήμερα λειτουργεί με Siemens και Cosco, το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα που τότε έφτιαχνε «ιδιώνυμα» και αργότερα έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, διατείνονταν ότι: «Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τις γυναίκες»...

Βέβαια, για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους κομμουνιστές, αλλά ηλίθιοι δεν είναι. Οι κομμουνιστές δεν τα βγάζουν πέρα με τις δικές τους γυναίκες, τρελοί θα 'τανε να φορτωθούν και τις γυναίκες των άλλων;
 Η αλήθεια είναι ελαφρώς αντεστραμμένη: Στην κοινωνία που έχτισαν αυτοί, οι κήνσορες του «πνεύμα και ηθική», εκεί μεγαλούργησε η Τρούμπα. Στη δική τους κοινωνία δέσποζε η επιγραφή «Προσεχώς Βουλγάρες». Και στη δική τους -μεταβιομηχανική, όπως τη λένε- κοινωνία του θεάματος είναι που η πουτανιά λογίζεται ως εφαλτήριο επαγγελματικής και κοινωνικής «καταξίωσης».

Επίσης εκτός του ότι θα παίρνανε τις γυναίκες, «οι κομμουνιστές θα διαλύανε την οικογένεια». Τώρα ποιος διάλυσε και διαλύει οικογένειες το ξέρουν τα καραβάνια των ελλήνων μεταναστών των αρχών του περασμένου αιώνα. Το ξέρουν καλά τα εκατομμύρια των ελλήνων προσφύγων των δεκαετιών του '50 και του '60. Το ξέρουν και τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που σήμερα, τώρα, παίρνουν των ομματίων τους και φεύγουν, αφήνοντας πίσω μανάδες, πατεράδες, φίλους και αδέλφια, ψάχνοντας δουλειά και ελπίδα μακριά από τη ρημαγμένη Ελλάδα, όπως την κατάντησαν οι ιησουίτες του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».

Στο μπουκέτο της ίδιας προπαγάνδας εξέχουσα θέση κατείχε και εκείνο το «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα κτήματα». Βεβαίως, αντί για τους κομμουνιστές, τα κτήματα (όσα δηλαδή δεν κατέχει η Εκκλησία με οθωμανικά χοτζέτια και αυτοκρατορικά χρυσόβουλα) προλάβανε και τα πήρανε η Αγροτική Τράπεζα και η καλή μας η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η τελευταία μάλιστα αποδείχτηκε «κομμουνιστικότερη» κι από τους χειρότερους εφιάλτες των αντικομμουνιστών. Σύμφωνα με την έκθεση του 2002 της Eurostat για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, την πρώτη 20ετία της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ εξαφανίστηκαν από το χάρτη 185.000 αγροτικά νοικοκυριά.Έκτοτε υπολογίζεται σταθερά ότι στη χώρα ξεκληρίζονται ετησίως περί τα 20.000 αγροτικά νοικοκυριά. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο η Ελλάδα, που το 1981 ήταν πλεονασματική σε αγροτικά προϊόντα, σήμερα να εισάγει λεμόνια από την Αργεντινή και πατάτες από την Αίγυπτο...

Εκεί όμως που η φαιότητα των σπηλαίων ζωγράφισε για δεκαετίες με τις καλύτερες αποχρώσεις του γκρι τον εαυτό της ήταν όταν διαλαλούσε πως αν έρθουν «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια»! Έτσι έλεγαν οι... πατριώτες.
 Αλλά, ας δανειστούμε τα λόγια του σταυραετού της Αντίστασης, του Αρη Βελουχιώτη:
 «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».

Ε, λοιπόν, εβδομήντα χρόνια μετά από εκείνη την ομιλία του Αρη στη Λαμία, οι «σωτήρες» έρχονται να μας πάρουν και τα καλύβια μας! Έρχονται να πάρουν και τα πεζούλια μας! Βγάζουν τα σπίτια του κόσμου στον πλειστηριασμό! Του κόσμου που, αφού πρώτα τον απόλυσαν, τον φτωχοποίησαν και τον χρεοκόπησαν, τώρα τον αποκαλούνε «μπαταχτσή» και πάνε να του πάρουν και το σπίτι.

Διότι, όπως λένε, εκτός από «κοπρίτες», εκτός από «τεμπέληδες», οι Έλληνες πάσχουν κι από αυτό το φρικαλέο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ιδίωμα να παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης! Αλλά αυτό, λένε, είναι ανάρμοστο με τα ήθη της «ελεύθερης οικονομίας». Όπου, στην «ελεύθερη οικονομία» τους, μια από τις βασικές ελευθερίες είναι οι τραπεζίτες να βουτάνε τα σπίτια των ανθρώπων του μόχθου, που προηγουμένως οι άνθρωποι τα έχουν πληρώσει δυο και τρεις φορές στους τραπεζίτες, αλλά λόγω του καθεστώτος της τραπεζοληστείας δεν ξεχρεώνουν ποτέ.

 Μάλιστα ο κ. Στουρνάρας μιλώντας εξ ονόματος του κ. Σαμαρά, ήταν σαφής: «Ή θα σώσουμε τις τράπεζες -είπε- ή θα σώσουμε τα σπίτια». Και το είπε τόσο μοχθηρά, είχε τόσο αναψοκοκκινίσει, που μας έβαλε σε σκέψεις: Μπας και τελικά ο Στουρνάρας, ο Σαμαράς και οι τραπεζίτες είναι κρυψοκομμουνιστές;



Το κείμενο αυτό λοιπόν μου θύμισε ένα πρόσφατο ανάγνωσμα του καλοκαιριού που βρήκα στα ράφια της σύγχρονης εποχής, το μυθιστόρημα «κραβαρίτης», κι ένα σχετικό απόσπασμά του, που σατιρίζει την κατάσταση απ’ την ανάποδη. Τα πρόσωπα που συναντάμε είναι ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου θανάσης κραβαρίτης, και ένας παλιός του καθηγητής δημοκρατικών πεποιθήσεων. Ο διάλογος εκτυλίσσεται στο κρατητήριο όπου έχουν βρεθεί αμφότεροι για να υπογράψουν δήλωση μετανοίας στην ασφάλεια του μανιαδάκη.

-.-.-.-

-Τη νύχτα, όταν σας έφεραν, ο δεσμοφύλακας κάτι ανάφερε για κάποια υπογραφή
Έβγαλε απ’ την τσέπη το χαρτάκι, διπλωμένο, και το έδοσε.

Δήλωση μετανοίας
«Αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας τον κομμουνισμόν. Μετανοώ δια τας προγενεστέρας μου αντιλήψεις και δηλώνω ότι εντάσσομαι ως απλό στρατιώτης…»

-Θα το υπογράψετε;
-Αν δεν ήταν το δεύτερο… Το πρώτο είναι απόλυτα σύμφωνο με τη συνείδησή μου.
Απ’ τη ματιά του Κραβαρίτη πέρασε σαν αστραπή και χάθηκε μια σπίθα μίσος. «Παλιόσκυλο!» είπε μέσα του. Η περιέργεια, ωστόσο νίκησε το γινάτι και ρώτηξε:

-Δεν κατάλαβα. Γιατί η συνείδησή σας είναι σύμφωνη με το πρώτο.
-Οι κομμουνιστές απαρνούνται τα ιδανικά της φυλής μας… Θέλουν να γυρίσουν την ανθρωπότητα σε αγέλη ζώων, που θα κοιμούνται όλοι μαζί, θα τρων το ίδιο φαγητό και θα φορούν τα ίδια ρούχα. Ανατρέπουν τους νόμους της κοινωνίας. Καταπατούν το πνεύμα και θεοποιούν την ύλη και το Λένιν. Οι τεμπέληδες θα πάρουν την περιουσία των πλουσίων και τα χαμίνια του δρόμου θα κυβερνούν το κράτος…

-Άμα είναι έτσι… Κι όποιος άλλος αν βρισκόταν στη θέση σας… Άκουσα κι εγώ πολλά περίεργα κι ανάποδα. Θα κάψουν, λένε, τις εκκλησίες. Τι τους φταίνε οι εκκλησίες; Θα πάρουν τις γυναίκες. Από ποιους θα τις πάρουν; Το είχα καημό να βρω έναν απ’ αυτούς και να τον παρακαλέσω να μου πει τι θέλουν να κάνουν, ή να διάβαζα κανένα δικό τους βιβλίο, γιατί νομίζω βγάζουν και βιβλία και εφημερίδες…
-Κι εγώ δεν έχω ανταμώσει κανένα απ’ αυτούς. Στην πόλη δεν έχει. Ούτε κομμουνιστικά βιβλία διάβασα. Τα σιχαίνομαι και να τα πιάσω στα χέρια μου.

Απ’ τη ματιά του Κραβαρίτη πέρασε ξανά η ίδια λάμψη. Μα τώρα δεν έκρυβε μόνο μίσος. Και κακία και περιφρόνηση.
-Τότε από πού ξέρετε κ. καθηγητά, πως οι κομμουνιστές είναι «μίσθαρνα όργανα», «εκτρώματα της φύσης», όπως μας έλεγε χτες ένας χωροφύλακας, Πλατσκομύτης στ’ όνομα;
Ο τόνος της φωνής ήταν τραχύς, σκληρός κι ο κ. Στασινόπουλος τον κοίταξε περίεργα.
-Το «Βήμα» γράφει κάθε μέρα. Οι ανώτερες αρχές, το Υπουργείο Παιδείας, όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι, δικοί μας και ξένοι…

Ο Κραβαρίτης σηκώθηκε, βγήκε στο παράθυρο, κοίταξε όξω, έσιαξε το τσουλούφι, επίτηδες για να τον δει ο σκοπός. Στο μυαλό του χοροπηδούσε μια ιδέα καθαρή, λαμπικαρισμένη, κι απ’ το χορό της και τα παιχνιδίσματά της έπαιρνε η όψη του μια έκφραση γελούμενη, ειρωνική. Γύρισε και στάθηκε αντίκρυ στον κ. Στασινόπουλο με τα πόδια ανοιχτά, τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και το βλέμμα καρφωμένο στο τσιμέντο. Να την πει τη φράση, που ερχόταν στα χείλη ή να μην την πει. Μεγαλύτερος ήταν, καθηγητής του…

-Τότε… τότε, κ. καθηγητά… θα σας πω μια κουβέντα και σας παρακαλώ να μη θυμώσετε. Μπορεί να πέφτω κι όξω. Ποιος ξέρει, όλα γίνονται. Τότε, είσαστε κι εσείς «μίσθαρνο όργανο της Μόσχας».

