Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Μίλα μου

Πολλοί σύντροφοι κατά την παιδική τους ηλικία μπέρδευαν το λέγειν με τον βλαδίμηρο και ήταν πεισμένοι ότι η γνωστή φράση μιλούσε για τον τρόπο του λένιν. Εντάξει τον λένιν τον ξέρουμε. Ο λέγειν τι μέρος του λόγου είναι; Τι, απαρέμφατο; Και ποιος είναι αυτός ο απαρέμφατος;
Αυτό βασικά συμβαίνει γιατί είχαν ακούσει το όνομά του ως βρέφη και μεγάλωσαν με αυτό, ενώ η σημερινή γενιά του άγριου δεκέμβρη, τον μαθαίνει  συνήθως πολύ αργότερα και περνάει σε μεγαλύτερη ηλικία τις παιδικές της αρρώστιες.
Το ότι κατέχουμε βέβαια πέντε πράγματα για το λένιν, δε σημαίνει απαραίτητα ότι έχουμε και καλό λέγειν. Αν αυτά πήγαιναν μαζί, τότε αυτοί που θα ήξεραν το βλαδίμηρο θα ήταν πολύ περισσότεροι –κάποιοι θα προσπαθούσαν να του μοιάσουν κιόλας. Ενώ τώρα οι σφοι που μιλάνε καλά είναι λίγοι, και ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, όπως ο λένιν από τους άλλους μπολσεβίκους της γενιάς του.
Υπ’ όψιν πως δεν περιλαμβάνω τον εαυτό μου στους δεινούς ρήτορες. Αν ήμουν τέτοιος μάλλον θα έγραφα λιγότερο και θα μιλούσα περισσότερο. Οπότε το μπλοκ μπορεί εμμέσως να θεωρηθεί ως μια ομολογία αποτυχίας σε άλλες μορφές επικοινωνίας, λιγότερο διαμεσολαβημένες.

Οι σφοι λοιπόν μιλάνε ξύλινα γιατί κάποια πράγματα πρέπει να τα πεις με το όνομά τους, κι αν τα πεις διαφορετικά, χάνουν το νόημά τους. Η εργασία δεν είναι απλά απασχόληση, η εργατική τάξη είναι τάξη κι όχι τα ασθενέστερα στρώματα, ο ιμπεριαλισμός δεν είναι μόνο επεκτατισμός. Και δεν είναι γενικά «το σύστημα», για να καταλαβαίνει καθένας ό,τι θέλει και να αποφεύγει την ουσία, αλλά ο καπιταλισμός. Ηλίθιε.
Η ξύλινη γλώσσα τουλάχιστον είναι πολύ καλύτερη από τα κούφια λόγια που ηχούν ωραία, χωρίς να λένε τίποτα κι απείρως προτιμότερη από τους δημαγωγούς ρήτορες που σε τυλίγουνε με παχιά λόγια και σε πείθουνε, γιατί καλά τα λένε, άλλο αν δε σου έμεινε τίποτα από όσα είπαν, για να τα δεις κριτικά.
Κι αν καμιά φορά οι σφοι μιλάνε σαν το ριζοσπάστη, μη φοβηθείς, γιατί σου λένε όσα σου κρύβουν όλοι οι άλλοι. Ακριβώς όπως ο ρίζος.

Δε λένε πολλά, γιατί έχουν πολλά να κάνουν και αυτές τις μέρες τρέχουν και δε φτάνουν και τους καταβάλλει η κούραση, που κάποιες φορές μπορείς να τη δεις ζωγραφισμένη και στο πρόσωπο της αλέκας, όταν μιλάει. Δεν έχουν πάντα καθαρό μυαλό, γιατί ακούν τα μύρια όσα κάθε μέρα και το παραμικρό μπορεί να γίνει η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής τους. Όταν ακούν πχ ντεμέκ βαθιές αλήθειες του τύπου «έλα μωρέ τώρα, τους ξέρω εγώ τους κουκουέδες, αφού όλοι τα παίρνουν» είναι να μην τα πάρουν; Ε τα παίρνουν λοιπόν κανονικά κι όποιον πάρει ο χάρος.

Δεν το έχουν πάντα το σπρέχεν μπροστά σε μεγάλο κοινό –γιατί δεν τους αρέσει να ξεχωρίζουν από τον κόσμο- ούτε στα κανάλια, γιατί δεν έχουν πιάσει ολημερίς στασίδι, σαν το λοβέρδο πχ. Αλλά όσο πιο πολύ ανοίγονται και ζυμώνονται με τον κόσμο –γιατί η ζύμωση δεν είναι ποτέ μονόπλευρη- μαθαίνουν να πιάνουν το σφυγμό του και να μιλάν κατευθείαν στην ψυχή του. Κι είναι όλο και περισσότεροι αυτοί που κάθονται και ακούν προσεκτικά, τι έχουν να τους πούνε οι κομμουνιστές. Μία από τις σημαντικότερες συνέπειες της κρίσης είναι ότι ο κόσμος ψάχνεται. Το μόνο εύκολο πλέον είναι να του πιάσεις την κουβέντα, κι αμέσως θα ‘ρθουν γύρω σου άλλοι τόσοι να φτιάξουν πηγαδάκι.

