Η γεωργία ανήκει στο είδος της μπανανίας χωρίς δείγμα μπανάνας, το οποίο κατά την τελευταία 20ετία της νέας τάξης πραγμάτων ευδοκιμεί πια και στην ευρώπη. Διατυπώνοντάς το επιστημονικά θα την χαρακτηρίζαμε προτεκτορατική δημοκρατία, το τελευταίο σκαλοπάτι πριν την προσάρτηση και την ανυπαρξία.
Όπως μαθαίνουμε από το σημερινό ριζοσπάστη, οι γεωργιανές αρχές ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να ξηλώσουν άγαλμα του πατερούλη των λαών και να μετατρέψουν το πατρικό του -που λειτουργεί ως μουσείο- σε μουσείο κατοχής της γεωργίας από τη ρωσία. Όλα αυτά με θέατρο των εξελίξεων την πόλη-γενέτειρα του στάλιν γκόρι, που μέχρι πρόσφατα νόμιζα ότι είναι το παλιό ηρωικό στάλινγκραντ (αλλά δεν).
Σε πρώτη ανάγνωση το συμπέρασμα είναι εύκολο κι αναμφισβήτητο. Καραμπινάτος αντικομμουνισμός-αντισοβιετισμός. Και ειδικά ενάντια στην σοσιαλιστική οικοδόμηση επί Στάλιν, όπως σπεύδει να σημειώσει ο ριζοσπάστης.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που ξενίζει είναι ότι οι γεωργιανοί αποφάσισαν να αποκαθηλώσουν ένα πατριωτάκι τους. Ο οποίος όμως συνδέθηκε με τη θρυλική σαβιέτσκι σαγιούζ. Κι η τελευταία για τους γεωργιανούς είναι άρρηκτα συνδεμένη με τη μαμά ρωσία.
Αν λοιπόν ο αντικομμουνισμός δικαιολογεί την αποκαθήλωση, το αντιρωσικό μένος είναι το -απαραίτητο- κομμάτι που συμπληρώνει το παζλ. Κι έτσι περνάμε στη δεύτερη ανάγνωση που κολλάει και με τα γεγονότα και την υπάρχουσα συγκυρία.
Στην ανακοίνωση του ενιαίου κκ γεωργίας -που πιάνει και το μεγαλύτερο μέρος του ρεπορτάζ- διαβάζουμε μεταξύ άλλων ότι η σημερινή εξουσία ξεκίνησε την αιματηρή επίθεση στη Νότια Οσετία, ως αποτέλεσμα της οποίας ήταν ο θάνατος και η αναπηρία χιλιάδων ανθρώπων, οσέτιας, γεωργιανής, ρωσικής και άλλων εθνοτήτων. Η ρωσία του πούτιν απουσιάζει από το εδώλιο, έστω ως απλή αναφορά. Στη συνέχεια μάλιστα η ανακοίνωση κάνει λόγω για τρομοκράτηση της αντίθετης γνώμης και των πολιτικών αντιπάλων, ιδιαίτερα εκείνων που τάσσονται υπέρ της άμεσης αλλαγής του καθεστώτος, υπέρ της αποκατάστασης της λαϊκής εξουσίας, της φιλίας με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Πέρα από τις φιλοσοβιετικές σάλτσες η δεύτερη ανάγνωση που επισημάναμε και πριν είναι κάτι παραπάνω από φανερή. Το γεωργιανό κκ -όπως κι άλλα κκ στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες- λειτουργεί περίπου όπως το ρωσικό κόμμα στην ελλάδα του όθωνα και του κωλέττη!
Εκτός από το σημείο περί φιλίας με την -κατά τα άλλα ιμπεριαλιστική- ρωσική ομοσπονδία ξεχωρίζουν κι οι χαρακτηρισμοί προς το υπάρχον γεωργιανό καθεστώς.
Υπάρχουν κατεξοχήν πολιτικού χαρακτήρα όπως το νεοφασίστες σακαασβίλιοι (sic!), αλλά κι άλλοι όπως το ψυχικά ανισόρροπος πρόεδρος, το οποίο από επίπεδο κι από ουσία μου θύμισαν τις βαθιές πολιτικές αναλύσεις για τον ηλίθιο και παράφρονα πολεμοχαρή τζορτζ μπους.
Δεν είναι όμως το μόνο άγαλμα που θα μας απασχολήσει.
Γιατί στο ίδιο φύλλο στην ίδια σελίδα, δεσπόζει και η είδηση για την τοποθέτηση μνημείου στη ρωσική πρωτεύουσα στη μνήμη του Κοσύγκιν!!
