Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Ο Στάλιν και τα Ιεροσόλυμα

Πριν από λίγο καιρό, η ιστοσελίδα luben είχε επιχειρήσει να κάνει αποτυχημένο χιουμοράκι –ως παρένθεση στην κατά κανόνα εύστοχη σάτιρά της- με κάτι εκλογικές δηλώσεις στήριξης του κκε από προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου, αναφέροντας μεταξύ άλλων την έρη ρίτσου απαξιωτικά ως… κόρη ενός σταλινικού.

Ναι αλλά σε τι ακριβώς έγκειται η απαξίωση; Ποιος κομμουνιστής αυτής της γενιάς θα έπαιρνε ως προσβολή έναν τέτοιο τιμητικό χαρακτηρισμό; Και ποιος δε θα δεχόταν πρόθυμα αυτόν τον όρο για τον εαυτό του, θεωρώντας τον συνώνυμο του κομμουνιστή και το σταλινισμό ως συμπλήρωμα του πρακτικού και θεωρητικού έργου του λένιν, δηλ του μαρξισμού της εποχής του ιμπεριαλισμού και του επαναστατικού περάσματος στο σοσιαλισμό; Άλλη κουβέντα αν δε δεχόμαστε σήμερα ως επιστημονικό αυτόν τον –ισμό (που τι εκφράζει αλήθεια;) ή αν υπερασπιζόμαστε κριτικά αυτή την περίοδο, διαφωνώντας με συγκεκριμένες επιλογές κι επιμέρους πτυχές της πολιτικής γραμμής των μπολσεβίκων.

Η αποδοχή και χρήση του όρου από τους αγωνιστές εκείνης της εποχής δεν αφορά κάποια θρησκευτική προσωπολατρία, αλλά μια συνειδητή κι ενθουσιώδη στράτευση σταχανοβίτικου τύπου –που τόσο χλεύασαν κι απέτυχαν να καταλάβουν διάφορες «δυτικές» αντισοβιετικές προσεγγίσεις, ταυτίζοντάς τον στην καλύτερη με την ιδεαλιστική βουλησιαρχία και κάποιες λανθασμένες θεωρίες του λισένκο.
Στην πραγματικότητα όμως είναι αυτές ακριβώς οι προσεγγίσεις που κατεξοχήν διακατέχονται από μια αντεστραμμένη προσωπολατρία, που αποδίδει κάθε τι στραβό σε μια σατανική, ηγετική προσωπικότητα, που διψά για εξουσία και αίμα αντιφρονούντων, που βαφτίζονταν ως «εχθροί του λαού» -χωρίς να είναι μάλλον, κατά τη γνώμη τους, όπως υπονοεί η χρήση των εισαγωγικών.

Η επόμενη ζώνη άμυνας όσων έχουν τουλάχιστον μια στοιχειώδη ικανότητα-εντιμότητα να διακρίνουν τα αδιέξοδα της προσωπολατρικής αντίληψης, είναι η προσπάθεια να συνδέσουν την άνοδο και την επικράτηση του στάλιν με κοινωνικές διεργασίες, που λαμβάνουν χώρα στη σοβιετική ρωσία της εποχής. Αυτή ωστόσο κινείται συνήθως στα πλαίσια ενός χυδαίου ταξικού αναγωγισμού και της κλασικής τροτσκιστικής αφήγησης (στην μπροσούρα «προδομένη επανάσταση») που συναρτά απλοϊκά τη νίκη του στάλιν με την ανάδειξη νέων προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων και μιας νέου τύπου γραφειοκρατίας που στηριζόταν σε αυτόν και τον στήριζε με τη σειρά της.

Παρά το υλιστικό πασπάλισμα, το παραπάνω σχήμα δεν είναι λιγότερο αντιδιαλεκτικό από τις απλουστευτικές, προσωποκεντρικές ερμηνείες. Και τα αδιέξοδά του γίνονται φανερά, όταν καλείται να εξηγήσει τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στον κρατικό και τον κομματικό μηχανισμό (που συνδέθηκαν με τις λεγόμενες «δίκες της μόσχας»), που αφορούσαν αυτήν ακριβώς τη «γραφειοκρατία-νομενκλατούρα» και πρωτίστως πολλά υψηλόβαθμα στελέχη της.

Οι διοικητικές αλλαγές στον κόκκινο στρατό κι η επαναφορά κάποιων προνομίων για τους αξιωματικούς πχ ερμηνεύεται ως προσπάθεια του «σταλινικού συστήματος» να τους προσεταιριστεί και να χτίσει τις δικές του κοινωνικές συμμαχίες. Από την άλλη, η εκκαθάριση πολλών υψηλόβαθμων αξιωματικών (με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τον τουχατσέφσκι), τους οποίους ήθελε θεωρητικά να προσεταιριστεί η εξουσία, ερμηνεύεται ως προσπάθεια του στάλιν να ξεφορτωθεί πολλούς αξιωματικούς που συνδέονταν με τον τρότσκι (τον πρώτο ανώτατο διοικητή του ΚΣ, στα χρόνια του εμφυλίου) και δεν ήταν έμπιστοι του καθεστώτος.
Η αντίφαση στα παραπάνω είναι τόσο πηχτή, που θα μπορούσε να κοπεί και με ένα μαχαίρι. Αλλά κάποιοι την εκλαμβάνουν ως κομμάτι του φυσικού περιβάλλοντος και συνεχίζουν σα να μη συμβαίνει τίποτα.

Πιο ειλικρινής, αλλά όχι λιγότερο αντιφατική είναι η προσέγγιση που ορίζει το «σταλινισμό» ως ένα ολόκληρο σύστημα μηχανισμών κι εξουσίας, που παρέμεινε σε ισχύ και μετά το θάνατό του. Θεωρούν δηλ ένα και το αυτό, από την άποψη της πολιτικής ουσίας, τη σοβιετική, πολιτική εξουσία πριν και μετά το 56’ (με τη στροφή του 20ού συνεδρίου), ακόμα και επί περεστρόικα (!), οπότε και κάνουν λόγο για «κατάρρευση των σταλινικών καθεστώτων (sic) τη διετία 89-91’. Ακόμα και με αυτή την τόσο επιφανειακή προσέγγιση όμως, καταφέρνουν με αλάνθαστο ταξικό ένστικτο να ανιχνεύσουν αυτό που αποτυγχάνουν χαρακτηριστικά να δουν, μες στο πολύ τους βάθος, διάφορες άλλες ερμηνείες (μαοϊκών και τροτσκιστικών αποχρώσεων): τη συνέχεια και το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της σοβιετικής ένωσης, παρά την αντιφατική ιστορική της διαδρομή στον χρόνο. Η επίθεση κατά του «σταλινισμού» δεν είναι επί της ουσίας τίποτε άλλο παρά η έκφραση του ταξικού μίσους των αστών δημοσιολόγων (και των αφεντικών τους) απέναντι στον υπαρκτό που γνωρίσαμε και κάθε άλλο αντίστοιχο εγχείρημα. Και το «σύστημα του σταλινισμού» στο οποίο αναφέρονται με τα πιο μελανά χρώματα, δεν είναι άλλο από το σοσιαλιστικό.