Γίνονται πιεστικοί πολλές φορές, γιατί σε πετυχαίνουν μια στα τόσα κι έχουνε μόνο δέκα λεπτά (κήρυγμα) για να σε μεταπείσουν. Ενώ το σύστημα (δηλ ο καπιταλισμός, για να μην ξεχνιόμαστε) σου μιλάν όλες τις υπόλοιπες εικοσιτρείς ώρες και πενήντα λεπτά της ημέρας. Μέσα από τα δελτία ειδήσεων, τις ταινίες του χόλιγουντ, την γκλαμουριά του λάιφ στάιλ. Και σου επιβάλλει τις αξίες του ως κυρίαρχες.
Δε γίνονται όμως «πρήχτες», με το συμπάθιο, σαν εκείνες τις γκρούπες που κάνουν εισοδισμό στην γσεε, για να βρούν τίμιους πασόκους και να τους κόψουν κουπόνια ενίσχυσης, ώστε να επιβιώσει η οργάνωσή τους. Στήνουνε ενέδρες σε κάθε γωνία, σε περικυκλώνουν και σε πολιορκούν μέχρι να ενδώσεις στις ορέξεις τους. Όποιος κάνει το λάθος να σταματήσει, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ποικιλία κινήσεων που τον ακινητοποιούν. Πρώτα σου απλώνουν την εφημερίδα, που την κρατάνε κάθετα, σα να σου δείχνουν το ένταλμα σύλληψης, και με τα άλλα χέρια –γιατί δε φτάνει μόνο ένα- κρατάνε τα υπόλοιπα σύνεργα και συνεχίζουν να σε πυροβολούν με προτάσεις.
Θα πάρετε το περιοδικό μας; Θα μας ενισχύσετε οικονομικά; Θα ‘ρθειτε στην εκδήλωσή μας; Θα υπογράψετε να σταματήσει ο πόλεμος; Θα γίνεις μέλος της οργάνωσής μας; Θα με παντρευτείς;
Κάποιοι αδύναμοι κι άμαθοι που τελικά υποκύπτουν και παίρνουν κάτι, πρέπει να ‘ναι οι ίδιοι που λυγίσανε στο στρατό και πείστηκαν να πάνε δόκιμοι, γιατί τους έπιασαν στο φιλότιμο.

Οι σφοι δεν γράφουν καλά στο γυαλί, γιατί πέφτουν οι αδέκαστοι δημοσιογράφοι πάνω τους, τους διακόπτουν με νύχια γαμψά και δεν τους αφήνουν να σταυρώσουν δεύτερη φράση. Πρέπει να έχουν κωδικοποιημένη σε τίτλους του ενός λεπτού την πρότασή τους για λαϊκή εξουσία. Αλλά άμα πιάσουν καλή ροή στο λόγο τους, τους κόβουν γιατί «πρέπει να πάμε σε διαφημίσεις» ή με το κλασικό κόλπο «γίνατε σαφής, βάλτε μια τελεία». Εντάξει αρχηγέ, σαφής έγινε, αλλά άσ’ τον να τα πει τουλάχιστον. Δηλαδή αν σου τα ‘λεγε μπερδεμένα θα του άφηνες περισσότερο χρόνο να μιλήσει;
Οι σφοι μιλάνε συνεχώς για τον σύριζα στην τηλεόραση, γιατί είναι το μόνο πράγμα για το οποίο τους ρωτάνε. Σαν να σου κάνω εγώ συνέντευξη τώρα, ας πούμε για τα μελλοντικά σου σχέδια, σε όλους τους τομείς, και να τρώω σκάλωμα. Πες μου για την πρώην σου. Θα συνεργαστείς τελικά με την πρώην σου; Μα γιατί δεν τα ξαναφτιάχνεις με την πρώην σου; Ναι σε πρόδωσε, αλλά γιατί δεν το ξανασκέφτεσαι και είσαι ανένδοτος; Ασυμφωνία χαρακτήρων; Ας τα βρίσκατε σε ένα μίνιμουμ κοινό πλαίσιο. Αλλά ας πούμε κάτι για αυτά που απασχολούν τον κόσμο. Πότε θα ενωθείτε με την πρώην σου;

Οι σφοι δεν έχουν πάντα ευχέρεια λόγου, γιατί δεν έχουν πείρα από διαδικασίες σε στιλ λέσχης συζητήσεων, που καταλήγουν σε συλλογική ψυχοθεραπεία, όπου λέει ο καθένας την ιστορία της ζωής του, όπως στο μπλοκ, ή σε διάφορες πολιτικές εκδηλώσεις.
Πρέπει να τους δεις στις δικές μας εκδηλώσεις, όπου μιλάνε ήρεμα και συνεσταλμένα, ντρέπονται να κάνουν την αρχή κι έχουν την αγωνία να το μαζεύουν μόνοι τους, πριν ξεχειλώσει. Και μετά να κάνεις τις συγκρίσεις με τους άλλους.
Όπου μπορείς να δεις τα πάντα. Διαγωνισμούς ατάκας, βερμπαλισμούς, θεατρικούς μονολόγους, αλεξιπτωτιστές που έρχονται να πουν τα δικά τους και φεύγουν όσο ξαφνικά εμφανίστηκαν, κοινό που μιλάει πάνω στον ομιλητή και τον καλύπτει, διαδικασίες λάστιχο για βάλιουμ, ομιλητές που επιδιώκουν να μιλήσουν τελευταίοι για να πουν την τελευταία λέξη και να κάνουν εντυπωσιακό φινάλε, άλλους που ξεκινάνε λέγοντας ότι δε θα μιλήσουν πολύ για να αφήσουν χρόνο στους υπόλοιπους (για να τηρήσουν ευλαβικά το τελετουργικό), αλλά μιλάνε τελικά κάνα μισάωρο κι ενώ από πίσω ακούγεται ως μουσική υπόκρουση το «μ’ αρέσει να μη λέω πολλά».
Γενικώς ένα κλίμα αμφιθεάτρου που γαλουχεί μια γενιά συνδικαλιστών και δύσκολα αποβάλλεται στη συνέχεια. Πώς να μη μεταφερθεί μετά  καιστις πλατείες, όπου ο κόσμος έκανε ψυχοθεραπεία με όρους τηλεοπτικής εκτόνωσης –όπως στο λαζόπουλο- χωρίς λογικές, συνεκτικές διαδικασίες;

Εν κατακλείδι –και για να το μαζεύουμε. Οι σύντροφοι μιλάνε για το σοσιαλισμό. Κι ο λόγος τους μοιάζει με αυτά που γράφει ο μπρεχτ στο εγκώμιο για τον κομμουνισμό. Είναι λογικός κι εύκολος. Είναι το απλό που είναι δύσκολο να γίνει. Μίλα μαζί τους, ρώτα τους ό,τι θες και δε θα χάσεις..




26 σχόλια:

kontoxontros είπε...