Ο αλεξέι νικολάγεβιτς ήτο μέγα καμάρι της μπρεσνιεφικής γραφειοκρατίας διατελώντας και πρωθυπουργός της ΕΣΣΔ επί 16 συναπτά έτη.
Επί τη ευκαιρία όποιος γνωρίζει τι ρόλο μπορεί να βαρούσε ένας πρωθυπουργός στη σοβιετία, τον τρόπο εκλογής, τις αρμοδιότητες και τη σκοπιμότητα ύπαρξής του, παρακαλείται να συνεισφέρει καθ' οιονδήποτε τρόπο δύναται και νομίζει.
Φυσικά οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον κοσύγκιν από την ομώνυμη οικονομική μεταρρύθμιση που πήρε το όνομά του (εν παρόδω, ακόμα ψάχνω τη -μάλλον ανύπαρκτη- σχέση ανάμεσα στον ηρωικό σταλινικό βιάτσεσλαβ μολότοφ και τις μολότοφ για τις οποίες πρόσφατα διάβασα τη χρήσιμη διευκρίνιση ότι είναι εμπρηστικοί κι όχι εκρηκτικοί μηχανισμοί -με άλλα λόγια δεν είναι βόμβες).
Η ουσία είναι λίγο-πολύ γνωστή.
Η μεταρρύθμιση αυτή εισήγαγε το κριτήριο του κέρδους κι έτσι αντί για εμβάθυνση και ενίσχυση του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού είχαμε γκρέμισμα και παλινόρθωση.
Πάμε όμως να σχολιάσουμε και μερικές καλτ λεπτομέρειες.
-Αρχικά από το ριζοσπάστη ο οποίος ξέθαψε από το τρομερό του αρχείο την φωτογραφία που βλέπετε στην κορυφή και τη συνοδεύει με τη θανατηφόρα λεζάντα:
Κοσίγκιν και Γκορμπατσόφ τσουγκρίζουν εις υγείαν... της αγοράς
Πεθαίνω...
Μαθαίνουμε ακόμα ότι στα αποκαλυπτήρια του μνημείου παραβρέθηκαν τρεις πρώην πρωθυπουργοί της καπιταλιστικής ρωσίας καθώς κι ο τελευταίος πρωθυπουργός της ΕΣΣΔ Ν. Ριζκόβ (που ας μου εξηγήσει κάποιος τι ρόλο μπορεί να βαρούσε στη σοβιετία κι από εμένα μετά ό,τι θέλει).
Άπαντες χαρακτήρισαν τον αλεξέι νικολάγεβιτς δάσκαλό τους!
Κι όπως λέει ο θυμόσοφος σαν φλωράκης λαός, με όποιον δάσκαλο καθίσεις...
Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Vesti όμως έγραψε καλτ ιστορία αναφέροντάς τον ως τον σοβιετικό Ντενγκ Σιάο Πινγκ...
Την χαριστική βολή μας τη δίνει ο γκενάντι ζιουγκάνοφ πρόεδρος της κε του κουκουρούκου (τη θέση του γγ πότε την καταργήσαμε;) ο οποίος σε δηλώσεις του σημείωσε ότι την εποχή κοσύγκιν "άρχισε η ανάπτυξη των περιοχών που μας δίνουν το φυσικό αέριο. Αυτής της αγελάδας που μέχρι και σήμερα ταΐζει τη χώρα".
Πες τα γκενάντι χρυσόστομε!
Γιατί εμείς οι μπρεσνιεφικοί πρωθυπουργοί είχαμε να επιδείξουμε έργο μεγαλύτερο κι από αυτό του σημίτη. Για αυτό θα μας ψήφιζε ο λαός, άμα κάναμε εκλογές...
Κατόπιν αυτής της δήλωσης υπεράσπισης του σοσιαλισμού και του αλεξέι κοσίγκιν που γνωρίσαμε, ο γεγκόρ λιγκατσόφ κι εγώ μπορούμε να πεθάνουμε ήσυχοι και δικαιωμένοι.
Και τι να μας πει ο τιούλκιν του κεκρ με τα ήξεις-αφήξεις του στη δήλωσή του από κάτω. Τι να προλάβει να συμμαζέψει μέσα σε μια παράγραφο δηλαδή;
Εδώ εμείς έχουμε να επιδείξουμε κοτζάμ αγελάδα που ταΐζει όλη τη χώρα (κι ουχί την αστική της τάξη) με γάλα θρεπτικό και πλούσιο σε λιπαρά απ' το τσέρνομπιλ.
