Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Εξαρτάται μου λες εξαρτάται

Σε κάποια φάση λέγαμε με δυο μουλάδες τα νέα μας και «εκλαϊκεύαμε» τις λαμπρές επαγγελματικές προοπτικές του καθενός με το γνωστό αφορισμό «η ελλάδα δεν παράγει τίποτα».
- Αλλά είναι ιμπεριαλιστική χώρα βέβαια, κατέληξε ο ένας μουλάς με λεπτή ειρωνεία για άλλους εξωκοινοβουλευτικούς χώρους με χαλαρή ιδεολογική και οργανωτική συνοχή (αισθητή ενίοτε και σε πορείες) που συμφωνούν ωστόσο στο εξής ένα: τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού. Άντε και σε ένα δεύτερο: τη συλλήβδην απόρριψη του «υπαρκτού που γνωρίσαμε» από τη δεκαετία του 20 και μετά – με την τίμια εξαίρεση του εκκε.

- Μα τι όνειρα θα’ κανες σε μια χώρα που δε σε λυπάται.
Εντάξει δεν είναι καμία ψωροκώσταινα, αλλά οι εκλαϊκεύσεις σπανίως είναι διαλεκτικές για να χωράνε «ναι μεν αλλά». Έχει βέβαια αποθέματα μπερλίτη, μπετονίτη και χουντίτη (!) όπως μας είχε πει σε μια ομιλία της η αλέκα, τα οποία δεν έχω ιδέα που ακριβώς χρησιμεύουν, αλλά νιώθω μια ασφάλεια που υπάρχουν.
- Εξαρτάται μου λες εξαρτάται. Μεσοβέζικη απάντηση σαν τον ενδιάμεσο και εξαρτημένο χαρακτήρα της ελλάδας. Ή μήπως όχι;

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι αν η ελλάδα είναι ή όχι εξαρτημένη από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αν η ανισότιμη αλληλεξάρτηση αναιρεί ή αναπτύσσει τη θεωρία της εξάρτησης, αν περιλαμβάνει συμπληρώνοντας τη θέση περί εξάρτησης, αν αλλάζει ή διαστρεβλώνει την ανάλυση του λένιν για τον ιμπεριαλισμό κλπ. Κι εδώ οι γνώμες διίστανται.

Δύο τοποθετήσεις που συμπυκνώνουν πολύ καλά τα επιχειρήματα κάθε πλευράς μπορεί να διαβάσει κανείς στα πρακτικά του τελευταίου προσυνεδριακού διαλόγου του κόμματος. Ο βασίλης λιόσης υπερασπίζει την προγραμματική θέση του κόμματος περί ενδιάμεσου και εξαρτημένου χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού, ενώ ο χρήστος μπαλωμένος αναλύει τη θέση του τελευταίου συνεδρίου όπου παραλείπεται ο όρος εξαρτημένος και τονίζονται οι αυξημένες αρμοδιότητες της ελλάδας στην περιοχή των βαλκανίων.

Αν τις διαβάσει κανείς, καταλαβαίνει ότι αμφότερες έχουν βάση και στηρίζονται σε επιχειρήματα. Κι αυτό καταδεικνύει πόσο σύνθετο είναι το ζήτημα που μας απασχολεί.
Ας πάρουμε πχ το θέμα του χρέους, το οποίο είναι μοχλός απόσπασης και μεταφοράς υπεραξίας από τις χώρες οφειλέτες στους δανειστές τους, δηλαδή τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Παράλληλα όμως, οι ιμπεριαλιστικές ηπα για παράδειγμα, έχουν ένα από τους μεγαλύτερους δείκτες δημοσίου χρέους παγκοσμίως και στην ουσία «εξαρτώνται» οικονομικά από την κίνα που έχει εξαγοράσει το σύνολο σχεδόν του χρέους τους. Ποια θεωρία τεκμηριώνεται επομένως από αυτό το παράδειγμα; Της εξάρτησης ή της αλληλεξάρτησης;
Το ίδιο σκεπτικό ισχύει και για τις στρατιωτικές βάσεις. Εάν τις θεωρήσουμε τεκμήριο της εξάρτησης της ελλάδας από τις ηπα, τότε πρέπει να θεωρήσουμε εξαρτημένη χώρα και την ιμπεριαλιστική γερμανία που φιλοξενεί στην επικράτεια της τις μεγαλύτερες νατοϊκές βάσεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Στον αντίποδα, αν η ελλάδα επιχείρησε να παίξει το ρόλο του μικρού ιμπεριαλιστή στα βαλκάνια τη δεκαετία του 90, με την ενεργό ανάμειξη της ελληνικής αστικής τάξης στη «μεταπολεμική ανοικοδόμηση», δεν είναι φανερό ότι η κρίση και το μνημόνιο επανέφεραν τον ελληνικό καπιταλισμό στο πραγματικό του μπόι στην αλυσίδα της ενωμένης ευρώπης;
Αν κάποιος λοιπόν διαλέξει να τεκμηριώσει τη μία ή την άλλη άποψη θα βρει λογικά επιχειρήματα να τη στηρίξει. Οι μονοσήμαντες αναλύσεις αποτυγχάνουν να εξηγήσουν το σύνολο των φαινομένων, κατ’ αναλογία της μερικής ισχύος των θεωριών του κύματος και των φωτονίων για τη φύση του φωτός – αν είναι δόκιμος αυτός ο παραλληλισμός.