Καμιά φορά ο τρόπος που προσεγγίζεις τα προβλήματα και τις αντιφάσεις του ΚΚΕ μου θυμίζει την γεννιά διαννοούμενων του μεταμοντέρνου.
Αυτοί, αδυνατώντας να πάν από την επιφάνεια στην ουσία, μη μπορώντας να δουν τους υλικούς όρους εμφάνισης της εξουσίας και της αλλοτρίωσης, έριξαν το ενδιαφέρον στην γλώσσα και στον λόγο. Στον τρόπο που μιλάει κάποιος και όχι στο τι λέει και γιατί το λέει έτσι. Γιατί διαμορφώθηκε να το λέει έτσι και ποιες είναι οι τάσεις υπέρβασής του, πρώτον στα σημερινά πλαίσια, και δεύτερον τα όριά τους και η υπέρβαση και του σημερινού πλαισίου

Έτσι και εσύ, αδυνατώντας για συναισθηματικούς λόγους να ψάξεις πιο βαθιά τους πολιτικούς λόγους και τους υλικούς όρους αναπαραγωγής μιας στατικής κατάστασης, επικαλείσαι τις αντικειμενικές συνθήκες.

Δεν έχουν καθαρό μυαλό λόγω κούρασης.

Δεν γίνονται πρήχτες (καλό αυτό)
Δεν γράφουν καλά στο γυαλί γιατί φταίνε οι δημοσιογράφοι

Οι δικοί μας συνεσταλμένοι συνεπείς κομμουνιστές, οι εαακίτες μικροαστοί επιδειξίες.

Γνώμη μου είναι ότι ενίοτε μπορεί "να μην έχουν καθαρό μυαλό" για πολλούς λόγους. Είναι και οι αντικειμενικές συνθήκες, αλλά βέβαια είναι και ο τρόπος πολιτικοποίησης και διαπαιδαγώγησης μέσα σε μία κομμουνιστική οργάνωση. Όταν έχεις μάθει να περιχαρακώνεσαι από οτιδήποτε λέει ο άλλος επειδή είναι "αντικειμενικά εχθρός", τότε δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις ούτε με την πολιτική του αντίληψη και με τον ορθολογικό της πυρήνα, μα ούτε και με τον απλό κόσμο που μπορεί να είναι φορέας της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Κλείνοντας, με διάθεση να επανέλθω.
Πολλές από τις αντιφάσεις που περιγράφεις, εδράζονται κατά βάση σε υποκειμενικές επιλογές, παρά στις αντικειμενικές συνθήκες.
Με βάση την καταστροφική γραμμή που κρατάτε στα κινήματα και την φοβία αλληλεπίδρασης με άλλα ρεύματα, όσο καλά και να τα πει κάποιο μέλος σας, οι επιλογές είναι επιλογές και φαίνονται στον κόσμο.
Για παράδειγμα,όσο "ξεκούραστος" και μεγάλος ομιλητής να είναι ένα μέλος του ΚΚΕ όταν θα βγει στην φοιτητική συνέλευση και θα πει ότι εμείς δεν συνεργαζόμαστε με ΕΑΑΚ επειδή είναι οππορτουνιστές, στο τέλος θα ηττηθεί με μεγάλη διαφορά και αυτό είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών χρόνων και χρόνων.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Για τους εαακίτες επιδειξίες θα πω ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται. Κι αν είχες λίγο καθαρό μυαλό -που δεν το έχεις, βασικά γιατί τρολάρεις- θα αναγνώριζες πολλά τέτοια στοιχεία και στους εργαζόμενους συντρόφους σου. Θέλει πολλά καντάρια μαλακίας για να βγάλεις ξίγκι από αυτό το κείμενο και να το γυρίσεις στο αγαπημένο σου δίπολο κουκουέ-εαακ, γιατί από αυτό βασικά τρέφεσαι κι αναπαράγεσαι.
Για το αν είναι πρήχτες οι δικοί μας σε σχέση με τις τροτσκιστικές γκρούπες, ε έχεις και προσωπική εμπειρία. Αν σκαλίσεις λίγο τη μνήμη σου θα θυμηθείς περισσότερα από μένα, ρε γα-μάο τσετόνγκ.
Θα μου επιτρέψεις επίσης να θεωρώ καταστροφική γραμμή τη μεταβατική ενσωμάτωση στο σύστημα με αριστερό πρόσημο και τις ίσες αποστάσεις με το καινούριο πασόκ του σύριζα.
Και το κλείνω εδώ με διάθεση να μην επανέλθω στο συγκεκριμένο θέμα

TRASH είπε...

είναι ολοφάνερο πως η κατηγορία "πρήχτες" φωτογραφίζει το ΣΕΚ. Με την ελάχιστη εμπειρία, εκεί παει το μυαλό σου. πως θα τα έχει κάνει και ΕΑΑΚίτης αυτά, για να φανταστεί πως μιλάνε για αυτόν, εγώ δεν το είχα φανταστεί...
"Μέλη του ΚΚΕ σε φοιτητικές συνελεύσεις";
Που τα βρήκατε ρε παιδιά; Στις φοιτητικές συνελεύσεις, μέλη της ΚΝΕ είναι συνήθως. Αν είσαι αρκετά μεγάλος για να μπεις στο ΚΚΕ, συνήθως είσαι και αρκετά μεγάλος για να μπεις και στην παραγωγή...

Ανώνυμος είπε...

Καλα μην ορκιζεσαι κιολας,εχουμε δει κατα καιρους τυπους στις σχολες που οταν ηταν κνιτες,η κνε λεγοταν οκνε.

Την κυριακη ολοι ψηφιζουμε ανταρσυα (για να μην ξεχνιομαστε κιολας και εφησυχαζουμε).

Ανώνυμος είπε...

ένα πολύ πρόσφατο δείγμα ΑΝΤΑΡΣΥΑκού παραληρήματος.

http://mygranma.wordpress.com/2012/05/01/antarsya_gia_to_metopo/

Στο θεό που πιστεύετε, υπάρχει λογικός άνθρωπος που θα αντέξει να διαβάσει τις 14 πυκνογραμμένες Α4 σελίδες του παραπάνω παραληρήματος αναρτημένου σε μπλόγκ ?
Βέβαια και ο τίτλος είναι σχετικός με το τι επακολουθεί.

