Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

BRIQ-ια κολλάμε;

Ας προσπαθήσουμε, αντί εισαγωγής, να απαντήσουμε σε κάποια βασικά ερωτήματα της δημοσιογραφίας (θα έλεγα «δημοσιογραφικής επιστήμης», αλλά δεν είμαι πολύ σίγουρος πως είναι τέτοια, οπότε το αφήνουμε έτσι).

ΠΟΥ; Στο παμμακάριστο παμακ (πανεπιστήμιο μακεδονίας), που είναι σαν ιδιωτικό κολέγιο κι όσο περνούν τα χρόνια, αποστειρώνεται και χειροτερεύει. Σε εντελώς δαπίτικο περιβάλλον, με το σύλλογο φοιτητών (δηλ τη δαπ) να διαφημίζει την εκπτωτική κάρτα (!) που δικαιούνται τα μέλη του για επιλεγμένα καταστήματα και να διαφημίζει στο τραπεζάκι του/της μια εκδήλωση (δυστυχώς δε συγκράτησα το θέμα), όπου θα δίνονταν πιστοποιητικά παρακολούθησης (!) όπως στα σεμινάρια. Η μπλε μαυρίλα έσπαγε λίγο από το δικό μας κόκκινο και κάποιες άλλες αφίσες, που από μακριά έμοιαζαν όλες ίδιες: να ξηλώσουμε τα μνημόνια (η σσπ), το μέλλον το φτιάχνουμε εμείς (τα/ η εαακ) και εμείς χτίζουμε το μέλλον (η αρεν. Ή μήπως ανάποδα;). Υπήρχε και ένα γιγαντοπανό των/της εαακ με ένα πάντα-νίντζα, σε στάση καράτε και σύνθημα τους γκρέμισε ο λαός (σσ: ναι, αλλά ποιους ακριβώς;) που περίμενα να συνδεθεί με το κλασικό λογοπαίγνιο «κατάληψη για πάντα» (με το συμπαθές τετράποδο δίπλα), αλλά δυστυχώς όχι και έμεινε κάτι κενό μέσα μου. Και μια καταγγελία της δαπ (δηλ του συλλόγου) στα/την εαακ, για κάποιους βανδαλισμούς τη μέρα που έκαναν ένα πάρτι, αλλά δεν είναι και σίγουρο πως το έκαναν όντως οι δικοί τους, κι όλη η ιστορία γίνεται για ένα τρομερά πολιτικό σύνθημα που λέει: φαχίτας πότε θα φτιάξετε;

ΠΟΙΟΣ; Οι τομεακές οργανώσεις σπουδάζουσας του παμακ και της νοπε, με ομιλητή τον ευρωβουλευτή του κκε, σωτήρη ζαριανόπουλο –απ’ τους πιο ενδιαφέροντες ομιλητές που μπορεί να πετύχει κανείς.

ΤΙ;Εκδήλωση για το τρίγωνο της αστάθειας: ουκρανία, μέση ανατολή και βόρεια αφρική. Παράλληλα τρέχουν μια σειρά ακόμα εκδηλώσεις σε αει και τει αυτή τη βδομάδα, εκ των οποίων η μία έχει τον εμπνευσμένο (από ένα σουξέ του καλοκαιρού): σαράντα βαθμοί, λιώνει το κορμί, η λύση είναι μία και δεν έχει σχέση με τη δική τους κερδοφορία. Αναφέρω επίσης μια εκδήλωση με το ζιώγα, που πιάνει μεταξύ άλλων και το θέμα των σκουριών στη χαλκιδική κι άλλη μία με το μάκη παπαδόπουλο για τα βουβάλια που πλακώνονται στο βάλτο και τα βατράχια που την πληρώνουν (αλλά για κάποιο λόγο περιμένουν να γίνουν πρίγκιπες). Στις σέρρες ο εύγλωττος τίτλος μιας πρόσφατης εκδήλωσης για την ανεργία ήταν: πληγή στο μέλλον μας βούτυρο στο ψωμί τους.