Αυτός τι αντίστοιχο έχει να επιδείξει;
Τα υπόλοιπα σε μορφή τηλεγραφήματος:
-Τελικά τα μ-λ είχαν δίκιο; Λέω μήπως...
-Πόσο μ-λ είμαστε κατά βάθος; Ειδικά στη βάση.
-Ο γκορμπατσόφ ήταν φίδι κολοβό κι ο χρουτσόφ οχιά διμούτσουνη και ιδεολογικός πατέρας του γκόρμπι. Αλλά ο κοσύγκιν μεταρρύθμισε το 65. Δηλ ένα χρόνο αφού εκθρόνισαν το νικήτα, πριν καλά-καλά προλάβει να κρυώσει η καρέκλα του και πάρει τη θέρμη των οπισθίων του λεονίντ ιλίτς.
Τότε ο μπρέζνιεφ γιατί έριξε τον χρουτσόφ;
Κι ο γκόρμπι γιατί τα έχωνε για τη μπρεσνιεφική στασιμότητα;
-Από πού κι ως πού στέκει η άποψη (των αναθεωρητών βασικά) ότι επί μπρέζνιεφ είχαμε σταλινική παλινόρθωση;
-Τις αποφάσεις του 20ού συνεδρίου τελικά τις έχουμε καταδικάσει επισήμως ή όχι; Τα γεγονότα της τασκένδης;
Κάτι μου λέει ότι ούτε αυτή την κυριακή θα βρούμε απαντήσεις στα ερωτήματά μας. Ίσως σε επόμενο επεισόδιο...
Υστερόγραφο αντί ηθικού διδάγματος: ο πούτιν παίζει γερά το χαρτί του ρώσικου πατριωτισμού. Αλλά είτε του αρέσει είτε όχι αυτό έχει μέσα και τις σοβιετικές φιγούρες. Ο στάλιν είναι ο βαλές που τα κόβει όλα. Και για τη ντάμα-μπάμπουσκα, πρώτο φαβορί οι μπουκ δίνουν την κρούπσκαγια.
Αυτός καλά το παίζει, το θέμα είναι να μη ξεγελιόμαστε και μπερδευτούμε οι απ' έξω. Αλλά όταν βλέπεις σοβιετικά αγάλματα και μνημεία να γκρεμίζονται σε πνίγει το συναίσθημα και θολώνεις. Κι όσο υλιστής και να είσαι και να μη δίνεις σημασία σε κάτι τέτοια, σε πιάνει το πατριωτικό και φωνάζεις ολόψυχα: κάτω τα χέρια από το μαυσωλείο ρε.
8 σχόλια:
τι εννοεις οταν λες οτι το μ-λ ειχε δικιο;
Πολλά και τίποτα μαζί.
Θα αναλύσω την πρώτη εκδοχή οπότε το κατεβατό θα είναι αναπόφευκτο.
-τη δεκαετία του 80 ακολουθήσαμε με μιμητικά αντανακλαστικά την περεστρόικα και λέγαμε τα μύρια όσα για την περίοδο του στάλιν, τα εγκλήματα κτλ.
-το εκπληκτικό είναι ότι πολλά άτομα που αποχώρησαν το 89 (πχ ο κοτζιάς) έφυγαν καταγγέλλοντας σταλινικές πρακτικές που δε συνάδουν με το πνεύμα της περεστρόικα. Η αποδοχή της ήταν συντριπτική, ανεξάρτητα του τι λέει ο καθένας εκ των υστέρων.
-το 91 έρχονται τα πάνω-κάτω, μαζί κι οι θέσεις μας για την εσσδ. Δεν θα 'ταν αδόκιμο να πούμε ότι έγινε μια σιωπηλή αποκατάσταση του συντρόφου με το μουστάκι.
-Λέω σιωπηλή γιατί έγινε σταδιακά, περίπου στα μουλωχτά, χωρίς κάποια επίσημη απόφαση.
Δεν υπήρξε ποτέ επίσημη καταδίκη των αποφάσεων του 20ού συνεδρίου. όπως πχ δεν υπήρξε ποτέ επίσημη αποκατάσταση του ζαχαριάδη.
Η στροφή όμως φαινόταν και αποκρυσταλλωνόταν σε διάφορα κείμενα. Στο βιβλίο μια άλλη ματιά στον στάλιν αρχικά, στα υλικά του 95 πιο θαρρετά, ακόμα πιο ανοιχτά στο τελευταίο κείμενο.
