Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Ο τρίτος Μαϊούνης θα είναι ο τελικός

Ο φοιτητικός μαϊούνης είδε το ίχνος του να χάνεται στο χιόνι της λήθης και να σβήνει, μαζί με την παροδική νίκη στο άρθρο 16 και τη σταδιακή παρακμή των εξάρσεων του κινήματος. Ενώ ο φετινός μαϊούνης με το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα, είχε εν μέρει προεικονιστεί στον περσινό μαϊούνη των πλατειών. Ο οποίος –με εξαίρεση ίσως τις εκλογές- έμεινε χωρίς συνέχεια, και άφησε πίσω του ένα εντυπωσιακό κενό, όπως ακριβώς κι ο δεκέμβρης. Κι όσοι πίστευαν τότε ότι ζούνε κάτι μεγάλο και ξεχωριστό, μια επαναστατική κατάσταση, όπου «κάθε μέρα μετράει σαν μήνας», σήμερα –που κλείνει ακριβώς ένας χρόνος απ’ την κορύφωση με το απεργιακό διήμερο στις 28-29 ιούνη- νιώθουν σα να ‘χουν περάσει μια ντουζίνα χρόνια –κι όχι δώδεκα μήνες- από τότε.

Σ’ αυτή την περίεργη κινηματική συναστρία του μαϊούνη με τους διδύμους, εμφανίστηκαν διάφορα δίδυμα, που λειτούργησαν σα διαλεκτικά δίπολα: η πάνω και η κάτω πλατεία, η αμεσοδημοκρατία των κάτω Πλαταιών, με την αρχαιοπληξία των τριακοσίων της πάνω πλατείας, οι νοικοκυραίοι και οι αναρχικοί με κοινό παρονομαστή το μικροαστικό στοιχείο, ο «απολίτικος αντι-συστημισμός» της χρυσής αυγής με τον αντίστοιχο του σύριζα, κ.ά.

Όσοι ονειρεύονταν πλατιά λαϊκά μέτωπα, τα είδαν στον ξύπνιο τους στις πλατείες, με τις πλατειές συγκεντρώσεις και τους δημαγωγούς ρήτορες που πλατειάζανε, την πλατιά σύνθεση και το εξίσου πλατύ περιεχόμενο. Πιάστηκαν από έτοιμα εγκεφαλικά σχήματα για να τα βολέψουν με την πραγματικότητα κι από τσιτάτα του βλαδίμηρου –για να ανακαλύψουν εκ νέου την αμερική και να τη βαφτίσουν «ινδίες». Τσιτάτα για τους μικροαστούς που –για δες!- θα είναι κι αυτοί κομμάτι του επαναστατικού προτσές. Και για την επανάσταση που δε θα έρθει σε καθαρή μορφή εργαστηρίου, αλλά μεταμφιεσμένη με διάφορες μορφές του εποικοδομήματος.

Κι έτσι ο καθένας μεταμφιέστηκε για τις ανάγκες του ρόλου του. Διάφοροι τηλε-αστέρες ντύθηκαν αγανακτισμένοι γιατί ήταν τρέντι, οι εξεγερμένοι μικροαστοί ντύθηκαν επαναστατικό υποκείμενο και οι συνειδητές πρωτοπορίες έβαλαν τα μικρά τους ονόματα και ντύθηκαν απλοί πολίτες, χωρίς πολιτική ταυτότητα –κάτι που είναι αντίφαση εν τοις όροις, αν σκεφτούμε την ετυμολογία των δύο λέξεων. Σαν να πήγαινε δηλ η γγ στην συνέλευση του συντάγματος και να έλεγε, γεια σας με λένε αλέκα και είμαι φιλόλογος. Ή αντιστοίχως η κανέλλη: είμαι η λιάνα και είμαι δημοσιογράφος.

Όλοι μαζί μεταμφιεσμένοι λοιπόν συμμετείχαν σε αυτόν το μαζικό διονυσιασμό, ένα πολιτικό καρναβάλι συλλογικής εκτόνωσης και διαφυγής από την καθημερινότητα. Όταν όμως σχόλασε ο γάμος, οι μικροί καρναβαλιστές από τις λιλιπούτειες οργανώσεις θέλησαν να κρατήσουν το πάρτι ζωντανό και το συνέχισαν μόνοι τους, εκτός του κλίματος, σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα μες στον φλεβάρη, που έχασαν το παρθένο δάσος της επανάστασης. Έκαναν γραφικές άμαζες συνελεύσεις (όπου η βασική γραφικότητα ήταν η γενική πεποίθηση ότι εκπροσωπούσαν τις μάζες και έπονταν τα υπόλοιπα) που αποφάσιζαν την κατάργηση του χρήματος, των κομμάτων κι ίσως και την έναρξη της επανάστασης – η οποία ως γνωστόν, εάν βρέχει, θα ξεκινήσει σε κλειστό χώρο και απογευματινές ώρες κατά προτίμηση για να έρθουν οι φοιτητές κι οι εργαζόμενοι.

Κι ύστερα οι πλατείες, ακριβώς όπως ο δεκέμβρης, πήγαν για διακοπές και δεν ξαναγύρισαν ποτέ – ενώ ακόμα και οι μαθητικές καταλήψεις είχαν τη στοιχειώδη ωριμότητα και οργάνωση για να ξεπεράσουν αυτό το σκόπελο. Οι πλατείες μας άφησαν προίκα τον ιφικράτη αμυρά και τους έλληνες youtubers, τα ελικόπτερα της κοε και το μαγικό σύνθημα για την αργεντινή: ουστ! Estamos despiertos ya! Και μετά οι πλαταιείς κοιμήθηκαν τον ύπνο του δικαίου και της ωραίας κοιμωμένης, που περιμένει τον πρίγκιπα αλέξη να τη φιλήσει για να την ξυπνήσει από την παραζάλη του καρναβαλιού – hangover επί το ελληνικότερον.

Η πιο εντυπωσιακή ομοιότητα μεταξύ των πλατειών και του αλέξη ήταν η κοινή διαπίστωση ενός «κόσμου του κινήματος» ότι τους χτυπάει το σύστημα. Κι εδώ κανείς δε σκέφτηκε «λενινιστικά», πονηρά σαν το βλαδίμηρο, ότι πρέπει να ανησυχείς όταν σε παινεύει ο εχθρός σου. Κι ότι αυτή η προβολή τους δε θα ερχόταν μόνο με επαίνους και ευθεία στήριξη από τα δελτία ειδήσεων αλλά εμμέσως με ζωντανές συνδέσεις και χαριτωμένα σχόλια σε εκπομπές που φέτος βρήκαν γλυκούλη ακόμα και τον καιάδα της χρυσής αυγής.

Δηλαδή πιστεύεις απολίθωμα ότι το σύστημα πριμοδότησε τις πλατείες; Σε ένα βαθμό ναι. Η ανοιχτομάτικη μερίδα του, που θα έλεγε κι η κετουκε. Γιατί το ζητούμενο στην ελλάδα της κρίσης, του μνημονίου και της αγωνιστικής παράδοσης στις κινητοποιήσεις δεν ήταν μόνο ένα ξέσπασμα, που είναι οπωσδήποτε θετικό σε σχέση με την πλήρη ακινησία. Δεν ήταν το αν και πότε, αλλά το πώς και με ποιους όρους (τηλεοπτικής και διαδικτυακής εκτόνωσης ή αυθεντικά κινηματικούς). Ενώ μια σειρά χώροι είδαν τα πράγματα με μία απλοϊκή και ουδόλως διαλεκτική αντίληψη που θύμιζε τη λογική του μικρότερου κακού, που βαφτιζόταν βέλτιστο: η παναγιώταινα από το ολότελα, ο συριζα από τη δεξιά και πάει λέγοντας.

Αυτή ήταν η σοφή προειδοποίηση του τζακ λόντον στη σιδερένια φτέρνα. Όπου το συνειδητοποιημένο προλεταριάτο περίμενε την κατάλληλη στιγμή κι απέφευγε να πυροδοτήσει το φυτίλι της μπαρουταποθήκης, γιατί δεν ήταν ακόμα έτοιμο. Τελικά το φυτίλι άναψε τεχνηέντως από λούμπεν στοιχεία που κάηκαν μαζί του κι ήταν εύκολη λεία για τη δύναμη κρούσης των αστών. Κι εδώ προφανώς οι αναλογίες είναι υπαρκτές, αν και δεν πρέπει να παίρνονται τοις μετρητοίς.

Όλα αυτά δε λέγονται από θέση χαιρέκακης επιβεβαίωσης, ότι εμείς τα λέγαμε και δικαιωθήκαμε – στο περιθώριο των εξελίξεων. Αλλά ως μπούσουλας και στόχευση για το τι πρέπει να είναι και να επιδιώκει ένα κίνημα (εντός ή εκτός εισαγωγικών), ποια χαρακτηριστικά πρέπει να πάρει και να εμβαθύνει. Κι αυτά μπορούν να συνοψιστούν στο εξής τρίπτυχο: οργάνωση – για να μην είναι άμορφος χυλός, ταξική συνείδηση και (σε αυτή τη βάση) πολιτικοποίηση των αγώνων. Τα οποία θα κάνουν τον επόμενο μαιούνη νικηφόρο οκτώβρη.

51 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καλά 3 σελίδες κείμενο που τα χώνεις σε όλους και σε όλα για να πεις σε τρεις σειρές "Κι αυτά μπορούν να συνοψιστούν στο εξής τρίπτυχο: οργάνωση – για να μην είναι άμορφος χυλός, ταξική συνείδηση και (σε αυτή τη βάση) πολιτικοποίηση των αγώνων. Τα οποία θα κάνουν τον επόμενο μαιούνη νικηφόρο οκτώβρη."
Τι να πω δεν ξέρω.
Το κόμμα ή σε αυτή την εποχή θα φανεί χρήσιμο, ή απλά θα πάει διακοπές.

Unknown είπε...

προς επιρρωση του Τζακ Λοντον κυριαρχησε και πριμοδοτηθηκε σαφως η νοοτροπια των "σαμποτερ της μηχανης".
Για το ΚΚΕ χαθηκε μια ευκαιρια για την οποια δεν ειμαστε και τοσο σιγουρη αν θα μπορουσε να κανει κατι παραπανω για να την "εκμεταλλευτει". Στη "χωρα του γελοιου" οι συνειδησεις εχουν να διανυσουν δρομο μεχρι να καταλαβουν την ταξικη τους προελευση η οποια μπορει να κρατα αιωνες που λεει και ο αηδος αλλα μπορει να χανεται και μες τους αιωνες . . .

Ανώνυμος είπε...

Ο πρωτος Μαης-Ιουνης αποτελεσε το σημειο καμπης για την επιρροη της ΚΝΕ εντος των ελληνικων πανεπιστημιων , στην ουσια σηματοδωτησε την περιχαρακωση της και την αποκοπη της απο τις μαζες των φοιτητικων αμφιθεατρων .Ο δευτερος Μαης-Ιουνης ηταν το σημειο της απομονωσης του κομματος απο τις μαζες που για πρωτη φορα κατεβαιναν στο δρομο , που ηταν ναι η μεσαια ταξη η οποια ομως φτωχοποιειται με τρομακτικους ρυθμους , και η προλεταριοποιηση της ειναι κατι το δεδομενο . . . Το κομμα σνομπαρε τις πλατειες , δεν εστειλε ουτε εναν αγκιτατορα , να πει δυο πραγματα , να δει τελος παντων αν οι αγανακτισμενοι επαιρναν <> , η ηταν κατι στο οποιο η οποια παρεμβαση δεν θα ειχε αποτελεσμα , ειναι κατι στο οποιο μονο εικασιες μπορουμε να κανουμε . Ομως και οι δυο αποτελουν καμπες , και αποδεικνυουν οτι μαλλον δεν ειναι στραβος ο γυαλος αλλα στραβα αρμενιζουμε . Το ερωτημα για το πως αποφευγονται λαθη σαν τα παραπανω παραμενει , αλλαγη ηγεσιας , αλλαγη τακτικης , να μην αλλαξει τιποτα γιατι ειναι ολα καλα , συνδυασμος ολων με σωστη αναλογια , οπως και να εχει τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα , και τωρα θα φανει ποιοι εχουν τις μπαλες να αντεξουν και ποιοι θα λυποψηχησουν πριν το τελος της ανηφοριας . . .

