Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

Οι τρεις μέρες που δε συγκλόνισαν τον κόσμο

Σε μια πρόσφατη ανάρτηση αναφερθήκαμε στο περιοδικό μαρξιστική σκέψη, σε κάποιους εκλεκτούς συνεργάτες του στο αφιέρωμα για την ιστορία του κκε, και στο διευθυντή του, χρήστο κεφαλή, που αποτελεί μια ενδιαφέρουσα, ειδική περίπτωση. Στέλεχος του σύριζα και συνεργάτης του εκδοτικού «τόπος», με τακτική αρθρογραφία στην αυγή, από τις στήλες της οποίας πρωταγωνίστησε στην κατυνολογία, που επί της ουσίας αναπαρήγαγε τη ναζιστική εκδοχή για τη μαζική δολοφονία χιλιάδων πολωνών αξιωματικών (με γερμανικές σφαίρες) από τους σοβιετικούς στο κατύν, ως ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των «σταλινικών εγκλημάτων».


Το σημαντικότερο επίτευγμά του ωστόσο είναι το βιβλίο με τον τίτλο της ανάρτησης, όπου παρωδεί υπό συγκεκριμένο πρίσμα κι οπτική γωνία πρόσωπα και καταστάσεις από τη διάσπαση του 91’, ενώ παράλληλα εκθέτει συμπυκνωμένα το πολιτικό σκεπτικό του και ένα γενικό μοτίβο των ζητημάτων που θα τον απασχολήσουν μέχρι και σήμερα: κκε, βάρκιζα, η αποχή από τις εκλογές του 46’,  άρης, πλουμπίδης, καραγιώργης, ζαχαριάδης, στάλιν στάλιν στάλιν, το πραξικόπημα του αυγούστου στην εσσδ, περεστρόικα, η προδοσία του γκορμπατσόφ –με την έννοια ότι εμείς προδώσαμε τον γκόρμπι και το μεταρρυθμιστικό πνεύμα της περεστρόικα κι όχι αυτός εμάς και το κομμουνιστικό κίνημα εν γένει. Αυτή είναι η επιεικέστερη δυνατή περίληψη του βιβλίου και της παρωδίας σε γενικές γραμμές. Από εδώ κι εμπρός προχωράμε στην εξειδίκευση, που καλό θα ήταν να συνοδεύεται με μια σακούλα για παν ενδεχόμενο, ενώ ο σφος αναγνώστης καλείται να αναλάβει ακέραια την ευθύνη πριν διαβάσει όσα ακολουθούν, ιδίως εντός εισαγωγικών.

Το πραξικόπημα του γιενάεφ, που χαρακτηρίστηκε αρχικά θετικό «με δήλωση του πγ και της γγ του κόμματος», συμπίπτει με την εσπευσμένη επιστροφή της «Αλέκας Πιτσιρίκα» στον περισσό μετά από ολιγοήμερες διακοπές, όχι μόνο για τη στενότερη παρακολούθηση των εξελίξεων στη σοβιετία, αλλά «στην πραγματικότητα –κι εδώ ας κρατηθείτε γερά γιατί θα σας αποκαλύψουμε παρευθύς το μεγάλο μυστικό του ΚΚΕ, που εξηγεί τα πάντα- υπήρχε και μια άλλη αιτιολογία: Μετά την έξοδο των τανκς η καθοδήγηση του ΚΚΕ ήταν έτοιμη, αν όλα πήγαιναν καλά, να κηρύξει κι αυτή στην χώρα μας την ένοπλη εξέγερση.

Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές ο μέσος αναγνώστης το δίχως άλλο θα εκπλαγεί, ενώ οι κοσμικοί κύκλοι του Κολωνακίου θα ανατριχιάσουν από το φόβο τους. Ας μην απορήσετε όμως οι μεν και οι δε, ούτε να νομίσετε ότι σας κοροϊδεύουμε. Οι επαναστατικές προετοιμασίες στο ΚΚΕ ήταν ήδη πολύ προχωρημένες, στο τελικό τους στάδιο. Μάλιστα –κι εδώ θα σας αποκαλύψουμε κάτι εξίσου σχεδόν συνταρακτικό- η καθοδήγηση του ΚΚΕ γνώριζε από καιρό για το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα και προετοιμαζόταν ανάλογα. Γι’ αυτό μαρτυρά άλλωστε το ταξίδι της Κας Πιτσιρίκα λίγες εβδομάδες πιο πριν στη Μόσχα, όπου όπως παραδέχτηκε η ίδια, είχε επαφές με τους πραξικοπηματίες. Αυτές, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, είχαν σαν αντικείμενο την υποβοήθηση του πραξικοπήματος μέσα από ένα διεθνή επαναστατικό ξεσηκωμό, που θα τον άρχιζε το ΚΚΕ σαν το πιο πρωτοπόρο μετά το ΚΚΣΕ απόσπασμα του διεθνούς προλεταριάτου. Στη συνέχεια η επαναστατική πυρκαγιά θα απλωνόταν σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο, τυλίγοντάς τον στις φλόγες της. Μάλιστα εκεί είχε οριστεί επίσης η ημερομηνία της εξέγερσης και είχε συμφωνηθεί να λείπει η Αλέκα, τυχαία δήθεν, σε διακοπές, για να μην κινηθούν υποψίες. Έτσι όλα είχαν κανονιστεί στην εντέλεια και το μόνο που έμενε ήταν να αποφασιστεί το σχέδιο της εξέγερσης.

