Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Τσαβισμός και νεοναζισμός

Οι δυο σημαντικότερες διεθνείς ειδήσεις των ημερών ήταν οι εκλογές σε Γαλλία και Βενεζουέλα και τα αποτελέσματα, που χαρακτηρίζονται σημαδιακά, για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση.

Στη Γαλλία, ο αστικός πολιτικός κόσμος και τα παπαγαλάκια του έμειναν υποκριτικά με το στόμα ανοιχτό μπροστά στις πρόσφατες εξελίξεις και τη μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς της Λεπέν –σαν το δολοφόνο που οδύρεται μπροστά στο πτώμα του θύματός του, ενώ από το μαχαίρι του ακόμα στάζει το αίμα.
Λες και είναι κάτι πρωτόγνωρο ή άνθηση του φασιστικού φαινομένου στην καπιταλιστική μήτρα και τροφό του, την αστική δημοκρατία. Λες και υπάρχει κάτι παράδοξο σε αυτό το αποτέλεσμα, εν μέσω της ισλαμοφοβίας και του γενικευμένου παροξυσμού που είχε επικρατήσει μετά από το χτύπημα στο Παρίσι. Ποιος να το πίστευε άραγε πως όταν ποτίζεις ένα δέντρο, αυτό θεριεύει, πετάει κλαδιά κι απλώνει τις ρίζες του;

Μοιάζει κάπως με τη στρατηγική της ακροδεξιάς (στην πρακτική και την ιδεολογία της) κυβέρνησης Σαμαρά, που θεωρητικά αφαιρούσε το ζωτικό χώρο για την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής, αφομοιώνοντας τη βάση της σε ακίνδυνα μονοπάτια, εντός «συνταγματικού τόξου». Ενώ στην πραγματικότητα, τη νομιμοποιούσε και την εξάπλωνε, τραβώντας όλο το πολιτικό σκηνικό στην κατεύθυνση προς την οποία έτρεχε ο Λαγός.

Στη Γαλλία βάρυνε ιδιαίτερα η απουσία μιας πολιτικής πρωτοπορίας που να αρθρώνει ταξικό, συγκροτημένο λόγο, να πιάνει το σφυγμό των μεταναστών στα γκέτο των προαστίων, να σπάει το ρατσισμό και τα εθνικιστικά-θρησκευτικά τείχη, να δίνει ταξικό πρόσημο στον… «ευρωσκεπτικισμό» των λαϊκών μαζών, που νιώθουν στο πετσί τους τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση, και να μην τις χαρίζει στους φασίστες. Κι η απουσία αυτή δεν αφορά μόνο χρεοκοπημένα ΚΚ όπως το γαλλικό, ούτε κρίνεται μόνο από την περιορισμένη εκλογική του απήχηση, αλλά συμπεριλαμβάνει περιπτώσεις άκρως πετυχημένων εκλογικά μεταλλαγμένων κομμάτων –καλή ώρα όπως ο Σύριζα- που με την πολιτική τους στρώνουν το έδαφος στην αντίδραση.

Κάτι που μας δίνει κατάλληλη πάσα για την περίπτωση της Βενεζουέλας και το εγχείρημα της μπολιβαριανής δημοκρατίας.
Η τσαβική κυβέρνηση θα μπορούσε κατά μία έννοια να ενσαρκώνει το ιστορικό σχήμα των Λαϊκών Μετώπων και των αντίστοιχων κυβερνήσεων. Κι από αυτήν την άποψη, υπάρχουν δύο βασικά και αντιφατικά μεταξύ τους χαρακτηριστικά, ή –για να το πούμε όπως στις τηλεοπτικές σειρές- υπάρχει ένα καλό κι ένα κακό νέο («από ποιο να ξεκινήσω;»). Το καλό νέο είναι πως συγκροτούν μία ευρύτερη πολιτική συμμαχία που μπορεί να αποκρούσει την αιχμή κρούσης του ταξικού αντιπάλου και δημιουργούν, υπό προϋποθέσεις, ένα δυνάμει πιο θετικό έδαφος για τη δράση των κομμουνιστών. Το κακό νέο είναι πως δεν προωθούν την οικοδόμηση μιας διαφορετικής κοινωνίας κι ενώ αρχικά έχουν ευρύτατη λαϊκή υποστήριξη (οπότε δεν είναι απλώς ένα εγχείρημα κορυφών, από τα πάνω), εξαντλούν αργά ή γρήγορα την όποια δυναμική τους.
Έτσι, ενώ πολλά ΜΜΕ κάνουν λόγο για τέλος εποχής και αλλαγή σελίδας στη Βενεζουέλα, μετά το προχτεσινό αποτέλεσμα, είναι ζήτημα αν είχε εγκαινιαστεί μια νέα, διαφορετική εποχή, κι αν, εκτός από σελίδα, αλλάζουμε και κεφάλαιο-βιβλίο.