Τώρα μας φώτισες! Θα μου πει κάποιος. Μα δεν έχω κάποια φώτα για να τα μοιραστώ με τους υπόλοιπους. Αυτό που επιχειρεί η κε του μπλοκ σε αυτό το κείμενο είναι να θέσει κάποιες βασικές παραμέτρους του προβλήματος αποτολμώντας μια ανακεφαλαίωση και την εξαγωγή ενός δια ταύτα στο τέλος. Αρχικά όμως θα πιάσουμε το νήμα από ένα άλλο σημείο, και συγκεκριμένα από την κρισιακή συγκυρία.

Ένας συνήθης αφορισμός πολεμικής προς το κκε είναι ότι αντιμετώπισε την τρέχουσα κρίση ως μια από τα ίδια: μια τυπική περίπτωση κρίσης υπερσυσσώρευσης που θα κάνει τον κύκλο της χωρίς καινούρια ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ουδέν ψευδέστερον – κατά την αντίληψη μου τουλάχιστον. Όχι μόνο γιατί το κκε τονίζει το βάθος της κρίσης, σημειώνοντας τη σημειακή ανάκαμψη που θα ακολουθήσει την ύφεση. Αλλά κυρίως γιατί το κόμμα επισημαίνει ως καινούριο ποιοτικό χαρακτηριστικό της κρίσης (σε σχέση με το κραχ του 29 πχ) την – σχετικά- συγχρονισμένη εκδήλωσή της στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Κι αυτό κατά τη δική μου υποκειμενική ερμηνεία είναι ένα στοιχείο στο όποιο βασίζεται η ανάλυση του κόμματος περί αλληλεξάρτησης συνυπολογίζοντας τη συγκυρία και τα πραγματικά γεγονότα, κι όχι ως μια απλή, εγκεφαλική κατασκευή. Κι αυτό το σημειώνω χωρίς να εξετάζω με λεπτομέρειες το χρονικό της σχετικής «διαμάχης» και της διαμόρφωσης των διαφόρων απόψεων (από την περιβόητη θέση 9 στο 17ο συνέδριο, μέχρι τη διατύπωση του 18ου και το άρθρο του λουκά στο ριζοσπάστη περί αλληλεξάρτησης).

Μετά από αυτή την εισαγωγική παρατήρηση περνάμε σε τρία ζητήματα που βρίσκονται στον πυρήνα του θέματος που εξετάζουμε.
Πρώτο ζήτημα: έστω ότι η ελλάδα έχει μέσο επίπεδο ανάπτυξης και σχέσεις ανισότιτμης αλληλεξάρτησης με τις μεγάλες, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Μπορούμε άραγε αυτή τη θέση να την προεκτείνουμε στο χώρο και το χρόνο;

Καταρχάς ως προς τον χώρο: η εκτίμηση για τον ελληνικό καπιταλισμό (μη εξαρτημένος χαρακτήρας κι αναβαθμισμένος ρόλος στην ευρύτερη περιοχή) έχει ειδική ή γενικότερη ισχύ; Τι γίνεται με τις χώρες με χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης; Εκτιμάμε ότι υπάρχουν γενικά εξαρτημένες χώρες, αλλά ότι ο αναβαθμισμένος ελληνικός καπιταλισμός δεν εντάσσεται σε αυτές ή ότι (από τη στιγμή ειδικά που έχει καταρρεύσει το σύστημα της αποικιοκρατίας) όλες οι «διακρατικές σχέσεις» ορίζονται ως σχέσεις ως σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης;
Και ως προς τον χρόνο: εκτιμάμε ότι η προηγούμενη μας θέση ήταν λανθασμένη; Ότι δηλαδή ο ελληνικός καπιταλισμός είχε πάντοτε αυτά τα χαρακτηριστικά και ότι δεν υπήρξε ποτέ εξαρτημένος – παρά μόνο ενδιάμεσος;

Η απάντηση που θα δώσουμε στο τελευταίο ερώτημα επηρεάζει λογικά και την οπτική μας στα ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα: από την περίοδο που εξετάζει ο δεύτερος τόμος του δοκιμίου (1949-68) μέχρι και την αμέσως προηγούμενη, με την 6η ολομέλεια του 34(που όρισε την επικείμενη επανάσταση ως αστικοδημοκρατική) και τους αγώνες του ελληνικού λαού για τη λαοκρατία, κατά τη δεκαετία του 40.
Το ερώτημα όμως ισχύει κι αντιστρόφως. Αν ο ελληνικός καπιταλισμός εκείνης της εποχής ήταν πράγματι εξαρτημένος, δεν έχουν αλλάξει έκτοτε βασικά χαρακτηριστικά του; Και δεν έχουν αλλάξει αντιστοίχως τα επαναστατικά καθήκοντα της σημερινής πρωτοπορίας (τα οποία δεν είναι α/δ, αλλά σοσιαλιστικού χαρακτήρα).