Για αυτό το λόγο λοιπόν, αμέσως μετά την επιστροφή της Αλέκας συγκλήθηκε στον Περισσό ένα έκτακτο ακτίφ ανώτατων κομματικών στελεχών, στο οποίο προήδρευσε η ίδια. Σε αυτό συμμετείχαν ακόμη μερικοί από τους πιο πιστούς «παλιούς αγωνιστές» του ΚΚΕ, οι Χαρίλαος Φτωχάκης, Βάσος Κοτσάνας, Αντώνης Αγαθιέλος, Κώστας Τσογλάνης, Νίκος Λελούδης, Ορέστης Καρεκλόφ, Γιώργης Τριχαλινός, Τάκης Ταμάσης, Λούλα Πολυλογά και Ρούλα Κουτούτσικου, μαζί με τους νεότερους Μάκη Σαΐνη, Σπύρο Χαβατζή, Μήτσο Κοτόπουλο και Δημήτρη Κουτσουμπό. Εκεί αποφασίστηκε να απευθύνει το ΚΚΕ μια επαναστατική διακήρυξη στο λαό, κάνοντας έκκληση για την αποστολή σοβιετικών στρατευμάτων και στη χώρα μας. Σα δικαιολογία, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, επρόκειτο να προβληθεί το γεγονός ότι το Μοσχάτο –αυτή η συμπαθής συνοικία των Αθηνών- είναι στην πραγματικότητα μια προαιώνια σοβιετική αποικία, που την είχαν ιδρύσει τον 9ο αιώνα μ.Χ. λενινιστές κομσομόλοι από τη Μόσχα, για να την υφαρπάξουν αργότερα οι Κολοκοτρωναίοι ιμπεριαλιστές. Μετά την αποβίβασή τους στο Μοσχάτο, τα σοβιετικά στρατεύματα θα έπαιρναν τον ηλεκτρικό και, αφού κατέβαιναν στον Περισσό, θα ενώνονταν με τις πλατιές μάζες των κομματικών στελεχών για να τις οδηγήσουν στο σοσιαλισμό. Μάλιστα για να φανεί ότι η εξέγερση έχει λαϊκή βάση, συμφωνήθηκε να απευθύνει την έκκληση ένα «Σωματείο Σλαβόφωνων του Μοσχάτου», που ιδρύθηκε πάραυτα για αυτό το σκοπό.

Ως Βάσος Κοτσάνας αναφέρεται ο Βάσος Γεωργίου (που μπαίνει στο στόχαστρο και στην κορυφή της εμπάθειας του κεφαλή)· τα υπόλοιπα ονόματα μπορεί να τα βγάλει λίγο-πολύ και από μόνος του, όποιος σφος αναγνώστης θυμάται τα παλιότερα στελέχη. Στους παραπάνω τρομερούς συμβολισμούς του λογοτέχνη χρήστου κεφαλή με τα αλλαγμένα ονόματα μπορεί να προσθέσει κανείς και τα εξής: Ξεμωραΐτης, Πολυξερίδης, Κλάψας, Ρεβιζιονιστάκος, κ.ά.
Αυτά τα βλέπουμε στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου, που συνεχίζει με διευκρινίσεις για το «μοσχατικό ζήτημα», τη σχετική σοβιετική βιβλιογραφία και τον ομηρικό ήρωα Μόσχαβο, που πήρε μέρος στην τρωική εκστρατεία κι αναφέρεται σε ένα σοβιετικό αντίγραφο της ιλιάδας. Για να καταλήξει ως εξής:

Στη συνέχεια μετά από μια πλατιά δημοκρατική συζήτηση, το σχέδιο της εξέγερσης εγκρίθηκε παμψηφεί και χρεώθηκαν τα συγκεκριμένα καθήκοντα και τα πλάνα. Σύμφωνα με αυτά η Αλέκα, σαν γραμματέας του κόμματος, μαζί με τον κορυφαίο του θεωρητικό Βάσο Κοτσάνα, θα συνέτασσαν την προκήρυξη, ενώ οι υπόλοιποι θα καταπιάνονταν με τα πρακτικά ζητήματα της εξέγερσης. Ο Χαρίλαος, που ήξερε καλά τα κατατόπια, θα έβγαινε με μερικούς συντρόφους να αγοράσουν τα απαραίτητα για την υποδοχή, λουλούδια, τίποτα φαγώσιμα και τα παρόμοια. Η Ρούλα, σαν υπεύθυνη της κουζίνας, μαζί με τον Μήτσο, τον προλετάριο μάγειρα του Σπιτιού του Λαού, θα φρόντιζαν τις δουλειές στην κουζίνα. Ο Ορέστης με τη Λούλα, υπεύθυνοι τραπεζωμάτων και δημόσιων σχέσεων, θα έστηναν το μπουφέ για τη δεξίωση προς τιμή των σοβιετικών στρατιωτών. Ο Νίκος ο Λελούδης, υπεύθυνος ανθοκομικής, θα φρόντιζε τη διακόσμηση του χώρου. Ενώ οι υπόλοιποι θα ετοίμαζαν τα πανώ και τις πικέτες με συνθήματα διεθνιστικής αλληλεγγύης, από κοινού με τα άλλα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Για την ενημέρωση των τελευταίων δε, αποφασίστηκε να προηγηθεί μια έκτακτη Ολομέλεια στην οποία θα μιλούσε ο Χαρίλαος.

Έτσι, με τις ιστορικές αυτές αποφάσεις, που πάρθηκαν εκείνο το σημαδιακό πρωινό της 20ής Αυγούστου, το ΚΚΕ μπήκε πάνοπλο στο δρόμο της εξέγερσης. Βέβαια εδώ μπορεί να προβληθεί σαν αντίρρηση το γεγονός ότι τελικά δεν έγινε καμία απολύτως εξέγερση. Το τι ακριβώς συνέβηκε και πώς οι μέρες αυτές αποδείχτηκαν τελικά οι «Τρεις μέρες που δε συγκλόνισαν τον κόσμο» θα εκτεθεί ακριβώς στα επόμενα μέρη.