Στο βιβλίο του μαρτένς υπήρχε μια επισήμανση του παπαρήγα ότι ο συγγραφέας σε κάποια σημεία υπερβάλλει.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αν εκδιδόταν σήμερα το βιβλίο θα υπήρχε αντίστοιχη επισήμανση.
-όπως φαίνεται κι από την κουβέντα με τον ρούση -αν την έχεις διαβάσει- μπαίνουν πολλά ζητήματα για τη στροφή αυτή (εν παρόδω, ο ρούσης επιμένει να βλέπει τέτοια στροφή μόλις μετά το 17ο συνέδριο).
Σε σχέση με αυτά που λέγαμε στα 80΄ς ήταν επιβεβλημένη. Αλλά το ζητούμενο δεν ήταν μια άκριτη επιστροφή στον στάλιν. Και στο τελευταίο κείμενο δεν υπάρχουν παρά ψήγματα κριτικής στο σύντροφο με το μουστάκι.
-σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα με το αν είναι σωστή ή όχι αυτή η στροφή και σε ποια σημεία, δεν είναι μια έμμεση εκ μέρους μας παραδοχή ότι το ρεύμα των μ-λ είχε δει σωστά από τότε κάποια πράγματα για το 20ό συνέδριο και για το πού πήγαινε το πράγμα; Αλλά και στον ελληνικό χώρο για τον ζαχαριάδη, τα γεγονότα της τασκένδης κτλ;
-όταν έκανα σχετική ερώτηση εντός οργάνων η απάντηση ήταν αρνητική. Αλλά όχι καλά τεκμηριωμένη.
Στο κείμενο που βγήκε την κυριακή, στη σελίδα 12 όπου γίνεται κριτική στις απόψεις των άλλων ρευμάτων απορρίπτονται συλλήβδην σοσιαλδημοκρατικές και τροτσκιστικές θέσεις, η θέση περί νέου εκμεταλλευτικού συστήματος ή κρατικού καπιταλισμού (το πρώτο είναι μεταξύ άλλων η θέση του ναρ) και για τα μ-λ υπάρχει ξεχωριστή παράγραφος:
"οι εξελίξεις δεν δικαιώνουν τη συνολική στάση του μαοϊκού ρεύματος..." και λέει για τον χαρακτηρισμό σοσιαλιμπεριαλιστική που έδωσε η μαοϊκή κίνα στην εσσδ και για την προσέγγιση με τις ηπα ή τα περί εθνικής αστικής τάξης.
Πρόσεξε: τη συνολική. Δε δικαιώνουν τη συνολική στάση. Και το συνδέει αυτό με το τι έκανε μετά ο μαο και η κίνα.
ναι αλλά όσον αφορά την επιμέρους στάση τους και την κριτική που έκαναν στο 20ό;
Δεν είχαν δίκιο τα μ-λ;
Για μένα η διατύπωση αυτή λέει πολλά.
-εγώ δε λέω ότι τα μ-λ ντε και καλά είχαν δίκιο. Αλλά όταν συγκλίνουμε -sic- στις εκτιμήσεις μας για οπορτουνιστική στροφή στο 20ό συνέδριο δεν είναι σα να τους το αναγνωρίζουμε έστω κι έμμεσα;
-τα μ-λ λένε και ανοησίες για την εσσδ, όπως πχ τη ΝΑΤ, δηλ τη νέα αστική τάξη στη ΣΕ. Αλλά πώς στέκει αστική τάξη χωρίς ιδιωτική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής; Αυτό παραμένει άγνωστο κι εκεί συγκλίνουν θαυμαστά με τον μεγάλο τους ιδεολογικό αντίπαλο και τη θεωρία περί κρατικού καπιταλισμού του τροτσκιστή κλιφ.
Όμως αν δεν είχα διαβάσει την ανάλυσή τους (για το οικονομικό και το πολιτικό κομμάτι της νατ και τα συμφέροντα που εξέφραζαν) κι έμενα στη δική μας ανάλυση δεν θα καταλάβαινα ποτέ γιατί πχ καθαιρέθηκε ο χρουτσόφ, ή γιατί ο γκορμπατσόφ έκανε σκληρή κριτική κι επίθεση εναντίον του μπρέσνιεφ.