"Με πάθος και ΜΑΝΙΑ ψηφίζουμε Ανταρσύα" !!!

Taliban

Ανώνυμος είπε...

..ο ανταρσυα θα μείνει στην ιστορία σαν το κόμμα με κοινοβουλευτικό κρετινισμό πριν καν μπει στην Βουλή!
Ο πήχυς ξεκίνησε απο χαμηλά βέβαια (αντικουμμουνισμός, περιχαράκωση στα πανεπιστήμια, ελιτισμός, ελάχιστη επαφή με τους εργατικούς αγώνες,σταριλίκι και σεχταρισμός κτλ) αλλά τον τελευταίο καιρό με εκπλήσσει συνεχώς δυσάρεστα ο συγκεκριμένος χώρος..πέρα απο το προφανές,(ότι δηλαδή ο σημαντικότερος λόγος συγκρότησης του ανταρσυα είναι η "δικαιωση" του χώρου μέσα απο την είσοδο στην βουλή) η κατρακύλα προκύπτει απο την πόλωση που προκαλεί η ίδια η κρίση: απο την μία το ΚΚΕ με την πρόταση για κοινωνικοποιηση μονοπωλίων και εργατολαική εξουσία κι απο την άλλη όσοι εν τέλει περιορίζονται στα πλαίσια του καπιταλισμού -ο ανταρσυα απλά προκρίνει μια εθνική αστική τάξη-απλά υπο τον "εκβιασμό" του. Κοινός παρανομαστής άλλωστε του αντιμνημονιακού τόξου ειναι η "νέα Κατοχή" και οι "προδότες", τα λαμόγια κτλ Αυτό είναι και το μόνο που άφησαν οι πλατείες. Και μην ξεχνάμε,το ΚΚΕ είπε και το έκανε: πήγε στις κάλπες με αγώνες,με αγώνες θα συνεχίσει και μέσα απο αυτούς θα προκύψουν και νέες πραγματικά αντιμονοπωλικές δυνάμεις για να συνεργαστεί!

demis είπε...

Καλός και μαχητικός ο Μπογιόπουλος, από τα πιο πολύτιμα στελέχη, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι μας θεωρεί όλους -προκαταβολικά- ηλίθιους!
Το πόσο ηλίθιοι είμαστε μένει να φανεί. Κυριακή κοντή γιορτή!

Ανώνυμος είπε...

Ρε κοντοχοντρε πριν μερικους μηνες σε μια απεργια ειχες γραψει θυμαμαι οτι θα ηταν η πρωτη σου απεργια εχοντας μπει στην παραγωγη. Γιατι δεν μας μεταφερεις καμια εικονα απο το σωματειο σου, απο τους εργαζομενους και εισαι κολλημενος στα φοιτητικα και ολα τα αναγαγεις σε κνε-εαακ (και τωρα που εχουμε εκλογες το εκανες ΚΚΕ αλλα ο φοιτητοκοσμος παρεμεινε). Δεν ξερω αν εχεις προλαβει να το καταλαβεις αλλα ο κοσμος λειτουργει (ευτυχως η δυστηχως) διαφορετικα εξω απο τα πανεπιστημια. Μην αναλωνεσαι σε συνδικαλιες και μαλιστα φοιτητικου επιπεδου. Φιλικα παντα.

Αναυδος είπε...

Ο τυχοδιωκτισμός της ανταρσυας φαινεται στη μεγαλη διασταση που εχουν τα παχια της λογια με τη δραση της. Ένα τελευταιο παραδειγμα
Εστειλε επιστολή για κοινη δραση που την εχει αναγκη ο λαος μας και αλλα δακρυβρεχτα όμως στο συνεδριο τηςε ΠΟΕ-ΟΤΑ εκανε πλατες (μαζι με τον ΣΥΡΙΖΑ) στη νοθεια της ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ.

Οι 2 εργοδοτικές παραταξεις διεγραψαν από το συνεδριο περί τους 100 συνεδρους επειδη στα σωματεια τους ψηφισαν οι συμβασιουχοι που η συντεχνια των μονιμων τους θεωρει ακαθαρτους. Κατά τυχη σε όλα τα σωματεια αυτά πλειοψηφεια ήταν το ΠΑΜΕ (για τι στα σωματεια που η ανταρθσυα και ο συριζα ήταν πλειοψηφεια οι εκτακτοι ειτε ψηφισαν σε άλλες καλπες (σαν παιδια ενός κατωτερου θεού) ή δεν ψηγφισαν καθολου για να μην προκαλεσουν το θυμο της ΠΑΣΚΕ. Όταν το ΠΑΜΕ αποχωρησε καταγγελνοντας τη νοθεια και η ανταρυσα και ο συριζαν εκατσαν στα αυγά τους και κλωσησαν τις 1-2 παραπανω θεσουλες τους. Το συνεδριο με 35% περίπου λιγότερους αντιπροσωπους εβγαλε πρωτη δυναμη την ΠΑΣΚΕ και πιθανο προεδρο τον Θ. Μπαλασοπουλο που επι 2 χρόνια ανταρσυα και συριζα ξεπλεναν στο πλυντηριο του συντονισμού α’ βαθμιων.

Με λίγα λόγια προκειμενου να κτυπησουν το ΠΑΜΕ εγραψαν στα παλιοτερα των υποδηματων τους τοσο τους εκτακτους όσο και τη νοθεια του εργοδοτικου συνδικαλισμού.

Συνεπως ψηφο στο ΚΚΕ το κομμα της εργατιάς

Anonymous anonymous είπε...

@Κοντόχοντρος (3 Μαΐου 2012 3:11 μ.μ.)

Δεν είναι στις προθέσεις μου να υπερασπιστώ το διαχειριστή του παρόντος μπλογκ, όμως αναγκάζομαι να το κάνω με τα απίθανα πράγματα που γράφεις.