Κάποιοι βέβαια (πχ ρούσης) λένε πως δεν είναι τυχαίο που η αστική προπαγάνδα επιλέγει να επικεντρώσει τα βέλη της σε αυτήν ακριβώς την περίοδο, γιατί εκεί βρίσκει πολλά υπαρκτά ζητήματα για να πατήσει. Προφανώς και δεν είναι τυχαία η επιλογή τους, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους. Δε φημίζονται ακριβώς για τη μεγαλοψυχία τους οι κυρίαρχες τάξεις, για να συγχωρήσουν την ήττα τους στη ρωσία και την οικοδόμηση των βάσεων του σοσιαλισμού στον επικεφαλής αυτής της προσπάθειας. Αντιθέτως βρίσκουν ακόμα και σήμερα λόγια συμπάθειας για το μεγάλο μεταρρυθμιστικό πνεύμα του χρουτσόφ ή και του γκόρμπι –που έχει πεταχτεί όμως σαν στυμμένη λεμονόκουπα και επανεμφανίζεται στο προσκήνιο μόνο σε κάτι επετειακές εκδηλώσεις, πχ από την πτώση του τείχους.

Εξάλλου αυτό το κόλπο είναι πολύ παλιό, για να το καταπιούν αμάσητο έμπειροι κομμουνιστές. Αν οι «λενινιστικές» επιθέσεις στον.. αδύναμο κρίκο του στάλιν, που «σκότωσε το γνήσιο, επαναστατικό πνεύμα του λενινισμού» έχουν βάση, μήπως να αναρωτηθούμε αν ισχύει το ίδιο και στις… «μαρξικές» επιθέσεις πολλών αστών στον μπολσεβίκο λένιν, που στένεψε και στρέβλωσε τάχα το «δημιουργικό πνεύμα του γνήσιου μαρξισμού»; Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς πού το πάνε όλοι αυτοί οι υπερασπιστές του μαρξ και του λένιν ως «γνήσιοι» μαρξιστές ή λενινιστές –αλλά όχι μαρξιστές-λενινιστές, γιατί με αυτόν τον όρο βγάζουν σπυράκια.

Ο κάππος έλεγε σε μια συνέντευξή του πως ο στάλιν δε θάφτηκε στα ιεροσόλυμα, για να φοβούνται τη νεκρανάστασή του οι πολιτικοί του εχθροί. Ούτε καν στο μαυσωλείο τελικά, για να φοβηθούν μια πιθανή αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης, που θα μπορούσε να του ξαναδώσει ζωή (μας έχει μείνει παντως ο λένιν). Τρέμουν όμως μια αναβίωση του νικηφόρου σοσιαλισμού, που τσάκισε το ναζισμό –ως αιχμή του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού- με επικεφαλής το γεωργιανό. Κι αυτό εξηγεί τη λύσσα τους που κρατάει εξήντα χρόνια τώρα –και βάλε.

Αυτό είναι που κρατάνε ως κύριοι οι κομμουνιστές στην αποτίμηση της προσφοράς του συντρόφου με το μουστάκι. Και ναι, δε στέκει η έννοια σταλινισμός, ούτε αντιπροσωπεύει κάτι από φιλοσοφικής άποψης. Αλλά δε νομίζω πως ενοχλείται κανείς ιδιαίτερα κανείς σφος όταν του επιδαψιλεύουν τέτοιον έπαινο: σταλιμικός.
Ευχαριστούμε πολύ για το κοπλιμάν κύριοι. Θα χαρούμε να το/σας δικαιώσουμε..

43 σχόλια:

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

''Η επίθεση κατά του «σταλινισμού» δεν είναι επί της ουσίας τίποτε άλλο παρά η έκφραση του ταξικού μίσους των αστών δημοσιολόγων (και των αφεντικών τους) απέναντι στον υπαρκτό που γνωρίσαμε και κάθε άλλο αντίστοιχο εγχείρημα. Και το «σύστημα του σταλινισμού» στο οποίο αναφέρονται με τα πιο μελανά χρώματα, δεν είναι άλλο από το σοσιαλιστικό. ''

Αυτο ακριβως Απολιθωμα!Συμφωνω και με τον επιλογο.

Πρακτικα οι ''σταλινικοι'' ειναι οι μονοι κομμουνιστες,και στην Ελλαδα ισχυει διπλα αυτο.Οι υπολοιποι ανεξαρτητως προθεσεων ηταν παντα ελαχιστοι,υπονομευτικοι,ή ειχαν επαφη με την ταξικη παλη μονο απο βιβλια (χαρακτηριστικο παραδειγμα οι ''δυτικοι μαρξιστες'' τυπου Αλτουσερ και Καστοριαδης)

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

ΥΓ Δεν ειναι τυχαιοι που οι μαοικοι,που ειναι και εκεινοι σταλινικοι,ειναι μακραν οι πιο σοβαροι και τιμιοι απο τους διαφορους ρεβιζιονιστες,ανανεωτικους,ελευθεριακους κλπ

ΥΓ 2 Ειναι ελλειψη παιδειας να αναφερεσαι σε ενα καλλιτεχνη σα το Ριτσο τοσο υποτιμητικα με βαση τις πολιτικες του προτιμησεις.Ακομα και ταγματασφαλιτης να ηταν,το ιδιο θα λεγα.Ο Ριτσος δεν ειναι απλα ''ενας σταλινικος'' ρε τενεκεδες.

Ανώνυμος είπε...

Πολυ σωστα απολιθωμα.Χωρις να υπαρχει πραγματικα ο ορος Σταλινισμος ειναι τιτλος τιμης για εμενα να με λενε ετσι Τιμω την μνημη του μεγαλου Γεωργιανου συντροφου με την χαρα να ειμαι διπλα στο ΚΚΕ πιστος σε αυτες τις ιδεες μεχρι το τελος της ζωης μου.Αν η ανθρωποτητα προχωρησε μπροστα φευγοντας απο την σκλαβια το χρωσταει στους Μπολσεβικους που με επικεφαλης τους Λενιν Σταλιν που οικοδομησανε τον Σοσιαλισμο που γνωρισαμε. Και κραταω σαν παρακαταθη κη τα λογια τους για το πως πρεπει να αντιμετωπιζουμε τον οπορτουνισμο. Μπραβο για την αναρτηση ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

anonymous anonymous είπε...

Παπουτσωμένε Γάτε, ο Καστοριάδης ούτε καν "δυτικός μαρξιστής" δεν ήταν. Αυτή την ετικέτα μπορείς να τη βάλεις στον Αλτουσέρ. Όχι όμως στον Καστοριάδη, που ουδεμία σχέση έχει το έργο του με οποιαδήποτε "ανάγνωση του μαρξισμού".