Δεύτερο ερώτημα: συνδέεται το ζήτημα της εξάρτησης με τη θέση περί κατοχής της ελλάδας από την τρόικα;
Η αλήθεια είναι ότι κάποιες δυνάμεις (κυρίως μλ ή πατριωτικής αναφοράς) τα προβάλλουν παράλληλα κι ως ένα βαθμό τα ταυτίζουν. Αρχικά ωστόσο είχα την αίσθηση ότι συνιστά «λαθροχειρία» να τα ταυτίζουμε και να τους ασκούμε κοινή πολεμική. Με την έννοια ότι το ιδεολόγημα περί κατοχής (ή χούντας σε άλλες περιπτώσεις) είναι φραστικός βερμπαλισμός με επίκληση στο (πατριωτικό) συναίσθημα. Ενώ η εξάρτηση είναι μια συνεκτική θεωρία που πρέπει να απαντηθεί με επιχειρήματα. Μέχρι που η συζήτηση στα σχόλια μιας ανάρτησης, άλλαξε τελείως την οπτική μου για τα πράγματα.

Αν η πάλη ενάντια στην εξάρτηση συνδέεται (πρακτικά και ετυμολογικά) με το αίτημα για εθνική ανεξαρτησία, τότε το πρόταγμά της - στην τελική της συνέπεια- δεν είναι πολύ διαφορετικό από αυτό της αντικατοχικής πάλης. Το προβληματικό στοιχείο αυτής της ανάγνωσης όμως είναι ότι τείνει να αντιμετωπίζει την ελλάδα όχι ως χώρα με μέσο επίπεδο ανάπτυξης αλλά ως προτεκτοράτο – δηλαδή μισοαποικία. Σε ευθεία αντίθεση με τη θεωρητική επεξεργασία του 6ου συνεδρίου της κομιντερν, που κατέτασσε την ελλάδα στις χώρες με μέσο επίπεδο ανάπτυξης, ορίζοντας αντιστοίχως τα στρατηγικά και τακτικά καθήκοντα για τα κκ αυτών των χωρών. Αν όμως αντιμετωπίσουμε την ελλάδα ως προτεκτοράτο, προκύπτουν λογικά και διαφορετικής φύσης καθήκοντα, αιτήματα, στόχοι πάλης κλπ με ενδιάμεσο χαρακτήρα.

Συνοψίζοντας με ένα παλιό σύνθημα, κυβέρνηση σημίτη, υπάλληλοι του νατο, η ελλάδα δεν είναι προτεκτοράτο. Ούτε όμως και ισχυρή ελλάδα που διαφήμιζε ο σημίτης. Αλλά μια χώρα με ενδιάμεση θέση στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα – μπορεί κι εξαρτημένη, δε θα τα χαλάσουμε εκεί.

Τα παραπάνω μας εισάγουν με τη σειρά τους στο τρίτο σημείο που είναι κι άμεσης πρακτικής σημασίας. Η ανάλυση για τη θέση και το χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού υπαγορεύει και αντίστοιχα πρακτικά καθήκοντα. Αυτή η υπαγόρευση όμως δεν είναι μηχανιστική και μονοσήμαντη.
Στη βάση αυτή διαμορφώνεται η εξής – φαινομενικά- αντιφατική κατάσταση. Οι χώροι που θεωρούν την ελλάδα ιμπεριαλιστική χώρα, με ισχυρά μονοπώλια, βάζουν ενδιάμεσους αντιιμπεριαλιστικούς στόχους πάλης (πχ ενάντια στην κατοχή) και αρνούνται τη δυνατότητα άμεσης σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης (η τελευταία εξάλλου χτυπά ευαίσθητες χορδές συγκεκριμένων δυνάμεων θυμίζοντας τους το σύνθημα για «σοσιαλισμό σε μία χώρα»). Ενώ η δύναμη που αναγνωρίζει την ενδιάμεση θέση της ελλάδας – κοντά στα άλλα και την έλλειψη βαριάς βιομηχανίας- συνδέει τα αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα για αποδέσμευση από την εε και μονομερή διαγραφή του χρέους με την πραγματοποίηση της σοσιαλιστικής επανάστασης. Σε αυτό το μηχανιστικό δίπολο η μόνη «συνεπής δύναμη» πρέπει να είναι η κοε, η οποία – αν δεν κάνω λάθος- συνδυάζει την ανάλυση περί εξάρτησης με ένα ενδιάμεσο αντιιμπεριαλιστικό στάδιο, προπαρασκευαστικό του σοσιαλισμού (αν και είναι ζήτημα πως ακριβώς τα συνδυάζει όλα αυτά στην πράξη με την ευρωλαγνεία του συνασπισμού). Ευτυχώς όμως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη, όπως φαίνεται κι από την επεξεργασία της κομιντερν που αναφέραμε παραπάνω.

Φτάνοντας στο τέλος της ανάρτησης και το δια ταύτα, κρίνω σκόπιμο να επιστρέψουμε στις δύο τοποθετήσεις του προσυνεδριακού που αναφέραμε και τα τελικά τους συμπεράσματα, τα οποία (παραδόξως) δεν χωρίζονται από κάποιο αγεφύρωτο χάσμα. Ο μπαλωμένος πχ λέει: Προσωπικά με έχει ανησυχήσει αν είναι σωστή η χρήση του όρου «εξαρτημένη». Στο βαθμό όμως που χρησιμοποιείται πρέπει να ξεκαθαρίζεται το πραγματικό της περιεχόμενο, σε αντίθεση με παλαιότερες ερμηνείες, πρέπει να θεωρείται συνώνυμος της ενδιάμεσης θέσης και ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. Είτε λέμε «ενδιάμεση» είτε λέμε «ενδιάμεση κι εξαρτημένη» πρέπει να σημαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Πιθανότατα για να αποφύγει παλιότερες ερμηνείες περί εθνικής αστικής τάξης και σταδίων.
Ενώ ο λιόσης λέει: Αν θεωρούμε ότι το «εξάρτηση» είναι προβληματικό, το αλληλεξάρτηση είναι προβληματικότερο. Δεν μπορεί να αποδώσει τη δυναμική των σχέσεων, συγκαλύπτει τη θέση του ισχυρού, του μεσαίου και του αδύνατου. Αν θεωρούμε ότι κρύβει κινδύνους παρανόησης, ας χρησιμοποιήσουμε άλλους όρους όπως ΑΝΙΣΟΤΙΜΗ αλληλεξάρτηση. 
Κι εγώ ως καλός κεντριστής θα συμφωνήσω βασικά και με τους δύο.

