Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Πέντε χρόνια μετά

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε μια πενταετία; Πού πιστεύετε πως θα βρίσκεστε σε πέντε χρόνια από τώρα; Αυτή είναι μια συνήθης ερώτηση σε επαγγελματικές συνεντεύξεις για όσους αναζητούν εργασία. Κι ο υποψήφιος πρέπει υποτίθεται να δώσει μια γαμάτη απάντηση που ν’ αποπνέει σιγουριά και αυτοπεποίθηση, τη στιγμή που δεν είναι καν σε θέση να σχεδιάσει τους επόμενους μήνες και δεν ξέρει αν θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα. Οπότε καλύτερα να αφήσει κατά μέρος την ειλικρίνεια, γιατί τότε μπορεί να έλεγε: «με βλέπω να γυρίζω στο σπίτι των γονιών μου, εκεί τουλάχιστον δε θα έχω να πληρώνω το νοίκι».

Δεν ξέρω αν ο λαός μας αποφασίσει να προσλάβει στις επόμενες εκλογές το σύριζα. Εξάλλου ο όρος «πολιτικό υπαλληλικό προσωπικό» ταιριάζει μάλλον στην κυρίαρχη τάξη κι όχι στους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα· κι η κυβερνητική προϋπηρεσία στο βιογραφικό κάποιων στελεχών του σύριζα δεν προσμετράται ακριβώς στα θετικά στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Θα είχε ωστόσο ενδιαφέρον να ρωτούσε κάποιος τα πρωτοκλασάτα στελέχη του χώρου πώς βλέπουν αυτοί τον εαυτό τους σε πέντε χρόνια από τώρα και να σταχυλογήσει ενδεικτικά μερικές απαντήσεις. Η πιο λογική κι ειλικρινής απάντηση –αν αφαιρέσουμε τα παραφουσκωμένα λόγια και τις σάλτσες που βάζει κανείς για τον εαυτό του σε τέτοιες συνεντεύξεις- θα ήταν κάτι σαν «με βλέπω βουλευτή, υπουργό, κυβερνητικό στέλεχος, κτλ». Δε νομίζω να βρίσκαμε πολλούς που θα έβλεπαν πχ τον εαυτό τους «μπροστάρη ενός κοινωνικού αγώνα που θα ανοίγει, ξέρω γω, το δρόμο για το σοσιαλισμό».

Ας είμαστε ειλικρινείς άλλωστε. Για ποιο σοσιαλισμό μιλάμε; Μια αριστερή κυβέρνηση με κορμό το σύριζα είναι πολύ πιθανό να στρώσει το δρόμο σε μια άνοδο του φασισμού που δεν είναι απαραίτητο να έχει ως πρόσημό του την χρυσή αυγή ή την όποια ονομαστική της μετεξέλιξη, αλλά θα έχει τόση σύνδεση με τη σοσιαλιστική προοπτική, όση και το πασόκ του γαπ –που το εγκολπώνει σιγά-σιγά στις τάξεις του. Εξάλλου κι ο γιωργάκης είχε θέσει σωστά το δίλημμα της εποχής μας «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» -άλλο αν δεν είχε διευκρινίσει εγκαίρως στους ψηφοφόρους με ποια πλευρά είναι.

Εξίσου ενδιαφέρον θα ήταν να δούμε τι θα απαντούσαν κι οι ψηφοφόροι του σύριζα σε μια αντίστοιχη ερώτηση: τι περιμένετε να βγει μες στην επόμενη πενταετία από το πολιτικό κόμμα που επιλέξατε; Ίσως να μην το έχουν συνειδητοποιήσει, αλλά το εκπληκτικό είναι πως όσοι ψηφίζουν σύριζα, περιμένουν από αυτόν στην επόμενη πενταετία να μας γυρίσει μια πενταετία πίσω, στο μαγικό και ειδυλλιακό 2009, πριν την καταραμένη κρίση και το μνημόνιο. Κι όσο παραμένει ο κόσμος εγκλωβισμένος σε τέτοιες αυταπάτες, όσο συνεχίζει να είναι στραμμένος στο παρελθόν και το κίβδηλο παράδεισο που έχασε, χωρίς να οργανώνει τον αγώνα του για μια συνολική μελλοντική προοπτική, που θα αποτελεί πραγματική εναλλακτική στα σημερινά αδιέξοδα, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το πισωγύρισμα στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού.