Ανώνυμος είπε...

ωραιο κειμενακι

Ανώνυμος είπε...

Τα ορφανα του αλεκου βλεπω συνεχιζουν το βιολι τους με σχολια-καρμπον. Λοιπον αρκετα. Μαζευτειτε καντε μια οργανωση κ δειξτε σε ολους τους λαθος το ορθο. Διαφορετικα δεν ειστε ουτε για φτυσιμο

Αναυδος είπε...

δεν ειναι μονο ο Τζακ Λοντον αλλα και η κοινη λογικη που λεει κτυπα τον αντιπαλο σου οταν αυτος δεν εχει μαζεψει ολη τη δυναμη του. Αυτό που εκανε μεγιστη εντυπωση στο κινημα της πλατειας ήταν οτι ενω το βραδυ ηταν πραγματι δεκαδες χιλιαδες το επομενο πρωι στην απεργια δεν ηταν ουτε 2-3 χιλιαδες από αυτούς. Παροτι δεν ηταν ολοι μικροαστοι (οι περισσοτεροι ήταν δημοσιοι υπαλληλοι) ηταν (και οπως εδειξε το εκλογικο αποτελεσμα) ειναι ποτισμενοι μεχρι το μεδουλι με τη μικροαστικη ιδεολογια και την ελπιδα για μια ανωδυνη μαγικη επιστροφη στο 2008.

Δυστυχως δεν εχουν συνειδητοποιησει οτι αν δεν καουν δεν προκειται να δουν φως και περιμεναν από το ΠΑΜΕ να βγαλει τα καστανα απο τη φωτια για να τα φανε αυτοί.

Η αληθεια ειναι οτι το ΠΑΜΕ προσπαθησε αρεκτες φορές να τους προσεγγισει μοιραζοντας προκυρηξεις και δεχομενο προπηλακισμους απο διαφορους εγκαθετους η παραλοισμενους. Ενδεικτικη ήταν η σκηνη οταν το καλοκαιρι η πορεια του ΠΑΜΕ απο την αμαλιας εγινε δεκτη με υβρεις καφεδες και ροχαλες που με αλλα λογια ελεγαν παψτε να ειστε κομμουνιστες και οργανωμενοι και μονο τοτε ειστε καλοδεχουμενοι. Δυστυχως η φτωχοποιηση του μικροαστου και της δημοσιουπαλληλιας από μονη της δεν ειναι προυποθεση ριζοσπαστικοποιησης αλλα τους δενει περισσοτερο με τα αφεντικά και το κρατος.

Οι πλατειες δεν ηταν μια χαμενη ευκαιρια αλλα μια ακομη αποδειξη οτι χωρις τους κομμουνιστες επικεφαλης δεν υπαρχει κινημα ή αν υπαρξει αυτο ειναι αντιδραστικό

Ανώνυμος είπε...

...Στη "χωρα του γελοιου" οι συνειδησεις εχουν να διανυσουν δρομο μεχρι να καταλαβουν την ταξικη τους προέλευση...

Τα τελευταία 3 χρόνια όπου έγιναν μεγάλες κινητοποιήσεις ένα είναι σίγουρο...
ότι παρ όλη την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ η συνείδηση των εργαζομένων δεν έκανε ούτε βήμα μπροστά. Θέλω να πιστεύω ότι δεν έκανε και βήματα πίσω.
με τα ίδια κριτήρια που ψήφιζαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία 30 χρόνια, με τα ίδια ψήφισαν και τώρα.
Το ατομικό βόλεμα, το να μου λύσει κάποιος τα προβλήματα χωρίς να βάλω και εγώ το χεράκι μου, επικρατεί ακόμα.
Και στο κίνημα των πλατειών αυτό επικρατούσε. Το πρωί καρπαζιά από τον εργοδότη και το απόγευμα αγωνισταράς της μούτζας. Το πρωί άνεργος που σηκώνεται για καφέ στις 12 και το βράδυ αγωνισταράς των ιπτάμενων αβγών...με λογική έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα κλπ...δηλαδή αυτοί που πήγαιναν στην πλατεία ουσιαστικά δεν θέλαν καμία δέσμευση, καμία έκθεση, καμία αναμέτρηση στην δουλειά, κανένα καθήκον, καμία οργάνωση του αγώνα στους χώρους δουλειάς...Γιατί;;;;;;;;;;
Γιατί είναι χέστες και κλάνουν μέντες μπροστά στα αφεντικά τους. Και για να δικαιολογήσουν το φόβο τους, σνόμπαραν και μίσησαν το οργανωμένο και συνειδητό που πρότεινε το ΚΚΕ.

kostas500 είπε...

Από τα πιο ωραία κείμενα σου

Ανώνυμος είπε...

"Γενικά οι άνθρωποι είναι αγνώμονες, ασταθείς και υποκριτές. Προτιμούν να αποφεύγουν τον κίνδυνο και είναι αχόρταγοι για κέρδος"
-Νικολό Μακιαβέλι

Αν το Κόμμα δεν δώσει χειροπιαστά πράματα στον κόσμο, κανείς δεν θα αφήσει την βολή του. Πρέπει οι κομμουνιστές να απαντάνε στις ανάγκες της καθυστερημένης, διεφθαρμένης μάζας. Αλλιώς θα μένουν στο περιθώριο.

Φώντας Φ. είπε...

Να εκλέξουμε έναν άλλο λαό λοιπόν σύντροφοι!

Τέλος παντων το κείμενο κατά βάση έχει δικιο, απλά να τονισω οτι στο συνταγμα δε βρέθηκαν μονο λουμπεν και μικροαστικα στοιχεία. Αυτο ειναι μαθηματικα αδύνατο ειδικά για τον πρώτο καιρό οπου 1 εκατομμύριο κοσμος και παραπάνω πέρασε από εκεί. Λούμπεν και μικροαστοι ήταν όσοι παραμειναν να φωνάζουν για άμεση δημοκρατία όταν το μισο πληθος ειχε παει στην ΧΑ και το άλλο μισο στον Τσιπρα [και καποιοι στον Καζακη]

Διονύσης...και πλεον ταπεινος κάτοικος της μπλογκοσφαιρας

Unknown είπε...

κάποιος γράφει: "ότι παρ όλη την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ η συνείδηση των εργαζομένων δεν έκανε ούτε βήμα μπροστά"

Ρε παιδιά τί αγώνες έχει κάνει το ΚΚΕ τα τελευταία τρία χρόνια; Τις κομματικές παρελάσεις στα πιο άκυρα μέρη λέτε αγώνα ή τη ντουντούκα του Σαββα του Τσιμπόγλου στο λιμάνι? Α, ξέχασα τη Χαλυβουργία που φτάνει τις 5.643 μέρες απεργίας. Δουλευόμαστε;

Δεν πιστεύω ότι το ΚΚΕ έχασε την επιρροή του λόγω κάποιων κακων επιλογών της ηγεσίας του. Απλώς ο κόσμος αρχισε να το αντιμετωπίζει εχθρικά και όχι με ανοχή όπως παλιά γιατί φανερώθηκε ότι πέρα από τα παχιά λόγια "για το λαο" κτλ το ΚΚΕ είναι αναπόσπαστο κομμάτι του φαύλου συστήματος.

Η επιβίωση του ΚΚΕ μετά το 90, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας βασίστηκε σε τρεις βασικούς λόγους

1)Στο ότι ζούσαν ακόμα οι αγωνιστές τηε εθνικής αντίστασης, αρκετοί από τους οποίους συνέχιζαν να στηρίζουν το ΚΚΕ

2)Στο ότι αξιοποιήθηκαν η ΚΝΕ και οι (παλαι ποτέ) οικοδόμοι για την επιβολή της τάξης αλλά και της πρωτοκαθεδρίας του ΚΚΕ δρομους

3)Στο ότι το ΚΚΕ ήταν μια δεξαμενή κάποιων δυσαρεστημένων από τα πανίσχυρα κομματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Σήμερα το ΚΚΕ κινδυνεύει να αφανιστεί αφού οι ουσιαστικοί τροφοδότες του έπαψαν να είναι οι λαϊκες μάζες αλλά τα πάλαι ποτέ κυρίαρχα κομματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ρυθμιζαν το πολιτικο παιχνίδι και συμμαχούσαν με το ΚΚΕ.

Ανώνυμος είπε...

@ Icarus
είσαι 15χρονος μαθητής στην Γλυφάδα, ή απλά καθυστερημένος;
συγκλονιστική η ανάλυσή σου, γιατί δεν την απλώνεις να την κάνεις και βιβλίο;

Vankas είπε...