Το ζήτημα βέβαια είναι αν ο λιόσης έχει αλλάξει γνώμη από τότε ή αν δεν έγραψε όλα όσα σκεφτόταν επί του θέματος. Αυτό μπορούμε να το μάθουμε την κυριακή στην παρουσίαση του καινούριου βιβλίου του για την εξάρτησηαπό τις εκδόσεις κψμ. Κι εδώ υπάρχουν μερικά σημεία άκρως ενδιαφέροντα.
Η παρουσίαση του βιβλίου από το μαυρουδέα (με τις απαράδεκτες πρόσφατες δηλώσεις του για την ηγεσία του κκε) και τον καλτσώνη που επισημοποιεί τη διάστασή του με το κόμμα ενώ πιθανότατα είναι αυτός που υπογράφει κείμενα με τα αρχικά δκ στον εργατικό αγώνα.
Η έκδοση του βιβλίου από τις εκδόσεις κψμ, που είναι ναρίτικης αναφοράς – κι ενώ το ναρ διαφωνεί θεωρητικά με τη βασική θέση του βιβλίου και μιλά - απ’ όσο γνωρίζω-  κι αυτό για ανισότιμη αλληλεξάρτηση.
Η επιλεκτική αναφορά με ειδικό κεφάλαιο στις θέσεις του κκε, χωρίς να γίνεται εκτενής κριτική (απ’ όσα φαίνονται στα περιεχόμενα τουλάχιστον) στις θέσεις άλλων δυνάμεων.
Ο ενδιαφέρων δίαυλος που ανοίγει μεταξύ ετερόκλητων απόψεων, οι οποίες ωστόσο συμφωνούν τακτικά και επί του πρακτέου στην ανάγκη ύπαρξης μεταβατικών στόχων.

Σε αυτό το σημείο θα βάλουμε αναγκαστικά μια άνω τελεία, χωρίς να τρέφουμε αυταπάτες ότι εξαντλήσαμε το θέμα.

Βασίλης Κρυονερίτης

27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Απολιθωμα εσυ ειναι ο επωνυμος υπογραφων?

Ανώνυμος είπε...

άσε το φως ήσυχο! :-)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Το όνομα είναι ακριβές, το δεύτερο είναι ψευδώνυμο, εμπνευσμένο από τις καλύτερες στιγμές του εργατικού αγώνα

χαρκοβίτης κι έτσι..

Αναυδος είπε...

Υπαρχει καταρχην ενα θεματακι με τους ενδιαμεσους στοχους προυποθετουν συμμαχια με το ‘εθνικό κεφάλαιο’΄αλλιώς τι διαολο ενδιαμεσοι ειναι. Συνεπώς η ερώτηση είναι αν σήμερα όπου αυτό που βγαινει στην επιφανεια και ξεσπά ειναι η βασικη αντιθεση του καπιταλισμού δηλ το ποιος ποιον και απαιτει λυση στη μια ή την αλλη πλευρα θα ερθουν οι δηθεν αριστεροί να δωσουν χερι βοηθειας στο συστημα ?

Ανώνυμος είπε...

To γη-ψωμί-ειρήνη του λένιν ήταν ένας τακτικός στόχος που οδηγούσε στη δικτατορία του προλεταριάτου. Δηλαδη μεταβατικός. Δηλαδή ενδιάμεσος. Καμία σχέση με συμμαχία με εθνικούς αστούς. Το σημερινό πρόγραμμα του ΚΚΕ προβλέπει κάποιους στόχους του ΑΑΔΜ που δεν ταυτίζονται με το σοσιαλισμό. Οδηγούν εκεί. Άρα είναι ενδιάμεσοι.

Ανώνυμος είπε...

Δεν εχω ασχοληθει ιδιαιτερα με το ζητημα-ουτε κ με πολλα αλλα βεβαια- καθοτι προσφατος φιλος του ΚΚΕ κ μαλιστα απο αντιπερα οχθη (ουτε πασοκ ουτε συριζα). Θα επιχειρησω ομως να πω τη παπαρια μου.