Τι ήταν δηλ, ενδο-οπορτουνσιτικές αντιθέσεις; Για ποιο λόγο; Τι είχαν να χωρίσουν αφού την ίδια πολιτική ακολουθούσαν;
-από εκεί και πέρα δεν έχω τίποτα ληγμένο και είμαι δεκτικός και σε τροτσκιστικές προσεγγίσεις αρκεί να είναι σοβαρές. Αυτή του ναρ για τη σοβιετία πχ δεν είναι τέτοια. Των μ-λ είναι σαφώς σοβαρότερη.
Είμαι δεκτικός ακόμα και σε αυτό που λέει ο σοβιετοθρεμμένος κυριούλης. Ότι δηλ ακόμα και μετά το 20ό η ηγεσία ήταν καλοπροαίρετη, αλλα έκανε λάθος εκτιμήσεις στην προσπάθειά της να οικοδομήσει σοσιαλισμό. Μολονότι δεν πολυσυμφωνώ με το συμπέρασμα η ανάλυση και η τεκμηρίωση ήταν πολύ σοβαρή και με επηρέασαν. Κι αυτό είναι πλέον το πρώτο και κύριο κριτήριο για οτιδήποτε διαβάζω σχετικά με τη σοβιετία. Όχι το τελικό συμπέρασμα -το οποίο δεν είμαι υποχρεωμένος να το δεχτώ στην τελική- αλλά η ανάλυση που γίνεται για να φτάσουμε εκεί.
Σε ζωντανό διάλογο θα μπορούσαμε να πούμε πολύ περισσότερα, σε γραπτή μορφή μαλλον θα κούραζαν.
Έχω την αίσθηση ότι δεν απάντησα πλήρως, αλλά ελπίζω σε γενικές γραμμές να κάλυψα το βασικό ερώτημα.
Αν όχι εδώ είμαστε.
το θεμα αποκαταστασης του ζαχαριαδη ειναι πολυ μπερδεμενο...και εγω νομιζα οτι τον αγαπαγαμε στην οργανωση αλλα στην τελευταια εκδοση
(του 2008) της ιστοριας του κομματος εως το 1949 (α τομος) της Κ.Ε. που την πουλαγανε στην εκθεση φωτο του ΚΚΕ τα χωνει πολυ ασχημα στον γραμματεα για τις επιλογες του την περιοδο του εμφυλιου.
και ειναι θεμα προς σχολιασμο οτι πολλες πηγες ειναι απο τον βουρνα -γνωστο εσωτερικακια..
μηπως ξερεις που μπορω να βρω συγκεντρωμενη τη κριτικη των μουλουδων για την ΕΣΣΔ; στη σχολη υπηρχε ενα μουλαρι και αυτο πηρε πτυχιο στην ωρα του οποτε τα ιχνη του χαθηκαν.
Σχετικά με το πρώτο σου σημερινό σχόλιο θα ποστάρω εντός των ημερών κάποιο κείμενο σχετικά, για αυτό περιορίζομαι να πω τα εξής:
η κριτική που γίνεται στο δοκίμιο ιστορίας εμένα μου φάνηκε σωστή και απαραίτητη.
Στην τελική είναι αυτοκριτική του κόμματος, όχι κριτική στον ζαχαριάδη. Εξάλλου μια αποκατάσταση δεν αποκλείει την κριτική προσέγγιση μιας περιόδου ή ενός ηγέτη.
Το θέμα είναι γιατί δεν γίνεται αποκατάσταση, όχι γιατί έγινε κριτική.
Σε κάθε περίπτωση όμως, το θέμα είναι όντως πολύ μπερδεμένο.
-Τώρα στα κοντά είναι να βγει και ο δεύτερος τόμος (δεν ξέρω αν ο χρόνος έκδοσής του συναρτάται κάπως και με το συνέδριο).
Εκεί πιστεύω ότι δεν θα υπάρχουν πολλές πηγές από... εσωτερικούς. Έχει ενδιαφέρον να δούμε ποια θα είναι η εκτίμηση και για τα γεγονότα της τασκένδης.
Πιστέυω ότι αυτός είναι -μεταξύ άλλων- κι ο λόγος που υπάρχουν τόσα δημοσιεύματα τελευταία για την 12η ολομέλεια του 68. Ούτε τυχαία είναι, ούτε μόνο λόγω των 40χρονων από τη διάσπαση.
-το ότι νικάω τον πειρασμό και δε σχολιάζω τους παρατατικούς που χρησιμοποιείς στο εν λόγω σχόλιο, οφείλεται αφενός στην εκτίμηση που σου έχω κι αφετέρου στο ότι είμαστε σοβαροί μαρξιστές άνθρωποι και δε βάζουμε τη γλώσσα σε καλούπια.
