Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Papa don’t preach

Η ρώμη έχει τόσο πολλές εκκλησίες-αξιοθέατα, που αν τυχόν έχεις στην ταξιδιωτική σου συντροφιά κάποιον αρχιτέκτονα, κολλημένο με τα κτίρια και το αντικείμενό του, μπορεί να σε σέρνει μαζί του από ιερό ναό σε ναό, να τρέχεις αλαφιασμένος να τους προλάβεις όλους και να σε βεβαιώνει στο τέλος πως είδατε μόνο τους πιο σημαντικούς, τα σοσάκια που λέγαμε στο λύκειο, αφού ξεπεράσει γελώντας διπλωματικά το σχόλιο πως μοιάζετε πλέον με γκρουπ γιαγιάδων προσκυνητριών που το ‘χουν βάλει τάμα να δούνε όλες τις εκκλησίες. Πάλι καλά που δεν πήγαμε με τα γόνατα δηλαδή. Κι ενώ σκέφτεσαι πως ούτε στην ελλάδα δεν πρέπει να έχεις μπει σε τόσους ναούς και πως η μόνη σχέση σου με το άθλημα (που το αποφεύγεις ευλαβικά, ακόμα και το πάσχα, που οι άλλοι πηγαίνουν για την κοινωνική σύμβαση και το τζέρτζελο) ήταν ο ιταλός ποδοσφαιριστής chiesa, που στα ιταλικά σημαίνει εκκλησία (άντε και ο iglesias στον ατρόμητο, για τον ίδιο λόγο), μπαίνει ο διάολος (δηλ ο θεός) μέσα σου και σου κολλάει ο ρυθμός από το τροπάρι που ψάλλουνε οι καπουτσίνοι, αλλά σε μια πιο ραπ εκδοχή: σά-ντα μαρία σάντα, σά-ντα μαρία σάντα

Η βασική εξήγηση για την ύπαρξη τόσων σανταμαριών –μέχρι και μια σανταμαρία οδηγήτρια (που «ζει, ζει…») πετύχαμε- είναι μάλλον ότι κάπου πρέπει να βολευτούν και να χωρέσουν όλοι αυτοί οι κουκουλοφόροι καπουτσίνοι (μεταφραστικός πλεονασμός) που συρρέουν από κάθε καθολική γωνιά της γης. Και μόνο εδώ καταλαβαίνεις πλήρως πόσο κίβδηλο και ψευδεπίγραφο είναι το δίλημμα του συνθήματος «ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες», καθώς αποτελούν τις δύο συμπληρωματικές όψεις του νομίσματος της εξουσίας, που νίπτουν ή μία την άλλη και οι δυο μαζί τον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο· που οργανώνει φιλανθρωπικού χαρακτήρα παροχές, αλλά νίπτει με τη σειρά του τας χείρας του (δηλ την εκκλησία και το πολιτικό, κυβερνητικό προσωπικό) για τις πραγματικές αιτίες της κοινωνικής δυστυχίας.

Άσε που τώρα πλέον μπορείς να βρεις και μια αριστερά χωρίς γραβάτες, που να κάνει τη δουλειά πολύ καλύτερα από το γραβατωμένο προσωπικό και δεν χαϊδεύει πια τα αυτιά κουκουλοφόρων ή καπουτσίνων, αλλά της δεξιάς του κυρίου, των δικών μας ρασοφόρων, που συνεχίζουν τις χρυσοφόρες μπίζνες τους και γνωρίζουν καλά από πρώτο χέρι πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ούτε και οι διακηρύξεις του παππά και το πρόγραμμα της θεσσαλονίκης τους αριστερούς. Κι άσε το αίτημα του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους να εκκρεμεί ως τη δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού, που θα είναι επ-ανάσταση νεκρών κι αυτών που, κατά ζίζεκ, ξέχασαν να πεθάνουν, γιατί μόνο μια σοσιαλιστική επανάσταση μπορεί να προωθήσει στην πράξη άλυτα αστικοδημοκρατικά ζητήματα που χρονίζουν και κακοφορμίζουν.

Μέχρι τότε η εκκλησία παραμένει κράτος εν κράτει, ή μάλλον κρατίδιο εν κράτει, στην προκείμενη, εφόσον μιλάμε για το βατικανό και τη ρώμη. Αλλά πριν πούμε περισσότερα για αυτό, ας σημειωθεί παρενθετικά η ειρωνεία του πράγματος, με τόσες σανταμαρίες, να είναι ο σαν τζιοβάνι (λατεράνο) καθεδρικός της πόλης και ο σαν πιέτρο η πιο γνωστή και διαφημισμένη κιέζα (εκκλησία).