ΥΓ1: η φράση "ανάγνωση του μαρξισμού" μπήκε σε εισαγωγικά γιατί χρησιμοποιείται από ορισμένους διανοούμενους. Φυσικά και είναι λάθος: ο μαρξισμός-λενινισμός είναι ένας και είναι επιστήμη.

ΥΓ2: Αυτό που έγραψα για τον Καστοριάδη να μην θεωρηθεί ότι προσπαθεί να ωραιοποιήσει το λεγόμενο "δυτικό μαρξισμό" ο οποίος ήταν/είναι ρεύμα οπορτουνιστικό και σε τελική ανάλυση αντεπαναστατικό.

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
TRASH είπε...

«Αντισταλινισμός» είναι το παρατσούκλι του αντικομμουνισμού. Τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από αυτό.
Από εκεί και πέρα, εγώ μάλλον θα διαφωνήσω με την τρέχουσα κομματική γραμμή για τον όρο «σταλινισμός» (γίνονται και αυτά!) και θα συμφωνήσω με αυτήν της δεκαετίας του ’30-’40.
Ο όρος «σταλινισμός» δεν έχει προκύψει από κάποιο «προσωπολατρικό» βίτσιο, αλλά από πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις.
Ο πρώτος γραμματέας του ΚΚΕ Ν.Ζαχαριάδης περιέγραφε τον «σταλινισμό» ως τον «μαρξισμό-λενινισμό της εποχής της σοσιαλιστικής οικοδόμησης».
Ο όρος είναι ορθός, αφού είναι ακριβώς στην εποχή που, του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος ηγήθηκε ο Στάλιν, τέθηκαν και λύθηκαν (όπως λύθηκαν) τα προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, για τα οποία καμμία πρακτική ή θεωρητική επεξεργασία δεν υπήρχε ως τότε. Ας μην ξεχνάμε πως ο Λένιν είχε πεθάνει μεσούσης της ΝΕΠ.

Ο όρος λοιπόν είναι σωστός, αφού κατά την «εποχή του Στάλιν» το κομμουνιστικό κίνημα αντιμετωπίζει και λύνει θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα με τα οποία ούτε ο Λένιν, ούτε πολύ περισσότερο ο Μαρξ, πρόλαβαν να έρθουν αντιμέτωποι.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως ο οπορτουνισμός φτάνει να επικαλείται υποκριτικά ως και πτυχές της πολιτικής του Λένιν. Με τον Στάλιν αδυνατεί (όχι τυχαία) να οικειοποιηθεί ο,τιδήποτε, οπότε αναγκαστικά καταφεύγει στην δαιμονοποίηση.

Από την άλλη έχει και το Κόμμα τα δίκια του. Όχι με την έννοια της ιστορικής διαγραφής του «σταλινισμού» ως Μ-Λ θεωρίας και πράξης, αλλά λόγω του ιστορικού πισωγυρίσματος.
Δυστυχώς έχουμε γυρίσει πίσω από την εποχή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης (που αποτελεί και το ιστορικό περιβάλον της ανάπτυξης του Σταλινισμού) σε αυτή του «ιμπεριαλισμού και των προλεταριακών επαναστάσεων», η οποία έχει εκφραστεί θεωρητικά και πρακτικά από τον Λένιν. Έτσι ο Σταλινισμός καθίσταται προσωρινά ανεπίκαιρος, ως επεξεργασία μιας μεταγενέστερης τελικά εποχής.

Παρά τα παραπάνω, προσωπική μου άποψη είναι πως έχουμε ακόμη να διδαχτούμε πολλά, τόσο από το πρακτικό, όσο και από το εν πολλοίς παραγνωρισμένο και υποτιμημένο, θεωρητικό έργο του τεράστιου Ι.Β.Στάλιν.

Ανώνυμος είπε...

"Ο όρος είναι ορθός, αφού είναι ακριβώς στην εποχή που, του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος ηγήθηκε ο Στάλιν, τέθηκαν και λύθηκαν (όπως λύθηκαν) τα προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, για τα οποία καμμία πρακτική ή θεωρητική επεξεργασία δεν υπήρχε ως τότε. Ας μην ξεχνάμε πως ο Λένιν είχε πεθάνει μεσούσης της ΝΕΠ.

Ο όρος λοιπόν είναι σωστός, αφού κατά την «εποχή του Στάλιν» το κομμουνιστικό κίνημα αντιμετωπίζει και λύνει θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα με τα οποία ούτε ο Λένιν, ούτε πολύ περισσότερο ο Μαρξ, πρόλαβαν να έρθουν αντιμέτωποι."

Πανω σε αυτο ο Τρας εχει δικιο. Ωστοσο εχω μια ενσταση.
Η ΝΕΠ ηταν εξ'αρχης ενας συμβιβασμος που ειχε συγκεκριμενο στοχο του οποιου συναρτηση ηταν και το χρονοδιαγραμα της. Η αντεπιθεση του σοσιαλισμου ηταν αποφαση των μπολσεβικων οταν η ΝΕΠ ολοκληρωσει το εργο της απο την αρχη της κιολας. Αυτη την αποφαση υλοποιησαν με ηγετη τον Σταλιν.
Δεν αναιρω το οτι οντως κληθηκαν να λυσουν νεα ζητηματα που απο πριν δεν φαινονταν αλλα ο γενικος μπουσουλας προυπηρχε απο τους κλασσικους Μαρξ και Λενιν.
Το διευκρινιζω γιατι πολλοι οπορτουνιστες επιχειρησαν και επιχειρουν να παρουσιασουν τη ΝΕΠ ως στροφη στο ρεαλισμο και αλλαγη πολιτικης στασης απο τον Λενιν , ωστε να τον φερουν στα μετρα τους. Οπως κανουν και με τον Μαρξ αλλοι σε αντιπαραθεση με τον Λενιν.
Προσωπικα δεν εχω αμφιβολια οτι ο Λενιν στο ζητημα της εκβιομηχανισης, της κολεκτιβοποιησης κλπ θα ηταν το ιδιο αταλαντευτος με τον Σταλιν. Εξαλλου ο τροπος που αντιμετωπισε αναρχικους και εσαιρους οταν στραφηκαν ανοιχτα εναντιον της επαναστασης δεν αφηνει περιθωρια παρερμηνιων.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Σαραντακος.Σε καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις. Ωραια αξεχαστα χρονια για εσενα.Παγιωμενες καταστασεις μεχρι το 1974 μεσα στον χυλο της ΕΔΑ τη αλλο περιμενες να συναντησεις.Αφου πραγματικα πολλες φορες οταν σκεφτομαι εκεινα τα χρονια πως διαολο καταφεραμε και την γλιτωσαμε το 1991 απο εσας. Ητανε η Εποποιια του ΔΣΕ που ειχε αφησει γερες παρακαταθηκες.Παντως αν θυμαμαι καλα ο Κυρκος πρεπει να ειχε πει οτι δεν ειχατε υπομονη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

το θέμα είναι τί σημαίνει να είσαι "σταλινικός" στο σήμερα.