Τι ακριβώς εκθέτει στις επόμενες (γεμάτες αντίστοιχη έμπνευση) τριακόσιες σελίδες του πονήματός του ο κεφαλής; Το «τι πραγματικά συνέβη εκείνες τις μέρες στον Περισσό». Τη «σπουδή στη διαγραφή των ανανεωτικών», το «διαβόητο σύνθημα Είμαστε ηλίθιοι που ρίχτηκε από το Ριζοσπάστη» κι αρχικά καταγγέλθηκε ως προβοκάτσια των ανανεωτικών, χωρίς να διαψευστεί ωστόσο στη συνέχεια για να μη ρίξει νερό στο μύλο της λαθολογίας. Τη στήριξη των «συντηρητικών» από τους αηδιανιστές της Αυριανής. Το μυστικό λόγο του χαρίλαου στην ΚΕ, που βοήθησε τους «συντηρητικούς» να πάρουν οριακά την πλειοψηφία. Τις αποτυχημένες προσπάθειές του να ακριβοπουλήσει το ξινισμένο επαναστατικό κρασί του κουκουέ. Την επίθεση με χαστούκια ενός παρείσακτου στην Αλέκα Πιτσιρίκα για να δει αν είναι ζωντανή ή μουμιοποιημένη, ενώ αυτή τις έτρωγε στωικά, γιατί υποψιαζόταν κάποια προβοκάτσια που θα την εμπόδιζε να γράψει την προκήρυξη της εξέγερσης. Τις διαλείψεις της από τα χτυπήματα που την έκαναν να βλέπει το Βάσο Κοτσάνα ως λένιν, να του εξομολογείται τον έρωτά της, να του την πέφτει και να φτάνει, σε δεύτερο χρόνο, σε οργασμό, ενώ παράλληλα απειλούσε πως θα συμμετέχει σε καλλιστεία κι εφόσον δεν έβγαινε πρώτη, θα προχωρούσε σε πραξικόπημα. Τη συνεπή πτέρυγα που εκδίωξε τους ανανεωτικούς –αφού πρώτα βγάλει τη Μαρία Μαδανάκη, απόγονο του Μανιαδάκη- και τραγούδησε τον ύμνο του ΚΚΕ: εμπρός της γης οι κουκουέδες, του Στάλιν σκλάβοι εμπρός, εμπρός, ω νάτο απ’ τον κρατήρα βγαίνει της Βάρκιζας το θείο φως. Πάνε πια οι παλιοχαφιέδες, προδότες, Άρηδες, τρελοί, τώρα τραβάν οι κουκουέδες, μπροστά με τη σωστή γραμμή.

Και πού θέλει να καταλήξει με όλα αυτά –κι άλλα τόσα ανεξάντλητα- ο κεφαλής; Μας δίνει μια γεύση του πολιτικού του στίγματος στη σελίδα 216.
Εκεί λοιπόν που λέγαν να παλέψουμε για την ολοκλήρωση με τον ειρηνικό-δημοκρατικό δρόμο, ξέρετε τι άλλα λέγαν; Ότι τώρα πρέπει να βάλουμε ζήτημα για δημιουργία Βαλκανικής Ομοσπονδίας στα πλαίσια της ΕΟΚ. Γιατί αυτό ακριβώς, που το ‘χει πει ο Ρήγας Φεραίος και μετά ο Τρότσκι, ο Δημητρόφ, κλπ, θα εξασφάλιζε την ειρήνη και την πρόοδο στην περιοχή. Κι ακόμη να ζητάμε παραχωρήσεις, όπως η ουσιαστική συμμετοχή των εργατών στα κέρδη, για τον ίδιο λόγο. Και σε αυτά πάνω να χτυπάμε την αστική τάξη, ότι τα αποφεύγει γιατί οδηγούν στο σοσιαλισμό και κάνει την ολοκλήρωση με τα στενά της συμφέροντα κι όχι με τις ιστορικές ανάγκες. Ναι, και λέγαν ακόμη ότι και τους Αμερικανούς τάχα πρέπει να τους πολεμάμε έτσι εκλεπτυσμένα. Και να μην τους κατηγορούμε που κάναν την επέμβαση στο Ιράκ με το Σαντάμ, μα που τον άφησαν στο τέλος στην εξουσία και δεν έκαναν τη δημοκρατία. Γιατί αυτό λέει θα ‘φερνε την πρόοδο στην περιοχή, ενώ τώρα ανεβαίνει ο εθνικισμός, ο ισλαμισμός, κλπ, και σε αυτό φαίνεται πάλι η στενότητά τους. Όμως τα άλλα που λέγαμε παλιά, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και φονιάδες των λαών και κάτω τα μονοπώλια, κλπ, δε στέκουν πια και δεν πρέπει να τα λέμε έτσι.

Να, κάτι τέτια ύποπτα κι ακαταλαβίστικα αράδιαζαν εκεί. Κι έτσι κατέληγαν ότι αυτά είναι τάχα τα πραγματικά μας καθήκοντα, που μπαίνουν μπροστά, ενώ οι δικές μας «εξεγέρσεις» είναι άχυρα που γεμίζουν το κλούβιο κεφάλι μας. Κι ότι αν τα παλέψουμε χωρίς λάθη για 20-30 χρόνια, με την ανασύνταξη της Περεστρόικα, κλπ, και συντρίψουμε το λουμπενσκονισμό, αυτό θα ΄ναι η νίκη του σοσιαλισμού. Γιατί τότε θα μαζέψουμε λέει το καινούριο κρασί και θα μπορούμε να προχωρήσουμε. Εδώ στο τέλος δε, πρόβλεπαν ότι εμείς τώρα θα καταρρεύσουμε δηλητηριασμένοι, όπως κι ο Γιενάεφ. Και μετά οι μαρξιστές –αυτοί οι «ψευτο-μαρξιστές» δηλαδή- θα πρέπει να τα βάλουν σωστά, γιατί δεν έχουμε περιθώριο για άλλες ηλιθιότητες.

