Τι έχουν να χωρίσουνε ενάντια και μέρα

Το τι ακριβώς ανάλυση θα πετύχει κανείς στο Πριν είναι αρκετά ρευστό. Σαν συσχετισμοί σε γενική συνέλευση χωρίς τρενάκια. Ανάλογα με τον αρθρογράφο που θα πετύχεις και την τάση στην οποία ανήκει.

Το έχουν αυτό τα ενιαία πολυτασικά κόμματα και τα έντυπά τους. Πάντα έχεις μια αγωνία για το τι θα διαβάσεις. Δημιουργείται ένα γοητευτικό μυστήριο, ένα κομματικό σασπένς.
Θα πετύχεις άραγε ελαφρό και μάρκου να μας τα χώνει για την μικροαστικής έμπνευσης πρόταση για λαϊκή εξουσία-λαϊκή οικονομία; Ή μήπως τον δελαστίκ να παίρνει θέση κκε ενάντια στο σπάσιμο με τσαμπουκά των πρυτανικών εκλογών; (αν και αυτά διαλέγει συνήθως να τα γράφει στη στήλη του στο έθνος για να μην εκτίθεται).

Ή μήπως θα πετύχεις τον μπιτσάκη, με το απαύγασμα της μαρξιστικής ελληνικής σκέψης στο ενεργητικό του, τον θεμελιωτή της θεωρίας του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της ύπαρξης κρατικού σοσιαλισμού στην σοβιετική ένωση (σ.σ: βγαίνει και σε μη κρατικό μοντελάκι; σαν τα πανεπιστήμια;) να αναπτύσσει προεκλογικά την ανάγκη για τη συγκρότηση μετώπου ενάντια στη φτώχεια, τον πόλεμο και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις;
Μέτωπο κατ' ουσίαν αντινεοφιλελεύθερο και παν-αριστερό. Για την ακρίβεια θα ήταν καλό να είχε μέσα συνασπισμό και κκε, αλλά επειδή -κατά τον μπιτσάκη- αυτό αποκλειόταν εκ των πραγμάτων, θα περιελάμβανε τους υπόλοιπους. Όπου υπόλοιποι βασικά ήταν το ενάντια, γιατί το σεκ έκανε την έκπληξη και τους πήρε αρας και αραν, που μέχρι τότε ήταν προνομιακό πεδίο συνεργασιών του ναρ ένεκα πανεπιστημίων και εαακ.

Εκεί τελικά [στα πανεπιστήμια] πήρε και την εκδίκησή του το ναρ. Γιατί στις βουλευτικές, λίγο το καλοκαίρι με τα μπάνια του λαού, λίγο κι η αδιαλλαξία του σεκ, που τα ειχε βρει με άλλους κι άλλους, αλλά εδώ είχε το πάνω χέρι και δεν καιγόταν κιόλας, η προεκλογική συγκόλληση δεν έγινε.
Κι όταν μισό χρόνο μετά η γένοβα ήθελε να καταγραφεί στα εαακ, οι ναρίτες, όπου είχαν δυνάμεις -κυρίως στη θεσσαλονίκη δηλ- έκαναν μανούρα και όπου μπόρεσαν το απέτρεψαν ή το απαγόρεψαν.

Εκτυλίχτηκαν έτσι απείρου κάλλους σκηνικά.
Οι ναρίτες φρένιασαν να μην καταγραφούν οι γενοβίτες μη τυχόν τους μαγαρίσουν τον τρίτο πόλο (η εργατική δημοκρατία στα καλύτερά της). Η νΚΑ στο σάιτ της ήταν η μόνη που κατέγραφε ως ξεχωριστή δύναμη τη γένοβα. Βρέθηκε έτσι να δίνει στα εαακ μικρότερο ποσοστό από ό,τι τους έδιναν άλλοι στα δικά τους αποτελέσματα.

Γενικώς όμως το όλο σκηνικό (κατά το όλον πασοκ του μπένι) ήταν καλτ.
Τους ναρίτες προεκλογικά τους έπιασε πρεμούρα για διαπραγματεύσεις μακράς διάρκειας μέχρι να βγει κανά "κοινό πόρισμα" (sic). "Δεν τελειώνει εδώ η συζήτηση" ήταν οι δραματικές εκκλήσεις των ναριτών (όπως μετέδιδε στο ρεπορτάζ του το πριν) στο τέλος κάθε συντονιστικού.
Έγινε ολόκληρη φασαρία (χωρίς καμιά συνέχεια μετεκλογικά) για μια κατά βάση προεκλογική συγκόλληση, ουσιαστικά με το σεκ, γιατί οι άλλες δυνάμεις ήταν κατασταλαγμένες και μπετοναρισμένες. Λες κι αυτό που έλειπε από το μέτωπό τους (αντικαπιταλιστικό-εργατικό) ήταν ο σεκίτικος αντικαπιταλισμός.
Εν τέλει έφαγαν χυλόπιτα (από το σεκ!) (έσχατο σημείο παρακμής) και έμειναν στα κρύα του λουτρού.

Πολύ κακό για το τίποτα τελικά. Κι οι δυο [μέρα και ενάντια] έμειναν κάπου στις 10 χιλιάδες ψήφους αγκομαχώντας πίσω από το κκε μ-λ που ανέβηκε ευθέως ανάλογα με τα ποσοστά του κκε (να οφείλεται άραγε μόνο στους πρεσβύτερους πρεσβύωπες ψηφοφόρους μας που μπερδεύουν τα κκε; Ποτέ δε θα μάθουμε).
Λίγους μήνες μετά στα πανεπιστήμια παίχτηκε ο δεύτερος γύρος με τους ναρίτες να παν να σώσουν κάπως το γόητρό τους. Στην προσπάθεια αυτή έδειξαν και πώς ακριβώς αντιλαμβάνονται τη συνεργασία όταν έχουν τους συσχετισμούς με το μέρος τους. Ενώ έμεινε και η ρετσινιά με το μπιτσακικό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο (με το οποίο πάντως πολλοί διαφώνησαν).

Όμως ο τρίτος γύρος θα είναι ο τελικός...
Τη σκυτάλη παίρνουν οι φοιτητικές την άνοιξη και στο καπάκι οι ευρωεκλογές.

(Συνεχίζεται...)