Εκτός από την "υπεράσπιση της μνήμης και του έργου του Στάλιν", υπήρχε και σχετική επιτροπή, τί άλλη αξία έχει;

Delaunay

Ανώνυμος είπε...

Εγώ αντίθετα κ. Σαραντάκο στην 20χρονη (περίπου) πορεία μου μέσα ή δίπλα στο Κόμμα δεν έχω συναντήσει ούτε έναν "αντισταλινικό" κομμουνιστή. Είτε ήταν κομμουνιστές με θετική επί το πλείστον στάση απέναντι στον Στάλιν, αν και με διαβαθμισμένες κριτικές στο έργο του, ή δεν ήταν κομμουνιστές. Τελεία και παύλα. Αλλά και σαν παιδική ανάμνηση στα τέλη της δεκαετίας του '80 - σε αντίθεση με τον Σφυροδρέπανο έχω ξαναδηλώσει ότι τρέφω πολύ αρνητικά συναισθήματα για αυτή την περίοδο :-) - ή εφηβική στις αρχές της δεκαετίας του '90, δεν θυμάμαι ούτε έναν κομμουνιστή του περιβάλλοντος μου να είναι "αντισταλινικός"! Όσοι δήλωναν "αντισταλινικοί" ακολούθησαν το γνωστό δρόμο του σκυψίματος της μέσης, του λιβανίσματος του καπιταλισμού, του χυδαίου αντικομμουνισμού που ξεπερνούσε αυτό του ΠΑΣΟΚ της εποχής. Και για να μην κοροϊδευόμαστε, όλοι αυτοί οι "αντισταλινικοί κομμουνιστές" (αντίφαση όχι διαλεκτική, αντίφαση που απλά δεν μπορεί να υπάρξει. Ταυτόσημη με το "μυρωδάτο σκατό") πότε δεν αναφέρονταν στην παρτάρα τους ως κομμουνιστές, αλλά ως "αριστεροί", "προοδευτικοί", "ριζοσπάστες" κτλ., κτλ.. Πότε θυμούνταν και θυμούνται τον κομμουνισμό, τον Λένιν, ακόμα και τον Ζαχαριάδη και το Στάλιν; Σε δύο περιπτώσεις:
1.Όταν θέλουν να τσιμπήσουν κόσμο από το ΚΚΕ
2. Όταν θέλουν να κρύψουν τα σκατά και τις πομπές τους (eurogroup = Μπρεστ - Λιτόφσκ π.χ.)

Οπότε, κ. Σαραντάκο, καληνύχτα και καλή τύχη στο θεάρεστο έργο σας της σπέκουλας και της διασποράς των παραπάνω μυρωδάτων προϊόντων αφόδευσης της "ανανεωτικής" "αριστεράς" (συνώνυμη του σαπισμένου πλην νεκραναστημένου πτώματος της σοσιαλδημοκρατίας του Έμπερτ και του Νόσκε)...

Σε ένα πράγμα θέλω να μου απαντήσετε και μετά από μένα είστε λεύτερος:
Εσείς ο "αντισταλινικός κομμουνιστής" τι γνώμη έχετε:
α. για την κολλεκτιβοποίηση
β. για την εκβιομηχάνιση και τον σταχανοφισμό
γ. για το τσάκισμα του ναζισμού στον Β' Π.Π.

Απαιτώ καθαρές και σταράτες απαντήσεις, και όχι υπεκφυγές και κωλοτούμπες. Όταν σπεκουλάρουμε συστηματικά και επαγγελματικά με κάθε έννοια του όρου πρέπει κάποια στιγμή να βρεθούμε μπροστά στις ευθύνες μας.

ΡΓ

Ανώνυμος είπε...

Επίσης διαφωνώ με τον Trash. Ναι, σημαντικό το έργο του Στάλιν, πολύ περισσότερο το πρακτικό, αλλά και το θεωρητικό. Δεν στοιχειοθετεί όμως ξεχωριστό σώμα από τον Μ - Λ, ούτε τον ανέπτυξε σε ένα νέο επίπεδο.
Γιατί τις δεκαετίες 30 - 40 μιλούσαν σε κάποιες περιπτώσεις για Μ - Λ - Σ θέλει διερεύνηση.

ΡΓ

TRASH είπε...

@ΡΓ:
Ο "Σταλινισμός" σαφώς και δεν αποτελεί ξεχωριστό σώμα από τον Μαρξισμό-Λενινισμό (δεν ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο), στον βαθμό που και ο "Λενινισμός" δεν αποτελεί "ξεχωριστό σώμα" από τον "Μαρξισμό" αλλά εξέλιξη του.

Έτσι και ο "σταλινισμός" είναι η φυσική συνέχεια του Μ-Λ. Αλλιώς πρέπει να διαγράψουμε μονοκοντυλιά όλες τις επεξεργασίες του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος που αφορούν τα πρακτικά προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Ο πολύ καθαρός ορισμός που δίνονταν τις δεκαετίες '30-'40 ήταν ο εξής:
-Μαρξισμός= επαναστατική κοσμοθεωρία του προλεταριάτου
-Λενινισμός= Ο μαρξισμός της εποχής του ιμπεριαλισμού και των προλεταριακών επαναστάσεων
-Σταλινισμός= ο μαρξισμός-λενινισμός της εποχής της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Το γεγονός πως το έργο του Στάλιν βασίζεται σε μεγάλο μέρος επάνω στην Λενινιστική κληρονομιά και διδασκαλία δεν το υποτιμάει καθόλου. Όσο τουλάχιστον δεν υποτιμάνε το έργο του Λένιν οι βαθειά μαρξιστικές ρίζες του.

@ratm:
Με διάβασες λάθος. Δεν διαφωνούμε κάπου. Δεν είπα πουθενά πως στόχος του Λένιν ήταν η ...ΝΕΠ.
Σαφώς και ήταν ο σοσιαλιστική οικοδόμηση, και πάνω στις δικές του παρακαταθήκες υλοποιήθηκε.

Υλοποιήθηκε οστώσο μετά τον θάνατο του, και βρέθηκε αντιμέτωπη με προβλήματα που ο ίδιος δεν θα μπορούσε να φανταστεί.
Η θεωρία και πράξη που αφορά στην αντιμετώπιση ακριβώς αυτών των νέων ζητημάτων (σοσιαλιστική πολιτική οικονομία π.χ.) είναι το συνεκτικό πλαίσιο του "σταλινισμού".

Και φυσικά καθόλου δεν υποτιμά τον Λένιν πως δεν πρόλαβε να έρθει αντιμέτωπος με αυτά τα ζητήματα (λόγω φυσικού θάνατου), όπως δεν μπορεί να υποτιμήσει το έργο του Μαρξ το γεγονός πως του ήταν πρακτικά αδύνατο να εκπονήσει μια θεωρία για τον ιμπεριαλισμό που δεν είχε εμφανιστεί ακόμη στην εποχή του.