Εχεις το θράσος να μιλάς για μεταμοντέρνο, εσύ; Εσύ που ο πολιτικός σου φορέας έχει μια ιδεολογία μεταμοντέρνου πολτού (=όλα στο μιξερ, κι ό,τι βγει); Λίγο "μαρξισμός", λίγο "λενινισμός", κάμποση "αυτονομία", μπολικος "κινηματισμός". Ταραμ, ταραμ. Και το αποτέλεσμα; "ολοκληρωτικός καπιταλισμός". Αν μού βρεις έστω ένα (1) μαρξιστικό κείμενο στη διεθνή βιβλιογραφία όπου υπάρχει αυτός ο όρος, θα ανακαλέσω. Αλλά, δυστυχώς για σένα δεν υπάρχει.

Σημείωση προς καχύποπτους: μίλησα για "πολτό". Όμως ο πολτός έχει συγκεκριμένο πρόσημο. Και αυτό είναι το πρόσημο της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό φαίνεται πολύ καλά και στην πολιτική πρακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ τον τελευταίο χρόνο: ζήτω η ΕΛΕ, ζήτω οι μικροαστοί της "πλατείας". Και βέβαια, αποφυγή ενασχόλησης με το ζήτημα της εξουσίας.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ντέμη, δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει το βιβλίο του μπογιόπουλου, για να δεις σε ποιους αναφέρεται ο τίτλος του.
Αντιγράφω από τον πρόλογό του:

Βαθιά μου πίστη είναι πως -εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα- η ελάχιστη συμβολή ενός μαρξιστή "γραφιά" για την τεκμηρίωση της αναγκαιότητας να αλλάξει ο κόσμος περνάει μέσα από την προσπάθεια οι εξηγήσεις που τεκμηριώνουν αυτή την αναγκαιότητα να μη συσκοτίζονται από τους "ενσωματωμένους φιλοσόφους" προς τους οποίους, φυσικά, είναι εξαιρετικά αφιερωμένος ο τίτλος του βιβλίου.

Προκαταβολικά δε συμπεριλαμβάνεσαι στους τελευταίους, οπότε..

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ζούμε την εκπληκτική εποχή της αποδιοργάνωσης του Καπιταλισμού. (Βέβαια, το πιο εκπληκτικό είναι ότι ο ίδιος ο Καπιταλισμός φρόντισε να μπεί σε αυτή την εποχή με το ...δεξιό (!) πόδι του! Αλλα, ας είναι κι έτσι....).
Η θύελλα των μεταγραφών, που οργιάζουν, αντανακλά την κινητικότητα των λαϊκών συνειδήσεων, που ανασαλεύουν μετά από πενήντα χρόνια μακαριότητας.
Την Κυριακή κλείνει το πρώτο ημίχρονο, μάλλον με Συ-χτί-ριζα στη θέση του ΠΑΣΟΚ, πράγμα που κατα την γνώμη μου είναι θετικό, κυρίως γιατί εγγυάται ένα πολύ συναρπαστικότερο δεύτερο ημίχρονο, και έχει ο (αθάνατος) Πατερούλης και για μετά....
Το δεύτερο ημίχρονο ναρίτες μου θα είναι η Σταύρωση του εξωκοινοβούλιου, γιατί θα διαλυθείτε, καθώς θα πρέπει να πιείτε το "Ποτήριον τούτο": Με την "αριστερή διακυβέρνηση" για την "μεταβατική περίοδο" (διάσωσης του Καπιταλισμού)η με τον αγώνα για την Σοσιαλιστική Επανάσταση;
Ηδη σε τούτο το πρώτο ημίχρονο οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι αποφάσισαν να θυσιαστείτε για την ανάδειξη του νέου Πόντιου Πϊλάτου Αλέξη. Ολα τα "αγανακτισμένα" ξέφτια του Πασοκ, της "ακομμάτιστης" πλατείας, που κανακεύατε, και που μέχρι προχτές γλυκοκοίταζαν και την τζάμπαμαγκιά σας, ήδη τρέχουν στον νέο Πιλάτο, μυρίζοντας "εξουσία".
Και περιττό να πούμε τι θα γίνει προς το τέλος του ημιχρόνου, με τον ίδιο τον Συ-χτί-ριζα, όταν η "αριστερή διακυβέρνηση" φάει τα μούτρα της, αφού ο μόνος Καπετάνιος, που θα μπορούσε να την "πιλοτάρει", η Αλεκάρα, έχει μουλαρώσει, και δε γυρνάει να τους πεί μια καλημέρα!
Πλησιάζει η μέρα της συγκρότησης του κόκκινου Α/Α/Μετώπου, ενάντια στο Μάβρο Μέτωπο Κεφαλαιοκρατών-καιροσκόπων.
Δυνατά Απολίθωμα!
Καταπληκτική εποχή!

Βουρνούκιος είπε...

Κόκκινη λαϊκή ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ!!

Κοινή ανατρεπτική δράση όλης της Αριστεράς μέσω της συγκρότησης ενός Αγωνιστικού Μετώπου ρήξης και ανατροπής!!!

Συμβολή στην οικοδόμηση των λαϊκών θεσμών/εμβρύων της αυριανής εργατολαϊκής εξουσίας, ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του μετώπου αυτού βασισμένη στους λαϊκούς θεσμούς της αυριανής μας εξουσίας!!!

Καρδιά του Μετώπου αυτού, το μεταβατικό πρόγραμμα όπως το επεξεργάζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κα ιάλλες αριστερές δυνάμεις!!

Οσον αφορά την Κυριακή, βροντερή ΑΠΟΡΡΙΨΗ της άθλιας λογικής της χαμένης ψήφου, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο πιο ψηλά γίνεται, ακόμα ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ!!!!

Ονειρμός είπε...

http://takseis-ithikh.blogspot.com/2012/05/blog-post_02.html

Ονειρμός είπε...

Και επειδή πολλά λέγονται για την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Ας μιλήσουμε λίγο για το τί σημαίνει αυτή, εφόσον εμφανίζεται σαν απόλυτη γραμμή οριοθέτησης.

Θέτω λοιπόν τα εξής δύο ερωτήματα, στους αναγνώστες και τον διαχειριστή του blog.

