Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Σ’ ένα βαθύ μπουντρούμι

Για μένα ισοβίτη η φυλακή είναι ολόκληρος ο κόσμος μου, ενώ για σένα όλος ο κόσμος είναι μια φυλακή, μας λέει κυνικά ο μοντεχρήστος του αρκά. Γιατί είμαστε όλοι ισοβίτες με αλυσίδες που μας κάνουν το βίο αβίωτο, ώσπου να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να την αλλάξουμε. Καταδικασμένοι να αποδράσουμε μόνοι μας, χωρίς να περιμένουμε απονομή χάριτος. Ένοχοι μέχρι να υπογράψουμε δήλωση που να αποδεικνύει το αντίθετο και να συμβιβαστούμε. Με ερυθρό ποινικό μητρώο απ’ το κακούργημα της σκέψης, δηλαδή του ανατρεπτικού φρονήματος, και των πράξεων που απορρέουν δυνητικά από αυτό, κατά της τάξης που κυριαρχεί και καθορίζει τι είναι νόμιμο και ηθικό. Νόμος είναι το δίκιο του κεφαλαιοκράτη.


Ένα δίκαιο που ποινικοποιεί τους αγώνες και παρουσιάζει τα κινήματα ως τρομοκράτες, ενώ πριν από κάποια χρόνια φυλάκιζε τους αγωνιστές ως κοινούς ποινικούς κρατούμενους. Αλλά αυτοί επέμεναν να αντιμετωπίζονται διακριτά ως πολιτικοί κρατούμενοι και με τη στάση τους κέρδιζαν κάποιες φορές την εκτίμηση και το σεβασμό των ποινικών.

Αν  και ο μίσσιος λέει ότι έπρεπε να αντιδρούν πιο δυναμικά για ό,τι προέκυπτε μες στις φυλακές. Όχι γκολ αυτοί, σέντρα εμείς. Να μας χτυπάνε και να τραμπουκίζουν κι εμείς να απαντάμε με απεργία πείνας (τους κάναμε τη μούρη κρέας, έγραφε ο χρόνης). Και να γυρνάμε και το άλλο μάγουλο σαν καλοί χριστιανοί (ενώ το χριστιανικό, όπως λέει πάλι στο κατά αρκά ευαγγέλιο στην παραβολή με τον καλό λύκο, είναι όποιος έχει δύο μάγουλα να δίνει το ένα). Είναι η γνωστή κατηγορία περί ηττοπάθειας που ενστάλλαξε λέει μέσα μας μετά τη μεγάλη ήττα του εαμ και του δσε κατά τη μεγάλη δεκαετία. Εν πάση περιπτώσει...

Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους συντρόφους (και δεν εννοούμε τον άκη). Το μπουντρούμι δεν τους λυγά. Κι έτσι πλάι στο αίσχος του σύγχρονου παρθενώνα, της απομόνωσης, των βασανιστηρίων και των εκπαραθυρώσεων, η ζωή έβρισκε το δρόμο της μέσα από τις χαραμάδες και άνθιζε μέσα σε υγρά κι ανήλιαγα κελιά. Εκεί όπου οι σύντροφοι έβρισκαν χρόνο για αναστοχασμό και επιμόρφωση, είχαν οργανωμένες δραστηριότητες και προσπαθούσαν να κάνουν τη ζωή τους κάπως δημιουργική. Που σαν λέξη ετυμολογικά παραπέμπει στο δήμο, δηλαδή στο λαό και τα έργα του. Μέγας είσαι λαός και θαυμαστά τα έργα σου.

Αλλά ο κόσμος κεμάλ είναι γεμάτος πρόθυμα γιουσουφάκια με αποστειρωμένη ζωή γεμάτη προφυλάξεις και προφυλακτικά, αλλά χωρίς ασφάλιση και ασφάλεια. Που δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους αλλά φοβούνται να τις σπάσουν γιατί είναι επίχρυσες, όπως και το χάπι της μισθωτής σκλαβιάς. Κι έτσι όπως πάει το πράγμα με την κρίση, σε λίγο θα χρειάζεται μέσο για να μπει κανείς στη φυλακή και να έχει ένα πιάτο φαΐ και μια στέγη πάνω από το κεφάλι του – ήδη παρατηρείται συμφόρηση στα «σωφρονιστικά» ιδρύματα της χώρας- κι ο κόσμος θα μπαίνει στη στενή οικειοθελώς.

