Μικρά κεχαριτωμένα

Θα είμαι λιτός σαν σε 5λεπτη τοποθέτηση σε όβα (όπως εμπνευσμένα ονόμασε κάποιος σύντροφος το ιστολόγιό του) (που δεν θα είμαι, αλλά το λέω για να με αφήσουν να μιλήσω).

Δημοψηφίσματος το ανάγνωσμα.
Μερικές πρώτες εκτιμήσεις της ολομέλειας της ΚΕ του μπλοκ για το αποτέλεσμα.
Η ελαφρά πτώση της συμμετοχής δεν κρίνεται ανησυχητική δεδομένου ότι είναι αποτέλεσμα της δικής μου μειωμένης συμμετοχής και της έλλειψης εκτεταμένης νοθείας (αυτή τη φορά ψήφισα κανονικά, άπαξ). Αν συνεχιστεί ωστόσο το φαινόμενο θα ληφθούν άμεσα χωρίς δισταγμό τα απαραίτητα διοικητικά μέτρα για την εξάλειψή του.

Οι υπεράριθμες υποψηφιότητες θυμίζουν τα πρώτα χρόνια της περεστρόικα, όταν και απωθημένα χρόνων ξεχείλισαν σα λάβα (που έκαψε βέβαια τους ίδιους τους σοβιετικούς, αλλά αυτό δεν το ήξεραν τότε) και έβαζε υποψηφιότητα ο κάθε πικραμένος (πολλοί μάλιστα εξελέγησαν).
Αυτό μου υπενθυμίζει με τη σειρά του ότι σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 15 χρόνια από την ωμή αντικοινοβουλευτική γελτσινική επέμβαση (απεκδύθηκε νωρίτερα από κάθε προσδοκία τον δημοκρατικό του μανδύα) και τον βομβαρδισμό του κτιρίου του ανωτάτου σοβιέτ, θεσμός που επιζούσε ακόμη και μας χάρισε το κύκνειο άσμα του που μάλλον ήταν ρέκβιεμ.
Μοιάζει απίθανο, αλλά σοβιέτ υπήρξαν (τυπικά βέβαια) (αλλά γιατί, πότε ήταν ουσιαστικά; θα ρωτήσει εύστοχα ο κακεντρεχής αναγνώστης) έστω και για λίγο μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 91. Κάτι που μεταξύ πολλών άλλων, μπορεί να μας δείξει πόσο κούφιο, κενό περιεχομένου είναι το σύνθημα "σοβιέτ χωρίς μπολσεβίκους"...

Σε μια δεύτερη ανάγνωση οι πολλές υποψηφιότητες είναι παγίδα για να μπερδέψει και να εγκλωβίσει τον μέσο ψηφοφόρο (όπως τα πολλά ΚΚ υπάρχουν για να μπερδεύεται στο παραβάν ο μέσος μαθουσάλας κομμουνιστής ψηφοφόρος με πρεσβυωπία. έτσι εξηγούν πολιτικά πολλοί σύντροφοι την μεγάλη αύξηση του ποσοστού του κκε μ-λ στις τελευταίες εκλογές).
Το κόλπο αυτό το έμαθα στον στρατό. Στην αρχή όσοι είναι υποψήφιοι για δόκιμοι (ευτυχώς κόπηκα λόγω βάρους) απαντάν σε ένα ψυχολογικό τεστ με ένα σωρό ανούσιες ερωτήσεις -μερικές μάλιστα επαναλαμβάνονται τακτικά για να δουν αν είσαι ανισόρροπος, ή αν συμπληρώνεις το τεστ για πλάκα. Το τεστ αυτό υποτίθεται ότι το περνάν όσοι είναι να μπουν σε μυστικές υπηρεσίες, σώματα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.
Συμπληρώνοντας ανυποψίαστος τα κουτάκια με ναι ή όχι, καλείσαι να απαντήσεις σε τρομερές ερωτήσεις του στιλ: "ο μπαμπάς σου ήταν καλός άνθρωπος"; Οπότε σου έρχεται να τους βρίσεις γιατί ο μπαμπάς σου καλός ή κακός, πάντως ζει ακόμα, δεν πεθανε (εκ των υστέρων σκεφτόμουν ότι η ερώτηση θα μου την έδινε ακόμα περισσότερο αν ο πατέρας μου είχε όντως πεθάνει). Το θέμα είναι ότι οι περισσότερες ερωτήσεις (που σιγά μην τις κοιτάν όλες) είναι φρου-φρού και περιτύλιγμα για να δουν τι θα απαντήσεις σε αυτές που όντως τους ενδιαφέρουν, που είναι διάσπαρτες ανάμεσα σε 500 άλλες άσχετες.
Εγώ λοιπόν την πάτησα γιατί είχα την ειλικρίνεια να τους γράψω ότι δεν μου αρέσει ιδιαίτερα να κάνω μπάνιο (αν δε μιλάμε για θάλασσα) προσέχοντας ιδιαίτερα την διατύπωση, που με ρωτούσε αν μου αρέσει κι όχι αν κάνω συχνά (όχι ότι στην πράξη αλλάζει κάτι θεαματικά, αλλά έχει διαφορά όσο να 'ναι). Έτσι είχα την κορυφαία ερώτηση από τον λοχαγό μου αν έχω κάποιο πρόβλημα με το μπάνιο -είχε πάντως το τακτ να την κάνει ιδιαιτέρως- ενώ μετά έμαθα ότι κάποιοι άλλοι είχαν αντίστοιχες όμορφες συζητήσεις γιατί είχαν γράψει ότι στο σχολείο έκαναν συχνά κοπάνες (το οποίο τους κατέτασσε αυτομάτως στη λίστα υπόπτων για μαντραπήδα).