Δηλ όταν λες κρατίδιο, έχει και σύνορα; Όχι, αλλά αντί για συνοριοφύλακες, βρίσκεις μια σειρά αρπακτικά με.. πληροφορίες στη διαδρομή από το σταθμό του οκταβιανού μέχρι το βατικανό, που περιμένουν να σε τσιμπήσουν, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν να skip the line, να παρακάμψεις την ουρά της αναμονής, που όσο την πλησιάζεις (και προτού να τη δεις) αυξάνεται θεαματικά στα λόγια για να τρομάξεις και να πειστείς: δύο, τρεις, πέντε ώρες, ενώ στην πραγματικότητα δεν πρέπει να υπερέβαινε το μισάωρο (βαριά μία ώρα). Αλλά είναι πραγματικά απίστευτη η κοσμοσυρροή, με το λαό να πιάνει το μισό και παραπάνω του κύκλου (έλλειψης για την ακρίβεια) της επιβλητικής πλατείας. Ουρά υπάρχει ακόμα και στις τουαλέτες του βατικανού ή στα παγωτά που πουλάνε δίπλα, στην οδό του σάντο σπιρίτου (βοήθειά μας). Φρενίτιδα! Αλλά γιατί όχι; Στην ελλάδα σχηματίζαμε πολύωρες ουρές για να προσκυνήσουμε μία εικόνα της παναγίας (άξιον εστί). Ας βλέπουμε και τη δική μας καμπούρα, πριν βγάλουμε τους εαυτούς μας καλύτερους.

Καθώς λοιπόν οι συνοριοφύλακες είναι εκπαιδευμένα τσακάλια, τους αρκεί μια λέξη, για να καταλάβουν την εθνικότητά σου κι αρχίζουν να σου μιλάν σε σπαστά ελληνικά: «εσύ, έλατε, στάσου..» Μα πώς διάολο (πάλι αυτός) μας καταλαβαίνουν, μυρίζουμε θυμάρι και βασιλικό; Μα όχι, εμείς δεν είμαστε με τον εδες, εμείς είμαστε οι άλλοι. Α, si... prima volta sinistra, e? –Νο, no, fratello, camarata, αυτοί είναι seconda volta πασόκ. Θε μου τη δεύτερη φορά που θα ‘ρθω να ψηφίσω, όσα πασοκ κι αν λαχταρώ, δε θα ξαναγαπήσω. Άσε που η στάση otaviano για βατικανό στο μετρό –εκεί που όλα είναι πενταβρώμικα, σαν πράσινο 89’, που εμείς το ξεβρωμίσαμε- είναι αμέσως μετά από τη στάση cipro (τσίπρο), αν δε με απατά το παπικό αλάθητο.


Αλλά εμείς δεν παρακάμπτουμε τίποτα, προτιμάμε να hold the line, που τραγουδάνε και οι τότο, τη γραμμή κρατάμε και τους προσπερνάμε, αναθεωρητές δε γινόμαστε. Και δεν είμαστε και στο μαυσωλείο του λένιν, όπου η ουρά περιμένει μέσα στο τσουχτερό κρύο, αλλά μπορούσες να την παρακάμψεις αν είχες ειδική άδεια από τις σοβιετικές αρχές ή το κόμμα.

Ο άγιος πέτρος μπορεί να έχει πολλά αναγεννησιακά έργα-στοιχεία αλλά για μένα ήταν η πρώτη ουσιαστική επαφή και κατανόηση της έννοιας του μπαρόκ. Που, αν δεν κάνω κάποια χοντροκομμένη απλοποίηση, δίνει βάρος στην επίδειξη και τον εντυπωσιασμό, ως μια τελευταία προσπάθεια της φεουδαρχίας που σαπίζει να πιαστεί από το τρένο της ιστορίας και να επιβληθεί με ένα μεταβατικ(αν)ό πρόγραμμα. Όλες οι εκκλησίες της ρώμης είναι επιβλητικές, φορτωμένες με χιλιάδες αναμνήσεις, χρυσάφι, περίτεχνους θόλους, ζωγραφικούς πίνακες και γλυπτά για να προσελκύσουν με αυτόν τον τρόπο το ευρύ κοινό. Αλλά ο τελικός τους σκοπός δεν είναι να εξυμνήσουν τον άνθρωπο και το μεγαλείο του, που εν σοφία εποίησε όλα αυτά τα θαυμαστά έργα με πενιχρά μέσα και τεχνογνωσία, αλλά να κάνουν τον επισκέπτη να νιώσει μικρός κι ασήμαντος μπροστά στη θεία δύναμη, ένα ταπεινό, τιποτένιο σκουπίδι, που νιώθει τύψεις ακόμα και για την ύπαρξή του. Κι αν αυτό ισχύει μια φορά για κάποιες «συμβατικές» σαντα-μαρίες, στο βατικανό δε στοχεύουν να εντυπωσιάσουν απλώς τον απλό κι εύπιστο λαό, αλλά σε μια επίδειξη ρώμης (της ρώμης) που θα υποτάξει και τους τρανούς βασιλιάδες που (δε διαθέτουν απαραίτητα περισσότερη καλλιέργεια και γούστο από τους «κοινούς θνητούς» και) θα αιχμαλωτιστούν από το επιβλητικό θέαμα, για να γονατίσουν και να προσκυνήσουν τον πάπα.

Αυτό που μένει κατά την (τελείως υποκειμενική) γνώμη μου, είναι μια σχεδόν κιτς αίσθηση νεοπλουτισμού. Ο άγιος πέτρος μπορεί να διαθέτει μερικά πολύ αξιόλογα έργα, που το καθένα απ’ αυτά είναι αριστούργημα. Όλα μαζί όμως συνθέτουν μια υπερβολή, που το ποδοσφαιρικό της αντίστοιχο θα ήταν να θες να χωρέσεις πχ τρία σέντερ φορ και τρία δεκάρια στην ίδια ενδεκάδα, χωρίς καν έναν μακελελέ να τρέχει να τους καλύπτει.