Κάποιοι άλλοι θέλουν να το σκάσουν από τη φυλακή αλλά μπερδεύουν τα δεσμά με τους συλλογικούς δεσμούς και ψάχνουν ατομικές λύσεις κι αποδράσεις. Να τα μιλήσουνε και να τα συμφωνήσουνε με τον καπετανάκη – που έχει ντούγκλας το μουστάκι- ή να βρουν έναν ήρωα-σωτήρα παλαιοκώστα που «τα έβαλε μόνος του με το σύστημα και το νίκησε». Η έφοδος στον ουρανό θα γίνει με ελικόπτερο, μια νύχτα μαγική σαν την αργεντινή (να δούμε ποιος θα πρωτομπεί). Ουστ!



Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που θέλει σαν αερικό να ζήσει και ψάχνει την απόδραση σε μια φανταστική ουτοπία, μακριά από τη γήινη και υλική πραγματικότητα που μας πληγώνει. Και η  μόνη φυλακή που αντιλαμβάνονται είναι το σώμα για την ταξιδιάρα ψυχή τους.
Αλλά και το κατοπτρικό της είδωλο, με αυτούς που ψάχνουν μια άμεση λύση, εδώ και τώρα, όχι στη δευτέρα παρουσία της απόδρασης από το αλκατράζ (αυτά συμβαίνουν μόνο στις ρωσίες) αλλά στα διάφορα μικρά ζητήματα που προκύπτουν στην καθημερινότητα της φυλακής. Όπως λέει και ένας συγκρατούμενος του ισοβίτη σε μια ιστορία: εμείς παλιά είχαμε ρεαλιστικά αιτήματα. Ζητούσαμε να μη μας χτυπάνε οι φύλακες τρεις φορές τη μέρα, πρωί μεσημέρι βράδυ.
- Και τελικά τι καταφέρατε;
- Να μας χτυπάνε λίγο περισσότερο το μεσημέρι για να μας αφήνουν ήσυχους το βράδυ.
Αυτό θα πει μεταβατική νίκη του κινήματος.

Και μέσα σε όλα αυτά, σε έναν κόσμο άδειο σαν κλούβιο αυγό, με κλούβια μυαλά και κλούβες παντού, υπάρχουμε κι εμείς, θηρία στα κλουβιά με τους τέσσερις τοίχους και τα αόρατα δεσμά από τις οθόνες ή τη συνήθεια. Που βλέπουμε γύρω μας κάγκελα παντού, αλλά νοσταλγούμε ενίοτε με ρομαντική διάθεση τον ήχο της καγκελόπορτας (του φραγκιά) και την εποχή που ο κόσμος ήταν πιο απλός και οι φυλακές ορατές και συγκεκριμένες.

Λέμε στον κόσμο να αφήσει τη λογική της ανάθεσης και τα θεός φυλάξοι, να μην έχει ανάγκη από τείχη και αλυσίδες, ούτε από κάποιον φύλακα άγγελο να τον προστατέψει,  γιατί το θέμα είναι ποιος θα τον φυλάει μετά από τους φύλακες. Αυτός να πάρει πρέπει την εξουσία. Βρισκόμαστε σε εγρήγορση και επιφυλακή, ενώ περιμένουμε τις συνθήκες να ωριμάσουν, γνωρίζοντας ότι το ξέσπασμα μπορεί να έρθει ξαφνικά και αυθόρμητα, για κάτι δευτερεύον φαινομενικά, όπως το φαΐ του μάγειρα στον αρκά που προκαλούσε εξεγέρσεις κάθε μήνα.

Αρκεί να μη συμβιβαστούμε με τα καρυκεύματα που σκεπάζουν την μπόχα και την πικρή γεύση. Να μη φοβηθούμε τους νταβάδες, τους ανθρωποφύλακες και τα σκυλιά που αλυχτάνε για να τους φυλάξουν. Να σταματήσουμε να είμαστε σαν τερματοφύλακες σε σικέ αγώνα που μετράνε πόσα τρώνε κάθε φορά. Σικέ αγώνας είναι μόνο αυτός που δε γίνεται.

Τίμη σε όσους όρισαν στη ζωή τους να φυλάνε θερμοπύλες και στους δεσμοφύλακες των ακατάλυτων δεσμών του λαού με το κόμμα.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και για να ερχομαστε και στο προκειμενο, τα πρωτοβαθμια σωματεια για ακομα μια φορα αποφασισαν να δωσουν το φιλι της ζωης στη σαπια κι ετοιμοθανατη γσεε. "Ενωτικα" παντα κι εναντια στο "σεχταριστικο" ΠΑΜΕ που "διασπα" τους εργαζομενους.

