Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Η αλεπού της ερήμου

Μετά από κάποιες ώρες μπροστά στον υπολογιστή, το μυαλό θολώνει κι αρχίζει να βουίζει, ψάχνοντας διέξοδο από τα αυτιά για το σωρό άχρηστες πληροφορίες που συγκέντρωσε και τη συσσωρευμένη ακτινοβολία απ’ την οθόνη. Σα μια μορφή άμυνας του οργανισμού που προσπαθεί να σου πει πως έχει φτιαχτεί για άλλα πράγματα και τα έχει πεθυμήσει. Να βγει έξω, να αγναντέψει, να ξεκουράσει μάτι και ψυχή, να βρει αρμονία μες στο σύνολο που το περιβάλλει. Αλλά συνήθως αγνοείς τα σημάδια και συνεχίζεις να σερφάρεις, ώσπου τελικά τα συνηθίζεις, σαν τα μυγάκια του ματιού, που είναι πάντα εκεί, αλλά τα μαθαίνεις και καταλήγεις να μην τα βλέπεις.

Ξαναγυρνάς στο υλικό που έχεις μαζέψει, το επεξεργάζεσαι νοερά και διαπιστώνεις πως σε κάποιες οργανώσεις του χώρου που αυτοπροσδιορίζεται ως επαναστατικός, τα συνέδριά τους γίνονται πιο αραιά κι από τα συνέδρια του κκε στον καιρό της σκληρής παρανομίας. Λες και σήμερα να έχουν οξυνθεί τόσο πολύ τα πράγματα και να έχουν γίνει κι αυτοί τόσο επικίνδυνοι για το σύστημα –και δεν τους φαίνεται; Ή απλώς παίρνουν τις σκιές τους για μπόι και συμβαδίζουν με την (α)σοβαρότητα και το (χαμηλό) ύψος των περιστάσεων;

Αλλά τι σημασία έχει; Έτσι μπλέκουμε πάλι στο βούρκο του εφήμερου, που φεύγει, χάνεται κι επαναλαμβάνεται αέναα, με ελάχιστες παραλλαγές, απειλώντας να μας καταπιεί στη μηδαμινότητά του. Το ζήτημα είναι να βρεις ένα ερημικό μέρος, ησυχαστήριο, να απομονωθείς, να βγεις από τη συνήθεια· να αδειάσει το μυαλό και να σταματήσει να βουίζει, να αρχίσει να δουλεύει αυτόβουλα. Να μια σπουδαία ανακούφιση, όπως όταν είναι για ώρα ανοιχτός ένας απορροφητήρας και σου παίρνει το κεφάλι, ώσπου τελικά τον κλείνεις και συχάζεις απότομα.

Μήπως μπορέσεις να ξαναβρείς μέσα σου κι εκείνη τη νεκρή λογοτεχνική φλέβα, που τη σκέπασαν τόνοι επικαιρότητας και εφήμερων σκουπιδιών που γεμίζουν τα κενά της ζωής μας. Κι αυτή είναι η τελευταία φλέβα που θα σου μείνει απείραχτη, οπότε τη σκεπάζεις με μακρυμάνικα και πουκάμισα αδειανά να την προστατέψεις, μες στο κατακαλόκαιρο, όπως οι βεδουίνοι της ερήμου.


Πρέπει να βρούμε τη δύναμη να μην χανόμαστε στις λεπτομέρειες, να πιάσουμε το νήμα του διαχρονικού μες στο εφήμερο, να επικαιροποιήσουμε την αλήθεια μας και τα διαχρονικά της νοήματα, για να μην καταλήγει αχρονική κι αφηρημένη, έξω από την κίνηση του πραγματικού κόσμου· και να μοιάζει ύστερα η αλήθεια μας πελώριο ψέμα κι η φωνή μας να βοά στην έρημο, ψεύτικη, χωρίς ανταπόκριση, σαν παραίσθηση.

Πρέπει να βρούμε ένα ερημικό μέρος για να σκάψουμε μέσα μας και να δούμε την αλήθεια, για να πάψει να ερημώνει ο τόπος, η παραγωγή, η ύπαιθρος, η ελπίδα, να μη φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό σαν καραβάνια οι άνεργοι πτυχιούχοι, έχοντας πάντα την αυταπάτη της επιστροφής στις αποσκευές τους, αν και συνήθως παίρνουν ένα δρόμο χωρίς γυρισμό. Μα ακόμα κι αν φύγεις για το γύρο του κόσμου (…) θα ‘ναι η φωνή μου το ταξίδι της ερήμου, που θα σ’ ακολουθεί.