Κατά μία παρεμφερή εκδοχή, ο τσαβισμός ενσάρκωνε την κυβέρνηση του ΑΑΔΜ, που έβαζε προγραμματικά το ΚΚΕ. Αν δε θέλουμε όμως να απομονώνουμε επιλεκτικά αποσπάσματα, κάνοντας λάστιχο το παλιό πρόγραμμα, πρέπει να θυμηθούμε το σημείο που έλεγε πως σε μια τέτοια περίπτωση, η πλάστιγγα γέρνει σύντομα προς τη μία ή την άλλη πλευρά, θετικά ή αρνητικά. Κάτι που επιβεβαιώθηκε κι από τα γεγονότα. Εφόσον δεν υπήρχαν αποφασιστικά βήματα προς τη σοσιαλιστική προοπτική, αντικειμενικά κι (εκ)λογικά θα ερχόταν το πισωγύρισμα.

Την κε του μπλοκ την έχει απασχολήσει πολλές φορές το ιντριγκαδόρικο, αντιδιαλεκτικό ερώτημα, τι θα γινόταν αν ο Τσάβες επικρατούσε σε μια άλλη εποχή, με διαφορετικό διεθνή συσχετισμό, πχ στα χρόνια που υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ, και αν ακολουθούσε φιλοσοβιετικό προσανατολισμό και συνεπώς τη ριζοσπαστική, επαναστατική μετεξέλιξη της Κούβας.
Ή αντιστρόφως αν ο κοινωνικός μετασχηματισμός στην Κούβα θα έφτανε στο ίδιο βάθος, εφόσον τοποθετούσαμε χρονικά την κουβανική επανάσταση στη σημερινή συγκυρία. Όπως επίσης είναι ζήτημα πόσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει μια χώρα χωρίς τα ενεργειακά αποθέματα της Βενεζουέλας (δηλ το πετρέλαιο), κι αν αυτό το ζήτημα είναι πρωτίστως (και σε τελική ανάλυση) πολιτικό ή οι αντικειμενικοί περιορισμοί παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Σε κάθε περίπτωση, η πείρα της Βενεζουέλας, (όπου ακόμα κι αυτές οι ανολοκλήρωτες φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν, σήμαναν συναγερμό και την καθολική κινητοποίηση της αντίδρασης, με μια σειρά απόπειρες πραξικοπημάτων –προτού πετύχει η «δημοκρατική λύση»), οι αφόρητες πιέσεις που ασκήθηκαν ενάντια στο τσαβικό εγχείρημα, η μείωση της τιμής του πετρελαίου κι ο έμμεσος οικονομικός αποκλεισμός για να προκληθεί τεχνητά έλλειψη προϊόντων και να πέσει δραματικά το βιοτικό επίπεδο στη Βενεζουέλα, αποδεικνύουν την αναγκαιότητα της κοινωνικοποίησης βασικών κλάδων της παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού, για να αντιμετωπιστεί με καλύτερα όπλα-εργαλεία αυτή η κατάσταση. Αλλά και την «αξία χρήσης» της δικτατορίας του προλεταριάτου ενάντια στην τάξη των εκμεταλλευτών, που δεν πρόκειται να ιδρώσει το αυτί της, όσο κρατάει τα κλειδιά της οικονομίας και μένει ελεύθερη, με πολιτικά δικαιώματα, να σχεδιάζει έμμεσα και άμεσα πραξικοπήματα για τη στερέωση της εξουσίας της.