Η λυση ειναι μια: http://youtu.be/vpYG325B96s.

Ανώνυμος είπε...

Οτι δεν έχει σχέση με την ανάρτησή,το σχόλιο για τα πρωτοβάθμια δεν ενοχλεί κανέναν κυνηγό οσων δήθεν διαλύουν δήθεν με πρόθεση τις κουβέντες στο blog.

Να είχε και καμία σχέση με την αλήθεια,τι καλά που θα ήταν!

Βέβαια για τα κριτήρια του "κόκκινου" "εργατικού" "κινήματος",το Μουσείο είναι πολύ κοντά στο πεδίο του Άρεως.

Έτσι λοιπόν, το "ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα" ,που ειναι ταξικό, και ειναι κίνημα με απόφαση της κε, άσχετα αν κινηται η τάξη στα πλαίσια του, έχει καθιέρωσει την πρακτικη της αποκέντρωσης.

Γιατί να μονοπωλεί το κίνημα το κέντρο της Αθηνας?Η υπόλοιπη αττικοβοιωτια τι θα γίνει?Αρχή εγινε την πρωτομαγιά με Ασπρόπυργο. Μελλοντικά προτείνω λειβαδια,Θήβα Ορχομενό

Μακριά απο ματ, χημικά, αναρχικούς και εργατοπατέρες.

Και μακριά απο τις αντιφασεις του εργαζομένου κόσμου, που κάνουν σκουπίδι το κάθε δήθεν περισπούδαστο και δήθεν πρόγραμμα για την δήθεν εργατική εξουσία.που ειναι και λαϊκή.Και θα την φέρει το ααδμ,δηλαδή η συμμαχία της εργατικής τάξης(οσων ψηφίζουν σωστά) με το κκε.

Ανώνυμος είπε...

Πρωτον αναφερθηκα στη Θεσσαλονικη (αν και απο οτι εμαθα τελικα τα πραγματα στην Αθηνα λιγο διαφερουν), δευτερον δεν ειδα καμια κουβεντα απο πανω και τριτον, οτι ανηκει στην επικαιροτητα και μαλιστα κατι τοσο σημαντικο οσο η απεργια, θεωρω οτι ειναι παντα εντος θεματος.

Τα υπολοιπα ειναι για αμφιθετατρο, ουτε καν σαν εξυπναδες δεν μπορω να τα εκλαβω.

Ανώνυμος είπε...

Δεν θεωρω προσβλητικά τα αμφιθέατρα ρε φίλε.

Στο χέρι κάθε δύναμης της αριστεράς είναι και εκεί να έχουν αναβαθμισμενο διάλογο αντιπαράθεσή και κοινή δράση, πάντα με το μυαλό στο κίνημά, την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και την κοινωνική χειραφέτησή.

Αν υπάρχεί φοιτητικό κίνημα ως τέτοιο και οχι απλά καμπάνιες εγγραφής στο κόμμα και το ΠΑΜΕ

Αρκεί βέβαια να μην σαμποτάρουν το φοιτητικό κίνημα,να μην διασπουν τους συλλόγους και να μην αποτρέπουν τους φοιτητές απο την μαζική συλλογική δράση.

Όπως είδες σου απάντησα,μια χαρά κολλαει για μένα. Την επιλεκτική ευαισθησία του αντροπωφικου απολιθώματος και κάποιων άλλων σχολίασα, περί του να είμαστε στο θέμα της ανάρτησης

Επίσης στην Ξάνθη απ' οσο ξέρω, η τρίτη συγκεντρωση γίνεται(έστω γινόταν, λειπω καιρό) στην νομαρχία,δηλ αρκετά κοντά στο εργατικόΚαι μάλιστα μετα έχουν το θράσος να πάνε και στο εργατικό!

Σου δίνω επιχειρηματα να έχεις να κατάγγελεις!

Λαμογιος είπε...

Δεν ξερω αν το χουμε παρει χαμπαρι,αλλα καθε μα καθε θεμα,στα σχολια,καταληγει να μετατρεπεται στο στειρο πλεον θεμα ΚΚΕ βς ΣΥΡΙΖΑ.Παλιοτερα ειχαμε το ΚΚΕ βς Εξωκοινοβουλιου που αν μη τι αλλο ειχε πιο πολυ πλακα.

Δεν το παιζω ουδετερος,για αρχη.Ειμαι σαφως υπερ του ΚΚΕ.Ειναι αληθεια ομως πως εχει ειπωθει ο,τι ειναι να ειπωθει εδω και καιρο,μην το κουραζουμε αλλο.