Τι σημαινει εξαρτηση; Θα το πω οσο πιο απλα μπορω με ενα παραδειγμα. Τα φυτα εξαρτωνται για να κανουν τη φωτοσυνθεση απο τον ηλιο. Ο ηλιος ομως καθολου δεν εξαρταται απο τα φυτα. Απο αυτο νομιζω οτι ο ορος εξαρτηση δεν ειχε-'ητουλαχιστον δεν επρεπε να εχει- το απολυτο νοημα της σχεσης ηλιου-φωτοσυνθεσης φυτων. Κρινω οτι εμπεριειχε παντοτε την αλληλεξαρτηση. Της ετεροβαρους φυσικα, της ανισοτιμης που γραφτηκε παραπανω, αλλα παντως της αλληλεξαρτησης. Κ το επεκτεινω ακομα κ στη σχεση μητροπολης-αποικιας. Αν παρουμε το παραδειγμα της βρετανικης αυτοκρατοριας νομιζω οτι μπορουμε να καταλαβουμε οτι χωρις τις αποικιες η Αγγλια ποτε δε θα αποκτουσε την ισχυ που απεκτησε τοτε. Δεν ειναι αυτο αλληλεξαρτηση; Νομιζω οτι παντα ισχυε αυτο. Πχ ο Βρασιδας για να εξασθενισει την Αθηνα ανοιξε μετωπο στη χαλκιδικη 'η η οριστικη απωλεια της Αιγυπτου επηρρεασε σε πολλα επιπεδα το Βυζαντιο (οκ εδω προκειται για επαρχια οχι για αποικια). Δεν κερδιζει ομως μονο η μητροπολη απο αυτη τη σχεση αλλα κ η αποικια 'η καλυτερα καποια στρωματα της. Η ντοπια αστικη ταξη που δημιουργειται αναγκαστικα ακομα κι αν πριν δεν υπηρχε. Γι αυτο αλλωστε ο αντιαποικιακος αγωνας ποτε δεν ηταν υποθεση "ολου του εθνους". Η ετεροβαρης αλληλεξαρτηση βεβαια δεν ειναι στατικο μεγεθος. Γι αυτο κ υπαρχουν παραδειγματα αποικιων που απεκτησαν περισσοτερη ισχυ απο τη μητροπολη (πχ οι ΗΠΑ) απο καποιο χρονικο σημειο κ μετα. Υπαρχει δηλαδη ενα σημειο που η ντοπια αστικη ταξη ειναι δυνατο να θεωρησει οτι χανει περισσοτερα απο οσα κερδιζει με τη διατηρηση της σχεσης μητροπολη-αποικια κ να προσπαθησει να "ανεξαρτητοποιηθει". Ακριβως οπως ισχυει κ το αντιθετο. Να θεωρησει οτι τα συμφεροντα της εξυπηρετουνται καλυτερα με την οικειοθελη της ενταξη σε υπερεθνικους οργανισμους αφηνοντας ενα μερος της εθνικης της κυριαρχιας (πχ Νατο, ΕΕ). Εστω κι αν η θεση της σε αυτους δεν ειναι ισοτιμη-μπορει ομως να εκμεταλλευεται ετσι "αποδοτικοτερα" την εργατικη ταξη.

Αλληλεξαρτηση λοιπον για μενα κ οχι εξαρτηση. Κ φυσικα ανωτερες ενδιαμεσες κατωτερες θεσεις στην ιμπεριαλιστικη "ιεραρχια".

Ανώνυμος είπε...

Καταρχάς πρέπει να κρίνουμε το θέμα από δύο πλευρές. Της ορθότητας της μιας ή της άλλης θεώρησης, αλλά και της σοβαρότητας με την οποία το κόμμα της εργατικής τάξης τηρεί τους δικούς του καταστατικούς κανόνες.

Δηλαδή, ακόμα και αν το "αλληλεξάρτηση" είναι σωστότερο, το ΚΚΕ δικαιούται να το υιοθετήσει, απορρίπτοντας τις προγραμματικές του θέσεις χωρίς το απαιτούμενο συνέδριο;

Ανώνυμος είπε...

Ειμαι αυτος με τα περι αποικιας. Να συμπληρωσω οτι αναρρωτιεμαι το πως ειναι δυνατο να θεωρειται η "εξαρτηση" ως εχουσα απολυτο νοημα κ οχι οτι αφορα "αλληλεξαρτηση" οταν τη τελευταια τριετια οι παντες στην υφηλιο ασχολουνται με το ζητημα της Ελλαδας. Επισης οτι πλεον δεν υπαρχουν αποικιες οποτε η "αλληλεξαρτηση" φαινεται πιο καθαρα.

Ανώνυμος είπε...

Ελπιζω να μην εγκαταλειψεις το "Μπρεζνιεφικο Απολιθωμα". Σε τι περιστασεις θα γραφεις με το νεο nick?

Ανώνυμος είπε...

Η "αξια" της αποικιας δινει ισχυ στην αποικιοκρατικη δυναμη.

... είπε...

Κάποτε πίστευα ότι κακώς λέει το κόμμα για εξάρτηση και όχι για αλληλεξάρτηση αλλά τελικά έκανα το εξής λάθος: εγώ εννοούσα "αλληλεξαρτημένη οικονομία (και όχι εξαρτημένη)" ενώ το κόμμα σωστά λέει "εξαρτημένο χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού (και όχι αλληλεξαρτημένο)" (που επίσης είναι σωστό).
Συμπέρασμα κατ'εμέ: αλληλεξαρτημένη οικονομικά ΑΛΛΑ (μονοσήμαντα) εξαρτημένη καπιταλιστικά.
Κοινώς, αν η Ελλάδα αποκοπεί/καταρρεύσει θα συμπαρασύρει οικονομικά και άλλους (π.χ. δανειστές) αλλά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν θα πάρει μυρωδιά.

Αναυδος είπε...