Αρκεί να μη βοά εν τη ερήμω, σε ερημωμένα, ακατοίκητα μυαλά.
 Που μπλέκουν σε διάφορες αυταπάτες κι αντικατοπτρισμούς στη δίψα τους να βρουν μια διέξοδο. Κι έχουν συνηθίσει να πείθονται από μικρές κοφτές φράσεις, για να μην μπαίνει άμμος στο στόμα, και ν’ αναλώνονται στο κυνήγι της ατάκας, της τουιτεριάς ή ενός τσιτάτου που θα κλείσει υποτίθεται όλο το νόημα της ζωής σε μια φράση.


Το κόμμα είχε προειδοποιήσει το λαό από το 09’ πως έρχεται ανεμοθύελλα και τώρα δικαιώνεται, αλλά τι να το κάνεις. Το κίνημα έχει μεγάλα σκαμπανεβάσματα, σαν τη θερμοκρασία της σαχάρα, όπου μπορεί τη μέρα να φτάνει το πολιτικό θερμόμετρο στο κόκκινο και σε λίγες ώρες να επικρατεί απογοήτευση και να πέσει υπό του μηδενός, στην απόλυτη ξηρασία, όπου δεν κινείται φύλλο. Και ο λαός συνεχίζει να ανεβαίνει στωικά το γολγοθά του κι αμμόλοφους στη σειρά, πρόθυμος πάντα για καινούριες θυσίες –τις τελευταίες- περιμένοντας κάποια ανάσταση νεκρών, τη δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού και το μωυσή που θα τον πάρει απ’ το χέρι να τν οδηγήσει στη γη της επαγγελίας και στο πέρασμα (πεσάχ) από την ερυθρά θάλασσα στην κοινωνία του μέλλοντος. Υπομένει το ζυγό των εκμεταλλευτών του, σαν τα συμπαθή υποζύγια της ερήμου (καμήλες) με την απεριόριστη υπομονή. Αλλά στοχοποιεί το διπλανό του και σπανίως βλέπει τη δική του καμπούρα με τις ευθύνες και τα ελαττώματα του.


Γιατί τόση ερημιά;

Μες σε αυτό το τοπίο πολιτικής λειψυδρίας, το κόμμα συνεχίζει να αποτελεί τη μοναδική όαση, που γνωρίζει πως ο αγώνας μας δεν είναι ουτοπικός σαν οπτασία και ότι ακόμα κι η σαχάρα ήταν κάποτε μια απέραντη εύφορη πεδιάδα. Γίνεται το αποκούμπι των περιπλανώμενων καμηλιέρηδων και όλων όσων συνειδητοποιούν πως στην αστική έρημο δε χωράνε ατομικές λύσεις και μοναχικές διαδρομές, γιατί παραμονεύουν τα όρνια και κάθε λογής αρπακτικό να σε κάνει εύκολη λεία στα νύχια του.


Στην πραγματικότητα, η λύση δεν είναι η απομόνωση του ερημίτη, αλλά οι γλυκοί καρποί των συλλογικών αγώνων απέναντι στην κυρίαρχη ιδεολογική ξηρασία. Στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή, όπως έλεγε παλιότερα ένας στίχος. Κι είχες σκεφτεί πως η αγωνία κι ο αγώνας έχουν την ίδια ετυμολογική ρίζα ως λέξεις; Περίπου όπως ο σύντροφος κι ο τόπος αυτός ως έννοιες, γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην ελλάδα, θα βρεις από κάτω τους κομμουνιστές και το ιστορικό τους χνάρι.

Μας λείπει κάτι όμως. Μας λείπει το απρόβλεπτο, το διαφορετικό, που θα φέρει κάτι καινούριο, που θα σπάσει την πολιτική ξεραΐλα. Και ταυτόχρονα μας λείπει η πρόβλεψη, η προτρέχουσα σύλληψη, που δεν προτρέχει των γεγονότων, δε δικαιώνεται αφηρημένα, στα λόγια, χωρίς αντίκρισμα, αλλά προλαβαίνει, καταλαβαίνει, γίνεται υλική δύναμη, οργανώνεται και νικά.