Έχει τρελή πλάκα ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η κριτική στο ΚΚΕ από τα μέλη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και τους όψιμους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ. Γίνεται κριτική στο ΚΚΕ γιατί πριν τις εκλογές έλεγε στο λαό να διορθώσει την ψήφο του γιατί αντιλαμβανόταν και καλά το λαό σαν αφελές μαθητούδι. Από την άλλη τώρα γίνεται κριτική στο αφελές ΚΚΕ να διορθώσει τώρα την ηγεσία και την τακτική του λέγοντας στους αφελείς ψηφοφόρους του ΚΚΕ να διορθώσουν την ψήφο τους ουσιαστικά. Από τη μια γίνεται κριτική στην άκαμπτη γραφειοκρατική συγκεντρωτική δομή του, που υποτίθεται ότι μέσω της γραφειοκρατικής σχέσης αποσπά την ηγεσία από την αντίληψη της πραγματικότητας και τα κατώτερα στελέχη από τον ουσιαστικό έλεγχο σχετικά με την αντικειμενικότητα της εικόνας που μεταφέρουν, αν και αυτό το τελευταίο τείνουν να το ξεχνούν ορισμένοι (δεν μπορείς να κάνεις κριτική στη γραφειοκρατική σχέση και να τη στρέφεις μόνο ενάντια στην ηγεσία). Από την άλλη ακριβώς μέσω αυτής της γραφειοκρατικής δομής επιθυμούν μια εκ των άνωθεν αλλαγή της γραμμής της τακτικής και της ηγεσίας του κόμματος,εφόσον η αδαής βάση αυτή τη γραμμή στήριξε. Ασκούν κριτική στο ΚΚΕ για το εκλογικό του αποτέλεσμα ως προς το στρατηγικό του στόχο τον κομμουνισμό. Και ζητούν ακριβώς απεμπόληση αυτού του στόχου με σκοπό τα καλύτερα εκλογικά αποτελέσματα για την επίτευξη του στόχου αυτού. Σωστό μαλλιοτράβηγμα. Αν αυτοί δεν είναι πολιτικοί απατεώνες τότε τι είναι;
Ασκείται κριτική στο ΚΚΕ γιατί προσπάθησε να μη συρθεί στην ουρά του αυθόρμητου κινήματος. Γιατί προσπάθησε να ανεβάσει τη συνειδητότητα του κινήματος αυτού πάνω από το αυθόρμητο, και όχι γιατί το έκανε ατελώς, λειψά, ή δεν το πέτυχε. Και αυτό γίνεται και από υποτιθέμενους θεωρητικούς του μαρξισμού, ακαδημαϊκούς που υποτίθεται ότι ακριβώς αυτό το σκοπό θεράπευαν πριν την κρίση της κεφαλαιοκρατίας.
Οπότε μια κριτική στο ΚΚΕ ως προς την αδυναμία του να επιτύχει το στρατηγικό του στόχο καθόλου δεν μπορεί να γίνεται με ανθρώπους που αρνούνται το στόχο αυτό. Απέναντι τους κάθε κομμουνιστής, οργανωμένος ή μη, οφείλει να πολεμά λυσσαλέα χωρίς έλεος, και να υπερασπίζει την κομμουνιστική προοπτική, και στο όνομα του ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τις αδυναμίες που αυτό έχει.Μόνο μεταξύ ανθρώπων που αναγνωρίζουν την κομμουνιστική προοπτική έχει νόημα η κριτική στο ΚΚΕ σχετικά με τις νομοτελείς αντιφάσεις του κόμματος, τις αδυναμίες της πρακτικής δουλειάς και θεωρητικής δουλειάς, τις αδυναμίες της ηγεσίας, της τακτικής κτλ. Οι υπόλοιποι καλά θα κάνουν να το βουλώνουν.
Ακόμα και ο σοσιαλδημοκράτης Μίχελς, που στάθηκε πολλά κεφάλια ψηλότερα από ορισμένους σύγχρονους θεωρητικούς του μαρξισμού, στο έργο του για την κοινωνιολογία των πολιτικών κομμάτων προσπάθησε να αντιληφθεί το σοσιαλιστικό κόμμα του καιρού του, ως σύστημα με αντικειμενικές νομοτέλειες, τάσεις ανεξάρτητες από πρόσωπα, σαν ζωντανό οργανισμό που κάθε στιγμή γεννιέται και πεθαίνει, σαν ζωντανό οργανισμό που αναπτύσσεται, ακμάζει, εξελίσσεται ή πεθαίνει. Κατά τη γνώμη μου δεν πήγε πολύ μακριά αν και οι ιδέες του αξίζουν μιας συστηματικής και γόνιμης κριτικής.Ίσως τότε πολλοί φλύαροι φαφλατάδες καταλάβουν γιατί τόσα και τόσα πικρόχολα σχόλια για τα κομμουνιστικά κόμματα δεν είχαν πραγματικά κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, παρά τη φιλοδοξία τους να διαλύσουν κάτι που δεν κατανοούσαν. Είναι τόσο θλιβερή η φλυαρία για επιστημονική φύση του μαρξισμού και ταυτόχρονα η απεμπόληση κάθε επιστημονικής μεθόδου στην εξέταση των κομμουνιστικών κομμάτων. Μια τέτοια προσπάθεια θα αναδείξει επίσης νομοτέλειες που είναι ανεξάρτητες από τη συνείδηση και διαδικασίες που κάθε σοβαρό κόμμα θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του. Σε ένα τέτοιο μονάχα έδαφος έχει νόημα για τους κομμουνιστές μια κριτική στη δουλειά των κομμουνιστικών κομμάτων. Μια δουλειά που πρέπει σύμφωνα με τον Λένιν να αποτιμά κριτικά την πείρα του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Οπότε θλιβεροί επικριτές μας, αφήστε μας από την κορυφή της πιο ανεπτυγμένης κομμουνιστικής οργάνωσης σήμερα στον κόσμο, να διαγνώσουμε τις αντιφάσεις της δραστηριότητάς μας, τις οποίες ούτε καν διαισθάνεστε και μέσα στις οποίες εσείς τυφλά παραδέρνετε.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Εξαιρετικό κείμενο κάπταιν.
Εχω την αίσθηση πως κάποια φαινόμενα στην ελληνική κοινωνία κάνουμε σαν να μην θέλουμε να τα δούμε.
Στην αρχή ήταν οι εθιμοτυπικές "μαθητικές κινητοποιήσεις" που είχαν γίνει μόδα στα σχολεία την προηγούμενη εικοσαετία. Ξεκινούσαν Νοέμβρη και έσβηναν με τις γιορτές. Προσπαθήσαμε να τις "μπολιάσουμε", αλλά δε φαίνεται να έπιασε, γιατί τώρα στα σχολεία ακούγεται πως η Χ.Α παίρνει τα ηνία από τους Α/Α, δικαιώνοντας τους αγώνες τους. Για το φοιτηταριάτο δε συζητάω, ήδη από την εποχή Ανδριανόπουλου ('78) είχε βρεί τα αντισώματά του για την κομμουνιστική μόλυνση, που άνοιξαν το δρόμο στην απόλυτη κυριαρχία της ΔΑΠ.
Για τις πλατείες, μη μας διαφεύγουν κάποια πρόδρομα φαινόμενα, που εκδηλώθηκαν τέτοια εποχή το 2007, μετά τις πρώτες φωτιές. Θυμίζω τις δύο "μυστηριώδεις" σιωπηλές συγκεντρώσεις των "μπλόγκερς" με τα μάβρα στο Σύνταγμα. Είχαν πάει και οι Ναρίτες, που μυρίστηκαν "ψημάρι" για ζύμωση, αλλά, προς έκπληξή τους, το άφωνο ψημάρι είχε άποψη(!) και μάλλον άρπαξαν και κάτι ψιλές για να πειστούν...
Θυμίζω, πως το 2007 εκδηλώθηκε στην Αμερική ανοιχτά η κρίση με τα τοξικά subprimes, που άνοιξε την αυλαία της μεγαλύτερης κρίσης του Καπιταλισμού. Θυμίζω τις απόπειρες για το Southstream, κάτι φήμες για δολοφονικές ενέδρες για τον Κωστάκη, εμπλοκές ρώσων και αμερικανών πρακτόρων στο Χολαργό κλπ.
Ακολούθησε ο «Δεκέμβρης 2008», που φαίνεται ότι είχε άμεση σχέση με την αποπομπή του Κωστάκη και την στέψη του Γιωργάκη. Και το 2009 ξεκίνησε η διαδικασία των Μνημονίων, που βέβαια μόνο το γιωργάκι μπορούσε να διεκπεραιώσει, τουλάχιστον στην πρώτη φάση, πριν τα PSI…
Μια κόκκινη αιτιοκρατική κλωστή διαγράφεται να συνδέει όλα αυτά, μαζί και τους Μαούνηδες, πλατείες, μαρφίν, χρυσαυγές, κλπ.
Αλλά τα φαινόμενα (άσχετα αν πολλοί δεν είναι ικανοί ούτε αυτά να δουν) φαίνεται πως κρύβουν υπόγεια ρεύματα στην ελληνική κοινωνία. Αλλαγές στη βάση και στη συνείδηση, που φαίνεται κάποιοι άλλοι (τα επιτελεία της αστικής τάξης) γνωρίζουν καλύτερα και χειρίζονται αριστοτεχνικά, όπως ο καλός ναυτικός τον άνεμο και το θαλάσσιο ρεύμα. Εμείς βλέπουμε μόνο τα φαινόμενα, κάποιοι άλλοι («αριστεροί») δεν βλέπουν ούτε αυτά, αλλά μας κουνάνε το δάχτυλο για «στραβούς γιαλούς» και βαρκούλες, που στραβαρμενίζουν….
Ο σίγουρος «γιαλός» δεν μπορεί να είναι παρά η ανάλυση της οικονομικής βάσης της κοινωνίας και όχι η κινούμενη άμμος της συνείδησης του Λαού και (ακόμη χειρότερα) των υπό εξαθλίωση εκτεταμένων μικροαστικών του στρωμάτων και των απολυομένων δημοσίων. Η συνείδηση του Λαού, όπως και η δράση των προοδευτικών πολιτικών κομμάτων οφείλει να αρμενίζει λαμβάνοντας υπόψιν της αυτόν, τον πραγματικό και υπαρκτό «γιαλό», και τις μεταβολές του, που συνήθως είναι αργόσυρτες στο ιστορικό διάβα, ενώ επιταχύνονται σε εποχές κρίσεων όπως η σημερινή. Βέβαια βάση και εποικοδόμημα αλληλεπιδρούν, αλλά σε κάθε διαλεκτική σχέση διακρίνεται το πρωτεύον από το δευτερεύον.
(συνεχίζεται)

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Όμως η πρωτοκαθεδρία του πρωτεύοντος δεν εκμηδενίζει τα «δικαιώματα» του δευτερεύοντος, που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμάμε. Πρέπει να γνωρίζουμε τους μηχανισμούς (εδώ παίζει και η ψυχολογία) με τους οποίους το «είναι» διαμορφώνει το «ειδέναι», αν θέλουμε να ελέγξουμε το τελευταίο. Προς το παρόν βλέπω, πως τα καταφέρνει καλύτερα η αντίδραση, παρόλο, που ο γιαλός είναι πολύ βραχώδης γι αυτήν.
Δε βοηθάει η γκρίνια του γενικώς «κάτι δεν πάει καλά», που μπορεί να είναι ακόμη και λεοντή διαλυτικών προθέσεων. Όπως και το κατοπτρικό της, τα κουρτινάκια στα τραίνα του Μπρέζνιεφ στο γνωστό ανέκδοτο.
Χαίρω πολύ! Προφανώς όταν μετά από είκοσι χρόνια προσπαθειών καταλήγεις να πέφτεις από τις 330 χιλ στις 270 χιλ., είναι μια εύκολη διαπίστωση, άνευ αξίας! Χρέος καθενός, από την κετουκε μέχρι τον έσχατο ανθυποοπαδό, είναι να έχει συγκεκριμένη πρόταση για κάτι, που δεν πήγε καλά. Εφόσον εξακολουθούμε να αναγνωρίζουμε τον αναντικατάστατο ρόλο ενός κκ.
Συνοπτικά θα επαναλάβω άλλη μια φορά: Η γενική πολιτική γραμμή του κόμματος δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. Μπορεί οι αντικειμενικές συνθήκες (κρίση) να ήταν ευνοϊκές, αλλά μην ξεχνάμε, πως ακριβώς σε τέτοιες συνθήκες η επιθετικότητα της αντίδρασης γίνεται εκατό, χίλιες φορές εντονότερη, και αυτό το ζήσαμε (και να ετοιμαζόμαστε για χειρότερα). Θα ήμασταν στο απόλυτο μηδέν σήμερα, αν είχαμε «προσαρμοστεί» στον «γιαλό» των λαϊκών αυταπατών, που επιδέξια καλλιεργεί η αντίδραση.
Αυτό έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ (και παραλίγο οι Ανταρσύριζες).
Θα θέλαμε να είμαστε στη θέση του;
Από κεί και πέρα, υπάρχουν αρκετά για επισκευή, σε επιμέρους θέσεις. Χρειάζεται ένα χτένισμα με γνώμονα την περισσότερη ταξικότητα, την εντατικότερη πολιτικοποίηση των οξυμένων προβλημάτων, σύμφωνα με τις αναγκαιότητες της πάλης για την Λαϊκή Εξουσία, και όχι για μιξοπαρθενιάρικα «μεταβατικά» στάδια και προγράμματα, που αφήνουν τον εχθρό να μας πετσοκόβει με την ησυχία του. Για παράδειγμα, τώγραψα και χτές κάπου: Η Χρυσή Αυγή δεν παλεύεται αποκαλύπτοντας απλά το «συστημικό της πρόσωπο». Παλεύεται αμφισβητώντας το ίδιο το «σύστημα», που υπηρετεί. Αλλιώς σκιαμαχούμε.

Ανώνυμος είπε...

Άντε πάλι με το εκατομύριο ανθρώπων που πέρασε από το Σύνταγμα...
Είναι πολύ εύκολο στον καθένα με ελάχιστες γνώσεις αριθμητικής και χρήση το Google Earth να τεκμηριώσει πώς :
1. η συνολική έκταση της πλατείας Συντάγματος από τοίχο σε τοίχο συν οι προσπείπτοντες δρόμοι σε ένα μέσω μήκος 100 μέτρων είναι 40.000 τετραγωνικά μέτρα.
2. αν δεχθούμε ένα 30 % του χώρου αυτού ότι δεν μπορούν να καταληφθούν από ανθρώπους, δηλαδή δένδρα, σκάλες, παρτέρια, κ.τ.λ. έχουμε έκταση δυνατόν να καταληφθεί 28.000 τετραγωνικά μέτρα.
3. εκτιμώ σε μέσω όρο πυκνότητας τα 2 άτομα ανά τ.μ. που πλησιάζει το αδιαχώρητο και έτσι καταλήγουμε στα 54.000 άτομα το πολύ.