Τα μάτια του Στασινόπουλου έμειναν ορθάνοιχτα. Ούτε τα ματόφυλλα δεν μπορούσε να κουνήσει. Κατάπινε το σάλιο, ανεβοκατέβαινε το καρύδι, χοροπηδούσε το φιογκάκι, έτρεμαν τα χέρια και κείνο το νεύρο στο λαιμό έπαιζε τώρα πιο γρήγορα.
-Παρακαλώ! Παρακαλώ!... Το λες εσύ; Ο Κραβαρίτης; Ο καλύτερος μαθητής μου; κατάφερε να αρθρώσει κάποια στιγμή.
-Κύριε καθηγητά! Μη θυμώνετε. Αυτό λέει η λογική. Απ’ τις δικές σας κουβέντες βγαίνει πως είσαστε κομμουνιστής.
-Ποιος; Ποιος; Εγώ κομμουνιστής!!

-Όχι! Εγώ σας ξέρω. Δεν είσαστε. Αλλά οι άλλοι, η κοινωνία… Αφού εσείς απ’ τις εφημερίδες κι απ’ όσα λένε οι αρχές πιστέψατε πως οι κομμουνιστές, που δεν τους είδατε ποτέ, κι ούτε τους ακούσατε ποτέ, κι ούτε διαβάσατε βιβλία τους ποτέ, είναι «τέτιοι-πάντοι κλπ» τότε, κι ο άλλος κόσμος, που δε σας είδε και δε σας ξέρει, απ’ τις ίδιες τις αρχές, το νομάρχη και τους άλλους, θα μάθει και θα πιστέψει πως είσαστε και πάρα-είσαστε τέτιος, «απόβρασμα της κολάσεως», και θα βγάλει το συμπέρασμα, πως τώρα, που σας έπιασε η τσιμπίδα, από φόβο τα διπλώσατε.

Ο Στασινόπουλος τα μπέρδεψε.
-Εσύ δεν παραδέχεσαι πως αυτοί απαρνούνται τα ιδανικά της φυλής μας, ψιθύρισε σιγά και στο πρόσωπό του άπλωσε μια έκφραση όλο απορία και αμηχανία.
-Όχι! απάντησε σταθερά.
-Από πού το ξέρεις;
-Απ’ τον εαυτό μου. Αυτά, που λέτε σεις για τους κομμουνιστές, τα λένε άλλοι για μένα. Γι’ αυτό, κι όχι για χρέη και για λαθραίο καπνό, μ’ έχουν κλεισμένο δω μέσα. Κανένα ιδανικό της φυλής δεν απαρνήθηκα και κανένα κακό, νομίζω, δεν έκανα. Κι όμως, είμαι «απόβρασμα της κόλασης». Και όσο για τον Τσικνή, έχει συμφέρον. Ήθελε να μας πάρει τη γίδα… τα χωράφια… να μας διώξει απ’ την κοινότητα… Αλλά σεις;

-Εγώ ποτέ δε θα κατηγορήσω έναν άνθρωπο χωρίς να τον ξέρω, να τον ακούσω να λέει κάτι, χωρίς στοιχεία… Η συνείδησή μου δεν το επιτρέπει. Κι ο άνθρωπος ζει…
(…)
Ο Θανάσης βρέθηκε ξανά σε δίλημμα. Το χέρι έκανε μια αυθόρμητη κίνηση και πάλι σταμάτησε. Το πρόσωπό του πήρε μια έκφραση λυπημένη. Ο κ. καθηγητής περίμενε τη γνώμη του.

-Λυπούμαι! Αλλά… Πραγματικά! Για τη συνείδησή του ζει ο άνθρωπος, όπως λέτε κι εσείς… Και δείχνοντας την αποκήρυξη, πρόσθεσε: Δεν κατηγοράτε μόνο έναν άνθρωπο. Κατηγοράτε όλους τους κομμουνιστές. Κι όχι στο δικαστήριο, μπροστά σ’ όλον τον κόσμο, απ’ τις εφημερίδες.

Ο κ. Στασινόπουλος τα μπέρδεψε ξανά.
-Δηλ, εσύ πιστεύεις πως δεν υπάρχουν κομμουνιστές; Αφού έχουν κόμμα… Στη Ρωσία…
-Εγώ ξέρω πως μερικοί παλιάνθρωποι, από συμφέρον, κατηγόρησαν εμένα κι άλλους δυο, πως είμαστε κομμουνιστές, χωρίς να είμαστε. Από δω βγάζω το συμπέρασμα, πως άλλοι παλιάνθρωποι, πάλι από συμφέρον, κατηγορούν τους κομμουνιστές, πως είναι τέρατα… χωρίς να είναι.



Στη συνέχεια ο κραβαρίτης έγινε ελασίτης και κομμουνιστής. Ενώ ο καθηγητής υπέγραψε τη δήλωση και λούφαξε με τον ‘δημοκρατικό’ εδες.
Άλλα είναι όμως τα πιο σημαντικά.
Αφενός (το πιο σοβαρό), πως εβδομήντα χρόνια μετά ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο που αντιμετωπίζει ο κόσμος τους κομμουνιστές. Τους θεωρεί τέρατα, χωρίς να τους γνωρίζει καλά-καλά κι είναι πρόθυμος να πιστέψει οτιδήποτε του σερβίρουν για αυτούς οι διάδοχοι του μανιαδάκη –που έχουν και πιο σύγχρονα μέσα στη διάθεσή τους.
Αφετέρου (το λιγότερο σοβαρό κι εν μέρει αντικρουόμενο με το πρώτο), πως κατά βάθος τελικά όλοι είναι κομμουνιστές και δεν το ξέρουν. Ακόμα κι οι τραπεζίτες.
Αυτό θα το αναλύσουμε όμως σε κάποιο άλλο κείμενο.

Στον επίλογο της ανάρτησης, χρωστάω μια αναφορά στο συγγραφέα του βιβλίου και στον οικοδόμο, για να κλείσει διαλεκτικά η ανάρτηση, από το σημείο που ξεκίνησε.
Το βιβλίο γράφτηκε από τον κώστα πουρναρά (μπόση), μια σπάνια περίπτωση κομμουνιστή, που συνδυάζει το συγγραφικό ταλέντο με υψηλή κοινωνική, αγωνιστική δραστηριότητα και σεμνότητα, όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο της έκδοσης.


Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα στοιχεία για τον κώστα μπόση, μπορεί να επισκεφτεί το πολύ αξιόλογο ιστολόγιο που διατηρεί στη μνήμη του ο οικοδόμος, στο οποίο υπογράφει τις αναρτήσεις του ως ΚΡΑΒΑΡΙΤΗΣ, από το ομώνυμο βιβλίο. Στο ίδιο ιστολόγιο, μπορείτε να διαβάσετε και μια πολύ καλή κριτική-παρουσίαση του «Κραβαρίτη» από την Οfisofi.

Καλή ανάγνωση

50 σχόλια:

αναισθησιολόγος είπε...

"Αφενός (το πιο σοβαρό), πως εβδομήντα χρόνια μετά ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στον τρόπο που αντιμετωπίζει ο κόσμος τους κομμουνιστές. Τους θεωρεί τέρατα, χωρίς να τους γνωρίζει καλά-καλά κι είναι πρόθυμος να πιστέψει οτιδήποτε του σερβίρουν για αυτούς οι διάδοχοι του μανιαδάκη –που έχουν και πιο σύγχρονα μέσα στη διάθεσή τους."

To κείμενο είναι εύστοχο και γλαφυρό. Όμως η παράγραφος αυτή είναι πέρα για πέρα άσχετη με την πραγματικότητα.
Κανείς δεν θεωρεί σήμερα τους κομμουνιστές "τέρατα", ςκτός από τους χρυσαυγίτες που προσπαθούν να ανακινήσουν παλιά πάθη. Ούτε όμως και αυτοί το πιστεύουν πραγματικά. Προπαγάνδα κάνουν.
Τους κομμουνιστές δεν τους φοβάται πια κανείς ούτε τους μισεί. Αυτά έχουν περάσει οριστικά στο παρελθόν.
Οι γενιές που τα έζησαν αυτά έχουν αποδημήσει, τα παιδιά και τα εγγόνια τους τράβηξαν τους δικούς τους δρόμους, η ΕΣΣΔ και οι "βούλγαροι" κατέρρευσαν πριν 20 χρόνια και βάλε.

Δεν ξέρω τί εξυπηρετεί η αναζήτηση φανταστικών εχθρών από το (εμφυλιοπολεμικό) παρελθόν.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κι όμως. Όσο εντείνονται τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, όσο τα αστικά επιτελεία δε θα έχουν καμία προοπτική διεξόδου να δώσουν στις μάζες, τόσο θα αναζητούν κάποιες αρνητικές φανταστικές δικαιώσεις στην ιστορία, του τύπου: αν είχαν νικήσει οι κομμουνιστές θα ήμασταν σαν την αλβανία. Τόσο περισσότερο θρέφουν έναν ιδιότυπο αντιλαϊκό λαϊκισμό με ατάκες του στιλ: καλά αυτά που λέει το κουκουέ, αλλά ζει στη δεκαετία του 30'.
Πολύς κόσμος σήμερα είναι πρόθυμος να πιστέψει στα σοβαρά πως το παμε κλείνει τα μαγαζία και καταστρέφει τον τουρισμό ή πως το κουκουέ έχει μετοχές στο γερμανό και αμύθητη περιουσία. Του αρκεί απλά μια φήμη και δεν έχει καμία έγνοια να ψάξει να δει τι ισχύει και τι όχι. Ξεμπερδεύει με μια δυο ατάκες, που έχει μάθει να παπαγαλίζει και δεν πάει εύκολα πέρα από αυτό.
Με άλλα λόγια έχει αρνητική άποψη για τους κομμουνιστές χωρίς καν να τους έχει γνωρίσει. Μια παραλλαγή του παλιότερου μύθου ότι θα έρθουν να μας πάρουν τις γυναίκες και τα σπίτια. Πιο εκλεπτυσμένη και με σύχρονα μέσα διάδοσης (διαδίκτυο, κτλ). Και για αυτό πολύ δύσκολο να αποκρουστεί.