Τα παραπάνω δεν αναιρούν το γεγονός της θεωρητικής και πρακτικής αντιμετώπισης ολότελα νέων προβληματων στην εποχή του Στάλιν.

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@anonymous anonymous

Το ξερω πως ο Καστοριαδης γενικα δε συμπεριλαμβανεται στο ''δυτικο μαρξισμο'',αλλα ειχα την εντυπωση οτι θεωρειται οτι εχει επιρροες απο το Μαρξ

@προς ολους

Περι σταλινισμου:Κατα τη γνωμη μου και το ''σταλινισμος'' και το ''λενινισμος'' ειναι λαθος,οσο και αν εχουν ευρεια χρηση.

Η ιδεολογια μας ειναι πρακτικα ο διαλεκτικος υλισμος και τα πορισματα του σε διαφορους τομεις της ανθρωπινης δραστηριοτητας και σκεψης,κυριως σε πολιτικη,οικονομια,ιστορια και τις φυσικες επιστημες.Αυτο ονομαστηκε μαρξισμος για λογους ευκολιας,αν και ο Ενγκελς ηταν εξισου υπευθυνος για αυτο που λεμε σημερα μαρξισμο,με το Μαρξ.Αυτοι εθεσαν τα θεμελια του ''οδηγου για δραση'' που ονομαστηκε μαρξισμος.

Ο δε Λενιν παρα τη συνεισφορα του,δε θεωρω οτι αυτη ειναι ουτε στο ελαχιστο συγκρισιμη με αυτη των Μαρξ-Ενγκελς ωστε να μιλαμε για καποιου ειδους ''λενινισμο'' που μπαινει διπλα στο μαρξισμο.Παρ'οτι οπως ξαναλεω εχει επικρατησει και το χρησιμοποιω και ο ιδιος.

Την περιοδο της σοσιαλιστικης οικοδομησης,ο μαρξισμος δεν αναπτυχθηκε μονο μεσω του Σταλιν,αλλα ηταν εργο πολλων πολιτικων,φιλοσοφων και οικονομολογων του κομματος,οι οποιοι δυστυχως εχουν ξεχαστει στη πλειοψηφια τους,και ειναι αδικο σημερα να θυμομαστε μονο το Σταλιν.

Ανώνυμος είπε...

Σαραντακος.Ο Λενιν πεθανε το 1924 μετα απο δυο χρονια αναπηρος αλλα ο Σταλιν ητανε η συνεχεια του.Το να προσπαθεις τωρα να σπιλωσεις με τροπο τον Λενιν βαφτιζοντας τον Κερενσκι και οτι θα εφαρμοζε καπιταλισμο για δεκαετιες ειναι καθαρη προβοκατσια και ειμαι σιγουρος οτι το καταλαβαινεις. Η Συμβολη της ΕΣΣΔ και του Σταλιν στην νικη απεναντι στον Φασισμο αιχμη του δορατος του Καπιταλισμου ειναι καθολικη. Για τα ιδια χρονια μιλατε με τον συντροφο που σε ρωταει μην αποφευγεις την απαντηση. Οπως και σε αυτα που σου γραφω εγω.Στην ταυτιση Κομμουνισμου Φασισμου Συμβαλει τα μεγιστα ο πολιτικος χωρος που ανηκεις απο την εποχη του Εσωτερικου και νωριτερα ακομα απο τους ιδρυτες του Παρτσαλιδη Ζωγραφο Δημητριου Μπενα Κυρκο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

“ Προσωπικά γαλουχήθηκα ανάμεσα σε μη φιλοσταλινικούς κομμουνιστές"... Τι διαφορά υπάρχει ανάμεσα στο μη φίλο- και στο αντι- όσον αφορά το πολιτικό δια ταύτα και όχι τις λεπτές αποχρώσεις της γλώσσας; Επίσης, πόσο κομμουνιστής είναι κάποιος που την κρίσιμη στιγμή περνά στην απέναντι πλευρά της ταξικής πάλης, αλλά και προηγούμενα ήταν φορέας της αστικής ιδεολογίας μέσα στο Κόμμα;
Η δική μου περίοδος ακολουθεί τη δική σας κ. Σαραντάκο, είναι γέννημα της. Οι ίδιοι άνθρωποι εξελίσσονται, παίρνουν αποφάσεις ζωής, συνεχίζουν με το κεφάλι ψηλά ή σκύβουν τη μέση. Οι πρώτοι, αυτοί που μπορούν να φέρουν τον τίτλο του κομμουνιστή δεν ήταν ούτε μη φίλο- ούτε αντί-. Ήταν Μαρξιστές - Λενινιστές και συνεχίζουν. Οι δεύτεροι αλλά και κάτι νεοκοπα φυντάνια του ΜΑ, άστο...

Επίσης πιο γενική και άοσμη τοποθέτηση για την περίοδο και τα επιτεύγματα δεν μπορούσατε να κάνετε... Αν μου βρείτε που λέει ο Λένιν αυτά για τη ΝΕΠ θα σας ήμουν υπόχρεος!

ΡΓ

Ανώνυμος είπε...

Ας διορθώσω το τελευταίο αιτημα γιατί όλο και κάποιο "ιερό εδάφιο" θα βρεθεί για τη ΝΕΠ. Πως συναγεται οτι ο Λένιν θεωρούσε ότι η ΝΕΠ θα διαρκούσε δεκαετίες απο τη συνολική αντιληψη του; Πως στοιχειοθετείται η υποτιθέμενη αντίθεση του με την επόμενη γραμμή;

ΡΓ

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Σαραντακος. Η Ταξικη παλη κατα την διαρκεια της Σοσιαλιστικης οικοδομησης συνεχιζεται αλλαζοντας μορφες. Η Αστικη ταξη που εχασε την εξουσια συνεχιζει να υπαρχει σαν ατομα και ποτε δεν παραιτειται απο το να παρει πισω αυτα που εχασε με καθε τροπο. Ο τροπος σκεψεις που αναφερεις για μετα το 1974 ειναι απολυτα δικαιολογημενος οταν απο το 1956 ειχανε παγιωθει αυτες η ιδεολογικες παρρεκλισεις. Ο Σταλιν ειχε αναλαβει την ηγεσια του ΚΚΣΕ απο τον Μαρτη του 1922 οταν Ο Λενιν επαθε τα απανωτα Εγκεφαλικα. Οταν λοιπον η Αστικη ταξη σου ριχνει Σφαιρες εσυ δεν μπορεις να πετας Λουλουδια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

ερώτηση.Η θεσσαλονίκη γιατί έχει τόσους σταλινικούς ναρίτες?