Χαρακτηριστική για όσα λέγαμε παραπάνω είναι κι η ελληνική επιγραφή στον τρούλο του άγιου πέτρου, που δε μιλάει καν για ποίμνιο, αλλά για πρόβατα κι ερίφια: βόσκεις τα αρνιά σου, ποιμαίνεις τα πρόβατα.
Την εκκλησία πάντως μπορείς να την εκτιμήσεις και να την χαρείς καλύτερα αν ανέβεις στο εσωτερικό μέρος του θόλου και μετά στην οροφή του, εξωτερικά, σκαρφαλώνοντας 500 και βάλε σκαλοπάτια (μισό παλαμήδι, που λέει κι ο redfly), που σου προσφέρουν μια καλή ευκαιρία να ιδρώσεις και αρκετά καλές πιθανότητες πνευμονίας, καθώς βγαίνεις στον καθαρό αέρα να θαυμάσεις την επιβλητική θέα. Μη φυσάς δεν είναι απαραίτητο, μη φυσάς, θα κάτσω ένα τέταρτο.
Την περιγραφή του μουσείου του βατικανού και της καπέλα σιξτίνα, λέω να την αφήσω στο redfly, που περιηγήθηκε κάνα τετράωρο, αλλά πέρασε λέει σχεδόν τρέχοντας κάποια κομμάτια, δεν είδε τίποτα από την πτέρυγα των ετρούσκων, και αν τον αφήναμε μονάχο, ακόμα μέσα θα ήτανε.

Ανακεφαλαιώνοντας στον επίλογο, δε μπορεί να μη σημειώσει κανείς την απίστευτη βιομηχανία θρησκευτικού τουρισμού που έχει στηθεί από το βατικανό. Και δεν είναι κάτι καινούριο, που δεν το γνώριζες και δεν το είχες δει στην χώρα σου, αλλά φτάνει πραγματικά σε επίπεδα γραφικότητας, όταν πρέπει πχ να βάλεις μία μονέδα (κέρμα) για να ανάψεις ένα ηλεκτρονικό κεράκι (!) ή να φωτίσεις τη σκοτεινή γωνιά μιας εκκλησίας, που κρύβει κάποιο σπουδαίο έργο του καραβάτζιο ή κάποιου άλλου ζωγράφου (για δύο λεπτά και μετά πάλι από την αρχή, άλλο νόμισμα).


 Χώρια η απίστευτη σειρά προϊόντων με τον πάπα-φρανσίσκο (και τους προηγούμενους). Πάπας σε μπλουζάκια, σε κούπες, σε κονκάρδες, ημερολόγια, σημειωματάρια και καρτ ποστάλ, πάπας-καρικατούρα, έξω από καντίνες, σε κάθε τουριστική γωνιά, σε πάγκους πλανόδιων, σε διάφορες πόζες, να χαμογελά, να χαιρετά, να ευλογεί, να σκέφτεται, κτλ. Μόνο πάπα σε εσώρουχο δε βρήκαμε κι αυτό επειδή δεν το ψάξαμε, ίσως.

Ντάξει ρε φίλε, ποιος νομίζεις ότι είσαι δηλ, ο τόττι;
Πού κι αυτός είναι κάτι σαν παπικό είδωλο για την πόλη.
Στην τελική όμως αυτός έχεις την μπλάζι. Εσύ τι έχεις;

Εσύ, θα μου πεις, έχεις εκατομμύρια πιστούς με την ευφυΐα του τόττι. Και είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεσαι για να διαιωνίζεις την κυριαρχία σου στην αιώνια πόλη και την οικουμένη.

23 σχόλια:

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Πρώτη φορά ακούω Ελληνα, που πήγε στη Ρώμη και αναγνώρισε τον Πάπα, αντί για τον ...Μπιτζίδη!
Καλώς όρισες, πίσω, Κάπταιν!
Αντε, με το καλό, γιατί έρχονται και οι "μεταρρυθμίσεις", που θάναι αναπτυξιακές και δεν θα μας τις επιβάλλουν, γιατί θα τις κάνουμε μόνοι μας....

Ανώνυμος είπε...

Σεχταρ.Να θυμισω για την Ιταλια οτι ο Τολιατι σαν υπουργος Δικαιοσυνης υπογραψε την αμνηστια στους Συνεργα τες του Μουσολινι και ο Ανιελι αναφωνησε με τον ιστορικο συμβιβασμο Για κοιτα που η ΑΡΗΣΤΑΙΡΑ κανει την δουλεια καλυτερα απο την Δεξια. Ενρικο Μπερλιγκουερ. Καλο Σαββατοκυριακο Συντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Θα έλεγα-χωρίς κανένα τρόπο να είμαι κανας που ξέρει πολλά από τέχνη-ότι όλη αυτή η πολυτέλεια που περιγράφεις (και νομίζω απόλυτα σωστά) ότι ξεχειλίζει έχει να κάνει πρώτα και κύρια με το να δημιουργήσει δέος στον επισκέπτη μπροστά στην αθανασία και τη θνητότητα τη δικής του ύπαρξης (οπώς γράφεις). Και νομίζω ότι ο τόσο πολυτελής τρόπος με τον οποίο το κάνει στοχεύει πρώτα στους "άρχοντες". Η αθανασία (δηλ. η αθανασία και της παπικής εξουσίας) κόντρα στη θνητότητα της δικής τους εξουσίας μιας και πρέπει να είχαν προηγηθεί αρκετές και σημαντικές κόντρες μεταξύ της παπικής εξουσίας και φεουδαρχών αρχόντων (πχ η αιχμαλωσία στην Αβινιόν). Από την άλλη, οι αγιογραφίες και τα γλυπτά, όλη η τενοτροπία του μπαρόκ σα να έχω κάπου διαβάσει (αν και δε παίρνω όρκο) ότι στηρίχτηκε για να στοχεύσει στον "απλό κόσμο" μέσα σε μια περίοδο που η επιρροή του καθολικισμού είχε τρωθεί σημαντικά λόγω του σχίσματος με τους διαμαρτυρόμενους. Τις καλοταϊσμένες φιγούρες πάντως τις προσλαμβάνω ως εκδούλεση στους αρχόντους ώστε να τους συνδέει ο κόσμος, αυτούς που ήταν οι μόνοι καλοταϊσμένοι, με τους άγιους (και να πιστεύει ότι η εξουσία τους ήταν ελέω Θεού). Noμίζω ότι δεν είναι τυχαίο πως το έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (που πάει κόντρα στις φιγούρες του μπαρόκ και το οποίο πρέπει να το πρόλαβε χρονικά) εκτιμήθηκε αιώνες μετά το θάνατό του.

ρα

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

@Σαραντάκο

¨μπήκαν στο blog μας οι οχτροί, Πασόκ φωνάζανε οι οχτροί¨

Έχει και κάτι άλλο κ. Σαραντάκο. Ταξική συνείδηση το λένε. Αυτό δεν το έχουν πολλοί.

Β.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Σαραντακος. Μου αρεσουνε παρα πολυ οι αποριες σου ειναι αναμενομενες. Η Αποφαση της 3ης Κ.Δ το 1935 ητανε ελιγμος για να τραβηχτουνε οι εργατες απο τον οπορτουνισμο και για την Σωτηρια της ΕΣΣΔ. Αν η ΕΣΣΔ ειχε στηριχτει σε αυτα θα ειχε βρεθει μονη της απεναντι στην Γερμανια πριν μπλεξει σε πολεμο με την Αγγλια. Καταφερε να τους Διασπασει χαρη στο Μολοτοφ Ριμπεντροπ. Ο Ελιγμος ομως στα χερια του Οπορτουνισμου Θεωριτικο ποιηθηκε σαν δεδομενο και οτι ετσι επρεπε να παει μεχρι τελος. Η Δουλεια των Κομμουνιστων ητανε την ωρα που φευγανε οι Γερμανοι απο την χωρα τους να εχουνε την δυνατοτητα να αντιληφθουνε οτι αλλαζουνε οι Συμμαχιες μετατροπη του πολεμου σε Ταξικο και διεκδικηση της εξουσιας. Συμπερασμα λοιπον οποιαδηποτε συνεργασια με τον οπορτουνισμο ειναι καταστροφη γιατι η αποστολη του ειναι η σωτηρια του καπιταλισμου μονο με Λαικη Συμμαχια μπορεις να κανεις απελευθερωτικο αγωνα και ταυτοχρονα να παρεις την εξουσια. Και ασφαλως ο πολεμος δεν ητανε Αντιφασιστικος αλλα Ιμπεριαλιστικος. Και υπαρχοει και η ανταλαγη μυνηματων το 1946 1947 με τους Μολοτοφ Ζναντοφ που φαινονται ξεκαθαρα ολα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Για να βάζει πάλι ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ τη κασέτα με τα αντιρεβιζιονιστικά του, μάλλον έχει δίκιο ο Σαραντάκος για τον Παλμίρο Τολιάτι. Ο Στάλιν πίστευε ότι η Ιταλία δεν ήταν ώριμη για την μεταβαση στον σοσιαλισμό.

Delaunay

Ανώνυμος είπε...

12.07 Τη να κανουμε οταν η Αληθεια ποναει το γυρναμε στο Ζειμπεκικο για Κασετα ωστε να υποτιμησουμε την αποψη Ενω η δικια σου και του Σαραντακου δεν ειναι Κασετα. Διαβασε τις επιστολες με Ζντανοφ Μολοτοφ και μετα πες μας κατι και επιτης της ουσιας. Και αν θες να μας πεις και για το ΕΑΜ. Τη συνεβη εδω και το 80% του λαου με τα οπλα στα χερια σπρωχτηκε στην αυτοκτονια. Απαντησεις ομως οχι την μπαλα στην εξεδρα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ αντιρεβιζιονιστή, ο Τολιάτι αφόπλισε το ένοπλο κομμάτι του ΙΚΚ και στήριξε ή συμμετείχε στις κυβερνήσεις συνεργασίας που άλλωστε διετέλεσε και υπουργός για ένα μικρό χρονικό διάστημα με εντολή Στάλιν.
Δεν παρέκλινε ούτε χιλιοστό από την γραμμή Στάλιν για την Ιταλία.

Ξαναβάλε την κασέτα σου τώρα να τα εμπεδώσουμε.

Delaunay

Αναυδος είπε...

παντα οι αναθεωρητες γνωριζαν μεχρι και τις μυχιες σκεψεις του Σταλιν

ο ενας καπαδοκης
Η ιταλια δεν ηταν ωριμη για το σοσιαλισμο ενω η Ρωσια του 1917 ηταν συμφωνα με τον Σταλιν

ο β΄καπαδοκης
Ο Σταλιν υπαγορευε στον τολιατι (και στην συμμαχικη ιταλικη κυβερνηση) καθε δημοψηφισμα και νομο που αυτοι ψηφιζαν

Ανώνυμος είπε...

1.31 Οσο και να προσπαθησεις να απαξιωσεις την αποψη μου που ειναι και του ΚΚΕ δεν θα το καταφερεις εχω γνωρισει καλυτερους απο εσενα απο το 1978. Το 1940 το ΚΚΗΠΑ αποχωρησε απο την διεθνη πιεζομενο μεσα στην Χωρα του απο Οπορτουνιστικες αποψεις ειχανε αναπτυχθει και σε αλλα ΚΚ που πιεζανε προς αυτην την κατευθηνση. Στην Γαλλια φτιαχθηκε κυβερνηση Λαικου Μετωπου που θεωρηθηκε και υποδειγμα για την αποφαση της 3ης Κ.Δ. Στην Ισπανια κλεισανε τα συνορα βοηθοντας ουσιαστικη την νικη του Φρανκο. Οταν η Φιλανδια επιτεθηκε στην ΕΣΣΔ το 1938 Αγγλια Ιταλια του Μουσολινι και Γαλλια του Λαικου Μετωπου εστελναν οπλα στους Φιλανδους και ετοιμαζανε και Στρατο για να χτυπησει την ΕΣΣΔ. το 1938 Στο Μοναχο παραχωρησανε την Τσεχοσλοβακια στον Χιτλερ για να χτυπησει την ΕΣΣΔ. Το 1943 διαλυσανε την διεθνη για να φανουνε καλα παιδια στους Δυτικους μερικοι προχωρουσανε ποιο περα επιδιωκοντας την συχωνευση με την Σοσιαλδημοκρατια 1943 διαλυση ΟΚΝΕ επισης διαλυση ΚΚ κυπρου και δημιουργια ΑΚΕΛ.Η Γραμμη των Μπολσεβικων και του ΣΤΑΛΙΝ ητανε ξεκαθαρη. Καθε ΚΚ την ωρα που υποχωρουσανε οι Γερμανοι επρεπε να μετατρεψει τον Πολεμο σε Ταξικο και να διεκδικησει με τους καλυτερους ορους την εξουσια. Αυτο για την Ελλαδα σημαινε τον Οκτωβρη του 1944 να παρουνε την εξουσια. Επι της ουσιας απαντηση καμμια η μπαλα παντα στην εξεδρα και το γνωστο παραμυθι απο την Οπορτουνιστικη Ιστοριογραφια. Ολα να θεωριτικοποιηθουνε και οι ευθυνες να πεσουνε στον Σταλιν απο την στιγμη που ο οπορτουνισμος θελει παντα καπιταλισμο ετσι ωστε να μη βγει κανενα συμπερασμα απο την ιστορια ωστε το ΚΚ να παραμεινει εγκλοβισμενο στο παραμυθακι με τα Πολιτικα Μετωπα για να συνεχισουμε να εχουμε καπιταλισμο για παντα.Περιμενω ακομα απαντησεις επι της ουσιας για της επιστολες Ζντανοφ Μολοτοφ και τη συνεβη εδω το 1944 και αυτοκτονησαμε.Σε περιμενω δεν μπορεις να φανταστεις που εμπλεξες ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Σφυροδρεπανε απανταω μονο επειδη αναφερει εμενα.Αν νομιζεις οτι κανω καταχρηση το κοβεις χωρις καμμια παρεξηγηση. Σαραντακος.Εισαι μεγαλος και στα καλαμπουρια σε παραδεχομαι. Ιμπεριαλιστικη Περικυκλωση απο ολες της χωρες Συνωμοσια μεσα στον Κοκκινο Στρατο απο τους Ζηνοβιεφ Καμενεφ Τροτσκι με τα νηματα να φτανουνε μεχρι τον Χιτλερ και μου λες οτι δεν ειχε το πανω χερι ο οπορτουνισμος. Μεσα στην 3η διεθνη υπηρχε ισχυροτατη οπορτουνιστικη πιεση για αυτο και υπηρχανε παλινωδιες ειναι και αυτο το θεμα για μελετη απο το ΚΚΕ. οι ΑγγλοΑμερικανοι μετα το Σταλιγκρα ντ και το Κουρσκ τρεχανε να σωσουνε οτι προλαβουνε στο Βερολινο σε ταξικη βαση. Για αυτο οι Γερμανοι Στρατηγοι προσπαθουσανε να σκοτωσουνε τον Χιτλερ και ανοιγανε το Μετωπο στην Δυση.ΟΙ Αγγλοι αποσυρανε Στρατο απο την Ιταλια για να μας χτυπησουνε στην Αθηνα και εμεις με το δηθεν Αντιφασιστικο τυρι στην φακα.Συπερασμα το καθηκον των Κομμουνιστων ητανε να μην θεωριτικοποησουνε τους ελιγμους και εφαρμοζοντας τις θεσεις του Απριλη να μετατρεψουνε τον πολεμο σε ταξικο και να διεκδικησουνε την εξουσια.Αυτο ομως ειναι αδυνατον να γινει οταν εισαι σε πολιτικο Μετωπο με τους Οπορτουνιστες και μιλας για κυβερνηση μεσα στον Καπιταλισμο. Οπως δεν εγινε για τους ιδιους λογους το 1918 στην Γερμανια και δεν θα ειχε γινει και στην Ρωσια το 1917 αν ο Λενιν ειχε μπει στην Αριστερη Κυβερνηση Κερενσκι και δεν τους ειχε ανατρεψει.Εγω δεν σε υποτιμαω καθολου ξερεις πολυ καλα τη εχει συμβει απλα ειμαστε απεναντι. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Σαραντάκο,
Ανέκαθεν ο οπορτουνισμός είχε το πάνω χέρι. Τον επιβάλλει το σύστημα των σχέσεων παραγωγής, που επικρατεί παγκόσμια. Γεννιέσαι αντιδραστικός, συντηρητικός, οπορτουνιστής. Γίνεσαι επαναστάτης, με σκληρή πάλη ενάντια στο σύστημα αυτό και σε ότι σου έχει χώσει (και σου χώνει καθημερινά) μέσα σου χωρίς συχνά να το έχεις καταλάβει. (Πάρτο και κυριολεκτικά). Η άγνοια του Μ/Λ, η υποχώρηση στις δυσκολίες του αγώνα, η εξαγορά, είναι δυνάμεις του οπορτουνισμού και είναι χύμα στην πιάτσα. Δε χρειάζεται να παλαίψεις για να γίνεις οπορτουνιστής, κατηφόρα είναι ο δρόμος...

Ανώνυμος είπε...

Πότε δεν κατηγορήθηκε ο Παλμίρο Τολιάτι ότι παράκουσε την Μόσχα ως και τον θάνατο του Ιωσήφ. Ήταν σταλινικός με την καλή έννοια, απόφοιτος της ΚΟΥΤΒ και πίστευε απόλυτα στην ορθότητα της σοβιετικής (σταλινικής) πολιτικής.

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ βολεύεται με το να τα βλέπει όλα άσπρο-μαύρο αλλά η πολιτική του Στάλιν ήταν πολύ πραγματιστική σε τέτοια ευαίσθητα ζητήματα. Τόσο στην Ιταλία όσο και στην Γαλλία που υπήρχαν υπολογίσιμα Κομμουνιστικά Κόμματα η γραμμή ήταν η ομαλή ένταξη στο πολιτικό περιβάλλον και η στήριξη των κυβερνήσεων συνεργασίας.
Δεν θα μπορούσε ποτέ ο Στάλιν να στηρίξει ή να φάινεται ότι υποκινεί ένοπλη αντιπαράθεση στο εσωτερικό άλλων χωρών.

Αργότερα οι Γάλλοι και οι Ιταλοί κομμουνιστές ηγέτες αποφάσισαν να κάνουν τα δικά τους αλλά όταν (καλώς) κατηγορούμε το ΓΚΚ και το ΙΚΚ για ευρωκομμουνισμό και για κυβερνητισμό, είναι καλό να θυμόμαστε και την πρώιμη μεταπολεμική πολιτική τους.

Delaunay

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

A, και για να μην ξεχνιόμαστε:
http://fadomduck2.blogspot.gr/2015/03/blog-post_82.html

Ανώνυμος είπε...

8.00 Επαναλαμβανω οτι και επι Σταλιν ισχυε η Λενινιστικη γραμμη οτι το καθε ΚΚ στην χωρα του επρεπε την δεδομενη στιγμη να μετατρεψει τον Πολεμο σε Ταξικο και να παρει την εξουσια. Αυτο σημαινει Ελιγμος για τους Κομμουνιστες για τους Οπορτουνιστες ειναι ακριβως οπως το λες συμφωνουμε. Πες μας τωρα και για εδω τη ακριβως συνεβη εχω τρομερη περιεργεια. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ειναι τουλαχιστον αντιδιαλεκρικο να χρεωνουμε σε μια εξωθεν προσωπικοτητα, ακομα και αν μιλαμε για το Σταλιν που ηταν τεραστια προσωπικοτητα εκεινη την εποχη για το ΔΚΚ, τη συγκρουσή ή το συμβιβασμο ΚΚ σε Ιταλια,Ελλαδα,Γαλλια κλπ Αλλο πραγμα οι επεξεργασιες του ΔΚΚ που ερμηνευαν και θεωρητικοποιουσαν μια σειρα πραγματα λαθος και αλλο να λεμε οτι για ολα ειχε ευθυνη ο Σταλιν.
Η ΚΔ που λειτουργουσε ως ενιαιο κομμα ειχε αυτοδιαλυθει με αυτο ακριβως το προσχημα(εθνικες ιδιαιτεροτητες) το καθε ΚΚ ειχε την κυρια ευθυνη για τη δικη του χωρα. Σε Αλβανια και Γιουγκοσλαβια παρα τα οσα ακολουθησαν και παρα τις λεθεμενες θεωρητικες προσεγγισεις τα πραγματα διαμορφωθηκαν ετσι ωστε τα ΚΚ να παρουν την εξουσια. Εκει ο Σταλιν θεωρουσε ωριμο το σοσιαλισμο ή στη Ρωσια του 1917 αλλα στην Ιταλια οχι? Ειδικα μετα τη διαλυση της ΚΔ το καθε ΚΚ ειχε ευθυνη για τη χωρα του χωρις αυτο να αναιρει λαθος επεξεργασιες που βαρυναν σε λαθος αποφασεις.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Ratm υπάρχουν πάρα πολλές ενδείξεις και μαρτυρίες που δείχνουν ότι τόσο ο Μωρίς Τορεζ όσο και ο Παλμίρο Τολιάτι ηγέτες του ΓΚΚ και του ΙΚΚ, άκουσαν την "συμβουλή" του Στάλιν για ομαλή ένταξη στην πολιτική ζωή της κάθε χώρας. Στην ουσία το ΓΚΚ και το ΙΚΚ είχαν πολύ κοινή πορεία ενσωμάτωσης στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια (συμμετοχή σε κυβερνήσεις συνεργασίας 1944-47_ χωρίς να θεωρούνται από την Μόσχα ως "οπορτουνιστικά". Παρέμεναν "σταλινικά" αν και επι της ουσίας είχαν αποκηρύξει την κατάληψη της εξουσίας με επανάσταση.

Προσωπικά πιστεύω ότι περίπου ή ίδια ενσωμάτωση επιχειρήθηκε και στην Ελλάδα (βλέπε συμφωνίες Λιβάνου-Καζέρτας που τις αναφέρει σε κάθε σχολιό του ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ). Δεν έγινε όμως αυτό για μια σειρά λόγους: Το ΕΑΜ ήταν η καρδιά της εθνικής αντίστασης, και πλειοψηφικό ρεύμα στην Ελλάδα και όχι απλά ένα μεγάλο κόμμα και κρίθηκε πως έπρεπε να αντιμετωπιστεί και με τα όπλα από τις δυνάμεις της αντίδρασης.

Πάντως έχει πολύ ενδιαφέρον η συγκριτική μελέτη της πορείας των ΚΚ του ευρωπαϊκού Νότου και θα περίμενα ένα έξυπνο καλογραμμένο κείμενο (όπως πάντα) από το Απολίθωμα για το PCI που τη δεκαετία του '70 έφτασε σε ποσοστά... ΣΥΡΙΖΑ.

Delaunay

Ανώνυμος είπε...