Υγ: οι μουσικές επιλογές μπορεί να είναι λίγο επιφανειακές και να μην καλλιεργούν ακριβώς το πνεύμα. Αλλά αφενός είναι σχετικές με το θέμα και αφετέρου λειτουργούν ως ωτο-ασπίδες στους σύγχρονους θορύβους και άλλες κατ’ ευφημισμόν μελωδίες, εξασφαλίζοντας την ακουστική υγιεινή –επιφανειακή πλην άκρως σημαντική- της κε του μπλοκ κι όχι μόνο.

18 σχόλια:

Unknown είπε...

Bonnie Tyler ft Σοφια Αρβανιτη.... δε περιγραφω αλλο
"εισαι θεος ηλιος καλοκαιρινος...."

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μόνο μια ευαίσθητη αρειανή ψυχή, γαλουχημένη στη σωστή εποχή με τις σωστές αξίες, θα μπορούσε να αφήσει εδώ το πρώτο σχόλιο

Σε άλλα νέα του δελτίου μας
Μαύρα κοράκια πέσατε πάλι
πάνω στο σύντροφο μιχάλη
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=415548
Δε θα σας περάσει

Ανώνυμος είπε...

Γεια και χαρά σου.
Άγνωστη μεταξύ αγνώστων,περνούσα και μπήκα.
Παρακάμπτω τη διαδικασία και παίρνω το λόγο αδειοδοτούμενη από την σημαία μου, για θέμα μάλιστα εκτός ημερησίας διάταξης, τελεία.

Ζωντανό ρεπορτάζ
Το κομμωτήριο πάνω στο δρόμο μου. Είναι γεμάτο.
Τουλάχιστον 10 γυναίκες στημένες μπρος σε ισάριθμους καθρέπτες, δέχονται την περιποίηση της "κόμης" τους και αρκετές είναι στην αναμονή μέχρι και στο πεζοδρόμειο.

Φτάνω στον προορισμό μου, το γραφείο μιας πελάτισσάς μου και, εκεί έρχεται και άλλη μία κοπελιά.

Καλέ, το κομμωτήριο εδώ πιο κάτω είναι γεμάτο, χαμός σου λέω μέχρι το δρόμο, τι γίνεται;
Σαββάτο σήμερα μου απαντάει,αλλά εκτός αυτού, ξέρεις,το κούρεμα το έχει μόνο 8 ευρώ!
Να δεις τι γίνεται τις Δευτέρες που το κούρεμα το χρεώνει 5 ευρώ.

Παίρνει το λόγο η άλλη και ... Ναι, αλλά το ξέρεις ότι αυτός που το έχει είναι Σύριος ;!
Προσπάθεια να εξηγήσω... μάταιη
Κάτι τέτοιοι παίρνουν τη δουλειά από τους δικούς μας.

Της λέω διάφορα,όλα τα τρέχοντα επιχειρήματα,δεν αφήνω τίποτα.
Και πια καταλήγω, ότι αυτοί που ψηφίζει, έχουν αποφασίσει και υπογράψει, την ελεύθερη διακίνηση χρημάτων,εμπορευμάτων και εργαζόμενων.
Να μείνουν στην χώρα τους επιμένει, τι δουλειά έχουν εδώ,γιατί να φεύγουν τα δικά μας παιδιά, να μείνουν στη Συρία..
Κοπέλα μου τη Συρία την βομβαρδίζουν,
χτυπούν άμαχο πληθυσμό, δεν έχεις ακούσει τίποτα.........
Όχι,..δεν με αφήνει να συνεχίσω, με κατατροπώνει με την απάντησή της που πέφτει σαν βόμβα στο ...βορειοδυτικό
τμήμα του γραφείου.

ΝΑΙ ΑΛΛΆ ΔΕΝ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΡΙΑ ! ! ! !

Δεν είναι ανέκδοτο,το εννοούσε! Ευχαριστώ για το χώρο, θα έσκαγα.


Rosa Lou

katy είπε...

Eξαιρετικό, βαθύτατα ευαίσθητο κείμενο!
Να συνεισφέρω και ΄γω;

"Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι".

Antoin de Saint-Exupéry (1900-1940), Γάλλος συγγραφέας.

Ανώνυμος είπε...