(….) To γη-ψωμί-ειρήνη του λένιν ήταν ένας τακτικός στόχος που οδηγούσε στη δικτατορία του προλεταριάτου. Δηλαδη μεταβατικός. Δηλαδή ενδιάμεσος. Καμία σχέση με συμμαχία με εθνικούς αστούς. (….)

Το γη-ψωμι-ειρηνη ηταν ενας τακτικος στοχος που σφυρηλατουσε την εργατο-αγροτικη συμμαχια δηλ μια συμμαχια με μια ταξη που δεν ηταν απαραιτητα υπερ του σοσιαλισμού επρεπε να πειστει οτι το συμφερον της ηταν εκει.Δεν ηταν ενδιαμεσος στοχος γιατι προ-απαιτουσε το ολη η εξουσια στα Σοβιετ δηλ την καταληψη της εξουσιας απο το ενοπλο προλεταριατο

Ανώνυμος είπε...

Και άλλη φορά είχαν ασχοληθεί, με το να την καταλάβουν. Αυτό δεν ήταν κατοχή, για παράδειγμα, ήταν αλληλεξάρτηση;

Ανώνυμος είπε...

Ας το πάμε σιγά -σιγά ,μιας και το θέμα είναι πολύ μπερδεμένο.

Οι σχέσεις των κοινωνικών σχηματισμών στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα είναι ανισότιμες.Από κει και πέρα,η όλη συζήτηση για το αν η Ελλάδα είναι εξαρτημένη,και αν υπάρχουν εξαρτημένες χώρες σήμερα,ή αν υπήρχαν κάποτε, προϋποθέτει ότι έχουμε συμφωνήσει ότι η εξάρτηση είναι μια έννοια αποδεκτή.

Αυτό όμως δεν είναι τόσο απλό.Αν θέλουμε να κρατάμε την κουβέντα μέσα στην ιστορία και θεωρία του κομμουνιστικού κινήματος,δεν υπήρξε καμία σοβαρή και με διαχρονικά αποδεικνυόμενη επαναστατική αξία, απάντηση στο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει εξάρτηση.

Το ναι προήρθε κυρίως από την λαικομετωπική περίοδο της γ διεθνούς.Μια περίοδο αναβάθμισης του κομμουνιστικού κινήματος στην μαζική πολιτική ,που όμως έγινε με όρους μικροαστικής ηγεμονίας και διαταξικής συμμαχίας.

Το όχι είχε να κάνει με την λεγόμενη αριστερίστικη περίοδο του σταλινισμού στα χρόνια 28-35,και κατά μια έννοια με τον τροτσκισμό.Βασικό τους χαρακτηριστικό ο επαναστατικός βολονταρισμός ,η απώλεια κάθε έννοιας τακτικής και συμμαχιών,η θεώρηση της επανάστασης σαν μονόπρακτο.Εν ολίγοις η αριστερίστικη και εξίσου λάθος με τα στάδια άρνηση τους.Κάπως έτσι κινήται και η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε δηλαδή είναι να πετάξουμε το ερώτημα και όχι να ψάχνουμε την απάντηση.Όσον αφορά χώρες με ελλείματα αστικοδημοκρατικής και καπιταλιστικής ολοκλήρωσης,είναι καθαρό ότι βάζουν στις επαναστατικές δυνάμεις και τέτοια καθήκοντα.Στο Νεπάλ πχ ένα είδος δημοκρατικής επανάστασης ήταν αναγκαίο.Η μετέπειτα συνθηκολόγηση δεν ήταν.

Ενδιάμεσοι στόχοι πρέπει και μπορεί να μπαίνουν και σε αναπτυγμένους σχηματισμούς ,όπως είναι η Ελλάδα.Μπροστά στην αστική διαχείριση της κρίσης με το πρόγραμμα κοινωνικής συμπίεσης με εσωτερική υποτίμηση μέχρι το σημείο πρόκλησης ανθρωπιστικής κρίσης και απώλειας κυριαρχίας,πρέπει να προβάλουμε έναν άλλο δρόμο.Η άρνηση του χρέους,η έξοδος από την δημοσιονομική,συναλλαγματική,νομισματική,και εμπορική πολιτική των ΕΚΤ,ΟΝΕ και ΕΕ,με κοινωνική ιδιοκτησία και έλεγχο στην οικονομία και την πολιτική εξουσία,είναι ο μόνος τρόπος για να αρχίσουμε άμεσα να περπατάμε έναν δρόμο για τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα του 21ου αι.

Ανώνυμος είπε...

Περιμενω οσο τιποτα αλλο απολαυστικο post για την ενοτητα της αριστερας μετα την ιστορικη αυτη κινηση http://aristeri-paremvasi.weebly.com/2/post/2012/05/4.html !!!

Nachbarn

Ανώνυμος είπε...

Τελικα εγω δεν καταλαβα τι λεει η εισηγηση .
1) Ηταν καποτε εξαρτημενη και τωρα εγινε αλληλεξαρτημενη ή ηταν παντα αλληλεξαρτημενη και ποτε εξαρτημενη.
2) ανεξαρτητη ηταν ποτε ? στο σοσσιαλισμο θα ειναι ανεξαρτητη , εξαρτημενη ή αλληλεξαρτημενη ?
Η εκφραση εξαρτημενη αλληλεξαρτηση πως σας φενεται ?

Αναυδος είπε...