Πού κολλάνε τώρα όλα αυτά;
Οι πολλές επιλογές είναι κι αυτές παγίδα. Οι περισσότερες είναι πολιτικά ορθές (sic) και αποδεκτές καθότιν αναφέρονται σε μεγάλες μορφές του κινήματος. Μέσα σε όλες όμως υπάρχουν διάσπαρτες και δυο-τρεις επιλογές ζονκ που όποιος τις διάλεξε καλό θα είναι να φορέσει κάτι ζεστό για εκεί που θα πάει.
Έτσι τα τρία άτομα που διάλεξαν τον μάκη πέτσα κερδίζουν εξ ημισείας μια θέση στην καρδιά μου μαζί με μια θέση στο στρατόπεδο εργασίας της γειτονιάς τους (όταν γίνει η ταυτότητά τους γνωστή κι η λαϊκή εξουσία πραγματικότητα).

Παρά την προβοκάτσια, δε στάθηκε βέβαια δυνατό να χαλκευτεί η λαϊκή θέληση που ανέδειξε στην πρώτη θέση ένα γνήσιο τέκνο της μπρεζνιεφικής περιόδου, που ανδρώθηκε στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια ως γραμματέας της κνε και έκτοτε η ηγετική του παρουσία μας συντροφεύει ανελλιπώς. Ο λόγος για τον σπύρο χαλβατζή.
Όταν τον βλέπει στην τηλεόραση η μάνα μου ασκεί εποικοδομητική κριτική εκτός οργάνων λέγοντας ότι "μέχρι να πει αυτό που θέλει γεννάνε δέκα γύφτισσες". Ωστόσο δεν αποτελεί αξιόπιστο δείγμα γιατί, αν και πιστή οπαδός του κόμματος -κατεβαίνει μαζί του και στα ψηφοδέλτια της εσακ στους καθηγητές-, το 91 απογοητεύτηκε, ιδιώτευσε κι έχει μένει μακριά από τη φωτιά, το τσεκούρι και το σφυρηλάτημα της ταξικής πάλης. Γενικεύει έτσι τις υποκειμενικές της εμπειρίες και αναπαράγει μιζέρια και ηττοπάθεια.
Εμένα πάλι από τον χαλβατζή μου έχει μείνει μια φράση από ένα άρθρο-τομή σε έναν κυριακάτικο -που θα ζήλευε κι ο σουσλόφ- όπου ανέλυε την ανάγκη για τη "δουλειά μυρμηγκιού από τους κομμουνιστές" (το δουλειά με "ει" γιατί γραμματικά ανήκει στις εξαιρέσεις και πολιτικά οπορτουνίζω λίγο).
Εγώ πεθαινω για τέτοιες ωραίες φράσεις και αναλύσεις που συμβάλλουν στην παραπέρα ανάπτυξη της θεωρίας του μαρξισμού. Μετά από τον λένιν που εξήγησε γιατί οι εργάτες έχουν σε σχέση με τους αστούς διανοούμενους το πλεονέκτημα της πειθαρχίας που τη διδάσκονται μέσα στο εργοστάσιο, ο χαλβατζής ανέδειξε πέρα από τον βιομηχανικό εργάτη και το πρότυπο του μέρμηγκα που ενσαρκώνει το όραμα της ολόπλευρα αναπτυσσόμενης προσωπικότητας και της μελλοντικής κοινωνίας.

Εν τω μεταξύ τρέχει καινούρια ψηφοφορία και ερωτήσεις για τυχόν απορίες, ή τοποθετήσεις για τις υποψηφιότητες είναι καλοδεχούμενες.
Ζήτω η δημοκρατία των σοβιέτ...

Υγ: τη διαφήμιση του ΤΤ BAΝΚ εκεί στη προμετωπίδα του ριζοσπάστη -προς στιγμήν νόμισα ότι πάει μαζί με το "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε"- γιατί ακριβώς την έχουμε φάτσα κάρτα και μάλιστα σε καθημερινή βάση;
Εκτός από εμάς κοσμεί και κάποια άλλα φύλλα με βασικό κοινό χαρακτηριστικό την χαμηλή κυκλοφορία. Όσοι είναι ικανοί για φτηνούς, χυδαίους, αντικομμουνιστικούς συνειρμούς, θα τους έχουν κάνει ήδη φαντάζομαι...
Υγ2: ο χουρμουζιάδης δεν ξέρω γιατί δεν είναι πια στα ψηφοδέλτια του κόμματος -κρίμα πάντως- αλλά από αυτό το σημείο μέχρι το να κάνει εμφάνιση στο 4Ε του παπαδαριού υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Το ταχυδρομικό ταμιευτήριο και το πάμε στοίχημα πρωτοσέλιδες διαφημίσεις στον ρίζο, ο χουρμουζιάδης στο 4Ε...
Η δευτέρα παρουσία ante portas...
(Tι, δηλ πριν τον κομμουνισμό);