1) Αν στον σοσιαλισμό θα έχουμε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, παρά το γεγονός ότι θα υπάρχει κράτος και η ταξική πάλη θα μαίνεται, τί θα έχουμε στον ώριμο κομμουνισμό? Ήδη στον σοσιαλισμό θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία τα μέσα παραγωγής? Και στον κομμουνισμό, τί θα είναι? Και αν τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία στο σοσιαλισμό, το κράτος της εργατικής τάξης δεν θα έχει καμιά ιδιοκτησία επί των μέσων παραγωγής?

2) Τί διαφορά έχει ο όρος ''λαική εξουσία'', με τον όρο ''εργατική εξουσία'' και τον όρο ''εργατολαική εξουσία''?¨

Όσο για τη Βουλή ας μην είμαστε τόσο σκληροί, όλοι οι υπάρχοντες σχηματισμοί, απολύτως όλοι, προτιμούν πολύ περισσότερο σήμερα να βρίσκονται στη Βουλή, αν και θυσιάζουν πολλά, πάρα πολλά, εφόσον έτσι μπορεί να ακούγεται λίγο ο προπαγανδιστικός λόγος τους, αφού εισάγεται έτσι τυπική και άτυπη υποχρέωση των ΜΜΕ να τους δίνουν βήμα.

Εγώ λοιπόν λέω ότι δεν καταλαβαίνω καθόλου τί σημαίνει ''κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων'', γιατί η κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο (η οποία θα έπρεπε όμως να συνοδεύεται από ένα θεσμικό σύστημα εργατικής δημοκρατίας και αιρετότητας-ανακλητότητας)απέχει τόσο μα τόσο πολύ.

Η κύρια διαφορά του ΚΚΕ βρίσκεται στην εργατική του σύνθεση, και στην σιγουριά του για τη μαρξιστική-λενινιστική του αντίληψη, μια σιγουριά η οποία αποτελεί ισχυρό όπλο σε συνθήκες κρίσης, όταν όλοι οι άλλοι χώροι κομμουνιστικής αναφοράς ακόμα ψάχνονται. Αυτοί για μένα είναι δύο πολύ βασικοί λόγοι του να θέλει κάποιος να ψηφίσει ΚΚΕ.

Εγώ όμως πιστεύω ότι η διαφαινόμενη άνοδος του Συν-Συριζα και άλλων εφεδρειών, καθώς και το βάθεμα της κρίσης και η ανάγκη μετωπικής συγκρότησης της εργατικής τάξης, θα οδηγήσει σε προγραμματική σύγκλιση κάποια από τα κομμάτια της Ανταρσύα και του ΚΚΕ (αλλά και σύγκλιση σε επίπεδο πρακτικών).

Ρωτάω λοιπόν κάτι τελευταίο. Αν συμπεριελάμβανε τί η Ανταρσύα στο πρόγραμμά της, θα θεωρούσε το ΚΚΕ ότι έχει το απαραίτητο minimum τουλάχιστον τακτικής αν όχι στρατηγικής συμπόρευσης μαζί της? Αν για παράδειγμα το πρόγραμμά της ήταν μονομερής διαγραφή του χρέους, έξοδος από το ευρώ, εργατική εξουσία (με θεσμούς αιρετότητας και ανακλητότητας)?

Ή, ανεξάρτητα από αυτό, δεν χωρά μετωπική σύγκληση με άλλο πολιτικό μόρφωμα (γιατί δύο πολιτικά μορφώματα είναι πολλά?).

Ή, ό,τι και αν αλλάξει η Ανταρσύα, το πολιτικό στελεχικό της δυναμικό είναι αφερέγγυο?

Kostas είπε...

@Oneirmos:
1)Για ποιο λόγο κάποιες κατακτήσεις του σοσιαλισμού να αλλάξουν στον κομμουνισμό?Για μένα (δεν ξέρω για το ΚΚΕ) κάποια πράγματα δε θα αλλάξουν, η κυριότερη διαφορά υποθέτω θα είναι η κατάργηση των τάξεων, η ίδρυση του παλλαικού κράτους και η κατάργηση της διαφοράς μεταξύ χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας...
2)Γενικώς καμμία, αν θες να το πάμε σε στυλ Ουμπέρτο έκο, τότε η λαική εξουσία περιλαμβάνει όλο το λαό, ανεξαρτήτως στρώμματος η τάξης, η εργατική εξουσάι περιλαμβάνει στην ηγεσία της μόνο την εργατική τάξη και η εργατολαική εξουσία είναι μια μάλλον άσχημη λέξη δίχως ιδιαίτερο νόημα (για μένα)
Κοίτα ξέρω ότι δεν έχει σημασία για σένα τι θα σου πω, θα το πω όμως γιατί το έχω άχτι!Αν ρωτάς το ΚΚΕ τι θα πρέπει η ανταρσύα να αλλάξει είναι όλο το καταστατικό της, να διαλυθεί και να ενωθεί με το ΚΚΕ!Γιατί πρέπει ναι και καλά να συνεργαστεί το ΚΚΕ με κάποιον?Για αυτό δεν δημιουργήθηκε η Ανταρσύα?Επειδή διαφέρει και διαφωνεί με το ΚΚΕ? Η ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ???Γιατί κάνετε τις ίδιες ερωτήσεις στο ΚΚΕ με αυτές που κάνουν οι συριζαίοι και οι δημιογράφοι, απλά τις εμφανίζετε σαν κριτική εξ'αριστερών και δήθεν υπερεπαναστατική?ΤΙ ΣΑΣ ΕΠΙΑΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ?ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ!

Ανώνυμος είπε...