Κι άλλη μια γεύση παίρνουμε στον επίλογο.
Αυτός που χρεωκόπησε είναι ο σταλινισμός, η προδοσία και η αστική (αλλού την χαρακτηρίζει φασιστική) διαστροφή του σοσιαλισμού. Και μαζί του θα χρεωκοπήσει αναπόφευκτα και η αστική αντίδραση συνολικά. Κι αυτός που δικαιώνεται και θα δικαιωθεί οριστικά χάρη σε εμάς είναι ο μαρξισμός, ο σοσιαλισμός. Αυτή είναι όλη η αλήθεια… Και δεν ξέρω, βέβαια, αν σε έπεισα. Ωστόσο αυτό πια δεν είναι κάτι που πέφτει σε εμένα. Εσύ ο ίδιος θα κρίνεις αν αυτά που σου είπα είναι η αλήθεια κι αν η αλήθεια αξίζει περισσότερο από το ψέμα και πρέπει να την υπερασπιστούμε. Και αν αυτό συμβεί, θα είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση για μένα. Κι αυτό το κομμάτι που γνώρισες –αυτές οι τρεις μέρες που δε συγκλόνισαν τον κόσμο, μαζί με όλα όσα οδήγησαν σε αυτές και τις συνέθεσαν- είναι ένα από τα πολλά, τα μικρά και μεγάλα κομμάτια που πρέπει να πετάξουμε.

Γιατί χρησιμοποιεί όμως αυτή τη μορφή της παρωδίας, για να μας τα πει;
Γιατί ο λένιν κάπου λέει (άπαντα, τ. 45, σελ 398): γιατί να μη συνδυάσουμε το τερπνό με το ωφέλιμο; Γιατί να μη χρησιμοποιήσουμε κάποιο αστείο ή μισοαστείο τέχνασμα για να πιάσουμε επ’ αυτοφώρω κάτι γελοίο, κάτι βλαβερό…;
Κι ο τρότσκι (Και τώρα; Εκδ. πρωτοποριακή βιβλιοθήκη) συμπληρώνει πως «το γελοίο σκοτώνει, προπάντων όταν πρόκειται για το κόμμα της επανάστασης».

Και γιατί εμείς έπρεπε να υποστούμε και να φάμε στη μάπα (έστω και περιληπτικά) όλες αυτές τις γελοίες και βλαβερές χυδαιότητες, τις οποίες πετάξαμε έξω από το κόμμα 23 χρόνια πριν;
Για να πειστεί κι ο πλέον αδαής και καλοπροαίρετος, και ο τελευταίος ανίδεος για το ποιόν και το αγαθό των προθέσεων του χρήστου κεφαλή. Κι αφού τα επιβεβαιώσουμε αυτά, ας αναρωτηθούμε: ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί για κάποιον (αυτοαποκαλούμενο) κομμουνιστή η οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας με μια τόσο.. λαμπρή περίπτωση; Και τι είδος διαλόγου επιδιώκουν με αυτή την τόσο φτηνή και βρώμικη μορφή αντικομμουνισμού;

Βρείτε και κερδίστε…

24 σχόλια:

Dreaming Neon Red είπε...

Μου θύμισε το σιχαμένο βιβλίο του Δημήτρη Φύσσα "Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος"...

zoot horn rollo είπε...

Πραγματικά πολύ ωραίο παρεάκι αυτός, οι ικεα που λες κι εσύ, διάφοροι άλλοι "true"τσκες και οι παρατρεχάμενοί τους...όλοι για την υπόθεση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού,έτσι δεν είναι; Εμετικό περιεχόμενο, αλλά χρήσιμη ανάρτηση Σφυροδρέπανε.

Valmy είπε...

Πάντως η γελοιοποίηση όντως βοηθάει. αυτές οι χαμούρες μόνο τυπικά διαφοροποιούνται από τη χρυσαυγή

Ανώνυμος είπε...

Κανενας διαλογος και καμμια συνεργα σια δεν μπορει να υπαρξει με αυτη την σιχαμερη κατασταση που πεταξαμε εξω το 1991. Ειναι πολυ χρησιμη ανα ρτηση για να θυμομαστε που μπορει να φτασει ενα ΚΚ οταν δεν αντιμετω πιζει τον οπορτουνισμο σαν χολερα. ΜΠΡΑΒΟ ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

κόκκινος καπνάς είπε...

Ομολογουμένως διασκεδαστική ανάρτηση (ειδικά για κάποιον που αντιπαθεί εξίσου Περισσό και Κουμουνδούρου, οπότε δεν έχει "συναισθηματισμούς" με κανέναν εκ των δύο).

Εδώ ωστόσο αξίζει μια απεύθυνση - ερώτηση στη βάση του "κόμματος του λαού μας" που αποδεδειγμένα παρακολουθεί το ιστολόγιο.

Μας είχατε φάει ρε παιδιά τ αυτιά 20κάτι χρόνια ότι ο ΣΥΝ είναι κόμμα της ευρωδουλείας, ότι ήθελε να μας κάνει "κοσμοπολίτες μαλθακούς σοσιαλδημοκράτες" σαν έθνος, ότι ήταν το κόμμα της "γλυκερής αριστερής υποταγής στα ευρωμονοπώλια".

Επί πολλά χρόνια, και ειδικά τη δεκαετία του '90, πράγματι ο ΣΥΝ έμοιαζε (στο εξωτερικό περίβλημα) κάπως έτσι. Ειδικά η "δεξιά" - σοσιαλδημοκρατική του πτέρυγα διακατεχόταν από έναν ψευδεπίγραφο ευρωπαϊσμό, με εξαίρεση τον γενικά τίμιο άνθρωπο και πραγματικό αριστερό ευρωπαϊστή Παπαγιαννάκη (που ήταν όντως ρεφορμιστής και όχι επαναστάτης και είχε επίσης πολλή "οικολογική" - αντιβιομηχανική σαβούρα στο τσερβέλο του).