Πιθανότατα στο βιβλιοπωλείο εκτός των τειχών, εμμανουήλ μπενάκη 43.
Αξίζει να πάρεις το βιβλίο του Βασ. Σαμαρά "1917-1953 η ιστορία εμπνέει και διδάσκει". Πρόκειται μάλιστα για κείμενο που χρησιμοποιήθηκε σε εσωκομματική τους διαδικασία το 92. Παρόλα αυτά είναι καλογραμμένο και διαβάζεται σχεδόν ευχάριστα.
Εκεί όμως περιέχονται κυρίως εκτιμήσεις για την αρχική περίοδο οικοδόμησης.
Για την περίοδο μετά το 56 υπάρχουν κάποιες καλές συλλογικές επεξεργασίες αλλά όχι συγκεντρωμένες σε κάποιο βιβλίο (απ' όσο γνωρίζω τουλάχιστον). Ίσως στο βιβλιοπωλείο βρεις κάτι.
Εγώ έχω το κείμενο μιας συνδιάσκεψής τους του 90' με αναδρομή στο παρελθόν και κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ερμηνείες κι εκτιμήσεις για το πού πήγαινε το πράγμα (αρκετά διορατικές σε μερικά σημεία). Καθώς κι ένα κομμάτι από την εφημερίδα τους (προλεταριακή σημαία) για το πραξικόπημα του αυγούστου το 91' όπου έβλεπαν αρκετά καθαρά τα πράγματα όταν όλος ο κόσμος τα είχε χαμένα με όσα γίνονταν.
Δεν είμαι αρκετά εξοικειωμένος με σκάνερ και λοιπό εξοπλισμό για να στα στείλω. Μπορώ όμως να τα φωτοτυπήσω για να στα δώσω οποτεδήποτε ανέβεις.
Εμένα μου τα έδωσε ένας μουλάς τον οποίο ήξερα μόνο φυσιογνωμικά από τα πανεπιστήμια. Σε έναν αποκλεισμό της πρυτανείας του ζήτησα βοήθεια για την πτυχιακή μου (γιατί τα βιβλία από τη σύγχρονη μου άφηναν αρκετά κενά, ενώ τα καλύτερα είχαν εξαντληθεί) και αυτός όχι απλά προσφέρθηκε, αλλά με σκλάβωσε. Ενθουσιάστηκε με το θέμα, μου έδωσε αυτά που σου είπα, ένα κείμενο για την πολιτιστική επανάσταση του μαο στην κίνα, ακόμα και χοτζέα κι ένα άλλο βιβλίο της ασυνέχειας από κάτι γνωστούς του. Ό,τι ήταν δικό τους μου το έδωσε τζάμπα(!). Μου φέρθηκε δηλαδή εντελώς συντροφικά κι εγώ το φέρω βαρέως που δεν τον βρήκα μετά για να του δώσω έστω ένα αντίτυπο.
Ακόμα κι αν εγώ πέτυχα την εξαίρεση στον κανόνα, το ηθικό δίδαγμα είναι να μην έχουμε στεγανά και να μη διστάζουμε να μιλήσουμε στους μουλάδες που ξέρουμε.
Δεν έχουμε να χάσουμε παρά μόνο τα στεγανά και την καχυποψία μας...
ο παρατατικος χρησιμοποιηθηκε μη εσκεμμενα αν και θα μπορουσε λογω των γενικοτερων αλλαγων που διαδραματιζονται το τελευταιο καιρο σε θεματα τακτικης του κομματος,,,(βλεπε τελευταια κομεπ βλεπω εσωκομματικα κειμενα)
παντως εχω μπερδευτει πααααρα πολυ με το κεφαλαιο ζαχαριαδη και νομιζω πως πολυς κοσμος το ιδιο.
η κριτικη ειναι επιβεβλημενη και θεμιτη αρκει να ειναι αντικειμενικη. η αποκατασταση ομως που θα στηριχθει;στο συντροφο με το μουστακι που λες και εσυ;
και κατι αλλο.δεν ειμαι μαρξιστρια.βαρυς ορος για καποια με φτωχες και επιφανειακες γνωσεις. ας πουμε απλα ενθερμο υποστηρικτη της μαρξιστικης-λενινιστικης θεωριας
Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας.
Σου έστειλα ένα μέιλ...
Δημοσίευση σχολίου