Εμείς τότε θεωρούσαμε την επικράτηση του σοσιαλισμού ως την μόνη πατριωτική λύση για την Ελλάδα. Θεωρούσαμε ότι η γεωστρατιγική στροφή προς την ΕΣΣΔ (για εμάς αυτό σήμαινε σοσιαλισμός) ήταν επιτακτική ανάγκη για το "έθνος". Ακόμη θυμάμαι τις ατέρμονες και περιττές συζητήσεις γεωπολιτικού περιεχομένου στο καφενείο της γειτονιάς.(Μετά την μεταπολίτευση κάθε καφενείο, χώρος δουλειάς και γενικά δημόσιος χώρος ήταν εστία πολιτικών "ζυμώσεων").

Οι περισσότεροι σημερινοί κομμουνιστές, "αριστεροί", "αντικαπιταλιστές" κτλ βλέπουν το πράμα πιο ρομαντικά, πιο χριστιανικά θα έλεγα. Βλέπουν την επικράτηση των ιδεών αυτών ως τον λυτρωμό της ανθρωπότητας με μία σαφή μεταφυσική διάθεση. Δηλαδή ότι σε 50-100-200-300 χρόνια θα έρθει το "πλήρωμα του χρόνου" και θα επικρατήσει παγκόσμια δικαιοσύνη κτλ. Η θέαση αυτή του μέλλοντος γίνεται ιδιαίτερα φανερή όταν μιλάς με κάποιον εκπρόσωπο της μικροαστικής διανόησης.

Πάντως μόνο όταν ο κόσμος κάνει την ανάγκη πυξίδα θα έρθει το ποθούμενο.

Μάκης

Ανώνυμος είπε...

ΜΑΚΗΣ δεν υπαρχει αριστερα δεξια με σα στην κοινωνια ο διαχωρισμος ειναι παντα ταξικος η λεξη πατριδα εχει αλλη ενοια για τον εργατη αλλη γι τον αστο η εργατικη ταξη πρεπει να καταλαβει ποιος ειναι ο ενοχος και να απαλλαγει απο το δοκανο αριστερα δεξια ΠΑΝ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δική μου η χαρά, αν το κείμενο κατάφερε να αγγίξει κάποιους σφους αναγνώστες.
Αλλά για στάσου ρε Katy, τι αρχείο έχεις δηλ και βρίσκεις μια φράση για κάθε περίσταση; Εκτός κι αν έχεις το βιβλίο του χαρίλαου με τις φράσεις και τα αποφθέγματα.

Ρόζα λου, σε τέτοιες περιπτώσεις ούτε το βιβλιαράκι του χαρίλαου δε θα βοηθούσε. Άλαλα τα χείλη των ασεβών..
Καλά έκανες και τα 'πες, να μας ξανάρθεις.

Μάκη προσωπικά βλέπω το σοσιαλισμό ως προοπτική λυτρωμού από πολύ άμεσα προβλήματα κι ως επιτακτική ανάγκη για τη λύση τους στον πραγματικό κόσμο κι όχι σε κάποιο επέκεινα.
Επίσης, όσο κι αν η εσσδ ήταν βασικό στήριγμα κάθε σοσιαλιστικού εγχειρήματος, ο σοσιαλισμός ωστόσο δεν ταυτίζεται -ούτε τώρα ούτε και κατά το παρελθόν- με την αλλαγή γεωστρατηγικών προσανατολισμών μιας χώρας, ούτε και με κάποιο μη καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης, για να θυμηθούμε έναν όρο της εποχής. Είναι πολύ πιο περιεκτική και σύνθετη έννοια.

katy είπε...

Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα, λυπάμαι πολύ, αλλά στην ερώτησή σου δεν θ' απαντήσω, γιατί είναι κάτι που δεν έχω αποκαλύψει ποτέ, όσο κι αν μ' έχουν πιέσει, πολλοί είναι αλήθεια, πριν από 'σένα! :)
Το μυστήριο που περιβάλλει, τις γνώσεις μου στ' αποφθέγματα, είναι μέρος της ιντερνετικής γοητείας μου. :)
"Τί ξέρει από την έρημο αυτός που δεν κοιτάζει τίποτε άλλο από ένα κόκκο άμμου;".
Erik Orsenna (1947), Γάλλος συγγραφέας

Ανώνυμος είπε...