Όλα τα παραπάνω δίνουν παράλληλα και το μέτρο των δυσκολιών, των πιέσεων και των αντιξοοτήτων που θα αντιμετωπίσει η επαναστατική εξουσία, σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη κι αν επικρατήσει. Αν η διεθνής αντίδραση αρνείται ή αδυνατεί να ανεχτεί ακόμα και ήπιες μεταρρυθμίσεις, σαν αυτές που επιχείρησε η Βενεζουέλα, δεν είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο σφοδρή είναι η επίθεση που θα εξαπολύσει απέναντι στο κίνημα που θα σπάσει την ιμπεριαλιστική αλυσίδα στον αδύναμο κρίκο της. Όμως αυτή ακριβώς η επίθεση κι η σφοδρότητά της καθιστούν ουτοπικά τα ημίμετρα και αναγκαία συνθήκη την επαναστατική διέξοδο, τη σοσιαλιστική εξουσία που θα οργανώσει με κάθε μέσο την άμυνά της και τη λαϊκή αντίσταση.

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν και οι εκλογές που έγιναν πρόσφατα στην Αργεντινή.

ρα

experience είπε...

Η επίθεση θα είναι σφοδρότατη, δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό και πρέπει να το ξέρει και ο λαός γιατί αυτός θα πρέπει να το στηρίξει πρωτίστως. Όσο πιο πολλοί το στηρίζουν (και άτομα και χώρες) τόσο πιο εύκολο γίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Δεν χρειάζεται βιασύνη στην νεκρολογία της Μπολιβαριανής διαδικασίας, της Μπολιβαριανής Επανάστασης όπως λένε οι ίδιοι, ένα είδος πολιτικής επανάστασης εν εξελίξει, με την κοινωνική πιο πίσω, αλλά όχι εντελώς πίσω.

Τα θεωρητικά πρότυπα της όντως ορθά, σε έναν βαθμό, εντοπίζονται στο ΛΜ, ή και την ευρωκομμουνιστική στρατηγική θα έλεγα εγώ, με μια δόση από τον τοπικό ποπουλισμό, αλλά όχι σε καθοριστικό βαθμό. Αυτό που βγάζει το μάτι σαν χοντρό λάθος στην ανάρτηση είναι η δικαίωση του ότι το ΑΑΔΜ έλεγε ότι γρήγορα θα ξεκαθαρίσει μια τέτοια κατάσταση. 16 χρόνια, ή έστω 13 από την ριζοσπαστικοποίηση του 2003, δεν είναι γρήγορα, αν υποθέσουμε ότι ξεκαθάρισε, που είναι λάθος.

Δηλ αυτό πρέπει να πουν οι κομμουνιστές στην Βενεζουέλα ? Ούτε είναι κατ ελάχιστον διεθνιστικό να χρησιμοποιούμε, να εργαλειοποιούμε σε τέτοιον βαθμό μια ήττα ενός λαού, όχι για να βγάλουμε συμπεράσματα για τις δυνατότητες αλλά για να συνθέτουμε ωδές στην ανημπόρια

Δεν είναι έτσι. Το PSUV, ο GPP και οι λαϊκές οργανώσεις πρέπει να μπορέσουν να κοιτάξουν μπροστά. Οι πρώτες τοποθετήσεις του Μαδούρο είναι αντιφατικές. Από την μια η δημοκρατία νίκησε (!!) από την άλλη η αντεπανάσταση και ο οικονομικός πόλεμος νίκησε. Μόνο του το PSUV δεν μπορεί να δώσει ώθηση στην Επανάσταση, είναι σαφές αυτό. Έχει χρεωθεί την διαφθορά, την εγκληματικότητα, τις ουρές, τις ελλείψεις, τον τρελό πληθωρισμό, το ότι άφησε την επανάσταση ακάλυπτη από την αντεπανάσταση, το σαμποτάζ και τον ιμπεριαλισμό. Δύσκολα η κρατική γραφειοκρατία δεν θα μπει σε μια διαδικασία συμβιβασμού με την δεξιά και τις ελίτ.