Και για να γινω λιγο σπασαρχιδης και κλαψας,εκανα μια ερωτηση στο θεμα για τον κευνσιανισμο,αλλα πηρα τα αρχιδια μου απο ολους.Ειμαι σιγουρος πως αν εγραφα καμια απ τις γνωστες κοινοτυπιες που χουν γινει μαστ εδω,θα επαιρνα απαντηση σε 1-2 λεπτα.Το ιδιο και στο θεμα με την αριστερα και τον χαλβατζη.

Δεν κατηγορω κανενα συγκεκριμενα,ο καθενας απανταει σε ο,τι θελει,αλλα ειναι ενα μικρο δειγμα του ποσο ενα καλο ιστολογιο εχει ξεπεσει σε επιπεδο μεσημεριανου.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Λαμόγιε, δεν ξέρω αν πρέπει να το πάρω προσωπικά αυτό το τελευταίο, αλλά ο καθένας έχει γνώμη κι άποψη. Δε θεωρώ ότι οι τελευταίες κουβέντες ξεπέφτουν στο δίπολο που λες (το οποίο όντως δε θα είχε και τόση πλάκα), και αν δει κανείς αφαιρετικά την κουβέντα στο κείμενο του χαλβατζή (κάνοντας αφαίρεση από χαρακτηρισμούς, τις ειρωνείες, κτλ) θα καταλάβει πως είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Εν πάση περιπτώσει, νομίζω ότι ο μόνος λόγος που δεν πήρες απάντηση σε εκείνο το σχόλιο, από κάποιον που θα μπορούσε να στη δώσει, είναι ότι έκανες το σχόλιο με μερικές μέρες καθυστέρηση και το διάβασαν ελάχιστοι, γιατί το ενδιαφέρον είχε μετατοπιστεί σε νεότερες αναρτήσεις

Ανώνυμος είπε...

Παντελώς άσχετη ερώτηση,θα εκτιμούσα πάντως μια σχετική απάντηση. Που μπορώ να βρώ στο διαδίκτυο το ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη, 'Άλλος δρόμος δεν υπήρχε'? Το θέμα του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ,το καθιστά σίγουρα αρκετά ενδιαφέρον. Επιπλέον,είδα πρόσφατα το 'Ο άνθρωπος που ενόχλησε το σύμπαν' (απλή αναζήτηση στο google),του ίδιου σκηνοθέτη και έμεινα μαλάκας.
Thanks.

2va

Λαμογιος είπε...

Δεν κατηγορω εσενα (και το φοβηθηκα οτι θα το παρεις ετσι) αλλα τους σχολιαστες.Εσυ μπορει να ανεβασεις κατι οχι και τοσο σχετικο με το θεμα,αλλα να καταληξει στα σχολια να μιλαμε παλι για τα ιδια.Ενοτητα της αριστερας,μεταβατικα αιτηματα,ο κοσμος σας τιμωρησε με το 4,5% κλπ.

Δεν ακουσα κατι καινουργιο ουτε και στα σχολια του κειμενου του χαλβατζη,ακομα κανοντας και την αφαιρεση που λες.Για μενα μεγαλη αδυναμια του κειμενου αυτου,ηταν που δεν καταφερε τελικα,να ξεχωρισει τον κομμουνιστη απο τον μη κομμουνιστη αριστερο.Αλλα με εξαιρεση εναν σχολιαστη(δεν θυμαμαι νικ) και μενα,δε θυμαμαι να το προσεξε κανεις αλλος.Και φυσικα τα σχολια μας πηγαν απατα.Εκει σε αντιθεση με το θεμα με τον Κευνς,τα ειχα γραψει οσο ακομα συνεχιζοταν η συζητηση.

Αυτο κανονικα δε θα με πειραζε(σιγα και την σοφια που πρεπει να προσεξουν),αν και τα υπολοιπα σχολια και οι συζητησεις ηταν κατι σχετικο με το θεμα.

Στο θεμα με τον Κευνς σημαντικη παραμετρος ηταν και αυτο που ειπες.Αλλα και γενικοτερα τα σχολια δεν ηταν παρα πολλα σε σχεση με αλλα θεματα,γιατι ισως ειναι πιο δυσκολη η πολιτικη οικονομια απο το να κλινεις τις λεξεις ενοτητα και αριστερα σε ολες τις πτωσεις,γενη και αριθμους.Μεγαλο μερος της ουσιας της αντιπαραθεσης συριζα-κκε,βρισκοταν ακριβως σε αυτο το θεμα,στο κατα ποσο μπορει να υπαρξει (και κατα ποσο υπηρξε στο παρελθον) φιλολαικη εξοδος απο την κριση στα καπιταλιστικα πλαισια.