δηλ η κατοχη οριζεται με βαση τη συνθηκη της Λισαβωνας ανω του 3% ελλειμα εχουμε κατοχη κατω του 3% δεν εχουμε 680€ βασικο μισθο ειμαστε ανεξαρτητοι με 500€ εχουμε κατοχη ? 10% ανεργια σημαινει ανεξαρτησια ενω 20% σημαινει κατοχη ? εξ χρεος 150% του ΑΕΠ ειμαστε ανεξαρτητοι 200% εχουμε κατοχή ?

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ το σύνθημα του Λένιν μεταβατικό γιατί πολύ απλά δεν προαπαιτούσε δικτατορία του προλεταριάτου στο επίπεδο της συμμαχίας. Αντικειμενικά άνοιγε το δρόμο σε αυτή. Όπως η λαϊκή εξουσία του ΚΚΕ, που για τους συμμάχους του δε θα είναι απαραίτητα ο σοσιαλισμός (κατά τας γραφάς). Επίσης τα σοβιέτ μπορούσαν να πάρουν την εξουσία και να μην οικοδομήσουν σοσιαλισμό. Πάλι οι συσχετισμοί θα το έκριναν.

Μπρεζινσκι είπε...

ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ΅Σ:
Η εξαρτηση και η αλληλεξαρτηση ειδομένες διαλεκτικά χανουν σε πρώτη φάση ανάγνωσης την συγκρουσιακη τους σχέση. Εξηγούμαι:

1. Η εξαρτηση είναι βασική κατηγορία(χωρις να χρησιμοποιώ αυστηρη φιλοσοφικη ορολογία) η οποία εμπεριέχει σαν υποκατηγορία, σαν μορφή εξάτρτησης, την αλληλεξάρτηση. ΔΕν μπορεί να υπάρξει αλληλεξάρτηση αν πρώτα δεν παραδεχτει ότι είναι εξάρτηση. Άρα το δίλλημα εξάρτηση ή αλληλεξάρτηση είναι καινοφανες. Η συζητηση στην σωστη της βαση είναι τι είδους εξαρτηση έχουμε.

2. Οι μορφές που παίρνει η εξάρτηση έχουν ιστορικό χαρακτήρα. Δεν είναι δοσμένες μια κι έξω και επίσης δεν χωρίζονται από τείχη αδιαπέραστα ως μορφές εμφάνισης.
Ενώ η εννοια της εξάρτησης είναι βασικη έννοια υπαρκτη παντου και πάντα μεταξυ βιολογικών, κοινωνικών ή εθνικών οργανισμών, η μορφή της αλληλεξάρτησης εμφανίζεται υπό συνθήκες συγκεκριμένες ιστορικής αναπτυξης των οργανισμών, και σε καμία περίπτωση δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει ομοβαρης(ας μου επιταπεί ο όρος). Αλλα μπορεί να υπάρχει μονο μέσα από ετεροβαρεις, κάποτε ανταγωνιστικές, σχέσεις.

3. Ενω η εξαρτηση είναι γενική, η χρληση της εννοιας αλληλεξαρτηση ως ειδική μορφή εμφάνισης έχει ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα και επιτελεί ένα συγκεκριμένο ρόλο. ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΤΟΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΔΙΑΥΛΟ ΕΠΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ Ή ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ.
Σε επίπεδο κοινωνιας πολύ απλα υπενθυμίζει τον εσωτερικο εχθρο του αδύναμου κρίκου της σχέσης αλληλεξάρτησης, που υπο προυποθέσεις ευνοείται από μια σχέση (προφανως ετεροβαρη)με τον δυνατό πόλο, προσφέρει στον τελευταιο τον διαυλο επικοινωνιας και τα εργαλεία ελέγχου του οργανισμου στον οποίον ανήκει, και μαζί του αποτελει ένα συνολο που οφείλει να πολεμηθεί ως τετοιο και μόνο.

ΠΑΜΜΕΓΓΙΣΤΟΣ ΕΡΜΗΣ, ΑΛΛΗΛΕΞΑΡΤΟΜΕΝΟΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ

Ανώνυμος είπε...

περιμενουμε την απαντηση της κε του μπλοκ στο παρακατω κειμενο:

http://aristeroextreme.blogspot.com/2012/05/blog-post_2026.html

Ανώνυμος είπε...

Βρε καλώστα τα παιδιά

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=64479

Kostas είπε...

@ανώνυμος 19/5 5:23
γεια σου αντίλογε, πατέρα μας μεγάλε (σύνθημα των μελών του αντιλόγου, σχήμα της ΕΑΑΚ).
Οι υπογράφοντες ήταν μέλη του αντιλόγου όσο ήταν φοιτητές.Γνωριζόμαστε από παλιά...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ αδυνατεί αντικειμενικά να αφιερώσει χρόνο ον λάιν, γι' αυτό απαντά εν τάχει κι επιλεκτικά.
Το νέο προσωνύμιο ήταν έκτακτο και σχετικό με την ανάρτηση. Θα ξαναμπεί μόνο σε αντίστοιχη θεματολογία.
Η εισήγηση κατά βάση θέτει ερωτήματα, χωρίς να παίρνει κάποια θέση. Αλλά το εξαρτημένη αλληλεξάρτηση εγκρίνεται, επαυξάνεται και κατοχυρώνεται..

