Να τον αγοράσουμε

*Άρθρο συνεργάτη της κε του μπλοκ

Έχει περάσει αρκετός καιρός από την ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλυψε στην ομιλία του τις κυβερνητικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, αλλά η συνεργασία με την ΚΕ του Σφυροδρέπανου, δεν είχε ακόμα ξεκινήσει και έτσι το κείμενο δεν μπορούσε να δημοσιευτεί νωρίτερα. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για λίγη αγάπη, λίγο ΣΥΡΙΖΑ και λίγο (Πολύ λίγο. Ειλικρινά λίγο. Εντάξει, εντάξει, καθόλου) σοσιαλισμό.

Ξεκινώντας από το τελευταίο. Διάβαζα λίγο καιρό πριν, ένα κείμενο του Χρήστου Λάσκου, σε ένα από τα πολλά (αλλά πάρα πολλά) Μέσα που διατηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Χρήστος Λάσκος, στέλεχος μιας εκ των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ και εν πολλοίς διαμορφωτής της τακτικής της, αναρωτιέται σε ένα από τα κείμενά του, λοιπόν, αν στον ΣΥΡΙΖΑ «Πιστεύουμε στο σοσιαλισμό;». Και ενώ περιμένει κανείς, κάτω από τον τίτλο, να βρει ένα ξερό «ΟΧΙ», αντίστοιχο σε μέγεθος εκείνων που αποτυπώνονταν στις αφίσες των εκδηλώσεων των σχολείων για την 28^η του Οκτώβρη, ο κύριος συνοδεύει τον τίτλο, με τι; Με κείμενο, αν έχεις τον θεό σου.

Στο οποίο βγάζει μάτι η εξής προσέγγιση του θέματος: «Δεν με φοβίζει το γεγονός πως η προγραμματική μας πρόταση έχει έντονα στοιχεία, που την κάνουν να μοιάζει με κεϋνσιανές αντίστοιχες. Ο λόγος είναι πως αυτή η προγραμματική πρόταση, αρθρωμένη γύρω από τη θεμελιώδη διατύπωση «να πληρώσουν την κρίση οι πλούσιοι και το κεφάλαιο», φθάνει και περισσεύει, στις σημερινές συνθήκες, για την εκκίνηση μιας συγκρουσιακής διαδικασίας, η οποία είναι αναγκαία για να προχωρήσουμε.»

Εντάξει τώρα εσείς είστε κακεντρεχείς και θα πείτε, ότι ο κύριος προσπαθεί να δικαιολογήσει την απάλειψη ακόμα και της αναφοράς στο σοσιαλισμό (τον δικό τους ντε, με την δημοκρατία και την ελευθερία, που όμως τους μάλωσε ο Μπιτσάκης όταν πήγε στο φεστιβάλ τους, λεγοντάς τους ότι ο όρος σοσιαλισμός τα εμπεριέχει αυτά), όμως μόνο έτσι δεν είναι.

Ξεκινάει συγκρουσιακή πορεία ο ΣΥΡΙΖΑ (η οποία μάλιστα καταλήγει στο σοσιαλισμό), αφού λέει καθαρά «να πληρώσουν την κρίση οι πλούσιοι και το κεφάλαιο». Το είπε καθαρά και ο Αλέξης Τσίπρας, στην ΔΕΘ αφού.

Τι δεν το είπε; Αφού είπε για Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, που εντάξει είναι λίγο σχέδιο ταξικής συνεργασίας, εξ ου και «εθνικό», όμως περιλαμβάνει «τους τέσσερις μεγάλους πυλώνες για την αντιστροφή της κοινωνικής και οικονομικής αποδιάρθρωσης, την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο από την κρίση.

Πρώτος πυλώνας: Το πρόγραμμά μας για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Δεύτερος Πυλώνας: Τα άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Τρίτος Πυλώνας: Το εθνικό σχέδιο για την ανάκτηση της εργασίας.
Τέταρτος πυλώνας: Ο θεσμικός και δημοκρατικός μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος.»