Το θέμα είναι γενικά να βγουν δυνάμεις από τα κάτω, από τα σπλάχνα της Επανάστασης και η ξεχασμένη, αλίμονο, διεθνής αλληλεγγύη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΜΠΟΛΙΒΑΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Κώστας

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πρώτη λαθροχειρία. Δεν είπα ότι κρίθηκε τώρα το πράγμα, για να μετρήσουμε 13 ή 16 χρόνια. Αυτό που λέω γενικά στο κείμενο είναι ότι αν δεν υπάρξουν γρήγορα και αποφασιστικά βήματα προς τα μπρος, η δυναμική εξαντλείται και θα υπάρξει πισωγύρισμα. Αν κάποιος έχει διαφωνίες, μπορεί να επιχειρηματολογήσει επ' αυτού.

Δεύτερο προβληματικό σημείο. Δε συνθέτω κάποια ωδή στην ανημπόρια(!), ούτε αποσκοπώ σε εργαλειακή χρήση της πείρας, αλλά κάπως πρέπει να την αξιοποιούμε αυτήν την τελευταία, για να πούμε και τι διδάγματα αντλούμε (πέρα από την αλληλεγγύη σε ένα ριζοσπαστικό εγχείρημα).

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί να μην καταλαβαίνω, το κείμενο μου βγάζει τόνο ότι όχι μόνο κρίθηκαν τα πράγματα, έχουν κριθεί από καιρό.

Γρήγορα και αποφασιστικά βήματα προς τα μπρος. Ok, και γω αυτό λέω, αλλά δεν νομίζω ότι βοηθάω πολύ. Έχει γεμίσει το internet με αυτές τις αναλύσεις, όλοι, πολλοί τέλος πάντων, που θέλουν, και σωστά, να κάνουν μια κριτική από τα αριστερά λένε ότι δεν προχώρησε η λαική-εργατική εξουσία, η κοινωνικοποίηση και οι κομμουνιστικές σχέσεις θα έλεγα γω για να το απογειώσω κι άλλο, και να σου την βγω και από αριστερά, αφού το έχεις τόσο για περηφάνια.

Δεν είναι τόσο απλό, δεν μπορούμε να πούμε ότι "χάσατε γιατί δεν κάνατε αυτά", και να μην λέμε πχ και "τόσα χρόνια κερδίσατε γιατί κάνατε αυτά". Να πούμε "κάντε δικτατορία του προλεταριάτου", δεν πάει έτσι, η κατάρρευση του κράτους δεν είναι και ακριβώς παραγγελία, ούτε στο χέρι σου, ούτε ο επαρκής κοινωνικός μεταβολισμός είναι κάτι γενικά αδιάφορο.

Και βγάζει μάτι το "ήπιες μεταρρυθμίσεις", αυτό ήταν το ... Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, όχι το τι έγινε στην Βενεζουέλα. Είναι ξεκάθαρο το πνεύμα σου ότι κακώς έγινε ότι έγινε, είναι πολλά χρόνια που το ΚΚΕ βγάζει μηδενιστική αρνητική πείρα από την Λατινική Αμερική.

Το ΚΚΕ "μαστάλεγε αυτά" και για την Βενεζουέλα. Μπράβο ΚΚΕ. Πάμε παρακάτω όμως.