ΠΟΤΕ; Την περασμένη παρασκευή. Συνήθως αυτή η κλιμάκωση παρατηρείται προεκλογικά, αλλά τώρα ακολουθεί το πάσχα και δεν ξέρω αν έχουν οριστεί καν ή πότε θα γίνουν χοντρικά.

ΓΙΑΤΙ; Γιατί όπως είπε εισαγωγικά ο ζαριανόπουλος, μπορεί κάποιοι να πιστεύουν πως οι σελίδες των διεθνών του ριζοσπάστη είναι για μερακλήδες –όπως έγραψε κάπου και ένα κομματικό στέλεχος- και για τον ελεύθερο χρόνο, αλλά είναι αναντικατάστατη ο ρόλος κι η σημασία τους, γιατί σε καμία χώρα η ταξική πάλη δε διεξάγεται ξεκομμένη από τις διεθνείς εξελίξεις. Η συστηματική παρακολούθησή τους βοηθάει την ανάλυσή μας να αποφεύγει διάφορες παγίδες και να απαντά σε ιδεολογήματα, πχ για έναν διαφορετικό διεθνή προσανατολισμό της ελλάδας, που θα λειτουργούσε προωθητικά τάχα προς τα λαϊκά συμφέροντα ή για το μνημόνιο και την εποπτεία, που δεν αφορούν στενά τη χώρα μας ή μία κυβέρνηση, αλλά εκφράζουν συγκεκριμένες αντιθέσεις σε ένα γενικό πλαίσιο.


Παρακάτω επιχειρώ να αναπαραγάγω σε δύο μέρη κάποια βασικά σημεία της εισηγητικής παρέμβασης και της συζήτησης που ακολούθησε, με βάση κάποιες πρόχειρες σημειώσεις που κράτησα (τυχόν αβαρίες κατά τη μεταφορά είναι αυτονόητο πως βαραίνουν αποκλειστικά την κε του μπλοκ).

Ο ζαριανόπουλος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων:
-Στην προεκλογική δήλωση του τσίπρα για την αναμφισβήτητη ένταξη της ελλάδας σε εε και νατο, που δεν είχε απλώς χαρακτήρα καθησυχασμού των μονοπωλίων, αλλά της βεβαίωσης πως η δική του κυβέρνηση θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά τους. Αντίστοιχου περιεχομένου ήταν οι δηλώσεις κοτζιά για την κομβική θέση-σταυροδρόμι της χώρας και τη στρατηγική σημασία του χριστιανικού πληθυσμού στη συρία, που κατ’ ουσίαν αποτελεί ανοιχτό κάλεσμα στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα να αξιοποιήσουν πιο ενεργά την ελλάδα στους σχεδιασμούς τους με αντάλλαγμα μια ποσοτική χαλάρωση στο ζήτημα του προϋπολογισμού και του χρέους. Που με τη σειρά της δε σημαίνει τίποτα άλλο παρά ζεστό χρήμα για τα μονοπώλια κι όχι για το λαό, γιατί κανείς δε θα ερχόταν να «επενδύσει» σε μια χώρα με αυξημένους μισθούς και δικαιώματα.

-Στο κομβικό ζήτημα της ενέργειας και της μεταφοράς της, που απασχολεί σχεδόν κάθε συνεδρίαση του ευρωκοινοβουλίου για τη λήψη σχετικών μέτρων. Στις αναβαθμισμένες σχέσεις της ελλάδας με το ισραήλ· και στις εθνικές-θρησκευτικές διαμάχες που, αν και υπαρκτές, συνοδεύουν πάντα το κύριο, που είναι η οικονομική βάση και η εκμετάλλευση των λαών. Στους ασκούς του αιόλου που ανοίγουν με την περίπτωση της ουκρανίας και μπορεί να φτάσουν ως το αιγαίο με τα πετρελαϊκά κοιτάσματα.