Στην επιστολή ρούση η κε του μπλοκ θα απαντούσε με τα δικά του λόγια, όπως του απάντησε ένας φίλος

Επιπλέον, έχω να σου πω τα εξής:
Σαν κομμουνιστής, που πονάς ένα κόμμα που υπηρέτησες επί 21 χρόνια, που του έχεις ασκήσει δριμεία κριτική, όπως αρμόζει σε ότι αγαπάς, που θεωρείς ότι ο κόσμος του ΚΚΕ βρίσκεται στο ίδιο με εσένα μετερίζι,
ασχολήσου με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ της οποίας είσαι και υποψήφιος Βουλευτής, της οποίας ο κόσμος είναι τραγικό λόγω της στάσης της να σπρώχνεται στην αγκαλιά του υπό διαμόρφωση αριστερού αναχώματος του συστήματος.
Τούτες τις κρίσιμες ώρες, σου κάνω έκκληση όχι μεγαλόσχημη αλλά ταπεινή: «Σώστε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τολμώντας να ανταποκριθείτε στην μετωπική, άμεση πρόταση, που εφαρμόζει σήμερα το ΚΚΕ ακολουθώντας όσα προβλέπει το πρόγραμμά του. Κόψτε τις συνεργασίες με τον ΣΥΡΙΖΑ και ελάτε μαζί μας στο μέτωπο που χτίζεται καθημερινά σε τόπους δουλειάς και γειτονιές, μέτωπο που αν το ενισχύατε αποφασιστικά και άμεσα θα μπορούσε πολύ πιο γρήγορα να πάρει σάρκα και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Τόσο απλά».

Καλές επιτυχίες στις εκλογές δε μπορώ να πώ, μιας και είμαστε σε αυτές αντίπαλοι.



-Για τα υπόλοιπα στην ώρα τους

Ανώνυμος είπε...

Ξεκινάει το συγκεκριμένο αρθράκι από την κουβέντα μεταξύ κκέδων και μουλάδων...

Οι πρώτοι (κκε) διατυπώνουν τον όρο αλληλεξάρτηση, που από μόνος του υποδηλώνει το ισότιμο των δύο μερών, ενώ οι δεύτεροι (μ-λ) μιλούν για εξάρτηση, τονίζοντας με αυτόν τον τρόπο από τη μια το ανισότιμο της σχέσης και από την άλλη το βασικό χαρακτηριστικό του αγώνα που πρέπει να αναπτυχθεί, ο οποίος είναι αντιιμπεριαλιστικός, αγώνας δηλαδή για εθνική ανεξαρτησία, ώστε να σπάσουν τα δεσμά της διπλής κυριαρχίας ντόπιας ολιγαρχίας και ξένου ιμπεριαλισμού (ε.ε. και ηπα).

Είναι δύο αναλύσεις-θέσεις, οι οποίες δεν έχουν απλά μια απόσταση, έχουν αντίθεση. Κι η αντίθεσή τους είναι ο λενινισμός και ο λενινισμός που κουβαλά 50 χρόνια ρεβισιονιστικών στρεβλώσεων.

Δυστυχώς μπορεί να φαίνονται λεπτομέρειες για πολλούς αυτές οι διαφορές, μα λόγω του ότι αναφέρονται στον πυρήνα των επιστημονικών εργαλείων που έχει η εργατική τάξη στον αγώνα της για ανατροπή, όχι μόνο αποκτούν σημαντικό βάρος, αλλά κυρίως χωρίς την σωστή αφομοίωσή τους, δε μπορεί σε καμία περίπτωση να βρει το κίνημα έναν σωστό προσανατολισμό, να βρει δηλαδή τη γενική κατεύθυνση της επιδίωξής του, την κατεύθυνση που πραγματικά αντιστοιχεί στην πραγματικότητα και να την αλλάξει προς όφελός του.

Ανώνυμος είπε...

Ωστε ο ορος "αλληλοεξαρτηση" δηλωνει ισοτιμια ε? Δεν ειναι ποτε αργα για να αρχισει κανεις να μαθαινει ελληνικα τελικα....

Ανώνυμος είπε...

Προφανώς η λέξη αλληλεξάρτηση (ετυμολογικά) δηλώνει την αμοιβαία εξάρτηση δύο μερών.

Από την άλλη όμως, και πιστεύω ότι αυτό μας ενδιαφέρει, το περιεχόμενο που δίνει το σημερινό κκε στην αλληλεξάρτηση όχι μόνο υποδηλώνει την ισοτιμία, αλλά αφήνει και τη δυνατότητα ορισμού της Ελλάδας ως μικρής ιμπεριαλιστικής δύναμης.

Το ερώτημα είναι εάν αυτά είναι ή όχι παρέκκλιση από την ανάλυση του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό. Πάντως όσο και να φάνταζε η ελληνική μεγαλοαστική τάξη ιμπεριαλιστική ή μικρή ιμπεριαλιστική, η πραγματικότητα σήμερα καταδείχνει ξεκάθαρα, νομίζω πια, πως κάτι τέτοιο δεν ισχύσει.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ειλικρινείς απορίες.
Πού ακριβώς αναφέρεται σε κείμενο ή ντοκουμέντο του κόμματος η ελλάδα ως μικρή ιμπεριαλιστική χώρα; Δε μιλάω για αναφορά στη διείσδυση κεφαλαίων στα βαλκάνια κτλ, αλλά στον όρο που λες.
Και τι ακριβώς εκφράζει η έννοια της ανισότιμης αλληλεξάρτησης κατά την γνώμη σου;