Ολα αυτα χωρις να κρινω εσενα ή το ιστολογιο καθ εαυτο,αλλα το επιπεδο των συζητησεων,που περα απο τις οποιες προσβολες,το βρισκω μετριοτατο και σε επιπεδο ουσιας.Χωρις να σημαινει οτι θα σταματησω να διαβαζω,να ποσταρω ή οτι και γω δεν εχω μπλεξει σε τετοιες κουβεντες εδω και σε αλλες ιστοσελιδες.

Ανώνυμος είπε...

Αν και μαλλον το σχολιο μου δεν θα δημοσιευτει, το γραφω γιατι δεν μου αρεσει να αφηνω αναπαντητες τις δικολαβιες.

Τα αμφιθεατρα ουτε εγω τα θεωρω προσβλητικα. Ο διαλογος που γινεται εκει μεσα ειναι προσβλητικος πολυ συχνα για τη νοημοσυνη του μεσου φοιτητη. Και οι θεατρινισμοι και το ουγκα μπουγκα των εαακ εχει παιξει πρωτευοντα ρολο σε αυτο νομιζω.

Φοιτητικο κινημα ετσι σκετο και ξεκομμενο απο το συνεπες εργατικο (που μονο το ΠΑΜΕ ειναι σ αυτη τη χωρα) αλλα και απο την κομματικη οικοδομηση, για μενα πολυ απλα δεν νοειται. Για κατηγοριες τα ειπες αυτα τα εξυπνα?

Ξαναλεω οτι ενα τεραστιο θεμα επικαιροτητας οπως ειναι η απεργια κολλαει σε καθε αναρτηση και δεν εχει καμια σχεση με αυτα που εχεις κανει εσυ σε ολα τα ποστ τους τελευταιους μηνες. Οποτε δεν τιθεται και θεμα επιλεκτικης ευαισθησιας απο το αντροπωφικο απολιθωμα που λες κι εσυ.

Αν στην Ξανθη μετα πηγαν στο εργατικο κεντρο χερακι χερακι με τη γσεε ναι, ντροπη τους. Στη θεσσαλονικη αυτο εγινε. Αν πορευεστε με την κυβερνηση κοντρα στην κυβερνηση ναι, ντροπη σας. Και διπλη και τριδιπλη οταν προσπαθειτε να δικαιολογησετε τα αδικαιολογητα με το προσχημα της "ενοτητας".

Σε παλιοτερο σχολιο σου ειχες επιχειρησει για πολλοστη φορα να διαστρεβλωσεις λεγομενα των συνομιλητων σου λεγοντας οτι δεν σου μιλαμε επειδη δεν εισαι κκε. Σ΄αυτο το μπλογκ γραφουν ενα σωρο μη κουκουεδες και ειναι μαλιστα και η πλειοψηφια. Γραφουν και χυδαιοι αντικκε, γραφουν και ασφαλιτες (για ενα διαστημα γινοταν παρτι εδω μεσα με αυτους) κι ολοι αυτοι γραφουν σεντονια. Ολοι παιρνουν απαντησεις. Το γιατι οι σχολιαστες επιλεγουν να μην απαντουν ειδικα σε σενα, κατσε και ψαξτο λιγο μονος σου. Και απο δω και περα βαλε και μενα αναμεσα τους.

Απολιθωμα, αν δεν θες να το δημοσιευσεις οπως εχεις πει οτι θα κανεις, κατανοω και συμπασχω.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Εντάξει, δεν το πήρα προσωπικά, αλλά θα μπορούσε να πει κανείς ότι το μπλοκ έχει τους αναγνώστες και τους σχολιαστές που του αξίζουν, σε διαλεκτική σύνδεση. Ή αλλιώς το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Τα σχόλια στο κείμενο του χαλβατζή τα θεωρώ ενδιαφέροντα γιατί εξετάζουν την τακτική της κομιντέρν, άσχετα αν διαβάζουν μονόπλευρα τις επεξεργασίες της. Για το δίπολο που λες, μπορεί και να έχει μείνει το ίδιο αν το καλοσκεφτείς. Απλώς ο ένας πόλος μετεξελίσσεται..

Ανώνυμε, λυπάμαι αλλα προσωπικά δε γνωρίζω κάτι που θα μπορούσε να σε βοηθήσει. Αν ξέρει κάποιος άλλος..

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Α βγήκε κι η απάντηση στον κέινς..