Ωστόσο, σήμερα που η Ευρώπη έχει απέναντί της, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ανοιχτά, ένα πραγματικά διαφορετικής ιδεολογικοπολιτικής - αξιακής φόρτισης καπιταλιστικό στρατόπεδο (αυτό της Ρωσίας) και έχει ανοίξει διαμάχη όπου ο καθένας μετράει εχθρούς και φίλους, ανέμενα (χωρίς πλάκα) μια εξήγηση από την εφημερίδα που τιτλοφορείται "Ριζοσπάστης" ή από τα "κόκκινα" ιστολόγια στο εξής:

Πώς βρε παιδάκι μου αυτός ο "ευρώδουλος" ΣΥΝ, που έγινε ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το "όργανο της αστικής τάξης" δεν υπερασπίζεται λυσσαλέα τη "μάνα" του την Ε.Ε., αλλά μέσω Γλέζου γλύφει τον Πούτιν ως "πρώην" (στην ουσία και νυν, αν διαβάσει κανείς την επιστολή) σύντροφο, ενώ ο Τσίπρας πάει στο ορθοδοξοφασιστικό Άγιο Όρος και κάνει τεμενάδες στους πουτινικούς μοναχούς του, φτάνοντας σε 15λεπτη "απομόνωση με θαυματουργές εικόνες" και άλλα τέτοια εκπληκτικά; Πώς ο ΣΥΝ, σε αντίθεση με όλη την προοδευτική διανόηση στην Ευρώπη, βλέπει μόνο "Ουκρανούς ναζί" και καθόλου ρωσική εισβολή και διαμελισμό στην Ουκρανία (όπως ακριβώς και το "Κ"ΚΕ);

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τσιράκι - βαστάζος της Ε.Ε. και μετά, κατά Αλέκα (εντελώς ανεξήγητη η τάχα μεταστροφή) με το ΔΝΤ και τον Ομπάμα;

Πώς γίνεται η θέση ΣΥΡΙΖΑ και "κόμματος του λαού μας" για το ρωσικό εμπάργκο στα αγροτικά να είναι ολόιδια, με τα δύο κόμματα να ζητούν με προκλητικότητα "άρση των κυρώσεων προς τη Ρωσία", υπονοώντας ανοιχτά ότι η "καλή - αμυνόμενη" αυτή χώρα δεν φταίει σε τίποτε και πρέπει η Ευρώπη να την αφήσει ήσυχη να μασουλήσει την Ουκρανία;

Μήπως όλα αυτά δικαιώνουν - λέω γω τώρα - κάτι "τρελλούς" που έλεγαν ότι τα παραμύθια του '91 περί σύγκρουσης "επαναστατών - ρεφορμιστών" εντός Περισσού ήταν - στην ηγεσία τουλάχιστο - απλώς ένα βελούδινο διαζύγιο δύο φιλορώσικων - φιλοϊμπεριαλιστικών φραξιών με το βλέμμα στη Μόσχα; Με τη μία να παίζει "σκληρά αντικαπιταλιστικά" και την άλλη "ρεφορμιστικά αριστερά" για εισοδισμό στην αστική τάξη και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ;

Υ.Γ. 1: Η "Μαρξιστική Σκέψη" είναι σαν περιοδικό η επιτομή όλου του βρώμικου, τροτσκομπουχαρινικού βούρκου, δηλαδή όλου του εμετικού αντισταλινισμού σε όλες του τις μορφές, δεξιές και "αριστερές".

Υ.Γ. 2: Επειδή κάποιος έξυπνος με συνέδεσε σε σχόλιο άλλης ανάρτησης με τον Βλ. Αγτζίδη, τον οποίο γνωρίζω μόνον εξ ονόματος, δηλώνω ότι επέλεξα το ψευδώνυμο απλώς επειδή μου αρέσει και ανάγεται στη σταλινική, τριτοδιεθνιστική εποχή της δεκαετίας του '30.

Είχε πλάκα μάλιστα γιατί ένας ευγενικός κνίτης μου ευχόταν καλές διακοπές και το "τσακάλι" της Καγκεμπέ τον επέπληττε ότι έπρεπε "κάτι σαν και του λόγου μου" να τους βρίζει χυδαία κι όχι να τους απευθύνει ευχές... Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι... :-))))

Ανώνυμος είπε...

Η θεση του ΚΚΕ για την ουκρανια ειναι ξεκαθαρη και δεν εχει καμμια σχεση με τον τυχοδιωκτισμο του συριζα. Η προηγουμενη κυβερνηση ΓΙΑΝΟΥΚΟΒΙΤΣ που την στηριζε και το οπορτουνιστικο ΚΚ ητανε με το τμημα της αστικης ταξης που ειχε συμφεροντα με την ρωσια και μαλιστα το ΚΚ ζητουσε δημοψηφισμα για να διαλεξει ο λαος καπιταλιστη. η σημερινη ηγεσια της ουκρανιας που αποτελειται απο φασιστικες και εθνικιστικες δυνα μεις ειναι με το τμημα της αστικης ταξης που ειναι με ΗΠΑ ΚΑΙ Ε.Ε ο Λαος της ουκρανιας δεν εχει κανενα συμφερον να διαλεξει καπιταλιστη. Πρεπει να παλεψει κατω απο την δικη του ταξικη σημαια για αλλαγη ταξης στην εξουσια. Αυτη ειναι η πεντακαθαρη θεση του ΚΚΕ που καμμια σχεση δεν εχει με τους απο ρτουνιστες ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Nα κάνω και εγώ μια ερώτηση

Γιατι απο τη στιγμη που ειναι γελοιο να προσπαθεις να κανεις αντιπαραθεση με εναν φαν του Λιακοπουλου, να προσπαθησει καποιος να κανει το ιδιο με την OAKKE?