Όλα τα παραπάνω βέβαια για νοήμονες που δεν απορρίπτουν την αντικειμενική πραγματικότητα γιατί προτιμούν το χώρο της φαντασίας/επιθυμίας, πράγμα σπάνιο βέβαια στο ανθρώπινο είδος διαχρονικά.

Taliban

αγουροξυπνημένη χελώνα καρέτα καρέτα. είπε...

Icaros Icarus:

"Του Σάββα του Τσιμπόγλου..."

Πολύ Καθημερινή και Πάσχο Μανδραβέλη διαβάζεις, κομμουνισταρά μου εσύ....

Ανώνυμος είπε...

διόρθωση στο παραπάνω σχόλιο.

3. εκτιμώ σε μέσο όρο πυκνότητας τα 2 άτομα ανά τ.μ. που πλησιάζει το αδιαχώρητο και έτσι καταλήγουμε στα 56.000 άτομα το πολύ.

Taliban

Ανώνυμος είπε...

ωραίο το κειμενάκι, αλλά και πάλι περισσότερο κόσμο είχαν οι αγανατκισμένοι μικροαστοί από το κκ.


Απορία: Στον τρίτο Μαϊούνη που θα'στε εξωκοινοβουλετική αριστερά Σφυροδρέπανε, και δεν θα συμπεριφέρεστε με το κοινοβουλευτικό savoir vivre, θα δούμε καμιά σοβαρή δράση από το κομμά ή θα είναι γλυκιά η ανάμνηση των εδράνων και θα συνεχίσετε να είστε κυρίες??

Unknown είπε...

γραφει ο σεχτάρ:
Συνοπτικά θα επαναλάβω άλλη μια φορά: Η γενική πολιτική γραμμή του κόμματος δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. Μπορεί οι αντικειμενικές συνθήκες (κρίση) να ήταν ευνοϊκές, αλλά μην ξεχνάμε, πως ακριβώς σε τέτοιες συνθήκες η επιθετικότητα της αντίδρασης γίνεται εκατό, χίλιες φορές εντονότερη, και αυτό το ζήσαμε (και να ετοιμαζόμαστε για χειρότερα). Θα ήμασταν στο απόλυτο μηδέν σήμερα, αν είχαμε «προσαρμοστεί» στον «γιαλό» των λαϊκών αυταπατών, που επιδέξια καλλιεργεί η αντίδραση.

Αυτή είναι όλη και όλη η κριτική; Είμαστε ωραίοι, τίμιοι και αγωνιστές και άρα φταίνε οι άλλοι;

Πρέπει να υπενθυμίσω ότι το ΚΚΕ μέσω της ηγεσίας του δεν έχει κάνει ΠΟΤΕ αναφορά σε κομμουνιστική προοπτική τουλάχιστον τα τελευταία
20 χρόνια που το παρακολουθώ. Και κατα τη γνώμη μου καλά κάνει γιατί θα φύγουν ολοι από το παράθυρο...

Αντι γι αυτό όμως επελέγη το αόριστο και νεφελώδες "λαϊκη εξουσία" με ένα πρόγραμμα που μοιάζει λίγο με του Υπαρκτού.
Μα ο λαός δεν έχει πρόσημο εκτός αν ταυτίζουμε το ΚΚΕ με τον λαό...
Η "λαϊκη εξουσία" μπορεί καλλιστα να είναι και ένα φασιστικό μορφωμα που αντλει δυνάμεις και νομιμοποίηση από τα λαϊκα στρώματα.
Το ΚΚΕ δεν διευκρινίζει ούτε το πως θα πάμε σε "λαϊκη εξουσία (με εκλογες; με επανάσταση; με πραξικόπημα;) ούτε το πότε(δευτέρα παρουσία;. Συμμαχίες θα κάνει; (μάλλον όχι. Οι κουκουέδες, μόνοι τους, θα φτιάξουν τη λαϊκη εξουσία;)

Είναι φανερό ότι η πρόταση της "λαϊκής εξουσίας" του ΚΚΕ είναι φτιαγμένη στο ποδάρι και περισσότερο ακούγεται σαν σύνθημα ή σαν σχέδιο στην καλοκαιρινή άμμο παρά σαν στέρεη και σοβαρή στρατηγική. Πολύ περισσότερο που το μονο κριτήριο για την "λαϊκή εξουσία" είναι η ...ενίσχυση του ΚΚΕ.

Αυτο πληρώνει και το ΚΚΕ που κακα τα ψέματα εισέπρατε μια ψήφο διαμαρτυρίας ως το 2009. Όταν η κοινωνία έχει φτάσει στο αμήν είναι επόμενο ότι θα επιβραβεύσει αυτούς με την ρεαλιστική πρόταση και όχι μια μπαλαφαριά περι "λαϊκής εξουσίας". Το πόσο μπαλαφαριά και απάτη ειναι η λεγόμενη
"λαϊκή εξουσία" του ΚΚΕ φαίνεται και από τις δυο προεκλογικές του εκστρατείες: Αντί να εξηγήσει τί είναι αυτό το πράγμα (έστω και στο παρα πέντε)
αναλώθηκε σε νουθεσίες να ...μην ψηφίσει ο κόσμος τον Σύριζα.

Και ονειρεύονται κάποιοι,μετά από αυτό, να αποκτήσουν το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Αναυδος είπε...

Παντως απο τους επικριτες του ΚΚΕ ο πιο ξεκαθαρος ειναι ο ικαρους
τι απεργιες και αλλες κομμουνιστικες μαλακιες βγαλτε ολοι το σκασμο αρχιστε να δουλευεται για 400-500 ευρω 8ωρο 12ωρο ή οτι αλλο θελησει το αφεντικο να αρχισει να κινειτε παλι η οικονομια να παραγεται υπεραξια που θα δωσει στα λαμογια τους μικροαστους και τη δημοσιουπαλληλια μερος απο τα κλεμενα. Ετσι θα βρεθουν και παλι στη γνωστη τους θεση να ποδηγετουν τις υποτελεις ταξεις και να βοηθουν τα αφεντικά να κυβερνησουν.

Ο χατζιαβατισμος του συριζα (αλλα και της πασκε) χωρις φερετζε

Ανώνυμος είπε...

@Άναυδε
το ερώτημα για το ζήτημα της "λαϊκής εξουσίας",που αφορά στο ποιά,με ποιούς,ένα πλάνο εν πάσει περιπτώσει, θα είναι αυτή η "λαϊκή εξουσία" είναι ερώτημα που μου έβαζαν πρίν τίς εκλογές-η πλειοψηφία τους μικροαστοί(οχι των βλαμμένων κουκουεδολόγων).
Νομίζω-μην βιαστείς να απαντήσεις "...σιγά μην δεν ξέρανε"-οτι μάλλον αναζητούσαν "έγγραφη(επαναλλαμβανόμενη) διαβεβαίωση" οτι δεν θα "πειραχτούν τα έχια τους..."

ενας σύντροφος

Ανώνυμος είπε...

"Όταν η κοινωνία έχει φτάσει στο αμήν είναι επόμενο ότι θα επιβραβεύσει αυτούς με την ρεαλιστική πρόταση και όχι μια μπαλαφαριά περι "λαϊκής εξουσίας""

xaxaxaxa
ρε σεις, εκεί στο Σύριζα, τα συζητάτε αυτά πριν τα πείτε παραέξω;;;
επιβράβευσε δηλαδή η κοινωνία την ρεαλιστική πρόταση του Σαμαρά και του Τσίπρα;
Μου θες και "κομμουνιστική προοπτική"... τρομάρα σας.


υ.γ. τουλάχιστον έχεις ταιριαστό ψευδώνυμο.
Σαν τον Ικαρο και ο Σύριζα, θέλει να πιάσει το ήλιο, με χάρτινα φτερά...
γνωστή η διαδρομή, γνωστό και το τέλος.
Καλό ταξίδι.


@ψ.

Unknown είπε...

@ icarus icarus
"Α, ξέχασα τη Χαλυβουργία που φτάνει τις 5.643 μέρες απεργίας. Δουλευόμαστε; "
καποιος υποφερει απο οξεια οσφυοκαμψια . . .

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πρώτε ανώνυμε, το κείμενο με εννιάρι παλατίνο λινοτάιπ, μου βγήκε μιάμιση σελίδα. Αν είχες να μας πεις κάτι πιο χρήσιμο στο σχόλιό σου, γιατί δεν το έκανες;

Διονύση καλοτάξιδο το μπλοκ. Ο όρος μικροαστικός αναφερόταν κυρίως στον πολιτικό τόνο, όχι μόνο στη σύνθεση

Η κε του μπλοκ ευχαριστεί τους σφους αναγνώστες για τα καλά λόγια, τα σοβαρά σεντονάτα σχόλια και τις απαντήσεις σε όσους αεροβατούν και τους έκαψε τα φτερά ο ήλιος.

Unknown είπε...

Είναι κατανοητό ότι η απόρριψη μπορεί να τρελάνει και τα καλύτερα μυαλά. Και ειδικά όταν ταυτίζεται το εσωκομματικό συμφέρον με το ...λαϊκό.

Το ΚΚΕ έχει μια πληθώρα αγωνιστικών αναμνήσεων σε σχέση με την εθνική ανεξαρτησία το ψωμί κτλ. Αυτή η ανάμνηση ήταν αυτή που έδινε κάποια συμπάθεια ή ανοχή του κόσμου απέναντι στο ΚΚΕ μετα το 1990.Δείτε τώρα τί λέει ο Ριζοσπάστης για όσους μιλάνε για Κατοχή...

Τώρα το ΚΚΕ προκαλεί έντονη αποστροφή σε ευρύτερο κόσμο που κακα τα ψέματα δεν πείθεται πια από το αλάθητο του γενικού γραμματέα, έχει διαβάσει και 2-3 βιβλία, ανοίγει και ένα ιντερνετ και γελάει με την καρδιά του όταν ακούει την Παπαρήγα να ...καταγγέλει το Twitter για προβοκάτσια.

Τί να κάνουμε, η κοινωνία του 2012 δεν είναι η κοινωνία του 1950

Κακα τα ψέματα η κατρακύλα του ΚΚΕ δεν είναι μόνο ζήτημα της γνωστής τρισάθλιας ηγεσίας αλλά και του κακού, κάκιστου επιπέδου των περισσότερων μελών του. Δεν σου αρέσουν οι "αγώνες" του Τσιμπόγλου είσαι με την Καθημερινή. Δεν σου αρέσει η καρικατούρα του ΠΑΜΕ είσαι με τον Συριζα. Έγραψα κάποια πράγματα για την "λαϊκή εξουσία". Κανείς δεν απάντησε και δνε ξέρω αν μπορεί να απαντήσει γιατί το βασικό είναι να έχετε, πρώτα εσείς κατανοήσει τί σημαίνει αυτό το πράγμα.

Σε σχέση με τιε απεργίες-πανωλεθρίες του ΠΑΜΕ που προσπάθησε να παραστήσει τη ΓΣΕΕ μεταφέρω απόσπασμα από παλιότερο σχόλιο

Η "ταξικη πάλη" μέχρι τη δεκαετία του '80 ήταν ένα εσωτερικό ζήτημα του Κράτους ανάμεσα στους εργάτες και τους κεφαλαιούχους με διαιτητή το Κράτος. Όταν όμως παγκοσμιοποιείται η οικονομία, μπορεί να αλλάξει ριζικά το οικονομικό-παραγωγικό πλαίσιο μιας χώρας χωρίς να μπορεί κανένας εσωτερικός παράγοντας να σταματήσει την εξέλιξη.

Παραδειγμα η αποβιομηχάνιση στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια.

Στην δεκαετία του '90 η Αλεκα Παπαρηγα επισκέφτηκε τη Ναουσα και τα εργοστάσια του Λαναρά που ήταν έτοιμα να κλείσουν. Εβγαλε μαι ομιλία για τον καπιταλισμό από τα εγχειρίδια της ΕΣΣΔ του '50 και είπε όλα αυτά τα δεινά που φέρνειο καπιταλισμος κτλ. Μια εργάτρια την αποκάλεσε "κακοπούλι" γιατί οι άνθρωποι που γνώριζαν τη μοιρά τους ήθελαν να ακούσουν μια λύση από το ΚΚΕ που φυσικά δεν μπορούσε να τους δώσει (νομίζω ότι η Παπαρήγα προτεινε να τους χορηγηθεί ένα επίδομα επι μακρόν από κονδύλια της ΕΕ...)