..ΟΝΕΙΡΜΕ, θέτεις ένα σοβαρό ερώτημα..το θέμα με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων όπως εγώ, σαν φίλος του ΚΚΕ, το αντιλαμβάνομαι έχει να κάνει αφενός
1. Με την πλήρη κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής (και όχι μόνο στις τράπεζες ή στους τομείς στρατηγικής σημασία)
2. Με την δημιουργία νέων οργάνων εξουσίας που θα ξεπηδήσουν μέσα απο την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων τη ενάντια στα μονοπώλια και θα αντικαταστήσουν το αστικό κράτος (η κρατικοποίηση αφορά το υπάρχον κράτος των μονοπωλίων)
Τα παραπάνω αποτελόύν την πρόταση για λαική εξουσία- λαική οικονομία. Απο ότι καταλαβαίνω (?) προσεγγίζει το σοσιαλισμό αλλά σίγουρα δεν έχει δικτατορία του προλεταριάτου..
Όσον αφορά τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σίγουρα μεγάλο μέρος των ηγεσιών του έχει κτίσει την πολιτική του καριέρα στον αντικκεδισμό,την απέχθεια για την εργατική τάξη και την εντυπωσιοθηρία, ως εκ τουτου πρέπει να παραμερισθεί για να απελευθερωθούν οι υγιεις δυνάμεις του ΑΝΤΑΡΣΥΑ...απο την Δευτέρα αναμένεται πλήθος δυσκολιών αλλάκαι προκλήσεων!

Ονειρμός είπε...

1) Φίλε Κώστα

Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής είναι μια διαδικασία που ολοκληρώνεται στον ώριμο κομμουνισμό. Κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής θα έχεις πραγματικά μόνο στον ώριμο κομμουνισμό. Αν υπάρχει κοινωνική ιδιοκτησία, ισότιμη σχέση κάθε μέλους της κοινωνίας με τα μέσα παραγωγής, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει κράτος, έχει απονεκρωθεί, και δεν υπάρχει και εργατική τάξη, γιατί δεν υπάρχουν τάξεις.

Ποιό παλλαικό κράτος???Στον κομμουνισμό? Δεν υπάρχει κράτος φίλε Κώστα στον κομμουνισμό. Επίσης υπάρχει πάντα ταξικό κράτος και όχι παλλαικό κράτος. Το κράτος είναι όργανο ταξικής καταπίεσης.

2) Αυτό το ''όλος ο λαός'' με την λαική εξουσία είναι προβληματικό. Μιλάμε στη πραγματικότητα για εξουσία της εργατικής τάξης και σύμμαχων μικροαστικών στρωμάτων. Αυτό όμως δεν είναι ακόμα ''κοινωνικοποίηση'' των μέσων παραγωγής. Η εργατική τάξη δεν έχει τα ίδια συμφέροντα με τους μικροαστούς. Η αντίθεσή τους μπορεί να τραπεί σε ανταγωνιστική αντίθεση, με την αναβίωση ως κυρίαρχων σχέσεων των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων. Αυτό σημαίνει πως τα μέσα παραγωγής δεν έχουν ακόμα κοινωνικοποιηθεί. Αν είχε συμβεί αυτό, δεν θα υπήρχε τέτοιος κίνδυνος.

Ποτέ δεν έβγαζα αντικκε μένος ''ρε πούστη μου''. Δεν είμαι μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πίσω από την ''κοινωνικοποίηση της παραγωγής'' κρίνεται και πολύ ''πολιτικό'' ψωμί, όχι θεωρητικό. Για αυτό ρωτάω. Όσο για την άποψή σου για συγχώνευση με το ΚΚΕ ή τίποτα, αδυνατό να καταλάβω τη λογική μη συνεργασίας, δυνητικά, με κάποιον πολιτικό χώρο με τον οποίο θα υπήρχε προγραμματική σύγκλιση σε 5-10 κλπ αιχμές.

Κάτσε και σκέψου πάλι τις βεβαιότητές σου, πριν με κατηγορήσεις ότι κάνω ''προτάσεις'' όπως οι συριζαίοι και οι δημοσιογράφοι. Οι συριζαίοι και οι δημοσιογράφοι ποτέ δεν θα σου έλεγαν όσα σου είπα.

@Harper

Ισχύει ό,τι είπα παραπάνω στο (1), αν ευκαιρείς δες και εδώ http://takseis-ithikh.blogspot.com/2012/05/blog-post_02.html

Ονειρμός είπε...

@Μanuel Harper

Ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής δεν υπάρχει και στον ''ασιατικό τρόπο παραγωγής'', στην Κινέζικη αυτοκρατορία, στην Αίγυπτο, στα μεγάλα ''ανατολικά'' καθεστώτα των Ινδιών παλιότερα κλπ. Αυτό δεν σημαίνει πως επειδή δεν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία, υπάρχει κοινωνική, γιατί εκεί έχουμε βασιλιάδες, ιερείς-εξουσιαστές κλπ.

Όλα αυτά έχουν σχέση με το ζήτημα της ''πολιτικής εξουσίας''.

Για παράδειγμα συχνά λέγεται από φίλους και μέλη του ΚΚΕ ότι η Ανταρσύα μιλά με όρους αστικών οικονομικών τονίζοντας την σχέση εισαγωγών-εξαγωγών και το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Έ, σε συνθήκες καπιταλιστικής περικύκλωσης, το συγκεκριμένο θέμα, με απολύτως ''αστικούς όρους'' ενδιέφερε και την ΕΣΣΔ καθ'όλη τη διάρκεια της ιστορίας της.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ονειρμέ νομίζω ότι θα συμφωνούσαμε στο ότι το εργατικό κράτος τυπικά κοινωνικοποιεί τα μέσα παραγωγής στο όνομα όλης της κοινωνίας, ουσιαστικά όμως δεν ταυτίζεται με αυτήν, γιατί τότε θα εξέλιπε κι ο λόγος ύπαρξής του. Οπότε θα είχαμε περάσει στην αταξική κοινωνία-κομμουνισμό.
Από αυτά τα μέσα παραγωγής, κάποια έχουν πιο ανεπτυγμένο κοινωνικό χαρακτήρα, και με αυτήν την έννοια καταλαβαίνω εγώ τη φράση για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ενώ κάποια άλλα, όπως η γη, όχι -κι εκεί δε μιλάμε για κοινωνική ιδιοκτησία αλλά για συνεταιρισμούς

Για την ανταρσύα, επί του παρόντος θεωρώ ότι έχει αποκλίνουσα πορεία με το κόμμα κι ότι τείνει να γίνει σύριζα στη θέση του σύριζα, που θα γίνει το πασοκ της νέας εποχής -αλλά παρόλα αυτά κάποιοι επιμένουν να προκρίνουν την κοινή δράση μαζί του.
Η βασική διαφωνία δεν έχει να κάνει με κάποιο αίτημα περισσότερο ή λιγότερο, αλλά είναι συνολική. Τι θεωρεί ο καθένας έξοδο από την κρίση και λύση προς όφελος του λαού και κατά συνέπεια τι συμμαχίες κάνει στους μαζικούς χώρους και στα σωματεία.