Κώστας

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Δεν εχει παρακατω Κωστακη .... παρακατω ειναι ο κακος Λυκος .
Αν δεν εχετε καταλαβει οτι ΑΝ ΔΕΝ ΤΣΑΚΙΣΕΙΣ ,ΕΞΑΦΑΝΗΣΕΙΣ ,ΞΕΔΟΝΤΙΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΣΟΥ ΤΑΞΗ (ο κακος Λυκος) , αυτη νομοτελειακα ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ ΣΕ ΣΕΝΑ μολις βρει(της δωσεις) ευκαιρια ...Μεχρι να το καταλαβετε λοιπον κι εσυ και οι ιδεολογικες "παρεες σου" στην ταξικη παλη ,θα δημιουργειτε Χιλες ,Ινδονησιες ,Βενεζουελες κλπ .
Οσο πιο γρηγορα ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ αυτο ,τοσο πιο γρηγορα θα υπαρξει το παρακατω ... και θα παψουν να πληρωνουν οι λαοι τον τυχοδιωκτισμο σας .

Ανώνυμος είπε...

Οσο οι τιμες του πετρελαιου ανεβαιναν-και ανεβαιναν απο οταν ο Τσαβεζ πηρε την κυβερνηση-τοτε τσουλαγε καπως υποφερτα το πραγμα για το λαο. Οταν οι τιμες επεσαν, τοτε μεσα σε λιγους μηνες η αντιπολιτευση ανετρεψε την κατασταση. Αυτο λεει τα παντα για το βαθος του εγχειρηματος παρα τις αγαθες, χωρις αμφιβολια, προθεσεις. 15 χρονια ανοδου της τιμης του βασικου εξαγωγικου προιοντος (η Βενεζουελα ειναι πολυ περισσοτερο εξαγωγικη απο την Ελλαδα) και αρκουσαν λιγοι μηνες πτωσης για να καταρρευσει μια οικονομια που ειχε παραμεινει γυμνη.

ρα

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κώστα, κάτι μου λέει ότι και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης το στήριζες και σε όσους έκαναν τότε κριτική, έλεγες τα ίδια ακριβώς πράγματα (για να μη σου τη βγουν από τα αριστερά).
Σόρι που ξεχάστηκα κι απάντησα, λες και υπάρχει ελπίδα μαζί σου (η ελπίδα έρχεται). Κάνω δημόσια την αυτοκριτική μου, δε θα ξανασυμβεί.

Ανώνυμος είπε...

Όσα στραβά κι αν έχει η Βενεζουέλα, κι όσα λάθη κι αν έγιναν (δεν ξέρω αν θα αλλάξει στάση ο Μαδούρο πλέον που βλέπει το τι έρχεται, μακάρι να το κάνει, δεν θεωρώ πως έχει έρθει το τέλος), το ότι εμφανίζονται ως ένθερμοι οπαδοί της μπολιβαριανής επανάστασης τα διάφορα λαφαζανοειδή -- οι οπαδοί του πρώην υπουργού ενέργειας (ίσως να'χει να δώσει και καμιά συμβουλή μετά την τόσο επιτυχημένη πορεία του σε αυτόν τον κλάδο, ειδικά στα ελπε) της κυβέρνησης του "we are the world" της νατοϊκής χορωδίας -- μόνο θυμηδία προκαλεί. Τραβάτε να παίξετε σε κανένα λιγότερο σοβαρό θέμα, νούμερα, αν ζούσατε στην βενεζουέλα θα διαδηλώνατε μαζί με την αντιπολίτευση υπέρ της υγειούς επιχειρηματικότητας και εναντίον των καταστροφικών απεργιών, όπως κανεί το αγαπητό σας μετα. Δεν φτάνει που τους πουλούσατε σανό τόσον καιρό (και δυστυχώς σας πίστευαν), τώρα έρχεστε να πουλήσετε κι άλλη τρέλα. Στο διάολο και ακόμη παραπέρα.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν μια σειρά φιλολαικές αλλαγές εντός των ιμπεριαλιστικών καταναγκασμών και με τον λαό στον καναπέ.

Η Μπολιβαριανή Επανάσταση έκανε μια σειρά μεγάλες τομές απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς καταναγκασμούς (δεν είπε ότι θα αλλάξει την NAFTA ή ότι θα βγει όταν πάει στον σοσιαλισμό) με τον λαό οργανωμένο και επαναστατημένο και με αμφισβήτηση όψεων του καπιταλιστικού καταμερισμού εργασίας, των παραγωγικών σχέσεων κλπ.