Aσχετο λιγακι με το ποστ αλλά άρχισαν τα οργανα στα συριζαιικα μπλογκς που διαχειριζονται πρωην ΕΑΑΚΙΤΕς Ανταρσυοι και νυν Συριζα,επειδη τυχαινει να τον ξερω τον συγκεκριμενο.

http://anemosantistasis.blogspot.com/2014/02/video-2008.html#ixzz2tP7ureY5

Sentic

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

και απο μενα ενα μπραβο ητανε πολυ ωραιο το κειμενο μεσα στη μαυριλα που ζουμε ΠΑΝ

Ανώνυμος είπε...

σαραντακος σιγουρα απο το σημερινο θα ητανε που να βρουμε τωρα το αλλο τοτε με την ΠΕΡΕΣΤΡΟ ΙΚΑ ΠΑΝ

Αναυδος είπε...

δηλαδη υποκριτικη η δηθεν καταδικη/λυπη του Συριζα για τη δολοφονικη επιθεση των αναρχικων και φασιστων στις 11/10/2011 ?

δηλαδη ειχε δικιο η Αλεκα οταν ελεγε οτι χαιδευουν τα αυτια των κουκουλοφορων ?

εχει πατο η ξεφτυλα ?

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΑΥΔΟΣ εγω ειμαι σιγουρος οτι δεν υπαρχει πατος στην ξεφτυλα προκειμε νου να πιασουνε υπουργικη καρεκλα θα κανουνε τα παντα ΠΑΝ

Ανώνυμος είπε...

Οι Συριζαιοι Σαραντάκο καλά θα κάνουν να εξοργίζονται με τα καμώματα του τσιπρα του Σταθάκη και των άλλων παιδιών και οχι με βιντεακια
Ο συγκεκριμενος που έφτιαξε το ποστ στο μπλογκ του, προχθες έφαγε αγριο χεσιμο σε γκρουπ φιλοκκουκουεδων στο φεισμπουκ οπου ανήρτησε το βιντεο Αποστολου Κανελη δήθεν πειραγμένος και στο τέλος και στο τελος οταν πια δεν ειχε επιχειρήματα αυτο που βρήκε να πει ειναι οτι οταν θα βγουμε αυτοδύναμοι θα ρθουμε να πανηγυρίζουμε μπροστα στα μουτρα σας του στυλ νια νια νιανιανια.Για τετοιο επιπεδο πολιτικής κουβέντας μιλάμε!!

Sentic

Ανώνυμος είπε...

Σορι για το βιντεακι. Μπορει καποιος αντιπαλος του συριζα, οπως το πασοκοκαναλο, να το προβαλλει και να δυσκολεψει λιγο τη θριαμβευτικη του πορεια προς την καρεκ... κυβερνηση. Δεν πρεπει να γινονται αυτα τα πραματα, ουτε καν απο αυτο το σημερινο καταπτυστο κκε.

Ειδατε τι εγινε. Ολοι, αριστεροδεξιοι, το προβαλλαν και χτυπουν το συριζα και τις κρυσταλλινες θεσεις του. Ολοι. Απο φιλεργατικη σκοπια.

Το κκε πρεπει να σκεφτεται καλυτερα και να αυτολογοκρινεται προτου προβαινει σε τετοιες κινησεις, που μονο κακο κανουν στην προοπτικη μιας αριστερης κυβερνησης. Γιατι αν δεν βγει κυβερνηση συριζα ή αν βγει και αποτυχει, ποιος θα φταιει μετα?

sniper

Ανώνυμος είπε...

δεν εχουμε να σκεφτουμε τιποτα ο οπορτουνισμος ειναι το καλυτερο αναχωμα του καπιταλισμου για να πουλαει φουμαρα και αυταπατες. ουτε να σκεφτεις οτι θα υπαρξει ελεος απο το ΚΚΕ για τον συριζα αυτα που ξερατε πριν το 1991 θα τα ξεχασεται ο πολεμος θα ειναι χωρις ελεος ΠΑΝ.

Ανώνυμος είπε...


Ο Σταλινισμός και οι μεταμοντέρνοι θαυμαστές του σας περιμένουν στο Free Thinking Zone

http://darklynoonartoflife.blogspot.gr/2014/02/free-thinking-zone.html

...free....thinking zone λεμε!

Гриша