Θα ήταν αφελές όμως να περιορίσουμε την ερμηνεία της εκλογικής απήχησης του σύριζα στη βάση των αυταπατών και του ρόλου τους στη διαμόρφωση πολιτικής συνείδησης, χωρίς να σταθούμε στη σχετική τους λειτουργία και τις διαφορετικές αφετηρίες του κάθε αυταπατεώνα. Όσοι μπλέκουν στα δίχτυα της αυταπάτης για «(ακόμα) καλύτερες μέρες» με μια αριστερή κυβέρνηση, δεν περιμένουν φυσικά να τους φέρει (μια πορεία προς) το σοσιαλισμό, αλλά αυτό που αναλύσαμε προηγουμένως, δηλ ένα προοδευτικό πισωγύρισμα –που είναι εξ ορισμού αντιφατικό και οξύμωρο. Κολυμπάν στην ουτοπία του εφικτού και τα ρηχά νερά μιας καλύτερης διαχείρισης με λιγότερες θυσίες. Αυτή είναι η μόνη προοπτική που βλέπουν στα άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και ταυτόχρονα το ταβάνι της διαδρομής.

Υπάρχουν όμως και καλλιεργημένοι διανοούμενοι με πιο ριζοσπαστικές αναφορές κι ανησυχίες, που στηρίζουν εμμέσως «χωρίς αυταπάτες» το σύριζα, καθώς βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία για το κίνημα και την ευκαιρία να χάνεται και να γίνεται χρόνια κινηματική κρίση, εφόσον δεν την αξιοποιήσουμε άμεσα. Σε τι διαφέρει όμως αυτή η... καλλιεργημένη νοοτροπία από τη μικροαστική ανυπομονησία και τα πράσινα εκβιαστικά «εδώ και τώρα» (για να μην ξαναβγεί η δεξιά) της δεκαετίας με τις βάτες;

Τι είναι και τι θέλει λοιπόν ο σύριζα; Ο σύριζα είναι ο αντιήρωας αριστερός «ιζογκούντ» (is so good) που θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και να κυβερνήσει. Και το είναι του, η πολιτική του ταυτότητα καθορίζεται αποκλειστικά από αυτό το «θέλω» κι όχι από τα όνειρα και τις επιθυμίες των ψηφοφόρων του.

Ο σύριζα είναι το τίποτα που καταπίνει τα πάντα –σα μαύρη τρύπα. Είναι το (κάτι σαν) κόμμα (σαν το σουτ του γουόλτερ μπέρι) που πλασάρει ως τεκμήριο δημοκρατίας την πολυφωνία της βαβέλ στο εσωτερικό του, αλλά εφαρμόζει τον πιο αυστηρό, αυθόρμητο συγκεντρωτισμό της καρέκλας και της κυβερνητικής προοπτικής που είναι ο βασικός συνεκτικός ιστός και καταπνίγει κάθε κριτική φωνή. Κι οι όποιες διαφωνίες μοιάζουν πολύ με διαγκωνισμούς για τις κυβερνητικές (μουσικές) καρέκλες, για να πιάσουν καλύτερη θέση και να μη μείνουν στην απέξω. Την ίδια στιγμή  βέβαια ο σκουρλέτης λέει πως η κοινωνική συμμαχία έχει συγκροτηθεί (!) και τώρα ήρθε η ώρα να χτιστεί κι η πολιτική από τα πάνω! Εκτός κι αν μπέρδεψε την πρώτη με εκείνο το κομματίδιο της συμμάχου κατσέλη –κοινωνική συμμαχία, όνομα και πράγμα.