Προφανώς δεν στήριζα το πρώτο αφού στήριζα το δεύτερο, είναι τα ακριβώς αντίθετα άλλωστε, έχει νόημα η κουβέντα πάντως, μην είσαι κακιασμένος.

Ο Ζούκωφ είναι MUD, τέτοιος φανατισμός μόνο έτσι εξηγείται. Τώρα θα πει ότι αυτά που λέω τα έλεγε μια ζωή το ΠΑΣΟΚ, boooooring!

Αυτά από μένα

Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστά, το ΚΚΒ και κάθε άλλη κίνηση/κόμμα/οργάνωση που στήριξε την Μπολιβαριανή Επανάσταση δεν κάλεσαν τον λαό να κάνει το παραπάνω βήμα και αυτό κάποια στιγμή θα έχει συνέπειες. Όμως αναρωτιέμαι:
1) σε συνθήκες ειρηνικής κατάστασης (εγχώριας, περιφερειακής, διεθνούς) μπορεί τελικά να συμβεί το πέρασμα στην σοσιαλιστική οικοδόμηση χωρίς την μεσολάβηση (και την αποτυχία ενδεχόμενα) μιας κυβέρνησης ΛΜ;***(Α ρε Ποσάδας, εσύ το είχες λύσει το θεματάκι με τους εξωγήινους). Σε αυτή την περίπτωση η θέση του επαναστατικού κόμματος είναι μέσα ή έξω από το ΛΜ προκειμένου να το εμπιστευτούν οι εργάτες και λοιποί σύμμαχοι;
2) μήπως γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη ενός ΚΜΕ που θα επεξεργαστεί και θα αναδείξει τις συγκεκριμένες οικονομικές/παραγωγικές δυνατότητες που μπορούν να στηρίξουν την επιβίωση του λαού τα πρώτα πολύ δύσκολα χρόνια***; Καταλαβαίνω πως μοιάζει να ζητάω σχέδια επί χάρτου και εγγυήσεις επιτυχίας αλλά αρκεί το ότι έχουμε ορυκτό πλούτο και ικανό και έμπειρο εργατικό δυναμικό όπως συνηθίζουμε να λέμε;
3) Νομίζω πως το χειρότερο με την Γαλλία είναι πως στην μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου μοιάζει όλο και λιγότερο κακό ή περίεργο το να στηρίζονται εθνικιστικές/ρατσιστικές δυνάμεις. Όπως και ότι αυτό συμπεριλαμβάνει την εργατική τάξη και τα περισσότερο πληττόμενα στρώματα.

***στην περίπτωση που οι επαναστατικές δυνάμεις καταφέρουν να επικρατήσουν της ένοπλης αντίδρασης, του εμφυλίου και της επέμβασης

Λέων

demis είπε...

Συμφωνώ με το απολίθωμα ως προς το αναποτελεσματικό στα πλαίσια της, έστω καλών προθέσεων, διαχείρισης. Πράγματι, η αστική τάξη έχει πολλές εφεδρείες και οι λύσεις απέναντί τους μπορεί να είναι μόνο ριζοσπαστικές-συγκρουσιακές, όχι στα λόγια αλλά στα έργα..
Το προσωποπαγές της διακυβέρνησης έχει επίσης ορίζοντα χρόνου. Κανείς δεν είναι αιώνιος, αν και κανείς, ασφαλώς, δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αύρα ενός χαρισματικού ηγέτη, όπως ο Τσάβες. Σε κάθε περίπτωση, το πισωγύρισμα που προκαλείται από τέτοιες ήττες είναι σημαντικό.
Φυσικά, ουδεμία σύγκριση των παραπάνω (θα ήταν ντροπή!) με το αμερικανικής έμπνευσης και Ε.Ε. προδιαγραφών μεταλλαγμένο (σαν τα τρόφιμά τους) μόρφωμα, που αποκαλείται Σύριζα.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