Στο πλαίσιο αυτό ανήκει και η Χαλυβουργία που τροφοδοτούσε την εσωτερική αγορά. Τώρα εσωτερική αγορά δεν υπάρχει και οι εξαγωγές δεν αποδίδουν για μια σειρά από λόγους (σκληρο νόμισμα κτλ)

Το ΚΚΕ σήμερα, για να δείξει ότι, ορίστε, κάνει αγώνες και μάλιστα γνήσιους, προλεταριακούς και μάλιστα στη "Βαρια βιομηχανία" (τρομάρα της) της χώρας αποφάσισε να παίξει με την τυχή 400 οικογενειών κλείνοντας ένα εργοστάσιο που ήταν ήδη έτοιμο να κλεισει. Χωρίς προοπτική, χωρίς τίποτα. Αν μακροημερεύει η απεργία και κρατήσει καμια δεκαετία είναι γιατί ο Μάνεσης ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται πια για τον Ασπρόπυργο.

Κάποτε μια απεργία σε ένα εργοστάσιο συντάραζε το συμπαν, αφού η αγορά ήταν κυρίως εσωτερική και υπέφεραν και άλλοι κλάδοι. Υπάρχει τώρα κάτι τέτοιο? Οχι βέβαια!

Ακομα και αν κλεισουν οριστικά οι περισσότεροι κλαδοι της παραγωγής με απεργίες (που φυτοζωούν ήδη)το παγκοσμιοποιημενο οικονομικό σύστημα θα βρει αμέσως λύση. Το ΚΚΕ το γνωρίζει αυτό και όμως για λόγους ψηφοθηρικούς παίζει με τις τύχες τόσων ανθρώπων χωρίς να μπορεί καν να παρέμβει ωστε να τους εξασφαλίσει το κράτος ένα επίδομα

Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Στον Ασπρόπυργο το ΚΚΕ καταποντίστηκε, πιο χαμηλά δεν γινόταν. Ούτε χίλιους (1000) ψήφους δεν πήρε

Unknown είπε...

@icarus icarus
http://stokalokaistodiaolo.blogspot.gr/2012/06/blog-post_09.html

Αναυδος είπε...

ο ικαρος εχει ηδη υποκαταστισει την ταξικη παλη με τη ζητιανια και τα κρατικα επιδοματα της πεινας. Aυτο που δε μας λεει ειναι οτι ο συριζα για το λαναρα πιεζε να δοθουν ευνοικα δανεια στον επιχειρηματια για να μεινει το εργοστασιο ανοικτο. με αλλα λογια εβαζε την εργατικη ταξη να παρακαλα για το αφεντικο της

τα αλλα περι λαικης εξουσιας αφου ειναι τοσο μεγαλος θαυμαστης του ιντερνετ θα μπορουσε να μπει στο σαιτ του ριζοσπαστη και να διαβασει οσο τραβα η καρδια του Αντιθετα προτιμα τη στρεψοδικια και το απλο ψεμα

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6244963&textCriteriaClause=%2B%CE%A4%CE%99+%2B%CE%95%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%99+%2B%CE%97+%2B%CE%9B%CE%91%CE%99%CE%9A%CE%97+%2B%CE%95%CE%9E%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%99%CE%91

Οι μπαρουφολογιες περι της επιπτωσεις των απεργιων στην εσωτερικη αγορά απλως δειχνουν τη αγνοια του περι εκμεταλλευσης και υπεραξιας και του σχηματος που μονος του κατασκευασε περι Κρατους διαιτητη (και οχι μηχανισμου καταστολής), . Ειτε εισαγει ειτε εξαγε μια επιχειρηση οταν απεργουν οι εργατες της το αφεντικο δεν κερδιζει και χανει τη θεση του στην αγορά. Η απεργια στη Χαλυβουργια θα ηταν αποτελεσματικη αν οι χατζιαβατηδες του βολου (συριζα-δακε-πασκε και χρυση αυγη με ολιγη απο οακκε) κατεβαζαν και εκει τα ρολα. Προτιμησαν ομως σε βαρος των συναδελφων τους να προσκυνησουν το Μανεση.

κάστορας είπε...

Ένα απ' τα βασικά προβλήματα που έχει η συλλογιστική υμών, των οπαδών και μελών του ΚΚΕ, είναι ότι δεν δέχεστε ουσιαστικά κάποιο κριτηριο με βάση το οποίο θα αξιολογηθείτε, ενώ διεκδικείτε πρωταγωνιστικό ρόλο στα δημόσια πράγματα. πχ, οι -όποιες- εκκαθαρίσεις στην ΕΣΣΔ ήταν επιβεβλημένες και δικαιωμένες απ' τον στόχο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Μετέπειτα ο σοσιαλισμός δεν οικοδομείται αλλά καταρρέει, ούτε αυτό μας επιτρέπει την κριτική των εκκαθαρίσεων όμως γιατί έγινε λόγω αποστασίας κλπ. Αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, και ο σκοπός δεν επιτυγχάνεται τότε και τα μέσα δεν έχουν ένα προβληματάκι;

Παράδειγμα δέυτερο: Το ΚΚΕ ακολουθεί την χ πολιτική. Ποια θα είναι τα κριτήρια αποτυχίας ή επιτυχίας με βάση τα οποία οι πολίτες θα την κρίνουν; Η απάντηση είναι ότι οι κομμουνιστές δεν λογοδοτούν σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό τους (ή στην εργατική τάξη, την οποία όμως εκφράζουν αυτοί), ενώ βέβαια ζητάνε την ψήφο των πολιτών. Μάλιστα η αντιμετώπιση της κριτικής παίρνει μια ηθικίζουσα-θεολογίζουσα χροιά με όρους όπως παρέκκλιση-αποστασία-οπορτουνισμός-προδοσία και, βέβαια, προβοκάτσια, που μπορεί να είναι αντικειμενική και ανεξάρτητη απ' τις προθέσεις. Μπορεί να γίνει διάλογος υπ' αυτές τις προϋποθέσεις; Και αν τελικά δεν ενδιαφέρει το να γίνει κάποιος διάλογος -εξάλλου το ΚΚΕ δεν έχει καλέσει κάποια συγκροτημένη άποψη σε διάλογο εδώ και δεκαετίες- αυτό δεν είναι λογικό να δημιουργεί στους πολίτες αμφιβολίες για το τί θα σήμαινε μια ενδεχόμενη πολιτική κυριαρχία του ΚΚΕ;

Ανώνυμος είπε...

Ο πρώτος ανώνυμος ή αλλιώς Αλέκος
Ήθελα να σου πω ότι με θύμωσε το κείμενο σου, γιατί ενώ γράφεις τόσες αράδες κατηγορώντας ότι όλα έγιναν σκατά, σε 3 σειρές μας λες το σωστό. Ε δεν με άρεσε, εκνευρίστηκα.
Για τα ποιο χρήσιμα λοιπόν:
Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012
Γ. ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ
α. Θα δώσει την μάχη μαζί με το λαό και τη νεολαία να μη χρησιμοποιηθεί ελληνικό έδαφος…
γ. Άμεσα θα στηρίξει την οργάνωση του εργατικού κινήματος και των συμμάχων του…
ε. Η ΚΕ καλεί τους εργατοϋπαλλήλους, ……….. να δράσουν άμεσα μέσα από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες για να αλλάξει δραστικά ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων στα τριτοβάθμια και δευτεροβάθμια σωματεία και οργανώσεις ……..
Ε αυτά λοιπόν για να γίνουν όμορφα και ωραία νομίζω ότι είναι απαραίτητο να ληφθούν πρωτοβουλίες για ένα αριστερό μέτωπο όπου θα ανοίξει η κουβέντα για μια ενιαία πάλη των δυνάμεων της αριστεράς που συμφωνούμε σε κάποια ωραία πραγματάκια(να μην τα επαναλαμβάνω εδώ) και να πάμε (όχι με το ΠΑΜΕ αλλά και με το ΠΑΜΕ) να τα κάνουμε
Σήμερα που η σοσιαλδημοκρατία καταρρέει δεν μπορούμε να αφήσουμε τους φωτόπουλους και παναγοπουλους να κάνουν παιχνίδι. Πρέπει να τους πετάξουμε από τα παράθυρα
Θέλει και αντιφασιστική πάλη οργανωμένη με στόχους και πολλές κατευθύνσεις, οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης με Έλληνες και ξένους, ενάντια (όχι με το ΕΝΑΝΤΙΑ και το ΜΕΡΑ) και στις μαφίες και στους φασίστες κλπ
Δεν θέλει άλλα λόγια, ούτε κόντρες (δηλαδή αυτό με τους όψιμους υποστηρικτές της σοσιαλδημοκρατίας δεν περπατάει όπως κκε-εδες ψήφισαν σύριζα έτσι και αντάρσιοι ψήφισαν)
Και όταν λέω να γίνουμε χρήσιμοι εννοώ να πάψουμε να ζητάμε ευθύνες από τον κοσμάκη και να βρούμε εκείνους τους κοινούς δρόμους που θα δώσουν λύσεις και ανατροπές κλπ
Εμείς μαζί σας είμαστε όχι με τους άλλους, μην γίνεστε συνέχεια οι άλλοι

Unknown είπε...

@salot sor

@icarus icarus
http://stokalokaistodiaolo.blogspot.gr/2012/06/blog-post_09.html

Μπράβο! Μeγάλη σοφία!

===========
@Άναυδος

1). Στην ουσία ο Σύριζα πρότεινε να εφαρμοστεί η πολιτική του Λάζαρη, περι κοινωνικοποίησης αν θυμάσαι. Κάτι βέβαια που ήταν αδύνατον λόγω Ε.Ε. Η πρόταση του ΚΚΕ ήταν ακόμα χειρότερη γιατί βασιζόταν στην κρατική φιλανθρωπία των επιδομάτων. Πάντως έχει πλάκα που η Παπαρήγα χρησιμοποίησε τον χαρακτηρισμό "κακοπούλι" σαν παράσημο και την επόμενη μέρα έγραψε ένα κατεβατό στον Ριζοσπάστη για να πει πόσο σωστα τα λέει το ΚΚΕ, τα χειρότερα έρχονται κτλ.

2)Το αρθράκι του Ριζοσπάστη δεν γράφει πουθενά το πως και το πότε της "Λαϊκής Εξουσίας". Τελικά μάλλον καλά κάνουν. Γιατί το πως και το πότε έχουν τελικά σημασία. Το ενστικτο της εκλογικής αυτοσυντήρησης επιβάλλει να μένουν θολά κάποια πράγματα για να μην φύγει η εργατική τάξη από τα παράθυρα.

Αναμεσα στσις μπαρούφες που σταχυολόγησα στο αρθράκι είναι:

Η ρεαλιστικότητα μιας πολιτικής πρότασης δεν καθορίζεται από το συσχετισμό δύναμης, αλλά από τις αντικειμενικές συνθήκες που περιγράφουν την εξέλιξη της οικονομίας και της κοινωνίας.

Πολύ ωραία, ο συσχετισμός δύναμης δεν μετράει. Δηλαδή η εξέλιξη της οικονομίας και της κοινωνωίας δεν αντικατοπτρίζει την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων;

Τελοσπάντων είναι "ρεαλιστική" η πολιτική πρόταση σύμφωνα με τον "Ρ" αφού:

Οι ίδιες οι παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας αποδεικνύουν ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας

Είναι λοιπόν απορίας άξιον γιατί δεν έχουμε ακόμα "Λαϊκή Εξουσία" αφού είναι μάλλον εύκολο να γίνει!


3)Είναι πολύ ενδιαφέρον που παραδέχεσαι ότι η απεργία στη Χαλυβουργία δεν είναι αποτελεσματική, επειδή στο Βολο κτλ κτλ. Παραλίγο να ξεχάσω την "ταξική" πανωλεθρία του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ στο Βόλο και τους εργάτες να περιφρουρούν το εργοστάσιο από τους ΠΑΜίτες.