Οικοδόμος είπε...

Με τρόπο ευρηματικό και όμορφο «δένεις» το απόσπασμα από τον ΚΡΑΒΑΡΙΤΗ με τον σύγχρονο λόγο του Μπογιόπουλου. Πέρασαν κιόλας εβδομήντα χρόνια, ε; Για φαντάσου… «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν», για να θυμηθούμε και τον καρντάση Νικόλα.
Θερμές ευχαριστίες, από καρδιάς, για την αναφορά σου στο έργο του αγωνιστή συγγραφέα Κώστα Μπόση και το ταπεινό ιστολόγιο που φέρει το βάρος του ονόματός του.
Καλή δύναμη!

αναισθησιολόγος είπε...

"Κι όμως. Όσο εντείνονται τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, όσο τα αστικά επιτελεία δε θα έχουν καμία προοπτική διεξόδου να δώσουν στις μάζες, τόσο θα αναζητούν κάποιες αρνητικές φανταστικές δικαιώσεις στην ιστορία, του τύπου: αν είχαν νικήσει οι κομμουνιστές θα ήμασταν σαν την αλβανία."

Αυτή η άποψη ακουγόταν ίσως την δεκαετία του 90 αλλά τώρα όλοι γελάνε. "Ποια Αλβανία, δε βλέπεις τι γίνεται εδω;" λένε τώρα.

Ξαναλέω ότι το παλαιο εμφυλιοπολεμικό κλίμα δεν συνεπαίρνει πια ούτε τους ΧΑυγίτες που πρέπει να βρούν καινούργιο τροπάρι. Ο κόσμος αδιαφορεί για τους κομμουνιστές. Ούτε τους συμπαθεί, ούτε τους μισει.

Καλώς ή κακώς οι κομμουνιστές δεν πρωταγωνιστούν πια στα πολιτικά πράγματα. Η δράση και η παρουσία τους κινείται στο επίπεδο του συμβολικού, χωρίς ωστόσο να πετυχαίνει και αυτό τον στόχο. Δεν δείχνουν να απειλούν ή έστω να δημιουργούν εμπόδια στην πορεία του καπιταλισμού.

Περισσότερο βλέπω τους κομμουνιστές να γίνονται στόχος για σκωπτικά και καυστικά σχόλια παρά στόχος πολεμικής και μίσους.

Οικοδόμος είπε...

@αναισθησιολόγος:
"Καλώς ή κακώς οι κομμουνιστές δεν πρωταγωνιστούν πια στα πολιτικά πράγματα."
Από αυτή τη φράση φαίνεται ότι είστε "Έλλην του εξωτερικού". Δικαιολογημένα λοιπόν είστε απληροφόρητος. Φυσικό κι επόμενο μετά το μακροχρόνιο «κόψιμο» της ΕΡΤ… Δοκιμάστε από το διαδίκτυο.
Καλή δύναμη!

zoot horn rollo είπε...

"Περισσότερο βλέπω τους κομμουνιστές να γίνονται στόχος για σκωπτικά και καυστικά σχόλια παρά στόχος πολεμικής και μίσους"
Μια χαρά μίσος εισπράττουν οι κομμουνιστές ΚΑΙ όσοι είναι δίπλα τους, χλεύη επίσης. Το τραγικό είναι ότι όλα αυτά προέρχονται από ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, να τα 'λεγαν βολεμένοι κι άνετοι πάει στο διάολο...
Συμφωνώ με "απολίθωμα".

αναισθησιολόγος είπε...

οικοδόμε του "εσωτερικού" είμαι και βλέπω τί γίνεται.

zoot horn rollo, πιθανόν να βγαίνει μια "κακία" από κάποιους από τους ανθρώπους που περιέγραψες. Πιστεύω όμως ότι οφείλεται στό ότι περίμεναν περισσότερα από το ΚΚΕ που δεν τα βρήκαν, εννοώ σε αγώνες ενάντια σε αυτή την κατάσταση.

Και πάλι όμως μίσος δεν το λες και πολύ περισσότερο "αντικομμουνισμό" που είναι βαριά κουβέντα.

Όπως και να χει επανερχόμαστε ότι στο ότι οι κομμουνιστές δεν επηρεάζουν ουσιαστικά το ρουν των πραγμάτων και η παρουσία τους είναι μάλλον φθίνουσα, άρα δεν αποτελούν εμπόδιο για την άρχουσα τάξη και άρα δεν υπάρχει ανάγκη για οργανωμένη αντικομμουνιστική εκστρατεία.

Ακόμα και τα λεγόμενα περι "σοβιετικής Ελλάδας" κτλ έχουν συμβολικό χαρακτήρα αναφοράς σε ένα "κακό" παρελθόν που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, και όχι σε ένα τρέχοντα κίνδυνο π.χ. "μυστική εισχώρησις κομμουνιστών εις την κρατικήν μηχανή"

Ανώνυμος είπε...

Το μόνο πράγμα εκτός πραγματικότητας σε αυτή την ανάρτηση είναι τα σχόλια του "αναισθησιολόγου". Το αν είναι "Έλλην εξωτερικού" όπως λέει ο Οικοδόμος δεν το γνωρίζω, ίσως ζει στην ελλάδα, δεν λέει κάτι αυτό, άλλωστε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου (και εδώ συμπεριλαμβάνεται σχεδόν σύσσωμη η αριστερά -- πλην λακεδαιμονίων -- καθώς και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της αναρχίας) αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με τους όρους των δελτίων των 8, τα όσα δε συμβαίνουν στους εργασιακούς τους χώρους φιλτράρονται μέσω του "εγώ να δω πώς θα την βολέψω" και τέλος, για τις "μεγάλες αφηγήσεις" υπάρχει ο πρετεντέρης.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

@Σφυροδρέπανε, οικοδομε, αναισθησιολόγε,

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τον αναισθησιολόγο.

Ο φασισμός απαιτεί άγρια παραμυθά, παλαβό ακτιβισμό και πολύ ξύλο. Με τα δημοσκοπικα νούμερα της ΧΑ τώρα έπρεπε να έχουμε μαχαιρώματα σε καθημερινή βάση.

Όσες συζητήσεις έχω κάνει με κόσμο που ψήφισε ΧΑ (μικροαστούς δλδ που τα έχουν χαμένα) καταλήγουν να ζητάνε συνεργασία με το Ισραήλ αν αυτό θα φέρει λεφτά, πετάνε απίστευτες αρλούμπες για αρχαία Ελλάδα και Χριστιανισμό και σε γενικές γραμμές ένα βάθος σκέψης του τύπου “πες μου τι πρέπει να κάνω για να ξαναγίνει το όνειρο της BMW πραγματικότητα”. Ανάμεσα στις άλλες αρλούμπες που λένε μπορεί να πετάξουν ``η κόρη της Παπαρηγας σπουδάζει στην Αμερική'', άλλα μέχρι εκεί. Τους ενδιαφέρει τόσο όσο και η Αρχαία Ελλάδα, δλδ καθόλου.

Είναι αστείο να περιμένεις μεγάλες συγκρούσεις και μισή και μάχες. Για να κουνήσει αυτός ο κόσμος να κάνει ακροδεξιό ακτιβισμό πρέπει να πληρωθεί σε σκληρό νόμισμα και τσάντες gucci. Μια κενή ρητορεία – αρλουμπολογια είναι.

Σπύρος

zoot horn rollo είπε...

Όχι πιθανόν, σίγουρο. Βαριά κουβέντα αλλά έλα που ισχύει,όχι για όλους, αλλά ισχύει. Είναι θέμα διαπαιδαγώγησης δεκαετιών.

"άρα δεν υπάρχει ανάγκη για οργανωμένη αντικομμουνιστική εκστρατεία."
Εδώ γίνονται αντικομμουνιστικές εκστρατείες σε χώρες με ανύπαρκτα από κάθε άποψη ΚΚ, σε όλη την Ευρώπη.
"Φύλαγε τα ρούχα σου να'χεις τα μισά","Των φρονίμων τα παιδιά..." κτλ.

Μια χαρά τη κάνει τη δουλειά η "σοβιετική" εκστρατεία της εγχώριας αστικής προπαγάνδας. Οι συνειρμοί που "πρέπει" να γίνουν γίνονται. Τίποτα δεν είναι απλά "συμβολικό","άστοχο","τυχαίο". Καμιά υποτίμηση δε χωράει.

αναισθησιολόγος είπε...

Παρέλειψα όμως το σημαντικότερο κατα τη γνώμη μου:
οι αντικομμουνιστικές εκστρατείες και η προσπάθεια διάχυσης του "μίσους κατα των κομμουνιστών" στο λαό μετά το '50 δεν σχετίζονταν με τον (ανύπαρκτο) κίνδυνο "να μας ανατρέψουν οι μπολσεβίκοι" (ποιός το πίστευε αυτό;) αλλά με την σταθεροποίηση των δυτικών καθεστώτων μέσα στο κλίμα του ψυχρού πολέμου μέσω της επίκλησης φανταστικων εξωτερικών κινδύνων, κατασκοπείες κτλ.

Ψυχρός πόλεμος πια δεν υπάρχει. Οι περισσότεροι κάτω των 40 έχουν ξεχάσει τί ήταν η Σοβιετική Ένωση και οι 25ηδες ίσως να μην την έχουν ακούσει καν. Τα ιστορικά γεγονότα ενδιαφέρουν πια μόνο τους ιστορικούς. Η διαμάχη ανάμεσα στις διάφορες τάσεις του κομμουνισμού (αν υπάρχει ακόμα διαμάχη) δεν απασχολεί παρά μια χούφτα άτομα.