Περιληπτικά και εν τάχει, ο πρώτος είναι μια διαχείριση της «ακραίας φτώχειας», όχι κάτι που δεν συμβαίνει στην Βραζιλία π.χ. ή και σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, δεν χτυπάει πάντως το κεφάλαιο, ούτε ελαφρύνει τους μη προνομιούχους (που θα έλεγε και ο αείμνηστος, μεγάλη η χάρη του ). Ο δεύτερος κάτι λέει για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και θέσπιση κοινωνικά δίκαιου φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας, που χτυπάει (όχι ιδιαίτερα) το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά όχι εκεί που παράγεται και επίσης μόνο στην περίπτωση που οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν έχουν καταχωρίσει τα ακίνητά τους ως επαγγελματικούς χώρους, οπότε το πράγμα αλλάζει. Άνθρακες ο θησαυρός σας ακούω να λέτε, αλλά βιάζεστε. Γιατί η αφαιρετική ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο πλησιάζει ο καιρός να γίνει κυβέρνηση, πολλαπλασιάζεται, διαλεκτικά πάντα. Στον τελευταίο πυλώνα, περιμένει να βρεις (αφελή αναγνώστη) πρώτη και καλύτερη την απλή αναλογική. Όμως όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει και πάλι την μεγάλη έκπληξη και τελειώνει και με αυτά τα βαρίδια του παρελθόντος.

Η ομιλία Τσίπρα, έχει και καμιά - δυο δεσμεύσεις ακόμα, όπως ότι θα αποκαταστήσει όλες τις αδικίες του Μνημονίου, αλλά και ότι θα επαναφέρει μισθούς και συντάξεις στα προ κρίσης επίπεδα. Σταδιακά. Και ανάλογα με την πορεία της διαπραγμάτευσης.

Απροπό, τώρα που μιλήσαμε για διαπραγμάτευση. Το -κατά Τσίπρα- διακύβευμα της εποχής; Διαπραγμάτευση ή μη διαπραγμάτευση. Κοίτα να δεις που αρχίσαμε να νοσταλγούμε το μνημόνιο ή αντιμνημόνιο. Μόνο που η διαπραγμάτευση δεν εγγυάται αποτελέσματα. Μπορεί να έχει καλύτερα, ΙΔΙΑ, ή και χειρότερα από αυτά της σημερινής κυβέρνησης. Αλλά χωρίς λίγο ρίσκο, τι είναι η ζωή; Ψάρι χωρίς ποδήλατο.

Οπότε και επιστρέφοντας, για λίγο, στο πρώτο μας θέμα. Χρήστο Λάσκο, χρειάζεται λίγη δουλειά το κειμενάκι σου. Πάμε ξανά;

«Πιστεύουμε στο κεϋνσιανισμό;»

«Δεν με φοβίζει το γεγονός πως η προγραμματική μας πρόταση έχει έντονα στοιχεία, που την κάνουν να μοιάζει με (νέο)φιλελεύθερες αντίστοιχες. Ο λόγος είναι πως αυτή η προγραμματική πρόταση, αρθρωμένη γύρω από τη θεμελιώδη διατύπωση «να πληρώσουν την κρίση οι πλούσιοι και το κεφάλαιο», «να πληρώσουν την κρίση τα ακίνητα» φθάνει και περισσεύει, στις σημερινές συνθήκες, για την εκκίνηση μιας συγκρουσιακής διαδικασίας (με τα ακίνητα), η οποία είναι αναγκαία για να προχωρήσουμε (σ.σ. να κινηθούμε δηλαδή, διαλεκτική χαχόλε!).

Και αφού ξεμπερδέψαμε με ΣΥΡΙΖΑ και σοσιαλισμό, πάμε και στην αγάπη. «Εκτός από τον ιμπεριαλισμό, υπάρχει και η μοναξιά» άλλωστε. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει ξεπεράσει προ πολλού τους σεχταρισμούς που άφησε το παρελθόν, σε κάποια στελέχη του. Κάνει παρέες, κακές θα πουν πολλοί, αλλά δεν τους δίνουμε σημασία. Ξεπεράστηκε όπως είπαμε παραπάνω και το μνημόνιο-αντιμνημόνιο και πλέον δεν έχουμε κόλλημα, ούτε με πρώην μνημονιακούς.

Εντάξει η υπουργός του Γιώργου Παπανδρέου, Λούκα Κατσέλη είναι ξεπερασμένο σαν όνομα, γι αυτό πάω στα νεότερα. Η Θεοδώρα Τζάκρη, με απόλυτη ευστοχία στην κατηγορία «ψήφοι σε μνημόνια» (3/3) δήλωσε ότι συμπλέει πλέον με το ΣΥΡΙΖΑ και πως αν θέλει η Κουμουνδούρου, θα την τιμούσε μια θέση στα ψηφοδέλτιά του (που κατά τον πρόεδρο πρέπει να είναι ανοιχτά και πολυσυλλεκτικά) Που το δήλωσε; Στο «Κόκκινο» της Θεσσαλονίκης. Καλό θα ήταν η Κουμουνδούρου, να την συμπεριλάβει τελικώς στα ψηφοδέλτια, γιατί αλλιώς καραδοκεί ο Στάθης ο Παναγούλης με τις χειροπέδες στο χέρι.