Το ΠΑΜΕ αντιμετωπίστηκε ως εισβολέας και αυτό είναι πρωτίστως δική του ευθύνη. Μια πρόταση για απεργία πρέπει να πείθει, πρώτα και κύρια τους ίδιους τους εργάτες που θα απεργήσουν και όχι επειδη το πρόσταξε η Κομματική Ηγεσία για τους δικούς της σκοπούς.
Δεν είναι δυνατόν να μην έχουν λόγο οι εργάτες για το αν θα απεργήσουν ή όχι και να έχει λόγο το ΠΑΜΕ δηλαδη τα 150-200 επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ, κάποιοι συνδικαλιστές που έχουν να δουλέψουν 10-15 χρόνια ο καθένας και ένας μικρός αριθμός ΚΝιτών που παριστάνουν τους εργάτες

Δεν είναι αυτονόητο αυτό;

Αναυδος είπε...

Ικαρος
1. Ο συριζα προτεινε χρηματοδοτηση του Λαναρα απο τις τραπεζες ουτε καν κρατικοποιηση Σημερα ειστε πιο δεξιοι και φιλοιμπεριαλιστες απο το ΠΑΣΟΚ του ‘80

2. Ο μονος τροπος για να παρει την εξουσια η εργατικη ταξη ειναι ο ενοπλος αγωνας

3. Καλό θα ειναι να φρεσκαρεις της γραμματικές σου γνωσεις. Κατα ποσο μια προταση ειναι ρεαλιστικη σημαινει αν ειναι εφαρμοσιμη και ναι αυτο δεν εχει να κανει με το συσχετισμο δυναμης. Πχ η αγροτικη παραγωγη της Ελλαδας μπορει να θρεψει τα 12 εκ των κατοικων της κλπ κλπ.

4. Οι υποκειμενικες συνθηκες που θα υλοποιησουν τη ρεαλιστικη προταση του ΚΚΕ για λαικη εξουσια δεν ειναι ωριμες ακομη.

5. Μη συγχεεις τους εργατες της χαλυβουργιας του Βολου με τον εσμο των χαφιεδων και τα τσιρακια της εργοδοσιας που επιτεθηκαν στο ΠΑΜΕ. Οι εργατες δεν ειναι και δεν θα ειναι ποτε ελευθεροι να αποφασισουν όσο ειναι μονοι τους κατω απο το ζυγο του αφεντικου Για αυτο και αξιζει τιμη στους 200 Παμιτες και Κνιτες που κανουν οτι μπορουν για να σπασουν την εργοδοτικη τρομοκρατια που εσυ μεταφραζεις σα συναινεση των εργατων να ειναι στον 21ο αιωνα ακομη σκλαβοι. Αν ειναι επαγγελματικα στελεχη του ΚΚΕ σημαινει οτι τα λεφτα μας πιανουν τοπο

kontoxontros είπε...

Ίκαρους η ηγεσία του ΚΚΕ μήπως παίρνει εντολές από τους Ρώσους για να κηρύξει απεργία?
Σεχτάρ η κόκκινη συνωμοσιολογία αντί για την καλλιέργεια του ορθού λόγου είναι νερό στον μύλο του φασισμού.
Επίσης εγώ λέω ότι όταν την πέφτουν οι φασίστες σε δημοτικό σύμβουλο του ΚΚΕ με ροντβάιλερ, σκιαμαχούμε, αν περιμένουμε μέχρι να ρίξουμε το σύστημα και όχι αν αντιπαρατεθούμε στην χρυσή αυγή.
Σεισμός σεισμός αριστερισμός

Αντωνης είπε...

"Η ρεαλιστικότητα μιας πολιτικής πρότασης δεν καθορίζεται από το συσχετισμό δύναμης, αλλά από τις αντικειμενικές συνθήκες που περιγράφουν την εξέλιξη της οικονομίας και της κοινωνίας.

Πολύ ωραία, ο συσχετισμός δύναμης δεν μετράει. Δηλαδή η εξέλιξη της οικονομίας και της κοινωνωίας δεν αντικατοπτρίζει την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων; "

Ένα λεξικό της κοινής νεοελληνικής στον κύριο, δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ "μη καθοριστικού" και "ασήμαντου."

Κι ένα βασικό εγχειρίδιο λογικής, δεν αντιλαμβάνεται ότι οι συσχετισμοί δύναμης δεν γεννιούνται στον αιθέρα αλλά απορρέουν από "αντικειμενικές συνθήκες", που για αυτόν τον λόγο είναι το καθοριστικό στοιχείο.

Κινδυνεύει κατά συνέπεια να θεωρήσει ότι με πορδές βάφονται αυγά, ή αλλιώς ότι επειδή πήρε ο Σφύριζα 27% άλλαξε "ο συσχετισμός δύναμης" του ελλήνικος κοινώνιος.

Μια εισήγηση, μήπως γίνεται οι πολιτικά και θεωρητικά αναλφάβητοι να έχουν συγκεκριμένα δικά τους ποστ, να μην πέφτουν και μας τα μαλλιά μας καθώς πάμε ανύποπτοι να διαβάσουμε σχόλια;

Αναυδος είπε...

Αν ηταν επαγγελματικα στελεχη του ΚΚΕ αυτοι που στο Βολο προσπαθησαν να σπασουν την τρομοκρατια του Μανεση και των ρουφιανων του αυτο σημαινει οτι τα λεφτα μας πιανουν τοπο Τους αξιζει τιμη που δεν παχαινουν πισω απο τα βολικα γραφεια του εθνους της καθημερινης και της σπορτντει η της παντειου

Αν ηταν επαγγελματικα στελεχη του ΚΚΕ αυτοι που στο Βολο προσπαθησαν να σπασουν την τρομοκρατια του Μανεση και των ρουφιανων του αυτο σημαινει οτι τα λεφτα μας πιανουν τοπο Τους αξιζει τιμη που δεν παχαινουν πισω απο τα βολικα γραφεια του εθνους της καθημερινης και της σπορτντει η της παντειου

Οσο για το ρεαλιστικο ενος προγραμματος εχει να κανει με το αν ειναι εφαρμοσιμο αν π.χ η λαικη εξουσια μπορει να θρεψει το λαο της Ελλαδας και οχι με το συσχετισμο των δυναμεων Αλλα ειπαμε οποιος δε νογα απο μαρξισμο

Vankas είπε...

Λοιπόν φίλε Κάστορα βασική προϋπόθεση της σκέψης σου είναι ότι οι κομμουνιστές δρουν εν κενώ, ή αλλιώς ότι σκέφτονται ένα στόχο,ορίζουν ένα τρόπο δράσης και μετά αξιολογούν αν τον πέτυχαν ή όχι και τι έκαναν λάθος.Συνεπώς αναζητείς a priori κριτήρια στην εν κενώ αφηρημένη δράση τους. Αυτό είναι εντελώς λάθος. Βασική προϋπόθεση για να είναι κανείς μαρξιστής στην πολιτική, είναι να έχουν λίγο πολύ αναλυθεί επιστημονικά κάποιες βασικές νομοτελείς διαδικασίες στην κοινωνία και ο ρόλος που μπορεί να παίξει στην ανάπτυξή τους η συνείδηση των ανθρώπων. Η άποψη των πολιτών ως άποψη των αφηρημένων απομονωμένων ανθρώπων, δεν μπορεί παρά να εκφράζεται αφηρημένα και όχι επιστημονικά, να μοιάζει με τη δικιά σου άποψη, να εκφράζεται συνεπώς σε κάλπη. Μπορείς να βάλεις όσα κριτήρια θες σε μια εντελώς αστήρικτη θεωρητικά και μάταιη δραστηριότητα και έλα να μας πεις που θα καταλήξεις.
Επίσης η ίδια η διαμόρφωση της συνείδησης για δράση δεν είναι μια βουλησιαρχική διαδικασία που μας αποκαλύπτεται και απαξ και διατάξαμε έγινε κοινό κτήμα και διαφωτιστικά σαν απόλυτη αλήθεια μεταφέρθηκε σε όλους. Η ίδια η ανάπτυξη της συνείδησης έχει δικούς της νόμους και δικές της προϋποθέσεις που είναι πάρα πολύ αντικειμενικές. Βασικό ερώτημα που πρέπει να απευθύνεις λοιπόν στον εαυτό σου είναι "Ποια αντικειμενική διαδικασία έξω από τη συνείδησή μου εξυπηρετώ με τα λόγια μου;Είμαι ένας κοινός φαφλατάς ή εδώ μπροστά μου βλέπω μια υπαρκτή διαδικασία που εξελίσσεται και τη βοηθώ;"
Ας δούμε τώρα ποια είναι τα κριτήρια που εσύ λαμβάνεις ως τέτοια. Είναι η τελική επιτυχία ή αποτυχία του εγχειρήματος. Το ίδιο με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, το ίδιο και με το εκλογικό αποτέλεσμα. Τι λεπτή κατανόηση των εσωτερικών διαδικασιών που μας προσφέρεις! Ποια παραπέρα διευκρίνιση νομοτελών διαδικασιών μας δίνεις; Καμία.
Ας περάσουμε λοιπόν σε μια ιστορία που θα διδάξει πολλούς μαζί και εσένα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια η CML ήταν μια αθεράπευτη ασθένεια με πολύ κακή πρόγνωση. Με το κριτήριο επιτυχίας ή αποτυχίας σου είμασταν όλοι loosers. Πολλοί τότε απογοητεύτηκαν, αποφάσισαν να το ρίξουν στη φραπελιά να διαλύσουν κάθε οργανωμένη προσπάθεια καταγραφής των προσπαθειών για θεραπεία, να παρατήσουν τις κλινικές και εργαστηριακές μελέτες, να απεμπολήσουν τη θεωρητική έρευνα και τις δοκιμές νέων φαρμάκων. Οι άλλοι ανακάλυψαν την imatinib.
Τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η ιστορία με σενα; Ότι μπροστά στην αποτυχία παράτας τη συστηματική και φορτωμένη νομοτελώς με αποτυχίες δουλειά και Σ(Φ)ΥΡΙΖΕΙΣ αριστερά και δεξιά την πόση φραπελιάς και άλλων σοσιαλδημοκρατικών χυλών.
Το καλύτερο όμως δεν είναι αυτό. Το πιο γελοίο βρίσκεται ακριβώς στην κριτική στο ΚΚΕ ακριβώς επί του αποτελέσματος των εκλογών. Ουσιαστική κριτική μπορεί να γίνει μόνο με βάση το αποτέλεσμα της 17 Ιουνίου. Που τι δείχνει; Ότι ακόμα και εκεί που οι δυνάμεις του ΚΚΕ έφταναν δεν κατάφεραν να κάνουν ποιοτική δουλειά που να αυξάνει τη συνειδητότητα των συγκεκριμένων ψηφοφόρων και φίλων του κόμματος ως προς τον τελικό σκοπό. Δεν κατάφεραν να τους ανεβάσουν πάνω από το επίπεδο του ψηφοφόρου, του ανθρώπου που το μόνο που έχει είναι η ψήφος του και κοιτά πως να τη ρίξει καλύτερα για τον ίδιο. Και εδώ πράγματι χωρά πολύ συζήτηση. Αλλά τι προκύπτει, ότι ακριβώς άνθρωποι που απεμπόλησαν τον τελικό σκοπό κάνουν κριτική στο ΚΚΕ(που δεν τον απεμπόλησε) επειδή τους άφησε να τον απεμπολήσουν. Τέτοια τρελά συμβαίνουν αυτή τη στιγμή φίλε κάστορα.
Και λίγα λόγια για τις κλάψες της μη δημοκρατίας και ελευθερίας συζήτησης εντός του ΚΚΕ. Έστω ότι έτσι είναι.Υπάρχει λοιπόν κάποια ελπίδα με αυτό το δεδομένο; Μόνοι σας απαντάτε πως όχι. Και για άλλη μια φορά αναδεικνύεται τη βλακεία και το άσκοπο των ενεργειών σας. Ή είστε λοιπόν ηλίθιοι ή δεν είναι ακριβώς έτσι. Διαισθάνεστε ότι εδώ παίζεται κάτι σημαντικό. Γνωρίζετε ότι οι ηττημένοι στρατοί διδάσκονται καλά. Εμείς θα φροντίσουμε να διδαχθούν πρώτα από τα δικά σας λάθη. Αυτό θα είναι αρκετό για να εξαλείψει πολλά από τα δικά τους.