Γενικά θα έλεγα ότι μάλλον υπάρχει η τάση αρκετοί να βλέπουν τους κομμουνιστές ως κάτι το αξιοπερίεργο και το ΚΚΕ ως κάτι που θά 'πρεπε να κριθεί διατηρητέο παρά να ξεράσουν μίσος στους "εαμοβούλγαρους".

Ανώνυμος είπε...

@ αναισθησιολόγος

εφ'όσον οι κομμουνιστές έχουν φθίνουσα επιρροή και κινούνται στο επίπεδο του συμβολικού , νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να χαλάτε φαιά ουσία με δαύτους έτσι δεν είναι; Βέβαια δεν είναι μόνο οι χρυσαυγίτες, είναι και εκλεκτά στελέχη της συγκυβέρνησης που τα βάζουν με τους κομμουνιστές , και μάλλον δεν πείθονται από τη δική σας άποψη - ίσως κι αυτοί να μην ξέρουν, ίσως και να είναι μια στημένη αντιπαράθεση για να γίνεται ντόρος με το ΚΚΕ και να μην απορροφάται από το Συριζα π.χ.

Ή ίσως πάλι να είσετ τίποτα απεργοσπάστης τούτες τις μέρες και απλά να ξαλαφρώνετε ανοητολογόντας σε βλογς.

Ρέκτης του ακραίου death metal.

zoot horn rollo είπε...

Τότε γιατί ασχολούνται τόσο με "ασήμαντα" και "αξιοπερίεργα" πράματα οι αστοί; Εδώ πέρυσι βγήκε ο δράκουλας (ένας είναι) παραμονές εκλογών και μίλαγε για Β.Κορέα,Κούβα,"απομόνωση" κτλ μη τυχόν και βγει κανείς από το μαντρί.

" Τα ιστορικά γεγονότα ενδιαφέρουν πια μόνο τους ιστορικούς." ΝΤΟΪΝΓΚ!!!

Διατηρητέο; Πολλοί θα ήθελαν να εξαφανιστεί "χτες" το ΚΚΕ, συμπεριλαμβανομένων και μερικών "αριστερών", ειδικά αν κρίνω αντιδράσεις από το 2010 και μετά. Από μίσος έχει χορτάσει, για βαρυστομάχιασμα μιλάμε.

Ανώνυμος είπε...

Υπαρχουν πολλοι τροποι να χτυπησει κανεις τους κομμουνιστες (ή να νομισει οτι το κανει). Ενας ειναι να ξερνας μισος και ψεματα εναντιον τους, για το παρον τους, το μελλον και το παρελθον τους, αποδεικνυοντας ανοιχτα το ποσο τους εχθρευεσαι και τους φοβασαι. Ενας αλλος ειναι να τους παρουσιαζεις κι αυτους ως συστημικους, οτι ειναι σαν ολους τους αλλους, απλα οι αλλοι ειναι πιο εξυπνα λαμογια, με απωτερο σκοπο το να μην υπαρχει η παραμικρη αχτιδα ελπιδας για το μελλον στα ματια του λαου. Κι ενας τριτος ειναι να προσπαθεις να πεισεις με κακιστα καμουφλαρισμενη αγωνια, οτι πλεον τους κομμουνιστες δεν τους υπολογιζει κανεις, οτι δεν γραφουν ιστορια, οτι ειναι απλα ζωντανα μνημεια ενος παρελθοντος που "δεν ενδιαφερει κανεναν", υιοθετωντας ενα "σοβαρο" κι "αντικειμενικο" προφιλ. Η αστικη προπαγανδα χρησιμοποιει συνεχως και τους τρεις τροπους, πολυ συχνα στο ιδιο πακετο, δειχνοντας οτι θα μεταχειριστει οποιοδηποτε μεσο για να χτυπησει τους κομμουνιστες και αποδεικνυοντας ετσι ποσο τους υπολογιζει και ποσο φοβαται το αναποφευκτο μελλον που της επιφυλασσουν.

sniper

αναισθησιολόγος είπε...

ρε παιδιά να το πω αλλιώς:

Οργανωμένη κομμουνιστική "απειλή" υφίσταται, έστω ως υποψία; ΟΧΙ

Ο κόσμος, λόγω οικονομικής κατάστασης, άρχισε να καλοβλέπει τους κομμουνιστές; ΟΧΙ, μάλλον το αντίθετο

Άρα τί χρειάζεται ο οργανωμένος αντικομμουνισμός πέρα από το συμβολικό κομμάτι;
Θα μου πείτε τώρα μα η ΕΕ που εξισώνει φασισμούς κτλ. Πέραν του γεγονότος ότι η ΕΕ έχει χάσει κάθε ηθικό ανάστημα στους πιστούς της και η προπαγάνδα της δεν έχει πια καμία πέραση, η "αντικομμουνιστική εκστρατεία" της μάλλον καλό κάνει στους κομμουνιστές.

zoot horn rollo, ένα "αξιοπερίεργο" πάντα προκαλεί την περιέργεια κάποιων γι' αυτό και λέγεται έτσι. Βέβαια οι περισσότεροι αδιαφορούν: οι κομμουνιστές δεν προκαλούν πια, δεν απειλούν τις αστικές "βεβαιότητες", σχεδόν δεν σαλεύουν. Και ποιος δίνει σημασία σε έναν αιωνόβιο δράκουλα. Αστον να λέει.

sniper προσγειώσου στον πλανήτη και άσε τα αναποφευκτα και τις βεβαιότητες. Η αστική προπαγάνδα όταν ασχολείται με το ΚΚΕ, το σατυρίζει ανελέητα. Ούτε "κονσερβοκούτια" πια ούτε "κατάσκοποι που ήρθαν από το κρύο".

Rocean είπε...

Περίεργα πράγματα πάντως, την στιγμή που για το ΚΚΕ... δεν ενδιαφέρεται κανείς. Τότε γιατί ξεσάλωσαν με το συνέδριο του ΚΚΕ? Τόσο ενδιαφέρον για ένα Κόμμα... πεθαμένο? Από την άλλη, για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που είναι ένα Κόμμα... ζωντανό και ένα βήμα πριν την εξουσία, γιατί έπεσε άκρα του τάφου σιωπή?

zoot horn rollo είπε...

Αστον να λέει αυτά που κολλάνε να πουν οι άλλοι και δε τα λένε,αυτό κάνει.

Να τα παρατήσουμε,σχεδόν, μας λες. Αν εσύ το θές, παράτα τα και τράβα ό,τι δρόμο νομίζεις.

Cos είπε...

Ο "αναισθησιολόγος" δεν έχει άδικο, απλά προτρέχει. Αυτά που λέει δεν ισχύουν στο παρόν, είναι όμως πολύ πιθανόν να ισχύσουν στο άμεσο μέλλον αν το κομμουνιστικό κόμμα δεν επιλέξει άμεσα την σύγκρουση με το αστικό καθεστώς ώστε να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων.
Προς το παρόν "το φάντασμα" υπάρχει, δείτε τον "Στόχο" στα περίπτερα.

Ανώνυμος είπε...

OK αναισθησιολογε, προσγειωθηκα. Οταν η ταξη που υπηρετεις ασχολειται με το ΚΚΕ, κανει ολα οσα περιεγραψα χοντρικα πιο πανω κι ακομα περισσοτερα. Μονο καποιος με επιλεκτικη οραση και ακοη δεν το βλεπει αυτο. Και παραλληλα με αυτα, στελνει κατι ανικανους στο διαδικτυο να "φτιαξουν" κλιμα. Αν αυτοι οι ανικανοι το κανουν απο μονοι τους, ακομα καλυτερα για τους αστους. Μονο που αυτοι, σαν ανικανοι που ειναι, αποκαλυπτονται πλεον μεσα σε δυο (το πολυ) σχολια και μετα ή φανερωνουν μονοι το ποιον τους ή προσπαθουν να το παλεψουν ματαια λιγο ακομα ή εξαφανιζονται κι εμφανιζονται μετα απο λιγο με αλλο νικ, χωρις να εχουν διδαχτει απολυτως τιποτε απο τις προηγουμενες αποτυχιες τους.

sniper

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Αναισθησιολόγε, δεν είναι ακριβώς έτσι. Αντίθετα, τα τελευταία χρόνια είναι που έχει αρχίσει η προσπάθεια αποκατάστασης των ταγματασφαλιτών. Και τα τελευταία επίσης χρόνια είναι που έχουν λυσσάξει με τον Στάλιν (ένθεν και ένθεν, αλλά τέλος πάντων).

Ανώνυμος είπε...

Δεν καταλαβαινω το νόημα της ανάρτησης.
Τα κείμενα του σ/φου Ν.Μ. διακινούνται από την Ισκρα, τον Λιβάνη, τον εργατικο αγώνα, το unfollow και δυστυχως και από τον Ριζοσπάστη.
Τώρα και από μέχρι σήμερα ανεξάρτητα κομμουνιστικα μπλοκ σαν του σ/φου του Βασίλη.
Πρόκειται για άλλο ένα λαικιστικο κείμενο που δεν λύνει και κάτι σοβαρό.
Τρότσκι

Ανώνυμος είπε...

"Με τους κομμουνιστες δεν ασχολειται πια κανεις"μας βεβαιωνει ο πανσοφος αναισθητος.

Παραθετω ενα μικρο στοιχειο,το οποιο αποδεικνυει του λογου το αληθες.

Η ειδηση για την πωληση του 902 χτυπαγε 300.000 αποτελεσματα στο γοογλε απο τις τρεις(3) πρωτες μερες.Και ηταν ολα συκοφαντικα αρθρα καρμπον με χυδαιες επιθεσεις εναντιον του ΚΚΕ(τα τσεκαρα ολα ενα προς ενα).Για να εχουμε ενα μετρο συγκρισης,σκεφτειτε το εξης-το θεμα της αναστολης της απαγορευσης ολειστηριασμων,ειχε την ιδια περιοδο το ενα τριτο των αποτελεσματων.