Eγω δεν ξεχωρίζω τους ψεκασμενους απο τη φρασεολογία τους.
Oποιος εχει κουραγιο να αντιπαραθέσει τον κοινο νου απεναντι στην ιμπεριαλιστικη αποβλακωση, ας το κανει.

ratm

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Δεν ήξερα τίποτα γι' αυτό το βιβλίο -πού τα βρίσκεις όλα αυτά τα καλτ, απορώ. Προφανώς, η διάσπαση άφησε τραύματα σε αρκετούς.

Από τα παραποιημένα ονόματα μόνο τον Βάσο Γεωργίου δεν είχα βρει. Πάντως, να αναγνωρίσουμε στον Κεφαλή ότι κόβει το μάτι του, αν -εν έτει 1992; πότε γράφτηκε αυτή η χαζομάρα;- ξεχωρίζει τον Κουτσούμπα.



Ανώνυμος είπε...

Επειδή η ουσία της ανάρτησης δεν είναι ο καπνάς, ας επανέλθουμε. Λιοσοκαλτσωνηδες και ΜΑυδοΠετροπουλαίοι χώρια υποτίθεται, αλλά στη "μαρξιστική" σκέψη μαζί, χωρίς να ενοχλούνται μάλιστα από τον Βλάση Ναζίδη. Προσωπικά δεν μου φαίνεται περίεργο. Αυτοί ήταν, αυτοί είναι. Και αυτή είναι η ενότητα της "αριστεράς". Ενότητα στο βούρκο και στα προϊόντα αφόδευσης....

ΡΓ

κόκκινος καπνάς είπε...

Αφού η "ιμπεριαλιστική αποβλάκωση" μου είναι τόσο εμφανής βρε ratm, κάνε με σκόνη αποκαλύπτοντάς με στους φίλους που μας διαβάζουν.

Πώς εξηγείται η σχεδόν όμοια με των χρυσαυγιτών, παθολογικά ρωσόφιλη ρητορεία του "ευρώδουλου" ΣΥΡΙΖΑ στο ουκρανικό και γενικά;

Γιατί το "Κ"ΚΕ δε λέει "στα παλιά μας τα παπούτσια κυρώσεις ή μη κυρώσεις, όλοι το ίδιο είναι" (όπως θα έκανε αν ήταν όντως σε γραμμή ούτε ΕΕ - ούτε Ρωσία), αλλά σε όλες του τις ανακοινώσεις τονίζει ότι ευθύνη ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ έχουν "ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΗΠΑ - ΕΕ";; Γιατί το "Κ"ΚΕ, αλλά και η ΠΑΣΥ, καλούν την κυβέρνηση να τα βρει με τη Ρωσία και να σπάσει τις κυρώσεις; Άρα η Ρωσία έχει "πιο πολύ δίκιο" ή και "εντελώς δίκιο" στην Ουκρανία και δεν έχει κάνει κάτι κακό, που να αξίζει να τις προσάψει κανείς, σύμφωνα με την ηγεσία του "εντελώς αντικαπιταλιστικού" "Κ"ΚΕ.

Περιμένω, αφού αυτά που λέω είναι "τρέλλες ενός αποβλακωμένου", να με κάνεις κιμά με δυο φράσεις. Πόσο να σε πάρει, 60 δεύτερα... Χαράμισέ τα για να ξετινάξεις τον "ιμπεριαλιστικά αποβλακωμένο", συ ο φίλος του "αντιστεκόμενου στη Δύση" Πούτιν...

Υ.Γ. Για να σε προλάβω: καταγγέλλω πολιτικά τη βρώμικη νέα εξουσία που ανέλαβε μετά το Φλεβάρη στο Κίεβο, στην οποία κουρνιάζουν και φασιστικά και φιλοναζιστικά στοιχεία (βέβαια εγώ θεωρώ φασιστική και την προηγούμενη, ανοιχτά φιλορωσική εξουσία Γιανουκόβιτς, σε αντίθεση με σένα).

Ωστόσο, καλό θα ήταν κάποιος να απαντήσει γιατί η πάλη ενάντια σε Σβόμποντα - Δεξιό Τομέα (που αποτελούν ένα απείρως μειοψηφικό, ωστόσο καταδικαστέο τμήμα της νέας εξουσίας) δεν είναι μια δημοκρατική πάλη - εξέγερση και προσπάθεια να φύγουν από τους κυβερνητικούς θώκους οι φασίστες, αλλά αντίθετα είναι η ρώσικη κατοχή - προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία και η χρηματοδότηση αποσχιστικής - νεοτσαρικής εξέγερσης με δικέφαλους αετούς για σύμβολα ("αντιφασιστικά" βεβαίως) στην ανατολική Ουκρανία... (και με κατάρριψη πολιτικού αεροσκάφους με 300 αθώους άσχετους μέσα).

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Δεν εχω ξαναδιαβασει πιο κακογουστο,αστοχο και χυδαιο κειμενο,ουτε καν απο ακροδεξιο.Να τα χαιρονται αυτα τα σιχαματα στην Κουμουνδουρου.

Ανώνυμος είπε...

Γιατι να ενοχλουνται. Το ρολο τους παιζουνε που τους εχει αναθεσει η αστικη ταξη. Και αφου οι αποψεις τους δεν περασανε μεσα στο κομμα ελευθερα πλεον μεσα στον βουρκο συνεχιζουνε την πορεια τους για το νεο οπορτουνιστικο αναχωμα.τιποτα παραξενο συντροφοι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

DNR, νομίζω πως το πόνημα του φύσσα μένει αρκετά κλικ πίσω από αυτό.