χαχαχαχαχα ("ιμπεριαλιστικοι καταναγκασμοι" )
Μια χαρα απαντησες Κωστακη ,εχεις το γνωθει σ αυτον τελικα σαν τον ΠιΛαφ κι εσυ .Ο ΠΑΣΟΚισμος ειναι διαχρονικη αξια !
Βεβαια αυτο που λες φανατισμο ,λεγεται και "ταξικο μισος" (απαραιτητο υλικο για να ξεκινησεις την ...κομμουνιστικη μελετη ) κι εσυ ΔΕΝ διακατεχεσαι απο τετοιο ουτε σε πρωτογενη μορφη .. Οποτε ασε εμας να βγαζουμε συμπερασματα και να ανησυχουμε για ολα αυτα που (πολυ φοβαμαι) θα υποστουν οι σφοι μας εκει και ζηστε εσεις την ταξικη σας ραστονη στην κοινη σας πορεια με τον ΣΥΡΙΖΑ (ΜΕΤΑ)στο Γ μνημονιο που μας φερατε παρεουλα .

Ανώνυμος είπε...

Το πραγμα ειναι απλο. Δεν ειχαν εναν Λαπαβιτσα και το κομμαντο Ραχηλ να τους τυπωσουν αβερτα χρημα χωρις ομως πληθωρισμο. Χωρις Λαπαβιτσα, εκει που προχωραγανε τους επεσε ξαφνικα ενας τεραστιος πληθωρισμος στο κεφαλι. Μα να μη λειτουργουν τα τηλεφωνα να τους πει τη λυση ο Λαπαβιτσας;



zoot horn rollo είπε...

Οχι που δε θα ειχε "σοβαρα" σχολια.

zoot horn rollo είπε...

Όντως, βαρετός είσαι πλέον Κώστα.

λαθραναγνώστης είπε...

Να αρχίσουμε από το τέλος.
Αν υπήρχε η ΕΣΣΔ επι Τσάβες και η Βενεζουέλα κινδύνευε να γίνει Κούβα, θα της είχαν κάνει (της Βενεζουέλας) μια ξεγυρισμένη χούντα α λα Χιλή, που θα πήγαινε σύννεφο. Υπο την προϋπόθεση φυσικά, ότι ο Τσάβες δεν θα συνέτριβε αυτός πρώτος, την αντίδραση, με μια ......ξεγυρισμένη δικτατορία του προλεταριάτου.
Αλλά όμως, την δικτατορία του προλεταριάτου, πρέπει να την κάνει το προλεταριάτο. Δεν γίνεται δι εκπροσώπων. Και για να κάνει το προλεταριάτο την δικτατορία του, πρέπει να το γνωρίζει και να γνωρίζει επίσης ότι η ΔτΠ αποτελεί την μοναδική λύση.
Όσον αφορά στα Λ.Μέτωπα,η προδιαγεγραμμένη αποτυχία τους, τελικά, καταλήγει να ισχυροποιήσει την θέση της αστικής τάξης.
Η απογοήτευση του κόσμου, ο οποίος περιμένει την επίλυση των προβλημάτων του με τη διαχείριση του καπιταλισμού, όπως υπόσχονται τα Λ. Μέτωπα και χωρίς να χρειάζεται επανάσταση, τον στέλνει ακόμα πιο βαθιά στην αγκαλιά της δεξιάς,ως μοναδικού αξιόπιστου, διαχειριστή θεωρώντας ότι η "αριστερά" απέτυχε.
Εξ άλλου, και η "αριστερά" και η δεξιά, διαχειριστές του ίδιου συστήματος είναι...
Όταν δεν μπαίνει φαϊ στο τραπέζι.....τι Παπαγος, τι Πλαστήρας.....!
Νομίζω ότι τα δυο τελευταία απανωτά παραδείγματα της Βενεζουέλας και της Γαλλίας, είναι χαρακτηριστικότατα!

Ανώνυμος είπε...

καποιος περαστικος παρατηρητης


Ψιλοσχετικό, ψιλοάσχετο:

http://www.902.gr/eidisi/kosmos/82349/syllipsi-toy-kommoynisti-proedroy-tis-synomospondias-ergazomenon

Antonxxxx είπε...