Πραγματι,κανεις δεν ασχολειται πια με το απολιθωμενο ΚΚΕ!

Προλεκαλτ

Anef_Oriwn είπε...

Μια σύντομη παρέμβαση κυρίως σε συνέχεια αυτών που λεει ο σχολιογράφος zoot horn rollo και δη μέσα από το [ρητορικό] ερώτημα του: «Τότε γιατί ασχολούνται τόσο με “ασήμαντα” και “αξιοπερίεργα” πράματα οι αστοί;»
Προσωπικά διερωτούμαι γιατί γίνεται τόση μεγάλη προσπάθεια να αποκατασταθούν σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες [χώρες της Βαλτικής, Τσεχία, Βουλγαρία] οι δωσίλογοι και οι συνεργάτες των γερμανών;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Τρότσκι ούτε εγώ καταλαβαίνω το νόημα μερικών σχολίων -καλή ώρα- αλλά δεν το κάνω θέμα.

Αναισθησιολόγε,
αν ήσουν κομμουνιστής, πιθανότατα θα το άκουγες πιο συχνά. Αλλά με τόση επιμονή είναι περισσότερο σα να το εύχεσαι, παρά σα διαπίστωση.
Τα αστικά επιτελεία ανέκαθεν χρειάζονταν έναν εσωτερικό εχθρό κι αν δεν τον είχαν πιθανότατα θα τον κατασκεύαζαν. Οι αντιθέσεις σε μια ταξική κοινωνία όμως δεν είναι προϊόν συνωμοσίας. Η αστική τάξη ξέρει πολύ καλά από πού προέρχεται ο βασικός κίνδυνος για την εξουσία της και διαθέτει και καλή ιστορική μνήμη, για να μην ξεχνάει όσα της δίδαξε η ιστορία. Οι κομμουνιστές μπορεί να μην υφίστανται ως άμεση οργανωμένη απειλή για τους αστούς επί του παρόντος, αλλά αν είναι να απειληθούν από κάπου, ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι αυτός ο κίνδυνος.

αναισθησιολόγος είπε...

αγαπητέ Νίκο, πράγματι υπάρχει προσπάθεια αποκατάστασης των ταγματασφαλιτών συνοδευόμενη από την αντίστοιχη εμφυλιοπολεμική ρητορική, με κυριους εκφραστές τον σύγχρονο μαυραγοριτισμό, την Χρυσή Αυγή αλλά και αριστερίστικα κομμάτια. Στο κλίμα αυτό βέβαια συμβάλλει, αλλα σε μικρότερο βαθμο και η "σταλινολογία".

Δεν λέω ότι τέτοιες κινήσεις είναι τυχαιες και δεν αποσκοπούν κάπου. Αποσκοπούν στον εμφύλιο τύπου αφρικής όπου θα συγκρούονται οι συμμορίες των φυλάρχων με φόντο μια κατεστραμμένη χώρα. Αυτό είναι το ονειρό τους.

Σωστά λες ότι η αστική τάξη αναζητεί έναν εσωτερικό εχθρό. Μέχρι τώρα δεν τον έχει φτιάξει και αυτό οφείλεται στην απίστευτη ωριμότητα του λαού μας που δεν "τσιμπάει" με τις διχαστικές κορώνες. Εκεί βρίσκεται το κλειδί.

Αυτός ο λαός έχει την ωριμότητα και την εξυπνάδα να τοποθετεί τα πράγματα στο πραγματικό τους ύψος. Από τη μία δεν μασάει το κουτόχορτο των χρυσαυγιτών και δεν τους φοβάται (όπως λέει σωστά ο Σπύρος με τέτοια "ποσοστά" η ΧΑ θα 'πρεπε να κάνει πογκρόμ κάθε μέρα)

Από την άλλη έχει σωστά ζυγίσει και τους κομμουνιστές. Δεν αποδέχεται τις χίτικες και ταγματασφαλίτικες λογικές, αλλά και βλέπει ότι δεν μπορεί πια να έχει μεγάλες απαιτήσεις από αυτούς. Τους προσπερνά λοιπόν. Ιστορίες όπως αυτή του 902 δεν αυξάνουν το μίσος κατα των κομμουνιστών (ποιο μίσος;) αλλά πολλαπλασιάζουν τα ειρωνικά χαμόγελα, τα χάχανα και την κοροϊδία. Και αυτό είναι το χειρότερο κατά τη γνώμη μου.

αναισθησιολόγος είπε...

το "σωστά λες" στην τρίτη παραγραφο απευθύνεται στο μπρεζνεφικό απολίθωμα

Ανώνυμος είπε...

@Αναισθησιολόγος

Νομίζω παρεξήγησες κάπως αυτά που έγραψα. Δεν πιστεύω καθόλου ότι ο λαός είναι ώριμος, το ακριβώς ανάποδο. Δεν τσιμπάει από “διχαστικές κορόνες” γιατί είναι απασχολημένος να προσεύχεται να του στείλει ο Θεός Μercedes ενώ σε λίγο δεν θα έχει να φάει.

Α, ούτε πιστεύω ότι έχει προσπεράσει του κομμουνιστές. Όσο δούλευα στην Ελλάδα τους μόνους που θυμάμαι να τρέχουν γύρω-γύρω να παλεύουν ήταν οι άνθρωποι του ΠΑΜΕ. Αυτά που πάνε στραβά με το ΚΚΕ νομίζω θα το λύσουν τα μέλη του μετά τις επόμενες εκλογές (σε 2-3 χρόνια δλδ) και αφού α) Έχει καεί το χαρτί του Συριζα. β) Ο Θεός δεν θα έχει απαντήσει στα καλέσματα των πιστών για μια ακόμα τσάντα Louis Vuitton, όποτε η συζήτηση “τι να κάνουμε;” θα έχει νόημα.


Σπύρος

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Σύντροφοι, Κάπταιν και λοιποί,
μη χανόμαστε σε "συζητήσεις" εκτός πραγματικότητας και δηθενιάρικους "προβληματισμούς".
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μιαν εξαιρετικά μεταβατική φάση. Είναι η φάση της προλεταριοποίησης των ασύμμετρα (για ανεπτυγμένο Καπιταλισμό) εκτεταμένων μικροστικών στρωμάτων. Συνοδεύεται και από μια κατάρρευση του κοσμοείδωλου και της αυτογνωσίας, αυτών των στρωμάτων, που ακριβώς λόγω της έκτασης και του προηγούμενου δυναμισμού τους (ο μικροαστός εξέφραζε το εφικτό "ελληνικό όνειρο" με πολλή πειστικότητα και για πάνω από πενήντα χρόνια) είχε επιβληθεί σαν κυρίαρχη ιδεολογία, με την ευγενή "χορηγία" της κυρίαρχης αστικής τάξης, που ξέρει από σωστή τακτική στον ταξικό αγώνα. Η υποχώρηση της ελληνικής Ε.Τ. σε αυτή την πίεση, αντανακλούσε και σε ανάλογες διεργασίες (δεξιά λάθη) και στην πολιτική της πρωτοπορία, στο ΚΚΕ. "Ιδεολογική" (με την ευρύτερη κοινωνική έννοια) υποχώρηση και δεξιά λάθη αλληλοτροφοδοτούνταν εντείνοντας την σύγχυση. Να θυμίσω τους πανηγυρισμούς για την "Νίκη της Αλλαγής" το '81; Σε αυτά τα πλαίσια η τέτοια ύπαρξη του ΚΚΕ γινόταν ανεκτή από την Α.Τ., που με μαεστρία "έσπρωχνε" προς αυτό τον δρόμο: Να και νομιμοποίηση το '74, να και συντάξεις στο ΕΑΜ επί αλλαγής, να και συχνότητα TV το '89, να και κομμουνιστής υπουργός κλπ.
Η μεγαλύτερη κουταμάρα θα ήταν να συμπεράνει κανείς από τα παραπάνω πως το ΚΚΕ είχε "συμβιβαστεί", και πως η ταξική πάλη είχε ατονήσει. Απλά είχε αλλάξει μέσα και τρόπους, σίγουρα με πρωτοβουλία της Α.Τ., αλλά καθόλου δεν είχε ατονήσει. Το ΚΚΕ και η επιρροή του εξέφραζαν πάντα το πιο "πεισματάρικο" και αδιάλλακτο τμήμα της Ε.Τ. και φυσικά όλης της ελληνικής κοινωνίας, που στοίχειωνε και στοιχεώνει τον ύπνο των αστών. Το πόσο επιτυχώς προσαρμόστηκε το ΚΚΕ (αλλά και το διεθνές κκ σε ανάλογες παγκόσμιες αναπροσαρμογές) είναι ένα θέμα, αλλά από εκεί μέχρι το "μετά τον Γράμμο η μετά το '74, η μετά το '91 κλπ. έπαψε το ΚΚ να είναι υπολογίσιμη απειλή...κλπ", είναι ένα μεγάλο άλμα, που μόνο αλαφροϊσκιωτοι έχουν την ευχέρεια να πραγματοποιούν.
Τα μικρομεσαία στρώματα, το μικροαστικαριάτο, είπε τα τραγούδια του, μάλλον είπε και το κύκνειο άσμα του με τις πλατείες και τις "απεργίες διαρκείας" της ΟΛΜΕ και της ΠΟΕ-ΟΤΑ, και βαδίζει ομαλώτατα προς τον τάφο του.
Τώρα αρχίζει η δύσκολη και ανηφορική πορεία της ανασύνταξης του λαϊκού κινήματος με την καθοδήγηση της Ε.Τ. και της πολιτικής της πρωτοπορείας.
Αυτό έχουμε μπροστά μας και αυτό πρέπει να συζητάμε, αντί να χανόμαστε με τα σπαρταρίσματα του μικροαστικαριάτου, που ψυχορραγεί.
Μην τσιμπάτε, αφήστε τις κουταμαρίτσες ασχολίαστες, κανείς δεν θα ασχοληθεί, γιατί απευθύνονται αποκλειστικά σε εμάς!