κάστορας είπε...

Φίλτατε Vanka, ας μου επιτραπεί να πω ότι απαντάς σε άλλα από αυτά που σε ρωτάω και βάζεις στο στόμα μου πράγματα που δεν έχω πει. Καταρχάς, όσον αφορά στο νομοτελειακό της υπόθεσης, δεν πιστεύω ότι στην εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας υπάρχουν νομοτέλειες, ούτε και στην εξέλιξη του κάθε ατόμου. Τάσεις ναι, περιορισμοί ναι, εξαγωμενες νομοτέλειες και από κει και πέρα ολόκληρη κοινωνική νομολογία, όχι. Καλύτερα γι αυτά να προσεγγίσεις μεθοδολογικά τις χίλιες-δυο εκφάνσεις του θετικισμού που η "αστική σκέψη" έχει να προσφέρει. Παρεμπιπτόντως, αν δεν έχει κανένα αποτέλεσμα η ανθρώπινη και ατομική σκέψη, κριτική και δράση, ποια η ελπίδα για την ανατροπή της κοινωνίας της εκμετάλλευσης; Η πίστη στη νομοτέλεια, έναν βαθιά αντιεπιστημονικό όρο;

Αλλά βέβαια εγώ δεν σε ρώτησα αυτό. Ούτε επικαλέστηκα ως κριτήριο την επιτυχία ή την αποτυχία. Οι υποστηρικτές του σταλινισμού την επικαλέστηκαν, αλλά αρνούνται να την ακολουθήσουν μέχρι τέλους ως κριτήριο και να κρίνουν έτσι την δικιά τους αποτυχία (εφόσον ανατράπηκαν από τον "Χρουτσώφ", "Γκορμπατσώφ" κοκ, ευτυχώς στο μπλογκ υπάρχει αρκετό χιούμορ για να συμπληρωθεί η λιστα) . Εγώ την αντίφαση ήθελα να αναδείξω.

Άσε με εμένα. Εγώ μπορεί να είμαι σοσιαλδημοκράτης, φαφλατάς, μαρξιστής ή "μαρξιστή", ή ο φούφουτος. Πέραν απο δίκη προθέσεων, μπορεί κανείς να μας πει απο με ποια κριτήρια να κρίνουμε το ΚΚΕ, τις απόψεις του, και την πορεία του ως πολιτικού φορέα; Εμείς οι μη-καλοπροαίρετοι πολίτες (αν και προσωπικά είμαι λίαν καλοπροαίρετος) καλούμαστε να το ψηφίσουμε στις εκλογές (ας περιοριστούμε εδω). Θα μας πεί ποιο είναι το δικό του κριτήριο, σταθερό διαχρονικά, ώστε να κάνουμε κάποια αποτίμηση; Α, όσο και να σας φαίνεται εξοργιστικό, ναι θα υπάρξουν πολλοί που απεμπόλησαν, που θα σας κατηγορήσουν ότι φταίτε εσείς που δεν απεμπολήσατε. Έτσι είναι όταν αυτοαποκαλείσαι πρωτοπορεία: Οι άλλοι σε κρίνουν με βάση αυτό, και την αποτυχία σου ανάλογα. Το Πασοκ το κρίνουν με βάση το αν τους διόρισε. Θα θέλατε να κριθείτε ως πασόκοι;

Εμένα με απασχολεί η συζήτηση και η δημοκρατία εντός του ΚΚΕ, ως δημοσίου και δημοκρατικού πολιτικού φορέα που διεκδικεί την εξουσία, γιατί όσο και να το κάνεις το κόμμα που κυριαρχεί χρωματίζει και το είδος της εξουσίας που ασκείται. Όμως δεν ρώτησα αυτό, δεν με ενδιαφέρει τώρα η συζήτηση εντός του ΚΚΕ, πιστεύω εξάλλου ότι υπάρχει εσωτερική σύμπνοια. Ρωτάω όμως για την δημοκρατικότητα απέναντι στους εκτός ΚΚΕ κριτικούς, στους καλοπροαίρετους και κακοπροαίρετους, σε όλους τους μη-φασίστες.

Ανώνυμος είπε...

εάν αυτή η αναφορά για όσους παχαίνουν πίσω από τα γραφεία του έθνους και της καθημερινης αφορά τον Δελαστίκ και τον Παπακωνσταντίνου, πρόκειται για ό,τι πιο αναιδες γράφτηκε ποτέ σε αυτό το blog.

ο Παπακωνσταντίνου π.χ. που δεν πληρώνεται από το υστέρημα της εργατικής τάξης για να παράξει θεωρία και πολιτική , αλλά βγάζει το ψωμί του μόνος του, και αυτό ο καθένας καταλαβαίνει πόσο χρόνο του αποσπά από αυτά που θα μπορούσε να κάνει, έχει προσφέρει με βιβλία και άρθρα που ΟΛΟΙ οι βουλευτές του ΚΚΕ δεν μπορούν να τα δουν ούτε στον ύπνο τους.

drazen

Unknown είπε...

Τελικά έχουν απόλυτα δίκιο οι δεξιοί που καταγγέλουν τα "κομματικά διδακτορικά" και τις στημένες εκλογές για τα μέλη ΔΕΠ των ελληνικών πανεπιστημίων... Γι' αυτό και τα σημερινά χάλια τους.

Αγαπητέ Αντώνη, οι μπαρούφες του Ριζοσπάστη δεν κρύβονται με εξυπνακισμούς της κακιάς ώρας.

Εξηγησέ μου εσύ τη διαφορά του "μη καθοριστικού" και "ασήμαντου" σε εμένα τον αμόρφωτο

Για να μην δυσκολευτείς θα σου πω ένα παράδειγμα:

Ας πούμε ότι θέλω να σπρώξω ένα μεγάλο κιβώτιο από τη θέση Α στην θέση Β. Επειδή όμως είμαι ΚΝίτης και έχω διαβάσει Ριζοσπάστη, καταλαβαίνω ότι δεν είναι καθοριστικός ο συσχετισμός δύναμης, δηλαδή δεν είναι καθοριστικό το ποσο βαρύ είναι το κιβώτιο, το ποσο δυνατός είμαι εγώ, ή αν έχω και πέντε φίλους να το σπρώξουμε παρέα ούτε αν πάει κάποιος εχθρός να μου βάλει τρικλοποδιά.

Αρκεί που οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες δηλαδή ότι "είναι ανάγκη" να το πάω απο το Α στο Β (μεγαλη συζήτηση και αυτό...)

Γι' αυτό λέμε ότι το ΚΚΕ και η ασυνάρτητη θεωρία του περί "λαϊκής εξουσίας" κινείται στον χώρο της Θεολογίας και θα πρέπει να μελετηθεί από τους αρμόδιους θρησκειολόγους.

Δεν είναι καλύτερο να γράψεις εσύ μια καλή ερμηνεία για την "λαϊκή εξουσία"; Οπωσδήποτε θα είναι καλύτερη από αυτή του Ριζοσπάστη...

Singularity είπε...

Κανονικά εγώ τώρα δεν πρέπει να μιλάω γιατί έχω ψηφίσει ΚΚΕ μόνο στις τρεις τελευταίες εκλογές (έχοντας ψηφίσει τις 3 προηγούμενες ΝΔ, αλεξιπτωτίστρια ήρθα) οπότε δεν δικαιούμαι να κάνω κριτική. Επίσης δεν έχω διαβάσει και τόσο πολύ (ακόμα), ούτε μπορώ να χρησιμοποιήσω το τεχνικό λεξιλόγιο του blog και των περισσότερων σχολιαστών του. Απλά θα επιχειρήσω μία αφελή παρατήρηση. Κάποιος σχολιαστής είπε παραπάνω ότι "ένας κουμμουνιστής οφείλει να πολεμά λυσσαλέα χωρίς έλεος, και να υπερασπίζει την κομμουνιστική προοπτική, και στο όνομα του ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τις αδυναμίες που αυτό έχει". Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια μπορώ να πω ότι σε οικογενειακό ανάλογο θα υπερασπιστώ λυσσαλέα τον αδερφό μου ανεξάρτητα από τις αδυναμίες που αυτός έχει, αλλά όταν βρεθούμε οι δυό μας θα του επισημάνω τα λάθη του και θα ζητήσω να τα διορθώσει γιατί αν δεν το κάνει αφενός δεν θα μπορώ να τον υπερασπίζομαι λυσσαλέα επ' άπειρον και αφετέρου αν δεν το κάνω, αυτά τα λάθη μπορεί να δώσουν την ευκαιρία σε κάποιον να του κάνει κακό. Απλά παραξενεύομαι που ένα τόσο ιστορικό κόμμα δίνει την εντύπωση - μπορεί και εσφαλμένα - ότι δεν κάνει/αναγνωρίζει ποτέ λάθη. Ή και όταν κάνει, αρκεί που οι κουμμουνιστές υπερσπίζονται λυσσαλέα το όνομά του και κάνουν πως δεν τα βλέπουν.

Αντωνης είπε...

"Ας πούμε ότι θέλω να σπρώξω ένα μεγάλο κιβώτιο από τη θέση Α στην θέση Β. Επειδή όμως είμαι ΚΝίτης και έχω διαβάσει Ριζοσπάστη, καταλαβαίνω ότι δεν είναι καθοριστικός ο συσχετισμός δύναμης, δηλαδή δεν είναι καθοριστικό το ποσο βαρύ είναι το κιβώτιο, το ποσο δυνατός είμαι εγώ, ή αν έχω και πέντε φίλους να το σπρώξουμε παρέα ούτε αν πάει κάποιος εχθρός να μου βάλει τρικλοποδιά."

Κάποιος να μαζέψει τον άνθρωπο, άκουσε "συσχετισμός δύναμης" και κατάλαβε φυσική, λες και η διαλεκτική ταξικής θέσης/συνείδησης αφορά κιβώτια. Θα σας στείλω λογαριασμό για τις αμπούλες για τριχόπτωση.

Ορθά άκουσες για κομματική παιδεία, στο δικό μου κόμμα για να φανταστείς απαγορεύεται να ξοδεύεις πάνω από πέντε δεύτερα με ηλιθίους.

Ανώνυμος είπε...

Αντίληψη της δημοκρατίας με ένα παράδειγμα. Αν το κνίτικο ύφος του αντώνη που είναι και καθηγητής θα επιτρεπόταν σε έναν κάφρο αριστεριστή.

και η αντίφαση του καστωρ παραμένει αντίφαση

Ανώνυμος είπε...

@Consistency

"Απλά παραξενεύομαι που ένα τόσο ιστορικό κόμμα δίνει την εντύπωση - μπορεί και εσφαλμένα - ότι δεν κάνει/αναγνωρίζει ποτέ λάθη. Ή και όταν κάνει, αρκεί που οι κουμμουνιστές υπερσπίζονται λυσσαλέα το όνομά του και κάνουν πως δεν τα βλέπουν."

Αντιθέτως, το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μελετάει την ιστορία του και αναγνωρίζει τα λάθη τα δικά του και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Εξ ου και τα συμπεράσματα που βγήκαν στο 18ο συνέδριο. Εξ ού και το Β Δοκίμιο Ιστορίας. Εξ ου και οι αποκαταστάσεις Ζαχαριάδη, Βαβούδη, Βελουχιώτη. Εξ ου και η μελέτη που ξεκινάει για την ιστορία της Κομμιντέρν.