κόκκινος κνίτης

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

....νά τα μας!
"...μια στάση που παραδέχεται τα εγκλήματα της σταλινικής περιόδου, δεν επιχειρεί να τα δικαιολογήσει, αλλά ταυτόχρονα δεν θεωρεί ξένη αυτή την περίοδο..."
Και με τον Χωροφύλαξ, και με τον Αστυφύλαξ.
Και στο Ληστή ψωμί, και στο Χωροφύλακα χαμπέρι.
Οι ...."μη σταλινικοί κομμουνιστές"!
Ενα ασφαλίτικο κατασκεύασμα, εκτός ιστορικής πραγματικότητας, που ή ιστορία τώστειλε ήδη εκεί, που εξ αρχής ανήκε, στη χωματερή.
(Οι χουνταίοι βασανιστές μας λέγανε επίτηδες "βασιλοκουμουνιστές", για να μας ξεφτιλίσουν και να μας "σπάσουν".)
Καμαρώστε, αξιοπρέπεια (πούναι και της μόδας εσχάτως) όχι "κομμουνιστών", όχι "αριστερών", ούτε καν απλών ανθρώπων.
"Υποστηρίζομεν την Γαλλικήν Επανάστασιν αλλά όχι και αυτόν τον αιμοσταγή παράφρονα Ροβεσπιέρον. Υμνούμεν την Ελληνικήν Επανάστασιν αλλά αποδοκιμάζομεν τας βιαιοπραγίας αξέστων Καπετανέων εν οις Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης και λοιποί ανιπτόποδες (=βρωμοπόδαροι..)."
"Δεν είμεθα αντι-σταλινικοί, είμεθα "μη φιλοσταλινικοί"!
"Αποδοκιμάζομεν τας βιαιοπραγίας, ....αλλά δεν αστυνομεύομεν το Κίνημα" (τότε το Δεκέμβρη '08).
"Δεν είμεθα με την απαισίαν Τρόϊκαν, συνομιλούμεν με τους ...θεσμούς(!!!!)".

Συνελόντι ειπείν: "ΕΙΜΕΘΑ ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ".

To γενικό μΠΑτΣΟΚ της ελληνικής κοινωνίας θα φάει γερές σφαλιάρες μέχρι να ρίξει την αλαζονία του. Αλλά μέχρι τότε "ούτε ψωμί, ούτε νερό", και οι πόρτες κλειστές.

Ανώνυμος είπε...

5.21 Στο Ναρ Σταλινικοι.Αυτο φαινεται ειναι καινουργιο ανεκδοτο τελευταιας κοπης.Να φανταστω εγω τωρα οτι ο Ρουσης που στο 19ο Συνεδριο εκανε κριτικη στο ΚΚΕ για Σταλινικη στροφη οτι ειναι με τον Σταλιν. Η Ο Μπιτσακης με τον Δελαστικ ρε τη ειμαστε υποχρεωμενοι να ακουμε σε αυτην την ζωη.χοχοχοχοχοχοχο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Σαραντακος.Χαιρομαι που συμφωνησαμε οτι διαφωνουμε.Ιδεολογικες Παρρεκλι σεις ητανε αλλιως δεν θα υπηρχε λογος να φτιαχτει το Εσωτερικο το 1968.Το οτι δεν μπορεσε να αλλαξει το προγραμμα του κομματος τοτε ητανε αυτο που δημιουργησε στην συνεχεια την δημιουργια καινουργιας οπορτουνιστικης φουρνιας.Η Πολιτικη Προσφυγια που βρηκε το κομμα εγκλοβισμενο στην ΕΣΣΔ Το 1956 το οτι ειμαστε 25 χρονια χωρις ΚΝΕ 18 χρονια χωρις Κ.Ο ειχανε καταστροφικα αποτελεσμα τα.Δεν καναμε καμμια υπερβολη μετα το 1991.Σου φαινεται ετσι σε σχεση με την κατασταση που υπηρχε πριν.Παντως Κομμουνιστης και Αντισταλινικος δεν γινεται ασχετα πως γινοτανε αντιληπτο τοτε μιλαω για καλοπροαιρετους συντροφους. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Σαραντακος.Οπως τονιζε ο Λενιν η Πολιτικη ονομαστηκε ΝΕΠ γιατι κανει στροφη προς τα πισω.Εμεις τωρα υποχωρουμε σαν να πηγαινουμε προς τα πισω μα το κανουμε για να κανουμε πρωτα πισω και να παρουμε μετα φορα και να κανουμε ενα αλμα πιο μεγαλο προς τα μπρος.Μονο με αυτο τον ορο υποχωρησαμε πραγματοποιωντας την ΝΕΠ. Απαντα Τομος 45 σελ.302.Απο το σαν σημερα του 902 που αναφερει για το 10ο Συνεδριο του κομματος των Μπολσεβικων το 1921.Δεν πιστευω βεβαια να ενοουσε ο Λενιν να παρουνε φορα δεκαετιες για να κανουνε το αλμα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Είχα γράψει ένα αρκετά οργισμένο και ειρωνικό άρθρο για τον κ. Σαραντάκο που, ευτυχώς μάλλον, δεν έφτασε ποτέ. Η ουσία του ηταν η εξής: από τη στιγμή που κάποιος αναφέρεται στην επαναστατική βία ως εγκλήματα αυτόματα βρίσκεται απέναντι. Εκεί κάπου το μη φίλο- ταυτίζεται με το αντί-. Για την ακρίβεια, σας αρέσει δεν σας αρέσει επειδή χαλά το αριστερό "αφήγημα" σας, ταυτίζεται με τον πιο χυδαίο αντικομμουνισμό.
(Μα τι λέξη αυτό το "αφήγημα"... Αφήστε και καμιά φιλοσοφική μόδα που να μην την ακολουθήσετε μωρέ! Μαρξιστές των σαλονιών!).

Να το πολιτικό δια ταύτα που λέγαμε. Αλλά πως μπορείς να περιμενεις κάτι καλύτερο και πιο έντιμο από τον εκπρόσωπο ενός κόμματος με υποψήφιο τον Βλάση Ναζίδη (αυτό ήθελα να το πω εδώ και μήνες! :-)).

Όσο για την ΝΕΠ, μην σκάτε κ. Σαραντάκο. Θα βρείτε εσείς ενα "ιερό εδάφιο", θα σας βοηθήσουν και οι φίλοι σας οι ΜΑυδες, θα βρω κι εγώ άλλα τόσα και θα κάνουμε το "καθήκον" μας. Η ουσία ειναι αυτή που έβαλε ο Παναγιώτης πάντως κι όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις...
Καλή νύχτα και καλή τυχη!

ΡΓ

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Καλύτερα που χάθηκε στον κυβερνοχώρο και έμεινε το ρεζουμέ. Πάντως, αν είναι "απέναντι" όποιος χαρακτηρίζει εγκλήματα τα εγκλήματα της προσωπολατρίας, τότε απέναντι είναι και η σοβιετική ηγεσία μετά το 1956 και το ΚΚΕ μετά το 1956. Έχω καλή παρέα.