Ανώνυμος είπε...

Ρε ΚΕ του μπλογκ και λοιποί που τάχετε ακόμα τετρακόσια (εννοώ ταξικά και κομμουνιστικά):

Αφήνετε το μεταφραστή (ένας θεός να τόνε κάνει…) από το Λουξεμβούργο και τις Βρυξέλλες να ταυτίζει μ’ ένα "τελοσπάντων" όσους προσπαθούν ν’ αποκαταστήσουν τους ταγματασφαλίτες μ’ όσους "έχουν λυσσάξει με τον Στάλιν"; Το αφήνετε αυτό ασχολίαστο, αναπάντητο, ακριτικάριστο;

Αμάν πια, δεν υπάρχει ίχνος ντροπής; Πού βρισκόμαστε; Σε φιλοχρυσαυγίτικο site;

Δεν υπάρχει ένας (κομμουνιστής, αλλά κι αν λείπει ένας έντιμος άνθρωπος αντιφασίστας) να βάλει αυτό το αισχρό υποκείμενο στη θέση του επιτέλους;

Ως πότε θα μας προβοκάρει τρολλάροντας και θα μας τρολλάρει προβοκάροντας ανενόχλητος; Ως πότε πια;

Αμετανόητος

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αμετανόητε, προσωπικά δεν έχω τη δύναμη και το κουράγιο να σχολιάζω όλα όσα γράφονται εδώ. Συνήθως το κάνω, όταν κάποιος μου απευθύνεται προσωπικά (όπως εσύ), αν δω κάτι πολύ προκλητικό ή κάτι ενδιαφέρον. Μπορεί να μην είναι καλή τακτική, μπορεί άλλοι να μην αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω στο δικό τους μπλοκ -εγώ καλώς ή κακώς δεν (μπορώ να) το κάνω. Ο καθένας πάντως κρίνεται από όσα γράφει. Κάθε πολιτική κριτική σε αυτά είναι θεμιτή κι ευπρόσδεκτη. Αυτό ισχύει για μένα, για σένα, το σαραντάκο, γενικώς για όλους μας. Αν λοιπόν είδες κάτι που έμεινε ασχολίαστο από τους υπόλοιπους -και όντως, το θεωρώ κι εγώ τελείως άστοχο μια και το επισήμανες- καλά κάνεις και το κριτικάρεις. Αν πάλι θεωρείς φιλοχρυσαυγίτικη ιστοσελίδα το μπλοκ, τι να πω... καλύτερα να μην μπαίνεις σε τέτοια βρωμερά site.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απολύτως με το τελευταίο σχόλιο του Σεχτάρ. Θα ήθελα απλά να κάνω δύο παρατηρήσεις στην γενικότερη συζήτηση που έχει ανοίξει.

1ον Δεν πρέπει να εξετάζουμε τη στάση της αστικής τάξης απέναντι στους κομμουνιστές ως "φωτογραφία" της στιγμής. Η στάση αυτή έρχεται πολύ βαθιά από το παρελθόν, προσαρμόζεται στην παρούσα κατάσταση και στοχεύει στο μέλλον.

2ον Ακριβώς αυτό το μέλλον, δεν πρέπει κανένας να πέσει στη λούμπα να το εξετάζει -πρωτίστως- με όρους παρόντος. Αν τα διάφορα τμήματα της α.τ χλευάζουν, αποσιωπούν ή επιτίθενται ανοιχτά στο ΚΚΕ, το κάνουν -και στις τρεις περιπτώσεις- κοιτάζοντας μακριά..
Στο μέλλον της αναπόφευκτης ανόδου του λαϊκού κινήματος(με μπροστάρη την ε.τ)..
Ένα ιστορικό παράδειγμα που δείχνει ότι η α.τ βλέπει μακρια(τηρουμένων ΟΛΩΝ των αναλογιών): Το καθέστώς της 4ης Αυγούστου επιβλήθηκε με τον κίνδυνο της κομμουνιστικής απειλής. Όμως, με εξαίρεση κάποια σημαντικά αγωνιστικά σκιρτήματα του λαού μας(μεγάλες απεργίες του 32-33, Μάης του 36 κλπ), τέτοιος κίνδυνος δε διαφαίνονταν, τουλάχιστον ΑΜΕΣΑ. Η δράση και η απήχηση του ΚΚΕ περιορίζονταν κυρίως στα αστικά κέντρα και το Παλλαικό Μέτωπο πήρε το Γενάρη του 36 ποσοστό 5,76%(αν και το εκλογικό ποσοστό δε λέει τα πάντα, αποτελεί έναν "δείκτη ωρίμανσης των μαζών")..
Κι όμως, 6 χρόνια μετά το ΕΑΜ αγκάλιαζε το 70% του λαού έχοντας δημιουργήσει και φύτρα λαϊκής εξουσίας..

αναισθησιολόγος είπε...

Σεχτάρ δεν είναι σωστό να απορρίπτουμε ολόκληρες ιστορικές περίόδους. Αυτό και αν είναι σεχταρισμός.

Άντε όμως να δεχτώ ότι το ΚΚΕ του '70 και του '80 ήταν οπορτουνιστικό, ρεφορμιστικό κτλ. Πόσο καλύτερο είναι το σημερινό;

Γράφεις:
"Τώρα αρχίζει η δύσκολη και ανηφορική πορεία της ανασύνταξης του λαϊκού κινήματος με την καθοδήγηση της Ε.Τ. και της πολιτικής της πρωτοπορείας."

Δηλάδη ο ανηφορικός δρόμος είναι η πώληση του 902 σε off-shore και αγνώστων στοιχείων ιδιοκτήτες, οι απολύσεις στον Ριζοσπάστη και η υποβάθμισή του (δεν διαβάζεται με τίποτα), ή το γεγονος ότι το ΚΚΕ έχει βουλιάξει στα χρέη για να συντηρεί τόσα επαγγελματικά στελέχη;
Ή μήπως η στάση του ΠΑΜΕ στην ΟΛΜΕ τον Ιούνη και τώρα είναι ελπιδοφόρο σημάδι;

Σύνελθε!

Ανώνυμος είπε...

Κάπταιν, παραφέρθηκα με την αναφορά σε "φιλοχρυσαυγίτικο site", ανακαλώ και ζητάω τη δικιά σου και των λοιπών κατανόηση.

Θα πρέπει όμως να σου πω πως όσο κι αν προσπαθώ να σε καταλάβω ("προσωπικά δεν έχω τη δύναμη και το κουράγιο να σχολιάζω όλα όσα γράφονται εδώ"), τα παίρνω κυριολεκτικά στο κρανίο άμα βλέπω το λεγάμενο να σουλατσάρει και να προβοκάρει εδώ μ’ ό,τι συριζαίικη τρολλιά του κατεβάσει η κούτρα. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν ταυτίζει κομμουνιστές και φασίστες.

Ας είναι, δε θα του περάσει του αλιτήριου, νάναι σίγουρος.

Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

Θα γίνω σταλεγάκιας και θα πω ότι την περίμενα την ρουκέτα του "αναισθησιολόγου" αν και αυτό το περί "ωριμότητας του λαού που ξεπερνάει ιστορικά τους κομμουνιστές και δεν τσιμπάει από χρυσαύγουλους" ήταν υπεράνω προσδοκιών.

Στα πιο σοβαρά τώρα, και απευθυνόμενος στον Νίκο (τον αγαπημένο συριζαίο του μπλογκ), δυστυχώς μπορεί να θέλει να βλέπει διαφορές με τον ακροδεξιούλη "αναισθησιολόγο", αλλά αυτές είναι πολύ λίγες. Το κκε της εποχής του δεν ήταν ούτε σταλινικό ούτε αντισταλινικό μας λέει ο Νίκος, εκφράζοντας ντροπαλά την άποψη που είχε εκφράσει ο συριζα και που συνοψίζεται στο "τα ιστορικά γεγονότα αφορούν μόνο τους ιστορικούς" που έγραψε ο άλλος (από συριζα μεριά σε αυτή την φράση υπάρχει αναφορά και στα δοκίμια ιστορίας του κκε τα οποία δεν αρέσουν καθόλου στον Νίκο). Ούτε κι ο ρίζος του αρέσει του Νίκου, όπως δεν αρέσει καθόλου και στον ακροδεξιούλη, βλέπετε δεν πουλάει το εργατικό ρεπορτάζ, καλύτερα να μένουμε στην α λα μέγκα πραγματικότητα (ιδωμένη από ριζοσπαστική οπτική φυσικάάάά) με περιτυλίγματα "υψηλής" θεωρίας.

Ijon Tichy

ΥΓ: Μιας και μ'αρέσει να κατασκευάζω φανταστικούς εχθρούς, να κάνω την εικασία ότι ο "αναισθησιολόγος" μάλλον δεν σχολιάζει για πρώτη φορά στο μπλογκ. Μια φιλική συμβουλή για τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι δεν αρκεί η επιλογή άλλου νικ, πρέπει να αλλάζει κάπως και το συγγραφικό στυλ ώστε να μην κάνεις μπαμ από χιλιόμετρα -- γιατί το βλέπω να ξαναδιαβάζουμε για πολλοστή φορά για το κακοπούλι την αλέκα και τον τίμιο μάνεση, ήδη πήρε μπρος η σκουπιδιάρα.

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Αμετανόητε, δεν είναι μόνο οι χρυσαβγίτες που έχουν επιδοθεί στην αποκατάσταση του σταλινισμού, προηγήθηκαν κατά πολύ οι μεγαλοκαθηγητάδες από το Γέιλ. Και προφανώς αυτοί που έχουν λυσσάξει με τον Στάλιν είναι πρώτα και κύρια οι αντισταλινικοί, για να το πω έτσι σχηματικά γιατί ο όρος πιάνει και δεξιά και κέντρο και αριστερά. Δες πόσες φορές αναφέρεται το όνομά του στα σημερινά ΜΜΕ σε σύγκριση με το 1980. Πολλαπλάσιες. Και το ΚΚΕ βέβαια τον έχει αποκαταστήσει, κακώς κτγμ.