Του Πάνου Ζάχαρη

Είναι το κόμμα που θυσιάζει πονηρά, σαν σκακιστής, έναν καριπίδη για κάθε βουδούρη, γρίβα και όσους άλλους περάσουν τελικά στα ψηφοδέλτιά τους. Και που δεν ψάχνει στο πρόσωπο της κυρίτση απλώς ένα αριστερό άλλοθι, αλλά ένα δούρειο ίππο για να διεμβολίσει την εκλογική απήχηση του κουκουέ σε μια περιφέρεια με νησιά-προπύργια, όπως η λέσβος και (πρωτίστως) η ικαρία. Κι αν όλα αυτά σφε αναγνώστη σου φαίνονται πασοκιές του χείριστου είδους, πρέπει να ακολουθήσεις μάλλον τη συμβουλή του αλέξη και να επισκεφτείς κάποιον ψυχίατρο.

Κι όταν θα πάω στον τρελογιατρό, θα του πω για το συνασπισμό
κι όταν θα πάω στον τρελογιατρό, θα τον τρελάνω και αυτόν...

Ή όπως τραγουδούσαμε κάποτε και στο αλεξάνδρειο…
Να πάω στον τρελογιατρό, να πάρω το τρελόχαρτο,
Να πει πως δεν είμαι καλά, πως έχω κίτρινα μυαλά

(σαν την κίτρινη διεθνή του κάουτσκι)

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θαρρώ πως ο Corey Taylor τα χει πεί καλύτερα απο όσο θα μπορούσα εγώ.



All the needle nose punching is making me irate
Sick of my bitching falling on deaf ears
Where you gonna be in the next five years?

The crew and all the fools, and all the politics
Get your lips ready, gonna gag, gonna make you sick
You got dick when they passed out the good stuff
Are you sick of me? Good enough, had enough




http://www.youtube.com/watch?v=ZPUZwriSX4M

metalorixos

μΑστός είπε...

Μια μόνο απάντηση αρμόζει σε αυτή την ψευτο-ψαγμένη αλλά ουσιαστικά ηλίθια ερώτηση (μου έχει τύχει σε δυο συνεντεύξεις): "Στη θέση σου, και με την ελπίδα να μην κάνω χαζές ερωτήσεις".

Κατα τάλλα, έχεις ρέντα τωρα τελευταία σφυροδρέπανε!

Ανώνυμος είπε...

ναι!!!! εχεις ρεντα
δεν εχω ψευδωνυμο πια

katy είπε...

"Οι ερωτήσεις δείχνουν την ευρύτητα του πνεύματος και οι απαντήσεις τη φινέτσα του".

Joseph Joubert (1754-1824), Γάλλος γνωμικογράφος.

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=_-PJDyT_iRM

Αυτός που θυμάται

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Τι θελω σε 5 χρονια(πολιτικα):
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ και φασιστες να σκαβουν για λιγνιτη με μια μπαλα στο ποδι και λαικη εξουσια

Τι θα γινει μαλλον σε 5 χρονια:
Φασιστικη χουντα και οι κομμουνιστες να σκαβουν για λιγνιτη με μια μπαλα στο ποδι

Παπουτσωμενος Γατος

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αναυδος είπε...