Ελπιζω ο Μαδουρο να μην ειναι τοσο φαφλατας γιατι τοτε αλυμονο στο λαο.
...Κατά τη διάρκεια της ίδιας εκπομπής ο Μαδούρο έστειλε καθησυχαστικό μήνυμα στους εργαζόμενους στην Εθνοσυνέλευση, λέγοντας ότι μπορούν να βασιστούν σε έναν εργάτη πρόεδρο που θα τους υπερασπίζεται πάντα: «Δε θα μπορέσει η δεξιά της Πατρίδας μας, αν και κέρδισε στη Βουλή, να αμφισβητήσει την ανεξαρτησία της Βενεζουέλας και τα κοινωνικά σας δικαιώματα». Θύμισε επίσης ότι από την άφιξη του Ούγκο Τσάβες στην εξουσία, έχει εξασφαλιστεί εργασιακή σταθερότητα στους εργαζόμενους της χώρας.

Ο Νικολάς Μαδούρο είπε ακόμα στην εκπομπή ότι θα προχωρήσει σε ανασχηματισμό στο υπουργικό συμβούλιο, ώστε να δοθεί νέα ώθηση στη διαδικασία (proceso) της Μπολιβαριανής Επανάστασης.

Στο πνεύμα της 13ης Απρίλη 2002 (2), Ο Μαδούρο κάλεσε για επανίδρυση των τριών R: Revisión (αναθεώρηση), Rectificación (επανόρθωση), Reimpulso (νέα ώθηση) της Μπολιβαριανής Επανάστασης. Ευχαρίστησε επίσης το 43% των συνειδητοποιημένων συμπατριωτών του που ψήφισαν ξανά υπέρ του PSUV (Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Βενεζουέλας).
Σχολίασε ακόμα ότι ο βενεζολάνικος λαός έχει δώσει μεγάλα μαθήματα ηθικής και δημοκρατίας στη δεξιά παγκοσμίως. Αντίθετα, αν η δεξιά της χώρας του είχε αναγνωρίσει το εκλογικό αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του 2013, θα είχαν σωθεί πολλές ζωές (3)...
http://prensa-rebelde.blogspot.se/2015/12/3.html

Αυτα δια στοματος Τσαβες μετα τη νικη με 63% το Δεκεμβρη του 2006.
...Τη βραδιά της επανεκλογής του φώναζε στους χιλιάδες οπαδούς του που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες: «Ζήτω η σοσιαλιστική επανάσταση! Το πεπρωμένο έχει γραφτεί». «Μια νέα εποχή ξεκίνησε», συνέχιζε, «Δείξαμε ότι η Βενεζουέλα είναι κόκκινη! ...Κανείς δεν πρέπει να φοβάται το σοσιαλισμό... Ο σοσιαλισμός είναι ανθρώπινος. Ο σοσιαλισμός είναι αγάπη. ...Κάτω ο ιμπεριαλισμός! Χρειαζόμαστε ένα καινούργιο κόσμο!», εξαπολύοντας, παράλληλα, μια ακόμη επίθεση στο «διάβολο» Τζορτζ Μπους...



ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/614#ixzz3tsBlEJ83

λαθραναγνώστης είπε...

http://www.902.gr/eidisi/kosmos/82474/se-anashimatismo-prohoraei-o-n-madoyro

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Δε θεωρω καν τη κυβερνηση Τσαβεζ ''πειραμα'',γιατι ειναι μια απ'τα ιδια για εκατοστη φορα.Διαχειριση του συστηματος απο μετωπο σοσιαλιστων και κομμουνιστων που μονο σε φιασκο μπορει να καταντησει αργα ή γρηγορα ανεξαρτητως προθεσεων.

Δεν εχει κατι η Ελλαδα να διδαχθει απο τη Βενεζουελα,οταν εχουμε ζησει το ΠΑΣΟΚ,οπως καθε ευρωπαικη χωρα.

Οι κομμουνιστες της Βενεζουελας εχουν να επιλεξουν αναμεσα στην ενσωματωση και στη χαραξη ανεξαρτητης πορειας.