Για τον Λένιν. Αν και δεν είναι αυτό που έψαχνα, βρήκα το ρητό НЭП – это всерьез и надолго. Αφού δεν σε βλέπω να δίνεις μεγάλη σημασία, δεν θα ψάξω άλλο, να μην κουράζω και τους Μάυδες που λες.

Ανώνυμος είπε...

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Τα "εγκλήματα" ήταν το προπέτασμα καπνού για να περάσουν όλες οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, για να διαμορφωθεί το κοινωνικό στρώμα που ηγήθηκε στην αντεπανάσταση.
Να το πω μια ακόμα φορά. Κριτική στο Στάλιν μπορεί κάποιος να ασκήσει για πολλά, π.χ. για το προπλασμα του παλλαϊκού κράτους ήδη από τη δεκαετία του '30. Αλλά η πτωματολογία δεν είναι κριτική, είναι κάτι άλλο. Σας αφήνω εσάς να του δώσετε όνομα...

Καλή συνέχεια και στις επόμενες εκλογές να έχετε υποψήφιο και τον Μαραντζίδη...

ΡΓ

Ανώνυμος είπε...

Σαραντακος.Ασφαλως και ειναι απεναντι οποιος μιλαει για δηθεν εγκληματα την περιοδο που ητανε στην εξουσια οι Μπολσεβικοι και για δηθεν προσωπολατρεια.Αυτες τις αποφασεις του 20ο Συνεδριου της μοιραζε στους εξοριστους η ασφαλεια πανηγυριζοντας.Το ΚΚΕ βρεθηκε στην Πολιτικη Προσφυγια απο το 1949 και το 1956 ξηλωθηκε με το ετσι θελω η ηγεσια του και διοριστηκανε Παρτσαλιδης Ζωγραφος Δημητριου. Το ΚΚΣΕ λοιπον μετα απο αυτα σιγουρα ειναι απεναντι. ΤΟ ΚΚΕ οχι γιατι με οποια προβληματα και να υπηρχανε το 1968 εγινε διασπαση που σημαινει οτι δεν επικρατησε ο οπορτουνισμος.Το οτι δεν μπορεσε να αλλαξει το προγραμμα και η απουσια Κ.Ο και ΚΝΕ γεννησε αλλη μια οπορτουιστικη φουρνια δεν σημαινει οτι το ΚΚΕ περασε ποτε απεναντι. Αν ειχε συμβει ετσι Εσωτερικο δεν θα ειχε φτιαχτει. Ειναι πολυ αργα για εσας πλεον οτι φυτρωνει το ξεριζωνουμε. Εισαι καλη παρεα παντως. Μας θυμιζεις τη ζησαμε για να ειμαστε σε επαγρυπνηση. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Πάντως θα ήθελα να μάθω που η ηγεσία του ΚΚΕ, άρα αποκλείονται οι του εσωτερικού το 68 και οι του ΣΥΝ του 91, μιλούσε για εγκλήματα. Είπαμε, αποκλείονται τα σκυλάκια του καναπέ...

ΡΓ

Ανώνυμος είπε...

O Νίκος Σαραντάκος πάντως είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος να μας πει αν τελικά ο όρος "σταλινισμός" έχει κατοχυρωθεί με θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Θα είχε ενδιαφέρον.

Δεν είμαι σίγουρος όμως αν ο "σταλινισμός" όπως και αν τον εννοεί ο καθένας, έχει κάποια άλλη αξία πέραν από την ιστορική. Δηλαδή αν υπάρχει και ποιά είναι η διαφορά για την πολιτική φυσιογνωμία ενός κομμουνιστικού κόμματος είτε δηλώνει "σταλινικό" ή "μπρεζνιεφικό".

Ατυχώς δεν ισχύει το ίδιο για τον φασισμό που μόνο στο χρονοντούλαπο δεν έχει μπει παρά την συντριβή του το 1945.

Delaunay

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Πάντως ούτε για το ΚΚΣΕ μπορούμε με ευκολία να πούμε πέρασε απέναντι. Το κλειδί είναι η οικονομία και σε δεύτερο πλάνο η αντιπαράθεση που αναπτύσσεται, κρυφή μετά το 56. Άρα ευκολίες ένθεν κακείθεν καλό είναι να αποφεύγονται...

ΡΓ

Αναυδος είπε...

Παντως δεν είναι τυχαιο ότι ολοι οσοι αποκαλουσαν εαυτους κομμουνιστες στο παρελθόν και καταδίκαζαν και συνεχίζουν να καταδικάζουν τα ‘εγκληματα’ προσωπολατρίας του Στάλιν σημερα έχουν περάσει στο στρατοπεδο του καπιταλισμού (του καλού μεταρυθμισιμου βεβαιως βεβαιως)

Ανώνυμος είπε...

Κ. Σαραντάκο μπορείτε πολύ καλύτερα... Βάζετε στόχο την εξέδρα ή είστε απλά άμπαλος;

ΡΓ

ΥΓ. Αχ αυτή η διαλεκτική στα χέρια των "μαρξιστών" του αφηγήματος... Πριν το 56 πτώματα, εγκλήματα, σφαγές μετά παράδεισος και Γκαγκάριν!
ΥΓ2. Είπαμε, όχι σκυλάκια των αστών. Και δεν αναφέρομαι στον Βάρναλη για να σας προλάβω.

Ανώνυμος είπε...

Άμα κάποιος που το παίζει ξερόλας εκμεταλλεύεται πολιτικά ότι αυτός που συζητάει μαζί του δεν ξέρει κάτι για να τον παραπλανήσει, τότε αυτός ο κάποιος δεν είναι μόνο ξερόλας, είναι και πολιτικός αλήτης.

Ο Ν. Σαραντάκος πέταξε κάτι στα ρώσικα που το λέει ρητό αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι τσιτάτο του Λένιν: НЭП – это всерьез и надолго = Η ΝΕΠ είναι στα σοβαρά και για πολύν καιρό. Δεν το λέει ακριβώς ότι είναι του Βλαδίμηρου, αλλά σαν χέλι οπορτουνιστικό πούναι, δεν το ξεκαθαρίζει, το ίδιο κάνει σε τελευταία ανάλυση.

Στην πραγματικότητα είναι τσιτάτο από λόγο του Στάλιν. Το τσιτάτο αναφέρεται στον Λένιν, κι ο Σαραντάκος τόχει έτσι κουτσουρέψει ώστε να τον βολεύει. Ολόκληρο το τσιατάτο στο πρωτότυπο και σε ελληνική μετάφραση παρακάτω.

Στο πρωτότυπο:

Ленин говорил, что нэп введена всерьез и надолго. Но он никогда не говорил, что нэп введена навсегда. (И. В. Сталин, К вопросам аграрной политики в СССР: Речь на конференции аграрников-марксистов 27 декабря 1929 г., "Cочинения". – Т. 12. – Москва: Государственное издательство политической литературы, 1949, стр.171.)