Ολα αυτά τα πράγματα δείχνουν οτι το ΚΚΕ αναγνωρίζει τα λάθη του. Οι υπόλοιποι βγάζουν την ουρά τους απ έξω για τα δικά τους. "Ααα, δεν κάναμε εμείς τη νοθεία, η ΕΡΕ ήταν άλλο κόμμα" θα σου πεί ο ΝΔκράτης. Την ίδια στιγμή που θα σου πει για το Μακεδονικό λχ.

OFWGKTA

Ανώνυμος είπε...

"Ορθά άκουσες για κομματική παιδεία, στο δικό μου κόμμα για να φανταστείς απαγορεύεται να ξοδεύεις πάνω από πέντε δεύτερα με ηλιθίους."

Αυτός πρέπει να είναι και ο λόγος που δεν σου μιλάει κανένας στο κόμμα ε;

Unknown είπε...

Πωπω κύριε καθηγητά τί τρόπος είναι αυτός; Αυτά μαθαίνετε στους νέους;

Τέλος πάντων αναγνωρίζω το λάθος μου να καταφύγω στη φυσική για να καταλάβω τον περίφημο "συσχετισμό δυνάμεων".

Το ζητημα είναι καθαρά μετα-φυσικό.
Μην ξεχνάμε και τις "αόρατες δυνάμεις", για περισσότερα στον "ορθόδοξο συναξαριστή" και στη Βίβλο online...

Με την ευκαιρία, και εξ αφορμής των σωστών παρατηρήσεων του "Κάστορα", ο μαρξισμός-λενινισμός ως Θεολογία (άλλωστε ο Μαρξ είχε επηρεαστεί βαθύτατα από τον ιουδαϊκό μυστικισμό) δεν σηκώνει "κριτήρια αξιολόγησης". Είδες κανέναν να αξιολογεί τον Τριαδικό Θεό και τα χριστιανικά δόγματα; Υπάρχει γιατί υπάρχει, ισχύει γιατί ισχύει.

Ανώνυμος είπε...

Όποιος διάβασε κυριακάτικο Ρίζο θα πρόσεξε ότι αναθεωρούνται τόσο οι θέσεις του 15ου και 16ου Συνεδρίου για το ενδεχόμενο κυβέρνησης αντιιμπεριαλιστικών-αντιμονοπωλιακών δυνάμεων, όσο και οι θέσεις του 18ου Συνεδρίου για τις "μεταβατικές στιγμές του ιστορικού χρόνου". Για την καθεμία αφιερώνεται ένα ανώνυμο άρθρο.

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το μετά Χριστόν προφήτης στυλ του αρχισυντάκτη, που βγάζει λάδι 2 χρόνια που παρακολουθώ το μπλοκ, τις επιλογές του ΚΚΕ, σε σταθερή βάση έχει αρχίσει να καταντάει κουραστικό. Άντε ρε μεγάλε? οργάνωση, ταξική συνείδηση και πολιτικοποίηση των αγώνων για να νικήσουμε? ανακαλύπτω τον τροχό πάλι!
Το ότι η ίδια η ταξική πάλη μπορει να ανακαλύψει τις δικές της δομές, μορφές, κατά παρέκκλιση από την κομμουνιστική ορθοδοξία περιεχόμενα κ.ο.κ. το δεχόμαστε?
Άλλωστε ήταν η πείρα της κομμούνας που έδωσε βάση για την περαιτέρω επιστημονική ανάλυση για το πως μπορεί να διεξαχθεί νικηφόρα η ταξική πάλη, με διορθώσεις που απαντούσαν στην εκάστοτε εποχή κλπ.
Αλήθεια, πως προσεγγίζεις αυτά τα ημισυνειδητά-ασυνείδητα υποκείμενα που βγαίνουν στον αγώνα? κουνώντας το δάχτυλο?
Μία σύγχρονη ανάλυση για το επαναστατικό υποκείμενο στις παρούσες συνθήκες υπάρχει?
τη διάρθρωση της παραγωγής στον ανεπτυγμένο κόσμο?
Σφοι ο Οκτώβρης ήταν ένα στιγμιότυπο (για highlight βέβαια!) αλλά στιγμιότυπο της ταξικής πάλης ανά τους αιώνες. Η μεταφορά της εμπειρίας εκείνης στο σήμερα είναι αρκετή?
Άλλες συνθήκες τότε, άλλες τώρα.
Άλλο πράγμα ο βιομηχανοποιημένος καπιταλισμός της Ρωσσίας τότε με τις μάζες εργατών στα εργοστάσια, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ο αντίκτυπός τους στις μάζες (απόγνωση, αλλά και όπλα στα χέρια τω εργατών), μοναρχία αντί κεκαλυμμένης μοναρχίας με δημοκρατικό περίβλημα και άλοθι (η κουβέντα για την επανάσταση στις άλλες καπιταλιστικές χώρες της εποχής, Γερμανία, Αγγλία και γιατί αυτή δεν πραγματώθηκε ποτέ), άλλο τώρα με την αποδιάρθρωση και διεθνοποίηση της παραγωγής και τις λοιπές αντθέσεις και αντιφάσεις.
Άλλη (και ευκολότερη) η αντίληψη για το εργατικό μέτωπο και το αντίστοιχο περιεχόμενο του τότε με τώρα.
Ποιο είναι το αναγκαίο μέτωπο στο σήμερα? σίγουρα υπό την ηγεμονία των εργατικών συμφερόντων με αντι-ΕΕ πρόσημο, αλλά ως προαπαιτούμενο ή ως διδαχή στις μάζες ότι η πάλη για νίκες στο σήμερα αλλά και στο αύριο της εφόδου μας, θα βρει εμπόδιο τις κεφαλαιοκρατικές λυκοσυμμαχίες, και άρα ως συμπέρασμα απορρέει και η αντι-ΕΕ πάλη?
Και τι μέτωπο, όταν η μάχη ενάντια στον οππορτουνισμό (όπως τον αντιλαμβάνεται το Κόμμα) σε όλες τις ΚΟΜΕΠ και λοιπά όργανα, είναι τόσο σκληρή, που επαναστάτες κομμουνιστές, πρωτοπόροι εργάτες με διαφορετική γραμμή οριακά έχουν εξασφαλίσει θέση σε γκούλαγκ στα μάτια τους? Άντε μετά να φτιάξεις μέτωπο στη δράση (ή στη βράση που κολλάει και το σίδερο) δίνοντας ελπίδες στους αγώνες τελικά-τελικά.
Πριν κράξετε, ΚΚΕ ψηφίζω, αντι-ΕΕ είμαι μέχρι τα μπούνια, αλλά άλλο πράγμα η πολιτική ζύμωση στις μάζες και άλλο η ορθοδοξία και η υπεράσπισή της.
Για να γίνω κατανοητός, προβληματισμούς καταθέτω, στους οποίους δεν έχω οριστική απάντηση, σε κάθε περίπτωση όμως, η υπεράσπιση κάθε είδους επιλογών του Κόμματος από την ΚΕ του μπολκ με προβληματίζει απείρως...

Αντωνης είπε...

Δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα η αλλεργία μου στην επιθετική και επηρμένη ηλιθιότητα. Είναι προσωπική αδυναμία.

Ουρτ τώρα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Επιλεκτική απάντηση στον προτελευταίο ανώνυμο.
Το κείμενο γράφεται με αφορμή μια επέτειο, οπότε δε μπορώ να καταλάβω πώς θα μπορούσε ο... αρχισυντάκτης (sic) να μην έχει το στιλ του μετά χριστόν προφήτη. Προ χριστού δε γινόταν να τα προβλέψει. Τα ίδια έγραφε πάντως και σε πραγματικό χρόνο. Αν παρακολουθούσες παλιότερα το μπλοκ θα έβλεπες ότι δεν υπάρχει κανένα λιβάνισμα στις επιλογές του κόμματος, ίσα-ίσα. Αυτό που υπάρχει όμως είναι οι βασικές πολιτικές συμφωνίες. Αυτό είναι που βγαίνει στα κείμενα, κι όχι η προσπάθεια να βγάλω κάποιον λάδι και κάποιον άλλο σκάρτο.

Για τα υπόλοιπα που λες θα έλεγα περιληπτικά ότι οι πλατείες -μεταξύ άλλων- έδειξαν ότι αυτό ακριβώς που χρειάζεται είναι να ανακαλύψουμε εκ νέου τον τροχό κι άλλα τινά αυτονόητα. Κι επιφυλάσσομαι για τα υπόλοιπα, σε ένα δεύτερο γύρο.

Χειρώνακτας Κογκνιτάριος είπε...

Συμφώνησαν λοιπόν οι μυθολογικοί ήρωες.
Ο ένας (Κάστωρ), μας λέει ότι δεν υπάρχουν νομοτέλειες στην εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας, παρά μόνο τάσεις και περιορισμοί. Με βάση το σκεπτικό του δηλαδή, ο καπιταλισμός θα μπορούσε να υπάρχει παντού και πάντα, ή θα μπορούσε να υπάρχει κάτι άλλο στη θέση του τα τελευταία 400 χρόνια. Η διαλεκτική των παραγωγικών δυνάμεων και των σχέσεων παραγωγής δεν υπάρχει ως η ουσιώδης νομοτέλεια της ανάπτυξης-εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας για τον κύριο Κάστορα. Επίσης, τσάμπα αφιέρωσε ο Μαρξ τη ζωή του για να αφήσει κληρονομιά στο κομμουνιστικό κίνημα ό,τι πιό προωθημένο στην επαναστατική-κοινωνική θεωρία, τη διερεύνηση και την απεικόνιση με βάση τη διαλεκτική μέθοδο των οικονομικών σχέσεων του καπιταλισμού, την αποκάλυψη των αντιφάσεών του και την επιστημονική πρόγνωση της νομοτέλειας του κομμουνισμού.
Προφανώς λόγω της πολυπλοκότητας της κοινωνίας η νομοτέλεια δεν εμφανίζεται γραμμικά-μηχανιστικά, αλλά ως φάσμα δυνατοτήτων, όσο και αν την αγνοούμε ή αρνούμαστε την ύπαρξή της, αντιλαμβανόμενοι την κοινωνική νομοτέλεια ως θεολογία. Και στην εποχή μας υπάρχει ως δύο τάσεις: είτε ως κίνηση προς τα μπροστά, επαναστατικά, για τον κομμουνισμό, είτε προς την αυτοκαταστροφή.
Και η θεολογία μας φέρνει στον έτερο ήρωα (Ίκαρος), να ψάχνει δήθεν “κριτήρια αξιολόγησης” του μαρξισμού παράλληλα με την ανησυχία του κύριου Κάστορα για την “δημοκρατικότητα” απέναντι στους εκτός ΚΚΕ “κριτικούς” στους “καλοπροαίρετους” και κακοπροαίρετους. Σαν σύγχρονα καχέκτυπα του Μπερνστάιν να ζητάνε δήθεν “ελευθερία κριτικής”, την απογύμνωση δηλαδή του μαρξισμού από τον επαναστατικό του πυρήνα και να ζητάνε παρέα για να κάνουν βόλτες το κιβώτιο του καπιταλισμού από το σημείο Α στο Β. Τι περισσότερο έχει να κερδίσει η επαναστατική θεωρία και η κομμουνιστική προοπτική από μια τέτοια “γόνιμη κριτική” παρά τον θάνατό της;
Κύριοι μυθολογικοί ήρωες, η επιστήμη και η κοινωνική θεωρία ως επιστήμη, έχει τη δική της εσωτερική πειθαρχία, τους δικούς της κανόνες εξέλιξης και όχι την “δημοκρατία”. Και ομόφωνα αν ψηφίσουμε για την κατάργηση του νόμου της βαρύτητας (αφού σας αρέσει η φυσική) θα διαψευστούμε οικτρά δοκιμάζοντας να πηδήσουμε έναν γκρεμό (αν επιβιώσουμε).
Χάρισμά σας και ο γκρεμός και ο βάλτος.

Singularity είπε...

Η Singularity έχει περιέργεια να ακούσει τί θα έλεγε στην Consistency λόγου χάρη για το Μακεδονικό ο ΝΔκράτης...