Αλλά δεν μου απάντησες αν είσαι ο ίδιος Αμετανόητος που είχε το ametanohtos.gr και που έχουμε μιλήσει και στο τηλέφωνο.

Αναυδος είπε...

παντως ο αναισθητοσιολογος μετα απο 3-4 σχολιακια αρχισε το γνωστο τροπαρι των εργατοσποριτων δειχνοντας την καταντια καποιων και ποιας ιδεολογιας εγιναν γρηγορα υπηρετες

αναισθησιολόγος είπε...

λάθος εποχή γεννήθηκες ijon tichy. Έπρεπε να ήσουν γραφολόγος-αναλυτής της Καγκεμπε!

@redforce1917

Οι συγκρίσεις μεταξύ εποχών δεν είναι απλή υπόθεση. Οι βασιλομεταξικοί πραξικοπηματίες επικαλέστηκαν τον "κομμουνιστικό κίνδυνο", αλλά αυτό δεν λέει κάτι από μόνο του. Μια δικαιολογία ήταν και μόνο όπως θα δούμε.
Ουσιαστικά το πραξικόπημα έγινε στις 5 μάρτη όταν ο βασιλιάς διόρισε υπουργό στρατιωτικών τον Μεταξά.
Στις 13 Απρίλη, μετά τον περίεργο "θάνατο" του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Δεμερτζή, ο βασιλιάς διορίζει τον Μεταξά πρωθυπουργό χωρίς να συμβουλευτεί τη Βουλή ή τους ηγέτες των δυο αστικών κομμάτων.
Στις 30 απρίλη του 1936 οι ηγέτες των δύο αστικών κομμάτων εξουσιοδότησαν τον Μεταξά να κυβερνά χωρίς τη γνώμη της Βουλής ως το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους.
Εν τω μεταξύ "πεθαίνει" ο Κονδύλης και ο Τσαλδάρης που ήταν εμπόδια στα παλατιανά σχέδια.
Το ΚΚΕ δεν πήρε μυρωδιά από αυτές τις γκανστερικές μεθοδεύεις. Όταν με τά πολλά κάτι κατάλαβαν πως έρχεται αποφάσισαν να κάνουν πανεργατική απεργία στις αρχές Αυγούστου, ο Βασιλιάς με τον Μεταξά κατήργησαν και τυπικά τη βουλή. Στη συνέχεια ο Μεταξάς με ευκολία διέλυσε όλον το μηχανισμό του ΚΚΕ που αποδείχτηκε πέρα για πέρα σάπιος και διάτρητος από τις υπηρεσίες ασφαλείας.

Αυτά περί "4ης Αυγούστου" και "κομμουνιστικού κινδύνου". Όχι μόνο τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρχε αλλά στο ΚΚΕ δεν είχαν καν τις ικανότητες να αντιληφθούν την παλατιανή σκευωρία, ασχολούμενοι τους αμμουδένιους πύργους των "λαϊκών μετώπων".




Ανώνυμος είπε...

Ήταν πολύ ωραίο για να παραμείνει αληθινό... Αρχικά έλεγα ρε μπας και ο αναισθησιολόγος είναι κανάς καλοπροαίρετος και δεν πρέπει να τον αρπάξουμε από τη μούρη; Ομολογουμένως κρατήθηκε για αρκετά σχόλια μέχρι να αποκαλυφθεί ως ένα ακόμα τρολλ, και μάλιστα κακόγουστο. Το ερώτημα πόσα είναι τελικά αυτά τα τρολλ δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αυτό που έχει ενδιαφέρον, για όποιον θέλει να δημιουργήσει το αντίστοιχο ανθολόγιο, είναι η βεντάλια "επιχειρημάτων" που πετούν στο τραπέζι, καθώς και η μεθοδολογία τους: ανακάτεμα όλων των αντιΚΚΕ απόψεων από καταβολής κόσμου, χτύπημα στο μπλέντερ και ξέρασμα αυτού του "πολτού" στα μούτρα μας. Το τελευταίο σχόλιο του είναι ενδεικτικό αυτής της γραμμής.
Εν πάσει περιπτώσει, η μόνη αντιμετώπιση που μπορεί να έχει κάποιος σε αυτό το φαινόμενο είναι αρχικά πολιτικό στρίμωγμα χωρίς χαρακτηρισμούς μέχρι να εκτεθεί το τρολλ και να αρχίσει τις άναθρες κραυγές. Τότε αναλαμβάνει ο διαχειριστής και πράττει τα δέοντα... Χωρίς δισταγμό ελπίζω!

ΡΓ

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ είπε...

@ Νίκο Σαραντάκο.
Αγαπητέ Νίκο. Μόλις με πληροφόρησαν πως ένα ανώνυμο troll οικιοποιείται την ηλεκτρονική υπογραφή μου (γνωστή στους παλιούς μπλόγκερς όπως πχ ο Rocean).
Ελπίζω πως δεν πιστεύεις στα σοβαρά πως ο κομμουνιστής Αμετανόητος που γνώρισες μέσα από την αλήστου μνήμης ΑΕΣΙ και το www.ametanohtos.gr αλλά και από τηλεφώνου θα μπορούσε ποτέ είναι το ίδιο πρόσωπο με το ανώνυμο troll.
Η χυδαιολογία κατά όσων θεωρούνται πολιτικοί αντίπαλοι δεν ήταν ποτέ γνώρισμα των κομμουνιστών. Ούτε η πλαστοπροσωπία.
Κάποιοι φέρνουν νέα "ήθη" στη blogοσφαιρα και θέλουν να την κάνουν σαν τα μούτρα τους. Θα το πετύχουν μόνο αν εμείς τους αφήσουμε.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Ο ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ

ΥΓ1: Κι άλλες φορές στο παρελθόν σ' αυτό το blog δημοσιεύτηκαν σχόλια με υπογραφές που προβοκάριζαν διαδικτυακές περσόνες. Αν δεν είμουν καλόπιστος θα έλεγα πως "σύμπτωση που επαναλαμβάνεται δεν είναι σύμπτωση".
ΥΓ2: Είναι καιρός που έχω αδρανοποιήσει το blog μου αρνούμενος να μηρυκάζω ψαλμούς και συναξάρια από μοναστήρια. Δεν εκχωρώ όμως σε κανένα "παπαδοπαίδι" και σε κανέναν "απόστολο" το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το nickname μου.

Με την ελπίδα πως δεν θα χρειαστεί να επανέλθω

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αφού το ριξαμε στις ευθιξίες και εγώ δεν εκχωρώ σε κανέναν το δικαίωμα να αφήνει τόσο φτηνά υπονοούμενα για το μπλοκ. Για τα υπόλοιπα με καλύπτει ο ΡΓ και διατηρώ κι εγώ για τον εαυτό μου την ελπίδα πως δε θα χρειαστεί να επανέλθω.

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Αμετανόητε, σ' ευχαριστώ, μου έφυγε η ανησυχία -δεν το θεωρούσα πιθανό, αλλά η "συνωνυμία" ήταν ανησυχητική.

Καλή συνέχεια, φίλε!

αναισθησιολόγος είπε...

Η κεντρική ιδέα αυτού που ανέπτυξα στα σχόλια μου είναι ότι δεν υπάρχει λόγος για αναζήτηση φανταστικών εχθρών από το (ενδοξο) παρελθόν προκειμένου να διασκεδαστεί το άθλιο παρόν.
Απέδειξα ότι οι κομμουνιστές δεν συνιστουν πια οργανωμένη απειλή για το κοινωνικό καθεστώς (το μέλλον κανείς δεν κατέχει για να αποφαίνεται με βεβαιότητες) και συ, μπρεζνιεφικό απολίθωμα, συμφώνησες αν κατάλαβα καλά.
Πρέπει ακόμα να προσθέσω ότι είμαι άμμισθος σχολιαστής. Για να εξηγούμεθα.

Όμως κάποιοι στρεψόδικοι κραυγάζουν για τρολλς που "στριμώχνονται πολιτικά" και βγάζουν άναρθρες κραυγές όταν και στο ερώτημα που έθεσα στον Σεχτάρ Τρομερό δεν πήρα απάντηση ούτε από τον ίδιο ούτε από κανέναν άλλο και δεν πρόκειται να πάρω. (περι "ανηφορικού δρόμου")

Την ίδια ώρα ένα χαριτωμένο φανατικό τρολλ τρολάρει ανενόχλητα τόσο καιρό υπερ Ιωσήφ Στάλιν και κατά Νίκου Σαραντάκου...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όχι αναισθησιολόγε, δεν κατάλαβες καλά. Και γενικώς από την αρχή της κουβέντας σπανίως έχω την αίσθηση πως καταλαβαίνεις όντως τι γράφω -όπως πχ στο διπλό σου σχόλιο προς εμένα και το ΝΣ.

Ανώνυμος είπε...

@αναισθησιολογος

1ον Στο παράδειγμα που ανέφερα ξεκαθάρισα ότι τηρώ ΟΛΕΣ τις αναλογίες. Τίποτα δεν μεταφέρεται μηχανιστικά.

2ον Για το ότι η α.τ "έβλεπε μακριά", ακόμα και για το γεγονός ότι επικαλέστηκε τον "κομμουνιστικό κίνδυνο", δεν μπορεί να αποτελεί αποκλειστικό κριτήριο ούτε η δράση του ΚΚΕ το εξάμηνο εκείνο, ούτε η εξέταση των πραγμάτων στον στενό ελλαδικό χώρο. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου συνδέεται με την εγκαθίδρυση φασιστικών καθεστώτων σε μια σειρά χώρες και στην προετοιμασία για το οριστικό ξεπέρασμα της κρίσης με το ξαναμοίρασμα της γης και την συντριβή της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτές οι προετοιμασίες απαιτούσαν το τσάκισμα του κομμουνιστικού κινήματος όπου γης. Κι εδώ μπορούν να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα για το σήμερα που οι συνθήκες έχουν πολλές αναλογίες..