Σε ελληνική μετάφραση:

Ο Λένιν έλεγε πως τη ΝΕΠ την καθιερώσαμε στα σοβαρά και για πολύν καιρό. Ποτέ όμως δεν είπε πως τη ΝΕΠ την καθιερώσαμε για πάντα. (Ι. Β. Στάλιν, Ζητήματα της αγροτικής πολιτικής στην ΕΣΣΔ. Λόγος στη συνδιάσκεψη των μαρξιστών θεωρητικών του αγροτικού ζητήματος, 27 του Δεκέμβρη 1929, "Άπαντα", Τόμος 12, Εκδοτικό της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, 1953, σελ. 197).

Ο Νίκος Σαραντάκος είναι πολιτικός αλήτης γιατί είναι βέρος συριζαίος κι είναι βέρος συριζαίος γιατί είναι πολιτικός αλήτης.

Θαυμάστε τον!

Παρείσακτος στο δώδεκα παρά πέντε

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αφού σημειώσω, παρεμπιπτόντως, πως ο νικήτας πάντρεψε (αν δεν κάνω λάθος) την τερένσκοβα και φυσικά ούτε καν αυτός ο γάμος δεν έμεινε όρθιος και διαλύθηκε σύντομα, απευθύνω τα εξής προς όλους τους σφους αναγνώστες-σχολιαστές του μπλοκ.
Η "λενινιστική" επικάλυψη του ρεβιζιονισμού μέσω νεπ, των τελευταίων έργων του και μπόλικου αντισταλινισμού ως σταθερά, έχει γίνει επί περεστρόικα από διάφορα γκεσέμια της, πολύ καλύτερα αλλά εξίσου αναποτελεσματικά, σε σχέση με ό,τι προσπαθεί να γράψει εδώ ο ΝΣ, χωρίς να προσθέτει κάτι καινούριο ή ιδιαίτερο. Κατά συνέπεια, προσωπικά δε με ενδιαφέρει να φιλοξενήσω στο μπλοκ μια τέτοια, ανούσια κουβέντα. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να αναζητήσει στο ιστολόγιο του ΝΣ σχετικές αναρτήσεις (πχ στην παρουσίαση ενός πρόσφατου βιβλίου που επιμελήθηκε, στο οποίο πιάνεται από μια πρόχειρη σημείωση του βάρναλη, πιθανότατα για να δημιουργήσει εντυπώσεις για τη γνώμη του ποιητή για το στάλιν) και να συνεχίσει εκεί αυτή τη συζήτηση.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ και αποσύρομαι. Δεν με ενδιαφέρει η συζήτηση με τον κ. Σαραντάκο. Απλά η πολιτική κουτοπονηριά έχει όρια.

ΡΓ

Ανώνυμος είπε...

Επειδή εγώ, Σφυροδρέπανε, δε γουστάρω να κάνω συζητήσεις στο μπλοκ του Σαραντάκου και δε θέλω να βγει και να πει πως παράλειψα τον Λένιν, δίνω εδώ ό,τι ακριβώς είπε ο Βλαδίμηρος, στο πρωτότυπο και σε δική μου μετάφραση, γιατί δε βρήκα στο ιντερνέτ κάποια ελληνική, κι άμα θες τα δημοσιεύεις.

Λέει λοιπόν ο Λένιν στο πρωτότυπο:

Вот почему мы сказали единодушно, что эту политику мы проводим всерьез и надолго, но, конечно, как правильно уже замечено, не навсегда. (В. И. Ленин, IX Всероссийский съезд советов 23–28 декабря 1921 г., 1. О внутренней и внешней политике республики. Отчет ВЦИК u СНК 23 декабря, "Полное собрание сочинений", 5-ое издание – Т. 44 – Москва: Издательство политической литературы, 1970, стр. 310–311.)

Και στα ελληνικά:

Να γιατί εμείς είπαμε ομόθυμα ότι αυτήν την πολιτική την καθιερώνουμε στα σοβαρά και πολύν καιρό, όμως, βέβαια, όπως ήδη σωστά σημειώθηκε, όχι για πάντα. (Β. Ι. Λένιν, Το 9ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ 23–28 του Δεκέμβρη 1921, 1. Για την εσωτερική κι εξωτερική πολιτική της Δημοκρατίας. Λογοδοσία της Πανρωσικής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής και του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων 23 του Δεκέμβρη, "Άπαντα", 5η έκδοση, Πολιτικές Εκδόσεις, Μόσχα 1970, σελ. 310–311).

Γεια χαρά!

Παρείσακτος στο δώδεκα παρά πέντε

Ανώνυμος είπε...

Ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος.

Μου φαίνεται ότι ο όρος "σταλινικός" ή "σταλινισμός" δεν ήταν σε χρήση ούτε πριν το 1956. Στα επίσημα κείμενα 1949-1955 (ΣΕ) δεν τον έχω συναντήσει εκτός και αν γελιέμαι.

Αντίθετα τιμούσαν τον σύντροφο Στάλιν απλά ως "σύντροφο Στάλιν".

Ο όρος "σταλινικός" ήταν πολύ σε χρήση από τους εχθρούς του ΚΚΕ όπως ο Αγις Στίνας. Αν διαβάσετε τα απομνημονευματά του τον έχει ψωμοτύρι.

Delaunay

Ανώνυμος είπε...

διόρθωση: δεν ήταν *πολύ* σε χρήση από το ΚΚΕ

Ανώνυμος είπε...

Σεβομαι την επιθυμια του Σφυροδρεπα νου και σταματαω την κουβεντα με τον Σαραντακο το διευκρινιζω να μην θεωρηθη αδυναμια. Ρ.Γ Δεν διαφωνω πουθενα.Σταδιακα πηγε και στην οικονομια και στην Πολιτικη επειδη το εχω πει πολλες φορες το απεφυγα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Διαβαστε και θαυμαστε σημερινη αναρτηση στο Λαφαζαναιικο απο τον θεωρητικο του Οπορτουνισμου Καλτσωνη για την κατασταση στην Βενεζουελα.Αντι για το σωστο Κομμουνιστικο συμπερασμα για Κοινωνικοποιηση των μεσων παραγωγης ωστε να παρει η εργατικη ταξη την εξουσια εχουμε την αποθεωση του τυχοδιωκτισμου. Πρεπει λεει να στηριξουμε την Βενεζουελα και τις χωρες τις ALBA που ολες εχουνε καπιταλισμο επειδη δεν θελουνε τον Αμερικανο αλλα προτειμανε τον Ρωσο και Κινεζο καπιταλιστη και οτι ετσι βοηθαμε την Κουβα επειδη εχει σχεσεις με την Κουβα.Το οτι μια Βενεζουελα με Σοσιαλισμο θα ητανε οτι καλυτερο και για την Κουβα ουτε μιλια.Αυτος ειναι ο ρολος του καθε αθλιου οπαδου Της θεωριας των Ενδιαμεσων Σταδιων Ποτε δεν ερχεται η ωρα για την Επανασταση παντα κατι υπαρχει πριν απο αυτο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