Κόκκινε καπνά, επειδή τα δικά σου σχόλια δεν μπορώ να πω ότι είναι εξίσου διασκεδαστικά ή σχετικά με το αρχικό θέμα (και να πω ότι δεν έχουν γίνει αναρτήσεις για την ουκρανία..), δε θα επιτρέψω αυτή ειδικά η ανάρτηση να αναλωθεί σε πανηγύρι των ζουρλών. Κάποια άλλη φορά μπορεί να τα ξαναπούμε, αλλά εδώ σίγουρα όχι.

ΝΣ, συνήθως τα βρίσκω σε παλαιοπωλεία. Ο κουτσούμπας ήταν στο πγ από το 91, αν δεν κάνω λάθος. Δεν ήταν και πολύ δύσκολη μαντεψιά δηλ.
Το αριστούργημα αυτό εκδόθηκε το 95' από τις εκδόσεις παρείσακτος και περιλαμβάνει υλικό, παραπομπές και σημειώσεις που πιάνουν μέχρι το 94' τουλάχιστον -αν και μπορεί να είχε διαμορφωθεί στο μυαλό του λογοτέχνη από πιο πριν.
Το πιο βασικό δεν είναι ωστόσο η μορφή. Η σοβαροφανής αναπαραγωγή της ναζιστικής εκδοχής κατά την κατυνολογία, δεν είναι λιγότερο χυδαία. Κι οι απόψεις του κεφαλή για την ιστορία του κκε δεν έχουν αλλάξει προφανώς.
Το βασικό είναι αυτό που μπαίνει τελευταίο στο κείμενο. Και τα παραπάνω έχουν ένα νόημα να δείξουν και το διαχρονικό χαρακτήρα κάποιων επιθέσεων, για όσους τυχόν νομίζουν ότι είναι μόνο φαινόμενα των καιρών μας, ενώ οι παλιότερες άξιες ηγεσίες του κκε απολάμβαναν καθολικού σεβασμού και αναγνώρισης.

κοκκινος καπνας είπε...

Απολίθωμα, εγώ δεν βρίζω ούτε μιλώ για "ζουρλούς". Εγώ μιλώ απλώς για δεξιούς και φιλοϊμπεριαλιστές, και μάλιστα όχι γενικά φιλοϊμπεριαλιστές, αλλά ασύνειδους έστω φίλους του χειρότερου ιμπεριαλισμού, του πιο δεξιού, ανερχόμενου και αντιδραστικού.

Αυτό είναι μια βαριά πολιτική κατηγόρια που δεν περίμενα να αρέσει ούτε να χαροποιεί ούτε να με κάνει συμπαθή στην πλειονότητα του κοινού του ιστολογίου. Δε νομιμοποιεί όμως ύβρεις.

Σεβόμενος το γεγονός ότι θεωρείς τα σχόλια άσχετα με την αρχική ανάρτηση, σταματώ εδώ. Επισημαίνω όμως ότι τα σχόλια μου αφορούν το ως άνω κείμενο με την εξής συλλογιστική: αναφορά στη διάσπαση του ψευτοΚΚΕ το 1991 -----> σημερινή κοινή - ταυτόσημη θέση ψευτοΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ στο ουκρανικό -------> ανάδειξη του ψευδεπίγραφου της διαμάχης "συντηρητικών" - "ανανεωτών" τότε.

Αυτά και ευχαριστώ (ειλικρινά) για τη φιλοξενία.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μόνος σου ανέφερες το τρελούς, σε εισαγωγικά έστω. Εγώ απλώς έβγαλα τα εισαγωγικά από ένα συνώνυμό του.

Ανώνυμος είπε...

Υλικό για ατελείωτες φροϋδικές αναλύσεις οι αναφορές στην Αλέκα. Και μετά σου λέει φεμινιστές οι ανανεωτικοί, όχι σαν τους σωβινιστές σταλινικούς.

Amor Omnia vincit

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το κείμενο, πραγματικά σιχαμένος ο τύπος του κλασικού ξερόλα αριστερού, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι είναι "στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ". Στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναφέρεται πουθενά το όνομά του.
Αντιθέτως, στο βιογραφικό του αναφέρεται ότι έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις από τον εκδοτικό οίκο του ΚΚΕ, Σύγχρονη Εποχή.
http://www.biblionet.gr/

Πρόκειται για άλλο ένα τέκνο του μεταπολιτευτικού ΚΚΕ.Και κατά τα άλλα κάποιοι νοσταλγούν το 10,94% του '89...

Από την άλλη, να πω την αμαρτία μου, δεν ξέρω κατά πόσον ο βίος και η πολιτεία τέτοιων τύπων ενδιαφέρουν πολύ πολλούς ή δεν είναι ένα δικό μας "εσωτερικό" πρόβλημα (ανεξαρτήτως του αν θα έπρεπε να φτύνουν τέτοιους ανθρώπους στο δρόμο).

Ζ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Στο τυπικό κομμάτι μπορεί να έχεις δίκιο ζ, ίσως ο κεφαλής να μην είναι εκλεγμένος σε κάποιο ανώτερο όργανο του σύριζα. Δε θεωρώ όμως τυχαίο ένα συριζαίο με αρθρογραφία στην αυγή (και μάλιστα για ένα επίμαχο θέμα, όπως το κατύν), που επιμελήθηκε μάλιστα το συλλογικό βιβλίο "κυβέρνηση της αριστεράς", με εξειδίκευση της κυβερνητικής πρότασης του σύριζα και κείμενα του δραγασάκη, της σακοράφα, του τόλιου, της θεανώς φωτίου και της ρένας δούρου (με το οποίο είχαμε ασχοληθεί και στο μπλοκ) μεταξύ άλλων. Σε κάθε περίπτωση, η βασική αιτία για την ανάρτηση δεν ήταν ο κεφαλής και το αντικομμουνιστικό καλτ που μας προσέφερε. "Γιατί, οι άλλοι πρέπει να μας απασχολούν;" θα μου πεις. Κι ίσως να έχει δίκιο και πάλι.