Στην ενδοαστική αντίθεση για τη βαθύτερη (ή μη) πρόσδεση στην εε ή σε άλλα μεγάλα διεθνή κέντρα και για το σφιχτό, περιοριστικό ή πιο επεκτατικό δημοσιονομικό μείγμα. Δεν είναι τυχαία η σειρά των επισκέψεων του έλληνα πρωθυπουργού, που πήγε πρώτα σε γαλλία κι ιταλία (ενώ συνεννοήθηκε και με τις ηπα) πολύ πριν συναντήσει τη μέρκελ. Το ελληνικό χρέος αποτελεί μόλις ένα μικρό κλάσμα του τεράστιου χρέους της ιταλίας και της συμβασιλεύουσας στην εε γαλλίας, στην οποία επιβλήθηκε ωστόσο ένα «ελαφρύ μνημόνιο» για το έλλειμμά της.

Στις αντιθέσεις που προκύπτουν στη βάση της ανισόμετρης ανάπτυξης (που εκδηλώνεται ακόμα και στο εσωτερικό της ίδιας της χώρας). Στα κέρδη και τα οφέλη της αστικής τάξης κατά τη διάρκεια της κρίσης και τη συμμετοχή της στη διεθνή μοιρασιά, ανάλογα με τη δύναμή της και τη θέση του ελληνικού καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Στα αβάσιμα ιδεολογήματα –που χρησιμοποιήθηκαν κατεξοχήν από το σύριζα- περί κατοχής και ελληνικής αποικίας (χρέους). Αλλά και στην αυταπάτη άλλων πιο «επαναστατικών» δυνάμεων, όπως ο αλαβάνος και η ανταρσυα, πως ο λαός μπορεί να πάρει μερικές ανάσες με μια πιθανή έξοδο από την ευρωζώνη –ή από την εε, στην πιο.. επαναστατική εκδοχή- χωρίς να χτυπηθεί η ρίζα του προβλήματος, των πολέμων και της εκμετάλλευσης.

Αναφέρθηκε παρεμπιπτόντως και στις αυταπάτες του ακελ, που υπολόγιζε σε ένα ρωσικό δάνειο για να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες ανάγκες της κυπριακής οικονομίας, αλλά ο πούτιν δεν είχε κανένα λόγο να θυσιάσει τα ρωσικά συμφέροντα για το πιόνι της κύπρου. Όπως κι οι λαοί γενικώς δεν έχουν κανένα λόγο να υπολογίζουν πως οι θυσίες τους θα πιάσουν τόπο αν συμμαχήσουν με το ένα ή με το άλλο ιμπιεραλιστικό μπλοκ. (Εδώ έχω σημειώσει κωδικοποιημένα ένα στίχο του άσιμου που λέει «για κανέναν πούστη, δε θυσιάζομαι», αλλά οι καιροί είναι πονηροί και δεν ξέρεις ποτέ από πού θα σου έρθει η κατηγορία περί σεξισμού).

Σημείωσα επίσης ένα σχόλιο του ζαριανόπουλου για τις φοβερές επαγγελίες που συνόδευαν το τέλος της ιστορίας και τις αντεπαναστατικές ανατροπές στα βαλκάνια και γενικώς, για σταθερότητα, ειρήνη και μια ενωμένη ευρώπη χωρίς παραπετάσματα και τεχνητά σύνορα. Και θυμάται πως όταν είχαν ξεκινήσει οδικώς από τη θεσσαλονίκη για μια συνδικαλιστική δουλειά κάπου στην κεντρική ευρώπη, μέσω γιουγκοσλαβίας, είχανε τρελαθεί να περνάνε διόδια στα (κατά τα άλλα) ενωμένα και ειρηνικά βαλκάνια…


Στο δεύτερο μέρος θα μπούμε στο ψητό για το θέμα της εκδήλωσης και το τρίγωνο της φωτιάς. Ες αύριον τα σπουδαία..

Δεν υπάρχουν σχόλια: