Parole, parole

Πολιτικό (και όχι μόνο) φωτορεπορτάζ από την αιώνια πόλη

Αν ισχύει η κινέζικη παροιμία που λέει πως μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, τότε η σημερινή ανάρτηση θα φτάσει σε έκταση τις μερικές δεκάδες χιλιάδες λέξεις, οπότε χωρίς περαιτέρω φλυαρίες περνάμε στο ψητό και την επεξήγηση των φωτογραφιών που ακολουθούν (κάποιες από αυτές μπορεί να τις έχει πάρει ήδη το μάτι σας σε ένα αντίστοιχο φωτορεπορτάζ στο Ατέχνως).

Ξεκινάμε με την εικόνα από ένα λούνα παρκ στην περιοχή όπου διαμέναμε (κοντά στο μετρό μπατιστίνι) και την τρομερή σημειολογία με τα ροζ και πράσινα σοσιαλδημοκρατικά στρουμφάκια που κοσμούσαν το θυρεό του

Ζούμε, όπως είναι προφανές, σε μια ευρώπη που αλλάζει. Ακόμα και τα μπλε στρουμφάκια της.

Κι αυτό μας το επιβεβαιώνει και το κάλεσμα για ένα συλλαλητήριο σε μια αφίσα του φλεβάρη, που αναφέρει ως τετελεσμένη την αλλαγή στην ελλάδα (κιόλας;). Εμπρός λοιπόν στο δρόμο που χάραξε η ελλάδα κι ο αποτέτοιος (ο αποτέτοιος έχει δίκιο, όπως λέει κι ο σφος οβελίξ, μεθυσμένος. Θα το μεθύσουμε το φίλο, σίγουρα ναι).

Τίποτα όμως δεν πλησιάζει τον πολιτικό σουρεαλισμό της επόμενης αφίσας, που έχει ως σύνθημα τη διαγραφή του χρέους και το χτύπημα της λιτότητας, έχει υπογραφή ως "αντικαπιταλιστική αριστερά" με ένα σφυροδρέπανο και διοργανώνει εκδήλωση στην οποία καλεί ένα μέλος του ποδέμος και ένα του σύριζα. Για τόσο αντικαπιταλισμό μιλάμε...

Εν τω μεταξύ, αν δείτε προσεκτικά τα ονόματα της αφίσας (όσα φαίνονται τέλος πάντων), λύνεται και μια βασική απορία για το πού έχει χαθεί ο βίκτορ βαλδές (του ποδέμος) και γιατί δε βγαίνει ποτέ ο ντε χέα από την ενδεκάδα της γιουνάιτεντ.

Παρακάτω συναντάμε κάποια γραφεία του ιταλικού κκ.

Ας κάνουμε ένα κοντινό, για να καταλάβουμε τις διαφορές, πριν και μετά τις ανατροπές και την πολιτική του μετάλλαξη.

Πριν...

...και μετά

Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.
Κάποιοι όμως εξακολουθούν να αντιστέκονται, έστω κι ανυπόγραφα, έστω και με μαύρο σπρέι.

Ας δούμε και τι άλλα πολιτικά φρούτα συναντήσαμε στη ρώμη.

Την εθνική διοίκηση του φιλελεύθερου ιταλικού κόμματος

Τα γραφεία του μπερλουσκονικού φόρτσα ιτάλια

Την αφίσα της/μιας ευρώδουλης εργατικής ομοσπονδίας

πάντα με την εργασία, γενικά κι αόριστα

Το κάλεσμα για μια αντικυβερνητική πορεία (ήταν όμως σκισμένη αφίσα και δεν καταλάβαμε από ποια σκοπιά το βάζει -ούτε είναι απαραίτητο όμως να έχει βαθύτερο περιεχόμενο)

Ρέντζι, σπίτι σου!

Μια αφίσα φασισταριών αλλά με αναρχική αισθητική, για την επέτειο της δολοφονίας του έλληνα φοιτητή μίκη μάντακα (πατήστε το σύνδεσμο πάνω στο όνομα, για να μάθετε περισσότερα για αυτή την υπόθεση).

Σχετικό και άσχετο συνάμα με το παραπάνω, το χαρτάκι-αγγελία ενός μάστορα, που διαφημίζει ως βασικό του προσόν την καταγωγή του: ραγκάτσο ιταλιάνο! Όχι κάνας βρώμικος μετανάστης, δηλαδής..

Ας περάσουμε να δούμε και μερικά έντυπα. Πχ το αριστερό περιοδικό λεφτ, που αναφέραμε και στο χτεσινό σημείωμα, που σε αυτό το τεύχος είχε τίτλο: λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους

Δεν αποτελεί φυσικά έκπληξη πως ένα από τα άρθρα του καλεί τους ιταλούς να βαδίσουν στην κατεύθυνση της ελλάδας (και του αποτέτοιου)

Συναντάμε επίσης και μια συνέντευξη του συνδικαλιστή, που ξεκινάει την αντι-ρέντζι καμπάνια και φιλοδοξεί να ενώσει την αριστερά, κτλ, κτλ

Στο ράφι βρίσκουμε και το περιοδικό εσπρέσο με τίτλο εμπνευσμένο από τους ποδέμος (εδώ έχασε ο σύριζα)

Εμείς μπορούμε. Ή όχι;

Με ένα θέμα για την "άλλη επανάσταση" στην Αβάνα. Από τον τίτλο και μόνο μπορεί να καταλάβει κανείς πολλά για την οπτική γωνία από την οποία πιάνει το θέμα

Στο ράφι και το φύλλο της Μανιφέστο (ό,τι πιο.. αριστερό βρήκαμε σε καθημερινή εφημερίδα)

Τι άλλο μπορεί να δει κανείς; Το λεωφορείο 81 (κρατάμε και τη σημειολογία της χρονιάς) που από τη μία μεριά καtαλήγει στην πλατεία risorgimento, ενώ ο άλλος τερματικός σταθμός είναι ο μαλατέστα!

Αλλά η πρώτη πλατεία έχει μετονομαστεί άτυπα, λέει, σε πλατεία μίκη μάντακα! Ενώ το "μαλατέστα" είναι μάλλον απλή συνωνυμία με το γνωστό αναρχικό.

Σε κάποιο σταθμό του μετρό συναντάς και μια επιγραφή για τους παρτιζάνους,

Ή έτσι νομίζεις δηλ, μέχρι να καταλάβεις ότι αναφέρεται απλώς σε αυτούς που αποχωρούν..
Οι ζευγάδες φεύγουν μωρέ, η σπορά μένει!

Στα τρένα, όπως θα έλεγε κι ο mikeius
Όπου θα βρεις μία ακόμα "κινηματική" αναφορά για τους φυτοφάγους βέγκαν (με το άλφα σε κύκλο) δίπλα από τη γνήσια επαναστατική απαξίωση του βατικανού.

Για τον επίλογο του φωτορεπορτάζ, κράτησα μία φωτογραφία με τις σημαίες της ειρήνης (αν και προς στιγμήν υπήρχε διαφωνία ότι μπορεί να είναι το σύμβολο των ομοφυλόφιλων, που μοιάζει πολύ) από έναν παρακείμενο δρόμο της βιτόριο εμανουέλε

Και με δύο συγκλονιστικά στιγμιότυπα από μια έκθεση που πετύχαμε τις μέρες του ταξιδιού για τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να μπορέσουν τα εκθέματα κι οι φωτογραφίες μιας έκθεσης, να σπάσουν τη μουσειακή ατμόσφαιρα και να σου μεταφέρουν το κλίμα και τα συναισθήματα μιας εποχής. Αλλά αυτή τη φορά είχαμε μάλλον την εξαίρεση στον κανόνα.