Διαφθορέας Συνειδήσεων είπε...

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνονται τέτοιου είδους αναρτήσεις και να αποκαλύπτεται η ιστορία και η δράση ατόμων που είναι πιο αφανείς "αριστεροί" αντικομμουνιστές σε σχέση με άλλους γνωστούς που τους τρώμε στη μάπα κάθε μέρα. Προσωπικά αυτόν τον Κεφαλή τον αγνοούσα πλήρως. Είναι να απορείς με το τι απολειφάδια έχουν περάσει κατά καιρούς από το Κόμμα..
Σφυροδρέπανε έχεις ασχοληθεί καθόλου με το άλλο μπουμπούκι που ακούει στο όνομα Μπελαντής;;
Υγ: Νομίζω ότι κάτι λείπει από την κατηγορία Σύντροφοι και Φίλοι ή έχει καιρό να φανεί (LR).. Συνέβη τίποτα; Είχα κάτι μέρες να μπω και δεν προλαβαίνω τα γεγονότα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Για τον μπελαντή ΔΣ δεν έχω υπόψη μου παρόμοια δείγματα γραφής (ίσα-ίσα), αλλά μπορεί να κάνω λάθος. Αν γνωρίζεις κάτι παραπάνω..
-Όχι, δεν έχει συμβεί κάτι καινούριο

Διαφθορέας Συνειδήσεων είπε...

http://rednotebook.gr/2014/07/filostalinikh-arthrografia/
Όχι το πιο κραυγαλέο του αλλά το πιο πρόσφατο νομίζω σε αυτό το πεδίο.. ίσως και να το χεις υπόψιν σου.. Συνεπής κι αυτός στον ρόλο του, δε χάνει ευκαιρία να λοιδωρεί με "επιστημονικό" τρόπο..
Αλλά πέρα από τον Μπελαντή που φτιάχνει όνομα σιγά σιγά και θα τον καμαρώσουμε σε καλή θεσούλα σύντομα στην κυβέρνηση της "αριστεράς" είχα στο μυαλό μου αν έχεις ασχοληθεί με τον Χατζηπροδρομίδη που έγραψε το ο Σταλινισμός και οι μεταμοντέρνοι θαυμαστές του;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Α μάλιστα. Αυτά τα έχασα, όσο ήμουν σε διακοπές. Του μαργαρίτη ειδικά πρέπει να του έχουν άχτι, γιατί ήταν κάποτε κοντά τους και έφυγε.
Δεν είχα υπόψη μου την περίπτωση που αναφέρεις. Πάντως είναι ένα κλασικό, σταθερό μοτίβο σε τέτοιους κύκλους, να θεωρούν το "νεοσταλινισμό" ως σημείο των μεταμοντέρνων καιρών.

Ανώνυμος είπε...

Η αντι-Μαρξιστική Σκέψη δεν είναι έντυπο ή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή γράφουν ως και άτομα από την Κ.Ο. Ανασύνταξη. Λειτουργεί γενικά ως "σωλήνας" που συνδέει τμήματα της "σκεπτόμενης" εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με το ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς ευνοεί το ΣΥΡΙΖΑ το παιχνιδάκι αυτό, αλλά εκτιμώ πως μάλλον κάποιοι κωλοτρίβονται στο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω επερχόμενης εξουσίας, παρά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει τέτοιους τύπους.
Για να είμαστε ειλικρινείς πάντως, την πτωματολογία μεταπολιτευτικά στην ελληνική Αριστερά, την εισήγαγε δυστυχώς το μεταπολιτευτικό ΚΚΕ με την Καμπότζη, υιοθετώντας την πτωματολογία της Σοβιετικής Ένωσης που ήταν ακόμα πιο ακραία από αυτή των ΗΠΑ. Μάλιστα, είχε εκδώσει από τη Σύγχρονη Εποχή το 1981 το "Καμπότζη: η χρεωκοπία του μαοϊκού πειράματος" του Γ.Π.Ντεμέντιεφ.
Ακολούθησε η πτωματολογία για την ίδια τη Σοβιετική Ένωση, με τη μετάφραση από τη Σύγχρονη Εποχή ενός δίτομου έργου του Ντμίτρι Βολκογκόνοφ με τίτλο "Θρίαμβος και Τραγωδία".
Ομολογώ πως δεν ξέρω πώς μπαλώνεται τώρα πια το πράγμα με τη ζημιά που έκανε στην κοινωνία και σε ανθρώπους με αριστερές ιδέες που τους μετέτρεψε σε ειρηνιστές.

Ζ.

Διαφθορέας Συνειδήσεων είπε...

http://pontosandaristera.wordpress.com/2010/04/13/katyn-poutin-gkikas/

Παλιό αλλά χρήσιμο.
Δε μπόρεσα να κάτσω να το διαβάσω ολόκληρο. Το αναμάσημα της γκεμπελικής προπαγάνδας μέσα από "αριστερό" πρίσμα και "επιστημονικό" τρόπο.. Εκεί όπου έχει απαντήσει τεκμηριωμένα το Κόμμα σου ρχεται κι ο Κεφαλής να κάνει του...κεφαλιού του και να ξανα-αλλοιώσει την ιστορία.. Ο τύπος είναι αδικημένος. Γεννήθηκε σε λάθος εποχή. Θα κανε θαύματα στην εποχή του Γκέμπελς. Ως σοσιαλδημοκράτης βέβαια..