Molotov είπε...

Ονειρμέ:

Τα ερωτήματα που έβαλες είναι πολύ ενδιαφέροντα. Επειδή κάποιοι φίλοι του ΚΚΕ στην απάντησή τους δίνουν μια ανακριβή εικόνα του ποιες είναι οι θέσεις του κόμματος σ αυτά τα ζητήματα εχω να σχολιάσω τα εξής:

1. Η κοινωνικοποίηση στο ανώριμο στάδιο του κομμουνισμού σε σχέση με το ώριμο έχει βασικά 2 διαφορές: ποσοτικά, καταλαμβάνει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και διατηρούνται ακόμα κάποιες μορφές μικροαστικής ιδιοκτησίας και ποιοτικά, τον κεντρικό σχεδιασμό εκπονεί και υλοποιεί ένας πολιτικός μηχανισμός ταξικής καταπίεσης (κράτος του προλεταριάτου). Αντίθετα στον ώριμο κομμουνισμό καταργείται πλήρως κάθε ατομική ιδιοκτησία και άρα οι κοινωνικές τάξεις συνολικά. Πλέον ο μηχανισμός διοίκησης και σχεδιασμού χάνει τα πολιτικά του και καταπιεστικά χαρακτηριστικά. Δεν είναι κράτος. Δεν υπαρχουν τάξεις.

2. Ο όρος λαϊκή εξουσία στην αντίληψη του ΚΚΕ ταυτίζεται με την δικτατορία του προλεταριάτου. Ως όρος υπάρχει μόνο για να μπορεί να συσπειρώνει στο ΑΑΔΜ δυνάμεις με τις οποίες δεν έχουμε απόλυτη συμφωνία για το τι είναι η σοσιαλιστική κοινωνία.

3. Για να γίνει μια πολιτική συμμαχία το πρόγραμμα του δυνητικού συμμάχου δεν είναι το μόνο που κοιτάζουμε. Πολύ κρίσιμη είναι και η στάση κάθε δύναμης στο εργατικό κίνημα. Και εκεί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μας χωρίζει δυστυχώς χάος.

Ονειρμός είπε...

@Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα

Διαφωνώ αλλά δε θέλω να κουράσω με όλα αυτά. Έχω δώσει ένα link για όποιον ενδιαφέρεται. Η κρισιμότητα αυτού του ζητήματος θα φαίνεται όλο και περισσότερο.
Δεν βλέπω πώς η Ανταρσύα θα γίνει σύριζα στη θέση του σύριζα, μου φαίνεται πιθανό να διασπαστεί ή κάποια σημαντικά κομμάτια της να ''εκτραπούν'' περισσότερο έναντι άλλων με τα οποία σε επίπεδο βάσης θα συγχρωτιστεί αναγκαστικά το ΚΚΕ στο μέλλον.

raskolnikov είπε...

εγώ πάντως θα συμφωνήσω ότι τα παιδιά της ΚΝΕ είναι λιγότερο επιθετικοί στην προπαγάνδιση.... αλλά δεν ξέρω τελικά αν αυτό σημαίνει κάτι... γιατί σε επίπεδο "φόρμας" βρίσκονται σε κοινό παρανομαστή... δηλαδή ο "έξω κόσμος" τους προσλαμβάνει σε ένα ενιαίο πολιτισμικό μοντέλο....

βουρνούκιος είπε...

Καλά, μην προτρέχει κανείς!

Μεγάλες ανακατατάξεις θα υπάρξουν σε όλα τα κόμματα της Αριστεράς, και στο ΚΚΕ, και στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ.

Προσωπικά, όσο απορρίπτω την ευρωλαγνεία/κυβερνητισμό του ΣΥΡΙΖΑ που θα τη βρεί μπροστά του, άλλο τόσο απορρίπτω και την αντίληψη που έχει το ΚΚΕ για τον εαυτό του και την κοινωνία που τα αρνητικά της αποτελέσματα θα τα βιώσει -ήδη τα βιώνει στις αρχαιρεσίες πολλών συνδικάτων- πολύ σύντομα.

Θα δούμε και την εξέλιξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μετά τις εκλογές.

Υπομονή

makis είπε...

"Οσον αφορά την Κυριακή, βροντερή ΑΠΟΡΡΙΨΗ της άθλιας λογικής της χαμένης ψήφου, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο πιο ψηλά γίνεται, ακόμα ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ!!!!"

Ωραία!Είμαι μέσα!Οι βουλευτές μας τι θέση θα έχουν απέναντι σε μια αριστερή κυβέρνηση τύπου Τσίπρα?Στήριξη?Ανοχή?Ενάντια?

Ανώνυμος είπε...

..Molotov ευχαριστώ για την διόρθωση (υποθέτω αναφέρεσαι σε μένα) εφόσον απο βιασύνη δεν διαχώρισα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής που θα κοινωνικοποιηθούν απο τις πιο μικρές μορφες ιδιοκτησίας οπου θα προκριθεί ο συνεταιρισμός (εκεί που αυτό είναι εφικτό)
Καταλαβαίνω αυτό που λες Ονειρμε και μόλις βρω χρόνο θα κοιτάξω το link. Δεν είναι όμως και άσχετο με την λαική εξουσία ( πχ ανακλητοί βουλευτές απο τους χώρους δουλειάς κτλ).
Για να επιστρέψω στην αρχική ανάρτηση πάντως, το θέμα είναι ότι μια τέτοια συζήτηση είναι πολύ δύσκολο να γίνει (κι απο τον καλύτερο ομιλητη) σε τηλεοπτικό χρόνο αλλά και με καθημερινούς ανθρώπους που δεν τους έχει απασχολήσει ποτέ κάτι ανάλογο
ή που θεωρούν την ατομική ιδιοκτησία και "προκοπή" ως απαράβατες αξίες