Μαζι με τα διάφορα λαμογια και εθνικια του ΠΑΣΟΚ που εχει μαζεψει ο Συριζα αποδεικνυεται και αριστος μαθητης και συνεχιστης του αυριανισμου. Τα μπλογκ και τα σαιτ του (μαζι και καποια ανταρσυα) ανακαλυψαν διαγραφες στην Κονιτσα αλλα και ότι ο συλληφθεις συνδικαλιστης για την προσφατη υποθεση λαθρεμποριας (πασοκ) είναι ΚΚΕ (επειδη εστειλε γραμμα στον Ρ !!!)
Μετα φυσικα θελουν την ψηφο μας στο β’γυρο
Αναμεσα στους κονιτσοκυνηγους της αληθειας είναι και ο εχων επι παντος του επιστητου γνώμη (ξερολας) σοφολογιωτατος σαραντακος πιστος στις συκοφαντικες παραδοσεις της ανανεωτικης ψευτοαριστερας.
Η ξεφτυλα δεν εχει πατο

ulyanovism είπε...

Η κατάλληλη απάντηση σε ηλίθιες ερωτήσεις σε συνέντευξη:

http://www.smbc-comics.com/?id=2150

Ανώνυμος είπε...

Ειμαι ανθρωπιστης Νικο για αυτο.Αν ρωτησεις τον Παναγιωτη,θα σου πει χειροτερη τιμωρια.

Παπουτσωμενος Γατος

Ανώνυμος είπε...

Άλλαξαν τον τίτλο σε "φήμες λένε ότι..." ενώ ο αρχικός τίτλος φαίνεται στο url. Βόθρος!!!
http://left.gr/news/diegrapsan-oli-tin-organosi-toy-kke-stin-konitsa-giati-stirizei-ton-ypopsifio-toy-syriza

Η περίπτωση του λαμόγιου πασοκοσυνδικαλιάρη πρέπει να θέσει ως επιτακτική ανάγκη να μην λέμε ούτε καλημέρα σε όσους διετέλεσαν πολιτευτές, συνδικαλιστές, επαγγελματίες κλακαδόροι, κομματικά στελέχη (έστω και επιπέδου γραμματέα τοπικής στην Κρύα Βρύση) της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Α.Ε. καθώς και των συγγενών τους μέχρι τέταρτο βαθμό. Με τα όντα αυτής της συνομοταξίας πρωτευόντων θηλαστικών που έχουν το απίστευτο θράσος να αυτοαποκαλούνται "άνθρωποι" έχουμε πόλεμο.

Μάκης

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να πάνε κοντά δέκα χρόνια όταν είχα πέσει πάνω σε αυτή την ερώτηση σε "συνέντευξη". Ένας συνδυασμός λόγων με είχε φέρει στο να πάω για "συνέντευξη" σε "γνωστή" εταιρεία για μια θέση σχετική με τις ασφάλειες (δουλειά για την οποία είμαι-ομολογουμένως-ένας από τους πιο ανίκανους να την κάνουν). Μου είχε κάνει εντύπωση ότι αυτό που ήθελε/έψαχνε να ακούσει-κ μάλιστα με επιμονή- ήταν υλικά αγαθά του τύπου: αυτοκίνητο της τάδε μάρκας και τιμής, σπίτι τόσων τετραγωνικών στην τάδε περιοχή, ύψος εισοδήματος τόσο.

ρα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ρα, στείλε μου αν θέλεις ένα μέιλ στο vaskrits@gmail.com
Θα ήθελα να σου ζητήσω κάτι.

Για τα υπόλοιπα η κε του μπλοκ επιφυλάσσεται εν καιρώ, μάλλον μετά το τσίκνισμα.

Ανώνυμος είπε...

ΓΑΤΟΣ για τοσο κακο με εχεις θα μου βγαλεις κακο ονομα ΠΑΝ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ ευχαριστεί -κάλλιο αργά παρά ποτέ- τον άναυδο για την προσθήκη του, που κουμπώνει ιδανικά με το θέμα της ανάρτησης. Διαψεύδει επίσης κατηγορηματικά ότι έχει ρέντα κι οποιαδήποτε σχέση με τον γκαστόνε και δεσμεύεται να γράψει μελλοντικά κάτι για το θέμα των επαγγελματικών συνεντεύξεων που, καταπώς φαίνεται, αγγίζει ευαίσθητες χορδές πολλών από εμάς.