Ο (κατά την νεολαία ΣΥΡΙΖΑ «άντε και γαμήσου») σ. Κουβέλης (που έκανε μισθούς και συντάξεις κουρέλι, πάλι κατά την νεολαία), έκανε ως και συνέδριο για να ξεδιαλύνει το δίλημμα της εποχής «παλιό ή νέο ΠΑΣΟΚ» και καταλήγει κατά πως φαίνεται στο νέο, εκτός αν το παλιό του προτείνει να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας, οπότε το ξανασυζητάμε.

Σε παράλληλες αλλά και τεμνόμενες, ταυτόχρονα εξελίξεις. Χώρισαν Ραχήλ Μακρή και ψεκασμένοι Έλληνες, αλλά έδωσαν ραντεβού στην Κουμουνδούρου. Η μεν Ραχήλ δήλωσε ήδη τη στήριξή της στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Τσίπρας, συναντήθηκε με τον Καμμένο (κάτι που θύμωσε τον καλησπέρα-καλησπέρα), μήπως τον ανεβάσει λίγο επικοινωνιακά ως μετεκλογικό κυβερνητικό εταίρο, καθώς εντός των Ανεξάρτητων Ελληνών κυριαρχούν φυγόκεντρες τάσεις.

Όλα αυτά θα τα δούμε βέβαια, μετά την εκλογή ή μη του προέδρου της Δημοκρατιάς. Παρεμπιπτόντως, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί -μέσω της Αυριανής (kontranews) του Κουρή- την κυβέρνηση για συναλλαγή με βουλευτές που δεν θέλουν να ψηφίσουν για πρόεδρο της δημοκρατίας ώστε να αλλάξουν την ψήφο τους. Απαράδεκτο, αν όντως ισχύει. Οι συναλλαγές είναι καλές, μόνο όταν τις κάνει ο διευθυντής του γραφείου του προέδρου, που δήλωσε: «Όποιος ψηφίσει για πρόεδρο της δημοκρατίας, κόβει γέφυρες με το ΣΥΡΙΖΑ». Ή αντεστραμμένο «Όποιος θέλει να υπάρχουν γέφυρες με το ΣΥΡΙΖΑ, δεν ψηφίζει για πρόεδρο της δημοκρατίας». Εγώ βάζω το χέρι μου στη φωτιά πάντως. Ε, τι να πω λέτε να δούμε κανέναν από τους ανεξάρτητους που δεν θα ψηφίσουν, σε ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ; Εντάξει ακόμα κι έτσι, δεν πρόκειται για οικονομική συναλλαγή, αλλά για πολιτική. Και τι έγινε που αν εκλεγεί, θα λαμβάνει και μισθό βουλευτή;

Άλλωστε τι να τον κάνεις τον κάθε τυχάρπαστο βουλευτή, όταν έχεις τα καλύτερα παιδιά να σε στηρίζουν; Όχι, δεν εννοώ την νεολαία. Όχι, ούτε τον Λαφαζάνη. Εννοώ τον Δημήτρη το Γιαννακόπουλο, τον κ. ΒΙΑΝΕΞ και ΚΑΕ Παναθηναϊκός, που άνοιξε το δρόμο πρώτα με αυτό και έπειτα με αυτό. Και μετά την Γιάννα μας, που όπως και να το κάνεις, ξέρει από αγώνες (τους καλύτερους διοργάνωσε).

Δεν ξέρω αν οι προαναφερθέντες μεγαλοαστοί θα συμβάλλουν και εκείνοι με κάποιο κείμενο στον προβληματισμό του κ. Χρήστου Λάσκου, πάντως ούτε εκείνοι δείχνουν να φοβούνται το ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναφέρεται σε σοσιαλισμό. Άλλωστε εσείς θα βάλετε την σκέψη και εκείνοι το χρήμα. Και που θα πάνε, τα μέσα παραγωγής, θα κοινωνικοποιηθούνε. Και αν δεν θέλουν (τα ίδια;) να κοινωνικοποιηθούν, με τα λεφτά των συμμάχων μας θα τα αγοράσουμε και μετά θα τα κοινωνικοποιήσουμε. Γιατί μπορούμε.

Υ.Γ. Εκκρεμότητα από το προηγούμενο κείμενο. Κάπου λέει στη συνέντευξή του ο Πανούσης, όταν τον τσιγκλάνε γιατί δεν λέει τίποτα για τον Μπόμπολα, να πάνε στην παράσταση για να δουν τι λέει. Είδα, πάντως, σποτάκι του Mega για την παράσταση Πανούση, όπου προφανώς το μεγάλο κανάλι κάνει το «χορηγό επικοινωνίας»;. Τρέμει ο Μπόμπολας!!!

Ρένα Μπουεναβεντούρα Δούρου-τι