Ακόμα, σωστή η εξέταση των γεγονότων, όμως σου διαφεύγουν δύο βασικά κι έτσι οδηγείσαι στο ΛΑΘΟΣ συμπέρασμα ότι το ΚΚΕ δεν έκανε (σχεδόν)τίποτα για να αποτρέψει τον Μεταξά. Πρώτον, το σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα αποσκοπούσε στο να μην εκμεταλλευτεί η μερίδα της α.τ που ήθελε τον Μεταξά, μια ενδεχόμενη κυβερνητική αστάθεια. Το γεγονός ότι δεν τηρήθηκε το σύμφωνο, βαραίνει αποκλειστικά τους Φιλελεύθερους.
Όμως, πέρα από από τον "θεσμικό" τρόπο αντίδρασης, η απάντηση δόθηκε ΚΥΡΙΩΣ στο στίβο της ταξικής πάλης όταν καθ όλη τη διάρκεια του Μάη του 36 οι κομμουνιστές ζύμωναν το σύνθημα "να πέσει η κυβέρνηση του Μεταξά"-"να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων"..

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

"...Τα μικρομεσαία στρώματα, το μικροαστικαριάτο, είπε τα τραγούδια του, μάλλον είπε και το κύκνειο άσμα του με τις πλατείες και τις "απεργίες διαρκείας" της ΟΛΜΕ και της ΠΟΕ-ΟΤΑ, και βαδίζει ομαλώτατα προς τον τάφο του....".
Καληνύχτα Κεμάλ,
Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει, ακριβώς επειδή θα φύγεις εσύ από την μέση!
--------------------
(Αναισθησιολόγε του μικροαστικού αγώνα η της νεοσποράς-δεν-ξέρω-γώ:
Θα είχε νόημα να απαντήσω αν τα "επιχειρήματά" σας τάλεγε ο Πρετεντέρης η ο Μπάμπης ο Σκάϊς και σε διευρημένο ακροατήριο. Θα μας βόλευαν, γιατί θα διευκόλυναν και τη δουλειά μας. Δυστυχώς για μας, είναι πιο πονηροί και δεν το κάνουν. Ο μεταξύ μας διάλογος δεν έχει κανένα απολύτως νόημα-έτσι έκλεισα το προηγούμενο σχόλιό μου αλλά κάνεις σαν να μην καταλαβαίνεις. Κουτοπονηριές.)

αναισθησιολόγος είπε...

@μπρεζνιεφικό απολίθωμα

"Οι κομμουνιστές μπορεί να μην υφίστανται ως άμεση οργανωμένη απειλή για τους αστούς επί του παρόντος, αλλά αν είναι να απειληθούν από κάπου, ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι αυτός ο κίνδυνος."

@Σεχτάρ, αν με πληροφορήσανε σωστά το ΠΑΜΕ συμμετέχει και στην ΟΛΜΕ και στην ΠΟΕ-ΟΤΑ. Τί τραγούδια τραγουδάει; Επίσης δεν απαντάς για τις ανηφοριές και μάλλον καλά κάνεις. Τί να πεις; Ότι η μόνη αγωνία μερικών-μερικών είναι να μην γίνουν εκλογές κατα λάθος και βαρέσει διάλυση το μαγαζί;

@redforce1917

Γενικά συμφωνώ πως η εγκαθίδρυση γερμανόφιλου καθεστώτος στην Ελλάδα το 1936 δεν είναι άσχετη με γενικότερες κινησεις και προθέσεις του γερμανικού ηγεμονισμού. Φυσικά ένιωσε να απειλείται και η Σοβιετική Ρωσία (βλέπε και τη στροφή του 1935) αφήνοντας στην άκρη την δήθεν "αμεση επαναστατική κατάσταση στην Ευρώπη" και υιοθέτησε τα "λαϊκα μέτωπα"

Ήταν όμως πολύ αργά. Στην Ελλάδα το ΚΚΕ ήταν ως το 1935 αιχμάλωτο της "επαναστατικής κατάστασης" έκανε τον γνωστό "διμέτωπο" εξαπολύοντας υβρεολόγια κατά πάντων.
Έτσι καθόλου δεν κατάλαβε το νόημα των αποτυχημένων πραξικοπημάτων του 1933 και 1935 απο βενιζελογενείς αξιωματικούς που έβλεπαν ότι ο Βενιζέλος και η Α.Τ. προσανατολίζονταν προς την παλινόρθωση της μοναρχίας. Και τα καταδίκασε ως αντιδραστικά! Άσχετα με τις διακυρήξεις του Πλαστήρα τα πραξικοπήματα αυτά είχαν αντιμοναρχικό χαρακτήρα.

Το ΚΚΕ, χωρίς να το θέλει, συνήργησε στην παλινόρθωση της Μοναρχίας και από εκεί και μετά ήταν θέμα χρόνου να έρθει η δικτατορία.

Το σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα ήταν ένα πυροτέχνημα και μια τυχοδιωκτική κίνηση που εδραζόταν στην αντίληψη του Ζαχαριάδη ότι το ΚΚΕ (Παλλαϊκό Μέτωπο) μπορούσε να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στο σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις εκλογές του Γενάρη 1936. Το παιχνίδι δεν παιζόταν όμως στη Βουλή αλλά στο Παλάτι. Αυτό άργησαν πολύ να το καταλάβουν.
Τέλος για τον Μάη του 1936 το ΚΚΕ μάλλον έπαιξε πυροσβεστικό ρόλο στην εξέγερση ακριβώς γιατί δεν είχε αντιληφθεί το παιχνίδι του Παλατιού-Μεταξά. Έτσι έστρωσε, εν αγνοία του το χαλί για το βασιλομεταξικό πραξικόπημα.

"Κομμουνιστικός κίνδυνος", λοιπόν δεν υπήρχε στο εσωτερικό. Αυτό φαίνεται και από την ευκολία που ο Μανιαδάκης διέλυσε τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Ο Νίκος Ζαχαριάδης συνελήφθη σχεδόν αμέσως παρ ότι λάμβανε μέτρα προφύλαξης. Ποιός κομμουνιστικός κίνδυνος; Ούτε καν αντιδικτατορικό μέτωπο δεν πρόκαμαν να φτιάξουν.
Ο λόγος που ο Μεταξάς διέλυσε το ΚΚΕ και τα αστικά κομματα είναι αντιστοιχος με αυτόν του Χιτλερ που ως γνωστόν συνέτριψε το κομμουνιστικό ΚΑΙ το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της γερμανίας: Δηλαδή την μονοπώληση της εξουσίας.
Εξ άλλου το αν θα επικρατούσαν οι κομμουνιστές στην Ευρώπη είχε λήξει οριστικά από τη δεκαετία του '20.



Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

@Αναισθησιολόγε

"Οι κομμουνιστές μπορεί να μην υφίστανται ως ΑΜΕΣΗ οργανωμένη απειλή για τους αστούς ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ, αλλά αν είναι να απειληθούν από κάπου, ξέρουν πολύ καλά ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ".

Η κριτική ικανότητα πρέπει να έπεσε θύμα του αναισθητικού

αναισθησιολόγος είπε...

δυο τινά συμβαίνουν:
ή έχεις "εσωτερική πληροφόρηση" από τους ίδιους τους αστούς που σου εμπιστεύονται τους μύχιους φόβους τους.
ή έχεις μαντικές ικανότητες .

Εγώ αναφέρομαι στο ΤΩΡΑ.
Αναισθησιολόγος είμαι και όχι μελλοντολόγος. Και σε παρακαλώ μην καταφύγεις σε κανα γεμάτο υπονοούμενα, κλισέ "όμως μπορώ να δώ το μέλλον σου σε αυτό το μπλόγκ" γιατί δεν θα είναι ωραίο.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Για ΕΔΩ και ΤΩΡΑ δεν έχουν μιλήσει οι κομμουνιστές. Θα μας μπερδεύεις με κάποιον άλλο. Μια απειλή είναι πάντα δυνητική, αλλιώς θα ήταν γεγονός και όχι απειλή. Ο βασικός κίνδυνος για την αστική τάξη δεν είναι θέμα μαντικών ικανοτήτων, να διαβάσουμε τα σπλάχνα μιας ταξικής κοινωνίας, που διαλύεται από τις αντιθέσεις της. Προκύπτει από την ανάλυση της βασικής αντίθεσης της καπιταλιστικής κοινωνίας κι από τα εντεινόμενα αδιέξοδά της τον καιρό της κρίσης.

Για την εσωτερική πληροφόρηση μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Τώρα αν μοιράζεστε τους ίδιους φόβους -μύχιους πόθους, είναι δικό σου θέμα. Αυτό που μπορώ να προβλέψω με σιγουριά -για να μη με λες και εντελώς προβλέψιμο- είναι η τύχη της συζήτησης μαζί σου. Δεν έχει κανένα απολύτως μέλλον.
Κι εφόσον δεν ασχολείται κανείς μαζί μας, όπως λες, μη διαψεύδεις τόσο επίμονα τον εαυτό σου, μπας και πιστέψεις τουλάχιστον αυτά που γράφεις.

αναισθησιολόγος είπε...

το "ΕΔΩ και ΤΩΡΑ" ήταν το εξυπνότερο μήνυμα που ακούστηκε ποτέ στην Ελλάδα. Και δεν ήταν του Αντρέα. Άλλοι πρώτοι το ξεστόμισαν και το έγραψαν και μετά το καπηλεύτηκαν οι της αλλαγής.

Επειδη και οι αερόλιθοι είναι δυνητική απειλή για την αστική τάξη και η "βασική αντίθεση" από μόνη της δεν λέει τίποτα, γι' αυτό έθεσα το συγκεκριμένο ερώτημα σε αυτό τον ταλαίπωρο τρομερό Σεχταριστή, να μην το επαναλάβω εδώ.
Ο σεχτάρ απαντάει μόνο στον Μπάμπη τον σκάι ή στον Πρετεντέρη. Βλέπεις μπρεζνιεφικό απολίθωμα, δεν φταίω εγώ αν δεν πάει πουθενά η συζήτηση. Πάντως προσπάθησα.

Σεχτάρ, ιδού ο μπάμπης, ιδού και το πήδημα!