9.20 Η Κυβερνηση απαρνηθηκε τα Εθνικα κυριαρχικα δικαιωματα παραχωρωντας την αρχηγια του Στρατου μας στην ξενη διοικηση για να εκπληρωσει τις υποχρεωσεις που ανελαβε πρεπει να συγκλονισει ολη την εθνικη οικονομια υποτασσοντας την στους πολεμικους σκοπους του αμερικανικου ιμπεριαλισμου. Π.ΤΟΛΙΑΤΙ στην συνδιασκεψη της ομοσπονδιας Μιλανου του Ι.Κ.Κ 19.3.51. Θελετε να ειστε κοινοβου λευτικοι περισσοτερο απο οτι οι ιδιοι οι κοινοβουλευτικοι Επιτρεψτε μου να κανω μια ερωτηση. Εαν η αντιδραση επιτιθεται η Κ.Ε υποχωρει. Η Αντιδραση διωχνοντας τους κομμουνιστες απο την κυβερνηση σημειωσε επιτυχια. Αυτο ειναι βημα πισω.Ειναι πραξικο πημα.Τι σκεπτεται να κανει το κομμα θα περασει απο την αμυνα στην επιθεση Εχει το κομμα σχεδιο επιθεσης ως ποιο σημειο σκεπτεται το κομμα να αμυνθει απο ποιο σημειο θα περασει στην επιθεση η κατω απο την σημαια να αποφυγουμε τον δηθεν τυχοδιωκτισμο θα τους επιτρεψετε να απαγορευσουνε το κομμα Ολα αυτα δεν μπορει να μην απασχολουν την εργατικη ταξη του κοσμου. Αντρει Ζντανοφ προς Λουιτζι Λονγκο ΤΟΥ ι.κ.κ στην 4η Συνεδριαση της πρωτης συνοδου του Ινφομπιρο 24.9.1947 2ος τομος ιστοριας σελ.59. Και ολος ο λαος να μας πει παρτε την εξουσια και καντε Σοσιαλισμο δεν γινεται πρεπει πρωτα να μεσολαβησει ενα Αστικοδημοκρατικο Σταδιο λυσης των εσωτερικων ζητηματων και μετα με ομαλες δημοκρατικες διαδικασιες να παμε στον Σοσιαλισμο.Γ.ΣΙΑΝΤΟΣ 44η συνδιασκεψη ΠΕΕΑ λιγο πριν το αισχος της ΚΑΖΕΡΤΑΣ. ΟΙ Συμφωνιες του Λιβανου και της Καζερτας δεν ητανε λαθος ητανε μεσα στην πολιτικη μας της εθνικης ενοτητας το ιδιο ισχυει και με την Βαρκιζα Γ.ΣΙΑΝΤΟΣ εισγηση στο 7ο συνεδριο οκτωβρης 1945 2ος τομος ιστοριας σελ.618 Και μια συμβουλη φιλικα.η Διαστρεβλωση της ιστοριας μετα το 20ο Συνεδριο το 1956 και την επικρατηση του οπορτουνισμου δεν θα σε βοηθηση.Ειμαστε στο 2015 το ΚΚΕ εχει ξεκαθαρισει τα ζητηματα με την μελετη της ιστοριας και το μονο που κανεις ειναι να εκτιθεσαι Οποιος ηθελε να παρει την εξουσια τον Οκτωβρη του 1944 μπορουσε χωρις Λιβανο Καζερτα να μετατρεψει τον πολεμο σε ταξικο και να το κανει.Την Εποποιια του ΔΣΕ την χρωσταμε απολειστικα στον Ζαχαριαδη αν δεν ειχε γυρισει ο Ευρωκομμουνιστικος δρομος ητανε ετοιμος απο το 1944. Συμπερασμα ποτε ποια οποιαδηποτε επαφη με τον οπορτουνισμο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Στο προγραμμα του Βρετανικου ΚΚ ο δρομος της Μεγαλης Βρετανιας προς τον Σοσιαλισμο αναφεροταν. Το ΚΚ αγωνιζεται για την Εθνικη Ανεξαρτησια και τα πραγματικα εθνικα συμφεροντα του βρετανικου λαου και ολων των λαων της αυτοκρατοριας.Η υποταγη της Μεγαλης Βρετανιας στον αμερικανικο ιμπεριαλισμο ειναι προδοσια απεναντι στον βρετανικο λαο.οι εχθροι του κομμουνισμου κατηγορουνε το ΚΚ οτι σκοπευει να επιβαλει την Σοβιετικη εξουσια στην Μ.Βρετανια και να καταργησει το κοινοβουλιο.Αυτο ειναι συκοφαντικη διαστρεβλωση της πολιτικης μας. Η Ηγεσια του Γαλλικου ΚΚ εκτιμουσε οτι γινοταν προσπαθειες να αναβιωσει ο φασισμος και προσανατολιζε στην δημιουργια δημοκρατικης κυβερνησης μεσα στον καπιταλισμο. 2ος τομος ιστοριας σελ.58. Δεν κανω κανενα σχολιο το αφηνω στην κριση του καθε πραγματικου Κομμουνιστη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

οι πιθανοτητες επιτυχιας μιας προλεταριακης επαναστασης στις κατεχομενες απο τους αγγλοαμερικανους Γαλλια και Ιταλια ήταν πραγματι ελαχιστες το 1944-45. Συνεπώς ο συμβιβασμος ήταν θεμα επιβιωσης (οπως ισχυει και στα καθ'υμας σημερα)

Η συμβουλη του Στάλιν στον Τορεζ ήταν να κρυψει τα οπλα για μια πιο προσφορη στιγμή

Το ποιες υποχωρήσεις θα εκανε το καθε κομμα στα επομενα χρονια ήταν αποφασεις σε μεγαλο βαθμο της τοπικης ομαδας και δεν πρεπει να χρεωνονται ουτε στην ΕΣΣΔ ουτε στον Σταλιν προσωπικα).

Ανώνυμος είπε...

Αναυδος. Το σκεπτικο που βαζεις ειναι σωστο οτι το τη ελιγμους θα κανανε τα ΚΚ σε Γαλλια και Ιταλια μετα τον πολεμο ητανε καθαρα δικο τους θεμα και δεν ειχε καμμια σχεση με την ΕΣΣΔ και τον Σταλιν. Θα βαλω μια σκεψη δικια μου για προβληματισμο να μου πεις την Γνωμη σου.Για την Ιταλια πιστευω οτι κατα τη διαρκεια του 2ο Π.Π προς το τελος οι Παρτιζανοι στην Β.Ιταλια μπορουσανε να διεκδικησουνε με πολυ καλες προυποθεσεις την ιδρυση Σοσιαλιστικης Ιταλιας με δεδομενο οτι ο Σοβιετικος Στρατος ητανε διπλα στην Γιουγκοσλαβια και θα μπορουσε αυτος να απελευθερωσει το κομματι αυτο της Ιταλιας.Υποθεση κανουμε Σεχταρ θυμαμαι οτι με αν δεν γραφουμε ιστορια. Απλα πιστευω οτι δεν ειχανε τετοιο προσανατολισμο συμφωνα και με τα ντοκουμεντα που εβαλα.Για την Γαλλια ητανε διαφορετικη περιπτωση αλλα και αυτοι ητανε εγκλοβισμενοι οπως φαινεται απο ολη την πορεια τους απο το 1934.Για την Ελλαδα παντως που δεν εγινε αποβαση των Αγγλων η ευθυνη ειναι αποκλειστικα δικια μας που με τις συμφωνιες τους επιτρεψαμε να ερθουνε.Για την Ιταλια με ενδιαφερει η αποψη σου Αναυδε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